349: Sint-Laureins, Zaterdag 27 juni 2015, 22,223 km. (7112,082 km.)

“Een bewolkte hemel en een strakke wind, niet de ideale omstandigheden om een wandeltocht te beginnen in een streek, waar de wind vrij spel heeft van tijd tot tijd. Vandaag stond dan ook een kennismaking op het programma met het wandelnetwerk ‘Meetjeslandse Kreken’. Deze ochtend gingen we dan ook van start ter hoogte van de inrit van het OCMW Sint-Jozef in Sint-Laureins. Via de oprit van dit rusthuis gingen we op zoek naar wandelknooppunt 11, startplaats van onze geplande dagtocht. Het was dan ook omstreeks 09:00 uur, dat we na een hapje voor onderweg begonnen aan onze wandeltocht. Even voorbij dit knooppunt bereikten we opnieuw de openbare weg, teneinde via een stukje bebouwde kom, het knooppunt 10 te bereiken, ter hoogte van het Leopoldkanaal. Onderweg daarheen hadden we een stukje gevolgd van de Plattelandsroute. Aan het kanaal ging het rechtsaf via een graspad, deels langsheen het traject van de GR5a Noord. Zowat 500 m verder tenslotte, bereikten we het voetveer over het Leopoldkanaal. Vrij vlug bereikten we op die manier de overkant van deze waterloop en wandelden verder via een veldwegje naar rechts. Zo kwamen we aan ter hoogte van het wandelknooppunt 51 en bereikten we de openbare weg en terug asfalt.

We waren vertrokken om een hele tijd te wandelen via af en toe drukke landelijke wegen tussen de velden. Omwille van werkzaamheden in de buurt, was er een omleiding voor het verkeer, waardoor we om de haverklap werden geconfronteerd met snel voorbij razend verkeer. Ondertussen hadden we al de eerste grenspalen bemerkt, we bevonden ons dus vrij dicht bij de Nederlandse grens. Het ging even later voorbij knooppunt 50, alwaar we de markeringen aantroffen van de Streek-GR Uilenspiegel. Links kregen we een van de eerste kreken van de dag te zien. We wandelden langsheen dit unieke watergebied verder, richting knooppunt 98. Uiteindelijk bereikten we een vrij drukke weg, ter hoogte van de grens tussen St. Jan-in-Eremo en Sint-Margriete. Gelukkig ging het hier slechts over korte afstand naar links, aangezien we vrij vlug opnieuw links dienden aan te houden, via een eindeloos lang lijkend betonwegje. Het ging dan ook een hele tijd voortdurend rechtdoor. Knooppunt 97 ging aan het oog voorbij en we bevonden ons tijdelijk op de plaatselijke Sentse Vijf Dorpenroute, een fietsomloop van 50 km. Ook aan knooppunt 96 ging het nog steeds dezelfde richting uit, waarbij we kregen af te rekenen met een felle wind op kop.

Niet dadelijk om tempo aan te houden. Het ging op die manier langsheen de links gelegen Hollandsgatkreek. Voorbij deze kreek troffen we verderop knooppunt 95 aan en ook hier dienden we nog steeds rechtdoor aan te houden, met andere woorden alweer een eindeloos lange weg met de onaangename wind uit de verkeerde richting. Gelukkig zou het vrij snel veranderen, aangezien een richtingsverandering eraan zat te komen. Na een hele tijd beuken tegen de wind, bereikten we het wandelknooppunt 94 en draaiden we langzaam maar zeker naar rechts, hierbij de wind even van opzij voelend. Ondertussen kwamen er gaten in de bewolking en deed de zon moeite om wat warmte te geven. We bereikten zo de ingang van de Toeristencamping De Soetelaer en troffen in de berm enkele betonblokken aan, ideaal voor het houden van een lunchpauze. Het was ondertussen 11:00 uur geworden, tijd dus voor een picknickpauze. Terwijl de broodjes werden gesmaakt, hadden we een schitterend uitzicht over de omliggende velden.

Na het middagmaal kwamen we opnieuw in beweging, op weg naar knooppunt 93. Even voorbij de camping ging het rechtsaf verder via een kronkelend betonbaantje. Enkele oude hoeves passeerden de revue. Sommige zelfs in erbarmelijke toestand. Opnieuw kwamen we langsheen enkele kleine watergebieden, waarop de zon zich nu weerspiegelde. De graangewassen krijgen stilaan een goudgele kleur en dat oogt heel wat aantrekkelijker dan de grauwe en donkere akkers tijdens de wintermaanden. We vorderden stilaan richting dorpskern van Sint-Margriete, waarvan we ondertussen reeds de kerktoren in zicht kregen. We bereikten vervolgens knooppunt 93 ter hoogte van de hoofdweg door het dorp en draaiden naar rechts, richting kerk. Aldaar troffen we het kunstwerk aan, voorstellend Reynaert voor Koning Nobel. Zowat 100 m verder hielden we even halt in café ’t Oud Gemeentehuis. Aldaar konden we aan de achterzijde terecht op een terrasje teneinde even te genieten van een wandelpauze en natuurlijk enkele kopjes koffie. We konden het niet beter treffen, het was juist twaalf uur geworden.

Na deze eerder wat uitgelopen middagpauze, wandelden we verder doorheen de hoofdstraat van Sint-Margriete. We bemerkten hier trouwens bordjes inzake twee autoroutes, met name de Uilenspiegelroute en de Krekenroute. We verlieten de dorpskom en zetten onze tocht verder richting knooppunt 89, dat we even later aantroffen ter hoogte van ‘De Weegbrug’. Deze deed dienst tot omstreeks 1990. Er bevond zich ook een kunstwerk, met name Cuaer de haas, alsmede informatie betreffende archeologische opgravingen in de streek. We stapten nog wat verder langsheen deze drukke weg, tot we een rechts gelegen landelijke weg konden opgaan. Een watertoren in de verte leek als een baken op zee, doch we hadden meer oog voor een bomenrij heel in de verte langsheen het Leopoldkanaal, onze volgende bestemming onderweg. Geruime tijd volgden nu enkele typische polderwegjes elkaar op, langsheen de knooppunten 88 en vervolgens 87. Heel wat kleine kreken kregen we te zien, met uiteraard prachtige doorkijkjes tussen het riet.

We bereikten omstreeks 13:45 uur een van de grotere kreken uit de streek, met name de Boerekreek. Hier troffen we opnieuw een rustbank aan, met zicht op het water en beschenen door een heerlijk zonnetje. Tijd dus om de laatste broodjes uit de rugzak te halen. We genoten van een half uurtje stilte en bekeken het waterwild. Nadien ging het verder, richting knooppunten 86 en 85. We stapten een tijdje op een verhoogde polderdijk, even later op de weg links van een dijk, dan weer rechts van een andere dijk, waarbij we af en toe de wind in het voordeel, dan wel in het nadeel kregen. Uiteindelijk troffen we het wandelknooppunt 85 aan en bevonden we ons opnieuw op één van de oevers van het Leopoldkanaal. We begonnen dan ook aan het bewandelen van een eindeloos lijkend grindpad, langsheen de oever van het kanaal. Dit zou zo een hele tijd het geval zijn, aangezien we het kanaal volgden langsheen de knooppunten 84 en 83. Op weg naar punt 83, niets dan uitgestrekte landerijen, af en toe onderbroken door een stukje watergebied. Maar ondertussen genietend van de zon en even de wind in de rug.

We bereikten het knooppunt 83 ter hoogte van de Sint-Jansbrug en daar maakten we rechtsomkeer, teneinde via de andere oever van het Leopoldkanaal de terugweg aan te vangen, richting Sint-Laureins. Het voormalige café ter hoogte van deze brug, bleek ondertussen de deuren definitief te hebben gesloten. We waren zowat 16 km onderweg en er restten ons nog ongeveer een zestal kilometer op deze oever, teneinde opnieuw de dorpskern van Sint-Laureins te bereiken. Vol goeie moed en alweer strijdend tegen de wind uit de verkeerde richting, begonnen we aan het bewandelen van dit extra lange graspad. We vorderden aldus via de knooppunten 25 en 23, vooral op zoek naar een geopend café. We dachten prijs te hebben ter hoogte van knooppunt 23, zijnde Fred’s Café, doch dat ging pas open om 17:00 uur. Hier een uur in de blakende zon wachten, vonden we net iets te veel van het goede. Dan maar verder naar knooppunt 12.

We arriveerden even later ter hoogte van het voetveer, dat we eerder op de dag hadden gebruikt. Vanaf hier volgden we dezelfde weg, als op de heenweg het geval was geweest. Nog een goeie kilometer, via de knooppunten 10 en 11 en we kwamen ter hoogte van ons vertrekpunt. Alvorens huiswaarts te keren, namen we nog even een drankpauze op het terrasje van Bistro Bar Sente. Hier konden we dan tenslotte onze dorst lessen, na een lange wandeling, af en toe vechtend met de wind. We eindigden onze dagtocht na 22,223 km, goed voor 1097,1 cal, in een rustige wandeltijd van 5.24.18, na ongeveer 29631 stappen. Zo maakten we kennis met dit wandelnetwerk ‘Meetjeslandse Kreken’. Een volgende wandeling brengt ons wellicht ergens anders in het Vlaamse land.”