493: Herentals, Zaterdag 19 maart 2022, 16,426 km. (9862,007 km.)

"Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug, met start en aankomst aan het station van Herentals. Na de verplaatsing vooraf via bus lijn 511 vanuit Mechelen, bereikten we omstreeks 10:00 uur het station van Herentals. Alvorens van start te gaan, maakten we nog even gebruik van het toilet in het station en genoten van een kopje koffie uit de Panos. Nadien, omstreeks 10:25 uur begonnen we aan de wandeltocht, vooreerst op zoek naar het knooppunt 6. Via het Stationsplein ging het links de Belgiëlaan in, over de spoorweg, om er aan de rotonde het knooppunt 6 aan te treffen. Aan de overzijde van de rotonde begaven we ons in de Olympiadelaan, om er vrijwel dadelijk de openbare weg rechts te verlaten via een wandelpad. We betraden op die manier een eerste mooi natuurgebied. Het paadje leidde naar een smal asfaltwegje, de Peerdsbosstraat, welke we over korte afstand naar rechts bewandelden tot aan het knooppunt 4. Ondertussen was de straat veranderd in Vuilvoort, waar we ter hoogte van een bocht naar links, rechtdoor een grindpaadje opgingen, om via een wandelbrugje de Kleine Nete over te steken, inmiddels knooppunt 3 voorbij. Op de andere oever ging het even naar rechts langsheen de Kleine Nete, om dan haaks linksaf het bos in te gaan. Een paar honder meter verder kwamen we terecht op de Vorselaarsebaan, net aan het knooppunt 5.

We draaiden rechtsaf en volgden het afgescheiden voetpad rechts van de weg. We gingen voorbij het rechts gesitueerde Netepark, een recreatiedomein met tal van zwembaden. Eenmaal voorbij dit uitgestrekte gebied, mondde de Vorselaarsebaan uit op de Olympiadelaan, tevens knooppunt 7 bereikt. Via een gevaarlijke oversteek van de Poederleeseweg naar links, konden we gelukkig vrij vlug het drukke verkeer verlaten, door de eerstvolgende doodlopende straat rechts te kiezen, tevens Poederleeseweg. Via even verder de Rankenstraat, ging het tussen de bebouwing naar de dwars gelegen Wijngaard. We begaven ons rechtsaf tot aan het kruispunt met de Heistraat, net vóór de spoorweg. Hier bevonden we ons reeds aan het knooppunt 8 en namen er voor een tijdje afscheid va het verkeer. We kozen de betegelde Heistraat links en wonnen geleidelijk aan hoogte doorheen een unieke boszone, alwaar de stilte tastbaar aanwezig bleek te zijn. Even later maakte het tegelpad plaats voor een smalle asfaltweg. Zowat het hoogste punt bereikt troffen we een picknickbank aan net voorbij een slagboom. De klok gaf reeds 11:22 uur aan, tijd om even te pauzeren en te genieten van een broodje, terwijl tal van mountainbikes aan het oog voorbij gingen. Na deze wandelpauze, verlieten we de Heistraat naar links en volgden een smaller bospad dat even verder uitmondde, opnieuw in Wijngaard.

Ditmaal volgden we de openbare weg naar rechts en stapten voorbij de Boskantien, weliswaar gesloten. Even voorbij deze plaats, ondertussen op grind wandelend, troffen we het knooppunt 96 aan, om er haaks rechtsaf Wijngaard te verlaten via een smal bospaadje. Na een haakse bocht naar links en vervolgens naar rechts, vonden we het knooppunt 19, terug aangekomen in de Heistraat, nu een grindpad geworden. De aanwijzingen volgend, ging het ditmaal linksaf de Heistraat in, die nu werd gevolgd tot aan het knooppunt 95. Rechtsaf ging het even flink bergop via een smalle wegel, naar het nabij gelegen knooppunt 13. Eenmaal daar aangekomen ging het haaks linksaf richting bosrand, om er rechtsaf een smalle weg aan te treffen. Deze leidde naar de iets verder gesitueerde grindweg, het Eekhoornpad. Langs tal van vakantiehuisjes vorderden we langszaam maar zeker opnieuw naar een drukkere weg, Bosbergen, inmiddels aan het knooppunt 14 gekomen, zowat in de nabijheid van de spoorweg. Hier begaven we ons linksaf en dienden over langere afstand Bosbergen te volgen, nagenoeg evenwijdig aan de spoorweg. Wat later bochtte Bosbergen naar links, ging over in een aardweg en mondde tenslotte opnieuw uit op de openbare weg, Hulzen. Rechtsaf begaven we ons verder om knooppunt 70 voorbij te gaan.

We hielden daar de richting rechtdoor aan, waarna de weg stilaan opnieuw naar rechts verliep, tot we uiteindelijk naast de spoorweg verder gingen. Inmiddels veranderde de straatnaam in Heerle, welke we volgden tot aan het knooppunt 71, net aan de spoorwegovergang. We draaiden haaks rechtsf en staken de spoorweg over, om aan de overzijde omstreeks 13:00 uur even halt te houden aan een daar geplaatste picknickbank. Een broodje ging vlotjes naar binnen. Na even te hebben genoten van de omgeving, gingen we opnieuw op weg. We stapten nog een eindje verder via Heerle, tot waar de weg een bocht maakte naar links. We gingen echter rechtdoor via een onverharde weg tussen de velden, om enkele honderden meters verder het bos in te gaan. Korte tijd later bereikten we een kruispunt van boswegen aan het knooppunt 16, om er rechtsaf de bredere Lavendelweg te kiezen. Het onverharde pad ging wat later over in asfalt tot we het knooppunt 15 vonden. Daar verlieten we naar links de Lavendelweg en betraden een smal bospad dat leidde naar het knooppunt 17, net vóór het bereiken van de Lichtaartseweg. We kruisten de weg om aan de overzijde omstreeks 13:52 uur even te verpozen op het buitenterras van de daar gelegen Herentals Tennisclub. Een tweetal kopjes koffie later konden we stilaan op weg naar het einde van de wandeling voor vandaag.

Voorbij de tennisclub betraden we opnieuw bos, waarna het pad ons naar rechts liet draaien tot aan het knooppunt 18, een kruispunt van bospaden. We gingen haaks rechtsaf en volgden nu over vrij lange afstand de Rozenstraat, vooreerst onverhard, later verhard. Tussen akkers en weilanden vorderden we op die manier langsheen de knooppunten 58 en 59, om daar de Rozenstraat naar rechts te verlaten. We konden opnieuw nog even genieten van een stukje bos dat ons tot aan het knooppunt 11 bracht, om er verder rechtdoor te gaan tot op de Lichtaartseweg. Aan de overzijde van de straat bevonden we ons aan het knooppunt 10, waar ons een beklimming wachtte langs de bekende Kruisweg van Herentals. Halverwege de klim aan een eerste kapel konden we even verpozen aan het knooppunt 9 en er bovendien de laatste broodjes uit de rugzak nuttigen. Nadien werden de trappen verder beklommen tot aan de Heilige Kruiskapel op het hoogste punt. Even later daalden we langs tal van staties af via de Kruisweg tot de lager gelegen Heistraat, alwaar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen, opnieuw aan het knooppunt 8 dus. In omgekeerde richting volgden we nu dezelfde weg tot aan het knooppunt 7, om daar ditmaal de richting te kiezen van het knooppunt 30, of anders gezegd, de Olympiadelaan, welke ons de Kleine Nete liet overschrijden en uitmondde ter hoogte van het knooppunt 6 aan de achterzijde van het station.

Een geslaagde zonnige dag achter de rug, konden we het Stationsplein betreden omstreeks 15:45 uur na 16,426 km te hebben afgelegd doorheen een mooi wandelgebied. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten om de terugreis per bus aan te vangen, vermits een bus van lijn 511 vertrekkensklaar stond. Al bij al een geluk na een dagje stappen op het Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug.”

297: Herentals, Zaterdag 17 mei 2014, 24,8 km. (6007,579 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling, beschreven in de ‘Stationsstapper’, een gids met ‘Groene Haltewandelingen van station naar station langs Grote Routepaden’. Ditmaal kozen we de tocht van Herentals naar Tielen, met een geplande afstand van 24,6 km. Onderweg zouden we af en toe het traject volgen van de GR565 en tevens van de Streek-GR Kempen. Na een treinrit vooraf konden we de startplaats bereiken, met name het station van Herentals. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten en konden we ervaren dat de zon reeds in vol ornaat was te zien. Even later konden we alvast aan deze aangename dagtocht beginnen. We verlieten het station van Herentals naar links, om reeds de geel-rode aanwijzingen te volgen van de Streek-GR Kempen alsook een lokale route van 50 km, met name de Watermolenroute. Aan de overweg vervolgens rechtsaf de Belgiëlaan in, om voorbij de rotonde rechts Blijdenberg in te slaan, hierbij de rood-witte markeringen volgend van de GR5. Via de Vaartstraat wandelden we door het Klein Stadspark, om opnieuw de Belgiëlaan te bereiken en die naar rechts te volgen. Ter hoogte van het pand nr. 9 ging het linksaf om op die manier te wandelen door het Begijnhof. Aan het einde van het Begijnhof troffen we een zandpad aan, dat ons via enkele bochten liet aankomen ter hoogte van de Kleine Nete. Aan de overkant gingen we linksaf tot op de Nederrij, de eerstvolgende brug en hielden daar rechts.

De Nederrij naar rechts opgaand, bemerkten we de aanduidingen inzake de Abdijroute. We passeerden het kasteel Le Paige, staken even verder de spoorweg over en draaiden linksaf in Wijngaard. Nogmaals een spoorweg over ging het naar rechts in de Heistraat om dan een bospad te volgen, vooreerst bergop langs een kruisweg en nadien bergaf tot aan de Heilige Grafkapel. Na het bekijken van de kapel gingen we via enkele zanderige paden verder tot aan de in de nabijheid gesitueerde Toeristentoren. Hier konden we even pauzeren in het zonnetje en genieten van een lekkere koffie. We hadden er een schitterend zicht op de zandvlakte en de omringende bossen. Na deze onderbreking stapten we via enkele paden rechts en links, even later door de poort van het domein De Brink, om dit al even snel opnieuw te verlaten. Na enkele haakse richtingsveranderingen, via het Hermelijnpad, Hulzen en tot slot Heerle, kwamen we aan de Heerlekapel. Tijd vonden we om vooreerst te denken aan de inwendige mens. We troffen dan ook een picknickbank aan in de nabijheid van deze mooie kapel. Na een heerlijke lunch namen we even de tijd om de kapel te bezoeken, gelukkig stonden we niet voor een gesloten deur, zoals echter vaak het geval is. Na het nemen van enkele foto’s konden we even later onze wandeltocht verder zetten.

Voorbij de Heerlekapel volgden we de eerste straat rechts, staken de spoorweg over om dan links het Mispad te kiezen. Zowat 100 m verder draaide de weg naar rechts, welke ons liet aankomen aan een driehoekig pleintje. Voorbij het pleintje verliep de route via de Coolsweg tot aan het Hofke van Bayot. We troffen er een kruis aan ter ere van Nestor Bayot, gesneuveld tijdens de Eerste Wereldoorlog. Aan de T-kruising met de Coolsweg vonden we een wegwijzer inzake een lokale route, Pintelieren met Kastelse streekbieren. Daar hadden we toen geen behoefte aan, dus aan het Hofke van Bayot hielden we rechts aan, om over zowat 1,8 km een brede bosweg te bewandelen tot aan de vogelobservatiehut van het Zwart Water. Net voorbij de hut, ter hoogte van het wandelknooppunt 20, dienden we onze wandelweg verder te zetten naar links. Hier dienden we volgens onze wandelgids duidelijk de tekens te volgen van de Streek-GR Kempen, welke hier gedeeltelijk verliep over het wandelnetwerk Kempense Heuvelrug. Op die manier trokken we achtereenvolgens voorbij de wandelknooppunten 81, 80 en tot slot 28. Zo ging het doorheen dit enorme bosgebied over brede zandwegen, welke af en toe wel eens moeilijk begaanbaar waren omwille van het mulle zand. Aan het wandelknooppunt 28 gingen we andermaal rechtsaf.

Aan dit laatste wandelknooppunt echter, hielden we even halt aan het monument ter ere van de bemanning van een vliegtuig van de Royal Air Force, welke sneuvelden in de nacht van 25 op 26 maart 1942. Even verder bereikten we de Herentalsebaan. Hier weken we even af van de geplande route, vermits 100 m naar rechts, we even gingen pauzeren in café ‘In de Heide’. Na te hebben genoten van een verfrissend drankje, ging het aan de overzijde van de Herentalsebaan, links in de Bekenbaan en even later links in de Olmenlaan. Waar de onverharde weg overging in asfalt, draaiden we rechts een zandweg in, die we volgden tot aan de Weyersberg rechts. Even verder volgden we links de St-Rochusstraat tot aan het pand nr. 57. Daar wandelden we via een voetpad schuin rechts tot aan de kapel H. Barbara. We hielden rechtdoor aan via het Corneliuspad en later de Hogeweg tot we de plaats bereikten waar de Streek-GR Kempen het gezelschap verkreeg van de GR565, het Sniederspad. Vanaf deze plek zouden we tot bijna in Tielen de wit-rode markeringen in het oog dienen te houden. Bijgevolg ging het voor ons linksaf, we staken nadien de N123 over en wat verder via een brugje de Kaliebeek. Zo vorderden we tot aan de inkompoort van de Hoge Rielen.

We betraden zo het natuurdomein, voorheen militair domein, thans jeugdverblijfscentrum. We trokken doorheen dit mooie natuurgebied en wandelden voorbij het restaurant-café. Even later verlieten we het gebied via de hoofdingang en stapten tot aan de rotonde. Even voordat we de kazerne van de para’s bereikten, dienden we links een bospad op te gaan. We verlieten daar het traject van de GR565 en volgden opnieuw de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen. We bleven het pad volgen in open veld, tot we Opstal bereikten, alwaar het linksaf ging. Even verder stapten we de Kerkstraat in tot aan het pand nr. 11, om via een paadje rechts aan te komen aan de kerk van Tielen. We konden er het mooie voormalige gemeentehuis bewonderen en als afsluiter nog even nagenieten bij een drankje in brasserie ‘Onder den Toren’. Zo eindigde onze wandeltocht na 24,8 km en 31803 stappen in het centrum van Tielen. De dag eindigde dan ook met een terugreis huiswaarts.”

275: Herentals, Zaterdag 22 juni 2013, 23,4 km. (5526,079 km.)

“Een stralend blauwe hemel, voldoende reden om die ochtend af te reizen naar Herentals. Aldaar zouden we het parcours volgen van een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2. Hoofzakelijk zouden we wandelen langs het traject van de GR5 en de Streek-GR Kempen en dit over een afstand van 23,4 km. Na een hapje konden we van start gaan ter hoogte van het station van Herentals. Vrijwel onmiddellijk zouden we vanaf het begin van de tocht, over zowat 7,5 km de wit-rode markeringen volgen van de GR5. Vooreerst ging het via een voetgangerstunnel onder de spoorweg door, om aan de overzijde de Zaatweg te dwarsen en een tegelpad op te gaan. Vrij spoedig stapten we verder op een graspad en later een aardeweg. We staken de Kleine Nete over via een brugje om nadien de oever van deze waterloop naar links te volgen via een pad op de dijk. Ter hoogte van een waterzuiveringsstation verlieten we even het pad langs de Kleine Nete, om een uitgestippelde route te volgen van Natuurpunt, langsheen de rand van een bos. Vrij snel kwamen we opnieuw ter hoogte van de dijk, om die naar rechts verder te bewandelen tot aan een brug, voorzien van een picknicktafel. We bevonden ons thans op de grens met Vorselaar.

We volgden verder de tekens van de GR5 over de brug, om na de volgende brug rechtsaf te gaan in de Lentstraat. We trokken langs de afsluiting van een militair domein en kwamen terecht aan de ruïnes van de priorij van O.-L.-V. Ten Troon. Ter plaatse namen we even de tijd om de site te bekijken en tevens maakten we er gebruik van een picknickplaats, teneinde de inwendige mens wat aan te sterken. Na het nemen van de noodzakelijke foto’s trokken we verder op weg. Ongeveer 1 km verder sloegen we rechtsaf en wandelden voorbij de hoeve de Zwarte Vos. Een eerste sluis werd gedwarst, om nadien te passeren voorbij het kasteel Neerhof. Wat later ging het opnieuw over de Kleine Nete, ditmaal via een oude sluis uit 1684. We stapten verder tussen de gebouwen van het molenhuis en een hoeve, om uiteindelijk een verkeersweg te bereiken. We volgden even over korte afstand de weg, om aan de overzijde de straat Korentenbossen in te gaan. Ter hoogte van de Grensstraat gingen we rechtsaf in de Kempenlaan en verlieten aldus het traject van de GR5. Ondertussen hadden we reeds min of meer een derde van de wandeltocht achter de rug. In de Kempenlaan troffen we even verder een kappeletje aan ter hoogte van een splitsing, waar we rechts aanhielden.

We naderden inmiddels het centrum van Vorselaar, alwaar we vooreerst de Kerkstraat ingingen, vervolgens voorbij de kerk stapten en de Markt bereikten. Daar konden we kennis maken met een grote schandpaal. Om het centrum van de gemeente te verlaten, ging het achtereenvolgens doorheen de Kabienstraat, de Diamantstraat en de Schransstraat. Op het einde van de weg ging het naar rechts, een dreef in, welke ons leidde voorbij een picknickplaats, een speeltuin en langs de Schranshoeve. Op het einde van de dreef gingen we verder naar links. Wat verder troffen we een veldweg aan, die in zeer slechte staat verkeerde. Zo goed en zo kwaad het ging, wandelden we nadien naast het riviertje de Aa. Uiteindelijk draaiden we van deze waterloop weg om een brede zandweg te bereiken. Aldaar sloegen we linksaf, staken wat verder de weg Sassenhout over, om aan de overzijde een stukje bosgebied in te gaan. Na wat links en rechts te zijn gewandeld, kwamen we uit op een driehoekig grasperk, voorzien van een kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Vanaf dit punt ging het over korte afstand via Zittaart en vervolgens Schrieken naar een kruising in een woonwijk, om daar de geel-rode markeringen aan te treffen van de Streek-GR kempen. Meteen onze gids tot aan het einde van de tocht, het station van Herentals. Met andere woorden, nog 7 km te gaan.

Het traject van de Streek-GR volgend dwarsten we vooreerst een drukke weg, om aan de overzijde en smal paadje aan te treffen. Wat verder bereikten we de Heggekapel, een bezienswaardigheid om alvast even halt te houden. Voorbij deze kapel wandelden we schuin links het bos in. Enkele richtingsveranderingen brachten ons tot aan de oever van de Aa. Via alweer een sluis kwamen we terecht op de andere oever, om dan de Slootbeek te volgen, welke we ook via een brugje konden oversteken. Via enkele asfaltwegen troffen we vervolgens een zandweg aan en die zou ons leiden naar de bekende Toeristentoren. Op die manier veranderde de omgeving in een duinengebied en begon het klimmen en dalen door het zand. Enkele stevige beklimmingen later, stonden we aan de voet van de toren en konden er even genieten van een verdiende rustpauze en uiteraard ter plaatse genieten van een kopje koffie. Tevens konden we er even gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Na deze uitgebreide rust- en lunchpauze ging het over een zandduin richting zitbank aan de bosrand. De Streek-GR splitste hier, zodat wij de richting rechtdoor kozen, opnieuw het bos in. Langzaam daalden we af tot bij een kapel.

Een nieuwe splitsing van de Streek-GR Kempen deed ons ditmaal via enkele trappen klimmen naar de kapel van de Kruisberg. Voorbij deze kapel daalden we af langsheen de kruisweg, om vervolgens de spoorweg over te steken en een drukke verkeersweg te bereiken. We wandelden rechtsaf tot aan een rotonde, om even verderop de brug te bereiken over de Kleine Nete. We hielden links aan via een voetpad om vervolgens via twee brugjes het water over te steken. Langs de rand van een bos, vorderden we richting stadsvesten en later de achterpoort van het begijnhof. We wandelden onder de poort het begijnhof in om dit nadien te verlaten via een ander poortgebouw. Stilaan naderden we het einde van deze wandeling, vermits we opnieuw de tekens verkregen van de GR5, welke ons via enkele straten, de Augustijnenlaan, de Belgiëlaan en een gedeelte van een klein stadspark, terug brachten naar het station van Herentals.”

156: Kasterlee, Zaterdag 03 april 2010, 24,4 km. (3084,011 km.)

Een georganiseerde tocht, die van start ging in Kasterlee. Destijds werd in de wandelgids Marching deze tocht als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 3/4/2010 – 2460 Kasterlee (Antwerpen), Marathonwandeling, 6-10-15-20-25-30-42-50 km. De Pompoenstappers vzw. Start: Sancta Maria Instituut. Door de bossen van Kasterlee, Lichtaart en Herentals.’ Na afloop schreven we een kort verhaal, inzake de bezienswaardigheden en belevenissen onderweg, omstreeks 19:51 uur.

“Voor vandaag waren de weersvooruitzichten niet zo schitterend, maar toch trokken we deze ochtend vroeg naar het Antwerpse Kasterlee. Aldaar zouden we deelnemen aan de Marathonwandeling, georganiseerd door de Pompoenstappers. Bij een temperatuur van om en nabij de 6° C, zetten we deze ochtend koers naar deze betreffende gemeente. Bij onze aankomst aldaar, vonden wij op wandelafstand een parkeerplaats, op aanwijzen van clubmedewerkers. Even later konden wij terecht in de ruime startzaal, gelegen in het Sancta Maria Instituut. Een korte blik op het parcours leerde ons dat vandaag kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 10, 15, 20, 25, 30, 42 of 50 km. Wij hielden het vandaag bij een halve marathon en kozen voor het traject van de 25 km, met een werkelijke afstand van 24,4 km. Na een hapje en een koffie, voorzien van een paaseitje, trokken we op weg.

We verlieten het Instituut voor het eerste gedeelte van onze wandeling, over een lengte van 8,5 km. Het ging even het hoekje om via de achterzijde van dit schoolgebouw, waarna we al onmiddellijk een eerste splitsing verkregen, aangezien de deelnemers aan de 6 km hun eigen parcours volgden, de rest van de wandelaars sloeg aldaar rechtsaf. Zo trokken we door de aangrenzende verkaveling en konden de recent gebouwde villa's bekijken. Op die manier waren we amper op weg of de eerste donkere wolken kwamen te voorschijn en de eerste druppels lieten zich voelen. Na een tijdje de woonstraten te hebben bewandeld, bereikten we een kleine tunnel ter hoogte van de drukke weg richting E34. Hier zonderden de deelnemers aan de 10 en 15 km zich af, door hun weg rechtdoor te vervolgen. Juist voor dit viaduct sloegen we een rechts gelegen veldweg in en konden we een eerste maal genieten van de vrije natuur. Deze karreslag bracht ons tot aan het even verderop gelegen industrieterrein van Kasterlee.

De wandeling leidde ons langsheen enkele statige bedrijven, waarna we vervolgens opnieuw aankwamen in de bebouwde kom. Ook hier situeerde zich een scheiding tussen de deelnemers, vermits de 20 en 30 km linksaf gingen op het kruispunt, terwijl de rest de baan dwarste en rechtdoor vervolgde. We kregen terug een stukje woonwijk voor de schoenen geschoven, waarna we enkele straten verder, de openbare weg verlieten en een rechts gelegen pad opgingen. We zagen in de verte de eerste bossen verschijnen en uit het verloop van het parcours konden we opmaken dat het die richting uitging. Een kwartier later konden we dan ook genieten van enkele prachtige bospaden en dreven. Tijd om de geur van de naaldbomen op te snuiven. Even ging het wat harder regenen, doch enigszins beschut door de bomen, konden we de hinder wat beperken. Na een stukje wandelen doorheen het bos, dienden we een drukke en gevaarlijke baan te dwarsen, om aan de overzijde een landelijke weg te volgen. Hier konden we links tussen de bomen de resten zien van een oude molen.

Om de hoek volgde opnieuw een ander stuk bosgebied, alwaar we het plaatselijke Ruiterpad Kasterlee volgden. Enkele zandwegen maakten dadelijk het verschil met de asfaltwegen. De 38 km lange Speurreroute konden we eveneens, zij het slechts over korte afstand bewandelen. Plots, als uit het niets, vonden we een links gelegen veldwegeltje en werden we door de parcoursmeester dit pad opgestuurd. Een lang smal paadje, tussen weilanden door, bracht ons wat verder tot aan een ander stukje bosgebied. Daar doorheen, vonden we op het einde van een onverharde weg een boerderij, waarnaast enkele tenten waren opgesteld. Hier, volgens de medewerkers, op de Lage Rielen, konden we een eerste maal pauzeren en een hapje eten en een warm drankje nuttigen. Gelukkig zaten we enigszins beschut, toen het buiten hevig begon te regenen. Het was slechts een bui van korte duur, waarna we opnieuw op pad konden gaan. De deelnemers aan de 30, 42 en 50 km dienden hier echter een bijkomende lus te bewandelen. Wijzelf verlieten de controlepost naar links, net zoals de wandelaars van de 20 km. We volgden een asfaltweg, welke ons even later liet aankomen ter hoogte van de Rielenkapel.

Volgens plaatselijke info zouden de eerste berichten over deze kapel teruggaan tot 1564. Recent echter werd deze kapel gerestaureerd. Voorbij de kapel ging het naar rechts, opnieuw in de richting van de velden en daar troffen we alweer het plaatselijke Ruiterpad aan, en het zou niet de laatste maal zijn tijdens de wandeling. Na een tijdje de landelijke wegen te hebben gevolgd, bereikten we opnieuw de kleine tunnel van vroeger op de dag, ditmaal vanuit de tegenovergestelde richting. Ook hier ging het opnieuw rechtsaf en even later konden we genieten van een wel heel lange bosdreef, die reikte zover het oog kon zien. Opnieuw konden we de zanderige ondergrond voelen en dat was alleszins leuk wandelen. Een splitsing maakte dat de wandelaars van de 6, 20 en 25 km hun weg rechtdoor vervolgden, terwijl de anderen hier rechtsaf het bos ingingen. Even later zouden echter onze paden elkaar opnieuw kruisen. De loop der dreven volgend, bereikten we geruime tijd later het Provinciaal Domein Hoge Mouw. Ook hier kregen we een opeenvolging van verharde paden, doorheen een blijkbaar prachtig wandelgebied. Ondertussen hadden we tijdens het tweede gedeelte van de wandeling, dat verliep over een afstand van 5,6 km, bijna de rustpost bereikt en die bevond zich wat verder in een gebouw midden de bossen, genaamd 't Boslicht.

Hier konden we een tweede maal genieten van een rustpauze in de wandeling en ons voorbereiden op een lus welke we hier zouden moeten bewandelen. Een lus over een lengte van 5,3 km. Met enige moeite konden we toch een zitplaatsje bemachtigen. We vonden deze controleplaats een beetje aan de kleine kant, gelet op het feit dat alle afstanden hier langskwamen en de meeste deelnemers zelfs een tweede maal. Vandaar de drukte binnenin en de moeite om een zitplaats te vinden. We brachten dan ook een tijdje buiten door, gezeten op een bankje. Na ons tweede oponthoud, vertrokken we voor een lus van 5,3 km. Bij het verlaten van 't Boslicht, ging het dus een eerste keer naar links voor de afstanden 15, 20, 42 en 50 km. We doken meteen via een zandwegje het bos in en troffen daar bijna onmiddellijk de aanduidingen van de GR565 (Antwerpen - Bladel), alsook de bordjes van het plaatselijke Konijnenpad. Zo waren we vertrokken voor een tocht van geruime duur doorheen dit stukje bosgebied van het Provinciaal Domein.

Heel even werd het bos ingewisseld voor een stukje over openbare weg, aangezien we doorheen de dorpskom van Lichtaart trokken en daar het beeld aantroffen van de zwerver Wannes. Ook de plaatselijke kerk, momenteel in de steigers, kon even van nabij worden bekeken. Even voorbij de kerk, ging het linksaf, terug in de richting van het verderop gelegen bosgebied. De wandelaars van de 42 en 50 km maakten er nog een ommetje bij, terwijl de anderen de richting van de elkaar opvolgende bospaden volgde. Een andere bezienswaardigheid, de St. Jozef Kapel, kon ook even worden bekeken, terwijl we aan de overzijde van de straat versteld stonden van de roestige kleur van de grond. Een plaatselijk bord wees ons op de aanwezigheid van het ijzer in deze bodem. Via de rood-witte markeringen van dezelfde GR565, vonden we opnieuw de richting naar 't Boslicht, alwaar we even later voldaan konden terugblikken op een prachtige lus die zonet werd afgelegd. Ditmaal namen we rust in de open natuur aan de boshut, aangezien ondertussen de zon zich even liet zien en het heel wat aangenamer vertoeven was in het bos. Restte ons nu nog enkel de laatste kilometers af te leggen, terug naar de startzaal.

Ditmaal ging het na de controle rechtsaf en dit was de te volgen richting voor het gehele deelnemersveld. Hier herkenden we het plaatselijke Ruiterpad Kasterlee en de markeringen van de GR565. Ook nu kondigde zich nog een prachtig stukje wandelroute aan, aangezien het terrein meteen een ander karakter verkreeg. Het ging ineens op en neer doorheen het Provinciaal Domein. Talrijke kleinere bospaden kronkelden zich tussen de bomen en verscheen de ene hoogte na de andere. We waanden ons plotseling zowaar in het Zoniënwoud. De zon liet zich af en toe zien doorheen de bomen en dat bevorderde enkel het kleurenspel op de begane grond. De temperatuur was ondertussen gevoelig opgelopen en het werd dan ook de hoogste tijd om de regenbroeken op te bergen in de rugzak. Nog enkele foto's konden worden genomen, alvorens we stilaan het bos dienden te verlaten en de eerste woningen van Kasterlee in het zicht kwamen. De wandeling leidde ons nog langsheen het plaatselijke MPI, met zicht op de serres van de afdeling tuinbouw, waarna we het Instituut Sancta Maria terug in zicht kregen.

We konden enigszins moe maar voldaan plaatsnemen in de startzaal. Bij het afsluiten van de inschrijvingen hadden uiteindelijk 811 wandelaars de weg naar Kasterlee gevonden. Misschien hadden sommigen zich laten afschrikken door de weersvoorspellers, maar al bij al konden we op dat gebied niet klagen. Met betrekking tot de wandeling kunnen we besluiten dat we een mooi parcours hadden gekregen en dat bovendien schitterend was bewegwijzerd, met voldoende aandacht voor de gevaarlijke punten onderweg. De organisatie was vlekkeloos en de medewerkers attent en behulpzaam. Eens te meer kunnen we stellen dat we een schitterende wandeldag achter de rug hebben en nogmaals hebben kennis gemaakt met een prachtig wandelgebied in een voor ons onbekende omgeving.”

Traditiegetrouw kijken we ook even naar wat destijds in de wandelboekjes werd neergeschreven: ‘K: Kasterlee – Lichtaart. Bosrijke omgeving en landelijke wegen. Af en toe regen. Fijne, verzorgde wandeling. J: Mooie wandeling met start in Kasterlee. Doorheen de prachtige bossen en het domein Hoge Mouw. Even een ommetje langsheen de dorpskom van Lichtaart. Wannes de Zwerver en talrijke kapellen onderweg. Regenachtig!!’