445: Mechelen, Zaterdag 02 mei 2020, 19,360 km. (9029,878 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, ook ditmaal een wandeling in de buurt van onze woonplaats, Mechelen. We gingen dan ook ten huize van start omstreeks 09:20 uur, teneinde ons te begeven naar het Vrijbroekpark, alwaar we verder zouden wandelen via knooppunten. Onze wandeling begon dan ook met een aanlooproute van zowat 2,518 km richting knooppunt 258 van het wandelnetwerk Rivierenland. Vooreerst begonnen we met het bewandelen van enkele woonstraten: Winketkaai, Spreeuwenhuisstraat, Zijpestraat, Polderstraat en Koolstraat om zo de Auwegemvaart te bereiken, zijnde het jaagpad langs de Leuvense Vaart. We hielden er links aan en stapten in de richting van de Plaisancebrug, om er de Leuvense Vaart over te steken. Via de Ridder Dessainlaan vervolgens kwamen we nadien terecht in het Vrijbroekpark en troffen er het knooppunt 258 aan. Op weg naar het volgende knooppunt, 187, stapten we een tijdje doorheen het park en konden er even van nabij de Rozentuin, de Dahliatuin en de Rusttuin bekijken. Na een ommetje langsheen het Vrijbroekhof ging onze route verder langsheen de grote waterplas en de ernaast gelegen Vrijbroekloop. We troffen er omstreeks 10:20 uur een schuilhut aan, net op tijd toen we werden overvallen door een enorme hagelbui. We namen dan maar even de tijd ondertussen een hapje te eten.

Nadat de bui was vertrokken konden we opnieuw op weg. We verlieten even verder het Vrijbroekpark en mondden uit op de Uitmolenweg, welke we naar rechts volgden tot aan het viaduct van de E19 ter hoogte van de Stuivenbergbaan. We draaiden linksaf, gingen onder de E19 door en wandelden verder door de Stuivenbergbaan, om er de knooppunten 126, 125 en 127 te passeren. Gekomen aan het laatst vermelde knooppunt, bevonden we ons aan het begin van het Natuurreservaat Robbroek. Op deze splitsing van veldwegen kozen we links een smal wandelpad, de Warandestraat, welke kronkelend verliep tussen akkers en weilanden. Ondertussen troffen we het knooppunt 128 aan, om er dezelfde richting, rechtdoor aan te houden. Uiteindelijk bereikten we wat verder opnieuw min of meer de bewoonde wereld, toen de Warandestraat eindigde ter hoogte van de Leestsesteenweg, zijnde aan het knooppunt 66. We gingen over korte afstand even linksaf tot aan het knooppunt 65 om daar rechts het Vorendonkstraatje te kiezen. Dit smalle kronkelende betonbaantje bracht ons geruime tijd later tot aan de drukke Gentsesteenweg, om er net voor het knooppunt 81 te vinden op de Mechelbaan. De Gentsesteenweg even naar links opgaand, troffen we reeds het volgende knooppunt 275 aan ter hoogte van de brug over de Zenne.

We verlieten de steenweg naar rechts en begaven ons op het jaagpad langs de Zenne, richting knooppunt 77. We wandelden op die manier voorbij het links gelegen Heffen aan de overzijde van de Zenne. Toen we korte tijd later het knooppunt 77 aantroffen, verlieten we het jaagpad en daalden naar rechts af om ons te begeven in het Natuurreservaat Den Battelaer. Via tal van smalle paadjes, af en toe vrij modderig, trokken we doorheen dit unieke natuurgebied, om tenslotte aan het knooppunt 80, links af te draaien. Opnieuw verkregen we enkele smalle paadjes, om even later het jaagpad te betreden langs de Leuvense Vaart, met name de Thiebroekvaart, tevens knooppunt 163. Op het jaagpad sloegen we linksaf om vervolgens verder te wandelen richting Zennegat. We dienden dan ook het jaagpad te volgen, langs het links en lager gelegen Natuurreservaat, om nadien aan het knooppunt 79 het jaagpad te verlaten. We gingen links om nogmaals doorheen een gedeelte van het Natuurreservaat Den Battelaer te wandelen, tot aan het jaagpad, opnieuw langs de Zenne. We troffen er dan ook het knooppunt 78 aan. Ditmaal het jaagpad naar rechts geruime tijd bewandelend, kwamen we tenslotte aan het Zennegat, om er aan het knooppunt 85 rechtsaf te gaan.

We staken via de brug de Leuvense Vaart over en hielden de richting rechtdoor aan, teneinde door middel van de Zennegatvaart, het jaagpad te vinden langsheen de Dijle. Nogmaals rechtsaf op het jaagpad leidde ons langzaam maar zeker terug huiswaarts. We passeerden even voorbij het overstromingsgebied nog even het knooppunt 132, om wat verder nogmaals onder de E19 door te gaan. Op het einde van het jaagpad aangekomen bevonden we ons terug op de Winketkaai en bereikten dan ook omstreeks 15:30 uur het einde van deze eerder korte wandeling in tijden van… We sloten deze wandeling af na exact 22161 stappen, goed voor 19,360 km.”

443: Mechelen, Zaterdag 25 april 2020, 22,86 km. (8992,818 km.)

“Ook tijdens de maand april werden we nog steeds beperkt in onze vrijheid, omwille van Corona. Er werd dan ook besloten om te wandelen in de onmiddellijke omgeving van de woonplaats, vermits verre verplaatsingen niet werden toegestaan. We gingen dan ook, voorzien van mondvoorraad van start ten huize omstreeks 09:30 uur. Voorlopig dienden we genoegen te nemen met veel bewolking, gelukkig zouden we tijdens het verloop van de wandeltocht de zon te zien krijgen. Vanaf de Winketkaai begonnen we aan onze dagtocht richting sporthal, teneinde daar het jaagpad langs de Dijle te betreden. Nog vroeg in de ochtend was het opvallend rustig langs de oever van de Dijle. We gingen onder de E19 door en bevonden ons daar reeds op een gedeelte van het wandelnetwerk Rivierenland. Tevens kregen we de bordjes te zien dat we even de Stedenroute volgden, een fietsomloop. Gekomen ter hoogte van café ‘In het Bergsken’ verlieten we even het jaagpad en kwamen terecht op de Hoge Weg, ongeveer aan het knooppunt 132. We begaven ons naar links via de openbare weg, om korte tijd later de Leuvense Vaart te bereiken, ter hoogte van het knooppunt 88. Na het beklimmen van de dijk, begaven we ons op het jaagpad langs de Leuvense Vaart, de Zennegatvaart, naar rechts, richting Zennegat. We wandelden op die manier voorbij het rechts gelegen Overstromingsgebied Zennegat.

Eenmaal het Zennegat aangetroffen, hielden we er omstreeks 10:00 uur even pauze ter hoogte van een picknicktafel, voor het nuttigen van een laattijdig ontbijt. Na het oversteken van de Leuvense Vaart, gevolgd door de oversteek van de Zenne, dit via de Thiebroekvaart en de knooppunten 87, 86 en 85, kwamen we terecht op het jaagpad aan de overzijde van de Zenne, de Rupeldijk. We kozen de richting links en begaven ons richting Leest, een heel eind verder langs de oever van de Zenne. We wandelden later voorbij het centrum van het dorp Heffen en staken net daar voorbij de Steenweg op Blaasveld over aan het knooppunt 76. Aan de overzijde van de weg volgden we nog steeds het jaagpad langs de Zenne. Omstreeks 12:00 uur troffen we een volgende picknicktafel aan ter hoogte van de volgende brug over de Zenne, met name aan de Leestsesteenweg, ondertussen aangeland aan het knooppunt 273. We waren trouwens niet de enige die daar even halt hielden om een hapje te eten. Inmiddels was de zon verschenen en dat voelde heel wat aangenamer om te wandelen. Na een wat langere pauze, gingen we terug op weg en volgden verder rechtdoor nog steeds de Rupeldijk.

Toen we het knooppunt 61 hadden gevonden, verlieten we tenslotte het jaagpad langs de Zenne en daalden naar rechts af op een veldweg, welke leidde langs de rand van een stukje bos. Amper dit knooppunt voorbij troffen we reeds het volgende aan, met name 60, waar we even konden verpozen op een zitbankje, genietend van de lentezon. Aan dit knooppunt van veldwegen, kozen we vervolgens linksaf en begaven ons op een lijnrechte veldweg naar het knooppunt 48, via de zogeheten Kasteelweg. Op die manier kwamen we nadien terecht in het centrum van Hombeek. Via de Locquetstraat en nadien Hombekerkouter betraden we de drukke Mechelseweg. We sloegen linksaf en stapten via het trottoir naar het knooppunt 49, gesitueerd aan de brug over de Zenne. We gingen er rechtsaf op het jaagpad langs de Zenne en wandelden via een tunneltje onder spoorweg door. Voorbij de sporen kwamen we uiteindelijk aan het knooppunt 185 ter hoogte van de Eglegemvijver. We gingen verder rechtdoor teneinde de oever van de vijver te bewandelen. Omstreeks 14:00 uur genoten we nog van een korte picknick aan de oever van deze waterplas. Via de knooppunten 817, 184, 52 en tot slot opnieuw 185, waren we omheen de volledige Eglegemvijver gegaan. Hierbij uiteraard genietend van de lentezon.

Toen we opnieuw aan het begin van de vijver waren gekomen, wandelden we terug langs het jaagpad aan de Zenne, naar het knooppunt 49 ter hoogte van de brug over de Zenne. We draaiden rechtsaf de Mechelseweg op, staken de Zenne over en gingen onder de autosnelweg E19 door. Net voorbij het viaduct, ging het naar links op de Uilmolenweg. Deze drukke baan konden we gelukkig bewandelen via het afgescheiden fietspad links van de weg. Even verder kruisten we de Stuivenbergbaan en stapten tot op het einde, om er aan te komen ter hoogte van de Leuvense Vaart. Linksaf op de Stuivenbergvaart volgden we het trottoir tot aan het knooppunt 131 ter hoogte van de Battelbrug. We staken de vaart over en gingen via de dorpskern van Battel in de richting van het jaagpad langs de Dijle. Daar aangekomen draaiden we rechtsaf en gingen via het jaagpad richting thuishaven. Een zonnige wandeldag eindigde dan ook omstreeks 16:30 uur na 30080 stappen, goed voor 22,86 km.”

439: Mechelen, Zaterdag 28 maart 2020, 21,984 km. (8916,322 km.)

“Opnieuw wandelen in tijden van Corona. Omwille van de strengere maatregelen, enkel wandelen of fietsen in de nabijheid van de woning, maakten we dus een wandeling in de omgeving van Mechelen. We gingen dan ook omstreeks 09:05 uur van start ten huize en begaven ons via de Winketkaai naar het jaagpad langsheen de Dijle, dat een aanvang neemt achter de sporthal. Vrij vlug lieten we het centrum van Mechelen achter ons en stapten langs het jaagpad richting viaduct van de E19. We konden alvast genieten van een blauwe hemel en een aangenaam voorjaarszonnetje. We gingen onder de E19 door, om er net voorbij even halt te houden op een zitbank, ter hoogte van het fietsknooppunt 97, voor een laat ontbijt. We waren ondertussen een half uurtje onderweg. Na de broodjes gingen we verder op weg en volgden het jaagpad langs de Dijle. We bemerkten er de aanwijzing dat we vorderden richting knooppunt 132 van het wandelnetwerk Rivierenland. Gekomen ter hoogte van café ‘In het Bergsken’, verlieten we even het jaagpad, om over korte afstand de Hoge Weg te betreden. Vrij vlug betraden we terug het jaagpad, ditmaal Zennegatvaart genaamd. Wat verder kwamen we aan ter hoogte van het Overstromingsgebied Zennegat en hielden er even halt op een zitbank, teneinde wat te genieten van het zicht op het gebied. De bermen waren ondertussen reeds fel geel gekleurd in deze prille lente.

Na een korte wandelpauze stapten we nog altijd verder op het jaagpad, ditmaal richting knooppunt 87, dat zich bevindt ter hoogte van de brug over de Leuvense Vaart. Via de dicht op elkaar volgende knooppunten 87, 86 en tenslotte 85, op de Thiebroekvaart, staken we achtereenvolgens de Leuvense Vaart en de Zenne over. Aan de overzijde van de brug over de Zenne, draaiden we vervolgens rechtsaf het jaagpad op langs de Zenne, de zogeheten Rupeldijk. We stapten voorbij het Zennegat, rechts gelegen, waar voorbij de Zenne, de Leuvense Vaart en de Dijle samenkomen. We maakten een lange bocht naar links en verwijderden ons van het Zennegat. Geruime tijd via de Rupeldijk verder wandelend, kwamen we even later ter hoogte van het knooppunt 89, net voor de blauwe fietsbrug over de Dijle. We verlieten dan ook de Rupeldijk en staken rechts het water over, om verder te gaan richting brug over de Nete. Net voorbij de brug passeerden we het knooppunt 166 en vonden in de nabijheid van de volgende brug, knooppunt 165. Daar bogen we af naar rechts en overschreden dus de Nete niet. Zowat voorbij de beide bruggen komen Nete en Dijle samen om er de Rupel te vormen. We zouden vanaf nu over langere afstand het jaagpad volgen langs de Nete, richting Walembrug. Doch hielden vooreerst even halt omstreeks 11:05 uur voor het nuttigen van een sandwich.

Even later gingen we opnieuw op pad op het jaagpad langs de Nete. We volgden er min of meer de meanders van de rivier, om opnieuw onder de autosnelweg E19 door te gaan. Voorbij het viaduct van de E19 bevonden we ons in de Emiel Engelsstraat en stapten opnieuw voorbij een knooppunt, namelijk 171. Het jaagpad mondde uit ter hoogte van Walem-Brug, knooppunt 221. Via enkele trappen beklommen we de brug teneinde de Mechelsesteenweg over te steken. Aan de andere zijde daalden we opnieuw af naar het jaagpad en wandelden in dezelfde richting verder. Uiteindelijk verlieten we ter hoogte van het knooppunt 227 het jaagpad en begaven ons richting Roosendael. Via de knooppunten 179 en 180 gingen we doorheen het bos behorende tot het domein Roosendael, waarna we uitkwamen in de Lange Zandstraat. Vanaf daar, knooppunt 253 vervolgden we onze tocht richting knooppunt 252 en dit langs de Kuikenstraat. Zo kwamen we terecht op een rechtlijnig wandelpad dat ons zou brengen tot op de Liersesteenweg, aan het knooppunt 181. We bevonden ons daar op een gedeelte van een route richting Santiago de Compostela, alsook de GR12. Eenmaal dit drukke kruispunt bereikt, stapten we geruime tijd via de Liersesteenweg, tot we die naar rechts konden verlaten op een wandelpad langs de Dijle, de Slachthuislaan. Zo passeerden we het Tivolipark.

We dwarsten er nadien de Antwerpsesteenweg en volgden aan de overzijde verder het jaagpad. Op het einde, na een haakse bocht naar links, betraden we de Oude Antwerpsebaan naar rechts, om die over korte afstand te volgen tot voorbij het spoorwegviaduct. Net daar voorbij ging het opnieuw linksaf, waarna we doorheen een stukje bos een smal wandelpaadje namen, dat ons tenslotte liet uitkomen ter hoogte van het jaagpad langs de Dijle aan de site van Electrabel. We begaven ons even later naar links op het jaagpad, om nadien stilaan onze wandeling te eindigen aan het drukke kruispunt met de Guido Gezellelaan. We konden er tot slot nog enkele foto’s nemen van de omgeving, om nadien huiswaarts te keren. Einde van een wandeling over een afstand van 21,984 km. We waren ondertussen de klok van 15:40 genaderd toen we onze voordeur opnieuw konden openen. Einde van een zonnige tocht in tijden van…”

438: Boom, Zaterdag 21 maart 2020, 19,953 km. (8894,338 km.)

“Wandelen in tijden van Corona, een van de eerste tochten die we ondernamen in de nabijheid van onze woonst, omwille van de toen geldende beperkingen. We hadden dan ook besloten een tocht te maken langs knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Rivierenland. Vooraf maakten we de verplaatsing per bus naar het nabije Boom, om vanaf daar te voet huiswaarts te keren. Het was dan ook omstreeks 10:00 uur toen we in Boom van start gingen ter hoogte van het knooppunt 120 aan het begin van de Rupelbrug op de N177. We staken meteen de Rupel over om aan het andere uiteinde, linksaf het jaagpad op te gaan, richting Klein-Willebroek. Een volgend knooppunt op onze weg troffen we aan ter hoogte van Hoofd, met name 121 in Klein-Willebroek. Ondertussen hadden we de voorbije kilometer genoten van een zicht op Boom aan de overkant van de Rupel. We staken de Sluis van Klein-Willebroek over en konden daar een tank bekijken, als aandenken aan de gevechten tijdens WOII, geplaatst op de Louis de Naeyerkaai. We hielden rechtdoor aan en stapten verder langsheen het jaagpad op de Louis de Naeyerkaai om er een weidse bocht naar links te maken en verder te gaan via de Heindonkstraat. Nog altijd min of meer evenwijdig aan de Rupel wandelend, kwamen we even verder aan het knooppunt 197. Aldaar verlieten we het jaagpad en begaven ons naar rechts in het Broek de Naeyer.

Hier konden we een tijdje genieten van een prachtig stuk natuur, waar we af en toe een waterpartij konden bekijken. Het voorjaarszonnetje voelde aangenaam en deed even denken aan de voorbije wintermaanden. Na een tijdje te hebben genoten van rustige wandelpaden doorheen het Broek, bereikten we opnieuw de openbare weg in de Victor Dumontlaan, meteen knooppunt 198. Langs de parking van een rechts gelegen bedrijf stapten we zowat 200 m verder tot aan het knooppunt 191 net voor de Stuyvenbergbaan. We draaiden er linksaf en begaven ons opnieuw in het Broek de Naeyer. Vrij vlug volgden we een wandelpad naar rechts en trokken doorheen het natuurgebied de Biezenweiden, opnieuw een uniek stukje natuur. We troffen er het knooppunt 123 aan, welke ons gebood rechtsaf te wandelen, voorbij het watergebied De Bocht, om derwijze de Stuyvenbergbaan te betreden. We kruisten de drukke weg om aan de overzijde via een hek het gebied in te gaan van de Watersportbaan Hazewinkel. Net voorbij deze toegang kwamen we voorbij het knooppunt 152. We begaven ons naar rechts om het wandelpad te volgen dat omheen de Watersportbaan gaat. Na zowat 1,5 km te hebben afgelegd omheen deze watervlakte, waren we aan de overzijde aangekomen en vonden er het knooppunt 144. Tijd om er het wandelpad te verlaten.

We daalden dan ook af naar rechts en begaven ons in het Natuurreservaat Blaasveldbroek. Via smalle paden en voorbij tal van kleine watergebieden, kwamen we aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van 14 bunders. Even er voorbij passeerden we het knooppunt 146 en bijna 300 m verder reeds knooppunt 190. We maakten nadien een bocht naar links om verder doorheen het Broek te wandelen, gevolgd door een bocht naar rechts, richting vogelkijkpunt Grote Plas. Voorbij deze uitgestrekte watergebieden ging het aan het knooppunt 139 linksaf naar het amper 300 m verder gesitueerde knooppunt 140. We verlieten er de natuur en stapten rechts de Schotelveldstraat in. Tussen de velden bewandelden we een smalle asfaltweg, waarna we terecht kwamen op het kruispunt met de Beukenhofstraat, tevens knooppunt 68. We gingen verder rechtdoor naar het volgende kruispunt, waar meerdere wegen samen kwamen, we troffen er het knooppunt 68 aan. Min of meer rechtdoor betraden we de kaarsrechte smalle Heffenveldweg, vrij vlug overgaand in een onverharde weg. We kruisten aan het knooppunt 75 de Keramiekstraat, teneinde aan de overzijde verder te gaan in de Heffenveldweg, toepasselijk tussen de velden. Even later ging het over de Brouwerijstraat, ondertussen grondgebied Heffen om verder te gaan in de Kerkstraat. Via dit grindpad staken we Groenenbeemd over.

Rechtdoor kwamen we tenslotte aan op het plein van Heffen-Dorp, inmiddels knooppunt 142. We staken het plein over, om tussen twee woningen door het jaagpad naast de Zenne te bereiken, weliswaar na een kort klimmetje. We begaven ons op het jaagpad naar rechts tot aan de nabij gelegen Steenweg op Blaasveld, aan het knooppunt 76. We staken naar links via de brug de Zenne over, om er aan de andere kant van de brug knooppunt 275 te vinden. We volgden over korte afstand de Steenweg op Blaasveld en draaiden dan rechts de Mechelbaan op, waarna we op de eerste Y-splitsing het knooppunt 81 passeerden. We kozen de rechtse tak en betraden het smalle betonnen Vorendonkstraatje. Dit eindeloos lijkend weggetje, voerde langs enkele stroken bos en vooral langs tal van akkers en weilanden. Tot slot eindigde deze kronkelende weg ter hoogte van de druk bereden Leestsesteenweg, knooppunt 65. Enkele stappen naar links bevond zich het knooppunt 66, waar we de Leestsesteenweg dwarsten en aan de overzijde, wat verder naar links, onze wandeling vervolgden in de Oude Leestsebaan. We verkregen rechts van ons het natuurreservaat Robbroek en passeerden intussen de knooppunten 64 en 129. Bijna op het einde van de Oude Leestsebaan en net voor het viaduct van de E19 vonden we het knooppunt 194. We verlieten er de weg en draaiden rechtsaf het Robbroek in om er evewijdig aan de autosnelweg verder te stappen.

Ter hoogte van een splitsing van bospaden, aan het knooppunt 332, hielden we dezelfde richting aan om tenslotte terug vaste grond te verkrijgen in de Stuivenbergbaan. Enkele bochten later ter hoogte van het kruispunt met eveneens Stuivenbergbaan, knooppunt 126, volgden we de baan verder naar links. We gingen onder de E19 door en kruisten de N109, de Uilmolenweg, om nog verder de Stuivenbergbaan te bewandelen. We gingen voorbij het knooppunt187, om nadien richting knooppunt 258 op te zoeken. Even verder ging het dan ook rechtsaf het Vrijbroekpark in. We gingen omheen de vijver van het park, draaiden omheen het Vrijbroekhof en stapten doorheen een gedeelte van de Rozentuin. Daar troffen we voorbij het laatste knooppunt aan 258 bijna aan de ingang van het park. We verlieten dan ook even later deze groene omgeving en wandelden via de kortst mogelijke weg opnieuw huiswaarts. We sloten deze eerste wandeling in tijden van Corona dan ook af na 19,953 km en 26.254 stappen.”

427: Mechelen, Zondag 01 oktober 2017, 18,753 km. (8707,774 km.)

“Nogmaals een wandeling via knooppunten, ditmaal behorende tot het Wandelnetwerk Rivierenland. We gingen dan ook van start ten huize omstreeks 09:30 uur. Vermits we pas later het eerste knooppunt zouden aantreffen, wandelden we vooreerst langs een uitgestippeld traject, bekomen via Google Maps. We staken de Dijle over ter hoogte van de Olivetenvest, om vervolgens de Guido Gezellelaan te volgen tot op het kruispunt met de N16. We gingen linksaf om voorbij de vestiging van McDonald’s het jaagpad naast de Dijle op te draaien. Links konden we zien hoe het vroegere zwembad werd omgebouwd tot de geplande vestiging van het Van der Valk hotel. Even verder bemerkten we aan de overzijde van de Dijle, T’ile Malines. Het jaagpad verder bewandelend kregen we rechts het eerste groen te zien om dan onder de autosnelweg E19 te gaan. Via een brugje staken we de Vrouwevliet over, terwijl we achter ons stilaan de toren van de kathedraal zagen verdwijnen. Enkele meanders van de Dijle leidden ons omheen Mechelen Noord, om tenslotte vast te stellen dat het jaagpad was versperd omwille van werkzaamheden. We waren toen aangekomen ter hoogte van de Grote Vijver, thans thuishaven van de Mechelse Waterski Klub. Net vóór de vijver konden we via een wandelpad naar rechts stappen om zo de Blarenberglaan te bereiken.

We gingen er linksaf en stapten evenwijdig aan de autosnelweg E19, om op het einde van de Grote Vijver het kruispunt aan te treffen met Battenbroek. Over korte afstand volgden we Battenbroek naar rechts tot aan de tunnel onder de E19. Net vóór de brug troffen we in de berm een rustbank aan, tijd om er even te pauzeren. We troffen er tevens een wandelpaal aan welke aangaf dat we knooppunt 169 hadden gevonden. We bevonden ons daar reeds op het grondgebied van Walem. Na een korte rustpauze gingen we onder de autosnelweg door, om onmiddellijk daarna rechts de Spildorenlaan in te draaien. Enkele meters verder hield de weg op te bestaan en betraden we het Natuureservaat Spildoornvijver, gevormd door de Kleine Vijver. Een smal kronkelend paadje liet toe rechts van de vijver te wandelen, zowat over de gehele lengte. Ontelbare zwammen en paddestoelen konden er worden gespot, in tal van vormen en kleuren. Maatje was dan ook behoorlijk ijverig met de camera. Eenmaal gekomen aan het einde van de vijver, kwamen we terug op de Spildorenlaan, om die zowat rechtdoor op te stappen. We gingen voorbij het knooppunt 331, om nog steeds de Spildorenlaan te volgen tot op het kruispunt met de Emmaüsdreef. Daar konden we de kapel van O.L.V. van Zesamere bewonderen.

We stapten de Emmaüsdreef, een smalle kasseiweg in, welke even verder uitmondde op de Antwerpsesteenweg. Aan de overzijde konden we de slotgracht bekijken van het Fort van Walem. We staken de Antwerpsesteenweg over, teneinde over korte afstand naar rechts te gaan, tot we links de weg konden ruilen voor een smal wandelpad dat doorheen een stukje bos doorging. We gingen een eind langsheen het water omheen het eigenlijke Fort van Walem. Het kronkelende bospaadje was hier en daar voorzien van een paaltje met daaraan vuilniszakken, ten behoeve van de wandelaars. Na een tijdje doorheen het bos te zijn gegaan, kwamen we op een grasweg welke ons terug naar de openbare weg liet gaan, met name de Rozendaalweg, alwaar we knooppunt 249 aantroffen. We draaiden linksaf en stapten over het smalle betonwegje naar het nabij gelegen knooppunt 248, ter hoogte van het kruispunt met Hogevelden. Nog steeds rechtdoor de Rozendaalweg volgend, ging het richting knooppunt 253. Het ging in hoofdzaak tussen weilanden door, waarbij we een tweetal haakse bochten kregen te verwerken. Op het einde van de Rozendaalweg arriveerden we op het kruispunt met de Kuikenstraat, om die links in te gaan. Een haakse bocht naar rechts later, betraden we de Lange Zandstraat, ter hoogte van het knooppunt 253.

We weken even af van de geplande route om een kopje koffie te nuttigen in het café Roosendael, echter omstreeks 13:00 uur stonden we voor een gesloten deur. Dan maar rechtsomkeer, terug naar de Lange Zandstraat om er dan linksaf te wandelen naar het knooppunt 251, aan het kruispunt met Stadeycken. We gingen de straat in om even later opnieuw de Kuikenstraat te bereiken, alwaar we eveneens linksaf gingen, naar het knooppunt 252. Daar verlieten we de Kuikenstraat via een wandelpad naar rechts, dat leidde naar de Elzenstraat. Op het einde van het smalle pad kwamen we aan het knooppunt 181 ter hoogte van de drukke Liersesteenweg. We besloten daar voorlopig de wandeling te eindigen, aldus gingen we op de Liersesteenweg rechtsaf en gingen langsheen deze drukke weg, terug richting centrum van Mechelen en vervolgens huiswaarts. We sloten de wandeling uiteindelijk af na 25004 stappen en 18,753 afgelegde km.”

408: Mechelen, Zondag 02 april 2017, 17,883 km. (8304,622 km.)

“Een zonnige zondag nodigde uit tot een wandeling in eigen omgeving. We verlieten dan ook onze woonstraat, teneinde via de Spreeuwenhuisstraat, de Zijpestraat en de Polderstraat ons te begeven naar de Battelsesteenweg. Het ging een eerste maal rechtsaf langsheen deze druk bereden weg, om vrij vlug de aldaar gelegen Carrefour Express aan te treffen. We konden er terecht voor de aankoop van enkele koffiekoeken, zodat we niet met een hongergevoel op stap zouden gaan. We volgden nadien verder de Battelsesteenweg, om die een eindje verder naar links te verlaten en de Kapelleblokstraat in te gaan. Op het einde van de straat beklommen we de dijk langs de Leuvense Vaart en kwamen zo terecht op het jaagpad, Auwegemvaart. We wandelden linksaf en stapten langs de vaart in de richting van de Plaisancebrug. Onderweg verkregen we de eerste bloeiende kerselaars te zien en konden we genieten van enkele mooie oude gevels en bloeiende voortuintjes. Eenmaal de brug bereikt, staken we de Leuvense Vaart over en volgden aan de overzijde naar rechts het smalle wandelpad, via de Stuivenbergvaart, richting ingang van het Vrijbroekpark. Even later verlieten we dan ook naar links de Stuivenbergvaart en begaven ons in de Vrijgeweidestraat. Op het einde daarvan betraden we vervolgens het park.

Hier konden we genieten van de prachtige bloementuinen. Ontelbare paaslelies, tulpen in diverse kleuren en tal van andere kleurrijke bloemen trokken de aandacht. Na een toertje doorheen het Vrijbroekpark, verlieten we deze mooie groene oase via een andere ingang en kwamen we terecht op de Hombeeksesteenweg. Aan de overzijde van de straat begaven we ons in de Eggestraat en even verder ging het rechtsaf via Geerdegem-Schonenberg. We wandelden onder de spoorweg door, gevolgd door een tunnel onder de autosnelweg E19, waarna de weg eindigde ter hoogte van het jaagpad langs de Zenne. We hadden inmiddels reeds bemerkt dat we een tijdje het traject hadden gevolgd van de Via Brabantica, een van de routes op weg naar Santiago de Compostela. Toen we de Zenne hadden bereikt, volgden we het grindpad naar rechts. We troffen er een picknickbank aan en maakten van de gelegenheid gebruik onze mondvoorraad aan te spreken. Na deze verdiende lunchpauze gingen we opnieuw op weg. We stapten verder op het jaagpad langs de Zenne, onderwijl genietend van heel wat zonneschijn.

Toen we enkele bochten later aankwamen ter hoogte van de spoorweg, aan de Eglegemvijver, bleek het jaagpad te eindigen en konden we niet meer verder wandelen. We volgden dan noodgedwongen een pad naar rechts dat ons leidde doorheen een stukje bos, waar duidelijk af en toe werd gebruik gemaakt van crossmotoren. Toch lukte het om via een breed zanderig pad deze zone te passeren, waarna we tenslotte terug de openbare weg bereikten, met name de Egide Walschaertsstraat, na vooreerst via een tunnel opnieuw onder de E19 te zijn gegaan. We draaiden linksaf en stapten langs deze drukke weg om er via een brug ditmaal wel de spoorweg te overschrijden. Beneden gekomen kwamen we vervolgens op de Mechelseweg, het verlengde van de Hombeeksesteenweg. We gingen linksaf om nogmaals onder de E19 door te gaan en voorbij de tunnel terug de Zenne aan te treffen. Net voor de waterloop verlieten we de openbare weg naar rechts en wandelden andermaal het jaagpad op. Net vóór de plaats waar de Zenne bochtte naar links, verlieten we het jaagpad naar rechts via een veldweg. Op korte afstand daar vandaan kwamen we op een kruising van veldwegen terecht en draaiden er linksaf, op een brede veldweg tussen akkers en weilanden.

We gingen voorbij Arboleo, gekend omwille van de kettingzaagsculpturen om nadien langs de rand van een stukje bos te wandelen. Uiteindelijk mondde de veldweg uit op de openbare weg, de Stuivenbergbaan, ter hoogte van een kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. We draaiden linksaf en volgden een tijdje de smalle Stuivenbergbaan, tot waar de weg eindigde ter hoogte van het wandelknooppunt 127 van het wandelnetwerk Rivierenland. We hielden dan maar de richting rechtdoor aan en begaven ons op de veldweg, richting knooppunt 332. We konden zo genieten van een stukje Natuurreservaat Robbroek. Enkele mooie treurwilgen genoten van de zonnige namiddag. Toen we vervolgens het knooppunt 194 hadden aangetroffen aan de rand van het Robbroek, net naast het viaduct van de autosnelweg E19, ging onze tocht verder naar links en bevonden we ons op de Oude Leestsebaan. We volgden de richting naar het wandelknooppunt 129. Langsheen de rand van het links gelegen Robbroek troffen we even verder het vermelde knooppunt aan op het kruispunt met de Schouwbroekstraat. We gingen er rechtsaf de Schouwbroekstraat in welke ons opnieuw leidde tot aan de Leuvense Vaart. We bevonden ons terug op de Stuivenbergvaart. Via de Battelbrug staken we de Leuvense Vaart over en gingen linksaf, richting kerk van Battel.

Net vóór de kerk stapten we rechtsaf in de Wolverbosstraat, gevolgd door de Neerweg. Op die manier kwamen we tenslotte terecht op het jaagpad langs de Dijle. We volgden het jaagpad logischerwijze naar rechts, om geruime tijd later opnieuw onze woning te bereiken. Meteen het einde van een zondag stappen in de buurt. We eindigden deze trip na 23844 stappen en 17,883 afgelegde km.”

402: Mechelen, Zaterdag 28 januari 2017, 18,149 km. (8202,86 km.)

“Gelet op de winterse omstandigheden, een wandeling in de nabijheid van onze woonplaats. We gingen dan ook omstreeks 09:30 uur van start, doch begaven ons vooreerst naar de nabij gelegen supermarkt voor de aankoop van enkele koffiekoeken voor onderweg. Nadien konden we aan de eigenlijke wandeltocht beginnen en wandelden doorheen enkele woonstraten van de stad naar het jaagpad langsheen de Dijle, ter hoogte van de N16, gelegen naast de vestiging van McDonald’s. Eenmaal op het jaagpad aangekomen zouden we dit over lange afstand volgen. We verkregen dan ook rechts van het jaagpad zicht op de natuur, nog duidelijk in winterslaap. Het voelde koud aan en de bewolking was vrij hardnekkig. Een eindje gevorderd, wandelden we onder de autosnelweg E19 door, alsook de N16. Een volgend viaduct betrof de Blarenberglaan en zo wandelden we steeds maar verder via het jaagpad langs de Dijle. Via een brugje overschreden we de Vrouwevliet en passeerden vervolgens tal van nijverheidsgebouwen ter hoogte van Mechelen-Noord. Nadien gingen we voorbij de rechts gelegen Grote Vijver, de thuishaven van de Mechelse Waterski Klub. Links kregen we een zicht op het Overstromingsgebied van het Zennegat. Weinige ogenblikken later waren we dan ook voorbij het Zennegat.

Eenmaal het Zennegat voorbij, verlieten we het jaagpad langs de Dijle en stapten via de wandel- en fietsbrug over de Nete. We kwamen op die manier terecht op het jaagpad langsheen de Nete, dat we over korte afstand naar rechts volgden tot aan het Chalet De Visput. We bevonden ons reeds op het grondgebied van de gemeente Rumst. Het was inmiddels 11:55 uur geworden en we gingen er over tot een langere wandelpauze, ondertussen genietend van een kopje koffie. Na deze verdiende en vooral verwarmende pauze, keerden we een eindje op onze stappen terug en staken via dezelfde brug opnieuw de Nete over. Toen we de brug over waren, maakten we linksomkeer en volgden het jaagpad langs de Nete in de richting van het verder gelegen Battenbroek. Een paar honderd meter verder lieten we het jaagpad links liggen en gingen rechtsaf, ditmaal richting wandelknooppunt 167 van het wandelnetwerk Rivierenland. Amper dit pad ingedraaid, ging het vervolgens opnieuw linksaf en betraden we het eigenlijke Battenbroek. Via een aardeweg konden we dan ook vrijwel dadelijk genieten van een stukje ongerepte natuur. Naarmate we dieper het natuurgebied ingingen, versmalde het pad.

Toen we het wandelknooppunt 167 hadden aangetroffen, ginge het haaks rechtsaf richting wandelknooppunt 169. Op weg daarheen ging het via een smal graspad tussen het hoge riet door, af en toe kronkelend. Links en rechts verkregen we af en toe wat struikgewas en stukjes bosgebied. Nagenoeg evenwijdig verliep een hoogspanningslijn. Enkele kleine watergebieden welke we konden aantreffen waren dicht gevroren. Toen we het natuurgebied verlieten, kwamen we op de openbare weg in Battenbroek om er het knooppunt 169 aan te treffen. We gingen via de weg linksaf, opnieuw onder de autosnelweg E19 door en kwamen terecht in de industriezone Mechelen-Noord. Net voorbij het viaduct van de E19, vervolgden we onze tocht naar rechts in de Spildorenlaan en wandelden op die manier tussen de Grote Vijver en de Spildoornvijver. In de industriezone zelf, begaven we ons zo snel als mogelijk opnieuw naar rechts, om tenslotte terug aan de komen op het jaagpad langsheen de Dijle. Na een tijdje het jaagpad te hebben gevolgd, richting Mechelen, verlieten we dit ter hoogte van de brug over de Dijle, om langsheen de Blarenberglaan de overkant van de Dijle te bereiken.

Daar aangekomen ging het even linksaf om dan via de Neerweg en de Wolverbosstraat het centrum te bereiken van Battel. Zo ging onze wandeltocht stilaan naar een einde, vermits we uiteindelijk via de Battelsesteenweg richting woning gingen. Alvorens ten huize aan te komen, deden we nog enkele boodschappen in de Carrefour Express op de steenweg zelf. We eindigden deze winterse wandeltocht dan ook na 24195 stappen en 18,149 km.”

400: Kapelle-Op-Den-Bos, Zaterdag 14 januari 2017, 16,694 km. (8165,379 km.)

“Een wandeling langsheen een gedeelte van het wandelnetwerk Rivierenland, met start in Kapelle-Op-Den-Bos. Vooraf maakten we vanuit onze thuisbasis een korte verplaatsing naar het station van deze gemeente. Eenmaal daar aangekomen verlieten we het station en wandelden naar de brug over het kanaal, om vervolgens linksaf de Oostdijk op te gaan, richting wandelknooppunt 2. We kregen vrijwel dadelijk rechts bevroren akkers te zien, terwijl we links het kanaal konden waarnemen. Korte tijd nadat we een eindje langs het kanaal waren gevorderd, bereikten we het reeds vermeld knooppunt 2. Amper 200 m verder troffen we reeds het volgende wandelknooppunt aan, 1, de plaats waar de Oostdijk overging in Brielen. We hielden nog steeds dezelfde richting aan langsheen het kanaal, om uiteindelijk later rechtsaf te draaien, richting knooppunt 14 en dit via de Overloopstraat. Het einde van deze straat bereikt, bevonden we ons ter hoogte van het kruispunt van de Overloopstraat en de Hoogstraat, alwaar we het Tisselt Kapelleke konden bekijken. We volgden nadien de Hoogstraat naar links, richting kerk van Tisselt, waarna we even verder rechts de Kerkhoflaan zouden moeten indraaien. Echter even verder voorbij dit kruispunt bevond zich café feestzaal Silvermoon, reden om even het traject te verlaten voor een kopje warme koffie. Het was ondertussen 11:15 uur geworden.

Na deze verwarmende wandelpauze keerden we een eindje op onze stappen terug teneinde de Kerkhoflaan in de wandelen. Gekomen op het einde van de straat, ter hoogte van het kerkhof van Tisselt, ging het verder via een veldweg naar rechts, Buurtweg 41 genaamd. Tussen weiden en akkers zetten we onze wandeling verder, even later via de Buurtweg 44 naar links en tenslotte nogmaals linksaf door middel van de Buurtweg 26. We kwamen zo opnieuw terecht op de openbare weg, met name de Blaasveldstraat. Hier begaven we ons naar rechts, de Blaasveldstraat een eindje volgend, tot we opnieuw een veldweg rechts konden betreden, Buurtweg 28. Ter hoogte van een splitsing van veldwegen hielden we links aan en betraden zo de Buurtweg 43, welke ons leidde over de plaatselijke Zwarte Beek. Via af en toe vrij modderige passages tussen de velden, kwamen we terecht aan het wandelknooppunt 15. Terug verharde grond onder de voeten, ging het nagenoeg rechtdoor op de openbare weg via Grote Heide. We overschreden de spoorweg en troffen er net voorbij het wandelknooppunt 17 aan.

We gingen voorbij de spoorweg nog steeds rechtdoor via Grote Heide, tot we het kruispunt bereikten met de Blaasveldstraat. Over korte afstand ging het linksaf, tot aan het kruispunt met de rechts gelegen Hertstraat, tevens plaats waar zich het knooppunt 18 bevond. We draaiden rechtsaf de Hertstraat in welke we volgden tot we nadien rechts de Heirstraat in konden draaien. Eenmaal dit kruispunt aangetroffen bevonden we ons aan het knooppunt 72. We volgden de Heirstraat tot op het einde alwaar we de openbare weg ruilden voor een veldweg naar rechts, om er weinige ogenblikken later het knooppunt 135 te vinden, op een kruising van veldwegen. Noodgedwongen draaien we naar links om de veldweg verder te bewandelen tot we opnieuw de openbare weg konden betreden in de Vinkstraat. Inmiddels bevonden we ons op het grondgebied van Leest. We staken de weg over om aan de overzijde via een stukje veldweg tenslotte de Dorpstraat van Leest te betreden. We gingen linksaf richting Sint-Jozefkapel, waar we normaal gezien de Dorpstraat naar rechts zouden volgen, richting knooppunt 271.

We besloten echter om even van het parcours af te wijken en het knooppunt 271 te laten, om in de plaats daarvan de Dorpstraat naar links te volgen, tot in het centrum van Leest. We konden er dan ook even later omstreeks 13:30 uur terecht in café In den Bareel, gelegen op Leest-Dorp, voor een kopje koffie en uiteraard wat warmte. Ondertussen hadden we het knooppunt 63 aangetroffen in het centrum van het dorp. Na een aangename pauze begaven we ons naar het volgende knooppunt, met name 273, dat zich bevonde ter hoogte van de brug over de Zenne. We verlieten het café en volgden naar links verder Leest-Dorp, gevolgd door de Pastoor de Heuckstraat, om zo de brug te bereiken over de Zenne. Net voor de brug begaven we ons nadien op het jaagpad naar links, de zogeheten Rupeldijk, teneinde dit over langere afstand te bewandelen tot aan het knooppunt 76. We arriveerden uiteindelijk ter hoogte van de drukke N16, de Steenweg op Blaasveld, aan het knooppunt 76. We verlieten er het jaagpad om de Zenne over te steken en aan de overzijde van het water het knooppunt 275 te vinden. We daalden de brug af om dan rechts de Mechelbaan te volgen, zowat evenwijdig aan de N16, om vervolgens deze N16 over te steken. Ondertussen waren we knooppunt 81 voorbij en troffen aan de overzijde van de N16 knooppunt 80 aan, dat zich bevond in het natuurreservaat Den Battelaer.

Ter hoogte van dit knooppunt dienden we haaks rechts te houden, om doorheen een gedeelte van dit natuurreservaat te gaan, via smalle paadjes en even later vlonderpaden, om tenslotte het volgend knooppunt 163 aan ter treffen ter hoogte van de Thiebroekvaart, zijnde het jaagpad langsheen de Leuvense Vaart. We stapten het jaagpad op naar rechts, om even later de openbare weg te bereiken, vooreerst Thiebroekvaart, overgaand in de Baroniestraat. We kwamen ter hoogte van de Battelbrug uit, waar zich het knooppunt 131 bevond. Voorbij de brug ging onze wandeling nog over korte afstand via de Stuivenbergvaart om dan de eerste straat rechts, de Schouwbroekstraat in te slaan. Deze straat volgend tot op het einde, kwamen we aan het knooppunt 129 op het kruispunt van de Schouwbroekstraat en de Oude Leestsebaan. Op de Oude Leestsebaan hielden we dan de richting naar links aan, op weg naar het knooppunt 194, dat zich bevond even voor de autosnelweg E19. We gingen onder de snelweg door, om nog even verder de Stuivenbergvaart te volgen, langsheen de Leuvense Vaart.

Wat verder verlieten we het kanaal, om via een rechts gelegen veldweg tussen akkers door terecht te komen op de Stuivenbergbaan, alwaar we het knooppunt 187 konden aantreffen. De Stuivenbergbaan naar links opgaand konden we deze weg uiteindelijk naar rechts verlaten via een ingang naar het Vrijbroekpark, om er onze geplande wandeltocht te eindigen aan het knooppunt 258, ons ondertussen reeds meer dan bekend. Teneinde onze dagtocht af te sluiten, begaven we ons dan via de kortst mogelijke weg opnieuw huiswaarts en dit na 22259 stappen en 16,694 gewandelde kilometers.”

371: Boom, Zondag 15 mei 2016, 19,683 km. (7517,152 km.)

“Een wandeling op zondag, welke reeds begon in de ochtend, met een busrit via lijn 287, richting Grote Markt in Boom. Het was dan ook zowat 09:45 uur, toen we arriveerden aan de terminus en vervolgens even vooreerst een koffie nuttigden in café Radio op dezelfde plaats. Om even na tien uur in de ochtend, begonnen we dan ook aan een dagtocht, langsheen het wandelnetwerk ‘Rivierenland’, een tocht met begin in Boom en einde zowat aan onze voordeur. Hoe eenvoudig kan het soms vergaan in het leven.

Vanaf de Grote Markt ging het via de Windstraat naar de even verder gelegen kaai, alwaar we op zoek gingen naar het eerste wandelknooppunt van de dag, 120. We troffen het bewuste paaltje dan ook aan op de Wandelesplanade op de kaai zelf. Via enkele trappen bereikten we de brug over de Rupel, om aan de overzijde van het water, het ernaast gelegen jaagpad te volgen. Gelukkig hadden we de onaangename wind in de rug en dat zou zo de rest van de dag min of meer het geval zijn. Het mag ook al eens aangenaam wandelen zijn. Via enkele doorkijkjes bemerkten we links aan de overzijde van de Rupel, de kerk van Boom. Het jaagpad werd vroeg op de ochtend reeds veelvuldig gebruikt door fietsers en joggers, doch wij genoten alvast van het eerste frisse groen en de ontelbare boterbloemen. Aan het begin van het jaagpad, hadden we reeds de aanduidingen gezien van de Van Gogh route, een traject Eindhoven–Amsterdam–Paris, alsook de Scheldeland Route. We wandelden voorbij het veer en bereikten, wandelknooppunt 121, hielden rechtdoor aan, tot aan een kleine sluis.

Het drukke fietsverkeer wees wellicht op het bestaan aldaar van de LF2 Stedenroute. Samen met enkele wielerliefhebbers, dienden we even te wachten op een schip dat de sluis passeerde, waarna we verder konden wandelen. Aan de overzijde van het kanaal kregen we de eerste bezienswaardigheid van de dag, een Sherman Firefly, opgesteld ter hoogte van de restanten van een tijdens de oorlog vernielde brug. We bevonden ons ondertussen in Klein-Willebroek. Na het uitvoerig bekijken van het vehikel, volgden we verder het jaagpad langsheen de Rupel. Het pad draaide naar rechts en werd zo de Louis de Nayerkaai, om even verder opnieuw richting Rupel te draaien, onder de naam van Heindonkstraat. Langzaam maar zeker wandelden we opnieuw dichtbij de Rupel en trokken voorbij wandelknooppunt 197. Nog steeds dezelfde richting aanhoudend en het jaagpad volgend bereikten we knooppunt 99. Hier verlieten we voorgoed het jaagpad langs de Rupel en ging het via de rechts gelegen berm steil naar beneden, naar de ingang van het natuurgebied ‘De Biezenweiden’. Een handig poortje verschafte toegang tot deze mooie groene zone. Een zacht aanvoelend bospaadje kronkelde zich doorheen dit unieke natuurgebied.

De varens begonnen stilaan aan hoogte te winnen, enkele beekjes trokken de aandacht, maar opvallend waren vooral de vogelgeluiden. Hier en daar kregen we een rustiek bruggetje om te overschrijden en zo vorderden we steeds verder door deze groene oase. Links konden we enkele zeilbootjes zien op een grote waterpartij. Aan wandelknooppunt 123 ging het verder naar links en werd het bospaadje uiteindelijk een graspad. Een tijd stappen later, kruisten we de Stuyvenberglaan, om aan de overzijde van de weg het terrein te betreden van het ‘Bloso Centrum Hazewinkel’. Ook hier, bij deze toegang vonden we een wandelknooppunt, met name 152. We kozen er de linkse richting, om op die manier, via een mooi aangelegd wandelpad te vorderen langsheen de Watersportbaan, waar voorlopig op dit ochtendlijke uur, nog maar weinig activiteit op het water was te bemerken. De zon deed ondertussen een eerste poging de wolken enigszins te verdrijven. Meteen een ideale gelegenheid, om aan één van de vele picknicktafels omheen het water, te genieten van een broodje. We deden dit dan ook, na het kruisen van de Heindonksesteenweg en even voorbij het wandelknooppunt 96. Toepasselijk of niet, we volgden hier op de domein van Hazewinkel een tijdje de Duvelroute. Maar dat drankje bevond zich echter niet in onze rugzak. Het was ondertussen 11:35 uur geworden.

Na de maaltijd ging het verder op een grindpad langsheen de Watersportbaan, om wat verder een eerste hindernis op het traject te vinden: een omgevallen boom. Met wat klimwerk raakten we verder en begaven ons op die manier stilaan in de richting van het wandelknooppunt 148. We kwamen nu tussen de hangaars waar zich de boten bevonden en tevens de aanlegsteigers. Omheen de gebouwen was weinig beweging en bleek zelfs de cafetaria gesloten te zijn. Via de knooppunten 150 en 151 bereikten we de hoofdingang van het Bloso centrum en aldus de openbare weg, de Steenweg op Heindonk. Over korte afstand volgden we deze drukke weg naar rechts, om even later de links gelegen Kievitstraat in te gaan. Straat is een groot woord voor een veldweg tussen de akkers, alwaar een boer ijverig zijn veld ploegde. We bemerkten er een bordje ‘Duvel on Tour’, wellicht een aanduiding voor één of andere fietsroute. Ter hoogte van de Beenhouwerstraat passeerden we het wandelknooppunt 147, om even verder naar rechts de draaien, nog steeds de veldweg volgend, tot knooppunt 264. Hier gingen we 90° naar rechts, via een smal pad langsheen een rechts gelegen bosje en even later doorheen een klein bosgebied.

Uiteindelijk bereikten we opnieuw de openbare weg ter hoogte van de Hooiendonkstraat, tevens het wandelknooppunt 188. Dit smalle landelijke, maar vooral kronkelende wegje volgend naar links, kwamen we vervolgens aan ter hoogte van taverne-restaurant De Zennehoeve. Tijd dus voor een korte koffiepauze in open lucht op het terras. Het was ondertussen 12:55 uur geworden. Onze koffie was amper gebracht, of we voelden al meteen nattigheid, enkele regendruppels noodzaakten ons, even enkele stoelen op te schuiven onder een afdak. Gelukkig bleef het voorlopig bij enkele sporadische druppels neerslag. Na de koffie ging het even bergop en bereikten we aan wandelknooppunt 85 het jaagpad langsheen de Zenne, eigenaardig genoeg Rupeldijk geheten. We bemerkten er ook de nieuwe fietsbrug, welke toeliet meteen naar de overzijde te wandelen, doch ons geplande traject maakte vooralsnog een omweg, daar blijkbaar deze nieuwe situatie nog niet was weergegeven op de site van de wandelknooppunten. Dus begonnen we aan de lange weg langsheen het jaagpad en dit naar rechts. Zowat een half uur later begon de maag te knorren en hielden we dus even pauze ter hoogte van een zitbank teneinde een hapje te eten.

Opvallend weinig passage op deze zondagnamiddag, dus konden we in alle rust genieten van een laat middagmaal. Nadien gingen we terug op pad, via het jaagpad, richting verder gelegen Heffen. Even voor het bereiken van dit dorp, verlieten we via een veldweg rechts het jaagpad en kwamen vervolgens terecht in de Sint-Amandusstraat en vervolgens ter hoogte van de kerk op Heffen-Dorp. Die dag was er een kleine kermis opgesteld en bevonden zich in enkele aanpalende straten wat oude legervoertuigen. Blijkbaar, gelet op de geringe belangstelling, waren reeds heel wat voertuigen opnieuw huiswaarts. Toch konden we er enkele bekijken en hadden we een babbel met één van de eigenaars. Na enkele foto’s verlieten we de dorpskern en begaven ons terug in de richting van het jaagpad. Op die manier wisten we de wandelknooppunten 143, 142 en 76, welke kort na elkaar volgden, voorbij te wandelen. Zo bereikten we de brug over de Zenne ter hoogte van de Gentsesteenweg, om aan de overzijde opnieuw het jaagpad te bewandelen, terug in de richting vanwaar we aanvankelijk waren gekomen. Wandelknooppunt 275 liet ons alvast de goede richting aanhouden.

Ditmaal volgden we het jaagpad richting Zennegat tot aan het wandelknooppunt 78 en dit via het eerdere knooppunt 77. Een heel eindje Zenne dus, ditmaal links van ons. Gekomen even voor het vermelde punt, gingen de hemelsluizen ditmaal goed open. Een felle regenbui overviel ons, net op het moment dat we geen enkele beschutting hadden, dus midden op het jaagpad. Gelukkig konden we even verder, via een steile afdaling naar het rechts gelegen natuurgebied ‘Den Battelaer’. Hier konden we toch min of meer de felle regen wat ontwijken, tussen de beplanting. Een mooi, zacht lopend graspad, leidde ons tot op een open veld, letterlijk geel gekleurd door duizenden boterbloemen. Een prachtig zicht! Een lichte beklimming volgde tot aan wandelknooppunt 79, bovenop het jaagpad langsheen het Kanaal Leuven-Dijle. We bevonden ons toen op de Thiebroekvaart, welke we vooreerst volgden naar links, opnieuw richting Zennegat. Bij het betreden van het jaagpad kregen we al meteen enkele historische boten te zien aan de overzijde van het water.

Het jaagpad kan ook af en toe voor een verrassing zorgen en dat zouden we vrij snel ondervinden. Even verderop was het pad versperd door afval, afkomstig van de afbraak van de oude kade. Houten balken schenen geen enkele doorgang te verlenen. Een uit tegengestelde richting komende jogger verzekerde echter, dat mits wat klimwerk er wel een doorkomen was. Met wat moeite raakten we dan toch voorbij deze obstakels en konden het jaagpad verder bewandelen tot aan het wandelknooppunt 86, zijnde de Zennegat Sluis. Hier kwamen we opnieuw langs de nieuwe fietsbrug over de Zenne en bemerkten we aan de overzijde De Zennehoeve, alwaar we zowat twee uur voorheen koffie hadden genuttigd. Voorbij het knooppunt 86 bereikten we tot slot het Zennegat zelf en konden we hier zien, hoe de Zenne, het Kanaal Leuven-Dijle en de Dijle zelf, bij elkaar komen. Een oud café, genoemd Zennegat, nodigde alvast uit om even te verpozen. Een kopje koffie en een warm stuk ‘Bodding’ lieten we ons dan ook naar behoren smaken. Met een klok, ondertussen op zowat 15:15 uur, hoefden we ons niet te haasten om huiswaarts te gaan.

Na deze kleine verwennerij, keerden we terug naar wandelknooppunt 86, staken het Kanaal Leuven-Dijle over (knooppunt 87) en volgden ditmaal het jaagpad naar rechts, dus in tegenovergestelde richting alweer. We bevonden ons nu op de Zennegatvaart en zouden deze volgen tot aan het knooppunt 88. We kwamen ditmaal voorbij enkele aangemeerde woonboten en vervolgens historische schepen. Eenmaal aan wandelknooppunt 88, verlieten we via een dalend wegje links het jaagpad en bereikten even verder de Hogeweg, welke ons leidde tot aan de oevers van de Dijle, ter hoogte van het knooppunt 132. Vanaf nu wandelden we verder langsheen het jaagpad langsheen de Dijle en zouden dit blijven volgen tot aan onze voordeur. We volgden dan ook achtereenvolgens de Hogeweg en de Frans Broersstraat, langs enkele mooie stukjes natuurgebied, onder diverse bruggen en viaducten, tot we uiteindelijk in de verte de kathedraal van Mechelen zagen verschijnen. Het was dan exact 17:00 uur toen we na een dagje wandelen onze thuishaven bereikten.

Een wandeltocht vandaag, opnieuw voorheen gepland doorheen het wandelnetwerk ‘Rivierenland’, goed voor 19,683 km, 26245 stappen, 964,6 cal en dat in een rustige wandeltijd van 4.43.48 uur. Tot zover alweer deze zoveelste wandelbijdrage. Ondertussen zijn we alweer enkele kilometers rijker geworden. Tot een volgende wandelbelevenis.”

362: Mechelen, Zondag 07 februari 2016, 15,445 km. (7318,888 km.)

“Voor vandaag hadden we een wandeltocht gepland met start in Tisselt, zowat ter hoogte van het wandelknooppunt 14, niet ver van de brug over het Zeekanaal Brussel-Schelde. We zouden de reis daarheen maken via een bus van de Lijn. Een tweede kennismaking dus met het wandelnetwerk ‘Rivierenland’. Zo gezegd, zo gedaan. We wandelden vanaf onze woonplaats langsheen nagenoeg dezelfde weg als tijdens onze vorige wandeling, richting Brusselpoort. Daar bevindt zich immers de bushalte, alwaar we planden de bus te nemen naar Tisselt. Ter plaatse echter dienden we jammer genoeg te ervaren, dat er op zondag geen verbinding was voorzien. Uiteindelijk besloten we dan maar, de geplande wandeling in omgekeerde richting te maken en dan op een andere manier terug te keren, dankzij een bereidwillige chauffeur aldaar. We begonnen dan ook onze dagtocht vanaf het bushokje richting eerste wandelknooppunt, met name 258, gesitueerd in het Vrijbroek te Mechelen. Ook dat punt kwam ons reeds bekend voor van een vorige wandeltocht.

Korte tijd later, omstreeks 10:15 uur bereikten we dan ook het vermelde wandelknooppunt ter hoogte van ’t Park, alwaar we vanzelfsprekend deze zondagochtend begonnen met een kopje koffie. Uiteindelijk gingen we dan op pad doorheen dit mooie stukje natuur. Enkele grindpaden langsheen kleine watergebieden, tussen ontluikende heesters en langsheen enkele beken, leidden ons doorheen het Vrijbroek. Hier en daar een paar vroege joggers en baasjes met honden. Zowat een gedeelte van hetzelfde traject volgend als vorige keer, hierbij de GR12 Amsterdam – Parijs volgend, bereikten we tenslotte de wandelknooppunten 51 en 50 ter hoogte van de Zenne. Tijdens een vorige tocht gingen we hier linksaf langsheen de Eglegemvijver, ditmaal volgden we naar rechts het jaagpad langsheen de Zenne zelf. Zo volgden we de talrijke meanders van deze waterloop, richting wandelknooppunt 62.

Een opmerkelijke vaststelling, de oevers van de rivier besmeurd met modder en zwerfvuil, als gevolg van de overvloedige regen tijdens de afgelopen dagen. We voelden tevens een vrij onaangename en koude wind, ook al voelden we die min of meer van opzij. Natuurlijk, het voortdurend veranderen van richting langs het jaagpad, deed ook de wind soms uit een nadelige richting komen. Af en toe deed de zon een schuchtere poging doorheen het donkere wolkendek te breken. Na een tijdje het geasfalteerde jaagpad te hebben gevolgd, bereikten we het reeds vermelde knooppunt, dit ter hoogte van een rechts gelegen stukje natuur, Arboleo geheten. We bemerkten er enkele houtsculpturen in wording, waaronder diverse uilen. We bestegen opnieuw het jaagpad, hierbij bijna van de sokkel gereden door enkele wielerterroristen en volgden het jaagpad verder naar het volgende wandelknooppunt, 274.

Daar aangekomen bereikten we de brug over de Zenne ter hoogte van de Leestsesteenweg. We vonden er enige beschutting tegen de onaangename wind en maakten van de gelegenheid gebruik een lekkere koffiekoek te nuttigen. We verlieten nadien het jaagpad en gingen naar links de brug over, richting dorpskern van Leest, hierbij de wandelknooppunten 273 en 63 volgend. Het was zowat even vóór het middaguur, toen we het centrum van Leest betraden en er even pauzeerden in café Vivelamour, alwaar we ons een kopje verse koffie lieten smaken. Enkele opvallende spreuken sierden de binnenmuren van het café, waaronder we er toch één toepasselijk vonden: ‘Wish it, Dream it, Do it’. Na dit korte oponthoud sloegen we aan het café linksaf en vonden om het hoekje een wegel welke ons leidde in de richting van de velden. We kregen er dadelijk enkele wintergroenten te zien, met name de bekende savooikolen. Op het einde van het veld bereikten we het wandelknooppunt 271, teneinde aldaar verder linksaf te wandelen langsheen de onverharde Kouterweg.

Uiteindelijk bereikten we even verder opnieuw de openbare weg, volgden die over korte afstand tot aan het wandelknooppunt 57, om daar naar rechts opnieuw de weg te verlaten en een veldweg te betreden. In het begin nog min of meer begaanbaar, zou het even verderop vlug veranderen. Op een kruispunt van veldwegen, ter hoogte van knooppunt 58, ging het opnieuw rechtsaf en kregen we af te rekenen met een ondergelopen pad tussen de velden. Hier dienden we onze toevlucht te nemen tot het ernaast gelegen veld, teneinde toch de voeten droog te houden. De modder op het veld was het enige alternatief om de wandeling te kunnen vervolgen. Enkele diepe tractorsporen maakten het alleen nog erger. Gelukkig bereikten we tot slot opnieuw de openbare weg, alwaar we rechts aanhielden. We konden even de schoenen ontdoen van modder in het gras. Na een heel eindje beton, bereikten we het kruispunt ter hoogte van de Elleboogstraat, alwaar een mooi kapelletje viel te bewonderen. We bevonden ons ter hoogte van het wandelknooppunt 270 en volgden er rechtdoor de vermelde straat.

Deze Elleboogstraat werd slechts over geringe afstand gevolgd, vermits we even verder, ter hoogte van een voortuintje, voorzien van enkele blauwe schapen, een links gelegen veldweg dienden te volgen. De weg werd vervolgens herleid tot een smalle wegel en zo vorderden we langzaam maar zeker tussen de akkers, richting volgende knooppunt 257. Onze veldwegel werd opnieuw een veldweg, later zelfs modderig pad, tot we uiteindelijk opnieuw de openbare weg bereikten ter hoogte van een dwarsgelegen spoorlijn. Hier ging het noodgedwongen rechtsaf, wandelden een tijdje evenwijdig met de spoorlijn, tot we knooppunt 256 bereikten, in de onmiddellijke nabijheid van een brug over het spoor. We gingen linksaf, bestegen tegen de wind in de brug over het spoor en verlieten aan de overzijde de hoofdweg naar rechts, dit ter hoogte van het wandelknooppunt 137. Het ging over korte afstand rechtslinks, waarna we ons terug begaven op een veldweg, ditmaal enigszins begroeid. In de verte bemerkten we reeds de brug over het Zeekanaal in Tisselt, dus de wandeling naderde stilaan een einde.

Na alweer te hebben moeten afrekenen met een ondergelopen veldweg en vooral heel wat modder, verkregen we opnieuw vaste voet op de openbare weg, we hadden de Grote Heide bereikt aan knooppunt 138. Een gemakkelijk te bewandelen betonbaantje naar rechts volgend, liet ons vervolgens knooppunt 15 bereiken, waarna we linksaf een laatste maal veldwegen dienden te volgen. Jullie hebben het wellicht al geraden, de meeste modder leek te zijn behouden voor het laatste stukje parcours. Maar ook aan die ellende kwam een einde toen we langzaam maar zeker de dorpskern van Tisselt bereikten via de Blaasveldstraat. Het laatste voorziene wandelknooppunt 14, lieten we even terzijde, vermits dit ons verder weg zou leiden van ons eindpunt. We volgden de straat verder tot aan de rotonde gesitueerd ter hoogte van de kerk van Tisselt en naast het Zeekanaal Brussel-Schelde. Hier voelden we pas eerst hoe krachtig de wind ondertussen in kracht had gewonnen. Na nog enkele laatste foto’s, staken we de Brielenbrug over, op zoek naar transport richting thuishaven, het was ondertussen 14:45 uur.

Gelukkig, met familie in de nabijheid, was reeds voorheen transport verzekerd. Deze winderige wandeldag was uiteindelijk goed voor 15,445 km, 20594 stappen, 769,3 cal in een rustige wandeltijd van 3.41.32 uur. Zo kwam een einde aan een tweede kennismaking met het wandelnetwerk ‘Rivierenland’.

361: Mechelen, Zondag 17 januari 2016, 17,354 km. (7303,443 km.)

“Het was al een hele tijd geleden, dat hier ten huize nog eens gebruik werd gemaakt van de rugzak en de wandelschoenen. Alles natuurlijk als gevolg van onze verhuis tijdens de maand december van Sleidinge naar Mechelen. Nu ja, een nieuwe stad, een nieuwe omgeving, meteen de kans om deze streek al wandelend te ontdekken. Aangezien we woonachtig zijn op slechts een boogscheut, van één van de wandelknooppunten van het wandelnetwerk ‘Rivierenland’, was de keuze vrij snel gemaakt voor een eerste tochtje, na de winterstop. Omstreeks 09:50 uur verlieten we dan ook onze woning en wandelden vooreerst een stukje via de openbare weg, richting eerste wandelknooppunt 258. Enkele handige bordjes onderweg leidden ons alvast naar het begin van deze tocht. Het ging dan ook via de Olivetenvest en de Kon. Astridlaan naar de Brusselpoort, de laatst overgebleven stadspoort van de stad. Tijd dus voor de eerste foto’s van de dag. Onderweg kregen we de aanduidingen te zien van de LF2 Stedenroute en de Scheldelandroute. De eerste een fietstraject, de tweede een autoroute. Aan het kruispunt ging het dan naar rechts, over de zogeheten Leuvense Vaart en verder langsheen de Ridder Dessainlaan.

Op die manier bereikten we tenslotte de officiële startplaats van onze dagtocht, het Provinciaal Groendomein Vrijbroek. Het was ondertussen 10:30 uur geworden en tijd voor een kopje koffie in ’t Park, in de onmiddellijke nabijheid van het wandelknooppunt 258. Even later konden we op weg voor ‘a walk in the park’, genietend van een schrale winterzon en bij een temperatuur beneden het vriespunt. De afgelopen nacht had dan ook gezorgd voor een bevroren vijver en het gras een witte bovenlaag gegeven. Op weg doorheen dit park bemerkten we de rood-witte aanduidingen van de GR12, Amsterdam – Parijs. Gekomen aan een andere uitgang van het Vrijbroek, volgden we een tijdje de openbare weg, zijnde de Potaardestraat en de Mechelse Weg, tot aan het wandelknooppunt 51 ter hoogte van de Zenne en de autosnelweg E19. Via de knooppunten 50 en 49, zowat op dezelfde hoogte, staken we de Zenne over, om nadien naar links het jaagpad langsheen deze waterloop te volgen. We wandelden onder de spoorweg en bereikten wandelknooppunt 185 aan de oever van de Eglegemvijver, ondertussen op het grondgebied van Hombeek.

Via een hoger gelegen wandelpad op de dijk, waren we vertrokken voor een tochtje omheen deze wateroppervlakte. Met de zon in het aangezicht, voelde het al heel wat aangenamer om te stappen en stilaan begon het ijs op de paden te ontdooien. Rechts bevond zich de vijver en links de Zenne, zo wandelden we verder naar het verste uiteinde van de Eglegemvijver, alwaar we beneden aan de dijk een picknicktafel aantroffen. Hier, weliswaar in de schaduw, genoten we toch van een hapje en een slok chocomelk. Enkele sporadische joggers zagen we de revue passeren. Enigszins kil in de nabijheid van een aldaar gesitueerd stukje bos, besloten we onze weg te vervolgen. De klok wees ondertussen 11:40 uur aan en zo begonnen we aan de terugtocht, via de andere oever van de vijver. Even later kregen we te maken met een onder water staand wandelpad en was het even zoeken naar een juiste weg, teneinde vooral de voeten droog te houden. Zo bereikten we het wandelknooppunt 184, alwaar we naar rechts draaiden, terug richting openbare weg. We genoten nu van de zon in de rug en het werd zowaar aangenaam vertoeven in de vrieskou.

Eens het onverhard pad ten einde, bereikten we de Bergenstraat en die leidde ons naar het wandelknooppunt 52, ter hoogte van de spoorweg, welke we eerder op de dag waren onderdoor gegaan. Nu ging het links, langsheen het spoor, tot aan de overweg even verderop, tevens wandelknooppunt 37. We gebruikten de overweg om aan de overzijde, via wandelknooppunt 36, de Sint-Martinusstraat te volgen richting kerk van Hombeek. De wijzers van de klok op de kerktoren wezen ondertussen 12:30 uur aan, we hadden nog een hele namiddag om te genieten van het zalige zonnetje op deze zondagmiddag. Even voorbij de kerk bevonden we ons opnieuw op de Scheldelandroute. Via de Hombekerkouter en de Locquetstraat, verlieten we de bebouwde kom van het dorp. Langsheen het plaatselijke kerkhof wandelden we verder tot aan een veldweg, tevens wandelknooppunt 48. Ook hier een eerste vaststelling, ondergelopen akkers, welke de afgelopen nacht waren bevroren. Een eindeloos lijkend pad, verliep nagenoeg kaarsrecht tussen de braak liggende akkers. In de verte enkele eenzame wandelaars, alsook een tweetal ruiters. Halverwege dit pad, hielden we even halt voor een korte drankpauze.

Terug op pad bereikten we vervolgens wandelknooppunt 60, alwaar we rechtsaf dienden te gaan, in de richting van de Rupeldijk naast de Zenne. Een groen gekleurde dijk, welke we reeds in de verte konden zien. Er volgde nu echter een moeilijk begaanbaar stukje veldweg, doorheen de modder en deels omgeploegd door tractoren. Af en toe dienden we de berm op te zoeken, om toch de gemakkelijkste manier te vinden, deze hindernis te overwinnen. Gelukkig betrof het slechts een korte afstand en klommen we weinig later de dijk op, om daar even te pauzeren op een bankje op het geasfalteerde jaagpad langsheen de Zenne. We hadden ondertussen wandelknooppunt 61 bereikt. Dat zelfs een chocolade suikerwafel hard kan worden, als gevolg van de vrieskou, dat mochten we ter plaatse ervaren. Na dit oponthoud en natuurlijk het nemen van enkele foto’s van de omgeving, ging het links verder langsheen het jaagpad, richting wandelknooppunt 273, ter hoogte van de brug over de Zenne.

Eenmaal dit punt bereikt, bevonden we ons reeds een tijdje op het grondgebied van Leest, waarna we de brug over de Zenne overstaken via de Leestsesteenweg. Aan de overzijde van de brug, aan knooppunt 274, volgden we verder de reeds vermelde steenweg, via de wandelknooppunten 65 en 66. Onderweg konden we even de St. Annakapel, gebouwd in 1913 bekijken. Ter hoogte van wandelknooppunt 66 verlieten we de Leestsesteenweg en volgden de rechts gelegen Warandesstraat. Na korte afstand werd het wegdek onverhard en betraden we het Vlaams Natuurreservaat Robbroek. Al dadelijk bemerkten we ook hier ondergelopen weilanden, bomen welke in het water stonden en vooral een modderig traject dat we dienden te volgen. Het werd dus opnieuw laveren tussen plassen en modderpoelen, met af en toe een lichte schuiver als gevolg. Het ging voorbij wandelknooppunt 128, alwaar we dezelfde wandelrichting aanhielden, tot we uiteindelijk opnieuw de openbare weg bereikten aan knooppunt 127.

We bevonden ons nu in de Stuivenberglaan, met gelukkig opnieuw harde ondergrond onder de voeten, zij het nog niet volledig ijsvrij. De zon stond alweer wat lager en het werd terug wat kouder. Onze weg verder bewandelend, kwamen we langsheen de kapel van O.L.V. van Stuivenberg, een mooi kapelletje met binnen enkele fraaie mozaïektegeltjes, welke een religieuze processie voorstelden. Altijd leuk om digitaal vast te leggen. Stilaan ging het nu opnieuw richting Vrijbroek, hierbij de Stuivenberglaan volgend, via de knooppunten 125 en 126. We volgden hier opnieuw een gedeelte van de reeds eerder genoemde GR12. Een ietwat saai stuk openbare weg, met af en toe druk verkeer. Het ging nadien onder de autosnelweg E19 door, nog steeds dezelfde laan volgend via knooppunt 187. Korte tijd nadien verlieten we de openbare weg naar rechts en daalden via een pad af richting ingang Vrijbroek.

Normaal gezien zouden we nu terug wandelen richting wandelknooppunt 258, alwaar we van start waren gegaan. Evenwel de aanwezigheid in het park van de recent geboren kleinzoon, noodzaakte ons even van de route af te wijken en wat verderop te verpozen in het Vrijbroekhof. De klok gaf ondertussen zowat 17:10 uur aan. Het moet gezegd, de koffie smaakte er naar behoren, vooral na een dagje vertoeven in de vrieskou. Zo kwam een einde aan onze eerste wandeltocht wat betreft het jaar 2016. Nog even voor alle duidelijkheid enkele cijfers: deze dagtocht was goed voor 17,354 km, 23139 stappen en goed voor 814,7 cal. We wandelden aan een matig tempo gedurende 4.17.34 uur.”