578: Kanne, Zaterdag 16 maart 2024, 14,9 km. (11.242,273 km.)

“Wandeling N°. 15 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Kanne. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar deze gemeente, doch dienden bij aankomst heel wat te zoeken naar een vrije parkeerplaats, daar er toevallig een georganiseerde wandeltocht plaats vond. Uiteindelijk vonden we toch een plekje ter hoogte van de Statiestraat. Na het aantrekken van gepast schoeisel, gingen we te voet naar de nabij gelegen Sint-Hubertuskerk, plaats waar de geplande wandeling van start zou gaan. Eenmaal de kerk bereikt, konden we omstreeks 10:50 uur, tussen andere talrijke wandelaars de tocht aanvatten. Tegenover de kerk begaven we ons in de Sint-Hubertusstraat naar rechts, kruisten de Bovenstraat en stapten aan de overzijde de Pruisstraat in. Amper een paar honderd meters verder, net aan een electriciteitscabine, dienden we links een vrij smal een modderig paadje op te gaan, het Commiezenpad. We volgden er een plaatselijke wandelroute, aangegeven door oranje kruisjes. Op het einde van het pad, ter hoogte van een T-kruising, kozen we haaks linksaf en wandelden tot aan de dwars gelegen Mergelweg. We troffen er een eerste grenspaal aan, N°. 63. Zowat 100 m naar rechts, stapten we nadien het links gelegen Molenpad op, welke leidde naar een brugje over de Jeker. We konden er een werkende watermolen bekijken. Voorbij de brug stapten we via de Kleine Molenstraat, om er de weg van Kanne naar Maastricht te kruisen en verder te gaan in de Kapelstraat. Op de eveneens dwars gelegen Kapelstraat kozen we nadien linksaf en begaven ons tot aan de Heilig Grafkapel.

Gelukkig was de kapel toegankelijk en konden we binnen een bezoekje brengen. Na het bekijken van de grafkapel zetten we ons wandeling verder via de Muizenberg, een betegelde weg die ons wat aan hoogte liet winnen, om nadien de eerste weg rechts te kiezen aan een gedeelte mergelgrotten om zo verder te klimmen naar de ingang van het kasteel Neercanne. We waren net de Nederlandse grens overgegaan en bevonden ons thans op het terrein van het enige terrassenkasteel van Nederland. We konden er enkele kunstwerken bekijken en tevens de buitenkant van de mergelgrotten aanschouwen. Eenmaal doorheen het domein, verlieten we het kasteel via een poort en namen de eerste dalende weg rechts, de Von Dopfflaan, opnieuw richting weg van Kanne naar Maastricht. Beneden aangekomen dwarsten we de weg en stapten aan de overzijde verder op een smal grindpaadje, het Jezuietenpad. Door middel van een klein brugje overschreden we andermaal de Jeker en stapten verder rechtdoor tot op een dwars gelegen asfaltweg, de Mergelweg. We kozen rechtsaf om amper 100 m verder de brede grindweg links te beklimmen. Deze Poppelmondeweg zou ons leiden naar de top van de Sint-Pietersberg. Na een eerste gedeelte klimmen wandelden we voorbij een slagboom, om verder te gaan richting hoogste punt. Ondertussen konden we genieten van het uitzicht op het verder gelegen terrassenkasteel. De top van de Sint-Pietersberg bereikt, sloegen we haaks rechtsaf en bleven de brede grindweg volgen.

Amper enkele minuten later troffen we een picknickbank aan, alwaar we omstreeks 12:01 uur even konden overgaan tot een rust- en eetpauze. In tussentijd konden we genieten van een mooi panorama. Na deze onderbreking gingen we verder over de brede grindweg en richtten nu onze ogen op de rood-witte markeringen van een Groteroutepad. We stapten opnieuw een stukje over de Poppelmondeweg, kregen een passage doorheen een boszone, om vervolgens langzaam in dalende lijn via de Rue de Caster, aan te komen in de nabijheid van de Castaerthoeve. Even vóór deze voormalige hoeve uit 1686, konden we nog even een korte pauze inlassen op een zitbank omstreeks 13:01 uur. Na een tweede korte wandel- en lunchpauze, volgden we de GR-tekens niet langer, doch wandelden voorbij de hoeve rechtdoor opnieuw het bos in, op een brede bosweg. Links en rechts van de weg bemerkten we diepe kraters. Eenmaal doorheen het bos, verlieten we zowat 200 m verder de brede weg naar links en volgden we gele vierhoekjes in de richting van een slagboom. Daar voorbij begonnen we aan een vrij steile afdaling naar de lager gelegen Maas. Toen de afdaling achter de rug was, bereikten we beneden de openbare weg, de Rue Collinet, inmiddels op het grondgebied van Wezet. We draaiden de weg op naar rechts, om die over korte afstand te volgen tot aan de links gelegen doodlopende Rue l’Ilal. Op het einde daalden we via trappen af naar het jaagpad langs de Maas.

We begaven ons rechtsaf op het jaagpad, dat we volgden tot waar het jaagpad aansluiting verkreeg met de Rue Collinet. Via een korte beklimming bereikten we de brug over de Maas en het grote sluizencomplex. Via de brug overschreden we de brede Maas, draaiden voorbij de brug rechtsaf, om zowat 100 m verder links een vrij smal wandelpaadje te kiezen, aangeduid door middel van rode driehoekjes. Bij het begin van dit paadje troffen we nog een zitbank aan, alwaar we omstreeks 14:12 uur even halt hielden voor een korte rustpauze. Nadien volgden we verder het paadje tot we opnieuw via een brug, de Pont de Lanaye het Albertkanaal konden overgaan. Aan de overzijde van de brug en in de eerste bocht van de Rue du Garage, verlieten we weg naar rechts het bos in om te beginnen aan een zeer steile beklimming van de Montagne Saint-Pierre via trappen. Sommige treden ervan ware vrij hoog. Na het spectaculair rotspad bevonden we ons op een T-kruising aan de wand van enkele mergelgrotten. We kozen de richting links, om via een diepe holle weg wat verder opnieuw uit te komen op de Rue du Garage. Ditmaal begaven we ons op de weg naar rechts en zouden deze weg nog even verder beklimmen, tot het bereiken van het hoogste punt. We wandelden verder over het plateau om nadien stilaan via deze weg af te dalen naar het lager gelegen Eben-Emael. Na enkele haarspeldbochten kwamen we op een klein pleintje voorzien van een zitbank. Hier konden we omstreeks 16:10 uur genieten van wat nog restte in de rugzak.

Na deze laatste wandel- en eetpauze, stapten we nog wat verder via de Rue du Garage tot aan de brug over de Jeker in het centrum van Eben-Emael. Net over de brug begaven we op een pad rechtsaf aan de oever van de Jeker, aangeduid door rode driehoekjes en tevens deel uitmakend van de GR5. Geruime tijd later, op het einde van het pad, kwamen we uit op de druk bereden N619, de Grenadiersweg. We stapten over korte afstand verder op deze weg, tot aan de eerste straat links, de Rue Avergat. We wandelden een eindje langs de links gelegen mergelgrotten, om nadien, tegenover de grotingang rechts de richting te kiezen van de Brug bij Kanne over het Albertkanaal. Via trappen bereikten de weg, om via de brug de overzijde van het kanaal te bereiken. We daalden dan via een ander stel trappen de brug af om over korte afstand het jaagpad naar rechts de bewandelen, tot aan een houte brugje links over de Jeker. Aan de overzijde ging het tenslotte via een vedwegje terug richting centrum van Kanne. Tot slot vonden we opnieuw de Sint-Hubertuskerk alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Restte ons nog een korte wandeling naar de Statiestraat, waar we de terugreis konden aanvangen omstreeks 17:30 uur.”

542: Maastricht, Zaterdag 18 maart 2023, 5 km. (10.687,873 km.)

“Vandaag kozen we voor een uitstapje naar het Nederlandse Maastricht, teneinde er een stadswandeling te maken. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en konden bij aankomst parkeren ter hoogte van Plein 1992, in een ondergrondse Q-parking. Nadien begonnen we aan een aanlooproute van zowat 1 km naar de toeristische dienst van de stad. Bijgevolg volgden we langsheen de oever van de Maas, een kasseiweg, de Stenenwal, om wat verder door middel van de Sint Servaasbrug, de Maas over te gaan. Aan de overzijde van de waterloop stapten we rechtdoor via de Maastrichter Brugstraat en nadien rechtsaf in de Kleine Staat tot aan het Maastricht Visitor Center. Daar konden we overgaan tot de aankoop van een ‘City tour historische binnenstad’, met als titel ‘Historische hotspots in hartje Maastricht’. De wandelafstand bedroeg ongeveer 3 km. Alvorens de tocht aan te vangen, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie op het terras van café Wall-Stock op de Kesselskade, met zicht op de Maas. Nadien begaven we ons terug naar de toeristische dienst, gevestigd in ‘Het Dinghuis’, het oude gotische gerechtsgebouw, om de wandeling te beginnen. We begaven ons linksaf in de straat Kleine Staat, om vervolgens de tweede straat links, de Maastrichter Smedenstraat in te draaien. We betraden daar het Stokstraatkwartier, ooit een armoedige arbeiderswijk, vandaag de dag het meest luxe winkelgebied van de stad. We zetten onze wandeling verder via de eerste straat rechts, de Havenstraat.

Enkele trapjes links lieten ons afdalen naar een pleintje ‘Op de Thermen’, om verder rechtdoor het Morenstraatje in te gaan. Op het pleintje kregen we zicht op een kunstwerk, zijnde het Amazone beeld. Op het einde van het Morenstraatje mondde de weg uit in de Stokstraat, de meest exclusieve winkelstraat van de stad. We begaven ons rechtsaf en stapten tussen mooie etalages door tot we rechtsaf de Plankstraat insloegen, welke leidde naar het Onze Lieve Vrouweplein. Links hadden we de eerste bezienswaardigheid van de dag, de Onze Lieve Vrouwebasiliek. We begaven ons dan ook in het gebouw en kregen zicht op het altaar met het beeld van Onze Lieve Vrouw, de Sterre der Zee. Na een rondgang konden we ook even afdalen in één van de twee crypten. Terug in open lucht, een schril contrast met de donkere Basiliek, troffen we op het plein nog een kunstwerk aan, voorstellend ‘relatie’. We wandelen vervolgens linksaf, langs de zuidgevel van het gebouw in de richting van de Maas, via de Graanmarkt. Links konden we er een overgebleven wachthuis uit 1786 bekijken, destijds deel uitmakend van de Onze Lieve Vrouwestadspoort. We volgden de Graanmarkt tot op het einde, met name de Maasboulevard. We kregen er zicht op de gebouwen aan de overzijde van de Maas, het stadsgedeelte Wyck en de stalen brug, welke het nieuwe stadsdeel verbindt met de historische stad.

Links konden we een blik werpen op de Sint Servaasbrug met haar negen bogen. Even terug vanaf de Maasboulevard naar de Graanmarkt, beklommen we links de trappen van de Onze Lieve Vrouwewal. Gebouwd na 1229 en maakte deel uit van de eerste middeleeuwse stadsmuur, alsook van de tweede ommuring, gebouwd na 1294. Vóór de muur, op het lager gelegen grasplein konden we nog enkele oude kanonnen waarnemen. Boven op de Onze Lieve Vrouwewal stapten we tot op het einde, om er vervolgens via trappen af te dalen en uit te komen bij de Helpoort. Meteen de oudste stadspoort van Nederland. We gingen onder de poort door en bemerkten aan deze zijde ervan, boven de poortdoorgang een uitbouw voorzien van werpgaten, teneinde van bovenaf de vijand te belagen. Tegenover de Helpoort bevindt zicht het Pesthuys, een oude watermolen gebouwd omstreeks 1775 en welke diende als papiermolen. De naam van het gebouw verwijst naar de periode waarin pestlijders er werden opgevangen en verpleegd. We begaven ons rechtsaf voorbij het Pesthuys om er via een brugje de Jeker over te steken. We verkregen er dadelijk zicht op de Pater Vincktoren, een resterend gedeelte van de tweede stadsmuur. Ernaast enkele kleine huisjes met rood-witte luiken, een overblijfsel van het voormalig Faliezustersklooster.

Even voorbij deze kleine huisjes begaven we ons verder via de Sint Pieterstraat. Tegenover het Regionaal Historisch Centrum voor Limburg, ging het links het smalle Lang Grachtje in. Dit straatje is het verlengde van de eerste stadsmuur uit 1229, vooral te bemerken aan de brokstukken van de weergang en de diverse schietsleuven. Zowat halverwege het Lang Grachtje sloegen we rechts de Sint-Hilariusstraat in en op het einde links de Tafelstraat. Deze mondde uit op de Grote Looiersstraat, voorzien van tal van statige huizen. We begaven ons rechts Achter de Molens in, om vervolgens links het Klein Grachtje te kiezen, alweer een overblijfsel van de eerste omwalling van de stad. Via de Verwerhoek tenslotte bereikten we de Leculenstraat, die we naar links bewandelden tot we rechtsaf de Bouillonstraat konden kiezen. Deze leidde naar het Sint Servaasklooster. Rechts op het pleintje bevindt zich het wachthuis van het vroegere Gouvernement uit 1770. Nog wat verder de helling op kwamen we op het Henric van Veldekenplein, wiens standbeeld midden het plantsoen is aangebracht. Rechts konden we de Sint-Janskerk bekijken, jammer genoeg niet geopend. Zodoende konden we de toren niet beklimmen. We bezochten dan maar de even verder gelegen Sint-Servaasbasiliek. Afdalend tussen de beide gebouwen arriveerden we op het Vrijthof, voorzien van heel wat horeca. We namen er dan ook even de tijd een kopje koffie te nuttigen op een terrasje op de hoek met de Grote Staat.

Na te hebben genoten van een korte wandelpauze, begaven we ons verder via de Grote Staat, om er de eerste straat links, de Dominicanerkerkstraat even in te gaan en er een bezoek te brengen aan de Dominicanenkerk, op de dag van vandaag de Boekhandel Dominicanen. Een ideale herbestemming voor de kerk. De Grote Staat verder volgend bereikten we het eindpunt van deze stadwandeling ter hoogte van Het Dinghuis. Nadien namen we nog even de tijd voor een drankje en slenterden wat door de aanpalende winkelstraten, om nadien de weg terug te wandelen naar de parking.”