165: Zandhoven, Zondag 09 mei 2010, 21 km. (3281,211 km.)

Deze georganiseerde tocht werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 9/5/2010 – 2240 Zandhoven (Antwerpen), 41^ste Sint-Amelbergatochten, 6-12-21-32 km. Wandelclub St.-Amelberga. Start: Lokaal Harmonie Sint-Amelberga. Wisselende omlopen met bos en veldwegen in landelijke omgeving. Honden aan de leiband zijn toegelaten.’ Na afloop noteerden we de volgende belevenissen in een kort relaas, omstreeks 18:01 uur.

“Vandaag ging het nogmaals richting provincie Antwerpen, meer bepaald naar Zandhoven. Daar vonden de 41^ste Sint-Amelbergatochten plaats, ingericht door de wandelclub St. Amelberga. De startplaats was gesitueerd in het lokaal van de Harmonie Sint-Amelberga, een en ander hield dus duidelijk verband met elkaar. De parking rechtover het lokaal bood in elk geval deze ochtend voldoende plaats om verscheidene voertuigen te parkeren. We konden even later terecht in het gezellige lokaal van de muziekvereniging, om te voldoen aan de inschrijving en ook een hapje te eten alvorens de wandeling aan te vatten. Aan de buitenkant van het lokaal was voldoende informatie voorhanden inzake de diverse wandelafstanden, voorzien van telkens een gekleurd plannetje. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 21 of 32 km. Wij namen deel aan de wandeling van 21 km, met onderweg langsheen het parcours een drietal rustposten, respectievelijk na 6,7 - 13 en 18,3 km. De tweede controle situeerde zich tevens in de startzaal, we zouden dus twee lussen bewandelen, waarvan de eerste een lengte had van 13 km. Goed, we waren er klaar voor en konden even later op pad.

Bij het verlaten van het lokaal van de Harmonie ging het rechtsaf. Het hoekje om vonden we meteen een eerste indicatie van het traject. Ter hoogte van een kerkpad, ging het voor de afstanden 6 en 12 km linksaf, alsook voor de 21 en 32 km bij een eerste doortocht. Het paadje ging via een klein stukje groen langsheen de kerk van Zandhoven. Via een paar woonstraten bereikten we de Hofweg en die leidde ons naar het Gemeentelijk Speelbos, zo kregen we een eerste maal een stukje bosgebied te verwerken. Via een stuk braak terrein, waar men reeds doende was met het klaarmaken ervan, met het oog op het inrichten van een verkaveling, bereikten we de erachter gelegen woonwijk. Hier scheidden zich de wandelaars van de 6 km af, teneinde hun eigen traject te volgen. Een brede dreef in de onmiddellijke omgeving bracht ons in het Begijnenbos, waar we konden genieten van andermaal een stukje groene zone. De openbare weg welke we even verder bereikten, bevond zich reeds op het grondgebied van Massenhoven. We sloegen rechtsaf en volgden aldaar het traject van een fietsroute, met name de Gouverneur Kinsbergen Route (52 km). Aan het volgende kruispunt ging het naar links en daar bevonden we ons op het autotraject van de Pallieterland Route.

Even verder namen we een links gelegen wegel en die ging recht naar het erachter gelegen bosgebied. Hier werd in eerste instantie een bospad gevolgd, waarna het wat verder echter dwars door het bos ging, waar we enkel en alleen enkele pijlen en linten aantroffen om ons een weg te banen door het dikke bladerdek. Hier was het rustig en aangenaam vertoeven, alleen met de stilte van het bos. Tal van omgewaaide kanjers van bomen, gaven af en toe een bijzonder beeld van deze zone. Het traject slingerde zich heen en weer tussen de beplanting, om nadien uit te komen ter hoogte van het Albertkanaal. Een stevig klimmetje om de dijk op te raken, speelde enkele wandelaars parten. Gelukkig konden we enkele oudere dames helpen bij het klimwerk. We bevonden ons nu op het jaagpad langsheen het kanaal, waar we rechts aanhielden. Hier kregen we talrijke tegenliggers, met name enkele groepen wielercyclisten, niet moeilijk, aangezien we ons hier bevonden op de Kempen-Vlaanderen Fietsroute (LF51b - LF5b). Wandelaars en fietsers gaven elkaar echter voldoende ruimte, zo kon iedereen zijn sport naar eigen believen beoefenen.

Na een tijdje de oever van het kanaal te hebben gevolgd, namen we een rechts gelegen pad en lieten het kanaal achter ons. We kregen hier de aanduidingen van een tijdelijke route, met name Bat 10 - Een beeldenroute Anti-Tankgracht. Het ging vervolgens onder de E34 autosnelweg door, waar we even halt hielden bij enkele jongeren die aldaar zich vermaakten met radiogestuurde voertuigjes. Het heen en weer racen deed het zand de lucht invliegen. We bevonden ons nu op het grondgebied van Oelegem en troffen een eindje verder de eerste controlepost aan, gesitueerd in de kantine van de vzw De Watervrienden, naast de plaatselijke visput. We dienden weliswaar zelf onze controlestempel te nemen, doch kregen hier van de leden van de club een prima bediening aan tafel. Zoiets ervaar je zelden op een wandeling. We kregen er terloops ook waardering voor een recent geschreven verslagje inzake een wandeling die we hadden meegemaakt in Turnhout. Altijd leuk om te weten dat het werk gewaardeerd wordt. We waren dus toe aan een koffie en een hapje en konden de benen even strekken. Na de controle vervolgden we naar links het pad en trokken door het aanpalende bosgebied.

We kregen onderweg enkele bunkers te zien, waarop duidelijk de rood-witte markeringen van de GR565 waren te herkennen. Een van de bunkers was in het kader van Bat 10, voorzien van een paddenstoel. Een kunstwerk van de hand van Koosje Schnedders, genaamd Façade. Opmerkelijk om deze getuige van een oorlogsverleden op die manier te bekijken. Eenmaal door het stukje natuur, bereikten we een smalle landelijke weg, waar we werden attent gemaakt op het bestaan van een tweetal fietsroutes aldaar: de Hendrik Conscienceroute (27 km) en de Rasschaertroute (57 km). Om de hoek voegde zich daar nog een wandelpad bij van 10 km, het Jozef Simonspad. Meteen reden genoeg om een plaatselijke joggingclub te kruisen en uiteraard tal van wielerliefhebbers. Er volgde nu een stukje dreef, die wat verderop verbinding gaf met een landelijke weg. De Halse bossen waren een volgende aantrekkelijke zone om door te wandelen, hoofdzakelijk door een lange mooie bosdreef te volgen. Ook hier weer de pracht van het voorjaar welke tot uiting komt in zulk gebied. Af en toe kreeg de dreef het karakter van een 4x4 parcours, vermits diepe sporen duidelijk wezen op dit soort verkeer door het bos. Af en toe stond het pad vol water, waardoor we onze toevlucht dienden te nemen tot een bermpje bezijden het pad.

Ook dat maakt deel uit van de charme van het wandelen door de bossen. Even verder bereikten we opnieuw de openbare weg en verlieten op die manier het grondgebied van Halle (Zoersel). Het ging rechtsaf, in de richting van de brug over de E34. We troffen er opnieuw de aanduidingen van de drie reeds vermelde fietsroutes (Hendrik Conscienceroute, Rasschaertroute en Gouverneur Kinsbergen Route). Eenmaal de brug over de autosnelweg overschreden, ging het links via het Nazarethpad, een verhard grindpad. Daar vonden we wat verder een rechts gelegen wegel, die leidde naar een klein stukje bos in de verte. Dit bosgebied paalde aan de verkaveling erachter en zo bereikten we opnieuw de startplaats, waar we een tweede controle konden ondergaan. Dit betekende meteen ook het einde van het eerste gedeelte van de wandeling. We moeten toegeven, veel reden tot klagen hadden we niet. We namen vervolgens de tijd om de inwendige mens een beetje te versterken, met het oog op het tweede gedeelte van de wandeling dat komen ging. We konden terug op weg teneinde een gedeelte te volgen van de tweede lus. We bereikten kort na de start opnieuw dezelfde plaats, waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. Ditmaal hielden we bij de tweede passage rechts aan, net zoals de wandelaars van de 32 km.

We verlieten vrij vlug de bebouwde kom en volgden een rustige landelijke weg tussen de weilanden en landerijen. Opnieuw kregen we hier massaal de bloeiende paardenbloemen te zien, net zoals dat gisteren het geval was geweest. De landelijke wegen leidden ons opnieuw in de richting van de autosnelweg E34, die we wat later bereikten. Het ging vervolgens de brug over, waar we aan de andere kant een gedeelte volgden van het Voorkempen Ruiterpad. In een gevaarlijke bocht, verlieten we de openbare weg om een rechts gelegen bosgebied in te wandelen. Links zagen we in de verte de grensborden van Halle (Zoersel). Het bosgebied bevond zich naast de autosnelweg, waardoor we een tijdje evenwijdig aan deze verkeersader door het bos een dreef volgden. Even verder volgde een bredere baan, welke ook evenwijdig verliep aan de snelweg. Al vrij vlug konden we het storende karakter van deze weg ervaren. Een schril contrast met het bos links van ons. De weg ging iets verder lichtjes de hoogte in, om uit te monden aan de volgende brug over de E34.

Ditmaal ging het opnieuw rechtsaf, om voor de derde maal de snelweg over te steken. We bereikten op die manier opnieuw het traject van de Hendrik Conscienceroute en de Gouverneur Kinsbergen Route. Een even voorbij de snelweg gelegen landelijke weg, leidde ons langsheen een grote manege (De Kraal), waarna we al vrij vlug de laatste controlepost van de dag bereikten, gelegen aan de visput van Zandhoven. Hier konden we voor een drankje terecht op het buitenterras bij Marcel, In de Katvis. Net op het moment dat we aldaar even pauze hielden, ging een plaatselijke hengelwedstrijd van start. Zo waren we getuige hoe tal van emmers met lokspijs in het water werden gegooid. Hier dienden de deelnemers aan de 32 km nog een bijkomende lus te wandelen, doch wij beperkten onze deelname tot 21 km. Restte ons nu nog enkel de korte terugweg naar de startplaats. Het laatste gedeelte van de wandeling, was meteen ook het kortste stukje vandaag. We verlieten de visput en volgden even verder een rechts gelegen bospad dat vervolgens overging in een veldweg. We lieten bijgevolg de bossen achter ons en bereikten wat verder de eerste woningen.

Enkele rustige landelijke asfaltwegen brachten ons terug naar het centrum van Zandhoven, waar we als afsluiter nog een stukje verkaveling doortrokken om uiteindelijk uit te komen aan het lokaal van de Harmonie. Meteen het einde van de tocht. Een mooie wandeling om op terug te zien, met een voldoende ruime startzaal. De controleposten onderweg waren voldoende ruim, met een verzorgde bediening aan tafel en gelegen aan een rustgevende visput. Sanitair naar behoren. Een mooi en vooral afwisselend parcours, voorzien van voldoende bepijling. Het weer zat mee, dus konden we tevreden huiswaarts. Bij het aanvatten van onze terugreis konden we bemerken dat om 14 uur reeds 854 wandelaars waren geteld. Als die allen even tevreden zijn geweest als wij, dan is de organisatie geslaagd in haar opzet. Een mooie Moederdag voor vele deelnemers, maar vooral een mooie tocht voor tal van wandelaars. We kijken uit naar een volgende deelname aldaar...”

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, blikken we nog even terug in onze respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Bossen en veldwegen. Rustige en aangename wandeling. Bewolkt maar zacht weer! Goed verzorgd. J: Tocht door Zandhoven, Massenhove, Oelegem, Halle. Afwisselend parcours met veel bossen onderweg. Een aangename tocht bovendien.’

146: Zoersel, Zondag 21 februari 2010, 26,4 km. (2880,533 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen aangekondigd in de wandelgids Marching en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche 21/02/2010 – 2980 Zoersel (Antwerpen), Trappistentocht, 6-10-15-20-25-30-40 km. WSV De Natuurvrienden – Zoersel VZW. Start: GSA Sint-Antonius-Zoersel. Zoals gewoonlijk starten vanuit een zeer ruime vertrekzaal naar de bossen van Westmalle en Sint-Job. Het is een eerste wandelklassieker, die al alle weersomstandigheden heeft gehad, maar altijd met erg tevreden wandelaars.’ Zoals gewoonlijk schreven we na afloop het relaas van onze belevenissen onderweg, omstreeks 19:33 uur.

“Vandaag begon onze wandeldag met een autorit, richting Sint-Antonius-Zoersel, waar we zouden deelnemen aan de Trappistentocht, ingericht door de plaatselijke wandelclub WSV De Natuurvrienden - Zoersel. De vertrekplaats was gelegen in de Gemeenteschool Sint-Antonius. Bij onze aankomst aldaar werden we door enkele gemachtigde opzichters geleid naar een parkeerplaats en nadien konden we terecht in een van de twee ruime startzalen. Alvorens van start te gaan, namen we de tijd om een koffie te nuttigen en een hapje te eten. Vandaag konden we kiezen uit de afstanden 6, 12, 15, 20, 25, 30, 36 of 42 km. We opteerden vandaag om het parcours te volgen van de 25 km, met een werkelijke afstand van 26,4 km. Onderweg waren een viertal rustposten voorzien, waarvan de eerste zich situeerde op 7,5 km na de aanvang van de wandeling.

We verlieten vol goede moed de plaats van inschrijving en staken de weg over. Bijna onmiddellijk na de start kregen we reeds een eerste splitsing op het parcours ter hoogte van het politiebureau, waar de afstanden vanaf 20 km links afsloegen, terwijl de kortere afstanden hun traject rechtdoor verliep. Het ging via de achterzijde van de kerk naar een wegel, gelegen naast een transportbedrijf. We troffen het eerste wandelpad van de dag aan, met name het Jukschotpad 1 (een wandelparcours van 9 km). Gedurende geruime tijd konden we de loop van deze wandelroute volgen, langsheen enkele landelijke wegen, afgewisseld met enkele onverharde wegen. Hier troffen we de eerste ijsplekken van de dag aan, alsmede nog enkele restjes sneeuw van de voorbije weken. Wat verderop dwarsten we de drukke weg naar Antwerpen, om op die manier aan het volgende kruispunt links af te gaan en het grondgebied van Schilde te betreden.

Een fietsroute van 56 km, met name de Jan Van Der Nootroute, hield ons een tijdje gezelschap onderweg. We konden nu vooral kennis maken met enkele statige villa's die links en rechts voorbij gleden. We konden vaststellen dat we hier door de betere buurt wandelden. Kasten van huizen, voorzien van alarminstallaties en bordjes met waarschuwingen over de wakende honden achter de schutting. Een lange dreef langsheen een stukje bos betekende een leuke afwisseling. Hier konden we even genieten van het begrip vrije natuur. Later bereikten we een drukke weg, waarbij we de aanduidingen zagen van een plaatselijke autoroute, Voor- en Noorder Kempen. Even voor de gemeenteborden van St. Job-in-'t Goor (Brecht), sloegen we een rechts gelegen asfaltwegje in, waar het bijzonder moeilijk stappen was omwille van de ijzige toestand van het wegdek.

Blijkbaar was het vocht van de voorbije nacht hier aangevroren en menig wandelaar zagen we daar even wegglijden, gelukkig zonder erg. Op het einde van deze brede dreef, gaf een draaihek ons toegang tot een brede bosdreef, die ons leidde naar de eerste controlepost, gelegen op de Campus Kristus Koning te St. Job zelf. Aldaar konden we in de plaatselijke sporthal van de school even pauzeren en werden we zelfs aan tafel bediend door medewerkers van de wandelclub. Aldaar konden we het niet laten om even de koffiekoeken te proeven en te laten smaken. Na deze eerste onderbreking, waren we klaar voor het tweede gedeelte van de wandeling en dat hield in dat we een plaatselijke lus dienden te wandelen, welke ons zou brengen tot op de afstand van 13,4 km. Onderweg konden we even nader kennismaken met een clubgenoot Jimmy, wie we later op de dag nog zouden terug ontmoeten. Na de controle dienden we bij een eerste passage naar links te gaan, in de richting van de plaatselijke kerk. Op de grote weg doorheen het dorp volgden we de autoroute welke reeds werd vernoemd.

Wat verder sloegen we een links gelegen wegje in dat zou leiden naar een onverharde veldweg. Deze aardeweg, welke vervolgens uitmondde in het plaatselijke bos van St. Job, situeerde zich naast het golfterrein. Hier, op dit smalle kronkelende pad tussen de bomen, werd onze aandacht getrokken door een bordje met de vermelding ‘Wandelpad Antitankgracht’. Dit pad liep inderdaad naast een heuse gracht. Het pad liet ons onderweg kennis maken met de plaatselijke sportverenigingen, vermits enkele terreinen en clubs aan het oog voorbij gingen: een voetbalveld, een hockeyclub, het golfterrein, een paardenmanege, ... Mocht het ooit ontbreken aan de zin om te wandelen, je weet maar nooit. Uiteindelijk kwam het pad uit op de brede weg, ter hoogte van de grensscheiding met 's Gravenwezel (Schilde), waar we de baan dwarsten en aan de overzijde terug in het bos verdwenen. Ook nu volgde een mooi pad tussen de beplanting, waar je echt kon genieten van het begrip rust. Even verderop scheidden de wegen van enkele afstanden, waarbij wijzelf links dienden af te slaan en een zanderige weg volgden, aldaar beter gekend als het Voorkempen Ruiterpad.

In een wijde boog gingen we op die manier omheen het golfterrein, dat we naderhand nog even van een andere kant konden bekijken. Eenmaal voorbij dit stukje groen, volgden we een asfaltweg en die bracht ons terug tot op de Campus van Kristus Koning. Een mooie lus achter de rug en zeer zeker een mooi stukje wandelparcours. Na de tweede controle in de sporthal, volgden we nu de rechterkant van de weg op het domein van de Campus, waar we ter hoogte van de uitgang het reeds vernoemde ruiterpad aantroffen. Dit volgend kwamen we ter hoogte van het Domein De Poppelaer en waren we opnieuw verzekerd van een geruime tijd bospaden en dreven. Ons oog viel op de bordjes Trappistinnenpad, dat ons verder leidde doorheen dit bosgebied. Een kronkelend paadje langsheen de rand van dit bos, liet ons aan de andere kant de open velden en weilanden aanschouwen. Ook in dit gebied, dienden we af en toe van koers te wijzigen, omwille van splitsingen in de diverse trajecten.

Hier en daar bemerkten we wat omgewaaide bomen en dat gaf dan weer aanleiding om een foto te nemen onderweg. Af en toe werd het ook wat drukker, aangezien sommige wandelaars van andere afstanden hetzelfde traject deelden. Een modderige passage langsheen een brede onverharde weg, leidde ons naar een groot kraanbedrijf - Luyckx - waar we in een van de hangaars een nieuwe controlepost aantroffen. Onze teller stond ondertussen op 17,5 km, we waren dus ruimschoots over halfweg. Bij het verlaten van dit bedrijf, volgden we een modderig stukje parcours in de richting van een drukke weg. Eenmaal daar aangekomen, volgden we naar rechts het fietspad en troffen daar de aanduidingen van de GR5, alsmede opnieuw de Voor- en Noorder Kempen autoroute. Onderweg langsheen dit fietspad, dienden de wandelaars aan de langste afstand nog even een links gelegen lus te bewandelen, wijzelf dienden wat verderop een links gelegen onverharde en vooral modderige aardeweg op te gaan. Ter hoogte van het begin van deze weg bemerkten we opnieuw het Trappistinnenpad en tevens de Trappistenroute, een fietstraject van 44 km.

Dit lange, ontdooiende pad, leidde ons naar het verderop gelegen Molenbos, waar we onmiddellijk rechts gingen en meteen het bos ingingen. De GR5/E2 (Noordzee - Riviera) kon ons hier niet op andere gedachten brengen. Een kruisbeeld links van de weg stond opgesteld ter hoogte van het begin van dit Molenbos. Deze ochtend waren we begonnen langsheen het Jukschotpad 1, het was een blij weerzien met dezelfde aanduidingen, wat betekende dat we ruimschoots op de terugweg waren. Aldaar troffen we opnieuw onze clubgenoot Jimmy aan, die ons een tijdje gezelschap hield onderweg en ons een en ander liet zien tot wat een wandel-GPS in staat is. Een leuk hebbeding zo te zien, ware het niet dat we even dienden te bekomen bij het horen van de kostprijs ervan. Via het Molenbos, dat we geruime tijd doortrokken via tal van paden, bereikten we wat verder de sporthal van Westmalle, waar we een laatste maal controle hadden onderweg. We zaten nu 22,8 km ver en meteen kondigde zich het laatste gedeelte van de wandeling aan.

Na nog even een verfrissing te hebben genomen, gingen we terug richting aankomst. Dit laatste gedeelte had niet echt veel om handen, aangezien we bijna via de kortst mogelijke weg het Molenbos verlieten en via enkele woonstraten wandelden in de richting van het Administratief Centrum van Zoersel, alsmede  het psychiatrisch centrum Bethanië. Het ging vervolgens over het domein van deze gebouwen, waarna we het terrein verlieten via de voorzijde. Doorheen een stukje woonwijk, bereikten we uiteindelijk de omgeving van de Gemeenteschool, die we reeds in de verte konden bemerken. Via een klein ommetje, betraden we het terrein van de startplaats via de achterzijde. Het einde van een mooie wandeltocht. Voor de statistieken kunnen we nog vermelden dat bij sluiting van de inschrijving, 3254 wandelaars waren geteld.”

Een blik in de wandelboekjes sluit dit wandelverhaal voor vandaag af. ‘K: Zoersel, Schilde, ’s Gravenwezel, Brecht. Landelijk en veel bossen! Mooie natuur. Koud. J: Wandeling vanuit Sint-Antonius-Zoersel, doorheen Schilde, St. Job-in-’t Goor en ’s Gravenwezel. Nadien verder in de richting van Westmalle. Mooie boswandeling met meer dan 3000 deelnemers.’