533: Kessel, Zondag 21 januari 2018, 27,058 km. (10.549,76 km.)

“Wat volgt is een kort relaas met betrekking tot een georganiseerde wandeltocht waaraan we deelnamen enkele jaren terug. De wandeling vond plaats in Kessel en werd ingericht door een lokale wandelclub, ‘De Kleitrappers vzw’ en vond plaats onder de naam Winterheidetocht. De startplaats was gesitueerd in de Basisschool Bisterveld, gelegen in de Nieuwstraat 26. Ter plaatse kon worden gekozen uit de volgende te wandelen afstanden: 4 – 7 – 14 – 20 of 25 km. We opteerden toen voor de langste afstand. Vooraf maakten we via bus en trein de verplaatsing naar het station van Kessel, waarna ons een korte aanlooproute wachtte naar de eigenlijke plaats van vertrek. Na de nodige formaliteiten te hebben vervuld inzake inschrijving en vanzelfsprekend een hapje en een koffie te hebben genuttigd, konden we omstreeks 10:00 uur de wandeling aanvatten.

Bij het verlaten van de school, ging onze tocht vrijwel dadelijk richting Fort van Kessel, om er vooreerst een eindje te wandelen omheen de slotgracht en vervolgens het eigenlijke fort voorbij te wandelen. Genietend van de natuur, jammer genoeg gehuld in een grijs wolkendek, vorderden we gestaag verder naar een eerste controlepunt in de Basisschool De Zevensprong te Nijlen. We konden er omstreeks 11:55 uur genieten van een verdiende warme kom soep. De inwendige mens wat aangesterkt konden even later opnieuw op weg en verkenden we een gedeelte van de Kesselse Heide, bij het begin nog wat gehuld in ochtendmist, doch wat later blakend in het zonlicht. Zowat eind januari naderend, konden we toch hier en daar wat sporen aantreffen, dat de lente niet lang meer op zich laat wachten. We betraden er een stukje van de Diamantroute, volgden wat verderop een eindje het jaagpad langs de Nete. Zelfs een lokaal wandelpad mocht niet ontbreken, vermits het Nijlenbeekpad van 7,7 km, eveneens even werd verkend.

Stilaan konden we wat later nogmaals een korte wandelpauze inlassen omstreeks 14:00 uur en dit opnieuw in de refter van de Basisschool De Zevensprong. De laatste pauze eenmaal achter de rug, begaven we ons op de terugweg richting Basisschool Bisterveld en dat dankzij een mooie afsluiter doorheen het natuurreservaat Het Goor, dat deel uitmaakt van de Kleine Netevallei.Al bij al een geslaagde wintertocht, die we eindigden omstreeks 16:25 uur. Terug op de startplaats genoten we nog even van een afsluitend frisdrankje, aangezien we nog even dienden te wachten, alvorens we de weg naar het station konden aanvangen, voor de terugreis naar Mechelen.”

293: Kessel, Zaterdag 12 april 2014, 29,87 km. (5900,229 km.)

“Enigszins gehinderd omwille van de ochtendmist, trokken we vandaag richting Kessel, startpunt van een wandeling, beschreven in de ‘Dagstappergids Antwerpen’. Deze tocht had volgens dit boekje een lengte van 26,1 km, waarbij een verkorting mogelijk was tot 22 km. Omwille van enkele omzwervingen tijdens deze dagtocht, eindigden we op een totaal afgelegde afstand van 29,87 km, althans volgens onze stappenteller. De komende weken zal blijken of we onze staplengte van 79 cm nog dienen aan te passen. Maar goed, eenmaal de startplaats bereikt, konden we ons voertuig kwijt op de parking aan het station van Kessel. Even later waren we voorzien van de wandelschoenen en konden we op weg. We lieten het station van Kessel achter ons en wandelden in de richting van de kerk, hierbij meteen gegidst door de rood-witte markeringen van de GR12 (Amsterdam – Parijs). Via de links gelegen Torenvenstraat ging het naar de Vredestraat. Hier zouden we het Vredehof kunnen bekijken, een met tulpen aangelegde tuin, doch op de dag van vandaag een gesloten toegangshek met erachter een verwilderd landschap. Hier en daar een sporadische tulp welke het onkruid wist te weerstaan.

Dan maar de weg vervolgd. Twee straten verder volgden we een pad naar links en betraden een stukje bosgebied. Korte tijd later bereikten we een afgesloten stukje natuurgebied, zodat ons geen andere mogelijkheid restte, dan over de draad en de klappoortjes te kruipen, teneinde het juiste pad te behouden. Aan de overzijde konden we evenwel onze weg vervolgen via een slingerend pad doorheen het bos. Heel even werd het bospad onderbroken door een stukje asfalt, doch vrijwel onmiddellijk konden we aan de overkant van de weg het natuurgebied ‘Steenbeemden’ betreden. Een breed grindpad konden we verder bewandelen, dat wat verderop versmalde tot een paadje. Zo bereikten we korte tijd nadien de Netedijk. Via enkele trappen bereikten we het hoger gelegen jaagpad, dat we naar links dienden te volgen. Hier werden we af en toe ingehaald door groepjes fietsers. Enkele honderden meters verder ging de Kleine Nete onder het Netekanaal door en dienden we links aan te houden. Een rustbankje met uitzicht op het kanaal, leek een geschikte plaats om een hapje te eten. Op de vuilbak naast de bank bemerkten we de aanduidingen van de LF 5 Vlaanderen Fietsroute.

Na dit zalige oponthoud vervolgden we onze weg langsheen het Netekanaal, om zowat 500 m verder een links gelegen graspad te volgen. We bereikten enkele woonhuizen, om opnieuw de openbare weg te bereiken ter hoogte van de Beatrijslaan. We bewandelden op die manier een stukje van het traject van de Diamantroute, een fietstraject van 30 km. Via deze straat ging het richting spoorweg, teneinde via de spoorwegbrug het Netekanaal over te steken. Aan de overzijde van het kanaal ging het nadien onder de spoorweg door en kwamen we aan de ingang van de taverne ’t Oud Lier. Gezien ondertussen de zon was verschenen, leek het een ideaal moment om op het grasveld plaats te nemen aan een tafeltje en de koffie te laten smaken. Blijkbaar waren we niet de enige wandelaars en fietsers die hier even kwamen verpozen. Na de koffiepauze wandelden we langsheen de spoorweg verder, om vervolgens via een voetgangersbrug ernaast, de Kleine Nete over te steken. Aan de overzijde maakten we een bocht van 180° en gingen vervolgens onder de brug door, om op die manier het traject van de GR12 te verlaten. We vervolgden onze wandelroute via de dijk naast de Kleine Nete. Een verlaten bunker bezijden de weg was heel even het onderwerp van gesprek.

Via het Havenpad, een lokale wandelroute van 3,3 km, trokken we verder richting jachthaven, ter hoogte van het fietsknooppunt 88. Aldaar aangekomen verlieten we de dijk en daalden af naar de toegangsweg tot de jachthaven, om vervolgens de drukke Oostmalsesteenweg te bereiken. Deze weg werd gedwarst, waarna het verder ging via het spoorwegfietspad Lier-Broechem, een smal asfaltpad dat we zouden volgen tot net voor de ring omheen Lier. Voortaan kregen we een hele tijd onderweg de aanduidingen te zien dat we het traject volgden van het 4-Kerkenpad, een wandelroute van 25,4 en 13 km. Ter hoogte van de ring ging het rechtsaf en volgden nu gedurende geruime tijd enkele landelijke wegen. We trokken dus tussen de akkers en weilanden door. Later volgde zelfs over ongeveer 800 m een veldweg van de ene boerderij naar de andere. De veldweg mondde uit ter hoogte van de Hondstraat en bevonden we ons in Ranst. Hier zouden we op zowat 300 m buiten het parcours een café aantreffen, met name de 4 Gemeenten. Vol goede moed ging het dus even via een ommetje daarheen, echter bleek dat het café niet langer meer bestond en werd vervangen door een moderne winkel. Terug dan maar naar het aangegeven traject, doch onderweg daarheen maakten we even een tussenstop ter hoogte van een bruggetje teneinde even te denken aan de inwendige mens.

Gezeten in het gras en voorzien van een stralend zonnetje smaakten de sandwiches overheerlijk. Korte tijd later kwamen we terug in beweging en vervolgden onze weg in de Hondstraat, hierbij een gedeelte volgend van de Boomgaardroute (30 km) en het Hagenbroekpad (8,6 km). Na de Hondstraat volgde de onverharde Grotehoeveweg en zo belandden we in Vremde. Uiteindelijk bereikten we de drukke Broechemsesteenweg, welke we naar links volgden tot aan het volgende kruispunt. Daar bemerkten we het bordje van de Pallieterland Route, een traject voor gemotoriseerd verkeer. Via een woonstraat bereikten we even verder het kerkje van Millegem. Volgens de wandelgids leek dit een uniek plekje voor een picknick, we voegden dan ook de daad bij het woord en genoten van een aangename en zonnige pauze op een bankje voor de kerk. Ongeveer anderhalve kilometer verder bevond zich het centrum van Ranst en daar ging het vervolgens heen via enkele woonstraten. Bij het bereiken van het centrum troffen we links van de weg een horecazaak aan met buitenterras, ’t Klooster genaamd, tijd vonden we zelf om over te gaan tot het nuttigen van een kopje koffie.

Na de beentjes een beetje te hebben laten rusten, dienden we noodgedwongen onze wandeling te vervolgen, het was immers nog een heel eindje stappen. Gekomen ter hoogte van de kerk van Ranst, pikten we opnieuw de draad op en bevonden ons derhalve terug op het traject van de GR12, we zouden dus de wit-rode markeringen volgen tot aan het station van Kessel, plaats waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We wandelden doorheen enkele woonstraten, een pad tussen hagen om nadien opnieuw doorheen een stukje bos te wandelen. Zo kwamen we uit aan de rand van een enorm golfterrein. Ons traject verliep over een pad tussen paaltjes over het terrein zelf. Links bemerkten we het kasteel Bossensteen. Wat verder ging het linksaf doorheen de oude kasteeldreef tot aan de openbare weg. Een kerkwegel aan de overzijde leidde ons verder naar de kerk van Broechem. We bemerkten de aanduidingen van het Jules Persijnpad (7 km) en de Czaganiroute (3,5 of 4,2 km). In het centrum van het dorp konden we nog even voor het laatst onze dorst lessen in café De Kastelein.

Na deze laatste pauze vervolgden we onze wandeling. Vrij vlug verlieten we de bebouwde kom en wisselden het asfalt voor enkele veldwegen, waarbij we belandden tussen de in bloei staande boomgaarden. Enkele graspaden waren een welkome afwisseling. Stilaan zagen we in de verte de kerktoren van Emblem, welke we korte tijd nadien van dichtbij konden bekijken. De tocht bracht ons langsheen het oude gemeentehuis en vervolgens tot aan de Kesselsesteenweg, welke we naar links volgden over het Netekanaal en de Kleine Nete. Hier had men de kans om de route in te korten, door de weg verder rechtdoor te volgen. We namen echter een links gelegen fiets- en wandelpad langsheen de Kleine Nete en volgden dit over zowat 700 m. De GR-tekens volgend verlieten we de dijk en enkele straten verder, bereikten we het Provinciaal Domein Kesselse Heide. Via een veerooster konden we het gebied betreden en kregen een waardige afsluiter van deze dagtocht. Vrij vlug verlieten we dit gebied en bereikten opnieuw de openbare weg.

Uiteindelijk bereikten we later een spoorlijn, welke we aan de overzijde naar rechts volgden. Een pad dat alsmaar smaller werd, bracht ons tenslotte tot aan de vestinggracht van het Fort van Kessel. Een laatste bezienswaardigheid op deze wandeling. Het ging vervolgens via de toepasselijke Fortstraat stilaan terug richting station van Kessel, alwaar we ’s ochtends de wandeling hadden aangevangen. Tot slot nog wat cijfergegevens: deze dagtocht was goed voor 29,87 km, 1886 cal en 37730 stappen in een tijd van 6.37.27. Moe maar voldaan kozen we vervolgens al rijdend de richting van onze thuishaven.”