516: Oostmalle, Zaterdag 26 september 2020, 18,266 km. (10.250,571 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Hoven, met start en aankomst te Oostmalle. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we het voertuig kwijt op de parking van het Domein de Renesse, in de nabijheid van het knooppunt 93, start van onze geplande wandeling. We konden aldaar, na een hapje vooraf omstreeks 10:15 uur op weg. We verlieten de parking naar rechts op een smal kasseipaadje en wandelden voorbij het praat- en eetcafé Het Koetshuis en tevens het beeld van de Wandelaar, symbool voor de Streek-GR Kempen. Ter hoogte van dit beeld begaven we ons linksaf op een wandelpad doorheen het domein, links van de kasteelvijver. In de verte konden we het kasteel de Renesse waarnemen. Na enkele bochten kwamen we voorbij de vroegere Rentmeesterswoning, met daarvoor op een restant van een boom, de Hummeltjes van het bos. We hadden in tussentijd een gedeelte bewandeld van de Trappistenroute, een fietsomloop van 44 km. We vonden er in de nabijheid van deze woning het knooppunt 92, om er haaks linksaf te gaan. We passeerden er de sportterreinen van Oostmalle, om er al vrijwel dadelijk knooppunt 91 te bemerken en er haaks rechtsaf te draaien. Het pad mondde uit op een brede dreef aan de rand van het domein de Renesse, aan het knooppunt 82, de Hooiberghoeve, die we over korte afstand linksaf bewandelden, tot we even verder schuin rechts een grindweg betraden, die leidde naar de openbare weg, Den Brekel.

Deze smalle asfaltweg betraden we naar links en volgden deze tot waar de weg overging in De Schaaf. Daar bevond zicht trouwens het knooppunt 81. We hielden de richting rechtdoor aan en wandelden verder via De Schaaf, om even voorbij een lange bocht naar links, de weg schuin rechts te verlaten door middel van de Schalmeidreef, op het grondgebied van Zoersel. Tussen riante woningen ging het even doorheen deze rustige woonwijk, tot we schuin rechts Kievitheide konden indraaien. Op het einde, gekomen op een T-kruispunt, zetten we onze tocht verder naar links, eveneens via Kievitheide. We waren onderweg het kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes voorbij gegaan. Even verder kwamen we uit op Kievit, om er onmiddellijk linksaf de eerste straat links te kiezen, de Duifstraat. Deze weg mondde uit op de T-kruising met eveneens de Duifstraat, waar we ditmaal rechts verder stapten. Op het einde kruisten we de drukke N14, de Oostmallebaan, om aan de overzijde verder te wandelen via de Maalstraat. Doorheen een deels boszone, waar nieuwbouw aan de orde is, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 80 op de Salphensebaan. Vermits we op zoek waren naar een sanitaire stopplaats en tevens een kopje koffie, verlieten we even het geplande traject en volgden de Salphensebaan naar rechts tot aan de hoofdweg doorheen Zoersel, om daar uiteindelijk omstreeks 12:00 uur te kunnen genieten van een kopje koffie in ’t Retro Café.

Na een wat langere rust-en koffiepauze, keerden we een eindje op onze stappen terug en begaven ons opnieuw in de Salphensebaan om er ditmaal het knooppunt 80 voorbij te wandelen. Deze vrij bochtige weg liet ons even verder halt houden aan de kapel Salphensebaan, opgericht in 1952, welke de vorm heeft van een verkleinde basiliek. We volgden verder de Salphensebaan, ditmaal tussen uitgestrekte velden en weiden, tot we zowat op het einde van deze lange kronkelende weg uitkwamen bij de Sint-Antonius Abt Kapel van Zoersel, opgericht in 1626, toen de streek werd getroffen door een pestepidemie. Net voorbij de kapel, op een kruispunt vonden we het knooppunt 85. We gingen haaks linksaf, ditmaal via Salphen, om aan de eerste splitsing, tevens knooppunt 87, schuin rechts de Spuydreef te kiezen. Een betonweg welke ons liet genieten van de doortocht door het bos. Via deze lange kaarsrechte weg, kruisten we de drukke N153, Heihuizen, om aan de overzijde verder rechtdoor te gaan op een brede grindweg, eveneens door het bos. Op het einde van het rechte gedeelte, aan het knooppunt 18, volgden we verder de Spuydreef in een bocht naar rechts. Door middel van tal van bochten vorderden we verder door dit mooie en rustige bos.

We stapten even verder het agglomeratiebord van Vlimmeren voorbij, eenmaal de rand van het bos bereikt. Opnieuw tussen de reeds kalende akkers volgden we nog steeds de Spuydreef, tot we voorbij de eerste huizen het kruispunt bereikten met de N104, Zilvereind, een drukke weg die we slechts over vrij korte afstand naar links dienden te volgen. Amper 100 m verder begaven we ons schuin links in een autovrije weg, de Lepelstraat, welke ons het knooppunt 14 liet aantreffen. Vermits we hier in de nabijheid waren van het centrum van Vlimmeren, volgden we even naar rechts Draaiboom, om op het volgende kruispunt links de Kerkstraat in te draaien, welke leidde naar het centrum van Vlimmeren. Daar vonden we net naast de Sint-Quirinuskerk enkele zitbanken, goed om er omstreeks 14:35 uur te genieten van een lange wandelpauze en er tevens te denken aan de inwendige mens. Jammer genoeg in de nabijheid geen horeca geopend. Ter hoogte van de kerk trouwens hadden we ondertussen het knooppunt 56 aangetroffen. Na te hebben genoten van een broodje, begaven we ons aan de overzijde van de kerk in de Hoogstraat, kruisten er aan het knooppunt 16 Heidijk, om er rechtdoor verder te gaan op de Vlimmerseweg. Na het overschrijden via een brugje van de Koeischotseloop, overschreden we tevens de grens tussen Vlimmeren en Oostmalle en ging de weg over in de Vlimmersendijk.

Tussen akkers ging het op die manier steeds dezelfde richting uit, tot we uiteindelijk aan het knooppunt 21 de dwars gelegen weg Molendreef kruisten en aan de overzijde nog over korte afstand de Vlimmersendijk verder ingingen. Aan het eerste kruispunt sloegen we scherp links Vogelsanck in, om dadelijk rechts de Oude Meirstraat in te draaien. Na enkele bochten kwam deze weg tussen de huizen uit op een van de hoofdwegen door Oostmalle, de N153, de Herentalsebaan. Hier besloten we de wandeling stilaan te eindigen, we begaven ons dan ook rechtsaf de Herentalsebaan op welke leidde naar het centrum van Oostmalle. Alvorens de terugreis aan te vangen, genoten we nog even van een kopje koffie in het centrum van de gemeente in café xtra. Even later omstreeks de klok even voorbij 16:00 uur begaven we ons terug naar de parking van het Domein de Renesse om huiswaarts te keren na zowat 24035 stappen te hebben gezet in Oostmalle en omgeving.”

514: Zoersel, Zaterdag 15 oktober 2022, 18,3 km. (10.213,768 km.)

“Een wandeltocht beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht gaat gedeeltelijk via het traject van de GR5 en de GR565. Diverse afstanden kunnen worden gekozen. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we de parking gelegen in de Boshuisweg te Zoersel, alwaar we kort daarna omstreeks 10:15 uur konden van start gaan, weliswaar voorzien van lichte regenval. Vanaf de parking volgden we de rood-witte tekens van de GR565 schuin links tussen de bomen tot aan het Boshuisje. Daar troffen we een kruising aan van drie GR-paden, de GR5, de GR565 en de Streek-GR Kempen. We stapten er rechtdoor, ditmaal op het traject van de GR5, het Zoerselbos in. Een smal kronkelend bospaadje liet ons genieten van de talrijke paddestoelen in het bos, waar we diverse kleuren konden onderscheiden: zwart, licht bruin, rood, grijs, enz. De varens waren inmiddels donkerbruin gekleurd en de geur van een nat bos was treffend. Na zowat 1 km naderden we een woning, waar links een betonweg begon. We hielden er de richting rechtdoor aan, op een brede aardeweg, de Hallesstraat. Net voor een bocht naar rechts, ging het haaks linksaf op een grindweg, de Lage Weg. Nog steeds wandelden we door het Zoerselbos, tot we wat verder langs de bosrand stapten. Ter hoogte van de links gelegen straat Hooidonkeinde, draaiden we rechts een smal boswegje in.

We vertoefden nu even tussen uitgestrekte weiden, om omstreeks 11:00 uur bezijden het paadje een picknickbank aan te treffen. Ondanks wat motregen, konden we er toch genieten van een broodje. We begaven ons opnieuw op weg en overschreden via een klein brugje de Grote Schijn. Op het einde van het paadje kwamen we op een T-kruising, alwaar we linksaf een brede aardeweg kozen. Deze weg mondde uit ter hoogte van een bocht op een betonweg, Medelaar, om er rechtsaf de weg op te gaan. Even verder verlieten we Medelaar aan de eerste zijstraat links, Kleine Medelaar. Dit smalle landelijke wegje liet ons voorbij Sanatur gaan, een zogeheten doe-mee-boerderij, om nadien uit te komen op de drukke Kwadestraat, de weg van Sint-Antonius-Zoersel naar Halle. Gelukkig dienden we deze gevaarlijke baan slechts over korte afstand naar links te volgen, om aan de T-kruising met Medelaar rechts te kiezen en nadien in de bocht naar links de weg te verlaten. Rechts van de weg bevond zich een kapelletje van O.-L.-V. van Lourdes, waar we een fietspad konden opgaan dat leidde naar de even verder gelegen Bloemenwijk. Het fietspad eindigde dan ook opnieuw op de openbare weg, de Wandelweg. Een brede asfaltweg tussen de nieuw gebouwde woningen. We draaiden de Wandelweg links op en maakten uiteindelijk een ruime lange bocht naar rechts, tot we linksaf konden via de Kleine Wandelweg.

Op het einde van de Kleine Wandelweg, ging onze tocht verder via een grindpad links, de Liersebaan, dat zowat 300 m verder passeerde voorbij de toegang tot het gemeentepark Halle Hof. We sloegen rechts het smalle wandelpad in en kwamen terecht aan het eigenlijke kasteel Halle Hof, voorheen het gemeentehuis en op de dag van vandaag een exporuimte. We maakten er een ommetje omheen het statige gebouw doorheen een deel van het park. Op een van de talrijke zitbanken konden we er omstreeks 12:20 uur overgaan tot het nuttigen van een middagmaal. Gelukkig was ondertussen de regen verdwenen en deed de zon moeite om door de wolken heen te breken. Na een korte rust- en eetpauze kwamen we nadien opnieuw op dezelfde plaats aan, bezijden het Halle Hof. We verlieten via dezelfde weg het gemeentepark en volgden rechtsaf verder de grindweg van voorheen. Enkele honderden meters verder kruisten we de gevaarlijke Eikenlaan, om aan de overzijde verder te gaan op de Lemmekensbaan, teneinde deze over zowat 1,3 km te volgen, tot aan een toegangspoortje rechts, om het bos in te gaan. Hier weken we een eerste maal af van het geplande parcours en wandelden rechtdoor verder op de Lemmekensbaan, nog steeds een brede aardeweg in het bos.

Op het einde van de Lemmekensbaan kwamen we op het kruispunt met de Kantonbaan, inmiddels op het grondgebied van Ranst, net aan de bekende Antitankgracht. We draaiden op het kruispunt rechts de brug over de gracht over en hielden er even halt aan de rand van het bos op een rustplaats. We hadden reeds bemerkt dat we ons nu bevonden op het Renier Sniederspad, dat we vanaf hier een tijdje zouden bewandelen. Na even halt te hebben gehouden, kruisten we de weg en begaven ons op het smalle grindpad, rechts naast de Antitankgracht. Het einde van het grindpaadje kwam uit op een kasseiweg, de Goorstraat, die we naar links indraaiden en die ons voorbij het fort van Oelegem liet gaan. Jammer genoeg niet toegankelijk wegens overwinteringsplaats voor vleermuizen. Een eindje voorbij het fort, dienden we dan via een brug links de Antitankgracht over te steken en de Knodbaan op te gaan, op het traject van de GR565. Echter, omwille van het ondertussen verschenen zonnetje, weken we nogmaals af van het geplande parcours en stapten er rechtdoor verder, eveneens via de Knodbaan, om ter hoogte van de eerste bocht, rechtsaf een brede dreef in de gaan, welke leidde naar het kasteel Vrieselhof. De dreef mondde uit net over een klein brugje voor de kasteeltuin. We volgden het wandelpad links van het kasteel om er over te gaan tot een langere wandelpauze op het terras van taverne-restaurant Remise. We waren dan ook reeds de klok van 14:15 uur voorbij om een eerste kopje koffie te nuttigen.

Een klein uurtje later begaven we ons terug naar de brug over de Antitankgracht en draaiden er rechts de Knodbaan in, waar we het traject van de GR565 zouden volgen tot op het einde van de wandeling. Na zowat 350 m de Knodbaan te hebben gevolgd, draaiden we links een aardeweg op, de Gescheurde Heide, op weg naar de Halse bossen. We kozen even later de eerste bosweg rechts die leidde naar een vijver, om daar linksaf te draaien. Het GR-pad in het oog houdend veranderden we vaak van richting, om na veel draaien en keren een kruispunt van boswegen te vinden ter hoogte van de Kantonbaan. We konden er even overgaan tot een late picknick omstreeks 15:40 uur. Na een kort oponthoud ging het aan de overzijde van de weg op een wandelpad naast een aardeweg die ons even verder liet aankomen aan de drukke betonweg Liefkenshoek. We kruisten de weg en begaven ons aan de overzijde verder op alweer een smal bospad dat vrij kronkelend verliep. Tenslotte mondde het pad uit ter hoogte van een bejaardencomplex, Residentie Halmolen, waar we rechtdoor gingen tot aan een grindwegje rechts. Dit leidde naar de openbare weg, de Halmolenweg om er linksaf te gaan. We bevonden ons nu in de nabijheid van het centrum van Halle. Via de Halmolenweg, de Meester Berghmansstraat, Halle Velden en de Kerhofweg kwamen we aan de Sint-Martinuskerk van Halle.

We maakten van de gelegenheid gebruik de kerk even te bezoeken, waarna we de hoofdweg doorheen Halle rechts opdraaiden en die volgden tot we in een bocht naar rechts, rechtdoor de Peggerstraat konden opgaan. Deze 1,7 km lange weg tussen akkers en weilanden, leidde uiteindelijk terug naar het Zoerselbos, om uit te monden aan de afspanning In de Wandeling, met rechtdoor de Boshuisweg. Restte ons nog enkele honderden meters grindweg tot we opnieuw de plaats van vertrek, nabij het Boshuisje konden aantreffen. Ondertussen betere weersomstandigheden dan bij het vertrek van deze tocht, konden we om 17:30 uur de modderige wandelschoenen wisselen voor proper schoeisel en de terugreis aanvangen.”

272: Zoersel, Zaterdag 01 juni 2013, 27,6 km. (5453,179 km.)

“Een bewolkte ochtend, vormde de start van een wandeling uit de Dagstappergids Antwerpen, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht verkreeg in de wandelgids als beschrijving ‘Door het hart van de Antwerpse kempen, in het spoor van Snieders en Conscience’. Het parcours verliep in hoofdzaak langsheen het traject van de GR565, de Streek-GR Kempen en de GR5. De totale wandelafstand bedroeg niet minder dan 27,6 km, een meer dan behoorlijke afstand. Als alternatieve plaats van vertrek kon worden gekozen voor Oostmalle. Wij gingen echter, na een hapje van start in Zoersel zelf. Voordien konden we ons voertuig achterlaten op de parking, in de nabijheid van het Boshuisje, alwaar Conscience zijn inspiratie zou hebben gevonden voor de roman ‘De Loteling’. Vanaf de parking wandelden we zowat 100 m verder tot bij het Boshuisje, ondertussen langs een wandelboom. Ter hoogte van het Boshuisje ging het rechtsaf en volgden we de rood-witte markeringen van de GR565 (Renier Sniederspad). Een brede zandweg leidde ons het Zoerselbos in, om aldaar de Tappelbeek en de Monnikenloop te overschrijden via een brugje. We wandelden doorheen dit mooie bosgebied via een smal zandpad en even later een rechtlijnige eikendreef. Wanneer we enkele huizen bereikten, volgden we de Warandelaan om nadien de Zoerseldreef te betreden, ter hoogte van de toegangspoort van het Zoerselhof.

Ter hoogte van de toegang tot het kasteeldomein volgden we de Jagersdreef tot aan een stervormig kruispunt, alwaar we schuin rechts verder wandelden. Aan het einde van de bosweg draaiden we rechtsaf en passeerden we de gerestaureerde Voorste Hoeve, om dan via een asfaltweg, ook Voorste Hoeve, de drukke Zoerselsteenweg te bereiken. Het ging over de de weg Oostmalle – Lier, om rechts Beemdekens in te gaan en even verder ter hoogte van het huis nummer 30 een links gelegen asfaltwegje te volgen. Uiteindelijk kwamen we aan ter hoogte van een T-splitsing waar de GR565 zich voegde bij de Streek-GR Kempen. Vanaf dit punt volgden we de Streek-GR Kempen richting Oostmalle. We gingen dus linksaf via Graffendonk om aan het volgende kruispunt voor rechts te kiezen, de Salphense Baan. Aan de gemeentegrens met Oostmalle heette de weg Salphen en zowat 200 m verder bereikten we het gehucht Zalfen, voorzien van picknickbankjes. Hier weken we even van het parcours af, vermits zich op zowat 100 naar rechts de Sint-Antoniuskapel of Pestkapel bevond. Deze werd opgericht tijdens een pestepidemie en groeide uit tot een bedevaartsoord. Even voorbij de kapel draaide de weg naar links, om een splitsing te bereiken met de Spuydreef. 

We wandelden evenwel rechtdoor, opnieuw langs de Salphense Baan. We volgden deze brede zandweg over een afstand van zowat 1,5 km in noordelijke richting. Ter hoogte van een waterzuiveringstation verkregen we opnieuw asfalt onder de zolen. Even verder ging het linksaf via de Sint-Laurentiuslaan, om opnieuw de weg Oostmalle – Lier aan te treffen. Via het fietspad ging het even naar links langsheen de drukke N14 om dan aan de overzijde van de weg de Brede Dreef in te gaan. We bevonden ons aldaar in het domein de Renesse en konden genieten van de schoonheid van het park. Onderweg hadden we mooi zicht op het kasteel de Renesse. Gekomen ter hoogte van een alleenstaande woning ging het rechtsaf, we stapten voorbij een voetbalveld en volgden even later een slingerende weg doorheen het park. Aan de kasteelvijver draaiden we naar rechts, staken twee bruggetjes over en kwamen aan ter hoogte van het beeldje van de Wandelaar, het symbool van de Streek-GR Kempen. Er tegenover troffen we het Koetshuis aan, meteen tijd voor een kopje koffie en een rustpauze. Even later verlieten we het Koetshuis om via enkele brugjes het park te verlaten en aan te komen ter hoogte van het busstation van Oostmalle, langsheen de weg Antwerpen-Turnhout.

Over korte afstand ging het linksaf op deze N12 tot aan Kapelakkers, om ter hoogte van het huis nr. 2 een graspad te bewandelen tot aan de Wolfskapel. Dit gebouw dateert van 1625 en wordt ook wel Akkerskapel genoemd. Via een veldweg, gevolgd door de doortocht van een stukje bos, bereikten we een KMO-zone. Hier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. We verkregen ondertussen zicht op de kerk van Westmalle, een richting die we dienden te nemen. Via de wijk Westmalle-Malle, alwaar we de Leemstraat volgden en later de Kapselstraat, wandelden we langs de slotgracht van het kasteel van Westmalle. Uiteindelijk bereikten we de Oude Molenstraat ter hoogte van de kerk. In het centrum van Westmalle ging het via de Kasteellaan, de Grote Akkerstraat en de Rerum Novarumstraat, richting weg Westmalle-Brecht. (N133) Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder via de Sint-Jobbaan, de Heidemolenbaan en tot slot de Wijngaardstraat. Zowat 300 m verder kozen we een smal onverhard pad rechts, dat leidde naar een dreef. Nadien gingen we tussen twee bakstenen muurtjes het bos in. Enkele dreven en zandpaden later bereikten we de toegangsdreef die leidde naar de abdij van Westmalle. 

Hier gingen we linksaf en volgden vanaf nu het traject van de GR5 (Noordzee-Rivièra). We kwamen opnieuw aan ter hoogte van de N12 (Antwerpen-Turnhout), om aan de overzijde de Lacroixlaan in te gaan. We wandelden nu via de Oude Kastanjedreef, de Wilgenlaan, de Essendreef, de Boslaan, de SintÂntoniusbaan en tot slot de Gagelhoflaan tot aan de jeugdherberg Gagelhof. We bleven de Gagelhoflaan volgen, nadien doorheen de Antwerpse Dreef om aldus het Zoerselbos te bereiken. We gingen rechtsaf op een brede bosweg, gevolgd door een kronkelende bosweg. Op die manier eindigde stilaan onze wandeltocht, vermits we de GR5 volgend opnieuw het Boshuisje bereikten.”

146: Zoersel, Zondag 21 februari 2010, 26,4 km. (2880,533 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen aangekondigd in de wandelgids Marching en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche 21/02/2010 – 2980 Zoersel (Antwerpen), Trappistentocht, 6-10-15-20-25-30-40 km. WSV De Natuurvrienden – Zoersel VZW. Start: GSA Sint-Antonius-Zoersel. Zoals gewoonlijk starten vanuit een zeer ruime vertrekzaal naar de bossen van Westmalle en Sint-Job. Het is een eerste wandelklassieker, die al alle weersomstandigheden heeft gehad, maar altijd met erg tevreden wandelaars.’ Zoals gewoonlijk schreven we na afloop het relaas van onze belevenissen onderweg, omstreeks 19:33 uur.

“Vandaag begon onze wandeldag met een autorit, richting Sint-Antonius-Zoersel, waar we zouden deelnemen aan de Trappistentocht, ingericht door de plaatselijke wandelclub WSV De Natuurvrienden - Zoersel. De vertrekplaats was gelegen in de Gemeenteschool Sint-Antonius. Bij onze aankomst aldaar werden we door enkele gemachtigde opzichters geleid naar een parkeerplaats en nadien konden we terecht in een van de twee ruime startzalen. Alvorens van start te gaan, namen we de tijd om een koffie te nuttigen en een hapje te eten. Vandaag konden we kiezen uit de afstanden 6, 12, 15, 20, 25, 30, 36 of 42 km. We opteerden vandaag om het parcours te volgen van de 25 km, met een werkelijke afstand van 26,4 km. Onderweg waren een viertal rustposten voorzien, waarvan de eerste zich situeerde op 7,5 km na de aanvang van de wandeling.

We verlieten vol goede moed de plaats van inschrijving en staken de weg over. Bijna onmiddellijk na de start kregen we reeds een eerste splitsing op het parcours ter hoogte van het politiebureau, waar de afstanden vanaf 20 km links afsloegen, terwijl de kortere afstanden hun traject rechtdoor verliep. Het ging via de achterzijde van de kerk naar een wegel, gelegen naast een transportbedrijf. We troffen het eerste wandelpad van de dag aan, met name het Jukschotpad 1 (een wandelparcours van 9 km). Gedurende geruime tijd konden we de loop van deze wandelroute volgen, langsheen enkele landelijke wegen, afgewisseld met enkele onverharde wegen. Hier troffen we de eerste ijsplekken van de dag aan, alsmede nog enkele restjes sneeuw van de voorbije weken. Wat verderop dwarsten we de drukke weg naar Antwerpen, om op die manier aan het volgende kruispunt links af te gaan en het grondgebied van Schilde te betreden.

Een fietsroute van 56 km, met name de Jan Van Der Nootroute, hield ons een tijdje gezelschap onderweg. We konden nu vooral kennis maken met enkele statige villa's die links en rechts voorbij gleden. We konden vaststellen dat we hier door de betere buurt wandelden. Kasten van huizen, voorzien van alarminstallaties en bordjes met waarschuwingen over de wakende honden achter de schutting. Een lange dreef langsheen een stukje bos betekende een leuke afwisseling. Hier konden we even genieten van het begrip vrije natuur. Later bereikten we een drukke weg, waarbij we de aanduidingen zagen van een plaatselijke autoroute, Voor- en Noorder Kempen. Even voor de gemeenteborden van St. Job-in-'t Goor (Brecht), sloegen we een rechts gelegen asfaltwegje in, waar het bijzonder moeilijk stappen was omwille van de ijzige toestand van het wegdek.

Blijkbaar was het vocht van de voorbije nacht hier aangevroren en menig wandelaar zagen we daar even wegglijden, gelukkig zonder erg. Op het einde van deze brede dreef, gaf een draaihek ons toegang tot een brede bosdreef, die ons leidde naar de eerste controlepost, gelegen op de Campus Kristus Koning te St. Job zelf. Aldaar konden we in de plaatselijke sporthal van de school even pauzeren en werden we zelfs aan tafel bediend door medewerkers van de wandelclub. Aldaar konden we het niet laten om even de koffiekoeken te proeven en te laten smaken. Na deze eerste onderbreking, waren we klaar voor het tweede gedeelte van de wandeling en dat hield in dat we een plaatselijke lus dienden te wandelen, welke ons zou brengen tot op de afstand van 13,4 km. Onderweg konden we even nader kennismaken met een clubgenoot Jimmy, wie we later op de dag nog zouden terug ontmoeten. Na de controle dienden we bij een eerste passage naar links te gaan, in de richting van de plaatselijke kerk. Op de grote weg doorheen het dorp volgden we de autoroute welke reeds werd vernoemd.

Wat verder sloegen we een links gelegen wegje in dat zou leiden naar een onverharde veldweg. Deze aardeweg, welke vervolgens uitmondde in het plaatselijke bos van St. Job, situeerde zich naast het golfterrein. Hier, op dit smalle kronkelende pad tussen de bomen, werd onze aandacht getrokken door een bordje met de vermelding ‘Wandelpad Antitankgracht’. Dit pad liep inderdaad naast een heuse gracht. Het pad liet ons onderweg kennis maken met de plaatselijke sportverenigingen, vermits enkele terreinen en clubs aan het oog voorbij gingen: een voetbalveld, een hockeyclub, het golfterrein, een paardenmanege, ... Mocht het ooit ontbreken aan de zin om te wandelen, je weet maar nooit. Uiteindelijk kwam het pad uit op de brede weg, ter hoogte van de grensscheiding met 's Gravenwezel (Schilde), waar we de baan dwarsten en aan de overzijde terug in het bos verdwenen. Ook nu volgde een mooi pad tussen de beplanting, waar je echt kon genieten van het begrip rust. Even verderop scheidden de wegen van enkele afstanden, waarbij wijzelf links dienden af te slaan en een zanderige weg volgden, aldaar beter gekend als het Voorkempen Ruiterpad.

In een wijde boog gingen we op die manier omheen het golfterrein, dat we naderhand nog even van een andere kant konden bekijken. Eenmaal voorbij dit stukje groen, volgden we een asfaltweg en die bracht ons terug tot op de Campus van Kristus Koning. Een mooie lus achter de rug en zeer zeker een mooi stukje wandelparcours. Na de tweede controle in de sporthal, volgden we nu de rechterkant van de weg op het domein van de Campus, waar we ter hoogte van de uitgang het reeds vernoemde ruiterpad aantroffen. Dit volgend kwamen we ter hoogte van het Domein De Poppelaer en waren we opnieuw verzekerd van een geruime tijd bospaden en dreven. Ons oog viel op de bordjes Trappistinnenpad, dat ons verder leidde doorheen dit bosgebied. Een kronkelend paadje langsheen de rand van dit bos, liet ons aan de andere kant de open velden en weilanden aanschouwen. Ook in dit gebied, dienden we af en toe van koers te wijzigen, omwille van splitsingen in de diverse trajecten.

Hier en daar bemerkten we wat omgewaaide bomen en dat gaf dan weer aanleiding om een foto te nemen onderweg. Af en toe werd het ook wat drukker, aangezien sommige wandelaars van andere afstanden hetzelfde traject deelden. Een modderige passage langsheen een brede onverharde weg, leidde ons naar een groot kraanbedrijf - Luyckx - waar we in een van de hangaars een nieuwe controlepost aantroffen. Onze teller stond ondertussen op 17,5 km, we waren dus ruimschoots over halfweg. Bij het verlaten van dit bedrijf, volgden we een modderig stukje parcours in de richting van een drukke weg. Eenmaal daar aangekomen, volgden we naar rechts het fietspad en troffen daar de aanduidingen van de GR5, alsmede opnieuw de Voor- en Noorder Kempen autoroute. Onderweg langsheen dit fietspad, dienden de wandelaars aan de langste afstand nog even een links gelegen lus te bewandelen, wijzelf dienden wat verderop een links gelegen onverharde en vooral modderige aardeweg op te gaan. Ter hoogte van het begin van deze weg bemerkten we opnieuw het Trappistinnenpad en tevens de Trappistenroute, een fietstraject van 44 km.

Dit lange, ontdooiende pad, leidde ons naar het verderop gelegen Molenbos, waar we onmiddellijk rechts gingen en meteen het bos ingingen. De GR5/E2 (Noordzee - Riviera) kon ons hier niet op andere gedachten brengen. Een kruisbeeld links van de weg stond opgesteld ter hoogte van het begin van dit Molenbos. Deze ochtend waren we begonnen langsheen het Jukschotpad 1, het was een blij weerzien met dezelfde aanduidingen, wat betekende dat we ruimschoots op de terugweg waren. Aldaar troffen we opnieuw onze clubgenoot Jimmy aan, die ons een tijdje gezelschap hield onderweg en ons een en ander liet zien tot wat een wandel-GPS in staat is. Een leuk hebbeding zo te zien, ware het niet dat we even dienden te bekomen bij het horen van de kostprijs ervan. Via het Molenbos, dat we geruime tijd doortrokken via tal van paden, bereikten we wat verder de sporthal van Westmalle, waar we een laatste maal controle hadden onderweg. We zaten nu 22,8 km ver en meteen kondigde zich het laatste gedeelte van de wandeling aan.

Na nog even een verfrissing te hebben genomen, gingen we terug richting aankomst. Dit laatste gedeelte had niet echt veel om handen, aangezien we bijna via de kortst mogelijke weg het Molenbos verlieten en via enkele woonstraten wandelden in de richting van het Administratief Centrum van Zoersel, alsmede  het psychiatrisch centrum Bethanië. Het ging vervolgens over het domein van deze gebouwen, waarna we het terrein verlieten via de voorzijde. Doorheen een stukje woonwijk, bereikten we uiteindelijk de omgeving van de Gemeenteschool, die we reeds in de verte konden bemerken. Via een klein ommetje, betraden we het terrein van de startplaats via de achterzijde. Het einde van een mooie wandeltocht. Voor de statistieken kunnen we nog vermelden dat bij sluiting van de inschrijving, 3254 wandelaars waren geteld.”

Een blik in de wandelboekjes sluit dit wandelverhaal voor vandaag af. ‘K: Zoersel, Schilde, ’s Gravenwezel, Brecht. Landelijk en veel bossen! Mooie natuur. Koud. J: Wandeling vanuit Sint-Antonius-Zoersel, doorheen Schilde, St. Job-in-’t Goor en ’s Gravenwezel. Nadien verder in de richting van Westmalle. Mooie boswandeling met meer dan 3000 deelnemers.’