339: Asper, Dinsdag 05 mei 2015, 26,824 km. (6910,353 km.)

“Na een slapeloze nacht in het parochiezaaltje van Asper, omwille van onweer, felle regenbuien en wind, deze ochtend omstreeks 08:10 uur vertrokken. We wandelden vrijwel onmiddellijk terug in de richting van het jaagpad langsheen de Schelde en volgden daarbij een gedeelte van de Valeirroute (42 km) en de Scheldevalleiroute 2. Zowat tien minuten later betraden we het jaagpad richting Oudenaarde en al dadelijk voelden we de wind tegen. Gelukkig hielden we het voorlopig droog en gingen welgezind op weg. Even na negen uur bevonden we ons reeds op het grondgebied van Zingem en bemerkten aldaar de aanduidingen van de Wannenlappers Wandelroute. We volgden vanaf Asper de rechteroever gezien richting Oudenaarde, teneinde een terugkeer naar de brug van Gavere te vermijden. Gekomen ter hoogte van de brug 3^de Jagers te Voet (Zingem-Zwalm) bevonden we ons terug op de aangeduide ‘Via Scaldea’.

Een van de zeldzame stickers die we onderweg zouden te zien krijgen. Een twintig minuten later wandelden we langsheen het Natuurreservaat ‘De Welput’, gevolgd door het Natuurreservaat ‘Kleiputten Grooten Bulck’. We ontmoetten er tevens een oude bekende van gisteren, de LF30 Schelde-Deltaroute. Na een hele tijd beuken tegen de wind, vonden we het tijd voor een korte pauze ter hoogte van de ‘Heurse Meersen’. Jammer genoeg was ook hier de wind de grote spelbreker. We waren ondertussen voorbij de klok van 10:30 uur en hadden reeds enkele malen de regenjassen en broeken aangetrokken en opnieuw uitgetrokken. Even vóór de middag echter, zagen we opnieuw donkere wolken komen aandrijven. Net op tijd konden we schuilen onder de Lotharingenbrug te Oudenaarde. Zowat meer dan een half uur dienden we er te wachten tot de hevige stortbui was voorbij getrokken. Ondertussen leek de wind nog in kracht toe te nemen. Uiteindelijk konden we toch terug op weg en bereikten we omstreeks 13:15 uur het centrum van Oudenaarde.

Gelet op het feit dat de zon opnieuw was verschenen, zochten we een terrasje en vonden dit ter hoogte van café De Carillon op de markt zelf. De koffie smaakte behoorlijk alsook het stukje gebak erbij. Na dit oponthoud begaven we ons naar de toeristische dienst naast het stadhuis en verkregen aldaar onze derde stempel in het boekje. We verlieten nadien het centrum en wandelden terug richting jaagpad. Vanaf nu kregen we nagenoeg de wind strak vanuit de tegengestelde richting en dat beloofden nog moeilijke wandeluren te worden. Toen we even later noodgedwongen het jaagpad verder volgden wandelden we langsheen het traject van de Scheldekant Wandelroute en het De Gellinck Wandelpad. Op zoek ondertussen naar een plek om even te verpozen, vonden we bezijden het jaagpad een klein grasveld ter hoogte van een golfterrein. Een betonnen blok fungeerde als zitbankje om ondertussen even een boterham met kaas te nuttigen. Toen het zowat half vijf geworden was, kwamen we langsheen het Domein De Gellinck en troffen er de aanduidingen aan van de Sneukelfietsroute.

Zo naderden we stilaan een brug over de Schelde ter hoogte van Kerkhove. Hier verlieten we om zowat kwart na vijf het jaagpad en wandelden richting kerk van Kerkhove. Kwart voor zes konden we tenslotte enkele inkopen doen in de Spar juist vóór de kerk. Zo zijn we ook verzekerd voor vandaag van een avondmaal en een ontbijt morgen in alle vroegte. Klokslag 18:00 uur stonden we aan de voordeur van het voormalige parochiehuis van Kerkhove, alwaar we te gast zijn bij Sarah de Coster en haar vriend. We kregen er alvast een mooie ruimte ter beschikking op het gelijkvloers en mochten gebruik maken van hun keuken en badkamer. Na enkele dagen stappen dus eindelijk nog eens een deugddoende douche. We sloten alvast deze stormachtige dag af met een appeltje, wat brood en Ardeense worst. Straks volgt wellicht een zalige nachtrust. Vandaag hielden we het onderweg bij iets meer dan 26 km en 35766 stappen. Genoeg gevochten tegen de wind, we zullen vlug in dromenland verzeild zijn.”

338: Gent, Maandag 04 mei 2015, 29,285 km. (6883,529 km.)

“Het is nu bijna 19:30 uur, we bevinden ons in een klein zaaltje van het parochiecentrum van Asper. We hebben een dag achter de rug, waaraan we even terugdenken met gemengde gevoelens. Wat meeval, maar ook enkele tegenslagen. Deze ochtend , na te hebben genoten van een ontbijt in Gent, gingen we omstreeks 08:00 uur van start in de Lieven De Winnestraat. Het hoekje om, ging het richting Kouter, waarbij we onderweg, ter hoogte van het oud justitiepaleis, een broodjeszaak aantroffen en ons dus konden voorzien van mondvoorraad. Vervolgens ging het via enkele winkelstraten in de richting van het Gentse stadhuis. Aldaar verkregen we een tweede stempel in ons wandelboekje. Even verderop bereikten we de kerk van Sint-Jacobs, plaats alwaar de ‘Via Scaldea’ van start gaat. Een traject welke we de komende dagen zullen volgen tot in Doornik.

We vervolgden onze weg via de Steendam, langsheen de Portus Ganda, om dan een smal wandelpaadje te volgen langsheen het water. Zo kwamen we langsheen het oude Begijnhof en wandelden verder richting Ledeberg. We namen de hangbrug naar het Keizerspark en troffen aldaar de bordjes aan van de LF30 Schelde-Deltaroute en de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Hier hadden we een eerste omleiding, omwille van wegenwerken aan de Franse Vaart. Het werden dus enkele trappen beklimmen, om via een stukje Brusselsesteenweg, terug op de juiste route te geraken. Na onder diverse bruggen te zijn gewandeld, bereikten we de Ringvaart ter hoogte van de Ghelamco Arena. Eenmaal aan de overkant, volgden we het jaagpad langsheen de Schelde. We troffen er vrij vlug een café in Zwijnaarde, ’t Veer. Tijd dus voor een kopje koffie. Wonder boven wonder, we troffen er een oud collega aan, welk ons dadelijk voorzag van een kopje koffie. Na wat bijpraten over de reeds vervlogen carrière, gingen we terug op pad.

Nog steeds het jaagpad volgend, bevonden we ons vrij vlug op de Scheldevalleiroute 1. Een horecazaak even verder, de Meersbloem, bleek gesloten. We namen dan maar even verder een lunchpauze, gezeten in het gras, om ons middagmaal te nuttigen. Het was dan ondertussen reeds 13:15 uur. Na wat te hebben genoten van de zon, werd het tijd om terug op pad te gaan. We zaten op de Doornhammeke Wandelroute. Omstreeks 15:15 uur bevonden we ons reeds op het grondgebied van De Pinte (Zevergem) en geruime tijd later op het grondgebied van Eke (Nazareth). We wandelden rustig verder langsheen de Scheldemeersen om even verderop, een zitbank aan te treffen. We waren zo vertrokken voor een praatje van ruim een half uur, met twee bejaarde wielerliefhebbers. Na een goede reis te hebben aanhoord, werd het tijd om opnieuw op te stappen.

Om 16:00 uur vonden we het stilaan tijd om even te verpozen op het buitenterras van taverne ’t Sluis. De cola’s en Ice Tea’s gingen vlot naar binnen. Even voorheen waren we aangekomen op het traject van de Bruggenroute. Na deze deugddoende verfrissing gingen we over de Schelde, om het jaagpad te volgen aan de overzijde, richting Gavere. We volgden er een tijdje de Milieuroute en even verder de Slag bij Gavere Wandelroute. Uiteindelijk bereikten we omstreeks half zes de brug over de Schelde in Gavere. Het ging vooreerst even naar de nabij gelegen Carrefour teneinde wat drank en mondvoorraad aan te schaffen. We hadden dan ook aldaar telefonisch contact met mevrouw Madeleine D’Hondt, verantwoordelijke voor de parochiezaal in Asper. Er volgden dan nog enkele kilometer verder tot onze slaapplaats. Eigenlijk had de tocht moeten eindigen aan de Gaverbrug, doch de extra kilometers vandaag, hebben we dan morgen gespaard.

Zo bevinden we ons nu na een lange dag en ongeveer 29,285 km in Asper. We beschikken in elk geval over een ruime slaapzaal, verwarming en warm water. Het zal niet elke dag zo een feest zijn. Maar goed, dat zien we morgen dan wel weer. Tijd voor de anekdotes van de dag. Wat lichte materiaalpech ter hoogte van de jachthaven aan de Ringvaart, werd verholpen dankzij de hulp van een bereidwillige schipper. Even verderop kwamen we tot de vaststelling, dat we onze wandelgids inzake de ‘Via Scaldea’ onderweg hadden verloren. Gelukkig kennen we de route zowat uit het hoofd en zijn er hier en daar toch enkele aanwijzingen. Zo komt aan een lange dag een einde en is het nu tijd voor een grondige wasbeurt en straks in de slaapzak. We sloten de dag af na exact 39047 stappen.”

289: Gontrode, Zaterdag 15 maart 2014, 21,9 km. (5811,179 km.)

“Vandaag volgden we nogmaals het traject van een wandeling, beschreven in de ‘Stationsstapper’. Ditmaal opteerden we voor een wandeltocht van 21,9 km met vertrek aan het station van Gontrode en aankomst aan het station van Munkzwalm. ’s Ochtends reden we dan ook naar het station van Zottegem, vermits we aldaar verbinding hadden per spoor, naar zowel de start- als aankomstplaats. Omwille van de aanwezigheid van een blauwe zone ter hoogte van het station van Zottegem, dienden we ons voertuig een eindje verderop te parkeren. Omstreeks kwart na negen zouden we de trein nemen naar Gontrode, doch de dag begon al meteen met een half uur vertraging, omwille van werkzaamheden en verkeer op enkel spoor. Dan maar een beetje wachten op het perron en nadien in de trein. Het weer was eerder grijs en een koude wind blies uit een onaangename richting. Nochtans deed de zon moeite om doorheen de wolken te breken. Uiteindelijk spoorden we dan toch richting Gontrode, alwaar we even later aankwamen en aan de wandeling konden beginnen.

We wandelden over de overweg en sloegen linksaf, om een betonwegje te volgen, juist naast de sporen gelegen. Een tweetal bochten verder bereikten we de Meersstraat en kregen daar aansluiting op de GR122 Scheldeland. We konden dus vanaf nu, tot zowat het einde van de tocht ons oriënteren op de wit-rode tekens van dit GR-pad. Onze tocht verliep nu langsheen een rustige landelijke weg, met natuurlijk links en rechts van de rijbaan uitgestrekte velden, weilanden en af en toe een alleenstaande boerderij. Gelukkig hadden we de wind niet volledig in het nadeel en dat maakte natuurlijk een groot verschil. Een voederbak en een tweetal knotwilgen doorbraken even de eentonigheid van deze akkers, nog grotendeels in winterslaap. Toch konden we hier en daar reeds wat kleur bemerken, vooral dan omwille van de aanwezigheid van koolzaad. Even later bereikten we de Landskoutersesteenweg, welke we over korte afstand naar links volgden tot aan de volgende zijstraat rechts, het Zonneveld. Hier bevonden we ons gedurende korte tijd op de Rodeland route 1 (een fietsomloop van 48 km).

Alhoewel, voorlopig kregen we de zon niet te zien. Het ging nog even scherp naar links, om dan een kleine kilometer te wandelen tot aan de Kloosterstraat, alwaar we rechtsaf sloegen naar de kerk van Moortsele. Daar hoopten we immers in de omgeving even een kopje koffie te nuttige in café ’t Neerhof. Korte tijd later echter stonden we voor een gesloten deur, wegens pas geopend vanaf 16 uur. Niet naar de zin van wandelmaatje. We namen dan maar gebruik van een picknicktafel er tegenover om even een broodje te nuttigen. We trokken terug op pad en lieten de kerk van Moortsele links, om verder te wandelen richting rechts gelegen Kasteelstraat. Zo kwamen we langsheen een overstromingsgebied, alwaar af en toe het water dient te worden opgevangen van de Molenbeek en de Kerkesbeek. Een huisje met trapgevel, genoemd het ‘Fazantenhuisje’ bleek een volgende bezienswaardigheid op weg doorheen de Kasteelstraat. Het ging vervolgens rechtsaf de Rattepas in, waar we zicht kregen op één bunker, welke voorheen deel had uitgemaakt van het ‘Bruggenhoofd Gent’.

Vervolgens bereikten we de Rollebaan, een asfaltweg, welke overging in een veldweg. Eindelijk autovrij wandelen zouden we zeggen. We liepen er enigszins hogerop dan de omliggende velden en dat maakte dat de wind hier duidelijker voelbaar was. Nochtans kregen we af en toe een straaltje zon te zien en dat was toch al iets. Min of meer een kilometer verder bereikten we opnieuw de openbare weg, de Asselkouter, die we echter slechts over een tweetal bochten dienden te volgen. Immers in de tweede bocht ging het voor ons rechtdoor via de Cristoforuswegel, een smal aarden paadje, dat ons zou leiden tot aan de kerk van Munte. Op de Asselkouter maakten we even kennis met de Asselkouter Wandelroute. Onze hoop was gevestigd op de volgende horecazaak, met name ‘Afspanning Oud Munte’ tegenover de kerk. Uiteindelijk bereikten we de dorpskern van Munte en ja… het café was geopend. Tijd voor een kopje koffie dus en een sanitaire stop. Vooraf bekeken we echter de GR-wandelboom op het plein, welke de diverse richtingen aangaf van de GR122, met name Hulst (Nl) en Doornik. Maar zover zouden we vandaag evenwel niet wandelen.

Na deze welgekomen pauze, vervolgden we onze weg. We verlieten de dorpskom van Munte richting Baaigem. We wandelden vooreerst via een kasseiweg, welke al heel vlug veranderde in een veldweg. We kregen afwisselend een drukke betonweg en opnieuw een rustige veldweg, tot we stilaan zicht kregen op de Prinsenmolen van Baaigem. Op weg daarheen verwerkten we nog een stukje van de Valeirroute, een fietstraject van zowat 42 km. Eenmaal de molen voorbij volgden enkele graspaden, rustige veldwegen en smalle betonwegjes elkaar op, tot we zowat drie kilometer verder de dorpskom van Dikkelvenne bereikten. Ook hier was een zogeheten stop gepland in café ‘De Betoverde Maan’. Jammer genoeg stonden we voor een gesloten deur, wegens overnemer gezocht. Dan maar enigszins teleurgesteld verder op weg. Een grindpad juist voor de dorpskom van Dikkelvenne, gevolgd door een smalle wegel leidde ons naar het grondgebied van Meilegem. Onderweg daarheen kregen we heel wat aanwijzingen te zien met betrekking tot wandel- en fietsroutes, met name: de Scheldevalleiroute, de LF 30 Schelde-Deltaroute, de Milieuroute (50 km) en tot slot de Watermolenroute.

Vervolgens aangekomen ter hoogte van het Provinciaal natuureducatief centrum De Kaaihoeve, vonden we een zitbank om even te pauzeren, iets te eten en te drinken. We bevonden ons dichtbij de Oude Schelde. Even later volgden we de oever verder, teneinde Nederzwalm binnen te treden. Enkele smalle wandelpaden en een stukje betegelde kerkwegel gingen in de richting van de kerk van Sint-Maria-Latem. Zoals algemeen geweten, driemaal is scheepsrecht. Immers, café ’t Spaans Hof in Sint-Maria-Latem was gesloten, wegens ‘te huur’, alweer tot groot ongenoegen van maatje. Restte niets anders dan verder te stappen, in de hoop alsnog een horecazaak open te vinden. Het ging dan stilaan richting verder gelegen Zwalmbeek, welke we korte tijd later bereikten. Net voor de beek dienden we een betegeld pad te volgen en bevonden we ons op de Zwalmbeek Wandelroute. Dit pad voerde ons tot aan de verder gelegen Ijzerkotmolen, ditmaal hadden we het geluk aan onze kant, de zaak was geopend. We konden er dan ook even de benen strekken en genieten van een kopje koffie. Even later ging het verder langsheen de Zwalmbeek tot we uiteindelijk het grondgebied bereikten van Munkzwalm en dit ter hoogte van de Zuidlaan.

Hier verlieten we het traject van de GR122 en sloegen rechtsaf, richting station. Vermits we aldaar nog even dienden te wachten op een trein richting Zottegem, namen we nog even de tijd voor een pauze in café De Kraai tegenover het station. Weinig later ging het per trein terug naar Zottegem en konden we even later terug huiswaarts. Alweer een wandeldag verstreken zouden we kunnen besluiten.”

237: Gent, Zondag 03 juli 2011, 20,05 km. (4723,839 km.)

Een wandeltocht, waarvan we het parcours volgden op 03 juli 2011, doch waarvan pas een weekje later voor het eerst het relaas werd geschreven, met name op donderdag 07 juli 2011, omstreeks 19:13 uur.

“Velen weten ondertussen reeds lang, dat het ooit zover zal komen, dat we de lange voettocht naar Santiago de Compostela zullen aanvangen. De afgelopen drie jaar wandelden we reeds de zolen van onze eerste wandelschoenen en doorkruisten menig paadje in Vlaanderen, het Waalse landsgedeelte of zelfs daarbuiten. Om eens te proeven van het begrip wandelen langs pelgrimspaden besloten we om zondag ll. een stukje te bewandelen van de Via Scaldea. Als leidraad maakten we gebruik van een wandelgids, uitgegeven door het Vlaams Compostelagenootschap. Deze ochtend, in alle vroegte, namen we dan ook in onze buurt de bus naar de St. Jacobskerk te Gent, alwaar deze Via Scaldea een aanvang neemt. Een tiental minuten later bereikten we deze kerk en troffen er een bronzen schelp aan in het trottoir, welke vorig jaar werd ingehuldigd. Zo waren we klaar om een eerste dagetappe te wandelen, als kennismaking met deze route.

Een eerste gedeelte van het traject, over een afstand van 7,05 km, zou ons leiden tot aan de Ringvaart, aan de andere kant van de stad gelegen. We lieten dan ook vrij vlug de St. Jacobskerk achter ons en wandelden de Steendam in. In het begin van deze straat, bevindt zich links in de gevel van het pastorijhuis een levensgrote pelgrim. Voldoende interessant alvast om de camera boven te halen. Aan het einde van deze winkelstraat, bereikten we de Leie, ter hoogte van de St. Jorisbrug. Hier dienden we volgens de wandelgids de aanwijzingen te volgen van de fietsroute Noord-Zuidroute Zwijnaarde. Op die manier gingen we onder de reeds vermelde brug door, richting jachthaven. Langsheen de Portus Ganda ging het verder naar een nieuwe voetgangersbrug, waardoor we het Veermanplein bereikten. Aan de overkant ging het nadien via de Veerkaai in de richting van de bekende Gebroeders Van Eyckbrug, gelegen aan het gelijknamige zwembad. Halverwege de brug echter, sloegen we de rechts gelegen Visserij in en volgden hierbij de aanwijzingen van het fietsknooppunt 6. In plaats van verder de openbare weg te volgen, kregen we via de wandelgids het advies, het smalle paadje te volgen, onmiddellijk naast het water gelegen en achter de aldaar bestaande huizen.

Op die manier konden we rustig genieten van een verkeersarm wandelparcours. Aldus ging het via de Tweebruggenstraat verder, om daar opnieuw het paadje langsheen het water te blijven volgen. Ondertussen genoten we van een uitzicht op het rechts gelegen Klein Begijnhof en het nieuwbouwproject, waar vroeger zich een kazernecomplex bevond. Voor wie enigszins bekend is met Gent, weet ondertussen, dat we derwijze verder wandelden om uit te komen ter hoogte van de Keizerpoort. Vanaf hier ging het richting fietsknooppunt 3 en volgden we de fietsroute LF 30 Schelde- Deltaroute. Het ging onder de brug door welke de kleine ring omheen Gent doorgang geeft, om nadien de voetgangersbrug te nemen richting Keizersparkje. Op die manier bevonden we ons op het grondgebied van Ledeberg. Via het parkje trokken we onder de Brusselsesteenweg door om nadien opnieuw een waterloop te volgen, ditmaal de Franse Vaart. Er zouden nog heel wat bruggen volgen, vooreerst de dubbele brug aan de St. Lievenspoort, alwaar we oog in oog kwamen te staan met de Schelde.

Eenmaal voorbij deze constructie, bereikten we wat open terrein en namen er vooreerst een kleine pauze om de inwendige mens een beetje aan te sterken. We waren trouwens reeds vroeg op pad en wat kan beter smaken dan broodjes in de ochtend, gezeten langsheen het water en genietend van de ochtendzon. Nadien trokken we verder richting dubbele Stroppenbrug en even later ging het onder de bruggen door van de B401 (afrit Gent) en de E17 autosnelweg. Uiteindelijk, eens alle bruggen achter gelaten, volgden we de oever van de rustig stromende waterloop, via een breed jaagpad. Enkele zondagse joggers, wielertoeristen en wandelaars, kruisten af en toe onze weg. We wandelden verder onder tal van bruggen, richting Merelbeke. Onderweg ging het langsheen het natuurgebied Liedermeerspark en kwamen we aan de kleine jachthaven ter hoogte van de Ringvaart. Hier verlieten we even de LF 30 fietsroute en beklommen de trappen, om vervolgens de Nieuwescheldebrug over te steken. Veiligheidshalve volgden we dan het fietspad, gelegen op de middenberm, om nadien via een bocht naar rechts en links, de autovrije brug te dwarsen over de Ringvaart. Aldus bereikten we het tweede punt op deze Via Scaldea.

Het volgende gedeelte van de wandeling zou ons leiden naar de Gaverebrug, over een afstand van exact 13 km. We volgden vanaf nu de Schelde, waarbij we deze waterloop aan onze linkerhand lieten en gingen onder de Zwijnaardekanaalbrug door, trouwens de brug van de E40. Onder de brug troffen we een herdenkingsfoto aan van de onlangs overleden Wouter Weylandt. Vanaf nu volgden we het jaagpad tot aan fietsknooppunt 3. Af en toe konden we kijken naar voorbij varende bootjes of groepjes wielertoeristen. Voor de rest niets dan zalige rust langsheen dit jaagpad. De zon was van de partij, wat kan er aangenamer zijn om een zondag door te brengen. Na een tijdje stappen bereikten we knooppunt 3 even voorbij het café ’t Veer in de Nieuwe Scheldestraat. Daar hielden we even halt om de dorst te lessen op een terrasje en even een praatje te maken met de lokale bewoners. Nadien ging het verder richting knooppunt 40, en bevonden we ons terug op het jaagpad. Wat verderop troffen we ter hoogte van café De Meersbloem langsheen de Schelde, een gedenksteen aan voor drie verongelukte wielrenners, met name Wouter Weylandt, Dimitri de Fauw en Frederiek Nolf. Een sobere gedenksteen, voorzien van enkele foto’s, als stille nagedachtenis aan deze helden van het peloton.

Ondertussen bevonden we ons op een gedeelte van de Scheldevalleiroute en ook daar troffen we op de weg markeringen aan ter herdenking aan WW. Dat er zich ook wandelomlopen bevinden langsheen het jaagpad, blijkt uit het volgende aanwijsbordje dat we ontmoetten Doornhammeke wandelroute. Naarmate we het stedelijke gebied van Gent steeds verder achter ons lieten, werd de natuur uiteraard mooier onderweg. Ontelbare soorten planten bevonden zich op de bermen en in de ernaast gelegen natuurzones. Toen we de grens overschreden tussen het grondgebied van De Pinte (Zevergem) en Eke (Nazareth), troffen we op de achterzijde van één dezer borden, een eerste indicatie aan dat we ons bevonden op een pelgrimsweg, met name de bekende blauwgele sticker van het Compostelagenootschap. Even later bereikten we knooppunt 32 ter hoogte van het natuurgebied Scheldekant. Daar hadden we even een leuke babbel met een fietsend echtpaar, welke genoten van hun picknick op een bankje. We volgden van daar af ook de Bruggenroute, een fietsomloop van de gemeente Nazareth. Korte tijd later bereikten we dan Taverne ’t Sluis, gelegen langsheen de Schelde, tijd dus voor een versnapering op het buitenterras.

Nadien dienden we alweer even kort het jaagpad te verlaten, vermits we de Grenadiersbrug dienden te dwarsen, om vervolgens verder te wandelen via de andere oever. We lieten nu de Schelde aan onze rechterhand verder stromen. We bevonden ons nu op de 50 km lange Milieuroute, welke ons opnieuw liet genieten van de rust van het wandelen langsheen de oevers van de Schelde. Uiteindelijk wandelden we nog een klein stukje verder, tot aan de Gaverebrug te Gavere. Hier verlieten we het jaagpad en eindigden deze eerste kennismaking met de Via Scaldea. Volgens de wandelgids hadden we 20,05 km afgelegd, onze gps vermeldde echter 21,9 km. Soit, wat het juiste aantal kilometers ook moge wezen, we hebben in ieder geval genoten van een prachtige wandeldag, die uiteraard voor herhaling vatbaar is.”

We sluiten af, met de weergave van datgene wat kort na afloop van de tocht in de wandelboekjes werd neergeschreven. ‘K: Eerste Pelgrimstocht van Gent tot in Gavere. Rustige wandeling onder bruggen door en langs de Scheldedijk. 25°, wolkjes en zon. Na drie busritten waren we thuis. J: Eerste gedeelte gewandeld van de Via Scaldea, de Pelgrimsroute naar Santiago de Compostela. Vertrek aan Sint-Jacobs te Gent en hoofdzakelijk langsheen de oevers van de Schelde naar Gavere. Daar de bus genomen naar huis. Een eerste kennismaking met de Camino.’

143: Eine, Zondag 07 februari 2010, 25,8 km. (2825,033 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen aangekondigd als volgt: ‘Zondag – Dimanche 07/02/2010 – 9700 Eine (Oost-Vlaanderen), Prosper de Maeght wandeling, 7-12-20-25 km. Hanske de Krijger Oudenaarde. Start: Medisch Pedagogisch Instituut van de Staat. Genieten van de rustige sfeer rondom de visvijvers en Ohiobrug. Langs de historische opgravingen en Mariette Tielemanspad. Oude Scheldearmen te Heurne en talrijke wandelpaadjes en kerkwegels.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond, het hierna weergegeven relaas, omstreeks 18:37 uur.

“Hanske De Krijger uit Oudenaarde, stond vandaag in voor de organisatie van de Prosper De Maeght wandeling in het Oostvlaamse Eine (Oudenaarde). De plaats van afspraak was gelegen in het Medisch Pedagogisch Instituut 't Craeneveld. Deze ochtend vroeg, konden wij ons voertuig kwijt op een parkeerplaats, op wandelafstand van de startplaats. We konden er nadien in het MPI terecht in twee verschillende startzalen. Er was reeds veel volk aanwezig bij onze aankomst aldaar, doch we vonden gemakkelijk een zitplaatsje om onze koffiekoeken naar binnen te werken. Er kon vandaag worden gekozen uit de volgende te wandelen afstanden: 7, 12, 20 of 25 km. Wij opteerden voor de laatste afstand met een werkelijke lengte van 25,8 km. Onderweg zouden we drie controleposten aantreffen. Het eerste gedeelte van de wandeling bedroeg volgens de inrichters 5,1 km. Toen we van start gingen, hadden we min of meer hetzelfde mistige weer als gisteren. Bij een temperatuur van om en bij de 4° C, hielden we het toch droog bij aanvang van de wandeling.

We wandelden vooreerst omheen het domein van het MPI, om nadien langs het plaatselijke koopcentrum te stappen. Enkele grote handelszaken passeerden de revue. Het ging vervolgens via enkele woonstraten van Eine in de richting van de Ohiobrug over de Schelde. Enkele stoere bizons houden aldaar de wacht aan weerszijden van de brug, als aandenken aan de gevechten tijdens WO1, waarbij een Amerikaanse divisie zich had onderscheiden. Aan de overkant van de Schelde waren we ondertussen aanbeland op het grondgebied van Nederename (Oudenaarde). Juist over de brug ging het vervolgens linksaf. We vonden hier op ons wandelparcours de LF30 Schelde Deltaroute en de Scheldevalleiroute, twee fietsomlopen in de omgeving. De wandeling leidde ons vervolgens langs een boomkwekerij, waar we links en rechts van de weg, de planten konden bekijken. Even verder bereikten we de Katholieke Basisschool, alwaar we een eerste maal onze benen wat konden strekken en de gelegenheid te baat nemen om de chocomelk te proeven. Ook hier voldoende plaats in twee verschillende lokalen van het schoolgebouw.

Na deze eerste korte onderbreking, gingen we op weg voor een langer stukje wandeling, dat ons zou brengen tot de afstand van 12,7 km. Na de controle kregen we een eerste splitsing, waarbij de wandelaars van de 7 km, zich naar rechts begaven, in de richting van de aankomst. De andere medewandelaars, vervolgden hun weg rechtdoor. Enkele straten verderop, zagen we een tweede splitsing, waarbij de wandelaars van de 12 km naar rechts afsloegen, terwijl de anderen zich naar links begaven. Hier wandelden we doorheen een stukje verkaveling, om wat verder uit te komen in open veld. Hier troffen we een informatiebord aan inzake het Bos 't Ename, met tevens de verwijzing naar twee wandelroutes, de Aardgasroute (6,2 km) en het Mariette Tielemanspad (5,2 km). We verlieten de openbare weg en trokken een veldweg in, in de richting van het bos. Het pad ging even verder naar links en leidde ons vervolgens via een hekje een natuurgebied in. Het pad steeg lichtjes en verliep langsheen de bosrand, om later ons naar links het bos te laten ingaan. We kregen een klim te verwerken op een modderig en glibberig pad. Tussen de bomen door konden we zowaar een paard bemerken.

Boven gekomen ging het via een hekje naar rechts, om dan via een plankenvloer af te dalen naar een lager gelegen weide. Hier kwamen we terug op de openbare weg. We hadden opnieuw enkele woonstraten, waarna het traject ons een veldweg deed opdraaien, welke zigzaggend steeg naar het hogerop gelegen Wallebos, aldaar de Koolput genoemd. Ook hier troffen we onderweg daarheen draaihekjes aan op het wandelpad. In het Wallebos gekomen, ging het linksaf om via een karreslag een kasseiweg te bereiken. Blijkbaar bevonden we ons hier op de Katteberg en een blik naar rechts deed ons inzien dat een stevige klim ons stond te wachten. Via de brede kasseiweg ging het bergop, waarbij we halverwege het grondgebied van Mater bereikten. Nog een eindje klimmen en we bereikten boven in een ruime bocht een  onverharde weg. Hier volgden we deze veldweg tussen de akkers door om aan de andere zijde een asfaltwegje te bereiken, dat even later veranderde in een dalende kasseiweg.

Hier tal van aanduidingen van plaatselijke wandel- fiets- en menroutes, met name de Ronde Van Vlaanderenroute (80 km), de Maarkebeekvallei Menroute en de Bierbrouwer Wandelroute. Naarmate we de kasseien volgden, bereikten we de grens van Volkegem. Er openbaarde zich voor ons een kanjer van een afdaling van maar liefst 19%, de Wolvenberg. Een lange afdaling, bracht ons uiteindelijk waar we de bordjes zagen van de controlepost in de vzw Berge. Hier konden we even de inwendige mens aansterken en even informeren naar het verdere verloop van het parcours. Hier zouden we na onze rust een kleine lus dienen te wandelen van 4,9 km, om later dezelfde controlepost te bereiken. Na de soep, ging het een eerste maal naar rechts, om een tegelpad te bereiken dat opnieuw de hoogte inging. We bevonden ons nu op het Volkegempad, dat slingerend de loop van een beekje volgde, tot we hogerop opnieuw de openbare weg bereikten. Boven gekomen konden we een prachtige kapel aanschouwen, waarna we onze weg verder vervolgden.

Enkele oude bekenden zagen we terug, met name de Ronde Van Vlaanderenroute en de Bierbrouwer Wandelroute. We stegen lichtjes tot aan het verder gelegen Steenbergbos, een plaatselijk geboortebos. Hier trokken we via enkele onverharde veldwegen de natuur in. Langsheen dit aangeplant bos, trokken we naar de akkers. Hier konden we de hoogteverschillen in de omgeving waarnemen en ondanks het mistige weer, konden we toch enkele mooie vergezichten aanschouwen. Een lange brede karreslag, bracht ons dwars doorheen de velden. Af en toe kreeg het traject een modderig karakter en voelden we het kleven van de grond van de Vlaamse Ardennen. Wat later ging het zachtjes dalend via enkele weiden terug in de richting van het centrum van Volkegem, om even later de vzw te bereiken voor een tweede halte aldaar. Ondertussen waren we 17,6 km ver. Na onze laatste controle gingen we op weg voor het laatste gedeelte van de wandeling van vandaag.

Het eerste gedeelte verliep doorheen plaatselijke woonwijken, waarbij enkele kerkwegels werden aangedaan die zich tussen de woningen bevonden. Niet meteen een interessant gebied om te bewandelen, maar soms kan het niet anders om het parcours ergens heen te leiden. Gelukkig kwam aan dit huisjeskijken een einde, toen we het centrum van Ename bereikten. Hier konden we enkele kunstwerken bekijken, die zich bevonden op de plaatselijke begraafplaats en op het terrein van het ernaast gelegen Provinciaal Museum 't Ename. Om de hoek bereikten we nadien de archeologische site, waar we de opgravingen konden aanschouwen en ons enigszins een beeld vormen van hoe het vroeger moet geweest zijn. Een aldaar gesitueerde abdij en dit omringd door ambachtswoningen, het moet inderdaad een prachtige site zijn geweest. Met een beetje verbeelding kon je de gebouwen opnieuw tot stand zien komen. Achter de site bereikten we vervolgens de Schelde. We wandelden een eindje over het jaagpad langsheen deze bekende waterloop en konden rechts tal van vijvers waarnemen, de ene al wat groter dan de andere. Voor korte tijd verlieten we even het jaagpad om doorheen een zanderig terrein te stappen, waar we ons even in de duinen waanden.

Terug op het jaagpad aangekomen, troffen we opnieuw de LF30 Schelde Deltaroute aan en even verder de Scheldevalleiroute. Naarmate we de loop van de Schelde verder volgden, zagen we in de verte opnieuw de Ohiobrug verschijnen. Even voor de brug wandelden we nog omheen een gedeelte van de laatste vijver op onze weg, om even later voor de tweede keer de Ohiobrug te overschrijden. Aan de andere kant waren we opnieuw aanbeland op het grondgebied van Eine. Alvorens we de startplaats bereikten, ging het nog even langsheen het beeld van Prosper De Maeght, de man met de deur op zijn kruiwagen, naar wie de wandeling van vandaag werd vernoemd. De goede raad van de vrouw des huizes opvolgend, dat hij de deur in de gaten diende te houden, had hij de deur meegenomen toen hij met vrienden op vermaakuitstap ging. Hij had dus woord gehouden.

Voor wie verder het verhaal wil nalezen, Google biedt uiteraard de oplossing. Naarmate het einde van de wandeling naderde, begon het stilaan donkerder te worden. We bereikten gelukkig droog de aankomst, maar dat kan niet worden gezegd van diegenen die na ons nog arriveerden. Toen we moe maar voldaan huiswaarts keerden, noteerden we voor de wandeling van vandaag 1899 deelnemers. Toen wij zowat drieduizend kilometer geleden, voor het eerst kennis maakten met de wandelsport, was de Adriaan Brouwertocht op 12 juli 2008 onze eerste wandeling. Vandaag was het een blij weerzien met Hanske De Krijger. Voilà, onze bijdrage voor vandaag is klaar, nu vlug een hapje eten en onder de douche. We zullen voorwaar zoete dromen hebben de komende nacht.”

We sluiten stilaan dit wandelonderwerp af, met een blik in de respectievelijke wandelboekjes. Ziehier wat we destijds daarin noteerden: ‘K: Eine, Neder-Ename, Mater, Volkegem en Ename. Goede afwisselende tocht. Natuur, Ronde van Vlaanderengebied. Opgravingen en vijvers. Ohiobrug. Koud en veel mist! J: Vertrek in Eine en vervolgens via Nederename, Mater, Volkegem en Ename. Langs Ohiobrug, historische site en natuurdomein ’t Ename.’

136: De Klinge, Zondag 03 januari 2010, 20,1 km. (2691,433 km.)

Deze tocht werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 03/01/2010 – 9170 De Klinge (Oost-Vlaanderen) – Driekoningentocht – Wase Wandelgordel – 6-10-15-20 km. Wandelclub Gasthofstappers Sint-Gillis. Start: Polyvalente zaal, De Klinge. Puur genieten van de magische stilte van het bos met een grote variatie aan bomen en planten. Ook de polderlandschappen in winterslaap zijn een weldaad voor geest en lichaam.’ Na afloop van deze georganiseerde tocht, schreven we nog dezelfde avond een kort relaas, omstreeks 17:34 uur.

“Toen we deze ochtend ontwaakten, troffen we een ondergesneeuwd landschap aan en bovendien spiegelgladde wegen. Toch lieten we het niet aan ons hart komen en trokken we op weg naar De Klinge, zij het met een slakkengang doorheen sommige straten. Uiteindelijk bereikten we omstreeks 08:30 uur de plaats van vertrek, gelegen in de polyvalente zaal De Klingenaar. Daar organiseerden de Gasthofstappers uit Sint-Gillis-Waas hun Driekoningentocht, welke deel uitmaakt van de Wase Wandelgordel. We kenden de omgeving reeds, alsook de inrichtende club, vermits we daar afgelopen zomer deelnamen aan hun Ossaerttocht bij nacht. Er kon vandaag worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 10, 15 of 20 km. Ondanks de sneeuw kozen we toch voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,1 km. Onderweg zouden we twee controleposten aantreffen. Na een warme koffie en een boterham, was het tijd om op weg te gaan.

We verlieten de ruime parking van De Klingenaar en sloegen linksaf, om op die manier de bebouwde kom te verlaten. Enkele honderden meters verder wandelden we langsheen een kunstwerk, voorstellende een molen. Hier troffen we de eerste aanwijzingen van de dag, dat we ons bevonden op het traject van de Tempusroute (een fietsroute van 38 km) en tezelfdertijd de Tweelanden Wandelroute. Even verder verlieten we de drukke weg en sloegen een rechts gelegen landelijke weg in. We bevonden ons tussen de ondergesneeuwde akkers en hoorden onder onze schoenen de sneeuw en het ijs kraken. De zon steeg wat hoger en dat gaf aanleiding tot het nemen van prachtige foto's van glinsterende sneeuw en ijs. We volgden deze bijna rechte weg over geruime afstand, tot we op een T-kruispunt waren gekomen. Hier kondigde zich een eerste splitsing aan, waarbij de wandelaars voor de 6 en 10 km naar rechts gingen en de deelnemers aan de 15 en 20 km naar links wandelden. We volgden opnieuw enkele rustige landelijke wegen, gelegen tussen enkele boomgaarden. Wat verderop bereikten we een wat drukkere weg en bevonden we ons opnieuw tussen de huizen. Tal van bewoners hadden de handen meer dan vol met het ruimen van de sneeuw. Langsheen deze drukke weg verliep tevens de Reynaert route, een toeristische rondrit voor autoverkeer. We vervolgden een stukje onze weg doorheen een plaatselijke verkaveling om op die manier de aldaar gelegen oude spoorwegbedding te bereiken. Deze smalle asfaltweg biedt de mogelijkheid tot wandelen en fietsen, weg van al het drukke verkeer, getuige daarvan de aanduiding van de Nobelroute (50 km), de LF38 Dender-Waaslandroute en opnieuw de Tempusroute. Tevens bemerkten we ook enkele aanduidingen van de GR5A. We volgden deze kaarsrechte en wandelvriendelijke bedding gedurende lange tijd, waarbij zich telkens nieuwe en andere wintersfeerbeelden openbaarden. We naderden een in de verte gelegen bosgebied en later konden we vaststellen dat we aldaar aangekomen, de weg verlieten en de eerste brede dreef links insloegen. Hier bevonden we ons in het plaatselijke Stropersbos. We maakten een klein ommetje doorheen dit bosgebied, om even verderop, opnieuw de spoorbedding te volgen, tot aan de Basisschool De Bron. Hier hadden we na ongeveer 7,4 km een eerste controle en konden we even bekomen door het nuttigen van een warme chocomelk.

Het tweede gedeelte van de wandeling bedroeg zowat 6,9 km. Na de controle ging het naar links voor de 20 km, terwijl de deelnemers aan de andere afstanden rechtdoor gingen. We volgden over korte afstand een nogal drukke weg om even verder linksaf een veldweg op te gaan, recht naar het verder gelegen Stropersbos. Hier kregen we een opeenvolging van dreven en paden te verwerken, waarbij we in hoofdzaak het traject volgden van de GR5A (De Panne - Antwerpen). Ook nu weer hoorden we links en rechts de oh's en ah's, wanneer zich een mooi stukje natuur liet zien, ondergesneeuwd en fel weerkaatsend in het zonlicht. Zulke beelden kan je slechts enkele keren per jaar treffen en vandaag zaten we daarvoor goed. Menig wandelaar kon dan ook enkele fraaie plaatjes nemen van een stuk natuur in wintervacht. Een eindje verderop staken we de drukke weg naar Sint-Gillis-Waas over, om aan de andere kant van de weg het Natuur en Waterwingebied St. Jansteen in te trekken. Nog maar pas waren we daar aanbeland, of de eerste grenspaal kon worden aangetroffen, we bevonden ons op Nederlands grondgebied. Ook dit prachtige stuk natuurgebied liet zich van zijn mooiste kant zien. Later verlieten we die zone en kwamen terecht op een landweg, welke liep in de richting van de kerk van St. Jansteen. We naderden vervolgens de eerste huizen en even later bevonden we ons in de Hoofdstraat van dit dorpje en konden even de plaatselijke kerk aanschouwen. In de dorpskom ging het vervolgens naar rechts, opnieuw in de richting van de Belgische grens. Onderweg troffen we nog even de bordjes aan van de LF38b Schelde-Deltaroute, alsook nog enkele grenspalen, een hedendaagse en een exemplaar uit de jaren achttienhonderd. Meteen zaten we in de bebouwde kom van deze Belgische grensgemeente en vonden om de hoek, onze tweede controleplaats van de dag, met name de Basisschool De Paal in Stekene. Hier werd het de hoogste tijd om de soep even van nabij te bekijken en vooral te laten smaken. Een opkikker alvast bij deze winterse temperaturen.

Het laatste stukje wandelroute van 5,8 km, zou ons terug naar de startplaats brengen. We verlieten de school om bijna onmiddellijk om de hoek, het grondgebied van De Klinge opnieuw te betreden. We staken een drukke weg over, om aan de overzijde een links gelegen veldweg in te slaan en ons te begeven naar het Natuur en Waterwingebied De Clingse Bossen. Voor de laatste keer vandaag zouden we nog even kunnen genieten van enkele winterse dreven en bospaden en vooral van het spektakel van licht en schaduw op de ondergesneeuwde akkers en de ernaast gelegen bosgebieden. In deze prachtige wandelzone troffen we opnieuw de bordjes aan van de Tweelanden Wandelroute en over geruime afstand volgden we dit traject. Af en toe was het wat draaien en keren waarbij het ene pad werd gewisseld voor het andere. Telkens stonden we verbaasd over hoe prachtig een winterlandschap wel kon zijn. Uiteindelijk bereikten we de rand van dit natuurgebied en verliep het parcours verder via een veldweg naar de ernaast gelegen verkaveling. We doorliepen enkele woonstraten om uiteindelijk aan te komen in het centrum van de Klinge. Via enkele af en toe gladde trottoirs, bereikten we opnieuw de plaats van vertrek De Klingenaar.

Bij het afstempelen van onze wandelboekjes konden we zien dat om 14 uur reeds 950 wandelaars waren geteld. Niet echt weinig gelet op de weersomstandigheden en vooral de staat van de wegen. Mogelijks lieten sommigen zich afschrikken om de verplaatsing te maken, wij alleszins hebben het ons niet beklaagd, ook al duurde de rit erheen meer dan een uur. We keerden meer dan voldaan huiswaarts, na te hebben genoten van een prachtige wandeling, maar vooral van het wondermooie winterlandschap. Eigenlijk hebben we min of meer hetzelfde traject afgelegd als enkele maanden terug tijdens de Ossaerttocht. Toen stapten we weliswaar het traject af in het donker, vandaag konden we evenwel zien wat we toen niet hadden kunnen zien. We willen dan ook even de inrichters een woord van dank geven via deze weg, om de wandeling toch te hebben kunnen organiseren in deze toch wel andere weersomstandigheden. “

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, blikken we nog even terug in de wandelboekjes, immers ook daarin werden enkele eerste indrukken neergeschreven. ‘K: IJzige wandeling in een schitterende natuur. De Klinge, St. Jansteen, Stekene, - 3°; J: Prachtige tocht vanuit De Klinge doorheen een ondergesneeuwd landschap. Het Stropersbos en de natuur- en waterwingebieden van St. Jansteen en de Clingse Bossen. Uniek weertje voor het nemen van prachtige winterse sfeerbeelden. Een grenswandelingetje.’

107: Gent, Maandag 10 augustus 2009, 18 km. (2095,07 km.)

De hierna besproken wandeling, werd voorheen aangekondigd in de wandelgids Marching als volgt: ‘Maandag – Lundi 10/08/2009, 9000 Gent (Oost-Vlaanderen) – Dekenijtochten, 6-12-18 km. De Heirnisstappers. Start: Tent Tarbotstraat. Wandeltocht naar aanleiding van Dekenijfeesten.’ Na afloop schreven we een relaas, op maandag 10 augustus 2009, omstreeks 18:56 uur.

“Vermits we tijdens het voorbije weekend, omwille van wachtdienst, niet konden wandelen, deden we dit vandaag op een vrije maandag. We hadden geluk, aangezien er in de nabije omgeving een wandeltocht werd georganiseerd door de Heirnisstappers. Deze wandeling ging door onder de benaming ‘Dekenijtochten’, met start in de feesttent in de Tarbotstraat. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 12 of 18 km. Eenvoudig eigenlijk, het parcours bestond uit drie lussen van telkens zes kilometer en aangeduid met de letters A, B, C of de kleuren blauw, groen en rood. Toen we deze ochtend omstreeks 09:30 uur van start gingen, vonden we de opkomst aan de lage kant. Bleek nadien dat in het Marching boek de starturen waren vermeld van 12 à 18 uur. Eerlijkheidshalve moeten we bekennen dat we dit niet eens hadden bemerkt, doch we konden toch gewoon van start gaan, na een kleine hap en een koffie in de feesttent. Het eerste gedeelte van de wandeling werd aangegeven door de letter A of blauwe kleur.

We vertrokken vanuit de feesttent en volgden de Tarbotstraat naar rechts, om vervolgens de Lozevisserstraat in te slaan. Deze straat volgend, bereikten we de Ferdinand Lousbergskaai en meteen ook de Visserijvaart. We wandelden langsheen deze vaart in de richting van de Vlaamsekaai, zijnde een gedeelte van de kleine ring omheen Gent. We staken de brug over, om nadien de ernaast gelegen trappen af te dalen en vervolgens onder het viaduct van de Vlaamsekaai door te gaan, meteen het Keizerspark binnen over de aldaar nieuw aangelegde wandel- en fietsbrug. In dit park volgden we een stukje van de Noord-Zuidroute Zwijnaarde en van de LF30 Schelde-Deltaroute. We verlieten het park, gingen onder de Brusselsesteenweg door en volgden de loop van de Schelde verder op het grondgebied van Ledeberg. Even verder bereikten we de rotonde, gelegen ter hoogte van de bekende handelszaak ‘De Speurder’ en gingen door de tunnel, onder de oprit naar de E40-E17, in de richting van het nieuwe kantorencomplex ‘Zuidertoren Office Park’. Hier komen velen hun belastingsbrieven posten!

Voorbij dit enorm administratief centrum, vervolgden we onze weg langs de Gaston Crommenlaan, tot aan het kruispunt met de Ijzerweglaan. We volgden deze straat tot we uitkwamen aan de Stropbrug. Hier ging het vervolgens naar rechts, waar we opnieuw de oevers van de Schelde volgden, in de richting van de St. Lievenslaan. We konden hier een rustig pad volgen, gelegen op de rechteroever. We gingen nogmaals onder de oprit naar de autosnelweg, via een nieuw aangelegd metalen looppad, om aan te komen ter hoogte van het tramtraject richting Zuidkwartier. Hier volgden we vervolgens de tramsporen, om nadien geruime tijd de grote Frère Orbanlaan te volgen, tot aan het begin van het Albertpark. Hier verlieten we de openbare weg, om doorheen het park te wandelen tot aan de bibliotheek, gelegen aan het Wilsonplein. We gingen nadien langsheen het Graaf van Vlaanderenplein, doorheen de Zuidstationstraat, richting Sint Annaplein. Voorbij het plein volgden we de Nieuwebosstraat, de Tweebruggenstraat, om vervolgens via de Ferdinand Lousbergskaai terug te keren naar de plaats van vertrek.

Tijd voor een controlestempel en een drankje, aangezien het ondertussen goed warm begon te worden... voor sommigen toch althans. De tweede lus, de letter B of de groene kleur volgend, leidde ons de Tarbotstraat in naar links. Via de aanpalende straten, Karperstraat, Forelstraat en Eendrachtstraat, ging het in de richting van de Kasteellaan. Op onze weg vonden we de aanduidingen van de LF30 Schelde-Delta route en van de LF5 Vlaanderen Fietsroute. We dwarsten vervolgens de Kasteellaan om nadien via de Ossenstraat aan te komen in het Astridpark. We liepen omheen de vijver en konden het beeld van Astrid aanschouwen, waarna we terug aankwamen op de reeds gekende Ferdinand Lousbergskaai. Hier vonden we de Oost-west Route voor fietsers. We vervolgden de kaai naar links en liepen langsheen de Visserijvaart tot aan de Tweebruggenstraat. We liepen de brug over, om aan de overzijde, de rechts gelegen Jongenstragel te volgen langsheen de Benedenschelde. Dit pad langsheen het water deed ons aankomen aan de Koepoortkaai en de verder gelegen Veerkaai om zo de Portus Ganda te bereiken. Hierlangs verliep de Noord-Zuid Fietsroute.

Via enkele leuke bruggetjes en kaaien, Nieuwbrugkaai, Sint-Joriskaai en Rodetorenkaai, bereikten we uiteindelijk de aan de overzijde gelegen Schoolkaai, om die te volgden tot aan de Dampoort. Vanaf hier volgden we geruime tijd het traject van de GR128. Via de Dampoort en het erachter gelegen Antwerpenplein, bereikten we een woonwijk achter dit plein. Ondertussen bevonden we ons op het grondgebied van Sint-Amandsberg. Via de Biekorfstraat en de Engelbert van Arenbergstraat, bereikten we het Groot Begijnhof. De wandeling verliep doorheen het Begijnhof om dit opnieuw te verlaten aan de andere kant via de Jan Roomsstraat. Op het einde ging het via de Schoolstraat naar het Van Cleemputteplein. Vanaf daar volgden we de Wittemolenstraat en de Verbindingstraat naar het Heilig Hartplein. We staken nadien de drukke Dendermondsesteenweg over, om via de Toekomststraat en de Forelstraat, terug te keren naar de feesttent voor een koele verfrissing.

Het laatste traject van de wandeling, de letter C of de rode kleur volgend, zou ons brengen naar het grondgebied van Gentbrugge. We volgden voor de tweede maal de Tarbotstraat naar links, om nadien via de Karperstraat naar de grote ring te stappen. Hier werd de Vlaamsekaai overgestoken om aan de overkant de Sluizenweg te volgen, in de richting van de Bassijnwijk. Dit geschiedde vooreerst via de Scheldekaai en het verder gelegen Plein Tegen Zinloos Geweld. De weg ging verder doorheen de Kerkstraat, langs de voormalige site van ARBED, tot aan het begin van de Leo Tertzweillaan. Hier volgden we nadien het spoorwegviaduct tot aan de Frederik Burvenichstraat. Het aldaar gelegen voetbal- en atletiekstadion van Racing Gent werd omwandeld, waarna het via de Emmanuel Hielstraat ging tot op het kerkplein van Gentbrugge. Wat verder ging het via de Gentbruggekouter naar de Jules van Biesbroeckstraat, waarna de muren van het kerkhof werden gevolgd en tevens de Schelde, terug in de richting van Gentbruggebrug. Vanaf daar werd de Jan Delvinlaan gevolgd, langsheen een dichtgeslibde waterloop, terug in de richting van de Heirnislaan.

Nog even het drukke kruispunt over en we bereikten opnieuw de plaats van vertrek. Op zich was het vandaag geen wandeling die uitblonk door haar natuurpracht. Dit kan ook moeilijk anders, wanneer het vertrekpunt zich bevindt in een grootstad. De lussen van zes kilometer, lieten het niet toe de prachtige natuurgebieden in Gent en omstreken te bezoeken. Vandaag was het dus eerder een stadswandeling en gelet op het zonnige weer vandaag, was dit op zich voldoende om een leuke dag te ervaren. Eén groot gehoord minpunt bij tal van wandelaars, het verplicht betalen voor het gebruiken van het toilet!! We hebben het al zo vaak anders kunnen ervaren. Jammer. Toen we terug huiswaarts reden, konden we zien dat om 14 uur, 214 wandelaars waren geteld.”

Tot slot geven we nog een korte verwijzing naar datgene, wat kort na afloop van de tocht, in de wandelboekjes werd genoteerd. ‘K: Stadswandeling in Gent, drie lussen. Ledeberg, Sint Amandsberg, Gentbrugge. 28° J: Wandeling bestaande uit drie lussen van telkens zes kilometer. Eerste lus via Ledeberg, tweede lus via Sint Amandsberg en derde lus via Gentbrugge. Weinig interessant parcours, eerder een stadswandeling. Zonnig en warm. Eerste tocht met nieuwe pet van W&W.’

092: Wachtebeke, Zaterdag 20 juni 2009, 27,3 km. (1783,024 km.)

Een georganiseerde wandeltocht, waaraan we deelnamen in juni 2009. Deze gebeurtenis werd voorheen als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 20/06/2009, 9185 Wachtebeke (Oost-Vl.) – 14^de Wachtebeekse Zomerwandeling, 7-14-20-30 km. De Kwartels Groot-Assenede. Start: Cultuurcentrum. Veldweggetjes en lommerrijke boswegen leiden de wandelaars doorheen het Klooster- en Heidebos.’ Na afloop schreven we nog diezelfde namiddag het navolgende relaas, omstreeks 18:48 uur.

“Vandaag kozen we voor een wandeling dicht bij huis. Meer bepaald trokken we naar Wachtebeke, waar De Kwartels, hun 14^de Wachtebeekse Zomerwandeling hadden georganiseerd. De inschrijving, alsmede de start van de wandeling vond plaats in het Cultuurcentrum van Wachtebeke. Het kostte geen enkele moeite om een parkeerplaats te vinden in de nabijheid van het centrum, vermits er voldoende ruimte werd voorbehouden voor de bezoekende wandelaars. In het nieuwe Cultuurcentrum konden we terecht voor het afhalen van onze inschrijvingskaart, alsook voor het bestellen van enkele reuze-éclairs, die we wilden voorbehouden voor na de wandeling. Er kon worden geopteerd voor de afstanden 7, 14, 20 of 30 km. Wij kozen voor de 30 km, met een werkelijke afstand van 27,3 km. Er werd bij het begin van de wandeltocht veel bos beloofd onderweg, nadien zou blijken dat dit ook het geval was. Na een koffie en een hapje waren we klaar voor het vertrek.

Gezien er kort voor de startdatum enkele problemen waren met het inrichten van de controleposten, diende de organisatie op het laatste moment nog enkele parcourswijzigingen door te voeren, met als gevolg dat de eerste controlepost nogal dicht bij de plaats van vertrek was gelegen. We verlieten het Cultuurcentrum en draaiden linksaf om via de ernaast gelegen school te wandelen in de richting van de kerk van Wachtebeke. Alvorens echter het dorpsplein te bereiken, dienden we naar rechts te gaan en op die manier de dorpskom van Wachtebeke te verlaten. Binnen de kortste keren waren we het centrum uit en bevonden ons al vlug middenin de vrije natuur. Het weer zat nogal mee, licht bewolkt, maar met af en toe toch de aanwezigheid van de zon. Algauw kregen we rechts van ons het gezelschap van een kleine waterweg die we volgden tot voorbij het gemaal ‘De Lange Lede’. Kort daarna mondde deze waterloop uit in de Moervaart.

We konden nu kijken naar de aangemeerde motorjachten, het ene al wat indrukwekkender dan het andere. We volgden de linkeroever tot aan de Overledebrug, waar een eerste controlepost was gelegen in café ‘Het Loze Vissertje’. Aangezien we amper 2 km onderweg waren, beperkten we ons hier tot het laten afstempelen van onze controlekaart en vervolgden onze weg. We gingen terug op pad, over de Overledebrug en sloegen dan onmiddellijk linksaf om de andere oever van de Moervaart te volgen. Hier een klein betonbaantje met voortdurend zicht op de links gelegen vaart. Wat verder kwamen we in het natuurreservaat ‘De Reepkens’ en hier begon tevens het Kano en Kajaktraject Moervaart en Zuidlede. We hadden nu rechts een prachtig stukje natuurgebied, volop in bloei. Eén van de infoborden, gaf nadere uitleg over de plaatselijke Natuurfietstocht. Dergelijke borden zouden we later op de dag nog kunnen bekijken.

Deze tocht leidde langs de vijf belangrijke natuurgebieden van de streek, het Complex Puyenbroekse bossen, de Reepkens, het Kloosterbos, het Heidebos en de Turfmeersen. We volgden de oever tot aan de Kalvebrug. Hier bevond zich rechts ter hoogte van het kruispunt een zaak waar men kano's kon huren om de Moervaart af te varen. We sloegen linksaf, gingen over de Kalvebrug en volgden de openbare weg. Op een verder gelegen kruispunt sloegen we rechtsaf en volgden vanaf nu de LF30 Schelde-Deltaroute, tevens de Reynaert route voor motorvoertuigen. We betraden een links gelegen private weg, die ons leidde tot aan het Heidebos. Hier was aan de ingang van het bos een alternatieve route voorzien voor wandelaars in het gezelschap van een viervoeter, vermits deze dieren blijkbaar niet waren toegelaten in het bos. We sloegen een rechts gelegen bospad in en bevonden ons voor geruime tijd in dit prachtige natuurgebied. Er volgde nu een aaneenschakeling van brede bospaden, dreven, smalle wegeltjes en af en toe een open stuk heide. Een grote diversiteit aan planten kon worden aanschouwd. De rust in dit gebied is des te opvallender. Weg is het storend geluid van voertuigen.

In dit Heidebos volgden we de Aardgasroute, uitgestippeld door Natuurpunt. De weg kronkelde zich en af en toe trokken we over een wegel tussen de hoog opgeschoten varens. Na een hele poos wandelen doorheen het bos, bereikten we de openbare weg en toen bemerkten we, dat we ons bevonden in de Keizershoek te Moerbeke. Over een afstand van hooguit 100 m volgden we een stukje de GR122 en kwamen uit in een woonwijk. Hier liepen we even het blokje om, alwaar we een tweede controlepost aantroffen in café Welkom. Ondertussen hadden we 7,9 km bij op onze teller. Dit kleine café deed denken aan de tijd van toen, een tijd zonder de hedendaagse ontspanningsmogelijkheden, toen men nog de tijd nam in de buurt om sociale contacten te leggen. Vergeelde foto's aan de muren herinnerden aan vroegere krulbolkampioenen. Een ingekaderd ‘eereteeken van den arbeid’ gaf ons een vermoeden aangaande de ouderdom van het café. De prijslijst was eenvoudig, alles kostte hier 1,1 euro. Waar is de tijd??

Na dit kleine nostalgische oponthoud werd het tijd om verder te wandelen. We volgden de Keizershoek, om opnieuw het Heidebos te betreden. We kregen er enkele meters van de GR122 te verwerken, om nadien een oude bekende te ontmoeten, de Aardgasroute, dewelke ons kris kras door het bos leidde. Opvallend hier ook de zanderige ondergrond van dit stuk natuurgebied. Ontelbaar waren de afgevallen dennenappels op het pad. Toen we een dreef verlieten en uitzicht kregen op het open veld, zagen we zowaar een jonge ree, starend in onze richting. Heel vlug echter verdween het diertje in het bos. Toen we het Heidebos verlieten, volgden we een tijdje een betonweg en de Schelde-Deltaroute. Een stukje bos deed ons belanden ter hoogte van een kleine overweg. Tot onze verbazing dienden we af te slaan naar rechts en het spoor te volgen. Het was duidelijk geworden dat deze spoorweg reeds lang buiten dienst was. Het onkruid had zich doorheen de jaren meester gemaakt van de verroeste rails en overwoekerde hier en daar zelfs de metalen sporen. Aan een volgende overweg verlieten we deze metalen metgezel en wandelden verder in de richting van onze volgende controlepost, de kantine van SK Wachtebeke.

Volgens de gerant van dienst, speelde deze ploeg in vierde provinciale en telde niet minder dan 14 afdelingen, naargelang de leeftijd van de spelers. We maakten van deze pauze gebruik om een verfrissing te nemen en de benen wat te laten rusten. We hadden alweer 9,5 km achter de rug. Er restte ons nog een kleine acht kilometer tot aan het eindpunt. We verlieten het terrein van SK Wachtebeke om aan de overzijde van de weg, een aardeweg op te gaan die ons leidde in de richting van het nabije bos. Er volgde een afwisseling van bos met enkele stukken open veld. Soms waren de wegeltjes net breed genoeg om een voet in te plaatsen. Het hoge gras, links en rechts van het pad kwam reeds boven de heupen. Wat verder kwamen we op de openbare weg en bevonden ons op de Langelede, zoals we konden aflezen op een straatnaambord. Bij het verlaten van de bebouwde kom van Wachtebeke, dienden we een links gelegen veldweg te volgen en die deed ons uitkomen aan de Langelede waterloop. Het enige alternatief was de oever volgen naar links.

Deze oever werd gevolgd tot een spoorwegbrug over de Langelede. We dwarsten de brug en volgden naar rechts de andere oever van de Langelede. Een eindje verder zagen we links van ons een stuk bos verschijnen, het Kloosterbos. We verlieten de Langelede en trokken met plezier in de richting van deze mooie omgeving. Terug bemerkten we de opvallende aanwezigheid van varens en zanderige ondergrond. We dienden middenin het bos een kleine heuvel te beklimmen en dat gaf een prachtig zicht op het lager gelegen varengebied. Via een stukje heide, bereikten we de spoorlijn, welke dwars door dit bosgebied loopt. We volgden de spoorweg naar links, tot we dezelfde spoorbrug bereikten als even voordien. We dwarsten deze voor de tweede keer en wandelden dan verder naar rechts om opnieuw de oever van de Langelede te volgen. Gekomen aan de Walderdonkbrug staken we de drukke weg over om aan de overkant de oever van de waterloop te volgen. Het brede pad ging over in een veldwegel en die bracht ons tot aan de dorpskom van Wachtebeke.

De laatste honderden meters van de wandeling voerden ons langsheen de kerk en enkele winkels, om terug te komen aan het Cultuurcentrum. Het beloofde bosgebied hadden we in ruime mate verkregen. Het weer was dit keer aan de droge kant, geen reden om te klagen dus. We eindigden onze aanwezigheid in Wachtebeke met een laatste verfrissende drank, het afstempelen van onze wandelboekjes en het afhalen van de bestelde eclairs. Bij het afsluiten van de inschrijving werden niet minder dan 736 wandelaars geteld. We kunnen terugblikken op een geslaagde tocht, zeker in vergelijking met vorige week. Op deze eerste dag van onze jaarlijkse vakantie hadden we alvast geen enkele reden om mistevreden huiswaarts te rijden. We kijken alvast uit naar volgende week, wanneer Bastogne en de Mesa 2009 hun opwachting zullen maken.”

We ronden stilaan dit wandelverhaal af, met de weergave van datgene wat na afloop van de tocht in de wandelboekjes werd neergeschreven: ‘K: Wachtebeke, Moerbeke, langs de vaart en de Langelede. Spoorbedding, Heidebos en Kloosterbos. Rustig weer! J: Wandeling langsheen de Moervaart en de Langelede. Door het prachtige Heidebos en het Kloosterbos. Rustige vakantiewandeling bij het afsluiten van een eerste wandeljaartje...’

087: Eksaarde, Maandag 01 juni 2009, 27 km. (1666,604 km.)

Deze georganiseerde tocht, werd als volgt aangekondigd via flyers: ‘OxfamTrailwalker.be – Team 66 ‘De Doetjes’ dankt u voor uw steun. Alle opbrengsten van team 66 ‘De Doetjes’ gaan naar Oxfam-Solidariteit. Oxfam-Solidariteit werkt samen met partners in meer dan 25 landen aan duurzame oplossingen voor armoede en onrecht.’ Na afloop van deze wandeling in zomerse omstandigheden, schreven we naderhand het volgende relaas, op maandag 01 juni 2009, omstreeks 20:17 uur.

“Vandaag gingen we als afsluiter van het verlengd weekend, wandelen voor het goede doel. Deze morgen trokken we dan ook blijgezind en vergezeld van een stralende zon richting Eksaarde. Daar werd een wandeltocht ingericht door ‘De Doetjes (team 66)’ ten voordele van de Oxfam Trailwalker. Eén van de deelnemers aan deze tocht, Guy, is tevens lid van onze wandelclub De Kwartels. Vandaar dat we ons min of meer zedelijk verplicht voelden om deel te nemen aan deze tocht. Nog voor het eigenlijke vertrek hadden we ook reeds een ontmoeting met Freddy. De start, alsook plaats van inschrijving geschiedde in de Stedelijke Basisschool te Eksaarde. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 10, 12 en 21 km. Voor de afstanden 12 en 21 was er een bijkomende optie om een extra lus van 6 km te wandelen, later op het parcours. De inschrijving kostte vier euro, met inbegrip van twee gewone consumpties. Alle opbrengsten van het team 66 gaan naar Oxfam-Solidariteit.

Guy ondertussen een beetje kennende, wisten we op voorhand dat de tocht schitterend zou zijn en dat niets aan het toeval zou worden overgelaten. Vol goede moed, namen we een start in de basisschool. We verlieten de drukke weg, om via een rustiger baan de bebouwde kom te ontwijken. We volgden kort na de start het traject van de Liniewegel, een fietsroute in de omgeving. Deze Liniewegel bracht ons voor een eerste maal langs het plein van FC Eksaarde. Onmiddellijk waren we verbaasd over het witte gras, het leek wel sneeuw in juni, doch de oorzaak was te vinden in de omliggende bomen. De lucht zag wit van de zwevende pluizen. Voorbij het plein vonden we een indicatie van de aanwezigheid van de Ronde van Urbanus. Deze fietsroute zouden we nog herhaaldelijk tijdens de loop van de dag aandoen en telkens weer stonden we versteld van de getekende markeerplaatjes. Net alsof ze uit het stripverhaal waren gekozen. Wat verderop zagen we ook de wit-rode markeringen van de GR122 (Zeeland - Champagne/Ardenne) die ons leidden naar de kerk van Eksaarde.

Hier zagen we het eerste kapelletje van de plaatselijke kruisweg die kan gevolgd worden. We draaiden linksaf en stapten verder om de drukke weg naar rechts te verlaten en een lange dreef in te wandelen. Deze dreef leidde ons recht naar de Moervaart. Ter hoogte van de Moervaart liep de weg ten einde en gingen we linksaf om de oevers van de vaart te volgen. Prachtig was hier het uitzicht over de lager gelegen landerijen en rechts zagen we de zon schitteren op het wateroppervlak. We wandelden voorbij de Lokerse Moervaartmeersen om uiteindelijk aan te komen aan de Sinaaibrug, waar het grondgebied van Sint Niklaas begon. We sloegen echter linksaf om wat verderop een bosgebied te betreden. Via tal van kleine weggetjes en bospaden, belandden we uiteindelijk aan de Kruiskapel, waar een eerste controlepost was geplaatst. Tijd dus voor een hapje en een drankje. Volgens de legende zouden hier twee miraculeuze kruisen gevonden zijn. Hier bevindt zich ook de laatste kapel van de kruisweg welke begint aan de kerk van Eksaarde. Na een korte pauze trokken we alweer op pad.

We vonden hier de Ronde van Urbanus terug en wat verderop de Liniewegel Wandelroute. Deze route herdenkt de verdedigingslinie welke door Frankrijk in 1701 werd aangelegd om Vlaanderen te beschermen tegen de Republiek Holland. We volgden deze wandelroute, dewelke ons terug leidde in de richting van de bossen. Alweer volgden we kleine paadjes om nadien tussen enkele velden, vervolgens het plein van FC Eksaarde voorbij te wandelen. Korte tijd later hadden we een tussenstop aan de basisschool en hadden we het eerste gedeelte van de wandeling achter de rug. Tijdens dit oponthoud proefden we van de lekkere appeltaart die speciaal voor deze wandeling was gebakken. Na die zoete lekkernij trokken we terug op pad voor het tweede deel van de tocht. Ditmaal verlieten we de school en draaiden rechtsaf. We waren nog maar honderd meter verder of we kwamen terecht op het grondgebied van Moerbeke Waas. De Ronde van Urbanus, reeds voordien vermeld, leidde ons dit keer naar links, richting Zuidlede. Hier trokken we door een klein stukje natuurgebied, om nadien de Zuidlede te volgen op één van haar oevers.

Hier vonden we de Puidonkroute op onze weg. Na een tijdje de betonnen paadjes te hebben gevolgd, kwamen we aan een kleine brug, waar we van oever wisselden en nu aan de overkant van de Zuidlede verder wandelden. Hier volgden we de reeds vermelde GR122. Nadien wisselden we nogmaals van oever om opnieuw de Puidonkroute en de Ronde van Urbanus te volgen. Links zagen we enkele betonnen bunkers, stille getuigen uit rumoeriger tijden. Het grindpad veranderde voortdurend van richting en heette wat verderop de Ledebeekroute, om nadien zelfs over te gaan in de Schelde-Deltaroute. Kronkelend tussen de velden en akkers waren we ondertussen terug op het grondgebied van Eksaarde beland en op een boogscheut van Wachtebeke. Bij het verlaten van het laatste pad, bereikten we terug de grote baan en wat verderop rechts een nieuwe controlepost: Groenten en Fruit ‘De Korf’. Hier konden we alweer even verpozen op een terrasje in het zonnetje en vooral de dorst lessen.

Navraag leerde ons dat we van hieruit een lus van 6 km konden wandelen doorheen het Provinciaal Domein Puyenbroeck. Een plannetje werd ons ter beschikking gesteld. Na het lessen van de dorst, trokken we naar rechts om de wat verder gelegen brug over de Zuidlede te dwarsen en de parking van het domein over te steken. Zo gingen we het domein binnen en bevonden we ons dadelijk op de Zuidlede Wandelroute, welke ons verder door het domein zou vergezellen. We volgden in eerste instantie de Putjeshoekdam, om ter hoogte van de vijvers naar rechts te wandelen in de richting van de Zuidlededam. Onderweg trokken we door het Levend Erfgoedpad, waar tal van neerhofdieren de kinderen konden bekoren. De Zuidlede bereikt, volgden we deze van op de oever om terug te keren naar het fietsknooppunt 84 aan de uitgang van het domein. Hier restte ons nog een kleine afstand om terug te keren naar ‘De Korf’ voor een laatste controle. Restte ons nu nog enkel een weg om terug te keren naar de plaats van vertrek. Dit laatste deel van de wandeling leek logisch.

We volgden terug de Zuidlede in de richting van Eksaarde. Via kronkelende veldwegen, af en toe zelfs door een smal paadje, aan weerzijden begroeid tot boven onze hoofden, zakten we stilaan terug af naar de plaats waar we deze ochtend waren vertrokken. Alweer konden we onderweg genieten van een prachtig stukje natuur en de rust welke uitstraalt van watergebieden. Op het einde van de route hadden we nog een laatste ontmoeting met de Ronde van Urbanus en zo kwam de basisschool terug in zicht. Op de binnenkoer troffen we tal van clubgenoten, gezeten op een bankje. Als afsluiter kochten we nog enkele Oxfam producten, zoals koffie en peperkoek, om ook op die manier een steentje bij te dragen aan de eerlijke handel. Ondanks de inzet van de organiserende club en het verzorgde en prachtige parcours, was de opkomst eerder gering. Een domper op de vreugde. Wij kunnen enkel besluiten dat zij die er vandaag aanwezig waren, het hun zeker niet zullen beklagen.”

In onze wandelboekjes noteerden we toen de navolgende eerste indrukken: ‘K: Verzorgde wandeling vanuit Eksaarde. Veel natuur en een ‘zonneke’ als gids. J: Wandeling doorheen Eksaarde, Moerbeke-Waas en Wachtebeke. Prachtig parcours langsheen de Moervaart en de Zuidlede. Tocht t.v.v. Oxfam-Trailwalker.’

085: Dikkelvenne, Zaterdag 30 mei 2009, 22,4 km. (1617,704 km.)

Een wandeling uit mei 2009 te Dikkelvenne. Deze tocht werd destijds aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 30/05/2009, 9890 Dikkelvenne (Oost-Vl.) – Vrijbuitertocht, 7-14-21 km. Florastappers Gent vzw. Start: Vrije Basisschool. Een zeer prachtige lente- en natuurwandeling langs groene en rustige wegen en paadjes, aan en doorheen de Zwalmstreek met zijn landelijke rust.’ Zoals gewoonlijk, werd na afloop van de tocht een verslag geschreven, op zaterdag 30 mei 2009, omstreeks 18:29 uur. Een tijdje later verscheen dit verslag, voorzien van enkele foto’s in het clubblad van de Florastappers. We kunnen niet ontkennen, dat dit een goed gevoel gaf, waardering te krijgen voor het geleverde werk.

“Voor vandaag had de weervrouw van de VRT schitterend weer voorspeld, dus vonden wij het een unieke gelegenheid om eens in de richting van de Zwalmstreek te rijden, om daar te gaan wandelen. De Gentse Florastappers hadden aldaar Dikkelvenne uitgekozen, om een wandeling te organiseren met de volgende afstanden: 4, 7, 14 en 22 km. Plaats van vertrek, alsmede inschrijving, was gesitueerd in Dikkelvenne zelf, meer bepaald in de Vrije Basisschool. Wij verkozen om deel te nemen aan de tocht van 22,4 km. De wandeling ging door onder de naam van Vrijbuitertocht. Bij onze aankomst deze morgen was het er reeds gezellig druk en tal van wandelaars waren reeds op weg. Na een koffie en een kleine hap, trokken ook wij op pad. We verlieten de kleine Basisschool om de dorpskom uit te wandelen en via een links gelegen paadje te belanden in een verkaveling. Tussen de nieuw gebouwde woningen trokken we langs het voetbalplein van Dikkelvenne, waarna we een veldweg volgden die ons leidde in de richting van Gavere.

De warmte van de zon was reeds voelbaar en zo gingen we tussen de boomgaarden vol met perenbomen. De kleine vruchten waren reeds goed zichtbaar. Het terrein was af en toe heuvelachtig en dat was te bemerken aan de op en neergaande paadjes. We volgden nu voor een gedeelte de Valeirroute, welke tezelfdertijd een eindje het traject volgde van de Schelde-Deltaroute. Wat verder kregen we tevens het gezelschap van de Milieuroute. Deze paden zouden we nog vaak tijdens de loop van de dag bewandelen. We volgden het pad een tijdje door een bebost gebied, met rechts van ons een watergebied. Dit pad deed ons uitkomen ter hoogte van het Sint Christianapark, dat we slechts heel even bezochten. Aan de andere kant van het park kwamen we uit op de Scheldevalleiroute, die ons dwars door de velden liet wandelen. Gedurende geruime tijd volgden we het traject van de GR122 (Zeeland - Champagne/Ardenne). Vaak is het vermeldenswaard welke mooie trajecten deze GR-paden volgen. Meestal dwars doorheen de natuur en het drukke verkeer vermijdend.

Na zowat 6,7 km bereikten we het grondgebied van de gemeente Meilegem (Zwalm), waar we een eerste controle- en rustpost hadden in het juist over de gemeentegrens gelegen fruitbedrijf Meire. Hier was het duidelijk dat de banken in het zonnetje de voorkeur hadden op de rustplaatsen binnen in de hangaar. Meteen na onze rust, trokken we verder op de Watermolenroute. Wat verderop kreeg deze route het gezelschap van reeds eerder bewandelde paden, met name de Schelde-Deltaroute, de Scheldevalleiroute, de Milieuroute en opnieuw de GR122. Blijkbaar volgen hier over een afstand deze routes dezelfde weg. Alweer trokken we langs rustige landelijke wegen, afgewisseld met veldpaden, ondertussen genietend van het aangename wandelweer. Soms kwamen we in een gebied waar de wind min of meer vrij spel kreeg en dat voelde niet echt onaangenaam aan. Zo kwamen we voorbij het Provinciaal Natuureducatief Centrum De Kaaihoeve. We draaiden hier linksaf om de Zwalmroute te volgen. Ondertussen bevonden we ons op het grondgebied van Nederzwalm-Hermelgem.

We betraden nu voor het eerst een stukje bosgebied dat omheen een grote waterplas was gelegen en dat ons deed uitkomen aan de oevers van de Schelde. We volgden slechts kort deze waterloop tot aan de Brug 3^de Jagers te Voet. Hier verlieten we de boorden van de Schelde om enkele kleine landweggetjes te betreden. Na een eindje wandelen ontmoetten we opnieuw de Schelde, om wat later voor de tweede maal doorheen een stukje bos te wandelen, tot we uitkwamen aan de Kaaihoeve. We draaiden nu naar links om via een rustig wegje in de richting te wandelen van het fruitbedrijf Meire, om daar een tweede maal te kunnen pauzeren. We hadden nu een lus achter de rug van 7,7 km. Omwille van de talrijke aanwezige wandelaars, dienden we dit keer genoegen te nemen met een zitbank in de schaduw. Het laatste stuk van de wandeling ging over een afstand van 8 km. We verlieten de controlepost en volgden opnieuw de Watermolenroute.

De eerste keer waren we hier wat verderop naar rechts gegaan voor een korte lus, dit keer echter stapten we rechtdoor in de richting van de kerk van Meilegem. Hier troffen we het beeld ter ere van de steenbakker aan, geplaatst aan de kerk. Op het kerkplein volgden we nadien een stukje de grote baan om nog steeds de Watermolenroute te volgen. Deze route bracht ons op het grondgebied van Beerlegem, waarvan we in de verte de dorpskerk konden waarnemen. Onze wandeling verliep alweer een stuk over de Valeirroute en tenslotte kregen we opnieuw de rood-witte markeringen in zicht van de GR122. We werden terug geleid doorheen de akkers, waar de gewassen volop groeien om uiteindelijk de Rodeland route 1 te bereiken. Deze laatste route leidde ons zowat tot op het grondgebied van Dikkelvenne.

Er restten ons nog slechts enkele honderden meters om de Basisschool in zicht te krijgen. Bij het afstempelen van onze wandelboekjes werden we nog beloond met een energiereep en we konden even uitblazen op het terras op de binnenkoer van de school. Een prachtige en aangename wandeldag was voorbij en we konden nog even napraten met twee andere kwarteltjes, alvorens huiswaarts te rijden. Bij het verlaten van de plaats van inschrijving konden we zien dat om 14:00 uur reeds de kaap van duizend deelnemers was overschreden. Morgen hopen we op hetzelfde weer als vandaag om dan op een andere locatie te genieten van enkele uren vertoeven in de vrije natuur. Zoals altijd zorgde de vrouwelijke helft voor het nemen van de plaatjes onderweg.”

Een blik in onze wandelboekjes, sluit stilaan dit wandelverhaal af. ‘K: Rustige zonnige wandeling langs veldwegen en natuurgebied. Goed verzorgd. J: Prachtige vergezichten en mooie omgeving om te wandelen. Dikkelvenne, Gavere, Meilegem, Nederzwalm, Hermelgem en Beerlegem. Voor elke deelnemer een gratis energiereep op het einde van de wandeling. Zonnig!!’