293: Kessel, Zaterdag 12 april 2014, 29,87 km. (5900,229 km.)

“Enigszins gehinderd omwille van de ochtendmist, trokken we vandaag richting Kessel, startpunt van een wandeling, beschreven in de ‘Dagstappergids Antwerpen’. Deze tocht had volgens dit boekje een lengte van 26,1 km, waarbij een verkorting mogelijk was tot 22 km. Omwille van enkele omzwervingen tijdens deze dagtocht, eindigden we op een totaal afgelegde afstand van 29,87 km, althans volgens onze stappenteller. De komende weken zal blijken of we onze staplengte van 79 cm nog dienen aan te passen. Maar goed, eenmaal de startplaats bereikt, konden we ons voertuig kwijt op de parking aan het station van Kessel. Even later waren we voorzien van de wandelschoenen en konden we op weg. We lieten het station van Kessel achter ons en wandelden in de richting van de kerk, hierbij meteen gegidst door de rood-witte markeringen van de GR12 (Amsterdam – Parijs). Via de links gelegen Torenvenstraat ging het naar de Vredestraat. Hier zouden we het Vredehof kunnen bekijken, een met tulpen aangelegde tuin, doch op de dag van vandaag een gesloten toegangshek met erachter een verwilderd landschap. Hier en daar een sporadische tulp welke het onkruid wist te weerstaan.

Dan maar de weg vervolgd. Twee straten verder volgden we een pad naar links en betraden een stukje bosgebied. Korte tijd later bereikten we een afgesloten stukje natuurgebied, zodat ons geen andere mogelijkheid restte, dan over de draad en de klappoortjes te kruipen, teneinde het juiste pad te behouden. Aan de overzijde konden we evenwel onze weg vervolgen via een slingerend pad doorheen het bos. Heel even werd het bospad onderbroken door een stukje asfalt, doch vrijwel onmiddellijk konden we aan de overkant van de weg het natuurgebied ‘Steenbeemden’ betreden. Een breed grindpad konden we verder bewandelen, dat wat verderop versmalde tot een paadje. Zo bereikten we korte tijd nadien de Netedijk. Via enkele trappen bereikten we het hoger gelegen jaagpad, dat we naar links dienden te volgen. Hier werden we af en toe ingehaald door groepjes fietsers. Enkele honderden meters verder ging de Kleine Nete onder het Netekanaal door en dienden we links aan te houden. Een rustbankje met uitzicht op het kanaal, leek een geschikte plaats om een hapje te eten. Op de vuilbak naast de bank bemerkten we de aanduidingen van de LF 5 Vlaanderen Fietsroute.

Na dit zalige oponthoud vervolgden we onze weg langsheen het Netekanaal, om zowat 500 m verder een links gelegen graspad te volgen. We bereikten enkele woonhuizen, om opnieuw de openbare weg te bereiken ter hoogte van de Beatrijslaan. We bewandelden op die manier een stukje van het traject van de Diamantroute, een fietstraject van 30 km. Via deze straat ging het richting spoorweg, teneinde via de spoorwegbrug het Netekanaal over te steken. Aan de overzijde van het kanaal ging het nadien onder de spoorweg door en kwamen we aan de ingang van de taverne ’t Oud Lier. Gezien ondertussen de zon was verschenen, leek het een ideaal moment om op het grasveld plaats te nemen aan een tafeltje en de koffie te laten smaken. Blijkbaar waren we niet de enige wandelaars en fietsers die hier even kwamen verpozen. Na de koffiepauze wandelden we langsheen de spoorweg verder, om vervolgens via een voetgangersbrug ernaast, de Kleine Nete over te steken. Aan de overzijde maakten we een bocht van 180° en gingen vervolgens onder de brug door, om op die manier het traject van de GR12 te verlaten. We vervolgden onze wandelroute via de dijk naast de Kleine Nete. Een verlaten bunker bezijden de weg was heel even het onderwerp van gesprek.

Via het Havenpad, een lokale wandelroute van 3,3 km, trokken we verder richting jachthaven, ter hoogte van het fietsknooppunt 88. Aldaar aangekomen verlieten we de dijk en daalden af naar de toegangsweg tot de jachthaven, om vervolgens de drukke Oostmalsesteenweg te bereiken. Deze weg werd gedwarst, waarna het verder ging via het spoorwegfietspad Lier-Broechem, een smal asfaltpad dat we zouden volgen tot net voor de ring omheen Lier. Voortaan kregen we een hele tijd onderweg de aanduidingen te zien dat we het traject volgden van het 4-Kerkenpad, een wandelroute van 25,4 en 13 km. Ter hoogte van de ring ging het rechtsaf en volgden nu gedurende geruime tijd enkele landelijke wegen. We trokken dus tussen de akkers en weilanden door. Later volgde zelfs over ongeveer 800 m een veldweg van de ene boerderij naar de andere. De veldweg mondde uit ter hoogte van de Hondstraat en bevonden we ons in Ranst. Hier zouden we op zowat 300 m buiten het parcours een café aantreffen, met name de 4 Gemeenten. Vol goede moed ging het dus even via een ommetje daarheen, echter bleek dat het café niet langer meer bestond en werd vervangen door een moderne winkel. Terug dan maar naar het aangegeven traject, doch onderweg daarheen maakten we even een tussenstop ter hoogte van een bruggetje teneinde even te denken aan de inwendige mens.

Gezeten in het gras en voorzien van een stralend zonnetje smaakten de sandwiches overheerlijk. Korte tijd later kwamen we terug in beweging en vervolgden onze weg in de Hondstraat, hierbij een gedeelte volgend van de Boomgaardroute (30 km) en het Hagenbroekpad (8,6 km). Na de Hondstraat volgde de onverharde Grotehoeveweg en zo belandden we in Vremde. Uiteindelijk bereikten we de drukke Broechemsesteenweg, welke we naar links volgden tot aan het volgende kruispunt. Daar bemerkten we het bordje van de Pallieterland Route, een traject voor gemotoriseerd verkeer. Via een woonstraat bereikten we even verder het kerkje van Millegem. Volgens de wandelgids leek dit een uniek plekje voor een picknick, we voegden dan ook de daad bij het woord en genoten van een aangename en zonnige pauze op een bankje voor de kerk. Ongeveer anderhalve kilometer verder bevond zich het centrum van Ranst en daar ging het vervolgens heen via enkele woonstraten. Bij het bereiken van het centrum troffen we links van de weg een horecazaak aan met buitenterras, ’t Klooster genaamd, tijd vonden we zelf om over te gaan tot het nuttigen van een kopje koffie.

Na de beentjes een beetje te hebben laten rusten, dienden we noodgedwongen onze wandeling te vervolgen, het was immers nog een heel eindje stappen. Gekomen ter hoogte van de kerk van Ranst, pikten we opnieuw de draad op en bevonden ons derhalve terug op het traject van de GR12, we zouden dus de wit-rode markeringen volgen tot aan het station van Kessel, plaats waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We wandelden doorheen enkele woonstraten, een pad tussen hagen om nadien opnieuw doorheen een stukje bos te wandelen. Zo kwamen we uit aan de rand van een enorm golfterrein. Ons traject verliep over een pad tussen paaltjes over het terrein zelf. Links bemerkten we het kasteel Bossensteen. Wat verder ging het linksaf doorheen de oude kasteeldreef tot aan de openbare weg. Een kerkwegel aan de overzijde leidde ons verder naar de kerk van Broechem. We bemerkten de aanduidingen van het Jules Persijnpad (7 km) en de Czaganiroute (3,5 of 4,2 km). In het centrum van het dorp konden we nog even voor het laatst onze dorst lessen in café De Kastelein.

Na deze laatste pauze vervolgden we onze wandeling. Vrij vlug verlieten we de bebouwde kom en wisselden het asfalt voor enkele veldwegen, waarbij we belandden tussen de in bloei staande boomgaarden. Enkele graspaden waren een welkome afwisseling. Stilaan zagen we in de verte de kerktoren van Emblem, welke we korte tijd nadien van dichtbij konden bekijken. De tocht bracht ons langsheen het oude gemeentehuis en vervolgens tot aan de Kesselsesteenweg, welke we naar links volgden over het Netekanaal en de Kleine Nete. Hier had men de kans om de route in te korten, door de weg verder rechtdoor te volgen. We namen echter een links gelegen fiets- en wandelpad langsheen de Kleine Nete en volgden dit over zowat 700 m. De GR-tekens volgend verlieten we de dijk en enkele straten verder, bereikten we het Provinciaal Domein Kesselse Heide. Via een veerooster konden we het gebied betreden en kregen een waardige afsluiter van deze dagtocht. Vrij vlug verlieten we dit gebied en bereikten opnieuw de openbare weg.

Uiteindelijk bereikten we later een spoorlijn, welke we aan de overzijde naar rechts volgden. Een pad dat alsmaar smaller werd, bracht ons tenslotte tot aan de vestinggracht van het Fort van Kessel. Een laatste bezienswaardigheid op deze wandeling. Het ging vervolgens via de toepasselijke Fortstraat stilaan terug richting station van Kessel, alwaar we ’s ochtends de wandeling hadden aangevangen. Tot slot nog wat cijfergegevens: deze dagtocht was goed voor 29,87 km, 1886 cal en 37730 stappen in een tijd van 6.37.27. Moe maar voldaan kozen we vervolgens al rijdend de richting van onze thuishaven.”

213: Lier, Zaterdag 08 januari 2011, 25,7 km. (4307,316 km.)

De eerste tocht van een nieuw wandelseizoen, werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 8/1/2011 – 2500 Lier (Antwerpen), Lispertocht, 5-10-15-20-25 km. WSV De Dauwstappers VZW. Start: Zaal De Lispenaar. Wandeling door het groen van Lier, Kesselse Heide en Fort.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond het relaas met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:26 uur.

“Vandaag trokken we voor de eerste maal dit jaar onze wandelschoenen aan en begonnen op die manier aan het wandelseizoen 2011. Onze eerste tocht van dit nieuwe jaar, bracht ons naar Lier. Aldaar werd door de WSV De Dauwstappers uit Edegem, de Lispertocht georganiseerd. De startplaats bevond zich in zaal De Lispenaar, tegenover het stadion van SK Lierse. We vonden er dan ook parkeergelegenheid in overvloed op de parking van de club. Aan de overzijde van de weg, konden we vervolgens terecht voor de inschrijving en ter versterking van de inwendige mens. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 10, 15, 20 of 25 km. We kozen voor de afstand van 25 km, bestaande uit een kleine lus van iets meer dan 5 km en een grote lus van iets meer dan 20 km. Op die manier zouden we een totale afstand afleggen volgens de inrichters van 25,7 km. Na een hapje en een drankje waren we klaar voor de kleine lus van 5,2 km.

Na de start, verlieten we via een drukke steenweg, de bebouwde kom en volgden een smal geasfalteerd paadje, in de richting van de Nete. We volgden op die manier een eerste wandelroute van de dag, met name het Havenpad. Dit enigszins kronkelend paadje, bood ons een eerste stukje verwilderde natuur om te bekijken en vervolgens de nogal snel stromende Nete. We gingen onder de spoorweg door, om deze over korte afstand te volgen. Hierna volgde de eerste splitsing van de dag, waar we bij een eerste passage rechts dienden aan te houden, net zoals de deelnemers aan de 15 en de 5 km. Hier volgden we over korte afstand de Diamantroute, een fietstraject van 30 km, alsook de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Later tijdens de wandeling, zouden we nog vaak deze route gedeeltelijk volgen. De omloop van de 5 km liet ons wandelen langsheen enkele restaurants uit de vermoedelijk duurdere prijsklasse, gelet op de aard van de bouwwerken. Voortdurend hoorden we het geluid van opstijgende vliegtuigen, die laag boven onze hoofden het luchtruim kozen. Ondertussen zagen we heel in de verte de kerk van de stad Lier verschijnen. Het verloop van het wandelparcours, leidde ons langzaam die richting uit. Wat later bereikten we opnieuw een waterloop, waar we juist na het overschrijden ervan, rechts het jaagpad volgden. Hier opnieuw enkele wandel- en fietsomlopen, met name de Arkelroute van 42 km en het Nazarethpad. We volgden het jaagpad verder, waarbij we stilaan terug in de richting wandelden van de bebouwde kom van Lier. Even later bereikten we de Leuvensepoort en aldaar, sloegen we rechtsaf, om de andere oever te volgen. Op die manier volgden we even later het Timmermanspad (5 km), een pad dat ons liet kennismaken met het Groot Spui. Een prachtig gerestaureerd gebouw, dat vroeger dienst deed als sluis. Ter hoogte van dit bouwwerk troffen we eveneens een GR-paal aan, welke de beide richtingen aangaf met betrekking tot de GR12, zijnde Amsterdam – Parijs. Net zoals de GR doorheen het Groot Spui verliep, zo vervolgden wij ook onze weg. Ondertussen zagen we links van ons de kerk van Lier en meteen was het duidelijk dat we niet deze richting zouden uitgaan. We vervolgden verder het verloop van het rechts van ons gelegen water, stilaan terug in de richting van het stadion van Lierse. Korte tijd later, na een korte passage langsheen een van de invalswegen naar de stad, bereikten we opnieuw de startzaal. Meteen zaten de eerste 5,2 km erop.

Na een korte pauze, begonnen we aan de grote lus van 20 km. We volgden in het begin daarvan dezelfde weg, tot we opnieuw de splitsing bereikten waar we reeds eerder op de dag waren langs gekomen. Ditmaal ging het naar links, dezelfde weg die diende te worden gevolgd door de wandelaars aan de 10 of 20 km en bij een tweede passage voor de 15 en 25 km. We volgden hierbij opnieuw het traject van de LF5 Vlaanderen Fietsroute en het verloop van de GR12. We staken opnieuw het water over, via de spoorwegbrug. De wind wakkerde fel aan en af en toe leek het eerder op een stormachtige dag. Bomen bogen zich onder het geweld van de wind en hier en daar bemerkten we een exemplaar dat was afgeknakt. Voorbij de brug volgden we een rustige landelijke weg, langsheen enkele in de bomen opgehangen kapelletjes. Even verder ging het een rechts gelegen zijstraat in en die ging over in een onverhard pad. Aldus bereikten we een eerste stukje bos. Hier konden we opnieuw even wandelen over paadjes, bedekt met afgevallen bladeren. De laatste restjes sneeuw waren af en toe nog zichtbaar. De paadjes en de stukjes landelijke weg, brachten ons even later in het natuurgebied de Steenbeemden. Hier kregen we zicht op hoe de natuur zichzelf in stand tracht te houden. Afgevallen bomen die toch nog hun nut bewijzen in dit biotoop. Bij het verlaten van een van de talrijke groenzones, bevonden we ons plotseling op het grondgebied van Kessel (Nijlen). Na nog een stukje bos te zijn doorgetrokken, bereikten we de openbare weg, welke ons bracht naar de bebouwde kom van deze gemeente. Ter hoogte van het eerste drukke kruispunt, vervolgden de wandelaars aan de 10 en 15 km hun tocht rechtdoor, terwijl wijzelf, samen met de deelnemers aan de 20 km, rechts aanhielden en wandelden in de richting van de spoorlijn. Eenmaal de overweg bereikt, hadden we een volgende controle in café ’t Stationnetje. We hadden ondertussen 9,7 km afgelegd en waren toe aan een hapje en een drankje. De stempelcontrole gebeurde hier middels zelfbediening.

We volgden de spoorlijn naar rechts tot aan een volgende overweg. Even verder bereikten we het aldaar gelegen Fort van Kessel. Jammer genoeg gesloten tijdens de wintermaanden, maar tijdens de zomer gratis te bezoeken op aanvraag, zo meldden ons de infoborden ter zake. Toch konden we even van nabij de ingang van dit voormalig militair bouwwerk bekijken. Blijkbaar waren enkele vrijwilligers bezig met de grote schoonmaak in een van de gangen. Na deze bezienswaardigheid, volgden we het Fortpad, welke omheen de omwalling verloopt. Blijkbaar zijn er 14983 stappen noodzakelijk om het gehele traject af te leggen. Wij beperkten ons echter tot een kort gedeelte omheen het fort, waarna we de omwalling verlieten via een rechts gelegen pad. We bereikten een asfaltwegje dat aldaar aansluiting gaf en zodoende wandelden we verder richting Hoogbos. Hier volgden we een bredere weg, welke leidde naar het Provinciaal Groendomein Kesselse Heide. Na een gevaarlijke weg te hebben gedwarst, betraden we dit prachtige natuurgebied. Meteen kregen we een zanderige ondergrond en veranderde de beplanting. Enkele zandduinen konden worden bekeken. Hier kregen we zowaar een zomers gevoel, toen de zon zich even liet zien, zij het eerder beperkt in tijdsduur. Dat het Heidepad niet mocht ontbreken in zo een omgeving, dat konden we even later ervaren. Na enkele zandwegen te hebben betreden, bereikten we later opnieuw de reeds bekende Nete. Ditmaal klommen we even hogerop om het jaagpad te bereiken. Het ging ditmaal linksaf en zo volgden we de meanders van deze rivier. Geruime tijd later, maar bovendien tal van bochten verder, bereikten we het lokaal van de Sasvrienden, een plaatselijke vissersclub. Hier hadden we de laatste controle van de dag na ondertussen 17,4 km te hebben afgelegd. Restte ons nog een laatste stukje wandelweg van 8,3 km tot aan het stadion van Lierse.

Na deze laatste halte, ging het over de brug, richting centrum van Emblem (Ranst). Amper opnieuw vertrokken begon het te regenen, waardoor we genoodzaakt waren om poncho en paraplu boven te halen. Niet altijd eenvoudig aan te trekken bij hevige wind. We kregen opnieuw een landelijke weg aangeboden, welke verliep tussen tal van boomgaarden. Gemakkelijk te begrijpen dat we dan ook een gedeelte volgden van de 30 km lange Boomgaardroute. Onderweg splitste zich nogmaals het traject van de 10/15 en 20/25 km. We namen nog even een kijkje in een Maria kapel welke we onderweg zagen om vervolgens verder het gevecht aan te gaan met de regen, maar vooral met de wind. Beide factoren bemoeilijkten het nemen van foto’s onderweg en zodoende bleek er niet veel anders over dan moedig verder te stappen, ondanks de minder gunstige weersomstandigheden. Uiteindelijk bereikten we een aangelegd fietspad, dat vrijwel in rechte lijn verliep, richting Lier. Zo konden we dan toch nog min of meer droog de eindstreep bereiken in de Voetbalstraat, waar de startzaal was gelegen. Daar konden we bemerken dat omstreeks 14 uur reeds 503 wandelaars waren geteld. We konden vandaag een niet onaardige wandeling beleven, de eerste van het nieuwe jaar en zo zijn we begonnen aan een hopelijk goed gevuld wandeljaar 2011.”

We sluiten af met een blik in de respectieve wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Rustige wandeling door het groene Lier. Via Kessel en Emblem. Regen! Het historische ontbrak hier! J: Tocht doorheen Lier en omgeving. Het Fort van Kessel, de Nete, de Kesselse Heide, Emblem enz. Een mooi begin van het nieuwe wandeljaar.’