388: Turnhout, Zaterdag 13 augustus 2016, 22,776 km. (7908,563 km.)

“De wandeltocht, welke hierna wordt beschreven, verliep opnieuw langsheen diverse wandelknooppunten en ging van start ter hoogte van Wieltjes nr. 10 in Turnhout. Onze geplande dagtocht vond dan ook plaats op een gedeelte van het Wandelnetwerk Kempens Landgoed en het Wandelnetwerk Kempense Kolonies. Alvorens de startplaats te bereiken, maakten we vanuit Mechelen per bus en trein de verplaatsing naar Turnhout. Na vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie in café Diamondi tegenover het station, dienden we vooreerst nog een kleine aanlooproute af te werken naar het wandelknoopunt 81, behorende tot het Wandelnetwerk Kempens Landgoed. We verlieten dus het station en wandelden doorheen de volgende straten van de stad: de Merodelei, rechtsaf Bareelstraat, linksaf Diksmuidestraat, rechtsaf Harmoniestraat, linksaf Nieuwe Kaai. Wat verder overschreden we via een brugje het water, om onmiddellijk linksaf het jaagpad op te gaan. Toen we onder de volgende brug wandelden, kwamen we terecht op Wieltjes, alwaar we al vlug het wandelknooppunt 81 aantroffen. Het was ondertussen 10:20 uur geworden, toen we tenslotte onze geplande tocht konden aanvangen.

Het jaagpad ondertussen verlaten, ging het aan het knooppunt 81 schuin rechts verder, eveneens via Wieltjes. Het grindpad leidde ons langsheen akkers en weilanden naar het knooppunt 82, waar we nog steeds via een grindweg dezelfde richting dienden aan te houden. Eenmaal het grindpad ten einde kwamen we in Meyenbos aan, tussen de bebouwing. Een tijdje later staken we de drukke Steenweg op Turnhout over, teneinde aan de overzijde verder te wandelen in de Wolfstraat. Na enkele honderden meters verlieten we de Wolfstraat via een loopbrug over de sloot naar rechts, teneinde een stukje bosgebied te verkennen. Aan het andere uiteinde van het bos troffen we knooppunt 31 aan, om vervolgens linksaf de veldweg verder te bewandelen. We kwamen opnieuw in de Wolfstraat uit om dan de Hoevestraat en nadien de Werfstraat in te gaan. We bevonden ons toen op een gedeelte van de Landlopersroute, een fietsomloop van 57 km. Inmiddels hadden we omstreeks 11:30 uur een picknickbank aangetroffen, een ideaal moment om het lunchpakket aan te spreken. Na deze korte onderbreking bereikten we vrij vlug het knooppunt 28, op het kruispunt van de Werfstraat en de Langstraat.

We wandelden de rechts gelegen Langstraat in om aan de eerste splitsing rechts de Langstraat in te draaien, waarna we meteen knooppunt 26 aantroffen. Ondertussen hadden we reeds het Wandelnetwerk Kempense Kolonies betreden. In de onmiddellijke nabijheid arriveerden we reeds aan het knoopunt 25, om daar dezelfde richting aan te houden. Na een paar bochten in de Langstraat verlieten we door middel van een kiezelpad links de openbare weg, waarna we even verder opnieuw de openbare weg bereikten in Horst. We hielden aldaar de richting schuin rechts aan en begaven ons in de Lievekenshoek, alwaar we een klein kapelletje bezijden de weg konden bekijken. Op het einde van de Lievekenshoek, kwamen we op het kruispunt met de Marckstraat, tevens aan het wandelknooppunt 20. We begaven ons linksaf in de Marckstraat, kruisten wat verder de Geheulsedijk en stapten aan de overzijde verder, nog steeds in de Marckstraat. Op het einde kwamen we in de Bremstraat, om die over korte afstand naar links te volgen tot aan het knooppunt 96. We hadden reeds bemerkt dat we een gedeelte volgden van de Vennenwandeling.

Aan het knooppunt 96 ging onze tocht rechtsaf verder. We konden er even verpozen ter hoogte van het Kijkplatform aan het Zwart Water. Na een kijkje te hebben genomen zetten we onze tocht verder in de Bremstraat, richting knooppunt 2. We verkregen nu een aardeweg te verwerken, terwijl we konden genieten van de prachtige heide. De weg eindigde even later ter hoogte van de Steenweg op Baarle-Hertog, welke slechts over korte afstand naar rechts werd gevolgd, om dan opnieuw linksaf te gaan op een aardeweg en knooppunt 2 aan te treffen. We stapten verder rechtdoor, met rechts zicht op het Grote Klotteraard. Voorbij deze waterpartij stapten we voorbij het knooppunt 3 en hielden nog steeds rechtdoor aan, richting wandelknooppunt 4. Eenmaal daar aangekomen ging onze wandeling nagenoeg rechtsaf en kwamen we in de Roodhuisstraat terecht. Ook deze eindeloos lange en kaarsrechte aardeweg, leidde ons langzaam maar zeker terug naar de bewoonde wereld. Tussen de velden en akkers vorderden we via de Roodhuisstraat naar het wandelknooppunt 70. We gingen langsheen de camping Baalse Hei links van ons, om tenslotte knooppunt 70 aan te treffen. Aan dit knoopunt ging het linksaf, nog steeds in de Roodhuisstraat, waarna we even halt hielden omstreeks 15:05 uur in de Taverne van de camping. We konden er even genieten van een kopje koffie.

Na even te hebben genoten van deze wandelpauze, gingen we opnieuw op weg. Nog heel even volgden we de Roodhuisstraat, waarna we knooppunt 69 ontmoetten ter hoogte van het water, de Kijkverdrietloop. We begaven ons meteen naar rechts op het jaagpad naast de waterloop. We kregen er de bordjes te zien dat we ons bevonden op de LF35 Kempen-Haspengouwroute, alsook de LF5 Vlaanderen Fietsroute. We volgden nu over lange afstand het jaagpad, waarbij we achtereenvolgens de volgende knooppunten aantroffen: 69, 72, 67 en 74. Net alvorens het knooppunt 79 te bereiken, verlieten we het jaagpad en gingen via de brug ter hoogte van de Steenweg op Merksplas over het water en stapten verder richting centrum van Turnhout. Via de Guldensporenlei en de Renier Sniedersstraat, kwamen we even later aan het station van Turnhout. We nuttigden er nog even een blikje cola op het perron, in afwachting van een trein huiswaarts. Om even na vijf uur konden we beginnen aan de terugreis om even later om 18:13 uur de thuishaven aan te treffen. We eindigden onze tocht na exact 30369 stappen en 22,776 afgelegde kilometers.”

350: Meerhout, Zaterdag 04 juli 2015, 20,286 km. (7132,368 km.)

“Het parcours van de wandeling, welke we voor vandaag hadden uitgestippeld, maakt deel uit van het Wandelnetwerk Kempense Landduinen en nam een aanvang te hoogte van het wandelknooppunt 78, dat zich bevond in de Veldstraat 4-10. Omwille van de reeds duidelijk voelbare hitte, ongeveer 30°, namen we alvorens de start even een verfrissing op het terras van Taverne De Kroon, zowat op het centrale plein van Meerhout. Omstreeks 10:05 uur gingen we daarna op pad, richting eerste knooppunt, 77. Vrij vlug kwamen we tot de vaststelling dat er iets niet klopte, bleek nadien dat één of andere idioot, het aanwijsbordje ter hoogte van de taverne had verdraaid. Zodoende hadden we een verkeerde richting gevolgd. Na wat zoeken in de omgeving, vonden we dan toch de juiste richting. Er volgden enkele kerkwegels, doorheen een gedeelte van een woonwijk, afgewisseld met af en toe een stukje grindpad. Zo wandelden we langsheen de knooppunten 77 en 76, om uit te komen ter hoogte van een oude watermolen aan wandelknooppunt 71. Het molengebouw stond zowaar ‘te koop’ en ernaast bevond zich het ‘Bezoekerscentrum Joke’.

We verlieten hier voorlopig even de openbare weg en volgden een pad langsheen een kleine waterloop. Een gedeelte van de Monumentenroute (33 km), werd hierbij gevolgd. Volgens lokale aanwijzingen betraden we op die manier het natuurgebied het Grote Netewoud. Voorlopig echter bleef het bij een kronkelend paadje. Knooppunt 74 bereikt, ging het haaks linksaf via een graspad tussen de aardappelvelden. Wat verderop bereikten we opnieuw de openbare weg en volgden die over korte afstand naar rechts, tot we de kapel bereikten van St. Elisabeth. Zoals de traditie het wil op de dag van vandaag, stonden we hier echter voor een gesloten kapeldeur. Ter hoogte van de kapel volgden we linksaf een smallere weg, richting verder gelegen bosgebied. Aan knooppunt 75 aangekomen, kregen we een trajectwijziging aangeboden, ons volgende knooppunt 19, zouden we bereiken via knooppunt 29. Nadien zou blijken, dat het traject ongewijzigd was gebleven, doch dat er een bijkomend knooppunt was gekomen. We kregen nu een breed grindpad voor de voeten en doken zowat letterlijk het bos in.

Op weg naar knooppunt 19 volgden we geruime tijd enkele mooie bospaden. We bevonden ons dan ook in de Volsbergenbossen. Het grind had ondertussen plaats gemaakt voor zachte zandpaden. Dat het stilaan warmer werd, dat moeten ook de insecten hebben gevoeld. Ze werden alsmaar heviger. Doorheen dit mooie bosgebied volgden de knooppunten elkaar op in deze volgorde: 29, 19 en 97. Het kon echter niet blijven duren en vroeg of laat dienden we de openbare weg te bereiken, wat even later ook het geval bleek te zijn. Druk autoverkeer bleek vrij vlug storend over te komen, zodat we even verder met een tevreden gevoel een rechts gelegen asfaltwegje konden opgaan. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Balen, volgens de straatnaamborden. Het asfalt eindigde vrij vlug en we verkregen opnieuw een veldweg en tevens bosgebied. We bereikten uiteindelijk knooppunt 27 en opnieuw openbare weg. Een tijdje zouden we nu te lijden hebben van heet asfalt onder de voeten en een brandende zon.

Na wat afwisselend te hebben gewandeld over smalle asfaltwegen, af en toe onderbroken door een stukje grindpad, trokken we voorbij de knooppunten 26 en 23. Aangezien ondertussen stilaan de klok zowat twaalf uur was voorbij gegaan, keken we uit naar een plekje om even de inwendige mens te voeden. We vonden dan ook een tuinmuurtje, voorzien van wat schaduw, teneinde ons de broodjes te laten smaken. Ondertussen leek de zon steeds meer warmte te geven en begon onze drankvoorraad te slinken, maar meer nog, het drinkwater werd warm. We keken dan ook uit naar een plek om even bij te tanken. Na onze hap trokken we alweer op weg en volgden verder de asfaltweg, richting knooppunt 24. Aldaar aangekomen bemerkten we een café rechts, genaamd ’t Cafeeke, doch slechts geopend vanaf 13:30 uur. Meer dan een uur wachten was dan ook niet aan de orde. We bevonden ons ondertussen op het traject van de LF35 Kempen-Haspengouwroute. Dan maar terug op weg zonder bijkomende verfrissing. Vrij vlug verlieten we de openbare weg en volgden een grindweg doorheen een stukje bos.

Gestaag verder wandelend, bereikten we knooppunt 03 en bevonden ons in Hulsen. Onder een steeds warmer aanvoelende zon, ging het nu langsheen een betonweg tussen deels woningen en akkerland. Via knooppunt 15 bereikten we uiteindelijk een kruispunt ter hoogte van punt 13, alwaar we de betonweg verlieten en ruilden voor een asfaltweg naar links. Vermits ons drinkwater ondertussen niet langer te genieten was omwille van de warmte, gingen we op zoek naar vers gekoeld water. Gelukkig troffen we er een bejaarde dame aan in haar voortuin, welke ons graag te hulp kwam met een grote fles gekoeld water. We waren dan ook meer dan blij en betaalden de vrouw ruimschoots voor het aangeboden water. Zo konden we na een korte drankpauze op zoek naar de knooppunten 14, 83 en 82. We vonden deze dan ook via enkele mooie zanderige wegen, af en toe enigszins beschut tegen de felle zon en met links en rechts wat bos. Zo bereikten we uiteindelijk ter hoogte van het knooppunt 12 het jaagpad langsheen het kanaal.

Pas nu voelden we hoe warm het ondertussen was geworden, aangezien we hier langsheen het jaagpad geen enkele beschutting meer hadden tegen de zonnestralen. Het jaagpad leek dan ook eindeloos, met slechts heel in de verte een brug zichtbaar. Zo goed en zo kwaad het ging, trokken we verder langsheen het water. Na heel wat zweetdruppels kwamen we ter hoogte van het knooppunt 80 en verlieten we het jaagpad. We kwamen terecht in een woonwijk en vonden er aan de oever van het kanaal een picknicktafel, tijd om nog een hapje te eten en wat uit te rusten. Links bemerkten we iets verderop een grote parasol. Het was ondertussen 14:10 uur geworden en we waagden het even af te wijken van de route. Tot grote vreugde van maatje bleek dat we ditmaal geluk hadden, we bereikten herberg ’t Rustpunt in Olmen. Meteen konden we op het terras en onder een parasol genieten van enkele frisdranken. De rust, maar vooral de schaduw waren meer dan welkom. Geruime tijd later, keerden we een eindje op onze stappen terug richting knooppunt 80.

We dienden nu linksaf een stukje doorheen de bewoonde wereld te wandelen, tot we een rechts gelegen graspad opgingen. Via knooppunt 81, alwaar we rechtdoor aanhielden, ging het naar knooppunt 85. Aldaar kregen we opnieuw asfalt voor de voeten en dat wegje leidde ons terug naar een stuk bos, meer bepaald de Straalse Bossen. Jammer genoeg verliep een groot gedeelte van de route doorheen deze bossen over betonwegen. Uiteindelijk, eens het bos voorbij, kwamen we terecht op enkele landelijke wegen, tussen hoofdzakelijk weilanden. Een bordje bezijden de weg echter trok onze aandacht: ‘Het Merrets Ijshoeveke’. We waren heel dichtbij, dus een klein ommetje kon er nog wel bij. Even later op de parking stonden we voor een gesloten deur, met daarop de melding, dat omwille van de grote hitte 37,5°, de ijshoeve slechts haar deuren opende om 16:30 uur. We zetten dan maar onze tocht verder, ondertussen langsheen de knooppunten 86, 57 en richting 58.

Hier kwamen we letterlijk terecht tussen de koeien en dienden we een smal paadje te volgen tussen wat kreupelhout. We werden er behoorlijk gehinderd door de vele insecten en dienden bijna in looppas onze weg te vervolgen. Tientallen van die dieren tegelijk vielen letterlijk aan en even dienden we uit te wijken naar een stuk weide, teneinde de benodigde spray en zalfjes op te smeren, wilden we onze tocht zonder al te veel beten vervolgen. We snelden dan ook langsheen de knooppunten 59 en 60, alwaar we gelukkig opnieuw de openbare weg bereikten, niet voorzien van beplanting en vrij van beestjes dus. Eenmaal de natuur achter de rug volgden vanzelfsprekend enkele woonstraten. We vonden dan ook ter hoogte van een van de eerste woningen een muurtje van een oprit, om even een appeltje te schillen en stilaan het laatste drinkwater te gebruiken. Even later gingen we op zoek naar de volgende knooppunten, met name 62 en 67. We kwamen tenslotte dichter bij het centrum van Meerhout en troffen even later ter hoogte van punt 68 een eerste van een reeks kerkwegels aan. Kan het ook anders, dan dat we op die manier richting kerk wandelden.

Er scheidden ons nog slechts enkele wandelpaaltjes van de eindstreep, zo ging het nog langsheen knooppunt 69 en verder richting 72. Aldaar kwamen we terecht in één van de hoofdwegen doorheen de gemeente en we sloegen dan ook rechtsaf richting vertrekpunt, wandelknooppunt 78. Zo bereikten we na 4.53.16 uur stappen het dorpsplein van Meerhout, goed voor 20,286 km, 1009,3 cal en 27049 stappen. We namen nog even de tijd om te bekomen en vooral de dorst te lessen in Brasserie ‘De Met’, alwaar menig glaasje vlot werd leeg gedronken. Nadien konden we beginnen aan een warme rit huiswaarts. Ons vehikel was ondertussen zowat herschapen in een kleine bakoven.”

299: Diest, Donderdag 29 mei 2014, 22,76 km. (6056,479 km.)

“Hierna het relaas met betrekking tot onze belevenissen, alsook de bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Diest. Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, met als titel: ‘Met de Demer als leidraad’. Volgens de wandelgids bedroeg de totale afstand 28,7 km, doch onderweg waren er mogelijkheden om de afstand te reduceren tot respectievelijk 27,8 km, 21,4 km, 20,8 km of zelfs 13,1 km. We hadden alvast de intentie om onderweg te zien, welke afstand we uiteindelijk zouden kiezen. De voorziene startplaats van deze dagtocht situeerde zich ter hoogte van het station van Diest. Tijdens het verloop van de tocht zouden we af en toe een gedeelte volgen van de GR561 en de GR5. Na een autorit bereikten we de aanbevolen plaats en konden ons voertuig kwijt op de parking aan het station. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten. Gezien het uur van vertrek waren nog geen horecazaken geopend op de startplaats. Dus gingen we van start zonder vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie.

We gingen van start aan het station, dadelijk de blik gericht op de rood-witte markeringen van de GR561, om naar links te wandelen voorbij de stelplaats van de bussen en de Turnhoutsebaan over te steken. Een voetgangersbrug leidde ons over de Zwarte Beek, om verder te stappen tot aan de rotonde aan het Koninklijk Atheneum. Aldaar ging het aan de overzijde via een wandelpad langs de Zwarte Beek in de richting van de stadswallen. We konden dadelijk aanvoelen dat we mochten klimmen via een smal pad tussen de bomen. Boven op de stadswallen verkregen we een prachtig zicht op de lager gelegen vestinggracht. Na een afdaling loodsten de GR-tekens ons over het sluizencomplex aan de Begijnenbeek, om nadien aan het einde van de stadswallen, via een stel trappen een asfaltweg te betreden tussen twee vijvers. We konden er de tekens waarnemen van de LF35 Kempen-Haspengouwroute, alsook de stickers van het Vlaams Compostelagenootschap. Het Grote Routepad volgend, draaiden we naar rechts, richting de Lindenmolen en de stadsring. Eenmaal voorbij de molen, kwamen we uit in de Wijngaardstraat, alwaar we verder ons richtten op de GR5 en de GR512. We staken de Eduard Robeynslaan over, de weg naar Hasselt, om dan de Bevrijdingsstraat in te gaan.

Op het eerste kruispunt gingen we links in de Steenweg op Papenbroek en even later ter hoogte van een kapelletje met twee lindebomen, rechtsaf op een aardeweg. We dienden deze weg te volgen tot aan het Kloosterbergbos, om aldaar een dalende holle weg in te gaan. Even verder splitste de holle weg en volgden we de linkse tak om op die manier de 57 m hoge Kloosterberg te beklimmen. Boven gekomen hielden we links, via een weg welke omheen de Kloosterberg ging om uit te komen ter hoogte van een asfaltweg, voorzien van een verkeersspiegel, met name de Reustraat. We kregen er de aanduiding te zien dat we ons bevonden op het Mierenberg Wandelpad. Tevens verkreeg onze wandelroute hier het gezelschap van de Streek-GR Hageland. We wandelden rechts verder in de Reustraat om nadien de N2, de Leuvensesteenweg over te steken. Aan de overkant stapten we verder in de links gelegen Galgeveldstraat, tot waar deze weg een bocht maakte naar rechts. Daar gingen we rechtdoor op een stijgende holle kasseiweg, gevolgd boven op de Galgenberg, door een wandeling van zowat 1 km over de kam van deze berg, ondertussen een gedeelte volgend van het Prinsenbos Wandelpad.

Gekomen ter hoogte van de Prinsenbosstraat ging het naar rechts tot net voorbij het pand nr. 103, we passeerden er de toegang tot de stoeterij Princebosch. Net voorbij het pand bevond zich een kapelletje ter hoogte van Grootveld, waar we links afdraaiden. We wandelden omheen de stoeterij en voorbij de gerestaureerde Puthoeve. In de verte konden we rechts even een glimp opvangen van de Basiliek van Scherpenheuvel en links in de verte via een doorkijkje tussen de bomen, het metershoge H. Hartbeeld van Assent. We bereikten nadien een kruispunt van veldwegen, de Steensel. Even voordien hadden we herhaaldelijk op de weideafsluitingen de rood-witte markeringen gezien van de GR5 en GR512, alsook de vertrouwde blauw-gele stickers welke een Via aanduiden, richting Santiago de Compostela. Op de plek geheten Steensel, scheidden de trajecten van de GR5 en de GR512, bijgevolg gingen we rechtsaf in een holle weg, de Roeterstraat, de rood-witte tekens volgend van de GR5. Het volgende kruispunt met de Frans Smeyersstraat gebood ons links te houden, om kort daarna aan de hoeve met nr. 76, rechts te gaan in de Akkerstraat. De Akkerstraat volgden we tot aan het kruispunt met de Groenstraat, welke we links opgingen. We kregen er enkele wandelbordjes te zien dat we de Bos-broek-heuvelroute bewandelden, alsook het SJB-pad.

We veranderden nogmaals van wandelrichting ter hoogte van het pand nr. 59, om rechts een graspad te volgen tussen weideafsluitingen. We kregen nu pas echt goed zicht op de Basiliek van Scherpenheuvel. We bereikten vervolgens de drukke Diestsestraat, de N10, welke we dienden te dwarsen. Aan de overzijde ging onze tocht verder via een veldweg, die ons liet klimmen tot op een kruispunt van veldwegen. We wandelden Spordel links in, stapten voorbij een voetbalveld en kwamen op het kruispunt van de Parkstraat met Spordel. Hier hielden we even een rustpauze om te genieten van een kopje koffie in café Duivenlokaal. We bevonden ons inmiddels in het centrum van Scherpenheuvel. Toevallig konden we er enkele tractoren bewonderen, welke op weg waren om te worden gezegend. Tijdens deze rustpauze werd onderling besloten om niet de volledige wandeling van 28,7 km af te werken, doch gebruik te maken van een mogelijkheid de tocht in te korten tot 20,8 km. We zouden dus op het punt waar we waren aangekomen, nadien een andere route nemen. Na onze rust- en drankpauze gingen we opnieuw op weg.

We bleven vervolgens de GR5 volgen via de Parkstraat en dat over een mooi wandelpad, dat even verder aansluiting vond op een wandel- en fietspad op een voormalige spoorwegbedding, welke we uiteraard naar rechts opgingen. Geruime tijd later kwamen we aan ter hoogte van de Steenweg Diest en dat via de tot nog toe gevolgde Bredeveldstraat. Aan de overzijde konden we onze wandeling verder zetten via de oude spoorwegbedding om op die manier te arriveren ter hoogte van de Maagdentoren. Jammer genoeg bevond dit bouwwerk zich in de steigers wegens restauratie. Ter hoogte van deze toren verlieten we het traject van de GR5 om via een metalen brug de Demer over te steken. Enkele meters voorbij de brug, volgden we de dijk naar rechts. Deze Demerdijk dienden we vervolgens over zowat 2,5 km te bewandelen, tot we een asfaltweg bereikten naast de spoorweg. We gingen linksaf om wat verder op een splitsing nagenoeg rechtsomkeer te maken en via een brug over de spoorweg Aarschot-Diest te stappen.

Over de spoorweg sloegen we rechtsaf in de doodlopende Spoorwegstraat en wonnen aan hoogte. Wat verder ging de weg over in een smal pad evenwijdig met de sporen om 300 m verder van de sporen weg te draaien en het Grasbos in te gaan via een stijgende brede holle weg. We kwamen zo terecht in de Hellestraat welke uitmondde in de Broekstraat, die we naar rechts diende in te gaan tot aan de Turnhoutsebaan. Aan de overzijde stapten we verder via een zandweg. Later ging het via de openbare weg langs de Diestsersestraat en de Lazarijstraat tot aan de N29. We troffen er opnieuw de GR561 aan en staken de weg over. We gingen over korte afstand naar links tot aan de achterzijde van het station van Diest, om dan via de voetgangersbrug de sporen over te steken en aan te komen aan de voorzijde van het station. Meteen het eindpunt van deze wandeltocht. Alvorens de terugreis aan te vangen, hielden we nog even halt in het Spoorcafé van Diest. We eindigden onze tocht uiteindelijk na exact 29187 stappen, goed voor 22,76 km. We waren iets meer dan vijf uur onderweg.”

151: Turnhout, Zondag 14 maart 2010, 20,8 km. (2981,111 km.)

De tocht waaraan we toen deelnamen, werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 14/03/2010 – 2300 Turnhout (Antwerpen), Marsen van Turnhout, 4-7-12-20-30 km. A.W.S.V. Turnhout vzw. Start: Sint-Jozefcollege. Deze prachtige wandeling leidt je via het kanaal Dessel-Schoten, langs landelijke, bosrijke en rustige wegen door de mooie omgeving van Turnhout. Volgende stukjes puur natuur vind je op het parcours: Stoktse heide, het Looy, Boones Blijk, Dombergbos.’ Na afloop van deze georganiseerde wandeltocht, schreven we nog dezelfde avond een verslag, met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 19:56 uur.

“Vandaag namen we nog eens deel aan een busreis, georganiseerd door onze wandelclub De Kwartels. Deze morgen, omstreeks 07:15 uur, verlieten we het grondgebied van Assenede, om ons te begeven in de richting van Turnhout. Aldaar verzorgde de plaatselijke club, de AWSV Turnhout, een wandeling onder de titel Marsen van Turnhout. Plaats van inschrijving was gelegen in het Sint-Jozefcollege aldaar. In het Marching boek konden we reeds op voorhand een voorproefje lezen van wat ons te wachten stond aan puur natuurgebied: Stoktse Heide, het Looy, Boones Blijk, Dombergbos, ... Dit alles, voorzien van een regenvrije hemel en we zouden gegarandeerd een prachtige wandeling beleven. Toen we omstreeks 08:30 uur de twee ruime startzalen bereikten, was er reeds veel volk op wandel. We namen dan ook eerst de gelegenheid te baat om een hapje te eten en een koffie te nuttigen, alvorens op weg te gaan. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 7, 12, 20 en 30 km. Gelet op het uur van de terugreis, kozen we vandaag voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,8 km. Onderweg zouden we twee controleposten aandoen, waarvan de eerste zich eveneens situeerde op de startplaats.

Het eerste gedeelte van het parcours, met name 7,2 km, zou ons terug naar de plaats van vertrek leiden. We verlieten het Sint-Jozefcollege en bij het verlaten van dit complex, troffen we een eerste splitsing aan. Naar links ging het voor de 7 km en een eerste maal voor de 12, 20 en 30 km, naar rechts voor de 5 km en een tweede maal voor de 12, 20 en 30 km. Bijna onmiddellijk troffen we de eerste rood-witte markeringen aan van de GR565 (Antwerpen - Bladel), alsook het bord van de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Via een kleine tunnel ging het onder de drukke weg door, waarbij we aan de andere zijde werden verwend met een prachtig stuk heide- en bosgebied. De blauwe pijlen van het Looypad en tevens de Binkenroute (een fietstraject van 59 km), fungeerden hier als gids. Het ging via een brede, rustige dreef verder tussen de talrijke berken. Een rechts gelegen kasteel in de verte trok even de aandacht. In deze rustig te bewandelen dreef, troffen we even verder een tweede splitsing aan, waarbij de 12 km wandelaars hun weg rechtdoor vervolgden, terwijl de 7, 20 en 30 km links afsloegen. Een pad liet ons ook hier verder genieten van deze prachtige natuuromgeving.

Op die manier verlieten we het grondgebied van Turnhout, om bij de uitgang van het bosgebied, Vosselaar te betreden. Een groen bordje, vermeldende Rondom Vosselaar (40 km) trok even de aandacht. Er volgde nu een stukje openbare weg, waarna we al heel vlug opnieuw het bosgebied introkken, om op die manier alweer een rustige wandeldreef voorgeschoteld te krijgen. Even verder bereikten we een stukje asfalt, alwaar in de berm op een aantal houten planken, de diverse wandel- en fietsroutes in de omgeving waren aangeduid. Op die manier kon je een duidelijke keuze maken uit het rijke aanbod aan trajecten, duidelijk voor elk wat wils. Een bankje in de onmiddellijke nabijheid liet het zelfs toe even tot rust te komen om erover na te denken, welke route te kiezen. Gelukkig was dit probleem niet weggelegd voor ons, vermits we slechts de uitgepijlde route dienden te volgen. Het ging dus verder naar rechts, waarbij we het Vossepad (8 km) volgden, alsmede de Streek-GR Kempen en even verderop de Achtzalighedenroute (53 km). Een nooit geziene keuze aan wandel- en fietsomlopen.

Heel even nog ging het rechtdoor, waarbij het door ons gevolgde pad uitmondde ter hoogte van het kanaal Dessel - Schoten. Meteen rechtsaf, waarbij de oever van het kanaal over geruime afstand kon worden gevolgd. Op die manier trokken we rustig verder in de richting van het Sint-Jozefcollege, waar we even later konden genieten van een eerste pauze tijdens de wandeling. We konden meer dan tevreden terugblikken op het eerste stukje wandelparcours. Tijd dus voor een versterking van de inwendige mens. Na een eerder langere pauze, trokken we via dezelfde weg opnieuw op pad, om aan de eerste splitsing, ditmaal naar rechts te gaan. Er volgde even een klein gedeelte van het parcours doorheen een woonzone, waarbij we opnieuw de GR565 volgden, alsmede het Looypad en de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Een volgend aanwijsbordje HEEN, liet ons kennen dat we later waarschijnlijk via dit traject terug naar de startzaal zouden komen. Even verder bereikten we de jachthaven van Turnhout, waar we onder de indruk waren van de Nieuwe Kaai.

Volgens een lokale inwoner, werden hier grote werkzaamheden uitgevoerd en werd de hele omgeving drastisch vernieuwd, wat zich ook liet merken aan de talrijke nieuwe handelspanden. Het ging de weg over, om te wandelen langsheen een oud fabriekspand, waar ook blijkbaar nog grote werkzaamheden werden uitgevoerd. Een rustig uitziend en doodlopend wegje, bracht ons tot aan een rechts gelegen plankenvloer. Hier ging het doorheen een soort moerassig gebied, waar we dankzij het houten looppad, boven het water konden wandelen. Dit pad mondde uit ter hoogte van de spoorweg, waar we linksaf dienden verder te wandelen, opnieuw in de richting van het kanaal Dessel - Schoten. De 5 km wandelaars, gingen hier trouwens rechtsaf. Op de ietwat verhoogde berm langsheen het spoor, trokken we zo verder, om even later uit te komen ter hoogte van de restanten van de vroegere spoorbrug over het kanaal. Een informatiebord liet ons kennen dat hier vroeger een spoorlijn liep in de richting van Nederland.

Deze zogenaamde IJzeren Brug, zou later opnieuw worden opgebouwd, waarbij we reeds een afbeelding van de nieuwe plannen konden bekijken. We volgden de oever van het kanaal naar rechts, tot aan de brug over het kanaal. Dit brugje deed ons enigszins denken aan de typische Hollandse brugjes over de grachten. We staken de brug over om aan de overkant een links gelegen aardeweg te volgen. Hier opnieuw de Binkenroute (59 km), de Binkenroute Verkorting (27 km) en de LF35 Kempen Haspengouwroute. Even verder kondigde zich een splitsing aan, waarbij ditmaal de wandelaars aan de 12 km hun weg rechtdoor vervolgden, terwijl de deelnemers aan de 20 en 30 km, een rechts gelegen oude spoorwegbedding opgingen. Hier zaten we meteen op het traject van het Bels Lijntje (33 km) en de Landlopersroute (55 km). Volgens plaatselijke info betrof deze spoorwegbedding de vroegere spoorverbinding met het Nederlandse Tilburg. Ook al kreeg deze lijn een Belgische naam, toch verliep voorheen het grootste gedeelte van het traject op Nederlands grondgebied.

We dwarsten even later een drukke weg, om het Bels Lijntje verder te volgen tot aan de ingang van het Clarissenklooster. Aldaar werden we attent gemaakt op de te kruisen drukke weg, waarna we aan de overzijde een lange en brede dreef ingingen. We volgden er de aanwijzingen van de Vennenwandeling. Er volgde een prachtig en rustig natuurgebied, waarbij we afwisselend bossen kregen te verwerken, alsmede een stuk open veld. Hier konden we zien dat men grote werken aan het uitvoeren was, waarbij tal van bomen dienden te wijken. Een watergebied maakte het genot nog groter. Ook de zon, die pogingen deed om door te breken, gaf meteen een lentegevoel dat zalig was om te ervaren. Heel even kregen we wat verderop een modderig stukje te verwerken, waarbij we even dienden te laveren tussen de groeven van landbouwmachines. Doch dit was slechts van korte duur, waarna we een brede dreef verkregen, die ons uiteindelijk liet aankomen ter hoogte van de Schuur gelegen in de Klein Engelandhoeve. Hier namen we even de tijd om te eten, maar vooral om te genieten van het interieur van dit gebouw.

Het tweede gedeelte van de wandeling zat erop na 8,1 km. Ondertussen waren we 15,3 km ver. Restte ons nog een laatste stukje wandeling van 5,5 km. We verlieten de Schuur, om even de drukke weg naar rechts te volgen, tot aan het eerste kruispunt, waar we een links gelegen wegje insloegen. Hier volgden we terug de Landlopersroute, tot aan een splitsing, enkele honderden meters verder. Hier vervolgden de dapperen aan de 30 km hun weg rechtdoor, terwijl de 20 km wandelaars, rechtsaf sloegen en opnieuw de oude spoorwegbedding volgden. Enkele bekende borden trokken de aandacht: Bels Lijntje, LF35 Kempen Haspengouwroute en Binkenroute. We trokken langsheen dit rustige betonbaantje, waarbij we echter jammer genoeg de eerste druppels voelden neerkomen. Gelukkig zag de lucht er dreigender uit dan hij was, aangezien de regen van korte duur was. Na een eindje de spoorbedding te hebben gevolgd, bereikten we een bredere verharde grindweg, die ons liet wandelen langsheen enkele villa's, die wat verscholen lagen in hun domein.

Even verder ging het scherp linksaf, waarna we wat later een uniek gebouw konden bekijken, voorzien van een al even imposant wapenschild boven de toegangspoort. Stilaan ging het in de richting van een verkaveling in aanleg, waarbij een voorlopig verharde weg diende te worden gevolgd. In de verte zagen we reeds de hoogbouw aan de Nieuwe Kaai. Zo bereikten we opnieuw de jachthaven, ditmaal aan de overkant. We volgden over korte afstand opnieuw de oever van het kanaal, tot aan het kleine bruggetje, dat ons liet oversteken. Alzo bereikten we opnieuw de woonzone van dit gedeelte van Turnhout. Logischerwijze, ontmoetten we even later het bordje TERUG, wat ons te kennen gaf, dat het nu regelrecht in de richting van de startzaal ging. Wat later konden we dan ook tevreden de aankomstlijn overschrijden. Uiteindelijk bleek dat vandaag 1142 wandelaars hadden deelgenomen aan deze Marsen van Turnhout.”

Ook in onze wandelboekjes lieten we enkele eerste indrukken na, kort na afloop van de wandeling. Ziehier alvast wat daarin werd genoteerd: ‘K: Wandeling via bos, Bels lijntje en door Vosselaar en Turnhout. Veel natuur. Fris en droog. Goed verzorgd. J: Busreis met de Kwartels naar Turnhout. Mooie tocht doorheen Vosselaar en Turnhout. Heide, bos en oude spoorbeddingen.’