293: Kessel, Zaterdag 12 april 2014, 29,87 km. (5900,229 km.)

“Enigszins gehinderd omwille van de ochtendmist, trokken we vandaag richting Kessel, startpunt van een wandeling, beschreven in de ‘Dagstappergids Antwerpen’. Deze tocht had volgens dit boekje een lengte van 26,1 km, waarbij een verkorting mogelijk was tot 22 km. Omwille van enkele omzwervingen tijdens deze dagtocht, eindigden we op een totaal afgelegde afstand van 29,87 km, althans volgens onze stappenteller. De komende weken zal blijken of we onze staplengte van 79 cm nog dienen aan te passen. Maar goed, eenmaal de startplaats bereikt, konden we ons voertuig kwijt op de parking aan het station van Kessel. Even later waren we voorzien van de wandelschoenen en konden we op weg. We lieten het station van Kessel achter ons en wandelden in de richting van de kerk, hierbij meteen gegidst door de rood-witte markeringen van de GR12 (Amsterdam – Parijs). Via de links gelegen Torenvenstraat ging het naar de Vredestraat. Hier zouden we het Vredehof kunnen bekijken, een met tulpen aangelegde tuin, doch op de dag van vandaag een gesloten toegangshek met erachter een verwilderd landschap. Hier en daar een sporadische tulp welke het onkruid wist te weerstaan.

Dan maar de weg vervolgd. Twee straten verder volgden we een pad naar links en betraden een stukje bosgebied. Korte tijd later bereikten we een afgesloten stukje natuurgebied, zodat ons geen andere mogelijkheid restte, dan over de draad en de klappoortjes te kruipen, teneinde het juiste pad te behouden. Aan de overzijde konden we evenwel onze weg vervolgen via een slingerend pad doorheen het bos. Heel even werd het bospad onderbroken door een stukje asfalt, doch vrijwel onmiddellijk konden we aan de overkant van de weg het natuurgebied ‘Steenbeemden’ betreden. Een breed grindpad konden we verder bewandelen, dat wat verderop versmalde tot een paadje. Zo bereikten we korte tijd nadien de Netedijk. Via enkele trappen bereikten we het hoger gelegen jaagpad, dat we naar links dienden te volgen. Hier werden we af en toe ingehaald door groepjes fietsers. Enkele honderden meters verder ging de Kleine Nete onder het Netekanaal door en dienden we links aan te houden. Een rustbankje met uitzicht op het kanaal, leek een geschikte plaats om een hapje te eten. Op de vuilbak naast de bank bemerkten we de aanduidingen van de LF 5 Vlaanderen Fietsroute.

Na dit zalige oponthoud vervolgden we onze weg langsheen het Netekanaal, om zowat 500 m verder een links gelegen graspad te volgen. We bereikten enkele woonhuizen, om opnieuw de openbare weg te bereiken ter hoogte van de Beatrijslaan. We bewandelden op die manier een stukje van het traject van de Diamantroute, een fietstraject van 30 km. Via deze straat ging het richting spoorweg, teneinde via de spoorwegbrug het Netekanaal over te steken. Aan de overzijde van het kanaal ging het nadien onder de spoorweg door en kwamen we aan de ingang van de taverne ’t Oud Lier. Gezien ondertussen de zon was verschenen, leek het een ideaal moment om op het grasveld plaats te nemen aan een tafeltje en de koffie te laten smaken. Blijkbaar waren we niet de enige wandelaars en fietsers die hier even kwamen verpozen. Na de koffiepauze wandelden we langsheen de spoorweg verder, om vervolgens via een voetgangersbrug ernaast, de Kleine Nete over te steken. Aan de overzijde maakten we een bocht van 180° en gingen vervolgens onder de brug door, om op die manier het traject van de GR12 te verlaten. We vervolgden onze wandelroute via de dijk naast de Kleine Nete. Een verlaten bunker bezijden de weg was heel even het onderwerp van gesprek.

Via het Havenpad, een lokale wandelroute van 3,3 km, trokken we verder richting jachthaven, ter hoogte van het fietsknooppunt 88. Aldaar aangekomen verlieten we de dijk en daalden af naar de toegangsweg tot de jachthaven, om vervolgens de drukke Oostmalsesteenweg te bereiken. Deze weg werd gedwarst, waarna het verder ging via het spoorwegfietspad Lier-Broechem, een smal asfaltpad dat we zouden volgen tot net voor de ring omheen Lier. Voortaan kregen we een hele tijd onderweg de aanduidingen te zien dat we het traject volgden van het 4-Kerkenpad, een wandelroute van 25,4 en 13 km. Ter hoogte van de ring ging het rechtsaf en volgden nu gedurende geruime tijd enkele landelijke wegen. We trokken dus tussen de akkers en weilanden door. Later volgde zelfs over ongeveer 800 m een veldweg van de ene boerderij naar de andere. De veldweg mondde uit ter hoogte van de Hondstraat en bevonden we ons in Ranst. Hier zouden we op zowat 300 m buiten het parcours een café aantreffen, met name de 4 Gemeenten. Vol goede moed ging het dus even via een ommetje daarheen, echter bleek dat het café niet langer meer bestond en werd vervangen door een moderne winkel. Terug dan maar naar het aangegeven traject, doch onderweg daarheen maakten we even een tussenstop ter hoogte van een bruggetje teneinde even te denken aan de inwendige mens.

Gezeten in het gras en voorzien van een stralend zonnetje smaakten de sandwiches overheerlijk. Korte tijd later kwamen we terug in beweging en vervolgden onze weg in de Hondstraat, hierbij een gedeelte volgend van de Boomgaardroute (30 km) en het Hagenbroekpad (8,6 km). Na de Hondstraat volgde de onverharde Grotehoeveweg en zo belandden we in Vremde. Uiteindelijk bereikten we de drukke Broechemsesteenweg, welke we naar links volgden tot aan het volgende kruispunt. Daar bemerkten we het bordje van de Pallieterland Route, een traject voor gemotoriseerd verkeer. Via een woonstraat bereikten we even verder het kerkje van Millegem. Volgens de wandelgids leek dit een uniek plekje voor een picknick, we voegden dan ook de daad bij het woord en genoten van een aangename en zonnige pauze op een bankje voor de kerk. Ongeveer anderhalve kilometer verder bevond zich het centrum van Ranst en daar ging het vervolgens heen via enkele woonstraten. Bij het bereiken van het centrum troffen we links van de weg een horecazaak aan met buitenterras, ’t Klooster genaamd, tijd vonden we zelf om over te gaan tot het nuttigen van een kopje koffie.

Na de beentjes een beetje te hebben laten rusten, dienden we noodgedwongen onze wandeling te vervolgen, het was immers nog een heel eindje stappen. Gekomen ter hoogte van de kerk van Ranst, pikten we opnieuw de draad op en bevonden ons derhalve terug op het traject van de GR12, we zouden dus de wit-rode markeringen volgen tot aan het station van Kessel, plaats waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We wandelden doorheen enkele woonstraten, een pad tussen hagen om nadien opnieuw doorheen een stukje bos te wandelen. Zo kwamen we uit aan de rand van een enorm golfterrein. Ons traject verliep over een pad tussen paaltjes over het terrein zelf. Links bemerkten we het kasteel Bossensteen. Wat verder ging het linksaf doorheen de oude kasteeldreef tot aan de openbare weg. Een kerkwegel aan de overzijde leidde ons verder naar de kerk van Broechem. We bemerkten de aanduidingen van het Jules Persijnpad (7 km) en de Czaganiroute (3,5 of 4,2 km). In het centrum van het dorp konden we nog even voor het laatst onze dorst lessen in café De Kastelein.

Na deze laatste pauze vervolgden we onze wandeling. Vrij vlug verlieten we de bebouwde kom en wisselden het asfalt voor enkele veldwegen, waarbij we belandden tussen de in bloei staande boomgaarden. Enkele graspaden waren een welkome afwisseling. Stilaan zagen we in de verte de kerktoren van Emblem, welke we korte tijd nadien van dichtbij konden bekijken. De tocht bracht ons langsheen het oude gemeentehuis en vervolgens tot aan de Kesselsesteenweg, welke we naar links volgden over het Netekanaal en de Kleine Nete. Hier had men de kans om de route in te korten, door de weg verder rechtdoor te volgen. We namen echter een links gelegen fiets- en wandelpad langsheen de Kleine Nete en volgden dit over zowat 700 m. De GR-tekens volgend verlieten we de dijk en enkele straten verder, bereikten we het Provinciaal Domein Kesselse Heide. Via een veerooster konden we het gebied betreden en kregen een waardige afsluiter van deze dagtocht. Vrij vlug verlieten we dit gebied en bereikten opnieuw de openbare weg.

Uiteindelijk bereikten we later een spoorlijn, welke we aan de overzijde naar rechts volgden. Een pad dat alsmaar smaller werd, bracht ons tenslotte tot aan de vestinggracht van het Fort van Kessel. Een laatste bezienswaardigheid op deze wandeling. Het ging vervolgens via de toepasselijke Fortstraat stilaan terug richting station van Kessel, alwaar we ’s ochtends de wandeling hadden aangevangen. Tot slot nog wat cijfergegevens: deze dagtocht was goed voor 29,87 km, 1886 cal en 37730 stappen in een tijd van 6.37.27. Moe maar voldaan kozen we vervolgens al rijdend de richting van onze thuishaven.”

269: Deurne, Zaterdag 18 mei 2013, 25,6 km. (5382,879 km.)

“Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids Antwerpen, een tocht in hoofdzaak langs het traject van de GR12 en de GR565. De totale wandelafstand bedroeg zomaar even 25,6 km en ging van start ter hoogte van de parking van het Rivierenhof te Deurne. In onze wandelgids werd de wandeling als volgt omschreven: ‘Van kasteel naar kasteel langs vergeten paden’. Na een hapje ter plaatse konden we alvast op pad, een lange wandeltocht tegemoet. We begonnen onze tocht ter hoogte van de ingang van het Provinciaal Domein Rivierenhof, in de Ruggeveldlaan. Via een brede parkweg ging het voorbij de kinderboerderij, een rozentuin en een verkeerstuin, tot aan de kasteel Rivierenhof. Onderweg daarheen konden we enkele prachtige kunstwerken bekijken, evenals ter hoogte van het kasteel zelf. Aan de vijver voor het kasteel volgden we de rood-witte markeringen van de GR12 (Amsterdam-Parijs) en dit via het linkse pad. We bemerkten er het monument voor griffier Schobbens, die het Rivierenhof tot provinciaal domein maakte. Even verder de jezuïtensteen, als herinnering aan de rol van de jezuïten in de geschiedenis van het park.

We hielden dezelfde richting aan en wandelden nadien links een bosje in. We staken enkele bruggetjes over en volgden dan een pad naast een sloot. Een rechts gelegen zijweg leidde ons naar de oever van een vijver, welke we vervolgens via een brugje overschreden. We verlieten nadien de oever en bereikten een asfaltwegje, dat ons toeliet een beek te overschrijden, de Grote Schijn. Via een kiezelwegje naast de beek stapten we verder om de Herentalse Vaart over te steken, eerder een halfdroge sloot. Het pad bracht ons uiteindelijk opnieuw tot aan de Ruggeveldlaan ter hoogte van de brug van de autosnelweg. We gingen onder de snelweg door om via enkele straten een woonwijk te bereiken in de Veldstraat. Via de weg dwarsten we even later de Autolei om aan de overzijde de Maria Clarastraat in te gaan. Het volgende kruispunt hielden we links aan om via de Fort II-straat het Fort van Wommelgem te betreden. Een kunstwerk, vervaardigd uit enkele bomhulzen, sierde de toegang tot het fort, als aandenken aan de ‘Via Dolorosa’. We konden dan ook niet nalaten het fort even te bezoeken en aan te voelen hoe het ooit moet zijn geweest in tijden van oorlog.

Nog steeds de GR12 volgend, bewandelden we een kiezelweg naar links, naast de vestinggracht van het fort. Zowat 600 m verder verlieten we deze kiezelweg en volgden een graspad naar links. Na enkele velden en weiden te zijn voorbij gewandeld via een grindpad bereikten we de Rollebeekstraat en even later de Moffenhoeven. Na nogmaals rechtsaf te zijn gegaan kwamen we aan de Schranshoeve. Even voorbij de hoeve ging het opnieuw tussen de velden door om de Schransweg te bereiken. Langsheen de muur van de begraafplaats kwamen we in de Sint-Damiaanstraat. Korte tijd later bereikten we de Kerkplaats van Wommelgem. Aldaar konden we enkele foto’s nemen van de bezienswaardigheden, met name een oude schandpaal en de dorpspomp. Net voorbij de kerk troffen we een kerkpad, de Godshuisweg. Via enkele richtingsveranderingen ging het nadien door de Kruizemunt, de Biekens, de Dennenlaan en tot slot de Diepenbeekstraat. We zetten ons wandeling verder via de Heyaardstraat en de Schawijkstraat, tot we het Zevenbergenbos bereikten. Ter hoogte van een kruispunt van boswegen verlieten we het traject van de GR12.

Ter hoogte van dit kruispunt hielden we links aan en bewandelden een bosweg naast een sloot. Bij een andere gracht ging het opnieuw naar links en bevonden we ons op het parcours van het 4-Kerkenpad, een wandelroute van de gemeente Ranst. Zowat 400 m verderop kwamen we in de Schawijkstraat en vervolgens aan het kerkhof van Ranst. Via een brug overschreden we de autosnelweg E34/313 om aan de overzijde verder te wandelen via de Vaartlaan. De tocht werd vervolgd via Ginnegemveld, Keerbaan en Jozef Simonslaan tot we tenslotte de brug bereikten over het Albertkanaal. Boven de brug kregen we een mooi zicht op het Sluizencomplex van Wijnegem. We daalden af tot aan het kanaal, gingen onder de brug door en wandelden vervolgens verder naar rechts, naast de weg Ranst-Oelegem. We verlieten dan ook het 4-Kerkenpad. We stapten doorheen de wijk Everhoek om ter hoogte van de Rundvoortstraat de rood-witte markeringen aan te treffen van de GR565, het Renier Sniederspad, dat we voortaan over langere afstand zouden volgen.

Na zowat 200 m overschreden we een riviertje, het Groot Schijn om vervolgens door een stukje dennenbos te wandelen. Eenmaal door het bosje volgden we de Kempische Veldweg naar links om aldaar de Kleine Beek over te steken. Ter hoogte van een T-splitsing ging het linksaf in De Pont en bevonden we ons op het grondgebied van Schilde. Even later bereikten we de toegangsweg tot het Schildehof. We gingen naar links door een poort en vervolgens rechtsaf om via een brug de kasteelgracht over te steken. We wandelden voorbij de orangerie en de kruidentuin om aan te komen ter hoogte van de kasteelvijver en de grondvesten van het vroegere kasteel. We vervolgden onze weg voorbij de vijver, hielden dezelfde richting aan door het bos en staken via een houten bruggetje de gracht over. Hier betraden we een bredere dreef welke we volgden tot op het einde aan een bakstenen brugje. We dwarsten de asfaltweg en wandelden aan de overzijde verder door het bos. Zo kwamen we aan ter hoogte van de indrukwekkende Rode Dreef, dankzij de rode beuken. We gingen linksaf doorheen een riante villawijk. Aan de einde van de Rode Dreef ging het naar links in de Helenalei en nogmaals linksaf in de Meeuwstraat. Zo bereikten we het Albertkanaal.

We stapten nog een eindje verder tot aan het sluizencomplex van Wijnegem, alwaar we het traject van de GR565 verlieten. Via enkele bruggen staken we het sluizencomplex over, om aan de overzijde van het kanaal de Oud-Strijderslaan in te gaan. Aan de splisting met de Kasteellei staken we de weg over teneinde het park van Wijnegem binnen te gaan. Doorheen het park kwamen we uiteindelijk bij de overblijfselen van het kasteel Wijnegemhof. We gingen onder de boogpoort van de Jan Vlemincktoren en het voorgebouw door. Via een brug staken we de kasteelgracht over en volgden een pad rechtdoor. Het ging voorbij een recenter gebouwd kasteel. Na enkele richtingsveranderingen ging het via een houten brug het park uit en bereikten we de Eikenlaan welke we links ingingen. Ongeveer 1 km verder ging het in de links gelegen Kromme Lei, door een rustige woonwijk. Via een verhard voetpad kwamen we uit aan de oversteekplaats nabij het Wijnegem Shopping Center en het Makro-warenhuis.

We staken de drukke weg over, om 50 m verder naar links, de doodlopende Galgenstraat in te gaan. De weg ging over in een wandel- en fietspad, leidde ons langs de afsluiting van de Makro. Vervolgens staken we de toegansgweg naar de Makro-parking over om korte tijd nadien opnieuw de Ruggeveldlaan te betreden. Op die manier waren we niet meer veraf van de ingang van het Rivierenhof en meteen aan het einde van alweer een mooie dagtocht.”