523: Diest, Zaterdag 16 februari 2019, 21,627 km. (10.381,958 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode, met start en aankomst aan het nmbs station van Diest. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, konden we na aankomst in Diest, omstreeks 10:15 uur de geplande wandeling aanvangen. We gingen van start ter hoogte van het knooppunt 373 op de Turnhoutsebaan, net vóór het station. Via de wandelbrug begaven we ons over de spoorweg en kwamen aan de overzijde op de drukke N127, de Ford Leopoldlaan. Aan de overzijde van de weg konden we even naar links reeds het knooppunt 284 vinden, om er dan schuin links de Lazarijstraat in te gaan. We konden vrij dadelijk beginnen aan een beklimming over een smalle asfaltweg, richting een Y-splitsing. We kozen er de linkertak om nadien in het verlengde de Diesterestraat te bewandelen. Voorbij de laatste woningen draaiden we haaks linksaf op een grindweg, de Holleweg, die ons na enkele kort op elkaar volgende bochten tot aan het knooppunt 282 liet aankomen. Daar stapten we verder rechtdoor en begonnen aan de afdaling doorheen een stukje bos. Nog steeds de Holleweg volgend kwamen we opnieuw aan de drukke Turnhoutsebaan, om er aan de overzijde de Broekstraat in te gaan. We gingen voorbij het bord van de bebouwde kom van Molenstede. Tussen enkele statige villa’s ging het op die manier voorbij het knooppunt 252, om er gewoon rechtdoor aan te houden via de Broekstraat. Net vóór een bocht naar links, verlieten we de Broekstraat schuin rechts via Blaasberg en betraden er de Voetweg 115, het Melgerveld Voetpad.

Het pad leidde doorheen een stukje bos, waarna we uiteindelijk opnieuw de Broekstraat betraden net in een bocht. We draaiden rechtsaf de betonweg op om tussen de bewoning te wandelen naar het centrum van Molenstede. Op het einde van de lange Broekstraat bereikten we de Dorpsstraat van Molenstede en draaiden er rechtsaf richting kerk Onze-Lieve-Vrouw. We hielden er omstreeks 11:15 uur even halt en genoten er van een picknick op een zitbank in een bushokje. We konden er het kunstwerk ‘De goede lieden van Moelstede’ bekijken, die volgens de overlevering het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Diest uit de Demer opvisten, terwijl het recht opstaand naar Diest dreef. Na onze rust- en eetpauze, gingen we vóór de kerk links de parking over en wandelen via een smal brugje over het Zwart Water en bereikten aan de overzijde de Molenweg, tevens knooppunt 407. Over vrij korte afstand begaven we ons naar links en kruisten de Reppelsebaan, om aan de overzijde verder te wandelen via de Beemdenweg, een smal doodlopend asfaltwegje. Voorbij de laatste huizen begaven we ons nadien linksaf op een brede grasweg langs de oever van het Zwart Water. Door middel van deze genaamde Buurtweg 99, volgden we over langere afstand de talrijke meanders van het Zwart Water, om tenslotte het pad te verlaten en de openbare weg te bereiken, Hoornblaas, ondertussen op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem. We draaiden de weg naar links op om even verder het knooppunt 61 te vinden op het kruispunt met de N212, de Ernest Claesstraat.

Andermaal via deze drukke weg, dienden we een tijdje langs de Ernest Claesstraat naar rechts te wandelen, hierbij een gedeelte volgend van de Hageland Route. We passeerden er een gebouw van Natuurpunt en gingen vervolgens via een brug over de Zwarte Beek. Voorbij het kruispunt met de Vorststraat ging de Ernest Claesstraat over in de Westelsebaan, welke we vrijwel dadelijk verlieten naar links via de Heidedijk. Tussen de huizen en een bocht naar rechts later, kwamen we terecht in de Broekstraat, om die links in te draaien en er het knooppunt 411 te bemerken. We stapten verder rechtdoor, waarna de verharding ophield en we de onverharde Mortelbroekstraat betraden. Na een haakse draai naar rechts, gevolgd door een haakse draai naar links, vonden we het knooppunt 58 op een kruispunt van beide wegen, Mortelbroekstraat. We draaiden er ditmaal rechtsaf en stapten via de Mortelbroekstraat tot op het kruispunt met de Bredestraat. In het midden van het kruispunt bevond zich een driehoekig pleintje met daarop de Sint-Barbarakapel in een metershoge stenen mijnwerkerslamp. Net vóór de kapel volgden we ditmaal naar links de Zandstraat. We negeerden en alle zijstraten links en rechts en gingen het knooppunt 295 voorbij. Helemaal op het einde gekomen van de Zandstraat, ging het rechtsaf op de Testeltsesteenweg, om er het knooppunt 93 voorbij te gaan en de weg verder te volgen tot aan de Abdij van Averbode, ondertussen knooppunt 100.

We namen er vooreerst even de tijd om rond de klok van 13:15 uur te genieten van een kopje koffie in het Abdijcafé, waarna we een korte wandeling maakten doorheen het aanpalende Mariapark om er de mooie Mariagrot even van nabij te bekijken, alsook een prachtige Calvarie. Na de Abdijgebouwen te hebben bekeken, verlieten we de site en begaven ons aan het knooppunt 100 rechtdoor de brede onverharde Abdijstraat in, waarvan het begin beter bekend is als de Lekdreef. We namen dan ook van de gelegenheid gebruik er een ijsje aan te kopen. Het hoeft wellicht niet te worden vermeld, het was er aanschuiven aan de ijskarren. Uiteindelijk konden we dan omstreeks 14:15 uur opnieuw op weg en volgden verder de mooie brede Abdijstraat doorheen het bosrijke gebied. We gingen het knooppunt 90 voorbij en bemerkten er zelfs de bekende stickers inzake één van de vele pelgrimswegen naar Santiago de Compostela. We bleven rechtdoor gaan tot we op het einde van de dreef, via een wandelpoortje de Abdijstraat verlieten aan het knooppunt 245 ter hoogte van de Sprinkhaanstraat. We kruisten de weg en begaven ons rechtdoor op de verharde Abdijstraat, om even verder linksaf de Vorststraat over korte afstand te bewandelen. Aan het eerste kruispunt draaiden we dan schuin rechts de Brabantsebaan in en kwamen terecht in de gemeente Okselaar. We verlieten het bos en stapten tussen de huizen tot aan de Tessenderlobaan.

Nogmaals ging het op het kruispunt rechtsaf om de Tessenderlobaan te volgen tot we aan de rechts gelegen Molenvijver, haaks linksaf het bos konden inwandelen. Een brede grindweg liet ons genieten van een mooi bosgebied, om er het knooppunt 249 voorbij te gaan. Op het einde van de dreef kruisten we de N127, de Turnhoutsebaan en begaven ons aan de overzijde op een smalle asfaltweg, de Oude Baan. Net voorbij de begraafplaats van Okselaar, gingen we linksaf verder via Achterheide, langs de kerkhofmuur. Even voorbij de begraafplaats kozen we rechtsaf via Heuvelken, een bochtig baantje tussen bos en weiland, dat uitmondde op eveneens Heuvelken, knooppunt 201. We kozen het rechtse gedeelte en bewandelden de weg tot we de Engsbergseweg konden dwarsen en aan de overzijde Prinsenbos ingingen, ondertussen op het grondgebied van Tessenderlo. We betraden opnieuw Molenstede, alwaar Prinsenbos overging in de Witte Weyerstraat, om er door een mooie lange dreef te stappen tot aan de rechts gelegen Heide. We verlieten de weg naar links en begaven ons op een brede aardeweg, de Prinsendreef, tot aan het knooppunt 309, om daar haaks rechts Voetweg 153 te kiezen, Bottes Vijver. Dit paadje mondde uit in de Asdonkstraat aan het knooppunt 310, waar we een infobord bemerkten dat we ons bevonden in de Vallei van de Drie Beken. We gingen even naar links, om dan rechts verder de Asdonkstraat te volgen. Een grindpad verliep langs een links gelegen watergebied. De grindweg eindigde aan het knooppunt 311, op een kruispunt van veldwegen, net aan het Bolhuiskapelleke.

Net voorbij de kapel kozen we schuin rechts het Bolhuys Voetpad doorheen een stukje bos en liet ons knooppunt 268 vinden. Nog steeds het Bolhuys Voetpad aanhoudend wandelen we door een gedeelte laagveen van het Natuurgebied In Dassenaarde, om er door middel van enkele smalle wandelpaadjes nogmaals het Zwarte Water over te gaan. Uiteindelijk bereikten we opnieuw de openbare weg aan het knooppunt 337 in de Klappijstraat, terug op het grondgebied van Diest. We draaiden er even linksaf om kort erna rechts de Vennestraat in te gaan. Voorbij de tweede bocht ging het rechts een smalle wegel op, Groot Veld dat ons nogmaals liet genieten van een stukje bos. Na een haakse afslag naar links bereikten we het knooppunt 413 op het kruispunt van de Merelstraat met de Vennestraat. We kozen er rechts een veldweg, Roye Bosschen, welke verliep doorheen nagenoeg kaal gebied. Even verder kwamen we aan het knooppunt 263, ter hoogte van de Rodestraat. Zowat rechtdoor betraden we de Lazarijstraat en begonnen langzaam af te dalen, langs de rand van het vliegveld van Schaffen. In het verlende volgde Fort Leopold en al dalend kwamen we terug aan het knooppunt 284, aan de achterzijde van het station van Diest. Na nogmaals de wandelbrug te hebben gebruikt eindigde onze wandeling opnieuw aan het knooppunt 373. Daar waren we op tijd voor de trein van 17:54 uur, richting huiswaarts. Alvorens op de trein te stappen hadden we die dag zowat 28.467 stappen gezet.”

299: Diest, Donderdag 29 mei 2014, 22,76 km. (6056,479 km.)

“Hierna het relaas met betrekking tot onze belevenissen, alsook de bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Diest. Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, met als titel: ‘Met de Demer als leidraad’. Volgens de wandelgids bedroeg de totale afstand 28,7 km, doch onderweg waren er mogelijkheden om de afstand te reduceren tot respectievelijk 27,8 km, 21,4 km, 20,8 km of zelfs 13,1 km. We hadden alvast de intentie om onderweg te zien, welke afstand we uiteindelijk zouden kiezen. De voorziene startplaats van deze dagtocht situeerde zich ter hoogte van het station van Diest. Tijdens het verloop van de tocht zouden we af en toe een gedeelte volgen van de GR561 en de GR5. Na een autorit bereikten we de aanbevolen plaats en konden ons voertuig kwijt op de parking aan het station. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten. Gezien het uur van vertrek waren nog geen horecazaken geopend op de startplaats. Dus gingen we van start zonder vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie.

We gingen van start aan het station, dadelijk de blik gericht op de rood-witte markeringen van de GR561, om naar links te wandelen voorbij de stelplaats van de bussen en de Turnhoutsebaan over te steken. Een voetgangersbrug leidde ons over de Zwarte Beek, om verder te stappen tot aan de rotonde aan het Koninklijk Atheneum. Aldaar ging het aan de overzijde via een wandelpad langs de Zwarte Beek in de richting van de stadswallen. We konden dadelijk aanvoelen dat we mochten klimmen via een smal pad tussen de bomen. Boven op de stadswallen verkregen we een prachtig zicht op de lager gelegen vestinggracht. Na een afdaling loodsten de GR-tekens ons over het sluizencomplex aan de Begijnenbeek, om nadien aan het einde van de stadswallen, via een stel trappen een asfaltweg te betreden tussen twee vijvers. We konden er de tekens waarnemen van de LF35 Kempen-Haspengouwroute, alsook de stickers van het Vlaams Compostelagenootschap. Het Grote Routepad volgend, draaiden we naar rechts, richting de Lindenmolen en de stadsring. Eenmaal voorbij de molen, kwamen we uit in de Wijngaardstraat, alwaar we verder ons richtten op de GR5 en de GR512. We staken de Eduard Robeynslaan over, de weg naar Hasselt, om dan de Bevrijdingsstraat in te gaan.

Op het eerste kruispunt gingen we links in de Steenweg op Papenbroek en even later ter hoogte van een kapelletje met twee lindebomen, rechtsaf op een aardeweg. We dienden deze weg te volgen tot aan het Kloosterbergbos, om aldaar een dalende holle weg in te gaan. Even verder splitste de holle weg en volgden we de linkse tak om op die manier de 57 m hoge Kloosterberg te beklimmen. Boven gekomen hielden we links, via een weg welke omheen de Kloosterberg ging om uit te komen ter hoogte van een asfaltweg, voorzien van een verkeersspiegel, met name de Reustraat. We kregen er de aanduiding te zien dat we ons bevonden op het Mierenberg Wandelpad. Tevens verkreeg onze wandelroute hier het gezelschap van de Streek-GR Hageland. We wandelden rechts verder in de Reustraat om nadien de N2, de Leuvensesteenweg over te steken. Aan de overkant stapten we verder in de links gelegen Galgeveldstraat, tot waar deze weg een bocht maakte naar rechts. Daar gingen we rechtdoor op een stijgende holle kasseiweg, gevolgd boven op de Galgenberg, door een wandeling van zowat 1 km over de kam van deze berg, ondertussen een gedeelte volgend van het Prinsenbos Wandelpad.

Gekomen ter hoogte van de Prinsenbosstraat ging het naar rechts tot net voorbij het pand nr. 103, we passeerden er de toegang tot de stoeterij Princebosch. Net voorbij het pand bevond zich een kapelletje ter hoogte van Grootveld, waar we links afdraaiden. We wandelden omheen de stoeterij en voorbij de gerestaureerde Puthoeve. In de verte konden we rechts even een glimp opvangen van de Basiliek van Scherpenheuvel en links in de verte via een doorkijkje tussen de bomen, het metershoge H. Hartbeeld van Assent. We bereikten nadien een kruispunt van veldwegen, de Steensel. Even voordien hadden we herhaaldelijk op de weideafsluitingen de rood-witte markeringen gezien van de GR5 en GR512, alsook de vertrouwde blauw-gele stickers welke een Via aanduiden, richting Santiago de Compostela. Op de plek geheten Steensel, scheidden de trajecten van de GR5 en de GR512, bijgevolg gingen we rechtsaf in een holle weg, de Roeterstraat, de rood-witte tekens volgend van de GR5. Het volgende kruispunt met de Frans Smeyersstraat gebood ons links te houden, om kort daarna aan de hoeve met nr. 76, rechts te gaan in de Akkerstraat. De Akkerstraat volgden we tot aan het kruispunt met de Groenstraat, welke we links opgingen. We kregen er enkele wandelbordjes te zien dat we de Bos-broek-heuvelroute bewandelden, alsook het SJB-pad.

We veranderden nogmaals van wandelrichting ter hoogte van het pand nr. 59, om rechts een graspad te volgen tussen weideafsluitingen. We kregen nu pas echt goed zicht op de Basiliek van Scherpenheuvel. We bereikten vervolgens de drukke Diestsestraat, de N10, welke we dienden te dwarsen. Aan de overzijde ging onze tocht verder via een veldweg, die ons liet klimmen tot op een kruispunt van veldwegen. We wandelden Spordel links in, stapten voorbij een voetbalveld en kwamen op het kruispunt van de Parkstraat met Spordel. Hier hielden we even een rustpauze om te genieten van een kopje koffie in café Duivenlokaal. We bevonden ons inmiddels in het centrum van Scherpenheuvel. Toevallig konden we er enkele tractoren bewonderen, welke op weg waren om te worden gezegend. Tijdens deze rustpauze werd onderling besloten om niet de volledige wandeling van 28,7 km af te werken, doch gebruik te maken van een mogelijkheid de tocht in te korten tot 20,8 km. We zouden dus op het punt waar we waren aangekomen, nadien een andere route nemen. Na onze rust- en drankpauze gingen we opnieuw op weg.

We bleven vervolgens de GR5 volgen via de Parkstraat en dat over een mooi wandelpad, dat even verder aansluiting vond op een wandel- en fietspad op een voormalige spoorwegbedding, welke we uiteraard naar rechts opgingen. Geruime tijd later kwamen we aan ter hoogte van de Steenweg Diest en dat via de tot nog toe gevolgde Bredeveldstraat. Aan de overzijde konden we onze wandeling verder zetten via de oude spoorwegbedding om op die manier te arriveren ter hoogte van de Maagdentoren. Jammer genoeg bevond dit bouwwerk zich in de steigers wegens restauratie. Ter hoogte van deze toren verlieten we het traject van de GR5 om via een metalen brug de Demer over te steken. Enkele meters voorbij de brug, volgden we de dijk naar rechts. Deze Demerdijk dienden we vervolgens over zowat 2,5 km te bewandelen, tot we een asfaltweg bereikten naast de spoorweg. We gingen linksaf om wat verder op een splitsing nagenoeg rechtsomkeer te maken en via een brug over de spoorweg Aarschot-Diest te stappen.

Over de spoorweg sloegen we rechtsaf in de doodlopende Spoorwegstraat en wonnen aan hoogte. Wat verder ging de weg over in een smal pad evenwijdig met de sporen om 300 m verder van de sporen weg te draaien en het Grasbos in te gaan via een stijgende brede holle weg. We kwamen zo terecht in de Hellestraat welke uitmondde in de Broekstraat, die we naar rechts diende in te gaan tot aan de Turnhoutsebaan. Aan de overzijde stapten we verder via een zandweg. Later ging het via de openbare weg langs de Diestsersestraat en de Lazarijstraat tot aan de N29. We troffen er opnieuw de GR561 aan en staken de weg over. We gingen over korte afstand naar links tot aan de achterzijde van het station van Diest, om dan via de voetgangersbrug de sporen over te steken en aan te komen aan de voorzijde van het station. Meteen het eindpunt van deze wandeltocht. Alvorens de terugreis aan te vangen, hielden we nog even halt in het Spoorcafé van Diest. We eindigden onze tocht uiteindelijk na exact 29187 stappen, goed voor 22,76 km. We waren iets meer dan vijf uur onderweg.”

190: Scherpenheuvel, Zondag 05 september 2010, 20,3 km. (3828,998 km.)

Deze georganiseerde tocht werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 5/9/2010 – 3270 Scherpenheuvel (Vl.-Brabant), Peiperneutentocht – 5-8-13-20-30 km. W.S.V. Wit-Blauw Scherpenheuvel VZW. Start: Cultuurcentrum Den Egger. Een wandeling langs de mooiste plaatsen in en rond Scherpenheuvel. Langs landelijke wegen naar het land van de Witte met prachtige vergezichten.’ Na afloop van deze georganiseerde tocht, schreven we nog dezelfde avond een verhaal, met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 18:26 uur.

“Nadat we gisteren, traditiegetrouw, de braderie van Lille hadden bezocht, namen we vandaag afscheid van onze zomerwandelvakantie. Met andere woorden, gedaan met in het weekend te niksen en dus deze ochtend vroeg uit de veren en de wandelschoenen opnieuw aangetrokken. Na enkele weken van zonnen op een afgelegen strand, werd het dus tijd om terug de routine van het wandelen te verkrijgen. We trokken dan ook vandaag richting Scherpenheuvel-Zichem, misschien wel om onder een goed gesternte, het nieuwe seizoen op gang te trekken. Aldaar werd verzamelen geblazen door de WSV Wit-Blauw-Scherpenheuvel, waar de Peiperneutentocht werd ingericht. We hadden voorwaar nog nooit het begrip gehoord, maar het moet gezegd, de Peiperneuten hebben alvast gesmaakt bij de aanvang van de wandeltocht.

De startplaats was gelegen in het Cultuurcentrum Den Egger, waar we werden verwelkomd in een gloednieuw complex, met voldoende ruimte om de talrijke wandelaars op te vangen. Er kon worden gekozen uit een traject van 5, 8, 12, 20 of 30 km. Met nog wat stramme benen van het urenlang slenteren de voorbije dag, hielden we het vandaag bij 20 km, met een werkelijke afstand van 20,3 km. Onderweg was voorzien in een tweetal rustposten, met name na 7,5 en 14,8 km. Met een stevige zon van de partij trokken we even later op pad. De parcoursmeester leidde ons eerst doorheen een gedeelte van Scherpenheuvel centrum, waar we even van nabij een eerste blik verkregen op de Basiliek. De talrijke sterren op de koepel, weerkaatsten in het zonlicht en de hemel was fel blauw gekleurd, ideaal dus om een aantrekkelijke najaarswandeling te verkrijgen. Het traject van vandaag was ook bezaaid met tal van wandel- en fietsroutes, waarbij we kort na de start reeds een eerste exemplaar konden verkennen: het Pelgrims & Keerskatten Wandelpad.

Na een korte doortocht doorheen een van de winkelstraten, ging het verder langs het Woon- en Zorgcentrum OLV Ster der Zee. Korte tijd later, werd de bebouwde kom verlaten en bereikten we een landelijke weg tussen de akkers en weilanden. Ondertussen waren we reeds tal van splitsingen voorbij gewandeld, waardoor het deelnemersveld enigszins werd verspreid over de diverse afstanden. Een oude spoorwegbedding, werd aangeduid door een plaatselijk monumentje, alwaar de openbare weg werd verlaten en werd geruild voor een kiezelpad dat het voormalige tracé volgde. Hier konden we genieten van enkele mooie vergezichten over de omgeving, waarbij vaak om de hoek de hoger gelegen Basiliek werd bemerkt. We volgden nu het Pelgrims wandelpad, langsheen deze oase van rust. Na een tijdje de oude bedding te hebben gevolgd, ging het verder via een links gelegen karreslag. Ook nu volgden splitsingen in het parcours elkaar op, waarbij de wandelaars over de kortere afstanden vaak terug de andere wandelaars vervoegden.

Naarmate de wandeling vorderde, kwam de zon hoger te staan en de warme stralen voelden heerlijk aan. Af en toe kregen we zicht op de lager gelegen weilanden of maïsvelden en dat gaf een bijzonder kleurrijke indruk. Enkele afgeschreven legerauto’s stonden enigszins verloren in een stukje weiland. We bevonden ons op een mountainbikeparcours en dus werden we af en toe genoodzaakt even het gras naast het pad op te zoeken. Natuurlijk heeft iedereen recht op een beetje plaats en gelukkig lukte dat vandaag aardig. Eenmaal het stukje natuur achter de rug, bereikten we de bebouwde kom van Zichem en troffen daar de Bedevaart Route aan. Enkele woonstraten verder bereikten we het centrum van deze bekende gemeente, ter hoogte van de plaatselijke kerk. Het beeld van De Witte mochten we natuurlijk niet links laten liggen en bovendien troffen we er ter plaatse informatie aan inzake een tweetal lussen, behorende tot de Bos-, broek-, heuvelroute, welke aldaar een aanvang neemt.

Ter hoogte van de kerk, ging het rechtsaf, in de richting van de Demer. Aldaar hielden we even halt ter hoogte van de prachtige watermolen, om nadien het verloop van de Demer te volgen via de linkeroever, richting Keibergen. Het bochtige verloop van de rivier volgend, konden we genieten van de bloemenpracht in de bermen. Na verloop van tijd, lieten we de Demer rechts zijn weg vervolgen en namen we een links gelegen veldweg. Deze mondde uit op de openbare weg en we kregen de eerste controlepost in zicht, gesitueerd in de kleine parochiezaal van Keibergen. De ideale gelegenheid om in open lucht even te pauzeren en te genieten van een hapje en een drankje. De eerste 7,5 km zaten erop. Na de controle heerste er een beetje verwarring inzake de te volgen weg. Blijkbaar bevond er zich een splitsing op het parcours aan de achterkant van de zaal, die enkel kon worden bereikt via de achteruitgang. Sommigen hadden de zaal verlaten via de voorkant en belandden zo op het parcours van de 5 en 8 km.

Gelukkig werden ze naderhand door de organisatie terug naar de controle gebracht en konden het juiste pad volgen. Via de achterzijde bereikten we dus een kerkwegel en die leidde ons naar een heerlijk stukje bos, de Waalberg. Via enkele kronkelende bospaden en dreven, bereikten we een stukje landelijke weg, gevolgd door een tweede bosgebied, de Mannenberg. Af en toe dienden we dus stevig te klimmen en dat liet zich voelen. Natuurlijk kregen we waar voor ons geld en werden beloond met een uniek stukje natuur, vaak geprezen en gewaardeerd bij de talrijke wandelaars. Bosgebied trouwens vormt vaak het lievelingsterrein bij wandelaars, omwille van de schoonheid enerzijds, maar ook omwille van de rust en het ontspannen karakter. Jammer genoeg duren schone liedjes nooit lang en werd even verder opnieuw de openbare weg bereikt. Ook duurde deze passage evenwel niet lang, aangezien we wat verderop rechts het veld introkken via een plaatselijke wandeling: Keiberg – Schoonderbuken.

De kerk van genoemd oord, liet zich reeds van verre aanschouwen en de openbare weg welke ons erheen moest leiden, ging plotseling fel omlaag. Een bordje met de waarschuwing 12%, liet ons inderdaad voelen dat het fel daalde. Via een klein ommetje, bereikten we het Familieheem gelegen naast de kerk van Schoonderbuken. Ook hier konden we op de koer genieten van een terrasje en velen hebben dat eveneens kunnen waarderen. Het beeld van de Bezembinder hadden we kunnen aanschouwen op het pleintje voor de kerk. Na de controle zouden we via een andere uitgang het pleintje aan de kerk verlaten. Bij deze tweede controle zaten we ondertussen 14,8 km ver en restten ons nog slechts 5,5 km tot aan de eindstreep. Het laatste gedeelte van het parcours, liet ons vooreerst kennismaken met een stukje woongebied van Schoonderbuken. Vrij vlug evenwel verlieten we ook hier de bebouwde kom en volgden een landelijke weg in de richting van de Basiliek, die ondertussen in de verte zichtbaar was, op een hoogte gelegen.

We volgden nu een andere lus van de Bos-, broek-, heuvelroute. Het wegje liet ons een beetje aan hoogte winnen, wat natuurlijk klimmen betekende. Deze rustige wegen brachten ons na een tijdje wandelen tot aan een plaatselijk kapelletje, opgedragen aan de Heilige Theresia, waar we een splitsing op het parcours aantroffen. Wij kozen de rechterzijde van de kapel en kregen een prachtig zicht op de hoger gelegen Basiliek. De torens weerkaatsten in de zon en dat gaf aanleiding tot het nemen van enkele foto’s onderweg. We waren zo stilaan gewoon geraakt aan het zicht op dit gebouw, dat we sinds de ochtend uit vrijwel elke hoek hadden kunnen bekijken. De Wandeling: Scherpenheuvel – Kagevinne, deed ons linksaf draaien en op die manier ging het vrijwel recht in de richting van de eindmeet. Juist alvorens het centrum van Scherpenheuvel te bereiken, maakten we nog een klein ommetje tussen de maïsvelden.

Een laatste kerkwegeltje bracht ons uiteindelijk terug in de straten van Scherpenheuvel. Nog even een fotootje ter hoogte van het laatste 100 m bord en we bereikten opnieuw het Cultuurcentrum Den Egger. Na het afstempelen van de wandelboekjes, genoten we nog even van een verfrissend drankje en lieten ons de rijstpap met bruine suiker smaken. Tenslotte vermelden we nog even het volgende: toen we huiswaarts reden, konden we bemerken dat om 14 uur reeds 2145 wandelaars waren geteld. Een niet onaardig aantal voor een prachtige tocht die we vandaag kregen te verwerken. Om terug op gang te komen vonden we vandaag 20 km voldoende. We kregen echter alvast een idee, hoe het parcours eruit zal zien bij de komende Nationale Wandeldag in 2011, wanneer ook in Scherpenheuvel een etappe van start zal gaan.”

We eindigen deze wandelbijdrage met een blik in onze wandelboekjes, waarin immers ook enkele indrukken werden neergeschreven. ‘K: Aangename wandeling door het land van De Witte. Lekker weertje. J: Wandeling vanuit Scherpenheuvel naar Zichem, Keibergen en Schoonderbuken. Lekkere peiperneuten!!’