449: Wespelaar, Zaterdag 16 mei 2020, 20,798 km. (9099,93 km.)

“Nog steeds min of meer geplaagd door Corona, besloten we een wandeling te doen, waarvan we het traject online hadden gevonden, met name de Treinstapper Wespelaar – Leuven. We maakten dan ook vooraf de verplaatsing per bus en trein naar het station van Wespelaar-Tildonk. Op deze vrij zonnige ochtend konden we eenmaal ter plaatse omstreeks 10:15 uur aan de wandeltocht beginnen. Het eerste stukje wandelweg van 4,3 km zou ons brengen tot aan de kerk van Wakkerzeel. We verlieten bijgevolg de treinhalte in Wespelaar-Tildonk om er de Dijkstraat in te gaan, die we over zowat 500 m zouden volgen. Vrijwel meteen bevonden we ons op het traject van de GR128. Wat verder ging de Dijkstraat over in de Wespelaarsesteenweg. Gelukkig konden we net voorbij het huis nr. 101 deze drukke weg naar rechts verlaten, om er het Haachts Broek te betreden. Ter hoogte van een eerste splitsing hielden we rechts aan en 100 m verder nogmaals. We konden er een gedeelte volgen van een lokale wandeling van natuurpunt. We staken een brugje over om nadien links zowat 600 m verder te wandelen tot we links een grindweg aantroffen. We staken nogmaals een brug over om even later aan een driesprong de rechtse zandweg op te gaan. Op het einde bereikten we opnieuw de openbare weg, met name de Wijgmaalsesteenweg.

We kruisten de weg om aan de overzijde de Martelarenlaan in te gaan, naast een driehoekig pleintje rechts van ons. We bemerkten er de geel-rode markeringen van de Streek-GR Dijleland en stapten verder in de Martelarenlaan tot aan de kerk Sint Hubertus van Wakkerzeel. Net alvorens de kerk te bereiken konden we rechts even pauzeren in de Pastorietuin welke vrij te betreden was. We genoten er dan ook omstreeks 11:20 uur van een broodje en een drankje. Genietend van het zalige lenteweer, konden we er even in de schaduw van de bomen wat tot rust komen. Na deze wandelpauze konden we het volgende gedeelte van de tocht aanvangen over een afstand van 2,8 km tot aan de molen van Rotselaar. Voorbij de kerk begaven we ons naar links in de Pastoriestraat, welke een bocht later veranderde in Dijlekant. Na deze kronkelende weg zowat 800 m te hebben gevolgd, ging het de eerste weg rechts in. Gekomen aan een driesprong met de Achterheidestraat, hielden we rechts aan en vrijwel dadelijk daarna opnieuw rechts in de Kapoenstraat, een veldweg. Geruime tijd wandelden we nu tussen de akkers door, in de richting van een boszone verderop. Toen we een volgende splitsing aantroffen, kozen we de linkertak, de Strijdersstraat, een lijnrechte veldweg welke ons liet uitkomen ter hoogte van de druk bereden Vijfde Liniestraat.

We bevonden er ons op een knooppunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle en konden aan de overzijde van de weg een picknicktafel aantreffen. Het was inmiddels even voorbij de klok van 12:00 uur, tijd om er in alle rust te genieten van een verfrissend drankje. We zetten onze wandeling naar links verder via de Vijfde Liniestraat en passeerden er het monument ter ere van de gesneuvelden tijdens de Slag bij de Molen in Rotselaar. We hielden er dan ook even halt om te denken aan de vreselijke gevolgen van het oorlogsgebeuren tijdens WOI. Een volgend stukje wandelweg zou ons leiden van deze plaats tot aan de kerk van Wilsele-Putkapel, of met andere woorden 3,3 km dichter bij het einddoel. De Vijfde Liniestraat bracht ons tenslotte tot aan de molen van Rotselaar aan de Dijle. Net voorbij deze molen draaiden we rechtsaf de Molenstraat in. Even verder, zowat ter hoogte van een eerste meander in de Dijle, troffen we een zitbank aan op het gras, alwaar we gebruik maakten er even een hapje te nuttigen omstreeks 12:35 uur. We genoten dan ook van een broodje met schitterend zicht op de Dijle, gekleurd door ontelbare paardebloemen in de berm. Na ongeveer 1,4 km de Molenstraat te hebben bewandeld, bereikten we een pleintje, waar we rechts hielden en de Kwellenbergstraat ingingen, om er zo de oever van de Dijle te vinden.

We konden niet anders dan er het jaagpad naar links volgen, via de Hamelbroekweg. Na min of meer 1 km het jaagpad langs de Dijle te hebben gevolgd, begaven we ons via een veldweg naar links om de Dijle te verlaten. Een drietal bochten verder kwamen we terecht in de Durastraat, die we rechtdoor volgden tot aan de Oude Aarschotsesteenweg, om er linksaf te draaien. Een kruispunt verder hielden we rechts en begaven ons in de Schotelveldstraat, welke straat we bewandelden tot aan de N19, de Aarschotsesteenweg in het centrum van Wilsele-Putkapel. Vanaf hier dienden we vervolgens 5,3 km te overbruggen tot aan de Kesselberg. We gingen over korte afstand naar rechts op de Aarschotsesteenweg om er dan links de Bosstraat in te gaan. Bij het naderen van de spoorweg, begaven we ons via een tunnel onder de spoorweg door en begaven ons aan de andere kant naar rechts in de De Roestestraat. Op het einde gingen we nadien linksaf in de Puttebroekstraat, welke verder overging in de Daalputstraat. We staken de E314 over om nog steeds de Daalputstraat verder te bewandelen. Na een haakse bocht naar rechts en ongeveer 1,3 km verder, kruisten we Langeveld en in de nabijheid ter hoogte van een houtzagerij, de Leuvensebaan. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Kaeystraat. Dadelijk begonnen we aan hoogte te winnen.

Gekomen aan de rand van het bos, kozen we een stijgend bospad rechts dat leidde naar een GR-wandelboom, waar we het gezelschap verkregen van de Streek-GR Hageland. Aan de wandelboom ging het rechtsaf op een bospad dat uitmondde op Honkelberg. Een driesprong later ging het links via Zounk, waar ons een stevige klim wachtte. Eenmaal boven geraakt betraden we opnieuw de openbare weg, Meesberg, om er rechtsaf te draaien. Op het einde van de weg gingen we schuin links verder via de Attenhovendreef. Door middel van enkele paden kwamen we tenslotte boven op de Kesselberg terecht. We troffen er een picknickplaats aan en konden er genieten van de laatste broodjes omstreeks 15:10 uur. Restte ons nadien nog een stukje wandelweg van bijna 5 km tot aan het station van Leuven. Na deze laatste wandelpauze begonnen we aan een vrij steile en gevaarlijke afdaling van de Kesselberg om beneden de Kesseldalbaan te bereiken. We stapten er in de bocht de Wilselsesteenweg op tot aan een rond punt, op daar verder te gaan in de Bergstraat. Ter hoogte van het huis nr. 16 ging het rechtsaf op het Kesselbergpad, dat later overging in de Genadeweg. Op de Genadeweg ging het andermaal naar rechts op de Wilselsesteenweg, welke eindigde op het kruispunt met de zelfde naam. Aan de overzijde troffen we een vestiging van Spar aan, tijd om er even een frisdrank aan te schaffen.

Naast de Spar ging het even later verder op het Witte-Vrouwenpad, gevolgd door het Herbeemdpad omheen de lokale sportvelden. Het pad gevolgd tot op het einde, gingen we rechtsaf tot aan de ingang van het Provinciedomein Kessel-Lo. We begaven ons naar rechts en betraden het domein, gingen de brug over om aan de vijver gekomen, rechts aan te houden op het Molenbeekpad. Op de splitsing hielden we links en stapten tussen de twee vijvers door, om vervolgens rechtsaf te gaan tot aan de speeltuin. Daar verlieten we het domein omp via de Eenmeilaan naar links te gaan, tot we rechts op het Brugbergpad terecht konden. Deze wandelweg volgend kwamen we op het einde uit op de drukke N2. We gingen er onder de spoorweg door om dan links de Diestsepoort over zowat 150 m te volgen tot aan de ingang van het station van Leuven, einde van de mooie en vooral zonnige wandeltocht. We eindigden na 27327 stappen en 20,798 afgelegde km omstreeks 17:00 uur.”

279: Kessel-Lo, Zaterdag 03 augustus 2013, 25 km. (5608,879 km.)

“Het relaas inzake een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant. Deze wandeling ging van start ter hoogte van de abdij van Vlierbeek te Kessel-Lo. Volgens de Dagstappergids bedroeg de totale wandelafstand 25 km en zou voor een deel verlopen langsheen het traject van de GR128 en de Streek-GR Hageland. Als titel verkreeg deze dagtocht ‘Poort tot het Hageland, geschenk van de zee’. We vonden een parkeerplaats in de onmiddellijke nabijheid van de abdij en konden alvast, na een hapje vooraf op weg voor een hopelijk aangename wandeltocht. Voorzien van een stralend zonnetje was de kans daartoe bijzonder groot. We gingen dus van start ter hoogte van de abdij van Vlierbeek en wandelden de site binnen via de Westerpoort. Een kasseiweg leidde ons doorheen het complex om dit te verlaten via de Noorderpoort. We hadden dan ook de tijd genomen om één en ander nader te bekijken en vooral te fotograferen. Buiten het terrein aangekomen troffen we van links het Kloosterdijkpad aan, tevens de wit-rode markeringen van de GR128. We gingen dan ook rechtsaf op het smalle Negenbunderspad, gelegen naast de Molenbeek, om dit over zowat 1 km te volgen.

Via het Lovensvoetpad en nadien de Jan Davidtstraat en de Veeweidestraat ging het een eerste maal door een stukje bos. Er volgde de doortocht van een eikendreef om later aan te komen op de parking van het Lindenbos. Voorbij een slagboom wandelden we een rechts gelegen beukendreef in en arriveerden we ter hoogte van een speelweide met schuilhut. Op die plaats verlieten we het traject van de GR128 welke rechts koos richting centrum van Linden. Wij wandelden rechtdoor, via een licht stijgende bosweg tot aan een tweede speelweide met schuilhut. Daar maakten we een bocht naar links en stapten langs de rand van een bos. We kwamen ter hoogte van de Kortrijkstraat welke we rechts ingingen om verder aan de Lemingstraat een links gesitueerd bospad te volgen en het Chartreuzenbos te betreden. We dwarsten hierbij het traject van de Streek-GR Hageland, welke we later op de dag zouden volgen. We bevonden ons thans op het Chartreuzenbergwandelpad, dat ons liet kennis maken met een uniek stuk bos, draaihekjes en holle wegen. We bemerkten onderweg een infobord betreffende het Cartreuzenbos en Lindenbos. Heel wat omgewaaide bomen versperden af en toe het wandelpad.

Er volgde wat verder een steile afdaling, gevolgd door een brede holle weg, de O.-L.-Vrouwstraat die ons naar rechts leidde naar de Kortrijksebaan, welke we overstaken. Aan de overzijde van deze weg volgden we de Wingeweg en betraden een buitenwijk van Holsbeek. Gekomen aan het huisnummer 39 betraden we een onverhard pad rechts, het Bergbroekwandelpad. We staken nadien de Winge over om het Hof ter Winge voorbij te gaan. Nog altijd het Bergbroekwandelpad volgend bereikten we tenslotte de plek waar de Winge en de Leibeek elkaar ontmoetten ter hoogte van de Uitemmolen. Volgens lokale info was deze watermolen in gebruik tot 1944, nadien volgde een grondige restauratie. Voorbij de molen ging het nogmaals over de Winge om dan linksaf een modderig pad op te gaan. We stapten voorbij de tuin van Huisje Weltevree, om dan te worden geconfronteerd met een erg modderig pad, zodanig dat het te bewandelen gedeelte volledig onder water stond. Het was dus af en toe wat zoeken om de voeten droog te houden. Later vonden we wat droger gebied tussen de bosrand en akkerland. Het Bergbroekwandelpad leidde uiteindelijk naar de Benedenstraat om zo de weg van Holsbeek naar Kortrijk-Dutsel te kunnen oversteken. We konden er dan ook een mooi kapelletje bekijken.

Aan de overzijde van deze Dutselstraat ging het in de Uitweg, alwaar we even later het Bergbroekwandelpad verlieten. Een lichte klim later kwamen we in de straat Ganzenpoel terecht om zo de Molenberg te overschrijden. Na het bereiken van de top ging het verder naar de Oude Leuvense Weg, om vanaf daar een tijdje het traject te volgen van de Streek-GR Hageland, met andere woorden, even geel-rode markeringen als leidraad. We hielden bijgevolg rechts en volgden even het verloop van de Meidrieswandeling. De Horebeekstraat bereikt, troffen we andermaal een holle weg aan. Deze weg liet ons onder een hoogspanningslijn gaan om het kappeletje te bereiken van O.-L.-Vrouw-van-de-Speelberg. Aldaar volgden we de Streek-GR naar rechts, via een dalende holle weg, de Delleput. We kwamen uit op een asfaltwegje alwaar we links kozen, om een volgende holle weg rechtdoor in te gaan. Alzo betraden we opnieuw het Chartreuzenbos en konden we een tijdje stevig klimmen. Wat later bereikten we een vijfsprong in het bos ter hoogte van de taverne, ‘Het Bed van Napoleon’. Hier konden we even pauzeren en vooral eens kijken waar de man ooit de nacht zou hebben doorgebracht. Na dit bezoekje zetten we onze wandeling verder, om het Chartreuzenbos te verlaten.

We staken even later de weg Chartreuzenberg over, gingen de Kapeldreef in, om nadien de Meesberg te overschrijden. We hadden nu tijdelijk de beschikking over de aanduidingen van het Meesbergwandelpad, om de Meesbergstraat te ontdekken en later de Kaeystraat. Daar troffen we de wit-rode tekens aan van de GR128, welke ons zouden begeleiden tot aan het einde van onze wandeltocht. Een GR-wandelpaal bracht dan ook de mogelijke wandelrichtingen aan het licht. We gingen bijgevolg linksaf via een dalende bosweg om zo de Zourik te beklimmen, een steile helling welke ons even naar aden liet happen. Eenmaal de top bereikt, volgden we rechts Meesberg om links de Attenhovedreef te kiezen. We hielden ons nog steeds aan de markering van het Meesbergwandelpad en wandelden door een stukje van het Begijnenbos. Zo verscheen nadien nog een laatste hindernis op onze weg, de Kesselberg. Deze 75 m hoge heuvel werd vervolgens afgedaald via trappen, om beneden aan te komen in de Kesseldallaan en de rotonde te betreden aan de Bergstraat.

Na de Bergstraat volgde de Genadeweg, het Genadedal om zo het Bruineveldpad te vinden. Na een tijdje stappen bereikten we de Holsbeeksesteenweg, dwarsten de Vijverlaan om zo de Molenbeek opnieuw over te steken. We gingen voorbij de ingang van het Provinciaal Domein om weinig later aan te komen ter hoogte van de Noorderpoort van de Abdij via het Kloosterdijkpad. Inmiddels bekend terrein sedert het begin van de wandeltocht. Alvorens huiswaarts te keren, konden we nog even genieten van een afsluitend drankje aan de taverne op de abdijsite gelegen. Een waardig einde van een vrijwel vermoeiende dagtocht.”

130: Wilsele, Zondag 22 november 2009, 13 km. (2572,123 km.)

Deze tocht werd voorheen in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 22/11/2009, 3012 Wilsele (Vlaams-Brabant) – Red and Black Dragon March – Wintertocht B.P.W.C., 6-10-15-20-30 km. Start: Ontmoetingscentrum. Het Hageland is gelegen in het noordoosten van Vlaams-Brabant, heuvelachtige streek. Er wordt gewandeld over verharde, onverharde en holle wegen. De kleine afstand (6 km) heeft geen controlepost. De andere afstanden hebben twee controleposten: de eerste in Holsbeek, de tweede in Kortrijk-Dutsel.’ Na de vroegtijdige afloop van dit wandelfiasco, schreven we nog diezelfde namiddag het relaas van onze belevenissen onderweg, omstreeks 16:30 uur.

“In het geheugen van een wandelaar, zijn er wandelingen die lang bijblijven, maar er bestaan af en toe ook tochten die je het liefst zo snel mogelijk wil vergeten. Vaak is dat om diverse redenen. De wandeling van vandaag is er dan ook eentje die we kunnen indelen bij de tweede categorie. Volgens het Marching-wandelboek echter, zag het er nochtans veelbelovend uit. De ‘Red and Black Dragon March’ te Wilsele (Leuven) - Vlaams-Brabant. Deze wandeltocht werd ingericht door de A.N.P.C.V. Leuven en zou van start gaan in het Ontmoetingscentrum van Wilsele - Putkapel. Er zou gewandeld worden in het Hageland en bovendien in een heuvelachtige streek. Voor deze wisselbekertocht zou kunnen gekozen worden uit de afstanden 6, 10, 15, 20 of 30 km. De rustposten zouden gelegen zijn in Holsbeek en Kortrijk-Dutsel. Tot zover wat we vooraf konden lezen. Bij onze aankomst in Wilsele dienden we vooreerst op zoek te gaan naar een parkeerplaats, aangezien de onmiddellijke omgeving van het Ontmoetingscentrum reeds vol stond met geparkeerde voertuigen. Een grote parking van Delhaize dichtbij, bleek afgesloten met linten waarbij enkele werknemers de wacht hielden dat geen enkele wandelaar er kon parkeren.

Uiteindelijk vonden we wat verder op de openbare weg een plaatsje voor ons vehikel. Toen we het Ontmoetingscentrum hadden gevonden, bleek dit gesloten. Er hing een mededeling op de deur, dat de inschrijving voor de wandeling diende te gebeuren in een nabijgelegen café, aan de overzijde van de straat. Aldaar konden we terecht in een klein zaaltje gelegen achteraan de herberg. Gelukkig hadden we hier nog een tafeltje vrij om alvast vooreerst iets te eten en de inschrijvingsformaliteiten af te werken. Juist gezeten, kwam een grote groep wandelaars toe, behorende tot de Kadees uit Aalst. Meteen zat het zaaltje vol en konden de meesten onder hen geen zitplaats vinden. Iemand behorende tot de groep en zelf medewerker bij het organiseren van wandelingen, wist meteen te zeggen dat dit niet reglementair was. Volgens de man diende bij het inrichten van een wisselbekertocht, een zeker minimum aantal zitplaatsen voorhanden te zijn en bovendien voldoende tussenruimte tussen de tafels en stoelen. In beide gevallen bleek het, nog steeds volgens die man, ver beneden alle normen te zijn. Hij zou zeker zijn beklag doen bij de inrichters. Sommigen behorende tot de groep, opperden zelfs het voorstel om ergens anders te gaan wandelen.

Volgens de info ter plaatse kon er worden gekozen uit de afstanden 7, 13, 18 of 22 km. Wij opteerden voor de langste afstand, met een werkelijke lengte van 23 km. Wij verlieten bijgevolg café ‘Onder de Toren’ en begaven ons op pad. We dwarsten de drukke weg en gingen langsheen de kerk van Wilsele, in de richting van de even verder gelegen spoorweg. Meteen zaten we op het traject van de GR128, welke loopt van Noord-Frankrijk naar Duitsland. We namen de tunnel onder de spoorweg en vervolgden een tijdje aan de andere kant langsheen deze ijzeren weg. Even verder draaiden we naar links en verlieten het grondgebied van Wilsele. We staken de brug over de E314 over en bevonden ons op het grondgebied van Holsbeek. Er werd nu een smalle asfaltweg gevolgd, waarbij we opvallend veel tegemoetkomende wandelaars zagen. Blijkbaar verliep de terugweg langs dezelfde route. We bemerkten even later dat we ons bevonden op het Meesberg Wandelpad. Het baantje werd verder gevolgd, tot aan de Leuvensebaan, waar de deelnemers aan de 7 km rechtsaf sloegen. De rest van de wandelaars diende de baan over te steken in de richting van een reeds zichtbare heuvel. De weg ging meteen stevig naar omhoog en wat verderop sloegen we schuin rechts een holle weg in en werd het stevig klimmen.

Doorheen ontelbare afgevallen bladeren vorderden we maar langzaam, gezien de steile helling. Boven gekomen troffen we een GR-paal aan, welke de samenloop aangaf van de GR's 128, Dijleland en Hageland. We gingen scherp naar rechts, de GR128 volgend en dienden een gladde afdaling te verwerken. We troffen het straatnaambord aan met de toepasselijke naam ‘Honkelberg’. Eenmaal de afdaling verwerkt, stonden we beneden en dienden linksaf te slaan, opnieuw de heuvel beklimmen. Dit was meer dan een opwarmer voor de wandeling. Na opnieuw wat stevig klimwerk, bereikten we boven een asfaltwegje, dat we dan in de rechtse richting volgden. Er volgde nu een zachte afdaling tot aan het eerstvolgende kruispunt. Hier troffen we opnieuw het Meesberg Wandelpad aan, alsmede het Verkorting Wandelpad. We wandelden vervolgens langsheen een stukje weideland, om wat verderop het Begijnenbos in te trekken. Via enkele dreven, vaak wat modderig omwille van de regen de voorbije dagen, bereikten we de Kesselberg. Via een hekje konden we een terrein betreden, waar normaliter enkele schapen grazen. Aan de overkant van het weiland bevond zich een ander hekje om het terrein te verlaten.

Hier kregen we een panoramisch zicht over de stad Leuven. Bij het verlaten van deze Kesselberg, zagen we de aanduiding van het Kessel-Lo wandelpad. Via enkele trappen ging het naar beneden, langsheen de ‘Groeve’, waarna we uitkwamen op de openbare weg, grondgebied Kessel-Lo. Er volgde een klein stukje openbare weg, waarna we via de Genadestraat (een smal pad), uitkwamen in de bebouwde kom van deze gemeente. Om de hoek hadden we alhier na 7 km een eerste controle in café ‘Pie de Nijper’. Hier bevond zich de controle achteraan in een zaaltje, dat ondertussen ook volzet was. Bijgevolg namen we plaats in het café voorin, waar met moeite een viertal mensen aanwezig waren. Achter de toog was niemand waar te nemen. Bijgevolg gingen we onze drankjes halen achterin het zaaltje. Na een tijdje dook de uitbater op en nam plaats achter zijn toog. Toen er vervolgens enkele wandelaars het café binnenkwamen en aanstalten maakten om plaats te nemen in het café, kregen zij van de uitbater de bemerking dat ze achteraan plaats dienden te nemen in de veranda. Toen vervolgens anderen plaats wilden nemen, kregen zij dezelfde opmerking.

De wandelaars echter repliceerden dat er achteraan geen plaats meer vrij was. Laconiek antwoordde de uitbater dat dit goed kon zijn, doch dat hij straks de plaatsen in het café nodig had voor zijn vaste klanten. Wanneer de mensen vroegen of zij iets konden bestellen in het café, kon het plotseling wel dat zij plaats namen aan een van de tafeltjes. Toen wij betrokkene er attent op maakten dat zoiets toch niet kon, vermits hij zijn café had opengesteld voor de wandelaars, kregen wij als antwoord dat wij ons niet dienden te moeien en ons vooral niet druk hoefden te maken. We hebben er de man dan ook op gewezen dat, indien hij niet de last van de wandelaars op de koop toe wou nemen, hij dan zijn café maar niet diende ter beschikking te stellen om er een controlepost in de richten. Teneinde de zaak niet uit de hand te laten lopen, hebben we wijselijk het café verlaten. Buiten stonden enkele Franstalige wandelaars, verbolgen over het feit dat hun honden geen toegang kregen tot de zaak. Van een wandelminded café gesproken!!

Bij de controle konden we bemerken dat de wandelaars van de 18 km hier een kleine lus van 5 km dienden af te werken en de wandelaars van de 23 km, twee lussen van 5 km. Aangezien dit betekende dat we hier nog tweemaal dienden langs te komen, hebben we meteen resoluut gekozen voor de 13 km, dus meteen voor de terugweg naar de startzaal. We verlieten dus enigszins misnoegd het café en volgden de openbare weg, om de dorpskom van Kessel-Lo te verlaten. Aan het eerste kruispunt ging het linksaf, in de richting van de Kesselberg. Er volgde opnieuw een stevige klim, die ons terug deed uitkomen in het Begijnenbos, de plek waar we eerder op de dag waren langs gekomen. Op twee straten na, volgden we nu gedurende 6 km, dezelfde weg als tijdens de heenweg, richting aankomst. Het kon niet vlug genoeg gaan, alvorens we de eindstreep hadden bereikt. Bij onze aankomst in café ‘Onder de Toren’, hebben wij de verantwoordelijken voor de wandeling van het voorval ingelicht. De enige respons die we verkregen was een schouderophalen.

Aan een van de tafels bevond zich een oudere dame, die onderweg was gevallen en wie men geen verzorging kon aanbieden, vermits er geen EHBO-post voorhanden was tijdens de wandeling. De dame diende te wachten op de komst van haar echtgenoot, alvorens naar de spoedopname te kunnen gaan voor het verzorgen van een vermoedelijk verzwikte pols. We kunnen enkel besluiten met te melden dat, ondanks de prachtige omgeving om te wandelen, de organisatie sterk te wensen overliet. Bovendien bemerkten we een algemene desinteresse voor de klachten die her en der waren te horen. Een wandeling om vlug te vergeten in ieder geval. We hebben dan ook geen enkele moeite meer gedaan ons te informeren waarom de startlocatie was gewijzigd, waarom de controleposten waren veranderd of hoeveel deelnemers er werden geteld. De enige behoefte die we hadden was zo snel mogelijk huiswaarts te rijden. We zijn alweer een ervaring rijker.”

Een kort overzicht van datgene wat werd neergeschreven in de wandelboekjes, sluit dit wandelverhaal voor vandaag af. ‘K: Zonnig maar winderig. Ondanks de mooie natuur in Wilsele en het heuvelachtig gebied, was dit een blaam voor het wandelen. De onvriendelijkheid en tegemoetkomerij liet veel te wensen over! J: Mooie omgeving om te wandelen, maar bedroevende organisatie. Te kleine rustposten en vooral slechte controlepost in Kessel-Lo. Café Pie de Nijper, een plek om nooit terug te keren. Desinteresse van de inrichters voor de klachten. Zelfs geen EHBO aanwezig.’