538: Linden, Zaterdag 04 februari 2023, 14,059 km. (10.641,659 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, met start ter hoogte van de Sint-Kwintenkerk te Linden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een gratis parkeerplaats op de grote parking tegenover de kerk, in de gelijknamige Kerkdreef. Na een hapje ter plaatse konden we omstreeks 10:00 uur de wandeling aanvangen ter hoogte van het knooppunt 5, gesitueerd op het pleintje net vóór de kerk. We begaven er ons linksaf op de licht stijgende Korenbloemstraat, naar de iets verder dwars gelegen Nachtegalenstraat. We volgden er vrijwel onmiddellijk een gedeelte van het traject van de Streek-GR Hageland en de GR128. Amper 100 m naar links, konden we aan de overzijde de smalle Voetweg 27, ofwel Holsbeekschen Voetpad opgaan en beginnen aan de steile beklimming doorheen het Lindenbos. Een 200-tal meter verder en nagenoeg hogerop, konden we aan het knooppunt 51 linksaf. We passeerden er een zitbank met een opvallend opschrift: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. Het ditmaal smallere bospad boog langzaam naar rechts, zodat we in een vrijwel wijdse bocht verder het Lindenbos konden verkennen. Een paar honderden meters verder kwamen we reeds aan het knooppunt 53, in de nabijheid van een parking aan de Kasteeldreef. Aan dit knooppunt kozen we andermaal links en staken vervolgens de Kasteeldreef over, om aan de overzijde verder doot het bos te gaan.

We zetten onze wandeltocht verder via bospaden, af en toe wat dalend, dan weer stijgend, om na zowat 1,4 km het knooppunt 55 voorbij te gaan. We sloegen er haaks rechtsaf en stapten vervolgens voorbij een links gelegen uitgestrekt grasveld. Toen we de rand van het Lindenbos naderden, amper 100 m voorbij het knooppunt, sloegen we haaks rechtsaf aan het knooppunt 56. We kregen er een reeks korte houten looppaden te verwerken, aangelegd omwille van de links lager gelegen holle weg, de Kortrijkstraat en mede het gevaar van aardverschuivingen. Op het einde van deze reeks houten paden, daalden we links af naar de reeds vernoemde Kortrijkstraat. We maakten een linkse bocht van zowat 180°, om deze onverharde holle weg af te dalen. Iets verder, ter hoogte van een andere holle weg, de Groddeweg, ging het rechtsaf aldaar verder. Tenslotte mondde deze holle weg opnieuw uit op de openbare weg, eveneens Groddeweg, welke we links opgingen. Deze asfaltweg, tevens met de aard van een mooie holle weg, liet ons verder afdalen tussen riante woningen en vakantiehuisjes, naar de lager gelegen dwarse weg, de Martellekensweg, tevens wandelknooppunt 47 aan de rand van het Kloosterbos. We begonnen dan aan de beklimming van de verharde Martellekensweg, om na een paar honderd meters, links een bosweg in te gaan, genaamd de Veldweg, dwars doorheen het Kloosterbos.

Voorbij de bosrand ging het pad over in een veldweg, langs een weide en mondde uit op de Sneppenstraat, die we rechts opdraaiden. We wandelden eerst nog even door een stuk van het Kloosterbos, om daarna verder te gaan langs de rand van het bos. Even later passeerden we de links gelegen Wijnbergenstraat, met op de hoek een jachtvaartuig in het gras. We gingen verder rechtdoor via de Sneppenstraat, het bord einde bebouwde kom Kessel-Lo voorbij, om nadien langzaam af te dalen naar het kruispunt met de Slangenstraat, inmiddels terug in de bewoonde wereld. Deze straat naar links opgaand, kwamen we even verder uit aan een picknickplaats ter hoogte van de drukke Lemingstraat. We konden er even uitrusten op een bank en genieten van een hapje en een drankje, zowat om 11:35 uur. Na deze wandel- en eetpauze, begaven we ons op de Lemingstraat over korte afstand rechtsaf, tot aan het knooppunt 19, net aan de ingang van het Chartreuzenbos. We verlieten er de openbare weg en begaven ons links via een smal pad het bos in, om er bijna dadelijk een beklimming aan te vangen. Het pad bochtte wat naar rechts, tot we aan het volgende knooppunt, 18, haaks rechtsaf een ander pad opgingen. Wat dalend, maakten we vooreerst een haakse bocht naar links, gevolgd door een haakse bocht naar rechts, om op die manier na zowat 500 m, het volgende knooppunt te vinden, 111.

Haaks linksaf begaven we ons via een gedeelte van het lokale Dutselpad, opnieuw wat verder het bos in, om nog steeds af en toe te klimmen en nadien uiteraard te dalen. Andermaal, zowat 500 m verder, na een tweetal haakse richtingsveranderingen, bereikten we het knooppunt 112. We draaiden haaks rechtsaf in het bos, om korte tijd later uit te komen op de bredere dwars gelegen Holsbeekschebaen, welke naar links volgend, leidde naar de rand van het Chartreuzenbos. We hadden vooraf gehoopt er even te kunnen verpozen in ‘Het Bed van Napoleon’, doch blijkbaar was de zaak gesloten en stond te koop. Aan deze voormalige horecazaak draaiden we dan maar linksaf en vervolgden onze wandeling langs de rand van het Chartreuzenbos. Na een tijdje de rand van bos te hebben gevolgd, konden we tenslotte haaks rechtsaf op een brede grasweg verder en het bos achter ons laten. Eenmaal het grasveld over, kwamen we aan het knooppunt 113, om er ditmaal haaks rechts verder te gaan. Rechts in het gras troffen we een eigenaardig aangelegd layrint aan, gevormd door grote bruine rotsblokken. In de onmiddellijke nabijheid bevond zich een sierlijke houten boog, met zicht op het Chartreuzenbos. Deze landartboog, van de hand van Bart Luykx, was een ontwerp van de Japanse kunstenaar Lee Jae Hyo. Voorbij de beide kunstwerpen arriveerden we ter hoogte van de parking aan de Lindestraat, om er om 13:00 uur te genieten van een broodje op een erg modderige picknickplaats.

Na onze wandelpauze, begaven we ons op de verharde Lindestraat naar links, tot we rechts Delleput konden ingaan. Vooreerst nog verhard, ging de weg vrij spoedig over in een overharde holle weg, waar we opnieuw duidelijk aan hoogte wonnen. We gingen het knooppunt 114 voorbij en hielden dezelfde richting aan. Eenmaal het hoogste punt bereikt, troffen we het knooppunt 57 aan op de kruising met de Kortrijkstraat, juist ter hoogte van de Speelbergkapel. Een kapel geplaatst op de grens van Kortrijk-Dutsel, Holsbeek en Linden. Over vrij korte afstand volgden we de weg naar rechts, om net voorbij de eerste woning links een veldweg op te gaan. Tussen de akkers door ging het over een vrij modderig pad naar het knooppunt 52, alwaar we Voetweg 33 dwarsten. We hielden de richting rechtdoor, om nog steeds op vrij modderige paden te stappen, tot we op het einde rechts de verharde Seftingstraat konden opgaan. Ter hoogte van de eerste bocht in de weg, ging het links een ander modderig pad op, de Voetweg 10. Even later verlieten we deze, teneinde die te ruilen voor Voetweg 32, het Netelpad, welke wat verder overging in Voetweg 32, Cortrycksen Voetpad. We daalden op die manier af naar het centrum van Linden, langs de rand van het rechts gelegen Lindenbos. Het pad mondde tenslotte uit tegenover de plaatselijke kerk en zo eindigde deze genaamde Speelberg Wandeling aan het knooppunt 5”.

529: Lierde, Zaterdag 24 oktober 2020, 21,95 km. (10.466,421 km.)

“Het relaas inzake een wandeltocht, beschreven in de wandelgids ‘Treinstapper 2’, met andere woorden een tocht tussen de nmbs stations van Lierde en Munkzwalm. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via het openbaar vervoer, konden we omstreeks 10:00 uur de wandeling aanvangen ter hoogte van het station van Lierde, onder een bewolkte hemel. We verlieten de parking aan het station, om er dadelijk rechts de N8, de Steenweg op te gaan. Naast de openbare weg staat het standbeeld van ‘De Pendelaar uit Lierde vroeger’. Een beeld dat verwijst naar de vroegere Lierdenaars welke pendelden naar de koolmijnen en staalfabrieken in Wallonië. Een paar honderd meters verder kozen we rechtsaf via de Neerstraat, waar een eerste beklimming wachtte. Op het einde van de straat, gekomen aan een rotonde, draaiden we linksaf Caudenberg in. We bemerkten er de geel-rode markeringen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen. Nog altijd wonnen we verder aan hoogte, stilaan voorbij de laatste woningen en langs velden rechts van de weg. We negeerden alle zijstraten en kozen op de Y-splitsing met Eikenmolen, de richting rechtdoor. Op het hoogste punt van de weg en tevens van Lierde (92 m), gekomen op een T-kruispunt, draaiden we haaks rechtsaf via Eikenmolen, om er voorbij de B&B Eyckenmolen te gaan. Net er voorbij begaven we ons linksaf op een smal asfaltwegje, later een aardeweg, die verliep tussen de akkers en via een lange bocht naar rechts, uitmondde op de Bontestraat.

Op deze betonbaan gingen we zowat 200 m naar links, om nadien rechts de smalle asfaltweg Assensveld op te gaan. In de eerste bocht naar links, verlieten we de weg en stapten verder rechtdoor op een grasweg langs de rand van het Kloosterbos van Sint-Maria-Oudenhove. We passeerden een oude waterpomp en volgden de hoofdweg doorheen het bos, om nadien naar links af te draaien en tenslotte het bos te verlaten, opnieuw aan Assensveld. We begaven ons op het smalle asfaltwegje een 100-tal m naar rechts, om er terug het Kloosterbos in te wandelen. We troffen er een omgevallen boom aan, de ideale plek om er omstreeks 11:00 uur even te genieten van een wandel- en eetpauze. Even later stapten we op het dalende bospad tot op een splitsing, om er links verder te dalen en uiteindelijk aan een hoeve opnieuw vaste voet te verkrijgen op Heyveld. We begaven ons rechtsaf op het smalle wegje tussen de velden en gingen voorbij een mooi kapelletje links van de weg. Het kronkelend en golvend wegje leidde voorbij de Kloosterbosstraat, waar de weg overging in Elverenberg, ondertussen deel uitmakend van Brakel. We gingen via Elverenberg tot aan de eerste zijstraat, de Vossenholstraat, om net er voorbij links een dalende veldweg te kiezen. Het pad ging tussen twee weiden door, gevolgd door een klein stukje bos, om even later via een houten brug de Zwalmbeek over te steken.

Aan de overzijde van de beek ging de wandeling over een lang vlonderpad, over het drassig land van het natuurreservaat Het Jansveld. Het aansluitend wandelpad verder bewandelend bereikten we opnieuw de openbare weg, de Zwalmbeekweg. We sloegen de weg rechts in en wandelden voorbij een paardenrenbaan, om uit te komen op de kruising met een dwars gelegen fiets-en wandelpad, het Mijnwerkerspad. We stapten aan de wandelboom naar rechts het smalle verkeersluwe wandel- en fietspad op en hadden oog voor de wit-rode tekens van de GR122. Even verder zagen we links op de Molenberg de vroegere Brouwershoeve. Op het einde gekomen van het Mijnwerkerspad, kwamen we aan het kruispunt met de N462, de Kasteeldreef, die we naar rechts opdraaiden, tot aan de brug over de Zwalmbeek. Hier zouden we links een veldweg dienen op te gaan, doch we weken even af van de route. Even verder op de Kasteeldreef bevond zich rechts van de weg het Kasteel van Lilare en het Sint-Franciscus Instituut. We wandelden even verder op de Kasteeldreef en gingen toen rechtsaf tot aan de toegangspoort van het kasteel. Na het nemen van enkele foto’s, keerden we op onze stappen terug tot aan de brug over de Zwalmbeek. Net vóór de brug gingen we dan rechtsaf een veldweg op, naast de Zwalmbeek.

Aan een bosje aangekomen, stapten we langs de bosrand omhoog. De aardeweg veranderde even verder in een kasseiweg en uiteindelijk in een verharde weg, het Rozenhoekje. Op dit dalende asfaltwegje, sloegen we net vóór het huis nr. 2 linksaf op een smal pad tussen afsluitingen, om op het einde van het pad nogmaals links de kiezen, verder langs de afsluiting van de weide. Tussen uitgestrekte weiden leidde het pad tenslotte naar huizen en achtertuintjes, om via een tegelpad tussen twee woningen, de openbare weg te betreden, de Berendries. We daalden af naar links, om op het eerste kruispunt opnieuw links te kiezen, eveneens Berendries. Ter hoogte van het huis nr. 34 verlieten we naar links de weg op een smal wandelpad, om verder af te dalen langs tuintjes en weiden tot op de Rozenhoek, waar we de asfaltweg rechtdoor opgingen. Na een lange bocht kwamen we opnieuw op het kruispunt met Berendries, om er linksaf te gaan, tot net vóór de brug over de Zwalmbeek. We gingen rechtsaf een brede veldweg op langs de oever van de Zwalmbeek. Wat verder, gekomen aan een kruispunt van wandelwegen, knooppunt 45, begaven we ons rechtsaf op een vlonderpad, om op het einde linksaf te draaien. We hielden er even halt op het einde van het vlonderpad om even te denken aan de inwendige mens omstreeks de klok van 13:25 uur. Nadien verlieten we het bos en volgden rechts de bosrand, om opnieuw aan hoogte te winnen. Na een eindje stappen ging het grindpad over in asfalt en kwamen we op de Boterhoek uit. Op het nabije kruispunt ging het vervolgens linksaf, eveneens via Boterhoek.

Aan het wandelknooppunt 47, verlieten we de weg naar rechts op een dalende veldweg, om nadien langs prikkeldraad tussen een bos en een weide opnieuw te klimmen. Aan het volgende wandelknooppunt 48, kozen we linksaf en klommen verder tot we een smalle asfaltweg konden betreden, Klappaardlos. Deze vrij korte weg leidde naar een bredere betonbaan, Langendries, die we links opgingen. Tussen akkers en weiland volgden we deze weg tot aan de GR-wandelboom. Het café op dit kruispunt, ‘In de Zavelput’ bleek dicht. Net naast het café begaven we ons op een stijgende veldweg, nog steeds de GR122 verder bewandelend. We kwamen tenslotte uit aan de dwars gelegen Kortendries, welke we dienden te kruisen. We konden er echter even verpozen op een zitbank aan een nieuw opgericht kruisbeeld, met zicht op het lager gelegen landschap. We volgden dan aan de overzijde van Kortendries verder de stijgende veldweg, tot aan een Y-splitsing, waar we het smalste pad opgingen schuin links. Via dit smalle wandelpad daalden we af naar Sint-Goriks-Oudenhove, om er de openbare weg te betreden, de Sint-Goriksstraat, die we links volgden tot aan de Sint-Gaugericuskerk. Ook hier alweer bleek alle horeca te zijn gesloten. We stapten rechtdoor op het Kruiswaterplein links van de kerk, tot aan het huis nr. 5, om daar links een smalle wegel op te gaan. We kruisten de Smisstraat en volgden het pad verder dat tenslotte naar links draaide en uitmondde in de Slijpstraat. We begaven ons rechtsaf op de Slijpstraat.

We wandelden voorbij het links gelegen Steenland en nadien voorbij de rechts gesitueerde Molenhoek, om na ongeveer 1,5 km een picknickplaats te bereiken aan het links gelegen Mijnwerkerspad. We hielden er dan ook omstreeks 15:20 uur even een wat langere rust- en eetpauze. Na deze wandelonderbreking ging het verder op de ditmaal kronkelende Slijpstraat tot aan de Bostmolenstraat, waar we even van het parcours afweken. We gingen even links de Bostmolenstraat in tot aan de eigenlijke Bostmolen. Na het nemen van enkele foto’s ging het nog even via de Slijpstraat verder tot op het kruispunt met de Zottegemsesteenweg, de N454. We draaiden deze steenweg op naar rechts, om nadien de spoorweg over te gaan, tot aan de iets verder geleden Sint-Jozefkapel. Net er voorbij gingen we links een smal pad op dat 50 m verder uitmondde in Kleite. Net voorbij het laatste huis, ging het via een smal pad rechts al klimmend naar de hoger gelegen Kluisstraat, die we links opgingen. We passeerden de Stedelijke Begraafplaats van Zottegem en volgden op het einde de Knutsegemstraat zowat rechtdoor, vermits de linkertak, een veldweg, min of meer onbegaanbaar was omwille van de modder.

Deze smalle kronkelende weg leidde naar het kruispunt met de Paddestraat, een smalle kasseiweg, alwaar we linksaf stapten en de weg volgden tot aan de brug over de Zwalm. Net over de brug begaven we ons rechtsaf op een aardeweg, welke het verloop volgde van de waterloop. Net voorbij een zuiveringsstation eindigde het pad op de openbare weg, Bruggenhoek. We gingen rechtsaf de brug over de Zwalm over en onmiddellijk linksaf op een pad langs de andere oever van de Zwalm. Dit smalle pad leidde tenslotte tot aan de gekende Zwalmmolen aan de Rekegemstraat. Nu gingen we links de brug over, om net er voorbij aan een picknickplaats, rechtsaf verder te wandelen op het Molenpad. We gingen de Vredeskapel voorbij en arriveerden op die manier aan de N415, de Zuidlaan, ondertussen op het grondgebied van Munkzwalm. We gingen de Zuidlaan op naar links en verlieten zo het traject van de GR122. Net voorbij de Sint-Mattheuskerk, ging het rechtsaf in de Decoenestraat, om na 100 m links een fiets- en wandelpad op te gaan dat leidde naar het station van Munkzwalm. Daar aangekomen om 17:40 uur konden we mits een kleine sprint nog net de stilstaande trein halen en beginnen aan de terugreis richting Mechelen. Met dank aan de treinbegeleider die even de trein liet wachten.”

295: Asse, Zaterdag 26 april 2014, 27,99 km. (5956,419 km.)

“Het relaas van onze ervaringen tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Asse. Deze dagtocht werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, onder de welluidende titel: ‘Door de voortuin van het Pajottenland’. De voorziene startplaats situeerde zich ter hoogte van het station van Asse en had volgens de gids een te wandelen afstand van 25,7 km. Er bestond evenwel een mogelijkheid, het parcours in te korten tot 20,6 km. Tijdens het verloop van de wandeltocht zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR128, namelijk zowat 11,5 km. Na een ritje met de auto, gevolgd door een ontbijt ter plaatse, konden we even later van start gaan, voorlopig nog voorzien van wat zonneschijn en een grotendeels blauwe hemel. We verlieten het station van Asse en namen een kasseiweg naar rechts, over de parking van het station. We staken nadien de spoorweg over om 100 m verder een brede landweg links in te gaan, welke ons leidde tot aan een dwarsweg. Ook daar draaiden we linksaf in de richting van een drukke asfaltweg. Aan de overzijde betraden we de wijk Waerbeek, om even verder, voorbij het rusthuis rechts aan te houden en over zowat 1 km een asfaltweg te volgen. We bevonden ons op het plaatselijke Grote Molenbeek Wandelpad, dat we links verder bewandelen in de Dorenweg. Ter hoogte van de volgende dwarsweg ging het rechtsaf richting kerk van Mollem.

We stapten echter niet tot aan de kerk, maar volgden vanaf nu het traject van de GR128 naar links, via een grasweg langsheen de muur van het kerkhof. Nogmaals linkaf ging het langs de rand van het kleine Kloosterbos van Mollem, alwaar we ondertussen een gedeelte volgden van de Hellepad Natuurwandeling. We staken een beek over en gingen verder tussen weideafsluitingen naar de wijk Beneden-Vrijlegem. Gekomen aan een asfaltweg kozen we voor rechts om zo de spoorweg over te steken en een 20-tal meter verder links een smal pad op te gaan. Vervolgens hielden we tot tweemaal toe rechts aan en wandelden voorbij een hoeve uit 1896 om even verder links de Drielindenlaan in te gaan. Waar deze straat een bocht maakte naar rechts, hielden we rechtdoor aan via een landweg om alzo het Paardenbos te bereiken. We zetten onze wandeling verder langsheen de rand van het bos naar links, staken een beek over en kwamen terecht op een asfaltweg Paddebroeken. We bemerkten er de aanduiding van de Land van Asse Route en troffen er een kapel aan, voorzien van een zitbank. Tijd dus voor een wandel- en lunchpauze. Na deze onderbreking gingen we opnieuw op pad.

We gingen Paddebroeken in naar links om de eerste veldweg rechts te kiezen, richting Mazenzele. We staken de Weyenberg over, om aan de overzijde de Sultveltstraat over korte afstand te volgen. 150 m verder troffen we links een grasweg aan, alwaar we de lokale wandelroute het Pieter Paulus Wandelpad betraden. We kwamen langs een grasplein met rustbank, doch gingen nog even verder tot in het centrum van Mazenzele, waar we even halt hielden in café ‘In de Sportwereld’. Na een kopje koffie gingen we tot aan de N47, de weg Asse-Dendermonde. We staken deze drukke weg over en volgden een geasfalteerd pad, later graspad om dan de provinciegrens met Oost-Vlaanderen te passeren. Even later betraden we het Kravaalbos, om daar vast te stellen dat de aanwijzingen van de GR128 heel nuttig waren, gelet op het voortdurend veranderen van wandelrichting. Na het genot van de tocht door het bos kwamen we aan het Hof te Putte. Ondertussen hadden we een gedeelte bewandeld van de Faluintjesstreek Wandelroute. Via een kasseiweg gingen we verder naar rechts en betraden het gehucht Doment.

Nog steeds rechts aanhoudend via een brede verharde weg, ging het verder richting Nievelveldweg. Na nog een links-rechts beweging bereikten we het kruispunt met de Affligemdreef, welke we verder naar links zouden ingaan, doch vooreerst hielden we er even halt in café-snack Kozakkershof. We waren immers toe aan een drankpauze. Na wat vloeibare energie te hebben opgeslagen, volgden we de Affligemdreef naar links tot aan het volgende kruispunt, alwaar we het traject van de GR128 verlieten, om links de Abdijstraat te kiezen. Op die manier stapten we voorbij de Abdij van Affligem. Onderweg daarheen stapten we langs het Kluis Wandelpad en het Roofridderspad. Voorbij de Abdij ging het aan het kruispunt opnieuw naar links, we hadden immers de terugweg aangevat. Via de Lange Straat en vervolgens Koeweidelos, ging het voorbij een kapel. Korte tijd later bereikten we opnieuw de Abdijstraat om dan verder te gaan in de Grotendriesstraat tot aan een splitsing waar we rechts een asfaltweg dienden te kiezen. Even verder werd dit een landweg, er volgde een lichte beklimming om opnieuw de provinciegrens te overschrijden. Uiteindelijk kwamen we aan de N9, de weg naar Aalst, om die links in te slaan en te volgen tot aan de kerk van Asse-ter-Heide. Ook hier konden we even verpozen, met name in café 3 voor 1 frank.

We staken nadien de N9 over om de wandeling verder te zetten via de Assestraat. Ter hoogte van de eerste splitsing hielden we rechts en gingen voorbij het ‘Hof de lange Bomen’. We gingen voor de tweede maal tijdens de tocht een hoogspanningslijn onderdoor, om nog altijd de richting rechtdoor aan te houden. We bereikten wat later het restaurant Hof ten Eenhoorn. Na wat klimmen staken we even verder de weg Asse-Edingen over, om aan de overzijde vooreerst een klinkerpad en nadien een grasweg te volgen. Vervolgens konden we tussen weiden langzaam afdalen naar de wijk Terlinden, om daar links een asfaltweg te betreden, welke ons leidde naar een vijver. We stapten een tijdje op het Petrus Ascanus Wandelpad om stilaan het centrum van Asse te bereiken. Doch alvorens opnieuw het station te bereiken, hadden we nog een passage door het Waalborrepark, waar we toch nog enkele opmerkelijke kunstwerken konden bekijken. Even later kwamen we aan het einde van onze dagtocht ter hoogte van het station van Asse. Op de teller hadden we ondertussen 27,99 km en dit na 35885 stappen. We waren zowat zes uur en zevenentwintig minuten vroeger hier van start gegaan.”

092: Wachtebeke, Zaterdag 20 juni 2009, 27,3 km. (1783,024 km.)

Een georganiseerde wandeltocht, waaraan we deelnamen in juni 2009. Deze gebeurtenis werd voorheen als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 20/06/2009, 9185 Wachtebeke (Oost-Vl.) – 14^de Wachtebeekse Zomerwandeling, 7-14-20-30 km. De Kwartels Groot-Assenede. Start: Cultuurcentrum. Veldweggetjes en lommerrijke boswegen leiden de wandelaars doorheen het Klooster- en Heidebos.’ Na afloop schreven we nog diezelfde namiddag het navolgende relaas, omstreeks 18:48 uur.

“Vandaag kozen we voor een wandeling dicht bij huis. Meer bepaald trokken we naar Wachtebeke, waar De Kwartels, hun 14^de Wachtebeekse Zomerwandeling hadden georganiseerd. De inschrijving, alsmede de start van de wandeling vond plaats in het Cultuurcentrum van Wachtebeke. Het kostte geen enkele moeite om een parkeerplaats te vinden in de nabijheid van het centrum, vermits er voldoende ruimte werd voorbehouden voor de bezoekende wandelaars. In het nieuwe Cultuurcentrum konden we terecht voor het afhalen van onze inschrijvingskaart, alsook voor het bestellen van enkele reuze-éclairs, die we wilden voorbehouden voor na de wandeling. Er kon worden geopteerd voor de afstanden 7, 14, 20 of 30 km. Wij kozen voor de 30 km, met een werkelijke afstand van 27,3 km. Er werd bij het begin van de wandeltocht veel bos beloofd onderweg, nadien zou blijken dat dit ook het geval was. Na een koffie en een hapje waren we klaar voor het vertrek.

Gezien er kort voor de startdatum enkele problemen waren met het inrichten van de controleposten, diende de organisatie op het laatste moment nog enkele parcourswijzigingen door te voeren, met als gevolg dat de eerste controlepost nogal dicht bij de plaats van vertrek was gelegen. We verlieten het Cultuurcentrum en draaiden linksaf om via de ernaast gelegen school te wandelen in de richting van de kerk van Wachtebeke. Alvorens echter het dorpsplein te bereiken, dienden we naar rechts te gaan en op die manier de dorpskom van Wachtebeke te verlaten. Binnen de kortste keren waren we het centrum uit en bevonden ons al vlug middenin de vrije natuur. Het weer zat nogal mee, licht bewolkt, maar met af en toe toch de aanwezigheid van de zon. Algauw kregen we rechts van ons het gezelschap van een kleine waterweg die we volgden tot voorbij het gemaal ‘De Lange Lede’. Kort daarna mondde deze waterloop uit in de Moervaart.

We konden nu kijken naar de aangemeerde motorjachten, het ene al wat indrukwekkender dan het andere. We volgden de linkeroever tot aan de Overledebrug, waar een eerste controlepost was gelegen in café ‘Het Loze Vissertje’. Aangezien we amper 2 km onderweg waren, beperkten we ons hier tot het laten afstempelen van onze controlekaart en vervolgden onze weg. We gingen terug op pad, over de Overledebrug en sloegen dan onmiddellijk linksaf om de andere oever van de Moervaart te volgen. Hier een klein betonbaantje met voortdurend zicht op de links gelegen vaart. Wat verder kwamen we in het natuurreservaat ‘De Reepkens’ en hier begon tevens het Kano en Kajaktraject Moervaart en Zuidlede. We hadden nu rechts een prachtig stukje natuurgebied, volop in bloei. Eén van de infoborden, gaf nadere uitleg over de plaatselijke Natuurfietstocht. Dergelijke borden zouden we later op de dag nog kunnen bekijken.

Deze tocht leidde langs de vijf belangrijke natuurgebieden van de streek, het Complex Puyenbroekse bossen, de Reepkens, het Kloosterbos, het Heidebos en de Turfmeersen. We volgden de oever tot aan de Kalvebrug. Hier bevond zich rechts ter hoogte van het kruispunt een zaak waar men kano's kon huren om de Moervaart af te varen. We sloegen linksaf, gingen over de Kalvebrug en volgden de openbare weg. Op een verder gelegen kruispunt sloegen we rechtsaf en volgden vanaf nu de LF30 Schelde-Deltaroute, tevens de Reynaert route voor motorvoertuigen. We betraden een links gelegen private weg, die ons leidde tot aan het Heidebos. Hier was aan de ingang van het bos een alternatieve route voorzien voor wandelaars in het gezelschap van een viervoeter, vermits deze dieren blijkbaar niet waren toegelaten in het bos. We sloegen een rechts gelegen bospad in en bevonden ons voor geruime tijd in dit prachtige natuurgebied. Er volgde nu een aaneenschakeling van brede bospaden, dreven, smalle wegeltjes en af en toe een open stuk heide. Een grote diversiteit aan planten kon worden aanschouwd. De rust in dit gebied is des te opvallender. Weg is het storend geluid van voertuigen.

In dit Heidebos volgden we de Aardgasroute, uitgestippeld door Natuurpunt. De weg kronkelde zich en af en toe trokken we over een wegel tussen de hoog opgeschoten varens. Na een hele poos wandelen doorheen het bos, bereikten we de openbare weg en toen bemerkten we, dat we ons bevonden in de Keizershoek te Moerbeke. Over een afstand van hooguit 100 m volgden we een stukje de GR122 en kwamen uit in een woonwijk. Hier liepen we even het blokje om, alwaar we een tweede controlepost aantroffen in café Welkom. Ondertussen hadden we 7,9 km bij op onze teller. Dit kleine café deed denken aan de tijd van toen, een tijd zonder de hedendaagse ontspanningsmogelijkheden, toen men nog de tijd nam in de buurt om sociale contacten te leggen. Vergeelde foto's aan de muren herinnerden aan vroegere krulbolkampioenen. Een ingekaderd ‘eereteeken van den arbeid’ gaf ons een vermoeden aangaande de ouderdom van het café. De prijslijst was eenvoudig, alles kostte hier 1,1 euro. Waar is de tijd??

Na dit kleine nostalgische oponthoud werd het tijd om verder te wandelen. We volgden de Keizershoek, om opnieuw het Heidebos te betreden. We kregen er enkele meters van de GR122 te verwerken, om nadien een oude bekende te ontmoeten, de Aardgasroute, dewelke ons kris kras door het bos leidde. Opvallend hier ook de zanderige ondergrond van dit stuk natuurgebied. Ontelbaar waren de afgevallen dennenappels op het pad. Toen we een dreef verlieten en uitzicht kregen op het open veld, zagen we zowaar een jonge ree, starend in onze richting. Heel vlug echter verdween het diertje in het bos. Toen we het Heidebos verlieten, volgden we een tijdje een betonweg en de Schelde-Deltaroute. Een stukje bos deed ons belanden ter hoogte van een kleine overweg. Tot onze verbazing dienden we af te slaan naar rechts en het spoor te volgen. Het was duidelijk geworden dat deze spoorweg reeds lang buiten dienst was. Het onkruid had zich doorheen de jaren meester gemaakt van de verroeste rails en overwoekerde hier en daar zelfs de metalen sporen. Aan een volgende overweg verlieten we deze metalen metgezel en wandelden verder in de richting van onze volgende controlepost, de kantine van SK Wachtebeke.

Volgens de gerant van dienst, speelde deze ploeg in vierde provinciale en telde niet minder dan 14 afdelingen, naargelang de leeftijd van de spelers. We maakten van deze pauze gebruik om een verfrissing te nemen en de benen wat te laten rusten. We hadden alweer 9,5 km achter de rug. Er restte ons nog een kleine acht kilometer tot aan het eindpunt. We verlieten het terrein van SK Wachtebeke om aan de overzijde van de weg, een aardeweg op te gaan die ons leidde in de richting van het nabije bos. Er volgde een afwisseling van bos met enkele stukken open veld. Soms waren de wegeltjes net breed genoeg om een voet in te plaatsen. Het hoge gras, links en rechts van het pad kwam reeds boven de heupen. Wat verder kwamen we op de openbare weg en bevonden ons op de Langelede, zoals we konden aflezen op een straatnaambord. Bij het verlaten van de bebouwde kom van Wachtebeke, dienden we een links gelegen veldweg te volgen en die deed ons uitkomen aan de Langelede waterloop. Het enige alternatief was de oever volgen naar links.

Deze oever werd gevolgd tot een spoorwegbrug over de Langelede. We dwarsten de brug en volgden naar rechts de andere oever van de Langelede. Een eindje verder zagen we links van ons een stuk bos verschijnen, het Kloosterbos. We verlieten de Langelede en trokken met plezier in de richting van deze mooie omgeving. Terug bemerkten we de opvallende aanwezigheid van varens en zanderige ondergrond. We dienden middenin het bos een kleine heuvel te beklimmen en dat gaf een prachtig zicht op het lager gelegen varengebied. Via een stukje heide, bereikten we de spoorlijn, welke dwars door dit bosgebied loopt. We volgden de spoorweg naar links, tot we dezelfde spoorbrug bereikten als even voordien. We dwarsten deze voor de tweede keer en wandelden dan verder naar rechts om opnieuw de oever van de Langelede te volgen. Gekomen aan de Walderdonkbrug staken we de drukke weg over om aan de overkant de oever van de waterloop te volgen. Het brede pad ging over in een veldwegel en die bracht ons tot aan de dorpskom van Wachtebeke.

De laatste honderden meters van de wandeling voerden ons langsheen de kerk en enkele winkels, om terug te komen aan het Cultuurcentrum. Het beloofde bosgebied hadden we in ruime mate verkregen. Het weer was dit keer aan de droge kant, geen reden om te klagen dus. We eindigden onze aanwezigheid in Wachtebeke met een laatste verfrissende drank, het afstempelen van onze wandelboekjes en het afhalen van de bestelde eclairs. Bij het afsluiten van de inschrijving werden niet minder dan 736 wandelaars geteld. We kunnen terugblikken op een geslaagde tocht, zeker in vergelijking met vorige week. Op deze eerste dag van onze jaarlijkse vakantie hadden we alvast geen enkele reden om mistevreden huiswaarts te rijden. We kijken alvast uit naar volgende week, wanneer Bastogne en de Mesa 2009 hun opwachting zullen maken.”

We ronden stilaan dit wandelverhaal af, met de weergave van datgene wat na afloop van de tocht in de wandelboekjes werd neergeschreven: ‘K: Wachtebeke, Moerbeke, langs de vaart en de Langelede. Spoorbedding, Heidebos en Kloosterbos. Rustig weer! J: Wandeling langsheen de Moervaart en de Langelede. Door het prachtige Heidebos en het Kloosterbos. Rustige vakantiewandeling bij het afsluiten van een eerste wandeljaartje...’