445: Mechelen, Zaterdag 02 mei 2020, 19,360 km. (9029,878 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, ook ditmaal een wandeling in de buurt van onze woonplaats, Mechelen. We gingen dan ook ten huize van start omstreeks 09:20 uur, teneinde ons te begeven naar het Vrijbroekpark, alwaar we verder zouden wandelen via knooppunten. Onze wandeling begon dan ook met een aanlooproute van zowat 2,518 km richting knooppunt 258 van het wandelnetwerk Rivierenland. Vooreerst begonnen we met het bewandelen van enkele woonstraten: Winketkaai, Spreeuwenhuisstraat, Zijpestraat, Polderstraat en Koolstraat om zo de Auwegemvaart te bereiken, zijnde het jaagpad langs de Leuvense Vaart. We hielden er links aan en stapten in de richting van de Plaisancebrug, om er de Leuvense Vaart over te steken. Via de Ridder Dessainlaan vervolgens kwamen we nadien terecht in het Vrijbroekpark en troffen er het knooppunt 258 aan. Op weg naar het volgende knooppunt, 187, stapten we een tijdje doorheen het park en konden er even van nabij de Rozentuin, de Dahliatuin en de Rusttuin bekijken. Na een ommetje langsheen het Vrijbroekhof ging onze route verder langsheen de grote waterplas en de ernaast gelegen Vrijbroekloop. We troffen er omstreeks 10:20 uur een schuilhut aan, net op tijd toen we werden overvallen door een enorme hagelbui. We namen dan maar even de tijd ondertussen een hapje te eten.

Nadat de bui was vertrokken konden we opnieuw op weg. We verlieten even verder het Vrijbroekpark en mondden uit op de Uitmolenweg, welke we naar rechts volgden tot aan het viaduct van de E19 ter hoogte van de Stuivenbergbaan. We draaiden linksaf, gingen onder de E19 door en wandelden verder door de Stuivenbergbaan, om er de knooppunten 126, 125 en 127 te passeren. Gekomen aan het laatst vermelde knooppunt, bevonden we ons aan het begin van het Natuurreservaat Robbroek. Op deze splitsing van veldwegen kozen we links een smal wandelpad, de Warandestraat, welke kronkelend verliep tussen akkers en weilanden. Ondertussen troffen we het knooppunt 128 aan, om er dezelfde richting, rechtdoor aan te houden. Uiteindelijk bereikten we wat verder opnieuw min of meer de bewoonde wereld, toen de Warandestraat eindigde ter hoogte van de Leestsesteenweg, zijnde aan het knooppunt 66. We gingen over korte afstand even linksaf tot aan het knooppunt 65 om daar rechts het Vorendonkstraatje te kiezen. Dit smalle kronkelende betonbaantje bracht ons geruime tijd later tot aan de drukke Gentsesteenweg, om er net voor het knooppunt 81 te vinden op de Mechelbaan. De Gentsesteenweg even naar links opgaand, troffen we reeds het volgende knooppunt 275 aan ter hoogte van de brug over de Zenne.

We verlieten de steenweg naar rechts en begaven ons op het jaagpad langs de Zenne, richting knooppunt 77. We wandelden op die manier voorbij het links gelegen Heffen aan de overzijde van de Zenne. Toen we korte tijd later het knooppunt 77 aantroffen, verlieten we het jaagpad en daalden naar rechts af om ons te begeven in het Natuurreservaat Den Battelaer. Via tal van smalle paadjes, af en toe vrij modderig, trokken we doorheen dit unieke natuurgebied, om tenslotte aan het knooppunt 80, links af te draaien. Opnieuw verkregen we enkele smalle paadjes, om even later het jaagpad te betreden langs de Leuvense Vaart, met name de Thiebroekvaart, tevens knooppunt 163. Op het jaagpad sloegen we linksaf om vervolgens verder te wandelen richting Zennegat. We dienden dan ook het jaagpad te volgen, langs het links en lager gelegen Natuurreservaat, om nadien aan het knooppunt 79 het jaagpad te verlaten. We gingen links om nogmaals doorheen een gedeelte van het Natuurreservaat Den Battelaer te wandelen, tot aan het jaagpad, opnieuw langs de Zenne. We troffen er dan ook het knooppunt 78 aan. Ditmaal het jaagpad naar rechts geruime tijd bewandelend, kwamen we tenslotte aan het Zennegat, om er aan het knooppunt 85 rechtsaf te gaan.

We staken via de brug de Leuvense Vaart over en hielden de richting rechtdoor aan, teneinde door middel van de Zennegatvaart, het jaagpad te vinden langsheen de Dijle. Nogmaals rechtsaf op het jaagpad leidde ons langzaam maar zeker terug huiswaarts. We passeerden even voorbij het overstromingsgebied nog even het knooppunt 132, om wat verder nogmaals onder de E19 door te gaan. Op het einde van het jaagpad aangekomen bevonden we ons terug op de Winketkaai en bereikten dan ook omstreeks 15:30 uur het einde van deze eerder korte wandeling in tijden van… We sloten deze wandeling af na exact 22161 stappen, goed voor 19,360 km.”

443: Mechelen, Zaterdag 25 april 2020, 22,86 km. (8992,818 km.)

“Ook tijdens de maand april werden we nog steeds beperkt in onze vrijheid, omwille van Corona. Er werd dan ook besloten om te wandelen in de onmiddellijke omgeving van de woonplaats, vermits verre verplaatsingen niet werden toegestaan. We gingen dan ook, voorzien van mondvoorraad van start ten huize omstreeks 09:30 uur. Voorlopig dienden we genoegen te nemen met veel bewolking, gelukkig zouden we tijdens het verloop van de wandeltocht de zon te zien krijgen. Vanaf de Winketkaai begonnen we aan onze dagtocht richting sporthal, teneinde daar het jaagpad langs de Dijle te betreden. Nog vroeg in de ochtend was het opvallend rustig langs de oever van de Dijle. We gingen onder de E19 door en bevonden ons daar reeds op een gedeelte van het wandelnetwerk Rivierenland. Tevens kregen we de bordjes te zien dat we even de Stedenroute volgden, een fietsomloop. Gekomen ter hoogte van café ‘In het Bergsken’ verlieten we even het jaagpad en kwamen terecht op de Hoge Weg, ongeveer aan het knooppunt 132. We begaven ons naar links via de openbare weg, om korte tijd later de Leuvense Vaart te bereiken, ter hoogte van het knooppunt 88. Na het beklimmen van de dijk, begaven we ons op het jaagpad langs de Leuvense Vaart, de Zennegatvaart, naar rechts, richting Zennegat. We wandelden op die manier voorbij het rechts gelegen Overstromingsgebied Zennegat.

Eenmaal het Zennegat aangetroffen, hielden we er omstreeks 10:00 uur even pauze ter hoogte van een picknicktafel, voor het nuttigen van een laattijdig ontbijt. Na het oversteken van de Leuvense Vaart, gevolgd door de oversteek van de Zenne, dit via de Thiebroekvaart en de knooppunten 87, 86 en 85, kwamen we terecht op het jaagpad aan de overzijde van de Zenne, de Rupeldijk. We kozen de richting links en begaven ons richting Leest, een heel eind verder langs de oever van de Zenne. We wandelden later voorbij het centrum van het dorp Heffen en staken net daar voorbij de Steenweg op Blaasveld over aan het knooppunt 76. Aan de overzijde van de weg volgden we nog steeds het jaagpad langs de Zenne. Omstreeks 12:00 uur troffen we een volgende picknicktafel aan ter hoogte van de volgende brug over de Zenne, met name aan de Leestsesteenweg, ondertussen aangeland aan het knooppunt 273. We waren trouwens niet de enige die daar even halt hielden om een hapje te eten. Inmiddels was de zon verschenen en dat voelde heel wat aangenamer om te wandelen. Na een wat langere pauze, gingen we terug op weg en volgden verder rechtdoor nog steeds de Rupeldijk.

Toen we het knooppunt 61 hadden gevonden, verlieten we tenslotte het jaagpad langs de Zenne en daalden naar rechts af op een veldweg, welke leidde langs de rand van een stukje bos. Amper dit knooppunt voorbij troffen we reeds het volgende aan, met name 60, waar we even konden verpozen op een zitbankje, genietend van de lentezon. Aan dit knooppunt van veldwegen, kozen we vervolgens linksaf en begaven ons op een lijnrechte veldweg naar het knooppunt 48, via de zogeheten Kasteelweg. Op die manier kwamen we nadien terecht in het centrum van Hombeek. Via de Locquetstraat en nadien Hombekerkouter betraden we de drukke Mechelseweg. We sloegen linksaf en stapten via het trottoir naar het knooppunt 49, gesitueerd aan de brug over de Zenne. We gingen er rechtsaf op het jaagpad langs de Zenne en wandelden via een tunneltje onder spoorweg door. Voorbij de sporen kwamen we uiteindelijk aan het knooppunt 185 ter hoogte van de Eglegemvijver. We gingen verder rechtdoor teneinde de oever van de vijver te bewandelen. Omstreeks 14:00 uur genoten we nog van een korte picknick aan de oever van deze waterplas. Via de knooppunten 817, 184, 52 en tot slot opnieuw 185, waren we omheen de volledige Eglegemvijver gegaan. Hierbij uiteraard genietend van de lentezon.

Toen we opnieuw aan het begin van de vijver waren gekomen, wandelden we terug langs het jaagpad aan de Zenne, naar het knooppunt 49 ter hoogte van de brug over de Zenne. We draaiden rechtsaf de Mechelseweg op, staken de Zenne over en gingen onder de autosnelweg E19 door. Net voorbij het viaduct, ging het naar links op de Uilmolenweg. Deze drukke baan konden we gelukkig bewandelen via het afgescheiden fietspad links van de weg. Even verder kruisten we de Stuivenbergbaan en stapten tot op het einde, om er aan te komen ter hoogte van de Leuvense Vaart. Linksaf op de Stuivenbergvaart volgden we het trottoir tot aan het knooppunt 131 ter hoogte van de Battelbrug. We staken de vaart over en gingen via de dorpskern van Battel in de richting van het jaagpad langs de Dijle. Daar aangekomen draaiden we rechtsaf en gingen via het jaagpad richting thuishaven. Een zonnige wandeldag eindigde dan ook omstreeks 16:30 uur na 30080 stappen, goed voor 22,86 km.”

442: Mechelen, Zondag 12 april 2020, 14,461 km. (8969,958 km.)

“Wandelen op een zonnige zondagochtend, meer nog, stappen op een feestdag. Met de paashaas in het land maakten we opnieuw een wandeling in de omgeving, vermits de maatregelen met betrekking tot Corona, geen andere verdere bestemming toelieten. Dus gingen we omstreeks 10:00 uur ten huize van start voor een eerder kortere wandeltocht. We hadden dan ook de bedoeling om over langere afstand te wandelen langs de Leuvense Vaart, gelet op het feit, dat we de oevers van de Zenne, de Dijle en de Nete ondertussen al wat hadden verkend. Via enkele woonstraten, met name de Winketkaai, de Spreeuwenhuisstraat, de Zijpestraat en de Polderstraat, bereikten we de drukke Battelsesteenweg in Mechelen. Aan de overzijde gingen we verder via de Koolstraat om op het einde het jaagpad aan te treffen langs de Leuvense Vaart, met name Auwegemvaart. We beklommen vooreerst de dijk en begaven ons nadien naar links, richting Plaisancebrug. We kruisten er de Brusselsepoortstraat om aan de overzijde onze tocht verder te zetten op de Vaartdijk. Wat verder gingen we onder het viaduct van de N1, de Postzegellaan door, gevolgd door het spoorwegviaduct. Nadien ging de weg over in de Hanswijkvaart, waar we nog altijd dezelfde richting volgden, links van de Leuvense Vaart.

We passeerden de jachthaven van Coloma, waar we konden vaststellen dat sommige jachten niet echt meer die titel verdienen. Links van de weg, ter hoogte van de Motstraat, troffen we een astronaut aan op het terrein van het bedrijf Gemaco America. In feite moeten we bekennen dat het hier ging om een kunststof exemplaar. Voorzien van nog steeds een warmte gevende lentezon, gingen we steeds maar verder rechtdoor. Uiteindelijk ging even later de Hanswijkvaart over in Muizenvaart, een aanwijzing dat we stilaan het grondgebied van Muizen betraden. Heel bekend is daar vanzelfsprekend de Zoo Planckendael. Toen we deze site voorbij wandelden, kregen we dan ook links, maar dan lager gelegen, de eerste dieren te zien. Enkele ooievaars, hoog op hun nest en wat verder een kolonie rose flamingos. Jammer genoeg waren de overige bewoners van de zoo niet te zien vanop het jaagpad. Toen we de zoo waren voorbij gegaan, konden we wat verder op een zitbank bezijden het jaagpad omstreeks 11:00 uur even genieten van een broodje onderweg. Ondertussen vaak letterljk aangestaard door tal van fietsers. Na deze eetpauze stapten we nog wat verder in dezelfde richting.

Op het einde gekomen van de Muizenvaart kwamen we aan het kruispunt met de Trianonlaan, ter hoogte van de brug over de Leuvense Vaart. In normale omstandigheden konden we daar even verpozen op het terras van ’t Stamkroegske, jammer genoeg omwille van Corona dicht. Aan de overzijde van de weg stond een brughuisje en daar konden we even plaats nemen om, inmiddels het middaguur genaderd, te denken aan de inwendige mens en natuurlijk de dorst te lessen. Na te hebben genoten van deze zonnige picknick, gingen we rechts de brug over, om vervolgens het jaagpad naar rechts te kiezen, op de andere oever van de Leuvense Vaart. We kozen dus opnieuw richting Mechelen. We bevonden ons thans op de Vaartdijk. Een boom, getooid met enkele knuffels van beren, zorgde even voor een korte verpozing. Even later, ter hoogte van de links gelegen Prinsenveldstraat, een opvallend verkeersbord ‘Paaltjes’. Inderdaad, enkele paaltjes verhinderden het soort verkeer dat op een jaagpad niet thuis hoort. Misschien dienden we daarover even na te denken, of er althans over te praten? Dat kon vrijwel onmiddellijk, aangezien we enkele meters verder de ‘Babbelbank’ aantroffen. In elk geval een plekje om even te pauzeren.

We gingen nogmaals onder een spoorlijn door om nog steeds de Vaartdijk te bewandelen. Stilaan naderden we opnieuw het centrum van de stad. Na een hele tijd de Vaartdijk te hebben gevolgd, kwamen we nadien in het verlengde daarvan op de Geerdegemvaart. Zo ging onze wandeling verder tot we opnieuw onder enkele viaducten dienden door te gaan, het spoorwegviaduct en de Postzegellaan. Nog steeds de Geerdegemvaart verder in dezelfde richting bewandelend, bereikten we uiteindelijk opnieuw de Plaisancebrug. We waren terug op het punt waar we voorheen op de dag waren langs gekomen. We kozen dan zowat dezelfde weg als vroeger teneinde onze woonplaats te vervoegen. We arriveerden dan ook even na 14:00 uur ten huize na een eerder korte tocht van 14,461 km, goed voor 19028 stappen.”

441: Mechelen, Zaterdag 04 april 2020, 21,681 km. (8955,497 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, ook ditmaal een wandeling met start en aankomst in Mechelen. We gingen dan ook omstreeks 09:00 uur van start ten huize, voorzien van een aangename lentezon en begaven ons via de Winketkaai en vervolgens de Dijle naar de Haverwerf. Ter hoogte van het Lamot Congres- en Erfgoedcentrum daalden we af naar het houten Dijlepad langs de Dijle en volgden dit tot op het einde. We verlieten het Dijlepad, staken via de brug de Dijle over om nadien rechts de Kruidtuin in te gaan. Via een aangenaam grindpad wandelden we doorheen dit stukje groen in de stad, om aan het andere uiteinde de drukke Zandpoortvest te bereiken. We staken nogmaals de Dijle over en begaven ons naar links terug op het Dijlepad. We stapten onder enkele spoorwegbruggen door om verder langs de Dijle te wandelen. Met een blik achterom op de Hanswijkbasiliek, verlieten we langzaam maar zeker het centrum van de stad. Inmiddels hadden we al enkele tekens bemerkt van lokale wandel- en fietsroutes, met name de LF2 Stedenroute en de Streek-GR Dijleland. Nagenoeg op het einde van het Dijlepad, ter hoogte van de Sluis aan Nekkerspoel-Borcht, hielden we rechts en maakten een bocht om het jaagpad te betreden naast de Dijle. We troffen er een picknickbank aan omstreeks 09:50 uur, tijd om alvast in het zonnetje te genieten van een ontbijt.

Even later gingen we opnieuw op weg teneinde het jaagpad te bewandelen. Aan de overzijde van de Dijle konden we de Nekker bekijken, gevolgd door het Mechels Broek. Talrijke bochten op het jaagpad volgden het verloop van de Dijle. Rechts wandelden we voorbij de kerk Sint-Lambertus van Muizen, min of meer verscholen achter de bomen. Even voorbij de kerk kreeg het jaagpad een naam, de Dijleberg, welke leidde naar de Brugstraat ter hoogte van de brug over de Dijle. Via enkele trapjes verlieten we de Dijleberg en kruisten de Brugstraat, om aan de overzijde opnieuw af te dalen naar het jaagpad langs de Dijle, ditmaal Neerstraat. Waar de straat een bocht maakte naar rechts, stapten we rechtdoor verder op het jaagpad. We verlieten er even het tot nu toe bewandelde asfalt en gingen verder via een grindweg. Opnieuw waren we vertrokken om over lange afstand te genieten van de natuur om ons heen. Akkers en weilanden gingen aan het oog voorbij en her en der kon de voorjaarsbloei worden aangetroffen. Toen we zowat 8,7 km waren gevorderd, met vooral de Dijle links als blikvanger, troffen we even voorbij de rechts gelegen veldweg (Dijk) op het jaagpad een wandelboom aan. We konden er waarnemen dat we de voorbije kilometers hadden genoten van het traject van de Streek-GR Dijleland, alsook van de GR12.

We bevonden er ons trouwens ter hoogte van het fietsknooppunt 65 en verder konden we zien dat we ons even later zouden begeven op het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Een bordje dat we even later richting knooppunt 24 zouden gaan, trok even de aandacht. Inmiddels waren we ook toe aan een hapje, vermits we de klok van 11:30 uur net voorbij waren. Dus maar even een boterhammetje ter hoogte van de GR-wandelboom. Na te hebben gedacht aan de inwendige mens, ging onze wandeling verder langs het jaagpad. Opnieuw langs de talrijke meanders van de rivier stapten we onder een aangenaam zonnetje verder tot aan de brug over de Dijle in Rijmenam. We kwamen dan ook aan de Brugstraat welke we links opgingen teneinde de Dijle over te steken. Aan de overzijde van de brug vonden we een nieuwe zitbank en daar konden we omstreeks 12:20 uur even genieten van een stukje banaan en vooral overgaan tot het lessen van de dorst. Er heerste aldaar heel druk autoverkeer, alsook konden we tal van fietsers bemerken die langs de Dijle hun weg vervolgden. Na deze onderbreking kozen we de richting huiswaarts, met andere woorden, we betraden opnieuw het jaagpad, ditmaal op de andere oever en richting Mechelen.

We kregen vrijwel meteen enkele mooie gedichten te lezen, aangebracht op een wand van een bedrijf. Even verder verbreedde het jaagpad en wandelden we in omgekeerde richting op de andere oever van de Dijle. Vrij vlug lieten we Rijmenan achter ons en stapten rustig verder. Heel wat verder eindigde het tot nog toe gevolgde grindpad en kwamen we uit op de openbare weg, de Rijmenamsesteenweg te Muizen. We hielden de richting rechtdoor aan en volgden over korte afstand deze drukke weg tot aan de brug over de Dijle. We verlieten er naar rechts de weg en begaven ons heel even in de Muizenhoekstraat, om dan net voor café het Brughuis opnieuw het jaagpad aan te treffen langs de Dijle, ditmaal terug geasfalteerd. Ondertussen was het wandel- en fietsverkeer danig toegenomen, dat van Corona weinig te merken viel, althans wat de maatregelen betrof. Op die manier wandelden we even later terug voorbij het Mechels Broek en de Nekker, ditmaal van dichtbij. Zo eindigden we uiteindelijk met het volgen van het jaagpad, toen we de sluis bereikten aan Nekkerspoel-Borcht. Ditmaal gingen we linksaf en volgden dezelfde route als op de heenweg, via het Dijlepad. Zo kwamen we even later opnieuw thuis, ondertussen de klok van 16:00 uur genaderd. We eindigden deze zonnige tocht na 28528 stappen en 21,681 km wandelen.”

440: Duisburg, Zaterdag 23 januari 2021, 17,494 km. (8933,816 km.)

“Nog altijd geplaagd door het fenomeen Corona, maakten we ditmaal een wandeltocht langs knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar Duisburg, waar we gemakkelijk konden parkeren op de Kerkplaats. Alvorens van start te gaan, namen we ter plaatse even de tijd voor een sandwich en een kopje koffie. Een zwaar bewolkte hemel en een temperatuur van amper vier graden, niet echt wandelweer. Toch gingen we omstreeks 10:00 uur van start, ter hoogte van het knooppunt 46, dat zich bevindt op de Kerkplaats zelf. Vrijwel onmiddellijk gingen we links de Pastorijstraat in, welke na een tweetal bochten uitmondde in een grasweg. Af en toe wat modderig ging het in rechte lijn achter de huizen links en velden rechts, naar het knooppunt 47. We troffen er een kapelletje aan ter ere van O.L.Vrouw Heil van de Zieken. We wandelden haaks rechtsaf via een licht dalende veldweg. Op het einde gekomen ging het haaks naar links en begonnen we aan de beklimming van een veldweg, die nagenoeg op het einde overging in de Achterstraat. We bereikten een kruispunt van openbare wegen en sloegen rechtsaf de Achterstaat in. Tussen de bebouwing door volgden we deze straat tot op het einde, om er links de Hertswegenstraat in te gaan.

Deze kasseiweg leidde ons langs de terreinen voor tennis, hockey en golf van Tervuren. Voorbij dit sportcomplex kwamen we aan de drukke Tervuursesteenweg, die we gelukkig op een verhoogd trottoir naar rechts dienden te volgen. We stapten een tijdje voorbij het links gelegen Kapucijnenbos, om nadien knooppunt 48 te vinden. We verlieten er naar rechts de openbare weg en betraden het Park van Tervuren. Een brede grindweg, de Grote Vaartdreef,  liet ons genieten van enkele waterpartijen links, met als eerste de Kleine Vaartvijver. Net er voorbij troffen we het knooppunt 41 aan, alsook een picknicktafel. We namen er dan ook omstreeks 11:00 uur even de tijd voor een kopje koffie. Omwille van de schrale wind, hielden we de pauze eerder kort en stapten verder over de grindweg, ditmaal langs de Grote Vaartvijver. Ondertussen konden we vaststellen dat er vrij druk wandel- en fietsverkeer was in dit gedeelte van het park. Het zou pas de voorbode zijn van nog erger. Aan het einde van deze tweede vijver, gingen we links, net voor de Sint-Gertrudisvijvers, om kort erna rechts te houden op een verharde weg, de Perkbosdreef. We stapten nu met de Sint-Gertrudisvijvers aan de rechterkant. Net op het einde van deze vijver troffen we knooppunt 42 aan. We verlieten er de verharde Perkbosdreef en sloegen een smal bospad in naar links, de Potdreef.

Na wat draaien en keren, wat dalen en nadien opnieuw klimmen, kwamen we terecht aan het einde van de Potdreef ter hoogte van de Vossemvijver. We draaiden er linksaf en begaven ons op een verhard pad langs de Vossemvijver en nadien de Gordaalvijver. We passeerden er een weliswaar gesloten taverne, het Spaans Huis. We hielden dezelfde richting aan door middel van de Spaans-Huisdreef en gingen langs de Kanaalvijver voorbij. Op het einde van de Kanaalvijver konden we via een doorsteek naar rechts tussen de Kanaalvijver en de Spiegelvijver door, richting hoger gelegen Africa Museum. Dit zogheten Spiegelpad leidde tussen enkele mooi aangelegde tuinen, voorzien van statige beelden, naar een reeks trappen, om te eindigen vóór het eigenlijke Africa Museum. Een breed grindpad leidde naar links, richting nieuwe inkom van het eigenlijke museum. We konden er dan ook omstreeks het middaguur even terecht voor een bezoekje aan het toilet. Even later zetten we onze tocht verder doorheen het Park van Tervuren en gingen voorbij het Afrikapaleis, met tussen de beide vleugels het Hobé-gebinte. Via het Ijskelderpad en het Anna Paulownapad, daalden we langzaam af naar de lager gelegen Kasteelvijver. We bereikten er de lange Keizerinnendreef, die we rechts opgingen.

Op het einde van deze dreef kwamen we opnieuw op de openbare weg in de Kastanjedreef, aan het knooppunt 4. We gingen over korte afstand naar links via de Rijkunstdreef en stapten voorbij de Sint-Hubertuskapel en de Kasteelvijver. Iets verder begaven we ons links in de Spaans-Huisdreef, om vrijwel dadelijk opnieuw het bos in te gaan via de Wilde Zwijnenweg. Het smalle bospad liet ons enkele malen van richting veranderen, tot we tenslotte een kruispunt bereikten van een twaalftal bospaden. We bevonden ons daar op het historisch herkenningspunt Zevenster, aangegeven door middel van enkele dolmenstenen. Op deze plaats namen we de Duisburgdreef naar rechts en kwamen korte tijd later opnieuw aan het knooppunt 41, alwaar we voorheen even hadden gepauzeerd. We gingen nu in omgekeerde richting terug naar het knooppunt 48 om het Park van Tervuren te verlaten. We betraden dan ook nogmaals de Tervuursesteenweg, ditmaal naar links om meteen het knooppunt 48 aan te treffen. We staken de steenweg over om aan de overkant het Kapucijnenbos in te wandelen, op weg naar het knooppunt 49. Een eindeloos lang bospad, de Beeldekensgatstraat zette ons op de goede weg. Het was er zalig genieten van de geuren van het bos en opvallend veel rustiger dan in het Park even voorheen. Na een tijdje in dezelfde richting te zijn gegaan, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 49, ter hoogte van de links gelegen Terschurenstraat. We hadden opnieuw asfalt onder de wandelschoenen.

Rechts van de weg bevond zich voorbij een slagboom de Terschurendreef. We troffen er een kanjer van een boom aan, welke even fungeerde als zitbank, om er omstreeks 13:40 uur nog even te denken aan de inwendige mens. Na onze maaltijd gingen we over een kort stukje asfalt, Terschurenstraat, om opnieuw het bos in te gaan via de Beeldekensgatweg. Na nog wat modder te hebben verwerkt, alsook een stevige beklimming, mondde dit bospad uit ter hoogte van het knooppunt 401 op de openbare weg, de Hulststraat. We troffen er met zicht op de akkers een zitbank aan alwaar we nog even konden pauzeren en vooral genieten van het lager gelegen dal. Omwille van de daar heersende wind, wandelden we verder links de Hulststraat in om vrijwel dadelijk rechts een dalende veldweg in te draaien, de Waaienberg. Beneden aangekomen kwamen we opnieuw in de bewoonde wereld en betraden de Ijzerstraat naar links. Aan het eerste kruispunt ging het dan rechts de Koestraat in welke ons even aan hoogte liet winnen, om nadien af te dalen naar het knooppunt 325. We bevonden ons ondertussen in Overijse. Het laagste punt bereikt, ging het aan het knooppunt 325 linksaf op een smal graspad, Ketelheide, in de richting van een iets verder gelegen bosgebied. Een korte passage door het bos later, betraden we de Bekestraat, inmiddels de gemeente Eizer. We bevonden er ons reeds aan het knooppunt 324.

De Bekestraat naar rechts volgdend, kwamen we uit op de drukke Duisburgsesteenweg in het centrum van Eizer. Om de hoek vonden we het knooppunt 322 en gingen de steenweg op naar links tot we rechts Horenberg konden inwandelen. We kregen er vrijwel dadelijk een klim van maar liefst 18% te verwerken en dat ging vrij moeizaam. Hogerop waren we omringd door een stukje bos om even later het hoogste punt te bereiken, waar we verder Horenberg volgden. Na een heel eind dezelfde richting te hebben gehouden kwamen we aan een Y-splitsing om er rechtdoor de Nekkedellestraat in te gaan. Weinig verder kwamen we op het kruispunt met de Aardeweg, tevens knooppunt 323, een smalle kasseiweg die we links begonnen af te dalen. Helemaal op het einde kwamen we aan een kruispunt van meerdere veldwegen, knooppunt 402, waar we een kapelletje aantroffen nabij een alleenstaande boom. Het was ondertussen 15:20 uur geworden, tijd om de laatste broodjes te nuttigen. We vonden dan ook een plaatsje op de trappen van het kapelletje. Jammer genoeg was de zitbank onder de boom reeds ingenomen. Na onze laatste picknick gingen we verder rechtdoor via de Huldenbergstraat om er vrij snel het volgende knooppunt 403 aan te treffen. We kwamen opnieuw tussen de woningen en waren niet meer zo ver verwijderd van het eindpunt.

Aan het knooppunt 403 bogen we linksaf in de Schonenboomstraat op na een kort klimmetje knooppunt 406 te vinden ter hoogte van een tweetal watertorens. We gingen er rechts de Merenstraat in welke ons leidde naar de Kerkplaats, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Zo passeerden we achtereenvolgens nog de dicht bij elkaar gelegen knooppunten 405 en 404. We sloten deze winterse tocht dan ook af na 17,494 km te hebben afgelegd.”

439: Mechelen, Zaterdag 28 maart 2020, 21,984 km. (8916,322 km.)

“Opnieuw wandelen in tijden van Corona. Omwille van de strengere maatregelen, enkel wandelen of fietsen in de nabijheid van de woning, maakten we dus een wandeling in de omgeving van Mechelen. We gingen dan ook omstreeks 09:05 uur van start ten huize en begaven ons via de Winketkaai naar het jaagpad langsheen de Dijle, dat een aanvang neemt achter de sporthal. Vrij vlug lieten we het centrum van Mechelen achter ons en stapten langs het jaagpad richting viaduct van de E19. We konden alvast genieten van een blauwe hemel en een aangenaam voorjaarszonnetje. We gingen onder de E19 door, om er net voorbij even halt te houden op een zitbank, ter hoogte van het fietsknooppunt 97, voor een laat ontbijt. We waren ondertussen een half uurtje onderweg. Na de broodjes gingen we verder op weg en volgden het jaagpad langs de Dijle. We bemerkten er de aanwijzing dat we vorderden richting knooppunt 132 van het wandelnetwerk Rivierenland. Gekomen ter hoogte van café ‘In het Bergsken’, verlieten we even het jaagpad, om over korte afstand de Hoge Weg te betreden. Vrij vlug betraden we terug het jaagpad, ditmaal Zennegatvaart genaamd. Wat verder kwamen we aan ter hoogte van het Overstromingsgebied Zennegat en hielden er even halt op een zitbank, teneinde wat te genieten van het zicht op het gebied. De bermen waren ondertussen reeds fel geel gekleurd in deze prille lente.

Na een korte wandelpauze stapten we nog altijd verder op het jaagpad, ditmaal richting knooppunt 87, dat zich bevindt ter hoogte van de brug over de Leuvense Vaart. Via de dicht op elkaar volgende knooppunten 87, 86 en tenslotte 85, op de Thiebroekvaart, staken we achtereenvolgens de Leuvense Vaart en de Zenne over. Aan de overzijde van de brug over de Zenne, draaiden we vervolgens rechtsaf het jaagpad op langs de Zenne, de zogeheten Rupeldijk. We stapten voorbij het Zennegat, rechts gelegen, waar voorbij de Zenne, de Leuvense Vaart en de Dijle samenkomen. We maakten een lange bocht naar links en verwijderden ons van het Zennegat. Geruime tijd via de Rupeldijk verder wandelend, kwamen we even later ter hoogte van het knooppunt 89, net voor de blauwe fietsbrug over de Dijle. We verlieten dan ook de Rupeldijk en staken rechts het water over, om verder te gaan richting brug over de Nete. Net voorbij de brug passeerden we het knooppunt 166 en vonden in de nabijheid van de volgende brug, knooppunt 165. Daar bogen we af naar rechts en overschreden dus de Nete niet. Zowat voorbij de beide bruggen komen Nete en Dijle samen om er de Rupel te vormen. We zouden vanaf nu over langere afstand het jaagpad volgen langs de Nete, richting Walembrug. Doch hielden vooreerst even halt omstreeks 11:05 uur voor het nuttigen van een sandwich.

Even later gingen we opnieuw op pad op het jaagpad langs de Nete. We volgden er min of meer de meanders van de rivier, om opnieuw onder de autosnelweg E19 door te gaan. Voorbij het viaduct van de E19 bevonden we ons in de Emiel Engelsstraat en stapten opnieuw voorbij een knooppunt, namelijk 171. Het jaagpad mondde uit ter hoogte van Walem-Brug, knooppunt 221. Via enkele trappen beklommen we de brug teneinde de Mechelsesteenweg over te steken. Aan de andere zijde daalden we opnieuw af naar het jaagpad en wandelden in dezelfde richting verder. Uiteindelijk verlieten we ter hoogte van het knooppunt 227 het jaagpad en begaven ons richting Roosendael. Via de knooppunten 179 en 180 gingen we doorheen het bos behorende tot het domein Roosendael, waarna we uitkwamen in de Lange Zandstraat. Vanaf daar, knooppunt 253 vervolgden we onze tocht richting knooppunt 252 en dit langs de Kuikenstraat. Zo kwamen we terecht op een rechtlijnig wandelpad dat ons zou brengen tot op de Liersesteenweg, aan het knooppunt 181. We bevonden ons daar op een gedeelte van een route richting Santiago de Compostela, alsook de GR12. Eenmaal dit drukke kruispunt bereikt, stapten we geruime tijd via de Liersesteenweg, tot we die naar rechts konden verlaten op een wandelpad langs de Dijle, de Slachthuislaan. Zo passeerden we het Tivolipark.

We dwarsten er nadien de Antwerpsesteenweg en volgden aan de overzijde verder het jaagpad. Op het einde, na een haakse bocht naar links, betraden we de Oude Antwerpsebaan naar rechts, om die over korte afstand te volgen tot voorbij het spoorwegviaduct. Net daar voorbij ging het opnieuw linksaf, waarna we doorheen een stukje bos een smal wandelpaadje namen, dat ons tenslotte liet uitkomen ter hoogte van het jaagpad langs de Dijle aan de site van Electrabel. We begaven ons even later naar links op het jaagpad, om nadien stilaan onze wandeling te eindigen aan het drukke kruispunt met de Guido Gezellelaan. We konden er tot slot nog enkele foto’s nemen van de omgeving, om nadien huiswaarts te keren. Einde van een wandeling over een afstand van 21,984 km. We waren ondertussen de klok van 15:40 genaderd toen we onze voordeur opnieuw konden openen. Einde van een zonnige tocht in tijden van…”