545: Pelt, Zaterdag 10 juni 2023, 17,952 km. (10.741,783 km.)

“Een wandeling via knooppunten doorheen het uitgestrekte Natuurpark Plateaux – Hageven, met start en aankomst ter hoogte van het Bezoekerscentrum De Wulp, gelegen in de Tussenstraat te Pelt. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, vonden we een parkeerplaats aan het bezoekerscentrum. Het was inmiddels 11:00 uur geworden toen we de wandeling konden aanvangen. Net voorbij De Wulp begonnen we op deze bloedhete dag aan het wandelknooppunt 50 en betraden dadelijk een grasgebied in de nabijheid van de waterloop, de Dommel, waarna we een eerste waterpartij konden bekijken, vol bloeiende waterlelies. Een smal tegelpad leidde ons verder tussen het hoog opgeschoten gras, voorbij een gedenkplaat ter ere van Hubert Lehaen, conservator van het Hageven tot 2003. Op het einde van het pad kwamen we ter hoogte van een T-kruising aan een vogelkijkhut, tevens knooppunt 53. We kozen linksaf en konden via een vlonderpad verder stappen tussen rietvelden. Een haakse bocht naar links leidde naar een smalle zandweg langs een kleine boszone. Waar de zandweg breder werd, ondertussen Bergeiksendijk, bochtten we langzaam naar rechts. We gingen er het knooppunt 48 voorbij, om over korte afstand verder, uit te komen op een kruispunt van meerdere wegen, tevens knooppunt 47. We troffen er in de nabijheid van een rustbank het kruisbeeld aan van de verkeerde Lieveheer, opgericht in 1847, omwille van het Christusbeeld dat het hoofd neigt naar links. We maakten er een scherpe bocht naar rechts en begonnen aan het bewandelen van een lange rechte smalle asfaltweg, waarnaast een bredere zand- en grasweg.

Af en toe verkregen we een beetje schaduw van de bomen en struiken bezijden de weg, doch in hoofdzaak wandelden we in het volle zonlicht. Zowat 1,5 km verder, voorbij een eerste rechts gelegen ven, stapten we voorbij het knooppunt 51 en hield de verharding op. In de plaats ging de weg verder via een brede onverharde grindweg. We vonden er bezijden het pad een picknikbank, alwaar we omstreeks 11:58 uur even overgingen tot het nuttigen van een broodje, ondertussen met uitzicht op het Hageven. Na deze zonnige wandel- en eetpauze, stapten we verder in dezelfde richting. Een 600-tal meters verder ging het aan het knooppunt 52 voorbij, om 300 m verder reeds het knooppunt 69 aan te treffen, waar we de grens tussen België en Nederland kruisten. Even voordien waren we via een stenen brugje het Afwateringskanaal over gegaan. We bevonden ons nu op het Nederlands wandelnetwerk en hielden dezelfde richting aan tot aan het knooppunt 11, aan de parkeerplaats de Plateaux. Tussen enkele picknicktafels konden we een mooie houtsculptuur bekijken. Aan het knooppunt 11 sloegen we haaks rechtsaf en betraden het natuurgebied De Plateaux. We waren vanaf nu verzekerd van een hele tijd wandelen in de schaduw, vermits de route ons verder leidde doorheen het bos. Sommige delen waren niet toegankelijk, waardoor we af en toe van richting dienden te veranderen, tot we na amper 1 km reeds het knooppunt 61 vonden. We gingen er rechtsaf en bevonden ons ondertussen in een begrazingsgebied, waardoor we tal van wandelpoortjes vonden op onze weg.

Een smal en kronkelend bospaadje liet ons langzaam een ruime bocht maken naar rechts, waarna we via een volgend poortje het begrazingsgebied verlieten en terecht kwamen in een uitgestrekte graszone. Hier voelden we pas echt hoe warm het inmiddels was geworden, omwille van het gebrek aan beschutting tegen de zon. Eenmaal het gras achter de rug bereikten we voor de tweede maal het knooppunt 69, om er ditmaal links te kiezen en een stukje de voorheen afgelegde weg in omgekeerde richting te volgen. We staken nogmaals via een brugje het Afwateringskanaal over en bevonden ons opnieuw op Belgisch grondgebied. Nogmaals het wandelknooppunt 52 aangetroffen, ging het ditmaal linksaf via een wandelpoort een zanderige vlakte op. We stapten nagenoeg evenwijdig aan de grens. Waar de zandweg een eerste bocht maakte naar rechts, konden we nog even pauzeren aan een picknickbank aan de rand van het bos. Wegens de blakende zon, zochten we even wat verkoeling in het aanpalende bos, alvorens we nadien dwars over de zandvlakte verder gingen op zoek naar het knooppunt 94. Een zandweg leidde in de richting van een klein groepje bomen, waar enkele runderen in de schaduw genoten van een koel briesje. Een grenspaal werd voorbij gegaan, om tenslotte aan te komen ter hoogte van de houten wandelbrug Hageven, welke ons de Dommel liet overschrijden. Voorbij de brug volgden we nog wat tussen het riet en gras door tot we een dwarsweg betraden aan het knooppunt 94.

We kozen de richting naar links en bevonden er ons op het traject van de GR561, Diest-Maastricht. Via deze aardeweg gingen we het knooppunt 93 voorbij en behielden dezelfde richting tot aan het knooppunt 96, waar we inmiddels terecht kwamen op de Grote Heide, een smal asfaltwegje. Aan de overzijde wandelden we verder op de aardeweg, om na een haakse bocht naar rechts opnieuw Grote Heide te betreden. Tussen uitgestrekte akkers stapten we onder een loodzware zon voorbij het knooppunt 128 om nadien aan het volgende knooppunt 129, aan te komen op het kruispunt met de Grote Heideweg, die we rechts opdraaiden. Geruime tijd later, kozen we een veldweg schuin links, de Wildlaan, die vooreerst verliep tussen akkers en wat verder langs de rand van een bosje. We bereikten aldus het knooppunt 127, om net er voorbij schuin rechts de veldweg te verlaten en de openbare weg te betreden, Ganzenpas. Tegenover een enorme villa, voorzien van camera’s, konden we in de schaduw van enkele bomen even rusten en vooral de dorst lessen. We begaven ons even later opnieuw op weg via Ganzenpas en aansluitend over korte afstand rechts op de Grote Heide. Amper 50 m verder verlieten we de weg en gingen links net vóór een woning een grindweg op. Na een bocht naar rechts vonden we het knooppunt 91. Daar ging het vrij scherp naar links om er een smal paadje te bewandelen doorheen een boszone.

Het bospaadje mondde tenslotte uit in de Vlasrootweg, om er aan de overzijde de Buizerdstraat te kiezen. Tussen de villa’s door stapten we tot op het einde van de straat, om er vervolgens even linksaf de Lochterdijk te kiezen tot aan het knooppunt 90. We begaven er ons rechtsaf doorheen een brede dreef op een grasweg. Aan het andere uiteinde van de dreef gingen we rechtsaf op de Weidenstraat tot aan het kruispunt met de Broeseinderdijk. Amper enkele meters naar rechts bevond zich het knooppunt 54, om er links een smal asfaltwegje in te gaan. Net aan het begin van het wegje hielden we even halt ter hoogte van een klein monumentje betreffende een verongelukt vliegtuig, de Mustang FZ125, neergehaald op 17 september 1944. Op het einde van het vrij bochtige wegje kwamen we uiteindelijk opnieuw aan het knooppunt 50, alwaar we ’s ochtends waren van start gegaan. Om de hoek konden we dan even verpozen op het terras van het bezoekerscentrum en vooral genieten van een blik cola, dat zonder veel moeite vrij vlug de bodem liet zien. We hadden vooral genoten van een prachtig wandelgebied, ondanks de hitte, maar toch goed voor 17,952 km wandelgenot.”

508: Diest, Zondag 24 februari 2019, 20,7 km. (10.110,438 km.)

“Onze belevenissen tijdens de eerste etappe van de GR512, de Brabantse Heuvelroute van Diest naar Geraardsbergen. De totale wandelafstand bedraagt 173 km. Na de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein bereikten we het station van Diest. Vanaf het station volgden we over zowat 600 m het traject van de GR561 Kempen-Maaspad, doorheen het Park Jan Heylen, tot we het startpunt bereikten aan de Schaffense Poort. Op de daar geplaatste wandelboom kan men de routetekens vinden van de GR561, de GR5 en uiteraard de GR512. Nadat we daar een hapje hadden genoten, konden we omstreeks 09:15 uur beginnen aan de eerste etappe op weg naar Geraardsbergen. Ter hoogte van de Schaffense Poort staken we de ringweg over, de Omer Vanaudenhovelaan en volgden aan de overzijde de Schaffensestraat. Na ongeveer 200 m verlieten we de weg naar rechts via enkele trappen en kwamen terecht op het vlonderpad langs de Demer. Op het einde van het vlonderpad draaiden we rechtsaf over een brug en meteen erna opnieuw linksaf. Een volgend brugje gebood ons links te kiezen waarna we het Park Cerckel inwandelden, om er het wandelpad links door het park te volgen. Korte tijd later verlieten we het park door de poort en gingen voorbij het beeld van de Bierproever. We gingen rechtdoor via de Oscar Nihoulstraat voorbij de Sint-Sulpitiuskerk. We begaven ons even naar rechts tot op de Grote Markt, om er even te genieten van een kopje koffie omstreeks 09:45 uur in brasserie Schmedz.

Na een blik op het stadhuis van Diest en de Grote Markt, keerden we een eindje op onze stappen terug om tegenover de Oscar Nihoulstraat, de Hallestraat in te draaien. We passeerden de Lakenhalle en sloegen er net voorbij links de Felix Moonsstraat in. Tussen tal van winkels vorderden we naar het volgende kruispunt om er de Koestraat te kiezen. Net voorbij een daar gelegen parking volgden we naar links de Veemarkt. Gekomen aan een mooie kapel rechts van de weg, ter ere van de Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt ontvangen, begaven we ons links de Bruidstraat in. We stapten voorbij de Onze-Lieve-Vrouwekerk, om net er voorbij rechts de Begijnenstraat in te gaan. Via een grote poort kwamen we het Begijnhof in om er dadelijk de eerste straat links te kiezen, de Infirmeriestraat. Op die manier wandelden we omheen de witte Sint-Catherinakerk van het Begijnhof. Net voorbij de kerk ging het naar links om er nadien rechts de HH Geeststraat te volgen doorheen een groot gedeelte van het Begijnhof. Op het einde ging het haaks rechtsaf in de Kraaienneststraat om aldus het Begijnhof te verlaten door middel van de Vestenstraat aan de rand van het Warandepark. We staken schuin rechts de Pesthuizenstraat over en gingen het Warandepark in. We konden er vrijwel dadelijk om 10:45 uur genieten van een picknick in het zonnetje op een aangename picknickplaats.

Na deze korte eetpauze gingen we net vóór de picknickplaats rechts een smal stijgend pad op, met op het einde een volgend stijgend pad naar links. We kwamen terecht op een vrij open ruimte om aan de funderingen van een burcht rechts te kiezen. Een oude waterput konden we nog even bekijken. Een circelvormige rustplaats lieten we rechts liggen en via enkele trappen daalden we opnieuw af. Via een poort verlieten we vervolgens het Warandepark. We gingen rechtdoor via de Graanmarkt om de tweede straat rechts in te gaan, de Guido Gezellestraat, voorbij de Sint-Barbarakerk. In het verlengde volgde de Schotelstraat, waar we op het einde linksaf draaiden op de Grote Markt ter hoogte van de reeds vernoemde Sint-Sulpitiuskerk. Voorbij de Grote Markt zetten we onze wandeling verder in de Allerheiligenberg. Net vóór de Allerheiligenkapel daalden we af richting Keelstraat om in het verlengde van de Allerheiligenberg de Fonteinstraat door te wandelen. Deze betegelde weg bracht ons tot aan de ingang van het Citadelbos, waar we linksaf een smal stijgend bospad kozen. Een eerste Y-splitsing en we kozen de linkertak om nadien een poort aan te treffen. Via een ruime linkse bocht wandelden we omheen de Citadel. Aan een volgende poort zowat 500 m verder hielden we rechts en begonnen af te dalen naar het drukke kruispunt aan de R26, de Citadellaan met de Diestersteenweg, de N10.

Eenmaal het gevaarlijke kruispunt over gegaan, begaven we ons in de Galgeveldstraat. Na een tijdje de Galgeveldstraat te hebben gevolgd, troffen we bezijden de weg een zitbank aan, waar we omstreeks 11:55 uur even halt hielden teneinde de dorst te lessen. Nadien ging onze tocht verder doorheen de Galgeveldstraat, tot de weg een haakse bocht maakte naar rechts. We stapten er rechtdoor via een smalle kasseiweg en begonnen op die manier aan de beklimming van de Galgenberg. Door het bos stapten we vaak over een soort holle weg, af en toe kasseien ruilend voor grind. Eenmaal over de top ging het in dalende lijn tussen de velden. De Galgenberg achter de rug mondde de weg uit in de Prinsenbosstraat, die we rechts indraaiden. We kregen een bordje te zien dat we een gedeelte volgden van het Prinsenbos Wandelpad.  Inmiddels bevonden we ons op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem. Na een haakse bocht naar links stapten we over zowat 400 m in de Prinsenbosstraat tot aan een kruispunt net voorbij een boerderij, om er linksaf Grootveld te kiezen, een vrij brede aardeweg. We bochtten er naar links en kort erna naar rechts, om dan 1 km verder uit te komen bij de wandelboom Steensel. Het kruispunt van de GR5, GR512 en de Streek-GR Hageland. We maakten er van de gelegenheid gebruik een laat middagmaal te gebruiken om precies 13:00 uur.

Een rust- en eetpauze later begaven we ons terug op pad. Ter hoogte van de wandelboom ging het linksaf richting Geraardsbergen, daar nog 168 km verder verwijderd. Via een aardeweg, de Roeterstraat, ging het over een 500-tal m tussen de velden tot net vóór een boerderij. Daar ging het op een smal paadje rechtsaf tussen de akkers door, waarna het pad enigszins breder werd tot een veldweg. Steeds rechtdoor verder stappend, kruisten we een andere veldweg, de Weverstraat, en tenslotte na zowat 1,5 km naderden we de autosnelweg E314. We maakten er een ruime bocht naar rechts via de Van Nieuwenhuyzen Voetweg welke leidde naar de openbare weg, Ballaarstraat. We sloegen linksaf en gingen onder de autosnelweg door, om er voorbij ditmaal rechts te kiezen via de Dennestraat, nu op het grondgebied van Bekkevoort. Vooreerst een stijgende asfaltweg, vrij vlug overgaand in een grindweg. Na 500 m ging het een grindweg rechts in, gevolgd door een graspad links aan een alleenstaande villa. Het graswegje mondde uit op de openbare weg, Steenberg, die we over korte afstand naar rechts bewandelden. Even verder ging het eveneens op Steenberg naar links, om op het einde van de weg uit te komen in de Hulststraat, om er andermaal rechts aan te houden. Na een bocht naar links, kozen we de rechts gelegen Buurtweg 21, de Schillekensberg. Op het einde ging het rechtsaf op de bredere Schillekensberg om die even later opnieuw naar rechts te verlaten op een aardeweg met dezelfde naam.

De aardeweg bracht ons wat later tot op de drukke Oude Tiensebaan, die we links opgingen. Zowat 100 m verder bevond zich een electriciteitscabine en daar hielden we om 15:10 uur even halt voor een korte rust-en eetpauze. Na deze wandelpauze volgden we zowat 800 m de Oude Tiensebaan om dan schuin rechts de Meutelstraat in te gaan. Op het einde van de weg ging het over korte afstand linksaf via de Witteweg, om na amper 150 m rechts een kasseiweg te volgen, opnieuw Meutelstraat. Deze doodlopende straat eindigde in een kleine boszone waar we tal van vlonderpaden konden bewandelen. Tenslotte eindigde deze mooie wandeling door het bos in de Heuvelstraat. We begaven ons rechts in de Heuvelstraat en troffen daar tot onze verrassing herberg De Bleuken aan, ideaal om er even te genieten van een frisse cola rond de klok van 15:55 uur. Even later ging het nog over korte afstand verder, om dan links de Rijsbergstraat in te draaien, ondertussen op het grondgebied van Tielt-Winge. Tussen weiden en velden draaiden we tenslotte rechts de Horenweg in langs de rand van een stukje bos. We kruisten een veldweg en even later een betonweg, om aan de overzijde verder de Horenweg te bewandelen. Op het einde van de deels aardeweg kwamen we op de smalle Stenenhuisstraat, die we links opgingen. Op het einde van de weg ging het rechtdoor verder in de Vlooibergstraat. Ter hoogte van een kruising van veldwegen, begaven we ons op een holle weg, Oude Leuvensebaan om er vervolgens even te pauzeren ter hoogte van de Vlooybergtoren. Na de beklimming van de toren, genoten we nog van een hapje en een drankje op de picknickplaats in de nabijheid.

Na deze vermoedelijk laatste wandelpauze zetten we onze wandeling verder voorbij de toren om dan de drukke Blerebergstraat over te steken. Aan de overzijde begaven we ons dan op de Oude Leuvensebaan om 100 m verder rechts een wandelpad op te gaan, Optielt. Dit smalle paadje liet ons afdalen naar de lager gelegen Sint-Martinuskerk van Tielt-Winge. Daar eindigden we deze eerste kennismaking met de GR512, waarna we de terugreis aanvatten.”

507: Engsbergen, Zaterdag 01 juni 2019, 23,661 km. (10.089,738 km.)

“Een wandeling beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Engsbergen. Tijdens het verloop van deze tocht wordt een gedeelte van het traject gevolgd van de GR561 Kempen – Maaspad. Na de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, vonden we een parkeerplaats naast de Sint-Luciakerk aan de Engsbergseweg. Het beloofde alvast een zonnige en warme dag te worden. Alvorens van start te gaan genoten we nog van een glaasje cola op het terras van het cultuurhuis ’t Goor. Even later om 10:45 uur gingen we op pad. We begaven ons rechtsaf op de Engsbergseweg en stapten langsheen de kerk, om net er voorbij rechtsaf te slaan via Goor. We bemerkten er de aanduiding van een fietsroute, de Drieprovincieënroute van 63 km. Na een lange bocht naar links mondde de weg uit in de dwars gelegen Goor, om er rechts aan te houden. Zowat 500 m verder bereikten we de mooi gerestaureerde Kievithoeve, nu een fraai restaurant. We wandelden rechtdoor verder, om even voorbij de hoeve te zien dat de straatnaam veranderde in Asdonkstraat, een smalle asfaltweg, welke vlug overging in een grindweg. Deze kronkelende weg ging voorbij een paar zandwegen en tenslotte onder de hoogspanningslijn door. Uiteindelijk mondde de grindweg uit op een vijfsprong van zand- en grindpaden, waar we het meest rechtse pad opgingen.

We kwamen nogmaals uit aan de hoogspanningslijn, om er voor het eerst de rood-witte markeringen te zien van de GR561. Vanaf nu zouden we geruime tijd dit traject volgen, over zowat 8 km tot aan de kerk van Vorst. Net onder deze lijn begaven we ons op een smal zanderig paadje, Voetweg 153, Bottes Vijver. Dit bochtige pad doorheen een gekapt bos, leidde langs tal van weiden, om te eindigen in de Heidestraat. We draaiden links de straat in om langs de rand van het bos de volgende straat rechts te kiezen, Prinsenbos welke na 500 m uitmondde op de Engsbergseweg. Over korte afstand ging het op deze drukke weg naar rechts, tot de eerste straat links, Heuvelken. Amper 100 m verder verlieten we deze weg naar rechts via een smal paadje en betraden het natuurreservaat Gerhagen. Door het bos ging het smalle pad richting een T-kruising, om er linksaf te gaan op het Mispad, dat later eindigde op een asfaltwegje, Heuvelken. We draaiden rechtsaf om spoedig het asfalt te verlaten en een onverharde weg te bewandelen. We betraden opnieuw bos, via een holle weg, de zogeheten Jagersweg. Ruim 1 km verder arriveerden we aan het Jagershuis, een Jeugdkampeercentrum.

Ondertussen de klok van 12:20 uur nabij, genoten we op het terrein van een koffiekoek. Na deze rustpauze hielden we nog even dezelfde richting aan op de Jagersweg tot we een volgende rustplaats aantroffen, een 800-tal meter verder aan de Gerhagenvijver, met de befaamde waterval van Too. Jammer genoeg, toen we er waren om 12:45 uur was de kantine van de vijver dicht. Er zat niets anders op dan maar de wandeling te hervatten. We gingen rechtdoor verder en dwarsten een bosweg, de Heggebossenweg en kwamen terecht in een klein duinengebied, dat we rechtdoor ingingen. Voorbij het duinengebied volgde opnieuw bos, om er na een S-bocht Sloterheide in te gaan, en zo een mooie O.-L.-Vrouw-van-Lourdesgrot te vinden. We hielden er dan ook op één van de vele zitbanken een wandelpauze om 13:20 uur. Voorbij de grot troffen we asfalt aan, tevens Sloterheide om die weg verder op te gaan tot we rechts de Boekdonkstraat konden indraaien en op het einde dezelfde straat linksaf. We staken de Schoterweg over en betraden een smal pad tussen afsluitingen; om even later een klein kruispunt aan te treffen, opnieuw met de Schoterweg. Daar pauzeerden we even om 14:00 uur voor het nuttigen van een chocomelk.

We volgden verder de Schoterweg en gingen voorbij een links gelegen vijver. Na een bocht naar rechts en vervolgens naar links eindigde de Schoterweg ter hoogte van een houten brug over de Grote Laak. Over het water kwamen we in de Kerkstraat en stapten voorbij het gemeentehuis in de richting van de Sint-Gertrudiskerk van Vorst. Net voorbij de kerk konden we het beeld bekijken van de Mijnwerker. Ter hoogte van de eerste straat voorbij de kerk, de Veldstraat, namen we afscheid van de GR561. Hier verlieten we even het geplande parcours, daar in de wandelgids werd vermeld, dat 400 m voorbij de Veldstraat, op het Marktplein van Vorst en een café was, waar wandelaars welkom waren. Jammer, maar helaas, het café Caro was gesloten, dus om 14:30 uur dan maar rechtsomkeer. Tijdens de terugtocht konden we toch even een cola aankopen in De Smisse, een tijdschriftenwinkel tegenover het kasteeltje op het Marktplein. Na het lessen van de dorst ging het opnieuw naar het kruispunt met de Veldstraat, welke we links indraaiden. Tussen de bewoning door wandelden we de Veldstraat uit tot aan de N174, de Nieuwebaan. Aan de overzijde stapten we verder de Veldstraat in tot waar deze weg bochtte naar links. Daar stapten we rechtdoor op een wegje voor plaatselijk verkeer, De Vloed, ondertussen op het grondgebied van Laakdal. Onze tocht ging voorbij een enorm serrecomplex en tenslotte voorbij de links gelegen Lindestraat.

Even verder bemerkten we het sportcentum De Vloed, waar we korte tijd later omstreeks 15:50 uur konden genieten van een drinkpauze op het terras van de tennisclub Laakdal. Na deze verkoelende wandelpauze, volgden we nog even rechtdoor De Vloed, gevolgd door Groenpoort om via de brug nogmaals de Grote Laak over te steken. Op het einde van de Groenpoort mondde de weg uit op de dwars gelegen Baal, waar we rechtsaf kozen. Opnieuw doorheen bosgebied, gingen we verder op een smalle asfaltweg. Na ongeveer 400 m, ging het een brede bosweg links in, Wetsberg, om voorbij het bos verder te verlopen tussen akkers en weiden. Het pad eindigde ter hoogte van de dwars gelegen openbare weg Liebroek. Over korte afstand ging het naar links, waarna we verder Liebroek bewandelden tot aan de Schoterweg. We staken de weg over om aan de overzijde verder Liebroek in te gaan, ditmaal via een onverharde veldweg. Amper 100 m verder kwamen we op de geasfalteerde Heggebossenweg, die we rechts opdraaiden, om nadien de eerste straat links te kiezen, het Marterpad. Tussen weekendhuisjes door, kruisten we even later het Marterpad en stapten verder tot op een T-kruispunt. Daar ging het rechtsaf op het Marterpad en dan linksaf op het Konijnepad dat uitmondde op het Vossepad. Nog altijd in bosrijk gebied, begaven we ons op het Vossepad linksaf.

Enkele honderden meters verder begaven we ons in een doodlopende bosweg links, om er vrijwel dadelijk rechts een andere bosweg te betreden die leidde naar de Gerhagenstraat. We volgden de weg naar links om er dadelijk een picknickbank aan te treffen, om er nog even te genieten van een broodje, ondertussen reeds 17:30 uur. Na deze laatste rustpauze, begaven we ons rechts in de straat genaamd Boshuis. Geruime tijd bleven we deze landelijke weg volgen tussen akkers, tot uiteindelijk de verharding ophield. Een honderdtal meter verder kozen we de linkertak van een Y-splitsing en wonnen wat aan hoogte om opnieuw de bossen in te gaan. We bevonden ons daar op de Rodenberg. Het pad eindigde ter hoogte van de N174, welke we dwarsten, om aan de overzijde een andere bosweg op te gaan, Houterenberg. Op het einde van het bos begaven we ons linksaf in de Smisstraat en stapten voorbij het kerkhof en de oude Engsbergse molen. Vijf minuten later bereikten we terug de Sint-Luciakerk, einde van deze zonnige wandeling, goed voor 31383 stappen.”

473: Opgrimbie, Zaterdag 05 oktober 2019, 17,576 km. (9543,452 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Opgrimbie. Deze beschreven tocht gaat van start ter hoogte van de parking aan het Recreatieoord Kikmolen, in de gelijknamige Kikmolenstraat. Er kan worden gekozen uit de volgende afstanden: 23,7 km, 18,4 km, 15,8 km en 11,7 km, aangezien onderweg de tocht kan worden ingekort. Na een verplaatsing via Cambio konden we op de parking genieten van een broodje, alvorens we omstreeks 10:00 uur aan de wandeling konden beginnen. Onderweg zou een gedeelte worden bewandeld van het traject van de GR561. We verlieten de parking naar rechts en stapten onder statige bomen doorheen de Kikmolenstraat tot aan het 400 m verder gelegen kruispunt met de Oude Baan. We draaiden rechts de Oude Baan op, om de volgende straat rechts te kiezen, de Kikweg. We passeerden er links van de weg de warmwaterbron van Daalgrimby, met daarboven een replica van een boorpikkel. Dit monument herinnert aan de proefboringen naar steenkool, doch men vond er water van 25° C. We gingen nog wat verder in de Kikweg om na 300 m links een brede grasweg op te gaan, waar bos werd gerooid voor de aanleg van een gasleiding. Onderweg kregen we de eerste varens te zien. De grasweg eindigde ter hoogte van de Weg naar Zutendaal.

Aan de overzijde van de weg, ging onze tocht verder via de smalle geasfalteerde Bundersweg, het bos in. Korte tijd later ging de verharding over in een vrij modderig pad. We hielden steeds dezelfde richting aan, ook ter hoogte van een vijfsprong, om tenslotte na zowat 1,4 km de rand van het bos te bereiken, in de Broekstraat. Tegenover het bos kregen we een mooi uitzicht over een heidevlakte. In de Broekstraat gingen we naar links en volgden de rand van het bos, stapten nog even door een klein perceel bos, waar we even halt hielden om 10:45 uur voor een korte picknick. Na deze eetpauze ging het verder in de Broekstraat en naderden we de eerste huizen. Hier weken we even kort van de voorziene route af, vermits op het einde van de Broekstraat, ter hoogte van het kruispunt met de Oude Baan, Brasserie Aspermans was gesitueerd. We namen dan ook even na elf uur de tijd om er te genieten van een warm kopje koffie. Na wat te zijn opgewarmd, keerden we enkele meters op onze stappen terug, om dan links een bospad op te gaan. Aan een eerste kruising ging het nogmaals linksaf en bereikten we de grote Aspermansvijver. In wijzerzin begaven we ons omheen deze wateroppervlakte, om nadien over zowat 700 m een kiezelweg rechtdoor te volgen.

Links van het pad kregen we zicht op de gebouwen van het Openbaar Psychiatrisch Ziekenhuis van Rekem. Op het ogenblik dat we een wegafsluiting aantroffen, voorzien van een reusachtige kei, ging onze wandeling rechtsaf een bosweg in, langs de rand van een dennenbos rechts en een heidevlakte links. We gingen een volgende waterpartij voorbij, de Juffrouwenvijver, gevolgd in de nabijheid door de Sluisvijver. Ondertussen konden we tenvolle genieten van ontelbare zwammen bezijden het pad. Even voorbij de vijver ging het voorbij een grote weide rechts, waarna we zowat 200 m voorbij de weide scherp linksaf dienden te gaan op een bosweg. Dit pad volgend arriveerden we even later op een kruispunt van bospaden aan de Zijpbeek. Na het dwarsen van deze beek, wandelden we op een smal paadje rechtsaf en volgden een tijdje het verloop van de Zijpbeek. Een haakse bocht naar links wat verderop leidde opnieuw naar een bredere bosweg. Hier verliezen we even de juiste richting uit het oog, omwille van de diverse richtingsveranderingen, doch vonden wat later toch opnieuw de juiste route, vermits we de openbare weg bereikten, de Daalbroekstraat. Weliswaar niet op de voorzien plaats, doch niet ver van de geplande route.

Daar we de route wat konden inkorten door de Daalbroekstraat naar rechts te volgen, vonden we tenslotte de juiste weg terug. Immers vanaf een bepaald punt in de Daalbroekstraat, zouden we vanaf daar de wit-rode markeringen volgen van de GR561, tot aan de startplaats. Gekomen aan het voormalige opvangcentrum Ter Dennen, vonden we inderdaad de rood-witte tekens van de GR561. Net voor Ter Dennen begaven we ons naar links op een brede kiezelweg tot aan een kruispunt van bospaden, om daar rechtsaf te beginnen aan een afdaling. Een volgende kruising gebood ons links te houden tot in een dal om nadien meteen rechtsaf verder te wandelen. We stapten omheen een links gestitueerde heuvel en bemerkten rechts het brongebied van de Zijpbeek. We daalden nog wat verder tot aan een vrij scherpe bocht naar rechts. Na het nemen van deze bocht verliep de tocht over een brede bosweg langs de rand van het links gelegen bos op de Langenberg. Aan een knuppelpad troffen we omstreeks 13:45 uur een zitbank aan, alwaar we even genoten van een korte wandelpauze om tevens te genieten van een banaan.

We lieten echter even later het knuppelpad rechts liggen en wandelden verder rechtdoor, nog steeds het traject van de GR volgend. Na wat heen een weer draaien doorheen de boszone werd wat verder het pad geruild voor een zandweg die tenslotte leidde naar de Weg naar Zutendaal, welke we eerder op de dag reeds hadden gekruist. Opnieuw staken we deze drukke weg over en begaven ons op een grindweg welke ons omheen de campingzone van camping Kikmolen liet gaan. Een poortje ter hoogte van de Kikbeek liet ons links een bospad opgaan dat ons liet passeren aan de parking van het rallycrosscircuit De Duivelsberg. Een knuppelpad naar rechts gaf ons een passage doorheen een klein moerassig gebied, gevolgd door de doortocht van een begrazingszone, echter zonder dat we dieren hebben ontmoet. We naderden stilaan de autosnelweg E314, welke we een tijdje evenwijdig volgden tot we een onverhard pad vonden naast een verhard fietspad. Deze weg volgend bereikten we uiteindelijk opnieuw de parking van het recreatieoord Kikmolen. Het einde van een gezonde herfstwandeling, goed voor 23127 stappen en 17,576 km.”

471: Balen, Zaterdag 19 juni 2021, 16,571 km. (9504,081 km.)

“Het relaas inzake een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Grote Netewoud. Na een autorit, vonden we ter plaatse een parkeerplaats op de parking tegenover het Recreatie- en Natuurpark Keiheuvel te Balen. We bevonden ons daar in de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan. Na een broodje vooraf, konden we even later van start gaan omstreeks 10:50 uur aan het knooppunt 53, even voorbij de parking op de reeds vermelde laan. Aangezien ons volgende wandelknooppunt 8 betrof, dienden we nagenoeg onmiddellijk de andere richting te kiezen en dus de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan te volgen tot aan het kruispunt met Gerheide. Daar verlieten we de openbare weg naar rechts en wandelden het eigenlijke natuurpark in. Net voorbij het Sporthotel Keiheuvel maakten we een bocht naar rechts en vervolgens naar links, om via een aangelegd wandelpad de heide aan te treffen. We passeerden het knooppunt 8 en begonnen dan aan een lange en aangename tocht doorheen een zanderig gebied, richting volgend wandelknooppunt. Hier en daar troffen we een houtsculptuur aan voorstellend een insect. Het paadje leidde ons in de richting van een waterpartij, waar ontelbare lelies het oppervlak sierden. We stapten in een ruime bocht omheen het water om even verder een picknickbank aan te treffen. Het ideale moment om er even te genieten van een hapje, ondertussen reeds de klok van 11:15 uur voorbij.

Tijdens deze wandelpauze kregen we zicht op het drukke vliegverkeer vanop de startbaan van het nabij gelegen vliegveld. In hoofdzaak werden zweefvliegtuigen de lucht ingetrokken. Even later vervolgden we onze wandelroute, zowat evenwijdig aan het vliegveld om het knooppunt 9 voorbij te gaan. We behielden dezelfde richting aan doorheen het mulle zand om zowat 400 m verder het knoopunt 96 voorbij te gaan en via een ruime bocht naar rechts, voorbij het einde van het vliegveld te gaan, richting bosgebied. Na de doortocht van een kleine boszone kwamen we aan het knooppunt 2, gesitueerd aan een dwars gelegen zandweg. We begaven er ons naar links en volgden het zandwegje, de zogeheten Heerbaan, tussen afwisselend kleine percelen bos en open zandgebieden. Bijna op het einde van het zandpad troffen we een zitbank aan tegenover het woonzorgcomplex Orelia Keiheuvel. We hielden er even een korte wandelpauze, alvorens het natuurgebied te verlaten en een tijdje de openbare weg te bewandelen. Op deze plek troffen we dan ook het knooppunt 97 aan op de kruising van de Heerbaan met de Erikadreef. We volgden verder de Heerbaan om korte tijd nadien de verharde Kapelstraat te vinden. We sloegen haaks linksaf de Kapelstraat in en via het asfalt betraden we de bebouwde kom van Wezel.

We dienden slechts over korte afstand de Kapelstraat te volgen, tot we aan het knooppunt 98 rechtsaf gingen en een nieuwe woonwijk betraden. Via enkele nieuw aangelegde straten, het Biezenveld en het Klaverveld, kwamen we uit in de dwars gelegen Grasstraat, die we links opgingen tot aan het kruispunt met de Sportlaan. Tussen de villa’s ging het rechtsaf in de Sportlaan en even verder linksaf door middel van de Vlierstraat. Deze mondde uit in de Congostraat, welke ons naar rechts leidde tot op het jaagpad langsheen het kanaal van Beverlo. Onder een stralend zonnetje konden we gelukkig even de verharde weg ruilen voor een grindpad langs het links gelegen kanaal. Zo konden we geruime tijd genieten van een rustige wandelweg, waar zich enkel tal van sportvissers bevonden en we af en toe een pleziervaartuig konden bemerken. Enkele kilometers verder verlieten we opnieuw het jaagpad toen we terug de Kapelstraat aantroffen rechts van het jaagpad. Deze weg leidde ons op die manier naar het nabij gelegen knooppunt 92 en waren we ondertussen zowat 6 km gevorderd. Amper driehonderd meter verder stapten we voorbij het knooppunt 1 om er dezelfde richting te behouden.

We stapten nu via Overmaai, eensmalle betonweg voorbij het rechts gelegen Natuurgebied De Most, dat we later op de dag van nabij beter zouden kunnen aanvoelen. Het smalle wegje verder bewandelend ging het voorbij het knooppunt 65 en 61 om nog altijd gewoon rechtdoor verder aan te houden. Toen we het knooppunt 61 waren gepasseerd, troffen we wat verder links van de weg een Hoeveslagerij aan, alwaar we op een picknickbank even konden verpozen en genieten van een wandel- en eetpauze. Een automaat liet toe een koel blikje cola aan te kopen. Inmiddels waren we reeds geruime tijd de klok van 13:00 uur voorbij. Even later gingen we via Overmaai verder tot we terug het kanaal van Beverlo bereikten ter hoogte van het knooppunt 162 aan de kanaalbrug Papenberg. Hier weken we even af van de geplande route om aan de overkant van het kanaal even te genieten van een kopje koffie in de Waterkant, ondertussen de klok van 14:00 uur genaderd. We genoten er even van een korte wandelpauze op het buitenterras. Na deze wandelonderbreking ging het opnieuw de brug over om onze weg te vervolgen richting knooppunt 12.

Daartoe begaven we ons via de openbare weg, Papenberg, tussen akkers en weilanden en af en toe een klein perceel bos, tot aan het kruispunt met Vennen. Daar ging het linksaf om Vennen te volgen tot aan het volgende kruispunt met Binnenveld, tevens knooppunt 12. We sloegen haaks rechtsaf Binnenveld in en wandelden even later voorbij een kleine kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Daar maakte de weg een bocht naar rechts en hield de verharding op. Zo betraden we een veldweg, waar wat verder Binneveld overging in Brede Dam. Gekomen ter hoogte van een dwars gelegen waterloop, de Grote Hoofdgracht, troffen we inmiddels knooppunt 10 aan. Via een rechts-links bocht overschreden we het water en betraden het Natuurreservaat De Most. We gingen nog over korte afstand via de Brede Dam, om nadien rechts het echte natuurgebied in te wandelen. We maakten een ruime bocht omheen enkele watergebieden en genoten ondertussen van de pracht van de natuur. Even voorbij het water vonden we reeds het knooppunt 5, om er nog wat verder dezelfde richting te behouden. We troffen er een stuk boom aan, welke even fungeerde als zitbank teneinde nog even te denken aan de inwendige mens, zowat omstreeks 15:00 uur. Ondertussen hadden we reeds gemerkt dat we geruime tijd het traject volgden van de GR561.

Tenslotte begaven we ons terug op weg voor het laatste gedeelte van onze wandeling. Even voorbij het knooppunt 5 ging het haaks linksaf, om nog even voor het laatst te genieten van het natuurgebied, om wat verder terug de Brede Dam aan te treffen. Na kort na elkaar nog even links en vervolgens rechts te hebben aangehouden, kwamen we uit in een brede dreef, de Most, zowat ter hoogte van het gelijknamige kasteeltje De Most. Aan de toegang tot het kasteeldomein bemerkten we een gedenkplaat welke herinnerde aan het kasteel als schuiloord voor het Geheim Leger. We begaven ons in de dreef rechtsaf en volgden deze tot aan het kruispunt met een smalle betonweg, Pelterweg, tezelfdertijd het knooppunt 4 bereikt. We staken de weg over om aan het overzijde opnieuw het Natuurreservaat Keiheuvel in te gaan. Doorheen een mooie boszone vorderden we verder tot aan het knooppunt 3, terug in de richting van het vliegveld. We kwamen opnieuw terecht op de zanderige Heerbaan, die we ditmaal naar links opgingen. Na zowat 1,5 km voor het laatst te hebben genoten van bos en heide en vooral stappen doorheen het mulle zand, arriveerden we uiteindelijk aan het knooppunt 7 op de kruising met de openbare weg, de Nieuwendijk. Stilaan kwam het einde van de tocht in zicht, vermits we via de Nieuwendijk, gevolgd door de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan het laatste knooppunt van de dag aantroffen, 53. Omstreeks 16:30 uur bevonden we ons dan ook aan de ingang van het Recreatie- en Natuurpark Keiheuvel.

Alvorens de terugreis aan te vatten, namen we nog even de tijd om te genieten van een afsluitend drankje op het terras van het domein. We eindigden dan ook deze prachtige natuurtocht na 16,571 km, goed voor 21522 stappen.”

433: Maasmechelen, Zaterdag 08 februari 2020, 17,891 km. (8810,644 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Maasmechelen. Tijdens het verloop ervan wordt een gedeelte gevolgd van de GR561. De totale wandelafstand bedraagt 17 km en kan worden opgedeeld in een noordelijke lus van 9,6 km en een zuidelijke lus van 7,4 km. De aanbevolen startplaats bevindt zich aan de Toegangspoort Mechelse Heide van het Nationaal Park Hoge Kempen, gelegen aan de Joseph Smeetslaan 280. Na een autorit via Cambio bereikten we de plaats alwaar deze wandeling kon worden aangevangen. We namen vooreerst even de tijd voor een kopje koffie en een sanitaire stop in Cafetaria ’t Salamanderke naast de parking ter hoogte van de toegangspoort. Nadien, omstreeks 10:20 uur konden we op weg. Net achter de informatiehut Mechelse Heide begon onze wandeling naar rechts en volgden we een lokale wandelroute, aangeduid door middel van een gele zeshoek. We konden vrijwel dadelijk beginnen aan een beklimming. Na deze helling draaiden we linksaf en volgden een kiezelpad, nog verder aan hoogte winnend. We maakten vervolgens een bocht naar rechts en kregen een opeenvolging van dalen en opnieuw klimmen. Links in de diepte kregen we zicht op de zandwinningsinstallaties. Wat later, na nogmaals een bocht naar rechts verliep de tocht een tijdje over een kiezelweg tussen heide en dennenbos.

Een 50-tal m voor een bocht naar links, betraden we een bospad rechts dat leidde naar een T-splitsing, alwaar we links hielden. We kwamen terecht aan een zitbank, geplaatst in een kring van stenen. Daar ging het rechtsaf via een stel trappen naar de lager gelegen vallei. We kruisten een aardeweg om even verder aan een T-splitsing linksaf te stappen en de richting westen aan te houden. We kwamen langsheen een oude bunker en hielden dezelfde richting aan door de heide, tot aan een kruispunt voorzien van een zitbank. We sloegen rechtsaf om de zandweg na een bocht te ruilen voor een pad in de heide. Een volgende Y-splitsing gebood ons links aan te houden om 200 m verder een pompgebouw aan te treffen. We bevonden ons op het kruispunt van Weg naar Heiwick en de N763 Steenweg naar As. We staken de N763 over teneinde aan de overkant over korte afstand het fietspad naar links te volgen. Daarna verlieten we het fietspad naar rechts via een afsluitbalk en gingen een aardeweg op het bos in. Zowat 700 m ging het nu rechtdoor tussen een dennenbos links en een loofbos rechts. We hielden op dit pad dan ook omstreeks 11:30 uur even halt voor een hapje en een drankje. Even later zetten we onze tocht verder, ondertussen via een grindpad.

Ter hoogte van een Y-splitsing hielden we rechts aan, om nadien opnieuw een zandweg te betreden. We gingen doorheen een dal, licht dalend tussen de varens, tot we een kruispunt van boswegen aantroffen. Hier maakten we een links-rechts beweging, waarna we zowat 150 m verder, opnieuw linksaf draaiden. We naderden zo een oude spoorweg, welke we naar links kruisten, om aan de overzijde naar rechts verder te wandelen op een pad evenwijdig aan de spoorweg. Na ongeveer 700 m in dezelfde richting te zijn gegaan, troffen we een oranje constructie aan, aangevend dat daar een ondergrondse leiding lag. Net daar voorbij ging onze route rechtsaf en bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR561. We hielden verder dezelfde richting aan, min of meer evenwijdig aan de spoorweg, tot we op het einde de Spoorwegstraat aantroffen. We sloegen rechtsaf en kwamen aan ter hoogte van het voormalig stationnetje van Eisden. Daar hielden we dan ook even halt omstreeks 12:35 uur om er even te genieten van een kopje koffie in café De Statie. Een verdiende pauze in het zonnetje later, kruisten we de spoorweg en gingen links opnieuw het bos in, hierbij de rood-witte markeringen volgend van de GR561.

Na een 2-tal km doorheen het bos te zijn gewandeld, kwamen we opnieuw aan ter hoogte van de drukke Joseph Smeetslaan, de N763, om aan de overzijde de startplaats van onze dagtocht, de toegangspoort Mechelse Heide te bereiken. We namen er dan ook vooreerst de tijd een hapje te eten, ondertussen de klok van 13:30 uur voorbij. Na de maaltijd begonnen we aan de zuidelijke lus van 7,4 km. We stapten voorbij een grote steenwal en hielden links aan, dalend met het fietspad. Beneden lieten we fietspad voor wat het was en betraden de eerste aardeweg links. We bevonden ons nu op een brede bosweg welke ons leidde tot aan een derde kruising, alwaar we rechts afdraaiden. Rechtdoor stappend bereikten we een grote open vlakte, het Ven onder de Berg. Net voor het Ven hielden we links en vrijwel onmiddellijk erna rechts op een smal bospad. We kwamen even later terecht op een knuppelpad, dat ons leidde naar een T-splitsing. Vanaf daar dienden we de plaatselijke rode, blauwe en groene aanduidingen te volgen over een golvend bospad. Uiteindelijk kwamen we opnieuw op het fietspad terecht, dat we nu bewandelden naar links. We bevonden ons voor de derde maal op het traject van de GR561. We verlieten even later het fietspad ter hoogte van een bocht naar rechts.

Na enkele richtingsveranderingen op een golvende bosweg, betraden we een grindweg naar rechts, waarna we zowat 400 m verder de brug aantroffen van de E314. Net voor de brug wandelden we naar rechts het fietspad op, maakten een bocht van 90° en verlieten 300 m verder het fietspad naar links. Via een stijgende aardeweg stapten we nagenoeg 1 km rechtdoor tot we een zitbank aantroffen. Ter hoogte van deze bank sloegen we rechtsaf en volgden er blauwe ruitjes. Vervolgens hielden we links aan en beklommen een stel trappen om hogerop uit te komen op het hoogste punt van de Mechelse Heide. Voorbij dit hoogste punt begonnen we aan de afdaling, hierbij gegidst opnieuw door de GR561. Opnieuw kregen we een serie trappen te verwerken, op weg naar beneden. Wat lager bereikten we na een houten poortje een dwars gelegen kiezelweg welke tenslotte eindigde ter hoogte van de steenwal aan de toegangspoort tot de Mechelse Heide. Meteen het eindpunt van een dagje stappen in Maasmechelen. We sloten af na 17,891 km en 04.21.51 uur stappen.”

431: Dilsen-Stokkem, Zaterdag 11 januari 2020, 22,031 km. (8779,621 km.)

"Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Dilsen-Stokkem. De totale wandelafstand bedraagt 20,1 km en kan worden opgedeeld in een noordelijke lus van 10,1 km en een zuidelijke lus van 10 km. Het aanbevolen vertrekpunt situeert zich op de parking van het recreatiedomein Sparrendal. Tijdens de tocht wordt een gedeelte gevolgd van de GR561. Na een voorafgaande autorit en een hapje ter plaatse, konden we omstreeks 10:25 uur aan de dagtocht beginnen. We begonnen in eerste instantie met het bewandelen van de noordelijke lus, een tocht doorheen het Dilserbos. Vanaf de parking volgden we een zandweg naar links, langsheen de camping en hadden daarbij de komende 4 km oog voor de rood-witte markeringen van de GR561. Op een T-splitsing ging het even links-rechts om dan langzaam af te dalen via een zandweg. Gekomen aan een volgende Y-splitsing hielden we links en beklommen een steile zandtrap om boven vervolgens naar rechts af te dalen. We bereikten beneden een grindweg, alwaar we links aanhielden, over zowat 450 m. We kwamen terecht op een laan, welke we slechts kort naar rechts indraaiden, om nadien opnieuw rechts terug het bos in te gaan. We bevonden ons kort daarna in een klein dal, tot we een kruising aantroffen met een weg naar links.

Via deze weg zouden we later terugkeren. Nu hielden we echter de richting rechtdoor aan over geruime afstand, tot we langs een takkenwal voorbij kwamen, gevolgd door een keienpoort. Daar gingen we haaks linksaf en begonnen met het volgen van een kronkelend en stijgend zandpad. Toen we uit het dal waren gestegen, kwamen we uit op een grindweg. We gingen linksaf de grindweg op, welke even verder, na een bocht naar rechts, verhard werd. We naderden op die manier de manege van de Driepaalhoeve. Net voor de manege verlieten we de openbare weg en gingen links een grindweg op. We verlieten er even het traject van de GR561 en volgden langsheen de rand van een bos de rode plaatselijke wandelroute. Even verder veranderde de grindweg in een graspad en verliep tussen de weiden. Inmiddels was het 11:45 uur geworden en hielden we even halt voor een korte picknick. Korte tijd later zetten we onze tocht verder, richting bos. Eenmaal aan de bosrand gekomen, wandelden we naar rechts langsheen de rand, tot we tenslotte schuin links opnieuw het Dilserbos konden ingaan. Na een poosje troffen we een zitbank aan, tijd om even te pauzeren, ondertussen reeds de klok van 12:15 uur voorbij. Het was er opvallend stil. Voorbij de bank wandelden we naar links over zowat 500 m, om vervolgens na een rechts-links beweging, terecht te komen op een zandweg.

Even verder gingen we voorbij een takkenwal naar rechts en klommen tot bij een uitkijkhut. Daar ging het via een dalend pad linksaf, tot we opnieuw het punt bereikten waar we eerder op de dag reeds waren langs gekomen. We stapten nu een eindje in omgekeerde richting als vroeger op de dag. De zandweg waarop we ons nu bevonden volgden we zowat 800 m rechtdoor, om nadien een dalende weg naar links in te gaan, tot we tenslotte een trap bereikten. Via deze trap kwamen we op een slingerend pad dat in dalende zin verliep naar de parking waar we deze noordelijke lus hadden aangevangen. Het was net 13:30 uur toen we opnieuw op de startplaats kwamen. Tijd om de zuidelijke lus te beginnen welke ons zou leiden doorheen het Lanklaarderbos. We staken de drukke N75 over en begaven ons op de kiezelweg aan de overzijde van de weg. We bevonden ons opnieuw op het traject van de GR561. Ongeveer een halve km verder hielden we op een kruispunt rechtdoor aan, tot we de afsluiting aantroffen omheen de terrils van Eisden. Daar begaven we ons naar rechts, met de afsluiting aan de linkerkant. Nadien arriveerden we op een T-splitsing, alwaar we omstreeks 14:00 uur even halt hielden voor een picknick. We hadden ondertussen het oude kolenspoor bereikt.

Na een korte eet- en rustpauze, begaven we ons naar rechts en stapten nagenoeg evenwijdig aan het oude kolenspoor. Over zowat 1400 m ging onze wandeling nu verder over een zandweg, met links van ons het oude spoor. Onderweg bemerkten we links de schoorsteen van een champignonkwekerij. Even dienden we een steile beklimming te ondergaan over een 200-tal m, om dan rechts een bospad in te draaien. Wat verder dienden we rechts een slingerend bospad op te gaan, doch blijkbaar hadden we dit niet bemerkt, zodat we uiteindelijk verder rechtdoor wandelden en uitkwamen op de Hoeveweg. Na een blik op het plannetje, konden we zien dat als we de Hoeveweg naar rechts volgden, we terug op de juiste route zouden arriveren ter hoogte van de ingang van het Château de Litzberg. Zo gezegd, zo gedaan, om 16:05 uur bereikten we de voorziene plek en konden er alvast binnen genieten van een verdiend kopje koffie. Gelet op het reeds gevorderde uur, hielden we deze koffiepauze wat korter en verlieten de zaak via de Mechelse Dreef, terug naar de Hoevestraat. Aan de overzijde van de straat gingen we terug het bos in en volgden een plaatselijke blauwe wandeling. We stapten in de richting van de N75, om zowat 100 m ervoor, rechtsaf te gaan.

Aangezien stilaan de duisternis zich liet voelen, weken we af van het voorziene parcours en bleven zo goed als mogelijk via een smal bospaadje, evenwijdig wandelen aan de N75. We konden echter de weg niet op omwille van een omheining. Naarmate het steeds donkerder werd, konden we toch tot slot de kiezelweg vinden, die we eerder hadden ingegaan. Ditmaal dienden we gewoon deze weg naar links in te gaan om terug de drukke weg te bereiken en aan de overzijde de parking van Sparrendal. Het was dan ook reeds donker toen we omstreeks 17:30 uur ons voertuig aantroffen. Deze eerste tocht in 2020 was dan ook goed voor 22,031 km wandelen in een tijd van 05.26.04”.

299: Diest, Donderdag 29 mei 2014, 22,76 km. (6056,479 km.)

“Hierna het relaas met betrekking tot onze belevenissen, alsook de bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Diest. Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, met als titel: ‘Met de Demer als leidraad’. Volgens de wandelgids bedroeg de totale afstand 28,7 km, doch onderweg waren er mogelijkheden om de afstand te reduceren tot respectievelijk 27,8 km, 21,4 km, 20,8 km of zelfs 13,1 km. We hadden alvast de intentie om onderweg te zien, welke afstand we uiteindelijk zouden kiezen. De voorziene startplaats van deze dagtocht situeerde zich ter hoogte van het station van Diest. Tijdens het verloop van de tocht zouden we af en toe een gedeelte volgen van de GR561 en de GR5. Na een autorit bereikten we de aanbevolen plaats en konden ons voertuig kwijt op de parking aan het station. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten. Gezien het uur van vertrek waren nog geen horecazaken geopend op de startplaats. Dus gingen we van start zonder vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie.

We gingen van start aan het station, dadelijk de blik gericht op de rood-witte markeringen van de GR561, om naar links te wandelen voorbij de stelplaats van de bussen en de Turnhoutsebaan over te steken. Een voetgangersbrug leidde ons over de Zwarte Beek, om verder te stappen tot aan de rotonde aan het Koninklijk Atheneum. Aldaar ging het aan de overzijde via een wandelpad langs de Zwarte Beek in de richting van de stadswallen. We konden dadelijk aanvoelen dat we mochten klimmen via een smal pad tussen de bomen. Boven op de stadswallen verkregen we een prachtig zicht op de lager gelegen vestinggracht. Na een afdaling loodsten de GR-tekens ons over het sluizencomplex aan de Begijnenbeek, om nadien aan het einde van de stadswallen, via een stel trappen een asfaltweg te betreden tussen twee vijvers. We konden er de tekens waarnemen van de LF35 Kempen-Haspengouwroute, alsook de stickers van het Vlaams Compostelagenootschap. Het Grote Routepad volgend, draaiden we naar rechts, richting de Lindenmolen en de stadsring. Eenmaal voorbij de molen, kwamen we uit in de Wijngaardstraat, alwaar we verder ons richtten op de GR5 en de GR512. We staken de Eduard Robeynslaan over, de weg naar Hasselt, om dan de Bevrijdingsstraat in te gaan.

Op het eerste kruispunt gingen we links in de Steenweg op Papenbroek en even later ter hoogte van een kapelletje met twee lindebomen, rechtsaf op een aardeweg. We dienden deze weg te volgen tot aan het Kloosterbergbos, om aldaar een dalende holle weg in te gaan. Even verder splitste de holle weg en volgden we de linkse tak om op die manier de 57 m hoge Kloosterberg te beklimmen. Boven gekomen hielden we links, via een weg welke omheen de Kloosterberg ging om uit te komen ter hoogte van een asfaltweg, voorzien van een verkeersspiegel, met name de Reustraat. We kregen er de aanduiding te zien dat we ons bevonden op het Mierenberg Wandelpad. Tevens verkreeg onze wandelroute hier het gezelschap van de Streek-GR Hageland. We wandelden rechts verder in de Reustraat om nadien de N2, de Leuvensesteenweg over te steken. Aan de overkant stapten we verder in de links gelegen Galgeveldstraat, tot waar deze weg een bocht maakte naar rechts. Daar gingen we rechtdoor op een stijgende holle kasseiweg, gevolgd boven op de Galgenberg, door een wandeling van zowat 1 km over de kam van deze berg, ondertussen een gedeelte volgend van het Prinsenbos Wandelpad.

Gekomen ter hoogte van de Prinsenbosstraat ging het naar rechts tot net voorbij het pand nr. 103, we passeerden er de toegang tot de stoeterij Princebosch. Net voorbij het pand bevond zich een kapelletje ter hoogte van Grootveld, waar we links afdraaiden. We wandelden omheen de stoeterij en voorbij de gerestaureerde Puthoeve. In de verte konden we rechts even een glimp opvangen van de Basiliek van Scherpenheuvel en links in de verte via een doorkijkje tussen de bomen, het metershoge H. Hartbeeld van Assent. We bereikten nadien een kruispunt van veldwegen, de Steensel. Even voordien hadden we herhaaldelijk op de weideafsluitingen de rood-witte markeringen gezien van de GR5 en GR512, alsook de vertrouwde blauw-gele stickers welke een Via aanduiden, richting Santiago de Compostela. Op de plek geheten Steensel, scheidden de trajecten van de GR5 en de GR512, bijgevolg gingen we rechtsaf in een holle weg, de Roeterstraat, de rood-witte tekens volgend van de GR5. Het volgende kruispunt met de Frans Smeyersstraat gebood ons links te houden, om kort daarna aan de hoeve met nr. 76, rechts te gaan in de Akkerstraat. De Akkerstraat volgden we tot aan het kruispunt met de Groenstraat, welke we links opgingen. We kregen er enkele wandelbordjes te zien dat we de Bos-broek-heuvelroute bewandelden, alsook het SJB-pad.

We veranderden nogmaals van wandelrichting ter hoogte van het pand nr. 59, om rechts een graspad te volgen tussen weideafsluitingen. We kregen nu pas echt goed zicht op de Basiliek van Scherpenheuvel. We bereikten vervolgens de drukke Diestsestraat, de N10, welke we dienden te dwarsen. Aan de overzijde ging onze tocht verder via een veldweg, die ons liet klimmen tot op een kruispunt van veldwegen. We wandelden Spordel links in, stapten voorbij een voetbalveld en kwamen op het kruispunt van de Parkstraat met Spordel. Hier hielden we even een rustpauze om te genieten van een kopje koffie in café Duivenlokaal. We bevonden ons inmiddels in het centrum van Scherpenheuvel. Toevallig konden we er enkele tractoren bewonderen, welke op weg waren om te worden gezegend. Tijdens deze rustpauze werd onderling besloten om niet de volledige wandeling van 28,7 km af te werken, doch gebruik te maken van een mogelijkheid de tocht in te korten tot 20,8 km. We zouden dus op het punt waar we waren aangekomen, nadien een andere route nemen. Na onze rust- en drankpauze gingen we opnieuw op weg.

We bleven vervolgens de GR5 volgen via de Parkstraat en dat over een mooi wandelpad, dat even verder aansluiting vond op een wandel- en fietspad op een voormalige spoorwegbedding, welke we uiteraard naar rechts opgingen. Geruime tijd later kwamen we aan ter hoogte van de Steenweg Diest en dat via de tot nog toe gevolgde Bredeveldstraat. Aan de overzijde konden we onze wandeling verder zetten via de oude spoorwegbedding om op die manier te arriveren ter hoogte van de Maagdentoren. Jammer genoeg bevond dit bouwwerk zich in de steigers wegens restauratie. Ter hoogte van deze toren verlieten we het traject van de GR5 om via een metalen brug de Demer over te steken. Enkele meters voorbij de brug, volgden we de dijk naar rechts. Deze Demerdijk dienden we vervolgens over zowat 2,5 km te bewandelen, tot we een asfaltweg bereikten naast de spoorweg. We gingen linksaf om wat verder op een splitsing nagenoeg rechtsomkeer te maken en via een brug over de spoorweg Aarschot-Diest te stappen.

Over de spoorweg sloegen we rechtsaf in de doodlopende Spoorwegstraat en wonnen aan hoogte. Wat verder ging de weg over in een smal pad evenwijdig met de sporen om 300 m verder van de sporen weg te draaien en het Grasbos in te gaan via een stijgende brede holle weg. We kwamen zo terecht in de Hellestraat welke uitmondde in de Broekstraat, die we naar rechts diende in te gaan tot aan de Turnhoutsebaan. Aan de overzijde stapten we verder via een zandweg. Later ging het via de openbare weg langs de Diestsersestraat en de Lazarijstraat tot aan de N29. We troffen er opnieuw de GR561 aan en staken de weg over. We gingen over korte afstand naar links tot aan de achterzijde van het station van Diest, om dan via de voetgangersbrug de sporen over te steken en aan te komen aan de voorzijde van het station. Meteen het eindpunt van deze wandeltocht. Alvorens de terugreis aan te vangen, hielden we nog even halt in het Spoorcafé van Diest. We eindigden onze tocht uiteindelijk na exact 29187 stappen, goed voor 22,76 km. We waren iets meer dan vijf uur onderweg.”

285: Geel, Woensdag 12 februari 2014, 22,7 km. (5732,479 km.)

“Het hierna volgend wandelverhaal, heeft betrekking op een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen, met start en aankomst in Geel. Volgens de wandelgids bedroeg de totale afstand 22,7 km, wanneer men de tocht zou aanvangen ter hoogte van het station van Geel. Er waren echter twee alternatieve startplaatsen voorzien te Geel Sint-Dimpna en te Geel-Bel, dan bedroeg de afstand respectievelijk 21,7 km of 22,3 km. Wij opteerden echter om de wandeling aan te vangen ter hoogte van het station. Deze dagtocht verkreeg als titel: ’Door de Zuiderkempen met de Grote Nete en de Molse Nete als leidraad’. Tijdens het verloop van deze beschreven route, zouden we een gedeelte volgen van het traject van de GR561 en de Streek-GR Mol-Om. Na een hapje vooraf konden we op weg voor een zonnige en aangename wintertocht, vermits bij aanvang we reeds waren voorzien van een blauwe hemel en een stralende zon. We startten dus ter hoogte van het station, om vrijwel onmiddellijk het traject te volgen van de GR561, dus de rood-witte markeringen volgend. We gingen derhalve links de Stationsstraat in tot op de Markt, om daar net voorbij de Sint-Amanduskerk een kerkwegel in te gaan. Aan het einde, gekomen aan de achterzijde van de post, gingen we nadien links de Collegestraat in tot aan het einde van de collegegebouwen. Daar kozen we rechts om uit te komen op het Schuttershof.

Dit punt bereikt, dienden we linksaf te gaan tot op het kruispunt met de Gasthuisstraat, de weg naar Tessenderlo. Hier verlieten we het traject van de GR561 en volgden deze drukke weg over zowat 400 m naar links, tot aan de Sint-Dimpnakerk. Net voor de kerk gingen we rechtsaf in Laar, om 800 m verder links te gaan op een T-kruising, nog steeds Laar volgend. Uiteindelijk op het einde van Laar, kwamen we ter hoogte van de N71, de weg naar Mol. Aan de overzijde van de N71 wandelden we verder doorheen de Kievermontstraat, om aan de eerste splitsing schuin rechts de Keulsekarstraat te vinden. Via deze weg kwamen we uit aan de weg Mol-Millegem, om deze over zowat 800 m naar rechts te volgen tot aan de Kievermondkapel. Na het nemen van een foto, teneinde het wandelalbum te vergroten, stapten we schuinrechts verder via de Voort en dit over een afstand van ongeveer 1,8 km. Wat later kwamen we aan in het gehucht Hessie ter hoogte van de Eksterstraat. We noteerden er alvast de eerste geel-rode aanwijzingen van de Streek-GR Mol-Om, welke we vanaf nu een tijdje zouden volgen.

Nog steeds rechtdoor stapten we tot aan een smalle betonweg rechts, de Landbouwstraat. Via de Landbouwstraat draaiden we nadien rechts de Broekstraat in even later rechts de Gerststraat tot op het kruispunt met de N103. Via een zandweg, de Weversstraat staken we de Molse Nete over en weinige ogenblikken later opnieuw de N71. Aan de overzijde van deze drukke weg, stapten we rechts een smalle asfaltweg in voorbij het eerste huis. We namen aldaar dan ook afscheid van de geel-rode markeringen van de Streek-GR. Gekomen aan de eerste weg links, volgden we een zandweg welke ons het bos liet ingaan. Inmiddels bevonden we ons in Bel en de weg door het bos volgend, bereikten we de hoofdstraat van Bel, met de toepasselijke naam Bel. Links daarvan bevond zich een mooie zandweg, afgezoomd met eiken. Daar troffen we een bord aan, verwijzend naar ‘Jeugdtoerisme Malpertuus’. We draaiden dan ook deze zandweg in om zowat 500 m verder de hoofdingang te bereiken van Malpertuus. We gingen rechts het bivakterrein op en wandelden tussen de gebouwen door. We bevonden ons terug op het traject van de GR561, die we nu zouden volgen tot op het eindpunt van de wandeling.

Voorbij de gebouwen van Malpertuus gingen we schuin links een heuvel op, om boven een smal bospad rechts in te gaan, dat ons liet afdalen tot aan een grote zandduin. Via een brede zandweg kwamen we terecht op een kruispunt van brede wegen, om daar een links gestitueerde zandweg te kiezen tot aan een volgend kruispunt, om daar rechtsaf te gaan. Links verkregen we zicht op de vroegere Belse Heide, thans open veld. We gingen langsheen een weide, om op het einde daarvan, andermaal een zandweg op te gaan naar links. Steeds de richting rechtdoor aanhoudend, staken we de Belseheideloop over om wat verder de oever van de Grote Nete te bereiken. Aldaar wandelden we naast deze waterloop verder tot aan de brug. We staken de Grote Nete over, om aan de overzijde een aardeweg rechtdoor op te gaan, die ons brengen zou tot op het kruispunt met de weg Geel-Meerhout. Aan de overzijde ging het even later schuinrechts verder op een asfaltweg De Hutten, welke spoedig overging in een brede zandweg. Tenslotte arriveerden we op de plek ‘De Hutten’, gelegen bij een kruispunt van meerdere boswegen. In het midden een rotonde met daarop een kapel, eerder het uitzicht van een veldkruis, tevens luisterend naar de naam ‘De Hutten’. Net voor deze rotonde volgden we verder de GR561 naar links, richting Diest, om dan het eerste bospad naar rechts in te gaan.

Via dit kronkelend bospad, staken we achtereenvolgens de Scherpenbergloop en de Grote Nete over. Af en toe wat draaiend en kerend, gingen we nogmaals de Grote Nete over, om dan de oever stroomafwaarts te volgen tot bij de volgende brug. Over een afstand van zowat 1,3 km bleven we de linkeroever van de Grote Nete volgen tot aan de brug ter hoogte van de N126. Hier kwamen de Grote Nete en de Molse Nete samen. We staken de brug over om aan de overzijde de straat Winkelom in te draaien. Steeds de brede weg volgend, dwarsten we later de R14, de ringweg omheen Geel. Aan de overzijde stapten we een tijdje langs de N126, richting Centrum om 300 m verder rechts de Eikenveldtraat in te gaan. Hier verkregen we zicht op een watertoren. Voorbij de Borgtstraat kozen we een zandpad links, dat ons liet wandelen tussen twee voetbalvelden. Even verder bereikten we de Gasthuisstraat, welke we naar rechts inwandelden. Zo kwamen we opnieuw aan op het Schuttershof, waar we vroeger op de dag waren langs gekomen. We volgden nu een stukje van de heenweg in omgekeerde richting, terug naar het station van Geel, einde van deze dagtocht.”