492: Wildert, Zaterdag 12 maart 2022, 20,323 km. (9845,581 km.)

"Een korte beschrijving inzake onze ervaringen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heide, met start ter hoogte van het station van Wildert. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, arriveerden we aan het station van Wildert omstreeks 10:25 uur. Wegens gebrek aan horeca ter plaatse, begonnen we dan maar noodgedwongen aan onze wandeling, welke zich situeerde in de omgeving van het wandelknooppunt 63. Daartoe verlieten we het station en begaven ons linksaf in de Sint-Jansstraat, welke na het kruisen van de Kalmthoutsesteenweg, overging in de Steenovenstraat. Deze vrij druk bereden invalsweg naar het centrum werd gevolgd tot op het einde, om daar op het kruispunt links de Nolsebaan op te gaan. Hier konden we een aarden paadje volgen rechts van de weg om zo het knooppunt 63 aan te treffen, aan de rechts gelegen Buntweg. We hielden nog even dezelfde richting aan tot op het T-kruispunt met de Huybergsebaan. Aan de overzijde betraden we een brede veldweg, welke ons zou leiden naar het natuurreservaat Stappersven. Na een haakse bocht naar links, gevolgd door een bocht naar rechts, verliep onze tocht langsheen de rand van het links gelegen bos. Voorbij akkers rechts, betraden we tenslotte het eigenlijke bos. Een breed pad leidde in rechte lijn naar het Boswachtershuisje van het Stappersven. Vóór het gebouw ging het even haaks linksaf en vrijwel dadelijk erna haaks rechtsaf. Zowat in rechte lijn stappend, bereikten we het knooppunt 70, in de nabijheid van het Stappersven zelf. We bogen rechtsaf en verkregen een smaller paadje dat al kronkelend verliep doorheen het bos, om uit te monden op een smalle asfaltweg, inmiddels knooppunt 64.

Aan de overzijde van het wegje kregen we zicht op de Kalmthoutse Heide. Aan het knooppunt 64 begaven we ons rechtsaf om deze Verbindingsstraat geruime tijd doorheen de heide te bewandelen, tot aan het knooppunt 29, alwaar we een picknickbank aantroffen, aan de Parking Noord Grenspark. Het gepaste moment om even tot rust te komen en te genieten van een hapje en een drankje. Ondertussen konden we bemerken hoe tal van wielerliefhebbers aan hoge snelheid voorbij reden. Na deze deugddoende onderbreking gingen we opnieuw op weg. We verlieten het asfaltwegje naar links via een veesluis en betraden de Kalmthoutse Heide. Een zanderig smal paadje kronkelde doorheen een mooi zanderig gebied, af en toe doorheen een klein stukje bos, tot we uiteindelijk opnieuw een brede zanderige weg aantroffen, Staartseduinen geheten, dat leidde naar het knooppunt 28. Haaks linksaf betraden we een mooie en nagenoeg rechte bosdreef, welke zowat 500 m verder uitmondde op het knooppunt 30, net op de grens tussen België en Nederland. We bevonden ons nu op een gedeelte van het Wandelnetwerk Noord-Brabant. We staken de grens over, verlieten op die manier de Kalmthoutse Heide en betraden aan de overzijde de Staartse Heide, om er korte tijd later reeds het knooppunt 8 te vinden. Daar kregen we uitzicht op het verder gelegen Groote Meer, blakend in het zonlicht. Aan het knooppunt 8 ging het scherp linksaf en op die manier ging het terug richting grens. Net op de grens zelf maakte het wandelpad een bocht naar rechts om ons te laten vorderen op de grens zelf.

Een smal pad, af en toe voorzien van wat hoogtes en laagtes, ging voorbij de Kalmthoutse Heide links gelegen en de Meersche Duinen rechts. Daar ergens tussenin troffen we een verborgen grenspaal aan. Na een drietal km dit verlaten grenspad te hebben gevolgd, zonder ook maar iets of iemand te hebben opgemerkt, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 41, zowat opnieuw in open lucht, na de voorbije kilometers bos. Doorheen het zand ging het linksaf tot aan het amper 200 m verder gesitueerde knooppunt 25, nog steeds op de grens tussen beide landen. Het knooppunt 25 aangetroffen wandelden we haaks linksaf en gingen aan het Kriekelaarsven voorbij, opnieuw op Belgische bodem, om vrijwel kort daarna reeds het knooppunt 26 te vinden, ditmaal opnieuw behorend tot het Wandelnetwerk Kempense Heide. We kozen op deze Y-splitsing de rechtertak en gingen door de Oude Gemeentebossen, richting een volgend mooi watergebied, de Putse Moer, in de nabijheid van het knooppunt 15. Daar konden we even kort verpozen op een bankje met uitzicht over het watergebied. Even later zetten we onze wandeltocht verder richting volgend knooppunt, 14. We volgden een tijdje de omtrek van de Putse Moer, gevolgd door de passage doorheen enkele kleinere percelen bosgebied.

Uiteindelijk knooppunt 14 aangetroffen, kwamen we terecht in een brede bosdreef welke leidde naar de uitgang van dit gedeelte van de Kalmthoutse Heide. Aan het vermelde knooppunt ging het dan ook rechtsaf, om amper 100 m verder reeds knooppunt 13 voorbij te wandelen. Op die manier ging het in dezelfde richting naar de drukke Putsesteenweg, om er het knooppunt 11 te vinden ter hoogte van de parking. Ondertussen waren we toe aan een drankje en hielden dan ook even halt aan de overzijde van de weg in taverne De Heihoeve. Stilaan waren we aan het einde gekomen van een dagje vertoeven in de Kalmthoutse Heide. Na deze wandelpauze begaven we ons aan deze kant van de Putsesteenweg het bos in richting knooppunt 10, om daar dezelfde richting aan te houden. In feite ging het nu via een brede bosdreef nagenoeg in rechte lijn doorheen de Kalmthoutse en de Withoefse Heide, naar het einde van dit natuurgebied, om uit te komen in de Guido Gezellelaan. We dienden enkel de aanwijzingen te volgen naar het station van Heide. Via even later het knooppunt 18 arriveerden we aan het Statieplein van Heide.

We eindigden dan ook deze wandeling na 20,323 km, goed voor 25404 stappen. Inmiddels de klok van 17:15 uur voorbij, begaven we ons tenslotte naar het juiste perron om even later om 17:45 uur de trein te nemen richting thuishaven. Al bij al hadden we toch genoten van een dagje zon.”

481: Brecht, Zaterdag 21 november 2020, 15,528 km. (9671,099 km.)

"Onze belevenissen en ervaringen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heide, met start en aankomst te Brecht. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, bereikten we het station Noorderkempen, gelegen aan de Oudaenstraat te Brecht. Na te hebben genoten van een broodje op de parking van het station, begaven we ons omstreeks 10:10 uur, rechtsaf in de Oudaenstraat, op zoek naar het eerste knooppunt, met name 60. Geruime tijd stapten we op een smalle asfaltweg, evenwijdig aan de rechts gelegen spoorweg en tevens de autosnelweg E19. Iets meer dan 1 km verder, vonden we het betreffende knooppunt ter hoogte van het kruispunt met de Neervenbaan. Iets voorbij dit kruispunt splitste zich de Oudaenstraat, alwaar we de linkertak dienden te kiezen. We volgden er zelfs een tijdje het traject van de GR5. Uiteindelijk eindigde het asfalt en ging de tocht verder over een grindweg. Tussen de uitgestrekte akkers stapten we voorbij het knooppunt 59, en wandelden gewoon verder rechtdoor. Wat later ging het langsheen een gedeelte van het links gelegen Nationaal bos Het Marum, om er dan de Stapelheideweg te kruisen. Op het einde van het grindpad gekomen, ging het schuin rechts verder, zodat we terecht kwamen op de Heiendweg, eveneens een grindweg en zo het knooppunt 40 aantroffen, op de kruising met de Berkvenweg.

Aan deze kruising gingen we linksaf op de Heiendweg, een brede aardeweg, welke na een drietal bochten overging in de Schietveldweg. Nog steeds tussen de landerijen was het toch genieten van de vrijheid en de stilte in de natuur. Andermaal veranderden we dus van richting en bochtten naar links de Schietveldweg in, een lijnrechte aardeweg. Via een houten brug overschreden we de Grote Beek. Nog steeds het pad verder volgend, trokken we doorheen een gedeelte bos van Het Marum, waarbij we een gedeelte bewandelden van het lokale Kastelenpad. We gingen zo aan het knooppunt 41 voorbij en stapten steeds verder in dezelfde richting door middel van de Schietveldweg. Eenmaal gekomen aan het einde van deze onverharde weg, kwamen we uit op de druk bereden N133, de Wuustwezelsteenweg, welke we naar links opgingen. Gelukkig konden we links van de weg, op het fietspad veilig verder stappen. Geruime tijd dienden we deze drukke baan af te wandelen, tot we aan de overzijde rechtsaf konden in de Hoekstraat aan het knooppunt 65. Dit smalle landelijke wegje liet ons voortdurend veranderen van richting tussen de eindeloos lijkende akkers. Af en toe passeerden we splitsingen van wegen, luisterend naar de naam Hoekstraat. Na het overschrijden van de Kleine Aa, troffen we het kruispunt aan met de rechts gelegen Schoordijkweg, tevens knooppunt 66.

We begaven ons rechtsaf in de Schoordijkweg, om wat later het knooppunt 67 voorbij te gaan en nog even dezelfde richting aan het houden, tot we linksaf de Spinstraat konden indraaien. Nog altijd tussen akkers en weilanden door, volgden we de Spinstraat tot op het kruispunt met de Overbroekstraat, om daar linksaf verder te genieten van het landelijk uitzicht. Deze Overbroekstraat naar links verder bewandelend, bereikten we even verder knooppunt 70 op de T-kruising met de dwars gelegen eveneens Overbroekstraat. Andermaal kozen we linksaf en genoten verder in de straat, om er het knooppunt 68 en vervolgens 69 voorbij te gaan. We kruisten nogmaals de Schoordijkweg, om aan de overzijde nog steeds de Overbroekstraat verder te volgen. Na lange tijd asfalt te hebben verkregen, stapten we nu verder op een smal betonwegje, richting knooppunt 21, dat we tenslotte aantroffen aan de links gelegen Lierweg. Ook hier zetten we de tocht verder in de Lierweg, opnieuw een smal betonwegje. Op het kruispunt kregen we reeds zicht op de spoorweg, welke iets verder verwijderd was. De Lierweg bewandelend, ging het naar het laatste knooppunt, zijnde 62. Een drietal haakse bochten later, kwamen we uit op de dwars gelegen Hoekstraat, tevens knooppunt 62.

De Hoekstraat bracht ons, naar rechts volgend, tot op de dwars gelegen Beethovenstraat. Even verder naar rechts, konden we aan de overzijde de doodlopende Papbosstraat in. Waar de verharding ophield, konden we via een aardeweg verder tot op de Oudaenstraat, waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Even verder naar rechts stappend, bereikten we uiteindelijk opnieuw het station Noorderkempen, omstreeks 14:30 uur, na exact 20432 stappen, goed voor 15,528 afgelegde wandelkilometers. Normaal hadden we dan een trein huiswaarts om 15:01 uur, doch even later vernamen we via de luidsprekers op het perron, dat deze trein werd afgelast. Als gevolg daarvan konden we op het perron wachten tot de volgende trein van 16:01 uur. Een minder aangename manier om een wandeldag af te sluiten, met dank aan de NMBS.”

447: Heide, Zaterdag 09 mei 2020,12,362 km. (9057,802 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, doch reeds met enkele versoepelingen, konden we even wat wandelen verder van huis. We maakten dan ook vooreerst een verplaatsing per bus en trein naar het station van Heide, in de buurt van het Grenspark Kalmthoutse Heide. Eenmaal daar aangekomen konden we ter hoogte van de parking van het station nog even genieten van een broodje, alvorens de wandeling aan te vangen. Even later, omstreeks 10:15 uur konden we op weg. Via het Statieplein konden we terecht in de Guido Gezellelaan, om nadien doorheen het bos van de Withoefse Heide, aan te komen ter hoogte van de Poort De Vroente, een van de toegangen tot de Kalmthoutse Heide. Deze aanlooproute van het station Heide naar deze poort is duidelijk aangegeven door middel van pijltjes. Onderweg daarheen trouwens wandelden we voorbij de knooppunten 18, 10 en 11 van het wandelnetwerk Kempense Heide. De eerste 1,7 km waren aldus een feit. Aan de ingang van de Kalmthoutse Heide bevindt zich een groot infobord, met daarop de talrijke wandelroutes doorheen het gebied.

Als eerste route kozen we het Wandelpad Vlinder, goed voor 2,7 km. Langs deze eerder korte wandeling kregen we een mengeling van bospaden, dreven en af en toe smalle wegels doorheen een gemengd gebied van bos, droge en natte heide en een stukje ven. Nog vroeg op de dag konden we toch al genieten van de rust uitgaande van het bos en af en toe een straaltje zon pikken. Na dit eerder korte begin van onze wandeltocht, kwamen we tenslotte opnieuw terecht aan de toegang Poort De Vroente. Een hapje en een drankje later, konden we op weg voor een tweede wandeling doorheen de Kalmthoutse Heide en ditmaal kozen we voor het Wandelpad Duin, een tocht van 7,5 km. Tijdens deze tocht verkregen we een totaal ander beeld van dit Grenspark, omwille van de aanwezigheid van uitgestrekte heidevlaktes, duinmassieven, natte heide en weilanden. Ondertussen wat later op de dag, konden we voelen dat de zon duidelijk wat meer warmte gaf. Vooral bij de passage doorheen de open zandvlakte was het duidelijk dat het een warme tocht werd. We verkregen een schitterend zicht op de omliggende bossen.

De bloeiende heide liet ontelbare schakeringen paars zien en dat vormde een fel contrast met de kleur van het zand. Een kudde grazende schapen liet toe even stil te staan en te genieten van het schouwspel. Naarmate we verder het Graspark ingingen ontmoetten we amper nog andere wandelaars en was het echt genieten van de stilte. Eenmaal het verste punt bereikt, maakten we een lange bocht naar rechts, om stilaan terug te keren naar de ingang van de Kalmthoutse Heide. Toen we nog langs een stukje ven stapten, was het lawaai van de kikkers er enorm. Tal van andere passanten hielden er ook even halt om te luisteren en hier en daar trachten een exemplaar op de digitale plaat vast te leggen. Een opvallend opschrift onderweg is ons nog bijgebleven ‘Met de natuur als gids is het onmogelijk te verdwalen’. Echter aan alles komt vroeg of laat een einde, zo ook aan deze eerder korte lentetocht. Na het einde van het Wandelpad Duin, volgden we dezelfde aanlooproute als eerder op de dag, terug naar het station van Heide. Restte ons nog de terugreis huiswaarts na exact 16267 stappen, goed voor 12,362 km. Het voelde zalig even verder van huis te kunnen wandelen.”

348: Kalmthout, Zaterdag 20 juni 2015, 18,761 km. (7089,859 km.)

“Vandaag stond alweer een kennismaking in onze wandelagenda, met een nieuw wandelnetwerk, met name ‘Kempense Heide’. De dag voorheen hadden we online een route uitgestippeld, welke van start ging ter hoogte van het wandelknooppunt 19, gesitueerd ter hoogte van de Heidestatiestraat 35. Inderdaad, vlakbij het station van Heide dus. Na een ritje erheen, vonden we vrij gemakkelijk parkeerplaats naast het station. Na een later ontbijt en een slokje chocomelk, konden we omstreeks 09:00 uur van start gaan. Het beloofde in elk geval een zonnige dag te worden, alhoewel we van start gingen onder een bewolkte hemel. Een eerste blikvanger was het monument dat is geplaatst ter hoogte van het station, als hulde aan de bevrijders tijdens de laatste wereldoorlog, een eerbetoon aan de Canadezen en de dokwerkers. Tevens bevond zich een grote foto ter hoogte van de gevel van het station, die herinnerde aan het feit, dat destijds tijdens een vorige oorlog, in het najaar van 1917, de Duitsers heel wat dennenbossen rooiden in Heide. Ter hoogte van ons startpunt vonden we tevens enkele aanwijzingen met betrekking tot de Grensparkroute (32 km) en de Heideroute (57 km). Voor de fietsliefhebbers dus.

We lieten het knooppunt 19 voor wat het was en begonnen aan de dagtocht, vooreerst richting knooppunt 16. In hoofdzaak volgden we hier een gedeelte van de bebouwde kom, vooral langsheen enkele uit de kluiten gewassen villa’s. Een eenzaam kapelletje, enkele blaffende honden en een eenzame jogger, meer viel er voorlopig niet te zien. We kwamen langsheen het ‘Keienhof’, destijds in 1914 gebouwd door een Joods diamantair, doch op de dag van vandaag een restaurant. Verderop bereikten we ondertussen knooppunt 83 ter hoogte van een druk bereden kruispunt. Gelukkig dienden we hier enkel veilig aan de overkant te geraken, om vervolgens te verdwijnen via een smal bospaadje. We betraden aldus het Vlaams Natuurreservaat Kalmthoutse Heide en daar zouden we geruime tijd in vertoeven. We kregen nu afwisselend smalle paden tussen een stukje loofbos, vervolgens een wat bredere dreef in een gedeelte met naaldbomen. Van tijd tot tijd kregen we een doorkijkje op een open vlakte en kregen zicht op de heide. Kronkelend ging het verder richting de knooppunten 13 en 14, welke zich in elkaars nabijheid bevonden.

Eenmaal daar aangekomen, verkregen we zandpaden om te bewandelen. Hier konden we voor het eerst bemerken dat de heide recent het slachtoffer is geweest van een grote heidebrand. Overal bemerkten we zowat dood hout, zwart geblakerde boomstammen, met daartussen alweer nieuw leven. De heide volop in herstel. De zanderige paadjes welke we nu volgden verliepen min of meer golvend en waren vaak voorzien van heel wat afgevallen dennenappels, maar vooral blootliggende boomwortels. We bevonden ons nu in het gekende ‘Grenspark De Zoom’. Op weg naar het wandelknooppunt 15 bereikten we een eerste watergebied, voorzien van een picknickbank. Het was ondertussen 10:45 uur geworden en het werd tijd om een eerste maal het lunchpakket aan te spreken. Terwijl we genoten van een hapje konden we ons tegoed doen aan mooie zichten over het watergebied, in combinatie met de daarboven hangende donkere en soms dreigende wolken. In elk geval de natuur op zijn mooist. Na deze korte lunchpauze wandelden we omheen het water tot aan het knooppunt 15.

Aldaar bereikten we een brede zandweg, welke af en toe werd bereden door de brandweer. We bemerkten hier vrijwel dadelijk markeringen van een GR-Variant. In de verte was een uitkijktoren zichtbaar. De brede zandweg verliep in die richting en even later bereikten we dan ook de toren in kwestie, volgens informatie ter plaatse zowat 25 m hoog. De toren was voor het publiek toegankelijk tot op het derde platform. We maakten dan ook gebruik daarvan en beklommen de toren via een steile metalen draaitrap. Boven verkregen we vanzelfsprekend een schitterend uitzicht over de omliggende bossen en heide. Zo verkregen we ook een idee met betrekking tot de uitgestrektheid van het geheel. Na de afdaling volgden we verder de brede zandweg tot aan het volgende wandelknooppunt, met name 99. Hier ging het haaks linksaf en wandelden we over een veldweg, die even later overging in een zandpad. We volgden er een stukje van het Natuurvrienden Wandelpad (12 km), alsook een gedeelte van de GR5 (Noordzee – Rivièra). Het pad werd breder en de zandlaag dikker, zodat het even moeilijk stappen was doorheen het mulle zand. Even later bereikten we knooppunt 67, alwaar we gewoon rechtdoor onze wandeling vervolgden.

Een deels verbrande schuilhut en alweer heel wat dood hout konden we aantreffen. Eenmaal de zanderige ondergrond achter de rug, volgde een makkelijk begaanbaar bospad, dat ons leidde tot aan de openbare weg. Ter hoogte van een aldaar gelegen parking, troffen we een bankje aan, teneinde even te drinken en een momentje te genieten van de rust en de stilte van dit gebied. Het was ondertussen bijna middag geworden en we hadden knooppunt 03 bereikt. We konden er terug een grote foto aantreffen, die ditmaal herinnerde aan ‘Den Doodendraad’, een versperring dwars doorheen de Kalmthoutse Heide tijdens de eerste wereldoorlog. Even later volgden we de openbare weg naar links en troffen er de aanduiding aan van de LF2 Stedenroute. We wandelden opnieuw voorbij een stukje watergebied, ditmaal voorzien van kleine begroeide eilandjes. Om de hoek volgde een lijnrechte lange asfaltweg, dwars doorheen heidegebied en die leidde ons naar het knooppunt 64. Ook hier alweer de vaststelling van de grote schade, als gevolg van de heidebrand.

Ter hoogte van het knooppunt 64 verlieten we de openbare weg en betraden het rechts gelegen ‘Stappersven’. Af en toe kregen we bordjes te zien met de vermelding ‘Gevoelig plekje – Heideherstel’. We kregen enkele kronkelende bospaadjes te verwerken, werden af en toe geplaagd door insecten, doch bereikten heelhuids doorheen een prachtig stukje bos, de knooppunten 70 en 01, welk zich op korte afstand van elkaar bevonden. Ter hoogte van het laatste knooppunt hadden we de optie om, ofwel rechtdoor doorheen het bos, ofwel rechtsaf langsheen het ven, te vorderen naar het volgende knooppunt 02. We kozen het rechtse pad, voorlopig nog eveneens doorheen het bos, maar waarbij we later tot aan de rand van het ven konden stappen. Hier verkregen we een prachtig zicht over deze uitgestrekte watervlakte. De lucht oogde nog steeds dreigend, doch af en toe kregen we al eens een streepje zonneschijn.

Vanaf knooppunt 02 wandelden we via een brede bosweg, in de richting van het volgende knooppunt, met name 68, alwaar we opnieuw de openbare weg bereikten. We kregen na het zand en de bosgrond, nu terug asfalt onder de wandelschoenen. Onderweg ontmoetten we zowaar een giraffe, welke boven een omheining uitkeek. Gelukkig bleef het bij een soort kunstwerk. We vorderden gestaag verder langsheen de openbare weg, via het knooppunt 69, alwaar we aanwijzingen vonden met betrekking tot de plaatselijke Strip Route. In de onmiddellijke nabijheid bevond zich reeds knooppunt 98, alwaar we de openbare weg verlieten, via een links gelegen smal graspaadje. Aan het andere uiteinde daarvan bereikten we de openbare weg in Kalmthout. Hier ging het linksaf, voorbij de kerk H. Hart, tevens knooppunt 97. Hier dienden we rechtsaf te gaan, doch wandelden even rechtdoor tot aan het verder gelegen café Pullman, tijd dus voor een koffiepauze op het terras. Het was ondertussen 14 uur geworden.

Na deze koffiepauze, keerden we een eindje op onze stappen terug tot aan het knooppunt 97 en gingen dan maar linksaf, via een woonstraat. Binnen de kortst mogelijke tijd ging de straat over in een smalle asfaltweg tussen de akkers, richting spoorweg, die we links van ons reeds konden bemerken. Eenmaal ter hoogte van de spoorweg volgden we het smalle wegje naar rechts. Aan de overzijde konden we zien dat zich op een weide heel wat volk bevond, volgens info zou het hier gaan om de ‘Hoeve Feesten’. We zagen dan ook heel wat quads, tractoren, paarden, springkastelen en zelfs hoorden we enorm wat kettingzagen, voor een wedstrijd houtsculpturen. Voorbij deze feestelijkheden, verlieten we de spoorweg en namen een rechts gelegen weg, richting knooppunt 12. Aldaar aangekomen kregen we bezijden de weg de aanduiding inzake de Turfroute (49 km) en de Pruuvers Route. Zowat gelijktijdig ging het hier naar links en betraden we een smal bospad. Opnieuw genietend van deze mooie natuuromgeving, bereikten we geruime tijd later opnieuw een drukke weg en dit ter hoogte van het wandelknooppunt 11 en het Natuureducatie Centrum De Vroente.

We bemerkten er een 90 mm luchtafweerkanon, als herinnering aan de bevrijders tijdens de laatste wereldoorlog. Naast het centrum, vonden we op de parking een infobord inzake een lokale wandelroute van 4,5 km, met name het Wandelpad Klein Zwitserland. We wandelden nu via een breed grindpad, opnieuw richting bosgebied en langzaam maar zeker naar het station van Heide. Zowat halverwege deze brede dreef, bereikten we het knooppunt 10, ter hoogte van enkele picknicktafels die zich bevonden rechts in het bos. Het was dan ook reeds half vier in de namiddag, tijd om de laatste boterhammen uit het lunchpakket te halen. Na dit laatste oponthoud, vervolgden we onze route. Weinig later bereikten we de eerste woningen van Heide ter hoogte van het knooppunt 18. Het was nog slechts enkele honderden meters, tot aan het knooppunt 19 alwaar we eerder op de dag waren van start gegaan. Zo kwam alweer een einde aan een mooie natuurwandeling. We sloten de dag af met nog een korte pauze op een terrasje ter hoogte van de kerk.”

Tot slot nog even de cijfers: we hielden het vandaag bij 18,761 km, goed voor 974,2 cal en dat in zowaar 25.015 stappen. We eindigden deze kennismaking met de ‘Kempense Heide’ in een rustig wandeltempo van 4.30.49”