290: Essen, Zondag 23 maart 2014, 15 km. (5826,179 km.)

“Op deze grijze zondagochtend, ging het vrij vroeg richting Heide in de provincie Antwerpen. Aldaar immers dienden we de trein te nemen tot in Essen, alwaar we een wandeling zouden aanvangen, terug richting Heide. Deze tocht is beschreven in de handige wandelgids ‘Stationsstapper’, met name wandeling N° 6, Essen-Heide, met een afstand van exact 15 km. Aangekomen in Heide, dienden we zowat een half uur te wachten op de komst van de trein, dus maakten we van deze tijd gebruik om een hapje te eten. Tevergeefs werd uitgekeken naar een geopende herberg. Even later konden we de trein op voor een kort ritje richting Essen, via enkele tussenstops. Even later bereikten we Essen en konden we alvorens te vertrekken op wandeltocht, nog even terecht in de broodjeszaak ‘Trapke Op’ voor een kopje koffie. De andere herbergen in de omgeving van het station waren immers gesloten. Nu goed, de wandeling nam een aanvang bij het verlaten van het station van Essen.

Hier ging het rechtsaf, via de brug over de sporen en vervolgens de eerste straat rechts, Hemelrijk. Hier volgden we over korte afstand een aangegeven fietstraject, met name de Heide Route. (57 km) Zowat 500 m verder, ter hoogte van het wandelknooppunt 93, ging het een links gelegen dreef in. Hier bemerkten we de eerste wit-rode markeringen van de GR5 (Noordzee – Rivièra), het Groteroutepad, dat we zouden volgen tot aan het station van Heide. Gemakkelijker eigenlijk bestaat toch niet. Wat verderop wandelden we door een stukje bos, links gelegen, om vervolgens verder een dreef rechts in te slaan. Amper vertrokken, kregen we hier al een eerste flinke hagelbui te verwerken. De bui was dermate hevig, dat we stopten en onder het regenscherm wachtten tot het ergste voorbij was. Weinige ogenblikken later konden we verder op pad en bemerkten dat de dreef hier en daar al herschapen was in een modderpoel. Ondertussen wandelden we voorbij het rechts gelegen karrenmuseum, behorende tot de Kiekenhoeve. Volgens bekomen info is dit de enige nog bewaarde abdijhoeve van Tongerlo.

De Kiekenhove zelf was nog niet geopend, dus dienden we noodgedwongen onze weg te vervolgen. Aan het einde van de dreef ging het dan ook via een kasseiweg naar links, tot aan de drukke weg Essen – Huijbergen. We staken de weg over en wandelden verder doorheen een woonwijk via de Beukendreef en verder de Velodreef. Aldaar vertoevend, kregen we een tweede hagelbui over ons heen. Herhaaldelijk werd dan ook het regenscherm uit de rugzak gehaald. Gekomen aan een stervormige wegkruising, zowat twee km verder, dienden we schuin links een onverhard pad op te gaan. Hier was het kwestie om waterplassen te ontwijken en de best begaanbare stroken uit te kiezen. Een eindje verder gewandeld bereikten we opnieuw de Velodreef, ditmaal onverhard, welke we volgden tot op een kruispunt, alwaar zich een kapelletje bevond en een zitbank. Een ideaal plekje om een broodje te nuttigen en de thermos koffie boven te halen, aangezien ondertussen het zonnetje was verschenen. Terwijl we genoten van een hapje, konden we even de broekspijpen wat laten drogen.

Na deze welgekomen pauze volgden we nog een stukje de Velodreef tot aan de Huybergsebaan. We bevonden ons hier op een gedeelte van het autotraject Voor- en Noorderkempen Route. Eenmaal de drukke weg over, betraden we het grensoverschrijdend natuurpark ‘De Zoom – Kalmthoutse Heide’, getuige daarvan een informatiebord ter plaatse. Het ging nu verder via een onverharde weg, waarbij we enkele bochten naar links en rechts kregen te verwerken, om vervolgens uit te komen ter hoogte van het Stappersven. Onderweg daarheen volgden hagelbui drie en vier elkaar in versneld tempo op. Gelukkig vonden we hier toch enige beschutting door het bos. Gekomen aan het wandelknooppunt 70, ging het vervolgens rechtsaf, richting Verbindingsstraat. Een smal bospad leidde ons verder door een mooi stukje natuur en kregen we af en toe duidelijk zicht op het ven en de heide. Nog heel duidelijk waren hier de sporen te zien van de grote heidebrand in 2011. Heel wat zwart geblakerde bomen en verkoolde vegetatie trokken aan het oog voorbij.

Toen we vervolgens de Verbindingsstraat bereikten, ging het linksaf, om dan zowat 700 m deze asfaltweg te volgen, ondertussen zowel links als rechts de prachtige heide te kunnen aanschouwen. We kwamen vervolgens aan ter hoogte van een bocht naar links, alwaar we via een klappoortje rechts de heide konden betreden. Hier was een variant van de GR5 voorzien, in geval de heide niet toegankelijk zou zijn omwille van brandgevaar. Vandaag echter dienden we deze variant niet te volgen en konden we de heide rechts betreden. Meteen opvallend, hoeveel water er op de paden aanwezig was. We zouden nu gedurende zowat 4,6 km volop kunnen genieten van het begrip heide. Een breed wandelpad leidde ons vervolgens richting duinengebied. Meteen kregen we wat verderop dan ook zand in overvloed voor de voeten. De zon deed ondertussen haar uiterste best om het wandelen zo aangenaam mogelijk te maken. Zowat halverwege het zanderige parcours, troffen we onder enkele sparren een zitbank aan, het moment om de laatste broodjes en koffie te laten smaken. Af en toe ontmoetten we enkele andere wandelaars, eveneens genietend van het prachtige wandelgebied.

Na de picknick ging het nog even verder doorheen de heide, waarna we opnieuw via een klappoortje het gebied dienden te verlaten. We volgden nu een eindje de rand van een links gelegen bos om wat verderop een molensteen aan te treffen, met daarin gebeiteld een citaat van Cicero: ‘Met de natuur als gids onmogelijk te verdwalen’. Zowat 1 km verder bereikten we de Putsesteenweg en verlieten we het natuurpark. Hier vonden we de aanduidingen met betrekking tot de LF 2 Stedenroute en de Grenspark Route (32 km). Aan de overkant van de weg troffen we meteen een oorlogsmonument aan in de vorm van een 90 mm luchtafweerkanon, ter ere van de manschappen die de strijd aanbonden met de V1’s bedoeld voor de haven van Antwerpen. Even verder bevindt zich het natuureducatief centrum ‘De Vroente’. Aldaar gaat ook het Wandelpad van Klein Zwitserland van start. (4,5 km) Vanaf dit centrum vervolgden we rechtdoor onze weg, richting station van Heide, trouwens duidelijk aangegeven met bordjes en voorzien van de nog te volgen afstand. Hier ging het nog even door een mooi stukje natuur, met name de Withoefse heide, ook her en der voorzien van picknicktafels en banken.

Een uitgelezen plek vonden we, om nog even te pauzeren en een snoepje te eten. Nadien bereikten we even verder een woonstraat, welke ons terug liet uitkomen aan het station van Heide. Ondertussen was ’t Centrum er tegenover geopend en konden we, alvorens terug huiswaarts te rijden, nog even nagenieten bij een kopje koffie. Met het oog op later, hadden we vandaag nog even onze stappenteller uit de kast gehaald en voorzien van een nieuwe batterij. Met een eerste instelling van een paslengte van 80 cm, zouden we na de tocht kunnen oordelen of aanpassing zich zou opdringen. Uiteindelijk kwamen we tot de volgende cijfers betreffende de wandeltocht van vandaag: de 15 km bleken volgens onze teller 14,97 km te zijn. Met een afwijking van 30 m op dergelijke afstand is dit een verwaarloosbaar verschil. We kwamen verder uit op een calorieverbruik van 936, een staptijd van 3.18.23 en in totaal 18.721 stappen. Op die manier kwam dan ook een einde aan een mooie natuurwandeling.”

166: Brasschaat, Donderdag 13 mei 2010, 30 km. (3311,211 km.)

Een tocht welke voorheen niet werd aangekondigd in het wandelboek Marching. Na afloop van de tocht, werd nog diezelfde avond een relaas neergeschreven met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 21:17 uur.

“Vandaag genoten we van een vrije dag en dat was de ideale gelegenheid om even de wandelschoenen aan te trekken. We hadden trouwens de voorbije week een tip gekregen van de voorzitter van onze wandelclub De Kwartels, om koers te zetten naar Brasschaat, alwaar de 31^ste Mars 18RA zou doorgaan. De startplaats bevond zich in Hangaar 100 van het Kwartier West - Departement Artillerie. Ondanks het minder goede weer deze ochtend, keken we toch met enige belangstelling uit naar het verloop van deze wandeltocht. We vonden een parkeerplaats in de buurt van de kazerne en konden wat later terecht in de ruime hangar om te voldoen aan de inschrijving. Aldaar kregen we reeds tal van informatie over het kwartier, alsook inzake vorige edities van deze mars. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 20 of 30 km. Gezien we altijd te vinden zijn voor wandelingen, georganiseerd door Defensie, kozen we vandaag voor de 30 km, speciaal om onderweg één en ander te zien te krijgen. We genoten van een kopje koffie en konden daarna op weg, reeds voorzien van regenkledij, vermits we het niet droog konden houden bij de start.

We gingen van start op het militair domein en kwamen vooreerst langsheen het museum binnen het kwartier en een andere hangaar waar modelbouw was tentoongesteld. We behielden deze zaken echter voor later en vervolgden onze weg richting uitgang. We bereikten de openbare weg en gingen linksaf, om dadelijk aan de andere kant van de weg, rechtsaf te draaien. We bevonden ons algauw op de Kapittelroute, een fietstraject van 38 km. Bezijden de weg troffen we wat verder een eenzame cowboy aan, blijkbaar een reclame voor de verkoop van wildwestzadels. Wat verderop ging het via een rechts gelegen zandweg in de richting van het fort van Brasschaat. De GR12 (Amsterdam - Parijs) hield ons op deze weg gezelschap via zijn rood-witte markeringen op de bomen. Bezijden de weg troffen we ook vandaag aanwijzingen betreffende de tijdelijke route BAT10, de Beeldenroute Antitankgracht. Rechts kwamen we langs het reeds vermelde fort met zijn antitankgrachten. Een eerste maal ging het over de spoorweg om even later te kunnen genieten van een stukje bosgebied. Bossen en heide wisselden elkaar af en het ging wat kronkelend over en weer via enkele zandpaadjes.

Een tweede maal dwarsten we even later de spoorweg en daar namen we afscheid van de wandelaars van de 6 km, welke rechts de betonbaan namen richting vliegveld van Brasschaat. Wij vervolgden onze weg rechtdoor en gingen aan de overzijde van de weg opnieuw het bos in. Hier trokken we door tal van bosgebieden, afgewisseld met stukken heide. We wandelden doorheen tal van oefenpleinen en gingen langsheen het klein schietveld. Onderweg bemerkten we informatieborden met betrekking tot het herstel van de heide. Blijkbaar een samenwerking tussen liefhebbers van de natuur en defensie, het geheel onder de naam Life Project Danah. Trouwens een initiatief dat we enkel maar kunnen toejuichen. Tal van kleine watergebieden konden we bemerken, meteen een ideale plaats voor waterwild en vogels. Na wat draaien en keren, naargelang het verloop van de zanderige paden, bereikten we uiteindelijk de betonbaan naast het vliegveld. Terwijl we konden zien hoe enkele zweefvliegtuigen werden klaar gemaakt om later op te stijgen, vervolgden we onze tocht in de richting van de Aero Club, waar we meteen een eerste controle ondergingen. Volgens de verantwoordelijke ter plaatse hadden we ongeveer 9 km afgelegd. We vonden een zitbank binnenin en konden genieten van een hapje, terwijl het ondertussen buiten heviger begon te regenen. Een beter moment konden we niet wensen.

Bij het verlaten van de Aero Club vervolgden we onze weg naar rechts, in de richting van de Essense Steenweg. Bij het bereiken van deze steenweg, namen we afscheid van de medewandelaars aan de 12 km, welke rechts het fietspad langsheen de steenweg volgden, terwijl de wandelaars aan de 20 en 30 km, de steenweg overstaken en aan de overzijde een dreef ingingen. We volgden deze gemakkelijk te bewandelen dreef tot aan het Dennenhof. Via de parking gingen we naar de Bredabaan, staken deze over en vervolgden naar links onze weg. We volgden nu over korte afstand de Bredabaan en meteen het traject van de Voor- en Noorderkempen route, een omloop voor autoverkeer. Even later ging het naar rechts, in de plaatselijke villawijk. Enkele statige villa's schoven aan het oog voorbij, zij het echter niet voor lang. Enkele straten verder ging het naar links in de richting van een weide en daar vonden we aansluiting met een lange kiezeldreef. We sloegen de dreef links in en waren vertrokken voor een omloop omheen het groot schietveld. Links en rechts van de dreef konden we enkele prachtige watergebieden aantreffen, wat aanleiding gaf tot het nemen van enkele foto's van het waterwild.

Af en toe kregen we wat motregen te verwerken, maar hielden het verder wonderbaarlijk zo goed als droog. De lucht klaarde enigszins op en dat was aangenamer wandelen. Enkele geschutsstellingen waren aangegeven, alsook verkeersborden welke het verkeer van de rupsvoertuigen regelden. Geruime tijd later bereikten we een splitsing, waar de afstanden 20 en 30 km scheidden. De 20 ging naar rechts, de 30 vervolgde naar links. Het hoekje om bemerkten we dat we ons bevonden op het grondgebied van Gooreind (Wuustwezel) en dat we tevens het natuurgebied Het Groot Schietveld hadden bereikt. We sloegen vrijwel onmiddellijk een rechts gelegen zandpad in en dat leidde ons langsheen de linker limiet van het groot schietveld. We volgden nu bijna in rechte lijn dit pad over een afstand van ongeveer 5 km tot aan de cafetaria van de Braboclub. Hier konden we de rust en de stilte van dit gebied duidelijk aanvoelen, aangezien slechts weinig wandelaars deze route hadden verkozen. We hadden vaak het gevoel er alleen te wandelen en dat maakte het genot des te groter. We hadden geen idee dat dit gebied danig uitgestrekt zou zijn. Rechts van ons bevond zich een enorm watergebied en we konden enkel het pad links daarvan volgen. Brede sporen van rupsvoertuigen waren te bemerken.

Uiteindelijk bereikten we na ongeveer 16 km de club van de watersportliefhebbers en konden daar terecht voor de laatste controle van de dag. Iets over halfweg verlieten we de MAW BRABO, om de linker limiet verder te volgen tot op het einde van het watergebied rechts van ons. Vervolgens ging het in een wijde boog omheen het water, waarbij we opnieuw de GR12 gedeeltelijk bewandelden. We draaiden vervolgens stilaan naar rechts om de terugweg aan te vatten aan de andere kant van het watergebied. Op die manier bereikten we even verderop de centrale as van het groot schietveld en de pijlen volgend, begonnen we aan een terugtocht van ongeveer 5 km, bijna in rechte lijn doorheen het schietveld. Nu kregen we onderweg tal van schietdoelen te zien, gaande van lichte trucks tot zware pantservoertuigen. Sommige stonden alleen opgesteld in de heide, andere bevonden zich in groepjes bij elkaar. Sommige ver verwijderd van het te bewandelen pad, andere binnen handbereik. De verleiding er een te beklimmen bleek achteraf te groot te zijn geweest, altijd leuk als herinnering trouwens aan dergelijke wandeltochten. Stilaan bereikten we later het punt waar de wandelaars aan de 20 km, ons van rechts opnieuw kwamen vervoegen. Meteen was het gevoel er alleen te wandelen verdwenen.

We naderden ook het bosgebied dat reeds van verre zichtbaar was en verlieten op die manier de open heide en ook het gebied van het groot schietveld. Van een belevenis gesproken!! Na nog enkele kiezelpaden te hebben verwerkt, bereikten we opnieuw het bosrijke gebied en volgden daar vooreerst een zanderig pad, om wat later de diepe gleuven te volgen, nagelaten door rupsvoertuigen. We draaiden enigszins terug om op die manier een asfaltweg te bereiken, wat een ander stapgevoel gaf. We hoorden links van ons de luidsprekers van een ruitergebeuren, doch konden even verderop opnieuw naar rechts het bos in. We kregen als afsluiter van de wandeling nog enkele prachtige dreven te verwerken, alvorens uiteindelijk aan te komen ter hoogte van de drukke Essense Steenweg en de ernaast gelegen Bredabaan. Zo trokken we opnieuw in de richting van het kwartier, waar we uiteindelijk even voor vijf uur aankwamen. Op tijd dus om de eindcontrole te ondergaan.

We kregen als aandenken nog een mooi getuigschrift. Onze geplande bezoekjes aan het museum en de modelbouwstand eindigden echter in mineur. Het museum bleek om vijf uur reeds gesloten en de modelbouwstands waren zo goed als opgeruimd. De stand van de politie was weg en de brandweer was bezig met opruimen. Restte ons nog enkel het kleine marinemuseum om een blik op te vangen. Toen we huiswaarts keerden stond het eindtotaal wandelaars op 1187. We hebben vandaag alweer genoten van een militair getinte wandeltocht en dat blijft voor herhaling vatbaar. Misschien tot een volgende gelegenheid... Mocht er echter ooit nog eens een manoeuvre plaatsvinden op het schietveld, dan hadden we daar natuurlijk graag getuige van geweest, de kans echter daartoe zal klein zijn waarschijnlijk, je weet echter nooit hoe een dubbeltje rollen kan.”

We beperken ons tot slot tot het weergeven van de eerste indrukken, welke kort na afloop van de tocht in de wandelboekjes werden neergeschreven. ‘K: Brasschaat. Wandeling via de kazerne langs vliegplein en schietbanen. Opmerkelijk is dat dit een natuurgebied is. Heide en bossen. Motregen! J: Tocht doorheen het militair domein van Brasschaat met het groot schietveld en tal van wrakken van rupsvoertuigen.’