568: Beringen, Zaterdag 06 augustus 2022, 16,3 km. (11.108,291 km.)

“Een zonnige dag, ideaal voor een paar wandelingen. We kozen dan ook Beringen, om er enkele korte wandelingen te maken in de omgeving van de mijnterril. Vooraf konden we dan ook reeds online de nodige info bekomen. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we terecht op de ruime parking op het Sporenpark. Na een hapje en het aantrekken van het gepaste schoeisel, konden we omstreeks 10:45 uur een eerste wandeling aanvangen van 6,5 km, de Rode route, aangeduid door middel van rode driehoekjes. Op de website van visitBeringen, lazen we dan ook het volgende: ‘De rode route is een wandeling voor de echte natuurliefhebber. Je wandelt  over de grote terril van Beringen en ontdekt de bossen onderaan de berg. Wie een extra stukje klimt kan halverwege de route een korte omweg maken naar de top van de mijnterril. Hier word je getrakteerd op een prachtig uitzicht op de hele mijncité en kijk je mijlenver in het rond. Voor deze wandeling kan je vertrekken aan het duik- en snorkelcentrum TODI of aan de startplaats aan de grote terril. Deze langere rode route leidt je naar de top van de 135 meter hoge terril van Beringen.’

Toen we na het afsluiten van deze eerste wandeling, opnieuw het startpunt bereikten, namen we om 13:20 uur even de tijd een cola te nuttigen in de horecazaak ter plaatse. Na een korte wandel- en drankpauze, waren we klaar voor een tweede tocht, ditmaal in de ruimere omgeving van de mijnterril. We kozen dan ook de Gele route, aangegeven door middel van gele zeshoekjes en met een afstand van 6,3 km. We begonnen deze tocht even vóór de klok van 14:00 uur. Opnieuw verwijzen we even naar de info online: ‘De gele route volgt het historische Kolenspoor van aan de mijngebouwen tot aan de Kolenhaven aan het Albertkanaal. Onderweg staan verschillende infoborden met oude foto's die je een nostalgische terugblik geven over het leven en werk op en langs het kolenspoor. Deze grotendeels verharde gele route is volledig toegankelijk voor rolstoelgebruikers.’ Een bijzonder interssante tocht, die ons iets meer leerde over vooral het verleden van de mijn en de levensomstandigheden van de mijnwerkers. Na een korte pauze bij het einde van deze wandeling, opteerden we nog voor een derde, eerder korte wandeling, met name de Groene route.

Nogmaals de info welke online beschikbaar is betreffende deze tocht: ‘De groene route loopt via een pittige klim tot aan de top van de mijnterril. Hier krijg je een prachtig uitzicht over de volledige mijnsite.  Bij helder weer kan je de terrils en schachtblokken van de verderop gelegen mijnen van Heusden, Winterslag, Waterschei en Eisden zien. In het oosten kijk je uit over de groene Vallei van de Zwarte Beek en de uitgestrekte bossen in deze regio. De groene route is een kindvriendelijke, korte maar pittige wandeling van 3,5 km. Je ontdekt het rijke mijnverleden van de site van BeMine van dichtbij’. Al bij al een geslaagde, maar vooral zonnige wandeldag.”

433: Maasmechelen, Zaterdag 08 februari 2020, 17,891 km. (8810,644 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Maasmechelen. Tijdens het verloop ervan wordt een gedeelte gevolgd van de GR561. De totale wandelafstand bedraagt 17 km en kan worden opgedeeld in een noordelijke lus van 9,6 km en een zuidelijke lus van 7,4 km. De aanbevolen startplaats bevindt zich aan de Toegangspoort Mechelse Heide van het Nationaal Park Hoge Kempen, gelegen aan de Joseph Smeetslaan 280. Na een autorit via Cambio bereikten we de plaats alwaar deze wandeling kon worden aangevangen. We namen vooreerst even de tijd voor een kopje koffie en een sanitaire stop in Cafetaria ’t Salamanderke naast de parking ter hoogte van de toegangspoort. Nadien, omstreeks 10:20 uur konden we op weg. Net achter de informatiehut Mechelse Heide begon onze wandeling naar rechts en volgden we een lokale wandelroute, aangeduid door middel van een gele zeshoek. We konden vrijwel dadelijk beginnen aan een beklimming. Na deze helling draaiden we linksaf en volgden een kiezelpad, nog verder aan hoogte winnend. We maakten vervolgens een bocht naar rechts en kregen een opeenvolging van dalen en opnieuw klimmen. Links in de diepte kregen we zicht op de zandwinningsinstallaties. Wat later, na nogmaals een bocht naar rechts verliep de tocht een tijdje over een kiezelweg tussen heide en dennenbos.

Een 50-tal m voor een bocht naar links, betraden we een bospad rechts dat leidde naar een T-splitsing, alwaar we links hielden. We kwamen terecht aan een zitbank, geplaatst in een kring van stenen. Daar ging het rechtsaf via een stel trappen naar de lager gelegen vallei. We kruisten een aardeweg om even verder aan een T-splitsing linksaf te stappen en de richting westen aan te houden. We kwamen langsheen een oude bunker en hielden dezelfde richting aan door de heide, tot aan een kruispunt voorzien van een zitbank. We sloegen rechtsaf om de zandweg na een bocht te ruilen voor een pad in de heide. Een volgende Y-splitsing gebood ons links aan te houden om 200 m verder een pompgebouw aan te treffen. We bevonden ons op het kruispunt van Weg naar Heiwick en de N763 Steenweg naar As. We staken de N763 over teneinde aan de overkant over korte afstand het fietspad naar links te volgen. Daarna verlieten we het fietspad naar rechts via een afsluitbalk en gingen een aardeweg op het bos in. Zowat 700 m ging het nu rechtdoor tussen een dennenbos links en een loofbos rechts. We hielden op dit pad dan ook omstreeks 11:30 uur even halt voor een hapje en een drankje. Even later zetten we onze tocht verder, ondertussen via een grindpad.

Ter hoogte van een Y-splitsing hielden we rechts aan, om nadien opnieuw een zandweg te betreden. We gingen doorheen een dal, licht dalend tussen de varens, tot we een kruispunt van boswegen aantroffen. Hier maakten we een links-rechts beweging, waarna we zowat 150 m verder, opnieuw linksaf draaiden. We naderden zo een oude spoorweg, welke we naar links kruisten, om aan de overzijde naar rechts verder te wandelen op een pad evenwijdig aan de spoorweg. Na ongeveer 700 m in dezelfde richting te zijn gegaan, troffen we een oranje constructie aan, aangevend dat daar een ondergrondse leiding lag. Net daar voorbij ging onze route rechtsaf en bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR561. We hielden verder dezelfde richting aan, min of meer evenwijdig aan de spoorweg, tot we op het einde de Spoorwegstraat aantroffen. We sloegen rechtsaf en kwamen aan ter hoogte van het voormalig stationnetje van Eisden. Daar hielden we dan ook even halt omstreeks 12:35 uur om er even te genieten van een kopje koffie in café De Statie. Een verdiende pauze in het zonnetje later, kruisten we de spoorweg en gingen links opnieuw het bos in, hierbij de rood-witte markeringen volgend van de GR561.

Na een 2-tal km doorheen het bos te zijn gewandeld, kwamen we opnieuw aan ter hoogte van de drukke Joseph Smeetslaan, de N763, om aan de overzijde de startplaats van onze dagtocht, de toegangspoort Mechelse Heide te bereiken. We namen er dan ook vooreerst de tijd een hapje te eten, ondertussen de klok van 13:30 uur voorbij. Na de maaltijd begonnen we aan de zuidelijke lus van 7,4 km. We stapten voorbij een grote steenwal en hielden links aan, dalend met het fietspad. Beneden lieten we fietspad voor wat het was en betraden de eerste aardeweg links. We bevonden ons nu op een brede bosweg welke ons leidde tot aan een derde kruising, alwaar we rechts afdraaiden. Rechtdoor stappend bereikten we een grote open vlakte, het Ven onder de Berg. Net voor het Ven hielden we links en vrijwel onmiddellijk erna rechts op een smal bospad. We kwamen even later terecht op een knuppelpad, dat ons leidde naar een T-splitsing. Vanaf daar dienden we de plaatselijke rode, blauwe en groene aanduidingen te volgen over een golvend bospad. Uiteindelijk kwamen we opnieuw op het fietspad terecht, dat we nu bewandelden naar links. We bevonden ons voor de derde maal op het traject van de GR561. We verlieten even later het fietspad ter hoogte van een bocht naar rechts.

Na enkele richtingsveranderingen op een golvende bosweg, betraden we een grindweg naar rechts, waarna we zowat 400 m verder de brug aantroffen van de E314. Net voor de brug wandelden we naar rechts het fietspad op, maakten een bocht van 90° en verlieten 300 m verder het fietspad naar links. Via een stijgende aardeweg stapten we nagenoeg 1 km rechtdoor tot we een zitbank aantroffen. Ter hoogte van deze bank sloegen we rechtsaf en volgden er blauwe ruitjes. Vervolgens hielden we links aan en beklommen een stel trappen om hogerop uit te komen op het hoogste punt van de Mechelse Heide. Voorbij dit hoogste punt begonnen we aan de afdaling, hierbij gegidst opnieuw door de GR561. Opnieuw kregen we een serie trappen te verwerken, op weg naar beneden. Wat lager bereikten we na een houten poortje een dwars gelegen kiezelweg welke tenslotte eindigde ter hoogte van de steenwal aan de toegangspoort tot de Mechelse Heide. Meteen het eindpunt van een dagje stappen in Maasmechelen. We sloten af na 17,891 km en 04.21.51 uur stappen.”