499: Nijlen, Zaterdag 31 juli 2021, 14,843 km. (9962,34 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling via knooppunten, met start in Nijlen en aankomst te Lier. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, bereikten we het station van Nijlen, alwaar we omstreeks 10:30 uur onze wandeling konden aanvangen. We verlieten bijgevolg het station en begaven ons rechtsaf op de N13, de J.E. Claeslaan welke overging in de Kesselsesteenweg, op zoek naar het eerste knooppunt van de dag. Na geruime tijd deze drukke weg te hebben gevolgd, konden we via de Goorstraat rechts, wat verder opnieuw rechts een doodlopende straat in, welke leidde naar de terreinen van KFC Nijlen. Tussen de diverse voetbalvelden door, konden we door middel van een soort kerkwegel de straat Loze Bareel betreden, om er rechts te kiezen naar de Boerderijstraat, hierbij opnieuw de spoorweg kruisend. De Boerderijstraat naar links opgaand, verlieten we deze aan de eerste straat rechts, de Grasstraat om uit te monden op de Koningsbaan, aan het eerste knooppunt van de dag, 37, behorende tot het wandelnetwerk Kempense Netevallei. Over vrij lange afstand begaven we ons linksaf op de Koningsbaan en passeerden er de knooppunten 38, 40 en 69 tot het kruispunt met de dwars gelegen Breugelhoevestraat. Hier kozen we haaks linksaf en volgden de weg tot aan het knooppunt 44, waar we gelukkig afscheid konden nemen van het verkeer. Net voorbij het grensbord Nijlen, konden we linksaf het bos in, een gedeelte van Het Goor, behorende tot het natuurreservaat De Kleine Netevallei. Een aangename doortocht via enkele smalle graspaden in Het Goor, liet ons enkele knooppunten voorbijgaan, welke dicht op elkaar volgden: 43, 61 en 65.

Aan dit laatste knooppunt hielden we de richting rechtdoor aan, om aldus de Lindekensbaan te kruisen, namelijk het verlengde van de Breugelhoevestraat, om aan de overzijde het Provinciaal Groendomein Kesselse Heide in te gaan, op weg naar het knooppunt 55. Via de grote parking betraden we de Kesselse Heide, om er vrijwel dadelijk het knooppunt 55 aan te treffen. We bogen er nagenoeg haaks rechtsaf, om er omstreeks 11:30 uur even te pauzeren op één van de picknickbanken en te genieten van een broodje. Ondertussen konden we genieten van het uitzicht over de zanderige omgeving. Jammer genoeg was de bewolking een spelbreker. Na de inwendige mens te hebben voorzien, konden we op weg doorheen een gedeelte van de Kesselse Heide. Via onder andere het Heidepad, maakten we een ommetje doorheen dit rustige natuurgebied en vonden onderweg de knooppunten 54, 52, 56 en tot slot 59, ter hoogte van de uitgang van de Kesselse Heide, in de Vaerestraat. Door de Vaerestraat rechts op te gaan, kwamen we wat verder op het kruispunt met de Vogelzangstraat, die we links indraaiden. Op het einde bereikten we tenslotte het knooppunt 58 op het kruispunt met de Elzestraat. We sloegen haaks rechtsaf het doodlopende gedeelte in dat ons zou leiden naar de iets verder gelegen Kleine Nete, om er aan het knooppunt 57 het jaagpad op te gaan langs deze waterloop. We begaven ons linksaf op het jaagpad om dit echter over zowat 0,5 km te volgen en nadien het pad opnieuw te verlaten aan het knooppunt 74, via de Emblemsesteenweg links, ondertussen op het grondgebied van Ranst aangekomen.

Inmiddels de klok van 12:25 uur nabij, hielden we er even een korte drankpauze op het terras van brasserie ‘Het Badhuis’, vrij druk bezocht toen door vele wandelaars en fietsers. Na het lessen van de dorst ging het nog even verder via de Emblemsesteenweg om er aan het knooppunt 89, rechts een smal pad op te gaan dat leidde door de Beemden, eveneens een onderdeel van het natuurgebied De Kleine Netevallei. Het pad eindigde in de Beemdweg, net aan knooppunt 80. Een kort ommetje van bijna 1 km, via de Beemdweg, de Vredestraat en de Torenvenstraat, bracht ons langs de knooppunten 81, 68, 82 en tenslotte 69. We bevonden ons nu in de Steenbeemden, om ter hoogte van 69 haaks links te kiezen en een pad te volgen dwars doorheen dit natuurgebied. Eenmaal het einde van deze prachtige boszone bereikt, kwamen we uit in de Heidebloem aan het knooppunt 92. We begaven ons linksaf de openbare weg op, teneinde deze straat te bewandelen via de elkaar volgende knooppunten 95 en 96. Daar aangekomen op het kruispunt met de Kriekenstraat, kozen we linksaf en kruisten nogmaals de spoorweg. Niet ver er vandaan kwamen we op het kruispunt met de Marnixdreef die we rechtsaf indraaiden. We stapten voorbij de Begraafplaats Kloosterheide en hielden er even halt voor een korte picknick net aan de bushalte van het kerkhof. Een zitbankje in het bushokje gaf even een rustpauze, ondertussen reeds 14:00 uur voorbij.

Omwille van het storende verkeer op deze druk bereden weg, hielden we de rustpauze eerder kort en begaven ons even later aan de overzijde van de Marnixdreef in de Beatrijslaan. We konden nogmaals genieten van een stukje bos, gingen ditmaal onder de spoorweg door en kwamen uiteindelijk aan het knooppunt 94, tegenover het Kasteel Heidebloem. We begaven ons linksaf in eveneens de Beatrijslaan en wonnen iets aan hoogte, teneinde via de spoorwegbrug het Netekanaal over te gaan. Over de brug daalden we opnieuw af via een fiets- en wandelpad en bereikten beneden het knooppunt 98. We draaiden links de Nazaretdreef in teneinde ditmaal onder de spoorweg door te gaan en troffen er het knooppunt 7 aan. Net daar hielden we omstreeks 14:30 uur een iets langere wandelpauze, vermits we overgingen tot het nuttigen van een drankje in Taverne ’t Oud Lier. Na even op adem te zijn gekomen volgden we nog een eindje de Nazaretdreef, om dan rechts het natuurgebied Nazareth in te wandelen, net aan het knooppunt 60. De doortocht doorheen dit gebied eindigde aan het andere einde op het jaagpad langs de Kleine Nete, tevens knooppunt 63. Het jaagpad naar links opgaand wandelden we voorbij het knooppunt 62, waarna het jaagpad eindigde aan het knooppunt 4 ter hoogte van de Sionbrug over de Kleine Nete. Via deze brug overschreden we de waterloop, om aan de overzijde rechtsaf verder te gaan op de Sionsvest, het wandelpad langs de andere oever.

Wat later gingen we het gekende Groot Spui voorbij aan het knooppunt 5, om vandaar verder de Lierse Stadsvesten te bewandelen tot aan het knooppunt 90. We kruisten er de Frederik Peltzerstraat en volgden aan de overkant van de weg verder de Stadsvesten tot het knooppunt 36, op het kruispunt met de Antwerpsestraat. Daar verlieten we de vesten en begaven ons rechtsaf naar het iets verder gelegen Leopoldplein tegenover het station van Lier. We eindigden dan ook deze wandeltocht omstreeks 16:00 uur na exact 14,843 km. We hadden er geluk om slechts vier minuten later een bus te kunnen nemen richting Mechelen. Al bij al een positieve noot er bovenop.”

493: Herentals, Zaterdag 19 maart 2022, 16,426 km. (9862,007 km.)

"Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug, met start en aankomst aan het station van Herentals. Na de verplaatsing vooraf via bus lijn 511 vanuit Mechelen, bereikten we omstreeks 10:00 uur het station van Herentals. Alvorens van start te gaan, maakten we nog even gebruik van het toilet in het station en genoten van een kopje koffie uit de Panos. Nadien, omstreeks 10:25 uur begonnen we aan de wandeltocht, vooreerst op zoek naar het knooppunt 6. Via het Stationsplein ging het links de Belgiëlaan in, over de spoorweg, om er aan de rotonde het knooppunt 6 aan te treffen. Aan de overzijde van de rotonde begaven we ons in de Olympiadelaan, om er vrijwel dadelijk de openbare weg rechts te verlaten via een wandelpad. We betraden op die manier een eerste mooi natuurgebied. Het paadje leidde naar een smal asfaltwegje, de Peerdsbosstraat, welke we over korte afstand naar rechts bewandelden tot aan het knooppunt 4. Ondertussen was de straat veranderd in Vuilvoort, waar we ter hoogte van een bocht naar links, rechtdoor een grindpaadje opgingen, om via een wandelbrugje de Kleine Nete over te steken, inmiddels knooppunt 3 voorbij. Op de andere oever ging het even naar rechts langsheen de Kleine Nete, om dan haaks linksaf het bos in te gaan. Een paar honder meter verder kwamen we terecht op de Vorselaarsebaan, net aan het knooppunt 5.

We draaiden rechtsaf en volgden het afgescheiden voetpad rechts van de weg. We gingen voorbij het rechts gesitueerde Netepark, een recreatiedomein met tal van zwembaden. Eenmaal voorbij dit uitgestrekte gebied, mondde de Vorselaarsebaan uit op de Olympiadelaan, tevens knooppunt 7 bereikt. Via een gevaarlijke oversteek van de Poederleeseweg naar links, konden we gelukkig vrij vlug het drukke verkeer verlaten, door de eerstvolgende doodlopende straat rechts te kiezen, tevens Poederleeseweg. Via even verder de Rankenstraat, ging het tussen de bebouwing naar de dwars gelegen Wijngaard. We begaven ons rechtsaf tot aan het kruispunt met de Heistraat, net vóór de spoorweg. Hier bevonden we ons reeds aan het knooppunt 8 en namen er voor een tijdje afscheid va het verkeer. We kozen de betegelde Heistraat links en wonnen geleidelijk aan hoogte doorheen een unieke boszone, alwaar de stilte tastbaar aanwezig bleek te zijn. Even later maakte het tegelpad plaats voor een smalle asfaltweg. Zowat het hoogste punt bereikt troffen we een picknickbank aan net voorbij een slagboom. De klok gaf reeds 11:22 uur aan, tijd om even te pauzeren en te genieten van een broodje, terwijl tal van mountainbikes aan het oog voorbij gingen. Na deze wandelpauze, verlieten we de Heistraat naar links en volgden een smaller bospad dat even verder uitmondde, opnieuw in Wijngaard.

Ditmaal volgden we de openbare weg naar rechts en stapten voorbij de Boskantien, weliswaar gesloten. Even voorbij deze plaats, ondertussen op grind wandelend, troffen we het knooppunt 96 aan, om er haaks rechtsaf Wijngaard te verlaten via een smal bospaadje. Na een haakse bocht naar links en vervolgens naar rechts, vonden we het knooppunt 19, terug aangekomen in de Heistraat, nu een grindpad geworden. De aanwijzingen volgend, ging het ditmaal linksaf de Heistraat in, die nu werd gevolgd tot aan het knooppunt 95. Rechtsaf ging het even flink bergop via een smalle wegel, naar het nabij gelegen knooppunt 13. Eenmaal daar aangekomen ging het haaks linksaf richting bosrand, om er rechtsaf een smalle weg aan te treffen. Deze leidde naar de iets verder gesitueerde grindweg, het Eekhoornpad. Langs tal van vakantiehuisjes vorderden we langszaam maar zeker opnieuw naar een drukkere weg, Bosbergen, inmiddels aan het knooppunt 14 gekomen, zowat in de nabijheid van de spoorweg. Hier begaven we ons linksaf en dienden over langere afstand Bosbergen te volgen, nagenoeg evenwijdig aan de spoorweg. Wat later bochtte Bosbergen naar links, ging over in een aardweg en mondde tenslotte opnieuw uit op de openbare weg, Hulzen. Rechtsaf begaven we ons verder om knooppunt 70 voorbij te gaan.

We hielden daar de richting rechtdoor aan, waarna de weg stilaan opnieuw naar rechts verliep, tot we uiteindelijk naast de spoorweg verder gingen. Inmiddels veranderde de straatnaam in Heerle, welke we volgden tot aan het knooppunt 71, net aan de spoorwegovergang. We draaiden haaks rechtsf en staken de spoorweg over, om aan de overzijde omstreeks 13:00 uur even halt te houden aan een daar geplaatste picknickbank. Een broodje ging vlotjes naar binnen. Na even te hebben genoten van de omgeving, gingen we opnieuw op weg. We stapten nog een eindje verder via Heerle, tot waar de weg een bocht maakte naar links. We gingen echter rechtdoor via een onverharde weg tussen de velden, om enkele honderden meters verder het bos in te gaan. Korte tijd later bereikten we een kruispunt van boswegen aan het knooppunt 16, om er rechtsaf de bredere Lavendelweg te kiezen. Het onverharde pad ging wat later over in asfalt tot we het knooppunt 15 vonden. Daar verlieten we naar links de Lavendelweg en betraden een smal bospad dat leidde naar het knooppunt 17, net vóór het bereiken van de Lichtaartseweg. We kruisten de weg om aan de overzijde omstreeks 13:52 uur even te verpozen op het buitenterras van de daar gelegen Herentals Tennisclub. Een tweetal kopjes koffie later konden we stilaan op weg naar het einde van de wandeling voor vandaag.

Voorbij de tennisclub betraden we opnieuw bos, waarna het pad ons naar rechts liet draaien tot aan het knooppunt 18, een kruispunt van bospaden. We gingen haaks rechtsaf en volgden nu over vrij lange afstand de Rozenstraat, vooreerst onverhard, later verhard. Tussen akkers en weilanden vorderden we op die manier langsheen de knooppunten 58 en 59, om daar de Rozenstraat naar rechts te verlaten. We konden opnieuw nog even genieten van een stukje bos dat ons tot aan het knooppunt 11 bracht, om er verder rechtdoor te gaan tot op de Lichtaartseweg. Aan de overzijde van de straat bevonden we ons aan het knooppunt 10, waar ons een beklimming wachtte langs de bekende Kruisweg van Herentals. Halverwege de klim aan een eerste kapel konden we even verpozen aan het knooppunt 9 en er bovendien de laatste broodjes uit de rugzak nuttigen. Nadien werden de trappen verder beklommen tot aan de Heilige Kruiskapel op het hoogste punt. Even later daalden we langs tal van staties af via de Kruisweg tot de lager gelegen Heistraat, alwaar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen, opnieuw aan het knooppunt 8 dus. In omgekeerde richting volgden we nu dezelfde weg tot aan het knooppunt 7, om daar ditmaal de richting te kiezen van het knooppunt 30, of anders gezegd, de Olympiadelaan, welke ons de Kleine Nete liet overschrijden en uitmondde ter hoogte van het knooppunt 6 aan de achterzijde van het station.

Een geslaagde zonnige dag achter de rug, konden we het Stationsplein betreden omstreeks 15:45 uur na 16,426 km te hebben afgelegd doorheen een mooi wandelgebied. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten om de terugreis per bus aan te vangen, vermits een bus van lijn 511 vertrekkensklaar stond. Al bij al een geluk na een dagje stappen op het Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug.”

491: Lier, Zaterdag 17 juli 2021, 17,514 km. (9825,258 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Netevallei, met start en aankomst te Lier. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt door middel van bus 560, bereikten we de halte aan het station van Lier. Alvorens we de wandeling zouden aanvangen, namen we omstreeks 10:35 uur even de tijd voor een kopje koffie in Latthée op de Antwerpsestraat. Daarna keerden we een eindje op onze stappen terug naar het knooppunt 36 ter hoogte van het kruispunt van de Antwerpsestraat met het wandelpad langs de stadsvesten. Ondertussen naderden we de klok van 11:00 uur toen we van start gingen. We verlieten bijgevolg de Antwerpsestraat en gingen linksaf de Stadsvest op, een breed wandel- en fietspad. We stapten voorbij het beeldje van het Cadetje, tegenover de voormalige Cadettenschool van het leger en kruisten nadien de Mechelsestraat. Onze tocht ging aan de overzijde verder over de Stadsvest tot het knooppunt 35 aan de doorlopende Begijnhofstraat. We konden er het oorlogsmonument Den Engel bekijken. Aan het knooppunt 35 namen we de rechtse tak van de Stadsvest en gingen op die manier dichtbij de Afleidingsvaart van de Nete wandelen. Even voorbij de links gelegen gemeenschapstuinen bereikten we de oever van de Nete zelf, tevens het knooppunt 34. We draaiden er linksaf, nog steeds de Stadsvest volgend, ditmaal links buigend langs de Binnennete. Zowat 300 m verder, aan het knooppunt 32, ging het via een brugje rechts de Binnennete over en zetten we onze tocht verder langs de oever van de eigenlijke Nete.

We stapten nu links van de Nete tot aan het volgende knooppunt 33, ter hoogte van het kruispunt met de Aarschotsesteenweg en de brug rechts over de Nete. Op de rotonde links konden we even een blik werpen op het kunstwerk voorstellende Pallieter en Marieke. We kruisten de weg en volgden aan de overzijde een smal geasfalteerd wandelpad langsheen de Nete. Een kilometer verder en na een ruime bocht naar links, troffen we knooppunt 9 aan ter hoogte van een volgende brug rechts over de Nete, aan Berlarij. We sloegen haaks rechtsaf, staken de Nete over en gingen verder via Berlarij, welke overging in de Veemarkt en tenslotte Berlaarsesteenweg. We stapten nu doorheen een woonzone met druk verkeer. Wat later, net voorbij de Heilige Familie Kerk, kruisten we de N13, de stadsring, om aan de overzijde het knooppunt 39 voorbij te gaan. We hielden de richting rechtdoor aan en begaven ons aldus verder op de drukke Berlaarsesteenweg. Via een lange klim overschreden we vervolgens nogmaals de Nete door middel van de verkeersbrug, hierbij aan weerszijden van de brug de knooppunten 44 en 12 te hebben bemerkt. In dalende lijn stapten we nog wat verder langs deze drukke baan. Opnieuw afgedaald ging het langs het knooppunt 18 en nog wat verder rechtdoor tot het knooppunt 45.

Daar aangekomen konden we uiteindelijk de drukke Berlaarsesteenweg verlaten, door schuin rechts een kasseiweg op te gaan, die vrij vlug eindigde en overging in een veldweg aan het knooppunt 46. We gingen rechtsaf een breed graspad op langs uitgestrekte akkers rechts van ons. Na een drietal haakse richtingsveranderingen, stapten we lijnrecht door kniehoog gras naar het Fort van Lier. Aangekomen aan de oever van de gracht omheen het fort, troffen we het knooppunt 25 aan, om er rechtsaf te gaan en een smal wandelpaadje te volgen dat de omtrek van de gracht volgde. Op korte afstand daar vandaan bereikten we het knooppunt 23 net aan de toegangsweg naar het fort, de Fortweg. We konden er even overgaan tot het nuttigen van een broodje op een picknickbank omstreeks 12:30 uur, inmiddels zowat 5 km gevorderd. Na deze wandelpauze ging het aan de overzijde van de Fortweg verder op het paadje omheen het fort, tot we het knooppunt 24 vonden. Daar verlieten we naar rechts de oever van de fortgracht en gingen doorheen een stukje bos, om nadien een lange brede grasweg te bewandelen, badend in het zonlicht, om nadien uit te monden ter hoogte van de openbare weg, de Aarschotsesteenweg. Via het afgescheiden fietspad ging het over korte afstand linksaf, tot we aan de overzijde de Liersebaan konden opgaan. Weg van het gevaarlijke verkeer.

Net op de plaats waar we links Spreet zouden dienen in te draaien, hadden we geluk er net naast om 13:25 uur even te kunnen halt houden in café ’t Lammeke. Buiten op een terrasje konden we even overgaan tot het lessen van de dorst. Zowat een half uurtje laten ging het via Spreet nogmaals over de drukke Aarschotsesteenweg, om er over vrij lange afstand het smalle landelijke wegje te volgen tot aan het knooppunt 26. Tussen de akkers door ging het op deze Y-splitsing naar links om verder te gaan via eveneens Spreet. We passerden nu het Fort van Lier dat zich links bevond, om via het vrij bochtige Spreet opnieuw een drukke weg te bereiken, ditmaal de Berlaarsesteenweg aan het knooppunt 21. Aan de overzijde van de weg begaven we ons nadien in de doodlopende straat Mushaag, gingen aan het knooppunt 17 voorbij en staken er de spoorweg over. Net over de spoorweg maakte de weg een haakse bocht naar links en eindigde aan de ingang van een boszone, een natuurreservaat van het Mondingsgebied van de Grote Nete. Ongeveer halverwege het bos draaiden we aan het knooppunt 16 haaks naar rechts en kwamen zo terecht op de oever van de Grote Nete, tevens knooppunt 22. Daar begaven we ons links op het jaagpad langs de kronkelende waterloop.

Zowat 2 km verder eindigde het jaagpad ter hoogte van de dwars gelegen spoorweg, alwaar we het knooppunt 19 zagen. Via een brugje ging het rechtsaf over de Grote Nete, evenwijdig aan de spoorlijn tot aan de iets verder gelegen Kesselsesteenweg, knooppunt 83. Rechts konden we een horecazaak waarnemen, Bistro Voldaan, om er omstreeks 15:20 uur op het erachter gelegen buitenterras nog even te genieten van een cola en tevens de warmte van de zon aan te voelen. Na het lessen van de dorst, staken we de spoorweg over om onmiddellijk links het wandelpad te volgen aan de andere kant van de spoorweg. We stapten nu in tegengestelde richting als voorheen, opnieuw naar de oever van de Grote Nete, om er ditmaal het jaagpad te volgen naar rechts op de andere oever. Na een paar meanders kwamen we opnieuw uit aan de Kesselsesteenweg, knooppunt 84, om aan de overzijde de tocht verder te zetten via een gescheiden fietspad naar links. Een verkeersbrug leidde ons over het Netekanaal, om er beneden aangekomen knooppunt 10 aan te treffen. Langs de Kanaalstraat staken we via een brugje nogmaals de Grote Nete over, om zowat driemaal het knooppunt 10 voorbij te zijn gegaan, om dan het jaagpad aan de overzijde naar links op te gaan.

Door middel van dit jaagpad kwamen we even later aan het knooppunt 4, alwaar de Kleine Nete en de Grote Nete elkaar ontmoeten. Op die plaats staat een enorm kustwerk ‘My light’, een werk van licht en mensen in beweging. Via de nieuwe brug staken we Kleine Nete over, om vervolgens rechtsaf teug de Stadsvest te betreden. Zo wandelden we voorbij het knooppunt 5 aan het bekende Spui, met in de nabijheid een beeld van De Schaepenkop. Via de Stadsvest ging het vervolgens terug richting openbare weg, de Frederik Peltzerstraat, alwaar we op de hoek nog even konden pauzeren in Barvest, omstreeks de klok van 17:00 uur. Buiten in open lucht en op een grasperk gezeten lieten we de frisdrank smaken. Nadien ging het over korte afstand naar rechts tot aan knooppunt 90, om dan aan de overzijde links terug de Stadsvest op te gaan, richting knooppunt 36, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Om de hoek eindigden we dan ook deze zonnige zomerwandeling om 17:30 uur, na exact 17,514 km wandelen. Vier minuten later konden we reeds op de bus huiswaarts. Goed getimed dus.”

297: Herentals, Zaterdag 17 mei 2014, 24,8 km. (6007,579 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling, beschreven in de ‘Stationsstapper’, een gids met ‘Groene Haltewandelingen van station naar station langs Grote Routepaden’. Ditmaal kozen we de tocht van Herentals naar Tielen, met een geplande afstand van 24,6 km. Onderweg zouden we af en toe het traject volgen van de GR565 en tevens van de Streek-GR Kempen. Na een treinrit vooraf konden we de startplaats bereiken, met name het station van Herentals. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten en konden we ervaren dat de zon reeds in vol ornaat was te zien. Even later konden we alvast aan deze aangename dagtocht beginnen. We verlieten het station van Herentals naar links, om reeds de geel-rode aanwijzingen te volgen van de Streek-GR Kempen alsook een lokale route van 50 km, met name de Watermolenroute. Aan de overweg vervolgens rechtsaf de Belgiëlaan in, om voorbij de rotonde rechts Blijdenberg in te slaan, hierbij de rood-witte markeringen volgend van de GR5. Via de Vaartstraat wandelden we door het Klein Stadspark, om opnieuw de Belgiëlaan te bereiken en die naar rechts te volgen. Ter hoogte van het pand nr. 9 ging het linksaf om op die manier te wandelen door het Begijnhof. Aan het einde van het Begijnhof troffen we een zandpad aan, dat ons via enkele bochten liet aankomen ter hoogte van de Kleine Nete. Aan de overkant gingen we linksaf tot op de Nederrij, de eerstvolgende brug en hielden daar rechts.

De Nederrij naar rechts opgaand, bemerkten we de aanduidingen inzake de Abdijroute. We passeerden het kasteel Le Paige, staken even verder de spoorweg over en draaiden linksaf in Wijngaard. Nogmaals een spoorweg over ging het naar rechts in de Heistraat om dan een bospad te volgen, vooreerst bergop langs een kruisweg en nadien bergaf tot aan de Heilige Grafkapel. Na het bekijken van de kapel gingen we via enkele zanderige paden verder tot aan de in de nabijheid gesitueerde Toeristentoren. Hier konden we even pauzeren in het zonnetje en genieten van een lekkere koffie. We hadden er een schitterend zicht op de zandvlakte en de omringende bossen. Na deze onderbreking stapten we via enkele paden rechts en links, even later door de poort van het domein De Brink, om dit al even snel opnieuw te verlaten. Na enkele haakse richtingsveranderingen, via het Hermelijnpad, Hulzen en tot slot Heerle, kwamen we aan de Heerlekapel. Tijd vonden we om vooreerst te denken aan de inwendige mens. We troffen dan ook een picknickbank aan in de nabijheid van deze mooie kapel. Na een heerlijke lunch namen we even de tijd om de kapel te bezoeken, gelukkig stonden we niet voor een gesloten deur, zoals echter vaak het geval is. Na het nemen van enkele foto’s konden we even later onze wandeltocht verder zetten.

Voorbij de Heerlekapel volgden we de eerste straat rechts, staken de spoorweg over om dan links het Mispad te kiezen. Zowat 100 m verder draaide de weg naar rechts, welke ons liet aankomen aan een driehoekig pleintje. Voorbij het pleintje verliep de route via de Coolsweg tot aan het Hofke van Bayot. We troffen er een kruis aan ter ere van Nestor Bayot, gesneuveld tijdens de Eerste Wereldoorlog. Aan de T-kruising met de Coolsweg vonden we een wegwijzer inzake een lokale route, Pintelieren met Kastelse streekbieren. Daar hadden we toen geen behoefte aan, dus aan het Hofke van Bayot hielden we rechts aan, om over zowat 1,8 km een brede bosweg te bewandelen tot aan de vogelobservatiehut van het Zwart Water. Net voorbij de hut, ter hoogte van het wandelknooppunt 20, dienden we onze wandelweg verder te zetten naar links. Hier dienden we volgens onze wandelgids duidelijk de tekens te volgen van de Streek-GR Kempen, welke hier gedeeltelijk verliep over het wandelnetwerk Kempense Heuvelrug. Op die manier trokken we achtereenvolgens voorbij de wandelknooppunten 81, 80 en tot slot 28. Zo ging het doorheen dit enorme bosgebied over brede zandwegen, welke af en toe wel eens moeilijk begaanbaar waren omwille van het mulle zand. Aan het wandelknooppunt 28 gingen we andermaal rechtsaf.

Aan dit laatste wandelknooppunt echter, hielden we even halt aan het monument ter ere van de bemanning van een vliegtuig van de Royal Air Force, welke sneuvelden in de nacht van 25 op 26 maart 1942. Even verder bereikten we de Herentalsebaan. Hier weken we even af van de geplande route, vermits 100 m naar rechts, we even gingen pauzeren in café ‘In de Heide’. Na te hebben genoten van een verfrissend drankje, ging het aan de overzijde van de Herentalsebaan, links in de Bekenbaan en even later links in de Olmenlaan. Waar de onverharde weg overging in asfalt, draaiden we rechts een zandweg in, die we volgden tot aan de Weyersberg rechts. Even verder volgden we links de St-Rochusstraat tot aan het pand nr. 57. Daar wandelden we via een voetpad schuin rechts tot aan de kapel H. Barbara. We hielden rechtdoor aan via het Corneliuspad en later de Hogeweg tot we de plaats bereikten waar de Streek-GR Kempen het gezelschap verkreeg van de GR565, het Sniederspad. Vanaf deze plek zouden we tot bijna in Tielen de wit-rode markeringen in het oog dienen te houden. Bijgevolg ging het voor ons linksaf, we staken nadien de N123 over en wat verder via een brugje de Kaliebeek. Zo vorderden we tot aan de inkompoort van de Hoge Rielen.

We betraden zo het natuurdomein, voorheen militair domein, thans jeugdverblijfscentrum. We trokken doorheen dit mooie natuurgebied en wandelden voorbij het restaurant-café. Even later verlieten we het gebied via de hoofdingang en stapten tot aan de rotonde. Even voordat we de kazerne van de para’s bereikten, dienden we links een bospad op te gaan. We verlieten daar het traject van de GR565 en volgden opnieuw de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen. We bleven het pad volgen in open veld, tot we Opstal bereikten, alwaar het linksaf ging. Even verder stapten we de Kerkstraat in tot aan het pand nr. 11, om via een paadje rechts aan te komen aan de kerk van Tielen. We konden er het mooie voormalige gemeentehuis bewonderen en als afsluiter nog even nagenieten bij een drankje in brasserie ‘Onder den Toren’. Zo eindigde onze wandeltocht na 24,8 km en 31803 stappen in het centrum van Tielen. De dag eindigde dan ook met een terugreis huiswaarts.”

293: Kessel, Zaterdag 12 april 2014, 29,87 km. (5900,229 km.)

“Enigszins gehinderd omwille van de ochtendmist, trokken we vandaag richting Kessel, startpunt van een wandeling, beschreven in de ‘Dagstappergids Antwerpen’. Deze tocht had volgens dit boekje een lengte van 26,1 km, waarbij een verkorting mogelijk was tot 22 km. Omwille van enkele omzwervingen tijdens deze dagtocht, eindigden we op een totaal afgelegde afstand van 29,87 km, althans volgens onze stappenteller. De komende weken zal blijken of we onze staplengte van 79 cm nog dienen aan te passen. Maar goed, eenmaal de startplaats bereikt, konden we ons voertuig kwijt op de parking aan het station van Kessel. Even later waren we voorzien van de wandelschoenen en konden we op weg. We lieten het station van Kessel achter ons en wandelden in de richting van de kerk, hierbij meteen gegidst door de rood-witte markeringen van de GR12 (Amsterdam – Parijs). Via de links gelegen Torenvenstraat ging het naar de Vredestraat. Hier zouden we het Vredehof kunnen bekijken, een met tulpen aangelegde tuin, doch op de dag van vandaag een gesloten toegangshek met erachter een verwilderd landschap. Hier en daar een sporadische tulp welke het onkruid wist te weerstaan.

Dan maar de weg vervolgd. Twee straten verder volgden we een pad naar links en betraden een stukje bosgebied. Korte tijd later bereikten we een afgesloten stukje natuurgebied, zodat ons geen andere mogelijkheid restte, dan over de draad en de klappoortjes te kruipen, teneinde het juiste pad te behouden. Aan de overzijde konden we evenwel onze weg vervolgen via een slingerend pad doorheen het bos. Heel even werd het bospad onderbroken door een stukje asfalt, doch vrijwel onmiddellijk konden we aan de overkant van de weg het natuurgebied ‘Steenbeemden’ betreden. Een breed grindpad konden we verder bewandelen, dat wat verderop versmalde tot een paadje. Zo bereikten we korte tijd nadien de Netedijk. Via enkele trappen bereikten we het hoger gelegen jaagpad, dat we naar links dienden te volgen. Hier werden we af en toe ingehaald door groepjes fietsers. Enkele honderden meters verder ging de Kleine Nete onder het Netekanaal door en dienden we links aan te houden. Een rustbankje met uitzicht op het kanaal, leek een geschikte plaats om een hapje te eten. Op de vuilbak naast de bank bemerkten we de aanduidingen van de LF 5 Vlaanderen Fietsroute.

Na dit zalige oponthoud vervolgden we onze weg langsheen het Netekanaal, om zowat 500 m verder een links gelegen graspad te volgen. We bereikten enkele woonhuizen, om opnieuw de openbare weg te bereiken ter hoogte van de Beatrijslaan. We bewandelden op die manier een stukje van het traject van de Diamantroute, een fietstraject van 30 km. Via deze straat ging het richting spoorweg, teneinde via de spoorwegbrug het Netekanaal over te steken. Aan de overzijde van het kanaal ging het nadien onder de spoorweg door en kwamen we aan de ingang van de taverne ’t Oud Lier. Gezien ondertussen de zon was verschenen, leek het een ideaal moment om op het grasveld plaats te nemen aan een tafeltje en de koffie te laten smaken. Blijkbaar waren we niet de enige wandelaars en fietsers die hier even kwamen verpozen. Na de koffiepauze wandelden we langsheen de spoorweg verder, om vervolgens via een voetgangersbrug ernaast, de Kleine Nete over te steken. Aan de overzijde maakten we een bocht van 180° en gingen vervolgens onder de brug door, om op die manier het traject van de GR12 te verlaten. We vervolgden onze wandelroute via de dijk naast de Kleine Nete. Een verlaten bunker bezijden de weg was heel even het onderwerp van gesprek.

Via het Havenpad, een lokale wandelroute van 3,3 km, trokken we verder richting jachthaven, ter hoogte van het fietsknooppunt 88. Aldaar aangekomen verlieten we de dijk en daalden af naar de toegangsweg tot de jachthaven, om vervolgens de drukke Oostmalsesteenweg te bereiken. Deze weg werd gedwarst, waarna het verder ging via het spoorwegfietspad Lier-Broechem, een smal asfaltpad dat we zouden volgen tot net voor de ring omheen Lier. Voortaan kregen we een hele tijd onderweg de aanduidingen te zien dat we het traject volgden van het 4-Kerkenpad, een wandelroute van 25,4 en 13 km. Ter hoogte van de ring ging het rechtsaf en volgden nu gedurende geruime tijd enkele landelijke wegen. We trokken dus tussen de akkers en weilanden door. Later volgde zelfs over ongeveer 800 m een veldweg van de ene boerderij naar de andere. De veldweg mondde uit ter hoogte van de Hondstraat en bevonden we ons in Ranst. Hier zouden we op zowat 300 m buiten het parcours een café aantreffen, met name de 4 Gemeenten. Vol goede moed ging het dus even via een ommetje daarheen, echter bleek dat het café niet langer meer bestond en werd vervangen door een moderne winkel. Terug dan maar naar het aangegeven traject, doch onderweg daarheen maakten we even een tussenstop ter hoogte van een bruggetje teneinde even te denken aan de inwendige mens.

Gezeten in het gras en voorzien van een stralend zonnetje smaakten de sandwiches overheerlijk. Korte tijd later kwamen we terug in beweging en vervolgden onze weg in de Hondstraat, hierbij een gedeelte volgend van de Boomgaardroute (30 km) en het Hagenbroekpad (8,6 km). Na de Hondstraat volgde de onverharde Grotehoeveweg en zo belandden we in Vremde. Uiteindelijk bereikten we de drukke Broechemsesteenweg, welke we naar links volgden tot aan het volgende kruispunt. Daar bemerkten we het bordje van de Pallieterland Route, een traject voor gemotoriseerd verkeer. Via een woonstraat bereikten we even verder het kerkje van Millegem. Volgens de wandelgids leek dit een uniek plekje voor een picknick, we voegden dan ook de daad bij het woord en genoten van een aangename en zonnige pauze op een bankje voor de kerk. Ongeveer anderhalve kilometer verder bevond zich het centrum van Ranst en daar ging het vervolgens heen via enkele woonstraten. Bij het bereiken van het centrum troffen we links van de weg een horecazaak aan met buitenterras, ’t Klooster genaamd, tijd vonden we zelf om over te gaan tot het nuttigen van een kopje koffie.

Na de beentjes een beetje te hebben laten rusten, dienden we noodgedwongen onze wandeling te vervolgen, het was immers nog een heel eindje stappen. Gekomen ter hoogte van de kerk van Ranst, pikten we opnieuw de draad op en bevonden ons derhalve terug op het traject van de GR12, we zouden dus de wit-rode markeringen volgen tot aan het station van Kessel, plaats waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We wandelden doorheen enkele woonstraten, een pad tussen hagen om nadien opnieuw doorheen een stukje bos te wandelen. Zo kwamen we uit aan de rand van een enorm golfterrein. Ons traject verliep over een pad tussen paaltjes over het terrein zelf. Links bemerkten we het kasteel Bossensteen. Wat verder ging het linksaf doorheen de oude kasteeldreef tot aan de openbare weg. Een kerkwegel aan de overzijde leidde ons verder naar de kerk van Broechem. We bemerkten de aanduidingen van het Jules Persijnpad (7 km) en de Czaganiroute (3,5 of 4,2 km). In het centrum van het dorp konden we nog even voor het laatst onze dorst lessen in café De Kastelein.

Na deze laatste pauze vervolgden we onze wandeling. Vrij vlug verlieten we de bebouwde kom en wisselden het asfalt voor enkele veldwegen, waarbij we belandden tussen de in bloei staande boomgaarden. Enkele graspaden waren een welkome afwisseling. Stilaan zagen we in de verte de kerktoren van Emblem, welke we korte tijd nadien van dichtbij konden bekijken. De tocht bracht ons langsheen het oude gemeentehuis en vervolgens tot aan de Kesselsesteenweg, welke we naar links volgden over het Netekanaal en de Kleine Nete. Hier had men de kans om de route in te korten, door de weg verder rechtdoor te volgen. We namen echter een links gelegen fiets- en wandelpad langsheen de Kleine Nete en volgden dit over zowat 700 m. De GR-tekens volgend verlieten we de dijk en enkele straten verder, bereikten we het Provinciaal Domein Kesselse Heide. Via een veerooster konden we het gebied betreden en kregen een waardige afsluiter van deze dagtocht. Vrij vlug verlieten we dit gebied en bereikten opnieuw de openbare weg.

Uiteindelijk bereikten we later een spoorlijn, welke we aan de overzijde naar rechts volgden. Een pad dat alsmaar smaller werd, bracht ons tenslotte tot aan de vestinggracht van het Fort van Kessel. Een laatste bezienswaardigheid op deze wandeling. Het ging vervolgens via de toepasselijke Fortstraat stilaan terug richting station van Kessel, alwaar we ’s ochtends de wandeling hadden aangevangen. Tot slot nog wat cijfergegevens: deze dagtocht was goed voor 29,87 km, 1886 cal en 37730 stappen in een tijd van 6.37.27. Moe maar voldaan kozen we vervolgens al rijdend de richting van onze thuishaven.”

275: Herentals, Zaterdag 22 juni 2013, 23,4 km. (5526,079 km.)

“Een stralend blauwe hemel, voldoende reden om die ochtend af te reizen naar Herentals. Aldaar zouden we het parcours volgen van een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2. Hoofzakelijk zouden we wandelen langs het traject van de GR5 en de Streek-GR Kempen en dit over een afstand van 23,4 km. Na een hapje konden we van start gaan ter hoogte van het station van Herentals. Vrijwel onmiddellijk zouden we vanaf het begin van de tocht, over zowat 7,5 km de wit-rode markeringen volgen van de GR5. Vooreerst ging het via een voetgangerstunnel onder de spoorweg door, om aan de overzijde de Zaatweg te dwarsen en een tegelpad op te gaan. Vrij spoedig stapten we verder op een graspad en later een aardeweg. We staken de Kleine Nete over via een brugje om nadien de oever van deze waterloop naar links te volgen via een pad op de dijk. Ter hoogte van een waterzuiveringsstation verlieten we even het pad langs de Kleine Nete, om een uitgestippelde route te volgen van Natuurpunt, langsheen de rand van een bos. Vrij snel kwamen we opnieuw ter hoogte van de dijk, om die naar rechts verder te bewandelen tot aan een brug, voorzien van een picknicktafel. We bevonden ons thans op de grens met Vorselaar.

We volgden verder de tekens van de GR5 over de brug, om na de volgende brug rechtsaf te gaan in de Lentstraat. We trokken langs de afsluiting van een militair domein en kwamen terecht aan de ruïnes van de priorij van O.-L.-V. Ten Troon. Ter plaatse namen we even de tijd om de site te bekijken en tevens maakten we er gebruik van een picknickplaats, teneinde de inwendige mens wat aan te sterken. Na het nemen van de noodzakelijke foto’s trokken we verder op weg. Ongeveer 1 km verder sloegen we rechtsaf en wandelden voorbij de hoeve de Zwarte Vos. Een eerste sluis werd gedwarst, om nadien te passeren voorbij het kasteel Neerhof. Wat later ging het opnieuw over de Kleine Nete, ditmaal via een oude sluis uit 1684. We stapten verder tussen de gebouwen van het molenhuis en een hoeve, om uiteindelijk een verkeersweg te bereiken. We volgden even over korte afstand de weg, om aan de overzijde de straat Korentenbossen in te gaan. Ter hoogte van de Grensstraat gingen we rechtsaf in de Kempenlaan en verlieten aldus het traject van de GR5. Ondertussen hadden we reeds min of meer een derde van de wandeltocht achter de rug. In de Kempenlaan troffen we even verder een kappeletje aan ter hoogte van een splitsing, waar we rechts aanhielden.

We naderden inmiddels het centrum van Vorselaar, alwaar we vooreerst de Kerkstraat ingingen, vervolgens voorbij de kerk stapten en de Markt bereikten. Daar konden we kennis maken met een grote schandpaal. Om het centrum van de gemeente te verlaten, ging het achtereenvolgens doorheen de Kabienstraat, de Diamantstraat en de Schransstraat. Op het einde van de weg ging het naar rechts, een dreef in, welke ons leidde voorbij een picknickplaats, een speeltuin en langs de Schranshoeve. Op het einde van de dreef gingen we verder naar links. Wat verder troffen we een veldweg aan, die in zeer slechte staat verkeerde. Zo goed en zo kwaad het ging, wandelden we nadien naast het riviertje de Aa. Uiteindelijk draaiden we van deze waterloop weg om een brede zandweg te bereiken. Aldaar sloegen we linksaf, staken wat verder de weg Sassenhout over, om aan de overzijde een stukje bosgebied in te gaan. Na wat links en rechts te zijn gewandeld, kwamen we uit op een driehoekig grasperk, voorzien van een kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Vanaf dit punt ging het over korte afstand via Zittaart en vervolgens Schrieken naar een kruising in een woonwijk, om daar de geel-rode markeringen aan te treffen van de Streek-GR kempen. Meteen onze gids tot aan het einde van de tocht, het station van Herentals. Met andere woorden, nog 7 km te gaan.

Het traject van de Streek-GR volgend dwarsten we vooreerst een drukke weg, om aan de overzijde en smal paadje aan te treffen. Wat verder bereikten we de Heggekapel, een bezienswaardigheid om alvast even halt te houden. Voorbij deze kapel wandelden we schuin links het bos in. Enkele richtingsveranderingen brachten ons tot aan de oever van de Aa. Via alweer een sluis kwamen we terecht op de andere oever, om dan de Slootbeek te volgen, welke we ook via een brugje konden oversteken. Via enkele asfaltwegen troffen we vervolgens een zandweg aan en die zou ons leiden naar de bekende Toeristentoren. Op die manier veranderde de omgeving in een duinengebied en begon het klimmen en dalen door het zand. Enkele stevige beklimmingen later, stonden we aan de voet van de toren en konden er even genieten van een verdiende rustpauze en uiteraard ter plaatse genieten van een kopje koffie. Tevens konden we er even gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Na deze uitgebreide rust- en lunchpauze ging het over een zandduin richting zitbank aan de bosrand. De Streek-GR splitste hier, zodat wij de richting rechtdoor kozen, opnieuw het bos in. Langzaam daalden we af tot bij een kapel.

Een nieuwe splitsing van de Streek-GR Kempen deed ons ditmaal via enkele trappen klimmen naar de kapel van de Kruisberg. Voorbij deze kapel daalden we af langsheen de kruisweg, om vervolgens de spoorweg over te steken en een drukke verkeersweg te bereiken. We wandelden rechtsaf tot aan een rotonde, om even verderop de brug te bereiken over de Kleine Nete. We hielden links aan via een voetpad om vervolgens via twee brugjes het water over te steken. Langs de rand van een bos, vorderden we richting stadsvesten en later de achterpoort van het begijnhof. We wandelden onder de poort het begijnhof in om dit nadien te verlaten via een ander poortgebouw. Stilaan naderden we het einde van deze wandeling, vermits we opnieuw de tekens verkregen van de GR5, welke ons via enkele straten, de Augustijnenlaan, de Belgiëlaan en een gedeelte van een klein stadspark, terug brachten naar het station van Herentals.”

268: Postel, Donderdag 09 mei 2013, 25 km. (5357,279 km.)

“Een wandeling met start en aankomst in Postel en beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2. Deze dagtocht bedroeg naar keuze 22,6 of 25 km. We opteerden om de langste afstand te wandelen. In de gids werd de wandeltocht omschreven als volgt: ‘Pelgrimswegen tussen Postel en Compostela’. Een groot gedeelte van het traject zou verlopen langs de GR565 en een klein stukje langs de Streek-GR Mol-Om. We konden ons voertuig veilig achterlaten op de parking van de abdij van Postel. Voorzien van voldoende zon, met slechts een sporadisch wolkje aan de hemel, konden we na een hapje op weg. We verlieten de parking van de abdij en wandelden naar de toegangspoort, alwaar we een grote wandelboom aantroffen. We konden kiezen, ofwel op bedevaart richting Santiago (2450 km langs de Via Monastica) of richting vaart (Renier Sniederspad via de GR565). Wat deze tocht betrof hielden we het bij de richting vaart. Zowat 200 m verder gingen we via een lange dreef, de Arendonkseweg op tot we een splitsing bereikten.

Hier verlieten we voorlopig het traject van de GR565 en wandelden verder linksaf, ditmaal de geel-rode markeringen volgend van de Streek-GR Mol-Om. We konden onderweg een mooie witte hoeve met een grote schuur bewonderen. Even verder konden we genieten van het natuurgebied van de Ronde Put en de Lange Linnenput, prachtig heidegebied trouwens. Een brede zandweg liet toe aangenaam te wandelden, afwisselend door de heide en bosgebied. Kleine vlonderpaadjes volgend, kwamen we uit ter hoogte van het uiteinde van een grote waterplas, de Ronde Put. Een vogelkijkhut liet ons even pauzeren om binnenin te kijken naar het leven op de plas. Later gingen we aldaar rechtsaf en volgden een graspad langsheen de rand van het bos. Zo kwamen we bij een volgende voetbrug, welke de diepe gracht tussen weideland en de kanaaldijk overspant. Een moderne constructie uit hout en metaal. Via deze loopbrug bereikten we het jaagpad langs het kanaal Dessel-Schoten. We gingen het jaagpad op naar links, om zo te wandelen langs het kanaal Dessel-Schoten, tot aan de brug en de weg van Retie naar Postel. Hier verlieten we de Streek-GR Mol-Om en staken het kanaal over. We volgden over korte afstand aan de overzijde van het kanaal de GR565.

Even verder, waar de GR565 naar rechts afboog, hielden we nog zowat 200 m dezelfde richting aan langsheen het kanaal. We verlieten de dijk naar rechts en bereikten op die manier de Rozenlaan. Voorbij de bebouwing ging het verder via een zanderige weg tussen veld en bos, om vervolgens doorheen een stukje bos te stappen. Ter hoogte van een zitbank aan een brugje, gingen we over de Afwateringsgracht en kwamen terecht op een driehoekig pleintje in de wijk Hodonk. We hielden hier links, om nadien het doodlopende Hodonksepad te betreden. Gekomen aan een eerste kapelletje gingen we naar rechts om aan een volgend Mariakapelletje rechtdoor het fietspad te volgen. Wat verder staken we de Zwarte Nete over om nadien het Vlonderpad te volgen tot nabij de N123, de weg Retie-Postel. We volgden dan de links gelegen Boekweitbaan, om via de Laarstraat en de Groenstraat de Markt van Retie te bereiken. Meteen in het oog springend, de enorme Lindenboom. Deze zou volgens onze wandelgids een stamomtrek hebben van 3,8 m en een kruindoorsnede van ongeveer 12 m. Volgens een lokale heemkundige zou deze boom geplant zijn omstreeks 1332. 

Na het bekijken van het dorpsplein en de kerk, konden we terug op pad teneinde de wandeling verder af te werken. We bevonden ons terug op het traject van de GR565 en stapten dus langs het Renier Sniederspad. Vooreerst ging het langs het bureau voor toerisme om daarna de doodlopende Kerkstraat in te gaan. Na een passage voorbij het kerkhof bereikten we stilaan het einde van de bebouwde kom van Retie. Een veldweg tenslotte leidde ons naar links om via de Rooyendoksebrug de Kleine Nete over te steken. We dwarsten de weg N118 en sloegen rechtsaf om via de Arendonksebaan even later opnieuw de N118 te dwarsen. Aan de overzijde ging het via Plas en verder richting Hanenberg, alwaar we konden wandelen op een zandweg. We bemerkten dan ook een eerste steen met een spreuk in het Retiese dialect ‘Meej lichtmis zèn de dôgen nen hônenkréj geléngd’. We betraden even later een stukje boszone, alwaar we het eerste bospad rechts ingingen en uitkwamen ter hoogte van de gemeentelijke visvijver De Watering. Een prachtig watergebied kon worden bekeken en vooral ter plaatse genietend van de rust en de stilte. 

Vervolgens wandelden we langsheen de oever van de vijver tot we een picknicktafel aantroffen. Een ideale gelegenheid even te pauzeren en vooral te denken aan de inwendige mens. Na deze korte onderbreking wandelden we verder naar links langsheen de vijver, om via een poortje een stuk heide te betreden. We overschreden een kleine beek en vervolgens het afwateringskanaal De Gracht. Eenmaal aan de overkant ging het rechtsaf en volgden we de oever van het kanaal. We staken de Kleine Nete over en vonden even later op onze weg een Mariakapelletje met een rustbank. Altijd aangenaam om even te verpozen, maar vooral te genieten van de omgeving. Via een brugje ging het opnieuw over de gracht om de waterloop te volgen vanop de andere oever. We staken even later tot tweemaal toe een loopje van de Zwarte Nete over en bereikten de weg Retie-Postel, de N123. We staken de weg en de brug over om de gracht opnieuw te volgen langs de andere oever en op die manier te wandelen omheen de camping Berkenstrand. We naderden de Prinsenlaan welke we volgden tot het kanaal Dessel-Schoten.

We draaiden linksaf, staken de brug over, om aan de overzijde naar rechts de oever van het kanaal te volgen. Zowat 300 m verder ging het na een brugje over een beek naar links. We bewandelden nu over zowat 4 km een weg, welke sinds enkele jaren deel uitmaakt van de Via Monastica, een van de vele pelgrimswegen naar Santiago de Compostela. Uiteindelijk bereikten we een weg, waar we linksaf nog slechts 500 m dienden af te leggen tot aan de abdij van Postel. Een bezoekje aan deze site sloot onze wandeldag af.”