348: Kalmthout, Zaterdag 20 juni 2015, 18,761 km. (7089,859 km.)

“Vandaag stond alweer een kennismaking in onze wandelagenda, met een nieuw wandelnetwerk, met name ‘Kempense Heide’. De dag voorheen hadden we online een route uitgestippeld, welke van start ging ter hoogte van het wandelknooppunt 19, gesitueerd ter hoogte van de Heidestatiestraat 35. Inderdaad, vlakbij het station van Heide dus. Na een ritje erheen, vonden we vrij gemakkelijk parkeerplaats naast het station. Na een later ontbijt en een slokje chocomelk, konden we omstreeks 09:00 uur van start gaan. Het beloofde in elk geval een zonnige dag te worden, alhoewel we van start gingen onder een bewolkte hemel. Een eerste blikvanger was het monument dat is geplaatst ter hoogte van het station, als hulde aan de bevrijders tijdens de laatste wereldoorlog, een eerbetoon aan de Canadezen en de dokwerkers. Tevens bevond zich een grote foto ter hoogte van de gevel van het station, die herinnerde aan het feit, dat destijds tijdens een vorige oorlog, in het najaar van 1917, de Duitsers heel wat dennenbossen rooiden in Heide. Ter hoogte van ons startpunt vonden we tevens enkele aanwijzingen met betrekking tot de Grensparkroute (32 km) en de Heideroute (57 km). Voor de fietsliefhebbers dus.

We lieten het knooppunt 19 voor wat het was en begonnen aan de dagtocht, vooreerst richting knooppunt 16. In hoofdzaak volgden we hier een gedeelte van de bebouwde kom, vooral langsheen enkele uit de kluiten gewassen villa’s. Een eenzaam kapelletje, enkele blaffende honden en een eenzame jogger, meer viel er voorlopig niet te zien. We kwamen langsheen het ‘Keienhof’, destijds in 1914 gebouwd door een Joods diamantair, doch op de dag van vandaag een restaurant. Verderop bereikten we ondertussen knooppunt 83 ter hoogte van een druk bereden kruispunt. Gelukkig dienden we hier enkel veilig aan de overkant te geraken, om vervolgens te verdwijnen via een smal bospaadje. We betraden aldus het Vlaams Natuurreservaat Kalmthoutse Heide en daar zouden we geruime tijd in vertoeven. We kregen nu afwisselend smalle paden tussen een stukje loofbos, vervolgens een wat bredere dreef in een gedeelte met naaldbomen. Van tijd tot tijd kregen we een doorkijkje op een open vlakte en kregen zicht op de heide. Kronkelend ging het verder richting de knooppunten 13 en 14, welke zich in elkaars nabijheid bevonden.

Eenmaal daar aangekomen, verkregen we zandpaden om te bewandelen. Hier konden we voor het eerst bemerken dat de heide recent het slachtoffer is geweest van een grote heidebrand. Overal bemerkten we zowat dood hout, zwart geblakerde boomstammen, met daartussen alweer nieuw leven. De heide volop in herstel. De zanderige paadjes welke we nu volgden verliepen min of meer golvend en waren vaak voorzien van heel wat afgevallen dennenappels, maar vooral blootliggende boomwortels. We bevonden ons nu in het gekende ‘Grenspark De Zoom’. Op weg naar het wandelknooppunt 15 bereikten we een eerste watergebied, voorzien van een picknickbank. Het was ondertussen 10:45 uur geworden en het werd tijd om een eerste maal het lunchpakket aan te spreken. Terwijl we genoten van een hapje konden we ons tegoed doen aan mooie zichten over het watergebied, in combinatie met de daarboven hangende donkere en soms dreigende wolken. In elk geval de natuur op zijn mooist. Na deze korte lunchpauze wandelden we omheen het water tot aan het knooppunt 15.

Aldaar bereikten we een brede zandweg, welke af en toe werd bereden door de brandweer. We bemerkten hier vrijwel dadelijk markeringen van een GR-Variant. In de verte was een uitkijktoren zichtbaar. De brede zandweg verliep in die richting en even later bereikten we dan ook de toren in kwestie, volgens informatie ter plaatse zowat 25 m hoog. De toren was voor het publiek toegankelijk tot op het derde platform. We maakten dan ook gebruik daarvan en beklommen de toren via een steile metalen draaitrap. Boven verkregen we vanzelfsprekend een schitterend uitzicht over de omliggende bossen en heide. Zo verkregen we ook een idee met betrekking tot de uitgestrektheid van het geheel. Na de afdaling volgden we verder de brede zandweg tot aan het volgende wandelknooppunt, met name 99. Hier ging het haaks linksaf en wandelden we over een veldweg, die even later overging in een zandpad. We volgden er een stukje van het Natuurvrienden Wandelpad (12 km), alsook een gedeelte van de GR5 (Noordzee – Rivièra). Het pad werd breder en de zandlaag dikker, zodat het even moeilijk stappen was doorheen het mulle zand. Even later bereikten we knooppunt 67, alwaar we gewoon rechtdoor onze wandeling vervolgden.

Een deels verbrande schuilhut en alweer heel wat dood hout konden we aantreffen. Eenmaal de zanderige ondergrond achter de rug, volgde een makkelijk begaanbaar bospad, dat ons leidde tot aan de openbare weg. Ter hoogte van een aldaar gelegen parking, troffen we een bankje aan, teneinde even te drinken en een momentje te genieten van de rust en de stilte van dit gebied. Het was ondertussen bijna middag geworden en we hadden knooppunt 03 bereikt. We konden er terug een grote foto aantreffen, die ditmaal herinnerde aan ‘Den Doodendraad’, een versperring dwars doorheen de Kalmthoutse Heide tijdens de eerste wereldoorlog. Even later volgden we de openbare weg naar links en troffen er de aanduiding aan van de LF2 Stedenroute. We wandelden opnieuw voorbij een stukje watergebied, ditmaal voorzien van kleine begroeide eilandjes. Om de hoek volgde een lijnrechte lange asfaltweg, dwars doorheen heidegebied en die leidde ons naar het knooppunt 64. Ook hier alweer de vaststelling van de grote schade, als gevolg van de heidebrand.

Ter hoogte van het knooppunt 64 verlieten we de openbare weg en betraden het rechts gelegen ‘Stappersven’. Af en toe kregen we bordjes te zien met de vermelding ‘Gevoelig plekje – Heideherstel’. We kregen enkele kronkelende bospaadjes te verwerken, werden af en toe geplaagd door insecten, doch bereikten heelhuids doorheen een prachtig stukje bos, de knooppunten 70 en 01, welk zich op korte afstand van elkaar bevonden. Ter hoogte van het laatste knooppunt hadden we de optie om, ofwel rechtdoor doorheen het bos, ofwel rechtsaf langsheen het ven, te vorderen naar het volgende knooppunt 02. We kozen het rechtse pad, voorlopig nog eveneens doorheen het bos, maar waarbij we later tot aan de rand van het ven konden stappen. Hier verkregen we een prachtig zicht over deze uitgestrekte watervlakte. De lucht oogde nog steeds dreigend, doch af en toe kregen we al eens een streepje zonneschijn.

Vanaf knooppunt 02 wandelden we via een brede bosweg, in de richting van het volgende knooppunt, met name 68, alwaar we opnieuw de openbare weg bereikten. We kregen na het zand en de bosgrond, nu terug asfalt onder de wandelschoenen. Onderweg ontmoetten we zowaar een giraffe, welke boven een omheining uitkeek. Gelukkig bleef het bij een soort kunstwerk. We vorderden gestaag verder langsheen de openbare weg, via het knooppunt 69, alwaar we aanwijzingen vonden met betrekking tot de plaatselijke Strip Route. In de onmiddellijke nabijheid bevond zich reeds knooppunt 98, alwaar we de openbare weg verlieten, via een links gelegen smal graspaadje. Aan het andere uiteinde daarvan bereikten we de openbare weg in Kalmthout. Hier ging het linksaf, voorbij de kerk H. Hart, tevens knooppunt 97. Hier dienden we rechtsaf te gaan, doch wandelden even rechtdoor tot aan het verder gelegen café Pullman, tijd dus voor een koffiepauze op het terras. Het was ondertussen 14 uur geworden.

Na deze koffiepauze, keerden we een eindje op onze stappen terug tot aan het knooppunt 97 en gingen dan maar linksaf, via een woonstraat. Binnen de kortst mogelijke tijd ging de straat over in een smalle asfaltweg tussen de akkers, richting spoorweg, die we links van ons reeds konden bemerken. Eenmaal ter hoogte van de spoorweg volgden we het smalle wegje naar rechts. Aan de overzijde konden we zien dat zich op een weide heel wat volk bevond, volgens info zou het hier gaan om de ‘Hoeve Feesten’. We zagen dan ook heel wat quads, tractoren, paarden, springkastelen en zelfs hoorden we enorm wat kettingzagen, voor een wedstrijd houtsculpturen. Voorbij deze feestelijkheden, verlieten we de spoorweg en namen een rechts gelegen weg, richting knooppunt 12. Aldaar aangekomen kregen we bezijden de weg de aanduiding inzake de Turfroute (49 km) en de Pruuvers Route. Zowat gelijktijdig ging het hier naar links en betraden we een smal bospad. Opnieuw genietend van deze mooie natuuromgeving, bereikten we geruime tijd later opnieuw een drukke weg en dit ter hoogte van het wandelknooppunt 11 en het Natuureducatie Centrum De Vroente.

We bemerkten er een 90 mm luchtafweerkanon, als herinnering aan de bevrijders tijdens de laatste wereldoorlog. Naast het centrum, vonden we op de parking een infobord inzake een lokale wandelroute van 4,5 km, met name het Wandelpad Klein Zwitserland. We wandelden nu via een breed grindpad, opnieuw richting bosgebied en langzaam maar zeker naar het station van Heide. Zowat halverwege deze brede dreef, bereikten we het knooppunt 10, ter hoogte van enkele picknicktafels die zich bevonden rechts in het bos. Het was dan ook reeds half vier in de namiddag, tijd om de laatste boterhammen uit het lunchpakket te halen. Na dit laatste oponthoud, vervolgden we onze route. Weinig later bereikten we de eerste woningen van Heide ter hoogte van het knooppunt 18. Het was nog slechts enkele honderden meters, tot aan het knooppunt 19 alwaar we eerder op de dag waren van start gegaan. Zo kwam alweer een einde aan een mooie natuurwandeling. We sloten de dag af met nog een korte pauze op een terrasje ter hoogte van de kerk.”

Tot slot nog even de cijfers: we hielden het vandaag bij 18,761 km, goed voor 974,2 cal en dat in zowaar 25.015 stappen. We eindigden deze kennismaking met de ‘Kempense Heide’ in een rustig wandeltempo van 4.30.49”