514: Zoersel, Zaterdag 15 oktober 2022, 18,3 km. (10.213,768 km.)

“Een wandeltocht beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht gaat gedeeltelijk via het traject van de GR5 en de GR565. Diverse afstanden kunnen worden gekozen. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we de parking gelegen in de Boshuisweg te Zoersel, alwaar we kort daarna omstreeks 10:15 uur konden van start gaan, weliswaar voorzien van lichte regenval. Vanaf de parking volgden we de rood-witte tekens van de GR565 schuin links tussen de bomen tot aan het Boshuisje. Daar troffen we een kruising aan van drie GR-paden, de GR5, de GR565 en de Streek-GR Kempen. We stapten er rechtdoor, ditmaal op het traject van de GR5, het Zoerselbos in. Een smal kronkelend bospaadje liet ons genieten van de talrijke paddestoelen in het bos, waar we diverse kleuren konden onderscheiden: zwart, licht bruin, rood, grijs, enz. De varens waren inmiddels donkerbruin gekleurd en de geur van een nat bos was treffend. Na zowat 1 km naderden we een woning, waar links een betonweg begon. We hielden er de richting rechtdoor aan, op een brede aardeweg, de Hallesstraat. Net voor een bocht naar rechts, ging het haaks linksaf op een grindweg, de Lage Weg. Nog steeds wandelden we door het Zoerselbos, tot we wat verder langs de bosrand stapten. Ter hoogte van de links gelegen straat Hooidonkeinde, draaiden we rechts een smal boswegje in.

We vertoefden nu even tussen uitgestrekte weiden, om omstreeks 11:00 uur bezijden het paadje een picknickbank aan te treffen. Ondanks wat motregen, konden we er toch genieten van een broodje. We begaven ons opnieuw op weg en overschreden via een klein brugje de Grote Schijn. Op het einde van het paadje kwamen we op een T-kruising, alwaar we linksaf een brede aardeweg kozen. Deze weg mondde uit ter hoogte van een bocht op een betonweg, Medelaar, om er rechtsaf de weg op te gaan. Even verder verlieten we Medelaar aan de eerste zijstraat links, Kleine Medelaar. Dit smalle landelijke wegje liet ons voorbij Sanatur gaan, een zogeheten doe-mee-boerderij, om nadien uit te komen op de drukke Kwadestraat, de weg van Sint-Antonius-Zoersel naar Halle. Gelukkig dienden we deze gevaarlijke baan slechts over korte afstand naar links te volgen, om aan de T-kruising met Medelaar rechts te kiezen en nadien in de bocht naar links de weg te verlaten. Rechts van de weg bevond zich een kapelletje van O.-L.-V. van Lourdes, waar we een fietspad konden opgaan dat leidde naar de even verder gelegen Bloemenwijk. Het fietspad eindigde dan ook opnieuw op de openbare weg, de Wandelweg. Een brede asfaltweg tussen de nieuw gebouwde woningen. We draaiden de Wandelweg links op en maakten uiteindelijk een ruime lange bocht naar rechts, tot we linksaf konden via de Kleine Wandelweg.

Op het einde van de Kleine Wandelweg, ging onze tocht verder via een grindpad links, de Liersebaan, dat zowat 300 m verder passeerde voorbij de toegang tot het gemeentepark Halle Hof. We sloegen rechts het smalle wandelpad in en kwamen terecht aan het eigenlijke kasteel Halle Hof, voorheen het gemeentehuis en op de dag van vandaag een exporuimte. We maakten er een ommetje omheen het statige gebouw doorheen een deel van het park. Op een van de talrijke zitbanken konden we er omstreeks 12:20 uur overgaan tot het nuttigen van een middagmaal. Gelukkig was ondertussen de regen verdwenen en deed de zon moeite om door de wolken heen te breken. Na een korte rust- en eetpauze kwamen we nadien opnieuw op dezelfde plaats aan, bezijden het Halle Hof. We verlieten via dezelfde weg het gemeentepark en volgden rechtsaf verder de grindweg van voorheen. Enkele honderden meters verder kruisten we de gevaarlijke Eikenlaan, om aan de overzijde verder te gaan op de Lemmekensbaan, teneinde deze over zowat 1,3 km te volgen, tot aan een toegangspoortje rechts, om het bos in te gaan. Hier weken we een eerste maal af van het geplande parcours en wandelden rechtdoor verder op de Lemmekensbaan, nog steeds een brede aardeweg in het bos.

Op het einde van de Lemmekensbaan kwamen we op het kruispunt met de Kantonbaan, inmiddels op het grondgebied van Ranst, net aan de bekende Antitankgracht. We draaiden op het kruispunt rechts de brug over de gracht over en hielden er even halt aan de rand van het bos op een rustplaats. We hadden reeds bemerkt dat we ons nu bevonden op het Renier Sniederspad, dat we vanaf hier een tijdje zouden bewandelen. Na even halt te hebben gehouden, kruisten we de weg en begaven ons op het smalle grindpad, rechts naast de Antitankgracht. Het einde van het grindpaadje kwam uit op een kasseiweg, de Goorstraat, die we naar links indraaiden en die ons voorbij het fort van Oelegem liet gaan. Jammer genoeg niet toegankelijk wegens overwinteringsplaats voor vleermuizen. Een eindje voorbij het fort, dienden we dan via een brug links de Antitankgracht over te steken en de Knodbaan op te gaan, op het traject van de GR565. Echter, omwille van het ondertussen verschenen zonnetje, weken we nogmaals af van het geplande parcours en stapten er rechtdoor verder, eveneens via de Knodbaan, om ter hoogte van de eerste bocht, rechtsaf een brede dreef in de gaan, welke leidde naar het kasteel Vrieselhof. De dreef mondde uit net over een klein brugje voor de kasteeltuin. We volgden het wandelpad links van het kasteel om er over te gaan tot een langere wandelpauze op het terras van taverne-restaurant Remise. We waren dan ook reeds de klok van 14:15 uur voorbij om een eerste kopje koffie te nuttigen.

Een klein uurtje later begaven we ons terug naar de brug over de Antitankgracht en draaiden er rechts de Knodbaan in, waar we het traject van de GR565 zouden volgen tot op het einde van de wandeling. Na zowat 350 m de Knodbaan te hebben gevolgd, draaiden we links een aardeweg op, de Gescheurde Heide, op weg naar de Halse bossen. We kozen even later de eerste bosweg rechts die leidde naar een vijver, om daar linksaf te draaien. Het GR-pad in het oog houdend veranderden we vaak van richting, om na veel draaien en keren een kruispunt van boswegen te vinden ter hoogte van de Kantonbaan. We konden er even overgaan tot een late picknick omstreeks 15:40 uur. Na een kort oponthoud ging het aan de overzijde van de weg op een wandelpad naast een aardeweg die ons even verder liet aankomen aan de drukke betonweg Liefkenshoek. We kruisten de weg en begaven ons aan de overzijde verder op alweer een smal bospad dat vrij kronkelend verliep. Tenslotte mondde het pad uit ter hoogte van een bejaardencomplex, Residentie Halmolen, waar we rechtdoor gingen tot aan een grindwegje rechts. Dit leidde naar de openbare weg, de Halmolenweg om er linksaf te gaan. We bevonden ons nu in de nabijheid van het centrum van Halle. Via de Halmolenweg, de Meester Berghmansstraat, Halle Velden en de Kerhofweg kwamen we aan de Sint-Martinuskerk van Halle.

We maakten van de gelegenheid gebruik de kerk even te bezoeken, waarna we de hoofdweg doorheen Halle rechts opdraaiden en die volgden tot we in een bocht naar rechts, rechtdoor de Peggerstraat konden opgaan. Deze 1,7 km lange weg tussen akkers en weilanden, leidde uiteindelijk terug naar het Zoerselbos, om uit te monden aan de afspanning In de Wandeling, met rechtdoor de Boshuisweg. Restte ons nog enkele honderden meters grindweg tot we opnieuw de plaats van vertrek, nabij het Boshuisje konden aantreffen. Ondertussen betere weersomstandigheden dan bij het vertrek van deze tocht, konden we om 17:30 uur de modderige wandelschoenen wisselen voor proper schoeisel en de terugreis aanvangen.”

343: Ranst, Zaterdag 23 mei 2015, 20,367 km. (6990,881 km.)

“Vandaag stond een kennismaking op het wandelprogramma, met een tweede wandelnetwerk in Vlaanderen, met name ‘Kempense Hoven’. Online hadden we voorheen een parcours uitgestippeld, dat van start ging ter hoogte van het wandelknooppunt 71, gesitueerd ter hoogte van het Provinciaal Domein Vrieselhof, te bereiken via de Schildesteenweg in Ranst. Na een autorit van zowat een uurtje, bereikten we de parking van het domein. Een hapje alvorens van start te gaan en natuurlijk, na het aantrekken van het juiste schoeisel, gingen we omstreeks half tien van start. Op weg naar het eerste knooppunt, slechts op korte afstand van de parking vandaan, bevonden we ons reeds op het traject van de GR565, Antwerpen – Bladel. Vanaf de eigenlijke start aan knooppunt 71, volgden we over korte afstand de Rondwandeling Vrieselhof (1,5 km). We stapten omheen het aldaar gelegen kasteel en gingen het omliggende bos in.

Enkele prachtige dreven waren voorzien van houtsculpturen en hier en daar een kleurig bloemetje. Tussen de bomen verscholen, ontdekten we zowaar een bunker, nu een vaste verblijfplaats voor vleermuizen. Eenmaal we het domein verlieten, bereikten we de openbare weg en tevens de aanduiding van een lokale fietsroute van 34 km, met name de Hendrik Conscienceroute. Die zouden we tijdens het verdere verloop van de tocht nog vaak bewandelen. Zo bereikten we knooppunt 72. We volgden over vrij korte afstand het Jozef Simonspad (10 km) en kwamen nagenoeg onmiddellijk aan het Fort van Oelegem. Uiteraard weken we even van het traject af, teneinde dit militair bouwwerk van nabij te bekijken. Jammer genoeg konden we niet naar binnen en dienden we vrede te nemen met het bekijken van de informatieborden bezijden de weg. We wandelden verder langsheen een Antitankgracht, waarover nog de restanten van een oude pantserbrug. Via een grindpad, ging het verder langsheen weiden naar knooppunt 67.

We bereikten opnieuw de openbare weg en volgden een stukje asfalt naar links, langsheen de rand van een stukje bos. Even verder kwamen we langsheen een oude hoeve uit 1841, met daarbij de aanwijzingen van het Dobbelhoevepad (8,5 km). Wandelknooppunt 68 voorbij, dienden we een druk bereden weg te volgen, met gelukkig links daarvan een kronkelend grindpaadje. Vrij snel ging het even later rechtsaf op een smalle asfaltweg tussen hoge hagen. Zo kwamen we ter hoogte van punt 58 en wandelden voor het eerst vandaag over een zandpad, richting bos. We konden nu genieten van enkele mooie bosdreven, deels voorzien van grind, soms voorzien van een laagje asfalt. Tussen de bomen door unieke doorkijkjes. Na zowat 5 km bereikten we het wandelknooppunt 60, ter hoogte van een kruispunt van bospaden en alwaar een leuke picknickbank was geplaatst. Het was stilaan tijd voor een hapje, vermits de klok ondertussen bijna elf uur aanwees.

Na deze korte lunchpauze ging het linksaf via een bospaadje richting volgende knooppunt. Amper tweehonderd meter verder bereikten we het Breeveldpad en tevens het grondgebied van Schilde. Het werd nu een tijdje huisjes kijken, of moeten we eerder het woord villa’s gebruiken. Enkele statige dreven, omringd door bos, deden ons op die manier stappen richting knooppunten 61 en 62. Aldaar bereikten we de drukke Zandhovensebaan, welke we met de nodige voorzichtigheid dwarsten. Er volgde opnieuw een korte doortocht doorheen een stukje bos, toen even later onze camera het liet afweten. Wat ook werd ondernomen om het ding opnieuw aan de praat te krijgen, het lukte niet. Noodgedwongen wandelden we dan maar verder, zonder het nemen van foto’s onderweg. We bereikten op die manier knooppunt 64.

Geruime tijd volgden we nu grindpaden doorheen stukjes bos, af en toe langsheen weiland en soms via een stukje bewoonde wereld. Hierlangs was het wandelen wat minder aangenaam, vooral na de prachtige natuur voorheen. Aldus bereikten we achtereenvolgens de knooppunten 64, 01, 65 en 75. Even voorheen verkregen we een aanduiding dat het vermelde knooppunt 67 was gewijzigd naar 65. Nadien verkregen we opnieuw een aangename wandelweg doorheen het bos, gevolgd door een brede grindweg langsheen een met bloemen getooide weide. We bevonden ons hier op het Sniederspad en troffen bezijden het pad een rustbank aan langsheen de bosrand. Een ideale plek om even te rusten en vooral te genieten van het mooie uitzicht. Na de knooppunten 83 en 80 bereikten we terug de openbare weg. Slechts over korte afstand, immers vrij snel bereikten we opnieuw een zone bos.

Vanaf het punt 76 wandelden we opnieuw doorheen lange brede dreven, slechts onderbroken door het dwarsen van de erg drukke Lemmekensbaan. Stilaan ging het vervolgens via de bewoonde wereld langsheen het gemeentepark van Zoersel. Even er voorbij troffen we knooppunt 05 aan en vonden opnieuw grind onder de schoenen. Iets verderop bereikten we het grondgebied van Sint-Antonius Zoersel. We dienden opnieuw een stukje woonzone te betreden en dat is niet altijd aangenaam, omwille van de eentonigheid en vooral het vaak storende verkeer. Zo zagen we aan ons oog de knooppuntpaaltjes met nr. 13, 04 en tot slot 63 passeren. Ter hoogte van dit laatst vermelde knooppunt, ging het haaks rechtsaf, via een smal pad, richting Provinciaal Overstromingsgebied De Vorse Beemden. Onderweg daarheen namen we nog even de tijd een hapje te eten op een picknickbank langsheen het pad. Het was ondertussen bijna half twee in de namiddag.

Na deze lunchpauze vervolgden wij onze uitgestippelde route langsheen de knooppunten 06, 07 en 08, waarbij we hoofdzakelijk gebruik maakten van een woonwijk, teneinde uit te komen ter hoogte van de kerk van Halle-Zoersel. Het moet vermeld, de knooppunten situeerden zich hier heel dicht bij elkaar. Het was stilaan tijd voor een kopje koffie, of twee zelfs, welke we vonden in Café & Afterwork Hallywood tegenover de kerk. Hier konden we even genieten van wat rust, een sanitaire stop inlassen en even bekijken hoe de route verder zou verlopen. Het was twee uur in de namiddag, we hadden dus tijd zat. De volgende knooppunten, 16, 15 en 14 situeerden zich zowat binnen een afstand van tweehonderd meter en lieten ons zowat omheen de kerk wandelen. Nadien ging het verder richting wandelknooppunt 12. Vanaf dan konden we opnieuw genieten van rustige bospaden en af en toe wat zanderige ondergrond.

Na knooppunt 9 bereikten we de zogeheten Halse bossen en konden we even later terecht op het buitenterras van taverne De Stroopop. Die stopplaats kenden we nog uit het verleden, aangezien we hier ooit, naar aanleiding van een georganiseerde wandeltocht, een pauze hadden ingelast. Na een verfrissend drankje gingen we vervolgens op zoek naar de wandelknooppunten 78, 84 en 79. In hoofdzaak verkregen we na een stukje betonbaan, overwegend mooie bospaadjes en veldwegen, die soms niet breder waren dan een wegel. Het grootste gedeelte brachten we opnieuw door in een bosrijke omgeving en hadden vaak het gevoel doorheen een tunnel te wandelen, omwille van het gebladerte. Vervolgens kondigde zich het volgende knooppunt aan, met name 73 en op die manier bereikten we de achterzijde van het fort van Oelegem. Via nr. 70, bereikten we even later punt 72, alwaar we reeds eerder op de dag waren langs gekomen.

Vanaf hier ging het via dezelfde weg als voorheen op de dag, richting knooppunt 71 in het Provinciaal Domein Vrieselhof. Ditmaal was de aldaar gevestigde horecazaak reeds geopend en konden we voor een afsluitend kopje koffie terecht op het terras van de Remise. Meteen was het einde van de wandeling een feit. Jammer genoeg kwam pas nu de zon tevoorschijn, nadat we een hele dag hadden gewandeld onder een donkere en dreigende hemel. Gelukkig hielden we het vandaag wat dat betreft dan toch droog. Tot slot enkele cijfers: 20,367 km; 1060,6 verbruikte cal; 27.157 stappen in een rustige wandeltijd van 4.51.11. Dit was dan een tweede kennismaking met een wandelnetwerk, we weten nu iets meer inzake ‘Kempense Hoven’. Een volgende gelegenheid brengt ons wellicht ergens anders heen.”