495: Aarschot, Zaterdag 16 april 2022, 16,3 km. (9898,047 km.)

“Het relaas van onze belevenissen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot diverse wandelnetwerken: de Merode, Hagelandse Heuvels en Demer en Dijle. Een luswandeling met start en aankomst aan het station van Aarschot. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, arriveerden we op onze startplaats, ter hoogte van het knooppunt 247, deel uitmakend van het wandelnetwerk de Merode. We gingen dan ook, na het nuttigen van een broodje op het Statieplein, omstreeks 10:00 uur van start. Aan de overzijde van het Statieplein begaven we ons in de Antoon de Croylaan, welke vervolgens overging in de Pieter Verhaeghenlaan. Hier bevonden we ons al dadelijk op het traject van de Streek-GR Hageland. Gekomen aan het kruispunt met de Albertlaan, ging het in deze straat rechtsaf, tot aan het volgende kruispunt met de drukke Leuvense Straat. Aan de overzijde begonnen we aan een lichte beklimming van de Orleanstoren. Waar het wegdek ophield, ging het links het bos in en verkregen we een reeks trappen te verwerken, welke leidden naar de hoger gesitueerde Aurelianustoren, blijkbaar momenteel gesloten wegens restauratie. We verkregen er een schitterend uitzicht over de lager gelegen stad Aarschot. Net voorbij de toren ging onze tocht rechtsaf om er het knooppunt 748 te vinden. Een smal onverhard paadje ging verder doorheen deze boszone, om geruime tijd later langzaam af te dalen naar het drukke kruispunt met de Steenweg op Sint-Joris-Winge. Alvorens het kruispunt te bereiken daalde het pad vrij sterk af, nagenoeg in een goot tot de Gelrodeweg.

Over korte afstand ging het via deze Gelrodeweg naar de verkeerslichten teneinde de drukke R25 te kruisen. Aan de overzijde ging het nadien linksaf via een asfaltweg, s’-Hertogenheide, welke vrijwel dadelijk een bocht maakte naar rechts, om op het einde over te gaan in het natuurreservaat s’-Hertogenheide zelf. Hier verkregen we smalle wandelpaden, welke afwisselend verliepen doorheen bos en heide, af en toe met een open zandvlakte. Via vaak smalle paadjes ging onze wandeling dwars doorheen de heideplanten met een stralend zonnetje boven het hoofd. Eenmaal doorheen het gebied mondde het pad uit ter hoogte van de Schaapsvijver, een vrij breed grindpad. We vonden er het knooppunt 708, behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels. We draaiden haaks linksaf en stapten langs de rand van het links gelegen bos- en heidegebied. Vrij vlug betraden opnieuw een bosgebied, ditmaal het Kloesebos. Een eindje doorheen het bos kwamen we uit op een grote open plek, de Natuurspeelplek Gelrode. Een daar geplaatste rustbank was jammer genoeg reeds bezet. Net vóór deze open plek ging het haaks linksaf langsheen de rand van deze open speelruimte, om op het einde daarvan, haaks rechtsaf en even later opnieuw haaks rechtsaf te gaan. Zo stapten we omheen deze open heidezone in het Kloesebos.

Eenmaal opnieuw aan het uiteinde van deze speelzone gekomen, draaiden we links het zanderige pad op dat leidde naar de openbare weg, de Rillaarsebaan. We konden er even pauzeren omstreeks 11:15 uur ter hoogte van de Stedelijke begraafplaats Gelrode. Na te hebben genoten van een hapje en een drankje, ging het over korte afstand naar rechts op de drukke Rillaarsebaan, tot we links de Sterstraat konden inslaan. Een vrij brede onverharde weg, deels grind, deels grasweg. Het pad verliep tussen uitgestrekte akkers en weilanden, waarbij we getuige waren van het oogsten van asperges. Na een ruime bocht naar rechts wonnen we enigszins aan hoogte, waarna de Sterstraat, ondertussen Buurtweg 11 geheten, al kronkelend zich een weg zocht naar de verder gelegen openbare weg, de druk bereden betonbaan, de Holsbeeksesteenweg, om er het knooppunt 702 aan te treffen. Noodgedwongen ging het aan de overzijde van deze weg, over geruime afstand naar rechts, waarbij het storend lawaai van het verkeer een minpunt vormde. Wat verderop ging het dan linksaf, van het verkeer weg, de Parhofstraat in, vooreerst een smal asfaltwegje dat uiteindelijk overging in een grindweg. Een eerste Y-splitsing aan het knooppunt 701, liet ons de rechts gelegen Beekweg kiezen, andermaal een grindweg.

Ook ditmaal wonnen we nog wat verder aan hoogte, waarbij we zicht hadden op de rechts gelegen dorpskern van Gelrode, in het lager gelegen dal. Zowat op het hoogste punt aangekomen, daalde nadien de Beekweg geleidelijk, om na een volgende bocht naar rechts een splitsing aan te treffen aan het knooppunt 76. We behielden er dezelfde richting, met andere woorden rechtdoor, om vervolgens het grind opnieuw in te ruilen voor een smal asfaltwegje. Op het einde van de Beekweg kwamen we tussen de bewoning en eindigde de weg op de dwars gelegen Rillaarsebaan. Net op de hoek bleek de koffiebar ‘The 5 Senses’ tijdelijk gesloten. Dan maar zonder koffie rechtsaf de Rillaarsebaan op, om even voorbij de links gesitueerde Gelrodestraat, tussen twee woningen door een smalle kerkwegel in te gaan. Deze leidde naar de erachter gelegen Dorpstraat, waar we tegenover het kerkhof arriveerden. Een café links, de Kroon, bleek definitief te zijn gesloten. De Dorpstraat werd een eindje bewandeld naar rechts, voorbij het knooppunt 77 en het 100 m verder geplaatste knooppunt 78. Daar verlieten we de dorpskom van Gelrode naar rechts via de Holsbeeksesteenweg, hier slechts een smal wegje tussen enkele in aanbouw zijnde woningen. Het baantje mondde uit bij de grote broer, de brede Holsbeeksesteenweg.

Over korte afstand ging het links deze bredere versie van de Holsbeeksesteenweg op, tot we net vóór het kruispunt met de Rillaarsebaan, via een smal kasseiwegje links, een ruime bocht maakten naar rechts op zo de Rillaarsebaan te kruisen. Een smal elementair kasseiwegje verliep dan min of meer evenwijdig aan de weg, om nadien naar links te buigen en terug op de Rillaarsebaan te eindigen. Net daar, aan de overzijde van de weg bevond zich nog een oude Schoenmakerij. We dienden er een tijdje de Rillaarsebaan naar rechts te volgen, tot we linksaf konden draaien in de Boonzakstraat. Doorheen een deels nieuwe verkaveling kwamen we op het einde van de straat aan op het kruispunt met links en rechts Schaapsvijver, tevens knooppunt 704. Aan de overzijde zetten we rechtdoor onze tocht verder via de Papenakkerstraat, een smal asfaltwegje dat vrij spoedig diende te worden beklommen en het uitzicht verkreeg van een prachtige holle weg. Bijna het hoogste punt bereikt en waar de weg een lichte bocht maakte naar links, draaiden we haaks links een steile grindweg op welke ons even verder liet aankomen ter hoogte van een kleine kapel, Onze-Lieve-Vrouw Morgenster. Aan dit kapelletje stonden een tweetal zitbanken, ideaal om er even te denken aan de inwendige mens, dus een eerder late lunch omstreeks 12:45 uur. In plaats van broodjes genoten we in het zonnetje van een stukje frangipane.

Een rustige wandelpauze later, gingen we opnieuw op weg. We volgden er het smalle wandelpad doorheen het bos van de Eikelberg, om nadien langzaam af te dalen naar de openbare weg, tevens Eikelberg, voorbij het knooppunt 79. Over korte afstand ging het over een smal asfaltwegje naar het knooppunt 73 dat zich zou bevinden aan het begin van de Bergstraat. Jammer genoeg hebben we het knooppunt niet gevonden, dus begaven we ons rechtdoor de Bergstraat in. Gelukkig konden we zowat 100 m verder de straat naar rechts verlaten om opnieuw de Eikelberg te beklimmen, tot we op het hoogste punt terug het juiste geplande traject aantroffen. Haaks linksaf wandellden we nagenoeg op de rug van de heuvel door middel van een kronkelend bospad. Langzaam ging het dan in dalende lijn, voorbij een Mariagrot, om beneden uit te komen in de Bergstraat, aan het knooppunt 705. Vlakbij bevond zich de Oude Steenweg, welke we rechts opgingen tot het nabije kruispunt met de Leuvensesteenweg. Aan de overzijde van deze gevaarlijke en drukke weg, ging het via een smal paadje doorheen een stukje bos, om aan het andere einde de Wipstraat te bereiken.

We draaiden de straat naar links op teneinde deze te volgen tot aan de tunnel onder de spoorweg, om dan onder de spoorweg door te gaan en aan de overkant het knooppunt 715 te zien, ditmaal behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle. We begaven ons daar op het wandel-en fietspad evenwijdig aan de spoorweg, Turfputten genaamd, tot we het knooppunt 714 bereikten. We verlieten er het verharde pad en gingen links het Natuurreservaat Vorsdonkbos - Turfputten in. Vrijwel dadelijk vonden we er een plekje om de laatste broodjes te nuttigen omstreeks 14:30 uur, ondertussen genietend van het gekwaak van talrijke kikkers. We zetten nadien onze wandeling verder doorheen dit natuurgebied via de knooppunten 717 en 712, om daar een smal wandelpaadje te zien, de Beemdenstraat welke we naar rechts opgingen. Dit smalle wegje bracht ons tot op het jaagpad langs de Demer. Over vrij lange afstand bewandelen we nu het brede grindpad naast de meanderende Demer, via de knooppunten 713 en 710 om uiteindelijk het jaagpad te verlaten richting station, via de Demerstraat, na het kruisen van de Nieuwlandlaan. Via de grote parking achter het station van Aarschot kwamen we omstreeks 16:10 uur opnieuw aan op de startplaats, na exact 16,3 km.”

469: Aarschot, Zaterdag 29 mei 2021, 20,989 km. (9476,648 km.)

“Soms verloopt een wandeldag niet zoals voorheen gepland. Dat konden we recent ervaren toen we een wandeling hadden voorzien langs knooppunten met start in Aarschot. We zouden een wandeling maken van ongeveer 17,7 km vertrekkende aan het station van Aarschot en dit via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode en het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Vertrokken omstreeks 09:04 uur ten huize, bereikten we pas het station van Aarschot, na een lange busreis omwille van diverse omleidingen door wegenwerken. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie aan het Stationsbuffet en even later, op het Statieplein genoten we van een verse koffiekoek. Daarna konden we aan de eigenlijke wandeling beginnen ter hoogte van het knooppunt 247, gesitueerd op het Statieplein. We begaven ons vooreerst via de wandel- en fietsbrug over de spoorlijnen, om aan de overzijde vast te stellen dat de aanwijsbordjes van het wandelnetwerk waren verdwenen. Men heeft altijd 50% kans om verkeerd te kiezen, dus kozen we links. Zoals even later zou blijken, inderdaad de verkeerde kant om de loopbrug af te dalen. Zo belandden we in Nieuwland en wandelden voorbij het Elzenhof. De weg mondde uit ter hoogte van het viaduct van de R25, de Westelijke Ring. Na wat zoeken besloten we om links af te dalen langs de Gaston Geenslaan, in de hoop het juiste traject te vinden.

Korte tijd later arriveerden we op de drukke N19, de Leuvensesteenweg. Totaal uit de richting, doch gelet we de richting van Tremelo dienden te volgen, begaven we ons naar rechts op de Leuvensesteenweg, hopend vroeg of laat een knooppunt aan te treffen. Na exact 2 km de drukke Leuvensesteenweg te hebben gevolgd, konden we aan de overzijde de weg verlaten via de Wipstraat. Licht dalend naderden we opnieuw de spoorweg en troffen er een knooppuntpaaltje aan verwijzend naar wandelknooppunt 715. We hadden door de verkeerde richting zo de knooppunten 710 en 713 gemist. We volgden vanaf daar de richting naar het knooppunt 715 om opnieuw het geplande traject te volgen, richting knooppunt 714. De Wipstraat nog wat verder bewandelend, konden we via een tunnel onder de spoorweg door en troffen aan de overzijde het knooppunt 715 aan. We begaven ons na de tunnel rechtsaf en volgden een smalle betonweg, naast de spoorlijn gelegen. Deze smalle straat, Turfputten, leidde ons vooreerst langs de rand van het links gesitueerde Vorsdonkbos om even later het knooppunt 714 te vinden. Het had dus heel wat moeite gekost om de juiste route terug te vinden. Aan het knooppunt 714 verlieten we de weg naar links en begaven ons via een pad in het Vorsdonkbos.

Net toen we een eindje het bos waren ingegaan troffen we er een open plek aan ter hoogte van een kleine waterpartij, om er even te verpozen op een zitbankje en te genieten van een middagmaal. We waren immers ondertussen de klok van 12:10 uur nabij. Gezeten in het zonnetje konden we terwijl genieten van het geluid van de vogels en de ontelbare boterbloemen in het gras. Na de pauze volgden we verder enkele wandelpaden doorheen het Vorsdonkbos, hierbij de knooppunten 717 en 712 in acht nemend. Na te hebben genoten van enige koelte in het bos bereikten we opnieuw de openbare weg, ditmaal de druk bereden Begijnendijksesteenweg. Gelukkig hoefden we slechts over korte afstand de weg te volgen tot aan de brug over de Demer, alwaar zich knooppunt 711 bevond. We hadden gepland om vanaf dit knooppunt linksaf het jaagpad te volgen langsheen de Demer, richting knooppunt 620. Echter een oranje bord gaf aan dat het jaagpad was onderbroken. Op goed geluk echter begaven we ons toch op het jaagpad, de Demerdijk Zuid, en begonnen het verloop van de waterloop rechts van ons te volgen. Vooralsnog in de verste verte geen spoor van een onderbreking op het jaagpad.

Na een tijdje het jaagpad te hebben gevolgd, hadden we reeds bemerkt dat van het volgende knooppunt, zijnde 620, niets was terug te vinden. We vermoedden dan ook dat door de recente werken het paaltje was verwijderd. Noodgedwongen volgden we dan maar verder het bewuste jaagpad. Uiteindelijk eindigde het jaagpad ter hoogte van een oude meander van de Demer en konden we niet verder. Vermits we reeds enkele kilometers het jaagpad hadden gevolgd, leek omkeren niet aan de orde. We verlieten bijgevolg de Demer naar links en vonden een smal bospaadje dat wat heen en weer kronkelde tussen beplanting. Na wat klauteren konden we opnieuw de dijk op en vonden het jaagpad terug aan de overzijde van de oude meander. Enigszins vermoeid van het zoeken en heen en weer gaan, hielden we er even een korte wandelpauze om te denken aan de inwendige mens. We hadden reeds een voorgevoel dat we ook de volgende knooppunten 619 en 615 zouden moeten missen, wat nadien juist bleek te zijn. Na even te hebben gerust en wat mondvoorraad te hebben genomen, ging onze wandeling verder langsheen het jaagpad aan de oever van de Demer. Tenslotte, na nog enkele kilometers de Demerdijk Zuid te hebben gezien en gevoeld, kwamen we aan de Soldatenbrug over de Demer, ondertussen reeds op het grondgebied van Rotselaar.

Net ter hoogte van deze brug troffen we een wandelpaaltje aan dat verwees naar de knooppunten 615 en 629. Het eerste hadden we dus gemist omwille van de werkzaamheden op het jaagpad, het tweede echter bevond zich opnieuw op ons geplande traject. Echter, aan de overzijde van de Soldatenbrug bemerkten we tot groot jolijt een ijskar. We wandelden dan ook even de brug over en genoten even later omstreeks 15:15 uur, van een lekkere ijs met dank aan ’t Ijsbrommerke. Een zitbank in de nabijheid liet toe rustig het koele dessert te smaken. Onze volgende knooppunten betroffen 629 en 630, doch deze bevonden zich op de andere oever, waar het jaagpad was geasfalteerd en druk werd bereden door fietsers. Dus opteerden we om gewoon op de oever die we voorheen hadden verlaten, verder te wandelen, tot aan het knooppunt 630, dat zich bevond ter hoogte van de volgende brug over de Demer. Eenmaal onze ijscrème verwerkt, staken we opnieuw de Soldatenbrug over en volgden verder de Demerdijk Zuid tot we ter hoogte van de volgende brug, links het jaagpad verlieten via het Dijlebrug Wandelpad. Zo kwamen we uit op de N229, de Provinciebaan in Rotselaar. Rechtsaf kwamen we aan de N21, de Haachtsesteenweg, knooppunt 630. Aan de overzijde van de weg ging het over korte afstand in Hanewijk, tot aan de voetgangersbrug over de Dijle, knooppunt 631.

Aan de overkant van de Dijle bereikten we de Tweebruggenstraat, alwaar we meteen linksaf dienden te gaan in de Amerstraat, richting knooppunt 500. Daar we echter in de nabijheid waren van het centrum van Werchter, volgden we even rechtdoor de Tweebruggenstraat, om er even later ter hoogte van de kerk, even te genieten op het terras van café Oud Werchter van een kopje koffie. We waren net de klok van 16:00 uur voorbij. Na dit kort oponthoud keerden we een eindje op onze stappen terug om vervolgens rechtsaf de Amerstraat in te draaien. Via deze Amerstraat kwamen we aan op de Pater Damiaandijk, gelegen naast de Dijle. Restte ons hier een viertal km wandelen langsheen dit jaagpad, om er de talrijke meanders van de waterloop te volgen. Deze eindeloos lijkende weg eindigde tenslotte aan het knooppunt 500 gesitueerd aan de Damiaanbrug over de Dijle. Een picknickbank bezijden het jaagpad liet toe te genieten van een laatste broodje en enkele slokken water. Een blik op het uurwerk gaf aan dat we ondertussen 17:20 uur hadden bereikt. We verlieten nadien de Dijle en wandelden via de Pater Damiaanstraat, tot aan het even verder gelegen Damiaanmuseum, eindpunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle. Aan het museum ging het dan linksaf verder in de Pater Damiaanstraat tot aan de bushalte op de Tremelobaan in Keerbergen. Daar aangekomen omstreeks 17:55 uur hadden we nog net 8’ wachttijd voor de bus richting Mechelen. We eindigden deze tocht na 27259 stappen, goed voor 20,989 km.”

460: Boortmeerbeek, Zaterdag 17 april 2021, 21,5 km. (9309,816 km.)

"Een wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle. Vooraf maakten we vanuit Mechelen de verplaatsing per bus en trein naar het station van Boortmeerbeek. Daar aangekomen bevonden we ons in de nabijheid van het knooppunt 2, waar onze tocht zou van start gaan. Na aankomst genoten we op het perron vooreerst nog van een laat ontbijt, waarna we omstreeks 10:00 uur aan de eigenlijke tocht konden beginnen. We verlieten het perron naar rechts via de Rijmenamsebaan, kruisten de spoorweg en gingen dadelijk linksaf op een wandelpad naast de spoorweg. Even verder troffen we dan het knooppunt 2 aan ter hoogte van het kruispunt met de Pastorijstraat. We dwarsten de straat en gingen verder via een wandelpad, waarbij we ons bevonden op het traject van de GR128. Korte tijd daarna draaide het pad naar rechts, voortaan Hazenpad, dat het verloop volgde van de Weesbeek links daarvan. Op het einde van het wandelpad ging het linksaf op de Molenbeekstraat tot aan de eerste bocht naar links. We verlieten er naar rechts deze weg via de Bergstraat. Tussen de bebouwing door volgden we de Bergstraat tot aan de drukke Heverbaan, evenwijdig aan de spoorweg. We draaiden de Heverbaan op naar rechts en stapten geruime tijd op deze weg tot we rechts het bos konden ingaan. Een dreef leidde ons aldus naar knooppunt 24 centraal in dit bosgebied. We kozen er de linkertak en gingen verder door het bos tot we de openbare weg, Donk, konden betreden.

De weg draaide naar links verder, om zowat halverwege het bos, het knooppunt 26 te vinden. Nog wat verder rechtdoor wandelend kwamen we nadien in het centrum van Hever, tevens knooppunt 28. Ter hoogte van de Onze-Lieve-Vrouwkerk zetten we onze wandeling verder via de kaarsrechte Guido Gezellestraat, welke ons terug de spoorweg liet kruisen en vervolgens verder verliep tussen de akkers en weilanden. Op het einde gekomen van deze smalle landelijke asfaltweg, dwarsten we de vrij gevaarlijke Leuvensesteenweg, om aan de overzijde een smal wandelpaadje te betreden dat even verder uitmondde op het jaagpad langs de Leuvense Vaart. We gingen linksaf en volgden het jaagpad tot aan de even verder gelegen Heilebrug, waar we de Leuvense Vaart konden oversteken. Aan de overzijde van de vaart hadden we reeds een zitbank bemerkt, we hielden er dan ook om 11:15 uur even halt voor een hapje en een korte wandelpauze. We konden er alvast genieten van een picknick in het zonnetje. Nadien ging we opnieuw op pad, we verlieten het jaagpad en begaven ons naar rechts in de Bieststraat, om er de eerste veldweg rechts te kiezen, Voetweg 39. Tussen uitgestrekte akkers en weiden door, vorderden we doorheen de natuur, tot we opnieuw vaste voet verkregen in de Barelweg, waar we dadelijk de weg naar links insloegen.

Een kruispunt verder hielden we rechtdoor aan via de Venstraat, tot we knooppunt 29 vonden in de nabijheid van het centrum van Schiplaken aan het kruispunt met de Goorstraat. We draaiden linksaf de Goorstraat in welke uitmondde in de Bieststraat, in het centrum van Schiplaken. We gingen voorbij de Heilige Familiekerk om er voorbij links de Blokstraat te kiezen. Even wandelden we langs de rand van het Schiplakenbos om ter hoogte van het knooppunt 200, rechts de Kasteeldreef in te gaan en het eigenlijke bos te betreden. Een vrij brede dreef leidde ons naar het midden van het bos, waar we het kasteel van Schiplaken konden bekijken. Tevens vonden we er wat info inzake de geschiedenis van het kasteel, ooit bezet door de duitsers tijdens de oorlog. Voorbij het kasteel maakte de dreef een bocht naar links omheen de Bergbeek en verlieten we even later het bos via de Schiplakenvoetweg, een smaller pad door het bos. Aan de bosrand tenslotte kwamen we op de openbare weg, met name de Kampenhoutsebaan. Aan de overzijde van de straat nodigde een zitbank uit even te verpozen en te genieten van een broodje. Ondertussen waren we op de klok reeds gevorderd tot 12:20 uur. Na deze onderbreking volgden we nog een kort eind de Kampenhoutsebaan, voorbij het knooppunt 868, om nadien voorbij de bosrand links de Meerbeeksebaan in te draaien, een smalle asfaltweg.

Eenmaal voorbij het laatste huis, ging de weg over in een breed grindpad, voortaan geheten Steentjesstraat, toepasselijk dus. We gingen nogmaals vooreerst langs de rand van een gedeelte van het Schiplakenbos, om dan terug het eigenlijke bos te betreden. De Bergbeek, komende van links bood een tijdje gezelschap. Alvorens we het volgende knooppunt aantroffen, met name 135, bevonden we ons reeds in het Steentjesbos. Het grindpad mondde uit op een kruising van grindpaden aan een grote boerderij, waar we het knooppunt 135 vonden. Een vrij scherpe bocht naar rechts liet ons toe het Steentjesbos verder in te wandelen door middel van de Steentjesboswegel en dit via een lokale wandelroute, de Steentjesboswandeling. Gekomen aan de rand van het bos, draaiden we haaks linksaf, verder langs de bosrand tot het knooppunt 134. We hielden rechtdoor aan en gingen opnieuw het bos in, om wat later haaks linksaf verder te gaan, nog steeds door het Steentjesbos tot het knooppunt 136. Haaks rechtsaf, bereikten we nadien de rand van het bos, om er links de bosrand te volgen via de Begijnenwegel tot aan het knooppunt 137. Ook daar hielden we dezelfde richting aan om zo tussen de weilanden terecht te komen, eenmaal het bos achter de rug.

De Begijnenwegel werd later verhard en heette voortaan Begijnenstraat, die ons leidde naar een groepje huizen ter hoogte van het kruispunt met eveneens Begijnenstraat, knooppunt 138. We gingen haaks rechtsaf en stapten verder via de lijnrechte smalle Begijnenstraat tussen akkers. Op het einde van de weg, ging het over korte afstand linksaf in de Langestraat, om dan rechts de Zeypestraat in te draaien. Deze straat volgend kwamen we aan het kruispunt met de Geilroedeweg, tevens knooppunt 139. We ging rechts dit tegelpad op om opnieuw de bewoonde wereld te verlaten en tussen de velden te vertoeven. Vrij vlug troffen we het volgende knooppunt 126 aan ter hoogte van een veldweg links, het Zeypwegje. We bemerkten er een tractorsluis voorzien van enkele betonnen boordstenen, we hielden er dan ook even halt voor een hapje en een drankje. Ondertussen konden we de beentjes wat laten rusten. Na deze eet- en wandelpauze begaven we ons op het Zeypwegje en dat voerde ons tussen de akkers door naar knooppunt 125 in de Zeypestraat. Amper 100 m naar rechts, gingen we aan de overzijde Nieuwegen in, om een bocht later, links een veldweg in te draaien, de Haakweg. Deze leidde vooreerst door een klein stukje bos , waar we de Molenbeek overstaken. Tenslotte waren we het bos voorbij en arriveerden in de Molekensstraat om er voorbij het knooppunt 123 te gaan.

Op het einde ging het rechtsaf in de Hubert Tobbackstraat over korte afstand, om dan links via een smal wandelpaadje naar het Liesbethbos te stappen. Na nog een laatste keer te hebben genoten van de geur van een bos, kwamen we aan het andere uiteinde van het bos, opnieuw terecht op het jaagpad langs de Leuvense Vaart, knooppunt 124. Heel even volgden we het jaagpad naar links om dan terug af te dalen naar links en verder door het Liesbethbos te wandelen. Een bocht naar links later, ging het even langs de bosrand, waarna we uiteindelijk het bos definitief verlieten en aankwamen aan het knooppunt 205 op een krusing van grindwegen. We betraden de grindweg naar rechts, de Langedonckstraat die we ruim 1 km zouden volgen, in de blakende zon. Op het einde van de grindweg ging het naar rechts in de verharde Langedonckstraat om vrijwel dadelijk links te kiezen. We troffen er om de hoek knooppunt 204 aan ter hoogte van een kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Net voor de kapel ging het een rechts gelegen veldweg op richting Langestraat. Daar aangekomen wandelden we verder rechtdoor en passeerden dicht bij elkaar de knooppunten 203 en vervolgens 202.

Aan dit laatste verlieten we de Langestraat naar rechts via Maenrot om terug het jaagpad langs de Leuvense Vaart te betreden. We gingen opnieuw links op de Vaartdijk tot aan de Sasbrug van Boortmeerbeek. We staken voor het laatst de Leuvense Vaart over, teneinde via de Pontstraat nogmaals de Leuvensesteenweg te kruisen. Stilaan naderden we het einde van onze wandeltocht, vermits we terug richting knooppunt 2 wandelden, in de nabijheid van het station van Boortmeerbeek. De Audenhovenlaan, gevolgd door de Hanswijkstraat bracht ons tot in het centrum van Boortmeerbeek. Net toen we ter hoogte van de kerk kwamen, hoorden we net een trein vertrekken richting Mechelen. Daar er slechts om het uur verbinding was, namen we even de tijd voor de aanschaf van een blikje cola in ’t Wit Frituurke, gelet op de nog steeds gesloten horeca omwille van Corona. Het was ondertussen 17:20 uur toen we de wandeling eindigden. We doodden dan maar de tijd op een bankje op het perron, genoten van ons drankje en uiteraard de laatste sandwiches, na een wandeling goed voor 21,5 km.”

455: Perk, Zaterdag 20 juni 2020, 18,396 km. (9219,778 km.)

“Een volgende wandeling, ondertussen in een reeds lange reeks, vond plaats binnen het wandelnetwerk Demer en Dijle, met start en aankomst in Perk. Vooraf maakten we de verplaatsing via een bus van de lijn 682, welke ons bracht tot aan de Sint-Niklaaskerk van Perk. Omwille van het vroege uur van aankomst aldaar, was alle voorziene horeca nog dicht. Dus genoten we vooreerst van een broodje op een rustbank ter hoogte van het De Ribaucourtplein tegenover de kerk. Even later, omstreeks 10:15 uur konden we de wandeltocht aanvangen en vooreerst op zoek gaan naar het knooppunt 38. We begaven ons aldus op de hoofdweg doorheen het dorp, de Tervuursesteenweg naar rechts tot aan het kruispunt met de Sint-Jannekensstraat, een smalle kasseiweg, die we links inwandelden. Zo waren we reeds weg uit de bebouwde kom van Perk. Rechts kregen we zicht op de uitgestrekte velden en in de verte op het kasteel de Ribaucourt. Op het einde van de straat kwamen we aan de drukke Kerkdreef, zijnde knooppunt 38, om aan de overzijde de Hondenbergweg in te gaan, een smal asfaltwegje tussen de velden. We dwarsten even later de Kampenhoutsesteenweg en wandelden aan de overkant verder in de Hondenbergweg, ditmaal op beton, met vooral een stralende zon boven het hoofd. Op de kruising met de Molenweg troffen we knooppunt 37 aan en gingen verder rechtdoor. Na zowat een haakse bocht naar rechts stapten we langs de rand van een bosje rechts en kwamen uit in de Hoogstraat.

Over korte afstand volgden we deze weg naar links, om nadien een scherpe bocht te maken naar rechts en het bos in te gaan via de Collegstraat, een onverharde weg. Halverwege passeerden we het knooppunt 304 en gingen tot op het einde van deze bosweg tot het knooppunt 301, op de kruising met de Boektsestraat. Aan de overzijde betraden we de Snijsselsbosweg, welke leidde langs de rand van een boszone rechts. Op het einde van het bosje troffen we knooppunt 302 aan, ter hoogte van een open ruimte tussen twee percelen bos. We draaiden echter naar links en stapten via de zogeheten Hoofdbosweg, in rechte lijn naar de aan de andere kant gelegen Moorbosstraat. Aan de overzijde van de weg gingen we nadien linksaf via de Meulekensweg, om er al vrij vlug knooppunt 303 te vinden, een smalle veldweg. Voorbij het knooppunt stapten we een tijdje langs de oever van de Barebeek, om die nadien over te steken naar rechts via een brug en aan te komen in de Molekensbeekvoetweg. We volgden dit pad naar links, achter de gebouwen van de basisschool en belandden vervolgens in de Tervuursesteenweg, de hoofdweg doorheen Elewijt. We draaiden rechts deze drukke weg op en wandelden tot aan de kerk Sint-Hubertus van Elewijt. We naderden stilaan de klok van 12:00 uur en hielden even een wandelpauze op het terras van café ‘In den Prins’, bezijden de kerk van Elewijt.

We hadden daar ter hoogte van de kerk het knooppunt 869 bereikt. Na te hebben genoten van een kopje koffie, of waren het er twee, dwarsten we de N227, de Tervuursesteenweg om aan de overzijde tussen twee woningen een smal wandelpad in te gaan, de Sint-Hubertusweg. Vrijwel onmiddellijk waren we weg van de bebouwing en bevonden ons opnieuw tussen de velden. Het vrij smalle wandelpad mondde uit ter hoogte van de Waversebaan, tevens knooppunt 870. We begaven ons op deze weg naar links en overschreden een waterloop, waarna de weg overging in de Molenstraat. Even verder staken we de Houtemsesteenweg over en gingen verder in de Molenstraat. Na een tijdje naderden we de links gelegen Tervuursesteenweg. Ter hoogte van een Y-splitsing in de Molenstraat, volgden we even de linkertak tot aan deze steenweg, alwaar we even konden verpozen en een hapje eten in een bushokje van de Lijn, halte Molenstraat. Het geraas van de voorbij rijdende auto’s namen we er maar bij. Het was ondertussen reeds 12:45 uur geworden, de hoogste tijd om over te gaan tot de lunch. Na de honger te hebben gestild, keerden we even op onze stappen terug, om dan de rechtertak van de Molenstraat verder te volgen, voortaan een grindweg luisterend naar de naam Kerselaerestraat, inmiddels grondgebied Steenokkerzeel.

We kruisten de Kardinaal Goossensstraat, nota bene een smalle landweg om nadien het knooppunt 36 aan te treffen op de kruising met de Molenvoetweg. Even daar voorbij bevond zich een rustbank, alwaar we even halt hielden teneinde de dorst te lessen. Net aan deze rustbank ging het scherp rechtsaf, waarbij we bijna in tegenovergestelde richting gingen via de Hulstweg, ditmaal op een smalle wegel tussen de velden. We kruisten opnieuw de Kardinaal Goossensstraat en volgden de wegel tot op het einde, om er na een haakse bocht naar links de Donkerstraat in te gaan. Korte tijd later betraden we de dwars gelegen Brembosstraat naar links, een weg bestaande uit betonklinkers. Ter hoogte van het eerste kruispunt ging het naar rechts in de Nieuwbrugstraat, om er onmiddellijk knooppunt 920 te zien aan de links gelegen Huinhovenstraat, welke we dadelijk ingingen. Een paar honderd meter verder kozen we links Voetweg 52, de Drietorensweg welke aan de andere kant uitmondde in opnieuw de Huinhovenstraat, knooppunt 35. Ditmaal wandelden we de straat in naar rechts, een vrij kronkelende weg tot we de drukke N278, de Peeterslaan aantroffen. We dwarsten voorzichtig de weg om aan de overzijde nog steeds de kronkelende Huinhovenstraat verder te bewandelen. Voorbij min of meer de laatste huizen dwarsten we de Vilvoordsesteenweg en gingen aan de overzijde verder via de Sasweg. Dit smalle asfaltwegje bracht ons tot aan het kruispunt met de Drie Kastelenstraat, alwaar we rechts hielden.

We kwamen dadelijk voorbij het statige Château de Huyenhoven. Even voorbij het kasteel gingen we voorbij het knooppunt 31 en bleven de Drie Kastelenstraat aanhouden, langs het Domein Ravaart met het gelijknamige kasteel Ravaart. Op het einde van de Drie Kastelenstraat naderden we de berm van de autosnelweg E19 en dienden daar linksaf te draaien en verder te stappen in de Ravaartstraat. We bevonden ons nu in het Floordambos, weliswaar nog op de openbare weg. Aan een bocht van 180° aangekomen, bevonden we ons aan het knooppunt 30 en tevens aan de eigenlijke ingang van het Floordambos. De betonnen duiker daar liet toe omstreeks 14:35 uur nog even de honger te stillen en even te genieten van een wat langere wandelpauze. Nadien begaven we ons via een breed wandelpad, de Burgdreef links het Floordambos in. Na deze aangename passage door het bos, ging de Burgdreef over in de Passiestraat, welke eindigde in de Steenwagenstraat, ondertussen in het centrum van Melsbroek aangekomen. We gingen links verder en kwamen zo aan de Sint-Martinuskerk van Melsbroek. Schuin tegenover de kerk konden we omstreeks 15:00 uur genieten van een verfrissend drankje in de zon, op het terras van café ‘Onder den Toren’. Na een uitgelopen rustpauze, konden we nog even net voor sluiten de kerk bezoeken en tevens de lokale begraafplaats.

Vervolgens ging het even voorbij de kerk rechtsaf doorheen de Pastorietuin, om dan langs het Zandwegske, een paadje tussen tuintjes en woningen, de Veerckenstraat te kruisen en voetweg 31 aan te treffen. Het smalle grindpaadje verliep langs de rand van het bos links tot aan de Gillijnsstraat, knooppunt 3. We gingen linksaf langs de rand van het bos via Vogelzang. Op het einde van deze veldweg kwamen we aan het Vogelzangbekken, een mooie waterpartij. Net voor dit watergebied ging het haaks linksaf en stapten we langs de rand van het bekken. Op het einde daarvan troffen we het knooppunt 32 aan op een kruising van veldwegen en aan de O.-L.- Vrouw van de Vredekapel. Tevens een mooi plekje om even te genieten van de omgeving op een van de aanwezige zitbanken. Tenslotte begonnen we aan de laatste kilometers van de tocht, we gingen verder voorbij het bekken door middel van de Oudebosweg, om er het knooppunt 33 aan te treffen op de kruising met de Wagemansbosweg. We kozen deze veldweg naar links, om uiteindelijk het bosgebied te verlaten en tussen de weilanden door aan te komen op de openbare weg, de Walenbaan. We betraden de weg naar rechts en kwamen opnieuw in de bebouwde kom van Perk. Op het eerste kruispunt ging het naar links in de Krekelenhoekstraat.

Nadien ging het doorheen de woonwijk richting eindpunt van de wandeling via de D’Yanvillestraat, de Van Steelantstraat, de De Baronaigestraat en tot slot de Driesstraat om zo terug de Tervuursesteenweg aan te treffen, waar we ’s ochtends de wandeling hadden aangevangen. We troffen er rechts de kerk aan en konden tevreden terugblikken op een geslaagde wandeltocht. We eindigen deze zomerse wandeling na 24206 stappen, goed voor 18,396 km. Na wat wachten ter plaatse konden we nadien via de bus terug huiswaarts.”

451: Erps-Kwerps, Donderdag 21 mei 2020, 20,267 km. (9140,365 km.)

“Het relaas inzake een wandeltocht langs knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle, met start en aankomst te Erps-Kwerps. Ook deze tocht vond plaats in een periode dat Corona de bewegingsvrijheid beperkte. We zouden van start gaan ter hoogte van het knooppunt 80, gesitueerd in de Dorenbaan, doch omwille van de onmogelijkheid op dit smalle wegje te parkeren, konden we ons voertuig achterlaten op het Dorpsplein in de onmiddellijke nabijheid. Met de zon reeds hoog aan de hemel, beloofde het een warme dag te worden. Na een hapje ter plaatse, konden we omstreeks 09:50 uur van start gaan. We gingen de smalle kasseiweg, de Dorenbaan in, om er na enkele meters het eerste knooppunt 80 aan te treffen. Daar ging het linksaf op een kaarsrechte smalle wegel, de Voetweg 66. Aan het andere uiteinde kwamen we in de Keizerdellestraat, om er het knooppunt 81 te vinden. We kruisten de weg en gingen aan de overzijde verder op de Voetweg 66, andermaal een smal wegeltje tussen de akkers en weilanden. Na een haakse bocht naar links eindigde deze Voetweg in de Curegemstraat, waar we de weg naar rechts inwandelden. Eenmaal voorbij de laatste huizen, maakte het asfalt plaats voor een brede grindweg, om er gewoon rechtdoor verder te stappen. Wat later bereikten we het knooppunt 82 op de kruising met Buurtweg 11. Ook daar hielden we nog altijd dezelfde richting verder aan.

Uiteindelijk eindigde de tot nog toe gevolgde grindweg aan de Kortenbergsesteenweg, net voor de bebouwde kom van Steenokkerzeel. Aan de overzijde van de weg, achter de omheining, konden we een blik opvangen van de luchthaven van Zaventem. We begaven ons aan de overzijde van de Kortenbergsesteenweg naar rechts, dit via het afgescheiden wandelpad. Ter hoogte van het eerste kruispunt ging het rechtsaf om er verder te wandelen op een smal wandel- en fietspad, de Weg naar Nederokkerzeel. Opnieuw waren we vertrokken voor een tijdje wandelen tussen uitgestrekte velden, met een steeds warmer wordende zon boven het hoofd. Toen we het kruispunt hadden bereikt met de dwars gelegen Buurtweg 10, tevens het knooppunt 83, verlieten we het betonnen wegje en gingen linksaf een brede zandweg in.  Na ongeveer 700 m deze zandweg tussen de velden te hebben bewandeld, bereikten we het knooppunt 305, ter hoogte van een kruispunt van meerdere wegen. We bogen er onmiddellijk naar rechts, opnieuw via een onverharde weg. Toen we een tijdje langs deze zanderige weg vorderden, bemerkten we dat we een afslag te vroeg naar rechts waren gegaan. Na een blik op ons wandelplannetje, besloten we de eerste zijweg links te volgen, de Tiendeweg, welke ons leidde naar het knooppunt 17.

Daar volgden we vervolgens de Lemmekenstraat naar links, om aldus het knooppunt 16 te vinden, waar we oorspronkelijk van plan waren geweest langs te komen. We zaten dus terug op het juiste parcours. Aan het knooppunt 16 ter hoogte van de Lellebaan konden we even van nabij een kapel bekijken ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Aan het kapelletje hielden we nadien rechts aan en zetten onze wandeling verder via de Lellebaan. We bevonden ons vrijwel dagelijk op een gedeelte van het Van Steelant Wandelpad. Weinig later kwamen we aan een tweede kapelletje, ter ere van het Heilig Hart en dat aan het rechts gelegen Kapelstraatje. We troffen er een picknickbank aan, ideaal om er even te genieten van een broodje, inmiddels zowat 11:45 uur nabij. Hier konden we genieten van een aangename rust- en eetpauze in volle zon. Na deze aangename onderbreking zetten we onze tocht verder via de Lellebaan, om op het einde de Haachtsesteenweg (N21) te kruisen. Aan de overzijde gingen we nadien de Hinckaertstraat in, waarna we het knooppunt 15 aantroffen op het kruispunt met de Watermolenstraat. We hielden dezelfde richting aan en gingen rechtdoor de Sint-Lambertusstraat op, gevolgd na een bocht naar rechts door de d’Esterhertstraat. Na een linkse bocht ging de weg over in een graspad, ditmaal de Esterhertwegel.

Nagenoeg in rechte lijn verliep dit pad naar het Hellebos in de verte. Eenmaal de rand van het bos bereikt, ging het rechtsaf langs de bosrand via de Depotwegel. We wandelden op die manier omheen het terrein van de Slipschool van de Federale Politie. Toen we volledig omheen het terrein waren gegaan, kwamen we terecht in het Hellestraatje, nog steeds in het bos. We vonden er het knooppunt 14, waar we rechtsaf gingen tot op het kruispunt met de Hellebosstraat, tevens knooppunt 13. Daar verlieten we het Hellebos en gingen via deze asfaltweg naar rechts, langs de rand van het bos. Even verder verlieten we de bosrand en gingen links de Dreefstraat in. Na enkele bochten ging de weg over in een deels gras- en grindweg. Ook dit pad verliep naast het rechts gelegen bos. Toen we reeds geruime tijd dit pad hadden gevolgd, troffen we omstreeks 13:20 uur een zitbank aan bezijden het pad. We konden er even verpozen en natuurlijk genieten van een broodje, met uitzicht op de weidse akkers voor ons. Nadien de Dreefstraat verder volgend bereikten we het kruispunt met de links gelegen Kaasdaversweg, zijnde knooppunt 12, welke we vervolgens indraaiden. Weinig verder mondde deze grindweg uit op de Bulsomstraat, net voorbij knooppunt 11. Aan de overzijde stapten we verder, nog steeds via de Kaasdaversweg, nog steeds een gemakkelijk te bewandelen grindweg.

Tenslotte arriveerden we op het einde van deze veldweg opnieuw op de openbare weg, de Molenveldweg, dichtbij het centrum van Kampenhout. We gingen rechtsaf het smalle betonbaantje op om zowat 100 m verder links de Kriekelaastraat te kiezen en zo op het eerst volgende kruispunt knooppunt 10 te bemerken. Nog wat rechtdoor aanhoudend mondde de weg uit in de Kerkstraat, alwaar we andermaal rechtsaf gingen en de drukke Haachtsesteenweg, voor de tweede maal kruisten. Aan de overzijde ging het nadien linksaf in de Tiendeschuurstraat. Net voorbij het huis nr. 39 verlieten we de weg om een smal paadje rechts op te gaan tussen afsluitingen van de woningen. Deze zogeheten Geertruideboswegel bracht ons in rechte lijn naar de Ahornbomenlaan aan het knooppunt 106. We draaide rechts de Ahornbomenlaan in, om die wat verder naar rechts te verlaten via de Meerlaan. Gekomen op het kruispunt met eveneens Meerlaan, dienden we naar links verder te wandelen en zo het knooppunt 105 te vinden, op de kruising met de Neerstraat. We gingen de Neerstraat in naar links, om vrij vlug in de eerste bocht naar rechts, rechtdoor een klein stukje bos in te gaan via een grindwegje. We dwarsten te Neerstraat aan het knooppunt 102 en aan de overzijde kwamen we terecht in de Kruisstraat, een veldweg tussen de akkers.

We kruisten vervolgens de Liststraat en stapten verder, nog steeds in de Kruisstraat. Toen we de bewoonde wereld betraden, mondde de Kruisstraat uit in de Biststraat, waar we rechts de weg insloegen, ondertussen in het centrum van Nederokkerzeel. Amper 100 m verder gingen we rechtdoor verder in de Oude Brusselsebaan, aan het knooppunt 101. Even voorbij de laatste woningen verlieten we de Oude Brusselsebaan naar rechts op een brede grindweg, de Kortenbergbaan, terug in de vrije open wereld van de akkers en velden. Op een eerste kruising van veldwegen ging het linksaf in de Kerselarebaan. Tenslotte mondde dit grindpad uit op de Oude Brusselsebaan, een smal asfaltwegje, ter hoogte van het knooppunt 19. We volgden een tijdje links deze weg, om wat verder rechts opnieuw een veldweg in te gaan, de Dorenbaan. We passeerden nadien het knooppunt 84 ter hoogte van een Y-splitsing, waar we de rechtertak kozen. Zo ging tenslotte onze tocht rechtdoor verder via de smalle Dorenbaan tot aan het eindpunt van onze tocht, knooppunt 80. Op die manier kwamen we terug op het Dorpsplein van Erps-Kwerps. We eindigden uiteindelijk na 26668 stappen en 20,267 km.”

449: Wespelaar, Zaterdag 16 mei 2020, 20,798 km. (9099,93 km.)

“Nog steeds min of meer geplaagd door Corona, besloten we een wandeling te doen, waarvan we het traject online hadden gevonden, met name de Treinstapper Wespelaar – Leuven. We maakten dan ook vooraf de verplaatsing per bus en trein naar het station van Wespelaar-Tildonk. Op deze vrij zonnige ochtend konden we eenmaal ter plaatse omstreeks 10:15 uur aan de wandeltocht beginnen. Het eerste stukje wandelweg van 4,3 km zou ons brengen tot aan de kerk van Wakkerzeel. We verlieten bijgevolg de treinhalte in Wespelaar-Tildonk om er de Dijkstraat in te gaan, die we over zowat 500 m zouden volgen. Vrijwel meteen bevonden we ons op het traject van de GR128. Wat verder ging de Dijkstraat over in de Wespelaarsesteenweg. Gelukkig konden we net voorbij het huis nr. 101 deze drukke weg naar rechts verlaten, om er het Haachts Broek te betreden. Ter hoogte van een eerste splitsing hielden we rechts aan en 100 m verder nogmaals. We konden er een gedeelte volgen van een lokale wandeling van natuurpunt. We staken een brugje over om nadien links zowat 600 m verder te wandelen tot we links een grindweg aantroffen. We staken nogmaals een brug over om even later aan een driesprong de rechtse zandweg op te gaan. Op het einde bereikten we opnieuw de openbare weg, met name de Wijgmaalsesteenweg.

We kruisten de weg om aan de overzijde de Martelarenlaan in te gaan, naast een driehoekig pleintje rechts van ons. We bemerkten er de geel-rode markeringen van de Streek-GR Dijleland en stapten verder in de Martelarenlaan tot aan de kerk Sint Hubertus van Wakkerzeel. Net alvorens de kerk te bereiken konden we rechts even pauzeren in de Pastorietuin welke vrij te betreden was. We genoten er dan ook omstreeks 11:20 uur van een broodje en een drankje. Genietend van het zalige lenteweer, konden we er even in de schaduw van de bomen wat tot rust komen. Na deze wandelpauze konden we het volgende gedeelte van de tocht aanvangen over een afstand van 2,8 km tot aan de molen van Rotselaar. Voorbij de kerk begaven we ons naar links in de Pastoriestraat, welke een bocht later veranderde in Dijlekant. Na deze kronkelende weg zowat 800 m te hebben gevolgd, ging het de eerste weg rechts in. Gekomen aan een driesprong met de Achterheidestraat, hielden we rechts aan en vrijwel dadelijk daarna opnieuw rechts in de Kapoenstraat, een veldweg. Geruime tijd wandelden we nu tussen de akkers door, in de richting van een boszone verderop. Toen we een volgende splitsing aantroffen, kozen we de linkertak, de Strijdersstraat, een lijnrechte veldweg welke ons liet uitkomen ter hoogte van de druk bereden Vijfde Liniestraat.

We bevonden er ons op een knooppunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle en konden aan de overzijde van de weg een picknicktafel aantreffen. Het was inmiddels even voorbij de klok van 12:00 uur, tijd om er in alle rust te genieten van een verfrissend drankje. We zetten onze wandeling naar links verder via de Vijfde Liniestraat en passeerden er het monument ter ere van de gesneuvelden tijdens de Slag bij de Molen in Rotselaar. We hielden er dan ook even halt om te denken aan de vreselijke gevolgen van het oorlogsgebeuren tijdens WOI. Een volgend stukje wandelweg zou ons leiden van deze plaats tot aan de kerk van Wilsele-Putkapel, of met andere woorden 3,3 km dichter bij het einddoel. De Vijfde Liniestraat bracht ons tenslotte tot aan de molen van Rotselaar aan de Dijle. Net voorbij deze molen draaiden we rechtsaf de Molenstraat in. Even verder, zowat ter hoogte van een eerste meander in de Dijle, troffen we een zitbank aan op het gras, alwaar we gebruik maakten er even een hapje te nuttigen omstreeks 12:35 uur. We genoten dan ook van een broodje met schitterend zicht op de Dijle, gekleurd door ontelbare paardebloemen in de berm. Na ongeveer 1,4 km de Molenstraat te hebben bewandeld, bereikten we een pleintje, waar we rechts hielden en de Kwellenbergstraat ingingen, om er zo de oever van de Dijle te vinden.

We konden niet anders dan er het jaagpad naar links volgen, via de Hamelbroekweg. Na min of meer 1 km het jaagpad langs de Dijle te hebben gevolgd, begaven we ons via een veldweg naar links om de Dijle te verlaten. Een drietal bochten verder kwamen we terecht in de Durastraat, die we rechtdoor volgden tot aan de Oude Aarschotsesteenweg, om er linksaf te draaien. Een kruispunt verder hielden we rechts en begaven ons in de Schotelveldstraat, welke straat we bewandelden tot aan de N19, de Aarschotsesteenweg in het centrum van Wilsele-Putkapel. Vanaf hier dienden we vervolgens 5,3 km te overbruggen tot aan de Kesselberg. We gingen over korte afstand naar rechts op de Aarschotsesteenweg om er dan links de Bosstraat in te gaan. Bij het naderen van de spoorweg, begaven we ons via een tunnel onder de spoorweg door en begaven ons aan de andere kant naar rechts in de De Roestestraat. Op het einde gingen we nadien linksaf in de Puttebroekstraat, welke verder overging in de Daalputstraat. We staken de E314 over om nog steeds de Daalputstraat verder te bewandelen. Na een haakse bocht naar rechts en ongeveer 1,3 km verder, kruisten we Langeveld en in de nabijheid ter hoogte van een houtzagerij, de Leuvensebaan. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Kaeystraat. Dadelijk begonnen we aan hoogte te winnen.

Gekomen aan de rand van het bos, kozen we een stijgend bospad rechts dat leidde naar een GR-wandelboom, waar we het gezelschap verkregen van de Streek-GR Hageland. Aan de wandelboom ging het rechtsaf op een bospad dat uitmondde op Honkelberg. Een driesprong later ging het links via Zounk, waar ons een stevige klim wachtte. Eenmaal boven geraakt betraden we opnieuw de openbare weg, Meesberg, om er rechtsaf te draaien. Op het einde van de weg gingen we schuin links verder via de Attenhovendreef. Door middel van enkele paden kwamen we tenslotte boven op de Kesselberg terecht. We troffen er een picknickplaats aan en konden er genieten van de laatste broodjes omstreeks 15:10 uur. Restte ons nadien nog een stukje wandelweg van bijna 5 km tot aan het station van Leuven. Na deze laatste wandelpauze begonnen we aan een vrij steile en gevaarlijke afdaling van de Kesselberg om beneden de Kesseldalbaan te bereiken. We stapten er in de bocht de Wilselsesteenweg op tot aan een rond punt, op daar verder te gaan in de Bergstraat. Ter hoogte van het huis nr. 16 ging het rechtsaf op het Kesselbergpad, dat later overging in de Genadeweg. Op de Genadeweg ging het andermaal naar rechts op de Wilselsesteenweg, welke eindigde op het kruispunt met de zelfde naam. Aan de overzijde troffen we een vestiging van Spar aan, tijd om er even een frisdrank aan te schaffen.

Naast de Spar ging het even later verder op het Witte-Vrouwenpad, gevolgd door het Herbeemdpad omheen de lokale sportvelden. Het pad gevolgd tot op het einde, gingen we rechtsaf tot aan de ingang van het Provinciedomein Kessel-Lo. We begaven ons naar rechts en betraden het domein, gingen de brug over om aan de vijver gekomen, rechts aan te houden op het Molenbeekpad. Op de splitsing hielden we links en stapten tussen de twee vijvers door, om vervolgens rechtsaf te gaan tot aan de speeltuin. Daar verlieten we het domein omp via de Eenmeilaan naar links te gaan, tot we rechts op het Brugbergpad terecht konden. Deze wandelweg volgend kwamen we op het einde uit op de drukke N2. We gingen er onder de spoorweg door om dan links de Diestsepoort over zowat 150 m te volgen tot aan de ingang van het station van Leuven, einde van de mooie en vooral zonnige wandeltocht. We eindigden na 27327 stappen en 20,798 afgelegde km omstreeks 17:00 uur.”

441: Mechelen, Zaterdag 04 april 2020, 21,681 km. (8955,497 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, ook ditmaal een wandeling met start en aankomst in Mechelen. We gingen dan ook omstreeks 09:00 uur van start ten huize, voorzien van een aangename lentezon en begaven ons via de Winketkaai en vervolgens de Dijle naar de Haverwerf. Ter hoogte van het Lamot Congres- en Erfgoedcentrum daalden we af naar het houten Dijlepad langs de Dijle en volgden dit tot op het einde. We verlieten het Dijlepad, staken via de brug de Dijle over om nadien rechts de Kruidtuin in te gaan. Via een aangenaam grindpad wandelden we doorheen dit stukje groen in de stad, om aan het andere uiteinde de drukke Zandpoortvest te bereiken. We staken nogmaals de Dijle over en begaven ons naar links terug op het Dijlepad. We stapten onder enkele spoorwegbruggen door om verder langs de Dijle te wandelen. Met een blik achterom op de Hanswijkbasiliek, verlieten we langzaam maar zeker het centrum van de stad. Inmiddels hadden we al enkele tekens bemerkt van lokale wandel- en fietsroutes, met name de LF2 Stedenroute en de Streek-GR Dijleland. Nagenoeg op het einde van het Dijlepad, ter hoogte van de Sluis aan Nekkerspoel-Borcht, hielden we rechts en maakten een bocht om het jaagpad te betreden naast de Dijle. We troffen er een picknickbank aan omstreeks 09:50 uur, tijd om alvast in het zonnetje te genieten van een ontbijt.

Even later gingen we opnieuw op weg teneinde het jaagpad te bewandelen. Aan de overzijde van de Dijle konden we de Nekker bekijken, gevolgd door het Mechels Broek. Talrijke bochten op het jaagpad volgden het verloop van de Dijle. Rechts wandelden we voorbij de kerk Sint-Lambertus van Muizen, min of meer verscholen achter de bomen. Even voorbij de kerk kreeg het jaagpad een naam, de Dijleberg, welke leidde naar de Brugstraat ter hoogte van de brug over de Dijle. Via enkele trapjes verlieten we de Dijleberg en kruisten de Brugstraat, om aan de overzijde opnieuw af te dalen naar het jaagpad langs de Dijle, ditmaal Neerstraat. Waar de straat een bocht maakte naar rechts, stapten we rechtdoor verder op het jaagpad. We verlieten er even het tot nu toe bewandelde asfalt en gingen verder via een grindweg. Opnieuw waren we vertrokken om over lange afstand te genieten van de natuur om ons heen. Akkers en weilanden gingen aan het oog voorbij en her en der kon de voorjaarsbloei worden aangetroffen. Toen we zowat 8,7 km waren gevorderd, met vooral de Dijle links als blikvanger, troffen we even voorbij de rechts gelegen veldweg (Dijk) op het jaagpad een wandelboom aan. We konden er waarnemen dat we de voorbije kilometers hadden genoten van het traject van de Streek-GR Dijleland, alsook van de GR12.

We bevonden er ons trouwens ter hoogte van het fietsknooppunt 65 en verder konden we zien dat we ons even later zouden begeven op het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Een bordje dat we even later richting knooppunt 24 zouden gaan, trok even de aandacht. Inmiddels waren we ook toe aan een hapje, vermits we de klok van 11:30 uur net voorbij waren. Dus maar even een boterhammetje ter hoogte van de GR-wandelboom. Na te hebben gedacht aan de inwendige mens, ging onze wandeling verder langs het jaagpad. Opnieuw langs de talrijke meanders van de rivier stapten we onder een aangenaam zonnetje verder tot aan de brug over de Dijle in Rijmenam. We kwamen dan ook aan de Brugstraat welke we links opgingen teneinde de Dijle over te steken. Aan de overzijde van de brug vonden we een nieuwe zitbank en daar konden we omstreeks 12:20 uur even genieten van een stukje banaan en vooral overgaan tot het lessen van de dorst. Er heerste aldaar heel druk autoverkeer, alsook konden we tal van fietsers bemerken die langs de Dijle hun weg vervolgden. Na deze onderbreking kozen we de richting huiswaarts, met andere woorden, we betraden opnieuw het jaagpad, ditmaal op de andere oever en richting Mechelen.

We kregen vrijwel meteen enkele mooie gedichten te lezen, aangebracht op een wand van een bedrijf. Even verder verbreedde het jaagpad en wandelden we in omgekeerde richting op de andere oever van de Dijle. Vrij vlug lieten we Rijmenan achter ons en stapten rustig verder. Heel wat verder eindigde het tot nog toe gevolgde grindpad en kwamen we uit op de openbare weg, de Rijmenamsesteenweg te Muizen. We hielden de richting rechtdoor aan en volgden over korte afstand deze drukke weg tot aan de brug over de Dijle. We verlieten er naar rechts de weg en begaven ons heel even in de Muizenhoekstraat, om dan net voor café het Brughuis opnieuw het jaagpad aan te treffen langs de Dijle, ditmaal terug geasfalteerd. Ondertussen was het wandel- en fietsverkeer danig toegenomen, dat van Corona weinig te merken viel, althans wat de maatregelen betrof. Op die manier wandelden we even later terug voorbij het Mechels Broek en de Nekker, ditmaal van dichtbij. Zo eindigden we uiteindelijk met het volgen van het jaagpad, toen we de sluis bereikten aan Nekkerspoel-Borcht. Ditmaal gingen we linksaf en volgden dezelfde route als op de heenweg, via het Dijlepad. Zo kwamen we even later opnieuw thuis, ondertussen de klok van 16:00 uur genaderd. We eindigden deze zonnige tocht na 28528 stappen en 21,681 km wandelen.”