Deze georganiseerde tocht werd
voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche
07/03/2010 – 1910 Kampenhout (Vlaams-Brabant), Jef Pijp Tochten – 6-9-12-17-20
km. Houtheimstappers Steenokkerzeel. Start: School Ter Bronnen. Langs rustige
wegen en veldwegen door de bakermat van het witloof. Eveneens wandelen door het
natuurreservaat Torfbroek. De Wilderse Dreef en nog enkele andere mooie groene
plekjes ontbreken evenmin.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een
verslag met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 17:28
uur.
“Ook vandaag, op deze zonnige
dag, trokken we naar de provincie Vlaams-Brabant. Deze ochtend zetten we bij
zonsopgang koers naar Kampenhout, alwaar de Houtheimstappers uit
Steenokkerzeel, organisator waren van de Jef Pijp Tocht. De startplaats was
gelegen in de school Ter Bronnen in Kampenhout zelf. Onderweg op de E40
richting Brussel, konden we reeds vaststellen dat het een bijzonder zonnige dag
zou worden, aangezien we af en toe reeds werden verblind door de opkomende zon.
Bij onze aankomst in Kampenhout, werden we door enkele medewerkers van de club
begeleid inzake het aanwijzen van een parkeerplaats op de binnenkoer van de
school. Een paar stappen later konden we terecht in de ruime startzaal van het
gebouw. Vandaag kon men kiezen uit de volgende te wandelen afstanden: 6, 9, 12,
17 of 20 km. Wij kozen voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,1 km,
van precisie gesproken! Nadat we vooreerst een hapje hadden gegeten en een
koffie hadden geproefd, waren we klaar voor de wandeling. Onderweg zouden we
tweemaal kunnen pauzeren in Berg.
Het eerste gedeelte van de
wandeling bedroeg volgens de info 5,2 km. Na een blik op het uitvergrote
wandelparcours, konden we op pad. We verlieten de startplaats en volgden de
bebouwde kom in de richting van de Haachtsesteenweg, welke we vervolgens
dwarsten. Omwille van de werkzaamheden was het hier even opletten voor het
drukke verkeer. Aan de overzijde van deze drukke weg, zaten we op de Raymond
Impanisroute, een fietstraject van 35 km. We trokken door enkele woonstraten
van de wijk, om even later de Kapelwegel in te slaan. Deze kerkwegel bracht ons
in de richting van de open velden, waarbij we op het einde van de wegel
inderdaad een kapel aantroffen. We lieten de woningen achter ons en zagen voor
ons de open, enigszins bevroren landerijen. Een onverhard pad, meer een
karreslag, was nu harder dan beton omwille van de vrieskou van de voorbije
nacht. Deze Kaasdaversweg kronkelde zich tussen de velden. Ondertussen stond de
zon wat hoger aan de hemel en af en toe waren de zonnestralen verblindend, maar
toch van harte welkom op deze koude ochtend. Af en toe voelden we net als
gisteren de schrale wind, maar toch voelde het weer enigszins aangenamer aan.
Tussen bevroren waterplassen laveerden we in de sporen van landbouwtractoren.
De weg bevond zich op het traject van de Witloofroute, een fietsomloop van 39
km.
Na dit stukje onverhard
wandelparcours, kwamen we opnieuw terecht op de openbare weg, waar we een
eerste splitsing op het parcours aantroffen: de deelnemers aan de 6 of 17 km
volgden hun weg rechtdoor, de andere deelnemers (9, 12, 20 km) sloegen
rechtsaf. We zagen reeds het Hellebos in de verte en op weg erheen volgden we
langsheen een rechts gelegen bosrand het Van Steelant Wandelpad, een parcours
van 7 km. Tevens kregen we even verder de roodgele markeringen in het oog van
de Streek-GR Dijleland. Na een tijdje de rand van het bos te hebben gevolgd,
trokken we ook even in het bos, door de Depotwegel te volgen, die ons even
later de Wolfsputwegel deed opgaan, om nog verderop te belanden op de
Esterhertwegel. We waren onder de indruk van de mooie naambordjes die deze wegels
hadden ontvangen. De laatst genoemde wegel mondde uit in de gelijknamige straat
en er volgde een stukje woongebied. Af en toe zagen we hoog in de lucht een
vliegtuig dat zonet de startbaan in Zaventem had verlaten en ondertussen
groeide de hoop dat het parcours ons wat dichter bij het vliegveld zou brengen.
Naarmate we door deze woonstraten
wandelden, naderden we opnieuw de drukke Haachtsesteenweg, die we opnieuw
overstaken. Aan de overzijde bemerkten we de agglomeratieborden van de gemeente
Berg (Kampenhout). Enkele straten verder kwamen we ter hoogte van de eerste
controle, gesitueerd in de sporthal van de Gemeenteschool De Toverberg. Ook
hier de bemerking dat we bij deze eerste passage weinig moeite hadden om een
zitplaats te bemachtigen. Over de warme chocomelk die we aldaar aankochten
hadden we niet te klagen, die ging meer dan vlotjes naar binnen. Na deze eerste
pauze, begonnen we aan het tweede gedeelte van de wandeling, met name een lus
van 7,7 km, waarna we op dezelfde plaats zouden terugkomen voor een tweede
controle.
Bij het verlaten van de sporthal,
gingen we dus een eerste maal naar links, in het gezelschap van de wandelaars
van de 17 km. Er volgde vooreerst een klein stukje parcours doorheen de
aanpalende woonstraten, waarbij we opnieuw het traject volgden van de Raymond
Impanisroute en het Van Steelant Wandelpad. Uiteindelijk kwam een van de
woonstraten uit op een beekje, annex bosgebied, waar we noodgedwongen naar
rechts dienden te gaan. We kwamen op het grondgebied terecht van Steenokkerzeel.
Even verder bemerkten we een lange smalle betonweg, welke bijna in rechte lijn
in de richting ging van de luchthaven. Links van ons zagen we steeds vaker
opstijgende vliegtuigen en de toren van de verkeersleiders kwam steeds nader.
We voelden het vakantiegevoel opkomen, nu we zo konden wandelen onder een
stralende zon en genieten van vliegtuigen die waarschijnlijk naar zonnige
bestemmingen vlogen. We vervolgden onze wandeling in de richting van de kerk
van Steenokkerzeel, waar we even later de kerk konden bemerken, met aan de
andere kant van de weg een grote vijver.
Tal van eenden draaiden rondjes
op het water, met op de achtergrond het kasteel Ter Ham, waar ooit Zita,
keizerin van Oostenrijk had gewoond. Ter hoogte van dit prachtig watergebied
ging het naar links, de Hamdreef in, waar we de Ter Ham Wandeling volgden. Ook
dit traject leidde ons doorheen een woonzone, waarna we opnieuw de open velden
bereikten. Ook nu konden we de vertrekkende vliegtuigen bekijken. De weg die we
nu volgden in deze open vlakte, ging tegen de wind in en konden we aanvoelen
hoe koud het eigenlijk nog wel was. Op sommige plaatsen was de bovengrond reeds
drassig geworden, doch hier was dit nog niet het geval en konden we opnieuw
enkele ijsplekken waarnemen. We verlieten stilaan het grondgebied van
Steenokkerzeel, om wat verderop het Laar en List Wandelpad te volgen. Dit pad
bracht ons even later langsheen enkele forse Brabantse trekpaarden, waar menig
wandelaar de camera bovenhaalde om deze rustige dieren te fotograferen. Via een
karreslag, ging het zachtjes dalend terug in de richting van de Gemeenteschool
De Toverberg. Bij aankomst aldaar even voor het middaguur, was de drukte er al
helemaal anders dan bij een eerste passage, met als gevolg dat we genoegen
dienden te nemen met een stoel in een hoekje.
Tot overmaat van ramp was de
witloofsoep niet langer meer voorradig. Waarschijnlijk zat het koude weer en de
talrijke opkomst daar voor iets tussen. Uiteindelijk begonnen we na een hapje
aan het laatste gedeelte van de wandeling, een stuk parcours van 7,2 km lengte.
Het ging bij het verlaten van de sporthal, ditmaal naar rechts, een richting
die gevolgd werd door alle afstanden. Enkele meters verwijderd van de controle
kwamen we aan de ingang van het natuurgebied Torfbroek. We volgden opnieuw het
traject van de Streek-GR Dijleland. Het betonnen baantje maakte al vlug plaats
voor een onverhard paadje en kregen we wat modder te verwerken. Tussen de bomen
en struiken volgden we dit modderige pad, waarbij de schoonheid van dit natuurgebied
tot uiting kwam. Even verder bereikten we een open ruimte, waar zich een
splitsing aankondigde. De wandelaars van de 6 en 9 km gingen hier rechtdoor, de
andere deelnemers gingen rechtsaf. We zaten onmiddellijk op het grondgebied van
Nederokkerzeel (Kampenhout). Enkele onverharde wegen brachten ons opnieuw in
open veld, waar we voor het laatst konden kijken naar de vliegtuigen die vanuit
de verte hoogte trachtten te winnen.
Ook hier voelden we enigszins nog
de nadelen van de strakke wind, maar naarmate het parcours van richting
veranderde, hadden we minder reden om te klagen. Twee oude bekenden staken de
kop op langsheen de rand van de weg, met name de Raymond Impanisroute en het
Laar en List Wandelpad. Naarmate we zo langzamerhand terug in de richting van
Kampenhout wandelden, volgden we nog even de rand van een plaatselijk
bosgebied. Hier volledig uit de wind, voelden we voor het eerst de warmte van
de lentezon en vele medewandelaars konden daar ook meer dan genoegen mee nemen.
Een paar kerkwegels brachten ons even later jammer genoeg terug in de richting
van de plaats van vertrek. Heel even nog volgden we een stukje woongebied,
waarna we al vlug Ter Bronnen opnieuw bereikten. We namen nog even de tijd om
onze wandelboekjes te laten afstempelen en nog even iets te drinken, alvorens
de terugreis aan te vatten. Toen we even na 14 uur de startzaal verlieten,
konden we vaststellen dat reeds 1661 wandelaars waren geteld. We konden
tevreden terug naar huis, na te hebben genoten van een mooie wandeltocht.”
Tot slot van dit wandelverhaal
blikken we nog even terug, op datgene wat kort na de wandeltocht werd
neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Wandeling in
Kampenhout, Berg, Steen- en Nederokkerzeel. Mooie natuur. Koud maar zonnig!
Flyer Walking-Bears voor de eerste maal opgehangen. J: Wandeling vanuit
Kampenhout, naar Steenokkerzeel en Nederokkerzeel. Langs tal van veldwegen en
kerkwegels. Tal van opstijgende vliegtuigen onderweg. Publiciteit gemaakt in de
startplaats voor ons wandelblog!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten