Deze georganiseerde tocht werd in
de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 9/5/2010 –
2240 Zandhoven (Antwerpen), 41ste Sint-Amelbergatochten, 6-12-21-32
km. Wandelclub St.-Amelberga. Start: Lokaal Harmonie Sint-Amelberga. Wisselende
omlopen met bos en veldwegen in landelijke omgeving. Honden aan de leiband zijn
toegelaten.’ Na afloop noteerden we de volgende belevenissen in een kort
relaas, omstreeks 18:01 uur.
“Vandaag ging het nogmaals
richting provincie Antwerpen, meer bepaald naar Zandhoven. Daar vonden de 41ste
Sint-Amelbergatochten plaats, ingericht door de wandelclub St. Amelberga. De
startplaats was gesitueerd in het lokaal van de Harmonie Sint-Amelberga, een en
ander hield dus duidelijk verband met elkaar. De parking rechtover het lokaal
bood in elk geval deze ochtend voldoende plaats om verscheidene voertuigen te
parkeren. We konden even later terecht in het gezellige lokaal van de
muziekvereniging, om te voldoen aan de inschrijving en ook een hapje te eten
alvorens de wandeling aan te vatten. Aan de buitenkant van het lokaal was
voldoende informatie voorhanden inzake de diverse wandelafstanden, voorzien van
telkens een gekleurd plannetje. Er kon worden gekozen uit de volgende
afstanden: 6, 12, 21 of 32 km. Wij namen deel aan de wandeling van 21 km, met
onderweg langsheen het parcours een drietal rustposten, respectievelijk na 6,7
- 13 en 18,3 km. De tweede controle situeerde zich tevens in de startzaal, we
zouden dus twee lussen bewandelen, waarvan de eerste een lengte had van 13 km.
Goed, we waren er klaar voor en konden even later op pad.
Bij het verlaten van het lokaal
van de Harmonie ging het rechtsaf. Het hoekje om vonden we meteen een eerste
indicatie van het traject. Ter hoogte van een kerkpad, ging het voor de
afstanden 6 en 12 km linksaf, alsook voor de 21 en 32 km bij een eerste
doortocht. Het paadje ging via een klein stukje groen langsheen de kerk van
Zandhoven. Via een paar woonstraten bereikten we de Hofweg en die leidde ons
naar het Gemeentelijk Speelbos, zo kregen we een eerste maal een stukje
bosgebied te verwerken. Via een stuk braak terrein, waar men reeds doende was
met het klaarmaken ervan, met het oog op het inrichten van een verkaveling,
bereikten we de erachter gelegen woonwijk. Hier scheidden zich de wandelaars
van de 6 km af, teneinde hun eigen traject te volgen. Een brede dreef in de
onmiddellijke omgeving bracht ons in het Begijnenbos, waar we konden genieten
van andermaal een stukje groene zone. De openbare weg welke we even verder
bereikten, bevond zich reeds op het grondgebied van Massenhoven. We sloegen
rechtsaf en volgden aldaar het traject van een fietsroute, met name de
Gouverneur Kinsbergen Route (52 km). Aan het volgende kruispunt ging het naar
links en daar bevonden we ons op het autotraject van de Pallieterland Route.
Even verder namen we een links
gelegen wegel en die ging recht naar het erachter gelegen bosgebied. Hier werd
in eerste instantie een bospad gevolgd, waarna het wat verder echter dwars door
het bos ging, waar we enkel en alleen enkele pijlen en linten aantroffen om ons
een weg te banen door het dikke bladerdek. Hier was het rustig en aangenaam
vertoeven, alleen met de stilte van het bos. Tal van omgewaaide kanjers van
bomen, gaven af en toe een bijzonder beeld van deze zone. Het traject slingerde
zich heen en weer tussen de beplanting, om nadien uit te komen ter hoogte van
het Albertkanaal. Een stevig klimmetje om de dijk op te raken, speelde enkele
wandelaars parten. Gelukkig konden we enkele oudere dames helpen bij het
klimwerk. We bevonden ons nu op het jaagpad langsheen het kanaal, waar we
rechts aanhielden. Hier kregen we talrijke tegenliggers, met name enkele
groepen wielercyclisten, niet moeilijk, aangezien we ons hier bevonden op de
Kempen-Vlaanderen Fietsroute (LF51b - LF5b). Wandelaars en fietsers gaven
elkaar echter voldoende ruimte, zo kon iedereen zijn sport naar eigen believen
beoefenen.
Na een tijdje de oever van het
kanaal te hebben gevolgd, namen we een rechts gelegen pad en lieten het kanaal
achter ons. We kregen hier de aanduidingen van een tijdelijke route, met name
Bat 10 - Een beeldenroute Anti-Tankgracht. Het ging vervolgens onder de E34
autosnelweg door, waar we even halt hielden bij enkele jongeren die aldaar zich
vermaakten met radiogestuurde voertuigjes. Het heen en weer racen deed het zand
de lucht invliegen. We bevonden ons nu op het grondgebied van Oelegem en
troffen een eindje verder de eerste controlepost aan, gesitueerd in de kantine
van de vzw De Watervrienden, naast de plaatselijke visput. We dienden weliswaar
zelf onze controlestempel te nemen, doch kregen hier van de leden van de club
een prima bediening aan tafel. Zoiets ervaar je zelden op een wandeling. We
kregen er terloops ook waardering voor een recent geschreven verslagje inzake
een wandeling die we hadden meegemaakt in Turnhout. Altijd leuk om te weten dat
het werk gewaardeerd wordt. We waren dus toe aan een koffie en een hapje en konden
de benen even strekken. Na de controle vervolgden we naar links het pad en
trokken door het aanpalende bosgebied.
We kregen onderweg enkele bunkers
te zien, waarop duidelijk de rood-witte markeringen van de GR565 waren te
herkennen. Een van de bunkers was in het kader van Bat 10, voorzien van een
paddenstoel. Een kunstwerk van de hand van Koosje Schnedders, genaamd Façade.
Opmerkelijk om deze getuige van een oorlogsverleden op die manier te bekijken.
Eenmaal door het stukje natuur, bereikten we een smalle landelijke weg, waar we
werden attent gemaakt op het bestaan van een tweetal fietsroutes aldaar: de
Hendrik Conscienceroute (27 km) en de Rasschaertroute (57 km). Om de hoek
voegde zich daar nog een wandelpad bij van 10 km, het Jozef Simonspad. Meteen reden
genoeg om een plaatselijke joggingclub te kruisen en uiteraard tal van
wielerliefhebbers. Er volgde nu een stukje dreef, die wat verderop verbinding
gaf met een landelijke weg. De Halse bossen waren een volgende aantrekkelijke
zone om door te wandelen, hoofdzakelijk door een lange mooie bosdreef te
volgen. Ook hier weer de pracht van het voorjaar welke tot uiting komt in zulk
gebied. Af en toe kreeg de dreef het karakter van een 4x4 parcours, vermits
diepe sporen duidelijk wezen op dit soort verkeer door het bos. Af en toe stond
het pad vol water, waardoor we onze toevlucht dienden te nemen tot een bermpje
bezijden het pad.
Ook dat maakt deel uit van de
charme van het wandelen door de bossen. Even verder bereikten we opnieuw de
openbare weg en verlieten op die manier het grondgebied van Halle (Zoersel).
Het ging rechtsaf, in de richting van de brug over de E34. We troffen er
opnieuw de aanduidingen van de drie reeds vermelde fietsroutes (Hendrik
Conscienceroute, Rasschaertroute en Gouverneur Kinsbergen Route). Eenmaal de
brug over de autosnelweg overschreden, ging het links via het Nazarethpad, een
verhard grindpad. Daar vonden we wat verder een rechts gelegen wegel, die
leidde naar een klein stukje bos in de verte. Dit bosgebied paalde aan de
verkaveling erachter en zo bereikten we opnieuw de startplaats, waar we een
tweede controle konden ondergaan. Dit betekende meteen ook het einde van het
eerste gedeelte van de wandeling. We moeten toegeven, veel reden tot klagen
hadden we niet. We namen vervolgens de tijd om de inwendige mens een beetje te
versterken, met het oog op het tweede gedeelte van de wandeling dat komen ging.
We konden terug op weg teneinde een gedeelte te volgen van de tweede lus. We
bereikten kort na de start opnieuw dezelfde plaats, waar we vroeger op de dag
reeds waren langs gekomen. Ditmaal hielden we bij de tweede passage rechts aan,
net zoals de wandelaars van de 32 km.
We verlieten vrij vlug de
bebouwde kom en volgden een rustige landelijke weg tussen de weilanden en
landerijen. Opnieuw kregen we hier massaal de bloeiende paardenbloemen te zien,
net zoals dat gisteren het geval was geweest. De landelijke wegen leidden ons
opnieuw in de richting van de autosnelweg E34, die we wat later bereikten. Het
ging vervolgens de brug over, waar we aan de andere kant een gedeelte volgden
van het Voorkempen Ruiterpad. In een gevaarlijke bocht, verlieten we de
openbare weg om een rechts gelegen bosgebied in te wandelen. Links zagen we in
de verte de grensborden van Halle (Zoersel). Het bosgebied bevond zich naast de
autosnelweg, waardoor we een tijdje evenwijdig aan deze verkeersader door het
bos een dreef volgden. Even verder volgde een bredere baan, welke ook
evenwijdig verliep aan de snelweg. Al vrij vlug konden we het storende karakter
van deze weg ervaren. Een schril contrast met het bos links van ons. De weg
ging iets verder lichtjes de hoogte in, om uit te monden aan de volgende brug
over de E34.
Ditmaal ging het opnieuw
rechtsaf, om voor de derde maal de snelweg over te steken. We bereikten op die
manier opnieuw het traject van de Hendrik Conscienceroute en de Gouverneur
Kinsbergen Route. Een even voorbij de snelweg gelegen landelijke weg, leidde
ons langsheen een grote manege (De Kraal), waarna we al vrij vlug de laatste
controlepost van de dag bereikten, gelegen aan de visput van Zandhoven. Hier
konden we voor een drankje terecht op het buitenterras bij Marcel, In de
Katvis. Net op het moment dat we aldaar even pauze hielden, ging een
plaatselijke hengelwedstrijd van start. Zo waren we getuige hoe tal van emmers
met lokspijs in het water werden gegooid. Hier dienden de deelnemers aan de 32
km nog een bijkomende lus te wandelen, doch wij beperkten onze deelname tot 21
km. Restte ons nu nog enkel de korte terugweg naar de startplaats. Het laatste
gedeelte van de wandeling, was meteen ook het kortste stukje vandaag. We
verlieten de visput en volgden even verder een rechts gelegen bospad dat
vervolgens overging in een veldweg. We lieten bijgevolg de bossen achter ons en
bereikten wat verder de eerste woningen.
Enkele rustige landelijke
asfaltwegen brachten ons terug naar het centrum van Zandhoven, waar we als
afsluiter nog een stukje verkaveling doortrokken om uiteindelijk uit te komen
aan het lokaal van de Harmonie. Meteen het einde van de tocht. Een mooie
wandeling om op terug te zien, met een voldoende ruime startzaal. De
controleposten onderweg waren voldoende ruim, met een verzorgde bediening aan
tafel en gelegen aan een rustgevende visput. Sanitair naar behoren. Een mooi en
vooral afwisselend parcours, voorzien van voldoende bepijling. Het weer zat
mee, dus konden we tevreden huiswaarts. Bij het aanvatten van onze terugreis
konden we bemerken dat om 14 uur reeds 854 wandelaars waren geteld. Als die
allen even tevreden zijn geweest als wij, dan is de organisatie geslaagd in
haar opzet. Een mooie Moederdag voor vele deelnemers, maar vooral een mooie
tocht voor tal van wandelaars. We kijken uit naar een volgende deelname
aldaar...”
Teneinde dit wandelverhaal
stilaan af te ronden, blikken we nog even terug in onze respectievelijke
wandelboekjes. ‘K: Bossen en veldwegen. Rustige en aangename wandeling. Bewolkt
maar zacht weer! Goed verzorgd. J: Tocht door Zandhoven, Massenhove, Oelegem,
Halle. Afwisselend parcours met veel bossen onderweg. Een aangename tocht
bovendien.’