516: Oostmalle, Zaterdag 26 september 2020, 18,266 km. (10.250,571 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Hoven, met start en aankomst te Oostmalle. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we het voertuig kwijt op de parking van het Domein de Renesse, in de nabijheid van het knooppunt 93, start van onze geplande wandeling. We konden aldaar, na een hapje vooraf omstreeks 10:15 uur op weg. We verlieten de parking naar rechts op een smal kasseipaadje en wandelden voorbij het praat- en eetcafé Het Koetshuis en tevens het beeld van de Wandelaar, symbool voor de Streek-GR Kempen. Ter hoogte van dit beeld begaven we ons linksaf op een wandelpad doorheen het domein, links van de kasteelvijver. In de verte konden we het kasteel de Renesse waarnemen. Na enkele bochten kwamen we voorbij de vroegere Rentmeesterswoning, met daarvoor op een restant van een boom, de Hummeltjes van het bos. We hadden in tussentijd een gedeelte bewandeld van de Trappistenroute, een fietsomloop van 44 km. We vonden er in de nabijheid van deze woning het knooppunt 92, om er haaks linksaf te gaan. We passeerden er de sportterreinen van Oostmalle, om er al vrijwel dadelijk knooppunt 91 te bemerken en er haaks rechtsaf te draaien. Het pad mondde uit op een brede dreef aan de rand van het domein de Renesse, aan het knooppunt 82, de Hooiberghoeve, die we over korte afstand linksaf bewandelden, tot we even verder schuin rechts een grindweg betraden, die leidde naar de openbare weg, Den Brekel.

Deze smalle asfaltweg betraden we naar links en volgden deze tot waar de weg overging in De Schaaf. Daar bevond zicht trouwens het knooppunt 81. We hielden de richting rechtdoor aan en wandelden verder via De Schaaf, om even voorbij een lange bocht naar links, de weg schuin rechts te verlaten door middel van de Schalmeidreef, op het grondgebied van Zoersel. Tussen riante woningen ging het even doorheen deze rustige woonwijk, tot we schuin rechts Kievitheide konden indraaien. Op het einde, gekomen op een T-kruispunt, zetten we onze tocht verder naar links, eveneens via Kievitheide. We waren onderweg het kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes voorbij gegaan. Even verder kwamen we uit op Kievit, om er onmiddellijk linksaf de eerste straat links te kiezen, de Duifstraat. Deze weg mondde uit op de T-kruising met eveneens de Duifstraat, waar we ditmaal rechts verder stapten. Op het einde kruisten we de drukke N14, de Oostmallebaan, om aan de overzijde verder te wandelen via de Maalstraat. Doorheen een deels boszone, waar nieuwbouw aan de orde is, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 80 op de Salphensebaan. Vermits we op zoek waren naar een sanitaire stopplaats en tevens een kopje koffie, verlieten we even het geplande traject en volgden de Salphensebaan naar rechts tot aan de hoofdweg doorheen Zoersel, om daar uiteindelijk omstreeks 12:00 uur te kunnen genieten van een kopje koffie in ’t Retro Café.

Na een wat langere rust-en koffiepauze, keerden we een eindje op onze stappen terug en begaven ons opnieuw in de Salphensebaan om er ditmaal het knooppunt 80 voorbij te wandelen. Deze vrij bochtige weg liet ons even verder halt houden aan de kapel Salphensebaan, opgericht in 1952, welke de vorm heeft van een verkleinde basiliek. We volgden verder de Salphensebaan, ditmaal tussen uitgestrekte velden en weiden, tot we zowat op het einde van deze lange kronkelende weg uitkwamen bij de Sint-Antonius Abt Kapel van Zoersel, opgericht in 1626, toen de streek werd getroffen door een pestepidemie. Net voorbij de kapel, op een kruispunt vonden we het knooppunt 85. We gingen haaks linksaf, ditmaal via Salphen, om aan de eerste splitsing, tevens knooppunt 87, schuin rechts de Spuydreef te kiezen. Een betonweg welke ons liet genieten van de doortocht door het bos. Via deze lange kaarsrechte weg, kruisten we de drukke N153, Heihuizen, om aan de overzijde verder rechtdoor te gaan op een brede grindweg, eveneens door het bos. Op het einde van het rechte gedeelte, aan het knooppunt 18, volgden we verder de Spuydreef in een bocht naar rechts. Door middel van tal van bochten vorderden we verder door dit mooie en rustige bos.

We stapten even verder het agglomeratiebord van Vlimmeren voorbij, eenmaal de rand van het bos bereikt. Opnieuw tussen de reeds kalende akkers volgden we nog steeds de Spuydreef, tot we voorbij de eerste huizen het kruispunt bereikten met de N104, Zilvereind, een drukke weg die we slechts over vrij korte afstand naar links dienden te volgen. Amper 100 m verder begaven we ons schuin links in een autovrije weg, de Lepelstraat, welke ons het knooppunt 14 liet aantreffen. Vermits we hier in de nabijheid waren van het centrum van Vlimmeren, volgden we even naar rechts Draaiboom, om op het volgende kruispunt links de Kerkstraat in te draaien, welke leidde naar het centrum van Vlimmeren. Daar vonden we net naast de Sint-Quirinuskerk enkele zitbanken, goed om er omstreeks 14:35 uur te genieten van een lange wandelpauze en er tevens te denken aan de inwendige mens. Jammer genoeg in de nabijheid geen horeca geopend. Ter hoogte van de kerk trouwens hadden we ondertussen het knooppunt 56 aangetroffen. Na te hebben genoten van een broodje, begaven we ons aan de overzijde van de kerk in de Hoogstraat, kruisten er aan het knooppunt 16 Heidijk, om er rechtdoor verder te gaan op de Vlimmerseweg. Na het overschrijden via een brugje van de Koeischotseloop, overschreden we tevens de grens tussen Vlimmeren en Oostmalle en ging de weg over in de Vlimmersendijk.

Tussen akkers ging het op die manier steeds dezelfde richting uit, tot we uiteindelijk aan het knooppunt 21 de dwars gelegen weg Molendreef kruisten en aan de overzijde nog over korte afstand de Vlimmersendijk verder ingingen. Aan het eerste kruispunt sloegen we scherp links Vogelsanck in, om dadelijk rechts de Oude Meirstraat in te draaien. Na enkele bochten kwam deze weg tussen de huizen uit op een van de hoofdwegen door Oostmalle, de N153, de Herentalsebaan. Hier besloten we de wandeling stilaan te eindigen, we begaven ons dan ook rechtsaf de Herentalsebaan op welke leidde naar het centrum van Oostmalle. Alvorens de terugreis aan te vangen, genoten we nog even van een kopje koffie in het centrum van de gemeente in café xtra. Even later omstreeks de klok even voorbij 16:00 uur begaven we ons terug naar de parking van het Domein de Renesse om huiswaarts te keren na zowat 24035 stappen te hebben gezet in Oostmalle en omgeving.”

343: Ranst, Zaterdag 23 mei 2015, 20,367 km. (6990,881 km.)

“Vandaag stond een kennismaking op het wandelprogramma, met een tweede wandelnetwerk in Vlaanderen, met name ‘Kempense Hoven’. Online hadden we voorheen een parcours uitgestippeld, dat van start ging ter hoogte van het wandelknooppunt 71, gesitueerd ter hoogte van het Provinciaal Domein Vrieselhof, te bereiken via de Schildesteenweg in Ranst. Na een autorit van zowat een uurtje, bereikten we de parking van het domein. Een hapje alvorens van start te gaan en natuurlijk, na het aantrekken van het juiste schoeisel, gingen we omstreeks half tien van start. Op weg naar het eerste knooppunt, slechts op korte afstand van de parking vandaan, bevonden we ons reeds op het traject van de GR565, Antwerpen – Bladel. Vanaf de eigenlijke start aan knooppunt 71, volgden we over korte afstand de Rondwandeling Vrieselhof (1,5 km). We stapten omheen het aldaar gelegen kasteel en gingen het omliggende bos in.

Enkele prachtige dreven waren voorzien van houtsculpturen en hier en daar een kleurig bloemetje. Tussen de bomen verscholen, ontdekten we zowaar een bunker, nu een vaste verblijfplaats voor vleermuizen. Eenmaal we het domein verlieten, bereikten we de openbare weg en tevens de aanduiding van een lokale fietsroute van 34 km, met name de Hendrik Conscienceroute. Die zouden we tijdens het verdere verloop van de tocht nog vaak bewandelen. Zo bereikten we knooppunt 72. We volgden over vrij korte afstand het Jozef Simonspad (10 km) en kwamen nagenoeg onmiddellijk aan het Fort van Oelegem. Uiteraard weken we even van het traject af, teneinde dit militair bouwwerk van nabij te bekijken. Jammer genoeg konden we niet naar binnen en dienden we vrede te nemen met het bekijken van de informatieborden bezijden de weg. We wandelden verder langsheen een Antitankgracht, waarover nog de restanten van een oude pantserbrug. Via een grindpad, ging het verder langsheen weiden naar knooppunt 67.

We bereikten opnieuw de openbare weg en volgden een stukje asfalt naar links, langsheen de rand van een stukje bos. Even verder kwamen we langsheen een oude hoeve uit 1841, met daarbij de aanwijzingen van het Dobbelhoevepad (8,5 km). Wandelknooppunt 68 voorbij, dienden we een druk bereden weg te volgen, met gelukkig links daarvan een kronkelend grindpaadje. Vrij snel ging het even later rechtsaf op een smalle asfaltweg tussen hoge hagen. Zo kwamen we ter hoogte van punt 58 en wandelden voor het eerst vandaag over een zandpad, richting bos. We konden nu genieten van enkele mooie bosdreven, deels voorzien van grind, soms voorzien van een laagje asfalt. Tussen de bomen door unieke doorkijkjes. Na zowat 5 km bereikten we het wandelknooppunt 60, ter hoogte van een kruispunt van bospaden en alwaar een leuke picknickbank was geplaatst. Het was stilaan tijd voor een hapje, vermits de klok ondertussen bijna elf uur aanwees.

Na deze korte lunchpauze ging het linksaf via een bospaadje richting volgende knooppunt. Amper tweehonderd meter verder bereikten we het Breeveldpad en tevens het grondgebied van Schilde. Het werd nu een tijdje huisjes kijken, of moeten we eerder het woord villa’s gebruiken. Enkele statige dreven, omringd door bos, deden ons op die manier stappen richting knooppunten 61 en 62. Aldaar bereikten we de drukke Zandhovensebaan, welke we met de nodige voorzichtigheid dwarsten. Er volgde opnieuw een korte doortocht doorheen een stukje bos, toen even later onze camera het liet afweten. Wat ook werd ondernomen om het ding opnieuw aan de praat te krijgen, het lukte niet. Noodgedwongen wandelden we dan maar verder, zonder het nemen van foto’s onderweg. We bereikten op die manier knooppunt 64.

Geruime tijd volgden we nu grindpaden doorheen stukjes bos, af en toe langsheen weiland en soms via een stukje bewoonde wereld. Hierlangs was het wandelen wat minder aangenaam, vooral na de prachtige natuur voorheen. Aldus bereikten we achtereenvolgens de knooppunten 64, 01, 65 en 75. Even voorheen verkregen we een aanduiding dat het vermelde knooppunt 67 was gewijzigd naar 65. Nadien verkregen we opnieuw een aangename wandelweg doorheen het bos, gevolgd door een brede grindweg langsheen een met bloemen getooide weide. We bevonden ons hier op het Sniederspad en troffen bezijden het pad een rustbank aan langsheen de bosrand. Een ideale plek om even te rusten en vooral te genieten van het mooie uitzicht. Na de knooppunten 83 en 80 bereikten we terug de openbare weg. Slechts over korte afstand, immers vrij snel bereikten we opnieuw een zone bos.

Vanaf het punt 76 wandelden we opnieuw doorheen lange brede dreven, slechts onderbroken door het dwarsen van de erg drukke Lemmekensbaan. Stilaan ging het vervolgens via de bewoonde wereld langsheen het gemeentepark van Zoersel. Even er voorbij troffen we knooppunt 05 aan en vonden opnieuw grind onder de schoenen. Iets verderop bereikten we het grondgebied van Sint-Antonius Zoersel. We dienden opnieuw een stukje woonzone te betreden en dat is niet altijd aangenaam, omwille van de eentonigheid en vooral het vaak storende verkeer. Zo zagen we aan ons oog de knooppuntpaaltjes met nr. 13, 04 en tot slot 63 passeren. Ter hoogte van dit laatst vermelde knooppunt, ging het haaks rechtsaf, via een smal pad, richting Provinciaal Overstromingsgebied De Vorse Beemden. Onderweg daarheen namen we nog even de tijd een hapje te eten op een picknickbank langsheen het pad. Het was ondertussen bijna half twee in de namiddag.

Na deze lunchpauze vervolgden wij onze uitgestippelde route langsheen de knooppunten 06, 07 en 08, waarbij we hoofdzakelijk gebruik maakten van een woonwijk, teneinde uit te komen ter hoogte van de kerk van Halle-Zoersel. Het moet vermeld, de knooppunten situeerden zich hier heel dicht bij elkaar. Het was stilaan tijd voor een kopje koffie, of twee zelfs, welke we vonden in Café & Afterwork Hallywood tegenover de kerk. Hier konden we even genieten van wat rust, een sanitaire stop inlassen en even bekijken hoe de route verder zou verlopen. Het was twee uur in de namiddag, we hadden dus tijd zat. De volgende knooppunten, 16, 15 en 14 situeerden zich zowat binnen een afstand van tweehonderd meter en lieten ons zowat omheen de kerk wandelen. Nadien ging het verder richting wandelknooppunt 12. Vanaf dan konden we opnieuw genieten van rustige bospaden en af en toe wat zanderige ondergrond.

Na knooppunt 9 bereikten we de zogeheten Halse bossen en konden we even later terecht op het buitenterras van taverne De Stroopop. Die stopplaats kenden we nog uit het verleden, aangezien we hier ooit, naar aanleiding van een georganiseerde wandeltocht, een pauze hadden ingelast. Na een verfrissend drankje gingen we vervolgens op zoek naar de wandelknooppunten 78, 84 en 79. In hoofdzaak verkregen we na een stukje betonbaan, overwegend mooie bospaadjes en veldwegen, die soms niet breder waren dan een wegel. Het grootste gedeelte brachten we opnieuw door in een bosrijke omgeving en hadden vaak het gevoel doorheen een tunnel te wandelen, omwille van het gebladerte. Vervolgens kondigde zich het volgende knooppunt aan, met name 73 en op die manier bereikten we de achterzijde van het fort van Oelegem. Via nr. 70, bereikten we even later punt 72, alwaar we reeds eerder op de dag waren langs gekomen.

Vanaf hier ging het via dezelfde weg als voorheen op de dag, richting knooppunt 71 in het Provinciaal Domein Vrieselhof. Ditmaal was de aldaar gevestigde horecazaak reeds geopend en konden we voor een afsluitend kopje koffie terecht op het terras van de Remise. Meteen was het einde van de wandeling een feit. Jammer genoeg kwam pas nu de zon tevoorschijn, nadat we een hele dag hadden gewandeld onder een donkere en dreigende hemel. Gelukkig hielden we het vandaag wat dat betreft dan toch droog. Tot slot enkele cijfers: 20,367 km; 1060,6 verbruikte cal; 27.157 stappen in een rustige wandeltijd van 4.51.11. Dit was dan een tweede kennismaking met een wandelnetwerk, we weten nu iets meer inzake ‘Kempense Hoven’. Een volgende gelegenheid brengt ons wellicht ergens anders heen.”