343: Ranst, Zaterdag 23 mei 2015, 20,367 km. (6990,881 km.)

“Vandaag stond een kennismaking op het wandelprogramma, met een tweede wandelnetwerk in Vlaanderen, met name ‘Kempense Hoven’. Online hadden we voorheen een parcours uitgestippeld, dat van start ging ter hoogte van het wandelknooppunt 71, gesitueerd ter hoogte van het Provinciaal Domein Vrieselhof, te bereiken via de Schildesteenweg in Ranst. Na een autorit van zowat een uurtje, bereikten we de parking van het domein. Een hapje alvorens van start te gaan en natuurlijk, na het aantrekken van het juiste schoeisel, gingen we omstreeks half tien van start. Op weg naar het eerste knooppunt, slechts op korte afstand van de parking vandaan, bevonden we ons reeds op het traject van de GR565, Antwerpen – Bladel. Vanaf de eigenlijke start aan knooppunt 71, volgden we over korte afstand de Rondwandeling Vrieselhof (1,5 km). We stapten omheen het aldaar gelegen kasteel en gingen het omliggende bos in.

Enkele prachtige dreven waren voorzien van houtsculpturen en hier en daar een kleurig bloemetje. Tussen de bomen verscholen, ontdekten we zowaar een bunker, nu een vaste verblijfplaats voor vleermuizen. Eenmaal we het domein verlieten, bereikten we de openbare weg en tevens de aanduiding van een lokale fietsroute van 34 km, met name de Hendrik Conscienceroute. Die zouden we tijdens het verdere verloop van de tocht nog vaak bewandelen. Zo bereikten we knooppunt 72. We volgden over vrij korte afstand het Jozef Simonspad (10 km) en kwamen nagenoeg onmiddellijk aan het Fort van Oelegem. Uiteraard weken we even van het traject af, teneinde dit militair bouwwerk van nabij te bekijken. Jammer genoeg konden we niet naar binnen en dienden we vrede te nemen met het bekijken van de informatieborden bezijden de weg. We wandelden verder langsheen een Antitankgracht, waarover nog de restanten van een oude pantserbrug. Via een grindpad, ging het verder langsheen weiden naar knooppunt 67.

We bereikten opnieuw de openbare weg en volgden een stukje asfalt naar links, langsheen de rand van een stukje bos. Even verder kwamen we langsheen een oude hoeve uit 1841, met daarbij de aanwijzingen van het Dobbelhoevepad (8,5 km). Wandelknooppunt 68 voorbij, dienden we een druk bereden weg te volgen, met gelukkig links daarvan een kronkelend grindpaadje. Vrij snel ging het even later rechtsaf op een smalle asfaltweg tussen hoge hagen. Zo kwamen we ter hoogte van punt 58 en wandelden voor het eerst vandaag over een zandpad, richting bos. We konden nu genieten van enkele mooie bosdreven, deels voorzien van grind, soms voorzien van een laagje asfalt. Tussen de bomen door unieke doorkijkjes. Na zowat 5 km bereikten we het wandelknooppunt 60, ter hoogte van een kruispunt van bospaden en alwaar een leuke picknickbank was geplaatst. Het was stilaan tijd voor een hapje, vermits de klok ondertussen bijna elf uur aanwees.

Na deze korte lunchpauze ging het linksaf via een bospaadje richting volgende knooppunt. Amper tweehonderd meter verder bereikten we het Breeveldpad en tevens het grondgebied van Schilde. Het werd nu een tijdje huisjes kijken, of moeten we eerder het woord villa’s gebruiken. Enkele statige dreven, omringd door bos, deden ons op die manier stappen richting knooppunten 61 en 62. Aldaar bereikten we de drukke Zandhovensebaan, welke we met de nodige voorzichtigheid dwarsten. Er volgde opnieuw een korte doortocht doorheen een stukje bos, toen even later onze camera het liet afweten. Wat ook werd ondernomen om het ding opnieuw aan de praat te krijgen, het lukte niet. Noodgedwongen wandelden we dan maar verder, zonder het nemen van foto’s onderweg. We bereikten op die manier knooppunt 64.

Geruime tijd volgden we nu grindpaden doorheen stukjes bos, af en toe langsheen weiland en soms via een stukje bewoonde wereld. Hierlangs was het wandelen wat minder aangenaam, vooral na de prachtige natuur voorheen. Aldus bereikten we achtereenvolgens de knooppunten 64, 01, 65 en 75. Even voorheen verkregen we een aanduiding dat het vermelde knooppunt 67 was gewijzigd naar 65. Nadien verkregen we opnieuw een aangename wandelweg doorheen het bos, gevolgd door een brede grindweg langsheen een met bloemen getooide weide. We bevonden ons hier op het Sniederspad en troffen bezijden het pad een rustbank aan langsheen de bosrand. Een ideale plek om even te rusten en vooral te genieten van het mooie uitzicht. Na de knooppunten 83 en 80 bereikten we terug de openbare weg. Slechts over korte afstand, immers vrij snel bereikten we opnieuw een zone bos.

Vanaf het punt 76 wandelden we opnieuw doorheen lange brede dreven, slechts onderbroken door het dwarsen van de erg drukke Lemmekensbaan. Stilaan ging het vervolgens via de bewoonde wereld langsheen het gemeentepark van Zoersel. Even er voorbij troffen we knooppunt 05 aan en vonden opnieuw grind onder de schoenen. Iets verderop bereikten we het grondgebied van Sint-Antonius Zoersel. We dienden opnieuw een stukje woonzone te betreden en dat is niet altijd aangenaam, omwille van de eentonigheid en vooral het vaak storende verkeer. Zo zagen we aan ons oog de knooppuntpaaltjes met nr. 13, 04 en tot slot 63 passeren. Ter hoogte van dit laatst vermelde knooppunt, ging het haaks rechtsaf, via een smal pad, richting Provinciaal Overstromingsgebied De Vorse Beemden. Onderweg daarheen namen we nog even de tijd een hapje te eten op een picknickbank langsheen het pad. Het was ondertussen bijna half twee in de namiddag.

Na deze lunchpauze vervolgden wij onze uitgestippelde route langsheen de knooppunten 06, 07 en 08, waarbij we hoofdzakelijk gebruik maakten van een woonwijk, teneinde uit te komen ter hoogte van de kerk van Halle-Zoersel. Het moet vermeld, de knooppunten situeerden zich hier heel dicht bij elkaar. Het was stilaan tijd voor een kopje koffie, of twee zelfs, welke we vonden in Café & Afterwork Hallywood tegenover de kerk. Hier konden we even genieten van wat rust, een sanitaire stop inlassen en even bekijken hoe de route verder zou verlopen. Het was twee uur in de namiddag, we hadden dus tijd zat. De volgende knooppunten, 16, 15 en 14 situeerden zich zowat binnen een afstand van tweehonderd meter en lieten ons zowat omheen de kerk wandelen. Nadien ging het verder richting wandelknooppunt 12. Vanaf dan konden we opnieuw genieten van rustige bospaden en af en toe wat zanderige ondergrond.

Na knooppunt 9 bereikten we de zogeheten Halse bossen en konden we even later terecht op het buitenterras van taverne De Stroopop. Die stopplaats kenden we nog uit het verleden, aangezien we hier ooit, naar aanleiding van een georganiseerde wandeltocht, een pauze hadden ingelast. Na een verfrissend drankje gingen we vervolgens op zoek naar de wandelknooppunten 78, 84 en 79. In hoofdzaak verkregen we na een stukje betonbaan, overwegend mooie bospaadjes en veldwegen, die soms niet breder waren dan een wegel. Het grootste gedeelte brachten we opnieuw door in een bosrijke omgeving en hadden vaak het gevoel doorheen een tunnel te wandelen, omwille van het gebladerte. Vervolgens kondigde zich het volgende knooppunt aan, met name 73 en op die manier bereikten we de achterzijde van het fort van Oelegem. Via nr. 70, bereikten we even later punt 72, alwaar we reeds eerder op de dag waren langs gekomen.

Vanaf hier ging het via dezelfde weg als voorheen op de dag, richting knooppunt 71 in het Provinciaal Domein Vrieselhof. Ditmaal was de aldaar gevestigde horecazaak reeds geopend en konden we voor een afsluitend kopje koffie terecht op het terras van de Remise. Meteen was het einde van de wandeling een feit. Jammer genoeg kwam pas nu de zon tevoorschijn, nadat we een hele dag hadden gewandeld onder een donkere en dreigende hemel. Gelukkig hielden we het vandaag wat dat betreft dan toch droog. Tot slot enkele cijfers: 20,367 km; 1060,6 verbruikte cal; 27.157 stappen in een rustige wandeltijd van 4.51.11. Dit was dan een tweede kennismaking met een wandelnetwerk, we weten nu iets meer inzake ‘Kempense Hoven’. Een volgende gelegenheid brengt ons wellicht ergens anders heen.”