578: Kanne, Zaterdag 16 maart 2024, 14,9 km. (11.242,273 km.)

“Wandeling N°. 15 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Kanne. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar deze gemeente, doch dienden bij aankomst heel wat te zoeken naar een vrije parkeerplaats, daar er toevallig een georganiseerde wandeltocht plaats vond. Uiteindelijk vonden we toch een plekje ter hoogte van de Statiestraat. Na het aantrekken van gepast schoeisel, gingen we te voet naar de nabij gelegen Sint-Hubertuskerk, plaats waar de geplande wandeling van start zou gaan. Eenmaal de kerk bereikt, konden we omstreeks 10:50 uur, tussen andere talrijke wandelaars de tocht aanvatten. Tegenover de kerk begaven we ons in de Sint-Hubertusstraat naar rechts, kruisten de Bovenstraat en stapten aan de overzijde de Pruisstraat in. Amper een paar honderd meters verder, net aan een electriciteitscabine, dienden we links een vrij smal een modderig paadje op te gaan, het Commiezenpad. We volgden er een plaatselijke wandelroute, aangegeven door oranje kruisjes. Op het einde van het pad, ter hoogte van een T-kruising, kozen we haaks linksaf en wandelden tot aan de dwars gelegen Mergelweg. We troffen er een eerste grenspaal aan, N°. 63. Zowat 100 m naar rechts, stapten we nadien het links gelegen Molenpad op, welke leidde naar een brugje over de Jeker. We konden er een werkende watermolen bekijken. Voorbij de brug stapten we via de Kleine Molenstraat, om er de weg van Kanne naar Maastricht te kruisen en verder te gaan in de Kapelstraat. Op de eveneens dwars gelegen Kapelstraat kozen we nadien linksaf en begaven ons tot aan de Heilig Grafkapel.

Gelukkig was de kapel toegankelijk en konden we binnen een bezoekje brengen. Na het bekijken van de grafkapel zetten we ons wandeling verder via de Muizenberg, een betegelde weg die ons wat aan hoogte liet winnen, om nadien de eerste weg rechts te kiezen aan een gedeelte mergelgrotten om zo verder te klimmen naar de ingang van het kasteel Neercanne. We waren net de Nederlandse grens overgegaan en bevonden ons thans op het terrein van het enige terrassenkasteel van Nederland. We konden er enkele kunstwerken bekijken en tevens de buitenkant van de mergelgrotten aanschouwen. Eenmaal doorheen het domein, verlieten we het kasteel via een poort en namen de eerste dalende weg rechts, de Von Dopfflaan, opnieuw richting weg van Kanne naar Maastricht. Beneden aangekomen dwarsten we de weg en stapten aan de overzijde verder op een smal grindpaadje, het Jezuietenpad. Door middel van een klein brugje overschreden we andermaal de Jeker en stapten verder rechtdoor tot op een dwars gelegen asfaltweg, de Mergelweg. We kozen rechtsaf om amper 100 m verder de brede grindweg links te beklimmen. Deze Poppelmondeweg zou ons leiden naar de top van de Sint-Pietersberg. Na een eerste gedeelte klimmen wandelden we voorbij een slagboom, om verder te gaan richting hoogste punt. Ondertussen konden we genieten van het uitzicht op het verder gelegen terrassenkasteel. De top van de Sint-Pietersberg bereikt, sloegen we haaks rechtsaf en bleven de brede grindweg volgen.

Amper enkele minuten later troffen we een picknickbank aan, alwaar we omstreeks 12:01 uur even konden overgaan tot een rust- en eetpauze. In tussentijd konden we genieten van een mooi panorama. Na deze onderbreking gingen we verder over de brede grindweg en richtten nu onze ogen op de rood-witte markeringen van een Groteroutepad. We stapten opnieuw een stukje over de Poppelmondeweg, kregen een passage doorheen een boszone, om vervolgens langzaam in dalende lijn via de Rue de Caster, aan te komen in de nabijheid van de Castaerthoeve. Even vóór deze voormalige hoeve uit 1686, konden we nog even een korte pauze inlassen op een zitbank omstreeks 13:01 uur. Na een tweede korte wandel- en lunchpauze, volgden we de GR-tekens niet langer, doch wandelden voorbij de hoeve rechtdoor opnieuw het bos in, op een brede bosweg. Links en rechts van de weg bemerkten we diepe kraters. Eenmaal doorheen het bos, verlieten we zowat 200 m verder de brede weg naar links en volgden we gele vierhoekjes in de richting van een slagboom. Daar voorbij begonnen we aan een vrij steile afdaling naar de lager gelegen Maas. Toen de afdaling achter de rug was, bereikten we beneden de openbare weg, de Rue Collinet, inmiddels op het grondgebied van Wezet. We draaiden de weg op naar rechts, om die over korte afstand te volgen tot aan de links gelegen doodlopende Rue l’Ilal. Op het einde daalden we via trappen af naar het jaagpad langs de Maas.

We begaven ons rechtsaf op het jaagpad, dat we volgden tot waar het jaagpad aansluiting verkreeg met de Rue Collinet. Via een korte beklimming bereikten we de brug over de Maas en het grote sluizencomplex. Via de brug overschreden we de brede Maas, draaiden voorbij de brug rechtsaf, om zowat 100 m verder links een vrij smal wandelpaadje te kiezen, aangeduid door middel van rode driehoekjes. Bij het begin van dit paadje troffen we nog een zitbank aan, alwaar we omstreeks 14:12 uur even halt hielden voor een korte rustpauze. Nadien volgden we verder het paadje tot we opnieuw via een brug, de Pont de Lanaye het Albertkanaal konden overgaan. Aan de overzijde van de brug en in de eerste bocht van de Rue du Garage, verlieten we weg naar rechts het bos in om te beginnen aan een zeer steile beklimming van de Montagne Saint-Pierre via trappen. Sommige treden ervan ware vrij hoog. Na het spectaculair rotspad bevonden we ons op een T-kruising aan de wand van enkele mergelgrotten. We kozen de richting links, om via een diepe holle weg wat verder opnieuw uit te komen op de Rue du Garage. Ditmaal begaven we ons op de weg naar rechts en zouden deze weg nog even verder beklimmen, tot het bereiken van het hoogste punt. We wandelden verder over het plateau om nadien stilaan via deze weg af te dalen naar het lager gelegen Eben-Emael. Na enkele haarspeldbochten kwamen we op een klein pleintje voorzien van een zitbank. Hier konden we omstreeks 16:10 uur genieten van wat nog restte in de rugzak.

Na deze laatste wandel- en eetpauze, stapten we nog wat verder via de Rue du Garage tot aan de brug over de Jeker in het centrum van Eben-Emael. Net over de brug begaven we op een pad rechtsaf aan de oever van de Jeker, aangeduid door rode driehoekjes en tevens deel uitmakend van de GR5. Geruime tijd later, op het einde van het pad, kwamen we uit op de druk bereden N619, de Grenadiersweg. We stapten over korte afstand verder op deze weg, tot aan de eerste straat links, de Rue Avergat. We wandelden een eindje langs de links gelegen mergelgrotten, om nadien, tegenover de grotingang rechts de richting te kiezen van de Brug bij Kanne over het Albertkanaal. Via trappen bereikten de weg, om via de brug de overzijde van het kanaal te bereiken. We daalden dan via een ander stel trappen de brug af om over korte afstand het jaagpad naar rechts de bewandelen, tot aan een houte brugje links over de Jeker. Aan de overzijde ging het tenslotte via een vedwegje terug richting centrum van Kanne. Tot slot vonden we opnieuw de Sint-Hubertuskerk alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Restte ons nog een korte wandeling naar de Statiestraat, waar we de terugreis konden aanvangen omstreeks 17:30 uur.”

568: Beringen, Zaterdag 06 augustus 2022, 16,3 km. (11.108,291 km.)

“Een zonnige dag, ideaal voor een paar wandelingen. We kozen dan ook Beringen, om er enkele korte wandelingen te maken in de omgeving van de mijnterril. Vooraf konden we dan ook reeds online de nodige info bekomen. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we terecht op de ruime parking op het Sporenpark. Na een hapje en het aantrekken van het gepaste schoeisel, konden we omstreeks 10:45 uur een eerste wandeling aanvangen van 6,5 km, de Rode route, aangeduid door middel van rode driehoekjes. Op de website van visitBeringen, lazen we dan ook het volgende: ‘De rode route is een wandeling voor de echte natuurliefhebber. Je wandelt  over de grote terril van Beringen en ontdekt de bossen onderaan de berg. Wie een extra stukje klimt kan halverwege de route een korte omweg maken naar de top van de mijnterril. Hier word je getrakteerd op een prachtig uitzicht op de hele mijncité en kijk je mijlenver in het rond. Voor deze wandeling kan je vertrekken aan het duik- en snorkelcentrum TODI of aan de startplaats aan de grote terril. Deze langere rode route leidt je naar de top van de 135 meter hoge terril van Beringen.’

Toen we na het afsluiten van deze eerste wandeling, opnieuw het startpunt bereikten, namen we om 13:20 uur even de tijd een cola te nuttigen in de horecazaak ter plaatse. Na een korte wandel- en drankpauze, waren we klaar voor een tweede tocht, ditmaal in de ruimere omgeving van de mijnterril. We kozen dan ook de Gele route, aangegeven door middel van gele zeshoekjes en met een afstand van 6,3 km. We begonnen deze tocht even vóór de klok van 14:00 uur. Opnieuw verwijzen we even naar de info online: ‘De gele route volgt het historische Kolenspoor van aan de mijngebouwen tot aan de Kolenhaven aan het Albertkanaal. Onderweg staan verschillende infoborden met oude foto's die je een nostalgische terugblik geven over het leven en werk op en langs het kolenspoor. Deze grotendeels verharde gele route is volledig toegankelijk voor rolstoelgebruikers.’ Een bijzonder interssante tocht, die ons iets meer leerde over vooral het verleden van de mijn en de levensomstandigheden van de mijnwerkers. Na een korte pauze bij het einde van deze wandeling, opteerden we nog voor een derde, eerder korte wandeling, met name de Groene route.

Nogmaals de info welke online beschikbaar is betreffende deze tocht: ‘De groene route loopt via een pittige klim tot aan de top van de mijnterril. Hier krijg je een prachtig uitzicht over de volledige mijnsite.  Bij helder weer kan je de terrils en schachtblokken van de verderop gelegen mijnen van Heusden, Winterslag, Waterschei en Eisden zien. In het oosten kijk je uit over de groene Vallei van de Zwarte Beek en de uitgestrekte bossen in deze regio. De groene route is een kindvriendelijke, korte maar pittige wandeling van 3,5 km. Je ontdekt het rijke mijnverleden van de site van BeMine van dichtbij’. Al bij al een geslaagde, maar vooral zonnige wandeldag.”

559: Geel, Zaterdag 23 september 2023, 16,185 km. (10.964,023 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Antwerpse Kempen, met start en aankomst ter hoogte van de Zandstraat 113 te Geel, zijnde het knooppunt 38. Na de verplaatsing vooraf via Cambio vonden we een parkeerplaats in de Zandstraat op de gelijkgrondse berm, op wandelafstand van het vermelde knooppunt. Even later omstreeks 10:55 uur konden we de wandeling aanvatten, weliswaar voorzien van wat zon, doch eerder met een fris windje. We lieten het knooppunt 38 rechts voor wat het was en begaven ons links in de Zandstraat, een smal kronkelend asfaltwegje. Met een zone bos links van de weg en weiland rechts, wandelden we een tweetal haakse bochten voorbij, om nadien de weg naar links te verlaten op een smal wegeltje, eveneens Zandstraat, tussen de weiden. Het pad leidde naar een eerste brugje over de Grote Nete, hier nog met de breedte van een sloot. Eenmaal aan de overzijde volgden we naar rechts het verloop van de waterloop, ook hier via een smal graspaadje tussen het groen. We betraden op die manier het Maelesbroek, een gebied met opvallend tal van visvijvers en ongerepte natuur. De meanders van de Grote Nete volgend, bereikten we wat later het knooppunt 67, ter hoogte van een brug over de rivier. We hielden de richting rechtdoor aan en stapten verder langs de linkeroever. Inmiddels konden we het smallere wandelpad ruilen voor een bredere grindweg. Een vrij bochtrijk pad liet ons genieten van de Grote Nete rechts en tal van visvijvers links. Geruime tijd later, mondde de Zandstraat uit ter hoogte van de drukke N126, Winkelom, net aan het Bedrijvenpark Grote Neet.

We kruisten de weg en begaven ons even naar rechts, om vervolgens linksaf een ander smal wandel- en fietspad te kiezen op de andere oever van de Grote Nete, net naast het Bedrijvenpark. Na een eindje dit paadje te hebben bewandeld, troffen we er omstreeks 11:55 uur bezijden het pad een picknickbankje aan, tijd om even te denken aan de inwendige mens. We lieten ons één van de koffiekoeken dan ook smaken. Na een korte eet- en wandelpauze begaven we ons opnieuw op weg en stapten verder langs de oever van de Grote Nete, ondertussen wat gegroeid in breedte. Het gevolgde pad eindigde aan de openbare weg, de Wildersedijk, net aan een links gelegen brug over het water. We draaiden rechts de bredere asfaltweg op en begaven ons op de Wildersedijk, net aan het knooppunt 68. Een paar honderd meter verder kregen we de kans om even te pauzeren bij een kopje koffie in ‘De Bruegelhut’, een leuk houten gebouw, voorzien van authentiek meubilair en aangepaste koffiekopjes. We waren immers reeds de klok van 12:20 uur voorbij en konden er dan ook een sanitaire pauze inlassen. Na het zwarte goud, volgde een stukje openbare weg, voorzien van uiteraard storend en snel rijdend verkeer. We begaven ons verder op de Wildersedijk tot aan het T-kruispunt met Wilders, om er vervolgens linksaf verder te gaan. Waar de weg een bocht maakte naar rechts en overging in Hulsterveld, kozen we schuin links een aardeweg, nog steeds Wilders. Tussen het weelderige groen bereikten we op het einde van deze onverharde weg het jaagpad langsheen het Albertkanaal, met name de Kemeldijk aan het knooppunt 73.

Slechts over korte afstand begaven we ons naar links op het jaagpad om het vrijwel dadelijk te verlaten aan het Aqua Ski, weliswaar enkel geopend op zondag. We draaiden bijgevolg via de Kemeldijk weg van het Albertkanaal. Net voorbij het Aqua Ski troffen we reeds het knooppunt 72 aan, om er de geasfalteerde Kemeldijk naar links te verlaten via een aardeweg, terug richting oever van de Grote Nete. Andermaal begaven we ons in het reeds eerder vermelde Maelesbroek. Opnieuw volgden we op de oever het verloop van de Grote Nete, ditmaal in de andere richting. Een smal paadje langs de kronkelende waterloop leidde naar een dalend smal bospad rechts. Eenmaal doorheen dit stukje bos, kwamen we terecht op de openbare weg, Scheplakens, net ter hoogte van een visvijver. We begaven ons zowat rechtdoor op deze asfaltweg om er het knooppunt 70 voorbij te gaan. Even voorbij de rechts gelegen Hollandsebaan, bemerkten we een opvallend beeldje bezijden de weg, dat niet aan de camera mocht ontsnappen. We stapten verder via de openbare weg tot op het kruispunt met de dwars gelegen Wildersedijk, die we ditmaal naar rechts opdraaiden. Hier troffen we het knooppunt 69 aan. Deze druk bereden weg dienden we jammer genoeg over wat langere afstand te bewandelen, tot we terug de N126, Winkelom aantroffen. Door middel van enkele oversteekplaatsen raakten we toch veilig aan de overkant van de weg, om dan via de Tessenderloseweg, dadelijk links Steenbergen in te gaan. Wat verder ging de verharding over in een grindweg en veranderde de benaming in Het Steen. Doorheen een mooi bosgebied leidde dit lange lijnrechte pad naar een kruispunt van bospaden, genaamde ‘De Hutten’. Daar troffen we het knooppunt 21 aan.

We vonden er een picknickbank om er de laatste broodjes te nuttigen omstreeks 14:45 uur. Na deze laatste rustpauze, begaven we ons verder via Hutten, in normale omstandigheden een brede zandweg, nu echter hier en daar voorzien van grote waterplassen als gevolg van de regen de voorbij dagen. Vaak was het zoeken naar een begaanbare weg, doorheen een uniek bosgebied. We stapten voorbij het knooppunt 23 en hielden dezelfde richting aan doorheen het ‘Gebied Scherpenbergen – De Hutten’. Op het einde van het bos, aan het knooppunt 99, ging het nog even verder rechtdoor op een smalle asfaltweg, tevens De Hutten, tot aan de dwars gelegen Heikant. We kruisten de weg om aan de overzijde verder te wandelen via de onverharde Heikant, opnieuw door het bos. Het kronkelend pad leidde naar een betonnen brugje over de Grote Nete aan het knooppunt 98. Net over de rivier kozen we de weg links om er een eindje de oever te volgen tot aan een picknickplaats, om daar naar rechts weg te draaien van de Grote Nete. Door middel van dit smalle grindpad Kruiskwacht arriveerden we aan het knooppunt 36. Op dit T-kruispunt met Kruiskwacht sloegen we linksaf en wandelden we tussen akkers en weiland, maar tevens voorbij tal van manèges. Ondertussen ging het voorbij het knooppunt 37, om kort daarna de Meerhoutseweg over te steken.

Even naar links konden we net voor de brug over de Grote Nete, rechts een grasweg opgaan, om er terug een eindje het verloop van de rivier te volgen. Een smal bochtig pad leidde langs het rechts gelegen Sport & Recreatiecentrum Lissenvijver, net op het ogenblik dat we een felle regenbui over ons heen kregen. Gelukkig vonden we er wat beschutting onder de bomen en konden we even schuilen tot de bui voorbij was. Toen het ophield met regenen konden we het pad verder bewandelen tot we tenslotte het laatste knooppunt aantroffen, met name 38 op een kruising van bospaden. We sloegen haaks rechtsaf en eindigden enkele meters verder, eveneens aan het knooppunt 38 in de Zandstraat, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We konden korte tijd later de regenjas en modderige schoenen ruilen voor een droog paar. We konden de terugreis aanvatten omstreeks 16:20 uur na zowat 16,185 km te hebben genoten van de Grote Nete en de haar omringende natuur.”

540: Massenhoven, Zaterdag 04 maart 2023, 14,367 km. (10.668,973 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Beemden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats ter hoogte van de parking in de Kerkstraat, bezijden de Sint-Stefaankerk. Na een broodje vooraf konden we even later omstreeks 10:35 uur de wandeling aanvangen, nabij het knooppunt 47, op het kruispunt van de Kerkstraat met de Vogelzangstraat. We kozen er de richting naar links om verder te wandelen doorheen de Kerkstraat. Op het einde maakten we een bocht naar links en bereikten we het Albertkanaal, rechts gelegen. We verlieten er de Kerkstraat en begaven ons linksaf op het jaagpad langsheen het kanaal. We stapten onder de N14, de Liersebaan door en volgden het jaagpad richting volgend knooppunt. Zowat 1,5 km verder, net vóór de brug van de Herentalsebaan, verlieten we het jaagpad en begaven ons op een smalle asfaltweg, Waterschap, dit ter hoogte van het wandelknooppunt 51. Langs tal van weiden, gevolgd door een stukje natuur, eindigde het smalle wegje ter hoogte van de druk bereden Hofstraat, net tegenover het Kasteel Hovorst. Ondertussen waren we het knooppunt 50 voorbij gegaan. Over korte afstand begaven we ons naar links op de Hofstraat, om even verder aan de overzijde, net vóór het grensbord Zandhoven, rechtsaf een kasseiweg te kiezen, genaamd Voort. We betraden op die manier het Binnenbos, zij het vooreerst langs de rand van het bos.

Ter hoogte van het knooppunt 52 op het kruispunt met de links gesitueerde Bruggestraat, wandelden we verder rechtdoor en betraden het eigenlijke Binnenbos. Nog steeds via een kasseiweg in slechte staat, kwamen we wat verder uit aan een rustbank ter hoogte van een brug over de Klein Wilboerebeek. We namen er dan ook omstreeks 11:33 uur de tijd om een korte wandel- en eetpauze te nemen, ondertussen vooral genietend van de stilte van het omringende bos. Na de lunch wandelden we verder op de smalle kasseiweg, inmiddels Draaiboom genaamd, doorheen een gedeelte van het Coppens bos, richting Pulderbos. Eenmaal het laatste stukje bos achter de rug, ging de wandeling verder tussen akkers en weiland en passeerden we de eerste boerderijen. Toen de eerste woonhuizen in zicht kwamen, wisselden de kasseien voor een asfaltwegje, nog altijd Draaiboom, die we bewandelden tot het knooppunt 54 op de Y-splitsing met Blauwhoef. We behielden nog steeds de richting rechtdoor en gingen verder via Draaiboom, om er vrij vlug het bord van de bebouwde kom van Pulderbos te zien. We volgden er een tijdje het traject van de Streek-GR Kempen. Uiteindelijk mondde Draaiboom uit op de drukke Pulsebaan, net aan het knooppunt 55. Hier ging het linksaf, gelukkig op het links gelegen trottoir, richting centrum Pulderbos.

Ter hoogte van het kruispunt met de Patrijzenlaan, tevens knooppunt 57, maakten we een korte rechts-links beweging om op die manier Dorp in te wandelen. We gingen voorbij de Pastorie van Pulderbos, gevolgd door de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk, weliswaar gesloten. We stapten vervolgens voorbij enkele gesloten horecazaken, tot we gelukkig wat verder terecht konden voor een koffiepauze in het Biljartcafé Vogelzang. We genoten er omstreeks 12:30 uur dan ook van een langere wandelpauze en sanitaire stop. Na te hebben genoten van de koffie gingen het verder via Dorp, vervolgens via Dorp linksaf om er de Goormansstraat te kruisen en aan de overzijde de Kapelstraat in te gaan. Langs nieuwbouw links en weiden rechts, wandelden we verder doorheen deze doodlopende straat. Waar de weg ophield betraden we via een grindpad een stukje bos om er een mooi gerestaureerde Onze-Lieve-Vrouwkapel aan te treffen. We namen er even de tijd om een stukje rijsttaart te nuttigen op een zitbank naast de kapel. Nadien ging het op het smalle pad verder, tot we even voorbij het bos een T-kruising vonden. We gingen er haaks rechtsaf, nog steeds de Kapelstraat, om na een tweetal bochten opnieuw de openbare weg te bereiken aan het knooppunt 34, met name de Driehoekstraat, op het grondgebied van Zandhoven. Omwille van een omleiding op het wandelnetwerk, dienden we de Driehoekstraat te volgen tot op het einde, het kruispunt met de Ringlaan.

Noodgedwongen ging het over geruime afstand naar links langs deze zeer druk bereden weg, tot we tenslotte links de weg konden verlaten via de Boutersemdreef, om op die manier het aanvankelijk voorziene knooppunt 33 te zoeken en er vervolgens rechtdoor voorbij te gaan. Net voor een haakse bocht naar rechts, konden we even een glimp opvangen van het Bautersemhof, weliswaar niet toegankelijk. We stapten verder langs het domein van het Bautersemhof, om aan het volgende kruispunt linksaf de Bruggestraat in te draaien. Even verder passeerden we er het Hof ter Donck, juist ter hoogte van het knooppunt 35. We gingen verder rechtdoor, nog steeds via de Bruggestraat, tot we aan het volgende knooppunt 53, rechts een brede aardeweg opgingen, Winkelaar. Tussen de akkers door bereikten we aan het uiteinde van de aardeweg, de drukke Vierselbaan, welke we links opgingen. Het vrij storend autoverkeer zouden we een tijdje moeten dulden. Op een smalle betonstrook bezijden de weg, ging het geruime tijd langs deze weg, waarbij we zicht kregen op de molen Zeldenrust rechts van de baan. Net in een bocht naar rechts, konden we de weg verlaten via een brede grasweg, Gebroken Loop. Aan het uiteinde van het pad kwamen we terecht op de verharde Gebroken Loop, ditmaal een brede grindweg die we rechts indraaiden. We troffen er het knooppunt 49 aan.

We konden nu de molen Zeldenrust vanaf de andere kant bekijken. Na zowat 1,5 km deze grindweg te hebben gevolgd, stapten we voorbij de rechts gelegen Moenbaan, ondertussen aan het knooppunt 48 aangekomen. Nog steeds de Gebroken Loop verder bewandelend, inmiddels via een elementaire asfaltweg tussen de akkers en weilanden, konden we tenslotte op het einde van de weg de N14, de drukke Liersebaan kruisen. Aan de overzijde begaven we ons op de Antwerpsebaan, net naast een kringwinkel. Weinige meters verder, aan het knooppunt 41, ging het linksaf de Tulpenlaan op en stapten we doorheen een villawijk. We dwarsten vervolgens de Hogeweg, om aan de overzijde verder te stappen via de Korenbloemstraat, gevolgd door de eerste straat rechts, de Schoolstraat. Uiteindelijk op het einde van de Schoolstraat, kwamen we aan het knooppunt 46, ter hoogte van de Sint-Stefaankerk van Massenhoven. Zowat 100 m naar links eindigde onze wandeling op de parking in de Kerkstraat.”

474: Kuringen, Zondag 24 maart 2019, 24,964 km. (9568,416 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst ter hoogte van de abdij van Herkenrode. Volgens de beschrijving in de wandelgids bedraagt de totale wandelafstand 20,8 km en kan niet worden ingekort. Tijdens het verloop van deze tocht wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR5 Noordzee – Rivièra. Na een autorit dankzij Cambio en na aankomst op de parking, een broodje en een drankje, konden we omstreeks 10:00 uur van start gaan onder een blauwe hemel. We verlieten de parking van de abdij via de weg die we vooraf hadden afgelegd, met name de Herkenrodedreef, richting brug over de autosnelweg E313. Net vóór de brug verlieten we de openbare weg en begaven ons op een veldweg schuin links, evenwijdig aan de snelweg. We stapten via deze veldweg tot we de Larestraat aantroffen, om die naar links te volgen tot aan het huis nr. 141. Daar ging het haaks linksaf een andere veldweg op, waar we over zowat 900 m de rood-witte tekens van de GR5 zouden volgen. De onverharde weg ging uiteindelijk over in een grasweg tot we de onverharde dwars gelegen Sacramentstraat bereikten. We draaiden rechts de Sacramentstraat in welke in een boog doorheen een stukje bos verliep. Gekomen aan het einde van deze kleine boszone ging de tocht verder naar links via de Rode Rokstraat. We staken via een brugje de Demer over en wandelden verder tot aan de drukke Albertkanaalstraat.

Over korte afstand ging het naar rechts in de Albertkanaalstraat, tot we aan de overzijde links de Beemdweg konden opgaan. Deze straat mondde uit in de Groenstraat, alwaar we onze wandeling vervolgden naar links tot aan het Albertkanaal. Net voor de brug over het kanaal gingen we de helling van de brug op om via de Overdemerstraat de brug over het Albertkanaal over te gaan. We daalden de brug af tot aan de rotonde in de nabijheid, om daar links verder te gaan in de Galgebergstraat. Tussen enkele statige villa’s troffen we zowat 100 m verder rechts de Semmestraat aan, dus met andere woorden rechtsaf de straat in. Deze asfaltweg leidde ons doorheen een boszone, tot we aan de rand ervan de Slangbeek aantroffen. Daar dienden we haaks rechtsaf een bospad te kiezen en de openbare weg te verlaten. Net bij het betreden van het bos vonden we een picknickbank, tijd om omstreeks 11:30 uur even te pauzeren en te genieten van een middagmaal. Na deze aangename rustpauze volgden we het korte bospad tot we aan de andere zijde terecht kwamen in de Langvennestraat. Over korte afstand ging het linksaf tot aan Hoogheide aan de overzijde van de weg.

We stapten geruime tijd verder in Hoogheide, tot we links de Nieuwstraat konden indraaien, om nadien opnieuw links aan de houden via de Hommelheidestraat. Deze woonstraat volgden we tenslotte tot aan de rechts gelegen Grasvennestraat, welke ons in een ruime bocht naar rechts omheen een stukje natuurgebied liet gaan. De Grasvennestraat verder bewandelend, kwamen we even later aan de dwars gelegen spoorweg uit. We kozen de richting links tot we op die manier de spoorwegovergang vonden. Vanaf dit punt bemerkten we opnieuw de rood-witte markeringen, ditmaal van de GR5-variant. Ter hoogte van de spoorwegovergang echter, ging onze tocht naar links via de Paalsteenstraat tot aan de Paalsteen, een arduinen grenspaal welke de grens bepaalde tussen Hasselt en Zonhoven inzake een aangrenzend heidegebied. Vanaf deze Paalsteen begaven we ons in de Slangbeekweg rechts. Deze bochtige weg, ging uiteindelijk over in een grindweg ter hoogte van opnieuw de spoorlijn, welke we dan over niet te lange afstand naar links volgden. Schuin links verlieten we het pad lans het spoor en stapten tussen twee vijvers door, om na een bocht naar rechts uit te komen aan de Grote Platwijer.

We begaven ons verder op het pad omheen deze waterplas tot aan een viersprong, alwaar we afscheid namen van de GR5-variant. We draaiden scherp rechtsaf en volgden rechtdoor een bosweg tot aan de Witvenweg, die we slechts over een honderdtal meter naar links bewandelden. Aan de overzijde van deze asfaltweg kozen we nadien een bosweg, welke wat later overging in een pad. Dit pad mondde uit op de Vrankenschansweg, alwaar we even naar links aan de overzijde dan de Rietstraat insloegen. We betraden op die manier het natuurreservaat Wijvenheide, om er op de eerste picknickbank even te verpozen en te genieten van een hapje en een drankje. We waren ondertussen de klok van 14:20 uur genaderd. Na onze wandelpauze stapten we verder in de Riestraat, welke overging in een grindweg. Gekomen in een bocht naar links hielden we een volgende vijver rechts. Voorbij de vijver ging het verder op een grasweg, tussen tal van andere vijvers tot we via een houten brugje links de Roosterbeek konden oversteken. Een onverhard pad tenslotte leidde ons naar een volgende stopplaats, de kantine van ‘De Lustige Vissers’, om er omstreeks 15:00 uur te genieten van een kopje koffie in het zonnetje.

Na de koffie ging het rechtsaf tot aan een Y-splitsing welke we links volgden via een grasweg om nadien nogmaals links aan te houden. We passeerden de rechts gelegen Kleinen Vijver om tenslotte aan te komen ter hoogte van de observatiehut van den Grooten Vijver. We bevonden er ons op de verharde Bolderdal. We gingen verder voorbij de observatiehut via Bolderdal tot we 700 m verder via een poortje links een weide konden betreden. We staken de weide over om uiteindelijk de achterzijde te bereiken van de kapel van O.-L.-Vrouw van Bijstand. Via de parking bereikten we de Goorstraat, welke we links opgingen tot aan het Albertkanaal. Net op het jaagpad aangekomen, vonden we omstreeks 16:50 uur een picknickbank aan de oever van het kanaal, tijd om de laatste broodjes te nuttigen. We bevonden ons opnieuw op het traject van de GR5. Deze wit-rode tekens volgend, wandelden we op het jaagpad naar rechts tot aan de brug over het Albertkanaal, om aan de overzijde verder te gaan in de Berkerwinningstraat tot in het centrum van Stokrooie. Daar hielden we omstreeks 17:20 uur nog even halt in café Entrée om een koel drankje te nuttigen. Stilaan naderden we het einde van de wandeling. Na de verfrissing ging het rechtsaf in de Sint-Amandusstraat en links in de Schabbestraat, welke voorbij de laatste huizen veranderde in een pad.

Via dit pad overschreden we via een brug de Zonderikbeek, gevolgd door de brug over de Demer. Ondertussen hadden we al zicht op de abdij van Herkenrode. Net voorbij de brug over de Demer hielden we links, om na enkele bochten de toegangspoort van de abdij aan te treffen. Na het bekijken van de abdij via de buitenkant, ging het tenslotte terug naar de parking, alwaar we onze wandeling eindigden na 32848 stappen, goed voor 24,964 km. Het was inmiddels 18:30 uur geworden toen we konden beginnen aan de terugreis.”

269: Deurne, Zaterdag 18 mei 2013, 25,6 km. (5382,879 km.)

“Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids Antwerpen, een tocht in hoofdzaak langs het traject van de GR12 en de GR565. De totale wandelafstand bedroeg zomaar even 25,6 km en ging van start ter hoogte van de parking van het Rivierenhof te Deurne. In onze wandelgids werd de wandeling als volgt omschreven: ‘Van kasteel naar kasteel langs vergeten paden’. Na een hapje ter plaatse konden we alvast op pad, een lange wandeltocht tegemoet. We begonnen onze tocht ter hoogte van de ingang van het Provinciaal Domein Rivierenhof, in de Ruggeveldlaan. Via een brede parkweg ging het voorbij de kinderboerderij, een rozentuin en een verkeerstuin, tot aan de kasteel Rivierenhof. Onderweg daarheen konden we enkele prachtige kunstwerken bekijken, evenals ter hoogte van het kasteel zelf. Aan de vijver voor het kasteel volgden we de rood-witte markeringen van de GR12 (Amsterdam-Parijs) en dit via het linkse pad. We bemerkten er het monument voor griffier Schobbens, die het Rivierenhof tot provinciaal domein maakte. Even verder de jezuïtensteen, als herinnering aan de rol van de jezuïten in de geschiedenis van het park.

We hielden dezelfde richting aan en wandelden nadien links een bosje in. We staken enkele bruggetjes over en volgden dan een pad naast een sloot. Een rechts gelegen zijweg leidde ons naar de oever van een vijver, welke we vervolgens via een brugje overschreden. We verlieten nadien de oever en bereikten een asfaltwegje, dat ons toeliet een beek te overschrijden, de Grote Schijn. Via een kiezelwegje naast de beek stapten we verder om de Herentalse Vaart over te steken, eerder een halfdroge sloot. Het pad bracht ons uiteindelijk opnieuw tot aan de Ruggeveldlaan ter hoogte van de brug van de autosnelweg. We gingen onder de snelweg door om via enkele straten een woonwijk te bereiken in de Veldstraat. Via de weg dwarsten we even later de Autolei om aan de overzijde de Maria Clarastraat in te gaan. Het volgende kruispunt hielden we links aan om via de Fort II-straat het Fort van Wommelgem te betreden. Een kunstwerk, vervaardigd uit enkele bomhulzen, sierde de toegang tot het fort, als aandenken aan de ‘Via Dolorosa’. We konden dan ook niet nalaten het fort even te bezoeken en aan te voelen hoe het ooit moet zijn geweest in tijden van oorlog.

Nog steeds de GR12 volgend, bewandelden we een kiezelweg naar links, naast de vestinggracht van het fort. Zowat 600 m verder verlieten we deze kiezelweg en volgden een graspad naar links. Na enkele velden en weiden te zijn voorbij gewandeld via een grindpad bereikten we de Rollebeekstraat en even later de Moffenhoeven. Na nogmaals rechtsaf te zijn gegaan kwamen we aan de Schranshoeve. Even voorbij de hoeve ging het opnieuw tussen de velden door om de Schransweg te bereiken. Langsheen de muur van de begraafplaats kwamen we in de Sint-Damiaanstraat. Korte tijd later bereikten we de Kerkplaats van Wommelgem. Aldaar konden we enkele foto’s nemen van de bezienswaardigheden, met name een oude schandpaal en de dorpspomp. Net voorbij de kerk troffen we een kerkpad, de Godshuisweg. Via enkele richtingsveranderingen ging het nadien door de Kruizemunt, de Biekens, de Dennenlaan en tot slot de Diepenbeekstraat. We zetten ons wandeling verder via de Heyaardstraat en de Schawijkstraat, tot we het Zevenbergenbos bereikten. Ter hoogte van een kruispunt van boswegen verlieten we het traject van de GR12.

Ter hoogte van dit kruispunt hielden we links aan en bewandelden een bosweg naast een sloot. Bij een andere gracht ging het opnieuw naar links en bevonden we ons op het parcours van het 4-Kerkenpad, een wandelroute van de gemeente Ranst. Zowat 400 m verderop kwamen we in de Schawijkstraat en vervolgens aan het kerkhof van Ranst. Via een brug overschreden we de autosnelweg E34/313 om aan de overzijde verder te wandelen via de Vaartlaan. De tocht werd vervolgd via Ginnegemveld, Keerbaan en Jozef Simonslaan tot we tenslotte de brug bereikten over het Albertkanaal. Boven de brug kregen we een mooi zicht op het Sluizencomplex van Wijnegem. We daalden af tot aan het kanaal, gingen onder de brug door en wandelden vervolgens verder naar rechts, naast de weg Ranst-Oelegem. We verlieten dan ook het 4-Kerkenpad. We stapten doorheen de wijk Everhoek om ter hoogte van de Rundvoortstraat de rood-witte markeringen aan te treffen van de GR565, het Renier Sniederspad, dat we voortaan over langere afstand zouden volgen.

Na zowat 200 m overschreden we een riviertje, het Groot Schijn om vervolgens door een stukje dennenbos te wandelen. Eenmaal door het bosje volgden we de Kempische Veldweg naar links om aldaar de Kleine Beek over te steken. Ter hoogte van een T-splitsing ging het linksaf in De Pont en bevonden we ons op het grondgebied van Schilde. Even later bereikten we de toegangsweg tot het Schildehof. We gingen naar links door een poort en vervolgens rechtsaf om via een brug de kasteelgracht over te steken. We wandelden voorbij de orangerie en de kruidentuin om aan te komen ter hoogte van de kasteelvijver en de grondvesten van het vroegere kasteel. We vervolgden onze weg voorbij de vijver, hielden dezelfde richting aan door het bos en staken via een houten bruggetje de gracht over. Hier betraden we een bredere dreef welke we volgden tot op het einde aan een bakstenen brugje. We dwarsten de asfaltweg en wandelden aan de overzijde verder door het bos. Zo kwamen we aan ter hoogte van de indrukwekkende Rode Dreef, dankzij de rode beuken. We gingen linksaf doorheen een riante villawijk. Aan de einde van de Rode Dreef ging het naar links in de Helenalei en nogmaals linksaf in de Meeuwstraat. Zo bereikten we het Albertkanaal.

We stapten nog een eindje verder tot aan het sluizencomplex van Wijnegem, alwaar we het traject van de GR565 verlieten. Via enkele bruggen staken we het sluizencomplex over, om aan de overzijde van het kanaal de Oud-Strijderslaan in te gaan. Aan de splisting met de Kasteellei staken we de weg over teneinde het park van Wijnegem binnen te gaan. Doorheen het park kwamen we uiteindelijk bij de overblijfselen van het kasteel Wijnegemhof. We gingen onder de boogpoort van de Jan Vlemincktoren en het voorgebouw door. Via een brug staken we de kasteelgracht over en volgden een pad rechtdoor. Het ging voorbij een recenter gebouwd kasteel. Na enkele richtingsveranderingen ging het via een houten brug het park uit en bereikten we de Eikenlaan welke we links ingingen. Ongeveer 1 km verder ging het in de links gelegen Kromme Lei, door een rustige woonwijk. Via een verhard voetpad kwamen we uit aan de oversteekplaats nabij het Wijnegem Shopping Center en het Makro-warenhuis.

We staken de drukke weg over, om 50 m verder naar links, de doodlopende Galgenstraat in te gaan. De weg ging over in een wandel- en fietspad, leidde ons langs de afsluiting van de Makro. Vervolgens staken we de toegansgweg naar de Makro-parking over om korte tijd nadien opnieuw de Ruggeveldlaan te betreden. Op die manier waren we niet meer veraf van de ingang van het Rivierenhof en meteen aan het einde van alweer een mooie dagtocht.”

165: Zandhoven, Zondag 09 mei 2010, 21 km. (3281,211 km.)

Deze georganiseerde tocht werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 9/5/2010 – 2240 Zandhoven (Antwerpen), 41^ste Sint-Amelbergatochten, 6-12-21-32 km. Wandelclub St.-Amelberga. Start: Lokaal Harmonie Sint-Amelberga. Wisselende omlopen met bos en veldwegen in landelijke omgeving. Honden aan de leiband zijn toegelaten.’ Na afloop noteerden we de volgende belevenissen in een kort relaas, omstreeks 18:01 uur.

“Vandaag ging het nogmaals richting provincie Antwerpen, meer bepaald naar Zandhoven. Daar vonden de 41^ste Sint-Amelbergatochten plaats, ingericht door de wandelclub St. Amelberga. De startplaats was gesitueerd in het lokaal van de Harmonie Sint-Amelberga, een en ander hield dus duidelijk verband met elkaar. De parking rechtover het lokaal bood in elk geval deze ochtend voldoende plaats om verscheidene voertuigen te parkeren. We konden even later terecht in het gezellige lokaal van de muziekvereniging, om te voldoen aan de inschrijving en ook een hapje te eten alvorens de wandeling aan te vatten. Aan de buitenkant van het lokaal was voldoende informatie voorhanden inzake de diverse wandelafstanden, voorzien van telkens een gekleurd plannetje. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 21 of 32 km. Wij namen deel aan de wandeling van 21 km, met onderweg langsheen het parcours een drietal rustposten, respectievelijk na 6,7 - 13 en 18,3 km. De tweede controle situeerde zich tevens in de startzaal, we zouden dus twee lussen bewandelen, waarvan de eerste een lengte had van 13 km. Goed, we waren er klaar voor en konden even later op pad.

Bij het verlaten van het lokaal van de Harmonie ging het rechtsaf. Het hoekje om vonden we meteen een eerste indicatie van het traject. Ter hoogte van een kerkpad, ging het voor de afstanden 6 en 12 km linksaf, alsook voor de 21 en 32 km bij een eerste doortocht. Het paadje ging via een klein stukje groen langsheen de kerk van Zandhoven. Via een paar woonstraten bereikten we de Hofweg en die leidde ons naar het Gemeentelijk Speelbos, zo kregen we een eerste maal een stukje bosgebied te verwerken. Via een stuk braak terrein, waar men reeds doende was met het klaarmaken ervan, met het oog op het inrichten van een verkaveling, bereikten we de erachter gelegen woonwijk. Hier scheidden zich de wandelaars van de 6 km af, teneinde hun eigen traject te volgen. Een brede dreef in de onmiddellijke omgeving bracht ons in het Begijnenbos, waar we konden genieten van andermaal een stukje groene zone. De openbare weg welke we even verder bereikten, bevond zich reeds op het grondgebied van Massenhoven. We sloegen rechtsaf en volgden aldaar het traject van een fietsroute, met name de Gouverneur Kinsbergen Route (52 km). Aan het volgende kruispunt ging het naar links en daar bevonden we ons op het autotraject van de Pallieterland Route.

Even verder namen we een links gelegen wegel en die ging recht naar het erachter gelegen bosgebied. Hier werd in eerste instantie een bospad gevolgd, waarna het wat verder echter dwars door het bos ging, waar we enkel en alleen enkele pijlen en linten aantroffen om ons een weg te banen door het dikke bladerdek. Hier was het rustig en aangenaam vertoeven, alleen met de stilte van het bos. Tal van omgewaaide kanjers van bomen, gaven af en toe een bijzonder beeld van deze zone. Het traject slingerde zich heen en weer tussen de beplanting, om nadien uit te komen ter hoogte van het Albertkanaal. Een stevig klimmetje om de dijk op te raken, speelde enkele wandelaars parten. Gelukkig konden we enkele oudere dames helpen bij het klimwerk. We bevonden ons nu op het jaagpad langsheen het kanaal, waar we rechts aanhielden. Hier kregen we talrijke tegenliggers, met name enkele groepen wielercyclisten, niet moeilijk, aangezien we ons hier bevonden op de Kempen-Vlaanderen Fietsroute (LF51b - LF5b). Wandelaars en fietsers gaven elkaar echter voldoende ruimte, zo kon iedereen zijn sport naar eigen believen beoefenen.

Na een tijdje de oever van het kanaal te hebben gevolgd, namen we een rechts gelegen pad en lieten het kanaal achter ons. We kregen hier de aanduidingen van een tijdelijke route, met name Bat 10 - Een beeldenroute Anti-Tankgracht. Het ging vervolgens onder de E34 autosnelweg door, waar we even halt hielden bij enkele jongeren die aldaar zich vermaakten met radiogestuurde voertuigjes. Het heen en weer racen deed het zand de lucht invliegen. We bevonden ons nu op het grondgebied van Oelegem en troffen een eindje verder de eerste controlepost aan, gesitueerd in de kantine van de vzw De Watervrienden, naast de plaatselijke visput. We dienden weliswaar zelf onze controlestempel te nemen, doch kregen hier van de leden van de club een prima bediening aan tafel. Zoiets ervaar je zelden op een wandeling. We kregen er terloops ook waardering voor een recent geschreven verslagje inzake een wandeling die we hadden meegemaakt in Turnhout. Altijd leuk om te weten dat het werk gewaardeerd wordt. We waren dus toe aan een koffie en een hapje en konden de benen even strekken. Na de controle vervolgden we naar links het pad en trokken door het aanpalende bosgebied.

We kregen onderweg enkele bunkers te zien, waarop duidelijk de rood-witte markeringen van de GR565 waren te herkennen. Een van de bunkers was in het kader van Bat 10, voorzien van een paddenstoel. Een kunstwerk van de hand van Koosje Schnedders, genaamd Façade. Opmerkelijk om deze getuige van een oorlogsverleden op die manier te bekijken. Eenmaal door het stukje natuur, bereikten we een smalle landelijke weg, waar we werden attent gemaakt op het bestaan van een tweetal fietsroutes aldaar: de Hendrik Conscienceroute (27 km) en de Rasschaertroute (57 km). Om de hoek voegde zich daar nog een wandelpad bij van 10 km, het Jozef Simonspad. Meteen reden genoeg om een plaatselijke joggingclub te kruisen en uiteraard tal van wielerliefhebbers. Er volgde nu een stukje dreef, die wat verderop verbinding gaf met een landelijke weg. De Halse bossen waren een volgende aantrekkelijke zone om door te wandelen, hoofdzakelijk door een lange mooie bosdreef te volgen. Ook hier weer de pracht van het voorjaar welke tot uiting komt in zulk gebied. Af en toe kreeg de dreef het karakter van een 4x4 parcours, vermits diepe sporen duidelijk wezen op dit soort verkeer door het bos. Af en toe stond het pad vol water, waardoor we onze toevlucht dienden te nemen tot een bermpje bezijden het pad.

Ook dat maakt deel uit van de charme van het wandelen door de bossen. Even verder bereikten we opnieuw de openbare weg en verlieten op die manier het grondgebied van Halle (Zoersel). Het ging rechtsaf, in de richting van de brug over de E34. We troffen er opnieuw de aanduidingen van de drie reeds vermelde fietsroutes (Hendrik Conscienceroute, Rasschaertroute en Gouverneur Kinsbergen Route). Eenmaal de brug over de autosnelweg overschreden, ging het links via het Nazarethpad, een verhard grindpad. Daar vonden we wat verder een rechts gelegen wegel, die leidde naar een klein stukje bos in de verte. Dit bosgebied paalde aan de verkaveling erachter en zo bereikten we opnieuw de startplaats, waar we een tweede controle konden ondergaan. Dit betekende meteen ook het einde van het eerste gedeelte van de wandeling. We moeten toegeven, veel reden tot klagen hadden we niet. We namen vervolgens de tijd om de inwendige mens een beetje te versterken, met het oog op het tweede gedeelte van de wandeling dat komen ging. We konden terug op weg teneinde een gedeelte te volgen van de tweede lus. We bereikten kort na de start opnieuw dezelfde plaats, waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. Ditmaal hielden we bij de tweede passage rechts aan, net zoals de wandelaars van de 32 km.

We verlieten vrij vlug de bebouwde kom en volgden een rustige landelijke weg tussen de weilanden en landerijen. Opnieuw kregen we hier massaal de bloeiende paardenbloemen te zien, net zoals dat gisteren het geval was geweest. De landelijke wegen leidden ons opnieuw in de richting van de autosnelweg E34, die we wat later bereikten. Het ging vervolgens de brug over, waar we aan de andere kant een gedeelte volgden van het Voorkempen Ruiterpad. In een gevaarlijke bocht, verlieten we de openbare weg om een rechts gelegen bosgebied in te wandelen. Links zagen we in de verte de grensborden van Halle (Zoersel). Het bosgebied bevond zich naast de autosnelweg, waardoor we een tijdje evenwijdig aan deze verkeersader door het bos een dreef volgden. Even verder volgde een bredere baan, welke ook evenwijdig verliep aan de snelweg. Al vrij vlug konden we het storende karakter van deze weg ervaren. Een schril contrast met het bos links van ons. De weg ging iets verder lichtjes de hoogte in, om uit te monden aan de volgende brug over de E34.

Ditmaal ging het opnieuw rechtsaf, om voor de derde maal de snelweg over te steken. We bereikten op die manier opnieuw het traject van de Hendrik Conscienceroute en de Gouverneur Kinsbergen Route. Een even voorbij de snelweg gelegen landelijke weg, leidde ons langsheen een grote manege (De Kraal), waarna we al vrij vlug de laatste controlepost van de dag bereikten, gelegen aan de visput van Zandhoven. Hier konden we voor een drankje terecht op het buitenterras bij Marcel, In de Katvis. Net op het moment dat we aldaar even pauze hielden, ging een plaatselijke hengelwedstrijd van start. Zo waren we getuige hoe tal van emmers met lokspijs in het water werden gegooid. Hier dienden de deelnemers aan de 32 km nog een bijkomende lus te wandelen, doch wij beperkten onze deelname tot 21 km. Restte ons nu nog enkel de korte terugweg naar de startplaats. Het laatste gedeelte van de wandeling, was meteen ook het kortste stukje vandaag. We verlieten de visput en volgden even verder een rechts gelegen bospad dat vervolgens overging in een veldweg. We lieten bijgevolg de bossen achter ons en bereikten wat verder de eerste woningen.

Enkele rustige landelijke asfaltwegen brachten ons terug naar het centrum van Zandhoven, waar we als afsluiter nog een stukje verkaveling doortrokken om uiteindelijk uit te komen aan het lokaal van de Harmonie. Meteen het einde van de tocht. Een mooie wandeling om op terug te zien, met een voldoende ruime startzaal. De controleposten onderweg waren voldoende ruim, met een verzorgde bediening aan tafel en gelegen aan een rustgevende visput. Sanitair naar behoren. Een mooi en vooral afwisselend parcours, voorzien van voldoende bepijling. Het weer zat mee, dus konden we tevreden huiswaarts. Bij het aanvatten van onze terugreis konden we bemerken dat om 14 uur reeds 854 wandelaars waren geteld. Als die allen even tevreden zijn geweest als wij, dan is de organisatie geslaagd in haar opzet. Een mooie Moederdag voor vele deelnemers, maar vooral een mooie tocht voor tal van wandelaars. We kijken uit naar een volgende deelname aldaar...”

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, blikken we nog even terug in onze respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Bossen en veldwegen. Rustige en aangename wandeling. Bewolkt maar zacht weer! Goed verzorgd. J: Tocht door Zandhoven, Massenhove, Oelegem, Halle. Afwisselend parcours met veel bossen onderweg. Een aangename tocht bovendien.’

128: Schilde, Zondag 15 november 2009, 24,5 km. (2531,473 km.)

Een georganiseerde wandeling, welke voorheen in het wandelboek Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 15/11/2009, 2970 Schilde (Antwerpen) – De Gui Robbetocht, 6-13-19-24-30 km. WSV Olympic Deurne. Start: Atheneum. Een parel in de Voorkempen met een bosrijk parcours.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond, het hierna weergegeven verslag, omstreeks 18:36 uur.

“Deze ochtend trokken we naar het Antwerpse Schilde, om daar deel te nemen aan de Gui Robbetocht. Deze wandeling ging van start in het Atheneum aldaar en werd ingericht door de WSV Olympic Deurne. We vonden gemakkelijk een parkeerplaats naast het gebouw en konden terecht voor de inschrijving in de Basisschool Vennebos. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 13, 19, 24 of 30 km. Wij verkozen deel te nemen aan de 24 km, met een werkelijke afstand van 24,5 km. Op weg naar Schilde hadden we reeds wat regen moeten verwerken, bij de start van de wandeling ging het pas echt goed regenen. Dus regenkledij aangetrokken en dat zou meer dan noodzakelijk blijken tijdens het eerste gedeelte van de tocht. We verlieten de inschrijvingszaal en trokken op weg. We wandelden langsheen enkele statige villa's, gelegen in de nabijheid van de school en bevonden ons op een plaatselijke wandelroute, aangeduid met gele pijlen. Er werden enkele woonstraten bewandeld, waarna we uitkwamen ter hoogte van de kerk van Schilde.

Even voorbij de kerk ging het naar rechts, via de hoofdweg, richting Oelegem. Wat verderop verlieten we deze drukke weg en volgden het Renier Sniederspad, dat ons vooreerst langsheen enkele weilanden liet gaan om vervolgens ons te loodsen in de richting van het nabijgelegen bos. Hier troffen we vooreerst de aanduidingen van twee wandelpaden, met name het  Tuimelaarspad en het Pierenpad. Deze beide paden volgend, trokken we door enkele prachtige dreven, waar we alweer versteld stonden van de prachtige kleuren, ons gegeven door de bomen en hun bladeren. Ondertussen begon het stevig door te regenen en dat was natuurlijk minder aangenaam. Een eindje het bos gevolgd, via een breed kiezelpad, bereikten we ondertussen het grondgebied van Oelegem (Ranst). Hier sloegen we een rechts gelegen smalle bosdreef in en volgden het traject van het Jozef Simonspad, waarlangs tezelfdertijd een GR-route verliep, de GR565. Hier, op dit smalle pad, werden we geconfronteerd met de aanwezigheid van tal van mountainbikes, ook bezig met het afleggen van hun parcours, zij het in tegenovergestelde richting dan de wandelaars.

Gezien de engte van dit pad, diende men voortdurend voor elkaar uit de weg te gaan. Op het einde van deze lange dreef, kwamen we terecht op een asfaltwegje, dat even verder opnieuw werd gevolgd door een links gelegen aardeweg. Via deze aardeweg, bereikten we de vijver van de plaatselijke hengelclub. Achter de vijver volgden we een wegel en die bracht ons terug in de bebouwde kom, dit keer van de gemeente Oelegem. Bij het verlaten van het aarden pad, kwamen we terecht op de Rasschaertroute (57 km), welke we volgden tot in de nabijheid van de kerk van het dorp. Enkele kerkwegels deden ons uitkomen aan de Gemeentelijke Basisschool van Oelegem, waar we een eerste keer controle hadden. Alvast de tijd om wat te drogen en even te genieten van een warme chocomelk. Meteen lagen de eerste 7 km achter de rug. Na de controle dienden we bij het verlaten van de school, een eerste maal naar rechts te gaan. Blijkbaar zouden we hier later op de dag nog een tweede keer langskomen. We volgden het trottoir verder om uit te komen ter hoogte van de kerk van Oelegem. Hier bevonden we ons opnieuw op het Jozef Simonspad en de Rasschaertroute. Aan de overzijde van de straat konden we reeds de wieken zien van de aldaar geplaatste molen.

We dwarsten dan ook het kruispunt, om de dreef in te gaan die langs de molen verliep. Aan het begin ervan, zagen we de indicaties van twee verschillende 4-kerkenpaden, een van 25,4 km en een van 16,6 km. We wandelden langsheen de molen en kregen aan de overzijde zicht op een karikatuur van Roger De Vlaeminck, gemaakt door Nesten en opgehangen aan een aldaar gevestigde herberg. Voorbij deze bezienswaardigheden, gingen we verder om uit te komen ter hoogte van het Albertkanaal. Hier bevindt zich de Waterwegenroute (40 km). Aan het kanaal ging het vervolgens linksaf, om vanaf dan het jaagpad te volgen langsheen deze waterloop. Voor de fietsers kunnen we er nog aan toevoegen dat we hier de LF51 Kempenroute aantroffen. Na een tijdje wandelen langsheen het kanaal, ging het vervolgens wat verder linksaf en verlieten we deze waterloop, om verder te trekken langsheen het traject van de autosnelweg. Gekomen ter hoogte van de op- en afritten van deze E43, ontdekten we een splitsing op het parcours. Hier scheidden zich de afstanden 24 en 30 van de 19 km. Bijgevolg ging het voor ons naar de overzijde van de weg, recht het aldaar gelegen bos in.

Zoals later zou blijken bevonden we ons nu in de Halse bossen. Gedurende lange tijd, kregen we nu een opeenvolging van smalle boswegels, brede bospaden en nog bredere dreven. Af en toe dienden we even van het pad af te wijken en tussen de bomen door te lopen, omwille van de modderige staat van het parcours. Brede bandensporen hadden hier en daar toch wel een en ander aangericht en dat maakte het soms noodzakelijk wat zig zag te stappen. Uiteindelijk, na dit toch wel prachtige bosgebied te hebben verkend, eindigde het pad ter hoogte van een asfaltweg, waar we even verder de aanduidingen zagen staan van de taverne ‘De Stroopop’. Dat was meteen onze volgende halte, aangezien we ook daar een controle dienden te ondergaan. Op de weg erheen volgden we nog even de Rasschaertroute. Ter hoogte van deze taverne staat trouwens een informatiebord aangaande de bossen van Halle (Zoersel). We konden opgelucht ademhalen vermits het ondertussen was opgehouden met regenen en daardoor konden we even genieten van een kopje koffie op het terras van deze horecazaak.

Het moet er enig zijn, daar op een zomerse dag te genieten van het uitzicht op de nabijgelegen bossen en ondertussen te genieten van het aanbod aan dranken en spijzen. Alle lof trouwens voor het vriendelijke onthaal op deze rustpost door de uitbaters. Meteen zaten de volgende 6 km erop. Het derde gedeelte van de wandeling bedroeg iets minder in afstand, met name 5,5 km. We verlieten het terrein van de Stroopop via de achterzijde en gingen zo meteen opnieuw het bos in. Aan de rand van dit bosgebied zagen we opnieuw de aanduidingen van het Tuimelaarspad en wat verderop van het Jozef Simonspad. Afwisselend kregen we nu over kortere afstanden enkele stukjes asfaltweg of aardweg, die de overgang vormden tussen de verschillende bosgebieden die we doorwandelden. Ook nu kregen we prachtige en vooral rustige wandelzones voor de voeten geschoven en het wandelen werd nog aangenamer, vermits ondertussen de zon af en toe te voorschijn kwam. Tal van paardenpensions en trainingsfaciliteiten konden we onderweg aanschouwen en natuurlijk de mooie grazende paarden in de weiden.

Uiteindelijk kwamen we geruime tijd later opnieuw aan ter hoogte van de vijver, die we eerder op de dag hadden gezien en vanaf dit punt, dienden we opnieuw dezelfde weg af te leggen in de richting van de Gemeentelijke Basisschool van Oelegem. Daar vond de derde controle van de dag plaats. Ook nu namen we even de tijd om een korte rustpauze in te lassen en werden er begroet door een tweetal clubgenoten die ook aan de wandeling deelnamen. Het laatste stuk van de wandeltocht van vandaag, zou ons terug in de richting van de startplaats leiden. Na het verlaten van de controlepost, ging het deze keer naar links. Via enkele woonstraten, kwamen we aan een wat verder gelegen pad, dat verliep in de richting van het Albertkanaal. Na nog een stukje van het 4-kerkenpad te hebben gevolgd, bereikten we opnieuw het jaagpad langsheen deze waterloop. Ditmaal volgden we het jaagpad naar rechts, tot aan een wat verder gelegen kruispunt. Hier ging het rechtsaf, weg van het kanaal, om door middel van het Jozef Simonspad, opnieuw doorheen de plaatselijke verkaveling te wandelen. Ook hier kregen we opnieuw zicht op enkele riante villa's en nieuw aangebouwde woningen. Via enkele kleine doorsteekpaden, bereikten we alweer een lange dreef, die ons nogmaals liet genieten van de open en vrije natuur.

Op het einde van dit pad zagen we de aanduidingen van de Kastelenroute (41 km), welk traject we slechts over korte afstand volgden. Even verder echter ging het een rechts gelegen dreef is en die ging rechtdoor naar het natuurreservaat De Pont. Heel even nog konden we voor het laatst genieten van een prachtig stuk bosgebied en een aldaar stromende waterloop. Aan de andere zijde van dit domein wachtten ons de statige villa's van Schilde en via deze kijkstraten, bereikten we uiteindelijk opnieuw de Basisschool Vennebos. Blij dat we de eindstreep hadden bereikt. In de startzaal konden we ons nu gelukkig ontdoen van de regenpakken en even rustig nakaarten over deze prachtige wandeling, tijdens het degusteren van de rijstpap, verzorgd door de organisatie. Vandaag hebben we, ondanks het mindere weer bij de start, kunnen genieten van een verzorgde, afwisselende en bijzonder mooie wandeling. Een wandeling als vandaag is reclame voor de wandelsport, zoveel is zeker en dat zullen de 1071 deelnemers van vandaag zeker beamen.”

Tot slot volgt nog even een korte blik in de wandelboekjes, teneinde enkele eerste indrukken na te lezen. ‘K: Zeer goed verzorgde wandeling door Schilde, Oelegem en de Halse bossen. Veel natuur. De eerste 7 km regen! Daarna een waterzonneke. Rijstpap! J: Prachtige en bosrijke wandeling vanuit Schilde naar Oelegem. Tal van mooie gebieden. Prima organisatie, ruime controleposten.’

122: Heusden-Zolder, Zondag 25 oktober 2009, 21 km. (2407,473 km.)

Deze tocht werd destijds als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche, 25/10/2009 – 3550 Heusden-Zolder (Limburg), Officiële Trotterstocht – 4-6-10-12-19-25 km. W.S.V. De Trotters. Start: Witte Zaal. Wisselend parcours volgens de gekozen afstand. Korte afstanden via het natuurgebied Bovy. De rest een licht glooiend terrein langs zandwegen en via de kluis van Bolderberg over boswegen en langs vijvers.’ Na afloop schreven we nog dezelfde dag een kort relaas inzake de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:25 uur.

“Vandaag waren we toe aan de laatste busreis van onze wandelclub De Kwartels, vroeg uit de veren dus en om iets na zeven uur deze morgen vertrokken richting Limburg. Daar zouden we immers deelnemen aan de Officiële Trotterstocht te Heusden-Zolder. Deze wandeling werd ingericht door de WSV De Trotters. Plaats van vertrek was het Parochiecentrum Witte Zaal, alwaar men kon kiezen uit de volgende afstanden: 4, 6, 9, 12, 16, 18, 21 of 25 km. Wij kozen voor het parcours van 21 km, aangezien de 25 km over hetzelfde traject verliep, vermeerderd met het parcours van de 4 km. Gelet echter op het vertrek van de bus omstreeks 16 uur, beperkten we ons tot de gekozen afstand van 21 km. We kregen dan ook na aankomst een controlekaart, met inbegrip van een sticker. Zo konden we even later op weg voor een tochtje door Midden-Limburg. Al vanaf de start stelden we vast dat we op het traject van de GR5 zaten, meer bepaald een variante daarvan. Nog vooraleer we het eerste kruispunt hadden bereikt, zagen we ook rechts van de weg de borden van de ‘Lus van het Zwarte Goud’.

We dwarsten vervolgens de drukke hoofdweg en sloegen rechtsaf, in de richting van het nabijgelegen bos. Vooreerst doorkruisten we enkele woonstraten, om even later aan te komen aan het Domeinbos Galgenberg. Eenmaal het bos betreden, bemerkten we voor ons een lange nogal steile helling, goed om de spieren op te warmen. Op deze helling bemerkten we reeds menig wandelaar, even buiten adem en een kleine pauze inlassend. Op de top van deze helling, ging het naar rechts, doorheen een lange dreef. De eerste paddenstoelen, zwammen, of iets gelijkaardigs, doken op aan de rand van het pad. Gele, zwarte, gespikkelde, rode, in alle vormen, formaten en kleuren waren ze te bewonderen. Niet te verwonderen dat menige camera werd boven gehaald. Even verder verlieten we het bos en kwamen terug uit op de grote baan. Deze werd gedwarst en vervolgens ging het aan de overzijde van de weg verder, in het wandelgebied Terlaemen - Vogelsanck. Een Duits uitziend hotel, toonde de weg naar de Bolderberg en de Kluis.

We betraden opnieuw een bosgebied dat ons liet klimmen en dalen en waar we onderweg de heide konden bekijken. De zanderige ondergrond bemoeilijkte af en toe het stappen. Eenmaal deze helling overwonnen, kwamen we aan het Pelgrimskruis en de ernaast gelegen kapel. Tijd voor een kleine halte en een bezoekje aan dit bouwwerk. Buiten kon men aan het kruis een meegebrachte steen achterlaten en bij de hoop plaatsen. Vervolgens ging het verder, nu bergafwaarts, via een hol zanderig pad. Beneden bemerkten we grote vijvers, waarover je eindeloos ver kon turen. Het ging nadien via een asfaltweg verder door het bos, in de richting van de E314, welke we even later via de brug overstaken. Aan de overkant leidde een smalle weg ons verder naar de eerste controle in zaal Weyerman te Boekt. Dit laatste is blijkbaar een gehucht van Heusden-Zolder. Na 6 km konden we even verpozen in een wel erg volle zaal. Gelukkig vonden we nog twee lege barkrukken aan de toog. Onze wandelgezel onderweg, Jean-Pierre, diende noodgedwongen rechtop te blijven staan.

Na de eerste onderbreking vervolgden we onze weg langs een nogal druk bereden weg. Even verder bereikten we een grote rotonde en daar splitsten zich de langere afstanden. Wij dienden rechtdoor te gaan, in de richting van Zonhoven. Hier volgden we nu de Midden-Limburg Route 1. We volgden nog geruime tijd dezelfde weg, tot we wat verder een rechts gelegen bosgebied introkken. Een lange rechte dreef, leidde ons terug naar de openbare weg aan de andere kant en daar staken we opnieuw de autosnelweg E314 over. Beneden aan de brug betraden we vervolgens een ander bosgebied, waar tal van informatieborden duidelijk maakten, dat we ons bevonden op een deel van het Mountainbike Netwerk Midden-Limburg. Je kon het al raden, gedurende het volgende gedeelte dat we het bos doortrokken, werden we links en rechts door menig mountainbike ingehaald of gekruist. Een lange bosdreef mondde uit op een weg, welke gewoon werd gedwarst, vermits aan de overzijde het bos gewoon verder werd gevolgd. Hier verliep volgens aanwijzingen de Kastelenroute.

Aan de ingang van het tweede bosrijke gedeelte troffen we de vermelding ‘Bolderberg – Viversel’, een uitgebreid gebied vol groen dat lag te wachten om te worden bewandeld. Er volgden nu toch wel enkele kilometers bosgebied, waar het aanschouwen van de kleurenrijkdom alleen al voldoende was om dit pad te bewandelen. Opnieuw konden we diverse zwammen ontdekken en het pad lag bezaaid met eikels, afgevallen bladeren en stukjes hout. Een gekraak van jewelste bij elke stap die werd gezet. Uiteindelijk belandden we aan de rand van dit uitgestrekt bosgebied en konden een tweede pauze nemen in het clubhuis van de Verenigde Vissers. Opnieuw hadden we hier de jammerlijke vaststelling, te veel wandelaars ofwel te weinig plaatsen om te zitten. Gelukkig konden we toch een drietal stoelen verzamelen om toch even te pauzeren. Een stuk wandelweg van 8 km lag meteen achter de rug. Het laatste stuk van de wandeling bedroeg dit keer 7 km.

Na een eerste stukje bos, volgde nu een gedeelte waar enkele woonstraten werden doorkruist. Tal van riante villa's gingen aan het oog voorbij, met al even indrukwekkende auto's op de opritten. Wat verder bereikten we het grondgebied van Stokrooie (Hasselt), waar we opnieuw een ontmoeting hadden met de GR5. We trokken vervolgens door een stukje vrije natuur en uiteindelijk kwamen we uit aan het Albertkanaal. Hier ging het rechtsaf en volgden we het ernaast gelegen Jaagpad. Reeds vanaf de start en vervolgens tijdens de hele wandeling, hadden we gestapt met het geluid van het circuit van Zolder als achtergrondmuziek, voor zover je dit natuurlijk als muziek kon bestempelen. Zelfs tot in het bos, kon je horen dat men daar doende was met racen. Eenmaal echter langs het Albertkanaal, gingen we nu recht in de richting van de omloop. Met elke stap werd het luider en luider en hoorde je het gejank van de motoren, het gehuil van de remmen, maar meer nog het lawaai van de uitlaten, knalpotten, enz. Heel dicht genaderd, konden we toch even een glimp opvangen van dat geweld, dat reeds de hele dag hoorbaar was, in zoverre zelfs, dat nu we thuis zijn, het in de oren nog naklinkt.

Gelukkig ging het even voor het circuit, opnieuw rechts het bos in en konden we even opgelucht ademhalen, al was het maar van heel korte duur. Het bos leidde ons vervolgens in de richting van het sportterrein van FC Bolderberg en later naar het Domein Bovy. Dit betekende een afsluiter van een mooie wandeltocht, aangezien we hier over een ruime afstand konden wandelen over houten steigers, waar het water kon worden bemerkt, zowel links, rechts als onder de houten loopplanken. Dit leek een beetje op de Hoge Venen, waar je een gelijkaardig traject kan bewandelen. Voorbij deze mooie afsluiter, lag de openbare weg en de dorpskerk, waar we enkele uren vroeger waren vertrokken. Het ging nu terug naar een, helaas bomvolle startzaal en dat was meteen het grote minpunt van deze schitterende tocht van vandaag.

Met een opkomst omstreeks 15 uur van 2187 wandelaars, mocht men toch wel hebben gezorgd voor iets ruimere controleposten en zeker een grotere startzaal. Door de aanvoer van wandelaars, via tal van bussen, was het verzadigingspunt meer dan overschreden. Velen dienden dan ook noodgedwongen buiten te wachten op clubgenoten, gelukkig dat het goede weer van vandaag dit enigszins toeliet. Het lawaai dienden we er dan noodgedwongen bij te nemen, vermits de race nog altijd verder ging, wroemmmmmmmmm!!!, wroemmmmm.”

We sluiten dit verslag af met een blik in onze wandelboekjes. Ziehier wat destijds daarin werd genoteerd: ‘K: Laatste busreis dit jaar met de Kwartels. Heusden-Zolder en omgeving. Mooie wandeling met zon! J: Laatste busreis met de Kwartels naar Heusden-Zolder. Zonnige en aangename wandeldag.’