538: Linden, Zaterdag 04 februari 2023, 14,059 km. (10.641,659 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, met start ter hoogte van de Sint-Kwintenkerk te Linden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een gratis parkeerplaats op de grote parking tegenover de kerk, in de gelijknamige Kerkdreef. Na een hapje ter plaatse konden we omstreeks 10:00 uur de wandeling aanvangen ter hoogte van het knooppunt 5, gesitueerd op het pleintje net vóór de kerk. We begaven er ons linksaf op de licht stijgende Korenbloemstraat, naar de iets verder dwars gelegen Nachtegalenstraat. We volgden er vrijwel onmiddellijk een gedeelte van het traject van de Streek-GR Hageland en de GR128. Amper 100 m naar links, konden we aan de overzijde de smalle Voetweg 27, ofwel Holsbeekschen Voetpad opgaan en beginnen aan de steile beklimming doorheen het Lindenbos. Een 200-tal meter verder en nagenoeg hogerop, konden we aan het knooppunt 51 linksaf. We passeerden er een zitbank met een opvallend opschrift: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. Het ditmaal smallere bospad boog langzaam naar rechts, zodat we in een vrijwel wijdse bocht verder het Lindenbos konden verkennen. Een paar honderden meters verder kwamen we reeds aan het knooppunt 53, in de nabijheid van een parking aan de Kasteeldreef. Aan dit knooppunt kozen we andermaal links en staken vervolgens de Kasteeldreef over, om aan de overzijde verder doot het bos te gaan.

We zetten onze wandeltocht verder via bospaden, af en toe wat dalend, dan weer stijgend, om na zowat 1,4 km het knooppunt 55 voorbij te gaan. We sloegen er haaks rechtsaf en stapten vervolgens voorbij een links gelegen uitgestrekt grasveld. Toen we de rand van het Lindenbos naderden, amper 100 m voorbij het knooppunt, sloegen we haaks rechtsaf aan het knooppunt 56. We kregen er een reeks korte houten looppaden te verwerken, aangelegd omwille van de links lager gelegen holle weg, de Kortrijkstraat en mede het gevaar van aardverschuivingen. Op het einde van deze reeks houten paden, daalden we links af naar de reeds vernoemde Kortrijkstraat. We maakten een linkse bocht van zowat 180°, om deze onverharde holle weg af te dalen. Iets verder, ter hoogte van een andere holle weg, de Groddeweg, ging het rechtsaf aldaar verder. Tenslotte mondde deze holle weg opnieuw uit op de openbare weg, eveneens Groddeweg, welke we links opgingen. Deze asfaltweg, tevens met de aard van een mooie holle weg, liet ons verder afdalen tussen riante woningen en vakantiehuisjes, naar de lager gelegen dwarse weg, de Martellekensweg, tevens wandelknooppunt 47 aan de rand van het Kloosterbos. We begonnen dan aan de beklimming van de verharde Martellekensweg, om na een paar honderd meters, links een bosweg in te gaan, genaamd de Veldweg, dwars doorheen het Kloosterbos.

Voorbij de bosrand ging het pad over in een veldweg, langs een weide en mondde uit op de Sneppenstraat, die we rechts opdraaiden. We wandelden eerst nog even door een stuk van het Kloosterbos, om daarna verder te gaan langs de rand van het bos. Even later passeerden we de links gelegen Wijnbergenstraat, met op de hoek een jachtvaartuig in het gras. We gingen verder rechtdoor via de Sneppenstraat, het bord einde bebouwde kom Kessel-Lo voorbij, om nadien langzaam af te dalen naar het kruispunt met de Slangenstraat, inmiddels terug in de bewoonde wereld. Deze straat naar links opgaand, kwamen we even verder uit aan een picknickplaats ter hoogte van de drukke Lemingstraat. We konden er even uitrusten op een bank en genieten van een hapje en een drankje, zowat om 11:35 uur. Na deze wandel- en eetpauze, begaven we ons op de Lemingstraat over korte afstand rechtsaf, tot aan het knooppunt 19, net aan de ingang van het Chartreuzenbos. We verlieten er de openbare weg en begaven ons links via een smal pad het bos in, om er bijna dadelijk een beklimming aan te vangen. Het pad bochtte wat naar rechts, tot we aan het volgende knooppunt, 18, haaks rechtsaf een ander pad opgingen. Wat dalend, maakten we vooreerst een haakse bocht naar links, gevolgd door een haakse bocht naar rechts, om op die manier na zowat 500 m, het volgende knooppunt te vinden, 111.

Haaks linksaf begaven we ons via een gedeelte van het lokale Dutselpad, opnieuw wat verder het bos in, om nog steeds af en toe te klimmen en nadien uiteraard te dalen. Andermaal, zowat 500 m verder, na een tweetal haakse richtingsveranderingen, bereikten we het knooppunt 112. We draaiden haaks rechtsaf in het bos, om korte tijd later uit te komen op de bredere dwars gelegen Holsbeekschebaen, welke naar links volgend, leidde naar de rand van het Chartreuzenbos. We hadden vooraf gehoopt er even te kunnen verpozen in ‘Het Bed van Napoleon’, doch blijkbaar was de zaak gesloten en stond te koop. Aan deze voormalige horecazaak draaiden we dan maar linksaf en vervolgden onze wandeling langs de rand van het Chartreuzenbos. Na een tijdje de rand van bos te hebben gevolgd, konden we tenslotte haaks rechtsaf op een brede grasweg verder en het bos achter ons laten. Eenmaal het grasveld over, kwamen we aan het knooppunt 113, om er ditmaal haaks rechts verder te gaan. Rechts in het gras troffen we een eigenaardig aangelegd layrint aan, gevormd door grote bruine rotsblokken. In de onmiddellijke nabijheid bevond zich een sierlijke houten boog, met zicht op het Chartreuzenbos. Deze landartboog, van de hand van Bart Luykx, was een ontwerp van de Japanse kunstenaar Lee Jae Hyo. Voorbij de beide kunstwerpen arriveerden we ter hoogte van de parking aan de Lindestraat, om er om 13:00 uur te genieten van een broodje op een erg modderige picknickplaats.

Na onze wandelpauze, begaven we ons op de verharde Lindestraat naar links, tot we rechts Delleput konden ingaan. Vooreerst nog verhard, ging de weg vrij spoedig over in een overharde holle weg, waar we opnieuw duidelijk aan hoogte wonnen. We gingen het knooppunt 114 voorbij en hielden dezelfde richting aan. Eenmaal het hoogste punt bereikt, troffen we het knooppunt 57 aan op de kruising met de Kortrijkstraat, juist ter hoogte van de Speelbergkapel. Een kapel geplaatst op de grens van Kortrijk-Dutsel, Holsbeek en Linden. Over vrij korte afstand volgden we de weg naar rechts, om net voorbij de eerste woning links een veldweg op te gaan. Tussen de akkers door ging het over een vrij modderig pad naar het knooppunt 52, alwaar we Voetweg 33 dwarsten. We hielden de richting rechtdoor, om nog steeds op vrij modderige paden te stappen, tot we op het einde rechts de verharde Seftingstraat konden opgaan. Ter hoogte van de eerste bocht in de weg, ging het links een ander modderig pad op, de Voetweg 10. Even later verlieten we deze, teneinde die te ruilen voor Voetweg 32, het Netelpad, welke wat verder overging in Voetweg 32, Cortrycksen Voetpad. We daalden op die manier af naar het centrum van Linden, langs de rand van het rechts gelegen Lindenbos. Het pad mondde tenslotte uit tegenover de plaatselijke kerk en zo eindigde deze genaamde Speelberg Wandeling aan het knooppunt 5”.

506: Wezemaal, Zaterdag 30 juli 2022, 14,7 km. (10.066,077 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, met start en aankomst te Wezemaal. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein, arriveerden we omstreeks 09:50 uur op het perron van het station van Wezemaal. Gelet op de afwezigheid van horeca in de onmiddellijke nabijheid, begonnen we maar meteen aan de geplande wandeling. Onze voorziene startplaats bevond zich ter hoogte van het knooppunt 605, dus hadden we vooreerst een te bewandelen aanlooproute van ongeveer 1 km. We verlieten dus het perron en volgden linksaf de Langestraat, doorheen de bebouwde kom, tot we links de Olivierstraat konden ingaan. Via deze doodlopende straat, konden we wat verder rechtsaf in de Wolfakkerweg, om op die manier op het einde de N19, de Aarschotsesteenweg te kruisen. Aan de overzijde begonnen we dan aan de beklimming van de Wijngaardberg, via een smal aan hoogte winnend bospad. We kregen een bordje in het oog dat we ons bevonden op het traject van het Wijngaardberg Wandelpad. Na wat hoger te zijn gekomen, vonden we het knooppunt 605. We bogen scherp linksaf en verkregen een reeks elementaire trappen, waarna we tenslotte een eerste maal een hoogste punt bereikten, alwaar een groot Heilig Hartbeeld staat opgesteld. Voorbij het beeld ging het via een smal bospad opnieuw naar beneden, tot we in de nabijheid kwamen van de Aarschotsesteenweg. We draaiden rechtsaf om opnieuw de Wijngaardberg te beklimmen, ditmaal vanuit een andere richting. Af en toe steil bergop, kwamen we uiteindelijk op het hoogste punt, zowat 65 m boven zeeniveau.

Haaks linksaf volgde een min of meer vlak paadje langs de bosrand, tot aan het knooppunt 61. We daalden opnieuw af door het bos via een pad naar links, om lager aangekomen een kronkelende bosweg te vinden, welke ons stilaan de Wijngaardberg liet verlaten. Een dalende grindweg liet ons vervolgens uitkomen aan een kruising van grindpaden, in de nabijheid van het knooppunt 64. Een zitbank in het zonnetje bood gelegenheid om omstreeks 11:15 uur even te genieten van een eerste picknick van de dag. Na onze lunchpauze, begaven we ons aan het knooppunt 64 naar links, om langs een zanderige weg, het Waterloospad, te stappen tot aan het dwars gelegen Everveld. We draaiden deze betonweg op naar rechts om die te bewandelen tot aan het kruispunt met de Mensbergstraat. Daar ging het rechtsaf de onverharde Mensbergstraat in, welke ons na een eerste bocht naar links, opnieuw liet klimmen, tussen akkers en velden. We kwamen op een Y-splitsing terecht, om er de linkertak te kiezen, nog steeds de Mensbergstraat, om er te stappen tussen uitgestrekte boomgaarden. Nog wat verder de hoogte in kwamen we op het hoogte punt en op het einde van de boomgaarden aan knooppunt 71, opnieuw openbare weg, ditmaal de Waterloosstraat. Het smalle en bochtige asfaltwegje naar links afdalend kwamen we uit aan restaurant Moedermeule, dat pas opende op het middaguur.

Vermits we amper een tiental minuten dienden te wachten voor de opening, hadden we een praatje met andere wachtenden. We vernamen toen dat men ook op het terras buiten iets kon drinken, zonder een maaltijd te nuttigen. Om exact 12:00 uur konden we dan ook even genieten van een verfrissend glaasje cola, met ondertussen uitzicht op de windmolen in de nabijheid. Na deze drankpauze waren we in de nabijheid van het kruispunt met Hondsheuvel, om er rechtsaf te gaan en zo dadelijk knooppunt 7 aan te treffen. Net aan het knooppunt ging het haaks rechtsaf op Voetweg 50, Klarenbos genaamd, een weg die zich duidelijk zou laten aanvoelen. Een smalle vrij lange en stijgende weg tussen de velden, liet ons herhaaldelijk even naar adem happen. Gelukkig konden we ook deze hindernis overwinnen en bereikten de top van Klarenbos op een T-kruispunt. We begaven ons rechtsaf om ditmaal Klarenbos in dalende lijn te bewandelen. Enkele bochten later, verlieten we in een haakse bocht naar rechts deze weg en begaven ons linksaf op een zanderige onverharde veldweg. Dit zanderig pad langs alweer enkele boomgaarden mondde wat later uit op de Donkstraat, tevens knooppunt 72. We gingen rechts de Donkstraat in om al dadelijk knooppunt 75 te vinden, waar de Donkstraat overging in Hellegat.

We daalden via Hellegat af naar de tunnel onder de E314, om voorbij de tunnel opnieuw bergop te gaan en Hellegat verder te bewandelen. Opnieuw volgde een vrij steil smal asfaltwegje, met het uitzicht van een holle weg, dat we dienden te beklimmen tot bijna het hoogste punt, tot aan het knooppunt 166. Net daar verlieten we de steile weg naar rechts en begaven ons op een grindweg naast een boomgaard welke verliep in de richting van de Beninksberg. Vanaf daar konden we genieten van een tocht van ongeveer 1,5 km door een gebied, afwisselend bos, heide en grasland. Uiteraard hier en daar voorzien van een picknickbank, waarvan we er een aantroffen zowat op het hoogste punt van de Beninksberg, 70 m boven zeeniveau en zowat halverwege het natuurgebied. We namen dan ook de gelegenheid te baat er omstreeks 13:20 uur te genieten van een rijsttaartje. Na deze lekkere wandelpauze begonnen we aan de afdaling van de Beninksberg om uiteindelijk beneden het knooppunt 67 aan te treffen ter hoogte van Vlasselaar. We draaiden rechtsaf om langs de rand van het bos verder te gaan tot aan de dwars gelegen onverharde Beukenpleinbaan landweg. We kozen er linksaf en kwamen dadelijk terecht op de Beukenpleinbaan, een smal asfaltwegje tussen de woningen. De weg mondde uit op de Beninksstraat, die we rechts opgingen om via de brug over de E314 te gaan. We verlieten er de bebouwde kom van Vlasselaar.

Over de brug verlieten we de weg naar rechts via de Stenenmuurstraat. Aanvankelijk vlak en evenwijdig aan de autosnelweg, verliep de weg tussen akkers. Echter ter hoogte van een eerste splitsing ging het linksaf en begonnen we opnieuw aan een beklimming richting Wijngaardberg. We gingen voorlopig tussen enkele boomgaarden de hoogte in. Bijna boven gekomen op de Stenenmuurstraat, aan het knooppunt 66, verlieten we de weg naar links om via een grasweg haaks linksaf verder te gaan voorbij enkele wijngaarden. Amper dit pad betreden konden we een eekhoorn waarnemen welke tot op amper enkele meters kwam gehuppeld. We gingen voorbij het knooppunt 65, langs Chardonnay druiven om er een picknickbank aan te treffen met uitzicht over het lager gelegen dal. We begaven ons wat later op weg naar het volgende knooppunt 63, om er de prachtige stenen muur te kunnen bekijken. Deze muur, bestaande uit op elkaar gestapelde schollen ijzerzandsteen had een lengte van 1546 m en een hoogte van vaak 2 m, ter bescherming van de wijngaarden tegen de koude wind en de dieren. Voorbij de muur begon dan een leuke afdaling van de Wijngaardberg via trappen en een bochtig bospaadje, waarna we lager uitkwamen op de ‘Weg beneden de Wijngaard’. Op het einde van deze grindweg kwamen we opnieuw uit in de Beninksstraat.

Over korte afstand volgden we de drukke weg naar rechts, om aan de overzijde, net voorbij de begraafplaats van Wezemaal, het Kerkhofpad links te nemen dat uimondde aan het knooppunt 62 in het Rodesevoetpad. Dit pad draaide opnieuw richting Beninksstraat, waar we ditmaal links draaiden, richting centrum van Wezemaal. Net vóór de kerk wandelden we door de Holsbeeksebaan, aan de achterzijde van de kerk en voorbij knooppunt 604, aan de Pastorij van Wezemaal. Een bocht verder kwamen we tenslotte uit in de Kerkstraat, aan de voorzijde van de kerk, waar we een laatste maal konden pauzeren omstreeks 15:55 uur en dat op het terras van Brasserie Boeres. Na deze verfrissing waren we toe aan het einde van onze geplande wandeltocht, restte ons nog een uitlooproute richting station van zowat 1,2 km, voornamelijk via de reeds vermelde Langestraat. Omstreeks 16:45 uur bereikten we het station van Wezemaal, om er te wachten op een trein richting thuishaven.”

495: Aarschot, Zaterdag 16 april 2022, 16,3 km. (9898,047 km.)

“Het relaas van onze belevenissen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot diverse wandelnetwerken: de Merode, Hagelandse Heuvels en Demer en Dijle. Een luswandeling met start en aankomst aan het station van Aarschot. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, arriveerden we op onze startplaats, ter hoogte van het knooppunt 247, deel uitmakend van het wandelnetwerk de Merode. We gingen dan ook, na het nuttigen van een broodje op het Statieplein, omstreeks 10:00 uur van start. Aan de overzijde van het Statieplein begaven we ons in de Antoon de Croylaan, welke vervolgens overging in de Pieter Verhaeghenlaan. Hier bevonden we ons al dadelijk op het traject van de Streek-GR Hageland. Gekomen aan het kruispunt met de Albertlaan, ging het in deze straat rechtsaf, tot aan het volgende kruispunt met de drukke Leuvense Straat. Aan de overzijde begonnen we aan een lichte beklimming van de Orleanstoren. Waar het wegdek ophield, ging het links het bos in en verkregen we een reeks trappen te verwerken, welke leidden naar de hoger gesitueerde Aurelianustoren, blijkbaar momenteel gesloten wegens restauratie. We verkregen er een schitterend uitzicht over de lager gelegen stad Aarschot. Net voorbij de toren ging onze tocht rechtsaf om er het knooppunt 748 te vinden. Een smal onverhard paadje ging verder doorheen deze boszone, om geruime tijd later langzaam af te dalen naar het drukke kruispunt met de Steenweg op Sint-Joris-Winge. Alvorens het kruispunt te bereiken daalde het pad vrij sterk af, nagenoeg in een goot tot de Gelrodeweg.

Over korte afstand ging het via deze Gelrodeweg naar de verkeerslichten teneinde de drukke R25 te kruisen. Aan de overzijde ging het nadien linksaf via een asfaltweg, s’-Hertogenheide, welke vrijwel dadelijk een bocht maakte naar rechts, om op het einde over te gaan in het natuurreservaat s’-Hertogenheide zelf. Hier verkregen we smalle wandelpaden, welke afwisselend verliepen doorheen bos en heide, af en toe met een open zandvlakte. Via vaak smalle paadjes ging onze wandeling dwars doorheen de heideplanten met een stralend zonnetje boven het hoofd. Eenmaal doorheen het gebied mondde het pad uit ter hoogte van de Schaapsvijver, een vrij breed grindpad. We vonden er het knooppunt 708, behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels. We draaiden haaks linksaf en stapten langs de rand van het links gelegen bos- en heidegebied. Vrij vlug betraden opnieuw een bosgebied, ditmaal het Kloesebos. Een eindje doorheen het bos kwamen we uit op een grote open plek, de Natuurspeelplek Gelrode. Een daar geplaatste rustbank was jammer genoeg reeds bezet. Net vóór deze open plek ging het haaks linksaf langsheen de rand van deze open speelruimte, om op het einde daarvan, haaks rechtsaf en even later opnieuw haaks rechtsaf te gaan. Zo stapten we omheen deze open heidezone in het Kloesebos.

Eenmaal opnieuw aan het uiteinde van deze speelzone gekomen, draaiden we links het zanderige pad op dat leidde naar de openbare weg, de Rillaarsebaan. We konden er even pauzeren omstreeks 11:15 uur ter hoogte van de Stedelijke begraafplaats Gelrode. Na te hebben genoten van een hapje en een drankje, ging het over korte afstand naar rechts op de drukke Rillaarsebaan, tot we links de Sterstraat konden inslaan. Een vrij brede onverharde weg, deels grind, deels grasweg. Het pad verliep tussen uitgestrekte akkers en weilanden, waarbij we getuige waren van het oogsten van asperges. Na een ruime bocht naar rechts wonnen we enigszins aan hoogte, waarna de Sterstraat, ondertussen Buurtweg 11 geheten, al kronkelend zich een weg zocht naar de verder gelegen openbare weg, de druk bereden betonbaan, de Holsbeeksesteenweg, om er het knooppunt 702 aan te treffen. Noodgedwongen ging het aan de overzijde van deze weg, over geruime afstand naar rechts, waarbij het storend lawaai van het verkeer een minpunt vormde. Wat verderop ging het dan linksaf, van het verkeer weg, de Parhofstraat in, vooreerst een smal asfaltwegje dat uiteindelijk overging in een grindweg. Een eerste Y-splitsing aan het knooppunt 701, liet ons de rechts gelegen Beekweg kiezen, andermaal een grindweg.

Ook ditmaal wonnen we nog wat verder aan hoogte, waarbij we zicht hadden op de rechts gelegen dorpskern van Gelrode, in het lager gelegen dal. Zowat op het hoogste punt aangekomen, daalde nadien de Beekweg geleidelijk, om na een volgende bocht naar rechts een splitsing aan te treffen aan het knooppunt 76. We behielden er dezelfde richting, met andere woorden rechtdoor, om vervolgens het grind opnieuw in te ruilen voor een smal asfaltwegje. Op het einde van de Beekweg kwamen we tussen de bewoning en eindigde de weg op de dwars gelegen Rillaarsebaan. Net op de hoek bleek de koffiebar ‘The 5 Senses’ tijdelijk gesloten. Dan maar zonder koffie rechtsaf de Rillaarsebaan op, om even voorbij de links gesitueerde Gelrodestraat, tussen twee woningen door een smalle kerkwegel in te gaan. Deze leidde naar de erachter gelegen Dorpstraat, waar we tegenover het kerkhof arriveerden. Een café links, de Kroon, bleek definitief te zijn gesloten. De Dorpstraat werd een eindje bewandeld naar rechts, voorbij het knooppunt 77 en het 100 m verder geplaatste knooppunt 78. Daar verlieten we de dorpskom van Gelrode naar rechts via de Holsbeeksesteenweg, hier slechts een smal wegje tussen enkele in aanbouw zijnde woningen. Het baantje mondde uit bij de grote broer, de brede Holsbeeksesteenweg.

Over korte afstand ging het links deze bredere versie van de Holsbeeksesteenweg op, tot we net vóór het kruispunt met de Rillaarsebaan, via een smal kasseiwegje links, een ruime bocht maakten naar rechts op zo de Rillaarsebaan te kruisen. Een smal elementair kasseiwegje verliep dan min of meer evenwijdig aan de weg, om nadien naar links te buigen en terug op de Rillaarsebaan te eindigen. Net daar, aan de overzijde van de weg bevond zich nog een oude Schoenmakerij. We dienden er een tijdje de Rillaarsebaan naar rechts te volgen, tot we linksaf konden draaien in de Boonzakstraat. Doorheen een deels nieuwe verkaveling kwamen we op het einde van de straat aan op het kruispunt met links en rechts Schaapsvijver, tevens knooppunt 704. Aan de overzijde zetten we rechtdoor onze tocht verder via de Papenakkerstraat, een smal asfaltwegje dat vrij spoedig diende te worden beklommen en het uitzicht verkreeg van een prachtige holle weg. Bijna het hoogste punt bereikt en waar de weg een lichte bocht maakte naar links, draaiden we haaks links een steile grindweg op welke ons even verder liet aankomen ter hoogte van een kleine kapel, Onze-Lieve-Vrouw Morgenster. Aan dit kapelletje stonden een tweetal zitbanken, ideaal om er even te denken aan de inwendige mens, dus een eerder late lunch omstreeks 12:45 uur. In plaats van broodjes genoten we in het zonnetje van een stukje frangipane.

Een rustige wandelpauze later, gingen we opnieuw op weg. We volgden er het smalle wandelpad doorheen het bos van de Eikelberg, om nadien langzaam af te dalen naar de openbare weg, tevens Eikelberg, voorbij het knooppunt 79. Over korte afstand ging het over een smal asfaltwegje naar het knooppunt 73 dat zich zou bevinden aan het begin van de Bergstraat. Jammer genoeg hebben we het knooppunt niet gevonden, dus begaven we ons rechtdoor de Bergstraat in. Gelukkig konden we zowat 100 m verder de straat naar rechts verlaten om opnieuw de Eikelberg te beklimmen, tot we op het hoogste punt terug het juiste geplande traject aantroffen. Haaks linksaf wandellden we nagenoeg op de rug van de heuvel door middel van een kronkelend bospad. Langzaam ging het dan in dalende lijn, voorbij een Mariagrot, om beneden uit te komen in de Bergstraat, aan het knooppunt 705. Vlakbij bevond zich de Oude Steenweg, welke we rechts opgingen tot het nabije kruispunt met de Leuvensesteenweg. Aan de overzijde van deze gevaarlijke en drukke weg, ging het via een smal paadje doorheen een stukje bos, om aan het andere einde de Wipstraat te bereiken.

We draaiden de straat naar links op teneinde deze te volgen tot aan de tunnel onder de spoorweg, om dan onder de spoorweg door te gaan en aan de overkant het knooppunt 715 te zien, ditmaal behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle. We begaven ons daar op het wandel-en fietspad evenwijdig aan de spoorweg, Turfputten genaamd, tot we het knooppunt 714 bereikten. We verlieten er het verharde pad en gingen links het Natuurreservaat Vorsdonkbos - Turfputten in. Vrijwel dadelijk vonden we er een plekje om de laatste broodjes te nuttigen omstreeks 14:30 uur, ondertussen genietend van het gekwaak van talrijke kikkers. We zetten nadien onze wandeling verder doorheen dit natuurgebied via de knooppunten 717 en 712, om daar een smal wandelpaadje te zien, de Beemdenstraat welke we naar rechts opgingen. Dit smalle wegje bracht ons tot op het jaagpad langs de Demer. Over vrij lange afstand bewandelen we nu het brede grindpad naast de meanderende Demer, via de knooppunten 713 en 710 om uiteindelijk het jaagpad te verlaten richting station, via de Demerstraat, na het kruisen van de Nieuwlandlaan. Via de grote parking achter het station van Aarschot kwamen we omstreeks 16:10 uur opnieuw aan op de startplaats, na exact 16,3 km.”

461: Assent, Zaterdag 24 april 2021, 18,202 km. (9328,018 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Hagelandse Heuvels en het Wandelnetwerk de Merode. Onze geplande vertrekplaats bevond zich ter hoogte van de Dorpsstraat te Assent, tegenover een ruime parking. Na een voorafgaande rit via Cambio, bereikten we een helaas overvolle parking, waardoor we genoodzaakt waren te parkeren in een nabij gelegen straat, het Lindenhof. Na het wisselen van schoeisel en het nuttigen van een broodje, konden we even later omstreeks 10:45 uur van start gaan. We verlieten het Lindenhof naar links, om via de Pastorijstraat, tweemaal het knooppunt 308 aan te treffen, vooreerst ter hoogte van het kruispunt met Poelbos en enkele tientallen meters verder aan een zijweg rechts. We begaven ons rechtsaf, eveneens Pastorijstraat om doorheen een stukje bos te wandelen tot we de Nieuwstraat aantroffen. Aldaar gingen we links, richting drukke Staatsbaan, de N29 om er het volgende knooppunt te vinden, met name 330. We kruisten deze gevaarlijke weg, om deze aan de overzijde over korte afstand naar rechts te bewandelen, tot we links een veldweg konden opgaan, om er de beklimming aan te vatten door het Prinsenbos. Eenmaal het hoogste punt bereikt, draaide de weg naar rechts, om er even later te passeren ter hoogte van het Heilig Hart-beeld. Dit werd na de Tweede Wereldoorlog gebouwd dankzij de gemeenschap van Assent, als dank voor het gevrijwaard blijven van oorlogsgeweld.

We hielden er dan ook even halt voor een korte rust- en eetpauze omstreeks 11:20 uur, terwijl we konden genieten van een mooi en zonnig panorama over het lager gelegen Assent. Na deze onderbreking wandelden we verder over een zanderige veldweg, af en toe wat licht golvend, tot we tenslotte het knooppunt 914 vonden, op het kruispunt met de openbare weg, genaamd Prinsenbos. We konden nu beginnen aan een steile afdaling, opnieuw richting Staatsbaan, om er vervolgens beneden aan te komen op de N2, de Leuvensesteenweg. We kruisten opnieuw deze gevaarlijke weg, om die aan de overzijde over korte afstand naar rechts te volgen, tot die overging in de N29, de Staatsbaan. Daar verlieten we de weg naar links in de Bosterestraat, andermaal een veldweg. Amper deze veldweg opgegaan, troffen we het knooppunt 329 aan, ter hoogte van een dwars gelegen veldweg, tevens Bosterestraat. Hier kozen we linksaf. Gedurende langere tijd ging onze tocht over deze vaak stoffige veldweg tussen de akkers en weilanden door tot we op het einde opnieuw verharding verkregen in een bocht naar links. We gingen er echter rechtsaf verder via een veldweg tot we knooppunt 907 vonden. Om één of andere reden kozen we daar de verkeerde richting.

Via een grasweg gingen we linksaf en staken de Begijnenbeek over, om aan de overzijde een smal wandelpad te volgen naar links, langs het verloop van de beek. Een volgend brugje liet ons nogmaals de beek oversteken, om dan verder te wandelen op de andere oever. Groot echter was onze verontwaardiging toen we aan het einde van het wandelpaadje het knooppunt 908 aantroffen, in plaats van 906. We hadden dus de verkeerde richting gevolgd, bijgevolg rechtsomkeer en terug naar het knooppunt 907. We kozen daar dan een andere richting, om langs enkele graspaden, de Begijnenbeek in de andere richting te volgen tot aan de samenloop met de Leugebeek. We overschreden beide waterlopen via bruggetjes en hielden er even halt op een betonnen boordsteen voor een rust- en eetpauze. Ondertussen de klok van 13:10 uur voorbij. Korte tijd later begaven we ons terug op weg, gingen voorbij een eerste fruitboomgaard en kwamen uit op het kruispunt met de Neerveldstraat, een smalle betonweg waar we knooppunt 906 nu wel juist hadden gevonden. We draaiden de weg op naar links en stapten geruime tijd langs de Neerveldstraat, voorbij het knooppunt 903, waar de straatnaam veranderde in de Reustraat. Ondertussen waren we nogmaals de Leugebeek over gewandeld en hadden tal van akkers en boomgaarden bekeken. Op het einde mondde de Reustraat uit op de Webbekomstraat.

Het was inmiddels duidelijk dat we ons bevonden in Webbekom, een deelgemeente van Diest. Het ging over korte afstand rechtsaf om vervolgens linksaf verder te gaan in de Tiensebaan. Hier konden we genieten van een prachtige holle weg, terwijl we een gedeelte volgden van de Streek-GR Hageland. We namen even een korte pauze op een zitbank ter hoogte van een grot ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Net voorbij de grot, knooppunt 902, zetten we onze wandeling verder via een smalle weg rechts, de Dorpsveldstraat, nagenoeg in omgekeerde richting, doch vrij vlug naar links weg draaiend en in dalende zin verlopend tot aan een T-kruising net voor een boerderij. We verlieten de asfaltweg naar links en betraden een graspad dat een wijde bocht maakte naar rechts, langs opnieuw boomgaarden. Een opvallende aanwezige, de talrijke windmolens. Net alvorens opnieuw de openbare weg te bereiken, de Papenbroekstraat, passeerden we links nog aan een fruitbedrijf met een metershoge appel als blikvanger. Heel even ging het linksaf in de straat, om vrijwel meteen opnieuw linksaf te gaan, ditmaal doorheen de Blakenbergstraat, andermaal een prachtige holle weg, welke ons wat aan hoogte liet winnen en opnieuw verliep langs tal van boomgaarden. Uiteindelijk eindigde de weg aan de dwars gelegen Rijnrodeweg, tevens knooppunt 910.

Via een veldweg gingen we zowat haaks linksaf en begonnen aan een klim tussen de boomgaarden, richting hoger gelegen autosnelweg E314. Net vóór de snelweg kwamen we in de parallel gelegen Mortelstraat aan het knooppunt 911. Het storend geluid van de snelweg even trotserend, gingen we rechts de Mortelstraat in, om een bocht verder, naar rechts af te dalen langs een boomgaard en zo de snelweg achter ons te laten. De Mortelstraat ging over in de Lammerdries, andermaal een uniek stukje holle weg, dat tenslotte eindigde op de reeds eerder aangetroffen Papenbroekstraat. Jammer genoeg dienden we deze vrij druk bereden betonweg een tijdje te volgen. Een duiker links van de weg, liet toe nog even een korte eetpauze in te lassen, hierbij vaak aangekeken door voorbij rijdende fietsers. We hielden de zitpauze eerder kort en gingen verder via de weg, tot we het volgende knooppunt aantroffen, met name 913 op het kruispunt met de Wolvenstraat links. Met een min of meer diepe zucht, bemerkten we alweer een smalle stijgende en kronkelende weg die we zouden moeten overwinnen. Met de zon boven het hoofd verliep het enigszins wat moeilijk. Zowat halverwege en na enkele bochten, ging de weg over in Koningsbos en naderden we opnieuw de E314. Zowat aangekomen op het hoogste punt, ging het haaks rechtsaf, een smalle holle wegel in.

Deze vrij smalle Holleputstraat, daalde naar de lager gelegen Holleputstraat, een smalle kasseiweg, welke we links opgingen, om er opnieuw een beklimming aan te vangen. De kasseien maakten wat plaats voor keien, om tenslotte de brede en drukke Minnestraat te bereiken, zowat één van de toegangswegen naar Assent. We staken de weg over en volgden rechtsaf deze drukke baan tot aan een kapel links van de weg, ter hoogte van Doornhof. Deze kapel bevond zich wat hoger dan de weg en daar konden we nog even verpozen op een zitbank aan de achterzijde. Genietend van het zonnetje maakten we werk van het laatste broodje in de rugzak. Nadien begonnen we aan het laatste stukje wandelweg. We volgden even Doornhof, tot we rechts een smal wegje konden opgaan aan het knooppunt 328, dat vrij vlug overging in een kasseiwegje en tenslotte zelfs een veldweg. We bevonden ons in Poelbos om er langzaam maar zeker af te dalen naar het centrum van Assent. Op het einde van de dalende weg kwamen we uit aan het eerder geziene knooppunt 308 in de Pastorijstraat. Einde van deze zonnige en prachtige, doch wel vermoeiende dagtocht. We sloten dan ook af na exact 23639 stappen en 18,202 afgelegde kilometer. Onze klok gaf net 17:00 uur aan toen we de wagen konden starten en beginnen aan de terugreis.’

411: Sint-Joris-Weert, Zaterdag 13 mei 2017, 28,636 km. (8375,197 km.)

“Hierna volgt het relaas inzake onze belevenissen en de bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht met start in Sint-Joris-Weert. Deze uitgestippelde route wordt beschreven in de Stationsstapper en heeft een te wandelen afstand van 25,7 km. Tijdens het verloop van de tocht wordt een gedeelte gevolgd van de GR128, de GR512 en de Streek-GR Dijleland. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt per bus en trein, bereikten we het station van Sint-Joris-Weert, teneinde vanaf daar te wandelen tot aan het station van Leuven. Alvorens van start te gaan, genoten we ter plaatse vooreerst van een broodje, waarna we even later omstreeks 09:15 uur konden beginnen aan deze dagtocht. We stapten de Stationsstraat in naar rechts en lieten zowat 200 m verder de Clement Cleeremansstraat links liggen. Gekomen ter hoogte van het kruispunt met de Beekstraat, met rechts de spoorwegovergang, staken we het kruispunt over om verder via de Ijzerenwegstraat dezelfde richting aan te houden. We bemerkten er vrijwel dadelijk de rood-witte tekens van de GR512. Over een afstand van ongeveer 1,3 km zouden we nu naast de spoorlijn stappen. We verkregen zicht op de Sint-Joriskerk aan de overzijde van de sporen. Het smalle asfaltwegje werd bewandeld tot aan een bocht naar links. Daar ging de tocht verder via een smalle wegel, eveneens naast de sporen, tot aan de tweede spoorwegovergang.

Aan deze overgang verlieten we de Ijzerenwegstraat naar links en betraden een wandelpad dat leidde naar het Natuurreservaat Doode Bemde. Aan een slagboom hielden we opnieuw links om vervolgens de brug te bereiken over de Dijle. Aan de overzijde van de rivier dienden we rechtsaf te wandelen en volgden we het verloop van de Dijle, langs tal van meanders. We bevonden ons in het Natuurreservaat Doode Bemde. Ondertussen hadden we de rood-witte tekens van de GR512, geruild voor de geel-rode van de Streek-GR Dijleland. Aan de samenvloeiing van de Dijle en de Ijse, staken we de laatste over via een houten brugje om nadien aan te komen ter hoogte van de vogelkijkhut Grote Bron links. We konden er binnenin even een kijkje nemen en het waterwild observeren op de Langerodevijver. We hielden verder de richting rechtdoor aan en lieten de Kleinebroekstraat links liggen. Uiteindelijk, na nog een tijdje de Dijle te hebben gevolgd, trokken we doorheen een weide, geel gekleurd van de boterbloemen, in de richting van twee grote eiken. Zowat 700 m verder arriveerden we ter hoogte van de dwars gelegen Stationsstraat, inmiddels op het grondgebied van Korbeek-Dijle.

Aan de overzijde van de weg bevond zich ‘The Shelter’, een organisatie voor kano- en kajaktochten, waarvan jammer genoeg het horeca-gedeelte gesloten. De klok wees 10:35 uur aan en maatje mocht er toch even gebruik maken van het toilet. We volgden dan maar verder de veldweg naast de Dijle tot aan een splitsing van veldwegen. We hielden er rechts aan en troffen er een picknickplaats aan onder een boom, het ideale moment om te genieten van een hapje. We waren intussen de klok van 11:00 uur genaderd. Na deze wandelpauze trokken we opnieuw op pad. We volgden verder rechtdoor via het Ormendaalpad en gingen daarbij een bunker voorbij. Zowat 700 m verder naderden we de autosnelweg E40, waardoor we even naar rechts dienen te gaan om zo onder de E40 door te gaan door middel van een tunnel. Aan de andere kant van de tunnel ging het dan linksaf, evenwijdig aan de E40 en voorbij de parking van de autosnelweg. Na een scherpe bocht naar rechts kwamen we terecht in het Egenhovenbos. Na zowat 850 m nagenoeg rechtdoor te zijn gewandeld, bereikten we een stuw over de Leiegracht. Daar gingen we rechtsaf en passeerden een zandvangbekken rechts.

Nadien kruisten we de Celestijnenlaan, om aan de overzijde de richting te kiezen van het Kasteel van Arenberg. Via de parking vonden we ter hoogte van het gebouw met nr. 51 een GR-wandelpaal. Vanaf deze paal dienden we de wit-rode markeringen te volgen van de GR128, meer bepaald de Stadsvariant Park. We stapten zo naar de voorzijde van het kasteel, om nadien, ter hoogte van de toegangspoort rechts af te draaien en een pad te volgen naast de haag, het Kasteelpark Arenberg. Eenmaal het park voorbij, bereikten we opnieuw de openbare weg, met name de Kardinaal Mercierlaan. Aan de overzijde van de weg bemerkten we het terras van Brasserie The Lodge, tijd dachten we voor een kopje koffie, ondertussen zowat de klok van 12:30 uur voorbij. We konden er genieten van wat zonneschijn en even verpozen. Even later begaven we ons op de Kardinaal Mercierlaan en volgden die naar links, tot we rechts de Dreefstraat konden indraaien. We staken de drukke Naamsesteenweg over en wandelden aan de overzijde de Groenstraat in. Gekomen aan een bocht naar rechts, verlieten we de Groenstraat langs de Zeepweg, een smal wandelpad naar links. Op het einde van het wandelpad troffen we de Hoveniersdreef aan, welke we links insloegen, richting verder gelegen Geldenaaksebaan.

Eenmaal dit kruispunt bereikt, gingen we rechtsaf, via een tunnel onder de spoorweg door, om onmiddellijk links af te slaan in de Abdijdreef, welke leidde naar de Abdij van Park. Een smalle kasseiweg liet ons een tweetal abdijpoorten voorbij gaan. Net alvorens het grote binnenplein te betreden, konden we nog even genieten van een lekkere koffie in Brasserie De Abdijmolen. We waren inmiddels gevorderd tot 13:40 uur in de namiddag. Een korte onderbreking later, bezochten we het binnenplein en het kerkhof naast de Sint-Jan Evangelistkerk. Tenslotte, immers nog een lange weg te gaan, verlieten we de Abdij van Park via de Norbertuspoort. 200 m verder kwamen we terecht op het kruispunt met de Parkweg en de Norbertijnerweg, om er opnieuw GR-wandelborden aan te treffen. We kruisten de weg en hielden rechtdoor aan via de tekens van de GR128, om de wat verder gelegen spoorweg over te steken via een wandelbrug. Een smal paadje volgend mondde dit uit op de openbare weg. Aan de overzijde van de straat stapten we de Ijzerenpoortstraat in. Op het einde ging het over korte afstand naar rechts op de Oudebaan en nadien linksaf op de Koningin Elisabethlaan.

We dwarsten de Tiensesteenweg om zowat 100 m naar rechts, de links gesitueerde Grensstraat in te wandelen. Wat verder, ter hoogte van het volgende kruispunt, begaven we ons op de rechts gelegen Prediherenberg. We stapten zo langsheen de rand van een bos rechts. We gingen voorbij het klooster van de Zusters Clarissen, alwaar we het geluk hadden een picknickbank aan te treffen. Gelet op het uur, 14:45, hielden we even halt voor het nuttigen van een broodje. Na onze rustpauze, wandelden we in dezelfde richting verder via het Tiggelpad, tussen twee weiden door om dan een scherpe bocht naar rechts te nemen, gevolgd door een haakse bocht naar links. Via de Sint-Martinusberg en de Lange Lostraat, ging het in de richting van een antennemast. Korte tijd later gingen we linksaf in het Heidebloempad, een smalle asfaltweg welke ons liet aankomen ter hoogte van de rotonde van Bovenlo. Aan de overzijde van het rond punt, ging het in dezelfde richting verder via een smal paadje, doorheen enkele kleine percelen bos, om zowat 1 km verder de Zavelstraat aan te treffen. Zowat 150 m naar rechts, vonden we links het Rozenpad dat we bewandelden tot aan de drukke Diestsesteenweg.

Aan de overzijde wandelden we verder via de Wolvendreef tot aan de kerk van Linden. Via de Korenbloemstraat gingen we rechts de kerk voorbij tot op het kruispunt met de Nachtegalenstraat, om aan de overzijde een stijgende aardeweg in te gaan. Ter hoogte van het wandelknooppunt 51, van het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, ging het linksaf, het Bleekbos in. Daarna dienden we ons te richten op enkele volgende knooppunten, vooreerst 53, alwaar we de Kasteeldreef kruisten. Nadien knooppunt 55 om er via Voetweg 23 de Nachtegalenstraat opnieuw te dwarsen. Richting knooppunt 49 volgend betraden we het Lovensevoetpad om vervolgens het Negenbunderspad aan te treffen aan het knooppunt 49. In rechte lijn bewandelden we het Negenbunderspad voorbij de knooppunten 48 en 42, waarbij we het verloop volgden van de Molenbeek. Uiteindelijk kwamen we uit op de Alberdingk Thymanlaan, alwaar we links afdraaiden, richting abdij van Vlierbeek. We dwaalden even af van het voorziene traject om op het terrein van de abdij, nog even te genieten van een kopje koffie in Estaminet In den Rozenkrans, ondertussen de klok van 18:00 uur genaderd.

Na deze laatste pauze, keerden we op onze stappen terug naar de abdijpoort ter hoogte van de Alberdingk Thymalaan om er dan links het Kloosterdijkpad op te gaan. Dit pad eindigde ter hoogte van de Holsbeeksesteenweg tegenover het Provinciaal Domein Kessel-Lo. Zowat 50 m naar rechts ging het links verder via het smalle Beemdenpad dat eindigde ter hoogte van de grote vijver in het domein. Langsheen het Molenbeekpad wandelden we omheen de waterplas tot net voorbij de speeltuin. Daar ging het naar rechts, om aldus het Provinciaal Domein te verlaten en uit te komen in de Eenmeilaan, alwaar het linksaf ging. Zowat 700 m verder, net voorbij de stelplaats van de Lijn, verlieten we de Eenmeilaan naar rechts langs het Brugbergpad. Toen we de spoorwegbrug aantroffen, verlieten we het traject van de GR en wandelen linksaf naar het station van Leuven, het eindpunt van deze dagtocht. We sloten af na 38182 stappen en 28,636 km.”

346: Holsbeek, Zaterdag 13 juni 2015, 21,642 km. (7057,335 km.)

“Vandaag stond alweer een nieuw wandelnetwerk op ons programma, met name ‘Hagelandse Heuvels’. De avond voordien hadden we online een route gepland, welke van start zou gaan ter hoogte van de Sint-Maurusstraat 1 te Holsbeek en dat ter hoogte van het knooppunt 1. Na een autorit richting Vlaams-Brabant, deels vergezeld van wat lichte neerslag, bereikten we veilig en wel de startplaats van onze dagtocht. Het was wel even zoeken naar de juiste richting om de wandeling aan te vangen, vermits aldaar werkzaamheden plaats vonden en daardoor de wandelpaal uit de grond was verwijderd. Toch vonden we vrij vlug de richting naar het volgende knooppunt, nr. 11 en konden we dus na een hapje en een drankje van start, zij het weliswaar nog onder een bewolkte hemel. We hadden in elk geval de hoop, dat het tijdens het verloop van deze wandeling zou beteren en dat we de zon zouden te zien krijgen.

Om 09:45 uur dus van start ter hoogte van het wandelknooppunt 1 en richting knooppunt 11 dat zich amper 200 m verder bevond. We wandelden hier voorlopig nog in de bebouwde kom. Ter hoogte van knooppunt 11 ging het linksaf en zagen we de aanduidingen van de Horstroute, een fietstraject van 34 km. Korte tijd later ging het linksaf op een graspaadje. We konden er de plaatselijke krieken bemerken, die stilaan hun groene kleur verliezen. Terug op de openbare weg aan knooppunt 16, kregen we de eerste vergezichten te zien en tevens zicht op de bossen en heuvels in de omgeving. Hier ging het naar links via een smalle asfaltweg die uitmondde op een veldweg. Zo lieten we de bewoonde wereld achter ons en wandelden nu langsheen enkele akkers en weilanden. Af en toe was de veldweg overgroeid en zo vorderden we richting een eerste stukje bos. Vrij spoedig restte nog slechts een smal pad om te bewandelen en werd het gras hoger. We trokken doorheen een stukje loofbos en vervolgens een gedeelte naaldbos, waar het licht moeilijk kon in doordringen. Een smal bruggetje aan het einde van het bos, liet ons opnieuw de openbare weg bereiken en tevens het knooppunt 104.

Zowat 330 m verder bereikten we het volgende knooppunt, 105 en verlieten aldaar opnieuw de weg naar rechts, opnieuw het veld in. We konden nu een smal wandelpad volgens, gelegen tussen een beek links en een grasland rechts. Enkele toekijkende ezels onderweg mochten vanzelfsprekend niet ontbreken. Na enkele bochten eindigde dit pad ter hoogte van een breder grindpad. Opvallend was hier de rode kleur van de bodembedekking. Geruime tijd ging het verder langsheen dit rode pad, via de knooppunten 602 en vervolgens 601. Rechts bevond zich de Hagelandse Vallei, een beschermd gebied van Natuurpunt. Wat later, na het passeren van een watermolen, kregen we terug asfalt onder de schoenen en bereikten we knooppunt 69. We hadden ondertussen het grondgebied bereikt van Rotselaar en waren nu toe aan een tijdje stappen doorheen een woonzone, gepaard gaande met druk autoverkeer. Na een stukje veldweg bereikten we de Steenweg op Nieuwrode, alwaar we even een eerste pauze namen in een bushokje. Tijd dus om het lunchpakket even aan te spreken. We waren zowat vijf kilometer onderweg en de klok wees zowaar 11:00 uur aan.

Na deze onderbreking en na zelfs al wat kledij te hebben opgeborgen in de rugzak gingen we opnieuw op weg. Een kapelletje op een gevel liet ons vermoeden dat we hier links zouden kiezen. We verlieten de drukke weg en begonnen aan een klimmetje via een links grindpaadje. Hogerop ging het opnieuw naar beneden en kwamen we terecht in een eerste prachtige holle weg. Af en toe liet de zon zich zien en dat bevorderde uiteraard het wandelplezier. Knooppunt 67 bereikt, ging het gewoon rechtdoor verder, nog steeds een holle weg volgend in dalende lijn. Op die manier ging het langs het Staatsnatuurreservaat Beninksberg. We troffen er vrij vlug de geel-rode markeringen aan van de Streek-GR Hageland. Rechts kregen we een uniek zicht over de lager gelegen vallei. Ondertussen volgden we al een tijdje een smal kronkelend en zanderig pad, dat ons liet genieten van het bos links en de mooie bebloemde weilanden, rechts in de diepte. Het aanbod aan klaprozen was vaak overweldigend. Na geruime tijd te zijn afgedaald, ging het vanaf knooppunt 68 meteen stevig de hoogte in, via een smalle van steenslag voorziene holle weg, waar het vooral uitkijken was, voor de achtergelaten paardenvijgen. Op zowat het hoogste punt, ging het langs het wijndomein ‘Raevenberger – Molenbergher’. De wijnstokken baadden in het zonlicht en de eerste druiven waren reeds zichtbaar.

Tussen de wijnranken troffen we een picknicktafel aan, een mooie plek om even te pauzeren en vooral te genieten van het panorama. We bevonden ons trouwens al een tijdje op het Sint-Jobspad. Wat verderop kwamen we, zowat op het hoogste punt, opnieuw terecht op de openbare weg en hadden we knooppunt 165 bereikt. We troffen er bezijden de weg een bordje aan inzake de Winge en Demerroute. Het ging via een brede asfaltweg bergaf naar het 100 m verder gesitueerde knooppunt 164, teneinde aldaar gewoon rechtdoor aan te houden, naar knooppunt 163. We wandelden in de schaduw van de bomen en bergaf gaat natuurlijk heel wat vlotter dan andersom. Gekomen ter hoogte van nr. 163, dienden we de weg te verlaten naar rechts, via een smal en zeer steil paadje, langsheen een afsluiting met prikkeldraad. Een beetje voorzichtig bereikten we uiteindelijk de lager gelegen vallei. Via vooreerst een veldweg en later een geasfalteerde weg, kwamen we opnieuw terecht in een zone met bebouwing. Achter ons zagen we de hoger gelegen bossen, welke we net hadden verlaten. Vrij spoedig ging het opnieuw via een veldweg en later een graspad weg van de bebouwde kom.

Via de knooppunten 149 en 148 wandelden we doorheen een stukje bosgebied, over heel wat brede graspaden en zelfs over een gedeelte hooiland, om vervolgens opnieuw het bos in de duiken, alwaar we het punt 150 bereikten. Hier ging het meteen rechtsaf in een prachtige brede bosdreef, die ons leidde naar het begin van het kasteeldomein van Horst. Enkele rood-witte markeringen van een Grote-routepad wezen min of meer de juiste richting aan. Ter hoogte van het grote informatiebord inzake het kasteeldomein, troffen we het knooppunt 151 aan. We wandelden opnieuw naar rechts, teneinde een lang en breed grindpad te volgen, alwaar we genoten van de blakende zon. Ook hier troffen we bezijden het pad ontelbare klaprozen aan. Het einde van het grindpad liet ons de openbare weg bereiken, alwaar we opnieuw naar rechts gingen, ditmaal de rand van het bos volgend, tot aan het wandelknooppunt 144. Opnieuw rechtsaf ging het via een smal paadje langs het bos tot aan het eigenlijke kasteel van Horst. Rechts bevond zich een grote vijver, met tal van hengelaars, wat verder een klein antiek bruggetje en zo bereikten we omstreeks 13:30 uur het Wagenhuis ter hoogte van het knooppunt 143, alwaar we ondertussen toe waren aan een kopje koffie.

Gezellig gezeten op het terras, aangenaam verpozend in de zon, konden we de omgeving van het kasteel bekijken. Heel wat wandelaars, fietsers en dagjestoeristen bevolkten het terras. Na enkele kopjes koffie, de aankoop van een brood in de ambachtelijke bakkerij van het domein, gingen we opnieuw op weg. De klok wees ondertussen 14:20 uur, we hadden dus een lange pauze genomen. We hadden reeds bemerkt dat we ons bevonden op een kruising van de Streek-GR Hageland en de GR512 (Diest-Geraadsbergen). We verlieten het Wagenhuis en volgden naar rechts alweer een brede dreef, om vervolgens linksaf te wandelen langsheen de kasteelvijver. Hier kregen we schitterende uitzichten over het kasteel in zijn geheel. Aan het einde van de vijver, ging het via een klein brugje opnieuw het bos in. Wat verderop dwarsten we de openbare weg, ter hoogte van de grens tussen Nieuwrode en Sint-Pieters-Rode, om aan de overzijde een graspad te volgen tot aan het knooppunt 145. Zo ging het langsheen de punten 131 en 147, langsheen vooral landelijke verkeersluwe wegen en brede grindpaden, om uit te komen ter hoogte van een zeer drukke weg aan knooppunt 146.

We waren wat later opgelucht, deze drukke weg te hebben kunnen verlaten, via een rechts gelegen veldwegje, alwaar we tevens een picknickbank aantroffen. Het was zowat 15:35 uur, we hadden reeds 16 km gewandeld en waren toe aan de laatste boterhammen van de dag. Wat later ging het even verder via een links gelegen aardeweg, later graspad in de richting van een stuk bos. Hier mocht het gras wel eens worden gemaaid, dat ondertussen reeds hoog was opgeschoten. We bereikten een klein houten bruggetje, alwaar enige verwarring ontstond over de te volgen weg, ter hoogte van dit knooppunt 130. We dienden hier te gaan richting knooppunt 129, doch er was niet duidelijk aangegeven of het rechts was, of schuin rechts. We namen uiteindelijk één van beide richtingen en jullie raden het al, we hadden de verkeerde tak gekozen. Eenmaal doorheen alweer een stukje bos met een slecht begaanbaar paadje, bereikten we een breder bospad met aanwijzingen naar knooppunt 128. We hadden er dus eentje gemist, doch het ging hoogstwaarschijnlijk slechts om een paar honderd meter. Dan maar richting knooppunt 128 gekozen.

Aldaar aangekomen ging het haaks rechtsaf, we verlieten het bospad en stapten langsheen een wegel, dwars doorheen een maïsveld, om aan de andere kant opnieuw het bos in te wandelen. Hier volgde een mooi stukje wandelparcours, een kronkelend smal paadje leidde ons doorheen een gebied dat werd gekenmerkt door absolute stilte en eenzaamheid. Af en toe kregen we enkele richtingsveranderingen, een paar wandelpoortjes en zagen we de wandelknooppunten 107 en 106 aan ons oog voorbijgaan. Uiteindelijk, na nog een brede grasweg te hebben bewandeld, bereikten we terug de openbare weg. Het ging nu stilaan richting centrum van Holsbeek. Onderweg ging het nog langsheen een hoeve welke werd gerestaureerd, een hoeve met de welklinkende naam ‘Heilig Geesthof’, gebouwd in 1735. Even verder bereikten we de drukke weg naar Holsbeek, het ging dus naar rechts en zo kwamen we opnieuw binnen de bebouwde kom van deze gemeente.

Knooppunt 108 bereikt, volgde nog een klein ommetje waarna we opnieuw knooppunt 16 bereikten, alwaar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. Restte ons nog slechts één kilometer stappen, om de terugweg te bewandelen via de knooppunten 16 en 1. Uiteindelijk bereikten we omstreeks 17:30 uur ons voertuig en dat betekende het einde van een leuke wandeltocht vandaag. We geven volledigheidshalve de cijfers van de dag nog even mee: 21,642 km; 1089,5 cal; 28.857 stappen in een rustige wandeltijd van 5.14.48. We kijken alweer uit naar de kennismaking met een volgend wandelnetwerk in het Vlaamse land.”