Posts tonen met het label Linkebeek. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Linkebeek. Alle posts tonen

woensdag 13 januari 2021

434: Holleken, Zaterdag 29 februari 2020, 13 km. (8823,644 km.)


“Een volgende etappe langsheen het traject van de GR512, de Brabantse Heuvelroute, begon vooreerst met een verplaatsing per bus en trein naar het station van Holleken. De plaats waar we tijdens een vorige etappe waren gearriveerd. Na aankomst aldaar, namen we vooreerst nog even de tijd om een hapje te eten, waarna we konden beginnen aan een volgende dagtocht. Het was dan ook reeds 09:45 uur toen we via de trappen het perron van Holleken verlieten en beneden terecht kwamen in de Perkstraat. De dag begon dan ook met een beklimming over asfalt, waarna we de Lange Haagstraat kruisten en aan de overzijde verder wandelden over een smal pad tussen hagen en tuintjes, Voetweg 25 geheten. Op het einde van het pad kruisten we de Hollebeekstraat, teneinde aan de overzijde een veldweg te betreden naast akkerland links en tuinafsluitingen rechts. We volgden er aldus Voetweg 26 en kruisten wat verderop een aardeweg, Boesdaal. We hielden dezelfde richting aan op de veldweg tussen akkers en weiden, tot we op het einde aan een afsluiting haaks rechtsaf draaiden. We troffen er de bordjes aan betreffende het Wijnbronbeek Wandelpad. Op weinige meters daar vandaan kwamen we opnieuw op de openbare weg, de Rodestraat. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder via een wandelpoortje en gingen het Kleetbos in.

Na ongeveer 200 m maakten we in het bos een bocht naar links om aan de volgende splitsing rechts aan te houden. Op het einde van het bos gekomen stapten we opnieuw rechtsaf via Voetweg 31 om voorbij de rand van het bos linksaf te gaan op Voetweg 32. We gingen rechtdoor verder tussen bos rechts en visvijvers links om tenslotte uit te komen in de Heidedreef, opnieuw asfalt onder de voeten dus. Via deze dalende holle weg kwamen we beneden aan op een driehoekig grasveld, Devonsquare. We troffen er een opvallend beeldje aan van een Engelse heer, verwijzend naar de binding tussen Linkebeek en Kenton. Net voor het pleintje draaiden we tweemaal linksaf en stapten de Dwergboschstraat in. Gekomen ter hoogte van het kruispunt met de links gelegen Elfbunderslaan draaiden we deze straat in, om even verder omstreeks 11:00 uur even halt te houden op het kruispunt met de Zwaluwenlaan. We troffen er bezijden de straat een zitbank aan, ideaal om even te pauzeren en te genieten van een picknick op straat. Heel wat autobestuurders hun blikken negerend. Na deze aangename eet- en rustpauze zetten we onze wandeling verder.

We stapten nog even verder in de Elfbunderslaan om nadien rechts te Kleetboslaan in te slaan, welke ons leidde naar de Alsembergsteenweg. Aan de overzijde van de steenweg wandelden we linksaf op het fietspad, langs de muur van het Dwersboskasteel. Zowat 75 m verder, voorbij de kasteelmuur sloegen we rechts de Hongarijestraat in. We hielden dezelfde richting aan en draaiden langszaam naar rechts verder, langs de rand van een perceel bos. We volgden een veldweg tussen het bos en weide. Aan het einde van de links gelegen weide, stapten we rechtdoor het bos in, tot aan de eerste splitsing, waar we ons naar links begaven in een holle weg, Den Draaier. Het smalle pad mondde even verder uit op de openbare weg, tevens Den Draaier, ondertussen op het grondgebied van Beersel. We kruisten verder de Grote Baan en gingen aan de overzijde de Schoolstraat in, om deze vrij snel naar rechts te verlaten, de Windmolenstraat. We dwarsten de Kerkveldstraat en arriveerden op de Steenweg op Ukkel. We waren inmiddels de klok van 11:45 uur genaderd en hielden op het kruispunt even halt in café ‘In de oude pruim’, om er te genieten van een koffie, of waren het er twee? Na onze onderbreking ging onze wandeling verder via de Weidestraat, het verlengde van de Windmolenstraat. Net voor de spoorwegbrug ging het linksaf, een berm op via een smal paadje, hierbij ondertussen tevens de GR12 volgend.

We wandelden doorheen een stukje bos, om even verder aan een splitsing steil naar beneden te gaan tot op de openbare weg, de Zennedreef. We kozen rechtsaf en gingen onder de spoorweg door, om net er voorbij dadelijk linksaf te wandelen. We zetten onze tocht verder over een smal pad naast de spoorweg tot aan het station van Beersel. We draaiden rechts weg van de treinhalte en gingen tot aan het Kasteel van Beersel, in de Beerselsestraat. Voorbij het kasteel gingen we onder de spoorweg door, maakten een bocht naar links via de Lotsestraat, om nadien rechtsaf te gaan in Beukenlandschap. We volgden deze smalle kasseiweg tot aan het huis nr. 39. Daar verlieten we het traject van de GR12 en gingen rechts een smalle grindweg op, Blarenveld. Wat verder verbreedde het pad tot een straat, om er de Kasteelstraat te kruisen. Nog steeds rechtdoor ging het opnieuw over een smal pad, waarna we de Rollebeekstraat overstaken. Een heel eind verder eindigde het pad ter hoogte van een rond punt. We namen er de eerste afslag, de Kesterbeeklaan welke we volgden, tot we rechts via een brug de E19 konden overgaan. Voorbij de brug ging de tocht verder via de Kesterbeeklaan naar links, om nadien rechts af te slaan ter hoogte van een kapel, in de Spoorwegstraat.

Zoals de naam al liet vermoeden, ging het smalle asfaltwegje onder de spoorweg door, waarna we onmiddellijk links verder door de Spoorwegstraat gingen. Even verder ging deze weg over in de Gentstraat en passeerden we een sportcomplex. Net daar voorbij sloegen we rechts Zittert in, om een 200-tal m verder links een smal paadje op te gaan dat ons leidde door de wijk Blokbos. We kwamen op die manier aan de Sint-Jozefkerk van Lot, om er tegenover vervolgens de E. Debusscherestraat in te wandelen. Naast de kerk, op een pleintje troffen we een merkwaardig beeld aan,  ‘De ontvoering van Europa’. Op het einde van de straat ging het naar links tot op het dorpsplein van Lot. We gingen rechtsaf en wandelden een eindje naast de Zenne tot aan de brug over de waterloop. Alvorens de Zenne over te steken, hielden we nog even een langere koffiepauze in café ‘Solsleutel’ net voor de brug. We waren ondertussen de klok van 14:10 uur genaderd. Na deze laatste wandelpauze staken we via de brug rechts de Zenne over en sloegen de eerste straat links, de Stationsstraat in. De straat mondde uit ter hoogte van het station van Lot, alwaar we via een tunnel onder de spoorweg konden gaan.

Aan de andere kant van de tunnel troffen we Sashoek aan en deze straat ingaand kwamen we uit aan het Kanaal Brussel-Charleroi. We gingen even via Sashoek naar links tot aan de brug over het kanaal, staken deze waterweg over, om nadien linksaf te slaan naar de Vaartweg, het jaagpad langsheen het kanaal. Iets meer dan 1 km verliep onze wandeling over het jaagpad, tot we net voor de afsluiting van een fabriek, rechts een aardeweg dienden op te gaan, de Ferdinand Uylenbroeckstraat. Wat verder werd de weg verhard, waarna we zowat 900 m verder het einde van onze wandeling bereikten ter hoogte van de Bergensesteenweg, de N6 Brussel-Halle, ter hoogte van Brukom. We sloten deze tocht dan ook af na exact 13 km.”

dinsdag 24 maart 2020

079: Watermael-Boitsfort, Zaterdag 09 mei 2009, 21 km. (1475,934 km.)



Deze georganiseerde tocht werd voordien in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 09/05/2009, 1170 Watermael-Boitsfort (Brussel), 36ste Wandeltocht van de Brusselse Politie, 7-12-20-30-42-50 km. Police de Bruxelles – Section Marche. Départ: Athénée Royal. Omloop doorheen het Zoniënwoud, langs bos- en veldwegen, parken en overgebleven groen van het zuiden van Brussel.’ Na afloop werd door wandelmaatje het hierna weergegeven relaas geschreven, op zaterdag 09 mei 2009, omstreeks 18:24 uur.

“Watermael-Boitsfort was vandaag onze bestemming. Een georganiseerde wandeltocht van de Brusselse Politie. Dat de randgemeenten rond Brussel nog zoveel groen te bieden hebben, is zeer opmerkelijk. Het was een verrassende tocht, die ons echter niet verveelde en ook al lag het Zoniënwoud niet op ons 20 km parcours, toch kijken we er tevreden op terug. We gingen van start in het Athénée Royal in bovenvernoemde gemeente. De afstanden waren 5-7-12-20-30-42-50 km.  Wij stapten de werkelijke afstand van 21 km in 4 u 17 min. Meteen kwamen we aan in het Reigerbospark, waar ook de GR512 doorloopt. Zo gingen we richting Oudergem, die ons door de Woluwevallei leidde. Hier volgden we een tijdje een oude spoorwegbedding, die mooi opgewaardeerd is, met groene hoekjes en zitbankjes uit de Belle Epoque tijd. Opmerkelijk was het monument, dat hier staat en gemaakt is uit de oude rails. Na een goeie 4,5 km vonden we de eerste rustplaats in het Sint Lutgardis college te Oudergem. Goed ingericht en verzorgd met een vriendelijke bediening.

Onze weg werd vervolgd richting Sint Pieters-Woluwe. Links van ons bevond zich Hertoginnedal, hier komen de ministers samen, wanneer ze zich moeten buigen over zaken die ons land betreffen. Na een steile klim over kasseitjes, bereikten we de Priorijdreef met de Sint Annakruisweg. Veel valt hier niet meer van te bekijken, maar plots bevonden we ons aan het vijvercomplex Hertoginnedal-Mellaert-Parméntier. De hele vijver lag echter droog wegens werken, maar toch gaf het een verrassend effect. Via de Mellaertsvijver kwamen we opnieuw op de spoorwegwandeling terecht. Een groene long, waarvan niets laat vermoeden, dat men door een stadscentrum trekt. Langsheen het Stade Fallon wandelden we over de wegen van Sint Lambrechts-Woluwe. Hier hadden we een tweede stop in Ecole Parc Malou. Nadat de inwendige mens versterkt was passeerden we de Kapel van Lenneke Mare. Nieuwsgierig als wij kunnen zijn, liepen we er even binnen. Meteen werden we vergast op de nodige info door de 'koster' van dienst, die ons de geschiedenis van deze devote vrouw vertelde. Hoe zij ‘neen’ zei tegen een man, die haar zijn liefde verklaarde en omdat ze hem afwees, beschuldigd werd van diefstal en de marteldood stierf. Toen de leperd naderhand zijn leugen opbiechtte, werd zij als Martelares in ere hersteld en bouwde men deze kapel voor haar.

De man had ons nog wel een paar uurtjes kunnen bezig houden, maar onze weg moest vervolgd worden. Na een eindje stappen, bevonden we ons in het historisch en natuurlijk erfgoed Hof Ter Musschen. De windmolen die sterk afsteekt tegen de appartementsblokken, die men in de verte ziet, is nog goed behouden. Hij dateert uit 1767 en werd overgeplaatst van uit Doornik, teneinde geen vroege dood te sterven. We hadden een mooie lus gewandeld, want we kwamen aan in Ecole Parc Malou. Rust roest is een wijs spreekwoord, dus zetten we er meteen weer de mars in, om de oude watermolen te passeren. De molen van Lindekemale dateert uit 1129. Hij bezet de stroomafwaartse samenloop van de Woluwerivier en de Linkebeek. Het restaurant dat er nu aanpaalt, was omstreeks 1900 een melkerij. Alles werd gerestaureerd in 1994. Een nostalgisch hoekje, waar menig wandelaar zijn cameraatje in de aanslag hield. Even verder verwelkomde een brullende leeuw ons aan het Maloupark. Een groene parel, die men er niet verwacht. Wat ook uitzonderlijk is, zijn de houten fiets- en wandelbruggen, die over de drukke wegen lopen. Hoog boven het verkeer wandelt men over de drukke Tervurenlaan. Langs vijvers tussen het gegaggel van de eenden, over sprookjesachtige bruggetjes en zonovergoten paadjes, kwamen we op de Woluwevallei uit.

Slechts af en toe moesten we een baan oversteken, maar de hele wandeling verliep door de parken, die men daar nog rijk is. Oudergem lag weer binnen ons bereik en het college slokte ons nog even binnen, om de laatste controlestempel te krijgen. De laatste kilometers gingen door dreven met ronkende namen als Herman Debroux, om er maar eentje te noemen. De GR bleef ons genoegzaam volgen. Tot slot dwarsten we het Ten Reukenpark, dat parallel loopt met de grote weg. Hier ook groen en rust met een kunstwerkje, dat Venus moet uitbeelden. Maar zoals u zal vermoeden, vond ook de mannelijke helft van ons duo zijn gading onderweg. De Leybeekvijvers lagen als laatste op ons parcours, nadat we deze achter ons lieten ging het richting ... waar we vertrokken waren.”

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, werpen we nog even een blik in de wandelboekjes, waarin kort na afloop van deze tocht, enkele eerste indrukken werden weergegeven: ‘K: Oudergem, Sint Pieters Woluwe, Sint Lambrechts Woluwe. Verrassend groene wandeling. Oude spoorwegbedding en parken. J: Tocht door Watermaal Bosvoorde, Oudergem, Sint Pieters Woluwe en Sint Lambrechts Woluwe. Veel mooie parken en vijvers onderweg.’

dinsdag 10 maart 2020

028: Uccle, Zondag 12 oktober 2008, 22 km. (523,3 km.)



Een wandelrelaas dat dateert van 12 oktober 2008. Het betreft het verhaal van een tocht welke werd georganiseerd door het Marching Team van de Politie Ukkel. Een tijdje voorheen werd deze wandeling in het wandelboek Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 12/10/2008 – 1180 Uccle (Brussel-Hoofdstad) – 26ème Marche de la Police d’Uccle – 7-12-21-30 km. – Poluc Marching Team. Départ: Ecole communale du Homborch. Parcours nature, petits sentiers, variés, champêtres’. Na afloop op zondag 12 oktober 2008 omstreeks 18:11 uur, het navolgende relaas, dat hier in zijn oorspronkelijke versie wordt weergegeven.

“Vandaag begaven we ons naar Ukkel. Voor de 21 km bedragende mars van het ‘Poluc Marching Team’. Deze wordt dus georganiseerd door de politie van Ukkel. Ondanks de goede moed begon de dag vrij mistig. Maar, naarmate we verder reden zagen we de zon door het wolkendek priemen. Het zou een zalige dag worden met om en rond de 23 graden. We gingen van start in een buurtschooltje met de naam Homborchschool, gelegen aan een laan met dezelfde naam. Het werd een prachtige tocht met heel veel afwisseling. We hadden ons ook licht misrekend. Nooit geweten dat de randgemeenten omheen Brussel bijna te vergelijken zijn met de Vlaamse Ardennen. Er zijn daar ook stevige kuitenbijters en naarmate het warmer werd soms best wel moeilijk. Natuurlijk is dit mijn weertje wel. Maar maatje had het wat moeilijk, dus na de eerste 7,5 km was hij blij zich even te kunnen verfrissen en van het nodige vocht te voorzien. Nadien ging het geleidelijk aan beter en werd de tocht met blij gemoed verder gezet.

De gemeenten die we aandeden behoren tot de faciliteitengemeenten en zijn meestal tweetalig. Wij ondervonden er geen hinder van, het Nederlands wordt daar even vlot gesproken als het Frans. Nochtans liggen zij in het ‘Brussels-Hoofdstedelijk-Gewest’. Iedereen was vriendelijk en meermaals werden we onderweg begroet met een ‘bonjour’. In Ukkel ligt het Wolvendaelpark en dat was meteen deels een stuk van onze tocht. Elke dreef wordt daar naar een stripauteur vernoemd. We wandelden ook door woonwijken, langs paadjes en weggetjes. Je kon je ogen uitkijken. Heel af en toe leek het wat grauw, maar zwerfvuil is van alle tijden en streken. Spijtig maar het gebeurt. Nadien kruisten we nog het park ‘de Keyenbemt’. Zeer rustig en groen. Je zou haast gaan twijfelen dat men zich in een stad bevindt. Zodoende kwamen we aan in Drogenbos,  waar we doorheen het ‘Frankveldpark’ moesten en dat een verbindingsweg is naar Beersel. We gingen ook door de Zenne Vallei.  Daar aangekomen hadden we ook een controlepost in een cafeetje daterend uit 1871.

Er is een heel leuk verhaal aan verbonden maar ik beschrijf nog even de wandeling. Onze tocht verliep verder naar Linkebeek waar we uiteraard de linke beek over mochten. Langs spoorwegbermen gingen we, meer dan één bruggetje mochten we passeren om alweer richting Ukkel te gaan. We wandelden een deeltje door het natuurgebied dat zich daar bevindt. Er moet gezegd dat de organisatie ook hier een pluim verdient. Want het is geen sinecure om een geheel bebost parcours uit te stippelen dat maar af en toe een centrum op zijn weg vindt. Noch lijkt het makkelijk om de drukke wegen te ontwijken. En toch is het hun prima gelukt. Wij zijn nu moe maar zeer voldaan. En eigenlijk zijn we ook een beetje fier. We stapten alles samen nu zo'n 523,30 km en daarom kochten we een batch om onze pet mee te sieren. We zijn op weg ... naar onze ultieme droom”.

Natuurlijk mogen enkele persoonlijke indrukken, welke werden neergeschreven in onze wandelboekjes niet ontbreken, teneinde het verslag compleet te maken: ‘K: Zeer afwisselend Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Ukkel, Drogenbos, Beersel en Linkebeek. Bossen, parken en centra. Stevige mars! J: Zalig oktober zonnetje!! Prachtige omgeving!! Dit was alvast een andere kijk op Brussel en zijn omgeving... Ukkel, Drogenbos, Beersel en Linkebeek’.