“Een zonnige zondagochtend is altijd een goede reden om de wandelschoenen aan te trekken, vooral wanneer de natuur wenkt. Voor vandaag kozen we een wandeling, beschreven in de ‘Dagstappergids Antwerpen 2’. Het ging dan ook vrij vroeg richting Dreef, gelegen op een boogscheut van de Nederlandse grens. Een tocht, volgens de wandelgids, goed voor 23,2 km, althans wanneer werd geopteerd voor de zomerroute. We vonden zo vroeg op de dag dan ook gemakkelijk een parkeerplaats ter hoogte van de frituur aan het bedevaartsoord. Na een broodje voor onderweg gingen we dan ook op pad. We volgden de hoofdweg Dreef naar rechts, waarbij we vrijwel meteen de aanduidingen vonden van de Taxandria route, een traject voor gemotoriseerd verkeer en de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen. Het ging rechtsaf de Markweg in om algauw de Mark over te steken. We wandelden verder langs een vrij rustige landelijke weg tot aan de N14. Aan de overzijde van deze drukke weg volgden we een veldweg, richting Domeinbos De Elsakker. We betraden even later dan ook het domein via de mooie, maar vooral kaarsrechte Polderdreef.
Op die manier bevonden we ons op het Smokkelpad. In het bos dienden we voortdurend te veranderen van richting en kwamen we langs diverse kruispunten van bospaden. Gelukkig hoefden we slechts de geel-rode markeringen te volgen, tot we uiteindelijk het Domeinbos opnieuw konden verlaten. Een veldweg leidde ons vervolgens tot op de weg Meerle-Chaam. We dwarsten vervolgens de weg en dienden aan de overzijde een betonweg te volgen, even later zelfs een smallere weg richting gehucht Oosteneind. Onderweg waren we getuige hoe de velden werden voorbereid op het nieuwe seizoen van zaaien en planten. Een driehoekig pleintje met kapelletje lieten we rechts liggen en wandelden linksaf in de richting van een stukje bos. Ter hoogte daarvan hielden we links aan en volgden het pad naast het bos. Eenmaal het bos voorbij kwamen we in een open vlakte en bevonden ons op Nederlands grondgebied. Enkele honderden meters verder hadden we de keuze tussen de zomerroute of de winterroute.
Volgens de wandelgids was de zomerroute niet toegankelijk van 15 november tot en met 15 maart, doch we waagden het er toch maar op, de eerste route te kiezen. Linksaf dus in plaats van rechtsaf. Het ging dus via een veldweg over de Oude Loop, om wat verderop een rechts gelegen graspad te bewandelen. Links kregen we in de verte een wateroppervlak te zien, duidelijk in trek bij tal van vogels. Uiteindelijk mondde de grasweg uit op de weg Ulicoten-Chaam. We troffen er een arduinen zitbank aan, voorzien van een gedicht en maakten dan ook van de gelegenheid gebruik er even lunchpauze te houden. Nadien vervolgden we onze weg naar links tot op het kruispunt met de Bredase Weg en draaiden rechtsaf richting Baarle-Hertog. Het ging voorbij de zogeheten Keyzershoeve, waar ooit Napoleon zou hebben verbleven, om wat verderop de links gelegen Goordijkstraat in te gaan. Op die manier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. Via enkele woonstraten ging het nu richting centrum van Chaam, waarbij we uiteindelijk de drukke Ulicotenseweg bereikten.
We dienden vervolgens te wandelen tot aan de links gelegen Beckershaegen, doch kregen via de wandelgids een hint, dat even verder rechtdoor we enkele horecazaken zouden aantreffen. Zo bereikten we dan ook het Sport-Café De Loco in Chaam, alwaar we buiten op het terras even konden genieten van de zon en bovendien een lekker kopje koffie. Nadien keerden we op onze stappen terug tot aan Beckershaegen. We wandelden doorheen een woonwijk, tot we links de Kapelweg dienden te volgen, een smal paadje dat ons leidde langsheen een rozenkwekerij. Het pad werd opnieuw verhard en ging richting Meerleseweg. We staken de weg over en vervolgden via het Kleipad. Enkele asfaltwegen verder bereikten we de Heistraat, een aardeweg met fietspad. Hier hadden we de keuze, ofwel gewoon rechtdoor de aardeweg volgen, ofwel 200 m verder linksaf via enkele bospaden. We opteerden voor de tweede mogelijkheid en betraden op die manier de Baronie van Breda, Strijbeekse Heide. Nadien bereikten we open terrein en kregen zicht op het Langven.
Een klappoortje links gaf toegang tot het beschermde gedeelte van het Langven. Hier dienden we een slingerend paadje te volgen, waarbij het even verkeerd ging. Vermoedelijk hadden we een afslag over het hoofd gezien, waardoor we even de verkeerde richting waren opgegaan. Het spoor enigszins kwijt, namen we een andere weg in dezelfde richting, tot we geruime tijd later, opnieuw het juiste traject vonden ter hoogte van de Bergweg. Eigenlijk hadden we niet zoveel omweg dienen te wandelen. Ter hoogte van de Bergweg ging het opnieuw via een klappoortje langsheen een rechts gelegen vijver. We volgden hierbij een gedeelte van het Smokkelpad. Wat verderop verlieten we terug het beschermde gebied en volgden een brede aardeweg, langsheen een enorme zwerfkei, met daarin een gedicht gebeiteld. We naderden zo de eerste huizen van Strijbeek, om langsheen de Sint-Hubertuskapel te komen. We bemerkten daarheen dan ook de wit-rode markeringen van het LAW 11 (Langeafstandswandelpad) en de geel-rode tekens van de Streek-GR Kempen.
Stilaan was de cirkel rond. Voorbij de Sint-Hubertskapel namen we een links gelegen doodlopende weg, welke vervolgens overging in een grasweg. We wandelden voorbij een klein Sint-Isidoruskapelletje en bereikten vervolgens opnieuw de openbare weg ter hoogte van de Markbrug. We staken de brug over en volgden een tijdje het verloop van de rivier, tot we opnieuw het grondgebied van België betraden. Een tweetal bomen staan er symbool voor de grensoverschrijdende samenwerking tussen beide landen. Meteen bereikten we de brug waar we vroeger op de dag de wandeling waren begonnen. Terug aangekomen in Dreef, stelden we vast dat alle terrasjes overvol zaten, zodat ons geen andere keuze bleef, dan terug huiswaarts te keren en onderweg een kleine halte te houden op de parking van de autosnelweg. Zo kwam dan ook een einde aan een zonnige wandeldag bij de noorderburen.”