540: Massenhoven, Zaterdag 04 maart 2023, 14,367 km. (10.668,973 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Beemden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats ter hoogte van de parking in de Kerkstraat, bezijden de Sint-Stefaankerk. Na een broodje vooraf konden we even later omstreeks 10:35 uur de wandeling aanvangen, nabij het knooppunt 47, op het kruispunt van de Kerkstraat met de Vogelzangstraat. We kozen er de richting naar links om verder te wandelen doorheen de Kerkstraat. Op het einde maakten we een bocht naar links en bereikten we het Albertkanaal, rechts gelegen. We verlieten er de Kerkstraat en begaven ons linksaf op het jaagpad langsheen het kanaal. We stapten onder de N14, de Liersebaan door en volgden het jaagpad richting volgend knooppunt. Zowat 1,5 km verder, net vóór de brug van de Herentalsebaan, verlieten we het jaagpad en begaven ons op een smalle asfaltweg, Waterschap, dit ter hoogte van het wandelknooppunt 51. Langs tal van weiden, gevolgd door een stukje natuur, eindigde het smalle wegje ter hoogte van de druk bereden Hofstraat, net tegenover het Kasteel Hovorst. Ondertussen waren we het knooppunt 50 voorbij gegaan. Over korte afstand begaven we ons naar links op de Hofstraat, om even verder aan de overzijde, net vóór het grensbord Zandhoven, rechtsaf een kasseiweg te kiezen, genaamd Voort. We betraden op die manier het Binnenbos, zij het vooreerst langs de rand van het bos.

Ter hoogte van het knooppunt 52 op het kruispunt met de links gesitueerde Bruggestraat, wandelden we verder rechtdoor en betraden het eigenlijke Binnenbos. Nog steeds via een kasseiweg in slechte staat, kwamen we wat verder uit aan een rustbank ter hoogte van een brug over de Klein Wilboerebeek. We namen er dan ook omstreeks 11:33 uur de tijd om een korte wandel- en eetpauze te nemen, ondertussen vooral genietend van de stilte van het omringende bos. Na de lunch wandelden we verder op de smalle kasseiweg, inmiddels Draaiboom genaamd, doorheen een gedeelte van het Coppens bos, richting Pulderbos. Eenmaal het laatste stukje bos achter de rug, ging de wandeling verder tussen akkers en weiland en passeerden we de eerste boerderijen. Toen de eerste woonhuizen in zicht kwamen, wisselden de kasseien voor een asfaltwegje, nog altijd Draaiboom, die we bewandelden tot het knooppunt 54 op de Y-splitsing met Blauwhoef. We behielden nog steeds de richting rechtdoor en gingen verder via Draaiboom, om er vrij vlug het bord van de bebouwde kom van Pulderbos te zien. We volgden er een tijdje het traject van de Streek-GR Kempen. Uiteindelijk mondde Draaiboom uit op de drukke Pulsebaan, net aan het knooppunt 55. Hier ging het linksaf, gelukkig op het links gelegen trottoir, richting centrum Pulderbos.

Ter hoogte van het kruispunt met de Patrijzenlaan, tevens knooppunt 57, maakten we een korte rechts-links beweging om op die manier Dorp in te wandelen. We gingen voorbij de Pastorie van Pulderbos, gevolgd door de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk, weliswaar gesloten. We stapten vervolgens voorbij enkele gesloten horecazaken, tot we gelukkig wat verder terecht konden voor een koffiepauze in het Biljartcafé Vogelzang. We genoten er omstreeks 12:30 uur dan ook van een langere wandelpauze en sanitaire stop. Na te hebben genoten van de koffie gingen het verder via Dorp, vervolgens via Dorp linksaf om er de Goormansstraat te kruisen en aan de overzijde de Kapelstraat in te gaan. Langs nieuwbouw links en weiden rechts, wandelden we verder doorheen deze doodlopende straat. Waar de weg ophield betraden we via een grindpad een stukje bos om er een mooi gerestaureerde Onze-Lieve-Vrouwkapel aan te treffen. We namen er even de tijd om een stukje rijsttaart te nuttigen op een zitbank naast de kapel. Nadien ging het op het smalle pad verder, tot we even voorbij het bos een T-kruising vonden. We gingen er haaks rechtsaf, nog steeds de Kapelstraat, om na een tweetal bochten opnieuw de openbare weg te bereiken aan het knooppunt 34, met name de Driehoekstraat, op het grondgebied van Zandhoven. Omwille van een omleiding op het wandelnetwerk, dienden we de Driehoekstraat te volgen tot op het einde, het kruispunt met de Ringlaan.

Noodgedwongen ging het over geruime afstand naar links langs deze zeer druk bereden weg, tot we tenslotte links de weg konden verlaten via de Boutersemdreef, om op die manier het aanvankelijk voorziene knooppunt 33 te zoeken en er vervolgens rechtdoor voorbij te gaan. Net voor een haakse bocht naar rechts, konden we even een glimp opvangen van het Bautersemhof, weliswaar niet toegankelijk. We stapten verder langs het domein van het Bautersemhof, om aan het volgende kruispunt linksaf de Bruggestraat in te draaien. Even verder passeerden we er het Hof ter Donck, juist ter hoogte van het knooppunt 35. We gingen verder rechtdoor, nog steeds via de Bruggestraat, tot we aan het volgende knooppunt 53, rechts een brede aardeweg opgingen, Winkelaar. Tussen de akkers door bereikten we aan het uiteinde van de aardeweg, de drukke Vierselbaan, welke we links opgingen. Het vrij storend autoverkeer zouden we een tijdje moeten dulden. Op een smalle betonstrook bezijden de weg, ging het geruime tijd langs deze weg, waarbij we zicht kregen op de molen Zeldenrust rechts van de baan. Net in een bocht naar rechts, konden we de weg verlaten via een brede grasweg, Gebroken Loop. Aan het uiteinde van het pad kwamen we terecht op de verharde Gebroken Loop, ditmaal een brede grindweg die we rechts indraaiden. We troffen er het knooppunt 49 aan.

We konden nu de molen Zeldenrust vanaf de andere kant bekijken. Na zowat 1,5 km deze grindweg te hebben gevolgd, stapten we voorbij de rechts gelegen Moenbaan, ondertussen aan het knooppunt 48 aangekomen. Nog steeds de Gebroken Loop verder bewandelend, inmiddels via een elementaire asfaltweg tussen de akkers en weilanden, konden we tenslotte op het einde van de weg de N14, de drukke Liersebaan kruisen. Aan de overzijde begaven we ons op de Antwerpsebaan, net naast een kringwinkel. Weinige meters verder, aan het knooppunt 41, ging het linksaf de Tulpenlaan op en stapten we doorheen een villawijk. We dwarsten vervolgens de Hogeweg, om aan de overzijde verder te stappen via de Korenbloemstraat, gevolgd door de eerste straat rechts, de Schoolstraat. Uiteindelijk op het einde van de Schoolstraat, kwamen we aan het knooppunt 46, ter hoogte van de Sint-Stefaankerk van Massenhoven. Zowat 100 m naar links eindigde onze wandeling op de parking in de Kerkstraat.”

165: Zandhoven, Zondag 09 mei 2010, 21 km. (3281,211 km.)

Deze georganiseerde tocht werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 9/5/2010 – 2240 Zandhoven (Antwerpen), 41^ste Sint-Amelbergatochten, 6-12-21-32 km. Wandelclub St.-Amelberga. Start: Lokaal Harmonie Sint-Amelberga. Wisselende omlopen met bos en veldwegen in landelijke omgeving. Honden aan de leiband zijn toegelaten.’ Na afloop noteerden we de volgende belevenissen in een kort relaas, omstreeks 18:01 uur.

“Vandaag ging het nogmaals richting provincie Antwerpen, meer bepaald naar Zandhoven. Daar vonden de 41^ste Sint-Amelbergatochten plaats, ingericht door de wandelclub St. Amelberga. De startplaats was gesitueerd in het lokaal van de Harmonie Sint-Amelberga, een en ander hield dus duidelijk verband met elkaar. De parking rechtover het lokaal bood in elk geval deze ochtend voldoende plaats om verscheidene voertuigen te parkeren. We konden even later terecht in het gezellige lokaal van de muziekvereniging, om te voldoen aan de inschrijving en ook een hapje te eten alvorens de wandeling aan te vatten. Aan de buitenkant van het lokaal was voldoende informatie voorhanden inzake de diverse wandelafstanden, voorzien van telkens een gekleurd plannetje. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 21 of 32 km. Wij namen deel aan de wandeling van 21 km, met onderweg langsheen het parcours een drietal rustposten, respectievelijk na 6,7 - 13 en 18,3 km. De tweede controle situeerde zich tevens in de startzaal, we zouden dus twee lussen bewandelen, waarvan de eerste een lengte had van 13 km. Goed, we waren er klaar voor en konden even later op pad.

Bij het verlaten van het lokaal van de Harmonie ging het rechtsaf. Het hoekje om vonden we meteen een eerste indicatie van het traject. Ter hoogte van een kerkpad, ging het voor de afstanden 6 en 12 km linksaf, alsook voor de 21 en 32 km bij een eerste doortocht. Het paadje ging via een klein stukje groen langsheen de kerk van Zandhoven. Via een paar woonstraten bereikten we de Hofweg en die leidde ons naar het Gemeentelijk Speelbos, zo kregen we een eerste maal een stukje bosgebied te verwerken. Via een stuk braak terrein, waar men reeds doende was met het klaarmaken ervan, met het oog op het inrichten van een verkaveling, bereikten we de erachter gelegen woonwijk. Hier scheidden zich de wandelaars van de 6 km af, teneinde hun eigen traject te volgen. Een brede dreef in de onmiddellijke omgeving bracht ons in het Begijnenbos, waar we konden genieten van andermaal een stukje groene zone. De openbare weg welke we even verder bereikten, bevond zich reeds op het grondgebied van Massenhoven. We sloegen rechtsaf en volgden aldaar het traject van een fietsroute, met name de Gouverneur Kinsbergen Route (52 km). Aan het volgende kruispunt ging het naar links en daar bevonden we ons op het autotraject van de Pallieterland Route.

Even verder namen we een links gelegen wegel en die ging recht naar het erachter gelegen bosgebied. Hier werd in eerste instantie een bospad gevolgd, waarna het wat verder echter dwars door het bos ging, waar we enkel en alleen enkele pijlen en linten aantroffen om ons een weg te banen door het dikke bladerdek. Hier was het rustig en aangenaam vertoeven, alleen met de stilte van het bos. Tal van omgewaaide kanjers van bomen, gaven af en toe een bijzonder beeld van deze zone. Het traject slingerde zich heen en weer tussen de beplanting, om nadien uit te komen ter hoogte van het Albertkanaal. Een stevig klimmetje om de dijk op te raken, speelde enkele wandelaars parten. Gelukkig konden we enkele oudere dames helpen bij het klimwerk. We bevonden ons nu op het jaagpad langsheen het kanaal, waar we rechts aanhielden. Hier kregen we talrijke tegenliggers, met name enkele groepen wielercyclisten, niet moeilijk, aangezien we ons hier bevonden op de Kempen-Vlaanderen Fietsroute (LF51b - LF5b). Wandelaars en fietsers gaven elkaar echter voldoende ruimte, zo kon iedereen zijn sport naar eigen believen beoefenen.

Na een tijdje de oever van het kanaal te hebben gevolgd, namen we een rechts gelegen pad en lieten het kanaal achter ons. We kregen hier de aanduidingen van een tijdelijke route, met name Bat 10 - Een beeldenroute Anti-Tankgracht. Het ging vervolgens onder de E34 autosnelweg door, waar we even halt hielden bij enkele jongeren die aldaar zich vermaakten met radiogestuurde voertuigjes. Het heen en weer racen deed het zand de lucht invliegen. We bevonden ons nu op het grondgebied van Oelegem en troffen een eindje verder de eerste controlepost aan, gesitueerd in de kantine van de vzw De Watervrienden, naast de plaatselijke visput. We dienden weliswaar zelf onze controlestempel te nemen, doch kregen hier van de leden van de club een prima bediening aan tafel. Zoiets ervaar je zelden op een wandeling. We kregen er terloops ook waardering voor een recent geschreven verslagje inzake een wandeling die we hadden meegemaakt in Turnhout. Altijd leuk om te weten dat het werk gewaardeerd wordt. We waren dus toe aan een koffie en een hapje en konden de benen even strekken. Na de controle vervolgden we naar links het pad en trokken door het aanpalende bosgebied.

We kregen onderweg enkele bunkers te zien, waarop duidelijk de rood-witte markeringen van de GR565 waren te herkennen. Een van de bunkers was in het kader van Bat 10, voorzien van een paddenstoel. Een kunstwerk van de hand van Koosje Schnedders, genaamd Façade. Opmerkelijk om deze getuige van een oorlogsverleden op die manier te bekijken. Eenmaal door het stukje natuur, bereikten we een smalle landelijke weg, waar we werden attent gemaakt op het bestaan van een tweetal fietsroutes aldaar: de Hendrik Conscienceroute (27 km) en de Rasschaertroute (57 km). Om de hoek voegde zich daar nog een wandelpad bij van 10 km, het Jozef Simonspad. Meteen reden genoeg om een plaatselijke joggingclub te kruisen en uiteraard tal van wielerliefhebbers. Er volgde nu een stukje dreef, die wat verderop verbinding gaf met een landelijke weg. De Halse bossen waren een volgende aantrekkelijke zone om door te wandelen, hoofdzakelijk door een lange mooie bosdreef te volgen. Ook hier weer de pracht van het voorjaar welke tot uiting komt in zulk gebied. Af en toe kreeg de dreef het karakter van een 4x4 parcours, vermits diepe sporen duidelijk wezen op dit soort verkeer door het bos. Af en toe stond het pad vol water, waardoor we onze toevlucht dienden te nemen tot een bermpje bezijden het pad.

Ook dat maakt deel uit van de charme van het wandelen door de bossen. Even verder bereikten we opnieuw de openbare weg en verlieten op die manier het grondgebied van Halle (Zoersel). Het ging rechtsaf, in de richting van de brug over de E34. We troffen er opnieuw de aanduidingen van de drie reeds vermelde fietsroutes (Hendrik Conscienceroute, Rasschaertroute en Gouverneur Kinsbergen Route). Eenmaal de brug over de autosnelweg overschreden, ging het links via het Nazarethpad, een verhard grindpad. Daar vonden we wat verder een rechts gelegen wegel, die leidde naar een klein stukje bos in de verte. Dit bosgebied paalde aan de verkaveling erachter en zo bereikten we opnieuw de startplaats, waar we een tweede controle konden ondergaan. Dit betekende meteen ook het einde van het eerste gedeelte van de wandeling. We moeten toegeven, veel reden tot klagen hadden we niet. We namen vervolgens de tijd om de inwendige mens een beetje te versterken, met het oog op het tweede gedeelte van de wandeling dat komen ging. We konden terug op weg teneinde een gedeelte te volgen van de tweede lus. We bereikten kort na de start opnieuw dezelfde plaats, waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. Ditmaal hielden we bij de tweede passage rechts aan, net zoals de wandelaars van de 32 km.

We verlieten vrij vlug de bebouwde kom en volgden een rustige landelijke weg tussen de weilanden en landerijen. Opnieuw kregen we hier massaal de bloeiende paardenbloemen te zien, net zoals dat gisteren het geval was geweest. De landelijke wegen leidden ons opnieuw in de richting van de autosnelweg E34, die we wat later bereikten. Het ging vervolgens de brug over, waar we aan de andere kant een gedeelte volgden van het Voorkempen Ruiterpad. In een gevaarlijke bocht, verlieten we de openbare weg om een rechts gelegen bosgebied in te wandelen. Links zagen we in de verte de grensborden van Halle (Zoersel). Het bosgebied bevond zich naast de autosnelweg, waardoor we een tijdje evenwijdig aan deze verkeersader door het bos een dreef volgden. Even verder volgde een bredere baan, welke ook evenwijdig verliep aan de snelweg. Al vrij vlug konden we het storende karakter van deze weg ervaren. Een schril contrast met het bos links van ons. De weg ging iets verder lichtjes de hoogte in, om uit te monden aan de volgende brug over de E34.

Ditmaal ging het opnieuw rechtsaf, om voor de derde maal de snelweg over te steken. We bereikten op die manier opnieuw het traject van de Hendrik Conscienceroute en de Gouverneur Kinsbergen Route. Een even voorbij de snelweg gelegen landelijke weg, leidde ons langsheen een grote manege (De Kraal), waarna we al vrij vlug de laatste controlepost van de dag bereikten, gelegen aan de visput van Zandhoven. Hier konden we voor een drankje terecht op het buitenterras bij Marcel, In de Katvis. Net op het moment dat we aldaar even pauze hielden, ging een plaatselijke hengelwedstrijd van start. Zo waren we getuige hoe tal van emmers met lokspijs in het water werden gegooid. Hier dienden de deelnemers aan de 32 km nog een bijkomende lus te wandelen, doch wij beperkten onze deelname tot 21 km. Restte ons nu nog enkel de korte terugweg naar de startplaats. Het laatste gedeelte van de wandeling, was meteen ook het kortste stukje vandaag. We verlieten de visput en volgden even verder een rechts gelegen bospad dat vervolgens overging in een veldweg. We lieten bijgevolg de bossen achter ons en bereikten wat verder de eerste woningen.

Enkele rustige landelijke asfaltwegen brachten ons terug naar het centrum van Zandhoven, waar we als afsluiter nog een stukje verkaveling doortrokken om uiteindelijk uit te komen aan het lokaal van de Harmonie. Meteen het einde van de tocht. Een mooie wandeling om op terug te zien, met een voldoende ruime startzaal. De controleposten onderweg waren voldoende ruim, met een verzorgde bediening aan tafel en gelegen aan een rustgevende visput. Sanitair naar behoren. Een mooi en vooral afwisselend parcours, voorzien van voldoende bepijling. Het weer zat mee, dus konden we tevreden huiswaarts. Bij het aanvatten van onze terugreis konden we bemerken dat om 14 uur reeds 854 wandelaars waren geteld. Als die allen even tevreden zijn geweest als wij, dan is de organisatie geslaagd in haar opzet. Een mooie Moederdag voor vele deelnemers, maar vooral een mooie tocht voor tal van wandelaars. We kijken uit naar een volgende deelname aldaar...”

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, blikken we nog even terug in onze respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Bossen en veldwegen. Rustige en aangename wandeling. Bewolkt maar zacht weer! Goed verzorgd. J: Tocht door Zandhoven, Massenhove, Oelegem, Halle. Afwisselend parcours met veel bossen onderweg. Een aangename tocht bovendien.’