455: Perk, Zaterdag 20 juni 2020, 18,396 km. (9219,778 km.)

“Een volgende wandeling, ondertussen in een reeds lange reeks, vond plaats binnen het wandelnetwerk Demer en Dijle, met start en aankomst in Perk. Vooraf maakten we de verplaatsing via een bus van de lijn 682, welke ons bracht tot aan de Sint-Niklaaskerk van Perk. Omwille van het vroege uur van aankomst aldaar, was alle voorziene horeca nog dicht. Dus genoten we vooreerst van een broodje op een rustbank ter hoogte van het De Ribaucourtplein tegenover de kerk. Even later, omstreeks 10:15 uur konden we de wandeltocht aanvangen en vooreerst op zoek gaan naar het knooppunt 38. We begaven ons aldus op de hoofdweg doorheen het dorp, de Tervuursesteenweg naar rechts tot aan het kruispunt met de Sint-Jannekensstraat, een smalle kasseiweg, die we links inwandelden. Zo waren we reeds weg uit de bebouwde kom van Perk. Rechts kregen we zicht op de uitgestrekte velden en in de verte op het kasteel de Ribaucourt. Op het einde van de straat kwamen we aan de drukke Kerkdreef, zijnde knooppunt 38, om aan de overzijde de Hondenbergweg in te gaan, een smal asfaltwegje tussen de velden. We dwarsten even later de Kampenhoutsesteenweg en wandelden aan de overkant verder in de Hondenbergweg, ditmaal op beton, met vooral een stralende zon boven het hoofd. Op de kruising met de Molenweg troffen we knooppunt 37 aan en gingen verder rechtdoor. Na zowat een haakse bocht naar rechts stapten we langs de rand van een bosje rechts en kwamen uit in de Hoogstraat.

Over korte afstand volgden we deze weg naar links, om nadien een scherpe bocht te maken naar rechts en het bos in te gaan via de Collegstraat, een onverharde weg. Halverwege passeerden we het knooppunt 304 en gingen tot op het einde van deze bosweg tot het knooppunt 301, op de kruising met de Boektsestraat. Aan de overzijde betraden we de Snijsselsbosweg, welke leidde langs de rand van een boszone rechts. Op het einde van het bosje troffen we knooppunt 302 aan, ter hoogte van een open ruimte tussen twee percelen bos. We draaiden echter naar links en stapten via de zogeheten Hoofdbosweg, in rechte lijn naar de aan de andere kant gelegen Moorbosstraat. Aan de overzijde van de weg gingen we nadien linksaf via de Meulekensweg, om er al vrij vlug knooppunt 303 te vinden, een smalle veldweg. Voorbij het knooppunt stapten we een tijdje langs de oever van de Barebeek, om die nadien over te steken naar rechts via een brug en aan te komen in de Molekensbeekvoetweg. We volgden dit pad naar links, achter de gebouwen van de basisschool en belandden vervolgens in de Tervuursesteenweg, de hoofdweg doorheen Elewijt. We draaiden rechts deze drukke weg op en wandelden tot aan de kerk Sint-Hubertus van Elewijt. We naderden stilaan de klok van 12:00 uur en hielden even een wandelpauze op het terras van café ‘In den Prins’, bezijden de kerk van Elewijt.

We hadden daar ter hoogte van de kerk het knooppunt 869 bereikt. Na te hebben genoten van een kopje koffie, of waren het er twee, dwarsten we de N227, de Tervuursesteenweg om aan de overzijde tussen twee woningen een smal wandelpad in te gaan, de Sint-Hubertusweg. Vrijwel onmiddellijk waren we weg van de bebouwing en bevonden ons opnieuw tussen de velden. Het vrij smalle wandelpad mondde uit ter hoogte van de Waversebaan, tevens knooppunt 870. We begaven ons op deze weg naar links en overschreden een waterloop, waarna de weg overging in de Molenstraat. Even verder staken we de Houtemsesteenweg over en gingen verder in de Molenstraat. Na een tijdje naderden we de links gelegen Tervuursesteenweg. Ter hoogte van een Y-splitsing in de Molenstraat, volgden we even de linkertak tot aan deze steenweg, alwaar we even konden verpozen en een hapje eten in een bushokje van de Lijn, halte Molenstraat. Het geraas van de voorbij rijdende auto’s namen we er maar bij. Het was ondertussen reeds 12:45 uur geworden, de hoogste tijd om over te gaan tot de lunch. Na de honger te hebben gestild, keerden we even op onze stappen terug, om dan de rechtertak van de Molenstraat verder te volgen, voortaan een grindweg luisterend naar de naam Kerselaerestraat, inmiddels grondgebied Steenokkerzeel.

We kruisten de Kardinaal Goossensstraat, nota bene een smalle landweg om nadien het knooppunt 36 aan te treffen op de kruising met de Molenvoetweg. Even daar voorbij bevond zich een rustbank, alwaar we even halt hielden teneinde de dorst te lessen. Net aan deze rustbank ging het scherp rechtsaf, waarbij we bijna in tegenovergestelde richting gingen via de Hulstweg, ditmaal op een smalle wegel tussen de velden. We kruisten opnieuw de Kardinaal Goossensstraat en volgden de wegel tot op het einde, om er na een haakse bocht naar links de Donkerstraat in te gaan. Korte tijd later betraden we de dwars gelegen Brembosstraat naar links, een weg bestaande uit betonklinkers. Ter hoogte van het eerste kruispunt ging het naar rechts in de Nieuwbrugstraat, om er onmiddellijk knooppunt 920 te zien aan de links gelegen Huinhovenstraat, welke we dadelijk ingingen. Een paar honderd meter verder kozen we links Voetweg 52, de Drietorensweg welke aan de andere kant uitmondde in opnieuw de Huinhovenstraat, knooppunt 35. Ditmaal wandelden we de straat in naar rechts, een vrij kronkelende weg tot we de drukke N278, de Peeterslaan aantroffen. We dwarsten voorzichtig de weg om aan de overzijde nog steeds de kronkelende Huinhovenstraat verder te bewandelen. Voorbij min of meer de laatste huizen dwarsten we de Vilvoordsesteenweg en gingen aan de overzijde verder via de Sasweg. Dit smalle asfaltwegje bracht ons tot aan het kruispunt met de Drie Kastelenstraat, alwaar we rechts hielden.

We kwamen dadelijk voorbij het statige Château de Huyenhoven. Even voorbij het kasteel gingen we voorbij het knooppunt 31 en bleven de Drie Kastelenstraat aanhouden, langs het Domein Ravaart met het gelijknamige kasteel Ravaart. Op het einde van de Drie Kastelenstraat naderden we de berm van de autosnelweg E19 en dienden daar linksaf te draaien en verder te stappen in de Ravaartstraat. We bevonden ons nu in het Floordambos, weliswaar nog op de openbare weg. Aan een bocht van 180° aangekomen, bevonden we ons aan het knooppunt 30 en tevens aan de eigenlijke ingang van het Floordambos. De betonnen duiker daar liet toe omstreeks 14:35 uur nog even de honger te stillen en even te genieten van een wat langere wandelpauze. Nadien begaven we ons via een breed wandelpad, de Burgdreef links het Floordambos in. Na deze aangename passage door het bos, ging de Burgdreef over in de Passiestraat, welke eindigde in de Steenwagenstraat, ondertussen in het centrum van Melsbroek aangekomen. We gingen links verder en kwamen zo aan de Sint-Martinuskerk van Melsbroek. Schuin tegenover de kerk konden we omstreeks 15:00 uur genieten van een verfrissend drankje in de zon, op het terras van café ‘Onder den Toren’. Na een uitgelopen rustpauze, konden we nog even net voor sluiten de kerk bezoeken en tevens de lokale begraafplaats.

Vervolgens ging het even voorbij de kerk rechtsaf doorheen de Pastorietuin, om dan langs het Zandwegske, een paadje tussen tuintjes en woningen, de Veerckenstraat te kruisen en voetweg 31 aan te treffen. Het smalle grindpaadje verliep langs de rand van het bos links tot aan de Gillijnsstraat, knooppunt 3. We gingen linksaf langs de rand van het bos via Vogelzang. Op het einde van deze veldweg kwamen we aan het Vogelzangbekken, een mooie waterpartij. Net voor dit watergebied ging het haaks linksaf en stapten we langs de rand van het bekken. Op het einde daarvan troffen we het knooppunt 32 aan op een kruising van veldwegen en aan de O.-L.- Vrouw van de Vredekapel. Tevens een mooi plekje om even te genieten van de omgeving op een van de aanwezige zitbanken. Tenslotte begonnen we aan de laatste kilometers van de tocht, we gingen verder voorbij het bekken door middel van de Oudebosweg, om er het knooppunt 33 aan te treffen op de kruising met de Wagemansbosweg. We kozen deze veldweg naar links, om uiteindelijk het bosgebied te verlaten en tussen de weilanden door aan te komen op de openbare weg, de Walenbaan. We betraden de weg naar rechts en kwamen opnieuw in de bebouwde kom van Perk. Op het eerste kruispunt ging het naar links in de Krekelenhoekstraat.

Nadien ging het doorheen de woonwijk richting eindpunt van de wandeling via de D’Yanvillestraat, de Van Steelantstraat, de De Baronaigestraat en tot slot de Driesstraat om zo terug de Tervuursesteenweg aan te treffen, waar we ’s ochtends de wandeling hadden aangevangen. We troffen er rechts de kerk aan en konden tevreden terugblikken op een geslaagde wandeltocht. We eindigen deze zomerse wandeling na 24206 stappen, goed voor 18,396 km. Na wat wachten ter plaatse konden we nadien via de bus terug huiswaarts.”

451: Erps-Kwerps, Donderdag 21 mei 2020, 20,267 km. (9140,365 km.)

“Het relaas inzake een wandeltocht langs knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle, met start en aankomst te Erps-Kwerps. Ook deze tocht vond plaats in een periode dat Corona de bewegingsvrijheid beperkte. We zouden van start gaan ter hoogte van het knooppunt 80, gesitueerd in de Dorenbaan, doch omwille van de onmogelijkheid op dit smalle wegje te parkeren, konden we ons voertuig achterlaten op het Dorpsplein in de onmiddellijke nabijheid. Met de zon reeds hoog aan de hemel, beloofde het een warme dag te worden. Na een hapje ter plaatse, konden we omstreeks 09:50 uur van start gaan. We gingen de smalle kasseiweg, de Dorenbaan in, om er na enkele meters het eerste knooppunt 80 aan te treffen. Daar ging het linksaf op een kaarsrechte smalle wegel, de Voetweg 66. Aan het andere uiteinde kwamen we in de Keizerdellestraat, om er het knooppunt 81 te vinden. We kruisten de weg en gingen aan de overzijde verder op de Voetweg 66, andermaal een smal wegeltje tussen de akkers en weilanden. Na een haakse bocht naar links eindigde deze Voetweg in de Curegemstraat, waar we de weg naar rechts inwandelden. Eenmaal voorbij de laatste huizen, maakte het asfalt plaats voor een brede grindweg, om er gewoon rechtdoor verder te stappen. Wat later bereikten we het knooppunt 82 op de kruising met Buurtweg 11. Ook daar hielden we nog altijd dezelfde richting verder aan.

Uiteindelijk eindigde de tot nog toe gevolgde grindweg aan de Kortenbergsesteenweg, net voor de bebouwde kom van Steenokkerzeel. Aan de overzijde van de weg, achter de omheining, konden we een blik opvangen van de luchthaven van Zaventem. We begaven ons aan de overzijde van de Kortenbergsesteenweg naar rechts, dit via het afgescheiden wandelpad. Ter hoogte van het eerste kruispunt ging het rechtsaf om er verder te wandelen op een smal wandel- en fietspad, de Weg naar Nederokkerzeel. Opnieuw waren we vertrokken voor een tijdje wandelen tussen uitgestrekte velden, met een steeds warmer wordende zon boven het hoofd. Toen we het kruispunt hadden bereikt met de dwars gelegen Buurtweg 10, tevens het knooppunt 83, verlieten we het betonnen wegje en gingen linksaf een brede zandweg in.  Na ongeveer 700 m deze zandweg tussen de velden te hebben bewandeld, bereikten we het knooppunt 305, ter hoogte van een kruispunt van meerdere wegen. We bogen er onmiddellijk naar rechts, opnieuw via een onverharde weg. Toen we een tijdje langs deze zanderige weg vorderden, bemerkten we dat we een afslag te vroeg naar rechts waren gegaan. Na een blik op ons wandelplannetje, besloten we de eerste zijweg links te volgen, de Tiendeweg, welke ons leidde naar het knooppunt 17.

Daar volgden we vervolgens de Lemmekenstraat naar links, om aldus het knooppunt 16 te vinden, waar we oorspronkelijk van plan waren geweest langs te komen. We zaten dus terug op het juiste parcours. Aan het knooppunt 16 ter hoogte van de Lellebaan konden we even van nabij een kapel bekijken ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Aan het kapelletje hielden we nadien rechts aan en zetten onze wandeling verder via de Lellebaan. We bevonden ons vrijwel dagelijk op een gedeelte van het Van Steelant Wandelpad. Weinig later kwamen we aan een tweede kapelletje, ter ere van het Heilig Hart en dat aan het rechts gelegen Kapelstraatje. We troffen er een picknickbank aan, ideaal om er even te genieten van een broodje, inmiddels zowat 11:45 uur nabij. Hier konden we genieten van een aangename rust- en eetpauze in volle zon. Na deze aangename onderbreking zetten we onze tocht verder via de Lellebaan, om op het einde de Haachtsesteenweg (N21) te kruisen. Aan de overzijde gingen we nadien de Hinckaertstraat in, waarna we het knooppunt 15 aantroffen op het kruispunt met de Watermolenstraat. We hielden dezelfde richting aan en gingen rechtdoor de Sint-Lambertusstraat op, gevolgd na een bocht naar rechts door de d’Esterhertstraat. Na een linkse bocht ging de weg over in een graspad, ditmaal de Esterhertwegel.

Nagenoeg in rechte lijn verliep dit pad naar het Hellebos in de verte. Eenmaal de rand van het bos bereikt, ging het rechtsaf langs de bosrand via de Depotwegel. We wandelden op die manier omheen het terrein van de Slipschool van de Federale Politie. Toen we volledig omheen het terrein waren gegaan, kwamen we terecht in het Hellestraatje, nog steeds in het bos. We vonden er het knooppunt 14, waar we rechtsaf gingen tot op het kruispunt met de Hellebosstraat, tevens knooppunt 13. Daar verlieten we het Hellebos en gingen via deze asfaltweg naar rechts, langs de rand van het bos. Even verder verlieten we de bosrand en gingen links de Dreefstraat in. Na enkele bochten ging de weg over in een deels gras- en grindweg. Ook dit pad verliep naast het rechts gelegen bos. Toen we reeds geruime tijd dit pad hadden gevolgd, troffen we omstreeks 13:20 uur een zitbank aan bezijden het pad. We konden er even verpozen en natuurlijk genieten van een broodje, met uitzicht op de weidse akkers voor ons. Nadien de Dreefstraat verder volgend bereikten we het kruispunt met de links gelegen Kaasdaversweg, zijnde knooppunt 12, welke we vervolgens indraaiden. Weinig verder mondde deze grindweg uit op de Bulsomstraat, net voorbij knooppunt 11. Aan de overzijde stapten we verder, nog steeds via de Kaasdaversweg, nog steeds een gemakkelijk te bewandelen grindweg.

Tenslotte arriveerden we op het einde van deze veldweg opnieuw op de openbare weg, de Molenveldweg, dichtbij het centrum van Kampenhout. We gingen rechtsaf het smalle betonbaantje op om zowat 100 m verder links de Kriekelaastraat te kiezen en zo op het eerst volgende kruispunt knooppunt 10 te bemerken. Nog wat rechtdoor aanhoudend mondde de weg uit in de Kerkstraat, alwaar we andermaal rechtsaf gingen en de drukke Haachtsesteenweg, voor de tweede maal kruisten. Aan de overzijde ging het nadien linksaf in de Tiendeschuurstraat. Net voorbij het huis nr. 39 verlieten we de weg om een smal paadje rechts op te gaan tussen afsluitingen van de woningen. Deze zogeheten Geertruideboswegel bracht ons in rechte lijn naar de Ahornbomenlaan aan het knooppunt 106. We draaide rechts de Ahornbomenlaan in, om die wat verder naar rechts te verlaten via de Meerlaan. Gekomen op het kruispunt met eveneens Meerlaan, dienden we naar links verder te wandelen en zo het knooppunt 105 te vinden, op de kruising met de Neerstraat. We gingen de Neerstraat in naar links, om vrij vlug in de eerste bocht naar rechts, rechtdoor een klein stukje bos in te gaan via een grindwegje. We dwarsten te Neerstraat aan het knooppunt 102 en aan de overzijde kwamen we terecht in de Kruisstraat, een veldweg tussen de akkers.

We kruisten vervolgens de Liststraat en stapten verder, nog steeds in de Kruisstraat. Toen we de bewoonde wereld betraden, mondde de Kruisstraat uit in de Biststraat, waar we rechts de weg insloegen, ondertussen in het centrum van Nederokkerzeel. Amper 100 m verder gingen we rechtdoor verder in de Oude Brusselsebaan, aan het knooppunt 101. Even voorbij de laatste woningen verlieten we de Oude Brusselsebaan naar rechts op een brede grindweg, de Kortenbergbaan, terug in de vrije open wereld van de akkers en velden. Op een eerste kruising van veldwegen ging het linksaf in de Kerselarebaan. Tenslotte mondde dit grindpad uit op de Oude Brusselsebaan, een smal asfaltwegje, ter hoogte van het knooppunt 19. We volgden een tijdje links deze weg, om wat verder rechts opnieuw een veldweg in te gaan, de Dorenbaan. We passeerden nadien het knooppunt 84 ter hoogte van een Y-splitsing, waar we de rechtertak kozen. Zo ging tenslotte onze tocht rechtdoor verder via de smalle Dorenbaan tot aan het eindpunt van onze tocht, knooppunt 80. Op die manier kwamen we terug op het Dorpsplein van Erps-Kwerps. We eindigden uiteindelijk na 26668 stappen en 20,267 km.”

150: Kampenhout, Zondag 07 maart 2010, 20,1 km. (2960,311 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 07/03/2010 – 1910 Kampenhout (Vlaams-Brabant), Jef Pijp Tochten – 6-9-12-17-20 km. Houtheimstappers Steenokkerzeel. Start: School Ter Bronnen. Langs rustige wegen en veldwegen door de bakermat van het witloof. Eveneens wandelen door het natuurreservaat Torfbroek. De Wilderse Dreef en nog enkele andere mooie groene plekjes ontbreken evenmin.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een verslag met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 17:28 uur.

“Ook vandaag, op deze zonnige dag, trokken we naar de provincie Vlaams-Brabant. Deze ochtend zetten we bij zonsopgang koers naar Kampenhout, alwaar de Houtheimstappers uit Steenokkerzeel, organisator waren van de Jef Pijp Tocht. De startplaats was gelegen in de school Ter Bronnen in Kampenhout zelf. Onderweg op de E40 richting Brussel, konden we reeds vaststellen dat het een bijzonder zonnige dag zou worden, aangezien we af en toe reeds werden verblind door de opkomende zon. Bij onze aankomst in Kampenhout, werden we door enkele medewerkers van de club begeleid inzake het aanwijzen van een parkeerplaats op de binnenkoer van de school. Een paar stappen later konden we terecht in de ruime startzaal van het gebouw. Vandaag kon men kiezen uit de volgende te wandelen afstanden: 6, 9, 12, 17 of 20 km. Wij kozen voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,1 km, van precisie gesproken! Nadat we vooreerst een hapje hadden gegeten en een koffie hadden geproefd, waren we klaar voor de wandeling. Onderweg zouden we tweemaal kunnen pauzeren in Berg.

Het eerste gedeelte van de wandeling bedroeg volgens de info 5,2 km. Na een blik op het uitvergrote wandelparcours, konden we op pad. We verlieten de startplaats en volgden de bebouwde kom in de richting van de Haachtsesteenweg, welke we vervolgens dwarsten. Omwille van de werkzaamheden was het hier even opletten voor het drukke verkeer. Aan de overzijde van deze drukke weg, zaten we op de Raymond Impanisroute, een fietstraject van 35 km. We trokken door enkele woonstraten van de wijk, om even later de Kapelwegel in te slaan. Deze kerkwegel bracht ons in de richting van de open velden, waarbij we op het einde van de wegel inderdaad een kapel aantroffen. We lieten de woningen achter ons en zagen voor ons de open, enigszins bevroren landerijen. Een onverhard pad, meer een karreslag, was nu harder dan beton omwille van de vrieskou van de voorbije nacht. Deze Kaasdaversweg kronkelde zich tussen de velden. Ondertussen stond de zon wat hoger aan de hemel en af en toe waren de zonnestralen verblindend, maar toch van harte welkom op deze koude ochtend. Af en toe voelden we net als gisteren de schrale wind, maar toch voelde het weer enigszins aangenamer aan. Tussen bevroren waterplassen laveerden we in de sporen van landbouwtractoren. De weg bevond zich op het traject van de Witloofroute, een fietsomloop van 39 km.

Na dit stukje onverhard wandelparcours, kwamen we opnieuw terecht op de openbare weg, waar we een eerste splitsing op het parcours aantroffen: de deelnemers aan de 6 of 17 km volgden hun weg rechtdoor, de andere deelnemers (9, 12, 20 km) sloegen rechtsaf. We zagen reeds het Hellebos in de verte en op weg erheen volgden we langsheen een rechts gelegen bosrand het Van Steelant Wandelpad, een parcours van 7 km. Tevens kregen we even verder de roodgele markeringen in het oog van de Streek-GR Dijleland. Na een tijdje de rand van het bos te hebben gevolgd, trokken we ook even in het bos, door de Depotwegel te volgen, die ons even later de Wolfsputwegel deed opgaan, om nog verderop te belanden op de Esterhertwegel. We waren onder de indruk van de mooie naambordjes die deze wegels hadden ontvangen. De laatst genoemde wegel mondde uit in de gelijknamige straat en er volgde een stukje woongebied. Af en toe zagen we hoog in de lucht een vliegtuig dat zonet de startbaan in Zaventem had verlaten en ondertussen groeide de hoop dat het parcours ons wat dichter bij het vliegveld zou brengen.

Naarmate we door deze woonstraten wandelden, naderden we opnieuw de drukke Haachtsesteenweg, die we opnieuw overstaken. Aan de overzijde bemerkten we de agglomeratieborden van de gemeente Berg (Kampenhout). Enkele straten verder kwamen we ter hoogte van de eerste controle, gesitueerd in de sporthal van de Gemeenteschool De Toverberg. Ook hier de bemerking dat we bij deze eerste passage weinig moeite hadden om een zitplaats te bemachtigen. Over de warme chocomelk die we aldaar aankochten hadden we niet te klagen, die ging meer dan vlotjes naar binnen. Na deze eerste pauze, begonnen we aan het tweede gedeelte van de wandeling, met name een lus van 7,7 km, waarna we op dezelfde plaats zouden terugkomen voor een tweede controle.

Bij het verlaten van de sporthal, gingen we dus een eerste maal naar links, in het gezelschap van de wandelaars van de 17 km. Er volgde vooreerst een klein stukje parcours doorheen de aanpalende woonstraten, waarbij we opnieuw het traject volgden van de Raymond Impanisroute en het Van Steelant Wandelpad. Uiteindelijk kwam een van de woonstraten uit op een beekje, annex bosgebied, waar we noodgedwongen naar rechts dienden te gaan. We kwamen op het grondgebied terecht van Steenokkerzeel. Even verder bemerkten we een lange smalle betonweg, welke bijna in rechte lijn in de richting ging van de luchthaven. Links van ons zagen we steeds vaker opstijgende vliegtuigen en de toren van de verkeersleiders kwam steeds nader. We voelden het vakantiegevoel opkomen, nu we zo konden wandelen onder een stralende zon en genieten van vliegtuigen die waarschijnlijk naar zonnige bestemmingen vlogen. We vervolgden onze wandeling in de richting van de kerk van Steenokkerzeel, waar we even later de kerk konden bemerken, met aan de andere kant van de weg een grote vijver.

Tal van eenden draaiden rondjes op het water, met op de achtergrond het kasteel Ter Ham, waar ooit Zita, keizerin van Oostenrijk had gewoond. Ter hoogte van dit prachtig watergebied ging het naar links, de Hamdreef in, waar we de Ter Ham Wandeling volgden. Ook dit traject leidde ons doorheen een woonzone, waarna we opnieuw de open velden bereikten. Ook nu konden we de vertrekkende vliegtuigen bekijken. De weg die we nu volgden in deze open vlakte, ging tegen de wind in en konden we aanvoelen hoe koud het eigenlijk nog wel was. Op sommige plaatsen was de bovengrond reeds drassig geworden, doch hier was dit nog niet het geval en konden we opnieuw enkele ijsplekken waarnemen. We verlieten stilaan het grondgebied van Steenokkerzeel, om wat verderop het Laar en List Wandelpad te volgen. Dit pad bracht ons even later langsheen enkele forse Brabantse trekpaarden, waar menig wandelaar de camera bovenhaalde om deze rustige dieren te fotograferen. Via een karreslag, ging het zachtjes dalend terug in de richting van de Gemeenteschool De Toverberg. Bij aankomst aldaar even voor het middaguur, was de drukte er al helemaal anders dan bij een eerste passage, met als gevolg dat we genoegen dienden te nemen met een stoel in een hoekje.

Tot overmaat van ramp was de witloofsoep niet langer meer voorradig. Waarschijnlijk zat het koude weer en de talrijke opkomst daar voor iets tussen. Uiteindelijk begonnen we na een hapje aan het laatste gedeelte van de wandeling, een stuk parcours van 7,2 km lengte. Het ging bij het verlaten van de sporthal, ditmaal naar rechts, een richting die gevolgd werd door alle afstanden. Enkele meters verwijderd van de controle kwamen we aan de ingang van het natuurgebied Torfbroek. We volgden opnieuw het traject van de Streek-GR Dijleland. Het betonnen baantje maakte al vlug plaats voor een onverhard paadje en kregen we wat modder te verwerken. Tussen de bomen en struiken volgden we dit modderige pad, waarbij de schoonheid van dit natuurgebied tot uiting kwam. Even verder bereikten we een open ruimte, waar zich een splitsing aankondigde. De wandelaars van de 6 en 9 km gingen hier rechtdoor, de andere deelnemers gingen rechtsaf. We zaten onmiddellijk op het grondgebied van Nederokkerzeel (Kampenhout). Enkele onverharde wegen brachten ons opnieuw in open veld, waar we voor het laatst konden kijken naar de vliegtuigen die vanuit de verte hoogte trachtten te winnen.

Ook hier voelden we enigszins nog de nadelen van de strakke wind, maar naarmate het parcours van richting veranderde, hadden we minder reden om te klagen. Twee oude bekenden staken de kop op langsheen de rand van de weg, met name de Raymond Impanisroute en het Laar en List Wandelpad. Naarmate we zo langzamerhand terug in de richting van Kampenhout wandelden, volgden we nog even de rand van een plaatselijk bosgebied. Hier volledig uit de wind, voelden we voor het eerst de warmte van de lentezon en vele medewandelaars konden daar ook meer dan genoegen mee nemen. Een paar kerkwegels brachten ons even later jammer genoeg terug in de richting van de plaats van vertrek. Heel even nog volgden we een stukje woongebied, waarna we al vlug Ter Bronnen opnieuw bereikten. We namen nog even de tijd om onze wandelboekjes te laten afstempelen en nog even iets te drinken, alvorens de terugreis aan te vatten. Toen we even na 14 uur de startzaal verlieten, konden we vaststellen dat reeds 1661 wandelaars waren geteld. We konden tevreden terug naar huis, na te hebben genoten van een mooie wandeltocht.”

Tot slot van dit wandelverhaal blikken we nog even terug, op datgene wat kort na de wandeltocht werd neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Wandeling in Kampenhout, Berg, Steen- en Nederokkerzeel. Mooie natuur. Koud maar zonnig! Flyer Walking-Bears voor de eerste maal opgehangen. J: Wandeling vanuit Kampenhout, naar Steenokkerzeel en Nederokkerzeel. Langs tal van veldwegen en kerkwegels. Tal van opstijgende vliegtuigen onderweg. Publiciteit gemaakt in de startplaats voor ons wandelblog!’

080: Nossegem, Zondag 10 mei 2009, 20,3 km. (1496,234 km.)

Deze wandeling, werd voorheen in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche, 10/05/2009 – 1930 Nossegem (Vlaams-Brabant), 1^ste Airportwandeling – 6-12-20-25 km. Wandelclub De Parkvrienden Zaventem. Start: Hoeve Nothengem. Voor ¾ kan je wandelen langs landelijke wegen met veel groen en vergezichten. Kortom, een prachtige mozaïek van een wisselende natuur rond de luchthaven. Af en toe kan je genieten van opstijgende en landende vliegtuigen. Verzorgde rustplaatsen.’ Na afloop schreven we destijds het hierna weergegeven verslag, op zondag 10 mei 2009, omstreeks 17:56 uur.

“Dat wij hier ten huize, af en toe eens iets hebben met tanks of vliegtuigen, dat was reeds een bekend gegeven. Reden te meer ook vandaag dat we vroeg deze morgen richting Nossegem reden. Daar vond immers de 1^ste Airportwandeling plaats, een tocht ingericht door de plaatselijke wandelclub, de Parkvrienden uit Zaventem. De start, alsook de plaats van inschrijving diende te gebeuren in Hoeve Nothengem te Nossegem, op een boogscheut van de plaatselijke kerk. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 12, 20 en 25 km. Wij kozen voor de 20 km (werkelijke afstand 20,3), vermits we zo een vermoeden hadden dat we veel zouden stilstaan om, zoals het marching boek aankondigde, opstijgende en landende vliegtuigen te bekijken. Na een broodje met gehakt en een koffie, gingen we op weg. Na enkele honderden meters kregen we op de linkerkant van de weg reeds een eerste bezienswaardigheid, met name het kerkhof van Nossegem, alwaar zich, volgens het bord op de kerkhofmuur, enkele graven bevonden van gesneuvelden uit de Tweede wereldoorlog.

Inderdaad een vijftal graven bevonden zich aldaar, trouwens allen leden van de Royal Air Force, waaronder zelfs twee militairen uit Nieuw Zeeland. Nadien ging het verder over de belangrijke spoorlijn richting Steenokkerzeel. Hier kwam al bijna onmiddellijk de luchthaven in beeld, vermits door de organisatoren was uitgepijld naar een plek waar je een panorama verkreeg over de terminals van Zaventem met tal van stilstaande vliegtuigen. Af en toe zag je in de verte reeds de eerste opstijgende en landende toestellen. Het ging dan verder langsheen de afsluiting, van het bekende centrum 127 bis van Steenokkerzeel. Net bij het voorbijgaan, werd iemand door de politie binnen gebracht. Wanneer je zo langs het met draad omsloten terrein wandelt, lijkt een vergelijking met de vroegere Duitse Konzentrationslager niet echt veraf. Een luguber zicht en dan te bedenken dat zich daar mensen bevinden die hier blijkbaar niet welkom zijn, anno 2009!! Even verder kwamen we op het Vliegtuigen Wandelpad, dat we geruime tijd zouden volgen, dwars door de akkers en weilanden.

De landende vliegtuigen bevonden zich vlak boven onze hoofden en het geluid was bij momenten verschrikkelijk. Talrijke vliegtuigspotters stonden langs de bermen met dure camera's in de aanslag. Zo bereikten we uiteindelijk na 7,2 km onze eerste rustplaats, café Central in het dorpje Erps-Kwerps. Terwijl we buiten op het terras van het café konden genieten van een frisdrankje, zagen we vlak boven de huizen de toestellen aanvliegen naar de luchthaven. Voor ons wandelaars, een bezienswaardigheid, echter voor de lokale bewoners moet dat een totaal ander gevoel geven. Tja, na een korte onderbreking trokken we verder over het dorpsplein van Erps-Kwerps, terug in de richting van de vrije natuur. Opvallend gegeven is dat hier in deze gemeente de veldwegen allen een naam hebben gekregen. Zo kregen we achtereenvolgens tal van paden onder de voeten geschoven zoals daar zijn: Voetweg 61, Buurtweg 8, fietsweg ‘Het Heuveling’, fietsweg ‘De Bleuk’. Beide fietswegen liepen parallel met de reeds vermelde spoorlijn, die druk treinverkeer gaf vandaag.

Tal van snelle treinen passeerden de revue, waaronder de bekende Thalys. Na ‘De Bleuk’ te hebben verlaten, gingen we onder de spoorweg door en bereikten zo het grondgebied van Kortenberg. Via de verderop gelegen Voetweg 24 kwamen we terecht in een prachtig stuk bosgebied dat ons uiteindelijk bracht tot aan sporthal ‘De Cavid’ van Kortenberg. Hier hadden we na een stuk parcours van 8,6 km onze tweede rustpost. De druk bezette bar zette niet onmiddellijk aan om lang binnen te blijven, dus gingen we al vlug terug op weg. Gelukkig hadden we even voordien wat kunnen genieten van het bos, gezeten op enkele omgehakte bomen. Terug op pad voor het laatste gedeelte van de wandeling, trokken we eerst door het centrum van Kortenberg, om vervolgens via een stuk verkaveling, terug te stappen in de richting van de luchthaven. We liepen vooreerst opnieuw geruime tijd parallel met de spoorweg.

Links van ons daverden de treinen voorbij en rechts zagen we om de vijf minuten landende vliegtuigen. Zo gingen we gestaag verder om het grondgebied van Nossegem en de startplaats te bereiken. Bij onze aankomst zagen we dat voor deze eerste luchthavenwandeling, om 14 uur reeds meer dan duizend wandelaars hadden ingeschreven. Een succes dus, aldus de voorzitter van de organiserende club. Opvallend waren de lovende kritieken van talrijke wandelaars die te aanhoren waren op het buitenterras van hoeve Nothengem. Wij waren ook alvast tevreden over wat we hadden kunnen aanschouwen tijdens deze tocht. De luchthaven eens anders bekeken. Zo gingen wij nadien, net als vele anderen, tevreden terug naar huis. Met oprechte dank aan het zonnetje vandaag voor de aangename temperaturen.”

Een blik in onze wandelboekjes sluit alvast dit relaas van een mooie tocht af. ‘K: Wandeling vanuit Nossegem rond het vliegplein. Steenokkerzeel, Erps-Kwerps en Kortenberg. Heel wat vliegtuigen gespot! J: 1^ste Airportwandeling aan de luchthaven. Tocht doorheen Nossegem, Steenokkerzeel, Erps-Kwerps en Kortenberg. Talrijke opstijgende en landende vliegtuigen.’