517: Oud-Heverlee, Zaterdag 25 juli 2020, 17,784 km. (10.268,355 km.)

“Het relaas inzake een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland, met start en aankomst te Oud-Heverlee. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein, bereikten we omstreeks 10:20 uur het station van Oud-Heverlee, in de onmiddellijke nabijheid van het wandelknooppunt 1, net aan de spooroverweg, start van onze geplande wandeldag. Jammer genoeg zou de dag verlopen onder een grijs wolkendek. We kruisten de sporen en wandelden de Bogaardenstraat in om er via een tweetal bochten af te dalen tot aan een eerste kruispunt. Daar ging de weg over in de Stationsstraat, om er rechtdoor te stappen richting Korbeek-Dijle. De Stationsstraat verliep in rechte lijn tussen de velden door en ging vrij vlug over in een kasseiweg. Via de brug overschreden we de Dijle, om net over de brug het knooppunt 515 te bemerken. Nog steeds verder rechtdoor de Stationsstraat volgend kwamen we voorbij de Sint-Bartholomeuskerk van Korbeek-Dijle en kwamen op het kruispunt met de dwars gelegen Korbeekse Kerkstraat. Net vóór het kerkportaal konden we een kunstwerk bewonderen van Tjerrie Verhellen ‘Over Leven’. Op het kruispunt sloegen we haaks linksaf, om wat verder de eerste straat rechts in te gaan, eveneens Korbeekse Kerkstraat. Amper 100 m verder kwamen we aan het knooppunt 516 ter hoogte van de N253, de Nijvelsebaan.

We kruisten deze drukke invalsweg en begaven ons aan de overzijde op een kasseiweg, de Hollestraat. Zoals de naam al min of meer liet vermoeden, een stijgende holle weg, op sommige plaatsen vrij steil aan hoogte winnend. Eenmaal het hoogste punt bereikt, verkregen we een schitterend uitzicht over de omliggende velden. Van rechts komende voegde zich de Kleine Hollestraat in, waarna we dezelfde richting aanhielden op deze smalle kasseiweg, voortaan Kleine Hollestraat genoemd, op weg naar de volgende passage door een holle weg. We kwamen even verder ter hoogte van een Y-splitsing, tevens knooppunt 517, om er verder te stappen via de linkertak, in feite zowat rechtdoor. Na een tweetal kort op elkaar volgende bochten, hadden we het hoogste punt bereikt en draaiden licht naar links tussen de eindeloze akkers. Deze Kleine Hollestraat verliep in licht dalende lijn en vervolgens opnieuw door een gedeelte holle weg tot aan het lager gelegen knooppunt 518. Hier ging het haaks linksaf de Korbeekstraat in, ditmaal een smal betonwegje. Tussen de akkers troffen we wat verder, andermaal een Y-splitsing het knooppunt 510, om er ditmaal links aan te houden en vrijwel dadelijk erop volgend haaks links te kiezen. We daalden wat verder om tenslotte opnieuw een vrij steile dalende holle weg in te gaan, die uitmondde op een kruispunt van holle wegen aan het knooppunt 511, met in het verlengde de Ruwaalstraat.

Ondertussen zowat de eerste 5 km achter de rug, hielden we er omstreeks 11:55 uur even halt voor een hapje en een drankje. Na deze korte wandelpauze keerden we bijna 180° om, waarna we schuin links een stijgende onverharde weg opgingen, die dadelijk een bocht naar links nam. Tussen akkers en weiden, maakten we vervolgens nog een haakse bocht naar links. Uiteindelijk ging het wegdek over in een smalle kasseiweg en bevonden we ons in het Begijnhof, om er na een laatste haakse bocht naar rechts, knooppunt 512 te bereiken, ter hoogte van de dwars gelegen openbare weg, opnieuw de N253, de Nijvelsebaan. We stapten gelukkig slechts over korte afstand langs deze drukke weg naar rechts, om de eerste straat aan de overzijde links in te draaien, de Kleinebroekstraat. Op de hoek een klein kapelletje opgehangen aan een scheef gegroeide boom. Het smalle asfaltwegje ging voorbij de laatste huizen over in een veldweg en eindigde op een kruising van veldwegen, net vóór de Dijle, waar we het knooppunt 513 aantroffen. We gingen haaks rechtsaf doorheen een stukje bos en passerden vervolgens de rechts gelegen Langerodevijver, waar we even halt hielden in de vogelobservatiehut ‘De Doode Bemde’. Via enkele kijkvensters konden we het waterwild bekijken.

We zetten nadien onze weg verder doorheen het bos, om even voorbij de hut een Y-splitsing aan te treffen aan het knooppunt 211. Ditmaal hielden we links en wandelden geruime tijd op een pad dat min of meer het verloop volgde van de links kronkelende Dijle. We wandelden doorheen een gedeelte van het Natuurreservaat Doode Bemde. Na ongeveer 1 km langs de Dijle te hebben gewandeld, kwamen we aan het knooppunt 102, om er ditmaal haaks links via een brugje de Dijle over te steken en voorbij de parking te wandelen van de Doode Bemde. We kwamen zo terecht in de Reigersstraat en gingen opnieuw de spoorweg over. Tussen de woningen wonnen we iets aan hoogte om de dwars gelegen Leuvensestraat te kruisen. Aan de overzijde begaven we ons nadien in de Oude-Nethensebaan, teneinde deze te volgen tot we links de Kasteelstraat konden indraaien. Voorbij de laatste woningen ging het langs de rand van een links gelegen bos, om er wat later knooppunt 101 voorbij te wandelen. We gingen voorbij het terrein van VK Sint-Joris-Weert en kwamen tenslotte aan het einde van de Kasteelstraat ter hoogte van het knooppunt 100 aan de rand van het Meerdaalwoud. We begaven ons op een bosweg naar links, de Hazeveldstraat, welke ons bracht tot op de dwars gelegen Heculesdreef, tevens knooppunt 19.

We zouden vanaf dit punt over langere afstand doorheen deze kaarsrechte dreef wandelen, achtereenvolgens voorbij de knooppunten 19 en 18 tot aan het knooppunt 16, ter hoogte van de kapel Onze-Lieve-Vrouw van Steenbergen. Daar aangekomen hielden we even halt voor een laat middagmaal omstreeks de klok van 14:15 uur. Na even te hebben genoten van de bosrijke omgeving en vooral van de broodjes, draaien we haaks links de Witte Bomendreef in en kregen ondertussen zicht op het Zoet Water rechts. Door het Bosreservaat Kleine Moerassen, kwamen we even verder aan het knooppunt 17 terecht. We behielden dezelfde richting en stapten via de Witte Bomendreef tot op de Waversebaan, langs de Molenvijver, een van de Zoete Waters. We draaiden rechts de Waversebaan op om meteen rechts de Maurits Noëstraat in te gaan. Daar konden we even op kracht komen dankzij een kopje koffie in Brasserie St. Jean, één van de talrijke horecazaken tegenover de vijvers. De klok van 15:00 uur nabij hadden we voldoende tijd om er een langere rustpauze in te lassen. Na deze aangename rustpauze stapten we verder langs de Maurits Noëstraat, tot we net voorbij het theater De Roosenberg, links een steile weg opgingen. Waar de weg eindigde gingen we rechtdoor via een bospaadje, de Nieuwedreef, om kort daarna links de Kapellendreef in te gaan, om er het knooppunt 14 te vinden.

Op deze kruising van bosdreven, vonden we omstreeks 15:55 uur een rustbank, waar we even konden pauzeren en vooral genieten van de laatste broodjes in de rugzak. Deze laatste rustpauze achter de rug wandelden we rechtdoor verder via de Kapellendreef naar het volgend knooppunt, 12, om er verder te gaan doorheen de Parnassusbergdreef tot het knooppunt 602. We verlieten de dreef naar links, om vervolgens via de Oude-Heverleestraat, welke later overging in de Vaalbeekstraat, het bos te verlaten. In de Vaalbeekstraat kozen we tenslotte rechts Voetweg 42, welke leidde naar de Waversebaan. Deze weg gingen we over om aan de andere kant verder de Vaalbeekstraat te betreden. De eerste straat rechts, de Francis Crabbéstraat, bracht ons tot op een Y-splitsing aan het knooppunt 11. Daar troffen we omstreeks 16:40 uur op de hoek café De Sortie aan, de hoogste tijd om even een frisdrankje te nuttigen. Even later, volgden we aan de overzijde van het café Voetweg 43, die uitmondde in de Dorpsstraat, welke we kruisten. Aan de overzijde ging het de Oude Pastoriestraat in en stapten we voorbij de Sint-Annakerk. Voorbij de kerk, aan het Saunahuisje, kozen we een smal tegelpad links, Voetweg 15, die uiteindelijk uitgaf op de Weidestraat, een onverharde weg naast de hoger gelegen spoorweg. Hier troffen we het knooppunt 10 aan, waar we haaks linksaf de veldweg volgden, evenwijding aan de spoorweg, terug naar het knooppunt 1 ter hoogte van het station van Oud-Heverlee. We eindigden dan ook deze mooie wandeling na 23.400 stappen te hebben gezet. Niet lang daarna konden we de terugreis aanvangen via een trein.”

505: Pécrot, Zaterdag 23 juli 2022, 14,7 km. (10.051,377 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorend tot het wandelnetwerk Zuid-Dijleland, met start en aankomst ter hoogte van het station van Pécrot. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein arriveerden we omstreeks 10:20 uur op het perron van het station van Pécrot. Omwille van de afwezigheid aldaar van een café, begonnen we vrijwel dadelijk aan onze geplande tocht. De eigenlijke startplaats bevond zich ter hoogte van het knooppunt 231 gesitueerd op de Leuvensebaan te Huldenberg. We dienden daartoe vooreerst een aanlooproute te bewandelen van ongeveer 1,8 km. We verlieten bijgevolg het station van Pécrot, een deelgemeente van Grez-Doiceau en volgden de straat er tegenover, de Rue de Rode. Een brede betonweg met links een stukje bosgebied en rechts een aantal boerderijen en vooral veel akker- en weiland. Na enkele ruime bochten overschreden we de Dijle en betraden het grondgebied van Sint-Agatha-Rode, deelgemeente van Huldenberg. We kregen een kasseiweg te verwerken, om net voorbij de brug links van de weg nog een oude bunker te kunnen waarnemen. Juist voorbij de bunker verlieten we de openbare weg en gingen schuin links op een graspad, Voetweg 39, langs de rand van een perceel bos. Na een bocht naar rechts kruisten we de Vijverstraat om aan de overzijde via een smalle wegel aan hoogte te winnen en tenslotte de Leuvensebaan te betreden. We begaven ons linksaf tot aan het knooppunt 231 aan het kruispunt met de Zesdagmaalstraat, alwaar een kapel staat opgesteld.

Zowat 100 m verder verlieten we de weg naar links door middel van een vrij sterk dalende grasweg tussen de woningen 250-252. Beneden aangekomen bevonden we ons in de Vijverstraat om dadelijk haaks rechtsaf opnieuw te klimmen in de Verstrekenstraat, een smalle asfaltweg. Gekomen ter hoogte van een splitsing kozen we de rechtertak en zetten onze tocht verder via een onverharde weg. Twee kort op elkaar volgende kleine bosjes zorgden even voor wat verkoeling. Boven gekomen vertoefden we heel kort op de Boesberg om dadelijk opnieuw linksaf af te dalen via een brede grasweg naar de lager gelegen Burgemeesterstraat, tevens knooppunt 239. We kozen hier deze straat naar rechts, nogmaals een smal asfaltwegje om aan hoogte te winnen. Na het nemen van enkele bochten en geruime tijd te hebben geklommen, mondde de weg uit op de Leuvensebaan. We kruisten de weg om aan de overzijde een onverharde weg op te gaan, de Bosweg, welke tussen uitgestrekte velden verliep in de richting van het reeds zichtbare Rodebos. Op het einde van deze Bosweg, bereikten we de rand van het Rodebos, net aan het knooppunt 238. We draaiden haaks linksaf en wandelden over een breed pad langs de rand van het bos via Buurtweg 3, tot aan het knooppunt 249, net in het eigenlijke Rodebos zelf. Daar op het kruispunt van enkele Buurt- en Voetwegen, konden we omstreeks 11:45 uur even genieten van een langere wandelpauze, ondertussen genietend van een hapje en een drankje. Een grote picknicktafel voorzien van een infobord over het bos gaf daartoe aanleiding.

Na de maaltijd zetten we ons wandeling verder, ditmaal richting knooppunt 263. We gingen dan ook haaks rechtsaf om zowat in rechte lijn, via Voetweg 51, dwars doorheen het Rodebos te stappen. Ondertussen genietend van de geuren en geluiden in het bos. Deze aangename doortocht eindigde even later aan het knooppunt 263 in de Neerpoortenstraat. We begaven ons linksaf in de Neerpoortenstraat en stapten even later voorbij het knooppunt 250. We behielden dezelfde richting tot in een bocht naar rechts, om daar de Neerpoortenstraat rechtdoor te verlaten via de Oliestraat. Een smalle weg, vrij spoedig herleid tot de breedte van een fietspad en afgesloten door middel van een fietssluis. Dit smalle paadje liet ons herhaaldelijk naar adem happen omwille van de hellingsgraad. Wat verderop verkreeg het wegje zelfs het karakter van een holle weg. Het einde van het paadje bereikt en op het hoogste punt gekomen, hielden we even halt aan het knooppunt 254 om terug wat op adem te komen. What goes up, must go down, dus begonnen we nu langzaam af te dalen via de Vinkstraat, ondertussen op het grondgebied van Ottenburg. De Vinkstraat mondde uit in de Hoevestraat, aan het knooppunt 253. Daar ging het bijna rechtsom de Hoevestraat in, vooreerst een smal wegje dat uiteindelijk doodliep in een kleine boszone. Aan het andere einde daarvan kwamen we terecht op een smalle kasseiweg, waarna de Hoevestraat eindigde aan het kruispunt met de Neerpoortenstraat. Aan de overzijde van de weg begaven we ons op de Voetweg 67 tot aan het knooppunt 252.

We bogen rechtsaf en wandelden zo een eindje langs de rand van het Schaatbroekbos, om nadien aan het knooppunt 251, links het eigenlijke bos in te gaan, door middel van de Molenweg. We overschreden de Laan om er het knooppunt 329 te vinden, op de openbare weg in de Moskesstraat, in de nabijheid van het centrum van Terlanen. We draaiden rechts het smalle kaseiwegje op en passeerden de watermolen op de Laan. Links daarvan bevond zich een picknickplaats, alwaar we even halt hielden om een broodje te nuttigen. Nadien eindigde de Moskesstraat op het kruispunt met de Molenstraat, aan het knooppunt 310. Ondertussen de klok van 13:40 uur nabij, gingen we even naar links om zowat 100 m verder even halt te houden in ’t Klein Verzet, alwaar we even konden genieten van een frisdrankje. Een druk bezocht tuintje door wielerliefhebbers. Na het lessen van de dorst keerden we in de Molenstraat op onze stappen terug, passeerden opnieuw het knooppunt 310 en gingen verder in de Molenstraat, nogmaals over de Laan, tot aan het knooppunt 263. Daar verlieten we de Molenstraat naar links via een onverharde weg, de Onderbosstraat, welke ons opnieuw wat aan hoogte liet winnen. Zoals de naam al liet vermoeden, kwamen we op het einde van de weg opnieuw terecht in het Rodebos. We konden andermaal genieten van een lange passage onder de bomen, hierbij het knooppunt 255 aan te treffen. Dezelfde richting verder gaand, trokken we verder door het bos tot het knoopunt 236.

Ook daar bleven we nog een tijdje dezelfde richting aanhouden om tenslotte het Rodebos voorgoed te verlaten. We bereikten even later het knooppunt 235 op een kruising van paden, om er de rechtertak te kiezen. Nog steeds ons bevindend in de Onderbosstraat, waren we inmiddels aangekomen op het grondgebied van Huldenberg. Een geplaveide weg leidde tussen mooie villa’s, opnieuw af en toe steil om te eindigen op de Oude Waversebaan. Zowat aan de overzijde ging het dan even steil bergaf via Voetweg 30 tot we beneden arriveerden op de openbare weg Het Veldeke, ondertussen knooppunt 233 bereikt. We begaven ons linksaf en volgden Het Veldeke, richting knooppunt 234. Omwille van een omleiding op het wandelnetwerk, kwamen we op de drukke Leuvensebaan uit, die we naar links dienden te volgen, richting centrum van Huldenberg. Op die manier ging het later toch voorbij het knooppunt 234, waarna we even halt hielden op een zitbank ter hoogte van de Sint-Agathakerk, van Sint-Agatha-Rode, deelgemeente van Huldenberg. We genoten er om 15:15 uur van een laatste hapje en drankje. We namen er ook even de tijd de plaatselijke begraafplaats te bezoeken met eveneens een World War 2 Cemetery. Na deze laatste wandelpauze, volgden we nog even verder de Leuvensebaan, voorbij het knooppunt 228, tot we tenslotte de weg naar rechts konden verlaten via de Buurtweg 7. Vrij kort erna troffen we knooppunt 229 aan, op een kruising van veldwegen. We hielden rechts en wandelden verder via de Buurtweg 7 door het Grootbroek.

In een mooi natuurgebied ging onze tocht verder tot we het knooppunt 230 voorbij wandelden. Het laatste knooppunt op deze geplande tocht. Voorbij het knooppunt 230 naderden we de oever van de Dijle, om deze rivier over langere afstand te volgen, tot we opnieuw de openbare weg aantroffen, de reeds bekende Rue de Rode. Logisch dat we ditmaal de weg naar links opgingen, richting station van Pécrot. Hiertoe hadden we een zogeheten uitlooproute van 1,7 km. We arriveerden wat later dan ook omstreeks 16:30 uur aan het station, om er vrij vlug erna via het spoor de terugreis aan te vangen, na een weliswaar zonnige en af en toe zelfs erg warme wandeldag.”

457: Ottenburg, Zaterdag 20 maart 2021, 19,526 km. (9258,32 km.)

“Het relaas betreffende onze belevenissen, tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio naar het centrum van Ottenburg. We vonden er een parkeerplaats ter hoogte van een frituur op de Leuvensebaan. Na een hapje ter plaatse konden we omstreeks 10:30 uur van start gaan onder een stralend blauwe hemel. We gingen vooreerst op zoek naar het knooppunt 244 en verlieten even later de Leuvensebaan, om links de Tommestraat te kiezen. Tussen de bebouwing door volgden we de Tommestraat, om aan het kruispunt met de Langeheidestraat, het eerste knooppunt aan te treffen. Ondertussen hadden we de bebouwde kom verlaten en hielden dezelfde richting aan. Na een tweetal bochten in de Tommestraat, verlieten we deze weg aan het kruispunt met de rechts gelegen Waversestraat, ter hoogte van een oude kapel. Via deze dalende weg, bereikten we korte tijd nadien knooppunt 243 op het kruispunt met de Poelstraat. We hielden dezelfde richting aan en daalden verder af via Voetweg 69, om nadien links het Bois de Laurensart te betreden door middel van een steile beklimming. We kwamen nadien terecht in de Nachtegaalstraat, aan de rand van het bos. We begaven ons naar rechts op de onverharde Buurtweg 25 om terug het bos in te wandelen.

We stapten zowat op de grens tussen Vlaanderen en Wallonië, op zoek naar het volgende knooppunt, met name 242. Jammer genoeg ontbrak op dit pad doorheen het bos een bordje van het wandelnetwerk, waardoor we uiteindelijk het andere uiteinde van het bos bereikten aan de oever van de Dijle. Totaal uit de richting volgden we dan maar een smal wandelpad naar links, langsheen de rand van het Bois de Laurensart, de Sentier 131, in de hoop terug het juiste traject te vinden. In een lange bocht naar links trokken we omheen het bos, om wat later een brede verharde weg te betreden, de Klabbeekstraat. Op goed geluk wandelden we deze weg door tot op het einde om tenslotte de openbare weg aan te treffen op het kruispunt met de Florivalstraat. We hadden op die manier de knooppunten 242 en 241 gemist. De Florivalstraat naar links ingaand, vonden we vrij snel opnieuw de juiste richting, via een bordje dat de richting van het knooppunt 240 aangaf. We hadden dus enkele extra kilometers op de teller. Net voorbij het kruispunt met de Veeweidestraat, vonden we links in de Florivalstraat een grasperk, alwaar we omstreeks 12:15 uur even konden genieten van een broodje, gezeten in het zonnetje.

Na deze eet- en wandelpauze, stapten we verder langsheen de Florivalstraat, om deze een eindje verder naar rechts te verlaten via de Wijmingenstraat, een steile en smalle kasseiweg. Zowat halverwege de beklimming gingen we voorbij het knooppunt 240, om later op het hoogste punt het knooppunt 248 te vinden. We verlieten er de openbare weg naar rechts, om een veldweg op te gaan, de Groeneweg. Deze leidde ons in de richting van de drukke Leuvensebaan, om er aan de overzijde via Buurtweg 3 het Rodebos in te gaan. We troffen er ter hoogte van de parking een picknicktafel aan, goed om er even te verpozen, ondertussen de klok van 13:00 uur nabij en tevens het knooppunt 249 aangetroffen. Na een kort oponthoud, begaven we ons op de Buurtweg 3 naar rechts en wandelden gedurende lange tijd op een veldweg langs de rand van het links gelegen Rodebos. We gingen voorbij het knooppunt 238 om nog altijd langs de bosrand verder te gaan. Eenmaal het bos voorbij, hielden we nog steeds dezelfde richting aan, tot aan het knooppunt 237. Daar gingen we haaks linkaf om via een andere veldweg, Voetweg 36, terug de richting van het Rodebos te kiezen. Gekomen aan de rand van het bos, ter hoogte van het knooppunt 236, gingen we ditmaal rechtsaf, terug langs de bosrand via de Onderbosstraat, naar het even verder gesitueerde knooppunt 235.

We hielden er links aan en volgden een kronkelend wandelpaadje, Voetweg 32, naast een smalle waterloop, doorheen de Laanvallei. Inmiddels hadden we het grondgebied van Sint-Agatha-Rode bereikt. Uiteindelijk mondde het paadje uit aan het knooppunt 226, op de G. Steenbeekstraat, een brede weg welke we links opgingen. Dalend kwamen we even later aan op het kruispunt met Wolfshaegen, om er rechts af te slaan en Wolfshaegen te volgen tot aan het knooppunt 225. Even voorbij dit knooppunt begaven we ons naar links in de Koestraat, een smal kasseiwegje dat ons opnieuw aan hoogte liet winnen. Tussen de velden door kwamen we aan het andere einde van de Koestraat op het kruispunt met de Nijvelsebaan, tevens knooppunt 262. Deze Nijvelsebaan naar links opgaand, kwamen we terug tussen de woningen en even later aan het kruispunt met Smeysberg, om er andermaal linkaf te gaan tot aan de drukke Stroobantsstraat. Aan dit gevaarlijke kruispunt troffen we nogmaals een picknickbank aan, ideaal om er even te verpozen en te genieten van een broodje en een drankje, vermits we reeds 16:20 uur waren genaderd. Na te hebben genoten van een aangename rustpauze, staken we de drukke weg over en daalden aan de overzijde af in Holstheide.

Een paar honderd meters verder verlieten we naar rechts de openbare weg en betraden een dalend bospad, de Buurtweg 25. Na een korte passage doorheen een stukje bos, bereikten we beneden het knooppunt 256, op de openbare weg, genaamd Vossekouter. Aan de overzijde daalden we verder af op een smal asfaltwegje, Vossekoten om er vervolgens aan te komen in een bocht van de Bollestraat. We gingen rechtdoor de Bollestraat in en kwamen dalend terecht in de dorpskom van Terlanen. In een bocht aan de Sint-Michielskerk, gingen we rechtdoor langs de kerkmuur, tot aan het knooppunt 311. We sloegen linksaf en via een smal steegje, de Trapkes, daalden we af naar de Leuvensestraat. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Molenstraat en staken opnieuw de Laan over, net aan het knooppunt 310. Nog steeds de Molenstraat verder bewandelend passeerden we het knooppunt 263, waar de weg overging in de Neerpoortenstraat om er voorbij het knooppunt 250 te gaan. In een bocht naar rechts van de Neerpoortenstraat, gingen we links een smalle asfaltweg op, de Oliestraat, enkele dienstig voor fietsers en wandelaars. We wonnen vrij snel aan hoogte op dit steile pad, om uit te komen in de hoger gelegen Vinkstraat, tevens knooppunt 254.

Verder rechtdoor wandelend in de Vinkstraat gingen we voorbij het knooppunt 253 om er dezelfde richting aan te houden in de Hoevestraat. Na vooreerst nog een langzame afdaling en tenslotte een laatste klim arriveerden we terug in het centrum van Ottenburg, na een min of meer inspannende wandeltocht. Op het einde van de Hoevestraat kruisten we de Terlaenenstraat om aan de overzijde via de Kerkstraat omheen de Sint-Niklaaskerk te stappen en terug de parking aan te treffen op de Leuvensebaan. We waren inmiddels de klok van 17:45 uur nabij toen we na 25359 stappen en 19,526 km wandelen, de terugreis konden aanvangen.”

440: Duisburg, Zaterdag 23 januari 2021, 17,494 km. (8933,816 km.)

“Nog altijd geplaagd door het fenomeen Corona, maakten we ditmaal een wandeltocht langs knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar Duisburg, waar we gemakkelijk konden parkeren op de Kerkplaats. Alvorens van start te gaan, namen we ter plaatse even de tijd voor een sandwich en een kopje koffie. Een zwaar bewolkte hemel en een temperatuur van amper vier graden, niet echt wandelweer. Toch gingen we omstreeks 10:00 uur van start, ter hoogte van het knooppunt 46, dat zich bevindt op de Kerkplaats zelf. Vrijwel onmiddellijk gingen we links de Pastorijstraat in, welke na een tweetal bochten uitmondde in een grasweg. Af en toe wat modderig ging het in rechte lijn achter de huizen links en velden rechts, naar het knooppunt 47. We troffen er een kapelletje aan ter ere van O.L.Vrouw Heil van de Zieken. We wandelden haaks rechtsaf via een licht dalende veldweg. Op het einde gekomen ging het haaks naar links en begonnen we aan de beklimming van een veldweg, die nagenoeg op het einde overging in de Achterstraat. We bereikten een kruispunt van openbare wegen en sloegen rechtsaf de Achterstaat in. Tussen de bebouwing door volgden we deze straat tot op het einde, om er links de Hertswegenstraat in te gaan.

Deze kasseiweg leidde ons langs de terreinen voor tennis, hockey en golf van Tervuren. Voorbij dit sportcomplex kwamen we aan de drukke Tervuursesteenweg, die we gelukkig op een verhoogd trottoir naar rechts dienden te volgen. We stapten een tijdje voorbij het links gelegen Kapucijnenbos, om nadien knooppunt 48 te vinden. We verlieten er naar rechts de openbare weg en betraden het Park van Tervuren. Een brede grindweg, de Grote Vaartdreef,  liet ons genieten van enkele waterpartijen links, met als eerste de Kleine Vaartvijver. Net er voorbij troffen we het knooppunt 41 aan, alsook een picknicktafel. We namen er dan ook omstreeks 11:00 uur even de tijd voor een kopje koffie. Omwille van de schrale wind, hielden we de pauze eerder kort en stapten verder over de grindweg, ditmaal langs de Grote Vaartvijver. Ondertussen konden we vaststellen dat er vrij druk wandel- en fietsverkeer was in dit gedeelte van het park. Het zou pas de voorbode zijn van nog erger. Aan het einde van deze tweede vijver, gingen we links, net voor de Sint-Gertrudisvijvers, om kort erna rechts te houden op een verharde weg, de Perkbosdreef. We stapten nu met de Sint-Gertrudisvijvers aan de rechterkant. Net op het einde van deze vijver troffen we knooppunt 42 aan. We verlieten er de verharde Perkbosdreef en sloegen een smal bospad in naar links, de Potdreef.

Na wat draaien en keren, wat dalen en nadien opnieuw klimmen, kwamen we terecht aan het einde van de Potdreef ter hoogte van de Vossemvijver. We draaiden er linksaf en begaven ons op een verhard pad langs de Vossemvijver en nadien de Gordaalvijver. We passeerden er een weliswaar gesloten taverne, het Spaans Huis. We hielden dezelfde richting aan door middel van de Spaans-Huisdreef en gingen langs de Kanaalvijver voorbij. Op het einde van de Kanaalvijver konden we via een doorsteek naar rechts tussen de Kanaalvijver en de Spiegelvijver door, richting hoger gelegen Africa Museum. Dit zogheten Spiegelpad leidde tussen enkele mooi aangelegde tuinen, voorzien van statige beelden, naar een reeks trappen, om te eindigen vóór het eigenlijke Africa Museum. Een breed grindpad leidde naar links, richting nieuwe inkom van het eigenlijke museum. We konden er dan ook omstreeks het middaguur even terecht voor een bezoekje aan het toilet. Even later zetten we onze tocht verder doorheen het Park van Tervuren en gingen voorbij het Afrikapaleis, met tussen de beide vleugels het Hobé-gebinte. Via het Ijskelderpad en het Anna Paulownapad, daalden we langzaam af naar de lager gelegen Kasteelvijver. We bereikten er de lange Keizerinnendreef, die we rechts opgingen.

Op het einde van deze dreef kwamen we opnieuw op de openbare weg in de Kastanjedreef, aan het knooppunt 4. We gingen over korte afstand naar links via de Rijkunstdreef en stapten voorbij de Sint-Hubertuskapel en de Kasteelvijver. Iets verder begaven we ons links in de Spaans-Huisdreef, om vrijwel dadelijk opnieuw het bos in te gaan via de Wilde Zwijnenweg. Het smalle bospad liet ons enkele malen van richting veranderen, tot we tenslotte een kruispunt bereikten van een twaalftal bospaden. We bevonden ons daar op het historisch herkenningspunt Zevenster, aangegeven door middel van enkele dolmenstenen. Op deze plaats namen we de Duisburgdreef naar rechts en kwamen korte tijd later opnieuw aan het knooppunt 41, alwaar we voorheen even hadden gepauzeerd. We gingen nu in omgekeerde richting terug naar het knooppunt 48 om het Park van Tervuren te verlaten. We betraden dan ook nogmaals de Tervuursesteenweg, ditmaal naar links om meteen het knooppunt 48 aan te treffen. We staken de steenweg over om aan de overkant het Kapucijnenbos in te wandelen, op weg naar het knooppunt 49. Een eindeloos lang bospad, de Beeldekensgatstraat zette ons op de goede weg. Het was er zalig genieten van de geuren van het bos en opvallend veel rustiger dan in het Park even voorheen. Na een tijdje in dezelfde richting te zijn gegaan, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 49, ter hoogte van de links gelegen Terschurenstraat. We hadden opnieuw asfalt onder de wandelschoenen.

Rechts van de weg bevond zich voorbij een slagboom de Terschurendreef. We troffen er een kanjer van een boom aan, welke even fungeerde als zitbank, om er omstreeks 13:40 uur nog even te denken aan de inwendige mens. Na onze maaltijd gingen we over een kort stukje asfalt, Terschurenstraat, om opnieuw het bos in te gaan via de Beeldekensgatweg. Na nog wat modder te hebben verwerkt, alsook een stevige beklimming, mondde dit bospad uit ter hoogte van het knooppunt 401 op de openbare weg, de Hulststraat. We troffen er met zicht op de akkers een zitbank aan alwaar we nog even konden pauzeren en vooral genieten van het lager gelegen dal. Omwille van de daar heersende wind, wandelden we verder links de Hulststraat in om vrijwel dadelijk rechts een dalende veldweg in te draaien, de Waaienberg. Beneden aangekomen kwamen we opnieuw in de bewoonde wereld en betraden de Ijzerstraat naar links. Aan het eerste kruispunt ging het dan rechts de Koestraat in welke ons even aan hoogte liet winnen, om nadien af te dalen naar het knooppunt 325. We bevonden ons ondertussen in Overijse. Het laagste punt bereikt, ging het aan het knooppunt 325 linksaf op een smal graspad, Ketelheide, in de richting van een iets verder gelegen bosgebied. Een korte passage door het bos later, betraden we de Bekestraat, inmiddels de gemeente Eizer. We bevonden er ons reeds aan het knooppunt 324.

De Bekestraat naar rechts volgdend, kwamen we uit op de drukke Duisburgsesteenweg in het centrum van Eizer. Om de hoek vonden we het knooppunt 322 en gingen de steenweg op naar links tot we rechts Horenberg konden inwandelen. We kregen er vrijwel dadelijk een klim van maar liefst 18% te verwerken en dat ging vrij moeizaam. Hogerop waren we omringd door een stukje bos om even later het hoogste punt te bereiken, waar we verder Horenberg volgden. Na een heel eind dezelfde richting te hebben gehouden kwamen we aan een Y-splitsing om er rechtdoor de Nekkedellestraat in te gaan. Weinig verder kwamen we op het kruispunt met de Aardeweg, tevens knooppunt 323, een smalle kasseiweg die we links begonnen af te dalen. Helemaal op het einde kwamen we aan een kruispunt van meerdere veldwegen, knooppunt 402, waar we een kapelletje aantroffen nabij een alleenstaande boom. Het was ondertussen 15:20 uur geworden, tijd om de laatste broodjes te nuttigen. We vonden dan ook een plaatsje op de trappen van het kapelletje. Jammer genoeg was de zitbank onder de boom reeds ingenomen. Na onze laatste picknick gingen we verder rechtdoor via de Huldenbergstraat om er vrij snel het volgende knooppunt 403 aan te treffen. We kwamen opnieuw tussen de woningen en waren niet meer zo ver verwijderd van het eindpunt.

Aan het knooppunt 403 bogen we linksaf in de Schonenboomstraat op na een kort klimmetje knooppunt 406 te vinden ter hoogte van een tweetal watertorens. We gingen er rechts de Merenstraat in welke ons leidde naar de Kerkplaats, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Zo passeerden we achtereenvolgens nog de dicht bij elkaar gelegen knooppunten 405 en 404. We sloten deze winterse tocht dan ook af na 17,494 km te hebben afgelegd.”

437: Leefdaal, Zaterdag 16 januari 2021, 14,199 km. (8874,385 km.)

“Een winterse wandeling langs knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Gelet op de weersvoorspelling en de aangekondigde sneeuw voor de namiddag, maakten we voorheen de verplaatsing via Cambio naar het centrum van Leefdaal. We vonden er dan ook vrij gemakkelijk een parkeerplaats tegenover de Sint-Lambertuskerk op een plein. We namen er de tijd om te genieten van een kopje koffie en een sandwich, nadien ons degelijk voorzien van winterkledij om vervolgens omstreeks 10:00 uur aan de wandeling te beginnen. Het was behoorlijk koud, om en nabij het vriespunt met bovendien een schrale wind. We startten dan ook voor de kerk en begaven ons naar een eerste knooppunt, met name 57. We staken de Dorpstraat over, om rechts van de kerk het smalle straatje Kerkring te kiezen, naast de links gelegen kerkhofmuur. Achter de kerk gingen we nadien een smalle dreef in, de Kasteeldreef, om er vrij vlug knooppunt 57 aan te treffen. We kozen een smal wandelpad naar links, evenwijdig aan de waterloop de Voer, welke we net via een brugje hadden overschreden. Wat verder kruisten we de Mezenstraat, wisselden er van oever, om nadien het kruispunt aan te treffen van de Dorpstraat met Blankaart. We draaiden rechts de Dorpstraat in, om deze vrij spoedig opnieuw te verlaten via een modderig wandelpaadje naar rechts. We volgden er opnieuw de meanders van de Voer.

Gekomen ter hoogte van de openbare weg, Lange Gracht, verlieten we de Voer naar links. We troffen er een wandelpaal aan, welke aangaf dat we ons bevonden op het traject van de Streek-GR Dijleland, maar ook dat we ondertussen het knooppunt 58 hadden bereikt. We zetten onze wandeling verder doorheen de Lange Gracht, kruisten wat verder de Dorpstraat en gingen aan de overzijde de Kleine Zavelweg in, een betegeld pad. Voorbij de laatste huizen ging het pad over in een smalle wegel. We kruisten de Nollekensstraat ter hoogte van het knooppunt 59 en wandelden rechtdoor verder, een veldweg op welke ons langzaam aan hoogte liet winnen. Aan een volgende dwars gelegen veldweg, inmiddels knooppunt 506, bleven we dezelfde richting aanhouden en kwamen terecht in een holle weg, waar het even later stevig de hoogte inging. Eenmaal het hoogste punt bereikt, ging het zacht dalend naar het volgende knooppunt 505 ter hoogte van een kruispunt van veldwegen. We bevonden er ons aan het begin van een stukje bos en wandelden bijgevolg naar links het bosje in. Deze korte passage werd gevolgd door een veldweg langs de rand van het Weebergbos, om er aan het knooppunt 509, rechts een rotsig dalend pad te kiezen, Buurtweg 25 of ook wel Langestraat. Beneden gekomen arriveerden we op het kruispunt met de Ganzemanstraat met een ondergelopen weide rechts.

We hadden inmiddels knooppunt 206 aangetroffen en gingen links verder op een grindweg, de Ganzemanstraat, met zicht rechts op een enorme witte hoeve. Voorbij de inrit naar de hoeve, kwamen we op beton terecht en volgden verder de openbare weg naar links. Vrij vlug veranderde het beton in een kasseiweg en daalden we verder af. Na enkele bochten stapten we langs de rand van een links gelegen bos. Stilaan terug op de begane grond gingen we het knooppunt 205 voorbij, gelukkig terug op asfalt, waarna we even halt hielden omstreeks 11:45 uur voor een hapje bezijden de weg. We troffen er een flinke boomstam aan als zitbank. De wandelpauze hielden we eerder kort omwille van de koude en de schrale wind. We gingen verder in dezelfde richting tot nagenoeg het einde van de Ganzemanstraat. We vonden knooppunt 218 op het kruispunt met de Biezenstraat. We staken het kruispunt over om zowat 100 m verder links een stijgende asfaltweg in te draaien, Buurtweg 12, of Kleine Puystraat. Af en toe vrij steil passeerden we een kleine bunker rechts van de weg. Eenmaal op het hoogste punt verkregen we een schitterend zicht over de omgeving. We draaiden langzaam naar rechts en kwamen opnieuw uit in de Langestraat.

Aan de overzijde van de weg ging onze tocht verder in de Kleine Puystraat, een smal betonwegje tussen de velden. Kort daarna kwamen we op een dwars gelegen smal betonnen wandel- en fietspad, alwaar we links afdraaiden, Buurtweg 23, min of meer evenwijdig aan de Langestraat. We troffen vrij vlug knooppunt 207 aan, om er het pad te verlaten en naar rechts een modderige veldweg op te gaan, de Korbeekstraat. We kwamen nogmaals voorbij een klein perceel bos, waarin verscholen een kleine bunker, om nadien een kruising van veldwegen aan te treffen, ter hoogte van het knooppunt 208. We stapten rechtdoor verder over deze veldweg, maakten nadien een bocht naar rechts om tenslotte een volgend knooppunt te bereiken, met name 510 op alweer een kruising van veldwegen. Ondertussen waren we tijdens de afgelopen afstand meermaals gedaald en gestegen over het heuvelachtige parcours. Ook nu hielden we dezelfde richting aan nog steeds in de Korbeekstraat, om geruime tijd later een dwars gelegen betonwegje aan te treffen aan knooppunt 518. We troffen er een zitbank aan en namen er even de tijd om een broodje te nuttigen. Omwille van de koude hielden we de pauze eerder aan de korte kant.

We stapten het baantje in naar links om amper 100 m verder reeds het volgende knooppunt te vinden, met name 51 op het kruispunt van de Brede Weg en de Cornelisberg. We staken de Brede Weg over en begonnen aan een geleidelijke afdaling via een grindweg. Af en toe was het pad vrij modderig en zelfs in die mate, dat we in een bocht naar links, dienden te stappen over strobalen bezijden het pad. Het pad ging nogmaals de hoogte in om nadien, eenmaal over het hoogste punt, af te dalen naar een kruising van meerdere veldwegen, knooppunt 50. We namen de veldweg rechts en begonnen aan een vrij bochtige en lange afdaling naar de lager gelegen openbare weg, Delle. Beneden aangekomen, staken we deze drukke weg over om aan de overzijde nogmaals een klim aan te vangen op een grindweg, de Kapellestraat. Boven aangekomen daalden we nadien via een holle weg naar de lager gelegen Kerkstraat, ondertussen reeds knooppunt 56. We kruisten de Kerkstraat om aan de overzijde nog even verder te gaan in de Kapellestraat en er rechts af te draaien naar de Sint-Veronakapel van Leefdaal. Jammer genoeg niet toegankelijk. We gingen links van de kapel en via enkele trappen daalden we af naar de Dorpstraat, om daar links de weg op te gaan.

We kruisten er vervolgens de Kapellestraat en wandelden rechtdoor tot we rechts, ter hoogte van een linkse bocht de Dorpstraat verlieten en via een brugje de Voer overschreden. We bevonden ons opnieuw op een smal wandelpad aan de oever van de Voer. Via dit paadje kruisten we even verder Het Bies, gevolgd door de Voerhoek om tenslotte na een korte klim een kasseibaantje te betreden, Slagberg. We draaiden het wegje links op en stapten zo voorbij een links gelegen vijver, terwijl we rechts het kasteel van Leefdaal konden waarnemen. We kruisten Boskee en begaven ons aan de overzijde opnieuw in de Kasteeldreef, om er het voorlaatste knooppunt 57 aan te treffen. We stapten er gewoon rechtdoor reeds met de kerk van Leefdaal in zicht. Ondertussen hadden we de eerste sneeuw verkregen en toen we even later de parking bereikten waar we waren van start gegaan, konden we reeds spreken van hevige sneeuwval. We namem er nog even de tijd om in de auto de laatste koffie te nuttigen, alvorens de terugreis aan te vangen. We eindigden dan ook omstreeks 14:45 uur onze winterse wandeling na 14,199 km.”

342: Oud-Heverlee, Zaterdag 16 mei 2015, 22,999 km. (6970,514 km.)

“Na enkele jaren te hebben deelgenomen aan georganiseerde wandeltochten in binnen- en buitenland, na enkele Vierdaagse te hebben ervaren en vooral, na kennis te hebben gemaakt met heel wat GR-paden, waren we op wandelgebied toe aan iets nieuws. Onze keuze viel dan ook op de bestaande wandelnetwerken in Vlaanderen. Vandaag probeerden we er een eerste uit in de reeks, met name het wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Een eerste tochtje welke we online hadden uitgestippeld, ging van start in Oud-Heverlee, meer bepaald ter hoogte van het wandelknooppunt 67. Dit bevindt zich ter hoogte van het Heverlee War Cemetery in de Bierbeekpleindreef. We gingen dan ook, na een kleine hap, omstreeks 10.00 uur van start ter hoogte van dit knooppunt, richting nr. 66. Een lange dreef langsheen de rand van het Heverleebos was alvast een goed begin. Onderweg heel wat bloeiende heesters en een welruikend bos links van ons. Even verder gingen we meteen de verkeerde kant op, wegens een verdwenen knooppuntpaaltje. Blijkbaar, omwille van de recente aanleg van nieuwe fietspaden, was de aanduiding verwijderd en nog niet herplaatst. Gevolg, zowat 800 m verkeerd gewandeld.

Uiteindelijk keerden we op onze stappen terug en vonden wat verderop het juiste spoor. Goed en wel aangekomen in het Heverleebos, bemerkten we al vrij vlug een tweetal wandelpaden, met name de Vijfeiken Wandeling en het Arboretumpad. Beiden zouden we een tijdje volgen via enkele mooie bospaden. Enkele prachtige sculpturen en aangelegde perken waren alvast de moeite waard om te bekijken. We wandelden voorbij knooppunt 65 en gingen richting nr. 603, hierbij de Parnassus Bergdreef volgend. Volgens info ter zake zou deze dreef zich in slechte staat bevinden, maar werden herstelwerkzaamheden aangekondigd. We stapten verder naar knooppunt 117 en troffen bezijden het pad de aanduidingen dat we een stukje volgden van het traject van de LF6 Vlaanderen Fietsroute. Eenmaal knooppunt 117 bereikt, waren we reeds 2,8 km gevorderd en betraden we het grondgebied van Vaalbeek. We bemerkten het gemeentehuis, getooid met een serie vlaggen en wat verder een oude wegwijzer ter hoogte van nr. 118, die de tand des tijds nog goed had doorstaan.

Vrij vlug verlieten we de dorpskom en op weg naar knooppunt 120/121, volgden we een lange, licht op- en neergaande veldweg, waar we een schitterend uitzicht verkregen over de omliggende landerijen. Eenmaal dit knooppunt bereikt, betraden we opnieuw bosgebied en bevonden ons ditmaal in het uitgestrekte Meerdaalwoud, waar we nagenoeg de rest van de wandeling zouden vertoeven. Ondertussen wees de klok nagenoeg 11.30 uur aan. We vervolgden onze route langsheen knooppunt 119 om vervolgens bij het betreden van een drukke weg in Haasrode, deze te dwarsen en aan de overzijde opnieuw het Meerdaalwoud te betreden. We zaten goed in de Margrietendreef, alweer uniek bosgebied om aan te voelen, vooral de rust en de stilte aldaar. Na het passeren van de knooppunten 114 en 113, werd het stilaan tijd om een hapje te eten. We vonden dan ook een picknicktafel ter hoogte van een infobord over de bosrijke omgeving. Nadien staken we de drukke Naamsesteenweg over via een houten voetgangersbrug. Hoog boven het drukke verkeer, konden we veilig en wel de overzijde van de steenweg bereiken en verder wandelen doorheen het Meerdaalwoud.

We volgden nu een eindje het verloop van de Dikke Eikwandeling en vorderden gestaag langsheen de knooppunten 112, 111 en vervolgens 110. Op weg daarheen wandelden we langsheen een eindeloos lang grindpad, aan weerszijden begroeid. In de verte bemerkten we een hoge bomenrij en het leek alsof we op weg waren naar een tunnel. Ter hoogte van het bewuste paaltje met nr. 110, werd een banaan ontdaan van de schil en vakkundig naar binnen gewerkt. Op weg dan maar naar punt 109 via het Denteneerpad, om even later voorbij dit knooppunt een eerste prachtige dalende holle weg aan te treffen tijdens onze wandeltocht vandaag. Op de bomen kregen we nu ook enkele rood-witte markeringen te zien van de GR512. We stapten verder naar knooppunt 108, dat even later werd bereikt ter hoogte van de onthaalzone De Speelberg, nog steeds in het Meerdaalwoud. Hier konden we even gebruik maken van de sanitaire voorzieningen van deze mooi ingerichte bivakzone. Deze korte pauze afgesloten, stapten we verder richting volgende knooppunt, nr. 100. Vooreerst via een grindpad, bevonden we ons vrij snel op breed graspad.

Dit recent gemaaide pad was aan beide zijden begroeid met boterbloemen, net zoals de aanpalende weilanden trouwens. Vaak werd het groen overheerst door het geel. De knooppunten volgden elkaar nu in snel tempo op en zo wandelden we vervolgens langsheen de nrs. 19, 18 en 17. Het traject verliep hier in hoofdzaak langs statige brede dreven, met bomen, waarvan je met moeite de hoogte kon inschatten. Even verder, op weg naar het punt 17, betraden we opnieuw een dalende holle weg, ditmaal voorzien van een rotsachtige ondergrond en begroeide flanken. Op die manier kwamen we tenslotte terecht ter hoogte van het Zoet Water. Een mooi watergebied, omgeven door tal van horecazaken. Het eerste daarvan op onze route was het Spaans Dak. We konden er buiten op het terras genieten van een kopje koffie, alhoewel.

Er bleek daar ter plaatse een wandeltocht plaats te vinden, waardoor het terras in hoofdzaak werd bevolkt door noorderburen. Het was ondertussen reeds zowat half drie geworden en we zijn dan ook niet lang gebleven. We wandelden dan ook verder richting knooppunt 14, waarbij we eerst even omheen het watergebied wandelden, om vervolgens, ter hoogte van de openbare weg, deze te dwarsen en aan de overzijde een smal paadje te volgen, dat steil de hoogte inging. We verlieten op die manier het reeds vermelde Meerdaalwoud en betraden even verder terug het Heverleebos.  De volgende knooppunten vonden we ondertussen op onze weg: 14, 12 en 602. Sommige van deze punten bevinden zich vaak slechts een paar honderd meter van elkaar. Eenmaal het laatste punt voorbij, bereikten we opnieuw de zogeheten bewoonde wereld en betraden we het grondgebied van Oud-Heverlee. Of dat een symbolische betekenis had, weten we niet, maar net toen begon het te regenen.

Gelukkig bereikten we wat verderop het wandelknooppunt 11 ter hoogte van café De Sortie, ditmaal met succes, het café was geopend. De klok wees kwart voor vier in de namiddag en dat was behoorlijk tijd voor een kopje koffie, tot groot jolijt van maatje. Tevens konden we hier even gebruik maken van het toilet. Na de koffie en na het bewandelen van enkele woonstraten, betraden we, ondanks de regen opnieuw het Heverleebos. Op weg naar het knooppunt 600, vonden we gelukkig wat beschutting onder de bomen tijdens het wandelen, zodat we aan de meeste nattigheid konden ontsnappen. Eenmaal in het bos ging het opnieuw langs unieke dreven, smallere bospaden en af en toe wegels via de knooppunten 63, 64 en 66. Zo bereikten we opnieuw de brug, alwaar we in het begin even het spoor bijster waren.

Restte ons nog slechts 800 m stappen, alvorens we opnieuw knooppunt 67 bereikten ter hoogte van het reeds eerder vermelde Heverlee War Cemetery. Een bezoekje tot slot van deze wandeldag aan deze begraafplaats mocht dan ook niet ontbreken. Heel wat jonge mensen liggen hier begraven, meestal behorende tot de Royal Air Force. Naast hoofdzakelijk Britten, vonden we er ook grafstenen van Canadezen, Australiërs en Polen. Een moment om even te bezinnen op het einde van een geslaagde natuurwandeling. Tot slot even de cijfers voor vandaag: 22,999 km, 1182,5 cal, 30666 stappen en een tijd van 5.31.37. Tot zover deze eerste kennismaking met het begrip wandelnetwerken in Vlaanderen.”