343: Ranst, Zaterdag 23 mei 2015, 20,367 km. (6990,881 km.)

“Vandaag stond een kennismaking op het wandelprogramma, met een tweede wandelnetwerk in Vlaanderen, met name ‘Kempense Hoven’. Online hadden we voorheen een parcours uitgestippeld, dat van start ging ter hoogte van het wandelknooppunt 71, gesitueerd ter hoogte van het Provinciaal Domein Vrieselhof, te bereiken via de Schildesteenweg in Ranst. Na een autorit van zowat een uurtje, bereikten we de parking van het domein. Een hapje alvorens van start te gaan en natuurlijk, na het aantrekken van het juiste schoeisel, gingen we omstreeks half tien van start. Op weg naar het eerste knooppunt, slechts op korte afstand van de parking vandaan, bevonden we ons reeds op het traject van de GR565, Antwerpen – Bladel. Vanaf de eigenlijke start aan knooppunt 71, volgden we over korte afstand de Rondwandeling Vrieselhof (1,5 km). We stapten omheen het aldaar gelegen kasteel en gingen het omliggende bos in.

Enkele prachtige dreven waren voorzien van houtsculpturen en hier en daar een kleurig bloemetje. Tussen de bomen verscholen, ontdekten we zowaar een bunker, nu een vaste verblijfplaats voor vleermuizen. Eenmaal we het domein verlieten, bereikten we de openbare weg en tevens de aanduiding van een lokale fietsroute van 34 km, met name de Hendrik Conscienceroute. Die zouden we tijdens het verdere verloop van de tocht nog vaak bewandelen. Zo bereikten we knooppunt 72. We volgden over vrij korte afstand het Jozef Simonspad (10 km) en kwamen nagenoeg onmiddellijk aan het Fort van Oelegem. Uiteraard weken we even van het traject af, teneinde dit militair bouwwerk van nabij te bekijken. Jammer genoeg konden we niet naar binnen en dienden we vrede te nemen met het bekijken van de informatieborden bezijden de weg. We wandelden verder langsheen een Antitankgracht, waarover nog de restanten van een oude pantserbrug. Via een grindpad, ging het verder langsheen weiden naar knooppunt 67.

We bereikten opnieuw de openbare weg en volgden een stukje asfalt naar links, langsheen de rand van een stukje bos. Even verder kwamen we langsheen een oude hoeve uit 1841, met daarbij de aanwijzingen van het Dobbelhoevepad (8,5 km). Wandelknooppunt 68 voorbij, dienden we een druk bereden weg te volgen, met gelukkig links daarvan een kronkelend grindpaadje. Vrij snel ging het even later rechtsaf op een smalle asfaltweg tussen hoge hagen. Zo kwamen we ter hoogte van punt 58 en wandelden voor het eerst vandaag over een zandpad, richting bos. We konden nu genieten van enkele mooie bosdreven, deels voorzien van grind, soms voorzien van een laagje asfalt. Tussen de bomen door unieke doorkijkjes. Na zowat 5 km bereikten we het wandelknooppunt 60, ter hoogte van een kruispunt van bospaden en alwaar een leuke picknickbank was geplaatst. Het was stilaan tijd voor een hapje, vermits de klok ondertussen bijna elf uur aanwees.

Na deze korte lunchpauze ging het linksaf via een bospaadje richting volgende knooppunt. Amper tweehonderd meter verder bereikten we het Breeveldpad en tevens het grondgebied van Schilde. Het werd nu een tijdje huisjes kijken, of moeten we eerder het woord villa’s gebruiken. Enkele statige dreven, omringd door bos, deden ons op die manier stappen richting knooppunten 61 en 62. Aldaar bereikten we de drukke Zandhovensebaan, welke we met de nodige voorzichtigheid dwarsten. Er volgde opnieuw een korte doortocht doorheen een stukje bos, toen even later onze camera het liet afweten. Wat ook werd ondernomen om het ding opnieuw aan de praat te krijgen, het lukte niet. Noodgedwongen wandelden we dan maar verder, zonder het nemen van foto’s onderweg. We bereikten op die manier knooppunt 64.

Geruime tijd volgden we nu grindpaden doorheen stukjes bos, af en toe langsheen weiland en soms via een stukje bewoonde wereld. Hierlangs was het wandelen wat minder aangenaam, vooral na de prachtige natuur voorheen. Aldus bereikten we achtereenvolgens de knooppunten 64, 01, 65 en 75. Even voorheen verkregen we een aanduiding dat het vermelde knooppunt 67 was gewijzigd naar 65. Nadien verkregen we opnieuw een aangename wandelweg doorheen het bos, gevolgd door een brede grindweg langsheen een met bloemen getooide weide. We bevonden ons hier op het Sniederspad en troffen bezijden het pad een rustbank aan langsheen de bosrand. Een ideale plek om even te rusten en vooral te genieten van het mooie uitzicht. Na de knooppunten 83 en 80 bereikten we terug de openbare weg. Slechts over korte afstand, immers vrij snel bereikten we opnieuw een zone bos.

Vanaf het punt 76 wandelden we opnieuw doorheen lange brede dreven, slechts onderbroken door het dwarsen van de erg drukke Lemmekensbaan. Stilaan ging het vervolgens via de bewoonde wereld langsheen het gemeentepark van Zoersel. Even er voorbij troffen we knooppunt 05 aan en vonden opnieuw grind onder de schoenen. Iets verderop bereikten we het grondgebied van Sint-Antonius Zoersel. We dienden opnieuw een stukje woonzone te betreden en dat is niet altijd aangenaam, omwille van de eentonigheid en vooral het vaak storende verkeer. Zo zagen we aan ons oog de knooppuntpaaltjes met nr. 13, 04 en tot slot 63 passeren. Ter hoogte van dit laatst vermelde knooppunt, ging het haaks rechtsaf, via een smal pad, richting Provinciaal Overstromingsgebied De Vorse Beemden. Onderweg daarheen namen we nog even de tijd een hapje te eten op een picknickbank langsheen het pad. Het was ondertussen bijna half twee in de namiddag.

Na deze lunchpauze vervolgden wij onze uitgestippelde route langsheen de knooppunten 06, 07 en 08, waarbij we hoofdzakelijk gebruik maakten van een woonwijk, teneinde uit te komen ter hoogte van de kerk van Halle-Zoersel. Het moet vermeld, de knooppunten situeerden zich hier heel dicht bij elkaar. Het was stilaan tijd voor een kopje koffie, of twee zelfs, welke we vonden in Café & Afterwork Hallywood tegenover de kerk. Hier konden we even genieten van wat rust, een sanitaire stop inlassen en even bekijken hoe de route verder zou verlopen. Het was twee uur in de namiddag, we hadden dus tijd zat. De volgende knooppunten, 16, 15 en 14 situeerden zich zowat binnen een afstand van tweehonderd meter en lieten ons zowat omheen de kerk wandelen. Nadien ging het verder richting wandelknooppunt 12. Vanaf dan konden we opnieuw genieten van rustige bospaden en af en toe wat zanderige ondergrond.

Na knooppunt 9 bereikten we de zogeheten Halse bossen en konden we even later terecht op het buitenterras van taverne De Stroopop. Die stopplaats kenden we nog uit het verleden, aangezien we hier ooit, naar aanleiding van een georganiseerde wandeltocht, een pauze hadden ingelast. Na een verfrissend drankje gingen we vervolgens op zoek naar de wandelknooppunten 78, 84 en 79. In hoofdzaak verkregen we na een stukje betonbaan, overwegend mooie bospaadjes en veldwegen, die soms niet breder waren dan een wegel. Het grootste gedeelte brachten we opnieuw door in een bosrijke omgeving en hadden vaak het gevoel doorheen een tunnel te wandelen, omwille van het gebladerte. Vervolgens kondigde zich het volgende knooppunt aan, met name 73 en op die manier bereikten we de achterzijde van het fort van Oelegem. Via nr. 70, bereikten we even later punt 72, alwaar we reeds eerder op de dag waren langs gekomen.

Vanaf hier ging het via dezelfde weg als voorheen op de dag, richting knooppunt 71 in het Provinciaal Domein Vrieselhof. Ditmaal was de aldaar gevestigde horecazaak reeds geopend en konden we voor een afsluitend kopje koffie terecht op het terras van de Remise. Meteen was het einde van de wandeling een feit. Jammer genoeg kwam pas nu de zon tevoorschijn, nadat we een hele dag hadden gewandeld onder een donkere en dreigende hemel. Gelukkig hielden we het vandaag wat dat betreft dan toch droog. Tot slot enkele cijfers: 20,367 km; 1060,6 verbruikte cal; 27.157 stappen in een rustige wandeltijd van 4.51.11. Dit was dan een tweede kennismaking met een wandelnetwerk, we weten nu iets meer inzake ‘Kempense Hoven’. Een volgende gelegenheid brengt ons wellicht ergens anders heen.”

165: Zandhoven, Zondag 09 mei 2010, 21 km. (3281,211 km.)

Deze georganiseerde tocht werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 9/5/2010 – 2240 Zandhoven (Antwerpen), 41^ste Sint-Amelbergatochten, 6-12-21-32 km. Wandelclub St.-Amelberga. Start: Lokaal Harmonie Sint-Amelberga. Wisselende omlopen met bos en veldwegen in landelijke omgeving. Honden aan de leiband zijn toegelaten.’ Na afloop noteerden we de volgende belevenissen in een kort relaas, omstreeks 18:01 uur.

“Vandaag ging het nogmaals richting provincie Antwerpen, meer bepaald naar Zandhoven. Daar vonden de 41^ste Sint-Amelbergatochten plaats, ingericht door de wandelclub St. Amelberga. De startplaats was gesitueerd in het lokaal van de Harmonie Sint-Amelberga, een en ander hield dus duidelijk verband met elkaar. De parking rechtover het lokaal bood in elk geval deze ochtend voldoende plaats om verscheidene voertuigen te parkeren. We konden even later terecht in het gezellige lokaal van de muziekvereniging, om te voldoen aan de inschrijving en ook een hapje te eten alvorens de wandeling aan te vatten. Aan de buitenkant van het lokaal was voldoende informatie voorhanden inzake de diverse wandelafstanden, voorzien van telkens een gekleurd plannetje. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 21 of 32 km. Wij namen deel aan de wandeling van 21 km, met onderweg langsheen het parcours een drietal rustposten, respectievelijk na 6,7 - 13 en 18,3 km. De tweede controle situeerde zich tevens in de startzaal, we zouden dus twee lussen bewandelen, waarvan de eerste een lengte had van 13 km. Goed, we waren er klaar voor en konden even later op pad.

Bij het verlaten van het lokaal van de Harmonie ging het rechtsaf. Het hoekje om vonden we meteen een eerste indicatie van het traject. Ter hoogte van een kerkpad, ging het voor de afstanden 6 en 12 km linksaf, alsook voor de 21 en 32 km bij een eerste doortocht. Het paadje ging via een klein stukje groen langsheen de kerk van Zandhoven. Via een paar woonstraten bereikten we de Hofweg en die leidde ons naar het Gemeentelijk Speelbos, zo kregen we een eerste maal een stukje bosgebied te verwerken. Via een stuk braak terrein, waar men reeds doende was met het klaarmaken ervan, met het oog op het inrichten van een verkaveling, bereikten we de erachter gelegen woonwijk. Hier scheidden zich de wandelaars van de 6 km af, teneinde hun eigen traject te volgen. Een brede dreef in de onmiddellijke omgeving bracht ons in het Begijnenbos, waar we konden genieten van andermaal een stukje groene zone. De openbare weg welke we even verder bereikten, bevond zich reeds op het grondgebied van Massenhoven. We sloegen rechtsaf en volgden aldaar het traject van een fietsroute, met name de Gouverneur Kinsbergen Route (52 km). Aan het volgende kruispunt ging het naar links en daar bevonden we ons op het autotraject van de Pallieterland Route.

Even verder namen we een links gelegen wegel en die ging recht naar het erachter gelegen bosgebied. Hier werd in eerste instantie een bospad gevolgd, waarna het wat verder echter dwars door het bos ging, waar we enkel en alleen enkele pijlen en linten aantroffen om ons een weg te banen door het dikke bladerdek. Hier was het rustig en aangenaam vertoeven, alleen met de stilte van het bos. Tal van omgewaaide kanjers van bomen, gaven af en toe een bijzonder beeld van deze zone. Het traject slingerde zich heen en weer tussen de beplanting, om nadien uit te komen ter hoogte van het Albertkanaal. Een stevig klimmetje om de dijk op te raken, speelde enkele wandelaars parten. Gelukkig konden we enkele oudere dames helpen bij het klimwerk. We bevonden ons nu op het jaagpad langsheen het kanaal, waar we rechts aanhielden. Hier kregen we talrijke tegenliggers, met name enkele groepen wielercyclisten, niet moeilijk, aangezien we ons hier bevonden op de Kempen-Vlaanderen Fietsroute (LF51b - LF5b). Wandelaars en fietsers gaven elkaar echter voldoende ruimte, zo kon iedereen zijn sport naar eigen believen beoefenen.

Na een tijdje de oever van het kanaal te hebben gevolgd, namen we een rechts gelegen pad en lieten het kanaal achter ons. We kregen hier de aanduidingen van een tijdelijke route, met name Bat 10 - Een beeldenroute Anti-Tankgracht. Het ging vervolgens onder de E34 autosnelweg door, waar we even halt hielden bij enkele jongeren die aldaar zich vermaakten met radiogestuurde voertuigjes. Het heen en weer racen deed het zand de lucht invliegen. We bevonden ons nu op het grondgebied van Oelegem en troffen een eindje verder de eerste controlepost aan, gesitueerd in de kantine van de vzw De Watervrienden, naast de plaatselijke visput. We dienden weliswaar zelf onze controlestempel te nemen, doch kregen hier van de leden van de club een prima bediening aan tafel. Zoiets ervaar je zelden op een wandeling. We kregen er terloops ook waardering voor een recent geschreven verslagje inzake een wandeling die we hadden meegemaakt in Turnhout. Altijd leuk om te weten dat het werk gewaardeerd wordt. We waren dus toe aan een koffie en een hapje en konden de benen even strekken. Na de controle vervolgden we naar links het pad en trokken door het aanpalende bosgebied.

We kregen onderweg enkele bunkers te zien, waarop duidelijk de rood-witte markeringen van de GR565 waren te herkennen. Een van de bunkers was in het kader van Bat 10, voorzien van een paddenstoel. Een kunstwerk van de hand van Koosje Schnedders, genaamd Façade. Opmerkelijk om deze getuige van een oorlogsverleden op die manier te bekijken. Eenmaal door het stukje natuur, bereikten we een smalle landelijke weg, waar we werden attent gemaakt op het bestaan van een tweetal fietsroutes aldaar: de Hendrik Conscienceroute (27 km) en de Rasschaertroute (57 km). Om de hoek voegde zich daar nog een wandelpad bij van 10 km, het Jozef Simonspad. Meteen reden genoeg om een plaatselijke joggingclub te kruisen en uiteraard tal van wielerliefhebbers. Er volgde nu een stukje dreef, die wat verderop verbinding gaf met een landelijke weg. De Halse bossen waren een volgende aantrekkelijke zone om door te wandelen, hoofdzakelijk door een lange mooie bosdreef te volgen. Ook hier weer de pracht van het voorjaar welke tot uiting komt in zulk gebied. Af en toe kreeg de dreef het karakter van een 4x4 parcours, vermits diepe sporen duidelijk wezen op dit soort verkeer door het bos. Af en toe stond het pad vol water, waardoor we onze toevlucht dienden te nemen tot een bermpje bezijden het pad.

Ook dat maakt deel uit van de charme van het wandelen door de bossen. Even verder bereikten we opnieuw de openbare weg en verlieten op die manier het grondgebied van Halle (Zoersel). Het ging rechtsaf, in de richting van de brug over de E34. We troffen er opnieuw de aanduidingen van de drie reeds vermelde fietsroutes (Hendrik Conscienceroute, Rasschaertroute en Gouverneur Kinsbergen Route). Eenmaal de brug over de autosnelweg overschreden, ging het links via het Nazarethpad, een verhard grindpad. Daar vonden we wat verder een rechts gelegen wegel, die leidde naar een klein stukje bos in de verte. Dit bosgebied paalde aan de verkaveling erachter en zo bereikten we opnieuw de startplaats, waar we een tweede controle konden ondergaan. Dit betekende meteen ook het einde van het eerste gedeelte van de wandeling. We moeten toegeven, veel reden tot klagen hadden we niet. We namen vervolgens de tijd om de inwendige mens een beetje te versterken, met het oog op het tweede gedeelte van de wandeling dat komen ging. We konden terug op weg teneinde een gedeelte te volgen van de tweede lus. We bereikten kort na de start opnieuw dezelfde plaats, waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. Ditmaal hielden we bij de tweede passage rechts aan, net zoals de wandelaars van de 32 km.

We verlieten vrij vlug de bebouwde kom en volgden een rustige landelijke weg tussen de weilanden en landerijen. Opnieuw kregen we hier massaal de bloeiende paardenbloemen te zien, net zoals dat gisteren het geval was geweest. De landelijke wegen leidden ons opnieuw in de richting van de autosnelweg E34, die we wat later bereikten. Het ging vervolgens de brug over, waar we aan de andere kant een gedeelte volgden van het Voorkempen Ruiterpad. In een gevaarlijke bocht, verlieten we de openbare weg om een rechts gelegen bosgebied in te wandelen. Links zagen we in de verte de grensborden van Halle (Zoersel). Het bosgebied bevond zich naast de autosnelweg, waardoor we een tijdje evenwijdig aan deze verkeersader door het bos een dreef volgden. Even verder volgde een bredere baan, welke ook evenwijdig verliep aan de snelweg. Al vrij vlug konden we het storende karakter van deze weg ervaren. Een schril contrast met het bos links van ons. De weg ging iets verder lichtjes de hoogte in, om uit te monden aan de volgende brug over de E34.

Ditmaal ging het opnieuw rechtsaf, om voor de derde maal de snelweg over te steken. We bereikten op die manier opnieuw het traject van de Hendrik Conscienceroute en de Gouverneur Kinsbergen Route. Een even voorbij de snelweg gelegen landelijke weg, leidde ons langsheen een grote manege (De Kraal), waarna we al vrij vlug de laatste controlepost van de dag bereikten, gelegen aan de visput van Zandhoven. Hier konden we voor een drankje terecht op het buitenterras bij Marcel, In de Katvis. Net op het moment dat we aldaar even pauze hielden, ging een plaatselijke hengelwedstrijd van start. Zo waren we getuige hoe tal van emmers met lokspijs in het water werden gegooid. Hier dienden de deelnemers aan de 32 km nog een bijkomende lus te wandelen, doch wij beperkten onze deelname tot 21 km. Restte ons nu nog enkel de korte terugweg naar de startplaats. Het laatste gedeelte van de wandeling, was meteen ook het kortste stukje vandaag. We verlieten de visput en volgden even verder een rechts gelegen bospad dat vervolgens overging in een veldweg. We lieten bijgevolg de bossen achter ons en bereikten wat verder de eerste woningen.

Enkele rustige landelijke asfaltwegen brachten ons terug naar het centrum van Zandhoven, waar we als afsluiter nog een stukje verkaveling doortrokken om uiteindelijk uit te komen aan het lokaal van de Harmonie. Meteen het einde van de tocht. Een mooie wandeling om op terug te zien, met een voldoende ruime startzaal. De controleposten onderweg waren voldoende ruim, met een verzorgde bediening aan tafel en gelegen aan een rustgevende visput. Sanitair naar behoren. Een mooi en vooral afwisselend parcours, voorzien van voldoende bepijling. Het weer zat mee, dus konden we tevreden huiswaarts. Bij het aanvatten van onze terugreis konden we bemerken dat om 14 uur reeds 854 wandelaars waren geteld. Als die allen even tevreden zijn geweest als wij, dan is de organisatie geslaagd in haar opzet. Een mooie Moederdag voor vele deelnemers, maar vooral een mooie tocht voor tal van wandelaars. We kijken uit naar een volgende deelname aldaar...”

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, blikken we nog even terug in onze respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Bossen en veldwegen. Rustige en aangename wandeling. Bewolkt maar zacht weer! Goed verzorgd. J: Tocht door Zandhoven, Massenhove, Oelegem, Halle. Afwisselend parcours met veel bossen onderweg. Een aangename tocht bovendien.’

128: Schilde, Zondag 15 november 2009, 24,5 km. (2531,473 km.)

Een georganiseerde wandeling, welke voorheen in het wandelboek Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 15/11/2009, 2970 Schilde (Antwerpen) – De Gui Robbetocht, 6-13-19-24-30 km. WSV Olympic Deurne. Start: Atheneum. Een parel in de Voorkempen met een bosrijk parcours.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond, het hierna weergegeven verslag, omstreeks 18:36 uur.

“Deze ochtend trokken we naar het Antwerpse Schilde, om daar deel te nemen aan de Gui Robbetocht. Deze wandeling ging van start in het Atheneum aldaar en werd ingericht door de WSV Olympic Deurne. We vonden gemakkelijk een parkeerplaats naast het gebouw en konden terecht voor de inschrijving in de Basisschool Vennebos. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 13, 19, 24 of 30 km. Wij verkozen deel te nemen aan de 24 km, met een werkelijke afstand van 24,5 km. Op weg naar Schilde hadden we reeds wat regen moeten verwerken, bij de start van de wandeling ging het pas echt goed regenen. Dus regenkledij aangetrokken en dat zou meer dan noodzakelijk blijken tijdens het eerste gedeelte van de tocht. We verlieten de inschrijvingszaal en trokken op weg. We wandelden langsheen enkele statige villa's, gelegen in de nabijheid van de school en bevonden ons op een plaatselijke wandelroute, aangeduid met gele pijlen. Er werden enkele woonstraten bewandeld, waarna we uitkwamen ter hoogte van de kerk van Schilde.

Even voorbij de kerk ging het naar rechts, via de hoofdweg, richting Oelegem. Wat verderop verlieten we deze drukke weg en volgden het Renier Sniederspad, dat ons vooreerst langsheen enkele weilanden liet gaan om vervolgens ons te loodsen in de richting van het nabijgelegen bos. Hier troffen we vooreerst de aanduidingen van twee wandelpaden, met name het  Tuimelaarspad en het Pierenpad. Deze beide paden volgend, trokken we door enkele prachtige dreven, waar we alweer versteld stonden van de prachtige kleuren, ons gegeven door de bomen en hun bladeren. Ondertussen begon het stevig door te regenen en dat was natuurlijk minder aangenaam. Een eindje het bos gevolgd, via een breed kiezelpad, bereikten we ondertussen het grondgebied van Oelegem (Ranst). Hier sloegen we een rechts gelegen smalle bosdreef in en volgden het traject van het Jozef Simonspad, waarlangs tezelfdertijd een GR-route verliep, de GR565. Hier, op dit smalle pad, werden we geconfronteerd met de aanwezigheid van tal van mountainbikes, ook bezig met het afleggen van hun parcours, zij het in tegenovergestelde richting dan de wandelaars.

Gezien de engte van dit pad, diende men voortdurend voor elkaar uit de weg te gaan. Op het einde van deze lange dreef, kwamen we terecht op een asfaltwegje, dat even verder opnieuw werd gevolgd door een links gelegen aardeweg. Via deze aardeweg, bereikten we de vijver van de plaatselijke hengelclub. Achter de vijver volgden we een wegel en die bracht ons terug in de bebouwde kom, dit keer van de gemeente Oelegem. Bij het verlaten van het aarden pad, kwamen we terecht op de Rasschaertroute (57 km), welke we volgden tot in de nabijheid van de kerk van het dorp. Enkele kerkwegels deden ons uitkomen aan de Gemeentelijke Basisschool van Oelegem, waar we een eerste keer controle hadden. Alvast de tijd om wat te drogen en even te genieten van een warme chocomelk. Meteen lagen de eerste 7 km achter de rug. Na de controle dienden we bij het verlaten van de school, een eerste maal naar rechts te gaan. Blijkbaar zouden we hier later op de dag nog een tweede keer langskomen. We volgden het trottoir verder om uit te komen ter hoogte van de kerk van Oelegem. Hier bevonden we ons opnieuw op het Jozef Simonspad en de Rasschaertroute. Aan de overzijde van de straat konden we reeds de wieken zien van de aldaar geplaatste molen.

We dwarsten dan ook het kruispunt, om de dreef in te gaan die langs de molen verliep. Aan het begin ervan, zagen we de indicaties van twee verschillende 4-kerkenpaden, een van 25,4 km en een van 16,6 km. We wandelden langsheen de molen en kregen aan de overzijde zicht op een karikatuur van Roger De Vlaeminck, gemaakt door Nesten en opgehangen aan een aldaar gevestigde herberg. Voorbij deze bezienswaardigheden, gingen we verder om uit te komen ter hoogte van het Albertkanaal. Hier bevindt zich de Waterwegenroute (40 km). Aan het kanaal ging het vervolgens linksaf, om vanaf dan het jaagpad te volgen langsheen deze waterloop. Voor de fietsers kunnen we er nog aan toevoegen dat we hier de LF51 Kempenroute aantroffen. Na een tijdje wandelen langsheen het kanaal, ging het vervolgens wat verder linksaf en verlieten we deze waterloop, om verder te trekken langsheen het traject van de autosnelweg. Gekomen ter hoogte van de op- en afritten van deze E43, ontdekten we een splitsing op het parcours. Hier scheidden zich de afstanden 24 en 30 van de 19 km. Bijgevolg ging het voor ons naar de overzijde van de weg, recht het aldaar gelegen bos in.

Zoals later zou blijken bevonden we ons nu in de Halse bossen. Gedurende lange tijd, kregen we nu een opeenvolging van smalle boswegels, brede bospaden en nog bredere dreven. Af en toe dienden we even van het pad af te wijken en tussen de bomen door te lopen, omwille van de modderige staat van het parcours. Brede bandensporen hadden hier en daar toch wel een en ander aangericht en dat maakte het soms noodzakelijk wat zig zag te stappen. Uiteindelijk, na dit toch wel prachtige bosgebied te hebben verkend, eindigde het pad ter hoogte van een asfaltweg, waar we even verder de aanduidingen zagen staan van de taverne ‘De Stroopop’. Dat was meteen onze volgende halte, aangezien we ook daar een controle dienden te ondergaan. Op de weg erheen volgden we nog even de Rasschaertroute. Ter hoogte van deze taverne staat trouwens een informatiebord aangaande de bossen van Halle (Zoersel). We konden opgelucht ademhalen vermits het ondertussen was opgehouden met regenen en daardoor konden we even genieten van een kopje koffie op het terras van deze horecazaak.

Het moet er enig zijn, daar op een zomerse dag te genieten van het uitzicht op de nabijgelegen bossen en ondertussen te genieten van het aanbod aan dranken en spijzen. Alle lof trouwens voor het vriendelijke onthaal op deze rustpost door de uitbaters. Meteen zaten de volgende 6 km erop. Het derde gedeelte van de wandeling bedroeg iets minder in afstand, met name 5,5 km. We verlieten het terrein van de Stroopop via de achterzijde en gingen zo meteen opnieuw het bos in. Aan de rand van dit bosgebied zagen we opnieuw de aanduidingen van het Tuimelaarspad en wat verderop van het Jozef Simonspad. Afwisselend kregen we nu over kortere afstanden enkele stukjes asfaltweg of aardweg, die de overgang vormden tussen de verschillende bosgebieden die we doorwandelden. Ook nu kregen we prachtige en vooral rustige wandelzones voor de voeten geschoven en het wandelen werd nog aangenamer, vermits ondertussen de zon af en toe te voorschijn kwam. Tal van paardenpensions en trainingsfaciliteiten konden we onderweg aanschouwen en natuurlijk de mooie grazende paarden in de weiden.

Uiteindelijk kwamen we geruime tijd later opnieuw aan ter hoogte van de vijver, die we eerder op de dag hadden gezien en vanaf dit punt, dienden we opnieuw dezelfde weg af te leggen in de richting van de Gemeentelijke Basisschool van Oelegem. Daar vond de derde controle van de dag plaats. Ook nu namen we even de tijd om een korte rustpauze in te lassen en werden er begroet door een tweetal clubgenoten die ook aan de wandeling deelnamen. Het laatste stuk van de wandeltocht van vandaag, zou ons terug in de richting van de startplaats leiden. Na het verlaten van de controlepost, ging het deze keer naar links. Via enkele woonstraten, kwamen we aan een wat verder gelegen pad, dat verliep in de richting van het Albertkanaal. Na nog een stukje van het 4-kerkenpad te hebben gevolgd, bereikten we opnieuw het jaagpad langsheen deze waterloop. Ditmaal volgden we het jaagpad naar rechts, tot aan een wat verder gelegen kruispunt. Hier ging het rechtsaf, weg van het kanaal, om door middel van het Jozef Simonspad, opnieuw doorheen de plaatselijke verkaveling te wandelen. Ook hier kregen we opnieuw zicht op enkele riante villa's en nieuw aangebouwde woningen. Via enkele kleine doorsteekpaden, bereikten we alweer een lange dreef, die ons nogmaals liet genieten van de open en vrije natuur.

Op het einde van dit pad zagen we de aanduidingen van de Kastelenroute (41 km), welk traject we slechts over korte afstand volgden. Even verder echter ging het een rechts gelegen dreef is en die ging rechtdoor naar het natuurreservaat De Pont. Heel even nog konden we voor het laatst genieten van een prachtig stuk bosgebied en een aldaar stromende waterloop. Aan de andere zijde van dit domein wachtten ons de statige villa's van Schilde en via deze kijkstraten, bereikten we uiteindelijk opnieuw de Basisschool Vennebos. Blij dat we de eindstreep hadden bereikt. In de startzaal konden we ons nu gelukkig ontdoen van de regenpakken en even rustig nakaarten over deze prachtige wandeling, tijdens het degusteren van de rijstpap, verzorgd door de organisatie. Vandaag hebben we, ondanks het mindere weer bij de start, kunnen genieten van een verzorgde, afwisselende en bijzonder mooie wandeling. Een wandeling als vandaag is reclame voor de wandelsport, zoveel is zeker en dat zullen de 1071 deelnemers van vandaag zeker beamen.”

Tot slot volgt nog even een korte blik in de wandelboekjes, teneinde enkele eerste indrukken na te lezen. ‘K: Zeer goed verzorgde wandeling door Schilde, Oelegem en de Halse bossen. Veel natuur. De eerste 7 km regen! Daarna een waterzonneke. Rijstpap! J: Prachtige en bosrijke wandeling vanuit Schilde naar Oelegem. Tal van mooie gebieden. Prima organisatie, ruime controleposten.’