“Vandaag kozen we voor het wandelnetwerk ‘Getuigenheuvels Vlaamse Ardennen’. We hadden dan ook voordien een route online uitgestippeld, met vertrek ter hoogte van het wandelknooppunt 5, gesitueerd ter hoogte van de Hoogweg 24 te Kluisbergen. Na een korte autorit, een hapje vooraf en het aantrekken van de wandeluitrusting, konden we omstreeks 09:30 uur van start gaan. De zon deed reeds haar uiterste best, ons een aangename wandeldag te bezorgen. Vanaf het vermelde knooppunt volgden we een asfaltwegje en konden beginnen aan een lange klim, richting Kluisbos. Na een eindje stappen, ging de weg over in een grindpad. Achter ons zagen we stilaan de centrale van Ruien in de diepte verdwijnen. We bevonden ons trouwens reeds op het traject van de Streek-GR Vlaamse Ardennen. We wandelden vervolgens het Kluisbos in richting knooppunt 2. Een eerste mooie bosdreef kon worden bekeken. Rechts bevond zich het recreatiedomein, doch aldaar diende men toegang te betalen, dus liet de koffie voorlopig nog even op zich wachten. We troffen informatie aan met betrekking tot de aldaar gelegen Liefdesbron en gingen verder via de Kluisbos Wandelroute.
We volgden even later een steil pad naar links, om nadien terug af te dalen tot aan een lager gelegen brede bosdreef, welke we links dienden op te gaan. Deze mooie dreef kronkelde zich doorheen het bos en af en toe voelden we duidelijke hoogteverschillen. Knooppunt 7 bereikten we ter hoogte van de openbare weg, alwaar een stevige klim wachtte via een smalle asfaltweg. We bereikten de taverne De Toren, doch stonden er voor een gesloten deur. We pauzeerden dan maar even op het terras in open lucht, alvorens verder te wandelen. Opnieuw op pad bemerkten we de aanduidingen van de LF6 Vlaanderen Fietsroute en even verder een tweetal GR-wandelbomen. We bevonden ons toen op een hoogte van 141 m en op het traject van de GR5A. We verdwenen nu een tijdje via een smal paadje tussen de beplanting, om een hele tijd langzaam af te dalen. Uiteindelijk, geruime tijd later troffen we knooppunt 8 aan ter hoogte van de bekende Vierschaar. Ook hier stonden we voor een gesloten deur, aangezien het pand te koop wordt aangeboden. We waren niet de enige die hier de koffie of iets anders aan de neus zagen voorbijgaan.
Niet veel verder bevond zich reeds knooppunt 76, alwaar we voortaan een brede grindweg konden bewandelen, in dalende richting. We bevonden ons zowat op de taalgrens en hadden af en toe dan ook een schitterend zicht rechts op het Waalse landsgedeelte. Onze klok wees ondertussen 11:15 uur aan, tijd dus om een hapje te eten. We troffen onderweg dan ook een rustig gelegen zitbank aan met het opschrift ‘Daar aan de overkant, weidse Waalse land’. We konden geen beter panorama wensen, tijdens het eten van ons broodje. Na deze lunchpauze bereikten we opnieuw een stukje asfaltweg, alwaar we linksaf gingen. We zaten in de nabijheid van Russeignies. Het volgende kruispunt situeerde zich aan het knooppunt 9 en aldaar wandelden we rechtsaf, het asfalt verder volgend. Even voorheen hadden we zowaar voormalige Romeinse grond betreden. Het weggetje verder bewandelend, hadden we tenslotte toch het geluk aan onze kant en bereikten d’Oude Hoeve, een taverne gelegen langsheen een druk bereden brede betonweg. Tijd dus voor een kopje koffie, of twee zelfs.
Het ging even later verder langsheen deze drukke weg, via knooppunt 10, alwaar we rechtdoor dienden aan te houden. Links wandelden we voorbij de ‘Galeries Beukenhof’, alwaar enkele opmerkelijke kunstwerken waren te zien in de tuinen. We kregen opnieuw enkele aanwijzingen inzake lokale fietsroutes, met name de Eddy Merckx Route (46 km) en de Hermes Route (40 km). We dienden even een nog drukkere weg te dwarsen en daalden aan de overzijde verder af via de Vlaamse Ardennenstraat. Hoe kan het ook anders, of we bevonden ons tijdelijk op de Vlaamse Ardennen Route. Het ging gestaag in dalende zin verder, tot aan het wandelknooppunt 17. Ook daar hielden we dezelfde richting aan om nadien een rechts gelegen, sterk dalend pad te volgen in de richting van een lager gelegen bos. Een mooi slingerend, af en toe fel stijgend en dalend pad hield ons een tijdje bezig onderweg. Tot slot volgde een stijgend graspad en zo bereikten we opnieuw de openbare weg ter hoogte van het knooppunt 11. In de verte bemerkten we reeds de restanten van een molen en via een ommetje, zouden we uiteindelijk daar moeten aankomen. Vooreerst echter ging het ter hoogte van deze drukke weg, langsheen een links gelegen verkeersarm betonwegje.
Na opnieuw een hele tijd te hebben afgedaald, kwamen we aan ter hoogte van het knooppunt 12 en kregen hier meteen zicht op een smalle veldwegel rechts van de weg. We konden zien dat het eerst een eindje bergaf zou gaan, om later te klimmen in de richting van de reeds vermelde molen. We volgden nu de Wandeling Beiaard en de Panorama Wandelroute. We begonnen dus aan een prachtig stukje wandelweg doorheen een unieke natuuromgeving. Zowat halverwege de klim, troffen we onder een boom een rustbank aan, van waarop we een prachtig vergezicht verkregen. We namen er dan ook even een moment pauze, teneinde de dorst te lessen, maar vooral te genieten van het uitzicht en het aanvoelen van de wind. Het was ondertussen 13:30 uur. Na deze deugddoende pauze, begonnen we aan de laatste klim richting molen, via een rechts gelegen betonwegje ter hoogte van knooppunt 13. Korte tijd later, omstreeks 13:45 uur bereikten we de molen Ten Hotond en dat op zowat 150 m hoogte, volgens het infobord Hotond-Scherpenberg. De gelijknamige herberg was geopend, tijd dus voor een koele verfrissing.
Wat later staken we de drukke weg over en begonnen aan een forse afdaling langsheen een smalle asfaltweg. Een heel eind lager arriveerden we aan het knooppunt 92 en daar ging het, jullie raden het al, linksaf, opnieuw omhoog. Een veldweg maakte even later plaats voor een bospad en zo konden we opnieuw klimmen naar dezelfde hoogte, waar we ons even voorheen hadden bevonden. Zo bereikten we opnieuw de drukke weg, welke links leidde richting molen. We dwarsten echter de weg om aan de overzijde een smal bospaadje aan te treffen, dat we een hele tijd zouden volgen, opnieuw in dalende lijn. Er kwam zelfs een serie trappen aan bod, dermate steil, dat een breed touw zorgde voor wat hulp bij het beklimmen van deze hindernis. Nog steeds een smal slingerend paadje volgend, waren we even later toe aan een laatste eetpauze en vonden daartoe een geschikte boom om even plaats te nemen. Opvallend was hier de stilte van het bos en vooral de eenzaamheid. We lieten ons dan ook het laatste broodje naar behoren smaken.
Na de maaltijd volgden we nog een tijdje het pad doorheen het bos, tot we uiteindelijk opnieuw de openbare weg bereikten ter hoogte van het knooppunt 93. We hadden zo een vermoeden dat de mooie natuur stilaan achter de rug was, vermits zich nu hoofdzakelijk landelijke wegen aankondigden over een niet altijd vlak parcours. Ondertussen begon ook de warmte door te wegen en slonken de drankvoorraden aanzienlijk. Ter hoogte van knooppunt 93 ging het bijgevolg linksaf, langsheen de bosrand. Zo stapten we verder via de knooppunten 94, 14, 15 en tot slot 18 waar we het beton en asfalt konden wisselen voor grind en gras. De laatste vermelde knooppunten bevonden zich trouwens zowat binnen dezelfde kilometer afstand. Aan knooppunt 18 ging het linksaf op een grasweg, doorheen een klein stukje bosgebied, via een draaihekje doorheen een weide met koeien en uiteindelijk letterlijk via een smal gangetje doorheen enkele graanvelden.
Aan het volgende knooppunt, 39, hielden we rechts om verderop, voorbij knooppunt 40 af te dalen via een steile kasseiweg naar rechts. We troffen er een boerderij aan, waar kersen te koop werden aangeboden aan de prijs van 1 euro per bakje. We konden aan de verleiding niet weerstaan en gingen dan ook over tot de aankoop ervan. Zo stapten we nadien verder, smullend van de vers geplukte kersen en die smaakten meer dan behoorlijk, al was het maar om de dorst te lessen. Met een hand vol kersen, klommen we dan ook via een links gelegen veldweg richting hoger gelegen bos. Daar aangekomen, troffen we een smal bospad aan dat we dienden te volgen in dalende lijn. Ever later werd het opnieuw beton, doch ook daar ging onze tocht verder naar beneden. Na een dag klimmen, is zoiets als afwisseling welkom. Op die manier zagen we knooppunten 46 en 19 bezijden de weg. Langzaam maar zeker naderden we het einde van onze wandeling doorheen de Vlaamse Ardennen. Er restten ons nog slechts enkele knooppunten, met name 43, 37, 21 en 22. In hoofdzaak ging het hier langs verkeersluwe landelijke wegen, steeds afdalend richting plaats van vertrek. We konden dan ook opnieuw de centrale bemerken, welke momenteel wordt ontmanteld.
Na een lange en warme wandeldag, met voortdurend hellingen, bereikten we uiteindelijk na 23,235 km onze wagen. Deze tocht was goed voor 1071,4 cal, 30980 stappen in een tijd van 5.53.23. Ondertussen had de zon ervoor gezorgd dat de temperatuur in de wagen aan de hoge kant was opgelopen. Vlug gingen we op zoek naar wat koele dranken en vonden die iets lager in een lokale supermarkt. We konden nu mits wat verkoeling beginnen aan de terugrit huiswaarts.”
Onze benen zijn de wielen van onze creativiteit.
BeantwoordenVerwijderenHet buiten zijn lokt altijd ♥