302: Knokke, Woensdag 16 juli 2014, 22,558 km. (6123,937 km.)

“Een luswandeling met start in Knokke en die werd beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2. In deze wandelgids werd de tocht als volgt omschreven: ‘Op zoek naar een verhaal van verzanden, inpolderen en ontpolderen’. De voorziene lengte van het parcours bedroeg 20,7 km en ging van start op de parking van het Zwin in de Ooievaarslaan te Knokke-Heist. Er was echter een alternatieve startplaats voorzien op het marktplein van Sint Anna ter Muiden, waaraan we de voorkeur gaven. Tijdens het verloop van deze dagtocht zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Uilenspiegel, alsook het LAW5-1 Deltapad en het LAW11 Grenslandpad. Nadat we ons voertuig hadden geparkeerd op de aangewezen startplaats en na een hapje voor onderweg, konden we bij een fel blauwe hemel van start gaan. Ter hoogte van het marktplein van Sint Anna ter Muiden, konden we al onmiddellijk de eerste foto’s nemen, onder andere van de kerk met een wel bijzondere platte toren. Vanaf de start van onze wandeling volgden we het traject van de Streek-GR Uilenspiegel alsook van een lokale wandelroute, de Zwinroute. Aan het einde van het marktplein gingen we dan ook naar rechts via de Junkvrouw Geilstraat, omheen een deel van het dorp, om even later naar links de dorpskern te verlaten.

Een smalle asfaltweg tussen ontelbare knotwilgen, leidde ons naar een driehoekig pleintje zowat 750 m verder, alwaar we even rechtsaf gingen en onmiddellijk een veldweg kozen naar links. Op die manier aan de Kleine Paspolder gekomen hadden we de keus, de veldweg links voorbij de dijk of wandelen boven op de dijk. Het laat zich raden dat de keuze snel was gemaakt, met als gevolg schitterende vergezichten van uit de hoogte. Op het einde van de polder stapten we in de richting van de grenspaal 362 om dezelfde richting verder te volgen op Belgisch grondgebied. Even later wandelden we langs een mooi watergebied om nadien de Reigaartsvliet over te steken. We kwamen even later aan ter hoogte van de weg naar Retranchement, ondertussen een deel bewandelend van de Riante Polderroute. Aan de overzijde volgden we de grasberm naar rechts en wat later het fietspad, om nadien schuin links de weg te verlaten voor een wandeling van 3 km langs de Willem-Leopoldpolder. Hier hadden we opnieuw de keuze, ofwel links beneden op een grasweg onder de knotwilgen, boven op de dijk op een graspad of rechts beneden via een kiezelweg langs de akkers. Op het einde van de dijk arriveerden we ter hoogte van de zogeheten Internationale Dijk.

We gingen de dijk op en konden beginnen aan een tocht van zowat 1,5 km via een aangenaam aanvoelend schelpenpad. Dat het er af en toe druk kon zijn, dat konden we snel ervaren vermits langs deze dijk ook de Kust Fietsroute LF1b verliep. We kregen er een prachtig zicht over de Willem-Leopoldspolder. Langzaam vorderden we richting Nederlandse grens. Onderweg konden we via een trap naar links de hoger gelegen dijk beklimmen, om daar te genieten van een uniek uitzicht over het Zwin, de duinen en Zwinbosjes en zelfs in de verte Cadzand-Bad. Nagenoeg op het einde gekomen van de Internationale Dijk, draaide de Streek-GR naar links langs het fietspad van de Kanaalweg tot aan een afslag. Daar verlieten we definitief het traject van de Streek-GR om dit in te wisselen voor het parcours van het LAW5-1 Deltapad. We kregen dus voortaan wit-rode markeringen om te volgen. We staken de Kanaalweg over, om via een trap en vervolgens een brugje het afwateringskanaal over te steken, en dit onmiddellijk naar rechts te volgen via alweer een schelpenpad. Even verderop ging het links via trapjes naar de hoge vesting, om aldus een aarden dijk te bewandelen. We konden een voormalig vooruitgeschoven verdedigingswerk bekijken. Wanneer we de Molenstraat bereikten, daalden we af richting molen om vervolgens uit te komen op het marktplein van Retranchement.

We kregen er de aanduidingen in het oog inzake de Uilenspiegel Route voor autoverkeer, doch meer nog, het terras van ‘De Parlevinker’, waar heel wat wandelaars en fietsers in het zonnetje genoten van een verfrissend drankje. We besloten dan ook om hetzelfde te doen en even te genieten van een rustpauze. Na deze wat langere onderbreking waren we klaar om onze wandeltocht verder te zetten. Ter hoogte van het marktplein wandelden we rechtdoor de Zwinstraat in, om voorbij hotel Het Zwin, een links gelegen kasseiweg op te gaan. Deze kwam uit op het Wallenpad, dat kronkelde langs een afwateringskanaaltje. Ter hoogte van een splitsing gingen we rechts via een brugje naar de vestingdijk aan de overzijde. Later daalden we de dijk af om een asfaltwegje naar rechts te volgen, we verlieten met andere woorden het Wallenpad. Aan een volgende T-splitsing gingen we andermaal rechtsaf en gingen zo voorbij de restanten van de Terhofstedemolen. Eenmaal het einde van de dijk bereikt, bogen we naar rechts tot aan de brug over het Uitwateringskanaal naar de Wielingen. Voorbij de brug staken we de Kanaalweg over om de berm af te dalen. We wandelden zowat 400 m naar links via een wandelpad langs de grens, om dan rechts de Kanaalweg te verlaten. Even later, gekomen ter hoogte van een tweede veerooster, beklommen we naar links opnieuw de dijk.

We hadden daar een schitterend uitzicht op de Zwinpolder links en rechts op de Kleine Paspolder. Na een brede bocht kwamen we ter hoogte van een afslag, alwaar we linksaf gingen en vervolgens de hoofdweg naar Sluis bereikten. Ongeveer 200 m verder naar rechts staken we deze weg over, om aan een haag een voetpad in te gaan dat langzaam de wallen opging. Over een afstand van ongeveer 2,5 km bewandelden we nu de vestingen om aldus omheen Sluis te draaien. Vanuit alle hoeken keken we nu neer op het centrum en zagen het belfort en de molen. Aan de Zuidpoort van de vestingen dienden we af te dalen en konden daar van nabij restanten van de vesting bekijken. Hier konden we in de omgeving nog even bijtanken in de Molen van Sluis, waar we behalve een frisdrankje, ook konden genieten van de drukte van de bezoekers aan Sluis. Even later gingen we via een stel trappen opnieuw de vestingen op om later voor het laatst af te dalen tot aan het kanaal naar Damme. We volgden de vaart naar links om via een brug de overkant te betreden. Bezijden de weg noteerden we de aanwezigheid van de Noordzee Route LF1a en de Maerlant Route van 52 km, terwijl we ons inmiddels bevonden op het traject van het LAW11 Grenslandpad.

De vaart verder naar links volgend, wandelden we tot aan de grens. Hier verlieten we het verloop van het kanaal, om rechts een smalle weg te kiezen, welke parallel verliep met de ringweg (N253), waar we even voordien waren onder door gegaan. Stilaan naderden we opnieuw het marktplein van Sint Anna ter Muiden, doch alvorens huiswaarts te keren, hielden we nog even halt ter hoogte van d’ Ouwe Schuure, een hotel-restaurant, waar we buiten nog even konden genieten van een koel drankje. Na deze ontspannende afsluiter, staken we de N253 over om op die manier het marktplein te vervoegen. We eindigden deze zonnige wandeltocht na exact 29682 stappen, goed voor in totaal 22,558 km.”

288: Dreef, Zondag 09 maart 2014, 23,2 km. (5789,279 km.)

“Een zonnige zondagochtend is altijd een goede reden om de wandelschoenen aan te trekken, vooral wanneer de natuur wenkt. Voor vandaag kozen we een wandeling, beschreven in de ‘Dagstappergids Antwerpen 2’. Het ging dan ook vrij vroeg richting Dreef, gelegen op een boogscheut van de Nederlandse grens. Een tocht, volgens de wandelgids, goed voor 23,2 km, althans wanneer werd geopteerd voor de zomerroute. We vonden zo vroeg op de dag dan ook gemakkelijk een parkeerplaats ter hoogte van de frituur aan het bedevaartsoord. Na een broodje voor onderweg gingen we dan ook op pad. We volgden de hoofdweg Dreef naar rechts, waarbij we vrijwel meteen de aanduidingen vonden van de Taxandria route, een traject voor gemotoriseerd verkeer en de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen. Het ging rechtsaf de Markweg in om algauw de Mark over te steken. We wandelden verder langs een vrij rustige landelijke weg tot aan de N14. Aan de overzijde van deze drukke weg volgden we een veldweg, richting Domeinbos De Elsakker. We betraden even later dan ook het domein via de mooie, maar vooral kaarsrechte Polderdreef.

Op die manier bevonden we ons op het Smokkelpad. In het bos dienden we voortdurend te veranderen van richting en kwamen we langs diverse kruispunten van bospaden. Gelukkig hoefden we slechts de geel-rode markeringen te volgen, tot we uiteindelijk het Domeinbos opnieuw konden verlaten. Een veldweg leidde ons vervolgens tot op de weg Meerle-Chaam. We dwarsten vervolgens de weg en dienden aan de overzijde een betonweg te volgen, even later zelfs een smallere weg richting gehucht Oosteneind. Onderweg waren we getuige hoe de velden werden voorbereid op het nieuwe seizoen van zaaien en planten. Een driehoekig pleintje met kapelletje lieten we rechts liggen en wandelden linksaf in de richting van een stukje bos. Ter hoogte daarvan hielden we links aan en volgden het pad naast het bos. Eenmaal het bos voorbij kwamen we in een open vlakte en bevonden ons op Nederlands grondgebied. Enkele honderden meters verder hadden we de keuze tussen de zomerroute of de winterroute.

Volgens de wandelgids was de zomerroute niet toegankelijk van 15 november tot en met 15 maart, doch we waagden het er toch maar op, de eerste route te kiezen. Linksaf dus in plaats van rechtsaf. Het ging dus via een veldweg over de Oude Loop, om wat verderop een rechts gelegen graspad te bewandelen. Links kregen we in de verte een wateroppervlak te zien, duidelijk in trek bij tal van vogels. Uiteindelijk mondde de grasweg uit op de weg Ulicoten-Chaam. We troffen er een arduinen zitbank aan, voorzien van een gedicht en maakten dan ook van de gelegenheid gebruik er even lunchpauze te houden. Nadien vervolgden we onze weg naar links tot op het kruispunt met de Bredase Weg en draaiden rechtsaf richting Baarle-Hertog. Het ging voorbij de zogeheten Keyzershoeve, waar ooit Napoleon zou hebben verbleven, om wat verderop de links gelegen Goordijkstraat in te gaan. Op die manier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. Via enkele woonstraten ging het nu richting centrum van Chaam, waarbij we uiteindelijk de drukke Ulicotenseweg bereikten.

We dienden vervolgens te wandelen tot aan de links gelegen Beckershaegen, doch kregen via de wandelgids een hint, dat even verder rechtdoor we enkele horecazaken zouden aantreffen. Zo bereikten we dan ook het Sport-Café De Loco in Chaam, alwaar we buiten op het terras even konden genieten van de zon en bovendien een lekker kopje koffie. Nadien keerden we op onze stappen terug tot aan Beckershaegen. We wandelden doorheen een woonwijk, tot we links de Kapelweg dienden te volgen, een smal paadje dat ons leidde langsheen een rozenkwekerij. Het pad werd opnieuw verhard en ging richting Meerleseweg. We staken de weg over en vervolgden via het Kleipad. Enkele asfaltwegen verder bereikten we de Heistraat, een aardeweg met fietspad. Hier hadden we de keuze, ofwel gewoon rechtdoor de aardeweg volgen, ofwel 200 m verder linksaf via enkele bospaden. We opteerden voor de tweede mogelijkheid en betraden op die manier de Baronie van Breda, Strijbeekse Heide. Nadien bereikten we open terrein en kregen zicht op het Langven.

Een klappoortje links gaf toegang tot het beschermde gedeelte van het Langven. Hier dienden we een slingerend paadje te volgen, waarbij het even verkeerd ging. Vermoedelijk hadden we een afslag over het hoofd gezien, waardoor we even de verkeerde richting waren opgegaan. Het spoor enigszins kwijt, namen we een andere weg in dezelfde richting, tot we geruime tijd later, opnieuw het juiste traject vonden ter hoogte van de Bergweg. Eigenlijk hadden we niet zoveel omweg dienen te wandelen. Ter hoogte van de Bergweg ging het opnieuw via een klappoortje langsheen een rechts gelegen vijver. We volgden hierbij een gedeelte van het Smokkelpad. Wat verderop verlieten we terug het beschermde gebied en volgden een brede aardeweg, langsheen een enorme zwerfkei, met daarin een gedicht gebeiteld. We naderden zo de eerste huizen van Strijbeek, om langsheen de Sint-Hubertuskapel te komen. We bemerkten daarheen dan ook de wit-rode markeringen van het LAW 11 (Langeafstandswandelpad) en de geel-rode tekens van de Streek-GR Kempen.

Stilaan was de cirkel rond. Voorbij de Sint-Hubertskapel namen we een links gelegen doodlopende weg, welke vervolgens overging in een grasweg. We wandelden voorbij een klein Sint-Isidoruskapelletje en bereikten vervolgens opnieuw de openbare weg ter hoogte van de Markbrug. We staken de brug over en volgden een tijdje het verloop van de rivier, tot we opnieuw het grondgebied van België betraden. Een tweetal bomen staan er symbool voor de grensoverschrijdende samenwerking tussen beide landen. Meteen bereikten we de brug waar we vroeger op de dag de wandeling waren begonnen. Terug aangekomen in Dreef, stelden we vast dat alle terrasjes overvol zaten, zodat ons geen andere keuze bleef, dan terug huiswaarts te keren en onderweg een kleine halte te houden op de parking van de autosnelweg. Zo kwam dan ook een einde aan een zonnige wandeldag bij de noorderburen.”