“Vandaag hadden we het wandelnetwerk ‘In het Land van Stille Waters’ als doel voor onze dagtocht. We zouden dan ook een soort luswandeling maken met vertrek en aankomst in Bornem. Deze ochtend ging het dan ook om zowat 08:22 uur via een bus van lijn 287 naar het station van Mechelen, alwaar we even later om 08:41 uur aansluiting hadden per trein naar Bornem. Omstreeks 09:15 uur arriveerden we ter hoogte van het Stationsplein en vonden daar aan de overzijde een zitbank, alwaar we vooreerst even genoten van een ontbijt. Vervolgens wandelden we richting kerk, om aldaar nog een kleine koffiepauze te nemen in café taverne ’t Gemak. We zaten er inderdaad gemakkelijk, doch dat kon zo niet de hele dag blijven duren, er diende immers nog te worden gewandeld. We gingen dan ook op zoek naar het wandelknooppunt 1, start van onze eigenlijke wandeltocht en troffen dit aan ter hoogte van de Kasteelstraat, in de nabijheid van het gemeentehuis. Nu konden we pas echt van start voor een tochtje doorheen dit wandelnetwerk.
Het traject leidde ons vooreerst langs de Temsesteenweg, waarna we vrijwel dadelijk de openbare weg verlieten, teneinde te wandelen omheen het links gelegen Mannewiel. Op dit ochtendlijke uur, blijkbaar een druk bezochte visvijver. Ondanks af en toe wat bewolking, deed de zon toch wat moeite ons voorlopig een aangename dag te brengen. Zowat halverwege de waterplas, ging het rechtsaf om doorheen een klein stukje bos te wandelen, via enkele aangelegde vlonderpaden. We bemerkten er vrijwel dadelijk de rood-witte markeringen van de GR5A. Voorbij het stukje natuur bereikten we de Rijkenhoek en stapten we rechtsaf, opnieuw naar de Temsesteenweg. Zo bereikten we het wandelknooppunt 5. Ons aanvankelijk geplande traject zou richting knooppunt 6 gaan, via Buitenland, doch ter hoogte van het reeds gemelde wandelknooppunt 5, werden we geconfronteerd met een trajectwijziging. We zouden dienen om te gaan via het wandelknooppunt 179, een punt dat we niet konden aantreffen op onze kaart. Dan maar in goed vertrouwen de aangegeven omleiding volgend.
Op die manier verliep onze wandelroute vervolgens via de rechts gelegen Vitsdam, nadien over de spoorweg naar de drukke en gevaarlijke N16, de Rijksweg Temse Breendonk. Eenmaal veilig aan de overkant, wandelden we verder doorheen de Vitsdam. De bebouwde kom hadden we al een tijdje verlaten en we bevonden ons nu tussen weiden en akkers. We troffen onderweg het nieuwe wandelknooppunt 179 aan en vonden daar de verdere aanwijzingen naar het aanvankelijk geplande knooppunt 6. Zo stapten we langsheen een tweede waterplas, het Kleine Kragewiel. Hier maakten we nagenoeg een haakse bocht naar links, nog steeds de Vitsdam volgend, tot we uiteindelijk het knooppunt 6 bereikten ter hoogte van de Groot Schoordijk en dit na een korte klim. We kregen nu zicht op de Schelde. Een aldaar gemaakt kunstwerk uit zwerfvuil met de vermelding 17.000.000 kg, trok even de aandacht. We wandelden rechtdoor via het jaagpad langsheen de Schelde en volgden op die manier het traject van de LF5 Vlaanderen Fietsroute. We wandelden een beetje naar links en bevonden ons tussen de Schelde rechts en de Buitenlandpolderdijk links.
Heel wat wielerliefhebbers reden in beide richtingen langsheen dit mooie geasfalteerde jaagpad. We troffen even verder de bordjes aan van de Scheldedijkroute, een fietsomloop van 43 km, toen we plots een fietser onze richting zagen naderen, enigszins over de weg zigzaggend. Bleek dat de man was gestoken door een insect en verzocht ons even de wonde te bekijken. Onze levensgezellin haalde daarop terstond een spiegeltje, wat insectenzalf en een Kleenex uit de tas om de man behulpzaam te zijn. Even later kon hij dankbaar als hij was, de resterende 30 km verder fietsen. We kregen stilaan zicht op de kerktoren van Temse, alsook naderden we de bekende bruggen over de Schelde aldaar. Korte tijd nadien, gingen we onder de bruggen door van de N16, de Rijksweg Temse Breendonk, om vervolgens linksaf te wandelen, evenwijdig met de Rijksweg tot aan het eerstvolgende kruispunt, het Sas, alwaar we wandelknooppunt 21 aantroffen. Op weg daarheen volgden we een tijdje de LF38 Dender-Waaslandroute en tevens het Groteroutepad GR5A. We dienden rechts te houden en stapten voorbij het echte sas, alsook de gelijknamige taverne ’t Sas, doch die ging pas een uur later open. Dus maar verder op zoek naar een volgende horecazaak, te beginnen richting knooppunt 22.
We begaven ons bijgevolg opnieuw in de richting van het jaagpad langsheen de Schelde en begonnen terug aan een lange tocht over een asfaltweg, bovenop de dijk. De bewolking was ondertussen toegenomen en de wind blies behoorlijk in het nadeel. We vorderden nu evenwijdig met de Dijkstraat. Een rustbank nodigde alvast uit een hapje te eten, vermits we langzaam de klok van het middaguur naderden. Na onze versnapering werd toch maar verder het jaagpad gevolgd. Eenmaal wandelknooppunt 22 bereikt, bemerkten we links beneden op de weg een herberg, weliswaar ‘te koop’. Een bekend verschijnsel dat stilaan een gewoonte wordt tijdens een zaterdagse wandeltocht. Hop dan maar naar het volgende wandelknooppunt 23. Alvorens dit te bereiken hadden we wat meer geluk en konden we even halt houden op het terrasje van het ‘Praat & Eetcafé Groenendijk’ in de Dijkstraat. We hadden ondertussen het grondgebied bereikt van Weert en dat zowat omstreeks 12:15 uur. Blijkbaar op het tijdstip van de maaltijden, vermits we onmiddellijk de spijskaart in de handen kregen. Toen we het echter hielden bij een frisdrankje, was de vriendelijkheid van de uitbater plots ver te zoeken. We hebben dan ook onze drankpauze eerder beperkt gehouden.
We hadden even kort van het geplande traject afgeweken, doch na onze keel te hebben gesmeerd, gingen we aan het café het hoekje om, teneinde via de Scheldestraat opnieuw de dijk te beklimmen richting jaagpad. Boven gekomen ging het opnieuw linksaf ter hoogte van het wandelknooppunt 23 en begonnen we terug aan een stukje wandelen langsheen het jaagpad naast de Schelde. Langzaam maar zeker draaide het jaagpad wat naar links, weg van de Schelde en wandelden we min of meer evenwijdig met de Molenstraat. We bereikten even later knooppunt 44 en aldaar ging het linksaf en daalden we de dijk af naar de lager gelegen Briel. Er volgde nu een verkeersarme landweg tussen in hoofdzaak weilanden en akkers. De weg ging nagenoeg in rechte lijn naar het volgende knooppunt 46, om aldaar nog altijd in dezelfde richting rechtdoor te stappen. Uiteindelijk bereikten we een T-kruispunt, ter hoogte van een piepklein wit huisje en draaiden aldaar rechtsaf, opnieuw richting jaagpad. Een korte beklimming bracht ons opnieuw bovenop de dijk en tevens ter hoogte van het wandelknooppunt 47. Het ging voor de zoveelste maal die dag linksaf, verder op het jaagpad.
Enkele honderden meters verder troffen we een rustbank aan tegenover het derde wiel van de dag, het Schoorlandwiel. Het was reeds 13:20 uur geworden, de hoogste tijd dus om iets te drinken en een klein dessert te nuttigen. Terwijl we genoten van deze versnapering hadden we een uniek zicht op het watergebied lager gelegen. Terug op pad bereikten we vervolgens wandelknooppunt 48, nog steeds langsheen het jaagpad en zouden deze weg nog volgen tot aan het volgende punt, met name 49. Daar aangekomen draait de Schelde enigszins naar rechts en hielden wij rechtdoor aan, teneinde af te dalen naar de Benedenstraat, een toepasselijke naam eigenlijk. We hadden ondertussen Branst bereikt. Linksaf ging het tot aan de Wilgenlaan, om aldaar opnieuw linksaf te gaan. We vorderden nu doorheen een woonwijk, eigenlijk een doodlopende straat, om op het einde een kerkwegel te volgen, welke ons leidde naar de verder gelegen Beerdonkstraat. Opnieuw op de openbare weg ging het naar rechts, tot aan het volgende kruispunt, hierbij ondertussen wandelknooppunt 32 voorbij gewandeld. We bevonden ons trouwens op het traject van de Scheldeland Route.
Gekomen ter hoogte van het kruispunt tegenover de kerk, ging het linksaf in Luipegem om vervolgens de eerste straat rechts te kiezen, eveneens Luipegem, wat verderop Heuvelstraat geheten. We stapten nu langsheen een rustige landelijke weg, hoofdzakelijk omgeven door weiland, met bloeiende grasbermen. Ter hoogte van knooppunt 100 vervolgden we gewoon dezelfde richting, nog altijd de Heuvelstraat, tot aan het knooppunt 34. Hier eindigde de Heuvelstraat en bereikten we een splitsing met de Boterbloemenlaan rechts en de Brandheide, zowat schuin links. We volgden de Brandheide en betraden op die manier een onverharde veldweg tussen hagen en later passeerden we enkele achtertuintjes. Korte tijd nadien, een smalle wegel volgend, veranderden we af en toe van wandelrichting, waarna we uiteindelijk het speelbos Nonnenbos betraden. Vrijwel onmiddellijk ondervonden we daar hinder van ontelbare insecten. Dan maar vlug gebruik gemaakt van een spray op armen en benen, om dan zo vlug mogelijk het bos te kunnen verlaten, via de aangegeven weg, een bospad teneinde aldus de Kloosterstraat te bereiken, tevens het wandelknooppunt 29.
Zowat 100 m verder ging het linksaf in de richting van een brede bosdreef, welke jammer was afgesloten. Net voor het begin van het bos hielden we dan ook rechts en wandelden evenwijdig met de bosrand, tot aan een picknickbankje ter hoogte van een petanquebaan. Hier troffen we het paaltje aan van wandelknooppunt 3. Het was toen zowat 14:45 uur en tijd om de laatste broodjes te nuttigen. Na deze laatste maaltijd van de dag, ging het via een lichte helling naar rechts, opnieuw naar de Kloosterstraat, welke we kruisten, om aan de overzijde Grootheide te betreden. Kort daarna ging het schuin links een kerkwegel op. Aan het einde bereikten we de Collegebaan, om vervolgens via een andere kerkwegel de Sint-Amandsesteenweg te bereiken en naar links in te wandelen. Een volgende kerkwegel aan de overzijde van de weg, liet ons uiteindelijk de Barelveldweg betreden. Een kort ommetje naar links liet ons even verpozen op het terras van café ’t Zandhof, alwaar me midden een groep wielerliefhebbers even konden genieten van een frisdrankje. We waren al een heel eind gevorderd op onze wandeling, toen we omstreeks 15:15 uur begonnen aan de laatste etappe.
We wandelden verder doorheen de Barelstraat, om vervolgens ter hoogte van de kinderboerderij, het domein te betreden van de Barelhoeve. Ook hier mocht een korte tussenstop niet ontbreken, vermits we onszelf even de tijd gaven een lekker ijsje aan te schaffen in de hoevewinkel. Al likkend stapten we verder doorheen de kinderboerderij, om via een achterpoortje het domein te verlaten en te stappen langsheen de bosrand van het Sport- en Recreatiedomein Breeven. Een mooi graspad tussen wilgen liet ons het wandelknooppunt 43 bereiken. Op deze t-splitsing ging het linksaf via een bijna kaarsrecht grindpad, de zogeheten Kluisstraat. Een volgende kruising van onverharde wegen, ter hoogte van het wandelknooppunt 42, even voorbij het links gelegen bosje, draaiden we eveneens linksaf, om nog steeds een grindpad te volgen. Zo wandelen we achtereenvolgens langsheen het golfterrein, voorbij de klimmuur van de bergsportvereniging Klein-Brabant en langsheen de atletiekpiste. Aldaar namen we het links gelegen wandelpad langsheen de enorme vijver van het domein, om op die manier het domein te verlaten via de hoofdingang in de Barelstraat.
Een aan de overzijde gelegen wandelpad, leidde ons in nagenoeg rechte lijn over de Barelstraat, de Sint-Amandsesteenweg, teneinde opnieuw de Kloosterstraat te bereiken, ter hoogte van de wandelpaal 4. We hadden een mooie lus gewandeld door het Breeven. Gekomen aan dit voorlaatste wandelknooppunt, ging het via de Kloosterstraat naar rechts, richting centrum van Bornem. Via de Achterweidestraat, de Ruiterstraat en tot slot de Boomstraat, bereikten we opnieuw wandelknooppunt 1, alwaar we voorheen op de dag waren van start gegaan. Het was dan ook ongeveer 17:10 uur, toen we nog even een laatste pauze namen op het terras van café Luxhuis tegenover het gemeentehuis. We hadden immers nog wat tijd voor onze terugreis per spoor. Deze eerste kennismaking met het wandelnetwerk ‘In het Land van Stille Waters’, was dan ook goed voor 23,857 km, 31810 stappen, 1170,7 cal in een wandeltijd van 5.44.23 uur.”
Landelijk en natuurlijk meer moet dat soms niet zijn om tot rust te komen ♥
BeantwoordenVerwijderen