540: Massenhoven, Zaterdag 04 maart 2023, 14,367 km. (10.668,973 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Beemden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats ter hoogte van de parking in de Kerkstraat, bezijden de Sint-Stefaankerk. Na een broodje vooraf konden we even later omstreeks 10:35 uur de wandeling aanvangen, nabij het knooppunt 47, op het kruispunt van de Kerkstraat met de Vogelzangstraat. We kozen er de richting naar links om verder te wandelen doorheen de Kerkstraat. Op het einde maakten we een bocht naar links en bereikten we het Albertkanaal, rechts gelegen. We verlieten er de Kerkstraat en begaven ons linksaf op het jaagpad langsheen het kanaal. We stapten onder de N14, de Liersebaan door en volgden het jaagpad richting volgend knooppunt. Zowat 1,5 km verder, net vóór de brug van de Herentalsebaan, verlieten we het jaagpad en begaven ons op een smalle asfaltweg, Waterschap, dit ter hoogte van het wandelknooppunt 51. Langs tal van weiden, gevolgd door een stukje natuur, eindigde het smalle wegje ter hoogte van de druk bereden Hofstraat, net tegenover het Kasteel Hovorst. Ondertussen waren we het knooppunt 50 voorbij gegaan. Over korte afstand begaven we ons naar links op de Hofstraat, om even verder aan de overzijde, net vóór het grensbord Zandhoven, rechtsaf een kasseiweg te kiezen, genaamd Voort. We betraden op die manier het Binnenbos, zij het vooreerst langs de rand van het bos.

Ter hoogte van het knooppunt 52 op het kruispunt met de links gesitueerde Bruggestraat, wandelden we verder rechtdoor en betraden het eigenlijke Binnenbos. Nog steeds via een kasseiweg in slechte staat, kwamen we wat verder uit aan een rustbank ter hoogte van een brug over de Klein Wilboerebeek. We namen er dan ook omstreeks 11:33 uur de tijd om een korte wandel- en eetpauze te nemen, ondertussen vooral genietend van de stilte van het omringende bos. Na de lunch wandelden we verder op de smalle kasseiweg, inmiddels Draaiboom genaamd, doorheen een gedeelte van het Coppens bos, richting Pulderbos. Eenmaal het laatste stukje bos achter de rug, ging de wandeling verder tussen akkers en weiland en passeerden we de eerste boerderijen. Toen de eerste woonhuizen in zicht kwamen, wisselden de kasseien voor een asfaltwegje, nog altijd Draaiboom, die we bewandelden tot het knooppunt 54 op de Y-splitsing met Blauwhoef. We behielden nog steeds de richting rechtdoor en gingen verder via Draaiboom, om er vrij vlug het bord van de bebouwde kom van Pulderbos te zien. We volgden er een tijdje het traject van de Streek-GR Kempen. Uiteindelijk mondde Draaiboom uit op de drukke Pulsebaan, net aan het knooppunt 55. Hier ging het linksaf, gelukkig op het links gelegen trottoir, richting centrum Pulderbos.

Ter hoogte van het kruispunt met de Patrijzenlaan, tevens knooppunt 57, maakten we een korte rechts-links beweging om op die manier Dorp in te wandelen. We gingen voorbij de Pastorie van Pulderbos, gevolgd door de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk, weliswaar gesloten. We stapten vervolgens voorbij enkele gesloten horecazaken, tot we gelukkig wat verder terecht konden voor een koffiepauze in het Biljartcafé Vogelzang. We genoten er omstreeks 12:30 uur dan ook van een langere wandelpauze en sanitaire stop. Na te hebben genoten van de koffie gingen het verder via Dorp, vervolgens via Dorp linksaf om er de Goormansstraat te kruisen en aan de overzijde de Kapelstraat in te gaan. Langs nieuwbouw links en weiden rechts, wandelden we verder doorheen deze doodlopende straat. Waar de weg ophield betraden we via een grindpad een stukje bos om er een mooi gerestaureerde Onze-Lieve-Vrouwkapel aan te treffen. We namen er even de tijd om een stukje rijsttaart te nuttigen op een zitbank naast de kapel. Nadien ging het op het smalle pad verder, tot we even voorbij het bos een T-kruising vonden. We gingen er haaks rechtsaf, nog steeds de Kapelstraat, om na een tweetal bochten opnieuw de openbare weg te bereiken aan het knooppunt 34, met name de Driehoekstraat, op het grondgebied van Zandhoven. Omwille van een omleiding op het wandelnetwerk, dienden we de Driehoekstraat te volgen tot op het einde, het kruispunt met de Ringlaan.

Noodgedwongen ging het over geruime afstand naar links langs deze zeer druk bereden weg, tot we tenslotte links de weg konden verlaten via de Boutersemdreef, om op die manier het aanvankelijk voorziene knooppunt 33 te zoeken en er vervolgens rechtdoor voorbij te gaan. Net voor een haakse bocht naar rechts, konden we even een glimp opvangen van het Bautersemhof, weliswaar niet toegankelijk. We stapten verder langs het domein van het Bautersemhof, om aan het volgende kruispunt linksaf de Bruggestraat in te draaien. Even verder passeerden we er het Hof ter Donck, juist ter hoogte van het knooppunt 35. We gingen verder rechtdoor, nog steeds via de Bruggestraat, tot we aan het volgende knooppunt 53, rechts een brede aardeweg opgingen, Winkelaar. Tussen de akkers door bereikten we aan het uiteinde van de aardeweg, de drukke Vierselbaan, welke we links opgingen. Het vrij storend autoverkeer zouden we een tijdje moeten dulden. Op een smalle betonstrook bezijden de weg, ging het geruime tijd langs deze weg, waarbij we zicht kregen op de molen Zeldenrust rechts van de baan. Net in een bocht naar rechts, konden we de weg verlaten via een brede grasweg, Gebroken Loop. Aan het uiteinde van het pad kwamen we terecht op de verharde Gebroken Loop, ditmaal een brede grindweg die we rechts indraaiden. We troffen er het knooppunt 49 aan.

We konden nu de molen Zeldenrust vanaf de andere kant bekijken. Na zowat 1,5 km deze grindweg te hebben gevolgd, stapten we voorbij de rechts gelegen Moenbaan, ondertussen aan het knooppunt 48 aangekomen. Nog steeds de Gebroken Loop verder bewandelend, inmiddels via een elementaire asfaltweg tussen de akkers en weilanden, konden we tenslotte op het einde van de weg de N14, de drukke Liersebaan kruisen. Aan de overzijde begaven we ons op de Antwerpsebaan, net naast een kringwinkel. Weinige meters verder, aan het knooppunt 41, ging het linksaf de Tulpenlaan op en stapten we doorheen een villawijk. We dwarsten vervolgens de Hogeweg, om aan de overzijde verder te stappen via de Korenbloemstraat, gevolgd door de eerste straat rechts, de Schoolstraat. Uiteindelijk op het einde van de Schoolstraat, kwamen we aan het knooppunt 46, ter hoogte van de Sint-Stefaankerk van Massenhoven. Zowat 100 m naar links eindigde onze wandeling op de parking in de Kerkstraat.”

516: Oostmalle, Zaterdag 26 september 2020, 18,266 km. (10.250,571 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Hoven, met start en aankomst te Oostmalle. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we het voertuig kwijt op de parking van het Domein de Renesse, in de nabijheid van het knooppunt 93, start van onze geplande wandeling. We konden aldaar, na een hapje vooraf omstreeks 10:15 uur op weg. We verlieten de parking naar rechts op een smal kasseipaadje en wandelden voorbij het praat- en eetcafé Het Koetshuis en tevens het beeld van de Wandelaar, symbool voor de Streek-GR Kempen. Ter hoogte van dit beeld begaven we ons linksaf op een wandelpad doorheen het domein, links van de kasteelvijver. In de verte konden we het kasteel de Renesse waarnemen. Na enkele bochten kwamen we voorbij de vroegere Rentmeesterswoning, met daarvoor op een restant van een boom, de Hummeltjes van het bos. We hadden in tussentijd een gedeelte bewandeld van de Trappistenroute, een fietsomloop van 44 km. We vonden er in de nabijheid van deze woning het knooppunt 92, om er haaks linksaf te gaan. We passeerden er de sportterreinen van Oostmalle, om er al vrijwel dadelijk knooppunt 91 te bemerken en er haaks rechtsaf te draaien. Het pad mondde uit op een brede dreef aan de rand van het domein de Renesse, aan het knooppunt 82, de Hooiberghoeve, die we over korte afstand linksaf bewandelden, tot we even verder schuin rechts een grindweg betraden, die leidde naar de openbare weg, Den Brekel.

Deze smalle asfaltweg betraden we naar links en volgden deze tot waar de weg overging in De Schaaf. Daar bevond zicht trouwens het knooppunt 81. We hielden de richting rechtdoor aan en wandelden verder via De Schaaf, om even voorbij een lange bocht naar links, de weg schuin rechts te verlaten door middel van de Schalmeidreef, op het grondgebied van Zoersel. Tussen riante woningen ging het even doorheen deze rustige woonwijk, tot we schuin rechts Kievitheide konden indraaien. Op het einde, gekomen op een T-kruispunt, zetten we onze tocht verder naar links, eveneens via Kievitheide. We waren onderweg het kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes voorbij gegaan. Even verder kwamen we uit op Kievit, om er onmiddellijk linksaf de eerste straat links te kiezen, de Duifstraat. Deze weg mondde uit op de T-kruising met eveneens de Duifstraat, waar we ditmaal rechts verder stapten. Op het einde kruisten we de drukke N14, de Oostmallebaan, om aan de overzijde verder te wandelen via de Maalstraat. Doorheen een deels boszone, waar nieuwbouw aan de orde is, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 80 op de Salphensebaan. Vermits we op zoek waren naar een sanitaire stopplaats en tevens een kopje koffie, verlieten we even het geplande traject en volgden de Salphensebaan naar rechts tot aan de hoofdweg doorheen Zoersel, om daar uiteindelijk omstreeks 12:00 uur te kunnen genieten van een kopje koffie in ’t Retro Café.

Na een wat langere rust-en koffiepauze, keerden we een eindje op onze stappen terug en begaven ons opnieuw in de Salphensebaan om er ditmaal het knooppunt 80 voorbij te wandelen. Deze vrij bochtige weg liet ons even verder halt houden aan de kapel Salphensebaan, opgericht in 1952, welke de vorm heeft van een verkleinde basiliek. We volgden verder de Salphensebaan, ditmaal tussen uitgestrekte velden en weiden, tot we zowat op het einde van deze lange kronkelende weg uitkwamen bij de Sint-Antonius Abt Kapel van Zoersel, opgericht in 1626, toen de streek werd getroffen door een pestepidemie. Net voorbij de kapel, op een kruispunt vonden we het knooppunt 85. We gingen haaks linksaf, ditmaal via Salphen, om aan de eerste splitsing, tevens knooppunt 87, schuin rechts de Spuydreef te kiezen. Een betonweg welke ons liet genieten van de doortocht door het bos. Via deze lange kaarsrechte weg, kruisten we de drukke N153, Heihuizen, om aan de overzijde verder rechtdoor te gaan op een brede grindweg, eveneens door het bos. Op het einde van het rechte gedeelte, aan het knooppunt 18, volgden we verder de Spuydreef in een bocht naar rechts. Door middel van tal van bochten vorderden we verder door dit mooie en rustige bos.

We stapten even verder het agglomeratiebord van Vlimmeren voorbij, eenmaal de rand van het bos bereikt. Opnieuw tussen de reeds kalende akkers volgden we nog steeds de Spuydreef, tot we voorbij de eerste huizen het kruispunt bereikten met de N104, Zilvereind, een drukke weg die we slechts over vrij korte afstand naar links dienden te volgen. Amper 100 m verder begaven we ons schuin links in een autovrije weg, de Lepelstraat, welke ons het knooppunt 14 liet aantreffen. Vermits we hier in de nabijheid waren van het centrum van Vlimmeren, volgden we even naar rechts Draaiboom, om op het volgende kruispunt links de Kerkstraat in te draaien, welke leidde naar het centrum van Vlimmeren. Daar vonden we net naast de Sint-Quirinuskerk enkele zitbanken, goed om er omstreeks 14:35 uur te genieten van een lange wandelpauze en er tevens te denken aan de inwendige mens. Jammer genoeg in de nabijheid geen horeca geopend. Ter hoogte van de kerk trouwens hadden we ondertussen het knooppunt 56 aangetroffen. Na te hebben genoten van een broodje, begaven we ons aan de overzijde van de kerk in de Hoogstraat, kruisten er aan het knooppunt 16 Heidijk, om er rechtdoor verder te gaan op de Vlimmerseweg. Na het overschrijden via een brugje van de Koeischotseloop, overschreden we tevens de grens tussen Vlimmeren en Oostmalle en ging de weg over in de Vlimmersendijk.

Tussen akkers ging het op die manier steeds dezelfde richting uit, tot we uiteindelijk aan het knooppunt 21 de dwars gelegen weg Molendreef kruisten en aan de overzijde nog over korte afstand de Vlimmersendijk verder ingingen. Aan het eerste kruispunt sloegen we scherp links Vogelsanck in, om dadelijk rechts de Oude Meirstraat in te draaien. Na enkele bochten kwam deze weg tussen de huizen uit op een van de hoofdwegen door Oostmalle, de N153, de Herentalsebaan. Hier besloten we de wandeling stilaan te eindigen, we begaven ons dan ook rechtsaf de Herentalsebaan op welke leidde naar het centrum van Oostmalle. Alvorens de terugreis aan te vangen, genoten we nog even van een kopje koffie in het centrum van de gemeente in café xtra. Even later omstreeks de klok even voorbij 16:00 uur begaven we ons terug naar de parking van het Domein de Renesse om huiswaarts te keren na zowat 24035 stappen te hebben gezet in Oostmalle en omgeving.”

514: Zoersel, Zaterdag 15 oktober 2022, 18,3 km. (10.213,768 km.)

“Een wandeltocht beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht gaat gedeeltelijk via het traject van de GR5 en de GR565. Diverse afstanden kunnen worden gekozen. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we de parking gelegen in de Boshuisweg te Zoersel, alwaar we kort daarna omstreeks 10:15 uur konden van start gaan, weliswaar voorzien van lichte regenval. Vanaf de parking volgden we de rood-witte tekens van de GR565 schuin links tussen de bomen tot aan het Boshuisje. Daar troffen we een kruising aan van drie GR-paden, de GR5, de GR565 en de Streek-GR Kempen. We stapten er rechtdoor, ditmaal op het traject van de GR5, het Zoerselbos in. Een smal kronkelend bospaadje liet ons genieten van de talrijke paddestoelen in het bos, waar we diverse kleuren konden onderscheiden: zwart, licht bruin, rood, grijs, enz. De varens waren inmiddels donkerbruin gekleurd en de geur van een nat bos was treffend. Na zowat 1 km naderden we een woning, waar links een betonweg begon. We hielden er de richting rechtdoor aan, op een brede aardeweg, de Hallesstraat. Net voor een bocht naar rechts, ging het haaks linksaf op een grindweg, de Lage Weg. Nog steeds wandelden we door het Zoerselbos, tot we wat verder langs de bosrand stapten. Ter hoogte van de links gelegen straat Hooidonkeinde, draaiden we rechts een smal boswegje in.

We vertoefden nu even tussen uitgestrekte weiden, om omstreeks 11:00 uur bezijden het paadje een picknickbank aan te treffen. Ondanks wat motregen, konden we er toch genieten van een broodje. We begaven ons opnieuw op weg en overschreden via een klein brugje de Grote Schijn. Op het einde van het paadje kwamen we op een T-kruising, alwaar we linksaf een brede aardeweg kozen. Deze weg mondde uit ter hoogte van een bocht op een betonweg, Medelaar, om er rechtsaf de weg op te gaan. Even verder verlieten we Medelaar aan de eerste zijstraat links, Kleine Medelaar. Dit smalle landelijke wegje liet ons voorbij Sanatur gaan, een zogeheten doe-mee-boerderij, om nadien uit te komen op de drukke Kwadestraat, de weg van Sint-Antonius-Zoersel naar Halle. Gelukkig dienden we deze gevaarlijke baan slechts over korte afstand naar links te volgen, om aan de T-kruising met Medelaar rechts te kiezen en nadien in de bocht naar links de weg te verlaten. Rechts van de weg bevond zich een kapelletje van O.-L.-V. van Lourdes, waar we een fietspad konden opgaan dat leidde naar de even verder gelegen Bloemenwijk. Het fietspad eindigde dan ook opnieuw op de openbare weg, de Wandelweg. Een brede asfaltweg tussen de nieuw gebouwde woningen. We draaiden de Wandelweg links op en maakten uiteindelijk een ruime lange bocht naar rechts, tot we linksaf konden via de Kleine Wandelweg.

Op het einde van de Kleine Wandelweg, ging onze tocht verder via een grindpad links, de Liersebaan, dat zowat 300 m verder passeerde voorbij de toegang tot het gemeentepark Halle Hof. We sloegen rechts het smalle wandelpad in en kwamen terecht aan het eigenlijke kasteel Halle Hof, voorheen het gemeentehuis en op de dag van vandaag een exporuimte. We maakten er een ommetje omheen het statige gebouw doorheen een deel van het park. Op een van de talrijke zitbanken konden we er omstreeks 12:20 uur overgaan tot het nuttigen van een middagmaal. Gelukkig was ondertussen de regen verdwenen en deed de zon moeite om door de wolken heen te breken. Na een korte rust- en eetpauze kwamen we nadien opnieuw op dezelfde plaats aan, bezijden het Halle Hof. We verlieten via dezelfde weg het gemeentepark en volgden rechtsaf verder de grindweg van voorheen. Enkele honderden meters verder kruisten we de gevaarlijke Eikenlaan, om aan de overzijde verder te gaan op de Lemmekensbaan, teneinde deze over zowat 1,3 km te volgen, tot aan een toegangspoortje rechts, om het bos in te gaan. Hier weken we een eerste maal af van het geplande parcours en wandelden rechtdoor verder op de Lemmekensbaan, nog steeds een brede aardeweg in het bos.

Op het einde van de Lemmekensbaan kwamen we op het kruispunt met de Kantonbaan, inmiddels op het grondgebied van Ranst, net aan de bekende Antitankgracht. We draaiden op het kruispunt rechts de brug over de gracht over en hielden er even halt aan de rand van het bos op een rustplaats. We hadden reeds bemerkt dat we ons nu bevonden op het Renier Sniederspad, dat we vanaf hier een tijdje zouden bewandelen. Na even halt te hebben gehouden, kruisten we de weg en begaven ons op het smalle grindpad, rechts naast de Antitankgracht. Het einde van het grindpaadje kwam uit op een kasseiweg, de Goorstraat, die we naar links indraaiden en die ons voorbij het fort van Oelegem liet gaan. Jammer genoeg niet toegankelijk wegens overwinteringsplaats voor vleermuizen. Een eindje voorbij het fort, dienden we dan via een brug links de Antitankgracht over te steken en de Knodbaan op te gaan, op het traject van de GR565. Echter, omwille van het ondertussen verschenen zonnetje, weken we nogmaals af van het geplande parcours en stapten er rechtdoor verder, eveneens via de Knodbaan, om ter hoogte van de eerste bocht, rechtsaf een brede dreef in de gaan, welke leidde naar het kasteel Vrieselhof. De dreef mondde uit net over een klein brugje voor de kasteeltuin. We volgden het wandelpad links van het kasteel om er over te gaan tot een langere wandelpauze op het terras van taverne-restaurant Remise. We waren dan ook reeds de klok van 14:15 uur voorbij om een eerste kopje koffie te nuttigen.

Een klein uurtje later begaven we ons terug naar de brug over de Antitankgracht en draaiden er rechts de Knodbaan in, waar we het traject van de GR565 zouden volgen tot op het einde van de wandeling. Na zowat 350 m de Knodbaan te hebben gevolgd, draaiden we links een aardeweg op, de Gescheurde Heide, op weg naar de Halse bossen. We kozen even later de eerste bosweg rechts die leidde naar een vijver, om daar linksaf te draaien. Het GR-pad in het oog houdend veranderden we vaak van richting, om na veel draaien en keren een kruispunt van boswegen te vinden ter hoogte van de Kantonbaan. We konden er even overgaan tot een late picknick omstreeks 15:40 uur. Na een kort oponthoud ging het aan de overzijde van de weg op een wandelpad naast een aardeweg die ons even verder liet aankomen aan de drukke betonweg Liefkenshoek. We kruisten de weg en begaven ons aan de overzijde verder op alweer een smal bospad dat vrij kronkelend verliep. Tenslotte mondde het pad uit ter hoogte van een bejaardencomplex, Residentie Halmolen, waar we rechtdoor gingen tot aan een grindwegje rechts. Dit leidde naar de openbare weg, de Halmolenweg om er linksaf te gaan. We bevonden ons nu in de nabijheid van het centrum van Halle. Via de Halmolenweg, de Meester Berghmansstraat, Halle Velden en de Kerhofweg kwamen we aan de Sint-Martinuskerk van Halle.

We maakten van de gelegenheid gebruik de kerk even te bezoeken, waarna we de hoofdweg doorheen Halle rechts opdraaiden en die volgden tot we in een bocht naar rechts, rechtdoor de Peggerstraat konden opgaan. Deze 1,7 km lange weg tussen akkers en weilanden, leidde uiteindelijk terug naar het Zoerselbos, om uit te monden aan de afspanning In de Wandeling, met rechtdoor de Boshuisweg. Restte ons nog enkele honderden meters grindweg tot we opnieuw de plaats van vertrek, nabij het Boshuisje konden aantreffen. Ondertussen betere weersomstandigheden dan bij het vertrek van deze tocht, konden we om 17:30 uur de modderige wandelschoenen wisselen voor proper schoeisel en de terugreis aanvangen.”

297: Herentals, Zaterdag 17 mei 2014, 24,8 km. (6007,579 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling, beschreven in de ‘Stationsstapper’, een gids met ‘Groene Haltewandelingen van station naar station langs Grote Routepaden’. Ditmaal kozen we de tocht van Herentals naar Tielen, met een geplande afstand van 24,6 km. Onderweg zouden we af en toe het traject volgen van de GR565 en tevens van de Streek-GR Kempen. Na een treinrit vooraf konden we de startplaats bereiken, met name het station van Herentals. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten en konden we ervaren dat de zon reeds in vol ornaat was te zien. Even later konden we alvast aan deze aangename dagtocht beginnen. We verlieten het station van Herentals naar links, om reeds de geel-rode aanwijzingen te volgen van de Streek-GR Kempen alsook een lokale route van 50 km, met name de Watermolenroute. Aan de overweg vervolgens rechtsaf de Belgiëlaan in, om voorbij de rotonde rechts Blijdenberg in te slaan, hierbij de rood-witte markeringen volgend van de GR5. Via de Vaartstraat wandelden we door het Klein Stadspark, om opnieuw de Belgiëlaan te bereiken en die naar rechts te volgen. Ter hoogte van het pand nr. 9 ging het linksaf om op die manier te wandelen door het Begijnhof. Aan het einde van het Begijnhof troffen we een zandpad aan, dat ons via enkele bochten liet aankomen ter hoogte van de Kleine Nete. Aan de overkant gingen we linksaf tot op de Nederrij, de eerstvolgende brug en hielden daar rechts.

De Nederrij naar rechts opgaand, bemerkten we de aanduidingen inzake de Abdijroute. We passeerden het kasteel Le Paige, staken even verder de spoorweg over en draaiden linksaf in Wijngaard. Nogmaals een spoorweg over ging het naar rechts in de Heistraat om dan een bospad te volgen, vooreerst bergop langs een kruisweg en nadien bergaf tot aan de Heilige Grafkapel. Na het bekijken van de kapel gingen we via enkele zanderige paden verder tot aan de in de nabijheid gesitueerde Toeristentoren. Hier konden we even pauzeren in het zonnetje en genieten van een lekkere koffie. We hadden er een schitterend zicht op de zandvlakte en de omringende bossen. Na deze onderbreking stapten we via enkele paden rechts en links, even later door de poort van het domein De Brink, om dit al even snel opnieuw te verlaten. Na enkele haakse richtingsveranderingen, via het Hermelijnpad, Hulzen en tot slot Heerle, kwamen we aan de Heerlekapel. Tijd vonden we om vooreerst te denken aan de inwendige mens. We troffen dan ook een picknickbank aan in de nabijheid van deze mooie kapel. Na een heerlijke lunch namen we even de tijd om de kapel te bezoeken, gelukkig stonden we niet voor een gesloten deur, zoals echter vaak het geval is. Na het nemen van enkele foto’s konden we even later onze wandeltocht verder zetten.

Voorbij de Heerlekapel volgden we de eerste straat rechts, staken de spoorweg over om dan links het Mispad te kiezen. Zowat 100 m verder draaide de weg naar rechts, welke ons liet aankomen aan een driehoekig pleintje. Voorbij het pleintje verliep de route via de Coolsweg tot aan het Hofke van Bayot. We troffen er een kruis aan ter ere van Nestor Bayot, gesneuveld tijdens de Eerste Wereldoorlog. Aan de T-kruising met de Coolsweg vonden we een wegwijzer inzake een lokale route, Pintelieren met Kastelse streekbieren. Daar hadden we toen geen behoefte aan, dus aan het Hofke van Bayot hielden we rechts aan, om over zowat 1,8 km een brede bosweg te bewandelen tot aan de vogelobservatiehut van het Zwart Water. Net voorbij de hut, ter hoogte van het wandelknooppunt 20, dienden we onze wandelweg verder te zetten naar links. Hier dienden we volgens onze wandelgids duidelijk de tekens te volgen van de Streek-GR Kempen, welke hier gedeeltelijk verliep over het wandelnetwerk Kempense Heuvelrug. Op die manier trokken we achtereenvolgens voorbij de wandelknooppunten 81, 80 en tot slot 28. Zo ging het doorheen dit enorme bosgebied over brede zandwegen, welke af en toe wel eens moeilijk begaanbaar waren omwille van het mulle zand. Aan het wandelknooppunt 28 gingen we andermaal rechtsaf.

Aan dit laatste wandelknooppunt echter, hielden we even halt aan het monument ter ere van de bemanning van een vliegtuig van de Royal Air Force, welke sneuvelden in de nacht van 25 op 26 maart 1942. Even verder bereikten we de Herentalsebaan. Hier weken we even af van de geplande route, vermits 100 m naar rechts, we even gingen pauzeren in café ‘In de Heide’. Na te hebben genoten van een verfrissend drankje, ging het aan de overzijde van de Herentalsebaan, links in de Bekenbaan en even later links in de Olmenlaan. Waar de onverharde weg overging in asfalt, draaiden we rechts een zandweg in, die we volgden tot aan de Weyersberg rechts. Even verder volgden we links de St-Rochusstraat tot aan het pand nr. 57. Daar wandelden we via een voetpad schuin rechts tot aan de kapel H. Barbara. We hielden rechtdoor aan via het Corneliuspad en later de Hogeweg tot we de plaats bereikten waar de Streek-GR Kempen het gezelschap verkreeg van de GR565, het Sniederspad. Vanaf deze plek zouden we tot bijna in Tielen de wit-rode markeringen in het oog dienen te houden. Bijgevolg ging het voor ons linksaf, we staken nadien de N123 over en wat verder via een brugje de Kaliebeek. Zo vorderden we tot aan de inkompoort van de Hoge Rielen.

We betraden zo het natuurdomein, voorheen militair domein, thans jeugdverblijfscentrum. We trokken doorheen dit mooie natuurgebied en wandelden voorbij het restaurant-café. Even later verlieten we het gebied via de hoofdingang en stapten tot aan de rotonde. Even voordat we de kazerne van de para’s bereikten, dienden we links een bospad op te gaan. We verlieten daar het traject van de GR565 en volgden opnieuw de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen. We bleven het pad volgen in open veld, tot we Opstal bereikten, alwaar het linksaf ging. Even verder stapten we de Kerkstraat in tot aan het pand nr. 11, om via een paadje rechts aan te komen aan de kerk van Tielen. We konden er het mooie voormalige gemeentehuis bewonderen en als afsluiter nog even nagenieten bij een drankje in brasserie ‘Onder den Toren’. Zo eindigde onze wandeltocht na 24,8 km en 31803 stappen in het centrum van Tielen. De dag eindigde dan ook met een terugreis huiswaarts.”

288: Dreef, Zondag 09 maart 2014, 23,2 km. (5789,279 km.)

“Een zonnige zondagochtend is altijd een goede reden om de wandelschoenen aan te trekken, vooral wanneer de natuur wenkt. Voor vandaag kozen we een wandeling, beschreven in de ‘Dagstappergids Antwerpen 2’. Het ging dan ook vrij vroeg richting Dreef, gelegen op een boogscheut van de Nederlandse grens. Een tocht, volgens de wandelgids, goed voor 23,2 km, althans wanneer werd geopteerd voor de zomerroute. We vonden zo vroeg op de dag dan ook gemakkelijk een parkeerplaats ter hoogte van de frituur aan het bedevaartsoord. Na een broodje voor onderweg gingen we dan ook op pad. We volgden de hoofdweg Dreef naar rechts, waarbij we vrijwel meteen de aanduidingen vonden van de Taxandria route, een traject voor gemotoriseerd verkeer en de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen. Het ging rechtsaf de Markweg in om algauw de Mark over te steken. We wandelden verder langs een vrij rustige landelijke weg tot aan de N14. Aan de overzijde van deze drukke weg volgden we een veldweg, richting Domeinbos De Elsakker. We betraden even later dan ook het domein via de mooie, maar vooral kaarsrechte Polderdreef.

Op die manier bevonden we ons op het Smokkelpad. In het bos dienden we voortdurend te veranderen van richting en kwamen we langs diverse kruispunten van bospaden. Gelukkig hoefden we slechts de geel-rode markeringen te volgen, tot we uiteindelijk het Domeinbos opnieuw konden verlaten. Een veldweg leidde ons vervolgens tot op de weg Meerle-Chaam. We dwarsten vervolgens de weg en dienden aan de overzijde een betonweg te volgen, even later zelfs een smallere weg richting gehucht Oosteneind. Onderweg waren we getuige hoe de velden werden voorbereid op het nieuwe seizoen van zaaien en planten. Een driehoekig pleintje met kapelletje lieten we rechts liggen en wandelden linksaf in de richting van een stukje bos. Ter hoogte daarvan hielden we links aan en volgden het pad naast het bos. Eenmaal het bos voorbij kwamen we in een open vlakte en bevonden ons op Nederlands grondgebied. Enkele honderden meters verder hadden we de keuze tussen de zomerroute of de winterroute.

Volgens de wandelgids was de zomerroute niet toegankelijk van 15 november tot en met 15 maart, doch we waagden het er toch maar op, de eerste route te kiezen. Linksaf dus in plaats van rechtsaf. Het ging dus via een veldweg over de Oude Loop, om wat verderop een rechts gelegen graspad te bewandelen. Links kregen we in de verte een wateroppervlak te zien, duidelijk in trek bij tal van vogels. Uiteindelijk mondde de grasweg uit op de weg Ulicoten-Chaam. We troffen er een arduinen zitbank aan, voorzien van een gedicht en maakten dan ook van de gelegenheid gebruik er even lunchpauze te houden. Nadien vervolgden we onze weg naar links tot op het kruispunt met de Bredase Weg en draaiden rechtsaf richting Baarle-Hertog. Het ging voorbij de zogeheten Keyzershoeve, waar ooit Napoleon zou hebben verbleven, om wat verderop de links gelegen Goordijkstraat in te gaan. Op die manier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. Via enkele woonstraten ging het nu richting centrum van Chaam, waarbij we uiteindelijk de drukke Ulicotenseweg bereikten.

We dienden vervolgens te wandelen tot aan de links gelegen Beckershaegen, doch kregen via de wandelgids een hint, dat even verder rechtdoor we enkele horecazaken zouden aantreffen. Zo bereikten we dan ook het Sport-Café De Loco in Chaam, alwaar we buiten op het terras even konden genieten van de zon en bovendien een lekker kopje koffie. Nadien keerden we op onze stappen terug tot aan Beckershaegen. We wandelden doorheen een woonwijk, tot we links de Kapelweg dienden te volgen, een smal paadje dat ons leidde langsheen een rozenkwekerij. Het pad werd opnieuw verhard en ging richting Meerleseweg. We staken de weg over en vervolgden via het Kleipad. Enkele asfaltwegen verder bereikten we de Heistraat, een aardeweg met fietspad. Hier hadden we de keuze, ofwel gewoon rechtdoor de aardeweg volgen, ofwel 200 m verder linksaf via enkele bospaden. We opteerden voor de tweede mogelijkheid en betraden op die manier de Baronie van Breda, Strijbeekse Heide. Nadien bereikten we open terrein en kregen zicht op het Langven.

Een klappoortje links gaf toegang tot het beschermde gedeelte van het Langven. Hier dienden we een slingerend paadje te volgen, waarbij het even verkeerd ging. Vermoedelijk hadden we een afslag over het hoofd gezien, waardoor we even de verkeerde richting waren opgegaan. Het spoor enigszins kwijt, namen we een andere weg in dezelfde richting, tot we geruime tijd later, opnieuw het juiste traject vonden ter hoogte van de Bergweg. Eigenlijk hadden we niet zoveel omweg dienen te wandelen. Ter hoogte van de Bergweg ging het opnieuw via een klappoortje langsheen een rechts gelegen vijver. We volgden hierbij een gedeelte van het Smokkelpad. Wat verderop verlieten we terug het beschermde gebied en volgden een brede aardeweg, langsheen een enorme zwerfkei, met daarin een gedicht gebeiteld. We naderden zo de eerste huizen van Strijbeek, om langsheen de Sint-Hubertuskapel te komen. We bemerkten daarheen dan ook de wit-rode markeringen van het LAW 11 (Langeafstandswandelpad) en de geel-rode tekens van de Streek-GR Kempen.

Stilaan was de cirkel rond. Voorbij de Sint-Hubertskapel namen we een links gelegen doodlopende weg, welke vervolgens overging in een grasweg. We wandelden voorbij een klein Sint-Isidoruskapelletje en bereikten vervolgens opnieuw de openbare weg ter hoogte van de Markbrug. We staken de brug over en volgden een tijdje het verloop van de rivier, tot we opnieuw het grondgebied van België betraden. Een tweetal bomen staan er symbool voor de grensoverschrijdende samenwerking tussen beide landen. Meteen bereikten we de brug waar we vroeger op de dag de wandeling waren begonnen. Terug aangekomen in Dreef, stelden we vast dat alle terrasjes overvol zaten, zodat ons geen andere keuze bleef, dan terug huiswaarts te keren en onderweg een kleine halte te houden op de parking van de autosnelweg. Zo kwam dan ook een einde aan een zonnige wandeldag bij de noorderburen.”

277: Ravels, Zondag 07 juli 2013, 21 km. (5565,579 km.)

“Een dagtocht van 21 km, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen, met start en aankomst te Ravels. Een wandeling met als titel: ‘Met het zwart water in de hoofdrol’. Tijdens het verloop van deze beschreven route, zouden we een tijdje het traject volgen van de Streek-GR Kempen alsook van de GR565. Na een autorit konden we ons voertuig kwijt op de parking onder Ravels brug. Alvorens op pad te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten en uiteraard de wandeloutfit aan te trekken. Met de zon reeds hoog aan de hemel, waren we nadien klaar voor een aangename, doch vooral zonnige zondag wandelplezier. We gingen aldus van start onder Ravels brug en wandelden rechtsaf langsheen het jaagpad naast het kanaal. Onze gids was van bij het begin de Streek-GR Kempen, met andere woorden, de geel-rode markeringen volgen. Via de parallellopende Vaartstraat, ging het nadien rechtsaf in de Kampendijk en later naar links in de Lusthofstraat. Enkele bochten verder ging het via Blauwe Kei naar het gehucht Vlasrietje. Op het kruispunt daar gekomen, vervolgden we onze weg via een zandweg aan de linkerkant en wandelden het bos in.

We bevonden ons weldra in het domein Ravels Kamp. De eerstvolgende zandweg rechts, liet ons wandelen langsheen het links in onbruik geraakte Nato-vliegveld. Op de dag van vandaag enkel nog gebruikt voor sportvliegtuigen. Op de volgende kruising van zandwegen, gingen we andermaal linksaf. We bemerkten er enkele oude grafheuvels, tumuli geheten, welke gedeeltelijk werden gerestaureerd. Volgens lokale info uit de tijd 700-250 v. Chr. Ter plaatse troffen we een informatiebord aan betreffende dit Grafveld ‘Het Heike’. We konden er dan ook een kringgreppel of palenkrans fotograferen. We wandelden verder langs de omheining van het vroegere vliegveld, dwarsten een asfaltbaantje en passeerden de voormalige toegangspoort en het wachtlokaal. Nog steeds de omheining volgend, wandelden we rechtsaf op het tweede bospad. Wat verderop kregen we links een open veld te zien, waarna we voorbij dit veld en aanpalende weide, linksaf dienden te gaan. Rechts bevond zich de vroegere boswachterswoning, tegenwoordig een boerderij.

We wandelden nu iets meer dan één km rechtdoor, tot het punt waar het bos aan de linkerkant eindigde. Daar draaiden we rechts een veldweg op en verlieten op die manier Ravels Kamp. Ook deze rechts gelegen veldweg dienden we steeds rechtdoor te volgen en dit tot de ongeveer 1700 m verder gelegen openbare weg, de N119 Turnhout – Baarle-Hertog. Eenmaal daar aangekomen, ging het een vijftigtal meter naar rechts, alwaar we even konden pauzeren en genieten van een drankje in de herberg ’t Zwart Water. Na een aangename pauze konden we alweer op pad. Net voor de herberg volgden we nadien een zandweg door de velden tot op een T-splitsing. Links bevond zich het natuurreservaat en heideven Het Zwart Water. We konden er even genieten van het uitzicht via een verhoogd platform en verkregen wat deskundige uitleg ter plaatse. We gingen even linksaf om onmiddellijk opnieuw rechts te kiezen voor een verharde veldweg. Ook hier ging het over lange afstand steeds maar rechtdoor tot op het kruispunt met de Geheulse Dijk.

Daar aangekomen verliep ons traject opnieuw naar links, teneinde ditmaal over een afstand van ongeveer 2,5 km steeds maar rechtdoor te wandelen op een brede zandweg, enigszins verhard met steenslag. Dat de zon ongenaakbaar scheen, dat konden we duidelijk aanvoelen in deze open vlakte. Gekomen op een plaats waar de weg een bocht maakte naar links, bemerkten we niet enkel de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen, maar nu ook de wit-rode tekens van de GR565, het Renier Sniederspad. We wandelden ondertussen langs het links gelegen natuurgebied Het Peerdsven. Tweehonderd meter verder ging het naar rechts in de Langvenstraat, om via de Elzenstraat te belanden in het gehucht Heizijde. We stapten op die manier voorbij de toegangspoort van het kasteel Boones Blijk. Ever verder ging het via een asfaltweg linksaf, we verlieten er kortstondig het traject van de GR565. We gingen tot op het kruispunt met het Bels Lijntje, de voormalige spoorbedding van de vroegere lijn Turnhout-Baarle. Inmiddels is dit een heel drukke fietsroute geworden en dat konden we meer dan ook ervaren.

Het Bels Lijntje links volgend, bevonden we ons terug op het parcours van de GR565. Op het volgende kruispunt verlieten we de GR565, wandelden rechtdoor tot op het kruispunt met de N119, de weg Turhout-Baarle. Aan de overzijde wandelden we Kastelein in, een asfaltweg welke spoedig overging in een bospad. Ter hoogte van de verder gelegen Dombergstraat ging het in die weg naar rechts en nadien opnieuw rechtsaf in de Watertappingstraat, een grindweg. Nadien kozen we de tegenovergestelde richting via een bospad en trokken doorheen het natuurreservaat ‘Het Dombergsheide’. We arriveerden opnieuw in de Dombergstraat richting camping Baalse Hei. Hier konden we nog even verpozen en vooral genieten van een verfrissend drankje, alvorens het laatste gedeelte van onze wandeling aan te vangen. Na deze ontspannende rustpauze, volgden we een asfaltwegje naar rechts en even verder kwamen we ter hoogte van de dijk langs het kanaal Dessel-Schoten. We beklommen de dijk en volgden die naar links, richting eindpunt van deze dagtocht.”

275: Herentals, Zaterdag 22 juni 2013, 23,4 km. (5526,079 km.)

“Een stralend blauwe hemel, voldoende reden om die ochtend af te reizen naar Herentals. Aldaar zouden we het parcours volgen van een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2. Hoofzakelijk zouden we wandelen langs het traject van de GR5 en de Streek-GR Kempen en dit over een afstand van 23,4 km. Na een hapje konden we van start gaan ter hoogte van het station van Herentals. Vrijwel onmiddellijk zouden we vanaf het begin van de tocht, over zowat 7,5 km de wit-rode markeringen volgen van de GR5. Vooreerst ging het via een voetgangerstunnel onder de spoorweg door, om aan de overzijde de Zaatweg te dwarsen en een tegelpad op te gaan. Vrij spoedig stapten we verder op een graspad en later een aardeweg. We staken de Kleine Nete over via een brugje om nadien de oever van deze waterloop naar links te volgen via een pad op de dijk. Ter hoogte van een waterzuiveringsstation verlieten we even het pad langs de Kleine Nete, om een uitgestippelde route te volgen van Natuurpunt, langsheen de rand van een bos. Vrij snel kwamen we opnieuw ter hoogte van de dijk, om die naar rechts verder te bewandelen tot aan een brug, voorzien van een picknicktafel. We bevonden ons thans op de grens met Vorselaar.

We volgden verder de tekens van de GR5 over de brug, om na de volgende brug rechtsaf te gaan in de Lentstraat. We trokken langs de afsluiting van een militair domein en kwamen terecht aan de ruïnes van de priorij van O.-L.-V. Ten Troon. Ter plaatse namen we even de tijd om de site te bekijken en tevens maakten we er gebruik van een picknickplaats, teneinde de inwendige mens wat aan te sterken. Na het nemen van de noodzakelijke foto’s trokken we verder op weg. Ongeveer 1 km verder sloegen we rechtsaf en wandelden voorbij de hoeve de Zwarte Vos. Een eerste sluis werd gedwarst, om nadien te passeren voorbij het kasteel Neerhof. Wat later ging het opnieuw over de Kleine Nete, ditmaal via een oude sluis uit 1684. We stapten verder tussen de gebouwen van het molenhuis en een hoeve, om uiteindelijk een verkeersweg te bereiken. We volgden even over korte afstand de weg, om aan de overzijde de straat Korentenbossen in te gaan. Ter hoogte van de Grensstraat gingen we rechtsaf in de Kempenlaan en verlieten aldus het traject van de GR5. Ondertussen hadden we reeds min of meer een derde van de wandeltocht achter de rug. In de Kempenlaan troffen we even verder een kappeletje aan ter hoogte van een splitsing, waar we rechts aanhielden.

We naderden inmiddels het centrum van Vorselaar, alwaar we vooreerst de Kerkstraat ingingen, vervolgens voorbij de kerk stapten en de Markt bereikten. Daar konden we kennis maken met een grote schandpaal. Om het centrum van de gemeente te verlaten, ging het achtereenvolgens doorheen de Kabienstraat, de Diamantstraat en de Schransstraat. Op het einde van de weg ging het naar rechts, een dreef in, welke ons leidde voorbij een picknickplaats, een speeltuin en langs de Schranshoeve. Op het einde van de dreef gingen we verder naar links. Wat verder troffen we een veldweg aan, die in zeer slechte staat verkeerde. Zo goed en zo kwaad het ging, wandelden we nadien naast het riviertje de Aa. Uiteindelijk draaiden we van deze waterloop weg om een brede zandweg te bereiken. Aldaar sloegen we linksaf, staken wat verder de weg Sassenhout over, om aan de overzijde een stukje bosgebied in te gaan. Na wat links en rechts te zijn gewandeld, kwamen we uit op een driehoekig grasperk, voorzien van een kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Vanaf dit punt ging het over korte afstand via Zittaart en vervolgens Schrieken naar een kruising in een woonwijk, om daar de geel-rode markeringen aan te treffen van de Streek-GR kempen. Meteen onze gids tot aan het einde van de tocht, het station van Herentals. Met andere woorden, nog 7 km te gaan.

Het traject van de Streek-GR volgend dwarsten we vooreerst een drukke weg, om aan de overzijde en smal paadje aan te treffen. Wat verder bereikten we de Heggekapel, een bezienswaardigheid om alvast even halt te houden. Voorbij deze kapel wandelden we schuin links het bos in. Enkele richtingsveranderingen brachten ons tot aan de oever van de Aa. Via alweer een sluis kwamen we terecht op de andere oever, om dan de Slootbeek te volgen, welke we ook via een brugje konden oversteken. Via enkele asfaltwegen troffen we vervolgens een zandweg aan en die zou ons leiden naar de bekende Toeristentoren. Op die manier veranderde de omgeving in een duinengebied en begon het klimmen en dalen door het zand. Enkele stevige beklimmingen later, stonden we aan de voet van de toren en konden er even genieten van een verdiende rustpauze en uiteraard ter plaatse genieten van een kopje koffie. Tevens konden we er even gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Na deze uitgebreide rust- en lunchpauze ging het over een zandduin richting zitbank aan de bosrand. De Streek-GR splitste hier, zodat wij de richting rechtdoor kozen, opnieuw het bos in. Langzaam daalden we af tot bij een kapel.

Een nieuwe splitsing van de Streek-GR Kempen deed ons ditmaal via enkele trappen klimmen naar de kapel van de Kruisberg. Voorbij deze kapel daalden we af langsheen de kruisweg, om vervolgens de spoorweg over te steken en een drukke verkeersweg te bereiken. We wandelden rechtsaf tot aan een rotonde, om even verderop de brug te bereiken over de Kleine Nete. We hielden links aan via een voetpad om vervolgens via twee brugjes het water over te steken. Langs de rand van een bos, vorderden we richting stadsvesten en later de achterpoort van het begijnhof. We wandelden onder de poort het begijnhof in om dit nadien te verlaten via een ander poortgebouw. Stilaan naderden we het einde van deze wandeling, vermits we opnieuw de tekens verkregen van de GR5, welke ons via enkele straten, de Augustijnenlaan, de Belgiëlaan en een gedeelte van een klein stadspark, terug brachten naar het station van Herentals.”

274: Vlimmeren, Zaterdag 15 juni 2013, 25,8 km. (5502,679 km.)

“Een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst te Vlimmeren. Deze wandeling zou in hoofdzaak verlopen langsheen het traject van de GR565 en de Streek-GR Kempen. Beide Groteroutepaden ons ondertussen al enigszins bekend van vorige tochten in de streek. We konden dan ook, na een hapje ter plaatse, beginnen aan deze dagtocht, voorlopig voorzien van een blauwe hemel met af en toe een wolkje. Hopend op een droge en aangename wandeling konden we op pad, teneinde de voorziene 25,8 km tot een goed einde te brengen. Wanneer we de parking verlieten ter hoogte van het gemeentehuis, wandelden we naast de kerk de Kerkhofstraat in, om via Laar en de Gierledijk, Wetschot te bereiken. We hadden reeds een eerste kennismaking gehad, slechts over korte afstand, met de Streek-GR Kempen. Via Heiakker gingen we ter hoogte van een boerderij op een rechts gelegen veldweg. We konden even genieten van een klein stukje bos, om nadien via de zogeheten Vijfde Bosweg, aan te komen ter hoogte van de kruising met de Visbeekbaan.

We troffen er een overdekte picknickplaats aan, de kans dus om even te pauzeren en vooral een hapje te eten. Vanaf hier konden we nadien ons richten op de rood-witte tekens van de GR565. We bevonden ons inmiddels ter hoogte van het Natuurgebied De Visbeek, getuige het grote infobord ter plaatse. We stapten vervolgens naar links, overschreden de Visbeek en kregen een mooie bosweg te verwerken, evenwijdig aan de beek. Na enkele malen links of rechts te hebben gekozen, bereikten we de eerste bezienswaardigheid van de dag, de Achtzalighedenboom, daterend van omstreeks 1850. We kregen nadien een golfterrein te zien om via de Strandweg te wandelen richting camping de Lilse Bergen. We zetten onze wandeling verder en betraden op die manier de Beerse Heide, om nadien het centrum van Vosselaar te bereiken, zowat 5,3 km verder gelegen. We volgden aldus een prachtige bosweg om het Lijsterpad te bereiken. Via dit pad staken we later een verkeersweg over, om aan de overzijde de Zwartgoorheide te betreden. 

Eenmaal doorheen deze boszone, bereikten we de eerste woningen van Vosselaar. Nog steeds het Renier Sniederspad volgend (GR565) kregen we opnieuw een bosweg en vervolgens een zandduin, de zogeheten Konijnenberg. We overschreden het hoogste punt ervan, 36,33 m, bovendien aangegeven door een paaltje. Na het opnieuw afdalen kwamen we aan ter hoogte van de kerk van Vosselaar. We vervolgden onze wandeling via de Schoolstraat en staken de drukke weg Antwerpen-Turnhout over (N12). Via Hofeind, de Sparrenlaan en Looy bereikten we zowat 1 km verder de Looypaal, ook Vossenpaal genoemd, alwaar Beerse, Turnhout en Vosselaar aan elkaar grenzen. We verlieten hier dan ook het traject van de GR565 en de Streek-GR Kempen, vermits beide rechtsaf verder verliepen. Ter hoogte van de Looypaal hielden we rechtdoor aan en even verder bereikten we het Kempense kanaal, de verbinding tussen Dessel en Schoten. Vanaf hier begaven we ons op het jaagpad en sloegen meteen linksaf. 

Het jaagpad volgend, passeerden we een klein haventje, een ophaalbrug met wachtershuisje om tot slot het jaagpad even te verlaten aan een tweede ophaalbrug. We sloegen linskaf in de Heilaarstraat en bemerkten er het gemeenschapscentrum Heilaar. We kozen rechtsaf en via Brusselen ging het nadien over een karrenspoor opnieuw richting kanaal, alwaar we een derde ophaalbrug konden bekijken. Teneinde het centrum te verlaten, ging onze tocht verder via de Schansdries, de Vaartstraat, Holleweg, Pastoor Carpentierstraat, Onze-Lieve-Vrouwstraat en Kardinaal Cardijnlaan. Wat verder bereikten we een Mariagrot. Volgens lokale info gebouwd omstreeks 1940 ter ere van O.-L.-V. van Lourdes. We namen dan ook de tijd om enkele foto’s te nemen en het geheel van nabij te bekijken. We namen dan de eerste straat links, de Kongostraat. De weg ging over in een zandweg welke we over zowat 1,5 km zouden volgen tot op een kruising. Daar aangekomen ging het linksaf via een volgende zandweg, de Klampovenstraat, welke langsheen het natuurreservaat de Duivelskuil verloopt. Op het einde van de weg, ging het opnieuw over de N12, de weg Antwerpen-Turnhout.

Over korte afstand wandelden we naar rechts om nadien de links gelegen Engstraat in te gaan. Nadien ging de weg over in een veldweg om later uit te monden in Leetereind. Na nog een passage langs een voetbalterrein, kwamen terug aan in Wetschot, alwaar we bij het begin van de tocht reeds hadden gewandeld. Ditmaal ging het rechtsaf en volgden we in omgekeerde richting de weg naar de plaats alwaar we waren van start gegaan. We gingen dan ook nogmaals voorbij de kerk van Vlimmeren, teneinde het fotoalbum voor de dag af te sluiten. Een mooie en vooral zonnige wandeling kwam ten einde.”

273: Wechelderzande, Zaterdag 08 juni 2013, 23,7 km. (5476,879 km.)

“Een zonnige start van een wandeltocht op zaterdag. Net zoals bij de vorige tocht, zouden we ook vandaag in hoofdzaak het traject volgen van de Streek-GR Kempen en van de GR565 en GR5. We vonden alvast inspiratie voor deze wandeling in onze Dagstappergids Antwerpen en trokken dus vroeg op weg naar Wechelderzande, startplaats voor deze dagtocht. In de wandelgids omschreven als volgt: ‘Langs Wechelse wegeltjes’. Het voorziene parcours had een lengte van 23,7 km, wanneer men van start ging in Wechelderzande. Vanaf een alternatieve startplaats, Vorselaar, bedroeg de wandelafstand 26,5 km. Wij opteerden deze ochtend voor vertrek in Wechelderzande en vonden gemakkelijk parking achter de kerk. Na een laat ontbijt, konden we van start gaan voor deze dagtocht. We zetten de eerste stappen vanaf de parking van het Hof d’Interre, waar tegenwoordig de gemeentelijke diensten zijn ondergebracht. Via de Heymansstraat bereikten we de kerk van Wechelderzande om nadien de weg Oostmalle-Herentals te dwarsen. (N153) Aan de overzijde betraden we de Pulsebaan, welke ons leidde tot bij de oude hoeve Den Hert, het oudste huis van deze gemeente.

Tegenover de hoeve wandelden we verder via een smal pad, gevolgd door een betegeld wegeltje tot bij een kapel. We bereikten wat verder het gemeentelijk speelplein Boonhof. Aldaar ging het via de Boonhofstraat, om ter hoogte van de Borgstraat links te kiezen. We betraden vervolgens een aardeweg en die bracht ons tot aan de brug over de E34. Aan de overzijde troffen we een andere aardeweg aan, de Snaersdijk. Het ging langsheen de Snaersdijkse Beemden, een beschermd gebied. Ondertussen had de aardeweg plaats gewisseld voor een bolle kasseiweg die we volgden tot aan de slagmolen van Lille. Volgens lokale info gebouwd omstreeks 1465 en gerestaureerd in 1986. Voorbij de molen, nog steeds de Broekzijstraat volgend kwamen we ter hoogte van het kruispunt met de weg Heiend. Hier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. We hielden rechts en stapten voorbij de kapel van O.-L.-V. ter Heiend. We kregen wat verder enkele zandwegen te bewandelen, passeerden het voetbalterrein van FC De Kroon en staken later de Bosbeek over. Een kronkelende weg tussen weiden en bossen deed ons aankomen ter hoogte van het gehucht Vispluk in Vorselaar. Aldaar staken we het pleintje met bloemenperk over.

Wat verder troffen we opnieuw een zandweg aan, waarbij we voorbij de hoeve Den Biesaardt gingen om nadien in het bos te verdwijnen. Aldus gingen we voorbij de hoofdingang van het kasteel van Vorselaar om nadien de prachtige Kasteeldreef te bereiken. We hielden rechtdoor aan en gingen voorbij het kasteel, dat omgeven is door een slotgracht. Eenmaal doorheen het bos, ging het via een asfaltweg richting 14 Kapellekensstraat. Deze straat werd even verder onverhard en konden we tot slot de 14 kapellekens bekijken. Volgens info zou deze kruisweg vervaardigd zijn door Petrus Verhaert omstreeks 1827. Het geheel bestaat uit 13 kleine kapelletjes en één grote ter ere van O.-L.-V. van Zeven Weeën. We troffen er dan ook een picknicktafel aan en dat was de ideale gelegenheid om even de inwendige mens te voorzien van het noodzakelijke. Eenmaal wat uitgerust konden we opnieuw op pad. Er volgde een stukje bos dat ons deed uitkomen ter hoogte van het plaatsje Strateneinde. We betraden enkele veldwegen die ons brachten naar het gehucht Zegbroek. We wandelden via Zegbroek verder, vervolgens kozen we de Heirbaan en bereikten de Pulderdijk. Hier troffen we de wit-rode markeringen aan van de GR5.

Slechts over korte afstand volgden we het traject van deze GR5 via de Pulderdijk door een mooi stuk bos. We staken de Pulderbeek over en verlieten na iets meer dan één km het verloop van het Groteroutepad. Ter hoogte van een vijfsprong kozen we de aardeweg rechts, Boskant. Op die manier verlieten we stilaan het bos. Een aardweg zocht zich een weg tussen weideland om ons korte tijd nadien een groter bos te laten betreden. Onderweg maakten we kennis met het Pulderbos Preventorium, het bijhorende zwembad en tot slot de bushalte met zitbankjes. Een plekje om even te verpozen en te genieten van wat zonneschijn. Vanaf de bushalte ging het nadien via de toegangsweg naar rechts tot aan de Reebergenlaan. Linksaf staken we opnieuw de E34 over . We stapten een eindje evenwijdig met de autosnelweg tot we de aansluiting bereikten met de GR565, het Renier Sniederspad. Inmiddels opnieuw in bosgebied beland, bereikten we een kruispunt van zes bosdreven, alwaar we het kruis van Blommerschot aantroffen. Aan de overzijde namen we de tweede weg links, richting Kruisbaan. Via de Kluisbrug ging het over de Visbeek en ging het langs het natuurgebied De Kluis. 

Eenmaal de beek over, verlieten we het grondgebied van Zoersel en betraden opnieuw dat van Wechelderzande. We wandelden nu via een asfaltweg, Blommerschot geheten, langs het vroegere Nato-vliegveld, thans gebruikt voor sportvliegtuigen en zweefvliegtuigen. Voorbij het vliegveld kregen we nog voor het laatst de kans te genieten van een stukje bos en dit via de weg Kluysheide. De GR5 leidde ons via enkele mooie bos- en zandwegen stilaan terug naar de plaats van vertrek vroeger op de dag. Meteen alweer een mooie wandeling erbij.”

272: Zoersel, Zaterdag 01 juni 2013, 27,6 km. (5453,179 km.)

“Een bewolkte ochtend, vormde de start van een wandeling uit de Dagstappergids Antwerpen, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht verkreeg in de wandelgids als beschrijving ‘Door het hart van de Antwerpse kempen, in het spoor van Snieders en Conscience’. Het parcours verliep in hoofdzaak langsheen het traject van de GR565, de Streek-GR Kempen en de GR5. De totale wandelafstand bedroeg niet minder dan 27,6 km, een meer dan behoorlijke afstand. Als alternatieve plaats van vertrek kon worden gekozen voor Oostmalle. Wij gingen echter, na een hapje van start in Zoersel zelf. Voordien konden we ons voertuig achterlaten op de parking, in de nabijheid van het Boshuisje, alwaar Conscience zijn inspiratie zou hebben gevonden voor de roman ‘De Loteling’. Vanaf de parking wandelden we zowat 100 m verder tot bij het Boshuisje, ondertussen langs een wandelboom. Ter hoogte van het Boshuisje ging het rechtsaf en volgden we de rood-witte markeringen van de GR565 (Renier Sniederspad). Een brede zandweg leidde ons het Zoerselbos in, om aldaar de Tappelbeek en de Monnikenloop te overschrijden via een brugje. We wandelden doorheen dit mooie bosgebied via een smal zandpad en even later een rechtlijnige eikendreef. Wanneer we enkele huizen bereikten, volgden we de Warandelaan om nadien de Zoerseldreef te betreden, ter hoogte van de toegangspoort van het Zoerselhof.

Ter hoogte van de toegang tot het kasteeldomein volgden we de Jagersdreef tot aan een stervormig kruispunt, alwaar we schuin rechts verder wandelden. Aan het einde van de bosweg draaiden we rechtsaf en passeerden we de gerestaureerde Voorste Hoeve, om dan via een asfaltweg, ook Voorste Hoeve, de drukke Zoerselsteenweg te bereiken. Het ging over de de weg Oostmalle – Lier, om rechts Beemdekens in te gaan en even verder ter hoogte van het huis nummer 30 een links gelegen asfaltwegje te volgen. Uiteindelijk kwamen we aan ter hoogte van een T-splitsing waar de GR565 zich voegde bij de Streek-GR Kempen. Vanaf dit punt volgden we de Streek-GR Kempen richting Oostmalle. We gingen dus linksaf via Graffendonk om aan het volgende kruispunt voor rechts te kiezen, de Salphense Baan. Aan de gemeentegrens met Oostmalle heette de weg Salphen en zowat 200 m verder bereikten we het gehucht Zalfen, voorzien van picknickbankjes. Hier weken we even van het parcours af, vermits zich op zowat 100 naar rechts de Sint-Antoniuskapel of Pestkapel bevond. Deze werd opgericht tijdens een pestepidemie en groeide uit tot een bedevaartsoord. Even voorbij de kapel draaide de weg naar links, om een splitsing te bereiken met de Spuydreef. 

We wandelden evenwel rechtdoor, opnieuw langs de Salphense Baan. We volgden deze brede zandweg over een afstand van zowat 1,5 km in noordelijke richting. Ter hoogte van een waterzuiveringstation verkregen we opnieuw asfalt onder de zolen. Even verder ging het linksaf via de Sint-Laurentiuslaan, om opnieuw de weg Oostmalle – Lier aan te treffen. Via het fietspad ging het even naar links langsheen de drukke N14 om dan aan de overzijde van de weg de Brede Dreef in te gaan. We bevonden ons aldaar in het domein de Renesse en konden genieten van de schoonheid van het park. Onderweg hadden we mooi zicht op het kasteel de Renesse. Gekomen ter hoogte van een alleenstaande woning ging het rechtsaf, we stapten voorbij een voetbalveld en volgden even later een slingerende weg doorheen het park. Aan de kasteelvijver draaiden we naar rechts, staken twee bruggetjes over en kwamen aan ter hoogte van het beeldje van de Wandelaar, het symbool van de Streek-GR Kempen. Er tegenover troffen we het Koetshuis aan, meteen tijd voor een kopje koffie en een rustpauze. Even later verlieten we het Koetshuis om via enkele brugjes het park te verlaten en aan te komen ter hoogte van het busstation van Oostmalle, langsheen de weg Antwerpen-Turnhout.

Over korte afstand ging het linksaf op deze N12 tot aan Kapelakkers, om ter hoogte van het huis nr. 2 een graspad te bewandelen tot aan de Wolfskapel. Dit gebouw dateert van 1625 en wordt ook wel Akkerskapel genoemd. Via een veldweg, gevolgd door de doortocht van een stukje bos, bereikten we een KMO-zone. Hier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. We verkregen ondertussen zicht op de kerk van Westmalle, een richting die we dienden te nemen. Via de wijk Westmalle-Malle, alwaar we de Leemstraat volgden en later de Kapselstraat, wandelden we langs de slotgracht van het kasteel van Westmalle. Uiteindelijk bereikten we de Oude Molenstraat ter hoogte van de kerk. In het centrum van Westmalle ging het via de Kasteellaan, de Grote Akkerstraat en de Rerum Novarumstraat, richting weg Westmalle-Brecht. (N133) Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder via de Sint-Jobbaan, de Heidemolenbaan en tot slot de Wijngaardstraat. Zowat 300 m verder kozen we een smal onverhard pad rechts, dat leidde naar een dreef. Nadien gingen we tussen twee bakstenen muurtjes het bos in. Enkele dreven en zandpaden later bereikten we de toegangsdreef die leidde naar de abdij van Westmalle. 

Hier gingen we linksaf en volgden vanaf nu het traject van de GR5 (Noordzee-Rivièra). We kwamen opnieuw aan ter hoogte van de N12 (Antwerpen-Turnhout), om aan de overzijde de Lacroixlaan in te gaan. We wandelden nu via de Oude Kastanjedreef, de Wilgenlaan, de Essendreef, de Boslaan, de SintÂntoniusbaan en tot slot de Gagelhoflaan tot aan de jeugdherberg Gagelhof. We bleven de Gagelhoflaan volgen, nadien doorheen de Antwerpse Dreef om aldus het Zoerselbos te bereiken. We gingen rechtsaf op een brede bosweg, gevolgd door een kronkelende bosweg. Op die manier eindigde stilaan onze wandeltocht, vermits we de GR5 volgend opnieuw het Boshuisje bereikten.”

205: Beerse, Donderdag 11 november 2010, 20,1 km. (4144,048 km.)

Een georganiseerde tocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Donderdag – Jeudi 11/11/2010 – 2340 Beerse (Antwerpen), Vlaanderen Wandelt, 5-7-12-15-20 km. ’t Beerke Beerse VZW. Start: Gemeenschapscentrum ’t Heilaar. Wandeling in het kader van Vlaanderen wandelt. Alle afstanden doen het noorden van Beerse aan met o.a. de Heksenkuil.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort verhaal met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 19:26 uur.

“Vandaag vond de vijfde editie plaats van ‘Vlaanderen Wandelt’. Men kon terecht in tal van plaatsen verspreid over het Vlaamse land om de wandelschoenen aan te trekken en te genieten van een dagje gezond vertoeven in de vrije natuur. Wij kozen vandaag als bestemming Beerse, waar de lokale sportraad, in samenwerking met wandelclub ’t Beerke, zorgde voor de organisatie van de wandeling aldaar. De plaats van afspraak was gelegen in het Parochiecentrum De Schrans te Beerse. Wij vonden er voldoende parkeerplaats naast het centrum en konden even later terecht in de ruime startzaal, met bediening aan tafel!! Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 7, 12, 15 of 20 km. Wij opteerden voor de wandeling van 20 km, met een werkelijke afstand volgens de inrichters van 20,1 km. Verspreid over het parcours, zouden we een rustplaats aantreffen na 7,9 – 12,2 en 17 km. De eerste controle situeerde zich in de startzaal, waardoor we in feite een eerste lus zouden wandelen van 7,9 km.

Na de nodige formaliteiten en een hapje, trokken we op weg. We verlieten het parochiecentrum en namen vooreerst het brugje over het kanaal. Daar troffen we al dadelijk een eerste splitsing aan. Bij een eerste passage dienden we gewoon de weg rechtdoor te volgen, samen met de wandelaars van de 5 en 15 km. Aan het volgende kruispunt echter dienden we rechtsaf te slaan en zo scheidden zich de wegen van de 15/20 en de 5 km. We wandelden langs een landelijke, verkeersarme weg en konden nog even genieten van een aangename najaarsdag. Het voelde een beetje fris aan, er stond een matige wind, doch we hielden het voorlopig nog droog. Dadelijk volgden we het traject van de Kleidabbersroute, een fietsomloop van 52 km. Na een eindje deze landelijke weg te hebben gevolgd, werd ons parcours van links gedwarst door de wandelaars van de 5 km. Wij vervolgden echter onze route rechtdoor. Onderweg tal van akkers en weilanden, min of meer onder water omwille van de regen van de afgelopen dagen. Ondertussen werd de hemel stilaan donkerder en begon de wind een beetje aan te wakkeren. Vooral wanneer die van opzij kwam, kregen we het gevoel dat het kouder aan het worden was.

Uiteindelijk hield de weg die we volgden op te bestaan en ging het wegdek over in een onverhard pad. Links zagen we het eerste watergebied van de dag verschijnen en er zouden er nog veel volgen tijdens het verloop van de wandeling. Het smalle pad verliep langs enkele percelen van boomkwekerijen. Stilaan naderden we het bosgebied dat we reeds van veraf hadden kunnen zien. Eenmaal de eerste percelen jonge boompjes voorbij, ging het haaks linksaf, via een bredere dreef, het bosgebied in. Hier kregen we de eerste modderstroken en waterplassen te verwerken en konden we vaak amper het pad nog bemerken omwille van de aanwezigheid van afgevallen bladeren. Ook verkregen we opnieuw de diverse kleurschakeringen onder ogen. Bladeren in alle mogelijke kleuren en in een dikke laag, welke de bodem bedekten. Het paadje kronkelde wat heen en weer doorheen het bos, waarna we wandelden langsheen de bosrand. Hier voelde de wind opnieuw wat onaangenaam.

Gelukkig draaiden we even verder het bos in en vonden daar korte tijd beschutting. Af en toe veranderde de omgeving van loofbos naar dennenbos, wat uiteraard een goed wandelgevoel gaf. Eenmaal doorheen het dennenbos, bereikten we een tweede watergebied, waar we links aanhielden en een tijdje het verloop van de waterplas volgden. Enkele vogelliefhebbers, min of meer verkleumd van het lange wachten, konden worden waargenomen. We bereikten de openbare weg en volgden over korte afstand een weggetje langsheen enkele huizen, in de richting van het kanaal. Eenmaal het kanaal bereikt, ging het linksaf, alwaar het jaagpad langsheen de waterweg werd gevolgd. Op die manier wandelden we in de richting van het bruggetje, waar we even voordien waren van start gegaan. Zo bereikten we na 7,9 km de startzaal en konden we een hapje eten en genieten van de warme chocomelk. Na de eerste pauze, ging het langs hetzelfde bruggetje over het kanaal, doch dienden we juist over de brug naar rechts te gaan, samen met de wandelaars van de 7, 12 en 15 km.

We wandelden langsheen het kanaal verder, langs enkele woonstraten, met nogal vrij druk autoverkeer. Gekomen op een t-kruispunt, ging het linksaf en even verder naar rechts, richting een ander bos- en watergebied. We bereikten een grote visvijver, waar enkele moedige hengelaars ook de koude poogden te overwinnen. Ondertussen begon het echter steeds harder te waaien. Gelukkig ging het even verder omlaag, waarna we konden wandelen langsheen de oever van de vijver en zo enige beschutting vonden tegen de wind. Wanneer we de andere kant van de vijver hadden bereikt, staken we de eraan palende straat over en vervolgden onze weg via een smal bospaadje. Hier kronkelden we heen en weer tussen de bomen en vonden dit een bijzonder leuke passage doorheen het bosje. Hier was de natuur op zijn mooist in zijn fel gekleurde herfsttinten. Jammer genoeg mondde dit paadje uit op de openbare weg en dienden we noodgedwongen een stukje asfalt te verwerken.

Korte tijd later, bereikten we een nieuw watergebied rechts van de weg en volgden we een hele tijd de oever van dit gebied, via een smal paadje ernaast. Het pad slingerde zich langsheen de oevers en ging af en toe een beetje op en neer. Op die manier draaiden we omheen een groot gedeelte van deze mooie waterpartij. Na een mooi stukje wandelgebied, bereikten we de bebouwde kom en ging het via enkele woonstraten naar het Gemeenschapscentrum ’t Heilaar van Beerse. Hier vonden we na 12,2 km onze tweede rustpauze, net op tijd, aangezien de eerste druppels neerslag zich lieten voelen. Terwijl we daar even genoten van een kopje warme koffie, konden we zien dat het heviger begon te regenen, waardoor we noodgedwongen onze regenbroeken maar aantrokken. Vanaf de rustpost in ’t Heilaar, zouden we samen met de 12 km wandelaars een plaatselijke lus dienen te wandelen. Aangezien het regenen niet bleek op te houden, dienden we dan maar het weer te nemen zoals het was en trokken we opnieuw op weg.

We keerden een eindje op onze stappen terug tot aan een bruggetje op enkele meters van het centrum, waarna het rechtsaf ging, langs een onverhard jaagpad langsheen het kanaal. Langs dit modderig paadje en met de regen komende van rechts, was het heel wat minder aangenaam om de wind te trotseren. We hadden zojuist een stukje Streek-GR Kempen achter de rug en volgden nu de Achtzalighedenroute, een fietstraject van 53 km. Even later ging het via een links gelegen bruggetje over het kanaal en volgden we een jaagpad aan de andere kant. De aanduidingen dat we ons bevonden op de Binkenroute (59 km), konden we niet ongezien voorbij wandelen. We verlieten het jaagpad en sloegen een links gelegen bosweg in. Enkele troosteloze badkuipen bevonden zich in een aanpalende weide. Voor de derde maal vandaag konden we genieten van een stukje bosgebied en dat beschutte ons toch enigszins tegen wind en regen. Het weer beterde er niet op en gelukkig dienden we niet zover meer te gaan.

De wandelpaden hadden steeds meer te lijden door de wateroverlast en dat maakte het wandelen er niet eenvoudiger op. Ook nu kwamen we langsheen enkele kleinere watergebieden en konden we onderweg enkele namen noteren van unieke natuurgebieden, de Velderheide, de Huffelen, ... Zo naderden we terug de bewoonde wereld en kwamen op hetzelfde punt dat we reeds vroeger op de dag waren voorbij gekomen. We waren slechts op korte afstand van een tweede passage in ’t Heilaar. Gelet op de weersomstandigheden, bleven we iets langer op de controlepost, namen nog even de smaak in de mond van warme chocomelk en begonnen later aan de laatste 3,1 km, op weg naar de eindcontrole. Het stukje wandelweg verliep voor alle deelnemers langsheen dezelfde weg en in bar slechte weersomstandigheden. Het regende hard en onophoudelijk en de wind was nog meer aangewakkerd. Teneinde enige bescherming te bieden aan onze camera, borgen we die maar veilig en droog op in de tas en onthielden ons van het nemen van verdere foto’s onderweg.

Onze grootste zorg was zo vlug als mogelijk binnen geraken teneinde af te raken van de natte kledij en schoenen en vooral een beetje warmte te vinden. Naarmate we de eindstreep naderden werd het weer slechter en slechter en al bij al waren we even later meer dan blij dat we niet een grotere afstand dienden te wandelen onder deze omstandigheden. Gelukkig konden we even later terecht in een verwarmde zaal en later de thuisreis aanvatten, wat alweer geen lachertje bleek te zijn langsheen de autosnelwegen. Maar goed, we zullen ons deze 11^de november nog een tijdje herinneren.”

We sluiten dit wandelhoofdstuk af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Beerke-Beerse wandeling. Rustig met stukjes natuur. Laatste lus volledig uitgeregend. J: Wandeling in Beerse bij WC ’t Beerke. Een mooie natuurwandeling in de bossen omheen Beerse. Jammer genoeg veel wind en tijdens de tweede helft van de tocht hevige regen. Deze wandeling vond plaats in het kader van Vlaanderen wandelt.’

155: Meerle, Zondag 28 maart 2010, 24 km. (3059,611 km.)

Ditmaal kregen we via een flyer, vooraf kennis van de organisatie van de wandeling, waarvan we hierna het verhaal doen. Deze tocht werd op de navolgende manier aangekondigd: ‘Meerle 12^de Grenswandeling, zondag 28 maart 2010 – Bewegwijzerde wandelingen. Start: Parochiezaal, afstanden 7-14-18-25 km. Dit jaar wandelen langs domein de Elsakker en over de Goudberg en de Strijbeekse Heide. Het zijn weer andere wandelroutes dan de voorgaande jaren.’ Na afloop van deze mooie natuurwandeling, schreven we nog dezelfde avond het relaas met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:11 uur. We geven hierna alvast nogmaals de oorspronkelijke versie.

“In de hoop dat we ook vandaag een beetje zouden kunnen genieten van het lentezonnetje, trokken we deze ochtend vroeg naar de provincie Antwerpen, alwaar we zouden deelnemen aan de 12^de Grenswandeling te Meerle (Hoogstraten). Deze tocht werd georganiseerd door de plaatselijke KWB in beweging van Meerle. Plaats van afspraak situeerde zich in de Parochiezaal Ons Thuis, gelegen aan het Gemeenteplein. Bij onze aankomst aldaar, vonden we gemakkelijk een parkeerplaats op de ruime parking in de dorpskom. Aan de overzijde van de straat, naast de gebouwen van de brandweer, troffen we er de ruime startzaal aan. Deelname aan deze tocht kostte ons één euro, inclusief sticker van de wandeling zelf. We namen vooreerst de tijd om een hapje te eten en werden hierbij voorzien van koffie, bediend aan de tafel. Blijkbaar een service welke de laatste tijd opgang maakt. We konden vandaag kiezen uit de volgende afstanden: 6 - 12,7 - 18,4 of 24 km. Gelet op de schoonheid van het parcours dat we zouden verkrijgen, opteerden we om de 24 km wandeling te doen. We zouden het ons na afloop zeker niet beklagen, integendeel.

We verlieten even later de parochiezaal, om al onmiddellijk te worden geconfronteerd met een splitsing: de deelnemers aan de 6 km, alsook een speciaal parcours van 5 km voor rolstoelgebruikers en buggygebruikers gingen hier rechtdoor, terwijl de deelnemers aan de langere afstanden, linksaf dienden te gaan. We wandelden vooreerst langsheen de plaatselijke school De Klimtoren, waar we een gelijkaardig kunstwerk konden aantreffen. Naast de school ging het linksaf, in de richting van de even verder gelegen weilanden. We waren binnen de kortst mogelijke tijd uit de dorpskom verdwenen. Het ging via een brede akkerweg tussen weilanden en akkers. De zon kwam stilaan te voorschijn en dat kleurde de paasbloemen langsheen de weg. Het ging een beetje zigzaggend verder, waarna we via het erf van een landbouwbedrijf terug de openbare weg bereikten. Hier kregen we een infobord te zien, waarop we konden lezen dat we ons bevonden op een traject Toeren langs Boeren - Spek en eierenroute. We volgden gedurende korte tijd de openbare weg, om wat verderop een drukke weg te dwarsen en onmiddellijk een links gelegen dreef in te slaan. We bereikten de rand van het Domeinbos De Elsakker.

Het ging dadelijk het prachtige bos in, waarbij de zanderige ondergrond tot uiting kwam. Enkele groene pijltjes, met vermelding Toerisme Hoogstraten, leken ons pad uit te hebben gestippeld. De ene dreef, al wat mooier dan de andere, openbaarde zich aan ons oog, na alweer een volgende bocht in het traject. Het was duidelijk dat de parcoursmeester hier zijn werk zorgvuldig had gedaan. Een tijdje later bereikten we de bosrand, waarna we letterlijk over de landerijen dienden te gaan. Ondertussen konden we op ons plannetje zien, dat we de grens met Nederland waren overgestoken. Een grenspaal hadden we echter niet gezien. Na het nemen van een klein bruggetje, betraden we een uitgestrekt weiland. Witte zwanen in de omgeving, staarden ons argwanend aan. Na enkele haakse trajectwijzigingen, kwamen we terecht in een dreef en die leidde ons in de richting van de Baronie - Strijbeekse Heide. Een ruiterroute betekende voorlopig het vervolg van onze wandeltocht.

Nu konden we doorheen het mulle zand verder wandelen en tevens oog hebben voor de prachtige omgeving aan weerszijden van het pad. Even later bereikten we de Goudbergseweg, welke we dwarsten, om aan de overkant van de weg een andere ruiterroute te volgen, ditmaal aangeduid door middel van blauwe pijltjes en witte ruiters op een blauwe achtergrond. Het ruiterpad liep een eindje evenwijdig met de openbare weg, waarna we opnieuw deze baan dienden over te steken. We volgden nu over korte afstand deze baan naar rechts, waarbij we enkele bochten dienden te nemen. Overal om ons heen bemerkten we enkel en alleen bos- en heidegebied. Een bord langsheen de weg Stiltegebied Chaamdijk, sprak hier voor zich. Even verderop verlieten we opnieuw de openbare weg, om een links gelegen bospad op te gaan. Hier kregen we de aanduidingen te zien van de Streek-GR Kempen. Het paadje verliep deels langsheen de bosrand, om vervolgens uit te monden ter hoogte van een hekje. Via deze toegang bereikten we de Goudberg. We hoorden reeds van op enige afstand het lawaai van de talrijke Canadese ganzen, die voorlopig nog verscholen zaten achter de heuvelrug. Toen we het bospaadje opwaarts volgden, openbaarde zich plotseling een uitgestrekt watergebied, waar het letterlijk krioelde van de enorme Canadese ganzen.

Hier namen we even de tijd om deze dieren te observeren en enkele foto's te maken. Het lawaai van deze dieren was werkelijk indrukwekkend. Tal van exemplaren vlogen af en aan en dat op zich was ook al de moeite om te aanschouwen. We volgden vervolgens naar links de oever van dit watergebied, om aan de andere zijde alweer dit gebied te verlaten via een toegangshek. Zo bereikten we opnieuw de Goudbergseweg, alwaar we aan de overzijde een eerste controle bereikten ter hoogte van een aldaar gelegen bedrijf. In de ruime hangar konden we terecht om een hapje te eten en een drankje te nuttigen. We waren nu 7 km onderweg. Op een infoblad konden we zien dat omstreeks 10 uur reeds 325 wandelaars waren vertrokken. Na de onderbreking, kregen we op de binnenplaats van het bedrijf een splitsing op het parcours: de deelnemers aan de 18,4 en de 24 km, dienden hier vooreerst een lus te wandelen, om nadien op dezelfde controlepost aan te komen. We gingen dus een eerste maal naar links en verlieten het bedrijf via de achterzijde. We bewandelden er opnieuw een stuk weiland om even verder een brede dreef te bereiken. Hier ging het rechtsaf, in de richting van het verder gelegen bosgebied. Wat later bereikten we opnieuw de Strijbeekse Heide.

Hier vonden we informatie met betrekking tot een voormalig Radiopost Kamp, genaamd BISAM. Blijkbaar bevond zich hier tijdens de laatste oorlog een Duitse radarpost. Slechts enkele foto's resten nog van dit geheel. Nadien trokken we het bos in om opnieuw een ruiterroute te volgen, alweer aangeduid door middel van blauwe pijlen. De typische GR-markeringen waren opnieuw aan te treffen. Even verderop in het bosgebied, bereikten we alweer een uitgestrekt watergebied, het Rondven. Hier splitsten zich de wandelaars van de 18 km af door naar rechts af te slaan, wij vervolgden onze weg rechtdoor. Vervolgens wandelden we omheen dit uitgestrekte watergebied, dat gedeeltelijk was voorzien op de oevers van naaldbomen. Het geheel deed denken aan het zuiden van Frankrijk. In een wijde boog volgden we de oever van dit gebied, om vervolgens via een links gelegen hekje, de aan de overzijde van de dreef gelegen Chaamse Beek te betreden. Meteen zagen we voor ons een enorm lange bosdreef, die bijna eindeloos doorliep. Opnieuw betraden we het mulle zand en waren werkelijk alleen op deze weg. Ook hier alweer de stilte van het bos, dat slechts werd doorbroken door het getimmer van de specht.

Aan het einde van het bospad, ging het vervolgens naar rechts, blijkbaar hadden we hier het verste punt bereikt, aangezien het even verderop terug naar rechts ging. We trokken langsheen het landgoed Luchtenburg. Af en toe kregen we doorheen de bomen een watergebied te zien en telkens gaf dit een ander beeld van de omgeving. Soms werd een bosdreef afgewisseld door een stukje verharde weg, om even later opnieuw van richting te veranderen en terug het bos in te gaan. Bij het verlaten van de Chaamse Beek, kregen we nadien terug de melding dat we de Strijbeekse Heide betraden. Na geruime tijd te hebben gewandeld, namen we even de tijd om onderweg in het bos een hapje te eten. Gezeten op een boomstam konden we dit jaar voor het eerste genieten van een maaltijd in open lucht. We lieten het ons alvast smaken. Even nadat we de Strijbeekse Heide hadden verlaten en via een zandweg op weg waren naar de Goudbergseweg, begon het te regenen. We dienden onze regenbroeken boven te halen om erger te voorkomen. We bereikten vervolgens opnieuw de openbare weg om die slechts over korte afstand te volgen, vermits we even later opnieuw de Goudberg betraden, ditmaal via een andere zijde.

We konden opnieuw het lawaai van de Canadese ganzen horen en even later zagen we opnieuw het watergebied, waar we eerder op de dag waren langs gekomen. Ditmaal gingen we omheen het gebied in tegenwijzerzin en dat gaf alweer mooie zichten, die bij elke bocht wijzigden. Het parcours ging een beetje op en neer, draaide en keerde en uiteindelijk bereikten we het hekje van enkele uren voordien. Het was nu nog slechts korte afstand wandelen tot we opnieuw de controle bereikten op de Goudbergseweg. We stelden vast dat we 17,5 km hadden afgelegd en dat omstreeks 13 uur reeds 543 wandelaars waren geteld. Tijd voor een hapje en een natje dus. Na onze tweede stop verlieten we ditmaal het bedrijf naar rechts, om vervolgens de Goudbergseweg naar rechts te volgen tot aan het T-kruispunt. Hier sloegen we linksaf en zagen we even verder de borden van de grens met België. Ter hoogte van deze grensscheiding troffen we ditmaal wel een grenspaal aan, alsmede een verkleinde uitgave van de douanier. We betraden aldus het grondgebied van Meersel-Dreef (Hoogstraten). Bijna onmiddellijk verlieten we de openbare weg om een links gelegen grindpad op te gaan en dat leidde recht naar het Domeinbos De Elsakker. Ook nu kregen we een opeenvolging van brede en smallere dreven en bospaden die kris kras doorheen dit unieke bosgebied verliepen.

Toen de zon alweer te voorschijn kwam, werd het tijd om de regenbroeken op te bergen en nog even te genieten van deze mooie omgeving. Langzaam maar zeker kwam nadien het einde van dit bosgebied in zicht en meteen kondigden zich de eerste woningen aan. In de verte zagen we reeds de spits van de dorpskerk verschijnen. Heel even nog ging het over het erf van een tuinbouwbedrijf, waar links een molen zonder wieken kon worden bekeken. Via een aangrenzend weiland en ondertussen in de regen, bereikten we het dorpsplein van Meerle. Omwille van de hevige regen ging het vlug naar de startzaal en dit betekende het einde van een schitterende wandeltocht. We lieten ons nog even bedienen aan tafel en namen even later tevreden afscheid van dit stukje België. Even voor 15 uur waren reeds meer dan 600 wandelaars geteld. We kunnen besluiten door te melden dat deze wandeling prima was georganiseerd, met een uitstekend uitgetekend parcours en een verzorgde en ruime rustpost. We gaan ons niet wagen aan het toekennen van een score, maar mocht dat zo zijn, het zou een uitstekend cijfer zijn.”

Tot slot van dit wandelverslag, blikken we ook even terug op datgene, wat kort na afloop van de tocht werd neergeschreven in de respectieve wandelboekjes. ‘K: Meerle, Strijbeek, Elsakker bos en Strijbeekse Heide en de Chaamse beek. (Nl.) Veel natuur en een aangename wandeling. Beetje regen. J: Schitterende tocht vanuit Meerle over de Nederlandse grens. Het domeinbos de Elsakker, de Strijbeekse Heide en de Chaamse beek. Stuk voor stuk prachtige wandelgebieden in de Belgisch-Nederlandse grensstreek. Een prachtige opener van het tweede wandelboekje.’

151: Turnhout, Zondag 14 maart 2010, 20,8 km. (2981,111 km.)

De tocht waaraan we toen deelnamen, werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 14/03/2010 – 2300 Turnhout (Antwerpen), Marsen van Turnhout, 4-7-12-20-30 km. A.W.S.V. Turnhout vzw. Start: Sint-Jozefcollege. Deze prachtige wandeling leidt je via het kanaal Dessel-Schoten, langs landelijke, bosrijke en rustige wegen door de mooie omgeving van Turnhout. Volgende stukjes puur natuur vind je op het parcours: Stoktse heide, het Looy, Boones Blijk, Dombergbos.’ Na afloop van deze georganiseerde wandeltocht, schreven we nog dezelfde avond een verslag, met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 19:56 uur.

“Vandaag namen we nog eens deel aan een busreis, georganiseerd door onze wandelclub De Kwartels. Deze morgen, omstreeks 07:15 uur, verlieten we het grondgebied van Assenede, om ons te begeven in de richting van Turnhout. Aldaar verzorgde de plaatselijke club, de AWSV Turnhout, een wandeling onder de titel Marsen van Turnhout. Plaats van inschrijving was gelegen in het Sint-Jozefcollege aldaar. In het Marching boek konden we reeds op voorhand een voorproefje lezen van wat ons te wachten stond aan puur natuurgebied: Stoktse Heide, het Looy, Boones Blijk, Dombergbos, ... Dit alles, voorzien van een regenvrije hemel en we zouden gegarandeerd een prachtige wandeling beleven. Toen we omstreeks 08:30 uur de twee ruime startzalen bereikten, was er reeds veel volk op wandel. We namen dan ook eerst de gelegenheid te baat om een hapje te eten en een koffie te nuttigen, alvorens op weg te gaan. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 7, 12, 20 en 30 km. Gelet op het uur van de terugreis, kozen we vandaag voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,8 km. Onderweg zouden we twee controleposten aandoen, waarvan de eerste zich eveneens situeerde op de startplaats.

Het eerste gedeelte van het parcours, met name 7,2 km, zou ons terug naar de plaats van vertrek leiden. We verlieten het Sint-Jozefcollege en bij het verlaten van dit complex, troffen we een eerste splitsing aan. Naar links ging het voor de 7 km en een eerste maal voor de 12, 20 en 30 km, naar rechts voor de 5 km en een tweede maal voor de 12, 20 en 30 km. Bijna onmiddellijk troffen we de eerste rood-witte markeringen aan van de GR565 (Antwerpen - Bladel), alsook het bord van de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Via een kleine tunnel ging het onder de drukke weg door, waarbij we aan de andere zijde werden verwend met een prachtig stuk heide- en bosgebied. De blauwe pijlen van het Looypad en tevens de Binkenroute (een fietstraject van 59 km), fungeerden hier als gids. Het ging via een brede, rustige dreef verder tussen de talrijke berken. Een rechts gelegen kasteel in de verte trok even de aandacht. In deze rustig te bewandelen dreef, troffen we even verder een tweede splitsing aan, waarbij de 12 km wandelaars hun weg rechtdoor vervolgden, terwijl de 7, 20 en 30 km links afsloegen. Een pad liet ons ook hier verder genieten van deze prachtige natuuromgeving.

Op die manier verlieten we het grondgebied van Turnhout, om bij de uitgang van het bosgebied, Vosselaar te betreden. Een groen bordje, vermeldende Rondom Vosselaar (40 km) trok even de aandacht. Er volgde nu een stukje openbare weg, waarna we al heel vlug opnieuw het bosgebied introkken, om op die manier alweer een rustige wandeldreef voorgeschoteld te krijgen. Even verder bereikten we een stukje asfalt, alwaar in de berm op een aantal houten planken, de diverse wandel- en fietsroutes in de omgeving waren aangeduid. Op die manier kon je een duidelijke keuze maken uit het rijke aanbod aan trajecten, duidelijk voor elk wat wils. Een bankje in de onmiddellijke nabijheid liet het zelfs toe even tot rust te komen om erover na te denken, welke route te kiezen. Gelukkig was dit probleem niet weggelegd voor ons, vermits we slechts de uitgepijlde route dienden te volgen. Het ging dus verder naar rechts, waarbij we het Vossepad (8 km) volgden, alsmede de Streek-GR Kempen en even verderop de Achtzalighedenroute (53 km). Een nooit geziene keuze aan wandel- en fietsomlopen.

Heel even nog ging het rechtdoor, waarbij het door ons gevolgde pad uitmondde ter hoogte van het kanaal Dessel - Schoten. Meteen rechtsaf, waarbij de oever van het kanaal over geruime afstand kon worden gevolgd. Op die manier trokken we rustig verder in de richting van het Sint-Jozefcollege, waar we even later konden genieten van een eerste pauze tijdens de wandeling. We konden meer dan tevreden terugblikken op het eerste stukje wandelparcours. Tijd dus voor een versterking van de inwendige mens. Na een eerder langere pauze, trokken we via dezelfde weg opnieuw op pad, om aan de eerste splitsing, ditmaal naar rechts te gaan. Er volgde even een klein gedeelte van het parcours doorheen een woonzone, waarbij we opnieuw de GR565 volgden, alsmede het Looypad en de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Een volgend aanwijsbordje HEEN, liet ons kennen dat we later waarschijnlijk via dit traject terug naar de startzaal zouden komen. Even verder bereikten we de jachthaven van Turnhout, waar we onder de indruk waren van de Nieuwe Kaai.

Volgens een lokale inwoner, werden hier grote werkzaamheden uitgevoerd en werd de hele omgeving drastisch vernieuwd, wat zich ook liet merken aan de talrijke nieuwe handelspanden. Het ging de weg over, om te wandelen langsheen een oud fabriekspand, waar ook blijkbaar nog grote werkzaamheden werden uitgevoerd. Een rustig uitziend en doodlopend wegje, bracht ons tot aan een rechts gelegen plankenvloer. Hier ging het doorheen een soort moerassig gebied, waar we dankzij het houten looppad, boven het water konden wandelen. Dit pad mondde uit ter hoogte van de spoorweg, waar we linksaf dienden verder te wandelen, opnieuw in de richting van het kanaal Dessel - Schoten. De 5 km wandelaars, gingen hier trouwens rechtsaf. Op de ietwat verhoogde berm langsheen het spoor, trokken we zo verder, om even later uit te komen ter hoogte van de restanten van de vroegere spoorbrug over het kanaal. Een informatiebord liet ons kennen dat hier vroeger een spoorlijn liep in de richting van Nederland.

Deze zogenaamde IJzeren Brug, zou later opnieuw worden opgebouwd, waarbij we reeds een afbeelding van de nieuwe plannen konden bekijken. We volgden de oever van het kanaal naar rechts, tot aan de brug over het kanaal. Dit brugje deed ons enigszins denken aan de typische Hollandse brugjes over de grachten. We staken de brug over om aan de overkant een links gelegen aardeweg te volgen. Hier opnieuw de Binkenroute (59 km), de Binkenroute Verkorting (27 km) en de LF35 Kempen Haspengouwroute. Even verder kondigde zich een splitsing aan, waarbij ditmaal de wandelaars aan de 12 km hun weg rechtdoor vervolgden, terwijl de deelnemers aan de 20 en 30 km, een rechts gelegen oude spoorwegbedding opgingen. Hier zaten we meteen op het traject van het Bels Lijntje (33 km) en de Landlopersroute (55 km). Volgens plaatselijke info betrof deze spoorwegbedding de vroegere spoorverbinding met het Nederlandse Tilburg. Ook al kreeg deze lijn een Belgische naam, toch verliep voorheen het grootste gedeelte van het traject op Nederlands grondgebied.

We dwarsten even later een drukke weg, om het Bels Lijntje verder te volgen tot aan de ingang van het Clarissenklooster. Aldaar werden we attent gemaakt op de te kruisen drukke weg, waarna we aan de overzijde een lange en brede dreef ingingen. We volgden er de aanwijzingen van de Vennenwandeling. Er volgde een prachtig en rustig natuurgebied, waarbij we afwisselend bossen kregen te verwerken, alsmede een stuk open veld. Hier konden we zien dat men grote werken aan het uitvoeren was, waarbij tal van bomen dienden te wijken. Een watergebied maakte het genot nog groter. Ook de zon, die pogingen deed om door te breken, gaf meteen een lentegevoel dat zalig was om te ervaren. Heel even kregen we wat verderop een modderig stukje te verwerken, waarbij we even dienden te laveren tussen de groeven van landbouwmachines. Doch dit was slechts van korte duur, waarna we een brede dreef verkregen, die ons uiteindelijk liet aankomen ter hoogte van de Schuur gelegen in de Klein Engelandhoeve. Hier namen we even de tijd om te eten, maar vooral om te genieten van het interieur van dit gebouw.

Het tweede gedeelte van de wandeling zat erop na 8,1 km. Ondertussen waren we 15,3 km ver. Restte ons nog een laatste stukje wandeling van 5,5 km. We verlieten de Schuur, om even de drukke weg naar rechts te volgen, tot aan het eerste kruispunt, waar we een links gelegen wegje insloegen. Hier volgden we terug de Landlopersroute, tot aan een splitsing, enkele honderden meters verder. Hier vervolgden de dapperen aan de 30 km hun weg rechtdoor, terwijl de 20 km wandelaars, rechtsaf sloegen en opnieuw de oude spoorwegbedding volgden. Enkele bekende borden trokken de aandacht: Bels Lijntje, LF35 Kempen Haspengouwroute en Binkenroute. We trokken langsheen dit rustige betonbaantje, waarbij we echter jammer genoeg de eerste druppels voelden neerkomen. Gelukkig zag de lucht er dreigender uit dan hij was, aangezien de regen van korte duur was. Na een eindje de spoorbedding te hebben gevolgd, bereikten we een bredere verharde grindweg, die ons liet wandelen langsheen enkele villa's, die wat verscholen lagen in hun domein.

Even verder ging het scherp linksaf, waarna we wat later een uniek gebouw konden bekijken, voorzien van een al even imposant wapenschild boven de toegangspoort. Stilaan ging het in de richting van een verkaveling in aanleg, waarbij een voorlopig verharde weg diende te worden gevolgd. In de verte zagen we reeds de hoogbouw aan de Nieuwe Kaai. Zo bereikten we opnieuw de jachthaven, ditmaal aan de overkant. We volgden over korte afstand opnieuw de oever van het kanaal, tot aan het kleine bruggetje, dat ons liet oversteken. Alzo bereikten we opnieuw de woonzone van dit gedeelte van Turnhout. Logischerwijze, ontmoetten we even later het bordje TERUG, wat ons te kennen gaf, dat het nu regelrecht in de richting van de startzaal ging. Wat later konden we dan ook tevreden de aankomstlijn overschrijden. Uiteindelijk bleek dat vandaag 1142 wandelaars hadden deelgenomen aan deze Marsen van Turnhout.”

Ook in onze wandelboekjes lieten we enkele eerste indrukken na, kort na afloop van de wandeling. Ziehier alvast wat daarin werd genoteerd: ‘K: Wandeling via bos, Bels lijntje en door Vosselaar en Turnhout. Veel natuur. Fris en droog. Goed verzorgd. J: Busreis met de Kwartels naar Turnhout. Mooie tocht doorheen Vosselaar en Turnhout. Heide, bos en oude spoorbeddingen.’