492: Wildert, Zaterdag 12 maart 2022, 20,323 km. (9845,581 km.)

"Een korte beschrijving inzake onze ervaringen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heide, met start ter hoogte van het station van Wildert. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, arriveerden we aan het station van Wildert omstreeks 10:25 uur. Wegens gebrek aan horeca ter plaatse, begonnen we dan maar noodgedwongen aan onze wandeling, welke zich situeerde in de omgeving van het wandelknooppunt 63. Daartoe verlieten we het station en begaven ons linksaf in de Sint-Jansstraat, welke na het kruisen van de Kalmthoutsesteenweg, overging in de Steenovenstraat. Deze vrij druk bereden invalsweg naar het centrum werd gevolgd tot op het einde, om daar op het kruispunt links de Nolsebaan op te gaan. Hier konden we een aarden paadje volgen rechts van de weg om zo het knooppunt 63 aan te treffen, aan de rechts gelegen Buntweg. We hielden nog even dezelfde richting aan tot op het T-kruispunt met de Huybergsebaan. Aan de overzijde betraden we een brede veldweg, welke ons zou leiden naar het natuurreservaat Stappersven. Na een haakse bocht naar links, gevolgd door een bocht naar rechts, verliep onze tocht langsheen de rand van het links gelegen bos. Voorbij akkers rechts, betraden we tenslotte het eigenlijke bos. Een breed pad leidde in rechte lijn naar het Boswachtershuisje van het Stappersven. Vóór het gebouw ging het even haaks linksaf en vrijwel dadelijk erna haaks rechtsaf. Zowat in rechte lijn stappend, bereikten we het knooppunt 70, in de nabijheid van het Stappersven zelf. We bogen rechtsaf en verkregen een smaller paadje dat al kronkelend verliep doorheen het bos, om uit te monden op een smalle asfaltweg, inmiddels knooppunt 64.

Aan de overzijde van het wegje kregen we zicht op de Kalmthoutse Heide. Aan het knooppunt 64 begaven we ons rechtsaf om deze Verbindingsstraat geruime tijd doorheen de heide te bewandelen, tot aan het knooppunt 29, alwaar we een picknickbank aantroffen, aan de Parking Noord Grenspark. Het gepaste moment om even tot rust te komen en te genieten van een hapje en een drankje. Ondertussen konden we bemerken hoe tal van wielerliefhebbers aan hoge snelheid voorbij reden. Na deze deugddoende onderbreking gingen we opnieuw op weg. We verlieten het asfaltwegje naar links via een veesluis en betraden de Kalmthoutse Heide. Een zanderig smal paadje kronkelde doorheen een mooi zanderig gebied, af en toe doorheen een klein stukje bos, tot we uiteindelijk opnieuw een brede zanderige weg aantroffen, Staartseduinen geheten, dat leidde naar het knooppunt 28. Haaks linksaf betraden we een mooie en nagenoeg rechte bosdreef, welke zowat 500 m verder uitmondde op het knooppunt 30, net op de grens tussen België en Nederland. We bevonden ons nu op een gedeelte van het Wandelnetwerk Noord-Brabant. We staken de grens over, verlieten op die manier de Kalmthoutse Heide en betraden aan de overzijde de Staartse Heide, om er korte tijd later reeds het knooppunt 8 te vinden. Daar kregen we uitzicht op het verder gelegen Groote Meer, blakend in het zonlicht. Aan het knooppunt 8 ging het scherp linksaf en op die manier ging het terug richting grens. Net op de grens zelf maakte het wandelpad een bocht naar rechts om ons te laten vorderen op de grens zelf.

Een smal pad, af en toe voorzien van wat hoogtes en laagtes, ging voorbij de Kalmthoutse Heide links gelegen en de Meersche Duinen rechts. Daar ergens tussenin troffen we een verborgen grenspaal aan. Na een drietal km dit verlaten grenspad te hebben gevolgd, zonder ook maar iets of iemand te hebben opgemerkt, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 41, zowat opnieuw in open lucht, na de voorbije kilometers bos. Doorheen het zand ging het linksaf tot aan het amper 200 m verder gesitueerde knooppunt 25, nog steeds op de grens tussen beide landen. Het knooppunt 25 aangetroffen wandelden we haaks linksaf en gingen aan het Kriekelaarsven voorbij, opnieuw op Belgische bodem, om vrijwel kort daarna reeds het knooppunt 26 te vinden, ditmaal opnieuw behorend tot het Wandelnetwerk Kempense Heide. We kozen op deze Y-splitsing de rechtertak en gingen door de Oude Gemeentebossen, richting een volgend mooi watergebied, de Putse Moer, in de nabijheid van het knooppunt 15. Daar konden we even kort verpozen op een bankje met uitzicht over het watergebied. Even later zetten we onze wandeltocht verder richting volgend knooppunt, 14. We volgden een tijdje de omtrek van de Putse Moer, gevolgd door de passage doorheen enkele kleinere percelen bosgebied.

Uiteindelijk knooppunt 14 aangetroffen, kwamen we terecht in een brede bosdreef welke leidde naar de uitgang van dit gedeelte van de Kalmthoutse Heide. Aan het vermelde knooppunt ging het dan ook rechtsaf, om amper 100 m verder reeds knooppunt 13 voorbij te wandelen. Op die manier ging het in dezelfde richting naar de drukke Putsesteenweg, om er het knooppunt 11 te vinden ter hoogte van de parking. Ondertussen waren we toe aan een drankje en hielden dan ook even halt aan de overzijde van de weg in taverne De Heihoeve. Stilaan waren we aan het einde gekomen van een dagje vertoeven in de Kalmthoutse Heide. Na deze wandelpauze begaven we ons aan deze kant van de Putsesteenweg het bos in richting knooppunt 10, om daar dezelfde richting aan te houden. In feite ging het nu via een brede bosdreef nagenoeg in rechte lijn doorheen de Kalmthoutse en de Withoefse Heide, naar het einde van dit natuurgebied, om uit te komen in de Guido Gezellelaan. We dienden enkel de aanwijzingen te volgen naar het station van Heide. Via even later het knooppunt 18 arriveerden we aan het Statieplein van Heide.

We eindigden dan ook deze wandeling na 20,323 km, goed voor 25404 stappen. Inmiddels de klok van 17:15 uur voorbij, begaven we ons tenslotte naar het juiste perron om even later om 17:45 uur de trein te nemen richting thuishaven. Al bij al hadden we toch genoten van een dagje zon.”

447: Heide, Zaterdag 09 mei 2020,12,362 km. (9057,802 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, doch reeds met enkele versoepelingen, konden we even wat wandelen verder van huis. We maakten dan ook vooreerst een verplaatsing per bus en trein naar het station van Heide, in de buurt van het Grenspark Kalmthoutse Heide. Eenmaal daar aangekomen konden we ter hoogte van de parking van het station nog even genieten van een broodje, alvorens de wandeling aan te vangen. Even later, omstreeks 10:15 uur konden we op weg. Via het Statieplein konden we terecht in de Guido Gezellelaan, om nadien doorheen het bos van de Withoefse Heide, aan te komen ter hoogte van de Poort De Vroente, een van de toegangen tot de Kalmthoutse Heide. Deze aanlooproute van het station Heide naar deze poort is duidelijk aangegeven door middel van pijltjes. Onderweg daarheen trouwens wandelden we voorbij de knooppunten 18, 10 en 11 van het wandelnetwerk Kempense Heide. De eerste 1,7 km waren aldus een feit. Aan de ingang van de Kalmthoutse Heide bevindt zich een groot infobord, met daarop de talrijke wandelroutes doorheen het gebied.

Als eerste route kozen we het Wandelpad Vlinder, goed voor 2,7 km. Langs deze eerder korte wandeling kregen we een mengeling van bospaden, dreven en af en toe smalle wegels doorheen een gemengd gebied van bos, droge en natte heide en een stukje ven. Nog vroeg op de dag konden we toch al genieten van de rust uitgaande van het bos en af en toe een straaltje zon pikken. Na dit eerder korte begin van onze wandeltocht, kwamen we tenslotte opnieuw terecht aan de toegang Poort De Vroente. Een hapje en een drankje later, konden we op weg voor een tweede wandeling doorheen de Kalmthoutse Heide en ditmaal kozen we voor het Wandelpad Duin, een tocht van 7,5 km. Tijdens deze tocht verkregen we een totaal ander beeld van dit Grenspark, omwille van de aanwezigheid van uitgestrekte heidevlaktes, duinmassieven, natte heide en weilanden. Ondertussen wat later op de dag, konden we voelen dat de zon duidelijk wat meer warmte gaf. Vooral bij de passage doorheen de open zandvlakte was het duidelijk dat het een warme tocht werd. We verkregen een schitterend zicht op de omliggende bossen.

De bloeiende heide liet ontelbare schakeringen paars zien en dat vormde een fel contrast met de kleur van het zand. Een kudde grazende schapen liet toe even stil te staan en te genieten van het schouwspel. Naarmate we verder het Graspark ingingen ontmoetten we amper nog andere wandelaars en was het echt genieten van de stilte. Eenmaal het verste punt bereikt, maakten we een lange bocht naar rechts, om stilaan terug te keren naar de ingang van de Kalmthoutse Heide. Toen we nog langs een stukje ven stapten, was het lawaai van de kikkers er enorm. Tal van andere passanten hielden er ook even halt om te luisteren en hier en daar trachten een exemplaar op de digitale plaat vast te leggen. Een opvallend opschrift onderweg is ons nog bijgebleven ‘Met de natuur als gids is het onmogelijk te verdwalen’. Echter aan alles komt vroeg of laat een einde, zo ook aan deze eerder korte lentetocht. Na het einde van het Wandelpad Duin, volgden we dezelfde aanlooproute als eerder op de dag, terug naar het station van Heide. Restte ons nog de terugreis huiswaarts na exact 16267 stappen, goed voor 12,362 km. Het voelde zalig even verder van huis te kunnen wandelen.”

290: Essen, Zondag 23 maart 2014, 15 km. (5826,179 km.)

“Op deze grijze zondagochtend, ging het vrij vroeg richting Heide in de provincie Antwerpen. Aldaar immers dienden we de trein te nemen tot in Essen, alwaar we een wandeling zouden aanvangen, terug richting Heide. Deze tocht is beschreven in de handige wandelgids ‘Stationsstapper’, met name wandeling N° 6, Essen-Heide, met een afstand van exact 15 km. Aangekomen in Heide, dienden we zowat een half uur te wachten op de komst van de trein, dus maakten we van deze tijd gebruik om een hapje te eten. Tevergeefs werd uitgekeken naar een geopende herberg. Even later konden we de trein op voor een kort ritje richting Essen, via enkele tussenstops. Even later bereikten we Essen en konden we alvorens te vertrekken op wandeltocht, nog even terecht in de broodjeszaak ‘Trapke Op’ voor een kopje koffie. De andere herbergen in de omgeving van het station waren immers gesloten. Nu goed, de wandeling nam een aanvang bij het verlaten van het station van Essen.

Hier ging het rechtsaf, via de brug over de sporen en vervolgens de eerste straat rechts, Hemelrijk. Hier volgden we over korte afstand een aangegeven fietstraject, met name de Heide Route. (57 km) Zowat 500 m verder, ter hoogte van het wandelknooppunt 93, ging het een links gelegen dreef in. Hier bemerkten we de eerste wit-rode markeringen van de GR5 (Noordzee – Rivièra), het Groteroutepad, dat we zouden volgen tot aan het station van Heide. Gemakkelijker eigenlijk bestaat toch niet. Wat verderop wandelden we door een stukje bos, links gelegen, om vervolgens verder een dreef rechts in te slaan. Amper vertrokken, kregen we hier al een eerste flinke hagelbui te verwerken. De bui was dermate hevig, dat we stopten en onder het regenscherm wachtten tot het ergste voorbij was. Weinige ogenblikken later konden we verder op pad en bemerkten dat de dreef hier en daar al herschapen was in een modderpoel. Ondertussen wandelden we voorbij het rechts gelegen karrenmuseum, behorende tot de Kiekenhoeve. Volgens bekomen info is dit de enige nog bewaarde abdijhoeve van Tongerlo.

De Kiekenhove zelf was nog niet geopend, dus dienden we noodgedwongen onze weg te vervolgen. Aan het einde van de dreef ging het dan ook via een kasseiweg naar links, tot aan de drukke weg Essen – Huijbergen. We staken de weg over en wandelden verder doorheen een woonwijk via de Beukendreef en verder de Velodreef. Aldaar vertoevend, kregen we een tweede hagelbui over ons heen. Herhaaldelijk werd dan ook het regenscherm uit de rugzak gehaald. Gekomen aan een stervormige wegkruising, zowat twee km verder, dienden we schuin links een onverhard pad op te gaan. Hier was het kwestie om waterplassen te ontwijken en de best begaanbare stroken uit te kiezen. Een eindje verder gewandeld bereikten we opnieuw de Velodreef, ditmaal onverhard, welke we volgden tot op een kruispunt, alwaar zich een kapelletje bevond en een zitbank. Een ideaal plekje om een broodje te nuttigen en de thermos koffie boven te halen, aangezien ondertussen het zonnetje was verschenen. Terwijl we genoten van een hapje, konden we even de broekspijpen wat laten drogen.

Na deze welgekomen pauze volgden we nog een stukje de Velodreef tot aan de Huybergsebaan. We bevonden ons hier op een gedeelte van het autotraject Voor- en Noorderkempen Route. Eenmaal de drukke weg over, betraden we het grensoverschrijdend natuurpark ‘De Zoom – Kalmthoutse Heide’, getuige daarvan een informatiebord ter plaatse. Het ging nu verder via een onverharde weg, waarbij we enkele bochten naar links en rechts kregen te verwerken, om vervolgens uit te komen ter hoogte van het Stappersven. Onderweg daarheen volgden hagelbui drie en vier elkaar in versneld tempo op. Gelukkig vonden we hier toch enige beschutting door het bos. Gekomen aan het wandelknooppunt 70, ging het vervolgens rechtsaf, richting Verbindingsstraat. Een smal bospad leidde ons verder door een mooi stukje natuur en kregen we af en toe duidelijk zicht op het ven en de heide. Nog heel duidelijk waren hier de sporen te zien van de grote heidebrand in 2011. Heel wat zwart geblakerde bomen en verkoolde vegetatie trokken aan het oog voorbij.

Toen we vervolgens de Verbindingsstraat bereikten, ging het linksaf, om dan zowat 700 m deze asfaltweg te volgen, ondertussen zowel links als rechts de prachtige heide te kunnen aanschouwen. We kwamen vervolgens aan ter hoogte van een bocht naar links, alwaar we via een klappoortje rechts de heide konden betreden. Hier was een variant van de GR5 voorzien, in geval de heide niet toegankelijk zou zijn omwille van brandgevaar. Vandaag echter dienden we deze variant niet te volgen en konden we de heide rechts betreden. Meteen opvallend, hoeveel water er op de paden aanwezig was. We zouden nu gedurende zowat 4,6 km volop kunnen genieten van het begrip heide. Een breed wandelpad leidde ons vervolgens richting duinengebied. Meteen kregen we wat verderop dan ook zand in overvloed voor de voeten. De zon deed ondertussen haar uiterste best om het wandelen zo aangenaam mogelijk te maken. Zowat halverwege het zanderige parcours, troffen we onder enkele sparren een zitbank aan, het moment om de laatste broodjes en koffie te laten smaken. Af en toe ontmoetten we enkele andere wandelaars, eveneens genietend van het prachtige wandelgebied.

Na de picknick ging het nog even verder doorheen de heide, waarna we opnieuw via een klappoortje het gebied dienden te verlaten. We volgden nu een eindje de rand van een links gelegen bos om wat verderop een molensteen aan te treffen, met daarin gebeiteld een citaat van Cicero: ‘Met de natuur als gids onmogelijk te verdwalen’. Zowat 1 km verder bereikten we de Putsesteenweg en verlieten we het natuurpark. Hier vonden we de aanduidingen met betrekking tot de LF 2 Stedenroute en de Grenspark Route (32 km). Aan de overkant van de weg troffen we meteen een oorlogsmonument aan in de vorm van een 90 mm luchtafweerkanon, ter ere van de manschappen die de strijd aanbonden met de V1’s bedoeld voor de haven van Antwerpen. Even verder bevindt zich het natuureducatief centrum ‘De Vroente’. Aldaar gaat ook het Wandelpad van Klein Zwitserland van start. (4,5 km) Vanaf dit centrum vervolgden we rechtdoor onze weg, richting station van Heide, trouwens duidelijk aangegeven met bordjes en voorzien van de nog te volgen afstand. Hier ging het nog even door een mooi stukje natuur, met name de Withoefse heide, ook her en der voorzien van picknicktafels en banken.

Een uitgelezen plek vonden we, om nog even te pauzeren en een snoepje te eten. Nadien bereikten we even verder een woonstraat, welke ons terug liet uitkomen aan het station van Heide. Ondertussen was ’t Centrum er tegenover geopend en konden we, alvorens terug huiswaarts te rijden, nog even nagenieten bij een kopje koffie. Met het oog op later, hadden we vandaag nog even onze stappenteller uit de kast gehaald en voorzien van een nieuwe batterij. Met een eerste instelling van een paslengte van 80 cm, zouden we na de tocht kunnen oordelen of aanpassing zich zou opdringen. Uiteindelijk kwamen we tot de volgende cijfers betreffende de wandeltocht van vandaag: de 15 km bleken volgens onze teller 14,97 km te zijn. Met een afwijking van 30 m op dergelijke afstand is dit een verwaarloosbaar verschil. We kwamen verder uit op een calorieverbruik van 936, een staptijd van 3.18.23 en in totaal 18.721 stappen. Op die manier kwam dan ook een einde aan een mooie natuurwandeling.”