“Als eerste wandeling in het nieuwe jaar, kozen we voor de Maltezerwandeling, een tocht van ongeveer 13,5 km, met start in Wommersom. Vooraf maakten we dan ook de verplaatsing via Cambio naar de reeds vermelde gemeente, om er nadien een parkeerplaats te vinden tegenover de parochiekerk Sint-Kwinten. Na het aantrekken van het juiste schoeisel en een hapje voorzien van een warme koffie, maakten we vooreerst nog even een rondgang op de begraafplaats, op zoek naar eventuele voorouders van maatje. Uiteindelijk gingen we wat later omstreeks 10:20 uur van start. Het weer viel wat tegen, grijs, koud en slechts 4°, het zou een frisse eerste wandeling worden. Bezijden de kerk, in de Zandstraat, troffen we een eerste bordje aan van het Wandelnetwerk Getevallei, richting knooppunt 120 of 121. We gingen rechtsaf, richting knooppunt 121 en dit via de Melkwezerstraat. Ter hoogte van het eerste kruispunt begaven we ons linksaf in de Geetkouterstraat, om stilaan de bebouwde kom van Wommersom te verlaten. De betonweg werd smaller en tenslotte kwamen we terecht tussen kale akkers en weiden. We troffen een eerste aanwijzing betreffende de lokale Bietenroute. Even later bereikten we het knooppunt 121 ter hoogte van de Y-splitsing met de Roosbroekweg. We hielden rechts aan en wandelden verder op de smalle natte en af en toe modderige betonweg.
Weinig meters verder troffen we reeds knooppunt 122 aan, ter hoogte van de dijk naast de Grote Gete. We stapten de dijk niet op, doch vervolgden rechts naast de dijk, om dan een bocht naar rechts te maken. Een lang lijnrecht betonwegje leidde naar een bocht naar links, om vervolgens even later de openbare weg naar rechts te verlaten via een smal wandelpad, het Alvermannenpad. We troffen er de wit-rode markeringen aan van de GR128, alsook de geel-rode tekens van de Streek-GR Hageland. Dit modderige paadje bracht ons lijnrecht tot aan de afsluiting van het kasteel van Wommersom, waar we noodgedwongen het Alvermannenpad naar rechts volgden, omheen het afgesloten domein, tot we opnieuw de openbare weg aantroffen, met name de Melkwezerstraat. Aldaar bevindt zich een kapel ter ere van O.L.V. van Onbevlekte Ontvangenis, opgericht in 1855 door de familie De T’Serclaes. We draaiden links de Melkwezerstraat in om even verder aan het volgdende kruispunt links aan te houden in de Melkwezerstraat, tevens knooppunt 123. We gingen verder naast de omheining van het kasteel links. Gekomen ter hoogte van het eigenlijke kasteel van Wommersom, maakte de weg een rechts-links bocht, om uit te komen ter hoogte van de inrit van het kasteel.
Na nog een haakse bocht naar rechts, stapten we verder rechtdoor in de Melkwezerstraat tot aan het volgende kruispunt, knooppunt 124. We behielden dezelfde richting om nadien de druke bereden Dorpstraat te bereiken. We volgden over korte afstand deze weg naar rechts, even later Broekstraat geheten, tot aan de rechts gelegen Walsbergenhoeve, voorheen in het bezit van de Ridders van Malta. Daar aangekomen verlieten we de Broekstraat naar links, via een veldweg, welke ons bracht tot in het natuurgebied Walsbergen. Daar troffen we een picknickbank aan omstreeks 11:45 uur, tijd om even te denken aan de inwendige mens. Na deze lunch- en rustpauze stapten we verder op het wandelpad doorheen het natuurgebied, om vervolgens aan te komen op een dwars gelegen kasseiweg, de Negenbunderweg, ter hoogte van het knooppunt 125. We draaiden rechts de kasseiweg op en begonnen aan een lange beklimming, waarbij we duidelijk de onaangename wind op kop konden aanvoelen. Rechts konden we het lager gelegen centrum van Wommersom bemerken. Eenmaal over het hoogste punt, daalden we langzaam af, ondertussen knooppunt 126 voorbij, naar het volgende kruispunt aan het knooppunt 117. We troffen er een zitbank aan en tevens een klein kapelletje.
Aan het knooppunt 117 sloegen we rechtsaf de Bonastraat in, om deze dalende kasseiweg te bewandelen, opnieuw richting bebouwde kom van Wommersom. Bij het bereiken van de eerste huizen wisselden we de kasseien voor asfalt en hielden steeds dezelfde richting aan, tot we de hoofdstraat bereikten, met name de Sint-Kwintensstraat. We bemerkten er het knooppunt118. We staken de drukke weg over om aan de overzijde verder te gaan in de Hakendoverstraat en dat betekende opnieuw klimmen. Toen we het hoogste punt hadden bereikt, net voorbij de laatste huizen, konden we het lager gelegen dal zien, alsook een versperring op de weg, teneinde voertuigen te weren. We daalden verder af via een smalle betonweg, tot aan het kruispunt met de rechts gelegen Rodestraat, meteen knooppunt 119. We hielden de richting rechtdoor aan door middel van de Hakendoverstraat tot we even verder halt hielden ter hoogte van een reusachtige zitbank, gemaakt met pakken stro. We konden er dan ook even genieten van een wandelpauze en een late middagmaaltijd omstreeks 13:00 uur. Nadien zetten we onze tocht verder.
We passeerden onderweg enkele fruitplantages om uiteindelijk aan te komen ter hoogte van een groot bedrijf. Daar maakte de Hakendoverstraat een bocht naar rechts en bereikten we het knooppunt 142, ter hoogte van een kapelletje voorzien van een picknickplaats onder een weliswaar kale boom. We stapten nagenoeg rechtdoor verder om nadien een bocht te maken naar links, waar de Hakendoversraat overging in de Bosschelstraat. We volgden er een gedeelte van het Bedevaarders Wandelpad en de Suikerroute. Even verder wandelden we naast de boomgaard van de links gelegen hoeve Bosschellen. Gekomen aan het volgende kruispunt, tevens knooppunt 215, draaiden we haaks rechtsaf en betraden de smalle Bremakkerstraat. Enkele bochten later gingen we voorbij de Schietvinkstraat, doch hielden links aan, verder stappend in de Bremakkerstraat. Tenslotte eindigde de weg in de velden, alwaar we het knooppunt 214 konden aantreffen. In de verte bemerkten we de gekende suikerfabriek van Tienen. Waar de weg eindigde bevond zich een picknickplaats, waar we even kort halt hielden teneinde de dorst te lessen. Het laatste beetje koffie uit de thermosfles. We draaiden nadien haaks rechtsaf en gingen de smalle Wijtbeemdstraat in, om er te wandelen langs een rechts gesitueerd bos. Zowat halverwege het bos, maakten we een haakse bocht naar links, om uiteindelijk aan te komen op een smal dwars gelegen betonbaantje, de oude spoorlijn 22. We bevonden ons reeds ter hoogte van het knooppunt 212.
We begaven ons op het voormalige spoorwegtracé en kozen de richting rechts. Zo vorderden we gestaag, tussen tal van fietsers voorbij het knooppunt 209. We konden er even verder een opvallend nieuw schuilhuisje bewonderen met tal van informatie betreffende de vroegere lijn 22, vooral bedoeld voor de aanvoer van bieten naar de suikerfabriek. We wandelden nog wat verder tot we de vroegere spoorlijn verlieten aan het knooppunt 208. Een smal modderig wandelpad rechts van de weg, liet ons even later opnieuw de openbare weg betreden in de Bergdriesstraat. Voorbij een kruispunt veranderde de naam in Oplinterstraat, waar we rechtdoor verder gingen tot aan de links gesitueerde Kattelijnestraat. Hier wandelden we een stukje doorheen een woonwijk om tenslotte via de Hereblokstraat opnieuw de Zandstraat te bereiken. We draaiden links de Zandstraat in en kwamen opnieuw aan de kerk van Wommersom, einde van deze toch wel koude nieuwjaarswandeling. Het was dan ook reeds 14:45 uur toen we opnieuw huiswaarts konden na 14,196 km te hebben gewandeld. Het nieuwe wandeljaar aldus ingezet.”