411: Sint-Joris-Weert, Zaterdag 13 mei 2017, 28,636 km. (8375,197 km.)

“Hierna volgt het relaas inzake onze belevenissen en de bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht met start in Sint-Joris-Weert. Deze uitgestippelde route wordt beschreven in de Stationsstapper en heeft een te wandelen afstand van 25,7 km. Tijdens het verloop van de tocht wordt een gedeelte gevolgd van de GR128, de GR512 en de Streek-GR Dijleland. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt per bus en trein, bereikten we het station van Sint-Joris-Weert, teneinde vanaf daar te wandelen tot aan het station van Leuven. Alvorens van start te gaan, genoten we ter plaatse vooreerst van een broodje, waarna we even later omstreeks 09:15 uur konden beginnen aan deze dagtocht. We stapten de Stationsstraat in naar rechts en lieten zowat 200 m verder de Clement Cleeremansstraat links liggen. Gekomen ter hoogte van het kruispunt met de Beekstraat, met rechts de spoorwegovergang, staken we het kruispunt over om verder via de Ijzerenwegstraat dezelfde richting aan te houden. We bemerkten er vrijwel dadelijk de rood-witte tekens van de GR512. Over een afstand van ongeveer 1,3 km zouden we nu naast de spoorlijn stappen. We verkregen zicht op de Sint-Joriskerk aan de overzijde van de sporen. Het smalle asfaltwegje werd bewandeld tot aan een bocht naar links. Daar ging de tocht verder via een smalle wegel, eveneens naast de sporen, tot aan de tweede spoorwegovergang.

Aan deze overgang verlieten we de Ijzerenwegstraat naar links en betraden een wandelpad dat leidde naar het Natuurreservaat Doode Bemde. Aan een slagboom hielden we opnieuw links om vervolgens de brug te bereiken over de Dijle. Aan de overzijde van de rivier dienden we rechtsaf te wandelen en volgden we het verloop van de Dijle, langs tal van meanders. We bevonden ons in het Natuurreservaat Doode Bemde. Ondertussen hadden we de rood-witte tekens van de GR512, geruild voor de geel-rode van de Streek-GR Dijleland. Aan de samenvloeiing van de Dijle en de Ijse, staken we de laatste over via een houten brugje om nadien aan te komen ter hoogte van de vogelkijkhut Grote Bron links. We konden er binnenin even een kijkje nemen en het waterwild observeren op de Langerodevijver. We hielden verder de richting rechtdoor aan en lieten de Kleinebroekstraat links liggen. Uiteindelijk, na nog een tijdje de Dijle te hebben gevolgd, trokken we doorheen een weide, geel gekleurd van de boterbloemen, in de richting van twee grote eiken. Zowat 700 m verder arriveerden we ter hoogte van de dwars gelegen Stationsstraat, inmiddels op het grondgebied van Korbeek-Dijle.

Aan de overzijde van de weg bevond zich ‘The Shelter’, een organisatie voor kano- en kajaktochten, waarvan jammer genoeg het horeca-gedeelte gesloten. De klok wees 10:35 uur aan en maatje mocht er toch even gebruik maken van het toilet. We volgden dan maar verder de veldweg naast de Dijle tot aan een splitsing van veldwegen. We hielden er rechts aan en troffen er een picknickplaats aan onder een boom, het ideale moment om te genieten van een hapje. We waren intussen de klok van 11:00 uur genaderd. Na deze wandelpauze trokken we opnieuw op pad. We volgden verder rechtdoor via het Ormendaalpad en gingen daarbij een bunker voorbij. Zowat 700 m verder naderden we de autosnelweg E40, waardoor we even naar rechts dienen te gaan om zo onder de E40 door te gaan door middel van een tunnel. Aan de andere kant van de tunnel ging het dan linksaf, evenwijdig aan de E40 en voorbij de parking van de autosnelweg. Na een scherpe bocht naar rechts kwamen we terecht in het Egenhovenbos. Na zowat 850 m nagenoeg rechtdoor te zijn gewandeld, bereikten we een stuw over de Leiegracht. Daar gingen we rechtsaf en passeerden een zandvangbekken rechts.

Nadien kruisten we de Celestijnenlaan, om aan de overzijde de richting te kiezen van het Kasteel van Arenberg. Via de parking vonden we ter hoogte van het gebouw met nr. 51 een GR-wandelpaal. Vanaf deze paal dienden we de wit-rode markeringen te volgen van de GR128, meer bepaald de Stadsvariant Park. We stapten zo naar de voorzijde van het kasteel, om nadien, ter hoogte van de toegangspoort rechts af te draaien en een pad te volgen naast de haag, het Kasteelpark Arenberg. Eenmaal het park voorbij, bereikten we opnieuw de openbare weg, met name de Kardinaal Mercierlaan. Aan de overzijde van de weg bemerkten we het terras van Brasserie The Lodge, tijd dachten we voor een kopje koffie, ondertussen zowat de klok van 12:30 uur voorbij. We konden er genieten van wat zonneschijn en even verpozen. Even later begaven we ons op de Kardinaal Mercierlaan en volgden die naar links, tot we rechts de Dreefstraat konden indraaien. We staken de drukke Naamsesteenweg over en wandelden aan de overzijde de Groenstraat in. Gekomen aan een bocht naar rechts, verlieten we de Groenstraat langs de Zeepweg, een smal wandelpad naar links. Op het einde van het wandelpad troffen we de Hoveniersdreef aan, welke we links insloegen, richting verder gelegen Geldenaaksebaan.

Eenmaal dit kruispunt bereikt, gingen we rechtsaf, via een tunnel onder de spoorweg door, om onmiddellijk links af te slaan in de Abdijdreef, welke leidde naar de Abdij van Park. Een smalle kasseiweg liet ons een tweetal abdijpoorten voorbij gaan. Net alvorens het grote binnenplein te betreden, konden we nog even genieten van een lekkere koffie in Brasserie De Abdijmolen. We waren inmiddels gevorderd tot 13:40 uur in de namiddag. Een korte onderbreking later, bezochten we het binnenplein en het kerkhof naast de Sint-Jan Evangelistkerk. Tenslotte, immers nog een lange weg te gaan, verlieten we de Abdij van Park via de Norbertuspoort. 200 m verder kwamen we terecht op het kruispunt met de Parkweg en de Norbertijnerweg, om er opnieuw GR-wandelborden aan te treffen. We kruisten de weg en hielden rechtdoor aan via de tekens van de GR128, om de wat verder gelegen spoorweg over te steken via een wandelbrug. Een smal paadje volgend mondde dit uit op de openbare weg. Aan de overzijde van de straat stapten we de Ijzerenpoortstraat in. Op het einde ging het over korte afstand naar rechts op de Oudebaan en nadien linksaf op de Koningin Elisabethlaan.

We dwarsten de Tiensesteenweg om zowat 100 m naar rechts, de links gesitueerde Grensstraat in te wandelen. Wat verder, ter hoogte van het volgende kruispunt, begaven we ons op de rechts gelegen Prediherenberg. We stapten zo langsheen de rand van een bos rechts. We gingen voorbij het klooster van de Zusters Clarissen, alwaar we het geluk hadden een picknickbank aan te treffen. Gelet op het uur, 14:45, hielden we even halt voor het nuttigen van een broodje. Na onze rustpauze, wandelden we in dezelfde richting verder via het Tiggelpad, tussen twee weiden door om dan een scherpe bocht naar rechts te nemen, gevolgd door een haakse bocht naar links. Via de Sint-Martinusberg en de Lange Lostraat, ging het in de richting van een antennemast. Korte tijd later gingen we linksaf in het Heidebloempad, een smalle asfaltweg welke ons liet aankomen ter hoogte van de rotonde van Bovenlo. Aan de overzijde van het rond punt, ging het in dezelfde richting verder via een smal paadje, doorheen enkele kleine percelen bos, om zowat 1 km verder de Zavelstraat aan te treffen. Zowat 150 m naar rechts, vonden we links het Rozenpad dat we bewandelden tot aan de drukke Diestsesteenweg.

Aan de overzijde wandelden we verder via de Wolvendreef tot aan de kerk van Linden. Via de Korenbloemstraat gingen we rechts de kerk voorbij tot op het kruispunt met de Nachtegalenstraat, om aan de overzijde een stijgende aardeweg in te gaan. Ter hoogte van het wandelknooppunt 51, van het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, ging het linksaf, het Bleekbos in. Daarna dienden we ons te richten op enkele volgende knooppunten, vooreerst 53, alwaar we de Kasteeldreef kruisten. Nadien knooppunt 55 om er via Voetweg 23 de Nachtegalenstraat opnieuw te dwarsen. Richting knooppunt 49 volgend betraden we het Lovensevoetpad om vervolgens het Negenbunderspad aan te treffen aan het knooppunt 49. In rechte lijn bewandelden we het Negenbunderspad voorbij de knooppunten 48 en 42, waarbij we het verloop volgden van de Molenbeek. Uiteindelijk kwamen we uit op de Alberdingk Thymanlaan, alwaar we links afdraaiden, richting abdij van Vlierbeek. We dwaalden even af van het voorziene traject om op het terrein van de abdij, nog even te genieten van een kopje koffie in Estaminet In den Rozenkrans, ondertussen de klok van 18:00 uur genaderd.

Na deze laatste pauze, keerden we op onze stappen terug naar de abdijpoort ter hoogte van de Alberdingk Thymalaan om er dan links het Kloosterdijkpad op te gaan. Dit pad eindigde ter hoogte van de Holsbeeksesteenweg tegenover het Provinciaal Domein Kessel-Lo. Zowat 50 m naar rechts ging het links verder via het smalle Beemdenpad dat eindigde ter hoogte van de grote vijver in het domein. Langsheen het Molenbeekpad wandelden we omheen de waterplas tot net voorbij de speeltuin. Daar ging het naar rechts, om aldus het Provinciaal Domein te verlaten en uit te komen in de Eenmeilaan, alwaar het linksaf ging. Zowat 700 m verder, net voorbij de stelplaats van de Lijn, verlieten we de Eenmeilaan naar rechts langs het Brugbergpad. Toen we de spoorwegbrug aantroffen, verlieten we het traject van de GR en wandelen linksaf naar het station van Leuven, het eindpunt van deze dagtocht. We sloten af na 38182 stappen en 28,636 km.”

389: Bilzen, Zaterdag 20 augustus 2016, 22,962 km. (7931,525 km.)

“Een wandeltocht beschreven in de Stationsstapper, met start in Bilzen en aankomst te Tongeren. Deze dagtocht bedraagt volgens de wandelgids 22,5 km en verloopt voor het grootste gedeelte over het traject van de GR128. Alvorens de startplaats te bereiken, maakten we de verplaatsing vanuit Mechelen per bus en vervolgens per trein. Na aankomst in het station van Bilzen, konden we tegenover het station terecht in brasserie Wimbledon voor een kopje koffie. Even later omstreeks 10:05 uur konden we de wandeling aanvangen. We begaven ons vanaf het Stationsplein in de Stationlaan, richting centrum van Bilzen. Gekomen aan het eerste kruispunt gingen we rechtsaf de Eikenlaan in, om voorbij een grote rotonde aan de overzijde nog steeds de Eikenlaan verder te bewandelen. Zo ging onze tocht voorbij het rechts gelegen cultuur- en sportcentrum De Kimpel en het recreatiedomen Katteberg. Ter hoogte van de visvijvers ging de Eikenlaan over in de Leterweg en staken we de Dijle over. Een smalle asfaltweg leidde ons onder wat geboomte en draaide verder weg naar rechts doorheen een stukje boszone. Op het einde van de Leterweg kwamen we terecht op Leterveld, om daar rechtsaf te draaien en via een brug de Alden Biesensingel over te steken.

We wandelden verder rechtdoor, nu in de Lethenstraat over een afstand van ongeveer 700 m. Ter hoogte van de Motmolenweg draaiden we rechtsaf en zouden we voortaan de rood-witte markeringen volgen van de GR128. We daalden langzaam af via een betonbaantje, dat even later overging in een graspad en later, na een bocht naar links, in een aardeweg. We betraden even verder een knuppelpad en bevonden ons toen in het Broekbos in de Demervallei, om terug te Demer te bereiken. We draaiden er linksaf en enkele meters verder volgden we naar rechts het Pasbrugpad, voorbij een rietveld. Uiteindelijk, op het einde van het pad kwamen we aan de drukke Roelants du Vivierlaan, welke we naar rechts opgingen, om via de brug over de autosnelweg E313 te wandelen. Aan de overzijde van de E313 bevonden we ons intussen op de Pasbrugstraat, om ongeveer 300 m verder links te kiezen voor de Kiezelstraat. We konden er de aanwijzingen bemerken dat we een gedeelte volgden van de Kapelletjesroute, terwijl we ons reeds bevonden op het grondgebied van Hoeselt. Amper in de Kiezelstraat, ging het vrijwel dadelijk opnieuw linksaf in de eerste onverharde weg. Deze aardeweg leidde ons tot aan de Jeugdkapel, gebouwd in 1938 door de jeugdbewegingen van Hoeselt. We troffen er tevens een picknickplaats aan, ideaal om even te genieten van een broodje. Ondertussen naderden we de klok van 12:00 uur.

Na deze lunchpauze konden we terug op weg. Ter hoogte van de Jeugdkapel zetten we onze wandeltocht verder naar rechts via een holle weg, welke voorbij een perenboomgaard ging. We kwamen aan ter hoogte van de berm van de reeds vernoemde E313, om er naar rechts af te dalen doorheen een holle weg, de Buckenslindestraat, om nogmaals de Demer over te steken. Tussen hagen en afsluitingen arriveerden we aan het kruispunt met de Hardveldstraat, welke we rechts insloegen. Voorbij de Winterbeekstraat veranderde de straatnaam in Broekstraat, nog steeds rechtdoor verder wandelend. Later, ter hoogte van een Y-splitsing stapten we links naar de Onze-Lieve-Vrouwstraat om de overgang van de spoorweg te bereiken. Net over de spoorweg wandelden we dadelijk linksaf op het roze fietspad, evenwijdig aan de spoorweg. Wat later verlieten we dit fietspad naar rechts, toen we opnieuw de Winterbeekstraat konden ingaan. Op het einde van de straat kwamen we aan het kruispunt met de Lindekapelstraat, vernoemd wellicht naar de gelijknamige Lindekapel welke we er konden bekijken. Volgens lokale info werd deze kapel, ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand ingewijd in 1697.

Over korte afstand ging het nadien linksaf op de Lindekapelstraat tot we rechtsaf de Bovenstraat konden indraaien. Dit smalle betonwegje doorheen de Wermbeekvallei, voerde ons zowat 1 km verder tot aan de Sint-Domitianuskerk van Werm. Tegenover de kerk troffen we een monument aan dat herinnerde aan de voorbije oorlog, met daarop tal van gedenkplaten. We hielden en dan ook even een korte pauze omstreeks 12:45 uur. Tegenover de kerk van Werm gingen we even later de Gillebeekstraat in, tussen de fruitboomgaarden, om na 800 m aan te komen in Alt-Hoeselt. We kruisten er de Klaphoekstraat en stapten aan de overzijde verder in de Smisstraat. Een honderdtal meter verder draaiden we links de Sportpleinstraat in en arriveerden we ter hoogte van de kerk van Alt-Hoeselt. We lieten de kerk links en volgden verder de Sint-Lambertusstraat, langsheen de mooie vierkantshoeve ‘Hof ter Poorten’ en een kapelletje er tegenover. Voorbij deze bezienswaardigheden veranderde de straatnaam in Beisstraat, die we slechts over zowat 100 m volgden, tot we rechts een betonwegje aantroffen, Nieuwe Baan. Rechtsaf dus, waarbij een eerste zijwegje werd genegeerd om nadien 500 m verder links een pad in te gaan. Tussen opstaande treinbielsen bemerkten we een stijgend graspad daat naar een bosje toeliep zowat 400 m verder. We stapten even later langs de rand van het bosje om uit te komen op een betonwegje.

We dienden er rechts aan te houden en 200 m verder linksaf te gaan. Via een draaipoortje, een holle weg en tal van knuppelpaden daalden we doorheen het Wijngaardbos. Na een tweede draaipoortje beneden, gingen we via een wegje links, hierbij een variant volgend van de GR128. Nog steeds doorheen het Wijngaardbos verder wandelend, bereikten we zowat 1 km verder een driehoekig grasveld bij twee grote bomen. We hielden er de richting rechts aan en kwamen zo ter hoogte van de spoorweg uit. Noodgedwongen dienden we rechtsaf te gaan om tenslotte de straat Eldersbroek te betreden. We gingen deze straat links in om de spoorweg over te steken. We bevonden ons ondertussen in ’s Herenelderen. We stapten verder door Eldersbroek tot aan het T-kruispunt met de Ginstraat. We weken even af van de geplande route, vermits zich 100 m naar links in de Ginstraat een horecazaak bevond, met name ‘De Kleine Graaf’. We konden er dan ook even pauzeren en omstreeks 14:50 uur genieten van een kopje koffie. Na deze aangename wandelpauze gingen we alweer op pad, stilaan richting Tongeren.

We keerden een eindje op onze stappen terug teneinde de Ginstraat verder te bewandelen, tot we links de Sint-Stefanusstraat konden ingaan. We kwamen op die manier langs de Sint-Stephanuskerk van ’s Herenelderen en tevens het waterkasteel van Baudoin de Renesse. We stapten langsheen de grote vijver van het kasteel om daar een mooie picknickplaats aan te treffen, met zicht op de vijver. Het was half vier in de namiddag, tijd dus om stilaan de laatste broodjes te nuttigen. Na een korte etenspauze tenslotte bereikten we luttele meters verder de N758,  de Elderenstraat. We draaiden rechtsaf om de Elderenstraat te volgen tot aan het huis nr. 293, om daar links een onverhard pad in te gaan. We konden er een gedeelte bewandelen van een lokale wandelroute, ‘Verborgen Moois’, een graspad dat ons liet genieten van een stukje ongerepte natuur. Het graspad eindigde even verder ter hoogte van Noenelderen die we rechts insloegen. We weken nogmaals af van de voorziene route door rechts de Ketsingenstraat in te gaan, richting centrum van Berg. We kwamen er zowaar oog in oog te staan met een neushoorn. Ter hoogte van het kerkhof veranderde de straatnaam in Gousbeemdstraat om nadien, aan een splitsing links de Sint-Martensstraat te kiezen, gevolgd door de Godensteenstraat tot aan de Sint-Martinuskerk van Berg.

Voorbij de kerk ging het naar links doorheen de Bergerstraat tot de 350 m verder gelegen Molenweg links. Deze veldweg mondde uit op de drukke Maastrichtersteenweg, de N79, waarna we aan de overzijde verder stapten in de Eerste-Meistraat. We troffen er een drankencentrale aan omstreeks 17:00 uur, tijd om ons even te voorzien van een blikje cola. Verder gaand in de Eerste-Meistraat kruisten we de Blaarstraat en hielden steeds dezelfde richting aan, vrij vlug via een veldweg. Geruime tijd later kwamen we op een kruising in de Oude Blaarstraat, om aldaar naar rechts verder te gaan. Even verder ging de straat over in Hardelweg, waarna we de Jeker overschreden. We hielden nagenoeg dezelfde richting aan waarbij we doorheen het natuurgebied ‘De Kevie-Grootmeers’ gingen. Voorbij dit mooie natuurgebied stapten we onder de spoorweg door en draaiden nadien rechtsaf in de Neremweg. Op het einde van de straat volgden we naar rechts de Wijkstraat, om even later via een scherpe bocht naar links Dijk op te gaan. Slechts 50 m verder ging het opnieuw naar rechts in de Kastanjewal. Net voorbij de jeugdherberg ‘Begeinhof’, wandelden we rechtsaf en de GR-tekens volgend, kregen we een toer doorheen het Begijnhof.

Toen we doorheen het Begijnhof aankwamen aan de Moerenpoort, wandelden we links verder via de Leopoldwal tot aan de Veemarkt. Aan de overzijde van de Leopoldwal troffen we de Stationslaan aan en konden we veilig en wel het station van Tongeren bereiken. Het einde van een dagje wandelden tussen stations. We sloten deze dagtocht af na 30616 stappen en 22,962 gewandelde kilometers. Nadien konden we via het spoor terug richting Mechelen.”

374: Halle, Zaterdag 04 juni 2016, 25,176 km. (7590,136 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeltocht uit onze gids ‘Stationsstapper’, met name de tocht van Halle naar Groenendaal. Volgens de gegevens uit het boekje, een tocht van zowat 20,8 km, doch uiteraard werden het een aantal kilometers meer, omwille van de verplaatsingen naar de diverse stations. Het ging dan ook vrij vroeg per bus naar het station van Mechelen en vervolgens per spoor naar Halle. We kenden vanzelfsprekend reeds deze omgeving, omwille van een recente etappe op weg naar Santiago de Compostela, met name het traject van Brussel – Hallepoort naar Halle. In het station van Halle aangekomen, namen we vooreerst nog even de tijd voor een sanitaire stop en uiteraard een kopje koffie in de Panos. Nadien, om zowat 09:00 uur konden we op pad, zij het onder minder gunstige weersomstandigheden, er hing namelijk mist over de streek.

Eenmaal het station verlaten, kruisten we de drukke Vandenpeereboomstraat en volgden er tegenover de Nijverheidsstraat, we bevonden ons meteen op het traject van de Streek-GR Groene Gordel. Tussen de woningen door ging het aan het eerste kruispunt linksaf in Broekborre. Ter hoogte van de Kluisstraat ging het nadien rechtsaf, dit ter hoogte van een kapelletje ter ere van Sint Anna. Enkele rood-witte linten, wegens werken ontsierden echter het uitzicht. We kruisten de Eizingenstraat en wandelden verder via de Remi Ghesquiereweg, waarbij rechts van ons de woningen plaats maakten voor landerijen. Hier was de mist nog beter waar te nemen, wat echter de weidse vergezichten niet ten goede kwam. Toch konden we enkele klaprozen waarnemen, nat van de ochtendlijke dauw. Op het einde van de weg kruisten we de Karel Nerinckxlaan en volgden aan de overzijde een tegelpad richting begraafplaats van Buizingen. Hier bevonden we ons op het traject van de Via Brabantica, een stukje route naar Santiago de Compostela, dat we enkele weken voorheen in omgekeerde richting hadden gevolgd.

Gekomen ter hoogte van het kerkhof, volgden we vrijwel rechtdoor een smal grindpaadje tussen het hoog opgeschoten gras. Vrijwel met zekerheid de garantie voor natte broekspijpen. De nog steeds laag hangende mist, belette echter de omgeving duidelijk waar te nemen. Een lichte beklimming en vervolgens een afdaling, liet toe de Bleukenstraat te kruisen. Een smal geasfalteerd paadje liet ons tenslotte toe de Nachtegaalstraat te bereiken, de openbare weg dus opnieuw. Het ging aldaar rechtsaf en een flinke klim kondigde zich aan. Een stukje Kluisbos was zowat de enige bezienswaardigheid tijdens de klim. Eenmaal het hoogste punt bereikt, ter hoogte van het aldaar gelegen sanatorium, ging de tocht verder via een stukje doodlopende weg, langsheen de tuin van het complex. Alzo bereikten we de erachter gelegen Frans Daystraat en draaiden rechtsaf in Hof ten Blooten. Nog steeds voorzien van een dosis mist, ging het via een brug over de autosnelweg E19 en bereikten we ter hoogte van een t-kruispunt Kamerijkbos.

We wandelden naar rechts, om even verderop, ter hoogte van een splitsing van Kamerijkbos, de rechtertak verder te volgen. Vrij snel veranderde de naam van de weg in Prins Boudewijnlaan en bevonden we ons in een mooi bosgebied. Ter hoogte van een zogeheten viersprong, dienden we het links gelegen Dworp Wandelpad te negeren, doch verder de meest linkse van de andere mogelijke paden te kiezen. Op die manier ging het vrij steil de hoogte in via een mooie, doch eerder donkere holle weg. Boven gekomen, wees de klok ondertussen zowat 10:00 uur, tijd dus om even te denken aan de inwendige mens. We vonden dan ook een ideale plaats om te genieten van een broodje, ter hoogte van de chalets van het ‘Camp de la Fresnaye’. Op het eerste zicht een pleisterplaats voor scouts, wat ons even liet denken aan de tijd toen we zelf nog actief waren in de jeugdbeweging KSA. Na de maaltijd en vooral een rustpauze, ging het in dalende zin via een gladde kasseiweg, richting lager gelegen Krabbosstraat. We kruisten deze weg en volgden aan de overzijde de eveneens dalende Heidebloem, welke eindigde als doodlopende weg ter hoogte van het laatste huis.

Een smal pad, tussen een afsluiting rechts en de woning zelf links, liet ons toe even verder de openbare weg opnieuw te bereiken ter hoogte van Winkelaar. Op weg daarheen vertoefden we even tussen de koeien en hadden we nog steeds af te rekenen met een mistige ochtend. Winkelaar bereikt, gingen we linksaf tot de zowat 700 m verder gelegen ingang van het natuurgebied Steenputbeekvallei – De Weikes. Hier kregen we een aangelegd klinkerpad voor de voeten, dat nagenoeg het verloop van de Steenputbeek volgde. We bevonden ons trouwens op een gedeelte van het Hendrik Consciencepad. In normale omstandigheden zouden we het pad hebben gevolgd tot aan de Kerkstraat in Dworp, doch omwille van werkzaamheden, was het pad een eindje verderop afgesloten door middel van metalen hekkens. Er was dan ook geen andere mogelijkheid dan het pad te verlaten en de omleiding te volgen. Op die manier kwamen we terecht in een woonwijk. Een lokale bewoner was ons dan toch behulpzaam, de weg te wijzen naar het centrum van Dworp, alwaar we de Alsembergesteenweg dienden te bereiken.

Een licht stijgend, maar vooral modderig pad bracht ons in elk geval terug op het juiste spoor. Even later arriveerden we dan ook op het kruispunt van de Vroenbosstraat met de Kerkstraat. Het was reeds 11:00 uur in de ochtend en we waren toe aan een kopje koffie, maar vooral een sanitaire stop. We konden aldaar dan ook terecht in het Gildenhuis. Na deze eerder korte pauze, vervolgden we onze weg rechtdoor via de Gemeentehuisstraat tot aan de drukke Alsembergesteenweg en inderdaad het plaatselijke gemeentehuis. Met de nodige voorzichtigheid raakten we de steenweg over en vervolgden onze wandeltocht, rechts van het gemeentehuis via een paadje en een stel trappen. Zo bereikten we het lager gelegen Beling. We wandelden echter rechtdoor via de Molenbeekstraat, alwaar we het traject volgden van de GR12, alsmede de Verkorting van de Herman Teirlinckroute (45 km). We stapten verder doorheen de kronkelende Molenbeekstraat tot aan een verder gelegen driesprong, alwaar we de Sint Laureinsborreweg dienden te volgen.

Wat verder kruisten we de Steenblokweg en hielden dezelfde richting aan, tot we een kleine brug over een waterloop bereikten. Aldaar ontmoetten de GR12 en de BRU8 elkaar. We hielden links aan en betraden een stukje holle weg. Vervolgens ging het opnieuw linksaf, negeerden we de Duvelsborreweg en kwamen uiteindelijk terecht op de J. Deneyerstraat. Op het einde van deze weg bevond zich een kleine kapel, alwaar we vervolgens de rechts gelegen Herisemweg namen en bijgevolg een gedeelte bewandelden van het Herisem Wandelpad. Een kleine kilometer lijnrecht verder, bereikten we terug de openbare weg ter hoogte van de Jan-Baptist Woutersstraat. Een picknickbank bezijden de weg, nodigde alvast uit tot een laat middagmaal. Het was ondertussen zowat 12:30 uur geworden, de hoogste tijd om te genieten van enkele broodjes. Even later gingen we terug op pad, vooreerst tot aan een links gelegen rotonde. Aldaar opteerden we voor rechts, in de richting van een slagboom, om ook daar rechtsaf te gaan in de Diepestraat. Een stukje bos en vooral een modderig pad, leidden ons tenslotte tot aan de Brusselsesteenweg in Beersel.

We konden er aan de overzijde van de weg het Cultureel Centrum De Meent bekijken, alsmede een mooi kunstwerk. We wandelden een stukje naar links, om zowat 100 m verder de rechts gesitueerde Witteweg in te slaan. Een breed tegelpad leidde tot aan de plaatselijke Rijksmuziekacademie. Op weg daarheen echter hadden we reeds duidelijk zicht op de hoger gelegen Onze-Lieve-Vrouwekerk van Alsemberg. Een sterk stijgend pad, voorzien van brede trappen, was het laatste obstakel alvorens de kerk kon worden bereikt. Eenmaal de hoogte overwonnen, bevonden we ons in de Pastoor Bolsstraat, met even naar rechts de ingang van de kerk. Natuurlijk mocht een bezoekje tijdens onze wandeltocht niet ontbreken. Jammer genoeg werd op dit hoogste punt het uitzicht enigszins belemmerd, nog steeds omwille van de bewolking en de laag hangende mist over de streek. Na dit kerkbezoek, keerden we een eindje op onze stappen terug, om vervolgens verder te wandelen via de rechts gelegen Oude Postweg.

Deze Oude Postweg zouden we over geruime afstand volgen, zelfs wanneer de straat veranderde in Onze-Lieve-Vrouwstraat en verder zelfs in de Galgstraat. We trokken langsheen de plaatselijke begraafplaats en even verderop het Kleetbos. Waar het bos eindigde, ging het langsheen de rand van het bos, via het Hazenpad en bovendien een wandelpoortje linksaf en verlieten we de openbare weg. Een vrij smal en modderig pad leidde ons vervolgens doorheen het bos, waarbij af en toe enkele omgevallen bomen het pad versperden. Enkele richtingsveranderingen later, bereikten we een stuk weide, alwaar we dwars doorheen stapten tot aan een volgend stukje bos, teneinde even later opnieuw de openbare weg te bereiken ter hoogte van de Rodestraat. Even ging het enkele meters naar links, alwaar we de aansluiting vonden met de GR512. We volgden dit pad dan ook rechtsaf in de richting van een zendmast. We bevonden ons nu op het grondgebied van Linkebeek. Even vóór de afsluiting, waar de mast zich bevond, wandelden we linksaf via een aardeweg. Deze veldweg steeds in dezelfde richting aanhoudend, kwamen we uiteindelijk terecht in de Hollebeekstraat, die we naar rechts volgden.

De Hollebeekstraat volgend, ging het nadien over de spoorweg, tot aan de volgende rotonde, de zogeheten Amnesty International Square. De klok gaf reeds 14:45 uur aan en een bankje ter hoogte van dit kruispunt nodigde uit even te verpozen en een hapje te eten. Na deze onderbreking ging het vanaf de rotonde verder doorheen Elsgatveld links. De kronkelende aardeweg volgden we tot voorbij een tweetal woningen, om dan rechtsaf te gaan via een deels ondergelopen pad. Even verderop, passeerden we opnieuw een wandelhek links, om vervolgens een smal pad te volgen, evenwijdig met een aantal achtertuintjes. Zowat een halve kilometer later, bereikten we via een volgend wandelhek de brede De Castonierlaan. We bevonden ons aldus reeds een tijdje in Sint-Genesius-Rode. Een felle klim later arriveerden we ter hoogte van de gevaarlijke N5, de Waterloosesteenweg. Zowat 200 meter naar links, vonden we aan de overzijde van de weg het Grasdellepad en betraden we het Zoniënwoud.

Een combinatie van dreven, bospaden en smallere wegels, liet ons even later de Lorrainedreef kruisen, tot we tenslotte een open plek bereikten, voorzien van diverse picknicktafels. Het uur in het oog houdend, ondertussen reeds 16:00 uur, namen we plaats op een bank, teneinde van de laatste etensresten uit de rugzak te genieten. Hierbij werd de peperkoek bijzonder gesmaakt. De laatste kilometers aanvangend, kwamen we nog langsheen het monument voor de Boswachters, opgericht met menhirs uit de steengroeve van Wéris. Elke steen staat symbool voor een gesneuvelde boswachter tijdens WOI. Eenmaal voorbij het monument bereikten we het kruispunt met de Bundersdreef en de Avenue de Haras, tevens kruispunt van de GR512 en de GR126. Nog steeds het traject van de GR512 volgend, ging de tocht verder via de Bundersdreef.

Wie enigszins bekend is met het Zoniënwoud, weet wellicht dat de dreven aldaar niet meteen behoren tot de vlakke wegen. Voortdurend zijn er hoogteverschillen te overwinnen. Vol goeie moed echter wandelden we doorheen de Bundersdreef om zowat 1,5 km later, de rechts gelegen Drève des Tumuli te volgen. Hier verlieten we dan ook het tot nog toe gevolgde Groteroutepad. Na nog zowat 2 km te hebben genoten van de geur van het Zoniënwoud, bereikten we tenslotte het einde van deze brede bosweg ter hoogte van het bosmuseum Jan van Ruusbroec. We namen dan ook de links gelegen Gravendreef, welke ons via een houten brug over de Ring omheen Brussel bracht. Aan de overzijde ging het verder rechtdoor, evenwijdig met de Terhulpsesteenweg. Enkele meters verderop ging het nog een laatste maal linksaf, teneinde op die manier het station van Groenendaal te bereiken. Na nog een laatste blik op de bordjes van de LF6 Vlaanderen Fietsroute en de Gordelroute, konden we beginnen aan de terugreis.

Onze tocht vandaag was dan ook goed voor 33568 stappen, 25,176 km, 1187,8 cal in een wandeltijd van 06.23.39 uur. Vanaf het station Groenendaal ging het per spoor richting Brussel en verder naar Mechelen. Een korte busrit later konden we opnieuw bekomen in onze thuishaven.”

297: Herentals, Zaterdag 17 mei 2014, 24,8 km. (6007,579 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling, beschreven in de ‘Stationsstapper’, een gids met ‘Groene Haltewandelingen van station naar station langs Grote Routepaden’. Ditmaal kozen we de tocht van Herentals naar Tielen, met een geplande afstand van 24,6 km. Onderweg zouden we af en toe het traject volgen van de GR565 en tevens van de Streek-GR Kempen. Na een treinrit vooraf konden we de startplaats bereiken, met name het station van Herentals. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten en konden we ervaren dat de zon reeds in vol ornaat was te zien. Even later konden we alvast aan deze aangename dagtocht beginnen. We verlieten het station van Herentals naar links, om reeds de geel-rode aanwijzingen te volgen van de Streek-GR Kempen alsook een lokale route van 50 km, met name de Watermolenroute. Aan de overweg vervolgens rechtsaf de Belgiëlaan in, om voorbij de rotonde rechts Blijdenberg in te slaan, hierbij de rood-witte markeringen volgend van de GR5. Via de Vaartstraat wandelden we door het Klein Stadspark, om opnieuw de Belgiëlaan te bereiken en die naar rechts te volgen. Ter hoogte van het pand nr. 9 ging het linksaf om op die manier te wandelen door het Begijnhof. Aan het einde van het Begijnhof troffen we een zandpad aan, dat ons via enkele bochten liet aankomen ter hoogte van de Kleine Nete. Aan de overkant gingen we linksaf tot op de Nederrij, de eerstvolgende brug en hielden daar rechts.

De Nederrij naar rechts opgaand, bemerkten we de aanduidingen inzake de Abdijroute. We passeerden het kasteel Le Paige, staken even verder de spoorweg over en draaiden linksaf in Wijngaard. Nogmaals een spoorweg over ging het naar rechts in de Heistraat om dan een bospad te volgen, vooreerst bergop langs een kruisweg en nadien bergaf tot aan de Heilige Grafkapel. Na het bekijken van de kapel gingen we via enkele zanderige paden verder tot aan de in de nabijheid gesitueerde Toeristentoren. Hier konden we even pauzeren in het zonnetje en genieten van een lekkere koffie. We hadden er een schitterend zicht op de zandvlakte en de omringende bossen. Na deze onderbreking stapten we via enkele paden rechts en links, even later door de poort van het domein De Brink, om dit al even snel opnieuw te verlaten. Na enkele haakse richtingsveranderingen, via het Hermelijnpad, Hulzen en tot slot Heerle, kwamen we aan de Heerlekapel. Tijd vonden we om vooreerst te denken aan de inwendige mens. We troffen dan ook een picknickbank aan in de nabijheid van deze mooie kapel. Na een heerlijke lunch namen we even de tijd om de kapel te bezoeken, gelukkig stonden we niet voor een gesloten deur, zoals echter vaak het geval is. Na het nemen van enkele foto’s konden we even later onze wandeltocht verder zetten.

Voorbij de Heerlekapel volgden we de eerste straat rechts, staken de spoorweg over om dan links het Mispad te kiezen. Zowat 100 m verder draaide de weg naar rechts, welke ons liet aankomen aan een driehoekig pleintje. Voorbij het pleintje verliep de route via de Coolsweg tot aan het Hofke van Bayot. We troffen er een kruis aan ter ere van Nestor Bayot, gesneuveld tijdens de Eerste Wereldoorlog. Aan de T-kruising met de Coolsweg vonden we een wegwijzer inzake een lokale route, Pintelieren met Kastelse streekbieren. Daar hadden we toen geen behoefte aan, dus aan het Hofke van Bayot hielden we rechts aan, om over zowat 1,8 km een brede bosweg te bewandelen tot aan de vogelobservatiehut van het Zwart Water. Net voorbij de hut, ter hoogte van het wandelknooppunt 20, dienden we onze wandelweg verder te zetten naar links. Hier dienden we volgens onze wandelgids duidelijk de tekens te volgen van de Streek-GR Kempen, welke hier gedeeltelijk verliep over het wandelnetwerk Kempense Heuvelrug. Op die manier trokken we achtereenvolgens voorbij de wandelknooppunten 81, 80 en tot slot 28. Zo ging het doorheen dit enorme bosgebied over brede zandwegen, welke af en toe wel eens moeilijk begaanbaar waren omwille van het mulle zand. Aan het wandelknooppunt 28 gingen we andermaal rechtsaf.

Aan dit laatste wandelknooppunt echter, hielden we even halt aan het monument ter ere van de bemanning van een vliegtuig van de Royal Air Force, welke sneuvelden in de nacht van 25 op 26 maart 1942. Even verder bereikten we de Herentalsebaan. Hier weken we even af van de geplande route, vermits 100 m naar rechts, we even gingen pauzeren in café ‘In de Heide’. Na te hebben genoten van een verfrissend drankje, ging het aan de overzijde van de Herentalsebaan, links in de Bekenbaan en even later links in de Olmenlaan. Waar de onverharde weg overging in asfalt, draaiden we rechts een zandweg in, die we volgden tot aan de Weyersberg rechts. Even verder volgden we links de St-Rochusstraat tot aan het pand nr. 57. Daar wandelden we via een voetpad schuin rechts tot aan de kapel H. Barbara. We hielden rechtdoor aan via het Corneliuspad en later de Hogeweg tot we de plaats bereikten waar de Streek-GR Kempen het gezelschap verkreeg van de GR565, het Sniederspad. Vanaf deze plek zouden we tot bijna in Tielen de wit-rode markeringen in het oog dienen te houden. Bijgevolg ging het voor ons linksaf, we staken nadien de N123 over en wat verder via een brugje de Kaliebeek. Zo vorderden we tot aan de inkompoort van de Hoge Rielen.

We betraden zo het natuurdomein, voorheen militair domein, thans jeugdverblijfscentrum. We trokken doorheen dit mooie natuurgebied en wandelden voorbij het restaurant-café. Even later verlieten we het gebied via de hoofdingang en stapten tot aan de rotonde. Even voordat we de kazerne van de para’s bereikten, dienden we links een bospad op te gaan. We verlieten daar het traject van de GR565 en volgden opnieuw de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen. We bleven het pad volgen in open veld, tot we Opstal bereikten, alwaar het linksaf ging. Even verder stapten we de Kerkstraat in tot aan het pand nr. 11, om via een paadje rechts aan te komen aan de kerk van Tielen. We konden er het mooie voormalige gemeentehuis bewonderen en als afsluiter nog even nagenieten bij een drankje in brasserie ‘Onder den Toren’. Zo eindigde onze wandeltocht na 24,8 km en 31803 stappen in het centrum van Tielen. De dag eindigde dan ook met een terugreis huiswaarts.”

290: Essen, Zondag 23 maart 2014, 15 km. (5826,179 km.)

“Op deze grijze zondagochtend, ging het vrij vroeg richting Heide in de provincie Antwerpen. Aldaar immers dienden we de trein te nemen tot in Essen, alwaar we een wandeling zouden aanvangen, terug richting Heide. Deze tocht is beschreven in de handige wandelgids ‘Stationsstapper’, met name wandeling N° 6, Essen-Heide, met een afstand van exact 15 km. Aangekomen in Heide, dienden we zowat een half uur te wachten op de komst van de trein, dus maakten we van deze tijd gebruik om een hapje te eten. Tevergeefs werd uitgekeken naar een geopende herberg. Even later konden we de trein op voor een kort ritje richting Essen, via enkele tussenstops. Even later bereikten we Essen en konden we alvorens te vertrekken op wandeltocht, nog even terecht in de broodjeszaak ‘Trapke Op’ voor een kopje koffie. De andere herbergen in de omgeving van het station waren immers gesloten. Nu goed, de wandeling nam een aanvang bij het verlaten van het station van Essen.

Hier ging het rechtsaf, via de brug over de sporen en vervolgens de eerste straat rechts, Hemelrijk. Hier volgden we over korte afstand een aangegeven fietstraject, met name de Heide Route. (57 km) Zowat 500 m verder, ter hoogte van het wandelknooppunt 93, ging het een links gelegen dreef in. Hier bemerkten we de eerste wit-rode markeringen van de GR5 (Noordzee – Rivièra), het Groteroutepad, dat we zouden volgen tot aan het station van Heide. Gemakkelijker eigenlijk bestaat toch niet. Wat verderop wandelden we door een stukje bos, links gelegen, om vervolgens verder een dreef rechts in te slaan. Amper vertrokken, kregen we hier al een eerste flinke hagelbui te verwerken. De bui was dermate hevig, dat we stopten en onder het regenscherm wachtten tot het ergste voorbij was. Weinige ogenblikken later konden we verder op pad en bemerkten dat de dreef hier en daar al herschapen was in een modderpoel. Ondertussen wandelden we voorbij het rechts gelegen karrenmuseum, behorende tot de Kiekenhoeve. Volgens bekomen info is dit de enige nog bewaarde abdijhoeve van Tongerlo.

De Kiekenhove zelf was nog niet geopend, dus dienden we noodgedwongen onze weg te vervolgen. Aan het einde van de dreef ging het dan ook via een kasseiweg naar links, tot aan de drukke weg Essen – Huijbergen. We staken de weg over en wandelden verder doorheen een woonwijk via de Beukendreef en verder de Velodreef. Aldaar vertoevend, kregen we een tweede hagelbui over ons heen. Herhaaldelijk werd dan ook het regenscherm uit de rugzak gehaald. Gekomen aan een stervormige wegkruising, zowat twee km verder, dienden we schuin links een onverhard pad op te gaan. Hier was het kwestie om waterplassen te ontwijken en de best begaanbare stroken uit te kiezen. Een eindje verder gewandeld bereikten we opnieuw de Velodreef, ditmaal onverhard, welke we volgden tot op een kruispunt, alwaar zich een kapelletje bevond en een zitbank. Een ideaal plekje om een broodje te nuttigen en de thermos koffie boven te halen, aangezien ondertussen het zonnetje was verschenen. Terwijl we genoten van een hapje, konden we even de broekspijpen wat laten drogen.

Na deze welgekomen pauze volgden we nog een stukje de Velodreef tot aan de Huybergsebaan. We bevonden ons hier op een gedeelte van het autotraject Voor- en Noorderkempen Route. Eenmaal de drukke weg over, betraden we het grensoverschrijdend natuurpark ‘De Zoom – Kalmthoutse Heide’, getuige daarvan een informatiebord ter plaatse. Het ging nu verder via een onverharde weg, waarbij we enkele bochten naar links en rechts kregen te verwerken, om vervolgens uit te komen ter hoogte van het Stappersven. Onderweg daarheen volgden hagelbui drie en vier elkaar in versneld tempo op. Gelukkig vonden we hier toch enige beschutting door het bos. Gekomen aan het wandelknooppunt 70, ging het vervolgens rechtsaf, richting Verbindingsstraat. Een smal bospad leidde ons verder door een mooi stukje natuur en kregen we af en toe duidelijk zicht op het ven en de heide. Nog heel duidelijk waren hier de sporen te zien van de grote heidebrand in 2011. Heel wat zwart geblakerde bomen en verkoolde vegetatie trokken aan het oog voorbij.

Toen we vervolgens de Verbindingsstraat bereikten, ging het linksaf, om dan zowat 700 m deze asfaltweg te volgen, ondertussen zowel links als rechts de prachtige heide te kunnen aanschouwen. We kwamen vervolgens aan ter hoogte van een bocht naar links, alwaar we via een klappoortje rechts de heide konden betreden. Hier was een variant van de GR5 voorzien, in geval de heide niet toegankelijk zou zijn omwille van brandgevaar. Vandaag echter dienden we deze variant niet te volgen en konden we de heide rechts betreden. Meteen opvallend, hoeveel water er op de paden aanwezig was. We zouden nu gedurende zowat 4,6 km volop kunnen genieten van het begrip heide. Een breed wandelpad leidde ons vervolgens richting duinengebied. Meteen kregen we wat verderop dan ook zand in overvloed voor de voeten. De zon deed ondertussen haar uiterste best om het wandelen zo aangenaam mogelijk te maken. Zowat halverwege het zanderige parcours, troffen we onder enkele sparren een zitbank aan, het moment om de laatste broodjes en koffie te laten smaken. Af en toe ontmoetten we enkele andere wandelaars, eveneens genietend van het prachtige wandelgebied.

Na de picknick ging het nog even verder doorheen de heide, waarna we opnieuw via een klappoortje het gebied dienden te verlaten. We volgden nu een eindje de rand van een links gelegen bos om wat verderop een molensteen aan te treffen, met daarin gebeiteld een citaat van Cicero: ‘Met de natuur als gids onmogelijk te verdwalen’. Zowat 1 km verder bereikten we de Putsesteenweg en verlieten we het natuurpark. Hier vonden we de aanduidingen met betrekking tot de LF 2 Stedenroute en de Grenspark Route (32 km). Aan de overkant van de weg troffen we meteen een oorlogsmonument aan in de vorm van een 90 mm luchtafweerkanon, ter ere van de manschappen die de strijd aanbonden met de V1’s bedoeld voor de haven van Antwerpen. Even verder bevindt zich het natuureducatief centrum ‘De Vroente’. Aldaar gaat ook het Wandelpad van Klein Zwitserland van start. (4,5 km) Vanaf dit centrum vervolgden we rechtdoor onze weg, richting station van Heide, trouwens duidelijk aangegeven met bordjes en voorzien van de nog te volgen afstand. Hier ging het nog even door een mooi stukje natuur, met name de Withoefse heide, ook her en der voorzien van picknicktafels en banken.

Een uitgelezen plek vonden we, om nog even te pauzeren en een snoepje te eten. Nadien bereikten we even verder een woonstraat, welke ons terug liet uitkomen aan het station van Heide. Ondertussen was ’t Centrum er tegenover geopend en konden we, alvorens terug huiswaarts te rijden, nog even nagenieten bij een kopje koffie. Met het oog op later, hadden we vandaag nog even onze stappenteller uit de kast gehaald en voorzien van een nieuwe batterij. Met een eerste instelling van een paslengte van 80 cm, zouden we na de tocht kunnen oordelen of aanpassing zich zou opdringen. Uiteindelijk kwamen we tot de volgende cijfers betreffende de wandeltocht van vandaag: de 15 km bleken volgens onze teller 14,97 km te zijn. Met een afwijking van 30 m op dergelijke afstand is dit een verwaarloosbaar verschil. We kwamen verder uit op een calorieverbruik van 936, een staptijd van 3.18.23 en in totaal 18.721 stappen. Op die manier kwam dan ook een einde aan een mooie natuurwandeling.”

289: Gontrode, Zaterdag 15 maart 2014, 21,9 km. (5811,179 km.)

“Vandaag volgden we nogmaals het traject van een wandeling, beschreven in de ‘Stationsstapper’. Ditmaal opteerden we voor een wandeltocht van 21,9 km met vertrek aan het station van Gontrode en aankomst aan het station van Munkzwalm. ’s Ochtends reden we dan ook naar het station van Zottegem, vermits we aldaar verbinding hadden per spoor, naar zowel de start- als aankomstplaats. Omwille van de aanwezigheid van een blauwe zone ter hoogte van het station van Zottegem, dienden we ons voertuig een eindje verderop te parkeren. Omstreeks kwart na negen zouden we de trein nemen naar Gontrode, doch de dag begon al meteen met een half uur vertraging, omwille van werkzaamheden en verkeer op enkel spoor. Dan maar een beetje wachten op het perron en nadien in de trein. Het weer was eerder grijs en een koude wind blies uit een onaangename richting. Nochtans deed de zon moeite om doorheen de wolken te breken. Uiteindelijk spoorden we dan toch richting Gontrode, alwaar we even later aankwamen en aan de wandeling konden beginnen.

We wandelden over de overweg en sloegen linksaf, om een betonwegje te volgen, juist naast de sporen gelegen. Een tweetal bochten verder bereikten we de Meersstraat en kregen daar aansluiting op de GR122 Scheldeland. We konden dus vanaf nu, tot zowat het einde van de tocht ons oriënteren op de wit-rode tekens van dit GR-pad. Onze tocht verliep nu langsheen een rustige landelijke weg, met natuurlijk links en rechts van de rijbaan uitgestrekte velden, weilanden en af en toe een alleenstaande boerderij. Gelukkig hadden we de wind niet volledig in het nadeel en dat maakte natuurlijk een groot verschil. Een voederbak en een tweetal knotwilgen doorbraken even de eentonigheid van deze akkers, nog grotendeels in winterslaap. Toch konden we hier en daar reeds wat kleur bemerken, vooral dan omwille van de aanwezigheid van koolzaad. Even later bereikten we de Landskoutersesteenweg, welke we over korte afstand naar links volgden tot aan de volgende zijstraat rechts, het Zonneveld. Hier bevonden we ons gedurende korte tijd op de Rodeland route 1 (een fietsomloop van 48 km).

Alhoewel, voorlopig kregen we de zon niet te zien. Het ging nog even scherp naar links, om dan een kleine kilometer te wandelen tot aan de Kloosterstraat, alwaar we rechtsaf sloegen naar de kerk van Moortsele. Daar hoopten we immers in de omgeving even een kopje koffie te nuttige in café ’t Neerhof. Korte tijd later echter stonden we voor een gesloten deur, wegens pas geopend vanaf 16 uur. Niet naar de zin van wandelmaatje. We namen dan maar gebruik van een picknicktafel er tegenover om even een broodje te nuttigen. We trokken terug op pad en lieten de kerk van Moortsele links, om verder te wandelen richting rechts gelegen Kasteelstraat. Zo kwamen we langsheen een overstromingsgebied, alwaar af en toe het water dient te worden opgevangen van de Molenbeek en de Kerkesbeek. Een huisje met trapgevel, genoemd het ‘Fazantenhuisje’ bleek een volgende bezienswaardigheid op weg doorheen de Kasteelstraat. Het ging vervolgens rechtsaf de Rattepas in, waar we zicht kregen op één bunker, welke voorheen deel had uitgemaakt van het ‘Bruggenhoofd Gent’.

Vervolgens bereikten we de Rollebaan, een asfaltweg, welke overging in een veldweg. Eindelijk autovrij wandelen zouden we zeggen. We liepen er enigszins hogerop dan de omliggende velden en dat maakte dat de wind hier duidelijker voelbaar was. Nochtans kregen we af en toe een straaltje zon te zien en dat was toch al iets. Min of meer een kilometer verder bereikten we opnieuw de openbare weg, de Asselkouter, die we echter slechts over een tweetal bochten dienden te volgen. Immers in de tweede bocht ging het voor ons rechtdoor via de Cristoforuswegel, een smal aarden paadje, dat ons zou leiden tot aan de kerk van Munte. Op de Asselkouter maakten we even kennis met de Asselkouter Wandelroute. Onze hoop was gevestigd op de volgende horecazaak, met name ‘Afspanning Oud Munte’ tegenover de kerk. Uiteindelijk bereikten we de dorpskern van Munte en ja… het café was geopend. Tijd voor een kopje koffie dus en een sanitaire stop. Vooraf bekeken we echter de GR-wandelboom op het plein, welke de diverse richtingen aangaf van de GR122, met name Hulst (Nl) en Doornik. Maar zover zouden we vandaag evenwel niet wandelen.

Na deze welgekomen pauze, vervolgden we onze weg. We verlieten de dorpskom van Munte richting Baaigem. We wandelden vooreerst via een kasseiweg, welke al heel vlug veranderde in een veldweg. We kregen afwisselend een drukke betonweg en opnieuw een rustige veldweg, tot we stilaan zicht kregen op de Prinsenmolen van Baaigem. Op weg daarheen verwerkten we nog een stukje van de Valeirroute, een fietstraject van zowat 42 km. Eenmaal de molen voorbij volgden enkele graspaden, rustige veldwegen en smalle betonwegjes elkaar op, tot we zowat drie kilometer verder de dorpskom van Dikkelvenne bereikten. Ook hier was een zogeheten stop gepland in café ‘De Betoverde Maan’. Jammer genoeg stonden we voor een gesloten deur, wegens overnemer gezocht. Dan maar enigszins teleurgesteld verder op weg. Een grindpad juist voor de dorpskom van Dikkelvenne, gevolgd door een smalle wegel leidde ons naar het grondgebied van Meilegem. Onderweg daarheen kregen we heel wat aanwijzingen te zien met betrekking tot wandel- en fietsroutes, met name: de Scheldevalleiroute, de LF 30 Schelde-Deltaroute, de Milieuroute (50 km) en tot slot de Watermolenroute.

Vervolgens aangekomen ter hoogte van het Provinciaal natuureducatief centrum De Kaaihoeve, vonden we een zitbank om even te pauzeren, iets te eten en te drinken. We bevonden ons dichtbij de Oude Schelde. Even later volgden we de oever verder, teneinde Nederzwalm binnen te treden. Enkele smalle wandelpaden en een stukje betegelde kerkwegel gingen in de richting van de kerk van Sint-Maria-Latem. Zoals algemeen geweten, driemaal is scheepsrecht. Immers, café ’t Spaans Hof in Sint-Maria-Latem was gesloten, wegens ‘te huur’, alweer tot groot ongenoegen van maatje. Restte niets anders dan verder te stappen, in de hoop alsnog een horecazaak open te vinden. Het ging dan stilaan richting verder gelegen Zwalmbeek, welke we korte tijd later bereikten. Net voor de beek dienden we een betegeld pad te volgen en bevonden we ons op de Zwalmbeek Wandelroute. Dit pad voerde ons tot aan de verder gelegen Ijzerkotmolen, ditmaal hadden we het geluk aan onze kant, de zaak was geopend. We konden er dan ook even de benen strekken en genieten van een kopje koffie. Even later ging het verder langsheen de Zwalmbeek tot we uiteindelijk het grondgebied bereikten van Munkzwalm en dit ter hoogte van de Zuidlaan.

Hier verlieten we het traject van de GR122 en sloegen rechtsaf, richting station. Vermits we aldaar nog even dienden te wachten op een trein richting Zottegem, namen we nog even de tijd voor een pauze in café De Kraai tegenover het station. Weinig later ging het per trein terug naar Zottegem en konden we even later terug huiswaarts. Alweer een wandeldag verstreken zouden we kunnen besluiten.”

287: Brugge, Zaterdag 08 maart 2014, 17,5 km. (5766,079 km.)

“Hierna volgt het relaas van onze belevenissen tijdens een wandeltocht, beschreven in de handige wandelgids ‘Stationsstapper’. Een reeks ‘Groene Haltewandelingen van station naar station langs Grote Routepaden’. We volgden dan ook het traject van de eerste daarin beschreven tocht, met name een wandeling van Brugge naar Beernem, goed voor 17,5 km. De weergoden hadden voor die dag prachtig lenteweer beloofd, we namen dan ook de wandelschoenen onder de arm en trokken deze ochtend richting Beernem. Daar aangekomen, parkeerden we ons vehikel ter hoogte van het station en spoorden verder naar Brugge. Daar ging immers de wandeling van start. Eenmaal in het station van Brugge aangekomen, namen we de uitgang richting centrum en bevonden ons op het stationsplein. Een zitbankje nodigde alvast uit een beetje mondvoorraad in te nemen en vrijwel tezelfdertijd al een beetje te genieten van het ochtendzonnetje. Op de lantaarnpalen kregen we de wit-rode aanduidingen van de GR5A (Wandelronde van Vlaanderen), De Panne – Antwerpen. We wandelden vervolgens over het plein, staken de ringweg over en sloegen rechtsaf, de Begijnevest in.

Deze mooie dreef, nu nog getooid door kale bomen, leidde ons richting brug over het Minnewater. Ter hoogte daarvan bevindt zich de Poertoren, vroeger dienstig als opslagplaats voor buskruit. Heel wat toeristen waren reeds vroeg op pad, wat ter hoogte van het Minnewater zorgde voor heel intensief gebruik van de camera’s. We staken de brug over en vervolgden onze weg via de Katelijnevest. Enkele honderden meters verder bereikten we de Katelijnestraat, alwaar we een wandelboom aantroffen, plaats waar twee Grote Routepaden elkaar kruisten. Hier verlieten we de GR5A en sloegen rechtsaf, teneinde voor de rest van de wandeling de GR129 (Dwars door België) te volgen. We bevonden ons dan ook op het gedeelte Brugge – Ronse. We staken de brug over de Ringvaart over en volgden hierbij een stukje van het traject van de LF 5 Vlaanderen Fietsroute. Net over de brug ging het vrijwel dadelijk naar rechts, langsheen een fietspad dat het verloop volgde van het kanaal naar Gent. Een houten loopbrug liet ons onder de brug van de Ringweg wandelen, zodat we verder konden stappen langsheen het kanaal.

Op het water kregen we aan de overkant zicht op enkele oude schepen, welke lagen aangemeerd. We hadden de zon voor ons, doch een eerder schrale wind liet zich af en toe voelen. We trokken onder een voetgangersbrug door en wandelden vervolgens evenwijdig met de drukke Baron Ruzettelaan. Een kleine kilometer verder, ter hoogte van een parking van een Delhaize supermarkt, verlieten we het fietspad langs het kanaal naar links, staken de parking en vervolgens de Baron Ruzettelaan over en bevonden ons ter hoogte van de kerk van de St.-Pietersabdij. Het ging even naar rechts, om vervolgens een links gelegen wandelpad te volgen. Hier volgden we de oude spoorwegbedding van de vroegere Lijn 58 Brugge – Eeklo, waarvan vandaag nog slechts een klein stukje wordt gebruikt als museumspoorlijn tussen Maldegem en Eeklo. Langsheen deze oude spoorwegbedding troffen we vrij vlug enkele zitbanken aan, tijd om in het zonnetje een hapje te eten. Heel wat fietsers reden af en aan langsheen dit rustige wandeltraject. Na een korte pauze vervolgden we onze wandeling.

Het ging doorheen een stukje bos, waarvan de meeste bomen letterlijk in het water stonden en vervolgens langs de achterzijde van het nieuw gebouwde St. Lucasziekenhuis. Daar troffen we de wandelbordjes aan, dat we ons bevonden op het Meersen Wandelpad. We staken de Mazelbeek en het St.-Trudoledeke over en volgden nog steeds de oude bedding, tot aan het kasteel Bergskes. Daar verlieten we dit rustige wandelpad en volgden een schuin rechts gelegen veldweg.  Stilaan naderden we op die manier de dorpskern van Ver-Assebroek, na vooreerst doorheen een nieuwbouwwijk te zijn gewandeld. Niet ver van de kerk vandaan, konden we even gezellig verpozen op het terras van café ’t Leenhof met een lekker kopje koffie en de zon in vol ornaat aanwezig. Even later trokken we opnieuw op weg en verlieten de dorpskom van Ver-Assebroek, om via een verharde veldweg, de Assebroekse Meersen op te zoeken. Aanvankelijk via een gemakkelijk begaanbaar pad, kregen we kort daarna een wel erg modderige passage voor de voeten, in zoverre, dat we het riet bezijden het pad dienden op te zoeken, teneinde droge voeten te houden. Gelukkig lukte dat vrijwel goed, zodat we even later een picknickplaats vonden, voorzien van tafel en bank.

Tijd alweer om de laatste broodjes naar binnen te werken. Korte tijd later ging het verder richting Bootsdreef, alwaar we het traject volgden van het Beverhoutsveld Wandelpad. Hier hadden we de wind in het nadeel en ging het wat moeizamer voorwaarts. Een volgende dreef, de Langedreef liet ons uiteindelijk uitkomen ter hoogte van de drukke weg Oostkamp – Oedelem, welke we vervolgens dwarsten. We vervolgden onze weg in de Langedreef, vervolgens de Gevaertsdreef om uiteindelijk via enkele veldwegen het kanaal Gent-Brugge te bereiken. Hier ging het linksaf, waarna we zowat 50 m verder via een klappoortje de ‘Vallei van de Zuidleie’ betraden. Een prachtig stukje natuurgebied, alwaar we ergens halverwege even een badlaken op het gras legden en even een lange pauze namen, gezeten in het zonnetje en met uitzicht op de voorbij varende jachten. Geruime tijd later kwamen we terug in beweging, verlieten even verder dit stukje natuur en volgden terug de openbare weg naast het kanaal.

Op die manier bereikten we Beernem en ging het vervolgens via de brug over het kanaal de Parkstraat in. Even later verlieten we het traject van de GR 129 en volgden we verder rechtdoor onze weg richting station. Alvorens echter de weg aan te vatten naar huis, namen we nog even de tijd om aan een lokale herberg, het terras even te gebruiken om nog een laatste drankje te nuttigen. Even later bereikten we opnieuw de parking van het station van Beernem en ging het via de autosnelweg terug huiswaarts. Het einde van een eerste kennismaking met het fenomeen ‘stappen van station naar station’”.