514: Zoersel, Zaterdag 15 oktober 2022, 18,3 km. (10.213,768 km.)

“Een wandeltocht beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht gaat gedeeltelijk via het traject van de GR5 en de GR565. Diverse afstanden kunnen worden gekozen. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we de parking gelegen in de Boshuisweg te Zoersel, alwaar we kort daarna omstreeks 10:15 uur konden van start gaan, weliswaar voorzien van lichte regenval. Vanaf de parking volgden we de rood-witte tekens van de GR565 schuin links tussen de bomen tot aan het Boshuisje. Daar troffen we een kruising aan van drie GR-paden, de GR5, de GR565 en de Streek-GR Kempen. We stapten er rechtdoor, ditmaal op het traject van de GR5, het Zoerselbos in. Een smal kronkelend bospaadje liet ons genieten van de talrijke paddestoelen in het bos, waar we diverse kleuren konden onderscheiden: zwart, licht bruin, rood, grijs, enz. De varens waren inmiddels donkerbruin gekleurd en de geur van een nat bos was treffend. Na zowat 1 km naderden we een woning, waar links een betonweg begon. We hielden er de richting rechtdoor aan, op een brede aardeweg, de Hallesstraat. Net voor een bocht naar rechts, ging het haaks linksaf op een grindweg, de Lage Weg. Nog steeds wandelden we door het Zoerselbos, tot we wat verder langs de bosrand stapten. Ter hoogte van de links gelegen straat Hooidonkeinde, draaiden we rechts een smal boswegje in.

We vertoefden nu even tussen uitgestrekte weiden, om omstreeks 11:00 uur bezijden het paadje een picknickbank aan te treffen. Ondanks wat motregen, konden we er toch genieten van een broodje. We begaven ons opnieuw op weg en overschreden via een klein brugje de Grote Schijn. Op het einde van het paadje kwamen we op een T-kruising, alwaar we linksaf een brede aardeweg kozen. Deze weg mondde uit ter hoogte van een bocht op een betonweg, Medelaar, om er rechtsaf de weg op te gaan. Even verder verlieten we Medelaar aan de eerste zijstraat links, Kleine Medelaar. Dit smalle landelijke wegje liet ons voorbij Sanatur gaan, een zogeheten doe-mee-boerderij, om nadien uit te komen op de drukke Kwadestraat, de weg van Sint-Antonius-Zoersel naar Halle. Gelukkig dienden we deze gevaarlijke baan slechts over korte afstand naar links te volgen, om aan de T-kruising met Medelaar rechts te kiezen en nadien in de bocht naar links de weg te verlaten. Rechts van de weg bevond zich een kapelletje van O.-L.-V. van Lourdes, waar we een fietspad konden opgaan dat leidde naar de even verder gelegen Bloemenwijk. Het fietspad eindigde dan ook opnieuw op de openbare weg, de Wandelweg. Een brede asfaltweg tussen de nieuw gebouwde woningen. We draaiden de Wandelweg links op en maakten uiteindelijk een ruime lange bocht naar rechts, tot we linksaf konden via de Kleine Wandelweg.

Op het einde van de Kleine Wandelweg, ging onze tocht verder via een grindpad links, de Liersebaan, dat zowat 300 m verder passeerde voorbij de toegang tot het gemeentepark Halle Hof. We sloegen rechts het smalle wandelpad in en kwamen terecht aan het eigenlijke kasteel Halle Hof, voorheen het gemeentehuis en op de dag van vandaag een exporuimte. We maakten er een ommetje omheen het statige gebouw doorheen een deel van het park. Op een van de talrijke zitbanken konden we er omstreeks 12:20 uur overgaan tot het nuttigen van een middagmaal. Gelukkig was ondertussen de regen verdwenen en deed de zon moeite om door de wolken heen te breken. Na een korte rust- en eetpauze kwamen we nadien opnieuw op dezelfde plaats aan, bezijden het Halle Hof. We verlieten via dezelfde weg het gemeentepark en volgden rechtsaf verder de grindweg van voorheen. Enkele honderden meters verder kruisten we de gevaarlijke Eikenlaan, om aan de overzijde verder te gaan op de Lemmekensbaan, teneinde deze over zowat 1,3 km te volgen, tot aan een toegangspoortje rechts, om het bos in te gaan. Hier weken we een eerste maal af van het geplande parcours en wandelden rechtdoor verder op de Lemmekensbaan, nog steeds een brede aardeweg in het bos.

Op het einde van de Lemmekensbaan kwamen we op het kruispunt met de Kantonbaan, inmiddels op het grondgebied van Ranst, net aan de bekende Antitankgracht. We draaiden op het kruispunt rechts de brug over de gracht over en hielden er even halt aan de rand van het bos op een rustplaats. We hadden reeds bemerkt dat we ons nu bevonden op het Renier Sniederspad, dat we vanaf hier een tijdje zouden bewandelen. Na even halt te hebben gehouden, kruisten we de weg en begaven ons op het smalle grindpad, rechts naast de Antitankgracht. Het einde van het grindpaadje kwam uit op een kasseiweg, de Goorstraat, die we naar links indraaiden en die ons voorbij het fort van Oelegem liet gaan. Jammer genoeg niet toegankelijk wegens overwinteringsplaats voor vleermuizen. Een eindje voorbij het fort, dienden we dan via een brug links de Antitankgracht over te steken en de Knodbaan op te gaan, op het traject van de GR565. Echter, omwille van het ondertussen verschenen zonnetje, weken we nogmaals af van het geplande parcours en stapten er rechtdoor verder, eveneens via de Knodbaan, om ter hoogte van de eerste bocht, rechtsaf een brede dreef in de gaan, welke leidde naar het kasteel Vrieselhof. De dreef mondde uit net over een klein brugje voor de kasteeltuin. We volgden het wandelpad links van het kasteel om er over te gaan tot een langere wandelpauze op het terras van taverne-restaurant Remise. We waren dan ook reeds de klok van 14:15 uur voorbij om een eerste kopje koffie te nuttigen.

Een klein uurtje later begaven we ons terug naar de brug over de Antitankgracht en draaiden er rechts de Knodbaan in, waar we het traject van de GR565 zouden volgen tot op het einde van de wandeling. Na zowat 350 m de Knodbaan te hebben gevolgd, draaiden we links een aardeweg op, de Gescheurde Heide, op weg naar de Halse bossen. We kozen even later de eerste bosweg rechts die leidde naar een vijver, om daar linksaf te draaien. Het GR-pad in het oog houdend veranderden we vaak van richting, om na veel draaien en keren een kruispunt van boswegen te vinden ter hoogte van de Kantonbaan. We konden er even overgaan tot een late picknick omstreeks 15:40 uur. Na een kort oponthoud ging het aan de overzijde van de weg op een wandelpad naast een aardeweg die ons even verder liet aankomen aan de drukke betonweg Liefkenshoek. We kruisten de weg en begaven ons aan de overzijde verder op alweer een smal bospad dat vrij kronkelend verliep. Tenslotte mondde het pad uit ter hoogte van een bejaardencomplex, Residentie Halmolen, waar we rechtdoor gingen tot aan een grindwegje rechts. Dit leidde naar de openbare weg, de Halmolenweg om er linksaf te gaan. We bevonden ons nu in de nabijheid van het centrum van Halle. Via de Halmolenweg, de Meester Berghmansstraat, Halle Velden en de Kerhofweg kwamen we aan de Sint-Martinuskerk van Halle.

We maakten van de gelegenheid gebruik de kerk even te bezoeken, waarna we de hoofdweg doorheen Halle rechts opdraaiden en die volgden tot we in een bocht naar rechts, rechtdoor de Peggerstraat konden opgaan. Deze 1,7 km lange weg tussen akkers en weilanden, leidde uiteindelijk terug naar het Zoerselbos, om uit te monden aan de afspanning In de Wandeling, met rechtdoor de Boshuisweg. Restte ons nog enkele honderden meters grindweg tot we opnieuw de plaats van vertrek, nabij het Boshuisje konden aantreffen. Ondertussen betere weersomstandigheden dan bij het vertrek van deze tocht, konden we om 17:30 uur de modderige wandelschoenen wisselen voor proper schoeisel en de terugreis aanvangen.”

343: Ranst, Zaterdag 23 mei 2015, 20,367 km. (6990,881 km.)

“Vandaag stond een kennismaking op het wandelprogramma, met een tweede wandelnetwerk in Vlaanderen, met name ‘Kempense Hoven’. Online hadden we voorheen een parcours uitgestippeld, dat van start ging ter hoogte van het wandelknooppunt 71, gesitueerd ter hoogte van het Provinciaal Domein Vrieselhof, te bereiken via de Schildesteenweg in Ranst. Na een autorit van zowat een uurtje, bereikten we de parking van het domein. Een hapje alvorens van start te gaan en natuurlijk, na het aantrekken van het juiste schoeisel, gingen we omstreeks half tien van start. Op weg naar het eerste knooppunt, slechts op korte afstand van de parking vandaan, bevonden we ons reeds op het traject van de GR565, Antwerpen – Bladel. Vanaf de eigenlijke start aan knooppunt 71, volgden we over korte afstand de Rondwandeling Vrieselhof (1,5 km). We stapten omheen het aldaar gelegen kasteel en gingen het omliggende bos in.

Enkele prachtige dreven waren voorzien van houtsculpturen en hier en daar een kleurig bloemetje. Tussen de bomen verscholen, ontdekten we zowaar een bunker, nu een vaste verblijfplaats voor vleermuizen. Eenmaal we het domein verlieten, bereikten we de openbare weg en tevens de aanduiding van een lokale fietsroute van 34 km, met name de Hendrik Conscienceroute. Die zouden we tijdens het verdere verloop van de tocht nog vaak bewandelen. Zo bereikten we knooppunt 72. We volgden over vrij korte afstand het Jozef Simonspad (10 km) en kwamen nagenoeg onmiddellijk aan het Fort van Oelegem. Uiteraard weken we even van het traject af, teneinde dit militair bouwwerk van nabij te bekijken. Jammer genoeg konden we niet naar binnen en dienden we vrede te nemen met het bekijken van de informatieborden bezijden de weg. We wandelden verder langsheen een Antitankgracht, waarover nog de restanten van een oude pantserbrug. Via een grindpad, ging het verder langsheen weiden naar knooppunt 67.

We bereikten opnieuw de openbare weg en volgden een stukje asfalt naar links, langsheen de rand van een stukje bos. Even verder kwamen we langsheen een oude hoeve uit 1841, met daarbij de aanwijzingen van het Dobbelhoevepad (8,5 km). Wandelknooppunt 68 voorbij, dienden we een druk bereden weg te volgen, met gelukkig links daarvan een kronkelend grindpaadje. Vrij snel ging het even later rechtsaf op een smalle asfaltweg tussen hoge hagen. Zo kwamen we ter hoogte van punt 58 en wandelden voor het eerst vandaag over een zandpad, richting bos. We konden nu genieten van enkele mooie bosdreven, deels voorzien van grind, soms voorzien van een laagje asfalt. Tussen de bomen door unieke doorkijkjes. Na zowat 5 km bereikten we het wandelknooppunt 60, ter hoogte van een kruispunt van bospaden en alwaar een leuke picknickbank was geplaatst. Het was stilaan tijd voor een hapje, vermits de klok ondertussen bijna elf uur aanwees.

Na deze korte lunchpauze ging het linksaf via een bospaadje richting volgende knooppunt. Amper tweehonderd meter verder bereikten we het Breeveldpad en tevens het grondgebied van Schilde. Het werd nu een tijdje huisjes kijken, of moeten we eerder het woord villa’s gebruiken. Enkele statige dreven, omringd door bos, deden ons op die manier stappen richting knooppunten 61 en 62. Aldaar bereikten we de drukke Zandhovensebaan, welke we met de nodige voorzichtigheid dwarsten. Er volgde opnieuw een korte doortocht doorheen een stukje bos, toen even later onze camera het liet afweten. Wat ook werd ondernomen om het ding opnieuw aan de praat te krijgen, het lukte niet. Noodgedwongen wandelden we dan maar verder, zonder het nemen van foto’s onderweg. We bereikten op die manier knooppunt 64.

Geruime tijd volgden we nu grindpaden doorheen stukjes bos, af en toe langsheen weiland en soms via een stukje bewoonde wereld. Hierlangs was het wandelen wat minder aangenaam, vooral na de prachtige natuur voorheen. Aldus bereikten we achtereenvolgens de knooppunten 64, 01, 65 en 75. Even voorheen verkregen we een aanduiding dat het vermelde knooppunt 67 was gewijzigd naar 65. Nadien verkregen we opnieuw een aangename wandelweg doorheen het bos, gevolgd door een brede grindweg langsheen een met bloemen getooide weide. We bevonden ons hier op het Sniederspad en troffen bezijden het pad een rustbank aan langsheen de bosrand. Een ideale plek om even te rusten en vooral te genieten van het mooie uitzicht. Na de knooppunten 83 en 80 bereikten we terug de openbare weg. Slechts over korte afstand, immers vrij snel bereikten we opnieuw een zone bos.

Vanaf het punt 76 wandelden we opnieuw doorheen lange brede dreven, slechts onderbroken door het dwarsen van de erg drukke Lemmekensbaan. Stilaan ging het vervolgens via de bewoonde wereld langsheen het gemeentepark van Zoersel. Even er voorbij troffen we knooppunt 05 aan en vonden opnieuw grind onder de schoenen. Iets verderop bereikten we het grondgebied van Sint-Antonius Zoersel. We dienden opnieuw een stukje woonzone te betreden en dat is niet altijd aangenaam, omwille van de eentonigheid en vooral het vaak storende verkeer. Zo zagen we aan ons oog de knooppuntpaaltjes met nr. 13, 04 en tot slot 63 passeren. Ter hoogte van dit laatst vermelde knooppunt, ging het haaks rechtsaf, via een smal pad, richting Provinciaal Overstromingsgebied De Vorse Beemden. Onderweg daarheen namen we nog even de tijd een hapje te eten op een picknickbank langsheen het pad. Het was ondertussen bijna half twee in de namiddag.

Na deze lunchpauze vervolgden wij onze uitgestippelde route langsheen de knooppunten 06, 07 en 08, waarbij we hoofdzakelijk gebruik maakten van een woonwijk, teneinde uit te komen ter hoogte van de kerk van Halle-Zoersel. Het moet vermeld, de knooppunten situeerden zich hier heel dicht bij elkaar. Het was stilaan tijd voor een kopje koffie, of twee zelfs, welke we vonden in Café & Afterwork Hallywood tegenover de kerk. Hier konden we even genieten van wat rust, een sanitaire stop inlassen en even bekijken hoe de route verder zou verlopen. Het was twee uur in de namiddag, we hadden dus tijd zat. De volgende knooppunten, 16, 15 en 14 situeerden zich zowat binnen een afstand van tweehonderd meter en lieten ons zowat omheen de kerk wandelen. Nadien ging het verder richting wandelknooppunt 12. Vanaf dan konden we opnieuw genieten van rustige bospaden en af en toe wat zanderige ondergrond.

Na knooppunt 9 bereikten we de zogeheten Halse bossen en konden we even later terecht op het buitenterras van taverne De Stroopop. Die stopplaats kenden we nog uit het verleden, aangezien we hier ooit, naar aanleiding van een georganiseerde wandeltocht, een pauze hadden ingelast. Na een verfrissend drankje gingen we vervolgens op zoek naar de wandelknooppunten 78, 84 en 79. In hoofdzaak verkregen we na een stukje betonbaan, overwegend mooie bospaadjes en veldwegen, die soms niet breder waren dan een wegel. Het grootste gedeelte brachten we opnieuw door in een bosrijke omgeving en hadden vaak het gevoel doorheen een tunnel te wandelen, omwille van het gebladerte. Vervolgens kondigde zich het volgende knooppunt aan, met name 73 en op die manier bereikten we de achterzijde van het fort van Oelegem. Via nr. 70, bereikten we even later punt 72, alwaar we reeds eerder op de dag waren langs gekomen.

Vanaf hier ging het via dezelfde weg als voorheen op de dag, richting knooppunt 71 in het Provinciaal Domein Vrieselhof. Ditmaal was de aldaar gevestigde horecazaak reeds geopend en konden we voor een afsluitend kopje koffie terecht op het terras van de Remise. Meteen was het einde van de wandeling een feit. Jammer genoeg kwam pas nu de zon tevoorschijn, nadat we een hele dag hadden gewandeld onder een donkere en dreigende hemel. Gelukkig hielden we het vandaag wat dat betreft dan toch droog. Tot slot enkele cijfers: 20,367 km; 1060,6 verbruikte cal; 27.157 stappen in een rustige wandeltijd van 4.51.11. Dit was dan een tweede kennismaking met een wandelnetwerk, we weten nu iets meer inzake ‘Kempense Hoven’. Een volgende gelegenheid brengt ons wellicht ergens anders heen.”

297: Herentals, Zaterdag 17 mei 2014, 24,8 km. (6007,579 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling, beschreven in de ‘Stationsstapper’, een gids met ‘Groene Haltewandelingen van station naar station langs Grote Routepaden’. Ditmaal kozen we de tocht van Herentals naar Tielen, met een geplande afstand van 24,6 km. Onderweg zouden we af en toe het traject volgen van de GR565 en tevens van de Streek-GR Kempen. Na een treinrit vooraf konden we de startplaats bereiken, met name het station van Herentals. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten en konden we ervaren dat de zon reeds in vol ornaat was te zien. Even later konden we alvast aan deze aangename dagtocht beginnen. We verlieten het station van Herentals naar links, om reeds de geel-rode aanwijzingen te volgen van de Streek-GR Kempen alsook een lokale route van 50 km, met name de Watermolenroute. Aan de overweg vervolgens rechtsaf de Belgiëlaan in, om voorbij de rotonde rechts Blijdenberg in te slaan, hierbij de rood-witte markeringen volgend van de GR5. Via de Vaartstraat wandelden we door het Klein Stadspark, om opnieuw de Belgiëlaan te bereiken en die naar rechts te volgen. Ter hoogte van het pand nr. 9 ging het linksaf om op die manier te wandelen door het Begijnhof. Aan het einde van het Begijnhof troffen we een zandpad aan, dat ons via enkele bochten liet aankomen ter hoogte van de Kleine Nete. Aan de overkant gingen we linksaf tot op de Nederrij, de eerstvolgende brug en hielden daar rechts.

De Nederrij naar rechts opgaand, bemerkten we de aanduidingen inzake de Abdijroute. We passeerden het kasteel Le Paige, staken even verder de spoorweg over en draaiden linksaf in Wijngaard. Nogmaals een spoorweg over ging het naar rechts in de Heistraat om dan een bospad te volgen, vooreerst bergop langs een kruisweg en nadien bergaf tot aan de Heilige Grafkapel. Na het bekijken van de kapel gingen we via enkele zanderige paden verder tot aan de in de nabijheid gesitueerde Toeristentoren. Hier konden we even pauzeren in het zonnetje en genieten van een lekkere koffie. We hadden er een schitterend zicht op de zandvlakte en de omringende bossen. Na deze onderbreking stapten we via enkele paden rechts en links, even later door de poort van het domein De Brink, om dit al even snel opnieuw te verlaten. Na enkele haakse richtingsveranderingen, via het Hermelijnpad, Hulzen en tot slot Heerle, kwamen we aan de Heerlekapel. Tijd vonden we om vooreerst te denken aan de inwendige mens. We troffen dan ook een picknickbank aan in de nabijheid van deze mooie kapel. Na een heerlijke lunch namen we even de tijd om de kapel te bezoeken, gelukkig stonden we niet voor een gesloten deur, zoals echter vaak het geval is. Na het nemen van enkele foto’s konden we even later onze wandeltocht verder zetten.

Voorbij de Heerlekapel volgden we de eerste straat rechts, staken de spoorweg over om dan links het Mispad te kiezen. Zowat 100 m verder draaide de weg naar rechts, welke ons liet aankomen aan een driehoekig pleintje. Voorbij het pleintje verliep de route via de Coolsweg tot aan het Hofke van Bayot. We troffen er een kruis aan ter ere van Nestor Bayot, gesneuveld tijdens de Eerste Wereldoorlog. Aan de T-kruising met de Coolsweg vonden we een wegwijzer inzake een lokale route, Pintelieren met Kastelse streekbieren. Daar hadden we toen geen behoefte aan, dus aan het Hofke van Bayot hielden we rechts aan, om over zowat 1,8 km een brede bosweg te bewandelen tot aan de vogelobservatiehut van het Zwart Water. Net voorbij de hut, ter hoogte van het wandelknooppunt 20, dienden we onze wandelweg verder te zetten naar links. Hier dienden we volgens onze wandelgids duidelijk de tekens te volgen van de Streek-GR Kempen, welke hier gedeeltelijk verliep over het wandelnetwerk Kempense Heuvelrug. Op die manier trokken we achtereenvolgens voorbij de wandelknooppunten 81, 80 en tot slot 28. Zo ging het doorheen dit enorme bosgebied over brede zandwegen, welke af en toe wel eens moeilijk begaanbaar waren omwille van het mulle zand. Aan het wandelknooppunt 28 gingen we andermaal rechtsaf.

Aan dit laatste wandelknooppunt echter, hielden we even halt aan het monument ter ere van de bemanning van een vliegtuig van de Royal Air Force, welke sneuvelden in de nacht van 25 op 26 maart 1942. Even verder bereikten we de Herentalsebaan. Hier weken we even af van de geplande route, vermits 100 m naar rechts, we even gingen pauzeren in café ‘In de Heide’. Na te hebben genoten van een verfrissend drankje, ging het aan de overzijde van de Herentalsebaan, links in de Bekenbaan en even later links in de Olmenlaan. Waar de onverharde weg overging in asfalt, draaiden we rechts een zandweg in, die we volgden tot aan de Weyersberg rechts. Even verder volgden we links de St-Rochusstraat tot aan het pand nr. 57. Daar wandelden we via een voetpad schuin rechts tot aan de kapel H. Barbara. We hielden rechtdoor aan via het Corneliuspad en later de Hogeweg tot we de plaats bereikten waar de Streek-GR Kempen het gezelschap verkreeg van de GR565, het Sniederspad. Vanaf deze plek zouden we tot bijna in Tielen de wit-rode markeringen in het oog dienen te houden. Bijgevolg ging het voor ons linksaf, we staken nadien de N123 over en wat verder via een brugje de Kaliebeek. Zo vorderden we tot aan de inkompoort van de Hoge Rielen.

We betraden zo het natuurdomein, voorheen militair domein, thans jeugdverblijfscentrum. We trokken doorheen dit mooie natuurgebied en wandelden voorbij het restaurant-café. Even later verlieten we het gebied via de hoofdingang en stapten tot aan de rotonde. Even voordat we de kazerne van de para’s bereikten, dienden we links een bospad op te gaan. We verlieten daar het traject van de GR565 en volgden opnieuw de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen. We bleven het pad volgen in open veld, tot we Opstal bereikten, alwaar het linksaf ging. Even verder stapten we de Kerkstraat in tot aan het pand nr. 11, om via een paadje rechts aan te komen aan de kerk van Tielen. We konden er het mooie voormalige gemeentehuis bewonderen en als afsluiter nog even nagenieten bij een drankje in brasserie ‘Onder den Toren’. Zo eindigde onze wandeltocht na 24,8 km en 31803 stappen in het centrum van Tielen. De dag eindigde dan ook met een terugreis huiswaarts.”

292: Oud-Turnhout, Zaterdag 05 april 2014, 27,08 km. (5870,359 km.)

“Ditmaal het verhaal met betrekking tot de bezienswaardigheden, alsook onze belevenissen, tijdens een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2. Deze dagtocht, in de gids beschreven als: ‘Landschap De Liereman, stille waters, diepe poelen’, ging van start in Oud-Turnhout ter hoogte van het bezoekerscentrum De Liereman. Als alternatieve startplaats kon men kiezen voor Arendonk, ter hoogte van de kerk. Wij gingen alvast van start in Arendonk, nadat we onze auto veilig konden achterlaten op de parking ter hoogte van de bibliotheek in de straat Vrijheid. Deze wandeling had een voorziene lengte van 25,3 km, doch kon worden ingekort tot respectievelijk 24,3 of 22,3 km. Na een hapje ter plaatse konden we van start gaan voor deze tocht. We verlieten de parking aan de bibliotheek en staken via een brugje de Wamp over, om rechtdoor te gaan voorbij het zwembad. Nadien ging het rechtsaf in De Vloed om zowat 50 m verder links een tegelpad op te gaan. Een tweetal bochten later bereikten we de Schutterstraat, die we links insloegen, om aan het volgende kruispunt opnieuw rechts te kiezen en de Grotstraat te volgen tot aan de kapel van de Heikant, voorzien van een kleine Lourdesgrot. Hier verlieten we voorlopig even het traject van de GR565, welke we van bij de start hadden gevolgd.

Na het bekijken van deze mooie kapel, draaiden we links in de Kuiperkensstraat. Over zowat 1,7 km dienden we nu min of meer steeds rechtdoor te wandelen, vooreerst via de reeds vermelde straat, wat verder via een weg afgesloten voor het verkeer en tenslotte via een tegelpad tussen een betonnen afsluiting. We staken een verkeersweg over en hielden nog steeds dezelfde richting aan, nu via de Reenstraat. Na de volgende kruising nog altijd rechtdoor via ditmaal de Heirbaan tot aan het wandelknooppunt 22 van het wandelnetwerk Antwerpse Kempen. Onderweg daarheen hadden we reeds kennis kunnen maken met de Corsendonkroute, een fietsomloop van 46 km. We bevonden ons aldaar ter hoogte van een brede zandweg links, de Hogepedestraat. We wandelden linksaf richting knooppunt 42, om na ongeveer 400 m scherp rechts te draaien. We staken een betonwegje over en vervolgden onze weg aan de overzijde via een graspad. Op die manier bereikten we de bossen van Reenheide, welke we ingingen. Een 350-tal meter in het bos, hielden we op een kruising rechts aan. We stapten voorbij knooppunt 43 en kwamen wat verder opnieuw uit aan de Heirbaan, ditmaal aan knooppunt 21. We gingen linksaf om zowat 1,3 km verder een brug over te steken aan het wandelknooppunt 20.

Aldaar betraden we een brede zandweg naar rechts, die we over zowat 600 m volgden tot net voorbij het knooppunt 60, om dan schuin rechts het bos in te gaan richting knooppunt 19. Tezelfdertijd wandelden we daar langs een Natuurpuntpad, aangegeven door oranje driehoekjes. Volgens lokale info betrof dit het natuurgebied De Korhaan. Na enkele bochten kwamen we in de nabijheid van het kijkplatform Brakeleer, tijd om even te pauzeren en vanop het platform de omgeving te bekijken. Nadien draaiden we scherp linksaf, om vervolgens over zowat 2 km een breed pad te volgen. Rechts hadden we een prachtig zicht op heide- en veengebied. We passeerden een authentieke Kempense stal en bereikten nadien de uitkijktoren aan de rand van een moeras- en veengebied. Ook daar hielden we even halt om de toren te beklimmen en boven te genieten van een weids uitzicht. Het loonde alvast de moeite de trappen allemaal te beklimmen. Na dit leuke intermezzo zetten we onze wandeling verder. De weg waarop we ons bevonden draaide eerst naar links en nadien naar rechts, waardoor we een splitsing bereikten en opnieuw de rood-witte markeringen bemerkten van de GR565. Hier weken we even van het voorziene traject af, om een 200-tal m verder even te verpozen in het bezoekerscentrum De Liereman. We konden er alvast een kopje koffie smaken.

Tegenover het bezoekerscentrum volgden we even later de Lieremansweg, om opnieuw ons te richten op de rood-witte markeringen van de GR565. Zowat 200 m verder ging het naar links een smal bospad in. Via een poortje wandelden we even later scherp rechtsaf, overschreden de Lieremansloop om even verder opnieuw een stuk bos aan te treffen, waar we omheen wandelden. Na een vlonderpad te hebben gehad, kwamen we aan een T-splitsing om het vengebied te verlaten naar rechts. Enkele haakse richtingsveranderingen later kwamen we op de Lage Mierdseweg, om rechtdoor een brede zandweg te volgen. We verlieten bijgevolg het natuurreservaat. De voorbije kilometers waren we tal van borden voorbij gewandeld, met diverse vermeldingen, zoals onder andere: ‘Stilte is hier een geluid’. Na het verlaten van deze groene zonde, vooral inderdaad gekenmerkt door de stilte, kwamen we aan de dijk van het kanaal Dessel-Schoten, om vanaf daar het jaagpad naar rechts te volgen over een afstand van ongeveer 4 km. We stapten op die manier een tijd later voorbij brug 6, om daar de weg Arendonk-Weelde over te steken. Even voorbij de gebouwen van de Dienst Scheepvaart, verliep het jaagpad wat kronkelend tussen kanaal en bos, om een tweetal km verder dit bos te verlaten. We verlieten tenslotte de dijk naar rechts via een veldweg.

Deze veldweg leidde stilaan richting Arendonk, doch vooreerst stapten we omheen een voetbalterrein, waarna we in de straat Meulegoor terecht kwamen. Via de verder gelegen woonwijk Heikant kwamen we uiteindelijk terecht aan een vijver. Opnieuw verlieten we het traject van de GR565, om voorbij de vijver links te kiezen en de wijk Madritten in te gaan. We zagen vrijwel dadelijk de aanduiding dat we wandelknooppunt 38 hadden bereikt en daar ging het via een smal paadje tussen afsluitingen rechtsaf. Via de straat Hokken en vervolgens Molenzicht, bereikten we de plaats waar een molen staat opgesteld. We konden ter plaatse war verder info bekomen inzake deze Toremansmolen. Voorbij de molen ging het langs het Heemhuis, alwaar we het beeld konden bewonderen van de bordenlikker. Voorbij het Heemhuis wandelden we de links gelegen straat Molenwiel in om dan op de weg Begijnhof, de rivier de Wamp over te steken. Even voorbij de rivier ging het rechtsaf in het Begijnenstraatje om korte tijd nadien de straat Vrijheid opnieuw te betreden.

Meteen was de wandellus rond en konden we terugkijken op een mooie en aangename wandeling doorheen prachtige natuur. We waren dan ook ongeveer zes uur voorheen van start gegaan en eindigden deze dagtocht na exact 27,08 km, goed voor 33856 stappen. Het wandelalbum is alweer enkele foto’s rijker.”

277: Ravels, Zondag 07 juli 2013, 21 km. (5565,579 km.)

“Een dagtocht van 21 km, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen, met start en aankomst te Ravels. Een wandeling met als titel: ‘Met het zwart water in de hoofdrol’. Tijdens het verloop van deze beschreven route, zouden we een tijdje het traject volgen van de Streek-GR Kempen alsook van de GR565. Na een autorit konden we ons voertuig kwijt op de parking onder Ravels brug. Alvorens op pad te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten en uiteraard de wandeloutfit aan te trekken. Met de zon reeds hoog aan de hemel, waren we nadien klaar voor een aangename, doch vooral zonnige zondag wandelplezier. We gingen aldus van start onder Ravels brug en wandelden rechtsaf langsheen het jaagpad naast het kanaal. Onze gids was van bij het begin de Streek-GR Kempen, met andere woorden, de geel-rode markeringen volgen. Via de parallellopende Vaartstraat, ging het nadien rechtsaf in de Kampendijk en later naar links in de Lusthofstraat. Enkele bochten verder ging het via Blauwe Kei naar het gehucht Vlasrietje. Op het kruispunt daar gekomen, vervolgden we onze weg via een zandweg aan de linkerkant en wandelden het bos in.

We bevonden ons weldra in het domein Ravels Kamp. De eerstvolgende zandweg rechts, liet ons wandelen langsheen het links in onbruik geraakte Nato-vliegveld. Op de dag van vandaag enkel nog gebruikt voor sportvliegtuigen. Op de volgende kruising van zandwegen, gingen we andermaal linksaf. We bemerkten er enkele oude grafheuvels, tumuli geheten, welke gedeeltelijk werden gerestaureerd. Volgens lokale info uit de tijd 700-250 v. Chr. Ter plaatse troffen we een informatiebord aan betreffende dit Grafveld ‘Het Heike’. We konden er dan ook een kringgreppel of palenkrans fotograferen. We wandelden verder langs de omheining van het vroegere vliegveld, dwarsten een asfaltbaantje en passeerden de voormalige toegangspoort en het wachtlokaal. Nog steeds de omheining volgend, wandelden we rechtsaf op het tweede bospad. Wat verderop kregen we links een open veld te zien, waarna we voorbij dit veld en aanpalende weide, linksaf dienden te gaan. Rechts bevond zich de vroegere boswachterswoning, tegenwoordig een boerderij.

We wandelden nu iets meer dan één km rechtdoor, tot het punt waar het bos aan de linkerkant eindigde. Daar draaiden we rechts een veldweg op en verlieten op die manier Ravels Kamp. Ook deze rechts gelegen veldweg dienden we steeds rechtdoor te volgen en dit tot de ongeveer 1700 m verder gelegen openbare weg, de N119 Turnhout – Baarle-Hertog. Eenmaal daar aangekomen, ging het een vijftigtal meter naar rechts, alwaar we even konden pauzeren en genieten van een drankje in de herberg ’t Zwart Water. Na een aangename pauze konden we alweer op pad. Net voor de herberg volgden we nadien een zandweg door de velden tot op een T-splitsing. Links bevond zich het natuurreservaat en heideven Het Zwart Water. We konden er even genieten van het uitzicht via een verhoogd platform en verkregen wat deskundige uitleg ter plaatse. We gingen even linksaf om onmiddellijk opnieuw rechts te kiezen voor een verharde veldweg. Ook hier ging het over lange afstand steeds maar rechtdoor tot op het kruispunt met de Geheulse Dijk.

Daar aangekomen verliep ons traject opnieuw naar links, teneinde ditmaal over een afstand van ongeveer 2,5 km steeds maar rechtdoor te wandelen op een brede zandweg, enigszins verhard met steenslag. Dat de zon ongenaakbaar scheen, dat konden we duidelijk aanvoelen in deze open vlakte. Gekomen op een plaats waar de weg een bocht maakte naar links, bemerkten we niet enkel de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen, maar nu ook de wit-rode tekens van de GR565, het Renier Sniederspad. We wandelden ondertussen langs het links gelegen natuurgebied Het Peerdsven. Tweehonderd meter verder ging het naar rechts in de Langvenstraat, om via de Elzenstraat te belanden in het gehucht Heizijde. We stapten op die manier voorbij de toegangspoort van het kasteel Boones Blijk. Ever verder ging het via een asfaltweg linksaf, we verlieten er kortstondig het traject van de GR565. We gingen tot op het kruispunt met het Bels Lijntje, de voormalige spoorbedding van de vroegere lijn Turnhout-Baarle. Inmiddels is dit een heel drukke fietsroute geworden en dat konden we meer dan ook ervaren.

Het Bels Lijntje links volgend, bevonden we ons terug op het parcours van de GR565. Op het volgende kruispunt verlieten we de GR565, wandelden rechtdoor tot op het kruispunt met de N119, de weg Turhout-Baarle. Aan de overzijde wandelden we Kastelein in, een asfaltweg welke spoedig overging in een bospad. Ter hoogte van de verder gelegen Dombergstraat ging het in die weg naar rechts en nadien opnieuw rechtsaf in de Watertappingstraat, een grindweg. Nadien kozen we de tegenovergestelde richting via een bospad en trokken doorheen het natuurreservaat ‘Het Dombergsheide’. We arriveerden opnieuw in de Dombergstraat richting camping Baalse Hei. Hier konden we nog even verpozen en vooral genieten van een verfrissend drankje, alvorens het laatste gedeelte van onze wandeling aan te vangen. Na deze ontspannende rustpauze, volgden we een asfaltwegje naar rechts en even verder kwamen we ter hoogte van de dijk langs het kanaal Dessel-Schoten. We beklommen de dijk en volgden die naar links, richting eindpunt van deze dagtocht.”

274: Vlimmeren, Zaterdag 15 juni 2013, 25,8 km. (5502,679 km.)

“Een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst te Vlimmeren. Deze wandeling zou in hoofdzaak verlopen langsheen het traject van de GR565 en de Streek-GR Kempen. Beide Groteroutepaden ons ondertussen al enigszins bekend van vorige tochten in de streek. We konden dan ook, na een hapje ter plaatse, beginnen aan deze dagtocht, voorlopig voorzien van een blauwe hemel met af en toe een wolkje. Hopend op een droge en aangename wandeling konden we op pad, teneinde de voorziene 25,8 km tot een goed einde te brengen. Wanneer we de parking verlieten ter hoogte van het gemeentehuis, wandelden we naast de kerk de Kerkhofstraat in, om via Laar en de Gierledijk, Wetschot te bereiken. We hadden reeds een eerste kennismaking gehad, slechts over korte afstand, met de Streek-GR Kempen. Via Heiakker gingen we ter hoogte van een boerderij op een rechts gelegen veldweg. We konden even genieten van een klein stukje bos, om nadien via de zogeheten Vijfde Bosweg, aan te komen ter hoogte van de kruising met de Visbeekbaan.

We troffen er een overdekte picknickplaats aan, de kans dus om even te pauzeren en vooral een hapje te eten. Vanaf hier konden we nadien ons richten op de rood-witte tekens van de GR565. We bevonden ons inmiddels ter hoogte van het Natuurgebied De Visbeek, getuige het grote infobord ter plaatse. We stapten vervolgens naar links, overschreden de Visbeek en kregen een mooie bosweg te verwerken, evenwijdig aan de beek. Na enkele malen links of rechts te hebben gekozen, bereikten we de eerste bezienswaardigheid van de dag, de Achtzalighedenboom, daterend van omstreeks 1850. We kregen nadien een golfterrein te zien om via de Strandweg te wandelen richting camping de Lilse Bergen. We zetten onze wandeling verder en betraden op die manier de Beerse Heide, om nadien het centrum van Vosselaar te bereiken, zowat 5,3 km verder gelegen. We volgden aldus een prachtige bosweg om het Lijsterpad te bereiken. Via dit pad staken we later een verkeersweg over, om aan de overzijde de Zwartgoorheide te betreden. 

Eenmaal doorheen deze boszone, bereikten we de eerste woningen van Vosselaar. Nog steeds het Renier Sniederspad volgend (GR565) kregen we opnieuw een bosweg en vervolgens een zandduin, de zogeheten Konijnenberg. We overschreden het hoogste punt ervan, 36,33 m, bovendien aangegeven door een paaltje. Na het opnieuw afdalen kwamen we aan ter hoogte van de kerk van Vosselaar. We vervolgden onze wandeling via de Schoolstraat en staken de drukke weg Antwerpen-Turnhout over (N12). Via Hofeind, de Sparrenlaan en Looy bereikten we zowat 1 km verder de Looypaal, ook Vossenpaal genoemd, alwaar Beerse, Turnhout en Vosselaar aan elkaar grenzen. We verlieten hier dan ook het traject van de GR565 en de Streek-GR Kempen, vermits beide rechtsaf verder verliepen. Ter hoogte van de Looypaal hielden we rechtdoor aan en even verder bereikten we het Kempense kanaal, de verbinding tussen Dessel en Schoten. Vanaf hier begaven we ons op het jaagpad en sloegen meteen linksaf. 

Het jaagpad volgend, passeerden we een klein haventje, een ophaalbrug met wachtershuisje om tot slot het jaagpad even te verlaten aan een tweede ophaalbrug. We sloegen linskaf in de Heilaarstraat en bemerkten er het gemeenschapscentrum Heilaar. We kozen rechtsaf en via Brusselen ging het nadien over een karrenspoor opnieuw richting kanaal, alwaar we een derde ophaalbrug konden bekijken. Teneinde het centrum te verlaten, ging onze tocht verder via de Schansdries, de Vaartstraat, Holleweg, Pastoor Carpentierstraat, Onze-Lieve-Vrouwstraat en Kardinaal Cardijnlaan. Wat verder bereikten we een Mariagrot. Volgens lokale info gebouwd omstreeks 1940 ter ere van O.-L.-V. van Lourdes. We namen dan ook de tijd om enkele foto’s te nemen en het geheel van nabij te bekijken. We namen dan de eerste straat links, de Kongostraat. De weg ging over in een zandweg welke we over zowat 1,5 km zouden volgen tot op een kruising. Daar aangekomen ging het linksaf via een volgende zandweg, de Klampovenstraat, welke langsheen het natuurreservaat de Duivelskuil verloopt. Op het einde van de weg, ging het opnieuw over de N12, de weg Antwerpen-Turnhout.

Over korte afstand wandelden we naar rechts om nadien de links gelegen Engstraat in te gaan. Nadien ging de weg over in een veldweg om later uit te monden in Leetereind. Na nog een passage langs een voetbalterrein, kwamen terug aan in Wetschot, alwaar we bij het begin van de tocht reeds hadden gewandeld. Ditmaal ging het rechtsaf en volgden we in omgekeerde richting de weg naar de plaats alwaar we waren van start gegaan. We gingen dan ook nogmaals voorbij de kerk van Vlimmeren, teneinde het fotoalbum voor de dag af te sluiten. Een mooie en vooral zonnige wandeling kwam ten einde.”

273: Wechelderzande, Zaterdag 08 juni 2013, 23,7 km. (5476,879 km.)

“Een zonnige start van een wandeltocht op zaterdag. Net zoals bij de vorige tocht, zouden we ook vandaag in hoofdzaak het traject volgen van de Streek-GR Kempen en van de GR565 en GR5. We vonden alvast inspiratie voor deze wandeling in onze Dagstappergids Antwerpen en trokken dus vroeg op weg naar Wechelderzande, startplaats voor deze dagtocht. In de wandelgids omschreven als volgt: ‘Langs Wechelse wegeltjes’. Het voorziene parcours had een lengte van 23,7 km, wanneer men van start ging in Wechelderzande. Vanaf een alternatieve startplaats, Vorselaar, bedroeg de wandelafstand 26,5 km. Wij opteerden deze ochtend voor vertrek in Wechelderzande en vonden gemakkelijk parking achter de kerk. Na een laat ontbijt, konden we van start gaan voor deze dagtocht. We zetten de eerste stappen vanaf de parking van het Hof d’Interre, waar tegenwoordig de gemeentelijke diensten zijn ondergebracht. Via de Heymansstraat bereikten we de kerk van Wechelderzande om nadien de weg Oostmalle-Herentals te dwarsen. (N153) Aan de overzijde betraden we de Pulsebaan, welke ons leidde tot bij de oude hoeve Den Hert, het oudste huis van deze gemeente.

Tegenover de hoeve wandelden we verder via een smal pad, gevolgd door een betegeld wegeltje tot bij een kapel. We bereikten wat verder het gemeentelijk speelplein Boonhof. Aldaar ging het via de Boonhofstraat, om ter hoogte van de Borgstraat links te kiezen. We betraden vervolgens een aardeweg en die bracht ons tot aan de brug over de E34. Aan de overzijde troffen we een andere aardeweg aan, de Snaersdijk. Het ging langsheen de Snaersdijkse Beemden, een beschermd gebied. Ondertussen had de aardeweg plaats gewisseld voor een bolle kasseiweg die we volgden tot aan de slagmolen van Lille. Volgens lokale info gebouwd omstreeks 1465 en gerestaureerd in 1986. Voorbij de molen, nog steeds de Broekzijstraat volgend kwamen we ter hoogte van het kruispunt met de weg Heiend. Hier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. We hielden rechts en stapten voorbij de kapel van O.-L.-V. ter Heiend. We kregen wat verder enkele zandwegen te bewandelen, passeerden het voetbalterrein van FC De Kroon en staken later de Bosbeek over. Een kronkelende weg tussen weiden en bossen deed ons aankomen ter hoogte van het gehucht Vispluk in Vorselaar. Aldaar staken we het pleintje met bloemenperk over.

Wat verder troffen we opnieuw een zandweg aan, waarbij we voorbij de hoeve Den Biesaardt gingen om nadien in het bos te verdwijnen. Aldus gingen we voorbij de hoofdingang van het kasteel van Vorselaar om nadien de prachtige Kasteeldreef te bereiken. We hielden rechtdoor aan en gingen voorbij het kasteel, dat omgeven is door een slotgracht. Eenmaal doorheen het bos, ging het via een asfaltweg richting 14 Kapellekensstraat. Deze straat werd even verder onverhard en konden we tot slot de 14 kapellekens bekijken. Volgens info zou deze kruisweg vervaardigd zijn door Petrus Verhaert omstreeks 1827. Het geheel bestaat uit 13 kleine kapelletjes en één grote ter ere van O.-L.-V. van Zeven Weeën. We troffen er dan ook een picknicktafel aan en dat was de ideale gelegenheid om even de inwendige mens te voorzien van het noodzakelijke. Eenmaal wat uitgerust konden we opnieuw op pad. Er volgde een stukje bos dat ons deed uitkomen ter hoogte van het plaatsje Strateneinde. We betraden enkele veldwegen die ons brachten naar het gehucht Zegbroek. We wandelden via Zegbroek verder, vervolgens kozen we de Heirbaan en bereikten de Pulderdijk. Hier troffen we de wit-rode markeringen aan van de GR5.

Slechts over korte afstand volgden we het traject van deze GR5 via de Pulderdijk door een mooi stuk bos. We staken de Pulderbeek over en verlieten na iets meer dan één km het verloop van het Groteroutepad. Ter hoogte van een vijfsprong kozen we de aardeweg rechts, Boskant. Op die manier verlieten we stilaan het bos. Een aardweg zocht zich een weg tussen weideland om ons korte tijd nadien een groter bos te laten betreden. Onderweg maakten we kennis met het Pulderbos Preventorium, het bijhorende zwembad en tot slot de bushalte met zitbankjes. Een plekje om even te verpozen en te genieten van wat zonneschijn. Vanaf de bushalte ging het nadien via de toegangsweg naar rechts tot aan de Reebergenlaan. Linksaf staken we opnieuw de E34 over . We stapten een eindje evenwijdig met de autosnelweg tot we de aansluiting bereikten met de GR565, het Renier Sniederspad. Inmiddels opnieuw in bosgebied beland, bereikten we een kruispunt van zes bosdreven, alwaar we het kruis van Blommerschot aantroffen. Aan de overzijde namen we de tweede weg links, richting Kruisbaan. Via de Kluisbrug ging het over de Visbeek en ging het langs het natuurgebied De Kluis. 

Eenmaal de beek over, verlieten we het grondgebied van Zoersel en betraden opnieuw dat van Wechelderzande. We wandelden nu via een asfaltweg, Blommerschot geheten, langs het vroegere Nato-vliegveld, thans gebruikt voor sportvliegtuigen en zweefvliegtuigen. Voorbij het vliegveld kregen we nog voor het laatst de kans te genieten van een stukje bos en dit via de weg Kluysheide. De GR5 leidde ons via enkele mooie bos- en zandwegen stilaan terug naar de plaats van vertrek vroeger op de dag. Meteen alweer een mooie wandeling erbij.”

272: Zoersel, Zaterdag 01 juni 2013, 27,6 km. (5453,179 km.)

“Een bewolkte ochtend, vormde de start van een wandeling uit de Dagstappergids Antwerpen, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht verkreeg in de wandelgids als beschrijving ‘Door het hart van de Antwerpse kempen, in het spoor van Snieders en Conscience’. Het parcours verliep in hoofdzaak langsheen het traject van de GR565, de Streek-GR Kempen en de GR5. De totale wandelafstand bedroeg niet minder dan 27,6 km, een meer dan behoorlijke afstand. Als alternatieve plaats van vertrek kon worden gekozen voor Oostmalle. Wij gingen echter, na een hapje van start in Zoersel zelf. Voordien konden we ons voertuig achterlaten op de parking, in de nabijheid van het Boshuisje, alwaar Conscience zijn inspiratie zou hebben gevonden voor de roman ‘De Loteling’. Vanaf de parking wandelden we zowat 100 m verder tot bij het Boshuisje, ondertussen langs een wandelboom. Ter hoogte van het Boshuisje ging het rechtsaf en volgden we de rood-witte markeringen van de GR565 (Renier Sniederspad). Een brede zandweg leidde ons het Zoerselbos in, om aldaar de Tappelbeek en de Monnikenloop te overschrijden via een brugje. We wandelden doorheen dit mooie bosgebied via een smal zandpad en even later een rechtlijnige eikendreef. Wanneer we enkele huizen bereikten, volgden we de Warandelaan om nadien de Zoerseldreef te betreden, ter hoogte van de toegangspoort van het Zoerselhof.

Ter hoogte van de toegang tot het kasteeldomein volgden we de Jagersdreef tot aan een stervormig kruispunt, alwaar we schuin rechts verder wandelden. Aan het einde van de bosweg draaiden we rechtsaf en passeerden we de gerestaureerde Voorste Hoeve, om dan via een asfaltweg, ook Voorste Hoeve, de drukke Zoerselsteenweg te bereiken. Het ging over de de weg Oostmalle – Lier, om rechts Beemdekens in te gaan en even verder ter hoogte van het huis nummer 30 een links gelegen asfaltwegje te volgen. Uiteindelijk kwamen we aan ter hoogte van een T-splitsing waar de GR565 zich voegde bij de Streek-GR Kempen. Vanaf dit punt volgden we de Streek-GR Kempen richting Oostmalle. We gingen dus linksaf via Graffendonk om aan het volgende kruispunt voor rechts te kiezen, de Salphense Baan. Aan de gemeentegrens met Oostmalle heette de weg Salphen en zowat 200 m verder bereikten we het gehucht Zalfen, voorzien van picknickbankjes. Hier weken we even van het parcours af, vermits zich op zowat 100 naar rechts de Sint-Antoniuskapel of Pestkapel bevond. Deze werd opgericht tijdens een pestepidemie en groeide uit tot een bedevaartsoord. Even voorbij de kapel draaide de weg naar links, om een splitsing te bereiken met de Spuydreef. 

We wandelden evenwel rechtdoor, opnieuw langs de Salphense Baan. We volgden deze brede zandweg over een afstand van zowat 1,5 km in noordelijke richting. Ter hoogte van een waterzuiveringstation verkregen we opnieuw asfalt onder de zolen. Even verder ging het linksaf via de Sint-Laurentiuslaan, om opnieuw de weg Oostmalle – Lier aan te treffen. Via het fietspad ging het even naar links langsheen de drukke N14 om dan aan de overzijde van de weg de Brede Dreef in te gaan. We bevonden ons aldaar in het domein de Renesse en konden genieten van de schoonheid van het park. Onderweg hadden we mooi zicht op het kasteel de Renesse. Gekomen ter hoogte van een alleenstaande woning ging het rechtsaf, we stapten voorbij een voetbalveld en volgden even later een slingerende weg doorheen het park. Aan de kasteelvijver draaiden we naar rechts, staken twee bruggetjes over en kwamen aan ter hoogte van het beeldje van de Wandelaar, het symbool van de Streek-GR Kempen. Er tegenover troffen we het Koetshuis aan, meteen tijd voor een kopje koffie en een rustpauze. Even later verlieten we het Koetshuis om via enkele brugjes het park te verlaten en aan te komen ter hoogte van het busstation van Oostmalle, langsheen de weg Antwerpen-Turnhout.

Over korte afstand ging het linksaf op deze N12 tot aan Kapelakkers, om ter hoogte van het huis nr. 2 een graspad te bewandelen tot aan de Wolfskapel. Dit gebouw dateert van 1625 en wordt ook wel Akkerskapel genoemd. Via een veldweg, gevolgd door de doortocht van een stukje bos, bereikten we een KMO-zone. Hier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. We verkregen ondertussen zicht op de kerk van Westmalle, een richting die we dienden te nemen. Via de wijk Westmalle-Malle, alwaar we de Leemstraat volgden en later de Kapselstraat, wandelden we langs de slotgracht van het kasteel van Westmalle. Uiteindelijk bereikten we de Oude Molenstraat ter hoogte van de kerk. In het centrum van Westmalle ging het via de Kasteellaan, de Grote Akkerstraat en de Rerum Novarumstraat, richting weg Westmalle-Brecht. (N133) Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder via de Sint-Jobbaan, de Heidemolenbaan en tot slot de Wijngaardstraat. Zowat 300 m verder kozen we een smal onverhard pad rechts, dat leidde naar een dreef. Nadien gingen we tussen twee bakstenen muurtjes het bos in. Enkele dreven en zandpaden later bereikten we de toegangsdreef die leidde naar de abdij van Westmalle. 

Hier gingen we linksaf en volgden vanaf nu het traject van de GR5 (Noordzee-Rivièra). We kwamen opnieuw aan ter hoogte van de N12 (Antwerpen-Turnhout), om aan de overzijde de Lacroixlaan in te gaan. We wandelden nu via de Oude Kastanjedreef, de Wilgenlaan, de Essendreef, de Boslaan, de SintÂntoniusbaan en tot slot de Gagelhoflaan tot aan de jeugdherberg Gagelhof. We bleven de Gagelhoflaan volgen, nadien doorheen de Antwerpse Dreef om aldus het Zoerselbos te bereiken. We gingen rechtsaf op een brede bosweg, gevolgd door een kronkelende bosweg. Op die manier eindigde stilaan onze wandeltocht, vermits we de GR5 volgend opnieuw het Boshuisje bereikten.”

269: Deurne, Zaterdag 18 mei 2013, 25,6 km. (5382,879 km.)

“Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids Antwerpen, een tocht in hoofdzaak langs het traject van de GR12 en de GR565. De totale wandelafstand bedroeg zomaar even 25,6 km en ging van start ter hoogte van de parking van het Rivierenhof te Deurne. In onze wandelgids werd de wandeling als volgt omschreven: ‘Van kasteel naar kasteel langs vergeten paden’. Na een hapje ter plaatse konden we alvast op pad, een lange wandeltocht tegemoet. We begonnen onze tocht ter hoogte van de ingang van het Provinciaal Domein Rivierenhof, in de Ruggeveldlaan. Via een brede parkweg ging het voorbij de kinderboerderij, een rozentuin en een verkeerstuin, tot aan de kasteel Rivierenhof. Onderweg daarheen konden we enkele prachtige kunstwerken bekijken, evenals ter hoogte van het kasteel zelf. Aan de vijver voor het kasteel volgden we de rood-witte markeringen van de GR12 (Amsterdam-Parijs) en dit via het linkse pad. We bemerkten er het monument voor griffier Schobbens, die het Rivierenhof tot provinciaal domein maakte. Even verder de jezuïtensteen, als herinnering aan de rol van de jezuïten in de geschiedenis van het park.

We hielden dezelfde richting aan en wandelden nadien links een bosje in. We staken enkele bruggetjes over en volgden dan een pad naast een sloot. Een rechts gelegen zijweg leidde ons naar de oever van een vijver, welke we vervolgens via een brugje overschreden. We verlieten nadien de oever en bereikten een asfaltwegje, dat ons toeliet een beek te overschrijden, de Grote Schijn. Via een kiezelwegje naast de beek stapten we verder om de Herentalse Vaart over te steken, eerder een halfdroge sloot. Het pad bracht ons uiteindelijk opnieuw tot aan de Ruggeveldlaan ter hoogte van de brug van de autosnelweg. We gingen onder de snelweg door om via enkele straten een woonwijk te bereiken in de Veldstraat. Via de weg dwarsten we even later de Autolei om aan de overzijde de Maria Clarastraat in te gaan. Het volgende kruispunt hielden we links aan om via de Fort II-straat het Fort van Wommelgem te betreden. Een kunstwerk, vervaardigd uit enkele bomhulzen, sierde de toegang tot het fort, als aandenken aan de ‘Via Dolorosa’. We konden dan ook niet nalaten het fort even te bezoeken en aan te voelen hoe het ooit moet zijn geweest in tijden van oorlog.

Nog steeds de GR12 volgend, bewandelden we een kiezelweg naar links, naast de vestinggracht van het fort. Zowat 600 m verder verlieten we deze kiezelweg en volgden een graspad naar links. Na enkele velden en weiden te zijn voorbij gewandeld via een grindpad bereikten we de Rollebeekstraat en even later de Moffenhoeven. Na nogmaals rechtsaf te zijn gegaan kwamen we aan de Schranshoeve. Even voorbij de hoeve ging het opnieuw tussen de velden door om de Schransweg te bereiken. Langsheen de muur van de begraafplaats kwamen we in de Sint-Damiaanstraat. Korte tijd later bereikten we de Kerkplaats van Wommelgem. Aldaar konden we enkele foto’s nemen van de bezienswaardigheden, met name een oude schandpaal en de dorpspomp. Net voorbij de kerk troffen we een kerkpad, de Godshuisweg. Via enkele richtingsveranderingen ging het nadien door de Kruizemunt, de Biekens, de Dennenlaan en tot slot de Diepenbeekstraat. We zetten ons wandeling verder via de Heyaardstraat en de Schawijkstraat, tot we het Zevenbergenbos bereikten. Ter hoogte van een kruispunt van boswegen verlieten we het traject van de GR12.

Ter hoogte van dit kruispunt hielden we links aan en bewandelden een bosweg naast een sloot. Bij een andere gracht ging het opnieuw naar links en bevonden we ons op het parcours van het 4-Kerkenpad, een wandelroute van de gemeente Ranst. Zowat 400 m verderop kwamen we in de Schawijkstraat en vervolgens aan het kerkhof van Ranst. Via een brug overschreden we de autosnelweg E34/313 om aan de overzijde verder te wandelen via de Vaartlaan. De tocht werd vervolgd via Ginnegemveld, Keerbaan en Jozef Simonslaan tot we tenslotte de brug bereikten over het Albertkanaal. Boven de brug kregen we een mooi zicht op het Sluizencomplex van Wijnegem. We daalden af tot aan het kanaal, gingen onder de brug door en wandelden vervolgens verder naar rechts, naast de weg Ranst-Oelegem. We verlieten dan ook het 4-Kerkenpad. We stapten doorheen de wijk Everhoek om ter hoogte van de Rundvoortstraat de rood-witte markeringen aan te treffen van de GR565, het Renier Sniederspad, dat we voortaan over langere afstand zouden volgen.

Na zowat 200 m overschreden we een riviertje, het Groot Schijn om vervolgens door een stukje dennenbos te wandelen. Eenmaal door het bosje volgden we de Kempische Veldweg naar links om aldaar de Kleine Beek over te steken. Ter hoogte van een T-splitsing ging het linksaf in De Pont en bevonden we ons op het grondgebied van Schilde. Even later bereikten we de toegangsweg tot het Schildehof. We gingen naar links door een poort en vervolgens rechtsaf om via een brug de kasteelgracht over te steken. We wandelden voorbij de orangerie en de kruidentuin om aan te komen ter hoogte van de kasteelvijver en de grondvesten van het vroegere kasteel. We vervolgden onze weg voorbij de vijver, hielden dezelfde richting aan door het bos en staken via een houten bruggetje de gracht over. Hier betraden we een bredere dreef welke we volgden tot op het einde aan een bakstenen brugje. We dwarsten de asfaltweg en wandelden aan de overzijde verder door het bos. Zo kwamen we aan ter hoogte van de indrukwekkende Rode Dreef, dankzij de rode beuken. We gingen linksaf doorheen een riante villawijk. Aan de einde van de Rode Dreef ging het naar links in de Helenalei en nogmaals linksaf in de Meeuwstraat. Zo bereikten we het Albertkanaal.

We stapten nog een eindje verder tot aan het sluizencomplex van Wijnegem, alwaar we het traject van de GR565 verlieten. Via enkele bruggen staken we het sluizencomplex over, om aan de overzijde van het kanaal de Oud-Strijderslaan in te gaan. Aan de splisting met de Kasteellei staken we de weg over teneinde het park van Wijnegem binnen te gaan. Doorheen het park kwamen we uiteindelijk bij de overblijfselen van het kasteel Wijnegemhof. We gingen onder de boogpoort van de Jan Vlemincktoren en het voorgebouw door. Via een brug staken we de kasteelgracht over en volgden een pad rechtdoor. Het ging voorbij een recenter gebouwd kasteel. Na enkele richtingsveranderingen ging het via een houten brug het park uit en bereikten we de Eikenlaan welke we links ingingen. Ongeveer 1 km verder ging het in de links gelegen Kromme Lei, door een rustige woonwijk. Via een verhard voetpad kwamen we uit aan de oversteekplaats nabij het Wijnegem Shopping Center en het Makro-warenhuis.

We staken de drukke weg over, om 50 m verder naar links, de doodlopende Galgenstraat in te gaan. De weg ging over in een wandel- en fietspad, leidde ons langs de afsluiting van de Makro. Vervolgens staken we de toegansgweg naar de Makro-parking over om korte tijd nadien opnieuw de Ruggeveldlaan te betreden. Op die manier waren we niet meer veraf van de ingang van het Rivierenhof en meteen aan het einde van alweer een mooie dagtocht.”

268: Postel, Donderdag 09 mei 2013, 25 km. (5357,279 km.)

“Een wandeling met start en aankomst in Postel en beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2. Deze dagtocht bedroeg naar keuze 22,6 of 25 km. We opteerden om de langste afstand te wandelen. In de gids werd de wandeltocht omschreven als volgt: ‘Pelgrimswegen tussen Postel en Compostela’. Een groot gedeelte van het traject zou verlopen langs de GR565 en een klein stukje langs de Streek-GR Mol-Om. We konden ons voertuig veilig achterlaten op de parking van de abdij van Postel. Voorzien van voldoende zon, met slechts een sporadisch wolkje aan de hemel, konden we na een hapje op weg. We verlieten de parking van de abdij en wandelden naar de toegangspoort, alwaar we een grote wandelboom aantroffen. We konden kiezen, ofwel op bedevaart richting Santiago (2450 km langs de Via Monastica) of richting vaart (Renier Sniederspad via de GR565). Wat deze tocht betrof hielden we het bij de richting vaart. Zowat 200 m verder gingen we via een lange dreef, de Arendonkseweg op tot we een splitsing bereikten.

Hier verlieten we voorlopig het traject van de GR565 en wandelden verder linksaf, ditmaal de geel-rode markeringen volgend van de Streek-GR Mol-Om. We konden onderweg een mooie witte hoeve met een grote schuur bewonderen. Even verder konden we genieten van het natuurgebied van de Ronde Put en de Lange Linnenput, prachtig heidegebied trouwens. Een brede zandweg liet toe aangenaam te wandelden, afwisselend door de heide en bosgebied. Kleine vlonderpaadjes volgend, kwamen we uit ter hoogte van het uiteinde van een grote waterplas, de Ronde Put. Een vogelkijkhut liet ons even pauzeren om binnenin te kijken naar het leven op de plas. Later gingen we aldaar rechtsaf en volgden een graspad langsheen de rand van het bos. Zo kwamen we bij een volgende voetbrug, welke de diepe gracht tussen weideland en de kanaaldijk overspant. Een moderne constructie uit hout en metaal. Via deze loopbrug bereikten we het jaagpad langs het kanaal Dessel-Schoten. We gingen het jaagpad op naar links, om zo te wandelen langs het kanaal Dessel-Schoten, tot aan de brug en de weg van Retie naar Postel. Hier verlieten we de Streek-GR Mol-Om en staken het kanaal over. We volgden over korte afstand aan de overzijde van het kanaal de GR565.

Even verder, waar de GR565 naar rechts afboog, hielden we nog zowat 200 m dezelfde richting aan langsheen het kanaal. We verlieten de dijk naar rechts en bereikten op die manier de Rozenlaan. Voorbij de bebouwing ging het verder via een zanderige weg tussen veld en bos, om vervolgens doorheen een stukje bos te stappen. Ter hoogte van een zitbank aan een brugje, gingen we over de Afwateringsgracht en kwamen terecht op een driehoekig pleintje in de wijk Hodonk. We hielden hier links, om nadien het doodlopende Hodonksepad te betreden. Gekomen aan een eerste kapelletje gingen we naar rechts om aan een volgend Mariakapelletje rechtdoor het fietspad te volgen. Wat verder staken we de Zwarte Nete over om nadien het Vlonderpad te volgen tot nabij de N123, de weg Retie-Postel. We volgden dan de links gelegen Boekweitbaan, om via de Laarstraat en de Groenstraat de Markt van Retie te bereiken. Meteen in het oog springend, de enorme Lindenboom. Deze zou volgens onze wandelgids een stamomtrek hebben van 3,8 m en een kruindoorsnede van ongeveer 12 m. Volgens een lokale heemkundige zou deze boom geplant zijn omstreeks 1332. 

Na het bekijken van het dorpsplein en de kerk, konden we terug op pad teneinde de wandeling verder af te werken. We bevonden ons terug op het traject van de GR565 en stapten dus langs het Renier Sniederspad. Vooreerst ging het langs het bureau voor toerisme om daarna de doodlopende Kerkstraat in te gaan. Na een passage voorbij het kerkhof bereikten we stilaan het einde van de bebouwde kom van Retie. Een veldweg tenslotte leidde ons naar links om via de Rooyendoksebrug de Kleine Nete over te steken. We dwarsten de weg N118 en sloegen rechtsaf om via de Arendonksebaan even later opnieuw de N118 te dwarsen. Aan de overzijde ging het via Plas en verder richting Hanenberg, alwaar we konden wandelen op een zandweg. We bemerkten dan ook een eerste steen met een spreuk in het Retiese dialect ‘Meej lichtmis zèn de dôgen nen hônenkréj geléngd’. We betraden even later een stukje boszone, alwaar we het eerste bospad rechts ingingen en uitkwamen ter hoogte van de gemeentelijke visvijver De Watering. Een prachtig watergebied kon worden bekeken en vooral ter plaatse genietend van de rust en de stilte. 

Vervolgens wandelden we langsheen de oever van de vijver tot we een picknicktafel aantroffen. Een ideale gelegenheid even te pauzeren en vooral te denken aan de inwendige mens. Na deze korte onderbreking wandelden we verder naar links langsheen de vijver, om via een poortje een stuk heide te betreden. We overschreden een kleine beek en vervolgens het afwateringskanaal De Gracht. Eenmaal aan de overkant ging het rechtsaf en volgden we de oever van het kanaal. We staken de Kleine Nete over en vonden even later op onze weg een Mariakapelletje met een rustbank. Altijd aangenaam om even te verpozen, maar vooral te genieten van de omgeving. Via een brugje ging het opnieuw over de gracht om de waterloop te volgen vanop de andere oever. We staken even later tot tweemaal toe een loopje van de Zwarte Nete over en bereikten de weg Retie-Postel, de N123. We staken de weg en de brug over om de gracht opnieuw te volgen langs de andere oever en op die manier te wandelen omheen de camping Berkenstrand. We naderden de Prinsenlaan welke we volgden tot het kanaal Dessel-Schoten.

We draaiden linksaf, staken de brug over, om aan de overzijde naar rechts de oever van het kanaal te volgen. Zowat 300 m verder ging het na een brugje over een beek naar links. We bewandelden nu over zowat 4 km een weg, welke sinds enkele jaren deel uitmaakt van de Via Monastica, een van de vele pelgrimswegen naar Santiago de Compostela. Uiteindelijk bereikten we een weg, waar we linksaf nog slechts 500 m dienden af te leggen tot aan de abdij van Postel. Een bezoekje aan deze site sloot onze wandeldag af.”

165: Zandhoven, Zondag 09 mei 2010, 21 km. (3281,211 km.)

Deze georganiseerde tocht werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 9/5/2010 – 2240 Zandhoven (Antwerpen), 41^ste Sint-Amelbergatochten, 6-12-21-32 km. Wandelclub St.-Amelberga. Start: Lokaal Harmonie Sint-Amelberga. Wisselende omlopen met bos en veldwegen in landelijke omgeving. Honden aan de leiband zijn toegelaten.’ Na afloop noteerden we de volgende belevenissen in een kort relaas, omstreeks 18:01 uur.

“Vandaag ging het nogmaals richting provincie Antwerpen, meer bepaald naar Zandhoven. Daar vonden de 41^ste Sint-Amelbergatochten plaats, ingericht door de wandelclub St. Amelberga. De startplaats was gesitueerd in het lokaal van de Harmonie Sint-Amelberga, een en ander hield dus duidelijk verband met elkaar. De parking rechtover het lokaal bood in elk geval deze ochtend voldoende plaats om verscheidene voertuigen te parkeren. We konden even later terecht in het gezellige lokaal van de muziekvereniging, om te voldoen aan de inschrijving en ook een hapje te eten alvorens de wandeling aan te vatten. Aan de buitenkant van het lokaal was voldoende informatie voorhanden inzake de diverse wandelafstanden, voorzien van telkens een gekleurd plannetje. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 21 of 32 km. Wij namen deel aan de wandeling van 21 km, met onderweg langsheen het parcours een drietal rustposten, respectievelijk na 6,7 - 13 en 18,3 km. De tweede controle situeerde zich tevens in de startzaal, we zouden dus twee lussen bewandelen, waarvan de eerste een lengte had van 13 km. Goed, we waren er klaar voor en konden even later op pad.

Bij het verlaten van het lokaal van de Harmonie ging het rechtsaf. Het hoekje om vonden we meteen een eerste indicatie van het traject. Ter hoogte van een kerkpad, ging het voor de afstanden 6 en 12 km linksaf, alsook voor de 21 en 32 km bij een eerste doortocht. Het paadje ging via een klein stukje groen langsheen de kerk van Zandhoven. Via een paar woonstraten bereikten we de Hofweg en die leidde ons naar het Gemeentelijk Speelbos, zo kregen we een eerste maal een stukje bosgebied te verwerken. Via een stuk braak terrein, waar men reeds doende was met het klaarmaken ervan, met het oog op het inrichten van een verkaveling, bereikten we de erachter gelegen woonwijk. Hier scheidden zich de wandelaars van de 6 km af, teneinde hun eigen traject te volgen. Een brede dreef in de onmiddellijke omgeving bracht ons in het Begijnenbos, waar we konden genieten van andermaal een stukje groene zone. De openbare weg welke we even verder bereikten, bevond zich reeds op het grondgebied van Massenhoven. We sloegen rechtsaf en volgden aldaar het traject van een fietsroute, met name de Gouverneur Kinsbergen Route (52 km). Aan het volgende kruispunt ging het naar links en daar bevonden we ons op het autotraject van de Pallieterland Route.

Even verder namen we een links gelegen wegel en die ging recht naar het erachter gelegen bosgebied. Hier werd in eerste instantie een bospad gevolgd, waarna het wat verder echter dwars door het bos ging, waar we enkel en alleen enkele pijlen en linten aantroffen om ons een weg te banen door het dikke bladerdek. Hier was het rustig en aangenaam vertoeven, alleen met de stilte van het bos. Tal van omgewaaide kanjers van bomen, gaven af en toe een bijzonder beeld van deze zone. Het traject slingerde zich heen en weer tussen de beplanting, om nadien uit te komen ter hoogte van het Albertkanaal. Een stevig klimmetje om de dijk op te raken, speelde enkele wandelaars parten. Gelukkig konden we enkele oudere dames helpen bij het klimwerk. We bevonden ons nu op het jaagpad langsheen het kanaal, waar we rechts aanhielden. Hier kregen we talrijke tegenliggers, met name enkele groepen wielercyclisten, niet moeilijk, aangezien we ons hier bevonden op de Kempen-Vlaanderen Fietsroute (LF51b - LF5b). Wandelaars en fietsers gaven elkaar echter voldoende ruimte, zo kon iedereen zijn sport naar eigen believen beoefenen.

Na een tijdje de oever van het kanaal te hebben gevolgd, namen we een rechts gelegen pad en lieten het kanaal achter ons. We kregen hier de aanduidingen van een tijdelijke route, met name Bat 10 - Een beeldenroute Anti-Tankgracht. Het ging vervolgens onder de E34 autosnelweg door, waar we even halt hielden bij enkele jongeren die aldaar zich vermaakten met radiogestuurde voertuigjes. Het heen en weer racen deed het zand de lucht invliegen. We bevonden ons nu op het grondgebied van Oelegem en troffen een eindje verder de eerste controlepost aan, gesitueerd in de kantine van de vzw De Watervrienden, naast de plaatselijke visput. We dienden weliswaar zelf onze controlestempel te nemen, doch kregen hier van de leden van de club een prima bediening aan tafel. Zoiets ervaar je zelden op een wandeling. We kregen er terloops ook waardering voor een recent geschreven verslagje inzake een wandeling die we hadden meegemaakt in Turnhout. Altijd leuk om te weten dat het werk gewaardeerd wordt. We waren dus toe aan een koffie en een hapje en konden de benen even strekken. Na de controle vervolgden we naar links het pad en trokken door het aanpalende bosgebied.

We kregen onderweg enkele bunkers te zien, waarop duidelijk de rood-witte markeringen van de GR565 waren te herkennen. Een van de bunkers was in het kader van Bat 10, voorzien van een paddenstoel. Een kunstwerk van de hand van Koosje Schnedders, genaamd Façade. Opmerkelijk om deze getuige van een oorlogsverleden op die manier te bekijken. Eenmaal door het stukje natuur, bereikten we een smalle landelijke weg, waar we werden attent gemaakt op het bestaan van een tweetal fietsroutes aldaar: de Hendrik Conscienceroute (27 km) en de Rasschaertroute (57 km). Om de hoek voegde zich daar nog een wandelpad bij van 10 km, het Jozef Simonspad. Meteen reden genoeg om een plaatselijke joggingclub te kruisen en uiteraard tal van wielerliefhebbers. Er volgde nu een stukje dreef, die wat verderop verbinding gaf met een landelijke weg. De Halse bossen waren een volgende aantrekkelijke zone om door te wandelen, hoofdzakelijk door een lange mooie bosdreef te volgen. Ook hier weer de pracht van het voorjaar welke tot uiting komt in zulk gebied. Af en toe kreeg de dreef het karakter van een 4x4 parcours, vermits diepe sporen duidelijk wezen op dit soort verkeer door het bos. Af en toe stond het pad vol water, waardoor we onze toevlucht dienden te nemen tot een bermpje bezijden het pad.

Ook dat maakt deel uit van de charme van het wandelen door de bossen. Even verder bereikten we opnieuw de openbare weg en verlieten op die manier het grondgebied van Halle (Zoersel). Het ging rechtsaf, in de richting van de brug over de E34. We troffen er opnieuw de aanduidingen van de drie reeds vermelde fietsroutes (Hendrik Conscienceroute, Rasschaertroute en Gouverneur Kinsbergen Route). Eenmaal de brug over de autosnelweg overschreden, ging het links via het Nazarethpad, een verhard grindpad. Daar vonden we wat verder een rechts gelegen wegel, die leidde naar een klein stukje bos in de verte. Dit bosgebied paalde aan de verkaveling erachter en zo bereikten we opnieuw de startplaats, waar we een tweede controle konden ondergaan. Dit betekende meteen ook het einde van het eerste gedeelte van de wandeling. We moeten toegeven, veel reden tot klagen hadden we niet. We namen vervolgens de tijd om de inwendige mens een beetje te versterken, met het oog op het tweede gedeelte van de wandeling dat komen ging. We konden terug op weg teneinde een gedeelte te volgen van de tweede lus. We bereikten kort na de start opnieuw dezelfde plaats, waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. Ditmaal hielden we bij de tweede passage rechts aan, net zoals de wandelaars van de 32 km.

We verlieten vrij vlug de bebouwde kom en volgden een rustige landelijke weg tussen de weilanden en landerijen. Opnieuw kregen we hier massaal de bloeiende paardenbloemen te zien, net zoals dat gisteren het geval was geweest. De landelijke wegen leidden ons opnieuw in de richting van de autosnelweg E34, die we wat later bereikten. Het ging vervolgens de brug over, waar we aan de andere kant een gedeelte volgden van het Voorkempen Ruiterpad. In een gevaarlijke bocht, verlieten we de openbare weg om een rechts gelegen bosgebied in te wandelen. Links zagen we in de verte de grensborden van Halle (Zoersel). Het bosgebied bevond zich naast de autosnelweg, waardoor we een tijdje evenwijdig aan deze verkeersader door het bos een dreef volgden. Even verder volgde een bredere baan, welke ook evenwijdig verliep aan de snelweg. Al vrij vlug konden we het storende karakter van deze weg ervaren. Een schril contrast met het bos links van ons. De weg ging iets verder lichtjes de hoogte in, om uit te monden aan de volgende brug over de E34.

Ditmaal ging het opnieuw rechtsaf, om voor de derde maal de snelweg over te steken. We bereikten op die manier opnieuw het traject van de Hendrik Conscienceroute en de Gouverneur Kinsbergen Route. Een even voorbij de snelweg gelegen landelijke weg, leidde ons langsheen een grote manege (De Kraal), waarna we al vrij vlug de laatste controlepost van de dag bereikten, gelegen aan de visput van Zandhoven. Hier konden we voor een drankje terecht op het buitenterras bij Marcel, In de Katvis. Net op het moment dat we aldaar even pauze hielden, ging een plaatselijke hengelwedstrijd van start. Zo waren we getuige hoe tal van emmers met lokspijs in het water werden gegooid. Hier dienden de deelnemers aan de 32 km nog een bijkomende lus te wandelen, doch wij beperkten onze deelname tot 21 km. Restte ons nu nog enkel de korte terugweg naar de startplaats. Het laatste gedeelte van de wandeling, was meteen ook het kortste stukje vandaag. We verlieten de visput en volgden even verder een rechts gelegen bospad dat vervolgens overging in een veldweg. We lieten bijgevolg de bossen achter ons en bereikten wat verder de eerste woningen.

Enkele rustige landelijke asfaltwegen brachten ons terug naar het centrum van Zandhoven, waar we als afsluiter nog een stukje verkaveling doortrokken om uiteindelijk uit te komen aan het lokaal van de Harmonie. Meteen het einde van de tocht. Een mooie wandeling om op terug te zien, met een voldoende ruime startzaal. De controleposten onderweg waren voldoende ruim, met een verzorgde bediening aan tafel en gelegen aan een rustgevende visput. Sanitair naar behoren. Een mooi en vooral afwisselend parcours, voorzien van voldoende bepijling. Het weer zat mee, dus konden we tevreden huiswaarts. Bij het aanvatten van onze terugreis konden we bemerken dat om 14 uur reeds 854 wandelaars waren geteld. Als die allen even tevreden zijn geweest als wij, dan is de organisatie geslaagd in haar opzet. Een mooie Moederdag voor vele deelnemers, maar vooral een mooie tocht voor tal van wandelaars. We kijken uit naar een volgende deelname aldaar...”

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, blikken we nog even terug in onze respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Bossen en veldwegen. Rustige en aangename wandeling. Bewolkt maar zacht weer! Goed verzorgd. J: Tocht door Zandhoven, Massenhove, Oelegem, Halle. Afwisselend parcours met veel bossen onderweg. Een aangename tocht bovendien.’

156: Kasterlee, Zaterdag 03 april 2010, 24,4 km. (3084,011 km.)

Een georganiseerde tocht, die van start ging in Kasterlee. Destijds werd in de wandelgids Marching deze tocht als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 3/4/2010 – 2460 Kasterlee (Antwerpen), Marathonwandeling, 6-10-15-20-25-30-42-50 km. De Pompoenstappers vzw. Start: Sancta Maria Instituut. Door de bossen van Kasterlee, Lichtaart en Herentals.’ Na afloop schreven we een kort verhaal, inzake de bezienswaardigheden en belevenissen onderweg, omstreeks 19:51 uur.

“Voor vandaag waren de weersvooruitzichten niet zo schitterend, maar toch trokken we deze ochtend vroeg naar het Antwerpse Kasterlee. Aldaar zouden we deelnemen aan de Marathonwandeling, georganiseerd door de Pompoenstappers. Bij een temperatuur van om en nabij de 6° C, zetten we deze ochtend koers naar deze betreffende gemeente. Bij onze aankomst aldaar, vonden wij op wandelafstand een parkeerplaats, op aanwijzen van clubmedewerkers. Even later konden wij terecht in de ruime startzaal, gelegen in het Sancta Maria Instituut. Een korte blik op het parcours leerde ons dat vandaag kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 10, 15, 20, 25, 30, 42 of 50 km. Wij hielden het vandaag bij een halve marathon en kozen voor het traject van de 25 km, met een werkelijke afstand van 24,4 km. Na een hapje en een koffie, voorzien van een paaseitje, trokken we op weg.

We verlieten het Instituut voor het eerste gedeelte van onze wandeling, over een lengte van 8,5 km. Het ging even het hoekje om via de achterzijde van dit schoolgebouw, waarna we al onmiddellijk een eerste splitsing verkregen, aangezien de deelnemers aan de 6 km hun eigen parcours volgden, de rest van de wandelaars sloeg aldaar rechtsaf. Zo trokken we door de aangrenzende verkaveling en konden de recent gebouwde villa's bekijken. Op die manier waren we amper op weg of de eerste donkere wolken kwamen te voorschijn en de eerste druppels lieten zich voelen. Na een tijdje de woonstraten te hebben bewandeld, bereikten we een kleine tunnel ter hoogte van de drukke weg richting E34. Hier zonderden de deelnemers aan de 10 en 15 km zich af, door hun weg rechtdoor te vervolgen. Juist voor dit viaduct sloegen we een rechts gelegen veldweg in en konden we een eerste maal genieten van de vrije natuur. Deze karreslag bracht ons tot aan het even verderop gelegen industrieterrein van Kasterlee.

De wandeling leidde ons langsheen enkele statige bedrijven, waarna we vervolgens opnieuw aankwamen in de bebouwde kom. Ook hier situeerde zich een scheiding tussen de deelnemers, vermits de 20 en 30 km linksaf gingen op het kruispunt, terwijl de rest de baan dwarste en rechtdoor vervolgde. We kregen terug een stukje woonwijk voor de schoenen geschoven, waarna we enkele straten verder, de openbare weg verlieten en een rechts gelegen pad opgingen. We zagen in de verte de eerste bossen verschijnen en uit het verloop van het parcours konden we opmaken dat het die richting uitging. Een kwartier later konden we dan ook genieten van enkele prachtige bospaden en dreven. Tijd om de geur van de naaldbomen op te snuiven. Even ging het wat harder regenen, doch enigszins beschut door de bomen, konden we de hinder wat beperken. Na een stukje wandelen doorheen het bos, dienden we een drukke en gevaarlijke baan te dwarsen, om aan de overzijde een landelijke weg te volgen. Hier konden we links tussen de bomen de resten zien van een oude molen.

Om de hoek volgde opnieuw een ander stuk bosgebied, alwaar we het plaatselijke Ruiterpad Kasterlee volgden. Enkele zandwegen maakten dadelijk het verschil met de asfaltwegen. De 38 km lange Speurreroute konden we eveneens, zij het slechts over korte afstand bewandelen. Plots, als uit het niets, vonden we een links gelegen veldwegeltje en werden we door de parcoursmeester dit pad opgestuurd. Een lang smal paadje, tussen weilanden door, bracht ons wat verder tot aan een ander stukje bosgebied. Daar doorheen, vonden we op het einde van een onverharde weg een boerderij, waarnaast enkele tenten waren opgesteld. Hier, volgens de medewerkers, op de Lage Rielen, konden we een eerste maal pauzeren en een hapje eten en een warm drankje nuttigen. Gelukkig zaten we enigszins beschut, toen het buiten hevig begon te regenen. Het was slechts een bui van korte duur, waarna we opnieuw op pad konden gaan. De deelnemers aan de 30, 42 en 50 km dienden hier echter een bijkomende lus te bewandelen. Wijzelf verlieten de controlepost naar links, net zoals de wandelaars van de 20 km. We volgden een asfaltweg, welke ons even later liet aankomen ter hoogte van de Rielenkapel.

Volgens plaatselijke info zouden de eerste berichten over deze kapel teruggaan tot 1564. Recent echter werd deze kapel gerestaureerd. Voorbij de kapel ging het naar rechts, opnieuw in de richting van de velden en daar troffen we alweer het plaatselijke Ruiterpad aan, en het zou niet de laatste maal zijn tijdens de wandeling. Na een tijdje de landelijke wegen te hebben gevolgd, bereikten we opnieuw de kleine tunnel van vroeger op de dag, ditmaal vanuit de tegenovergestelde richting. Ook hier ging het opnieuw rechtsaf en even later konden we genieten van een wel heel lange bosdreef, die reikte zover het oog kon zien. Opnieuw konden we de zanderige ondergrond voelen en dat was alleszins leuk wandelen. Een splitsing maakte dat de wandelaars van de 6, 20 en 25 km hun weg rechtdoor vervolgden, terwijl de anderen hier rechtsaf het bos ingingen. Even later zouden echter onze paden elkaar opnieuw kruisen. De loop der dreven volgend, bereikten we geruime tijd later het Provinciaal Domein Hoge Mouw. Ook hier kregen we een opeenvolging van verharde paden, doorheen een blijkbaar prachtig wandelgebied. Ondertussen hadden we tijdens het tweede gedeelte van de wandeling, dat verliep over een afstand van 5,6 km, bijna de rustpost bereikt en die bevond zich wat verder in een gebouw midden de bossen, genaamd 't Boslicht.

Hier konden we een tweede maal genieten van een rustpauze in de wandeling en ons voorbereiden op een lus welke we hier zouden moeten bewandelen. Een lus over een lengte van 5,3 km. Met enige moeite konden we toch een zitplaatsje bemachtigen. We vonden deze controleplaats een beetje aan de kleine kant, gelet op het feit dat alle afstanden hier langskwamen en de meeste deelnemers zelfs een tweede maal. Vandaar de drukte binnenin en de moeite om een zitplaats te vinden. We brachten dan ook een tijdje buiten door, gezeten op een bankje. Na ons tweede oponthoud, vertrokken we voor een lus van 5,3 km. Bij het verlaten van 't Boslicht, ging het dus een eerste keer naar links voor de afstanden 15, 20, 42 en 50 km. We doken meteen via een zandwegje het bos in en troffen daar bijna onmiddellijk de aanduidingen van de GR565 (Antwerpen - Bladel), alsook de bordjes van het plaatselijke Konijnenpad. Zo waren we vertrokken voor een tocht van geruime duur doorheen dit stukje bosgebied van het Provinciaal Domein.

Heel even werd het bos ingewisseld voor een stukje over openbare weg, aangezien we doorheen de dorpskom van Lichtaart trokken en daar het beeld aantroffen van de zwerver Wannes. Ook de plaatselijke kerk, momenteel in de steigers, kon even van nabij worden bekeken. Even voorbij de kerk, ging het linksaf, terug in de richting van het verderop gelegen bosgebied. De wandelaars van de 42 en 50 km maakten er nog een ommetje bij, terwijl de anderen de richting van de elkaar opvolgende bospaden volgde. Een andere bezienswaardigheid, de St. Jozef Kapel, kon ook even worden bekeken, terwijl we aan de overzijde van de straat versteld stonden van de roestige kleur van de grond. Een plaatselijk bord wees ons op de aanwezigheid van het ijzer in deze bodem. Via de rood-witte markeringen van dezelfde GR565, vonden we opnieuw de richting naar 't Boslicht, alwaar we even later voldaan konden terugblikken op een prachtige lus die zonet werd afgelegd. Ditmaal namen we rust in de open natuur aan de boshut, aangezien ondertussen de zon zich even liet zien en het heel wat aangenamer vertoeven was in het bos. Restte ons nu nog enkel de laatste kilometers af te leggen, terug naar de startzaal.

Ditmaal ging het na de controle rechtsaf en dit was de te volgen richting voor het gehele deelnemersveld. Hier herkenden we het plaatselijke Ruiterpad Kasterlee en de markeringen van de GR565. Ook nu kondigde zich nog een prachtig stukje wandelroute aan, aangezien het terrein meteen een ander karakter verkreeg. Het ging ineens op en neer doorheen het Provinciaal Domein. Talrijke kleinere bospaden kronkelden zich tussen de bomen en verscheen de ene hoogte na de andere. We waanden ons plotseling zowaar in het Zoniënwoud. De zon liet zich af en toe zien doorheen de bomen en dat bevorderde enkel het kleurenspel op de begane grond. De temperatuur was ondertussen gevoelig opgelopen en het werd dan ook de hoogste tijd om de regenbroeken op te bergen in de rugzak. Nog enkele foto's konden worden genomen, alvorens we stilaan het bos dienden te verlaten en de eerste woningen van Kasterlee in het zicht kwamen. De wandeling leidde ons nog langsheen het plaatselijke MPI, met zicht op de serres van de afdeling tuinbouw, waarna we het Instituut Sancta Maria terug in zicht kregen.

We konden enigszins moe maar voldaan plaatsnemen in de startzaal. Bij het afsluiten van de inschrijvingen hadden uiteindelijk 811 wandelaars de weg naar Kasterlee gevonden. Misschien hadden sommigen zich laten afschrikken door de weersvoorspellers, maar al bij al konden we op dat gebied niet klagen. Met betrekking tot de wandeling kunnen we besluiten dat we een mooi parcours hadden gekregen en dat bovendien schitterend was bewegwijzerd, met voldoende aandacht voor de gevaarlijke punten onderweg. De organisatie was vlekkeloos en de medewerkers attent en behulpzaam. Eens te meer kunnen we stellen dat we een schitterende wandeldag achter de rug hebben en nogmaals hebben kennis gemaakt met een prachtig wandelgebied in een voor ons onbekende omgeving.”

Traditiegetrouw kijken we ook even naar wat destijds in de wandelboekjes werd neergeschreven: ‘K: Kasterlee – Lichtaart. Bosrijke omgeving en landelijke wegen. Af en toe regen. Fijne, verzorgde wandeling. J: Mooie wandeling met start in Kasterlee. Doorheen de prachtige bossen en het domein Hoge Mouw. Even een ommetje langsheen de dorpskom van Lichtaart. Wannes de Zwerver en talrijke kapellen onderweg. Regenachtig!!’