304: Steenbrugge, Zaterdag 02 augustus 2014, 26,766 km. (6176,663 km.)

“Het relaas met betrekking tot onze belevenissen, tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Steenbrugge. Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2, met als titel: ‘O! ’t Ruisen van het ranke riet!.. komt langs en hoort en ziet’. Tijdens het verloop van deze tocht zou een gedeelte worden gevolgd van de GR129 en de Streek-GR Uilenspiegel. De aanbevolen vertrekplaats situeerde zich ter hoogte van de Sint-Pietersabdij te Steenbrugge. De totale wandelafstand bedroeg 25,5 km, doch kon onderweg worden verkort tot 20,5 km. Na een verplaatsing per auto, konden we het voertuig kwijt op de parking links van de ophaalbrug aan de abdij, teneinde even later van start te gaan. Rechts van de Sint-Pietersabdij, troffen we de wit-rode tekens aan van de GR129, welke ons vrijwel onmiddellijk de richting gaven van een oude spoorwegbedding, de vroegere lijn 58 tussen Gent en Brugge. We dwarsten een weg en volgden de bedding tot aan het bos, waar het groteroutepad naar links draaide en het bos inging. Een aangenaam te bewandelen pad liet ons gaan voorbij het Sint-Lucasziekenhuis, waar we de Mazelbeek en het Sint-Trudoledeke overstaken. Ondertussen volgden we een deel van een lokale wandelroute, het Meersen Wandelpad. Even verder echter dienden we afscheid te nemen van de wit-rode tekens van de GR129.

We bleven voorlopig nog even de oude spoorwegbedding volgen en staken de N337 over, terwijl we ondertussen het gezelschap hadden verkregen van de Beverhoutsroute (38 km). In de nabijheid troffen we het geopende café Wegwijzer aan, tijd om even te pauzeren en te genieten van een kopje koffie. Na deze wandelpauze vervolgden we onze wandeltocht. Iets voorbij een eerste kruispunt op de oude bedding, verlieten we deze naar links via een fietspad, aangeduid als Fietsroute 5, dat ons even later liet gaan op de Gemeneweideweg Zuid. Op korte afstand daar vandaan betraden we het natuurgebied Gemene Weidebeek. Geruime tijd wandelden we aldaar naast een beek, over de beek, opnieuw naast de beek, eerst links dan weer rechts, om vervolgens doorheen een bosje te stappen. Na wat draaien en keren door het bos, kwamen we aan de uitgang ter hoogte van de weg. Aan de overzijde gingen we verder via een kasseiweg, de Rijkeveldestraat om ter hoogte van een bocht naar rechts, links opnieuw de oude spoorwegbedding op te gaan. Zowat 300 m verder verlieten we alweer de bedding om rechts een dreef in te stappen, om zo het natuurreservaat de Schobbejakshoogte te betreden. We bemerkten er de aanduidingen inzake het Ryckevelde Wandelpad.

Langsheen de rand van het bos stappend, ging het even verder ter hoogte van een andere dreef met slagboom linksaf. Op die manier passeerden we het brandbestrijdingscentrum, om nadien er naar rechts verder te stappen. De bosweg boog uiteindelijk naar links richting kasteel Ryckevelde. We gingen omheen het kasteel tot aan de toegangsdreef, dwarsten beide toegangswegen om dan de eerste rood-gele tekens aan te treffen van de Streek-GR Uilenspiegel, waarvan we de volgende 7,5 km het traject zouden bewandelen. Deze route liet ons vooreerst voorbij een Mariabeeld gaan, om dan links verder te gaan tot aan de Meersbeek. Een tijdje volgden we het verloop van de beek om aan te komen aan een kasseiweg, welke we naar links dienden op te gaan. Wat verder ging het nogmaals naar links via een andere kasseiweg Ten Torre, dat leidde langsheen de rand van een bosje en voorbij de hoeve Ter Leiden. Een 300-tal m verder kozen we een mooie dreef rechts om door te wandelen. Na enkele malen te zijn veranderd van wandelrichting arriveerden we tenslotte aan de vakantiehoeve De Bergvallei.

De Streek-GR volgend, wandelden we naar links, licht klimmend tot aan een bosje, waar we andermaal links draaiden. We klommen nog wat hogerop tot aan de Egyptestraat die we naar rechts dienden in te gaan. We staken vervolgens de weg Sijsele-Oedelem over en bereikten verderop de Zangberghoeve. Daar aangekomen namen we even de tijd om te genieten van een drankje in de Zandberghoeve. Een korte pauze later zetten we onze wandeltocht verder naar rechts, voorbij de poort en even later voorbij de Bergbeek. Via een lange dreef ging het vooreerst in dalende zin, om nadien terug te klimmen tot aan een verharde weg. Hier verlieten we de Streek-GR Uilenspiegel welke een andere richting uitging. We sloegen rechtsaf om even verder opnieuw de weg Sijsele-Oedelem over te steken en de Bergstraat in te gaan. Eenmaal over het hoogste punt kwamen we aan een hoeve, tevens splitsing, waar we ditmaal naar links wandelden. We gingen in dalende zin, om dan een rechts gelegen veldweg tussen populieren in te wandelen. Aldaar bevonden we ons op de plaatselijke Oedelemberg Wandelroute. Verder afdalend tot aan een T-splitsing, dienden we vervolgens de rechterweg op te gaan om dan de N327 over te steken. Via een fietsdoorgang betraden we de erachter gelegen wijk. Daar konden we nog even wat energie opslaan in Pat’s Coffee. We bevonden ons inmiddels in de Beverhoutsveldstraat.

Aan de overzijde van de straat namen we vervolgens een afslag ‘Hof Ter Praet’, om even later, na een rechts-links beweging, het Rijkevelde Ruiterpad in te gaan. Langsheen een mooie rietkraag stapten we verder langs het voormalige tracé van de oude stoomtram naar Knesselare. De weg boog licht naar links, om dan opnieuw aansluiting te vinden met de GR129. Over zowat 700 m volgden we nu de wit-rode markeringen naar links, door middel van een veldweg langs het Sint-Trudoledeke, om halverwege naar rechts een zeer modderig pad te volgen tot aan de Hoofdsloot. Daar gingen we via een veldweg naar rechts en namen er afscheid van de GR129. We trokken zo door de Assebroekse Meersen en hadden in de verte zicht op de kerk van Assebroek. Voorbij de Hoofdsloot ging het linksaf, waar we nogmaals konden genieten van het plaatselijke Meersen Wandelpad. We passeerden nog een klein bosje en dan ging het rechtsaf. Via een hekje betraden we een pad tussen weiden die we nadien verlieten langs een tweede hekje. Volgens lokale info ging het hier over de Chartreuzenmeersen. Tal van kleine bosjes, de Steenbrugse Bosjes, gingen aan het oog voorbij. Eenmaal het laatste bosje voorbij, leidde een veldweg rechts ons terug naar de voormalige spoorwegbedding, welke we vroeger op de dag reeds hadden betreden.

We kwamen terug op de plaats van vroeger op de dag en gingen nu in tegengestelde richting naar de plaats van vertrek van de wandeling. Een halve kilometer later kwam een einde aan deze mooie en vooral zonnige wandeldag. We bereikten opnieuw de parking aan de Sint-Pietersabdij na 35688 stappen en 26,766 km wandelen. Met een voldaan gevoel konden we beginnen aan de terugreis.”

287: Brugge, Zaterdag 08 maart 2014, 17,5 km. (5766,079 km.)

“Hierna volgt het relaas van onze belevenissen tijdens een wandeltocht, beschreven in de handige wandelgids ‘Stationsstapper’. Een reeks ‘Groene Haltewandelingen van station naar station langs Grote Routepaden’. We volgden dan ook het traject van de eerste daarin beschreven tocht, met name een wandeling van Brugge naar Beernem, goed voor 17,5 km. De weergoden hadden voor die dag prachtig lenteweer beloofd, we namen dan ook de wandelschoenen onder de arm en trokken deze ochtend richting Beernem. Daar aangekomen, parkeerden we ons vehikel ter hoogte van het station en spoorden verder naar Brugge. Daar ging immers de wandeling van start. Eenmaal in het station van Brugge aangekomen, namen we de uitgang richting centrum en bevonden ons op het stationsplein. Een zitbankje nodigde alvast uit een beetje mondvoorraad in te nemen en vrijwel tezelfdertijd al een beetje te genieten van het ochtendzonnetje. Op de lantaarnpalen kregen we de wit-rode aanduidingen van de GR5A (Wandelronde van Vlaanderen), De Panne – Antwerpen. We wandelden vervolgens over het plein, staken de ringweg over en sloegen rechtsaf, de Begijnevest in.

Deze mooie dreef, nu nog getooid door kale bomen, leidde ons richting brug over het Minnewater. Ter hoogte daarvan bevindt zich de Poertoren, vroeger dienstig als opslagplaats voor buskruit. Heel wat toeristen waren reeds vroeg op pad, wat ter hoogte van het Minnewater zorgde voor heel intensief gebruik van de camera’s. We staken de brug over en vervolgden onze weg via de Katelijnevest. Enkele honderden meters verder bereikten we de Katelijnestraat, alwaar we een wandelboom aantroffen, plaats waar twee Grote Routepaden elkaar kruisten. Hier verlieten we de GR5A en sloegen rechtsaf, teneinde voor de rest van de wandeling de GR129 (Dwars door België) te volgen. We bevonden ons dan ook op het gedeelte Brugge – Ronse. We staken de brug over de Ringvaart over en volgden hierbij een stukje van het traject van de LF 5 Vlaanderen Fietsroute. Net over de brug ging het vrijwel dadelijk naar rechts, langsheen een fietspad dat het verloop volgde van het kanaal naar Gent. Een houten loopbrug liet ons onder de brug van de Ringweg wandelen, zodat we verder konden stappen langsheen het kanaal.

Op het water kregen we aan de overkant zicht op enkele oude schepen, welke lagen aangemeerd. We hadden de zon voor ons, doch een eerder schrale wind liet zich af en toe voelen. We trokken onder een voetgangersbrug door en wandelden vervolgens evenwijdig met de drukke Baron Ruzettelaan. Een kleine kilometer verder, ter hoogte van een parking van een Delhaize supermarkt, verlieten we het fietspad langs het kanaal naar links, staken de parking en vervolgens de Baron Ruzettelaan over en bevonden ons ter hoogte van de kerk van de St.-Pietersabdij. Het ging even naar rechts, om vervolgens een links gelegen wandelpad te volgen. Hier volgden we de oude spoorwegbedding van de vroegere Lijn 58 Brugge – Eeklo, waarvan vandaag nog slechts een klein stukje wordt gebruikt als museumspoorlijn tussen Maldegem en Eeklo. Langsheen deze oude spoorwegbedding troffen we vrij vlug enkele zitbanken aan, tijd om in het zonnetje een hapje te eten. Heel wat fietsers reden af en aan langsheen dit rustige wandeltraject. Na een korte pauze vervolgden we onze wandeling.

Het ging doorheen een stukje bos, waarvan de meeste bomen letterlijk in het water stonden en vervolgens langs de achterzijde van het nieuw gebouwde St. Lucasziekenhuis. Daar troffen we de wandelbordjes aan, dat we ons bevonden op het Meersen Wandelpad. We staken de Mazelbeek en het St.-Trudoledeke over en volgden nog steeds de oude bedding, tot aan het kasteel Bergskes. Daar verlieten we dit rustige wandelpad en volgden een schuin rechts gelegen veldweg.  Stilaan naderden we op die manier de dorpskern van Ver-Assebroek, na vooreerst doorheen een nieuwbouwwijk te zijn gewandeld. Niet ver van de kerk vandaan, konden we even gezellig verpozen op het terras van café ’t Leenhof met een lekker kopje koffie en de zon in vol ornaat aanwezig. Even later trokken we opnieuw op weg en verlieten de dorpskom van Ver-Assebroek, om via een verharde veldweg, de Assebroekse Meersen op te zoeken. Aanvankelijk via een gemakkelijk begaanbaar pad, kregen we kort daarna een wel erg modderige passage voor de voeten, in zoverre, dat we het riet bezijden het pad dienden op te zoeken, teneinde droge voeten te houden. Gelukkig lukte dat vrijwel goed, zodat we even later een picknickplaats vonden, voorzien van tafel en bank.

Tijd alweer om de laatste broodjes naar binnen te werken. Korte tijd later ging het verder richting Bootsdreef, alwaar we het traject volgden van het Beverhoutsveld Wandelpad. Hier hadden we de wind in het nadeel en ging het wat moeizamer voorwaarts. Een volgende dreef, de Langedreef liet ons uiteindelijk uitkomen ter hoogte van de drukke weg Oostkamp – Oedelem, welke we vervolgens dwarsten. We vervolgden onze weg in de Langedreef, vervolgens de Gevaertsdreef om uiteindelijk via enkele veldwegen het kanaal Gent-Brugge te bereiken. Hier ging het linksaf, waarna we zowat 50 m verder via een klappoortje de ‘Vallei van de Zuidleie’ betraden. Een prachtig stukje natuurgebied, alwaar we ergens halverwege even een badlaken op het gras legden en even een lange pauze namen, gezeten in het zonnetje en met uitzicht op de voorbij varende jachten. Geruime tijd later kwamen we terug in beweging, verlieten even verder dit stukje natuur en volgden terug de openbare weg naast het kanaal.

Op die manier bereikten we Beernem en ging het vervolgens via de brug over het kanaal de Parkstraat in. Even later verlieten we het traject van de GR 129 en volgden we verder rechtdoor onze weg richting station. Alvorens echter de weg aan te vatten naar huis, namen we nog even de tijd om aan een lokale herberg, het terras even te gebruiken om nog een laatste drankje te nuttigen. Even later bereikten we opnieuw de parking van het station van Beernem en ging het via de autosnelweg terug huiswaarts. Het einde van een eerste kennismaking met het fenomeen ‘stappen van station naar station’”.