510: Rullingen, Zaterdag 08 oktober 2022, 16,2 km. (10.141,438 km.)

“Een wandeling beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst ter hoogte van het kasteel van Rullingen. Daar kon een wandelparcours naar keuze worden ondernomen, van respectievelijk 7,3 km, 16,2 km, 4,1 km of 14,1 km. Voordien hadden we reeds onze keuze laten vallen op de afstand van 16, 2 km, zijnde Lus B. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, waren we bij aankomst in Rullingen hopeloos op zoek naar de voorziene startplaats, zijnde de parking op het kasteeldomein. Na wat heen en weer te hebben gereden, vernamen we tenslotte van een bewoner, dat het kasteeldomein private eigendom was geworden en dat het domein op geen enkele manier meer toegankelijk was. Uiteindelijk parkeerden we dan maar het voertuig in de Bronstraat ter hoogte van het huis nummer 8 te Berlingen, net voorbij de Sint-Agathakerk, niet ver van het kasteel vandaan. Omwille van deze vertraging konden we pas om 11:10 uur van start gaan. Tussen de woningen met nummer 8 en 9, begaven we ons op een smal paadje tussen de boomgaarden, dat leidde naar de N777, de Weg op Berlingen. Aan de overzijde van de weg, zowat 10 m naar links, sloegen we rechts een brede aardeweg in welke eveneens verliep tussen de boomgaarden. Hier en daar konden we de appels bekijken, klaar om te worden geplukt. Gekomen aan een Y-splitsing hielden we het bij de linkertak, om tenslotte opnieuw de bewoonde wereld te betreden in de Oeterslovenstraat.

Op het kruispunt hielden we even halt voor een bezoekje aan de kapel van Oetersloven. We begaven ons nadien linksaf in de Oeterslovenstraat. Net voorbij een onverharde weg rechts, ging de weg over in de Kerselaarstraat. Het smalle asfaltwegje liet ons genieten van de uitgestrekte akkers bezijden de weg. Af en toe liet een wolk de zon even verdwijnen, maar gelukkig hielden we het droog en zonnig, ondanks een onaangename wind uit tegengestelde richting. De velden en weiden maakten vaak plaats voor percelen fruitbomen. We wandelden de Daalstraat voorbij, waar midden het kruispunt zich de Jongmanskapel bevindt. Eenmaal de rechts gelegen manège ’t Steenke bereikt, staken we de Bilterweg over, om aan de overzijde verder te stappen in de Kerselaarstraat. Opnieuw waren we begonnen aan een tocht tussen eindeloze boomgaarden, tal van appel- en perebomen gingen aan het oog voorbij. Geruime tijd later mondde de Kerselaarstraat uit op het kruispunt met de Vogeleindestraat, om er rechtdoor het kruispunt over te gaan en nog steeds de Kerselaarstraat te bewandelen. Na een linkse bocht bereikten we een picknickplaats, beter gekend als de Honsberg uitkijkpost. We namen en dan ook omstreeks 12:25 uur de tijd om een broodje te nuttigen, terwijl we een prachtig uitzicht hadden over het verder gelegen Zepperen. Voordien hadden we amper een paar honderd meters de GR128 gevolgd.

Na deze eerste rustpauze, ging het vanzelfsprekend verder, nog steeds tussen de boomgaarden via de Kerselaarstraat. Een kruispunt verder veranderde de naam van de weg in Kruiskapelstraat, om er nog steeds verder dezelfde richting aan te houden tussen de fruitplantages. We negeerden alle zijwegen rechts en links, tot we een kruispunt bereikten, met links een brugje. Via dit brugje ging het over een voormalige spoorbedding, waarna we aan de overkant onmiddellijk links het fiets-en wandelwegje opdraaiden. We stapten evenwijdig aan de lager gelegen wildernis. Dit pad eindigde aan het kruispunt met de Weg op Zepperen, die we rechts insloegen en zo de bebouwde kom betraden van Rijkel. Tussen de woningen leidde deze weg tot aan de Oude Truierbaan, welke we kruisten. Aan de overzijde volgden we dan de Schanzestraat, om op die manier de drukke N79, de Sint-Truidersteenweg over te gaan. We stapten verder via de Dionysius Van Leeuwenstraat, tot we het kasteel van Rijkel rechts van de weg konden bekijken. Blijkbaar tijdelijk gesloten wegens renovatie. Aan de linkerkant bemerkten we de plaatselijke Sint-Jozefkerk, met op de gevel een gedenkplaat ter ere van Dionysius Van Leeuwen, een beroemd theoloog uit de 15^de eeuw.

Aan het volgende kruispunt kozen we links de Molenstraat. De taverne op de hoek, Oud Rycklen, was nog gesloten. We stapten dan maar verder via de Molenstraat tot aan de eerste straat links. Op dit kruispunt konden we een oude kapel bekijken ter ere van Aloysius Gonzaga. We hielden rechtdoor aan en betraden een autovrij fietspad dat we volgden tot aan het kruispunt met de Wildebornstraat. Daar verlieten we de verharding en kozen rechts een onverharde holle weg. We zouden nu over langere afstand de wit-rode markeringen volgen van de GR128. We wonnen geleidelijk aan hoogte tot we nagenoeg op het hoogste punt opnieuw beton onder de schoenen kregen. We stapten verder rechtdoor, ditmaal in de Helshovenstraat. Dit smalle wegje leidde uiteindelijk naar een dubbel kruispunt, waar we linksaf gingen en de Romeinse Kassei Tienen-Tongeren betraden. Zowat 50 m verder hielden we er even halt ter hoogte van een panoramisch uitzicht, voorzien van een picknickbank. We konden er de Zwevende Kapel bekijken, alsook de galg van Helshoven. Ondertussen 14:00 uur geworden maakten we van de gelegenheid gebruik er even een laat middagmaal te nuttigen.

Na deze zonnige rust- en eetpauze wandelden we verder via de Romeine Kassei tot aan het kruispunt met de Helshovenstraat, de steenweg Hoepertingen – Groot-Gelmen. Aldaar gingen we over tot het bekijken van de kluiskapel Helshoven met bijhorende crypte. In de aanpalende tuin bevindt zich het standbeeld van Andreas Gielen, de laatste kluizenaar die er verbleef tot 1908. Na dit bezoek en het nemen van enkele foto’s, konden we aan de overzijde van de kapel even genieten van een kopje koffie omstreeks 14:45 uur in Heirbaan 66. Het zonnetje op het buitenterras voelde aangenaam. Even later gingen we terug op pad en stapten naast de kluiskapel verder op de Romeinse Kassei, om via een brugje de Herk over te steken. We kregen opnieuw een smalle betonweg welke ons via een stijgende holle weg aan hoogte liet winnen. Tenslotte bereikten we een kruispunt van veldwegen aan het beeld van ’t Jenne. Dit beeld herinnert aan de verbranding van Jeanne Michiels in 1667, die als heks een doodsvonnis had verkregen. Op het kruispunt bevond zich tevens een wandelboom, we namen er afscheid van de GR128 en sloegen op het kruispunt linksaf, nu gericht op de rood-witte tekens van de GR564. Meteen in dalende zin richting Gotem. Na een ruime bocht naar rechts eindigde deze onverharde weg op Hoenshovenstraat, welke we over korte afstand naar rechts volgden, tot we links een smalle veldweg konden kiezen.

Andermaal tussen de boomgaarden ging het langs dit smalle wegje, dat even later kasseien verkreeg. Net vóór de brug over de Herk, begaven we ons op een grasweg langs de beek, tot aan de volgende weg, de Groenendaalstraat. We draaiden linksaf, opnieuw over de Herk en stapten door de Groenendaalstraat tot aan het kruispunt met de Wolfstraat. Even voordien hadden we het traject van de GR564 verlaten. Via de Wolfstraat, een vrij steile weg, konden we opnieuw de N79, de Sint-Truidersteenweg kruisen. Aan de overzijde ging het rechtdoor verder op een aardeweg langs een plantage, om er aan een splitsing links te houden. We bereikten tenslotte een smalle lager gelegen asfaltweg, een fiets-en wandelweg. Daar hadden we even de verkeerde richting gekozen, om er 200 m verder even halte houden aan een laatste picknickbank. We genoten er omstreeks 16:30 uur van een gebakje frangipane. We keerden even later op onze stappen en begaven ons links op het wandelwegje tot aan de weg Rullingen. Hier kozen we linksaf en begonnen aan het laatste stukje wandelweg van de dag. De bredere weg leidde voorbij het kasteeldomein van Rullingen, waar het net nog lukte om doorheen de haag het kasteel te kunnen waarnemen. Voorbij het kasteel overschreden we opnieuw de grens met Berlingen, waar Rullingen overging in de Muggestraat. Een laatste beklimming eindigde in de Berlingenstraat, welke ons linksaf opnieuw liet wandelen voorbij de Sint-Agathakerk, zowat het eindpunt van deze af en toe zonnige wandeldag.”

485: Zonhoven, Zaterdag 06 april 2019, 16,209 km. (9739,538 km.)

 “Een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Zonhoven. Een wandeling waar kan worden gekozen uit diverse afstanden, met name 24,7 km, 23 km of 19,6 km. Onderweg zijn af en toe verkortingen mogelijk waardoor nog andere afstanden beschikbaar zijn. De aanbevolen vertrekplaats bevindt zich ter hoogte van de camping Holsteenbron. Na een voorafgaande verplaatsing via Cambio, vonden we een parkeerplaats ter hoogte van de honden losloopweide Holsteenbron op de Hengelhoefseweg. Na een broodje te hebben genuttigd, konden we om even na 11:00 uur van start gaan. We kozen voor een eerste verkorting van het parcours en begaven ons dan ook op de Hengelhoefseweg, richting reeds vermelde camping, doch vooreerst gingen we nabij even de Holsteen bekijken. We volgden even later de zandweg langs de omheining van de honden losloopweide tot aan de eigenlijke camping, alwaar we omstreeks 11:20 uur even konden genieten van een kopje koffie. Even later volgden we verder de weg tot aan de brug, terwijl we ondertussen de routetekens verkregen van de GR564. We stapten onder de brug door en draaiden rechtsaf Klein Hengelhoef in. Ter hoogte van een driesprong kozen we de uiterst linkse tak. We overschreden een zijtak van de Roosterbeek, waarna de grindweg aan hoogte won. Na een bocht naar rechts, trokken we doorheen een boszone om tenslotte aan te komen op de openbare weg, de N726, Wagemanskeel.

Over korte afstand volgden we de weg naar links, om op die manier via de brug de autosnelweg E314 over te steken. Aan de overzijde van de brug, waar de stoeprand ophield te bestaan, ging het rechtsaf het bos in, hierbij de GR564 volgend, om zo het Recreatiedomein Hengelhoef binnen te gaan. Het bospad leidde ons na een tweetal richtingsveranderingen naar het Bezoekerscentrum Limburgs Landschap, dat we aantroffen omstreeks 12:30 uur. Na even het gebouw te hebben bekeken, zetten we onze wandeling verder. Nog altijd de wit-rode markeringen in het oog houdend van de GR564, ging onze wandeling doorheen een gedeelte van het Recreatiedomein Hengelhoef. Via de iets verder gelegen Hengelhoefdreef, passeerden we een parking, om dan een bospad op te gaan. We bevonden ons op een deel van de lokale fit-o-meter en gingen aan een aantal vakantieverblijven voorbij, om uiteindelijk aan te komen aan de receptie van het domein. Omstreeks 13:00 uur gingen we dan over tot het nuttigen van een kopje koffie in de taverne van Hengelhoef. Ondertussen konden we genieten van het uitzicht over de waterpatij van het vakantiepark. Na te hebben genoten van deze wandelpauze volgden we opnieuw de GR564, doorheen een boszone om door middel van een smal bospad vooreerst aan hoogte te winnen, om nadien af te dalen naar de Hengelhoefdreef.

We kruisten nogmaals de dreef om nog steeds doorheen het bos, even later de Donderslagweg, ofte N726 over te steken. Via een houten sluis betraden we de Tenhaagdoornheide. Een totaal andere wandelomgeving om te verkennen. We stapten in de richting van een electriciteitsmast en gingen er links omheen, om even later een bocht naar rechts te nemen, in de richting van een klein perceel bos. We vonden er een mooie picknickplaats omstreeks 14:00 uur, tijd om nog even te denken aan de inwendige mens. Net voorbij het bosje betraden we een brede grindweg naar links tot aan een duinengebied, om er dan rechtsaf te draaien. We beklommen de eerste duin en gingen even later links de duin met een mast op. Na wat draaien en keren kwamen we aan het zogeten Sterrenplekje, het hoogste punt van de Tenhaagdoornheide, goed voor 87 m boven zeeniveau. Natuurlijk beklommen we deze duinheuvel, om nadien even te pauzeren op de zitbank aan de voet van de duin, inmiddels de klok van 14:45 uur genaderd. Na deze zonnige onderbreking begaven we ons rechtsaf aan het Sterrenplekje om er over zowat 400 m een aardeweg te volgen. Rechts verkregen we zicht op het golfterrein van Houthalen. Gekomen aan een veesluis, verlieten we de aardeweg naar links en kwamen in een begrazingsgebied, waar ontelbare schapen waren waar te nemen.

Een golvend wandelpad verliep onder laaghangende takken en licht dalend doorheen nadien dennen en berken. Na het overschrijden van een tweede veesluis, namen we afscheid van het begrazingsgebied en kwamen terecht op een bredere weg, Het Genaderen, om er de richting linksaf te kiezen. De weg volgend, namen we langzaam maar zeker afscheid van de natuur en naderden de bewoonde wereld. Na het passeren van de parking van de Tenhaagdoornheide verkregen we asfalt onder de wandelschoenen en gingen even later voorbij de eerste huizen van Houthalen-Helchteren. Op het einde van de weg Het Genaderen gingen we voorbij de rechts gesitueerde De Genaderse watermolen, weliswaar afgesloten omwille van werkzaamheden. Ter hoogte van het kruispunt met de drukke Springstraat, gingen we via het fietspad naar links over de brug van de autosnelweg E314, om zodoende terug het grondgebied van Zonhoven te bereiken. Eenmaal over de brug gingen we linksaf in de eerste straat, de Teutseweg en stapten voorbij de Haagdoornstraat tot aan de parking van het Natuurreservaat De Teut. Vanaf de parking volgden we de plaatselijke rode route, wat nadien uiteraard klimmen betekende, vermits we de Teutheuvel dienden te overschrijden, alweer goed voor meer dan 75 m boven zeeniveau. Een zanderig parcours later hadden we de top overschreden en daalden af naar een lager gelegen brug.

Onder de brug door behielden we dezelfde richting om uiteindelijk uit te komen in de Hengelsbroekweg, welke uitmondde op de Holsteenweg, stilaan bekend terrein. Linksaf naderden we de camping Holsteenbron, alwaar we aanvankelijk waren van start gegaan. Alvorens echter de terugreis aan te vatten namen we nog even de tijd voor een frisse cola op het buitenterras van de Holsteenhoeve omstreeks 18:15 uur. We konden dan ook nog even nagenieten van een mooie tocht doorheen schitterende natuur, goed voor 21328 stappen en 16,209 afgelegde km.”

472: Lommel, Zaterdag 22 juni 2019, 21,795 km. (9525,876 km.)

“Het relaas van een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Lommel. De tocht gaat van start in de Zandstraat, ter hoogte van de parking Kattenbos. Er kan worden gekozen tussen de volgende afstanden: 20,7 of 18,6 km. Tijdens het verloop van deze wandeling wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR564. Na een verplaatsing vooraf via Cambio konden we ter plaatse, na een hapje en een drankje, omstreeks 11:00 uur aan deze zonnige wandeltocht beginnen. Aan de parking verkregen we zicht op een uniek kunstwerk van een vlinder en bemerkten tevens de eerste rood-witte markeringen van de GR564. We begaven ons op het verharde pad en betraden vrijwel dadelijk het Kattenbos. Het wandelpad leidde in de richting van een klein ven, waar we links omheen wandelden, om nadien verder een zandpad te volgen, evenwijdig aan de N746, Kattenbos genaamd. Aan het eerste kruispunt van bospaden, sloegen we haaks linksaf een vorderden richting N746. Aan de overzijde van deze druk bereden weg, stapten we verder naar rechts via het afgescheiden fietspad. We passeerden even later de ingang van het Oostappen Vakantiepark Blauwe Meer, waar we jammer genoeg omstreeks 11:55 uur niet terecht konden voor een drankpauze. Zowat 100 m verder gingen we opnieuw links het bos in, om korte tijd later aan te komen ter hoogte van de Duitse Militaire Begraafplaats van Lommel in de Dodenveldstraat.

We namen er even de tijd om deze indrukwekkende begraafplaats te bezoeken en tevens te genieten van een kopje koffie in het Hof ten Vrede, ondertussen de klok van 12:10 uur voorbij. Na deze wandelonderbreking gingen we voorbij het kerkhof om dan op het einde van de muur, haaks rechtsaf een bospad op te gaan, evenwijdig aan de begraafplaats. Zo verkregen we zicht over de gehele stilteakker waar zowat 40.000 doden liggen begraven. Eenmaal aan het einde van het bospad kwamen we terecht op het fietsroutenetwerk in de Dodenveldstraat, om er links te kiezen. Na een kort op elkaar volgende bocht naar rechts en vervolgens links, bereikten we een brede grindweg, evenwijdig aan het geasfalteerde fietspad, de Dodenveldstraat. Zowat 1 km verder kwamen we tenslotte aan de omheining van het Europese testcentrum van de Ford Motor Company. We bleven nog een tijdje het onverharde pad bewandelen tot voorbij de afsluiting. Links verkregen we zicht op de bossen van het Pijnven, terwijl we rechts aan een weide voorbij gingen. Net op het einde van deze weide troffen we een picnickplaats aan ter hoogte van de Vlindervallei. We hielden er dan ook omstreeks 13:00 uur even halt voor een hapje en een drankje. We bevonden ons inmiddels op de Lommelse Gracht.

Even later zetten we onze wandeling verder. We begaven ons rechtsaf en stapten tussen het links gelegen bos en de Vlindervallei rechts. Eenmaal voorbij de Vlindervallei ging het links het bos in op een zandweg, om wat later een bredere zandweg te kruisen. Zowat 150 m verder ging het linksaf op een kronkelend zandpad doorheen enkele percelen bos, om na enkele richtingsveranderingen opnieuw de Lommelse Gracht aan te treffen, het fietspad doorheen het Pijnvenbos. Vermits we hadden gekozen om de route wat in te korten, begaven we ons rechtsaf op de zandweg naast het fietspad tot aan een weide aan de rechterkant. Daar begaven we ons nogmaals rechts het bos in. We troffen er een omgevallen boom aan, de ideale zitbank om even te genieten van een picknick omstreeks 14:45 uur. Vervolgens gingen we in een boog omheen een stuk weide, waarna we iets meer dan één km dezelfde richting aanhielden door het bos, om tenslotte linkaf het bos te verlaten en aan te komen in de Pijnvenstraat. Over vrij korte afstand ging het naar rechts tot op het kruispunt met de Ekselsebaan. Een twintigtal meter naar links troffen we rechts van de weg een electriciteitscabine aan, alwaar we ernaast een zandweg opgingen. Op het einde ging het rechtsaf de Broekstraat in welke uitmondde op de N746, de Kerkhovensesteenweg, zijnde de weg Leopoldsburg – Lommel.

Aan de overzijde van de weg, begaven we ons de Kanaalstraat in, welke we bewandelden tot aan de Papenberg, welke toeliet het kanaal naar Beverlo over te steken. Vooraf echter namen we even een drankpauze in taverne De Waterkant, even voorbij de zijstraat Papenberg. We konden er omstreeks 15:50 uur even genieten van een koele cola. Na deze aangename rustpauze keerden we even op onze stappen terug om via Papenberg het kanaal over te steken. Aan de overkant daalden we rechts af naar het kanaal, om deze waterloop vervolgens naar links de volgen via een onverharde weg, deels graspad. Vanaf de kanaalbrug Papenberg dienden we nu langsheen het kanaal te wandelen tot aan de volgende brug, de zogeheten brug Gelderhorsten. Op die manier ging het over een afstand van iets meer dan 2 km langsheen het kanaal naar Beverlo. Toen we tenslotte de brug bereikten om 17:15 uur, hielden we er nog even halt voor een laatste hapje en drankje, om nadien via de brug het kanaal opnieuw over te steken. We bevonden ons terug op het traject van de GR564. Over de brug ging het via de openbare weg doorheen Ovenplein, welke wat later overging in de Buskruitstraat. Aan de splitsing met Oude Vosvijvers, ging het kort na elkaar links- en rechtsaf, om dan verder de Buskruitstraat te volgen. De asfaltweg ging over in een grindweg en leidde recht naar de bosrand verderop.

Eenmaal aan de bosrand aangekomen ging het haaks linksaf en betraden we de Kattenbosserheide. We stapten langsheen de bosrand, even later doorheen een perceel bos en nadien opnieuw langsheen de rand van het bos. Op het einde, ter hoogte van een T-splitsing ging het even rechtsaf en linksaf tot aan een volgende T-splitsing. Daar ging het andermaal rechtsaf via Nieuwe Vosvijvers. We betraden nu een zanderige vlakte tot net voorbij een schuilhut links, welke we aantroffen omstreeks 18:20 uur. We draaiden er naar rechts in de richting van de asfaltweg, om op die manier voorbij de Leyssensmolen te wandelen. Even voorbij deze molen vonden we opnieuw de Zandstraat, welke we links opgingen richting parking, alwaar we eerder op de dag waren van start gegaan. We eindigden dan ook deze aangename tocht na 28678 stappen, goed voor 21,795 km.”

465: Bokrijk, Zaterdag 15 mei 2021, 14,085 km. (9404,945 km.)

“Een wandeling met start en aankomst te Bokrijk. Na een reis vooraf via bus en trein, konden we, eenmaal aangekomen op het perron van Bokrijk, een korte aanlooproute bewandelen, richting Bokrijk Museum. Via de rechts gelegen N726, de Bokrijklaan bereikten we na luttele minuten het rondpunt Herkenrodeplein, ter hoogte van de ingang van het museum. We troffen er de nodige info aan betreffende uitgepijlde wandelingen in de omgeving, aan ‘t Poorthuis. We besloten er de wandeling te volgen van iets meer dan 12 km, aangeduid door middel van rode driehoekjes, onder de noemer: De Wijers, Bokrijk-Kiewit. Inmiddels was het 11:00 uur geworden, toen we van start gingen. We begaven ons naar rechts, hierbij dadelijk gegidst door de rode driehoekjes, alsmede de rood-witte markeringen van de GR564. Kort na de start, begaven we ons op een brede wandelweg naar links doorheen het aanpalende park, richting kasteel van Bokrijk. We konden er alvast genieten van heel wat kleurige bloemen en planten. Net vóór het kasteel begaven we ons op een ander wandelpad even naar rechts, gingen omheen het kasteel om tenslotte aan de andere kant terecht te komen aan Bistro Het Koetshuis. Amper op weg, genoten we toch een kwartier later van een kopje koffie op het buitenterras. Na deze eerste pauze, zetten we onze wandeling verder naar links, om vervolgens ter hoogte van een splitsing aan één van de kassa’s van het museum, schuin rechts te kiezen. Het pad mondde even later uit ter hoogte van een druk bewandelde en bereden dwarsweg, waar we links afdraaiden.

We passeerden een gedeelte van het rechts gelegen Arboretum, ideaal voor maatje om er enkele bloemen te fotograferen, terwijl we links evenwijdig gingen aan de Zusterkloorsterbeek. Op het einde van het Arboretum aangekomen, maakte het wandelpad, nu Bokrijklaan een bocht naar rechts, eveneens langsheen het Arboretum. Nogmaals het einde aangetroffen, stapten we haaks linksaf en volgden een breder wandel- en fietspad, langs enkele links gelegen vijvers, tot we het punt aantroffen, bekend als ‘Fietsen door het Water’. Normaal gezien ging onze wandelroute daar linksaf over het pad doorheen het water, doch omwille van de geldende Corona-maatregelen, geschiedde het verkeer in één richting. Volgens een coronagids ter plaatse, dienden we een stukje omheen het water te wandelen en konden we aan de overzijde opnieuw de juiste route verder volgen. We begaven ons aldus rechtsaf en stapten langs de oever van de vijver omheen het wateroppervlak. Toen we nagenoeg naar links verder draaiden, troffen we een restant aan van de voormalige hoeve Ceulemans. Thans gerestaureerd heet het gebouw ‘Zicht op de Wijers’. We konden via een trap hogerop in het gebouw en kregen een mooi zicht over ‘Fietsen door het Water’. We gingen verder omheen de vijver om uiteindelijk aan te komen aan de overzijde. Daar konden we de eendjes van nabij bekijken, welke rustig op het water dobberden. We troffen er een picknickbank aan in het zonnetje om even na 12:00 uur te genieten van een broodje.

Na te hebben genoten van het uitzicht over de waterplas volgden we verder een nieuw aangelegde asfaltweg voorbij de rechts gelegen Rietvijver, waar het gekwaak van kikkers meer dan behoorlijk hoorbaar was. Net voorbij deze vijver ging het over een smalle grasweg rechtsaf. We gingen doorheen een stukje bos, langs nog tal van kleinere vijvers, om even verder opnieuw aan te komen op de asfaltweg, welke leidde naar ‘Fietsen door het Water’. We bevonden er ons in de Nieuwe Heidestraat, welke we slechts over korte afstand naar links bewandelen, tot we rechtsaf konden op een andere smalle wandelweg die leidde naar de Kiewitstraat. Aan de overzijde van deze weg, stapten we verder door een mooie dreef om wat verder rechts een smal wandelwegje door het bos in te gaan. Zo kwamen we voorbij een gedenkteken ter ere van John E. Ault, welke vluchtte naar Kiewit en daar werd verborgen, na te zijn neergeschoten tijdens WOII. Even voorbij het gedenkteken bevond zich een vogelkijkhut aan de Schoenbroekvijver. We kregen dan ook een reeks knuppelpaden te verwerken, tijdens onze doortocht van het bos. Vervolgens kruisten we de Paalvennestraat, om aan de overzijde te vervolgen in de Kiewitstraat.

Zowat halverwege ging het linksaf, voorbij een wandelpoortje om een weide over te steken. Na een volgend wandelpoortje volgde nog een reeds knuppelpaden om tenslotte terug aan te komen in de Paalvennestraat. We betraden deze over korte afstand naar links, om dan aan de overzijde een smal wandelpad te betreden dat nagenoeg in rechte lijn verliep naar het Domein Kiewit. We konden er even de VKSJ Kapel van nabij bekijken, waarna we arriveerden ter hoogte van het Bezoekerscentrum Kiewit. Aan de achterzijde konden we omstreeks 13:45 uur even terecht in Taverne Koe-vert, voor een kopje koffie en een korte wandelpauze. Enkele regendruppels dreigden de pret te verstoren, doch nadien bleek vals alarm. Na te hebben genoten van het zwarte vocht, verliep onze tocht verder door de lokale kruidentuin, om het domein te verlaten en de Kiewitstraat te kruisen, ondertussen op het traject van de GR5. Aan de overzijde van de weg konden we opnieuw een boszone ingaan via een zacht lopend wandelpad, dat min of meer evenwijdig verliep met de rechts gelegen Grootboomweg. Een haakse richtingsverandering nar rechts liet toe de Grootboomweg te betreden, welke we links indraaiden naar de Nieuwe-Heidestraat. Daar ging het naar rechts, waarna we de spoorlijn Hasselt – Genk konden overgaan. Nog steeds de Nieuwe-Heidestraat volgend, zij het via een smal paadje door het aangrenzend bos, kwamen we op het kruispunt met de Borggravevijversstraat aan het complex Buso-Kids.

We gingen opnieuw linksaf, stapten voorbij het scholencomplex om even verder aan te komen aan het speelpleintje naast de Taverne De Kwaakvos. We troffen er tal van picknickbanken aan, ideaal om even te genieten van een broodje, gezeten in de zon. We waren ondertussen de klok van 14:30 uur voorbij. Na wat te hebben genoten van deze wandelpauze, ging het nog wat verder via de Borggravevijversstraat, die even later overging in de Kloosterbeekstraat. Ter hoogte van de laatste straat links, hield de verharding op te bestaan en ging het rechtdoor verder via een onverhard pad het bos in. Naarmate we verder gingen versmalde tenslotte de weg. We kruisten via een oversteekplaats nogmaals de spoorweg, om aan de overzijde verder een smal en kronkelend pad te bewandelen dat het verloop volgde van de Zusterkloosterbeek. Dit wegje mondde uit aan een enorme visvijver, waar we er rechts van een grasweg opgingen. Eenmaal de visvijver voorbij, troffen we een smal geasfalteerd pad aan dat verliep naast de talrijke parkings van het Domein Bokrijk. Zo ging het in rechte lijn terug naar de startplaats van de wandeling. Gelet op het uur van de volgende trein, met name 16:09 uur, begaven we ons richting station, om er aan te komen omstreeks 15:50 uur, net toen we werden overvallen door een enorme plensbui. Gelukkig konden we er schuilen onder het dak van een fietsenstalling.

Even later verkregen we opnieuw de zon en konden we nog even terug kijken op een geslaagde wandeltocht, na 18296 stappen, goed voor 14,085 km. Jammer genoeg verkregen we even later via de luidsprekers op het perron, de volgende vermelding: ‘De trein van 16:09 uur met bestemming Kiewit, Hasselt, Alken, Sint-Truiden, Landen, Tienen, Leuven, Brussel Noord, Brussel-Centraal, Brussel-Zuid, Gent Sint Pieters, Aalter, Brugge en Blankenberge, rijdt vandaag niet. Reizigers met bestemming Kiewit, Hasselt, … kunnen de trein nemen van 17:09 uur. Met oprechte dank natuurlijk aan de NMBS.”

448: Gelinden, Zaterdag 20 februari 2021, 21,33 km. (9079,132 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Gelinden. Gelet op de aangekondigde lentezon, begaven we ons via Cambio naar de betreffende gemeente, alwaar we met gemak een parkeerplaats vonden ter hoogte van de Sint Quintinus kerk. De bescheven wandeling kon naar keuze worden gevolgd over een afstand van 19,4 km, 10,3 km of 14 km, al naar gelang de gekozen startplaats en mits eventuele verkortingen onderweg. Een groot gedeelte van de wandeling verloopt langs het traject van de GR564. Wij opteerden voor de langste afstand en konden dan ook ter plaatse omstreeks 10:15 uur van start gaan. Vanaf de kerk volgden we de openbare weg, zijnde Gelinden-Dorp richting kruispunt met de Populierenstraat. We konden er een monument aantreffen ter ere van de gesneuvelden tijdens WOI. Op het kruispunt gingen we rechtsaf de Hoolstraat in, goed voor de eerste beklimming van de dag. We bevonden er ons al meteen op de GR564, dus dienden we enkel oog te hebben voor de rood-witte routetekens. Waar de weg eindigde, hielden we verder rechtdoor aan om door middel van een graspad nog aan hoogte te winnen, tot we het kerkhof bereikten. We hielden er even halt, teneinde op de begraafplaats op zoek te gaan naar eventuele verre verwanten. Aan de overzijde van het kerkhof sierde een mooi rood hart het grasperk. Even voorbij het kerkhof draaiden we scherp linksaf om er de dalende Wingerd in te gaan. Beneden aangekomen bevonden we ons opnieuw in de Populierenstraat.

Aan de overzijde van de weg begaven we ons vervolgens in Steenveld, een onverharde weg tussen enkele woningen. Zowat 200 m verder kruisten we de Overlingenstraat en stapten verder via Steenveld, ondertussen de eerste sneeuwklokjes aantreffend. De smalle weg leidde ons wat hogerop tussen enkele boomgaarden, om na een lange bocht naar rechts, aan te komen op het T-kruispunt met opnieuw de Populierenstraat. We gingen een 200-tal m dalend naar links, om daar op het T-kruispunt rechts te kiezen. Na nog eens een 200 m kwamen we op een kruispunt van meerdere smalle wegen, waar we een picknickbank aantroffen onder een boom, voorzien van een klein kapelletje. Ondertussen de klok van elf uur voorbij, tijd om een hapje te eten en een kopje koffie te nuttigen. Na onze wandelpauze zetten we onze wandeling verder zowat rechtdoor, bezijden een akker links en een houtwal rechts. Na enkele lichte bochten, verlieten we de weg naar links ter hoogte van een kruising in een bocht. We verlieten er het traject van de GR564 en wandelden links een smal mountain-bikepad op, aangegeven door middel van blauwe en gele tekens. Het pad maakte wat verder plaats voor een holle weg, die we vrij vlug verlieten, door links de berm te beklimmen via een smal wegeltje. Via een graspad en even later een onverharde weg, vorderden we tussen de velden en nadien een boomgaard. We kruisten de Boekhoutstraat en wandelden nog even rechtdoor verder, opnieuw aan hoogte winnend.

Het brede graspad liet ons alweer een heuvel overwinnen, tot we tenslotte een ruilverkavelingsweg bereikten. We volgden die over korte afstand naar rechts tot op de Mierweg, om er ditmaal linksaf te draaien. Hier verkregen we schitterende vergezichten over de omgeving. Op het einde van de weg, kwamen we op het kruispunt met de Kloosterstraat, alwaar zich een picknickplaats bevindt. Echter omwille van de strakke wind, hielden we er slechts even pauze. Nadien begaven we ons op een grasweg net voor de picknickplaats, welke even later veranderde in een holle weg. Op die manier daalden we af naar de Biessemstraat, ondertussen op het grondgebied van Mechelen-Bovelingen. We troffen er opnieuw de GR564 aan. We stapten de Biessemstraat in naar rechts tot op de Kloosterstraat, om deze slechts over een 100-tal m naar rechts te volgen, tot we links een beukendreef konden ingaan. Deze dreef naast de Kasteelbeek leidde naar het kasteel van Bovelingen, aan de Altenastraat. We konden er een foto nemen en nadien de Altenastraat naar links volgen tot op het einde van het kasteeldomein. We verkregen nu ook de rode pijlen te zien van het wandelnetwerk Mechelen-Bovelingen. Aan het einde van het domein ging het rechtsaf op een hoger gelegen wandelpad, naast de bos van het kasteeldomein rechts.

Na ongeveer 800 m dit brede graspad te hebben bewandeld, kwamen we opnieuw op de openbare weg in de Sterstraat, om en nogmaals het traject van de GR564 te verlaten. We draaiden de Sterstraat bijgevolg in naar rechts, om dit smalle betonwegje te volgen tot op een vijfsprong, om er een linde aan te treffen met een kapelletje op de grens met Rukkelingen. Tevens vonden we er een oude grenssteen. Aan de vijfsprong ging het linksaf de Sterweg op, zowat op de scheiding tussen het Vlaams Gewest en de Région Wallonie. Na 600 m deze weg te hebben bewandeld, ging het links een veldweg op welke leidde in de richting van het Hornebos. Net voor het bos volgden we de rode pijlen naar rechts en betraden het Hornebos. We hielden er even halt omstreeks 13:30 uur teneinde te genieten van een middagmaal in een overdekte picknickplaats. Na deze onderbreking wandelden we verder het bos in tot net over de Hornebeek om dan rechts een brede licht hellende dreef in te gaan tot op het einde. We bereikten opnieuw de Sterweg om deze weg naar links de beklimmen tot we even later het kruispunt aantroffen met de Chaussee de Nivelles. We gingen over korte afstand linksaf en vervolgens nogmaals links de Breedpadstraat in, terug op het traject van de GR564. Vrij vlug verlieten we naar links de weg, om langsheen een slagboom terug het Hornebos in te gaan. Een tijdje stapten we evenwijdig aan de weg, om wat later naar links dieper het bos in te wandelen.

Enkele kort op elkaar volgende richtingsveranderingen leidden naar een uitkijkpunt over de lager gelegen vallei. We volgden verder de rood-witte tekens van de GR om nadien stilaan opnieuw de plaats te bereiken, alwaar we voorheen hadden gepauzeerd aan de ingang van het Hornebos. Ditmaal gingen we aan de picknickhut rechtsaf het bos in via een breed bospad. Het pad maakte enkele bochten tot we tenslotte een T-splitsing aantroffen ter hoogte van een boomgaard, terug in de Breedpadstraat. We draaiden linksaf en passeerden een waterwinningsgebied om er langs de afsluiting verder te gaan tot we opnieuw in de Sterstraat belandden, niet ver van de plaats waar we voorheen reeds waren gekomen. Net voor de straat troffen we in de grasberm een zitbank aan, tijd om nog even te genieten van een kopje koffie, ondertussen de klok van 15:20 uur nabij. We betraden opnieuw de Sterstraat, ditmaal naar rechts tot op de N743, de Bovelingenstraat. We kruisten de weg om aan de overzijde de Rukkelingenstraat in te gaan. Ter hoogte van de eerste bocht naar rechts, stapten we rechtdoor een grasweg op, welke verliep achter de links gelegen huizen en naast de Herk rechts. Op het einde van het gaspad kwamen we ter hoogte van twee kleine poelen, om er na een bocht naar links, rechts de Burgemeestersstraat te volgen. Waar de weg naar rechts bochtte, hielden we rechtdoor aan via de Bovelingenstraat en kwamen terecht op een pleintje.

We konden er even van nabij de kapel bekijken van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. We dienden verder de Bovelingenstraat te volgen, welke ons doorheen een nieuwe woonwijk bracht, om uiteindelijk opnieuw de N743 te betreden, zowat in het centrum van Mechelen-Bovelingen. We gingen op de N743 rechtsaf tot net voorbij de Sint-Annakerk, om er links de Darisstraat in te slaan. Op het einde van de straat kwamen we op het kruispunt met de Gelindenstraat, om er voor het laatst de GR564 aan te treffen, die we nu zouden volgen tot aan het einde van de wandeling. We draaiden de Gelindenstraat in naar rechts om amper 30 m verder, rechts een veldweg in te gaan, naast de Kasteelbeek. Zowat 1 km volgden we het verloop van de beek, tot we aan de monding naar links draaiden. We bevonden er ons in het natuurreservaat Egoven. Via een brugje ging het vervolgens langs de links vloeiende Herk, waar we geruime tijd naast wandelden, tot we een wandelboom aantroffen van natuurpunt. Het pad draaide er naar rechts, om er nog steeds de rechteroever van de Herk te volgen. Even later bochtte het pad naar links en daar vonden we tussen het gras nog een picknickbank, tijd om de laatste broodjes te nuttigen, ondertussen half vijf voorbij. Stilaan begon de zon haar kracht te verliezen.

Na deze laatste wandelpauze restte ons nog slechts iets meer dan twee km tot aan het einde van deze mooie tocht. Het pad verder volgend kwamen we aan het einde in de Overbroekstraat uit. Zowat 100 m naar rechts, begaven we ons nadien in de Bosveldstraat links, om er een flinke beklimming aan te vangen. De straat maakte een bocht naar links, alwaar we nadien ter hoogte van een boomgaard links een veldweg opgingen, langs de rand van de boomgaard. Deze mondde uit ter hoogte van de bosrand van het natuurreservaat Overbroek. We stapten het bos in en volgden een smal wandelpad naar rechts, daalden via enkele trappen een stukje lager om dan via een kronkelend pad doorheen een hellingbos verder te dalen. Links verkregen we dan ook reeds zicht op het centrum van Gelinden. We daalden verder tot aan een weide, welke we kruisten tot aan een waterloop. Even ging het naar links tot aan een brugje, waar we de waterloop konden oversteken. Aan de overzijde volgden we naar rechts de andere oever, tot het pad naar links draaide en eindigde in de Haagstraat. Rechtdoor wandelend kwamen we opnieuw in Gelinden-Dorp, eindpunt van de tocht. Het was inmiddels 18:00 uur geworden toen we de auto bereikten na 28077 stappen en 21,330 km.”

444: Hechtel-Eksel, Zaterdag 06 februari 2021, 17,7 km. (9010,518 km.)

“Aan het begin van een nieuwe maand tijdens het jaar, trokken we nog even op pad naar de provintie Limburg. We hadden voordien via onze wandelkaart Bosland, een traject uitgepijld dat van start ging te Hechtel-Eksel, meer bepaald ter hoogte van het wandelknooppunt 285 van het wandelnetwerk Bosland. Via Cambio maakten we dan ook de verplaatsing en hielden onderweg even halt voor een kopje koffie op de snelwegparking te Ranst. Toen we nadien de startplaats naderden was het even zoeken teneinde de juiste startplaats te vinden, met name Parking Bosland Pijnven, in de Kiefhoekstraat. Nadat we het schoeisel hadden gewisseld en vooral ons te hebben voorzien van warme kledij, gingen we omstreeks 11:05 uur op weg vanaf het knooppunt 285. We begaven ons net voor het Bosmuseum Pijnven naar rechts, om slechts 200 m verder reeds knooppunt 286 aan te treffen. Opnieuw dienden we rechts te houden, om via een andere bosdreef, vrij snel links verder te wandelen. Na amper 800 m te hebben genoten van de geur van een nat bos, belandden we reeds aan het knooppunt 216 op een kruispunt van bospaden. We bevonden ons opnieuw nabij de Kiefhoekstraat en konden er een mooi kunstwerk bekijken, getiteld ‘De Boom in’. Naast het werk troffen we een wandelpaaltje aan dat de richting aangaf van ons volgende knooppunt, 217. We betraden op die manier de lange Lorkendreef, een vrij brede zanderige weg. Slechts 100 m voorbij het kunstwerk gingen we reeds knooppunt 217 voorbij en hielden dezelfde richting aan.

We stapten voorbij ontelbare zijdreven rechts, jammer genoeg allemaal niet toegankelijk. Ruimschoots 1 km verder langs dit stille en vooral rustige pad, verlieten we de Lorkendreef naar rechts en vervolgden onze wandeling in de Kerselaerendreef om er het knooppunt 218 te vinden. In de nabijheid lag een kanjer van een omgevallen boom, de ideale plek om omstreeks het middaguur even te genieten van een sandwich en een kopje koffie. We bevonden ons inmiddels op een smaller bospad en dat was hier en daar vrij modderig. Na deze korte wandelpauze gingen we aan het knooppunt linksaf om wat verder opnieuw rechts te kiezen via een ander smal bospad. Na nogmaals te zijn veranderd van richting bereikten we vrij snel het knooppunt 224 om er gwoon rechtdoor verder te gaan. We kwamen zo terecht in de Zandstraat, alwaar we ons naar links begaven, om er langs een open heidegebied te passeren. Voorbij dit open terrein draaiden we rechtsaf en stapten verder tot aan de openbare weg, de Eindhovensebaan (N715). Met wat moeite raakten we veilig deze drukke weg over, om aan de overkant een brede grasweg in te gaan. Blijkbaar aangelegd omwille van de aanwezigheid van een ondergrondse gasleiding. Wat verderop ging het aan het knooppunt 221 haaks linksaf en vervolgden we onze weg tot we opnieuw de openbare weg bereikten in de Winnerstraat. We bevonden ons aldaar op het traject van de GR564.

We kruisten de Winnerstraat om aan de overzijde verder door het bos te wandelen, ditmaal via een smal paadje. Enkele honderden meters verder kwamen we aan het knooppunt 223, om er andermaal te veranderen van richting, ditmaal haaks linksaf. Voortdurend door het bos wandelend, dienden we driemaal haaks rechts en tevens driemaal haaks links te gaan, om tenslotte opnieuw een wandelknooppunt aan te treffen, 403. Even voor het aantreffen van dit knooppunt hadden we omstreekss 13:00 uur op een van de bospaden een picknickbank gevonden, alwaar we even halt hielden voor een kopje koffie en een banaan. Een korte wandelpauze later gingen we opnieuw op pad en arriveerden vrij snel opnieuw aan de Eindhovensebaan (N715). Een mooie houtwal viel rechts van de dreef te bekijken. Aan de overzijde van de Eindhovensebaan ging het nu rechtdoor verder op een grindweg, langs de rand van het links gelegen bos. Rechts lag een uitgestrekt weiland en hier voelden we voor het eerst echt de schrale wind. Na geruime tijd dit pad te hebben bewandeld, maakten we een lange bocht naar rechts en even later naar links, nog steeds langs de bosrand.

Even later bereikten we een dwars gelegen wandel- en fietspad aan het knooppunt 461, beter gekend als de Lommelse Gracht. Hier konden wandelaars het brede grindpad gebruiken en de fietsers een afgescheiden asfaltpad. We begaven ons meteen naar links en waren begonnen aan een lange tijd wandelen over het brede, af en toe golvende grindpad. Zowat 1 km verder maakten we een bocht naar rechts, om er meteen een picknicktafel aan te treffen, tussen het grindpad en het fietspad. Inmiddels waren we de klok van 14:15 nabij, tijd dus om nog even wat mondvoorraad te gebruiken. Een 15-tal minuten later gingen we op dezelfde weg verder en kwamen langs akkers links en de bosrand rechts. We bevonden ons daar in de Dodenveldstraat. Op het einde van deze grindweg tenslotte kwamen we aan het knooppunt 462, ondertussen reeds elf km op pad. We kruisten er het fietspad dat naar links bochtte en stapten rechtdoor verder op een zanderig pad. We kwamen nadien uit op de Ford Lommel Testbanen, waar we noodgedwongen links dienden te houden. We wandelden een tijdje evenwijdig aan deze site om een kruispunt te bereiken aan het knooppunt 114. We draaiden links het smalle verharde wegje op en stapten een tijdje langs de rand van het bos links en akkers rechts. Na wat draaien en keren, vonden we ongeveer 1 km verder knooppunt 177, ter hoogte van een alleenstaande boom, voorzien van een rustbankje.

We namen er dan ook even de tijd om te genieten van een koekje en een beetje chocomelk, als vieruurtje, alhoewel het pas 15:10 uur was geworden. Na deze zowat laatste wandelpauze hielden we dezelfde richting aan over zowat 500 m tot aan het knooppunt 178, waar zich rechts van de weg een grote picknickplaats bevindt. We verlieten er definitief de Lommelse Gracht en begaven ons schuin rechts een ander bospad in, langs de vlindervallei. Slechts 300 m verder, aan het knooppunt 175, verlieten we naar links het pad, om opnieuw het bos in te gaan, ditmaal langs een kronkelende boswegel, op weg naar het knooppunt 174. Stilaan het einde van de wandeling in het verschiet, gingen we verder op weg naar het knooppunt 287, wat het hoogtepunt van de wandeling zou worden. Na nog min of meer 1,5 km te hebben afgelegd door het bos via tal van dreven en paden, kwamen we uiteindelijk aan het knooppunt 287, alwaar we even konden genieten van het ‘Wandelen door de bomen’. Dit fietspad mag volgens plaatselijke aanduiding ook gebruikt worden door wandelaars. Aldus ging het in een cirkelvormig beweging vooreerst omhoog en nadien omlaag tussen de bomen. Een belevenis op zich, zoveel is zeker. Eenmaal opnieuw op de begane grond, namen we nog even een korte pauze in een schuilhut nabij het Fietspark.

Naarmate ondertussen de klok verder was gedraaid, begonnen we aan de laatste kilometers op weg naar het einde van deze winterse wandeling. Ter hoogte van het park volgden we dan ook de aanduiding naar het knooppunt 284, door middel van een vaak modderig pad. Onderweg troffen we tal van foto’s aan betreffende de dieren in het bos, alsook enkele mooie sculpturen. Eenmaal knooppunt 284 voorbij liep de tocht stilaan op zijn einde, op weg naar knooppunt 285, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Toen we opnieuw ons vehikel aantroffen waren we reeds nabij half zes en stilaan begon de duisternis in te gaan. We sloten deze tocht doorheen Bosland af na 17,7 km.”

435: Velm, Zaterdag 07 maart 2020, 22,235 km. (8845,879 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Velm. Tijdens deze tocht wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR564. Deze tocht kan worden opgedeeld in een afstand naar keuze, met name 24,1 km, 18 km of 6,4 km. Wij kozen voor de langste afstand en zouden onderweg desnoods de wandeling inkorten. Vooraf maakten we dankzij Cambio de verplaatsing naar Velm en konden parkeren op het Gemeenteplein. Na vooraf een broodje ter plaatse, konden we omstreeks 10:00 uur beginnen aan deze tocht. We verlieten het Gemeenteplein en begaven ons in de Sint-Martinusstraat, richting kerk Sint-Martinus. Een brede kasseiweg liet ons al dadelijk aan hoogte winnen. Net voorbij de kerk draaiden we rechts de Oudekerkstraat in, nog wat verder klimmend. We bemerkten er de eerste rood-witte markeringen van de GR564, welke we over langere afstand zouden volgen. We kruisten de R. Schrijversstraat om voorbij het kruispunt verder rechtdoor aan te houden in de Steenbergstraat. Op het einde van de weg kruisten we de smalle Glimmerberg en daalden aan de overzijde via enkele trappen af naar de lager gelegen Pomphuisstraat. We sloegen rechtsaf en kort erna linksaf in de Waterstraat tot op het volgende kruispunt voorzien van een kapel.

Daar wandelden we links verder in de Bornstraat. Voorbij de laaste huizen verkregen we kasseien onder de schoenen. We stapten de Bornstraat verder in tot we terecht kwamen aan een groen hek, alwaar we de weg naar rechts verlieten en een graspad opgingen. Het pad veranderde even later in een holle weg welke leidde naar een dwars gelegen veldweg, de Kruisstraat. We zagen er toepasselijk een kruisbeeld geplaatst aan een eenzame boom. We dwarsten deze veldweg en stapten verder rechtdoor tot op het einde van de holle weg. We hielden links aan en wandelden vervolgens langs de links geplaatste fruitbomen tot we tenslotte een betonnen veldweg aantroffen, Staakweg. We begaven ons naar links op de weg en stapten zowat 1 km in dezelfde richting, tot we rechts van de weg een holle weg konden ingaan. We kwamen nadien tegenover de spoorlijn uit, alwaar we een bocht maakten naar links en een eindje evenwijdig aan de sporen stapten tot aan de spoorwegovergang in de Opheimstraat. We staken naar rechts de spoorweg over om vrijwel onmiddellijk opnieuw rechtsaf te wandelen op een graspad aan de andere kant van de spoorweg. Amper 250 m verder ging het een links gelegen veldweg in, welke uitmondde in de Dorpsstraat.

We kruisten de Kapelstraat en wandelden verder in de Dorpsstraat tot aan een klein rond punt. Daar bemerkten we links in de Kaasstraat café ‘De Tempelier’. We hielden er dan ook omstreeks 11:25 uur even halt voor het nuttigen van een kopje koffie, ondertussen zowat in het centrum van Attenhoven. Na deze onderbreking stapten we nog enkele meters verder in de Dorpsstraat om nadien links de Lindestraat in te draaien. We bereikten er een Y-splitsing, voorzien van een enorme lindeboom met Mariabeeld. We hielden de richting rechtdoor aan tot aan een hoogspanningscabine, alwaar we rechts een smal paadje insloegen, dat leidde naar de verder gelegen Kastelstraat. Rechts kregen we een mooi zicht op de kerk Sint Pieters Banden van Attenhoven. In de Kastelstraat gekomen daalden we af naar links en betraden op die manier het natuurgebied De Beemden. Via een brugje staken we de Zeyp over en draaiden naar links, om te wandelen tussen de Molenbeek en enkele vijvers. We troffen er enkele picknickbanken aan en genoten er omstreeks 12:05 uur van een hapje en een drankje. Even later wandelden we verder richting fietsknooppunt 53, om tenslotte aan te komen aan het OCMW-rusthuis in de Oscar Huysecomlaan.

We hielden links en vorderden tot aan een rond punt ter hoogte van de Carrefour Market. Net voorbij deze rotonde draaiden we rechts een wandelpad in tussen de Carrefour en de Molenbeek. Op het einde van het wandelpad ging het rechts een helling op, de Edouard Hamelsstraat, om vrijwel meteen links de Bovenpoortstraat te kiezen. Gekomen aan het einde van de straat, gingen we links het Roefferdingeplein op en kwamen zo aan het bezoekerscentrum Rufferdinge. Net naast het centrum stapten we door een poortje en bereikten de binnenplaats van het domein Rufferdinge. Via enkele trappen konden we een waterrad bekijken en nadien verder doorheen het domein wandelen tot we het domein verlieten en de Sportlaan betraden. We hielden links aan richting sportcomplex van Landen. Net voorbij de toegang van het sportcomplex gingen we onmiddellijk rechtsaf en volgden het Noorse looppad omheen het voetbalterrein. Op het einde van het pad begaven we ons naar links richting parking om via een draaimolen het complex te verlaten. We draaiden rechtsaf en volgden de richting station van Landen. Aan het Stationsplein konden we via een tunnel onder de spoorweg door en kwamen aan de andere kant terecht in de Smeestersstraat, die we naar rechts opgingen.

Op het einde van de straat maakten we een bocht naar links en hielden rechtdoor aan in de Sint-Norbertusstraat, een hobbelige kasseiweg. We passeerden er de Sint-Norbertuskerk en stapten verder tot op de rotonde. Daar namen we definitief afscheid van de GR564 en begaven ons rechts in de Karolingerslaan. Na geruime tijd deze laan te hebben bewandeld, kruisten we op het einde de Raatshovenstraat en kozen rechts richting site van Sinte-Gitter, welke we bereikten via enkele trappen aan een oude waterput. We konden er even doorheen het glas het Stedelijk Archeologisch Centrum bekijken. Op de site troffen we tevens een zitbank aan, ideaal om omstreeks 13:40 uur te genieten van een picknick. Na deze wandelpauze verlieten we de site rechts en kwamen terecht op de Wingbergstraat, waar we bezijden de weg een wandelpad konden volgen tot aan een industrieterrein. Daar namen we rechts een grinpad dat verliep naast de rechts gelegen woonwijk, waarna we op het einde Roosveld betraden. We sloegen deze weg naar rechts in en stapten tot aan de links gesitueerde Sint-Gertrudisstraat. Via deze weg wandelden we via een tunnel onder de spoorweg door en bleven de Sint-Gertrudisstraat volgen tot aan een witte kapel. Links van deze kapel wandelden we rustig verder via de Eikkapellaan, kruisten even verder Dries en hielden rechtdoor aan, naast de waterloop de Zijp.

Op het einde van deze lijnrechte en lange weg kwamen we op het kruispunt met de Tiensestraat, welke we kruisten en aan de overzijde de Maartstraat namen. Deze weg mondde uit op de drukke Oscar Huysecomlaan, waar we vroeger op de dag reeds waren voorbij gekomen. Het was inmiddels 14:40 uur geworden, tijd om even te pauzeren met een glaasje cola in café Argus, tegenover het grasplein. We konden er een kunstwerk bekijken, ‘De poort naar de toekomst’, vervaardigd uit wilgentakken. Na te hebben genoten van een verfrissend drankje, gingen we terug op weg. We volgden de Oscar Huysecomlaan naar links tot aan de eerste onverharde weg rechts. We passeerden er het kasteel van Rumsdorp, jammer genoeg was er weinig van te bemerken en volgden het pad tot aan een weide. Daar stapten we naast de afspanning tot aan een wandelpad net voor het natuurgebied De Beemden. Met wat moeite het wandelpad bereikt, ging het linksaf om uit te komen in de Beemdenstraat. Nogmaals dienden we linksaf te draaien en een 50-tal m verder rechts een veldweg op te gaan. We kruisten een betonnen veldweg, de Spikkaertstraat en namen aan de overzijde een grasweg, welke leidde voorbij een waterzuiveringsstation.

De grasweg veranderde in een smalle wegel welke ons even later liet aankomen in het centrum van Neerlanden. We kruisten vooreerst de Droogveldstraat en namen aan de overkant de F. Istasstraat, om nadien de Bergstraat te kruisen en rechtdoor te gaan naar de Beekhoeve, voorheen een vierkantshoeve. We gingen links van deze hoeve en staken via een brugje de Molenbeek over, waarna we nadien een smal kasseiwegje links opgingen, de Abdijstraat, om er de oude abdij van Neerlanden aan te treffen, alsook de oude pastorie. De korte Abdijstraat eindigde in de Zoutleeuwstraat, die we nu naar rechts opgingen. Hier weken we even van het geplande parcours af, om enkele overbodige zijwegen te negeren. We wandelden dan ook geruime tijd langsheen de Zoutleeuwstraat, tot we tenslotte rechts de smalle betonweg konden kiezen, de Romeinseweg. Volgens ons routeplannetje zouden we steeds dezelfde richting dienen aan te houden om het centrum van Velm opnieuw te bereiken. De Romeinseweg ging over in de Davidstraat. Een oneindig lang uitziend betonbaantje leidde ons tussen de akkers, weiden en boomgaarden door. Af en toe wonnen we aan hoogte, om dan terug wat te dalen. Geruime tijd later, net alvorens we konden afdalen naar Velm, troffen we bezijden de weg nog een rustbank aan. Nadien ging het verder, nog steeds in de Davidstraat, om er de spoorweg te dwarsen en uiteindelijk opnieuw het Gemeenteplein aan te treffen na 22,235 km stappen in 05.24.23 uur.”

296: Landen, Zaterdag 03 mei 2014, 26,36 km. (5982,779 km.)

“Het verslag van een wandeltocht met start en aankomst te Landen. Deze dagtocht, over een afstand van ongeveer 24,3 km, werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, met de volgende omschrijving: ‘Langs kleine dorpjes, weiden, boomgaarden en akkers’. Tijdens deze wandeling zouden we een gedeelte volgen van het traject van de GR564. De voorziene plaats van vertrek situeerde zich ter hoogte van het station van Landen. Na een lange autorit bereikten we deze plaats, onder een wolkenloze blauwe hemel en een stralende zon. Niets stond dan ook in de weg om een schitterende wandeltocht aan te vangen, na weliswaar vooreerst de inwendige mens te hebben voorzien van het noodzakelijke. Vertrokken ter hoogte van het station gingen we onder de spoorweg door, om dan rechtsaf te gaan in de Smeestersstraat. Vanaf het begin van onze tocht volgden we de rood-witte markeringen van de GR564. Voorbij een linkse bocht, wandelden we rechtdoor in de Sint-Norbertusstraat en bevonden ons tezelfdertijd op het lokale Julia Tulkens Wandelpad. In deze straat gingen we voorbij de Sint-Norbertuskerk, vervolgens een stuk militair domein om derwijze een rotonde te bereiken. Daar hielden we links via de Koningin Astridlaan om 400 m verder de drukke N283 aan te treffen.

Over vrij korte afstand ging het op de N283 naar rechts, om aan de overzijde de Wezerenstraat in te gaan, richting Walsbets. De weg daalde matig tot aan het mooie Sint-Jan de Doper kerkje in Walsbets. Tegenover de kerk stapten we al klimmend verder in de links gelegen Sint-Blasiusstraat, ondertussen de lokale Zevenbronnen Wandeling volgend. Wat verder volgden we de GR naar rechts, via een kasseiweg, de Bortombestraat. Gekomen aan een kapel kwamen we opnieuw in de Wezerenstraat, welke ons leidde naar de N80. Aan de overzijde betraden we de Montenakenstraat om even later het voetpad rechts te kiezen tot aan de Sint-Amanduskerk van Wezeren. We wandelden omheen de kerk, om een links gesitueerde asfaltweg op te gaan. We staken nadien de Zevenbronnenbeek over en kwamen ter hoogte van een kruispunt met de Walhostraat, welke we naar links volgden tot aan de Heilig-Kruiskapel. Daar konden we even genieten op een bankje van een middagmaal. Tijdens het nuttigen van onze broodjes bemerkten we bezijden de weg een verwijzing naar de Landense Fietsroute. Aan de kapel zetten we onze wandeling verder via de rechts gelegen Bormanstraat en kwamen voorbij het Aulmenhof, een vierkantshoeve, welke thans onderdak geeft aan een bistro en restaurant. Twee kruispunten verder wandelden we linksaf tot opnieuw aan de N80.

Aan de overzijde betraden we een smalle betonweg welke ons liet gaan onder de autosnelweg E40 en de ernaast gelegen HST-lijn. Voorbij de tunnel ging het naar rechts om zowat 100 m verder schuin links te vervolgen. Driekwart kilometer verder kwamen we ter hoogte van een onverharde weg, alwaar we definitief het traject van de GR564 verlieten. We bevonden ons thans in de provincie Luik en hadden bijgevolg de taalgrens tevens overschreden. Op de onverharde weg volgden we, in tegenstelling tot de GR, naar rechts. Aan een electriciteitsstation ten behoeve van de HST-lijn, draaiden we linksaf, richting Lincent, dat we korte tijd later bereikten ter hoogte van het kruispunt met de Rue de la Bruyère. De overkant leidde ons de Rue du Piroy in, een kleine kasseiweg tussen boerderijen, om even later de N64 te bereiken. Aan de overzijde ging het via de Rue des Écoles voorbij het politiebureau en een sportcomplex tot aan de kerk en de Ferme de Lincent. Inmiddels werd het de hoogste tijd om een plaspauze in te lassen, doch tevens de dorst te lessen en dit konden we dan ook doen in het Centre Sportif de Lincent. Of beter gezegd, waar een sportcomplex al niet allemaal goed voor is.

Na deze pauze stapten we rechts de Rue du Bailly in, via welke straat we opnieuw onder de E40 en de HST-lijn gingen. Onmiddellijk na de tunnel ging het linksaf via een aardeweg welke 100 m verder uitkwam op een weg met twee betonnen stroken. Langzaam wonnen we aan hoogte, terwijl we stilaan de top van de helling bereikten. Af en toe veranderde de ondergrond naar kasseien en later asfalt, waarna we terecht kwamen ter hoogte van een kapelletje, ondertussen reeds op het grondgebied van Pellaines. We staken de Rue du Bordelais over om aan de overzijde de Rue de l’Arbre te bewandelen tot op een T-kruising. Even linksaf en we arriveerden aan de Sint-Bartelomeus en Sint-Hubertuskerk van Pellaines. We staken de Rue des Mayeurs over en gingen verder via de Rue de la Cosse en de geplaveide Ruelle, om terug aan te komen in de Rue des Mayeurs. Even over korte afstand naar links gevolgd, tot we de bebouwde kom bereikten van Linsmeau, inmiddels in de provincie Waals-Brabant. We sloegen een pad links in dat verliep langs de Kleine Gete en ons liet aankomen ter hoogte van de Kapel Notre-Dame de la Colombe. Op weg daarheen hadden we een tijdje de Promenade de la Colombe gevolgd.

Voorbij de kapel gingen we de eerste straat rechts in, de Rue de l’École om nadien de N64 te bereiken. Aan de overzijde verkregen we een licht stijgende kasseiweg welke we dienden te bewandelen tot aan een alleenstaande boom, de Arbre de la Gorlette. Voorbij deze boom ging het via een kasseiweg, later grindweg naar rechts, richting Racour, opnieuw in de provincie Luik. Gekomen tussen de huizen van Racour, gingen we rechtsaf ter hoogte van een Mariagrot. Via vervolgens de Rue de Linsmeau, de Rue de la Gironde en tot slot de Rue Bovy kwamen we ter hoogte van de kerk. Voorbij de kerk gingen we rechtdoor via de Ruelle Everaerts, een smal pad tussen muur en haag. Na enkele bochten kwamen we in de Rue de Landen, welke we rechts volgden langsheen het kerkhof tot net voorbij het bord Landen. We zaten ondertussen op een gedeelte van het Pepijn Wandelpad. We gingen even later linksaf om via een smalle weg tussen de velden, het ongeveer 1,5 km verder gelegen centrum van Overwinden te vinden. In Overwinden aangekomen, gingen we rechtsaf in de Kruisboomstraat en opnieuw rechts via de Wingbergstraat. De eerstvolgende straat links was de volgende wandelbestemming, aangegeven door een wegwijzer ‘Landense Fietsroute’. Voorbij een bedrijfsgebouw troffen we links de site van Sinte-Gitter aan. Een bezoekje mocht dus niet ontbreken.

Na het bekijken van deze archeologische site, verlieten we de omgeving via het Julia Tulkens Wandelpad. We keerden een eindje op onze stappen terug om vervolgens een pad rechts op te gaan dat verliep door een stukje bos en ons liet arriveren ter hoogte van een gebouw van de NMBS. Voorbij dit gebouw wandelden we linksaf, onder de spoorweg door om nadien voorbij de tunnel rechts te houden, evenwijdig met de spoorweg. We hadden nu de watertoren van Landen als richtpunt. Eenmaal voorbij de toren ging het via een onverhard pad omhoog, richting parking aan het station, eindpunt van de tocht. Alvorens de terugreis aan te vatten, hielden we nog even een drankapuze in café ’t Landenhuis. We eindigden onze wandeling dan ook met een afgelegde afstand van 26,36 km, goed voor 33800 stappen en iets meer dan zes uur wandelplezier.”

202: Eksel, Zaterdag 30 oktober 2010, 20,6 km. (4081,848 km.)

Een wandeltocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 30/10/2010, 3941 Eksel (Limburg) – Pijnventocht, 6-12-20 km. W.S.V. De Bosdravers Eksel. Start: Buurthuis De Locht. Zeer mooie wandeling door de gemeentebossen van Hechtel, maar deels ook door het staatsdomein Pijnven.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort relaas, met betrekking tot de bezienswaardigheden en belevenissen onderweg, omstreeks 20:11 uur.

“Dat hier ten huize, de wandelingen die voorzien zijn van een groot percentage bos, een beetje voorrang genieten, dat konden de trouwe lezers hier reeds meermaals vernemen. Dit was dan ook de voornaamste reden dat we deze ochtend, voorzien van het nodige regenwater, koers zetten naar het Limburgse Eksel. Aldaar werd immers door de WSV De Bosdravers een wandeltocht georganiseerd onder de naam Pijnventocht. Via Google konden we gisteren al vlug achterhalen dat dit ging over het Domeinbos Pijnven. Bovendien werd de tocht in het Marching-boek aangekondigd als een wandeling door de gemeentebossen van Hechtel en het staatsdomein Pijnven. Achteraf bekeken hadden we vandaag, wat bossen betreft, alvast een schot in de roos. Vanmorgen bereikten we dan ook dit kleine plekje in Limburg, alwaar we op een weide nabij de startzaal met veel gemak een parkeerplaats vonden. Het buurthuis De Locht fungeerde als start- en controlezaal, aangezien tijdens de wandeling onderweg geen controleposten waren voorzien.

Er kon worden gekozen uit de afstanden 5, 8 en 20 km, waarbij de langste afstand werd gevormd door lus 10A (9,9 km) en lus 10B (10,7km). Een werkelijke afstand dus van 20,6 km. Na een hapje en een koffie om de ogen wat te openen, konden we, evenwel nog zonder regenval, op weg voor de eerste lus van 9,9 km. Het ging vanaf de startplaats bij een eerste doortocht rechtsaf, de richting die ook gold voor de wandelaars aan de 8 km. We wandelden langsheen de parking om vervolgens de drukke toegangsweg naar het centrum te dwarsen en ons te begeven naar een aan de overzijde gelegen veldweg. Zo waren we vertrokken voor een tijdje wandelen langsheen enkele maïsvelden, waarvan de oogst net was binnen gehaald, gevolgd door een reeks boomkwekerijen, met talrijke soorten naaldboompjes. We kregen kort na het betreden van deze veldwegen reeds de rood-witte markeringen in het oog van de GR564. Tevens bevonden zich in de bermen tal van aanwijsborden inzake knooppunten voor ruiters en dravers. Na een tijdje akkers en velden te hebben aanschouwd, ging het vervolgens verder via enkele landelijke rustige wegjes, waar amper een auto werd opgemerkt.

Uiteindelijk bereikten we opnieuw de drukke toegangsweg naar Eksel, welke een tweede maal werd gedwarst. We wandelden nu in de richting van de verder gelegen gemeentebossen van Hechtel. Toen we even later links van de weg een kleine kapel opmerkten, kregen we de aanwijzing dat het aldaar linksaf ging, het bos in. Enkele meters verder splitsten zich de trajecten van de 8 en de 10 km, waarbij wij onze weg links vervolgden. We kregen tal van geometrische figuurtjes in zicht, welke enkele lokale wandelpaden aangaven. Een groen rechthoekje was goed voor 1,3 km, een blauw ruitje voor 4,2 km en een rood driehoekje voor 5,5 km. We bevonden ons al heel vlug in het gebied ‘In den Brand’, vooral gekenmerkt door tal van landduinen. Het decor was af en toe prachtig: grote zandvlaktes, enorme zandduinen en verweerde boomwortels, welke als reusachtige spinnen over de afgevallen naalden leken te kruipen. Daarnaast kregen we ook te zien hoe mooi de herfst wel kan zijn in het bos. Geen enkele schilder kan immers zoveel kleurschakeringen uit zijn palet te voorschijn toveren.

Jammer genoeg was het ondertussen lichtjes beginnen regenen, wat enigszins de pret minderde. Eenmaal de zandduinen voorbij, kregen we een aaneenschakeling van dreven, doorheen een prachtig en uniek bosgebied. Ergens onderweg in het bos troffen we een kleine poel aan en hier namen we even de gelegenheid te baat, om even te verpozen op een zitbank en te luisteren naar de geluiden van het bos. Even later ging het verder via enkele andere, elkaar opvolgende dreven en paden. Wat verderop bereikten we de eerste waarschuwingsborden dat we militair domein naderden. Heel even ging het nog vlak, waarna de eerste klimmetjes zich aankondigden. Geruime tijd volgden nu enkele zandheuvels elkaar op, waarna het voortdurend klimmen en dalen was geblazen. Een forse afdaling doorheen het mulle zand, zorgde even voor een ludiek tussenspel. Even later bereikten we een open vlakte waar duidelijk de sporen zichtbaar waren van oefeningen met rupsvoertuigen. Hier volgden we een kleine betonweg, welke ons leidde langsheen diverse schietstanden. De schoten waren af en toe duidelijk hoorbaar. Na een tijdje deze militaire weg te hebben gevolgd, ging het opnieuw rechtsaf het bos in, alwaar we terug konden genieten van enkele rustige paadjes en wegels.

Korte tijd later bereikten we opnieuw de openbare weg en meteen het grensbord van Eksel. We staken het brugje over de Nete over en enkele woonstraten verder, bereikten we opnieuw de startzaal. Meteen het einde van een eerste, vooral prachtige lus. Tijd om even op adem te komen en de inwendige mens te versterken. Na een korte pauze begonnen we aan het tweede gedeelte van de wandeltocht. Ditmaal ging het naar links, tevens het parcours voor de wandelaars aan de 5 km. Over korte afstand werd de openbare weg gevolgd, waarna de wandeling verder verliep via een veldweg. Deze ging in rechte lijn, opnieuw naar het verder gelegen militair domein, alwaar we terug enkele prachtige wandelpaden kregen te verwerken. Hier en daar was het opmerkelijk hoe hele stukken bos waren weggehakt. De zanderige ondergrond gaf ondertussen nieuw leven de kans om op te groeien. Ditmaal was onze passage op het militair domein eerder van korte duur. We bereikten een asfaltweg, om die te dwarsen en aan de overzijde het domeinbos Pijnven te betreden. Hier konden we lange, bijna kaarsrechte dreven ontwaren, waar de kleurenpracht van deze herfst zo niet nog mooier was als voorheen op de dag.

Ondertussen hadden de wandelaars van de 5 km zich reeds afgesplitst, waardoor we nagenoeg alleen op weg waren door dit prachtige bosgebied. Een blik achterom op het einde van een dreef, niemand te zien, dus maar verder wandelen dan en vooral genieten van de omgeving en de zalig aanvoelende rust van dit natuurgebied. Na een tijdje via tal van bospaden te hebben gewandeld, ontdekten we de plaatselijke Kiefhoekroute (7,3 km), een aangelegd traject voor ruiters en dravers. We volgden een tijdje het verloop van deze route. Ook ditmaal troffen we tal van kale plekken aan in het bos, een teken dat ook hier werk wordt gemaakt van het beheer ter zake. Een boshut fungeerde korte tijd als rustplaats, waarna we ons stilaan begaven op de terugweg naar de startzaal. Iets wat duidelijk kon worden afgeleid uit de richtingsveranderingen doorheen het Pijnvenbos. Geruime tijd later bereikten we opnieuw de reeds eerder geziene weg. We staken opnieuw de baan over, om aan de overkant terug militair domein te betreden.

Ook nu konden enkele smalle bospaadjes ons uitermate bekoren. Even later bereikten we voor de tweede maal het kleine brugje over de Nete en betraden terug de bebouwde kom van Eksel. Twee woonstraten verder bereikten we de startzaal, ditmaal voor het einde van de wandeling. We namen nog even de tijd om wat na te praten bij een drankje en vooral de wandelboekjes te laten viseren. Toen we korte tijd later huiswaarts reden, konden we noteren dat om 14 uur zich reeds 1134 wandelaars hadden gemeld. Een niet onaardig cijfer, voor een vooral prachtig uitgetekend natuurparcours, hoofdzakelijk ingenomen door militair domein en bosgebied. Meer dan tevreden konden we koers zetten richting thuishaven.”

We sluiten dit wandelhoofdstuk dan ook af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits daarin ook enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Eksel. Veel bos en natuur. Regenbuien op en rond het militair domein. J: Wandeltocht vanuit Eksel, doorheen de gemeentebossen van Hechtel. Het militair domein en het Domeinbos. Mooie en bosrijke wandeltocht in Limburg.’