“Een wandeling op zondag, welke reeds begon in
de ochtend, met een busrit via lijn 287, richting Grote Markt in Boom. Het was
dan ook zowat 09:45 uur, toen we arriveerden aan de terminus en vervolgens even
vooreerst een koffie nuttigden in café Radio op dezelfde plaats. Om even na
tien uur in de ochtend, begonnen we dan ook aan een dagtocht, langsheen het
wandelnetwerk ‘Rivierenland’, een tocht met begin in Boom en einde zowat aan
onze voordeur. Hoe eenvoudig kan het soms vergaan in het leven.
Vanaf de Grote Markt ging het via de Windstraat
naar de even verder gelegen kaai, alwaar we op zoek gingen naar het eerste
wandelknooppunt van de dag, 120. We troffen het bewuste paaltje dan ook aan op
de Wandelesplanade op de kaai zelf. Via enkele trappen bereikten we de brug
over de Rupel, om aan de overzijde van het water, het ernaast gelegen jaagpad
te volgen. Gelukkig hadden we de onaangename wind in de rug en dat zou zo de
rest van de dag min of meer het geval zijn. Het mag ook al eens aangenaam wandelen
zijn. Via enkele doorkijkjes bemerkten we links aan de overzijde van de Rupel,
de kerk van Boom. Het jaagpad werd vroeg op de ochtend reeds veelvuldig
gebruikt door fietsers en joggers, doch wij genoten alvast van het eerste
frisse groen en de ontelbare boterbloemen. Aan het begin van het jaagpad,
hadden we reeds de aanduidingen gezien van de Van Gogh route, een traject
Eindhoven–Amsterdam–Paris, alsook de Scheldeland Route. We wandelden voorbij
het veer en bereikten, wandelknooppunt 121, hielden rechtdoor aan, tot aan een
kleine sluis.
Het drukke fietsverkeer wees wellicht op het
bestaan aldaar van de LF2 Stedenroute. Samen met enkele wielerliefhebbers,
dienden we even te wachten op een schip dat de sluis passeerde, waarna we
verder konden wandelen. Aan de overzijde van het kanaal kregen we de eerste
bezienswaardigheid van de dag, een Sherman Firefly, opgesteld ter hoogte van de
restanten van een tijdens de oorlog vernielde brug. We bevonden ons ondertussen
in Klein-Willebroek. Na het uitvoerig bekijken van het vehikel, volgden we
verder het jaagpad langsheen de Rupel. Het pad draaide naar rechts en werd zo
de Louis de Nayerkaai, om even verder opnieuw richting Rupel te draaien, onder
de naam van Heindonkstraat. Langzaam maar zeker wandelden we opnieuw dichtbij
de Rupel en trokken voorbij wandelknooppunt 197. Nog steeds dezelfde richting
aanhoudend en het jaagpad volgend bereikten we knooppunt 99. Hier verlieten we
voorgoed het jaagpad langs de Rupel en ging het via de rechts gelegen berm
steil naar beneden, naar de ingang van het natuurgebied ‘De Biezenweiden’. Een
handig poortje verschafte toegang tot deze mooie groene zone. Een zacht
aanvoelend bospaadje kronkelde zich doorheen dit unieke natuurgebied.
De varens begonnen stilaan aan hoogte te
winnen, enkele beekjes trokken de aandacht, maar opvallend waren vooral de
vogelgeluiden. Hier en daar kregen we een rustiek bruggetje om te overschrijden
en zo vorderden we steeds verder door deze groene oase. Links konden we enkele
zeilbootjes zien op een grote waterpartij. Aan wandelknooppunt 123 ging het
verder naar links en werd het bospaadje uiteindelijk een graspad. Een tijd
stappen later, kruisten we de Stuyvenberglaan, om aan de overzijde van de weg
het terrein te betreden van het ‘Bloso Centrum Hazewinkel’. Ook hier, bij deze
toegang vonden we een wandelknooppunt, met name 152. We kozen er de linkse
richting, om op die manier, via een mooi aangelegd wandelpad te vorderen
langsheen de Watersportbaan, waar voorlopig op dit ochtendlijke uur, nog maar
weinig activiteit op het water was te bemerken. De zon deed ondertussen een
eerste poging de wolken enigszins te verdrijven. Meteen een ideale gelegenheid,
om aan één van de vele picknicktafels omheen het water, te genieten van een
broodje. We deden dit dan ook, na het kruisen van de Heindonksesteenweg en even
voorbij het wandelknooppunt 96. Toepasselijk of niet, we volgden hier op de
domein van Hazewinkel een tijdje de Duvelroute. Maar dat drankje bevond zich
echter niet in onze rugzak. Het was ondertussen 11:35 uur geworden.
Na de maaltijd ging het verder op een grindpad
langsheen de Watersportbaan, om wat verder een eerste hindernis op het traject
te vinden: een omgevallen boom. Met wat klimwerk raakten we verder en begaven
ons op die manier stilaan in de richting van het wandelknooppunt 148. We kwamen
nu tussen de hangaars waar zich de boten bevonden en tevens de aanlegsteigers.
Omheen de gebouwen was weinig beweging en bleek zelfs de cafetaria gesloten te
zijn. Via de knooppunten 150 en 151 bereikten we de hoofdingang van het Bloso
centrum en aldus de openbare weg, de Steenweg op Heindonk. Over korte afstand
volgden we deze drukke weg naar rechts, om even later de links gelegen
Kievitstraat in te gaan. Straat is een groot woord voor een veldweg tussen de
akkers, alwaar een boer ijverig zijn veld ploegde. We bemerkten er een bordje
‘Duvel on Tour’, wellicht een aanduiding voor één of andere fietsroute. Ter
hoogte van de Beenhouwerstraat passeerden we het wandelknooppunt 147, om even
verder naar rechts de draaien, nog steeds de veldweg volgend, tot knooppunt
264. Hier gingen we 90° naar rechts, via een smal pad langsheen een rechts
gelegen bosje en even later doorheen een klein bosgebied.
Uiteindelijk bereikten we opnieuw de openbare
weg ter hoogte van de Hooiendonkstraat, tevens het wandelknooppunt 188. Dit
smalle landelijke, maar vooral kronkelende wegje volgend naar links, kwamen we
vervolgens aan ter hoogte van taverne-restaurant De Zennehoeve. Tijd dus voor
een korte koffiepauze in open lucht op het terras. Het was ondertussen 12:55
uur geworden. Onze koffie was amper gebracht, of we voelden al meteen
nattigheid, enkele regendruppels noodzaakten ons, even enkele stoelen op te
schuiven onder een afdak. Gelukkig bleef het voorlopig bij enkele sporadische
druppels neerslag. Na de koffie ging het even bergop en bereikten we aan
wandelknooppunt 85 het jaagpad langsheen de Zenne, eigenaardig genoeg Rupeldijk
geheten. We bemerkten er ook de nieuwe fietsbrug, welke toeliet meteen naar de
overzijde te wandelen, doch ons geplande traject maakte vooralsnog een omweg,
daar blijkbaar deze nieuwe situatie nog niet was weergegeven op de site van de
wandelknooppunten. Dus begonnen we aan de lange weg langsheen het jaagpad en
dit naar rechts. Zowat een half uur later begon de maag te knorren en hielden
we dus even pauze ter hoogte van een zitbank teneinde een hapje te eten.
Opvallend weinig passage op deze
zondagnamiddag, dus konden we in alle rust genieten van een laat middagmaal.
Nadien gingen we terug op pad, via het jaagpad, richting verder gelegen Heffen.
Even voor het bereiken van dit dorp, verlieten we via een veldweg rechts het
jaagpad en kwamen vervolgens terecht in de Sint-Amandusstraat en vervolgens ter
hoogte van de kerk op Heffen-Dorp. Die dag was er een kleine kermis opgesteld
en bevonden zich in enkele aanpalende straten wat oude legervoertuigen.
Blijkbaar, gelet op de geringe belangstelling, waren reeds heel wat voertuigen
opnieuw huiswaarts. Toch konden we er enkele bekijken en hadden we een babbel
met één van de eigenaars. Na enkele foto’s verlieten we de dorpskern en begaven
ons terug in de richting van het jaagpad. Op die manier wisten we de
wandelknooppunten 143, 142 en 76, welke kort na elkaar volgden, voorbij te
wandelen. Zo bereikten we de brug over de Zenne ter hoogte van de
Gentsesteenweg, om aan de overzijde opnieuw het jaagpad te bewandelen, terug in
de richting vanwaar we aanvankelijk waren gekomen. Wandelknooppunt 275 liet ons
alvast de goede richting aanhouden.
Ditmaal volgden we het jaagpad richting Zennegat
tot aan het wandelknooppunt 78 en dit via het eerdere knooppunt 77. Een heel
eindje Zenne dus, ditmaal links van ons. Gekomen even voor het vermelde punt,
gingen de hemelsluizen ditmaal goed open. Een felle regenbui overviel ons, net
op het moment dat we geen enkele beschutting hadden, dus midden op het jaagpad.
Gelukkig konden we even verder, via een steile afdaling naar het rechts gelegen
natuurgebied ‘Den Battelaer’. Hier konden we toch min of meer de felle regen
wat ontwijken, tussen de beplanting. Een mooi, zacht lopend graspad, leidde ons
tot op een open veld, letterlijk geel gekleurd door duizenden boterbloemen. Een
prachtig zicht! Een lichte beklimming volgde tot aan wandelknooppunt 79,
bovenop het jaagpad langsheen het Kanaal Leuven-Dijle. We bevonden ons toen op
de Thiebroekvaart, welke we vooreerst volgden naar links, opnieuw richting
Zennegat. Bij het betreden van het jaagpad kregen we al meteen enkele
historische boten te zien aan de overzijde van het water.
Het jaagpad kan ook af en toe voor een
verrassing zorgen en dat zouden we vrij snel ondervinden. Even verderop was het
pad versperd door afval, afkomstig van de afbraak van de oude kade. Houten
balken schenen geen enkele doorgang te verlenen. Een uit tegengestelde richting
komende jogger verzekerde echter, dat mits wat klimwerk er wel een doorkomen
was. Met wat moeite raakten we dan toch voorbij deze obstakels en konden het
jaagpad verder bewandelen tot aan het wandelknooppunt 86, zijnde de Zennegat
Sluis. Hier kwamen we opnieuw langs de nieuwe fietsbrug over de Zenne en
bemerkten we aan de overzijde De Zennehoeve, alwaar we zowat twee uur voorheen
koffie hadden genuttigd. Voorbij het knooppunt 86 bereikten we tot slot het
Zennegat zelf en konden we hier zien, hoe de Zenne, het Kanaal Leuven-Dijle en
de Dijle zelf, bij elkaar komen. Een oud café, genoemd Zennegat, nodigde alvast
uit om even te verpozen. Een kopje koffie en een warm stuk ‘Bodding’ lieten we
ons dan ook naar behoren smaken. Met een klok, ondertussen op zowat 15:15 uur,
hoefden we ons niet te haasten om huiswaarts te gaan.
Na deze kleine verwennerij, keerden we terug
naar wandelknooppunt 86, staken het Kanaal Leuven-Dijle over (knooppunt 87) en
volgden ditmaal het jaagpad naar rechts, dus in tegenovergestelde richting
alweer. We bevonden ons nu op de Zennegatvaart en zouden deze volgen tot aan
het knooppunt 88. We kwamen ditmaal voorbij enkele aangemeerde woonboten en
vervolgens historische schepen. Eenmaal aan wandelknooppunt 88, verlieten we
via een dalend wegje links het jaagpad en bereikten even verder de Hogeweg,
welke ons leidde tot aan de oevers van de Dijle, ter hoogte van het knooppunt
132. Vanaf nu wandelden we verder langsheen het jaagpad langsheen de Dijle en
zouden dit blijven volgen tot aan onze voordeur. We volgden dan ook
achtereenvolgens de Hogeweg en de Frans Broersstraat, langs enkele mooie
stukjes natuurgebied, onder diverse bruggen en viaducten, tot we uiteindelijk
in de verte de kathedraal van Mechelen zagen verschijnen. Het was dan exact
17:00 uur toen we na een dagje wandelen onze thuishaven bereikten.
Een wandeltocht vandaag, opnieuw voorheen
gepland doorheen het wandelnetwerk ‘Rivierenland’, goed voor 19,683 km, 26245
stappen, 964,6 cal en dat in een rustige wandeltijd van 4.43.48 uur. Tot zover
alweer deze zoveelste wandelbijdrage. Ondertussen zijn we alweer enkele
kilometers rijker geworden. Tot een volgende wandelbelevenis.”