353: Beernem, Zaterdag 25 juli 2015, 13,38 km. (7188,879 km.)

“Voor vandaag hadden we als wandeldoel gekozen voor het wandelnetwerk ‘Bulskampveld’. We hadden de dag voordien dan ook een traject uitgestippeld online van ongeveer 18 km, vermits niet echt een zomerse dag was aangekondigd. Het zou zowaar tijdens de tocht van kwaad naar erger evolueren. Maar goed, een wandeling dus, met vertrek ter hoogte van het wandelknooppunt 18, gesitueerd ter hoogte van de Heirweg in Beernem. Op weg daarheen, kregen we op de autosnelweg reeds regen te verwerken en bij aankomst ter plaatse, ging het nog harder regenen. We namen dan ook even de tijd om in de auto een hapje te eten en even te wachten tot het ergste voorbij zou zijn. Even later, omstreeks 09:00 uur konden we op weg. De wind was ook nadrukkelijk aanwezig, doch we bevonden ons zowat aan de ingang van het bos en zouden dus eerst wat beschutting verkrijgen. Na het nemen van een eerste foto aan de ingang van het Provinciaal Domein Bulskampveld, gingen we pas goed op pad. Er volgde vrijwel onmiddellijk een eerste mooie wandeldreef alwaar we het traject volgden van de Bulskampveld Wandelroute. Zowat vierhonderd meter verder bereikten we reeds knooppunt 19 en daar hielden we dezelfde richting aan, nog steeds wandelend over asfalt.

Op weg naar het volgende wandelknooppunt, met name 12, kregen we nog meer dreven om doorheen te wandelen. We bemerkten ook de eerste markeringen inzake een GR-pad. Even later bereikten we een opmerkelijk gebouw in het domein, alwaar zich een vogelasiel bevond. Om de hoek bereikten we vervolgens het kasteel van het domein ter hoogte van het wandelknooppunt 13. Jammer genoeg was het eraan verbonden bezoekerscentrum enkel geopend tijdens de namiddag en dienden we noodgedwongen onze weg te vervolgen, zonder het gebouw te kunnen betreden. We konden wel in de nabijheid even een bezoekje brengen aan de kruidentuin en tevens kijken naar een grote verzameling oude landbouwkarren, welke deel uitmaakten van een openluchtmuseum. Ondanks de druilerige regen, troffen we er enkele bijzondere planten aan en tevens tal van oude werktuigen gebruikt in de goeie oude tijd. Zelfs het materiaal, vroeger gebruikt door een hoefsmid, deed denken aan enkele voorouders uit de jaren achttienhonderd. Na een ommetje omheen het kasteel, gingen we op weg naar wandelknooppunt 7.

We troffen er een gedenksteen aan ter ere van drie burgers welke werden neergeschoten in september 1944, bij de aftocht van de Duitsers, die destijds het kasteel hadden ingericht als commandopost. Even verderop vonden we aanwijzingen naar de cafetaria van het domein en vonden het dan ook tijd, even te bekomen van de regen en de wind. Een kopje koffie smaakte er even later naar behoren, alhoewel we de enige klanten waren aldaar. Volgens de uitbaatster had zij, omwille van het bar slechte weer, haar personeel afgezegd voor vandaag. We waren al tevreden er even te kunnen pauzeren en een beetje opnieuw op temperatuur te komen. Na deze deugdzame pauze trokken we opnieuw op pad. Bij het verlaten van de cafetaria troffen we in de nabijheid knooppunt 7 aan en vervolgens ging het richting knooppunt 6. Een rechts gelegen kasseiweg liet ons het domein verlaten, waarna we even verder belandden op de openbare weg. Hier ging het, voorzien van de nodige tegenwind naar links en volgden we het verloop van de Bulskampveld Route (43 km). Na een tijdje bleek dat de aangegeven afstand niet bleek overeen te stemmen met ons plannetje.

We waren ondertussen de ‘Vufweunste’ gepasseerd en kwamen vervolgens langsheen het kasteel ‘Drie Koningen’ in Beernem. We waren blijkbaar behoorlijk van ons traject afgeweken, vermits we even later aankwamen ter hoogte van wandelknooppunt 6 en aldaar alle aanwijzingen ontbraken naar het volgende, met name knooppunt 5. Bij nazicht op ons ondertussen stilaan doorweekte plannetje, konden we vaststellen, dat we verkeerdelijk wandelknooppunt 8 hadden aanzien als 6. Vermits we nu gekomen waren aan het einde van het wandelnetwerk, bleef niets anders over, dan rechtsomkeer te maken, opnieuw richting knooppunt 7. De wind nam ondertussen in hevigheid toe en het bleef maar regenen. Voor maatje een voortdurend gevecht, het regenscherm in de hand te houden. Gelukkig bereikten we na een lange weg terug, opnieuw wandelknooppunt 7 en vonden daar de juiste weg ditmaal naar knooppunt 8, dat amper 100 verder was gesitueerd. Enkele kilometer extra op de teller zou later blijken. Nu we opnieuw het juiste pad hadden gevonden, gingen we dus op zoek naar wandelknooppunt 5. Na enkele dreven, belandden we aldus op enkele bospaden en wegels. Af en toe bereikten we een zone waar het ontbrak aan bomen en hier ging de wind fel te keer. Nadat we de knooppunten 5 en 4 waren gepasseerd, bereikten we een woonzone en ging het tussen enkele villa’s verder, tot wanneer we een kruispunt bereikten, alwaar verdere aanwijzingen ontbraken.

We waren nu op weg naar wandelknooppunt 3 en dienden het toen plotseling te stellen zonder enige aanduiding van richting. Wanneer je dan een keuze moet maken, is het niet altijd eenvoudig om het juiste pad verder te volgen. Enigszins vertrouwend op ons gevoel voor oriëntatie, kozen we dan maar het linkse pad en wandelden zo geruime tijd verder, op zoek naar één of ander wandelpaaltje dat ons verdere info zou kunnen verschaffen. Uiteindelijk, na geruime tijd een lange rechtlijnige weg te hebben gevolgd, troffen we een indicatie aan naar wandelknooppunt 23. We hadden dus duidelijk de knooppunten 3, 1 en 2 gemist. Vermits echter ondertussen al min of meer sprake was van stormachtig weer, besloten we om via de kortst mogelijke weg, richting auto te wandelen. We trokken dan verder, zo goed en kwaad als het ging naar wandelknooppunt 23 en vervolgens 22. Wat verderop namen we tussen de geplande knooppunten 22 en 29 een kortere weg naar links, na er even te hebben gepauzeerd op een bankje. Even later gingen we op zoek naar knooppunt 21 en vonden dan kort erna aanwijzingen naar de parking, alwaar we voorheen waren van start gegaan.

Onze wandeling eindigde dan ook vroeger dan gepland via de wandelknooppunten 20 en 18. Deze nogal stormachtige wandeldag eindigde dan ook na zowat 13,38 km, goed voor 663,5 cal, in een tijd van 3.17.30 en dat na ongeveer 17841 stappen. Volgende keer wellicht onder betere omstandigheden opnieuw op pad.”

287: Brugge, Zaterdag 08 maart 2014, 17,5 km. (5766,079 km.)

“Hierna volgt het relaas van onze belevenissen tijdens een wandeltocht, beschreven in de handige wandelgids ‘Stationsstapper’. Een reeks ‘Groene Haltewandelingen van station naar station langs Grote Routepaden’. We volgden dan ook het traject van de eerste daarin beschreven tocht, met name een wandeling van Brugge naar Beernem, goed voor 17,5 km. De weergoden hadden voor die dag prachtig lenteweer beloofd, we namen dan ook de wandelschoenen onder de arm en trokken deze ochtend richting Beernem. Daar aangekomen, parkeerden we ons vehikel ter hoogte van het station en spoorden verder naar Brugge. Daar ging immers de wandeling van start. Eenmaal in het station van Brugge aangekomen, namen we de uitgang richting centrum en bevonden ons op het stationsplein. Een zitbankje nodigde alvast uit een beetje mondvoorraad in te nemen en vrijwel tezelfdertijd al een beetje te genieten van het ochtendzonnetje. Op de lantaarnpalen kregen we de wit-rode aanduidingen van de GR5A (Wandelronde van Vlaanderen), De Panne – Antwerpen. We wandelden vervolgens over het plein, staken de ringweg over en sloegen rechtsaf, de Begijnevest in.

Deze mooie dreef, nu nog getooid door kale bomen, leidde ons richting brug over het Minnewater. Ter hoogte daarvan bevindt zich de Poertoren, vroeger dienstig als opslagplaats voor buskruit. Heel wat toeristen waren reeds vroeg op pad, wat ter hoogte van het Minnewater zorgde voor heel intensief gebruik van de camera’s. We staken de brug over en vervolgden onze weg via de Katelijnevest. Enkele honderden meters verder bereikten we de Katelijnestraat, alwaar we een wandelboom aantroffen, plaats waar twee Grote Routepaden elkaar kruisten. Hier verlieten we de GR5A en sloegen rechtsaf, teneinde voor de rest van de wandeling de GR129 (Dwars door België) te volgen. We bevonden ons dan ook op het gedeelte Brugge – Ronse. We staken de brug over de Ringvaart over en volgden hierbij een stukje van het traject van de LF 5 Vlaanderen Fietsroute. Net over de brug ging het vrijwel dadelijk naar rechts, langsheen een fietspad dat het verloop volgde van het kanaal naar Gent. Een houten loopbrug liet ons onder de brug van de Ringweg wandelen, zodat we verder konden stappen langsheen het kanaal.

Op het water kregen we aan de overkant zicht op enkele oude schepen, welke lagen aangemeerd. We hadden de zon voor ons, doch een eerder schrale wind liet zich af en toe voelen. We trokken onder een voetgangersbrug door en wandelden vervolgens evenwijdig met de drukke Baron Ruzettelaan. Een kleine kilometer verder, ter hoogte van een parking van een Delhaize supermarkt, verlieten we het fietspad langs het kanaal naar links, staken de parking en vervolgens de Baron Ruzettelaan over en bevonden ons ter hoogte van de kerk van de St.-Pietersabdij. Het ging even naar rechts, om vervolgens een links gelegen wandelpad te volgen. Hier volgden we de oude spoorwegbedding van de vroegere Lijn 58 Brugge – Eeklo, waarvan vandaag nog slechts een klein stukje wordt gebruikt als museumspoorlijn tussen Maldegem en Eeklo. Langsheen deze oude spoorwegbedding troffen we vrij vlug enkele zitbanken aan, tijd om in het zonnetje een hapje te eten. Heel wat fietsers reden af en aan langsheen dit rustige wandeltraject. Na een korte pauze vervolgden we onze wandeling.

Het ging doorheen een stukje bos, waarvan de meeste bomen letterlijk in het water stonden en vervolgens langs de achterzijde van het nieuw gebouwde St. Lucasziekenhuis. Daar troffen we de wandelbordjes aan, dat we ons bevonden op het Meersen Wandelpad. We staken de Mazelbeek en het St.-Trudoledeke over en volgden nog steeds de oude bedding, tot aan het kasteel Bergskes. Daar verlieten we dit rustige wandelpad en volgden een schuin rechts gelegen veldweg.  Stilaan naderden we op die manier de dorpskern van Ver-Assebroek, na vooreerst doorheen een nieuwbouwwijk te zijn gewandeld. Niet ver van de kerk vandaan, konden we even gezellig verpozen op het terras van café ’t Leenhof met een lekker kopje koffie en de zon in vol ornaat aanwezig. Even later trokken we opnieuw op weg en verlieten de dorpskom van Ver-Assebroek, om via een verharde veldweg, de Assebroekse Meersen op te zoeken. Aanvankelijk via een gemakkelijk begaanbaar pad, kregen we kort daarna een wel erg modderige passage voor de voeten, in zoverre, dat we het riet bezijden het pad dienden op te zoeken, teneinde droge voeten te houden. Gelukkig lukte dat vrijwel goed, zodat we even later een picknickplaats vonden, voorzien van tafel en bank.

Tijd alweer om de laatste broodjes naar binnen te werken. Korte tijd later ging het verder richting Bootsdreef, alwaar we het traject volgden van het Beverhoutsveld Wandelpad. Hier hadden we de wind in het nadeel en ging het wat moeizamer voorwaarts. Een volgende dreef, de Langedreef liet ons uiteindelijk uitkomen ter hoogte van de drukke weg Oostkamp – Oedelem, welke we vervolgens dwarsten. We vervolgden onze weg in de Langedreef, vervolgens de Gevaertsdreef om uiteindelijk via enkele veldwegen het kanaal Gent-Brugge te bereiken. Hier ging het linksaf, waarna we zowat 50 m verder via een klappoortje de ‘Vallei van de Zuidleie’ betraden. Een prachtig stukje natuurgebied, alwaar we ergens halverwege even een badlaken op het gras legden en even een lange pauze namen, gezeten in het zonnetje en met uitzicht op de voorbij varende jachten. Geruime tijd later kwamen we terug in beweging, verlieten even verder dit stukje natuur en volgden terug de openbare weg naast het kanaal.

Op die manier bereikten we Beernem en ging het vervolgens via de brug over het kanaal de Parkstraat in. Even later verlieten we het traject van de GR 129 en volgden we verder rechtdoor onze weg richting station. Alvorens echter de weg aan te vatten naar huis, namen we nog even de tijd om aan een lokale herberg, het terras even te gebruiken om nog een laatste drankje te nuttigen. Even later bereikten we opnieuw de parking van het station van Beernem en ging het via de autosnelweg terug huiswaarts. Het einde van een eerste kennismaking met het fenomeen ‘stappen van station naar station’”.

034: Beernem, Zondag 16 november 2008, 21 km. (647,64 km.)

Deze tocht, welke van start ging in Beernem, werd voorheen in het wandelboek Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – dimanche 16/11/2008 – 8730 Beernem (West-Vlaanderen) – Lippensgoedtocht met boswandeldrankje – 4-6-9-11-15-17-21 km – W.S.V. De Moedige Wandelaars. Start: Sporthal Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus. Bossen, dreven in volle herfsttooi. Bijna volledig door bossen, dreven in het mooie provinciaal domein van West-Vlaanderen. Het decor van het feuilleton De Bossen van Vlaanderen.’ Na afloop verscheen van de hand van de vrouw des huizes het navolgende wandelverslag, op zondag 16 november 2008 omstreeks 16:50 uur.

“Vandaag gingen we op stap met de ‘Moedige Wandelaars’ van Beernem. Ze beloofden bos en aangezien ik iets heb met bossen, beloofde het een mooie tocht te worden. Ik moet zeggen de 21 kilometer hebben we misschien een paar meter baan gehad. Gewoon om ergens te kruisen. De rest van de tijd, bos en bomen. De natuur op zijn best. De organisatie was perfect in orde. Alsook de hele omloop. Nadat we waren ingeschreven in de sporthal Sint-Amandus, gelegen naast het psychiatrisch centrum te Beernem, begon het  lichtjes te motregenen. Niet zo erg want eens buiten kregen we een glaasje jenever aangeboden. Voor de niet liefhebbers was er een appel voorzien. Na de eerste kilometer kregen we het flink warm, dat kan ook niet anders met ongeveer 7% alcohol dat door je aders prikkelt. Meteen stevig de beuk erin. Sommigen onder ons hadden net een moteurke aan, en maatje dacht even dat de laaghangende takken dienden om zijn pet er in te hangen. Maar het liep flink.

De hele tocht verliep door het Lippensgoed-Bulskampveld. Doorheen dreven en lanen. Stille paadjes en slechts het licht als onze gids. Hier en daar een open weide met enkele diertjes. Zoals de ezeltjes die ik niet voorbij kon. Toen ik hem even wilde aaien, sloeg hij meteen aan het balken, tot grote hilariteit van de andere deelnemers. Natuurlijk werd er gewag gemaakt over familiebanden, ik kon het slechts weglachen. Ezels je komt ze overal tegen … Soms kruisten we even een gemeentegrens, zoals die van Hertsberge. Daar hadden we tweemaal controle in de parochiezaal met de naam Bulskampveld. Wat had je anders verwacht? Maar ook ging het even door de villawijken van Wingene. Ziedaar alweer een witte labrador. Verder dan een kéf ging het beest niet. Hij was blij met het beetje aandacht. Midden in het grote domein ligt een boerderij in werking. Men kon er enkele streekproducten kopen, of even genieten van een ijsje. Voor ons was dat wel wat te koud, want het druppelde nog steeds.

Soms leek het wel of we gingen modderworstelen. Maar voor mij was het één van de mooiste tochten die ik al kon ervaren. Sprookjesachtig voelde het soms, alleen was er geen boze wolf of kabouter te zien. Heel af en toe een onbewoonde paddestoel … het pad noemde dan ook de Paddegang. Tot slot ging het langsheen het educatief wandelpad tot aan de psychiatrie Sint-Amandus. Toen wij om 09:30 uur vertrokken waren er al 649 wandelaars ons voorgegaan. Om 14 uur werden er 2499 geteld en men kon nog inschrijven tot de klok van 15 uur. Men kan hier spreken van een goed geslaagde wandelinzet en een massale opkomst.”

Dat we ook destijds een beetje aandacht hadden voor het bijhouden van onze wandelboekjes, mag ondertussen duidelijk geworden zijn. Ziehier alvast wat daarin werd genoteerd met betrekking tot de tocht in Beernem: ‘K: Zeer mooie en verzorgde tocht door Beernem, Hertsberge en Wingene. Bulskampveld is een prachtig domein, zeer uitgestrekt. J: Als start een jeneverke en dan... bijna 20 km door bossen. Het mooie Lippensgoed Bulskampveld!!’