553: Wespelaar, Zaterdag 01 september 2018, 17,476 km. (10.873,252 km.)

“Een wandeling met start en aankomst ter hoogte van het station van Wespelaar. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus, alsook de IC-trein naar Leuven, konden we omstreeks 11:10 uur van start gaan ter hoogte van het nmbs station van Wespelaar. We zouden tijdens het verloop van de dag een tweetal wandelingen combineren, de zogenaamde rode wandeling van 5,6 km doorheen het Haachts Broek en een tweede blauwe wandeling van 7 km langs de Antitankgracht. Vooreerst echter wachtte ons een aanlooproute naar de ingang van het Haachts Broek, alwaar we de aangeduide rode wandeling zouden aanvatten. We verlieten bijgevolg het station linksaf en begaven ons in de Dijkstraat, die wat verder overging in de Wespelaarsesteenweg. Deze vrij drukke weg zouden we volgen tot aan de ingang van het Haachts Broek, net voorbij de garage Wouters. Daar verlieten we de weg naar rechts en begaven ons in het Haachts Broek, via de Buurtweg 103, Schouwbroek. Na een bosrijk stukje parcours, wandelden we voorbij een groot kaal gekapt gedeelte, waar we een eerste knooppunt van de dag aantroffen, met name 51. Dat de periode van de paddestoelen en de zwammen was aangebroken, dat konden we hier en daar reeds bemerken. Een passage voorbij een open stuk grasland, liet ons het knooppunt 53 vinden, om er rechtsaf te kiezen. We wandelden over een verscheidenheid aan paden, boswegen, graspaden en af en toe een kort stukje vlonderpad.

Na geruime tijd te hebben gewandeld doorheen het Haachts Broek, vonden we het knooppunt 54, om er vooreerst linksaf te kiezen. We verlieten op die manier de zogeheten rode wandeling en kozen de verbindingsweg naar de blauwe wandeling. Door de verbindingsweg te kiezen verlieten we het Haachts Broek en kwamen terecht op de Wijgmaalsesteenweg. We kruisten de weg om aan de overzijde de Antitankgracht aan te treffen. We begaven ons linksaf op de grasweg links van de gracht. Iets verder, ter hoogte van de grindweg Aartveld, konden we de antitankgracht overgaan, om vervolgens verder te wandelen op de andere oever en dit op een breed graspad. We bemerkten er de geel-rode tekens van de Streek-GR Dijleland. Dit rustig en aangenaam pad doorheen het groen leidde ons naar de N21, de Werchtersesteenweg, welke we kruisten. Aan de overzijde van de Antitankgracht konden we het Antitankgracht monument waarnemen. We zetten onze wandeling verder, nog steeds rechts van de gracht tot het graspad eindigde op de openbare weg, Scharent. We staken de weg over, om aan de overzijde een smal asfaltwegje op te gaan, Wilde Heide. Ondertussen waren we daar het knooppunt 58 voorbij gegaan. Over vrijwel korte afstand stapten we voorbij de rechts gelegen akkers, tot waar de Wilde Heide een bocht maakte naar links, onmiddellijk gevolgd door een bocht naar rechts. Daar konden we schuin links opnieuw een onverhard pad volgen net naast de Antitankgracht.

Toen we tenslotte uitkwamen op de dwars gelegen Wilde Heide, verlieten we de grasweg en volgden rechtsaf de openbare weg. We bevonden er ons op een gedeelte van het traject van de Jubileumroute WTC Wespelaar (25 km), de ROB Fietsroute en het plaatselijke Natuurleerpad. Aan het eerste kruispunt, ter hoogte van een klein blauw kapelletje, gingen we schuin links verder via de Kapellemansdijk. Amper enkele meters de straat ingegaan, vonden we rechts van de weg een waterpartij, de thuisbasis van de hengelclub ‘De Catvissers’. Inmiddels de klok van 13:25 uur voorbij, besloten we er even halt te houden voor een korte wandelpauze, terwijl we genoten van een kopje koffie. Even later begaven we ons opnieuw op pad en wandelden verder via de Kapellemansdijk tot voorbij de laatste woning links. Net er voorbij gingen we haaks linksaf op een smal wegeltje dat ons doorheen een klein stukje bos liet wandelen. Voorbij het bosje kozen we via een andere wegel haaks rechtsaf en wandelden in de richting van de verder gelegen Dijle. Via een stel trappen bereikten we het hoger gelegen jaagpad langs de rivier. Daar kozen we de richting links en wandelden geruime tijd verder op het verhard jaagpad op de linkeroever.

Net alvorens de Haachtsebaan te bereiken hielden we nog even halt ter hoogte van een picknickbank omstreeks 14:00 uur voor het nuttigen van een broodje. Nadien verlieten we ter hoogte van de Sluisbunker het jaagpad en begaven ons op een smal grindpad voorbij de bunker, opnieuw in de richting van de antitankgracht. Ditmaal wandelden we langs de andere zijde van de gracht. We gingen voorbij de Heerlyckheid van Roost en volgden het paadje tot we opnieuw de openbare weg bereikten Wilde Heide. Ditmaal volgden we de weg over korte afstand naar rechts, om er nadien links een veldweg op te gaan, welke ons liet wandelen omheen een klein stukje bos, waarna we opnieuw terecht kwamen aan de rand van de Antitankgracht. We volgden nu in omgekeerde richting het verloop van de gracht, om er nogmaals de weg Scharent te kruisen en wat verder de N21, de Werchtersesteenweg. Nog steeds dezelfde richting aanhoudend stapten we naast de Antitankgracht, tot het punt waar we vroeger op de dag de Wijgmaalsesteenweg waren overgegaan. Voor de tweede maal volgden we een stukje verbindingsweg tussen de blauwe en de rode wandeling, om er het knooppunt 54 terug te vinden in het Haachts Broek. Nu kozen we aan dit knooppunt de richting links om vervolgens via de knooppunten 52 en 50 gedurende langere tijd doorheen het Haachts Broek te wandelen. Aan dit laatste knooppunt bij het verlaten van het Haachts Broek draaiden we rechtsaf.

We begaven ons op een smal grindwegje, Sportveld genaamd langs de rand van het broek. Het pad tot op het einde volgend, mondde dit uit ter hoogte van het Vrijetijdscomplex Den Dijk. Voorbij de sportvelden kwamen we uiteindelijk aan het beginpunt van de rode wandeling en tevens aan de openbare weg, de Dijkstraat. Ditmaal begaven we ons linksaf richting station van Wespelaar. Gelet op het feit dat we nog even dienden te wachten op een trein richting Mechelen, genoten we nog even van een cola omstreeks 16:45 uur in café De Warande, tegenover het station. Nadien konden we de terugreis aanvatten na een zonnige en aangename wandeling.”

514: Zoersel, Zaterdag 15 oktober 2022, 18,3 km. (10.213,768 km.)

“Een wandeltocht beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht gaat gedeeltelijk via het traject van de GR5 en de GR565. Diverse afstanden kunnen worden gekozen. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we de parking gelegen in de Boshuisweg te Zoersel, alwaar we kort daarna omstreeks 10:15 uur konden van start gaan, weliswaar voorzien van lichte regenval. Vanaf de parking volgden we de rood-witte tekens van de GR565 schuin links tussen de bomen tot aan het Boshuisje. Daar troffen we een kruising aan van drie GR-paden, de GR5, de GR565 en de Streek-GR Kempen. We stapten er rechtdoor, ditmaal op het traject van de GR5, het Zoerselbos in. Een smal kronkelend bospaadje liet ons genieten van de talrijke paddestoelen in het bos, waar we diverse kleuren konden onderscheiden: zwart, licht bruin, rood, grijs, enz. De varens waren inmiddels donkerbruin gekleurd en de geur van een nat bos was treffend. Na zowat 1 km naderden we een woning, waar links een betonweg begon. We hielden er de richting rechtdoor aan, op een brede aardeweg, de Hallesstraat. Net voor een bocht naar rechts, ging het haaks linksaf op een grindweg, de Lage Weg. Nog steeds wandelden we door het Zoerselbos, tot we wat verder langs de bosrand stapten. Ter hoogte van de links gelegen straat Hooidonkeinde, draaiden we rechts een smal boswegje in.

We vertoefden nu even tussen uitgestrekte weiden, om omstreeks 11:00 uur bezijden het paadje een picknickbank aan te treffen. Ondanks wat motregen, konden we er toch genieten van een broodje. We begaven ons opnieuw op weg en overschreden via een klein brugje de Grote Schijn. Op het einde van het paadje kwamen we op een T-kruising, alwaar we linksaf een brede aardeweg kozen. Deze weg mondde uit ter hoogte van een bocht op een betonweg, Medelaar, om er rechtsaf de weg op te gaan. Even verder verlieten we Medelaar aan de eerste zijstraat links, Kleine Medelaar. Dit smalle landelijke wegje liet ons voorbij Sanatur gaan, een zogeheten doe-mee-boerderij, om nadien uit te komen op de drukke Kwadestraat, de weg van Sint-Antonius-Zoersel naar Halle. Gelukkig dienden we deze gevaarlijke baan slechts over korte afstand naar links te volgen, om aan de T-kruising met Medelaar rechts te kiezen en nadien in de bocht naar links de weg te verlaten. Rechts van de weg bevond zich een kapelletje van O.-L.-V. van Lourdes, waar we een fietspad konden opgaan dat leidde naar de even verder gelegen Bloemenwijk. Het fietspad eindigde dan ook opnieuw op de openbare weg, de Wandelweg. Een brede asfaltweg tussen de nieuw gebouwde woningen. We draaiden de Wandelweg links op en maakten uiteindelijk een ruime lange bocht naar rechts, tot we linksaf konden via de Kleine Wandelweg.

Op het einde van de Kleine Wandelweg, ging onze tocht verder via een grindpad links, de Liersebaan, dat zowat 300 m verder passeerde voorbij de toegang tot het gemeentepark Halle Hof. We sloegen rechts het smalle wandelpad in en kwamen terecht aan het eigenlijke kasteel Halle Hof, voorheen het gemeentehuis en op de dag van vandaag een exporuimte. We maakten er een ommetje omheen het statige gebouw doorheen een deel van het park. Op een van de talrijke zitbanken konden we er omstreeks 12:20 uur overgaan tot het nuttigen van een middagmaal. Gelukkig was ondertussen de regen verdwenen en deed de zon moeite om door de wolken heen te breken. Na een korte rust- en eetpauze kwamen we nadien opnieuw op dezelfde plaats aan, bezijden het Halle Hof. We verlieten via dezelfde weg het gemeentepark en volgden rechtsaf verder de grindweg van voorheen. Enkele honderden meters verder kruisten we de gevaarlijke Eikenlaan, om aan de overzijde verder te gaan op de Lemmekensbaan, teneinde deze over zowat 1,3 km te volgen, tot aan een toegangspoortje rechts, om het bos in te gaan. Hier weken we een eerste maal af van het geplande parcours en wandelden rechtdoor verder op de Lemmekensbaan, nog steeds een brede aardeweg in het bos.

Op het einde van de Lemmekensbaan kwamen we op het kruispunt met de Kantonbaan, inmiddels op het grondgebied van Ranst, net aan de bekende Antitankgracht. We draaiden op het kruispunt rechts de brug over de gracht over en hielden er even halt aan de rand van het bos op een rustplaats. We hadden reeds bemerkt dat we ons nu bevonden op het Renier Sniederspad, dat we vanaf hier een tijdje zouden bewandelen. Na even halt te hebben gehouden, kruisten we de weg en begaven ons op het smalle grindpad, rechts naast de Antitankgracht. Het einde van het grindpaadje kwam uit op een kasseiweg, de Goorstraat, die we naar links indraaiden en die ons voorbij het fort van Oelegem liet gaan. Jammer genoeg niet toegankelijk wegens overwinteringsplaats voor vleermuizen. Een eindje voorbij het fort, dienden we dan via een brug links de Antitankgracht over te steken en de Knodbaan op te gaan, op het traject van de GR565. Echter, omwille van het ondertussen verschenen zonnetje, weken we nogmaals af van het geplande parcours en stapten er rechtdoor verder, eveneens via de Knodbaan, om ter hoogte van de eerste bocht, rechtsaf een brede dreef in de gaan, welke leidde naar het kasteel Vrieselhof. De dreef mondde uit net over een klein brugje voor de kasteeltuin. We volgden het wandelpad links van het kasteel om er over te gaan tot een langere wandelpauze op het terras van taverne-restaurant Remise. We waren dan ook reeds de klok van 14:15 uur voorbij om een eerste kopje koffie te nuttigen.

Een klein uurtje later begaven we ons terug naar de brug over de Antitankgracht en draaiden er rechts de Knodbaan in, waar we het traject van de GR565 zouden volgen tot op het einde van de wandeling. Na zowat 350 m de Knodbaan te hebben gevolgd, draaiden we links een aardeweg op, de Gescheurde Heide, op weg naar de Halse bossen. We kozen even later de eerste bosweg rechts die leidde naar een vijver, om daar linksaf te draaien. Het GR-pad in het oog houdend veranderden we vaak van richting, om na veel draaien en keren een kruispunt van boswegen te vinden ter hoogte van de Kantonbaan. We konden er even overgaan tot een late picknick omstreeks 15:40 uur. Na een kort oponthoud ging het aan de overzijde van de weg op een wandelpad naast een aardeweg die ons even verder liet aankomen aan de drukke betonweg Liefkenshoek. We kruisten de weg en begaven ons aan de overzijde verder op alweer een smal bospad dat vrij kronkelend verliep. Tenslotte mondde het pad uit ter hoogte van een bejaardencomplex, Residentie Halmolen, waar we rechtdoor gingen tot aan een grindwegje rechts. Dit leidde naar de openbare weg, de Halmolenweg om er linksaf te gaan. We bevonden ons nu in de nabijheid van het centrum van Halle. Via de Halmolenweg, de Meester Berghmansstraat, Halle Velden en de Kerhofweg kwamen we aan de Sint-Martinuskerk van Halle.

We maakten van de gelegenheid gebruik de kerk even te bezoeken, waarna we de hoofdweg doorheen Halle rechts opdraaiden en die volgden tot we in een bocht naar rechts, rechtdoor de Peggerstraat konden opgaan. Deze 1,7 km lange weg tussen akkers en weilanden, leidde uiteindelijk terug naar het Zoerselbos, om uit te monden aan de afspanning In de Wandeling, met rechtdoor de Boshuisweg. Restte ons nog enkele honderden meters grindweg tot we opnieuw de plaats van vertrek, nabij het Boshuisje konden aantreffen. Ondertussen betere weersomstandigheden dan bij het vertrek van deze tocht, konden we om 17:30 uur de modderige wandelschoenen wisselen voor proper schoeisel en de terugreis aanvangen.”

260: Stabroek, Zaterdag 16 februari 2013, 24,2 km. (5178,679 km.)

Een wandeling uit de Dagstappergids Antwerpen, deel 2. Een tocht met vertrek ter hoogte van het kasteel Ravenhof te Stabroek. Volgens de wandelgids gedeeltelijk langs het traject van de GR12 (Amsterdam – Parijs). De tocht werd als volgt aangekondigd: ‘Terug naar Oosterdonk langs geheime paadjes’.

“Een zaterdagochtend, waar de bewolking in hoofdzaak aanwezig was, ging het richting Stabroek, alwaar we het traject zouden volgen van een wandeltocht uit de Dagstappergids Antwerpen 2. Er kon worden gekozen uit twee verschillende afstanden: 24,2 of 21,6 km. We opteerden om de langste afstand te wandelen. We konden ons voertuig veilig achterlaten op de parking van het kasteel Ravenhof en alvast de inwendige mens wat versterken door een laat ontbijt. Vervolgens konden we op weg, na nog een laatste blik op de voorgevel van het kasteel. We verkregen bij de start ook wat beeldende kunst, met name een sculptuur luisterend naar de naam ‘Samenwerking’. Vooreerst volgden we over korte afstand een lokale fietsomloop, de Gansrijdersroute (46 km) en de GR12. We stapten een eindje doorheen het Ravenhof, staken via een brugje een kleine waterloop over en bereikten vervolgens de N111, de weg Kalmthout – Stabroek. Hier verlieten we voorlopig het traject van de GR12 en sloegen rechtsaf. We bemerkten zowat 300 m verder de Schans van Smoutakker, een natuurreservaat en vleermuizenhotel. Het ging nadien verder in de richting van de antitankgracht, welke we via een aardeweg een tijdje zouden volgen.

Op die manier vorderden we gestaag naar de volgende bezienswaardigheid, het Fort van Stabroek. Op weg daarheen wandelden we voorbij enkele bunkers. Het Fort zelf konden we even later van nabij bekijken en zelfs een eindje stappen doorheen de gangen. Het gaf alvast een idee, wat de soldaten destijds moeten hebben ervaren, tijdens hun verblijf aldaar. Iets waar de eendjes op het water omheen het fort zich niet om bekommerden. Na dit bezoek zetten we onze wandeltocht verder via een smal pad tussen een beek en de gracht omheen het fort. Even later gingen we onder de autosnelweg A12 door en bleven wandelen langs de linkerzijde van de antitankgracht. Na enkele richtingsveranderingen bereikten we een veldweg, het Booswegsken, dat ons leidde doorheen een stukje bos. Na een passage voorbij een waterzuiveringsstation en de plantsoendienst van de stad Antwerpen, bereikten we de openbare ter hoogte van een hoeve op de Antwerpsebaan. We bevonden ons inmiddels op het grondgebied van Berendrecht en bereikten via de Schouwvergerstraat de kerk van Berendrecht.

Via de Sint Jan Baptiststraat en de Reigerbosdreef, wandelden we voorbij het 17^de eeuwse kasteel van Delft. Altijd goed om het fotoalbum aan te dikken. We verkregen even later dan ook een mooi zicht op de Sint Jan Baptistkerk van Berendrecht. Weinige ogenblikken later kwamen we in het Reigersbos. Het ging rechtsaf over de Zoutebeek, gevolgd door een beklimming van de dijk. We kregen een mooi zicht op het rechts gelegen weideland. We naderden ondertussen het Schelde-Rijnkanaal. We draaiden nogmaals rechtsaf en via een klappoortje in de afsluiting, bereikten we een smal paadje, alwaar we het traject volgden, aangegeven door paaltjes met blauwe verf. Enkele poortjes verder, splitste het paadje en kozen we de linkse vertakking, langzaam maar zeker dichter naar het kanaal toe. We kregen nogmaals een stukje bos om doorheen te wandelen. Tot slot verlieten we dit mooie natuurgebied via een laatste poortje. We gingen rechstaf en daalden af voorbij het lokaal van de zeescouts van Zandvliet. Nadien volgden we de Windmolenweg om, inderdaad in de verte een windmolen te zien. Via het Berendrechtsevoetpad arriveerden we tenslotte in de Zandvlietsedorpstraat.

We gingen tweemaal kort na elkaar rechtsaf, om het Suikervoetpad te bereiken en aldaar een schuin links gelegen smal paadje. Zowat 500 m verder kwamen we terecht in een woonwijk. We stapten vervolgens doorheen enkele woonstraten, de Buitenmolenlaan, Oostmolengeest, Burgemeester Verhulstplein om onderweg een oude schandpaal aan te treffen. Volgens onze wandelgids zou deze zijn overgeplaatst uit Wilmarsdonk. Via de Westmolengeest, de Steenovenstraat en de Kapelstraat, bereikten we even later de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Hagelberg. Even voorbij de kapel verkregen we een onverharde weg, welke ons leidde door een klein stukje bos. Er volgden nog enkele straten elkaar op: Bosstraat, Steenovenstraat om nogmaals onder de A12 autosnelweg te gaan. Weinige ogenblikken later kwamen we aan ter hoogte van de Ruige Heide en een infobord van Natuurpunt. Zowat 200 m verder bereikten we een open vlakte en konden we rechts een grote zandduin bekijken in het heidegebied. We verkregen nu een zanderig pad teneinde onze wandeltocht verder te zetten. Ter hoogte van de Antwerpsebaan en Grote Stoppelbergen, troffen we opnieuw de tekens aan van de GR12.

We vervolgden onze wandelroute langsheen de herberg De Vlaamse Leeuw, om even later een veldweg rechts te nemen en zodoende een eerste grenspaal te zien, Nederlands grondgebied dus. We verkregen op die manier zicht op de Brabantse Wal en het dorp Ossendrecht. Een volgende richtingsverandering liet ons aankomen in het gehucht Plaatsluis. Onderweg troffen we de aanduidingen van een stukje pelgrimsweg alsook van een plaatselijke fietsroute, de Pottenbergroute. Het was even flirten met de landsgrens, vermits we even later het traject van de GR12 alweer voor korte tijd verlieten en opnieuw Belgisch grondgebied betraden. Korte tijd nadien ging het nogmaals de grens over en wandelden we nagenoeg op de landsgrens, de Schei. Aan de ene kant, op het fietspad in Nederland, aan de andere kant, op de brede zandweg in België. Uiteindelijk kwamen we opnieuw terecht ter hoogte van Grote Stoppelbergen en bevonden we ons terug op het traject van de GR12, welke we nu zouden volgen tot op de plaats van vertrek. Via de Scheidreef belandden we ter hoogte van het Moretusbos, om via een slagboom een pad te volgen dat het bos inging.

Geruime tijd wandelden we nu via een slingerend bospad en later bredere boswegen doorheen een uniek stuk natuur. Zowat vijf kilometer paadjes en dreven, leidden ons doorheen dit uitgestrekt bosgebied. Een heuvel met bovenop een zitbank liet ons even genieten van een schitterend uitzicht over het lager gelegen bos. Een brede beukendreef tot slot ging richting een bakstenen theehuisje, de Gloriëtte. Een laatste beklimming van de trappen liet ons van nabij kennismaken met dit fraai bouwwerk. Stilaan namen we dan ook afscheid van het grondgebied van de noorderburen en wandelden nog een laatste stukje doorheen het Moretusbos. Op die manier bereikten we opnieuw Belgisch grondgebied, het einde van deze wandeltocht, ter hoogte van de parking van het kasteel Ravenhof.”