561: Sint-Pieters-Leeuw, Zaterdag 30 september 2023, 16,314 km. (10.996,312 km.)

“Het relaas betreffende een wandeling via knooppunten, met start en aankomst te Sint-Pieters-Leeuw. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en vonden een parkeerplaats op het Domein Coloma in de Joseph Depauwstraat. Alvorens de wandeling aan te vangen, genoten we nog vooreerst van een kopje koffie in de Gareelmaeker, tegenover de plaatselijke Sint-Pieters kerk. Even later omstreeks 10:50 uur konden we op weg. Net aan de kerk vonden we de startplaats van onze geplande wandeling, aan het wandelknooppunt 701. We verlieten er bijgevolg Rink via de Pastorijstraat, om aan de splitsing verder links Rink te volgen. Het doodlopend straatje eindigde aan het knooppunt 700, om er vervolgens de rechtertak te kiezen van een grindweg tussen hagen. Het pad mondde uit op de openbare weg, de Victor Nonnemanstraat die we links betraden. Ter hoogte van de brug over de Zuunbeek vonden we het knooppunt 712, doch we stapten verder rechtdoor tot aan het kruispunt met de rechts gelegen Nonnemanstraat. Een deels grind- en graswegje langs een weide leidde naar de nabije Brusselbaan, die we slechts over korte afstand naar links volgden om dan rechtsaf de Zuundallaan te kiezen. Ter hoogte van een bocht in de weg, ging het schuin links verder op een smalle grindweg, de Karenberg. Het smalle pad volgde zowat het verloop van de lager gelegen Zuunbeek, om er kennis te maken met de natuur van de Zuunvallei. Gekomen aan het knooppunt 752 eindigde de aangeduide wandelroute en ging rechtdoor verder via niet aangegeven knooppunten. Wij kozen er echter linksaf en volgden het traject van het Zuunwandeling Wandelpad.

Deze onverharde weg liet ons langzaam maar zeker aan hoogte winnen tussen akkers en weilanden. We kruisten er de smalle Bellestraat en wandelden aan de overzijde, om er een klein kapelletje voorbij te gaan. De iets bredere veldweg, nagenoeg lijnrecht liet ons opnieuw wat aan hoogte winnen, om later af te dalen naar de openbare weg, de Petrus Huysegomsstraat, net aan het knooppunt 713. We sloegen er haaks linksaf en via een ruime bocht naar links wandelden we zowat in tegenovergestelde richting. Het smalle asfaltwegje ging spoedig over in opnieuw een brede grindweg, met vooral uitzicht op een watertoren wat verder weg. Het kronkelend pad, de zogeten Weg N° 18, ging opnieuw over in asfalt ter hoogte van een bocht in de Bellestraat. We namen de richting naar rechts, om de klim aan te vatten naar de hoger gelegen Brusselbaan. Jammer genoeg dienden we hier over geruime afstand deze vrij drukke weg te volgen, nog wat aan hoogte winnend. We stapten voorbij de eerder geziene watertoren om dan langzaam af te dalen, tot we links de drukke weg konden verlaten ter hoogte van de Kasteelstraat. Aan een klein pleintje, Zonneweelde kozen we eerst links en vervolgens rechts op uit te komen op de dwars gelegen Mollemstraat. We draaiden links het smal wegje op, om via een bochtig parcours langzaam te klimmen naar de dwars gelegen weg, Zellikveld. Rechtsaf ging de weg vrij vlug over in grind, om net voorbij een boerderij uit te komen op een andere dwars gelegen grindweg aan het knooppunt 738. We bevonden er ons op de Puttenberg, met zicht op de lager gelegen omgeving. We hielden er dan ook even halt omstreeks 12:20 uur voor het nuttigen van een broodje.

Vermits we nog geen picknickbank hadden gevonden onderweg, dienden we rechtstaand te genieten van een late middagmaaltijd. Na deze maaltijd gingen we linksaf verder op de Puttenberg, een brede grindweg om er de zogeheten Witseboom, een Lindeboom uit de tv-serie Witse voorbij te gaan. De Puttenberg eindigde ter hoogte van de openbare weg, aan de rotonde met de Vlezenbeeklaan. Jammer genoeg was het café op de hoek uitzonderlijk gesloten. We begaven ons aan de overzijde van de rotonde en wandelden verder via de Appelboomstraat, om nadien de eerste straat links, de Elsweg in te draaien, een vrij smal wegje tussen de velden. We passeerden het knooppunt 737 ter hoogte van een van rechts invoegend paadje, de Kamstraat. Weinig verder ging het voorbij ‘De Witte Hoeve’, gesloten wegens verbouwingen, om nadien aan het einde te komen van de Elsweg. Daar ging het asfalt over in een smal graspad tussen weideafsluitingen. Aan de andere kant van het graspad kwamen we uit op de openbare weg, de Jaak Calloenstraat, aan het knooppunt 736. We begaven ons rechtsaf en volgden er een gedeelte van het traject van de Streek-GR Groene Gordel. Langs akkers en enkele manèges door, eindigde de verharding en hielden we verder dezelfde richting aan op een veldweg, die leidde in de richting van een stukje bos. Het te volgen pad echter verliep langs de rand van deze boszone, om zo het knooppunt 735 aan te treffen, zowat aan het uiteinde ervan. We sloegen linksaf om andermaal langs de bosrand verder te gaan. Licht dalend ging het via een grindweg naar de iets lager gelegen Hemelrijkstraat.

Net vóór de aansluiting met deze openbare weg, troffen we bezijden het pad een zitbank aan, alwaar we omstreeks 13:40 uur even konden pauzeren en ondertussen genieten van een gebakje. Inmiddels waren we aangekomen ter hoogte van het knooppunt 733. Na te hebben genoten van een zonnige rust- en eetpauze, vervolgden we onze weg linksaf in de Hemelrijkstraat, verder afdalend. Amper een paar honderd meter verder, kozen we rechts een smalle wegel, de Buurtweg 83 die leidde naar de Baesberg (Zuunvallei). Dit kronkelend pad mondde uit aan het knooppunt 73 in de Brabantsebaan, die we links verder volgden. Meteen ging het voorbij een weide, waar maatje niet kon weerstaan enkele langoren te aaien. De Brabantsebaan verder bewandelend, gingen we voorbij het knooppunt 76 en tevens een oude wegwijzer, om dan aan het knooppunt 77 de weg naar links te verlaten, via de Oudenakenstraat, welke min of meer het verloop volgde van de ernaast gelegen Zuunbeek. In de verte kregen we zicht op de zendmast van Sint-Pieters-Leeuw. Waar de weg bochtte naar links, stapten we rechtdoor een veldweg op, die aan het andere einde opnieuw terecht kwam op de Oudenakenstraat, tevens knooppunt 708, welke we verder naar links opgingen, een mooie holle weg tegemoet. Op het einde van de weg, ging het verder rechtsaf door middel van de Alfons Fleurusstraat, langs de rand van een bos. Deze zowat 1,5 km lange weg tussen tal van maïsvelden en weiden, leidde stilaan naar het centrum van Sint-Pieters-Leeuw.

We passeerden het knooppunt 710, net ter hoogte van een wandelboom, welke liet zien dat we zonet een gedeelte hadden bewandeld van het traject van de GR512. Even verder verlieten we de Alfons Fleurusstraat ter hoogte van een boerderij naar links, op een smalle wegel bezijden weiland. Eeen haakse bocht naar rechts liet ons een korte klim aanvangen, welke eindigde aan het knooppunt 700, alwaar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. We betraden op die manier opnieuw Rink en konden er omstreeks 15:20 uur nogmaals pauzeren bij een frisdrankje op het terras van de Gareelmaeker, andermaal aan het knooppunt 701. Na deze onderbreking verlieten we Rink via een smal steegje, de Kastanjedreef, om er op die manier het Domein Coloma in te wandelen, richting knooppunt 749. We eindigden dan ook onze wandeling na een bezoek aan tal van rozentuinen, op de parking van het domein. Klaar voor de terugreis.”

539: Mollem, Zaterdag 25 februari 2023, 12,947 km. (10.654,606 km.)

“Een eerder korte wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Brabantse Kouters (west), met start en aankomst te Mollem. Na de verplaatsing vooraf via Cambio bereikten we het centrum van deze gemeente en vonden een parkeerplaats tegenover de plaatselijke kerk Sint-Stephanus, op Kouter. We bevonden er ons in de onmiddellijke nabijheid van het knooppunt 202, de geplande start van de wandeling. Na vooreerst te hebben genoten van een boterham met ei, konden we omstreeks 10:45 uur van start, weliswaar bij een temperatuur van amper 6°, voorzien van wat bewolking. We dwarsten de hoofdweg door Mollem, de Kasteelstraat en stapten rechts van de kerk via Dorp, in een ruime bocht naar links achter de kerk door. We verkregen zicht op enkele routetekens, waaruit we konden afleiden dat we ons bevonden op het traject van de Grote Molenbeek, het Hellepad, de Streek-GR Groene Gordel en de GR128. Een hele reeks kleurige bordjes en klevers. Net voorbij het huis nr. 59, begaven we ons op een smal wandelpad tussen de woningen door. We staken de Kloosterbeek over en gingen langs weiland verder tot op het einde van het pad, om er uit te komen op de openbare weg Schemershoek, tevens knooppunt 201. Over korte afstand ging het rechtsaf tot aan de grens met Merchtem, om net vóór de Grote Molenbeek links een veldweg op te draaien. Aan een waterpartij, het Spaarbekken Schemershoek, ging het schuin rechts het bos in en verkregen we een smal golvend wandelpad langs de oever van de Grote Molenbeek.

Nadat we geruime tijd de oever van de Grote Molenbeek hadden gevolgd, af en toe voorzien van een straaltje zon, bereikten we op het einde van het pad de Ichelgemstraat, ter hoogte van de resten van de vroegere Ichelgemmolen, voorheen door een storm verwoest. Via een brugje konden we naar rechts de Grote Molenbeek over en vervolgden we ons wandeling via een onverharde weg, de Meerpoelstraat. Even verder ging de weg over in de verharde Meerpoelstraat. We gingen voorbij het knooppunt 408 aan de links gelegen Ezelsweg en stapten verder rechtdoor op een smalle betonweg. Net voor een van de talrijke hoogspanningsmasten, veranderde de betonweg in een kiezelweg. Aan de kruising met de links gelegen Meerpoelstraat, tevens knooppunt 409, behielden we nog steeds dezelfde richting. Zowat 600 m verder, voorbij tal van eindeloze akkers, bereikten we het knooppunt 414 op de openbare weg, de Olmenstraat. Hier begaven we ons rechtsaf en begonnen langzaam af te dalen, net op het moment dat we een korte hagelbui over ons heen kregen, voorzien van een strakke onaangename wind. Een ruime bocht naar links leidde naar de lager dwars gelegen Mollemstraat, net voorbij het Spanjaardshof. We kozen de linkerkant van de Mollemstraat en wonnen vrijwel dadelijk opnieuw aan hoogte. Dit smalle kronkelende betonbaantje leidde naar een Y-splitsing aan het knooppunt 415.

Via de rechtertak, de Smidsestraat, ging het nog doorheen een klein perceel bos, om nadien verder af te dalen richting centrum van Mollem op een veldweg. Tussen tal van akkers door daalden we af tot de verharde Smidsestraat, om via deze betegelde weg schuin rechts verder te dalen. We stapen nogmaals de Grote Molenbeek over en wandelden de Smidsestraat door tot op het kruispunt met de Kasteelstraat. Over slechts korte afstand naar rechts kwamen we opnieuw terecht aan het knooppunt 202, tijd voor een korte wandel- en eetpauze. Vermits het café op de hoek gesloten was, nuttigden we een broodje in het voertuig omstreeks 12:15 uur. Een eerste luswandeling vanuit Mollem was afgerond. Na de maaltijd begonnen we aan de tweede wandellus en begaven ons in tegenover gestelde richting via de openbare weg, de Kouter. We passeerden de lokale begraafplaats, tevens knooppunt 203 en konden even verder aan de overzijde terecht voor een kopje koffie omstreeks 12:40 uur in het sportcentrum De Kareel. Tevens altijd goed voor een sanitaire stop. Eenmaal de koffie gesmaakt volgden we dezelfde richting verder, tot we net voorbij de sportterreinen de verharding wisselden voor grind.

De laatste woningen voorbij, ging het nadien de eerste veldweg links in om er min of meer een kleine heuvel te overschrijden. Na de afdaling kwamen we uit in een bocht van de openbare weg, Doren. Amper 100 m verder bereikten we het knooppunt 204 ter hoogte van het Valleigebied van de Waarbeek. We draaiden haaks rechtsaf een brede veldweg op, langs de rand van het bosgebied links, de zogenaamde Dorenweg. Zowat halverwege hielden we even halt aan het Hopveld, waar tevens enkele kunstwerken waren te bewonderen. Voorbij deze boszone, ter hoogte van een Y-splitsing kozen we de rechtertak, het Boskouterpad dat leidde naar het knooppunt 206, net vóór de spoorwegberm. De grindweg daarheen verliep tussen de akkers en weilanden. Aan het knooppunt zelf konden we even verpozen op een zitbank welke zicht bevond aan de rand van een rietveld. Aan de dwars gelegen grindweg, draaiden we rechtsaf en wonnen iets aan hoogte, zodat we tenslotte naar links de spoorweg konden dwarsen. Aan de overzijde wandelden we rechtdoor op de Mollemseweg, een beetje klimmend, tot we op het hoogste punt, scherp rechts kozen op een dalende veldweg, het Wolfstraatje. We stapten voorbij het knooppunt 205, om nog steeds het onverharde Wolstraatje verder te volgen tussen de akkers door. Beneden aangekomen kruisten we een smalle asfaltweg, Fort, om aan de overzijde opnieuw een beklimming aan te vatten naar het hoger gelegen Kartelobos.

Net aan de rand van het bos bereikten we de dwars gelegen Bosveldweg, doch we hielden er even kort halt in het bos, enigszins uit de wind, teneinde nog even een boterhammetje te nuttigen. We begaven ons nadien rechtsaf op de Bosveldweg, alweer in dalende lijn. Na een ruime bocht naar rechts belandden we beneden op de openbare weg, Boven Vrijlegem, om die weg te kruisen. Net vóór de kruising hadden we het knooppunt 200 aangetroffen. Aan de overzijde volgden we rechtdoor een volgende grindweg, het Grootgrachtlos. Het pad leidde naar de verder gelegen Ganzenweg, evenwijdig aan de spoorweg, die we links opgingen, tot we vervolgens rechtsaf de spoorweg opnieuw konden overgaan. Net over de spoorweg kozen we rechtsaf via Beneden Vrijlegem, een doodlopende weg, die we bewandelden tot in een bocht. Daar begaven we ons net naast een klein kapelletje op een smal pad, de Blokweg. Langs weiden draaiden het pad nadien naar links doorheen het Kloosterbeekbos, tot we uiteindelijk ter hoogte van de begraafplaats van Mollem, rechtsaf konden gaan op een breed graspad dat uitmondde op de Kouter, zowat tegenover het sportcentrum De Kareel. We waren terug aangekomen aan het knooppunt 203, bijgevolg linksaf dalend naar het eindpunt van de wandeling, knooppunt 202. Omstreeks 15:00 uur konden we deze bewolkte koude dag afsluiten.”

525: Huldenberg, Zaterdag 26 oktober 2019, 12,3 km. (10.405,74 km.)

“Een volgende geplande wandeltocht langs het traject van de GR512, de Brabantse Heuvelroute, ging van start in Huldenberg. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein kwamen we terug op het Gemeenteplein van deze gemeente, om er omstreeks 10:30 uur een volgende etappe aan te vangen. We verlieten dan ook het Gemeenteplein en begaven ons links in de Elzasstraat tot aan de daar geplaatste wandelboom, om er vast te stellen dat er nog 96 km bleef af te leggen tot het eindpunt in Geraardsbergen. We gingen er rechtsaf op een kronkelende grindweg naast de Ijse. Op het einde, net aan het Molenhof, een watermolen op de Ijse, ging de grindweg over in een smalle kasseiweg en maakte een bocht naar rechts omheen de molen. Daar verkregen we tevens de rood-witte tekens van de GR579 erbij. In de bocht ging het via een brugje over de Ijse en leidde het kasseiwegje naar de N253, de De Peuthystraat. Links verkregen we doorheen het hek zicht op het Kasteel van Huldenberg. We kruisten de weg om aan de overzijde de doodlopende Dreefstraat in te gaan, een smalle asfaltweg. We wandelden via de Dreefstraat tot aan de eerste kruising, ondertussen reeds op een onverharde weg met het karakter van een holle weg. We hielden er omstreeks 10:50 uur even halt voor een picknick.

Na een korte wandel- en eetpauze, ging onze wandelroute haaks linksaf en betraden we de Onze-Lieve-Vrouw Weg, onverhard en min of meer eveneens lijkend op een holle weg tussen akkerland. Zowat 450 m verder, nogmaals op een kruispunt van veldwegen, verlieten we de Onze-Lieve-Vrouw Weg naar rechts op een andere onverharde veldweg. Na deze veldweg een 400-tal meter te hebben gevolgd, ging het aan de eerste kruising linksaf. Ondertussen konden we genieten van de bloeiende koolzaadvelden. Door middel van deze Vanderkelenstraat ging het zowat 500 m rechtdoor tot we rechts een grasweg konden opgaan. Op het einde ging de weg over in een smalle kasseiweg welke bochtte naar rechts en die ons even aan hoogte liet winnen. Op die manier kwamen we terecht in Lindaal om er de bocht naar links te nemen. Aan een eerste splitsing volgden we Lindaal naar rechts tot aan een tweede splitsing om daar andermaal rechts Lindaal verder te blijven bewandelen. Een stijgende betegelde weg leidde langs de rand van een bos, waar we in de berm tal van paddestoelen konden bewonderen. Uiteindelijk eindigde Lindaal ter hoogte van de Duisburgsesteeenweg, ondertussen op het grondgebied van de gemeente Eizer. Schuin rechts konden we de plaatselijke St.- Maria Magdalenakerk waarnemen.

Inmiddels de klok van 11:50 uur nabij, gingen we in het centrum van Eizer op zoek naar een kopje koffie. We vonden tenslotte iets voorbij de kerk Staminee Bij Jokke, waar we op het terras even konden genieten van een wandelpauze en uiteraard een kopje koffie. Na dit oponthoud keerden we op onze stappen terug en wandelden langs de Duisburgsesteenweg opnieuw voorbij de kerk en de links gelegen straat Lindaal, om kort daarna rechtsaf te draaien in de Bekestraat. Na 150 m de Bekestraat te hebben gevolgd en net voorbij het bord einde bebouwde kom, betraden we rechtdoor een wandelpad links van de weg. Na een ruime bocht naar links doorheen een kleine zone bos en ter hoogte van de kruising met een kasseiweg, hielden we links aan en stapten verder op de Ketelheide. De brede grasweg bracht ons tot aan de Koestraat welke we kruisten, om aan de overzijde verder te gaan op een volgende grasweg. Een halve kilometer verder ging het haaks rechtsaf het bos in. Een bospad liet ons genieten van een mooi stukje natuur behorende tot het Kapucijnenbos. Na over een afstand van 800 m het bospad te hebben bewandeld, bereikten we een kruispunt van meerdere bosdreven en paden. We hielden er dan ook even een picknickpauze op een kanjer van een gevelde boom omstreeks 12:40 uur. Even later, stapten we daar rechtdoor verder en kruisten er de Dronkemansdreef.

Aan de overzijde begaven we ons dan in de nagenoeg lijnrechte Ijsedreef, om bij het omkijken nog net het grensbord van Overijse te zien tussen de bomen. Na over een afstand van bijna 900 m de Ijsedreef te hebben gevolgd door het Kapucijnenbos, kwamen we nogmaals aan op een kruispunt van bospaden. We gingen haaks linksaf op de Terschuerendreef en arriveerden aan een daar geplaatste wandelboom. Op deze plek verkreeg de door ons gevolgde route van de GR512, het gezelschap van de Streek-GR Groene Gordel. We hielden er even om 13:15 uur kort halt voor het nuttigen van een broodje. Na te hebben genoten van de omgeving, maar vooral van de rust, uitgaande van het bos, begaven we ons opnieuw op pad. De GR512 gebood ons aan de wandelboom linksaf te slaan, waarna we gedurende geruime tijd, zowat 3,3 km dienden af te leggen over een mooi wandelpad, de zogenaamde ‘Koninklijke Wandeling’, doorheen het Arboretum van Tervuren. Een ontelbaar aantal bochten later kwamen we uit aan de Arboretum parking, op de Vlaktedreef, bezijden de Jezus Eiklaan. Toen we daar aankwamen, inmiddels 14:30 uur namen we nog even de tijd voor een wandelpauze en genoten van de laatste broodjes uit de rugzak.

Na te hebben genoten van een natje en een droogje, kruisten we de Jezus Eiklaan en gingen aan de overzijde verder via de Woudmeesterdreef. Een 300-tal meter verder bereikten we een volgend kruispunt van bosdreven, alwaar we besloten om daar het traject van de GR512 te verlaten en via de kortst mogelijke weg op zoek te gaan naar vervoer huiswaarts. We verlieten dan ook de Woudmeesterdreef naar links en hadden voortaan ook voor de geel-rode tekens van de Streek-GR Groene Gordel en de rood-witte tekens van de GR579, welke de verbinding maakten naar het centrum van Jezus-Eik. We wandelden dan ook door middel van tal van dreven naar het centrum: de Lijsterweg en de Jachtdreef, om tenslotte aan de rand van het bos opnieuw de openbare weg aan te treffen, de Kapucijnendreef. We begaven ons rechtsaf en kwamen uit aan de Onze-Lieve-Vrouwkerk op de Brusselsesteenweg in het centrum van de gemeente. Op die manier eindigde alweer een etappe langs de GR512 en konden we even later via bus en trein de terugreis aanvatten.”

436: Brukom, Zaterdag 14 maart 2020, 14,307 km. (8860,186 km.)

“Het relaas van de wandeling hierna, handelt alweer over een tocht langs het traject van de GR512, de Brabantse Heuvelroute. Tijdens een vorige wandeling over dit parcours waren we gestopt ter hoogte van Brukom op de Bergensesteenweg. We begonnen deze dag dan ook met een verplaatsing per bus en trein naar de vermelde plaats, om er bij aankomst vooreerst even te genieten van een broodje, gezeten op het trottoir ter hoogte van een grote handelszaak. Nadien, omstreeks 10:30 uur konden we aan de tocht beginnen. We wandelden dan ook een tijdje langs de Bergensesteenweg, om even later schuin rechts een smalle asfaltweg op te gaan, de Trapputweg. Na enkele bochten veranderde het asfalt in een betegelde weg met in het midden een grasstrook. Zowat 1 km verder, na te hebben genoten van de uitgestrekte vlakte, bereikten we de dwars gelegen Halleweg, welke we links opgingen. In dalende lijn kwamen we een 350-tal m verder aan op een vijfsprong van wegen, om er de eerste weg rechts, de Zandweg op te gaan. We volgden er nu eveneens het traject van de Streek-GR Groene Gordel, naast de reeds gekende rood-witte tekens van de GR512. Deze min of meer modderige veldweg, liet ons geleidelijk aan hoogte winnen. In de verte zagen we reeds de VRT-zendtoren van Sint-Pieters-Leeuw, alwaar we later zouden voorbij wandelen.

Ter hoogte van een haakse bocht naar links, verlieten we de Zandweg, door rechtdoor een smal paadje op te gaan naast een weideafsluiting rechts. Het paadje was erg modderig en omwille van de helling vaak moeilijk begaanbaar. Tenslotte raakten we toch boven en kwamen terecht op de openbare weg, Vosholenweg. Hier dienden we aan de overzijde van de straat, rechts naast het huis nr. 9, nogmaals een smal paadje te bewandelen in dezelfde richting. Echter na enkele tientallen meter kwamen we tot de vaststelling dat het pad volledig onder water stond en er geen doorkomen mogelijk was. Dan maar rechtsomkeer en via de openbare weg, richting ander einde van het paadje. We volgden bijgevolg de Vosholenweg naar rechts, dan de Jan Baptist Cardijnstraat eveneens naar rechts en tot slot aan een klein kapelletje opnieuw rechtsaf, in de Janbapust Cardijlstraat. Even later bereikten we ter hoogte van het huis nr. 33 het van rechts komende paadje van voorheen. Voorbij de woning ging het asfalt over in een grindweg en wandelden we tot aan het kruispunt met de Pijnbroekstraat. Daar ging onze tocht naar links, om meteen opnieuw rechts de Jan Baptist Cardijnstraat in te draaien.

We kruisten vervolgens de Pepingensesteenweg, ter hoogte van een wandelboom. We namen er dan ook afscheid van de Streek-GR Groene Gordel. Aan de overzijde van de steenweg stapten we rechtdoor de Victor Maloustraat in en kwamen voorbij de VRT-zendtoren. Voorbij de zendtoren stapten we nog een eindje rechtdoor in de Victor Maloustraat om nadien rechtsaf te gaan in de Bosveldlaan. Ter hoogte van een T-kruising gingen we verder linksaf in de Bosveldlaan tot aan het huis nr. 5. Daar hield de verharding op en verkregen we een gedeeltelijk gras- en grindweg. We maakten een bocht naar rechts en stapten tussen de velden door, tot we op het einde de Oudenakenstraat bereikten. Via het asfalt draaiden we rechtsaf  en kwamen even later terecht in het verlengde van de straat, thans Alfons Fleurusstraat. Over een afstand van ongeveer 1,3 km gingen we in dezelfde richting verder, tot aan een volgende wandelboom, waar we opnieuw de Streek-GR Groene Gordel aantroffen. We gingen linksaf, staken de Zuunbeek over en kwamen voorbij de Uitkijktoren Zuunvallei, tegenover de Wachtvijver Volsem. Ter hoogte van de Uitkijktoren maakten we het ons wat gemakkelijk en namen plaats op de trappen, teneinde er omstreeks 13:00 uur te genieten van een laat middagmaal.

Nadien gingen we links verder voorbij de Wachtvijver en kwamen in de Hoogstraat, om er over zowat 100 m naar links te gaan en nadien rechtsaf de Elswegstraat in te draaien. We maakten er een haakse bocht naar links, om derwijze verder te gaan via de Jaak Calloensstraat. Voorbij de laatste huizen ging het rechtdoor een veldweg op, welke leidde naar een verder gelegen stukje bos. Net voor het bosje aangekomen maakten we een bocht naar rechts en volgden de bosrand, nadien links meedraaiend. Een 150-tal m verder, net voor een weide, sloegen we opnieuw rechtsaf op een smal pad. Via het wandelknooppunt 735 arriveerden we tenslotte opnieuw op de openbare weg in de Hemelrijkstraat, ter hoogte van het wandelknooppunt 733. We verlieten er de Streek-GR Groene Gordel en gingen rechtsaf verder in de Hemelrijkstraat. 250 m verder troffen we knooppunt 732 aan en daar gingen we linksaf op een asfaltwegje, voorbij het laatste huis overgaand in een veldweg. Geruime tijd later kruisten we de Brabantsebaan om aan de overzijde de Molenborrestraat in te wandelen. Op het einde van deze weg, ging het rechtsaf in de Sint-Laureinsstraat en belandden we aan de kerk van Sint-Laureins-Berchem. Net voor de kerk draaiden we in de bocht mee naar links, om nadien ter hoogte van het huis nr. 11, links een grindweg in te gaan.

Dit pad leidde naar de verder gelegen Postweg aan het knooppunt 112. Een 50-tal m verder naar rechts, zetten we onze tocht verder op een smalle wegel links, naast het rechts gelegen kasteelpark van Gaasbeek. Voorbij de bosrand gekomen hielden we links ten opzichte van de vijver van het kasteel van Gaasbeek. Gekomen aan de toegang tot het domein, volgden we naar links de Onderstraat tot op het Arconateplein van Gaasbeek. Alvorens de terugreis aan te vangen per bus en trein, bezochten we nog even de plaatselijke Onze-Lieve-Vrouwkerk en deden wat inkopen op de markt op het plein. Vooral de rijstpap zou later heerlijk smaken. We verlieten even later Gaasbeek in de regen na een wandeling van 14,307 km en 18826 stappen.”

432: Jezus-Eik, Zaterdag 18 januari 2020, 13,132 km. (8792,753 km.)

“Een wandeling langsheen een gedeelte van de GR512, de Brabantse Heuvelroute tussen Diest en Geraardsbergen. Ditmaal vertrokken we vanuit Jezus-Eik. Na een voorafgaande verplaatsing per bus en trein, bereikten we het centrum van Jezus-Eik. Omwille van het vroege uur was nog alle horeca gesloten, dus gingen we maar van start zonder vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie. Het was dan ook reeds 10:00 uur toen we ter hoogte van de Onze-Lieve-Vrouwkerk links de Kapucijnendreef opgingen. Tijdens een vorige etappe langs deze GR waren we via deze weg terug gekomen naar het centrum van de gemeente. Ditmaal volgden we een stukje van de reeds voorheen afgelegde weg, op zoek naar waar we tijdens een vorige tocht het traject van de GR512 hadden verlaten. We hielden even verder halt ter hoogte van het Cultureel Centrum de Bosuil, om er even gebruik te maken van de sanitaire voorzieningen. Voorbij het CC draaiden we links de Jachtdreef in betraden het Zoniënwoud. Ter hoogte van een Y-splitsing namen we de rechtertak om even verder het punt te bereiken waar we tijdens een vorige wandeling de GR512 hadden verlaten. We bevonden er ons op het kruispunt van de GR512, de GR579 en de Streek-GR Groene Gordel. Vanaf nu volgden we opnieuw de rood-witte markeringen van de GR512, met andere woorden, we gingen linksaf de Woudmeesterdreef in.

Gekomen aan het kruispunt met de Jachtdreef, ging het linksaf op een kasseiweg, de Sint-Jansdreef, om zowat 250 m verder opnieuw links te gaan in de Onze-Lieve-Vrouwweg. We trokken door een mooi dal, alwaar we halverwege omstreeks 10:40 uur even halt hielden om er te genieten van een broodje. Na deze aangename onderbreking stapten we verder tot op het einde van het dal, om er vervolgens rechts de Prinsenweg in te gaan. We kruisten er de Haagbeukendreef om 400 m verder via een tunnel onder de E411 door te gaan. Aan de andere kant van de tunnel ging onze wandeling verder in de Prinsendreef tot aan het kruispunt met de Tambour Dreef, die we naar links inwandelden. Op het einde van deze dreef ging het opnieuw naar rechts, waarna we uitkwamen in de Wolvendreef. Via deze weg gingen we even later via een tunnel onder de R0. Eenmaal onder de R0 door bereikten we een kruispunt van meerdere bosdreven, om er links de Mezendreef in te stappen. Via deze dalende weg kwamen we aan een splitsing om er dan links het Eikendalpad te betreden. Na een eindje het pad te hebben gevolgd, hielden we er even kort halt om 12:10 uur om er te genieten van een appeltje.

Nadien volgden we verder dit smalle bospad over een afstand van ongeveer 1,4 km, terwijl we meerder andere paden kruisten. Tenslotte mondde het Eikendalpad uit ter hoogte van de Graaf van Vlaanderendreef. We begaven ons naar links en nadien aan de volgende kruising naar rechts, om op die manier de drukke Terhulpensesteenweg aan te treffen. Aan de overzijde van de weg, konden we onze dagtocht verder zetten in de Bundersdreef. Via deze dalende asfaltweg, gingen we via een tunnel onder de spoorweg door, om verder te gaan in de Bundersdreef doorheen het Zoniënwoud. We hadden zowat 2,1 km rechtdoor voor de boeg, om nadien het kruispunt aan te treffen met de Harasdreef. Echter kort voordat we deze drukke weg zouden oversteken, hielden we in het bos nog even halt voor een hapje, inmiddels de klok van 13:00 uur voorbij. Na alweer even te hebben genoten van een aangename pauze, in de stilte van het bos, begaven we ons naar de Harasdreef en konden met wat moeite veilig de overkant bereiken. We bevonden ons toen op de kruising van de GR512 en de GR126. We volgden er het meest rechtse pad, het Grasdellepad. We passeerden er het monument voor de gesneuvelde boswachters tijdens WOI.

Over een afstand van zowat 1,6 km bewandelden we dit pad, tot aan de rand van het Zoniënwoud, alwaar we de drukke Waterloosesteenweg bereikten. Met wat moeite raakten we veilig aan de overkant via de verkeerslichten een 100-tal m naar rechts. Aan de overzijde van de steenweg dienden we dan verder te gaan via de De Castonierlaan. Op het einde van deze dalende weg, ging onze tocht verder via een smal pad links van een villa, tussen twee hagen. Via een wandelpoortje verlieten we het pad naar rechts en betraden een veldweg, welke tenslotte uitmondde in het Elsgatveld, om er rechts aan te houden. We hielden steeds dezelfde richting aan op deze veldweg gedurende ongeveer 1,4 km in de richting van de Perkhoeve. Eenmaal gekomen ter hoogte van deze Brabantse hoeve uit de 18^de eeuw, maakten we een haakse bocht naar links en kregen kasseien onder de schoenen. Via deze dalende weg arriveerden we beneden in de Perkstraat. We sloegen linksaf en begonnen aan de laatste 400 m via een steigende asfaltweg naar de treinhalte van Holleken. Het was dan ook bijna 15:00 uur toen we via een stel trappen het perron konden betreden. Einde van een dagtocht na 13,132 km stappen in een tijd van 03.14.48 uur.”

374: Halle, Zaterdag 04 juni 2016, 25,176 km. (7590,136 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeltocht uit onze gids ‘Stationsstapper’, met name de tocht van Halle naar Groenendaal. Volgens de gegevens uit het boekje, een tocht van zowat 20,8 km, doch uiteraard werden het een aantal kilometers meer, omwille van de verplaatsingen naar de diverse stations. Het ging dan ook vrij vroeg per bus naar het station van Mechelen en vervolgens per spoor naar Halle. We kenden vanzelfsprekend reeds deze omgeving, omwille van een recente etappe op weg naar Santiago de Compostela, met name het traject van Brussel – Hallepoort naar Halle. In het station van Halle aangekomen, namen we vooreerst nog even de tijd voor een sanitaire stop en uiteraard een kopje koffie in de Panos. Nadien, om zowat 09:00 uur konden we op pad, zij het onder minder gunstige weersomstandigheden, er hing namelijk mist over de streek.

Eenmaal het station verlaten, kruisten we de drukke Vandenpeereboomstraat en volgden er tegenover de Nijverheidsstraat, we bevonden ons meteen op het traject van de Streek-GR Groene Gordel. Tussen de woningen door ging het aan het eerste kruispunt linksaf in Broekborre. Ter hoogte van de Kluisstraat ging het nadien rechtsaf, dit ter hoogte van een kapelletje ter ere van Sint Anna. Enkele rood-witte linten, wegens werken ontsierden echter het uitzicht. We kruisten de Eizingenstraat en wandelden verder via de Remi Ghesquiereweg, waarbij rechts van ons de woningen plaats maakten voor landerijen. Hier was de mist nog beter waar te nemen, wat echter de weidse vergezichten niet ten goede kwam. Toch konden we enkele klaprozen waarnemen, nat van de ochtendlijke dauw. Op het einde van de weg kruisten we de Karel Nerinckxlaan en volgden aan de overzijde een tegelpad richting begraafplaats van Buizingen. Hier bevonden we ons op het traject van de Via Brabantica, een stukje route naar Santiago de Compostela, dat we enkele weken voorheen in omgekeerde richting hadden gevolgd.

Gekomen ter hoogte van het kerkhof, volgden we vrijwel rechtdoor een smal grindpaadje tussen het hoog opgeschoten gras. Vrijwel met zekerheid de garantie voor natte broekspijpen. De nog steeds laag hangende mist, belette echter de omgeving duidelijk waar te nemen. Een lichte beklimming en vervolgens een afdaling, liet toe de Bleukenstraat te kruisen. Een smal geasfalteerd paadje liet ons tenslotte toe de Nachtegaalstraat te bereiken, de openbare weg dus opnieuw. Het ging aldaar rechtsaf en een flinke klim kondigde zich aan. Een stukje Kluisbos was zowat de enige bezienswaardigheid tijdens de klim. Eenmaal het hoogste punt bereikt, ter hoogte van het aldaar gelegen sanatorium, ging de tocht verder via een stukje doodlopende weg, langsheen de tuin van het complex. Alzo bereikten we de erachter gelegen Frans Daystraat en draaiden rechtsaf in Hof ten Blooten. Nog steeds voorzien van een dosis mist, ging het via een brug over de autosnelweg E19 en bereikten we ter hoogte van een t-kruispunt Kamerijkbos.

We wandelden naar rechts, om even verderop, ter hoogte van een splitsing van Kamerijkbos, de rechtertak verder te volgen. Vrij snel veranderde de naam van de weg in Prins Boudewijnlaan en bevonden we ons in een mooi bosgebied. Ter hoogte van een zogeheten viersprong, dienden we het links gelegen Dworp Wandelpad te negeren, doch verder de meest linkse van de andere mogelijke paden te kiezen. Op die manier ging het vrij steil de hoogte in via een mooie, doch eerder donkere holle weg. Boven gekomen, wees de klok ondertussen zowat 10:00 uur, tijd dus om even te denken aan de inwendige mens. We vonden dan ook een ideale plaats om te genieten van een broodje, ter hoogte van de chalets van het ‘Camp de la Fresnaye’. Op het eerste zicht een pleisterplaats voor scouts, wat ons even liet denken aan de tijd toen we zelf nog actief waren in de jeugdbeweging KSA. Na de maaltijd en vooral een rustpauze, ging het in dalende zin via een gladde kasseiweg, richting lager gelegen Krabbosstraat. We kruisten deze weg en volgden aan de overzijde de eveneens dalende Heidebloem, welke eindigde als doodlopende weg ter hoogte van het laatste huis.

Een smal pad, tussen een afsluiting rechts en de woning zelf links, liet ons toe even verder de openbare weg opnieuw te bereiken ter hoogte van Winkelaar. Op weg daarheen vertoefden we even tussen de koeien en hadden we nog steeds af te rekenen met een mistige ochtend. Winkelaar bereikt, gingen we linksaf tot de zowat 700 m verder gelegen ingang van het natuurgebied Steenputbeekvallei – De Weikes. Hier kregen we een aangelegd klinkerpad voor de voeten, dat nagenoeg het verloop van de Steenputbeek volgde. We bevonden ons trouwens op een gedeelte van het Hendrik Consciencepad. In normale omstandigheden zouden we het pad hebben gevolgd tot aan de Kerkstraat in Dworp, doch omwille van werkzaamheden, was het pad een eindje verderop afgesloten door middel van metalen hekkens. Er was dan ook geen andere mogelijkheid dan het pad te verlaten en de omleiding te volgen. Op die manier kwamen we terecht in een woonwijk. Een lokale bewoner was ons dan toch behulpzaam, de weg te wijzen naar het centrum van Dworp, alwaar we de Alsembergesteenweg dienden te bereiken.

Een licht stijgend, maar vooral modderig pad bracht ons in elk geval terug op het juiste spoor. Even later arriveerden we dan ook op het kruispunt van de Vroenbosstraat met de Kerkstraat. Het was reeds 11:00 uur in de ochtend en we waren toe aan een kopje koffie, maar vooral een sanitaire stop. We konden aldaar dan ook terecht in het Gildenhuis. Na deze eerder korte pauze, vervolgden we onze weg rechtdoor via de Gemeentehuisstraat tot aan de drukke Alsembergesteenweg en inderdaad het plaatselijke gemeentehuis. Met de nodige voorzichtigheid raakten we de steenweg over en vervolgden onze wandeltocht, rechts van het gemeentehuis via een paadje en een stel trappen. Zo bereikten we het lager gelegen Beling. We wandelden echter rechtdoor via de Molenbeekstraat, alwaar we het traject volgden van de GR12, alsmede de Verkorting van de Herman Teirlinckroute (45 km). We stapten verder doorheen de kronkelende Molenbeekstraat tot aan een verder gelegen driesprong, alwaar we de Sint Laureinsborreweg dienden te volgen.

Wat verder kruisten we de Steenblokweg en hielden dezelfde richting aan, tot we een kleine brug over een waterloop bereikten. Aldaar ontmoetten de GR12 en de BRU8 elkaar. We hielden links aan en betraden een stukje holle weg. Vervolgens ging het opnieuw linksaf, negeerden we de Duvelsborreweg en kwamen uiteindelijk terecht op de J. Deneyerstraat. Op het einde van deze weg bevond zich een kleine kapel, alwaar we vervolgens de rechts gelegen Herisemweg namen en bijgevolg een gedeelte bewandelden van het Herisem Wandelpad. Een kleine kilometer lijnrecht verder, bereikten we terug de openbare weg ter hoogte van de Jan-Baptist Woutersstraat. Een picknickbank bezijden de weg, nodigde alvast uit tot een laat middagmaal. Het was ondertussen zowat 12:30 uur geworden, de hoogste tijd om te genieten van enkele broodjes. Even later gingen we terug op pad, vooreerst tot aan een links gelegen rotonde. Aldaar opteerden we voor rechts, in de richting van een slagboom, om ook daar rechtsaf te gaan in de Diepestraat. Een stukje bos en vooral een modderig pad, leidden ons tenslotte tot aan de Brusselsesteenweg in Beersel.

We konden er aan de overzijde van de weg het Cultureel Centrum De Meent bekijken, alsmede een mooi kunstwerk. We wandelden een stukje naar links, om zowat 100 m verder de rechts gesitueerde Witteweg in te slaan. Een breed tegelpad leidde tot aan de plaatselijke Rijksmuziekacademie. Op weg daarheen echter hadden we reeds duidelijk zicht op de hoger gelegen Onze-Lieve-Vrouwekerk van Alsemberg. Een sterk stijgend pad, voorzien van brede trappen, was het laatste obstakel alvorens de kerk kon worden bereikt. Eenmaal de hoogte overwonnen, bevonden we ons in de Pastoor Bolsstraat, met even naar rechts de ingang van de kerk. Natuurlijk mocht een bezoekje tijdens onze wandeltocht niet ontbreken. Jammer genoeg werd op dit hoogste punt het uitzicht enigszins belemmerd, nog steeds omwille van de bewolking en de laag hangende mist over de streek. Na dit kerkbezoek, keerden we een eindje op onze stappen terug, om vervolgens verder te wandelen via de rechts gelegen Oude Postweg.

Deze Oude Postweg zouden we over geruime afstand volgen, zelfs wanneer de straat veranderde in Onze-Lieve-Vrouwstraat en verder zelfs in de Galgstraat. We trokken langsheen de plaatselijke begraafplaats en even verderop het Kleetbos. Waar het bos eindigde, ging het langsheen de rand van het bos, via het Hazenpad en bovendien een wandelpoortje linksaf en verlieten we de openbare weg. Een vrij smal en modderig pad leidde ons vervolgens doorheen het bos, waarbij af en toe enkele omgevallen bomen het pad versperden. Enkele richtingsveranderingen later, bereikten we een stuk weide, alwaar we dwars doorheen stapten tot aan een volgend stukje bos, teneinde even later opnieuw de openbare weg te bereiken ter hoogte van de Rodestraat. Even ging het enkele meters naar links, alwaar we de aansluiting vonden met de GR512. We volgden dit pad dan ook rechtsaf in de richting van een zendmast. We bevonden ons nu op het grondgebied van Linkebeek. Even vóór de afsluiting, waar de mast zich bevond, wandelden we linksaf via een aardeweg. Deze veldweg steeds in dezelfde richting aanhoudend, kwamen we uiteindelijk terecht in de Hollebeekstraat, die we naar rechts volgden.

De Hollebeekstraat volgend, ging het nadien over de spoorweg, tot aan de volgende rotonde, de zogeheten Amnesty International Square. De klok gaf reeds 14:45 uur aan en een bankje ter hoogte van dit kruispunt nodigde uit even te verpozen en een hapje te eten. Na deze onderbreking ging het vanaf de rotonde verder doorheen Elsgatveld links. De kronkelende aardeweg volgden we tot voorbij een tweetal woningen, om dan rechtsaf te gaan via een deels ondergelopen pad. Even verderop, passeerden we opnieuw een wandelhek links, om vervolgens een smal pad te volgen, evenwijdig met een aantal achtertuintjes. Zowat een halve kilometer later, bereikten we via een volgend wandelhek de brede De Castonierlaan. We bevonden ons aldus reeds een tijdje in Sint-Genesius-Rode. Een felle klim later arriveerden we ter hoogte van de gevaarlijke N5, de Waterloosesteenweg. Zowat 200 meter naar links, vonden we aan de overzijde van de weg het Grasdellepad en betraden we het Zoniënwoud.

Een combinatie van dreven, bospaden en smallere wegels, liet ons even later de Lorrainedreef kruisen, tot we tenslotte een open plek bereikten, voorzien van diverse picknicktafels. Het uur in het oog houdend, ondertussen reeds 16:00 uur, namen we plaats op een bank, teneinde van de laatste etensresten uit de rugzak te genieten. Hierbij werd de peperkoek bijzonder gesmaakt. De laatste kilometers aanvangend, kwamen we nog langsheen het monument voor de Boswachters, opgericht met menhirs uit de steengroeve van Wéris. Elke steen staat symbool voor een gesneuvelde boswachter tijdens WOI. Eenmaal voorbij het monument bereikten we het kruispunt met de Bundersdreef en de Avenue de Haras, tevens kruispunt van de GR512 en de GR126. Nog steeds het traject van de GR512 volgend, ging de tocht verder via de Bundersdreef.

Wie enigszins bekend is met het Zoniënwoud, weet wellicht dat de dreven aldaar niet meteen behoren tot de vlakke wegen. Voortdurend zijn er hoogteverschillen te overwinnen. Vol goeie moed echter wandelden we doorheen de Bundersdreef om zowat 1,5 km later, de rechts gelegen Drève des Tumuli te volgen. Hier verlieten we dan ook het tot nog toe gevolgde Groteroutepad. Na nog zowat 2 km te hebben genoten van de geur van het Zoniënwoud, bereikten we tenslotte het einde van deze brede bosweg ter hoogte van het bosmuseum Jan van Ruusbroec. We namen dan ook de links gelegen Gravendreef, welke ons via een houten brug over de Ring omheen Brussel bracht. Aan de overzijde ging het verder rechtdoor, evenwijdig met de Terhulpsesteenweg. Enkele meters verderop ging het nog een laatste maal linksaf, teneinde op die manier het station van Groenendaal te bereiken. Na nog een laatste blik op de bordjes van de LF6 Vlaanderen Fietsroute en de Gordelroute, konden we beginnen aan de terugreis.

Onze tocht vandaag was dan ook goed voor 33568 stappen, 25,176 km, 1187,8 cal in een wandeltijd van 06.23.39 uur. Vanaf het station Groenendaal ging het per spoor richting Brussel en verder naar Mechelen. Een korte busrit later konden we opnieuw bekomen in onze thuishaven.”

364: Mechelen, Zaterdag 19 maart 2016, 21,162 km. (7361,761 km.)

“Vandaag waren we alweer maar eens aan wandelen toe. Het zou echter niet zomaar een gewone wandeltocht worden, voor ons had de geplande tocht een bijzondere betekenis. Het betrof immers de eerste etappe op weg naar het verre Santiago de Compostela. Na een eerste pelgrimsgevoel vorige week, was het vandaag dan ook de grote start. De dag voorheen begaven we ons dan ook reeds naar de Sint-Romboutskathedraal, alwaar we een eerste stempel verkregen in ons stempelboekje. Immers, gelet op het voorziene vroege vertrekuur, was de kathedraal op zaterdag nog niet geopend. We kunnen dus met enige fierheid melden dat de eerste Compostelastempel een feit is. Maar goed, over dan maar naar het wandelverslag. Vandaag hadden we het traject gepland, met start op de Grote Markt in Mechelen en einde ter hoogte van de Sint-Servaaskerk te Grimbergen. Volgens onze wandelgids goed voor 17,35 km. Nadien zou blijken dat de afstand iets langer was, omwille van enkele bijkomende haltes onderweg. Als leidraad maakten we vandaag gebruik van de gids ‘Pelgrimspaden in de Lage Landen – Via Brabantica’. De klok gaf 08:40 uur aan, toen we de voordeur achter ons lieten en op weg gingen voor een eerste stukje ‘Camino’.

We begonnen onze tocht niet op de Grote Markt, doch vanaf onze woonplaats, daar we enkele honderden meters verder, automatisch op de route zouden aankomen. Eens op stap, troffen we om de hoek reeds de eerste aanwijzingen van enkele fietsroutes, met name de LF2 Stedenroute en de Route Eindhoven-Amsterdam-Paris. We stapten langsheen de Dijle richting Haverwerf. Jachten welke zich doorgaans koesteren in het zonlicht, lagen nu troosteloos onder een donker bewolkte hemel. Het voelde eerder koud aan. Rechts kregen we vooreerst enkele mooie vakwerkgevels te zien en kwamen nadien terecht ter hoogte van een brugje over de Dijle, alwaar we voor het eerst op de dag de GR12 betraden. Via de Vismarkt en de Nauwstraat bereikten we de IJzerenleen, alwaar we ons nu bevonden op de ‘Via Brabantica’. We gingen rechtsaf, opnieuw over de Dijle via de Grootbrug en volgden de richting van het wandelknooppunt 258, behorende tot het Wandelnetwerk Rivierenland. Na de IJzerenleen, volgden de Guldenstraat, de Korenmarkt en de Hoogstraat. Ter hoogte van het nummer 30 op de Korenmarkt vonden we een verwijzing naar de vroegere ‘Herberghe van Sint Jacop’, later zelfs ‘Hôtel Saint Jacques’. Op het einde van de Hoogstraat bereikten we de laatste overgebleven stadspoort, de Brusselpoort.

Met de nodige voorzichtigheid ging het de drukke Koningin Astridlaan over, om aan de overzijde verder te wandelen naar het brugje over het Kanaal van Leuven naar de Dijle. Rechts, op een paaltje van een verkeersbord bemerkten we een sticker van de Route St. Jacques Haarlem-Santiago, alsook de aanduiding dat we ons bevonden op de Scheldeland Route. Eenmaal over de brug ging het via de rechts gelegen Ridder Dessainlaan, naar de ingang van het Provinciaal Groendomein Vrijbroek, alwaar we reeds enkele malen onze opwachting maakten. In plaats van verder te wandelen richting wandelknooppunt 258 in het park, hielden we onmiddellijk links aan en volgden een breed wandelpad over korte afstand, om vervolgens opnieuw voor links te kiezen en het park te verlaten ter hoogte van de Hombeeksesteenweg. We werden er figuurlijk uitgezwaaid door honderden paaslelies. De vermelde steenweg over vrij korte afstand naar rechts volgend, ging het nadien linksaf in de Eggestraat. Aan het andere einde van de straat kwamen we terecht in Geerdegem-Schonenberg, een rustige weg, die we geruime tijd naar rechts zouden volgen tot aan de oever van de Zenne.

Voorlopig bleef het enigszins bij huisjes kijken, gingen we onder de spoorweg door en kregen links een plaatselijke watertoren te zien. Geruime tijd later ging het onder de autosnelweg E19 door en maakten we een bocht naar links, teneinde nadien een tijdje te wandelen evenwijdig met de autosnelweg. Vervolgens ging het asfalt over in een aardeweg en eindigde de weg op het jaagpad langsheen de Zenne. Volgens onze wandelgids zouden we nu het jaagpad dienen te volgen naar links en dat over geruime afstand. Een breed pad, voorzien van een grasstrook in het midden was gemakkelijk te bewandelen. Rechts hadden we zicht op de Zenne, met een nogal lage waterstand en daarnaast natuurlijk weidse vergezichten, zoals dat mogelijk is aan de oevers van een waterloop. Heel in de verte zelfs de kerk van Zemst. De akkers worden groener en dat is duidelijk te bemerken. Na een tijdje het jaagpad te hebben bewandeld, passeerden we de links gesitueerde kapel ‘Onze-Lieve-Vrouw-In-Het-Hammeken te Zemst’. Een nogal lange benaming, volgens het informatiebord ernaast. De kapel is niet toegankelijk, maar we maakten gebruik van de picknickbank ervoor, even een hapje te eten. Het was ondertussen 10:20 uur geworden. Met uitzicht op de berm van de autosnelweg, en enigszins beschut door de Zennedijk achter ons, lieten we de boterhammen smaken.

Na een eerste maaltijd zetten we onze weg verder en volgden het jaagpad tot aan de samenvloeiing van de Zenne met de gekanaliseerde Zenne. Even verder bereikten we het einde van het jaagpad ter hoogte van een zijtak van de Brusselsesteenweg. Het ging naar rechts, naar de eigenlijke en zeer gevaarlijke Brusselsesteenweg. Met wat moeite raakten we veilig aan de overkant en wandelden tot aan de brug over de gekanaliseerde Zenne. Over de brug ging het meteen naar links en op die manier betraden we het jaagpad langsheen deze waterloop. We stapten langsheen de voetbalvelden van FC Zemst en bewonderden ondertussen de natuur bezijden het jaagpad. We kruisten vervolgens de Stationslaan en volgden verder het jaagpad. Wat later kruisten we de Damstraat en wandelden aan de overzijde maar steeds verder langsheen de gekanaliseerde Zenne. Aan een derde brug over het water, ter hoogte van de Weverstraat, verlieten we het jaagpad en volgden de links gelegen Zenneweg. We bevonden ons op het traject van een lokale fietsroute, De 8 van Zemst. Een bocht verder kwamen we langs de begraafplaats van ondertussen de gemeente Eppegem, alwaar we even halt hielden voor een bezoekje. Maatje vond er het graf van wellicht een vroegere verwant, wat een bijkomende foto opleverde. Het was 11:30 uur geworden.

Na dit moment van stilte, volgden we nog steeds de Zenneweg en bereikten we de dorpskom van Eppegem. De mooie Sint-Clemenskerk siert de dorpskern, met ernaast een monument ter ere van de oorlogsslachtoffers. Aldaar gaat een lokaal wandelpad van start, het Landelijk Eppegem Wandelpad. Vermits het zo goed als middag was geworden, hielden we even koffiepauze tegenover de kerk in café Rubenshof. We hadden er een babbel met een oudere wielerliefhebber, bezig met het verkennen van een fietstocht voor zijn club. Na de koffie wandelden we voorbij de kerk, staken de Brusselsesteenweg over en vervolgden onze wandeltocht in de Rekelstraat. Aan het begin van de straat troffen we de geelrode stickers aan van de Streek-GR Groene Gordel en de Kanaalroute, een lokaal fietstraject. Even voorbij de dorpskern van Eppegem troffen we een nieuw aangelegd ‘Bufferbekken in het groen’ aan. Een mooi plekje voor een korte picknick zo dachten we. Na de koffie van daarnet, smaakte een boterhammetje best lekker. Even later volgden we verder de landelijke Rekelstraat, tussen de akkers en weilanden. Een heel eind verderop, ter hoogte van een haakse bocht naar rechts, alwaar de Rekelstraat overging in de Dorentstraat, verlieten we de openbare weg en wandelden rechtdoor langs de Daalweg, een smal onverhard wandelpad. Toeval of niet, we bewandelden er het plaatselijke Dorent Wandelpad.

Aanvankelijk een goed begaanbaar breed wandelpad, kregen we later af te rekenen met een vrij modderige strook. We stapten tussen de knotwilgen en langs een mooi stuk natuur. Het pad eindigde ter hoogte van een voormalige rivierbedding, alwaar we rechts aanhielden en evenwijdig wandelden met deze bedding op een soort ruiterpad. Er volgde een stukje bos en we maakten vervolgens een bocht naar links in de richting van de openbare weg, hierbij de bosrand volgend. Op die manier bereikten we de Grimbergse- en Eppegemsesteenweg en bevonden ons reeds op het grondgebied van Grimbergen. Meteen stapten we hier over het traject van de Plantentuin Route. We volgden deze vrij drukke weg naar links en kwamen uit ter hoogte van de Verbrande Brug over het Zeekanaal Brussel-Schelde. We kruisten de gevaarlijke rotonde, vooral omwille van het zware vrachtverkeer en stapten naar de aan de overzijde gesitueerde Heilig Hart en Sint-Jozefkerk. We lieten niet na een bezoekje te brengen aan de Belgische militaire begraafplaats achter de kerk, alwaar zelfs één Commonwealth War Grave is te bezichtigen. Naast de pastorie namen we de Heienbeekstraat en onmiddellijk de links gelegen Grote Kerkvoetweg, alwaar we de lokale Vier Dorpen Route (39 km) een tijdje volgden. Deze Grote Kerkvoetweg, in het begin een tegelpad, ging vrij vlug over in een zowat 3 km lang, loodrecht wandelpad tussen akkers links en tuintjes rechts.

We kruisten er vooreerst de Humbeeksesteenweg. Alvorens verder te wandelen, bemerkten we links in de verte een horecazaak. Dichterbij gekomen echter, bleek de zaak gesloten. Dan maar terug naar de Grote Kerkvoetweg om nog een eindje het kerkpad te volgen richting centrum van Grimbergen. Hierbij bevonden we ons reeds op het Grimbergse Kapellen Wandelpad. Een volgende bezienswaardigheid betrof de Veldkantkapel bezijden het wandelpad. Jammer genoeg afgesloten voor het publiek, kregen we toch doorheen het traliewerk een zicht binnen de kapel. We kruisten even verder een tweede openbare weg, het Hoeveland en hielden steeds dezelfde richting aan. Enkele honderden meters verder, ging het op een kruising van paden haaks naar rechts en bereikten we de Poddegemstraat, met op de hoek van het kruispunt, café ‘In de Veldkant’. Het was ondertussen 14:20 uur en hier hielden we even een korte koffiepauze. Even later wandelden we verder doorheen de Tommenmolenstraat en bereikten het volgende kruispunt ter hoogte van het Hof te Poddegem, een voormalige versterkte hoeve met een donjon. We konden het gebouw enkel bekijken doorheen metershoge draadafsluiting. We draaiden naar links en wandelden via de Tommenmolenstraat verder, richting gelijknamige watermolen. We bemerkten nogmaals de aanduidingen van de GR12, die we nu zouden volgen tot het einde van deze dagetappe.

De brasserie ter hoogte van de Tommenmolen bezochten we reeds eerder, tijdens een meer zomerse wandeltocht in de streek. Ter hoogte van de molen stapten we over de Maalbeek en volgden vervolgens rechtsaf het wandelpad links van de beek. Hierlangs bevindt zich het traject van de Maalbeekwandeling en die leidt onder andere langs de links gelegen Maalbeekvallei, een mooi stukje natuur. Luttele meters verder wandelden we doorheen de hoeve behorende tot de Liermolen. Ook hier hielden we een tijdje terug reeds halt om te genieten van een verkoelend drankje tijdens een GR-dagtocht. We hielden het vandaag bij beide molens bij het nemen van enkele foto’s. Eenmaal doorheen de hoeve hielden we rechtdoor aan via de Kloosterdam, via onder andere het Parelpad (5,5 km) en bereikten even later de drukke Wolvertemsesteenweg. Aan de overzijde van de weg bemerkten we reeds de Sint-Servaaskerk en de Norbertijnenabdij. We kruisten de weg en volgden aan de overzijde de Abdijstraat, hierbij vooreerst voorbij de Volkssterrenwacht Mira en de abdij, om tot slot de kerk van Grimbergen te bereiken, meteen het einde van deze eerste etappe op weg naar Santiago de Compostela.

We gingen vervolgens op zoek naar een Compostelastempel, doch dat verliep niet echt naar wens. Aan de ingang van de abdij gaf men geen gehoor, ondanks herhaaldelijk aanbellen. In de Sint-Servaaskerk was niemand aanwezig die ons kon te woord staan. We hielden het dan ook bij een bezoek aan de kerk en het bekijken van een houten medaillon van S. Jacobus Major in één van de biechtruimtes. De dienst voor toerisme bleek op zaterdag dicht, dus keerden we even op onze stappen terug naar de sterrenwacht en werden daar uiteindelijk beloond met een stempeltje in het boekje. Als afsluiter van de dag, omstreeks 16:00 uur hielden we nog even halt op het kerkplein in café ‘In de Kroon’ en genoten er van een kopje koffie en bijhorende paaseitjes. Even later ging het via de Hogesteenweg naar de verder gelegen bushalte op de Wolvertemsesteenweg. Omstreeks 16:29 uur namen we bus 821 naar Vilvoorde en om 16:48 uur de trein naar Mechelen. Even later konden we ten huize vaststellen dat deze eerste etappe naar Santiago de Compostela goed was voor 21,162 km in 28217 stappen, goed voor 1064,2 cal en dat in 5.07.25 uur.”

334: Sint-Genesius-Rode, Zaterdag 11 april 2015, 24,9 km. (6800,429 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Sint-Genesius-Rode, die wordt beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2. In deze gids verkreeg de tocht als titel: ‘Prelude van akkers tot symfonie van beukenbos en vijvers’. De totale wandelafstand bedraagt 24,9 km en gaat van start ter hoogte van het station of aan het Cultureel Centrum van Sint-Genesius-Rode. Vermits we de verplaatsing naar de start maakten per auto opteerden we om van start te gaan aan het Cultureel Centrum en de sportinfrastructuur Wauterbos. We namen alvast nog even de tijd om een broodje te nuttigen alvorens even later van start te gaan. We begaven ons in de dalende Kerkstraat, staken de Zoniënwoudlaan over en stapten verder in de Kerkstraat tot aan de kerk van Sint-Genesius-Rode. Aan de achterzijde van de kerk gingen we de Dorpsstraat in om nadien, ter hoogte van het Onze-Lieve-Vrouwinstituut links de Kloosterweg te kiezen, langs de schoolmuur om zo het grondgebied van Alsemberg te betreden. Nog steeds de Kloosterweg volgend, konden we na enkele trapjes te zijn afgedaald de Pastoor Bolsstraat aantreffen, welke omheen de kerk leidde. We namen er afscheid van de rood-gele markeringen van de Streek-GR Groene Gordel, welke we hadden gevolgd sedert het begin van onze wandeling. Na het bekijken van het kerkgebouw zetten we onze tocht verder.

Ongeveer 50 m naar rechts ging het even de hoogte in, waarna we rechts de Oude Postweg insloegen en de wit-rode tekens te zien kregen van een variant van de GR12. Via de Oude Postweg kwamen we in de Onze-Lieve-Vrouwstraat en even verder in een doodlopende kasseiweg. We passeerden een aantal kapelletjes en gingen voorbij het kerkhof, om vervolgens aan een bakstenen kapel de Galgstraat in te stappen. Deze straat liet ons even later aankomen aan het Kleetbos, om daar langs een afsluiting verder te gaan. Het einde van de afsluiting bereikt, konden we via een wandelhek links een pad opgaan. Op een kruispunt van bospaden hielden we rechts aan om te wandelen in de richting van een mast. Via een graspad bereikten we kort daarna de Rodestraat, welke we even naar links ingingen tot aan te aansluiting met de GR512. Vanaf daar zouden we nu een tijdje ons richten op de rood-witte tekens van de GR512. Bijgevolg ging het rechtsaf een onverhard pad op tot aan de voet van de mast, om dan links mee te draaien doorheen akkers. We volgden steeds de richting rechtdoor om zo de Hollebeekstraat aan te treffen, om nadien rechtsaf te gaan ter hoogte van het pand nr. 339.

We bevonden ons inmiddels op het grondgebied van Linkebeek om vervolgens de spoorweg over te steken en de dalende Hollebeekstraat verder te bewandelen tot aan een rotonde. We gingen links verder in het Elsgatveld tot voorbij een grote villa, waar de GR rechts een brede weg opging, gedeeltelijk geploegd als akker. Kort daarna ging het naar links via een wandelhek op een smal pad tussen tuintjes en bos. We gingen steil naar beneden tussen de afsluitingen om kort daarna een steile helling op te gaan, welke ons even naar adem liet happen. Via een tweede wandelhek verlieten we deze smalle doorgang en bereikten we de Castonierlaan in een residentiële wijk. Ook hier dienden we verder aan hoogte te winnen tot we verder aankwamen aan de drukke Waterloosesteenweg (N5) aan Kleine Hut. Na een klein ommetje, teneinde veilig de kunnen oversteken, ging het aan de overzijde verder via het Grasdellepad en bevonden we ons in het Zoniënwoud. De GR-tekens leidden ons voorbij een mooie picknickplaats, alsook het monument voor de Boswachters, gesneuveld tijdens WOI. Zowat 100 m verder kwamen we op het kruispunt van de Harasdreef en de Bundersdreef, tevens het kruispunt van de GR512 en de GR126.

We staken de Harasdreef over op de grens van Sint-Genesius-Rode met Ukkel om aan de overzijde een driesprong aan te treffen. We dienden er het rechtse pad op te gaan, met name de Bundersdreef om alzo de GR512 verder te volgen. Alle zijwegen negerend bereikten we geruime tijd later de Tumuliweg welke we overstaken. We kregen een verharde weg te bewandelen, gingen onder de spoorweg door, om dan aan te komen ter hoogte van de N275. Aan de overzijde volgden we verder een kasseiweg, de Hendrickxdreef om dan de eerste zijweg links, de Graaf van Vlaanderendreef in te stappen. Ter hoogte van een kruispunt van boswegen ging het later schuin rechts het Eikendalvoetpad op tot aan de dwars gelegen Molenweg. Aldaar namen we dan ook afscheid van de rood-witte GR-tekens. We dienden de Molenweg naar rechts in te slaan en die te volgen tot aan de tunnel onder de R0. We gingen onder de tunnel door, sloegen haaks rechtsaf en verkregen een tweede tunnel. Vervolgens wonnen we aan hoogte tot het niveau van de R0 om rechtdoor verder te stappen via een ruiterpad. Dit pad liet ons even verder aankomen op een dwarspad welke we naar links indraaiden. Zowat 100 m verder ging het naar links in de lager gelegen Gunsdelle. Even later kwamen we aan een brugje over een beek, om er opnieuw de rood-gele markeringen te vinden van de Streek-GR Groene Gordel.

We staken de beek niet over, doch wonnen opnieuw aan hoogte via vooreerst via een breed pad, dat wat verder versmalde. Het pad maakte een lange bocht naar rechts tot aan een kruispunt van wandelwegen, waar we naar rechts afdaalden via de Blokveldweg. Beneden staken we de Konijnenholweg over en wandelden links omheen een picknickzone. We zetten onze wandeling verder in een valleitje tussen een moeraszone rechts en de bosrand links. We gingen tussen twee vijvers door waarna we links aanhielden tot aan een splitsing. Daar volgden we de rechtertak welke ons even later liet aankomen aan het station van Groenendaal. We stapten onder de spoorweg door en gingen via de I. Vandammestraat naar de N275. Door middel van een fietspad tussen de weg en de spoorlijn naar rechts, konden we wat verder via een brug over het kruispunt van Groenendaal geraken. We daalden af naar links via de Tumulidreef en vervolgens rechtsaf in de Duboislaan onder het bosmuseum Jan van Ruusbroec door. Een bospad links, de Aartshertoginnendreef liet ons verder gaan langs een rechts gelegen vijver. Waar de dreef eindigde op privédomein klommen we links omhoog tot aan een kabouterhuisje om dan rechts de hoger gelegen Kloosterweg op te gaan. We gingen voorbij de bijgebouwen en de vijver van Kasteel Groenendaal en de kapel voor de H. Cornelius.

We volgden nog steeds de Kloosterweg en staken nadien de Processieweg en de Corneliusdreef over, om het Bosreservaat Joseph Zwanenpoel te betreden. We wandelden langs de oever van de Ganzepootvijver, om aan het einde daarvan rechtdoor verder te stappen in het Preumontpad. Even later maakte het Preumontpad een brede bocht naar rechts, waarna we de Verdunningsdreef overgingen en arriveerden aan de Lorreinendreef. We gingen de dreef naar rechts in en volgden over korte afstand tezelfdertijd de wit-rode markeringen van de GR126 tot aan het kruispunt met de Francisdreef, die we links insloegen. Wat later bereikten we via de Francisdreef de rand van het Zoniënwoud, om vlak daarvoor links aan te houden en zo de N5 te betreden ter hoogte van de Grote Hut. We staken de N5 over en gingen aan de overzijde de Schoonhorizonlaan in om wat later de Arthur Grumiauxlaan aan te treffen. Nagenoeg op het einde ervan ging het rechtsaf op het Steentijdpad en even later op een smal paadje links tussen de akkers. Zo kwamen we aan het Hof te Landsrode en de bijhorende Gevaertvijvers. We gingen tussen twee vijvers door, volgden naar rechts de oever van de tweede vijver. De Streek-GR boog naar rechts, waarna we naar links de oever van een derde vijver en zelfs vierde vijver.

Het pad daalde even later fel, waarna we een kasseistraat bereikten ter hoogte van het pand nr. 24 waar we rechtdoor het Visserspad ingingen. Het Visserspad bracht ons tot aan een driesprong, waar we rechts omhoog de Hoekstraat inwandelden richting Zoniënwoudlaan. We stapten onder de spoorweg door en volgden nog even verder de Zoniënwoudlaan, om voorbij de vijver links de Gevaertweg in te slaan. Kort daarna bereikten we het einde van de wandeltocht aan het Cultureel Centrum van Sint-Genesius-Rode.”

305: Kortenberg, Zaterdag 09 augustus 2014, 26,19 km. (6202,853 km.)

“Het verhaal inzake onze belevenissen tijdens een wandeltocht met start en aankomst in Kortenberg. Deze luswandeling werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met als titel: ‘Schoonheid onder de vliegroutes’. Tijdens deze wandeling zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Dijleland, alsook van de Streek-GR Groene Gordel. De voorziene startplaats bevond zich ter hoogte van het station van Kortenberg. Volgens de wandelgids bedroeg de totale wandelafstand 23,2 km, doch kon mits enkele verkortingen worden herleid tot 22, 18,1 of zelfs 16,2 km. Wij hadden geopteerd om de totale afstand af te leggen en gingen dan ook van start ter hoogte van het station van Kortenberg. We wandelden er de Engerstraat rechts in, om ter hoogte van het pand nr. 50, links voetweg 61 in te gaan. We bemerkten er de aanduiding dat we een lokale wandelroute volgden, met name het Vliegtuigen Wandelpad. We staken de Weesbeek over en kwamen nadien uit in de Kammestraat, welke we rechts volgden tot aan de kerk van Erps. Vervolgens stapten we rechts van de kerk, voorbij de oude dekenij en kwamen in het Paddestraatje om aldus uit te komen naast de sporthal aan de Oude Baan. Daar gingen we rechtsaf, langs de haag van het Hof Ter Brugge en bereikten een kapel ter ere van O.-L.-V. van Bijstand.

We gingen verder via een kasseiweg links van de kapel, om dadelijk links te volgen via voetweg 74 en aan te komen ter hoogte van de toegangspoort van het kasteel. Daar gingen we rechtsaf in voetweg 76 om de Kasteelstraat te betreden, welke we over korte afstand volgden tot aan het Sint-Pietersplein van Kwerps. Daar hielden we even een korte wandelpauze in café De Schuur, waar we ons de koffie lieten smaken. Even later konden we opnieuw op pad en gingen links verder via voetweg 80, gesitueerd tussen de panden nrs. 10 en 12. Vrijwel onmiddellijk erna maakten we een haakse bocht naar links om opnieuw voetweg 76 te bereiken, welke we naar rechts dienden te volgen. Zo arriveerden we aan een kruispunt van voetwegen. We stapten verder rechtdoor via voetweg 76 tussen weiden om de rand van het Silsombos te bereiken. We hielden dezelfde richting aan en kwamen in de Silsomstraat welke we over zowat 300 m volgden tot aan de bocht naar rechts. We verlieten rechtdoor de straat en gingen het Silsombos in, waar we even verder de oever volgden van de Molenbeek. Een paar honderd meter verder troffen we een infobord aan inzake de Zwarte Madam, dat zich wat hogerop bevond. Dus werd even van het parcours afgeweken om het beeld te gaan bekijken.

We stapten even later verder naar links via buurtweg 5 om de Molenbeek te verlaten en ongeveer 500 m verder aansluiting te vinden met de Streek-GR Dijleland. We hadden dus vanaf nu oog voor de geel-rode markeringen langsheen het parcours. De Streek-GR leidde ons naar rechts. Toen het Silsombos ophield aan de rechterkant, gingen we via een pad linksaf, even later overgaand in een knuppelpad. De weg werd wat breder en even later bereikten we de Driesstraat en even later de Mosterdstraat welke we rechts ingingen. We staken vervolgens de weg Nederokkerzeel-Kampenhout over en volgden aan de overzijde een veldweg langs de rand van het bos. Tenslotte bereikten we wat verder de Egellaan, welke we naar rechts dienden in te gaan. We verlieten er dan ook het traject van de Streek-GR Dijleland, doch daarentegen wandelden we nu langs het Laar en List wandelpad. Ter hoogte van de T-splitsing met de Ahornbomenlaan ging het linksaf, om wat verder het Domein Torfbroek in te wandelen. Via een poortje bereikten we een vijver, waar we rechts omheen gingen en zo de Meerslaan betraden. We bevonden ons ondertussen op een gedeelte van de Raymond Impanis Route van 35 km.

We staken de Bergstraat – Neerstraat over en bemerkten terug de geel-rode markeringen van de Streek-GR Dijleland. De Streek-GR rechtdoor volgend ging het voorbij een afsluitboom en een poortje nu in de domein met de vijver links van ons. Eenmaal de vijver voorbij hielden we rechts aan, om even later links te draaien ter hoogte van een afgelegen huis. Even voordien echter hadden we even een korte pauze gehad in de kantine van de Torfbroekvrienden aan hun visvijver. Na deze onderbreking bereikten we tenslotte de Torfbroeklaan en die bracht ons tot aan de drukke Haachtsesteenweg (N21), alwaar we nadien aan de overzijde de Dreefstraat aantroffen. Langs deze weg troffen we aanwijzingen betreffende het Van Steelant Wandelpad (7 km), om even verder via een wegel te stappen langsheen de rand van het Hellebos. Wat verder troffen we rechts de afsluiting aan van het oefenterrein van de federale politie, waardoor we noodgedwongen de omheining naar links volgden. We arriveerden nadien ter hoogte van het kruispunt van de Wolfsputwegel en de Esterhertwegel.

We zetten onze tocht verder via de Wolfsputwegel naar rechts en wandelden zo rechtdoor het Hellebos in, om aan het andere uiteinde de Barebeek over te steken en de Breemstraat rechts in te gaan. We kwamen even verder voorbij een Lourdesgrot met calvarie om in de nabijheid de weg Kampenhout-Perk over te steken. Daar troffen we de vermelding aan dat we een gedeelte volgden van de Witloofroute. Aan de overzijde betraden we de Boektsestraat, welke 500 m verder uitmondde op een kruispunt, voorzien van een GR-wandelboom. Immers hier verlieten we de Streek-GR Dijleland, welke naar rechts verliep, om naar links voortaan de geel-rode tekens te volgen van de Streek-GR Groene Gordel, tot aan het eindpunt van de wandeltocht. Tevens zouden we er lange tijd het Teniers Wandelpad verkennen. We dwarsten even later een weg, om aan de overzijde een pad op te gaan dat verliep langs de rand van een bos. Een T-splitsing later gingen we linksaf in de richting van de weg Kampenhout-Perk. In de verte zagen we het Ribeaucourtkasteel, alsook de controletoren van de luchthaven. We weken even van de route af, teneinde in het centrum van Perk nog even te pauzeren in ’t Pleintje.

Na deze onderbreking keerden we op onze stappen terug, om dan de Streek-GR Groene Gordel zowat 200 m te volgen langs de weg Kampenhout-Perk om dan een wandelpad rechts te nemen dat ons tot in de Breemstraat bracht. Aan de overzijde van de straat ging onze tocht via een brede bosweg langs het domein van Ribeaucourt. We staken de Barebeek over en kort daarna draaiden we rechtsaf tussen twee armen van de Leibeek. Via een brugje ging het over de beek en wandelden we verder met de Leibeek rechts van ons. Zowat 150 m van de Haachtsesteenweg maakten we een bocht naar links en staken de Molenbeek over om alzo de Watermolenstraat te bereiken. We gingen rechts in de Hinckaertstraat om dan de Haachtsesteenweg over te steken en verder te gaan in de Lellebaan. Ter hoogte van kapelletje gingen we links in de Lemmekenstraat om aan de rotonde rechts een veldweg op te gaan. Aan een Y-splitsing ging het verder via een veldweg naar links en even later de eerste veldweg rechts. We volgden er de richting Erps, tot aan het eerste kruispunt. Een oude wegwijzer was ons daartoe behulpzaam geweest.

Aan het kruispunt wandelden we gewoon rechtdoor, nog steeds de Streek-GR volgend. Een km verder bereikten we de eerste huizen van Erps en de Frans Mombaertsstraat, welke we naar rechts ingingen. Voor de brug draaiden we links de Mechelsesteenweg in tot aan het station van Kortenberg, eindpunt van de wandeling. We eindigden deze dagtocht na exact 34920 stappen en 26,19 km.”

303: Grimbergen, Zaterdag 26 juli 2014, 25,96 km. (6149,897 km.)

“Uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, haalden we een wandelparcours met start in Grimbergen. De tocht werd in de gids als volgt omschreven: ‘Langs molens en door kouterlanden’. Tijdens deze luswandeling zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR12, de GR128 en de Streek-GR Groene Gordel. De totale wandelafstand bedroeg 23,3 km, doch kon mits een verkorting worden herleid tot 21,7 km. De voorziene startplaats bevond zich ter hoogte van de abdijkerk van Grimbergen. Na een ritje daarheen, konden we even later op pad, na vooreerst nog even te hebben gedacht aan de inwendige mens. We gingen even later van start op het kerkplein ter hoogte van de abdijkerk, om links de Prinsenstraat in te gaan. We volgden dadelijk de rood-witte tekens van de GR12, alsook de geel-rode aanduidingen van de Streek-GR Groene Gordel. Daar bovenop hadden we nog de bordjes van een lokale wandelroute, het Grimbergse Kapellen Wandelpad. Aan routekens voorlopig geen gebrek dus. Aan het bureau voor toerisme draaiden we rechts de Pastoor Woutersstraat in en verkregen er als extra, de blauw-gele stickers van een route naar Santiago de Compostela. Amper 100 m verder verlieten we de Pastoor Woutersstraat om linksaf te gaan in de richting van de sporthal Prinsenhof. Daar konden we vernemen dat er twee lokale wandelroutes van start gingen, met name het Parelpad van 5,5 en 3,5 km.

Het grindpad leidde ons verder tot aan een vijver, waar we naar rechts gingen en vervolgens links, om op die manier omheen de vijver te wandelen en tevens omheen het Prinsenkasteel. Althans wat daarvan nog rest, vermits het gebouw in 1944 door de Duitse bezetter werd in brand gestoken. Natuurlijk volgden we tijdens onze tocht omheen het kasteel een gedeelte van de lokale Prinsenwandeling. Voorbij het kasteel, ging het op een T-splitsing naar rechts en nadien linksaf aan een tuinhaag. Een smal pad bracht ons tot aan een betonweg, alwaar we onze wandeling vervolgden aan de overzijde in de Hendrik Consciencestraat om op het einde ervan, via een pad de Brusselsesteenweg te bereiken. Aan de overzijde wandelden we de Dokter Hemerijckxlaan in en verderop de rechts gelegen Wilgenbaan. Zo kwamen we aan een kruispunt waar we afscheid namen van de GR12 en rechtdoor stapten, het traject volgend van de Streek-GR Groene Gordel. In ruil voor het afscheid van de GR12 verkregen we een lokale route, de Vier Dorpen Route van 39 km. We bevonden ons aldus in de Hof ter Weerdestraat, om te passeren aan de hoeve ‘Hof ter Weerde’. Een plaatselijke wandelroute, het Potaarde Wandelpad hield ons hier even op het juiste spoor. Een volgende T-splitsing gebood ons links de ’s Gravenmolenstraat te volgen tot aan de Noordbeekstraat, waar we het traject van de Streek-GR Groene Gordel voor een tijdje verlieten. In ruil daarentegen verkregen we een tijdje het gezelschap van de Gordelroute (100 km).

We stapten de Noordbeekstraat naar rechts in en kwamen terecht op de N211, de weg Vilvoorde-Dendermonde. Aan de overzijde ging het via de Oude Baan, om in de eerste bocht, de weg te verlaten en rechtdoor een veldweg in te gaan. We volgden deze tot aan het kruispunt met de Hazenpootstraat, welke we links insloegen. Toen we de wijk Limbos betraden, ging het rechtsaf in de Krommestraat, welke ter hoogte van een vierkantshoeve links weg draaide naar de Kapellestraat. Aan de overzijde ging het vervolgens verder via de ’s Herenweg, welke we even later verlieten ter hoogte van de eerste bocht en rechtdoor een veldweg kozen, in de richting van de kerk van Sint-Brixius-Rode. De veldweg volgend arriveerden we aan een kapel, alwaar we verder rechts gingen. Zo kwamen we langs de woning en ateliers van Eddy Merckx, uiteraard ondertussen een deel volgend van de Eddy Merckx Route (37 km). Korte tijd later stonden we aan de kerk van het dorp Sint-Brixius-Rode. Voorbij de kerk ging het rechtsaf in de Broekstraat, om tussen de panden nrs. 8 en 10, een pad links op te gaan en de Birrebeek over te steken. Gekomen aan enkele huizen, ging het aan het pand nr. 4 een veldweg in welke ons wat later liet aankomen in de Neromstraat, teneinde aldaar de wit-rode tekens aan te treffen van de GR128, een route welke we de komende 4 à 5 km zouden volgen.

We gingen de Neromstraat in naar rechts om 100 m verderop rechts een veldweg in te draaien, welke steeds smaller werd en uiteindelijk overging in een grasweg. Het pad draaide later naar rechts in de richting van het Velaartbos, om nadien links te verlopen langs de rand van het bos. Zowat 1200 m verder, na te hebben genoten van het Brabants kouterlandschap, kwamen we in de Paddegatstraat in het centrum van Nieuwenrode, hierbij geholpen door het Nieuwenroods Wandelpad. We waren toe aan een korte rustpauze en begaven ons naar café ‘De 4 Armen’, alwaar we ons een kopje koffie lieten smaken, tevens konden we er terecht om even een sanitaire stop in te lassen. Na deze verdiende onderbreking, zetten we onze wandeltocht verder door in de Paddegatstraat rechts te kiezen en vervolgens links de Vroonwegel op te gaan. We staken een beekje over om een eindje het verloop van de beek te volgen via een smal paadje. Ter hoogte van het volgende kruispunt met de Vroonbaan, sloegen we die links in. Even later kwamen we uit op een betonweg, de Voordestraat, waar we de richting links konden kiezen. We wandelden deze straat verder door, om die later te verlaten ter hoogte van een wegwijzer naar de Boskapel. Een 300-tal m verder ging het door middel van een veldweg links naar het ’s Gravenbos, dat we nadien via een smalle opening konden betreden.

We trokken doorheen dit mooie bos, steeds in dezelfde richting, tot we net voorbij een afsluiting, het GR-pad naar rechts volgden op een aardeweg. We kregen rechts in de verte het Gravenkasteel te zien, om nadien via een rode beukendreef links te wandelen tot aan de Willebroekse Vaart. We draaiden rechtsaf en kwamen aan de brug van Humbeek-Sas. Hier namen we afscheid van de rood-witte markeringen van de GR128, om tezelfdertijd opnieuw het traject te volgen van de GR12, richting Grimbergen. Ongeveer 1,5 km stapten we nu via de Westvaartdijk naast het links gelegen kanaal, vooreerst door een bomendreef en wat verder langs een rechts gelegen bosje. Onderweg hielden we er even halt aan een Lourdesgrot. Gekomen aan het einde van dit bosje, net voorbij een picknickbank, verlieten we de Westvaartdijk naar rechts om opnieuw de open velden op te zoeken. We werden begeleid door de bordjes inzake het Hoge Horik Wandelpad. Korte tijd later kwamen we op een kruispunt, voorzien van een wegwijzer naar het fietsknooppunt 32. We gingen rechtdoor, richting abdij van Grimbergen, welke we in de verte konden waarnemen. Ter hoogte van het tweede kruispunt ging het naar links, richting huizen. We volgden er de plaatselijke Humbeek Wandeling.

Even verder arriveerden we op die manier in de Daalstraat, welke we verder verlieten ter hoogte van bocht om dan de Kouter rechts op te gaan. Via deze straat kwamen we aan het vliegveld van Grimbergen, waarvan een gedeelte thans fungeert als natuurdomein het Lintbos. We namen er afscheid van de GR12, welke omheen het domein verloopt, doch wandelden rechtdoor het domein in. Even voorbij de slagboom wandelden we linksaf om de plaatselijke rode wandeling te volgen. Na de doortocht van dit mooie park, bereikten we de uitgang ter hoogte van een picknicktafel en stapten rechtdoor tot op een kruispunt met rechts een kasteeldomein. We hadden opnieuw de geel-rode markeringen erbij van de Streek-GR Groene Gordel. Daarnaast konden we een andere route ontdekken, met name de Maalbeek Wandeling. We volgden de geel-rode tekens naar rechts en arriveerden aan de Tommenmolen, met andere woorden, tijd voor wat camerawerk, maar tevens om er te genieten van een verfrissend drankje. Geruime tijd later begonnen we aan het laatste gedeelte van onze wandeltocht.

Aan de molengebouwen staken we links de Maalbeek over en volgden die een tijdje stroomopwaarts om later via een tweede brug opnieuw de beek over te steken. Terug stroomopwaarts volgend kwamen we aan een tweede molen, de Liermolen. Ook in deze bijhorende taverne, namen we even een korte pauze om te genieten van een drankje. Later volgden we opnieuw een tijdje de beek tot aan de N211. Aan de overzijde van de weg ging onze wandeling door de Abdijstraat, langs de Volkssterrenwacht Mira naar de even verderop gelegen abdijkerk. De cirkel was aldus rond. We eindigden onze luswandeling na 34158 stappen en exact 25,96 km. Tijd om nadien de richting thuishaven te kiezen.”

301: Ternat, Zaterdag 12 juli 2014, 23 km. (6101,379 km.)

“Een verslag inzake een wandeltocht beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst te Ternat. Deze wandeling werd in de gids als volgt omschreven: ‘Genieten van heuvels en panorama’s in het Pajottenland. Tijdens het verloop van deze dagtocht zou een gedeelte worden gevolgd van de GR512 alsook van de Streek-GR Groene Gordel. De totale wandelafstand bedroeg 23 km en ging van start ter hoogte van het station van Ternat. Nadat we ons voertuig veilig hadden kunnen achterlaten op de parking en uiteraard een hapje voor onderweg, konden we aan de wandeling beginnen. We gingen dus van start aan het station van Ternat om de Statiestraat naar rechts in te gaan en daarna de Assesteenweg over te steken. Aan de overzijde betraden we een smal steegje in de richting van de spoorweg, om aldaar ervan weg te draaien naar links, richting Sint-Catharinakerk van Sint-Katherina-Lombeek. Op weg daarheen volgden we een tijdje het traject van het Drie Dorpen Wandelpad. We wandelden omheen de kerk tot aan de hoofdingang, teneinde dan via de Kerkstraat tot aan een rotonde te gaan. Ter hoogte van deze rotonde namen we de Muilenlaan, tezelfdertijd een gedeelte volgend van de Boerenkrijgroute, een fietsomloop van 45 km. Ter hoogte van een kapelletje ging het scherp naar links en wat verder, ter hoogte van een kruis met zitbank, scherp naar rechts.

We stapten nu via een brede veldweg, langs het plaatselijke Knotwilgen Wandelpad. De veldweg ging over in een asfaltweg en leidde naar een betonweg, die we naar links dienden te volgen. We staken de spoorweg over om nog steeds het Knotwilgen Wandelpad verder af te leggen. Uiteindelijk bereikten we een kapel voorzien van enkele zitbanken. Aan de kapel wandelden we naar links, terwijl we zicht kregen op het rechts gelegen Liedekerkebos. Gekomen aan een T-splitsing verlieten we het tot nog toe gevolgde wandelpad en gingen linksaf min of meer doorheen een tunnel van de overhangende takken. We kwamen wat verder aan een asfaltwegje dat we naar rechts dienen op te gaan. We staken nadien een brede betonweg over, terwijl we ons bevonden op het Sint Amandus Wandelpad. Stilaan naderden we Borchtlombeek, om dan via de openbare weg verder te wandelen langs de Looyeweg, de Vlamingweg, de Reusestraat en vervolgens de Kloosterstraat in de richting van Strijtem. Uiteindelijk kwamen we aan het kruispunt van de Kloosterstraat en de Lostraat. We hielden de richting rechts aan om dan de Nieuwbaan links in te gaan, die we bewandelden tot aan de Broekstraat. In de Broekstraat kregen we even later een smal wandelpad voor de voeten, dat wat verder kronkelde en af en toe een modderig karakter had. We arriveerden uiteindelijk in de Kleemstraat en nog steeds het Sint Amandus Wandelpad volgend, even verder links de Sleestraat in.

Een kruispunt verder wandelen we de Dieptstraat in, waar we konden vaststellen dat we jammer genoeg even voordien onze stappenteller waren verloren. We hadden evenwel geen idee wanneer of waar juist, zodat rechtsomkeer maken weinig zin had. Dus zetten we onze wandeltocht verder via de Dieptstraat. Enkele bochten later betraden we een veldweg welke ons flink liet klimmen. Later konden we dan afdalen en terecht komen ter hoogte van een drukke weg, de N285. We staken deze drukke weg over via de Louis Spaakstraat en bemerkten ter hoogte van het pand nr. 5 een enorme eend. We arriveerden in de Carnaalstraat welke we naar links afdaalden. Het volgende kruispunt gebood ons de Frans Baetensstraat rechtdoor in te gaan, gevolgd door de stijgende Gustaaf Breynaertstraat. Zowat 200 m verderop draaiden we links in Keurebeekveldbos om vervolgens via een smal pad verder te dalen tussen weiden en afsluitingen om tot slot aan te komen in Kattenbos. Een veldweg en een beklimming later kwamen we aan kruispunt, voorzien van een grote vierkantshoeve. Op het kruispunt wandelen we naar links en hadden hier over korte afstand de wit-rode markeringen van de GR512 als gids. We konden er dan ook een wandelboom bekijken. De GR512 leidde ons naar de verder gelegen Afspanning Tomberg, alwaar we meteen de GR512 verlieten en inruilden voor de Streek-GR Groene Gordel.

We stapten verder rechtdoor via de Oude Brusselsestraat. Waar de weg een bocht maakte naar rechts, stapten we rechtdoor een veldweg op, welke naar links draaide. Na wat draaien en keren ging onze wandelroute langs de rand van een bosje. Korte tijd nadien ging het pad steil rechts de hoogte in tot op een T-splitsing om daar dan naar links een bospad op te gaan. Boven gekomen daalden we af naar links in de richting van de lager gelegen N8. Over korte afstand volgden we de N8 naar rechts om ter hoogte van het pand nr. 394, aan de overzijde een stijgend asfaltwegje naar links in te gaan. Op een kruispunt gingen we aan de overzijde verder via de Kapellestraat, welke spoedig overging in een veldweg. Waar enkele veldwegen samen kwamen, daalden we naar rechts af via een smaller worden pad naast een weideafsluiting. We bemerkten ondertussen dat we een andere lokale wandelroute betraden, met name het Pol de Mont Wandelpad. We kregen zicht op de kerk van Wambeek, onze volgende bestemming, welke we luttele minuten later bereikten ter hoogte van een plein. Na het bekijken van de Sint-Remigiuskerk gingen we ter hoogte van het plein verder naar links, ondertussen wandelend langs het Landbouw Leerpad (30 km).

Net nadat we de kerk hadden verlaten, kwamen we langs het geboortehuis van Pol de Mont, een woning voorzien van een gedenkplaat. Achter de woning zetten we onze tocht verder naar rechts in de Klapscheutstraat, om even later aan een kapelletje de Pol de Montstraat in te gaan. 50 m in de Pol de Montstraat verlieten we deze via een smal wandelpad links om vervolgens een grote weg over te steken. Aan de overzijde bleven we rechtdoor stappen in de richting van de spoorlijn, via een doortocht van een bosje. We bereikten alzo de verhoogde spoorberm om via een tunnel onder de spoorlijn door te gaan. We bleven rechtdoor wandelen naast een weide. Het wegje kronkelde in de richting van Ternat, dat we even later bereikten via de ’t Serclaesstraat. Deze straat leidde langs het voetbalveld van Sporting Ternat en liet ons de Statiestraat oversteken. Aan de overzijde betraden we de Kloosterweg en die liet ons aankomen ter hoogte van de kerk van Ternat. Aldaar namen we definitief afscheid van de geel-rode markeringen van de Streek-GR Groene Gordel.

Aan de kerk gingen we linksaf via een smal straatje om op de Borredam te komen, richting spoorlijn. Door middel van de Van Overstraetenlaan kwamen we opnieuw in de Statiestraat en weinige ogenblikken later kwamen we aan het station van Ternat, alwaar we enkele uren vroeger waren van start gegaan. Meteen het einde van deze wandeltocht.”