535: Testelt, Zaterdag 28 januari 2023, 14,994 km. (10.590,14 km.)

“Na een lange winterstop, waren we eindelijk toe aan een eerste wandeling tijdens het jaar 2023. Online vonden we op de website van de NMBS, een beschreven wandeling met start in Testelt. Deze tocht over een afstand van ongeveer 12 km, droeg als titel ‘Van Testelt tot Averbode, van toen en nu’. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we de wandeling aanvangen ter hoogte van het station van Testelt, meer bepaald in de Stationsstraat. Over korte afstand gingen we naar rechts, voorbij het station, om dan een dalend paadje links te kiezen, dat uitmondde in de Schuurweg. We volgden er een gedeelte van de Bos-, broek- Heuvelroute. De Schuurweg tot op het einde bewandelend, ging het zowat in rechte lijn naar de plaatselijke Sint-Pieterskerk. Net vóór de kerk konden we een kunstwerk bekijken van de lokale graffiti-artiest Tuzq, voorstellend een vos, welke symbool staat voor de fauna en flora in de Demerbroeken. Dit werk werd aangebracht op de gevel van de parochiezaal. We gingen verder tot aan de kerk, om er via een opening in de kerkmuur, deels omheen de kerk te wandelen, waarna we uitkwamen op het Dorp. Voorbij de kerk stapten we een eindje naar rechts, om er de eerste straat rechts, eveneens Dorp te kiezen, welke leidde naar de heropgebouwde watermolen uit 1608 en er tegenover de ‘Villa Ter Wolf’, gebouwd door een lid van de familie Theyskens. Daar stonden we aan de oever van de Demer, die we even naar links volgden tot aan de brug. Daar draaiden we haaks linksaf en volgden opnieuw Dorp tot we even verder rechtsaf konden gaan via de Pastoriestraat.

We overschreden de spoorweg en stapten via de Pastoriestraat tot aan de rechts gelegen Bergstraat, die we vervolgens indraaiden. Zoals de naam al liet vermoeden, wonnen we ondertussen iets aan hoogte. Waar de Bergstraat bochtte naar links, konden we even van nabij de daar geplaatste Sint-Jozefskapel uit 1830 bekijken. Deze kapel bevindt zich aan de voet van de Voortberg, op de plaats waar vroeger een kruising bestond van vier dorpswegen. Net naast de kapel verlieten we de bergstraat en volgden we een stijgende onverharde weg. We dienden er de richting te volgen van het knooppunt 175, behorende tot het wandelnetwerk de Merode. Het ging dus omhoog de Voortberg op, tot op de top aan een metershoge zendmast. In de verte konden we zelfs de basiliek van Scherpenheuvel waarnemen. Tevens verkregen we een schitterend uitzicht over het lager gelegen Testelt. We hielden er even kort halt om enkele grote ijzerzandstenen te bekijken. Nadien volgden we een paadje doorheen het bos, met af en toe een doorkijkje rechts, met zicht op de spoorweg. Wat verderop kwamen we uit op een open plek in het bos, om er te beginnen aan de afdaling van de Voortberg, nog steeds richting knooppunt 175.

Eenmaal de afdaling achter de rug, bereikten we het knooppunt 175 ter hoogte van de dwars gelegen onverharde weg, de Wijngaardstraat. Bezijden de weg troffen we een zitbank aan, om er omstreeks 11:45 uur even te genieten van een boterham met spek en eieren. Tijdens de maaltijd hadden we uitzicht op de Demerboeken aan de overzijde van de weg. Na deze wandel- en eetpauze begaven we ons in de Wijngaardstraat naar links, om er vrij vlug asfalt te betreden. Gekomen ter hoogte van de rechts gelegen Wilgendriesdijk, zowat 250 m verder, verlieten de weg en begaven ons op het smalle onverharde pad. Op die manier ging het nu richting wandelknooppunt 57, alwaar we dan haaks rechtsaf een modderig pad opgingen, richting knooppunt 58. Een pad dat we dienden te volgen tot op het einde. Onderweg dienden we wat later links de Elzenstraat in te draaien, doch wellicht hadden we dat niet bemerkt, omwille van de daar aanwezige modderige bocht in het pad. Verder rechtdoor aanhoudend volgde een vrij zigzaggend vlonderpad dat uiteindelijk eindigde op een veldweg, de Mortelbroekstraat. We waren dus duidelijk van de route afgeweken. Echter met de Abdij van Averbode in de nabijheid, kozen we een alternatieve weg daarheen.

De Mortelbroekstraat leidde naar een driehoekig pleintje aan de Zandstraat, waar zich in het midden een meterhoge stenen mijnlamp bevindt. We herkenden de plaats van een vroegere wandeltocht, dus kozen we de Zandstraat rechtdoor, om nadien de Melkerijstraat rechts in te draaien. We stapten voorbij de Colruyt en eindigden ter hoogte van de dwars gelegen Westelsebaan. Aan de overzijde van de weg bevond zich het Sint-Jansplein en daar konden we omstreeks 12:44 uur even genieten van een kopje koffie in Brasserie ’t Ven. Na de koffie- en plaspauze, volgden we nog een eindje de drukke Westelsebaan, tot we schuin rechts via de stijgende Poortberg, richting ingang Abdij van Averbode konden stappen. Op het einde van de weg, kruisten we de Abdijstraat en konden we via het gotisch poortgebouw de Abdij betreden. We brachten een bezoekje aan de enorme Abdijkerk en hadden oog voor een kunstwerk op het binnenplein ‘de éénvleugelige’, met bijhorende tekst van de Pausen Johannes-Paulus II en Benedictus XVI. Na een bezoek aan deze site, verlieten we via hetzelfde poortgebouw de Abdij en gingen rechtsaf tot het eerste dalende wegje rechts. We passeerden er de talrijke bijgebouwen van de Abdij en bezochten wat lager het beleveniscentrum ‘Het Moment’, een combinatie van huisbrouwerij, kaasrijperij, bakkerij, abdijcafé en abdijwinkel. We gingen er over tot de aankoop van brood en peperkoek. Tevens genoten we er nog even van een hapje, waarna we omstreeks 13:50 uur de Abdij vaarwel zegden.

Na ‘Het Moment’, volgden we het wegje verder naar beneden, richting knooppunt 96, om er de Herseltsebaan te kruisen en aan de overzijde een smalle asfaltweg te bewandelen, de Boonstraat, een fiets- en wandelpad doorheen het bos. Hier werd verkeerdelijk aangegeven in de brochure dat we het wandelknooppunt 16 dienden te volgen, doch het betrof knoopunt 16 van een ruiterpad. Geruime tijd later, kwamen we aan ter hoogte van een grote zandheuvel links, alwaar we even linksaf gingen, om dan haaks rechts de richting te volgen van het wandelknooppunt 144, waarbij we dadelijk begonnen aan de beklimming van de zandheuvel, zoals later bleek, ‘Landduinen’. Eenmaal het hoogste punt overschreden, daalden we af naar de lager gelegen houten brug over een vijver, waarna we aan de overzijde verder dienden te gaan via het knooppunt 13. Echter omwille van werkzaamheden aldaar, was geen enkele aanduiding van het bewuste knooppunt te vinden. We gingen dan maar opnieuw de brug over tot aan het knooppunt 144, om via een alternatieve weg, richting Testelt te wandelen. We volgden er vooreerst de richting van het knooppunt 269, dat ons bracht tot in de Nieuwstraat, aan café De Weefberg. We besloten er even halt te houden omstreeks 14:50 uur voor een kopje koffie.

Uiteindelijk bleek dat we toch nog op de juiste route zaten. Na de koffie begaven we ons naar rechts op de Nieuwstraat om er de eerste straat rechts, de Sportstraat in te gaan tot op het einde. Daar dienden we vervolgens rechts Nieuwland in te gaan, richting Lange Eiken, doch we kwamen uit op de Nieuwe Mechelsebaan. Andermaal waren we het spoor bijster. Nadien ten huize zou blijken dat in de brochure verkeerd werd aangegeven Nieuwland naar rechts te bewandelen, het diende naar links te zijn. Totaal uit de richting volgden we dan maar de wandelknooppunten 269 en 421 om alzo terug het station van Testelt te bereiken. Meteen het einde van een vooral koude wandeltocht, om en nabij de 2° C, waarbij de wandelbeschrijving uitgaande van de NMBS, toch enkele verkeerde aanwijzingen bevatte. Tenslotte arriveerden we toch veilig en wel op de startplaats na een eerste wandeltocht in het pas begonnen jaar 2023.”

523: Diest, Zaterdag 16 februari 2019, 21,627 km. (10.381,958 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode, met start en aankomst aan het nmbs station van Diest. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, konden we na aankomst in Diest, omstreeks 10:15 uur de geplande wandeling aanvangen. We gingen van start ter hoogte van het knooppunt 373 op de Turnhoutsebaan, net vóór het station. Via de wandelbrug begaven we ons over de spoorweg en kwamen aan de overzijde op de drukke N127, de Ford Leopoldlaan. Aan de overzijde van de weg konden we even naar links reeds het knooppunt 284 vinden, om er dan schuin links de Lazarijstraat in te gaan. We konden vrij dadelijk beginnen aan een beklimming over een smalle asfaltweg, richting een Y-splitsing. We kozen er de linkertak om nadien in het verlengde de Diesterestraat te bewandelen. Voorbij de laatste woningen draaiden we haaks linksaf op een grindweg, de Holleweg, die ons na enkele kort op elkaar volgende bochten tot aan het knooppunt 282 liet aankomen. Daar stapten we verder rechtdoor en begonnen aan de afdaling doorheen een stukje bos. Nog steeds de Holleweg volgend kwamen we opnieuw aan de drukke Turnhoutsebaan, om er aan de overzijde de Broekstraat in te gaan. We gingen voorbij het bord van de bebouwde kom van Molenstede. Tussen enkele statige villa’s ging het op die manier voorbij het knooppunt 252, om er gewoon rechtdoor aan te houden via de Broekstraat. Net vóór een bocht naar links, verlieten we de Broekstraat schuin rechts via Blaasberg en betraden er de Voetweg 115, het Melgerveld Voetpad.

Het pad leidde doorheen een stukje bos, waarna we uiteindelijk opnieuw de Broekstraat betraden net in een bocht. We draaiden rechtsaf de betonweg op om tussen de bewoning te wandelen naar het centrum van Molenstede. Op het einde van de lange Broekstraat bereikten we de Dorpsstraat van Molenstede en draaiden er rechtsaf richting kerk Onze-Lieve-Vrouw. We hielden er omstreeks 11:15 uur even halt en genoten er van een picknick op een zitbank in een bushokje. We konden er het kunstwerk ‘De goede lieden van Moelstede’ bekijken, die volgens de overlevering het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Diest uit de Demer opvisten, terwijl het recht opstaand naar Diest dreef. Na onze rust- en eetpauze, gingen we vóór de kerk links de parking over en wandelen via een smal brugje over het Zwart Water en bereikten aan de overzijde de Molenweg, tevens knooppunt 407. Over vrij korte afstand begaven we ons naar links en kruisten de Reppelsebaan, om aan de overzijde verder te wandelen via de Beemdenweg, een smal doodlopend asfaltwegje. Voorbij de laatste huizen begaven we ons nadien linksaf op een brede grasweg langs de oever van het Zwart Water. Door middel van deze genaamde Buurtweg 99, volgden we over langere afstand de talrijke meanders van het Zwart Water, om tenslotte het pad te verlaten en de openbare weg te bereiken, Hoornblaas, ondertussen op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem. We draaiden de weg naar links op om even verder het knooppunt 61 te vinden op het kruispunt met de N212, de Ernest Claesstraat.

Andermaal via deze drukke weg, dienden we een tijdje langs de Ernest Claesstraat naar rechts te wandelen, hierbij een gedeelte volgend van de Hageland Route. We passeerden er een gebouw van Natuurpunt en gingen vervolgens via een brug over de Zwarte Beek. Voorbij het kruispunt met de Vorststraat ging de Ernest Claesstraat over in de Westelsebaan, welke we vrijwel dadelijk verlieten naar links via de Heidedijk. Tussen de huizen en een bocht naar rechts later, kwamen we terecht in de Broekstraat, om die links in te draaien en er het knooppunt 411 te bemerken. We stapten verder rechtdoor, waarna de verharding ophield en we de onverharde Mortelbroekstraat betraden. Na een haakse draai naar rechts, gevolgd door een haakse draai naar links, vonden we het knooppunt 58 op een kruispunt van beide wegen, Mortelbroekstraat. We draaiden er ditmaal rechtsaf en stapten via de Mortelbroekstraat tot op het kruispunt met de Bredestraat. In het midden van het kruispunt bevond zich een driehoekig pleintje met daarop de Sint-Barbarakapel in een metershoge stenen mijnwerkerslamp. Net vóór de kapel volgden we ditmaal naar links de Zandstraat. We negeerden en alle zijstraten links en rechts en gingen het knooppunt 295 voorbij. Helemaal op het einde gekomen van de Zandstraat, ging het rechtsaf op de Testeltsesteenweg, om er het knooppunt 93 voorbij te gaan en de weg verder te volgen tot aan de Abdij van Averbode, ondertussen knooppunt 100.

We namen er vooreerst even de tijd om rond de klok van 13:15 uur te genieten van een kopje koffie in het Abdijcafé, waarna we een korte wandeling maakten doorheen het aanpalende Mariapark om er de mooie Mariagrot even van nabij te bekijken, alsook een prachtige Calvarie. Na de Abdijgebouwen te hebben bekeken, verlieten we de site en begaven ons aan het knooppunt 100 rechtdoor de brede onverharde Abdijstraat in, waarvan het begin beter bekend is als de Lekdreef. We namen dan ook van de gelegenheid gebruik er een ijsje aan te kopen. Het hoeft wellicht niet te worden vermeld, het was er aanschuiven aan de ijskarren. Uiteindelijk konden we dan omstreeks 14:15 uur opnieuw op weg en volgden verder de mooie brede Abdijstraat doorheen het bosrijke gebied. We gingen het knooppunt 90 voorbij en bemerkten er zelfs de bekende stickers inzake één van de vele pelgrimswegen naar Santiago de Compostela. We bleven rechtdoor gaan tot we op het einde van de dreef, via een wandelpoortje de Abdijstraat verlieten aan het knooppunt 245 ter hoogte van de Sprinkhaanstraat. We kruisten de weg en begaven ons rechtdoor op de verharde Abdijstraat, om even verder linksaf de Vorststraat over korte afstand te bewandelen. Aan het eerste kruispunt draaiden we dan schuin rechts de Brabantsebaan in en kwamen terecht in de gemeente Okselaar. We verlieten het bos en stapten tussen de huizen tot aan de Tessenderlobaan.

Nogmaals ging het op het kruispunt rechtsaf om de Tessenderlobaan te volgen tot we aan de rechts gelegen Molenvijver, haaks linksaf het bos konden inwandelen. Een brede grindweg liet ons genieten van een mooi bosgebied, om er het knooppunt 249 voorbij te gaan. Op het einde van de dreef kruisten we de N127, de Turnhoutsebaan en begaven ons aan de overzijde op een smalle asfaltweg, de Oude Baan. Net voorbij de begraafplaats van Okselaar, gingen we linksaf verder via Achterheide, langs de kerkhofmuur. Even voorbij de begraafplaats kozen we rechtsaf via Heuvelken, een bochtig baantje tussen bos en weiland, dat uitmondde op eveneens Heuvelken, knooppunt 201. We kozen het rechtse gedeelte en bewandelden de weg tot we de Engsbergseweg konden dwarsen en aan de overzijde Prinsenbos ingingen, ondertussen op het grondgebied van Tessenderlo. We betraden opnieuw Molenstede, alwaar Prinsenbos overging in de Witte Weyerstraat, om er door een mooie lange dreef te stappen tot aan de rechts gelegen Heide. We verlieten de weg naar links en begaven ons op een brede aardeweg, de Prinsendreef, tot aan het knooppunt 309, om daar haaks rechts Voetweg 153 te kiezen, Bottes Vijver. Dit paadje mondde uit in de Asdonkstraat aan het knooppunt 310, waar we een infobord bemerkten dat we ons bevonden in de Vallei van de Drie Beken. We gingen even naar links, om dan rechts verder de Asdonkstraat te volgen. Een grindpad verliep langs een links gelegen watergebied. De grindweg eindigde aan het knooppunt 311, op een kruispunt van veldwegen, net aan het Bolhuiskapelleke.

Net voorbij de kapel kozen we schuin rechts het Bolhuys Voetpad doorheen een stukje bos en liet ons knooppunt 268 vinden. Nog steeds het Bolhuys Voetpad aanhoudend wandelen we door een gedeelte laagveen van het Natuurgebied In Dassenaarde, om er door middel van enkele smalle wandelpaadjes nogmaals het Zwarte Water over te gaan. Uiteindelijk bereikten we opnieuw de openbare weg aan het knooppunt 337 in de Klappijstraat, terug op het grondgebied van Diest. We draaiden er even linksaf om kort erna rechts de Vennestraat in te gaan. Voorbij de tweede bocht ging het rechts een smalle wegel op, Groot Veld dat ons nogmaals liet genieten van een stukje bos. Na een haakse afslag naar links bereikten we het knooppunt 413 op het kruispunt van de Merelstraat met de Vennestraat. We kozen er rechts een veldweg, Roye Bosschen, welke verliep doorheen nagenoeg kaal gebied. Even verder kwamen we aan het knooppunt 263, ter hoogte van de Rodestraat. Zowat rechtdoor betraden we de Lazarijstraat en begonnen langzaam af te dalen, langs de rand van het vliegveld van Schaffen. In het verlende volgde Fort Leopold en al dalend kwamen we terug aan het knooppunt 284, aan de achterzijde van het station van Diest. Na nogmaals de wandelbrug te hebben gebruikt eindigde onze wandeling opnieuw aan het knooppunt 373. Daar waren we op tijd voor de trein van 17:54 uur, richting huiswaarts. Alvorens op de trein te stappen hadden we die dag zowat 28.467 stappen gezet.”

501: Westerlo, Zaterdag 13 augustus 2022, 13,5 km. (9990,04 km.)

“Een eerder korte wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode. Omwille van de aanhoudende hitte de afgelopen dagen en vooral de aangekondigde temperatuur van meer dan 30°, hielden we het bij een afstand van 13,5 km. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we omstreeks 10:45 uur de parking van de Abdij van Tongerlo in de gelijknamige Abdijstraat. We bevonden ons in de onmiddellijke nabijheid van het knooppunt 1, de geplande start van onze wandeling. Na een hapje en een slok water, het insmeren met zonnecrème, konden we op pad. We verlieten de parking via de Abdijstraat, de brede verkeersvrije dreef, richting drukke Meulemanslaan, tevens knooppunt 343. Vermits we vooreerst gepland hadden om in de nabijheid een molen te bekijken, volgde vooreerst een stukje minder aantrekkelijke wandelweg. Na het dwarsen van de weg, ging het linksaf op het fietspad, langs het rechts gelegen domein van het kasteel de Meeus d’Argenteuil. Amper enkele honderden meters onderweg, werden we reeds getroffen door een insectenbeet van een paardenvlieg. Na een korte verzorging ging het verder via de reeds gemelde Meulemanslaan. Ter hoogte van een bocht naar links, ging het verder rechtdoor via het De Trannoyplein, om aan de overzijde een stukje doorheen het Park Noels te wandelen. We vonden er voorlopig even beschutting tegen de zon. Aan het andere uiteinde van het park arriveerden we in de Molenwijk.

We volgden de straat naar rechts, om even later linksaf de Gildenstraat in te draaien, doorheen een recente woonwijk. Op het einde bochtte de weg naar links en kwamen we opnieuw in de Molenwijk, om er ditmaal rechts te houden. We wandelden nu in de richting van de daar gesitueerde Beddermolen. Net vóór de molen verlieten we de Molenwijk en namen een graspad dat omheen de molen leidde en het bijhorende Bakhuis. Op die manier mondde het paadje uit in de Wimpstraat, tevens knooppunt 64. Over korte afstand ging het linksaf tot op het kruispunt met alweer Molenwijk, ditmaal aan het knooppunt 345. We hielden er even halt in de schaduw van de bomen teneinde de dorst te lessen. Ondertussen was de temperatuur reeds dermate gestegen dat we behoefte hadden aan wat schaduw. Aan de overzijde van het kruispunt volgden we verder de Wimpstraat tussen de bebouwing tot aan het knooppunt 344, het kruispunt met de links gelegen Aarthof. Via deze weg bereikten we wat later een driehoekig pleintje ter hoogte van de Kapel O.L.V. ten Eick. Jammer genoeg gesloten, zoals zo vaak het geval is met dit soort bouwwerkjes. Dezelfde richting aanhoudend, vervolgden we onze wandeling via de Geelse straat, om zo uit te komen op het Kerkplein van Tongerlo, zonder enig teken van het knooppunt 342. We namen er alvast even de tijd om te genieten van een glaasje cola in café Eclipse.

Tijdens deze wandelpauze konden we vaststellen dat we op zowat 100 m vóór het Kerkplein een aanwijzing hadden gemist. Na de dorst te hebben gelest, keerden we op onze stappen terug in de Geelse straat om er links tussen twee huizen een smal paadje in te draaien dat tussen achtertuintjes door leidde naar de verder gelegen Lange Nieuwstraat. Aan de overzijde van de straat volgde een tweede soort kerkpad dat uitmondde in Kouden Eerd. Andermaal volgden we nu linksaf, om via smalle paadjes de Langestraat en de Drie Zillen te kruisen, om uit te komen in de Boeretangstraat. Nog steeds tussen de villa’s door ging het over korte afstand naar links tot we rechtsaf en smal paadje konden opgaan, dat doorheen een stukje bos leidde naar de Abdijstraat, ditmaal een brede dreef. We troffen er het knooppunt 342 aan, op een kruising van dreven en voorzien van een zitbank. Ideaal om er omstreeks 12:30 uur te genieten van een langere pauze en middagmaal. Ondertussen konden we wat genieten van een schaduwrijk plekje en een eenzame reiger observeren. Na deze verdiende rustpauze volgden we links de Drie Engelenstraat welke vooreerst leidde door een bosgebied gekend als de Oevelse Dreef. Een smal asfaltwegje liet ons vooreerst voorbij het knooppunt 178 wandelen.

Op het einde van de boszone, kruisten we achtereenvolgens de Leyse Hoevestraat, de Hazendreef, de Fazantendreef en de Monnikendijk, waarna tenslotte de Drie Engelenstraat uitmondde in de Bosstraat, tevens wandelknoppunt 379. In de blakende zon draaiden we de Bosstraat rechts in om dan de Langstraat te kruisen en aan de overzijde verder te gaan via de Kapellerij. Daar konden we even afscheid nemen van de hitte en rechtsaf de schaduw opzoeken in het Sterschotsbos. Enkele smalle zanderige paden lieten ons genieten van een mooi stukje natuur. Na een haakse bocht naar rechts mondde het bospad uit op het kruispunt van Zandvoort en Plassendonk. We stapten verder door het bos via Plassendonk, echter ditmaal via een brede betonweg. Eenmaal het bos uit kwamen we op het kruispunt met de dwars gelegen Heidestraat, die we naar links volgden, tot we later de weg konden verlaten via de schuin links gelegen Zandvoort. Deze weg leidde opnieuw naar het Sterschotsbos, dat we vrij vlug konden betreden via een bosweg rechts. Ook dit aangenaam bospad liet even wat koelte voelen, zodat we nadien op het einde ervan de drukke Tongerlostraat konden dwarsen. Aan de overzijde hielden we rechtdoor aan, richting recyclagepark Westerlo. Net vóór het park vonden we het knooppunt 176 aan de Oevelse Dreef.

We volgden rechtsaf deze weg, langs de rand van het rechts gelegen Stassenbos. Op het einde van de weg en waar het bos ophield, konden we even een korte picknick houden op enkele betonblokken. Nadien ging het linksaf in de Trienenkantlaan welke leidde naar het Crilsplein, alwaar we het knooppunt 317 vonden. We konden er even verpozen in de schaduw ter hoogte van een klein speelplein. Vervolgens ging het over korte afstand doorheen de Prior Backxlaan tot aan het knooppunt 177, alwaar we linksaf het Stassenbos konden inwandelen. Geruime tijd volgden we hier enkele verharde wegen, kris kras doorheen het bos, ondertussen genietend van wat koelere lucht en schaduw. Tenslotte mondde een van de wegen opnieuw uit aan het reeds eerder gepasseerde knooppunt 176 op de Oevelse Dreef. Ditmaal ging het naar rechts en nagenoeg in rechte lijn terug naar de Abdij van Tongerlo. Via een geasfalteerd fietspad ging het op die manier voorbij de knooppunten 378, 67, 380 en 341, om uiteindelijk de toegangspoort van de Abdij te vinden aan het knooppunt 2. We begaven ons linksaf door de poort en konden nog even nagenieten van de binnenplaats van de Abdij, om deze nadien te verlaten via een andere poort en opnieuw het knooppunt 1 aan te treffen op de parking. Ondertussen konden we bemerken dat de temperatuur de 34° was genaderd. We eindigden deze wandeling dan ook omstreeks 16:05 uur na zowat 13,5 km onder een loodzware zon te hebben vertoefd.”

500: Zammel, Zaterdag 21 mei 2022, 14,2 km. (9976,54 km.)

“Het relaas betreffende onze wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode, met start en aankomst te Zammel. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we terecht op de parking achter de plaatselijke kerk op de Zammelseweg. Gelet op de afwezigheid van horeca in de onmiddellijke omgeving, konden we de wandeling aanvatten omstreeks 10:20 uur en dit ter hoogte van het knooppunt 368, dat zich bevindt op de parking zelf. Na het bekijken van het monument ter ere van de gesneuvelden tijdens WOI, volgden we achter de kerk de Zammelseweg, om vrijwel dadelijk terecht te komen in de Sint-Gerebernusstraat, welke we naar rechts opgingen. Zowat 400 m verder, tegenover het huis nr. 22, verlieten we naar rechts de weg via een smal wandelpad, luisterend naar de naam Boulevard Lanie, dit ter hoogte van het knooppunt 370. We wandelden een eind doorheen een perceel bos, om aan de andere kant uit te monden in de Schaapsdijk. Tussen de woningen ging het linksaf de straat in, om er op het einde, in een bocht naar rechts verder te gaan via de Bergstraat. De Bergstraat volgend, verkregen we nadien nogmaals een haakse bocht naar rechts, gevolgd door een haakse bocht naar links en naderden we de drukke N127, de Veerleseweg. Echter net voor dit kruispunt verlieten we de Bergstraat naar links via een wandelpad, richting Zammels Buitenbroek.

Deze zogeheten Buurtweg 130 leidde doorheen een stukje groen, naar de oever van de Grote Nete. Net aan de oever aangekomen ging het op het jaagpad even rechtsaf, om vervolgens aan het knooppunt 217, de Veerleseweg over te steken en aan de overzijde verder te wandelen op het jaagpad langs de Grote Nete. Een brede grindweg, soms grasweg liet ons genieten van dit mooie natuurgebied, waarbij we tal van meanders van de waterloop volgden. Ontelbaar waren de gele lelies bezijden het pad, vermeerderd in waarde door het geluid van de vogels en de stralende zon. Na geruime tijd te hebben genoten van het traag stromende water, ondertussen knooppunt 97 voorbij te zijn gegaan, troffen we een picknickbank aan ter hoogte van het knooppunt 213, net aan een oude brug over de Grote Nete. We hielden er dan ook een lunchpauze omstreeks 11:20 uur. Na deze korte wandelpauze staken we via de brug het water over en begaven ons aan de overzijde op een brede grindweg, de Kaaibeek, met eerder het uitzicht van een dreef. Amper een paar honderd meter verder, aan het knooppunt 41, ging het haaks linksaf op een smalle wegel, Goorbeek. Tussen weiden vorderden we op die manier tot op het einde van het pad, om na een korte S-bocht de verharde Goorbeek te betreden. Dit smalle asfaltwegje leidde langs een stukje bos links van de weg.

Na een ruime bocht naar rechts, verlieten we Goorbeek via een grindweg links, de Westelseweg, net aan het knooppunt 323. Vooreerst volgden we nog even de rand van het bos, om nadien stilaan naar rechts weg te draaien en voorbij een grote houtzagerij te wandelen. De weg mondde uiteindelijk uit op de drukke N127, aldaar Grote Steenweg genaamd, tevens knooppunt 330. Aan de overzijde van deze gevaarlijke weg, ging het over korte afstand rechtsaf, waarna we de weg konden verlaten naar links en het natuurgebied Varendonk konden ingaan. Doorheen het bos leidde het graspad ons in de richting van de Kleine Laak, om dan na een bocht naar rechts een lange dreef te betreden, die ons liet voorbijgaan aan de Groenendonkhoeve. Het einde van de dreef mondde uit op de dwars gelegen openbare weg, Blaardonk, tevens knooppunt 44. Hier dienden we aan de overzijde verder te gaan in een volgende lijnrechte dreef, doch vooreerst weken we even van de geplande route af. Rechts immers hadden we iets verder op de Grote Steenweg, een horecazaak gespot. We begaven ons dan ook rechtsaf in Blaardonk, waarna we na het kruisen van de Grote Steenweg, omstreeks 12:30 uur even konden verpozen op het terras van ’t Laak en genieten van een kopje koffie met een chocoladewafel er bovenop.

Na even te hebben genoten van het zonnetje, keerden we een eindje op onze stappen terug naar het knooppunt 44 in Blaardonk, om er vervolgens rechtsaf de dreef in te wandelen. We trokken voorbij een enorm uitgestrekt weiland links vol van runderen. Op het einde van de dreef ging het haaks linksaf aan het knooppunt 152, om korte tijd nadien nogmaals haaks links te kiezen. Bijna onmiddellijk gevolgd door een afslag naar rechts leidde een wandelweg ons doorheen een stukje bos en passeerden we het kleine Meiven. We bevonden ons inmiddess in het natuurgebied Trichelbroek. Via enkele zalig aanvoelende graswegen bereikten we tenslotte een smal wandelbrugje over de Grote Laak. We troffen er tevens het wandelpaaltje aan betreffende het knooppunt 326. Aan de overzijde van deze waterloop begaven we ons op het wandelpad langsheen de Grote Laak en volgden dit naar links. Vrij snel konden we ervaren dat dit gedeelte weinig werd bewandeld omwille van het reeds hoog opgeschoten gras, echter inzake schoonheid van de natuur daarom niet minder. Heel wat bochtenwerk later, verlieten we schuin rechts de oever van de Grote Laak, om door middel van een dreef uit te komen op de weg, Blaardonk, inmiddels knooppunt 325 bereikt. Hier ging het rechts de asfaltweg op.

Heel wat fietsers in beide richtingen negerend, volgden we een tijdje Blaardonk tussen de diverse weilanden. Gekomen in een haakse bocht naar rechts, net op de grens tussen Varendonk en Eindhout, konden we bezijden de weg nog even pauzeren teneinde even te denken aan de inwendige mens. Het was dan ook reeds 13:45 uur toen een duiker even fungeerde als zitbankje. Na de bocht veranderde de straatnaam in Trichelhoek, om er het knooppunt 157 voorbij te gaan. We stapten verder via Trichelhoek tot aan een Y-splitsing aan een Aveve tuincentrum. We namen de linkerweg, eveneens Trichelhoek om dan de eerste straat links in te gaan, de Netestraat. Op het einde van de straat, waar de verharding ophield te bestaan, kwamen we aan het knooppunt 52 op een kruispunt van grindwegen. We kozen de richting rechtdoor, via Huisbroek, om doorheen een boszone opnieuw te oever te bereiken van de Grote Nete. We begaven ons linksaf op het jaagpad tot het even verder gesitueerde knooppunt 53, waar we door middel van een vrij smal wandelbrugje de waterloop konden oversteken. Aan de overzijde konden we er even pauzeren op een zitbank en ondertussen tenvolle genieten van de natuur.

Omstreeks 14:30 uur begaven we ons opnieuw op weg en wandelden aan de overzijde van de Grote Nete in tegengestelde richting tot aan het volgende knooppunt 181. We verlieten er het jaagpad langs de Grote Nete naar links en wandelden op die manier langs de rechts gelegen Molenlaak, een vrij smalle waterloop. Gekomen aan de links gelegen Veestraat, hier nog een grasweg, namen we afscheid van de Molenlaak. Waar het gras overging in een brede grindweg, bogen we haaks rechtsaf en stapten richting Kalvarieberg. Een zanderig pad leidde langsheen een links gesitueerd bosgebied, waarna we wat aan hoogte wonnen. Het knooppunt 54 voorbij gegaan, wandelden we in een ruime bocht naar links omheen de Kalvarieberg om uit komen op een asfaltweg, de Kalvariebergstraat. We sloegen linksaf en kruisten nadien de Veestraat. Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder in de Sint-Gerebernusstraat, om er nog even een laatste eetpauze in te lassen omstreeks 15:45 uur aan een picknickbank naast de Sint-Dimpnakapel van Zammel. Na de laatste broodjes te hebben genuttigd, wandelden we verder via de Sint-Gerebernusstraat, voorbij het eerder reeds gemelde knooppunt 370, terug naar de kerk van Zammel. We eindigden dan ook omstreeks 16:20 uur deze zonnige wandeling na iets meer dan 14 km te hebben genoten van de prachtige natuur en de zomerse temperatuur die dag.”

495: Aarschot, Zaterdag 16 april 2022, 16,3 km. (9898,047 km.)

“Het relaas van onze belevenissen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot diverse wandelnetwerken: de Merode, Hagelandse Heuvels en Demer en Dijle. Een luswandeling met start en aankomst aan het station van Aarschot. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, arriveerden we op onze startplaats, ter hoogte van het knooppunt 247, deel uitmakend van het wandelnetwerk de Merode. We gingen dan ook, na het nuttigen van een broodje op het Statieplein, omstreeks 10:00 uur van start. Aan de overzijde van het Statieplein begaven we ons in de Antoon de Croylaan, welke vervolgens overging in de Pieter Verhaeghenlaan. Hier bevonden we ons al dadelijk op het traject van de Streek-GR Hageland. Gekomen aan het kruispunt met de Albertlaan, ging het in deze straat rechtsaf, tot aan het volgende kruispunt met de drukke Leuvense Straat. Aan de overzijde begonnen we aan een lichte beklimming van de Orleanstoren. Waar het wegdek ophield, ging het links het bos in en verkregen we een reeks trappen te verwerken, welke leidden naar de hoger gesitueerde Aurelianustoren, blijkbaar momenteel gesloten wegens restauratie. We verkregen er een schitterend uitzicht over de lager gelegen stad Aarschot. Net voorbij de toren ging onze tocht rechtsaf om er het knooppunt 748 te vinden. Een smal onverhard paadje ging verder doorheen deze boszone, om geruime tijd later langzaam af te dalen naar het drukke kruispunt met de Steenweg op Sint-Joris-Winge. Alvorens het kruispunt te bereiken daalde het pad vrij sterk af, nagenoeg in een goot tot de Gelrodeweg.

Over korte afstand ging het via deze Gelrodeweg naar de verkeerslichten teneinde de drukke R25 te kruisen. Aan de overzijde ging het nadien linksaf via een asfaltweg, s’-Hertogenheide, welke vrijwel dadelijk een bocht maakte naar rechts, om op het einde over te gaan in het natuurreservaat s’-Hertogenheide zelf. Hier verkregen we smalle wandelpaden, welke afwisselend verliepen doorheen bos en heide, af en toe met een open zandvlakte. Via vaak smalle paadjes ging onze wandeling dwars doorheen de heideplanten met een stralend zonnetje boven het hoofd. Eenmaal doorheen het gebied mondde het pad uit ter hoogte van de Schaapsvijver, een vrij breed grindpad. We vonden er het knooppunt 708, behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels. We draaiden haaks linksaf en stapten langs de rand van het links gelegen bos- en heidegebied. Vrij vlug betraden opnieuw een bosgebied, ditmaal het Kloesebos. Een eindje doorheen het bos kwamen we uit op een grote open plek, de Natuurspeelplek Gelrode. Een daar geplaatste rustbank was jammer genoeg reeds bezet. Net vóór deze open plek ging het haaks linksaf langsheen de rand van deze open speelruimte, om op het einde daarvan, haaks rechtsaf en even later opnieuw haaks rechtsaf te gaan. Zo stapten we omheen deze open heidezone in het Kloesebos.

Eenmaal opnieuw aan het uiteinde van deze speelzone gekomen, draaiden we links het zanderige pad op dat leidde naar de openbare weg, de Rillaarsebaan. We konden er even pauzeren omstreeks 11:15 uur ter hoogte van de Stedelijke begraafplaats Gelrode. Na te hebben genoten van een hapje en een drankje, ging het over korte afstand naar rechts op de drukke Rillaarsebaan, tot we links de Sterstraat konden inslaan. Een vrij brede onverharde weg, deels grind, deels grasweg. Het pad verliep tussen uitgestrekte akkers en weilanden, waarbij we getuige waren van het oogsten van asperges. Na een ruime bocht naar rechts wonnen we enigszins aan hoogte, waarna de Sterstraat, ondertussen Buurtweg 11 geheten, al kronkelend zich een weg zocht naar de verder gelegen openbare weg, de druk bereden betonbaan, de Holsbeeksesteenweg, om er het knooppunt 702 aan te treffen. Noodgedwongen ging het aan de overzijde van deze weg, over geruime afstand naar rechts, waarbij het storend lawaai van het verkeer een minpunt vormde. Wat verderop ging het dan linksaf, van het verkeer weg, de Parhofstraat in, vooreerst een smal asfaltwegje dat uiteindelijk overging in een grindweg. Een eerste Y-splitsing aan het knooppunt 701, liet ons de rechts gelegen Beekweg kiezen, andermaal een grindweg.

Ook ditmaal wonnen we nog wat verder aan hoogte, waarbij we zicht hadden op de rechts gelegen dorpskern van Gelrode, in het lager gelegen dal. Zowat op het hoogste punt aangekomen, daalde nadien de Beekweg geleidelijk, om na een volgende bocht naar rechts een splitsing aan te treffen aan het knooppunt 76. We behielden er dezelfde richting, met andere woorden rechtdoor, om vervolgens het grind opnieuw in te ruilen voor een smal asfaltwegje. Op het einde van de Beekweg kwamen we tussen de bewoning en eindigde de weg op de dwars gelegen Rillaarsebaan. Net op de hoek bleek de koffiebar ‘The 5 Senses’ tijdelijk gesloten. Dan maar zonder koffie rechtsaf de Rillaarsebaan op, om even voorbij de links gesitueerde Gelrodestraat, tussen twee woningen door een smalle kerkwegel in te gaan. Deze leidde naar de erachter gelegen Dorpstraat, waar we tegenover het kerkhof arriveerden. Een café links, de Kroon, bleek definitief te zijn gesloten. De Dorpstraat werd een eindje bewandeld naar rechts, voorbij het knooppunt 77 en het 100 m verder geplaatste knooppunt 78. Daar verlieten we de dorpskom van Gelrode naar rechts via de Holsbeeksesteenweg, hier slechts een smal wegje tussen enkele in aanbouw zijnde woningen. Het baantje mondde uit bij de grote broer, de brede Holsbeeksesteenweg.

Over korte afstand ging het links deze bredere versie van de Holsbeeksesteenweg op, tot we net vóór het kruispunt met de Rillaarsebaan, via een smal kasseiwegje links, een ruime bocht maakten naar rechts op zo de Rillaarsebaan te kruisen. Een smal elementair kasseiwegje verliep dan min of meer evenwijdig aan de weg, om nadien naar links te buigen en terug op de Rillaarsebaan te eindigen. Net daar, aan de overzijde van de weg bevond zich nog een oude Schoenmakerij. We dienden er een tijdje de Rillaarsebaan naar rechts te volgen, tot we linksaf konden draaien in de Boonzakstraat. Doorheen een deels nieuwe verkaveling kwamen we op het einde van de straat aan op het kruispunt met links en rechts Schaapsvijver, tevens knooppunt 704. Aan de overzijde zetten we rechtdoor onze tocht verder via de Papenakkerstraat, een smal asfaltwegje dat vrij spoedig diende te worden beklommen en het uitzicht verkreeg van een prachtige holle weg. Bijna het hoogste punt bereikt en waar de weg een lichte bocht maakte naar links, draaiden we haaks links een steile grindweg op welke ons even verder liet aankomen ter hoogte van een kleine kapel, Onze-Lieve-Vrouw Morgenster. Aan dit kapelletje stonden een tweetal zitbanken, ideaal om er even te denken aan de inwendige mens, dus een eerder late lunch omstreeks 12:45 uur. In plaats van broodjes genoten we in het zonnetje van een stukje frangipane.

Een rustige wandelpauze later, gingen we opnieuw op weg. We volgden er het smalle wandelpad doorheen het bos van de Eikelberg, om nadien langzaam af te dalen naar de openbare weg, tevens Eikelberg, voorbij het knooppunt 79. Over korte afstand ging het over een smal asfaltwegje naar het knooppunt 73 dat zich zou bevinden aan het begin van de Bergstraat. Jammer genoeg hebben we het knooppunt niet gevonden, dus begaven we ons rechtdoor de Bergstraat in. Gelukkig konden we zowat 100 m verder de straat naar rechts verlaten om opnieuw de Eikelberg te beklimmen, tot we op het hoogste punt terug het juiste geplande traject aantroffen. Haaks linksaf wandellden we nagenoeg op de rug van de heuvel door middel van een kronkelend bospad. Langzaam ging het dan in dalende lijn, voorbij een Mariagrot, om beneden uit te komen in de Bergstraat, aan het knooppunt 705. Vlakbij bevond zich de Oude Steenweg, welke we rechts opgingen tot het nabije kruispunt met de Leuvensesteenweg. Aan de overzijde van deze gevaarlijke en drukke weg, ging het via een smal paadje doorheen een stukje bos, om aan het andere einde de Wipstraat te bereiken.

We draaiden de straat naar links op teneinde deze te volgen tot aan de tunnel onder de spoorweg, om dan onder de spoorweg door te gaan en aan de overkant het knooppunt 715 te zien, ditmaal behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle. We begaven ons daar op het wandel-en fietspad evenwijdig aan de spoorweg, Turfputten genaamd, tot we het knooppunt 714 bereikten. We verlieten er het verharde pad en gingen links het Natuurreservaat Vorsdonkbos - Turfputten in. Vrijwel dadelijk vonden we er een plekje om de laatste broodjes te nuttigen omstreeks 14:30 uur, ondertussen genietend van het gekwaak van talrijke kikkers. We zetten nadien onze wandeling verder doorheen dit natuurgebied via de knooppunten 717 en 712, om daar een smal wandelpaadje te zien, de Beemdenstraat welke we naar rechts opgingen. Dit smalle wegje bracht ons tot op het jaagpad langs de Demer. Over vrij lange afstand bewandelen we nu het brede grindpad naast de meanderende Demer, via de knooppunten 713 en 710 om uiteindelijk het jaagpad te verlaten richting station, via de Demerstraat, na het kruisen van de Nieuwlandlaan. Via de grote parking achter het station van Aarschot kwamen we omstreeks 16:10 uur opnieuw aan op de startplaats, na exact 16,3 km.”

469: Aarschot, Zaterdag 29 mei 2021, 20,989 km. (9476,648 km.)

“Soms verloopt een wandeldag niet zoals voorheen gepland. Dat konden we recent ervaren toen we een wandeling hadden voorzien langs knooppunten met start in Aarschot. We zouden een wandeling maken van ongeveer 17,7 km vertrekkende aan het station van Aarschot en dit via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode en het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Vertrokken omstreeks 09:04 uur ten huize, bereikten we pas het station van Aarschot, na een lange busreis omwille van diverse omleidingen door wegenwerken. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie aan het Stationsbuffet en even later, op het Statieplein genoten we van een verse koffiekoek. Daarna konden we aan de eigenlijke wandeling beginnen ter hoogte van het knooppunt 247, gesitueerd op het Statieplein. We begaven ons vooreerst via de wandel- en fietsbrug over de spoorlijnen, om aan de overzijde vast te stellen dat de aanwijsbordjes van het wandelnetwerk waren verdwenen. Men heeft altijd 50% kans om verkeerd te kiezen, dus kozen we links. Zoals even later zou blijken, inderdaad de verkeerde kant om de loopbrug af te dalen. Zo belandden we in Nieuwland en wandelden voorbij het Elzenhof. De weg mondde uit ter hoogte van het viaduct van de R25, de Westelijke Ring. Na wat zoeken besloten we om links af te dalen langs de Gaston Geenslaan, in de hoop het juiste traject te vinden.

Korte tijd later arriveerden we op de drukke N19, de Leuvensesteenweg. Totaal uit de richting, doch gelet we de richting van Tremelo dienden te volgen, begaven we ons naar rechts op de Leuvensesteenweg, hopend vroeg of laat een knooppunt aan te treffen. Na exact 2 km de drukke Leuvensesteenweg te hebben gevolgd, konden we aan de overzijde de weg verlaten via de Wipstraat. Licht dalend naderden we opnieuw de spoorweg en troffen er een knooppuntpaaltje aan verwijzend naar wandelknooppunt 715. We hadden door de verkeerde richting zo de knooppunten 710 en 713 gemist. We volgden vanaf daar de richting naar het knooppunt 715 om opnieuw het geplande traject te volgen, richting knooppunt 714. De Wipstraat nog wat verder bewandelend, konden we via een tunnel onder de spoorweg door en troffen aan de overzijde het knooppunt 715 aan. We begaven ons na de tunnel rechtsaf en volgden een smalle betonweg, naast de spoorlijn gelegen. Deze smalle straat, Turfputten, leidde ons vooreerst langs de rand van het links gesitueerde Vorsdonkbos om even later het knooppunt 714 te vinden. Het had dus heel wat moeite gekost om de juiste route terug te vinden. Aan het knooppunt 714 verlieten we de weg naar links en begaven ons via een pad in het Vorsdonkbos.

Net toen we een eindje het bos waren ingegaan troffen we er een open plek aan ter hoogte van een kleine waterpartij, om er even te verpozen op een zitbankje en te genieten van een middagmaal. We waren immers ondertussen de klok van 12:10 uur nabij. Gezeten in het zonnetje konden we terwijl genieten van het geluid van de vogels en de ontelbare boterbloemen in het gras. Na de pauze volgden we verder enkele wandelpaden doorheen het Vorsdonkbos, hierbij de knooppunten 717 en 712 in acht nemend. Na te hebben genoten van enige koelte in het bos bereikten we opnieuw de openbare weg, ditmaal de druk bereden Begijnendijksesteenweg. Gelukkig hoefden we slechts over korte afstand de weg te volgen tot aan de brug over de Demer, alwaar zich knooppunt 711 bevond. We hadden gepland om vanaf dit knooppunt linksaf het jaagpad te volgen langsheen de Demer, richting knooppunt 620. Echter een oranje bord gaf aan dat het jaagpad was onderbroken. Op goed geluk echter begaven we ons toch op het jaagpad, de Demerdijk Zuid, en begonnen het verloop van de waterloop rechts van ons te volgen. Vooralsnog in de verste verte geen spoor van een onderbreking op het jaagpad.

Na een tijdje het jaagpad te hebben gevolgd, hadden we reeds bemerkt dat van het volgende knooppunt, zijnde 620, niets was terug te vinden. We vermoedden dan ook dat door de recente werken het paaltje was verwijderd. Noodgedwongen volgden we dan maar verder het bewuste jaagpad. Uiteindelijk eindigde het jaagpad ter hoogte van een oude meander van de Demer en konden we niet verder. Vermits we reeds enkele kilometers het jaagpad hadden gevolgd, leek omkeren niet aan de orde. We verlieten bijgevolg de Demer naar links en vonden een smal bospaadje dat wat heen en weer kronkelde tussen beplanting. Na wat klauteren konden we opnieuw de dijk op en vonden het jaagpad terug aan de overzijde van de oude meander. Enigszins vermoeid van het zoeken en heen en weer gaan, hielden we er even een korte wandelpauze om te denken aan de inwendige mens. We hadden reeds een voorgevoel dat we ook de volgende knooppunten 619 en 615 zouden moeten missen, wat nadien juist bleek te zijn. Na even te hebben gerust en wat mondvoorraad te hebben genomen, ging onze wandeling verder langsheen het jaagpad aan de oever van de Demer. Tenslotte, na nog enkele kilometers de Demerdijk Zuid te hebben gezien en gevoeld, kwamen we aan de Soldatenbrug over de Demer, ondertussen reeds op het grondgebied van Rotselaar.

Net ter hoogte van deze brug troffen we een wandelpaaltje aan dat verwees naar de knooppunten 615 en 629. Het eerste hadden we dus gemist omwille van de werkzaamheden op het jaagpad, het tweede echter bevond zich opnieuw op ons geplande traject. Echter, aan de overzijde van de Soldatenbrug bemerkten we tot groot jolijt een ijskar. We wandelden dan ook even de brug over en genoten even later omstreeks 15:15 uur, van een lekkere ijs met dank aan ’t Ijsbrommerke. Een zitbank in de nabijheid liet toe rustig het koele dessert te smaken. Onze volgende knooppunten betroffen 629 en 630, doch deze bevonden zich op de andere oever, waar het jaagpad was geasfalteerd en druk werd bereden door fietsers. Dus opteerden we om gewoon op de oever die we voorheen hadden verlaten, verder te wandelen, tot aan het knooppunt 630, dat zich bevond ter hoogte van de volgende brug over de Demer. Eenmaal onze ijscrème verwerkt, staken we opnieuw de Soldatenbrug over en volgden verder de Demerdijk Zuid tot we ter hoogte van de volgende brug, links het jaagpad verlieten via het Dijlebrug Wandelpad. Zo kwamen we uit op de N229, de Provinciebaan in Rotselaar. Rechtsaf kwamen we aan de N21, de Haachtsesteenweg, knooppunt 630. Aan de overzijde van de weg ging het over korte afstand in Hanewijk, tot aan de voetgangersbrug over de Dijle, knooppunt 631.

Aan de overkant van de Dijle bereikten we de Tweebruggenstraat, alwaar we meteen linksaf dienden te gaan in de Amerstraat, richting knooppunt 500. Daar we echter in de nabijheid waren van het centrum van Werchter, volgden we even rechtdoor de Tweebruggenstraat, om er even later ter hoogte van de kerk, even te genieten op het terras van café Oud Werchter van een kopje koffie. We waren net de klok van 16:00 uur voorbij. Na dit kort oponthoud keerden we een eindje op onze stappen terug om vervolgens rechtsaf de Amerstraat in te draaien. Via deze Amerstraat kwamen we aan op de Pater Damiaandijk, gelegen naast de Dijle. Restte ons hier een viertal km wandelen langsheen dit jaagpad, om er de talrijke meanders van de waterloop te volgen. Deze eindeloos lijkende weg eindigde tenslotte aan het knooppunt 500 gesitueerd aan de Damiaanbrug over de Dijle. Een picknickbank bezijden het jaagpad liet toe te genieten van een laatste broodje en enkele slokken water. Een blik op het uurwerk gaf aan dat we ondertussen 17:20 uur hadden bereikt. We verlieten nadien de Dijle en wandelden via de Pater Damiaanstraat, tot aan het even verder gelegen Damiaanmuseum, eindpunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle. Aan het museum ging het dan linksaf verder in de Pater Damiaanstraat tot aan de bushalte op de Tremelobaan in Keerbergen. Daar aangekomen omstreeks 17:55 uur hadden we nog net 8’ wachttijd voor de bus richting Mechelen. We eindigden deze tocht na 27259 stappen, goed voor 20,989 km.”

468: Eindhout, Maandag 24 mei 2021, 15,242 km. (9455,659 km.)

“Het relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk de Merode. Een tocht met start en aankomst te Eindhout. We zouden van start gaan ter hoogte van het knooppunt 164 dat zich bevindt op Eindhoutdorp. Voorzien van af en toe wat regendruppels vonden we een parkeerplaats in de onmiddellijke nabijheid, met name op de Oude Tramlijn. Na vooreerst te hebben genoten van een koffiekoek, konden we wat later, omstreeks 10:25 uur aan de eigenlijke wandeling beginnen. We verlieten de Oude Tramlijn en begaven ons naar links in de Sint-Lambertusstraat, om op het einde daarvan rechts de Kapelleberg in te draaien. Aldaar ging het de eerste straat links in, de Smallestraat, welke leidde naar het volgende knooppunt 161, gesitueerd in het Boscomplex Eindhoutberg. Aan dit knooppunt ging het via een smal wandelpad doorheen het bos, tot aan een korte steile afdaling naar de Oude Vorstseweg. Over korte afstand werd deze drukke weg naar links bewandeld, tot we aan de overzijde via een beklimming opnieuw het bos konden betreden. Vrij vlug vonden we er het knooppunt 47, na het kruisen van de smalle Bergstraat, om er rechts een ander bospad te kiezen dat leidde naar het wandelknooppunt 48. We hielden er dezelfde richting aan, teneinde nog een heel eindje doorheen het bosgebied te wandelen, tot we het bos verlieten en arriveerden op de openbare weg, Achter de Bergen.

We dienden er linksaf te gaan en stapten een tijdje langs de bosrand, om even verder opnieuw door het bos te vervolgen. Na enkele bochten in de straat, verlieten we Achter de Bergen ter hoogte van een haakse bocht naar links. We wandelden er rechtdoor een veldweg op ter hoogte van het Plantencentrum Houtmeyers. Deze grindweg mondde uit in Beemden, waar we linksaf gingen tot op de drukke Nieuwebaan, de N174. Aan de overzijde ging het vervolgens in de Veedijkstraat, tussen boomkwekerijen aan weerszijden van de weg. Zowat op het einde van de boomkwekerij aangekomen, troffen we kort na elkaar tweemaal het knooppunt 174 aan, om aan het tweede ervan, haaks rechtsaf de Pestendijk in te wandelen. Tussen enkele kleine percelen bos en akkerland, troffen we enkele honderden meters verder reeds het knooppunt 173 aan, om er nog even de richting rechtdoor aan te houden. Tenslotte verlieten we deze weg, om links opnieuw doorheen een zone bos te gaan, alwaar we tal van richtingsveranderingen ondergingen, tot we na heel wat aangename natuur belandden in de Broekstraat, een smalle asfaltweg, tevens knooppunt 198. Amper 100 m verder naar links bevonden we ons reeds aan het knooppunt 360, om er even te pauzeren omstreeks met middaguur op een picknickbank bezijden de weg. We genoten er ondanks het minder aangename weer van een broodje.

Na deze eet- en wandelpauze, ging het op weg naar het volgende knooppunt, zijnde 169. We verlieten onze picknickplaats ter hoogte van een haakse bocht in de Broekstraat, om er via een onverharde weg, nogmaals Pestendijk, terug bos te betreden. Op het einde van deze brede bosweg, kwamen we opnieuw aan de drukke Nieuwebaan uit, om deze ditmaal over vrij korte afstand rechts op te gaan. Vrij vlug konden we aan de overzijde links de Langedijk ingaan, tot we het bewuste knooppunt 169 aantroffen. Slechts enkele meters verder bevond zich het knooppunt 170, om er gewoon rechtdoor aan te houden. Tussen uitgestrekte akkers en weilanden ging het nu richting openbare weg, tevens Langendijk, alwaar we aan de overzijde via het afgescheiden fietspad naar rechts konden verder gaan. De eerste veldweg links indraaiend, ging het langsheen de rand van het links gelegen Pidpabos Vorst, een zogeheten waterwinningsgebied. Na een eindje deze kaarsrechte veldweg te hebben gevolgd langs de bosrand, ging het tenslotte het bos zelf in. Korte tijd later troffen we op een kruising van bospaden het knooppunt 328 aan, ter hoogte van een brugje over de Kleine Laak. Aan de overzijde van deze waterloop, ging het verder op een smal modderig graspaadje tot we de bosrand van het Pidpabos bereikten. We stapten haaks linksaf, op en smal pad naast de Hambroekloop.

Even verder draaide het pad haaks rechtsaf en mondde uit op de dwars gelegen Goorstraat - Ossenstaldreef, tevens knooppunt 214. Een veldweg naar links liet ons nu een tijdje stappen tussen akkers en weiland. Een vrij modderige passage op het einde voorbij, betraden we terug de openbare weg, de Steenweg op Veerle. Even ging het over korte afstand naar links, om nadien aan de overzijde de Schuurstraat in te gaan. Op het einde van de vrij korte weg, kruisten we de eveneens geheten Schuurstraat, en volgden een modderige weg aan de overzijde. Een haakse bocht naar rechts later, kwamen we uiteindelijk terecht op een smalle asfalweg, nogmaals Schuurstraat en tevens knooppunt 335. We draaiden er meteen rechts de Schuurstraat in, op weg naar het volgende knooppunt, zijnde 180. Een smal asfaltwegje kronkelde tussen de akkers, tot we het bewuste knooppunt aantroffen op het kruispunt met de Poelstraat. We konden er even pauzeren aan een klein kapelletje. Na dit oponthoud zetten we de tocht verder in de Poelstraat rechts, tussen de uitgestrekte velden. Op het einde ging het even rechtsaf via de Oude Veerlebaan tot op het kruispunt met de Steenweg op Veerle. Aan de overkant van de weg gingen we een brede grindweg op, Plein, welke het verloop volgde van de beek ernaast.

Op het einde ging het via de Goorstraat rechtsaf tot aan de eerste straat links, de Schuitbroekstraat, ter hoogte van het knooppunt 159. Waar de verharding even later overging in een grindweg, troffen we nog een picknickbank aan, goed om er de laatste broodjes te nuttigen. Nadien ging het nog wat verder over de Schuitbroekstraat, om dan links nog een klein perceel bos te vinden, waardoor we werden geleid naar de erahter gelegen Kluisstraat. Dit kronkelend wegje naar rechts volgend, naderden we het kruispunt met de Oude Vorstseweg, gesitueerd aan het knooppunt 50. Net voor het kruispunt ging het linksaf via Hemeldonk en nadien rechts in de Rundershoek. Een paar meters verder kozen we een grindweg links tussen de huizen en die bracht ons door een stukje bos tot aan de speeltuin Dennenoord, in de Smallestraat. Ondertussen waren we de klok van 15:20 uur genaderd en hielden we even pauze op een zitbank naast de Feestzaal Dennenoord. De zon was inmiddels verschenen en we konden er genieten van een verfrissend drankje. Stilaan naderde het einde van onze dagtocht. Wat later, ging het voorbij Dennenoord nog even rechtsaf het bos in, waar we vrij snel het knooppunt 161 aantroffen, dat we vroeger op de dag hadden gezien. We volgden nu in omgekeerde richting de weg naar de parking op de Oude Tramlijn. Onze tocht eindigde dan ook na 19795 stappen, goed voor 15,242 km onder minder goede weersomstandigheden.”

461: Assent, Zaterdag 24 april 2021, 18,202 km. (9328,018 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Hagelandse Heuvels en het Wandelnetwerk de Merode. Onze geplande vertrekplaats bevond zich ter hoogte van de Dorpsstraat te Assent, tegenover een ruime parking. Na een voorafgaande rit via Cambio, bereikten we een helaas overvolle parking, waardoor we genoodzaakt waren te parkeren in een nabij gelegen straat, het Lindenhof. Na het wisselen van schoeisel en het nuttigen van een broodje, konden we even later omstreeks 10:45 uur van start gaan. We verlieten het Lindenhof naar links, om via de Pastorijstraat, tweemaal het knooppunt 308 aan te treffen, vooreerst ter hoogte van het kruispunt met Poelbos en enkele tientallen meters verder aan een zijweg rechts. We begaven ons rechtsaf, eveneens Pastorijstraat om doorheen een stukje bos te wandelen tot we de Nieuwstraat aantroffen. Aldaar gingen we links, richting drukke Staatsbaan, de N29 om er het volgende knooppunt te vinden, met name 330. We kruisten deze gevaarlijke weg, om deze aan de overzijde over korte afstand naar rechts te bewandelen, tot we links een veldweg konden opgaan, om er de beklimming aan te vatten door het Prinsenbos. Eenmaal het hoogste punt bereikt, draaide de weg naar rechts, om er even later te passeren ter hoogte van het Heilig Hart-beeld. Dit werd na de Tweede Wereldoorlog gebouwd dankzij de gemeenschap van Assent, als dank voor het gevrijwaard blijven van oorlogsgeweld.

We hielden er dan ook even halt voor een korte rust- en eetpauze omstreeks 11:20 uur, terwijl we konden genieten van een mooi en zonnig panorama over het lager gelegen Assent. Na deze onderbreking wandelden we verder over een zanderige veldweg, af en toe wat licht golvend, tot we tenslotte het knooppunt 914 vonden, op het kruispunt met de openbare weg, genaamd Prinsenbos. We konden nu beginnen aan een steile afdaling, opnieuw richting Staatsbaan, om er vervolgens beneden aan te komen op de N2, de Leuvensesteenweg. We kruisten opnieuw deze gevaarlijke weg, om die aan de overzijde over korte afstand naar rechts te volgen, tot die overging in de N29, de Staatsbaan. Daar verlieten we de weg naar links in de Bosterestraat, andermaal een veldweg. Amper deze veldweg opgegaan, troffen we het knooppunt 329 aan, ter hoogte van een dwars gelegen veldweg, tevens Bosterestraat. Hier kozen we linksaf. Gedurende langere tijd ging onze tocht over deze vaak stoffige veldweg tussen de akkers en weilanden door tot we op het einde opnieuw verharding verkregen in een bocht naar links. We gingen er echter rechtsaf verder via een veldweg tot we knooppunt 907 vonden. Om één of andere reden kozen we daar de verkeerde richting.

Via een grasweg gingen we linksaf en staken de Begijnenbeek over, om aan de overzijde een smal wandelpad te volgen naar links, langs het verloop van de beek. Een volgend brugje liet ons nogmaals de beek oversteken, om dan verder te wandelen op de andere oever. Groot echter was onze verontwaardiging toen we aan het einde van het wandelpaadje het knooppunt 908 aantroffen, in plaats van 906. We hadden dus de verkeerde richting gevolgd, bijgevolg rechtsomkeer en terug naar het knooppunt 907. We kozen daar dan een andere richting, om langs enkele graspaden, de Begijnenbeek in de andere richting te volgen tot aan de samenloop met de Leugebeek. We overschreden beide waterlopen via bruggetjes en hielden er even halt op een betonnen boordsteen voor een rust- en eetpauze. Ondertussen de klok van 13:10 uur voorbij. Korte tijd later begaven we ons terug op weg, gingen voorbij een eerste fruitboomgaard en kwamen uit op het kruispunt met de Neerveldstraat, een smalle betonweg waar we knooppunt 906 nu wel juist hadden gevonden. We draaiden de weg op naar links en stapten geruime tijd langs de Neerveldstraat, voorbij het knooppunt 903, waar de straatnaam veranderde in de Reustraat. Ondertussen waren we nogmaals de Leugebeek over gewandeld en hadden tal van akkers en boomgaarden bekeken. Op het einde mondde de Reustraat uit op de Webbekomstraat.

Het was inmiddels duidelijk dat we ons bevonden in Webbekom, een deelgemeente van Diest. Het ging over korte afstand rechtsaf om vervolgens linksaf verder te gaan in de Tiensebaan. Hier konden we genieten van een prachtige holle weg, terwijl we een gedeelte volgden van de Streek-GR Hageland. We namen even een korte pauze op een zitbank ter hoogte van een grot ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Net voorbij de grot, knooppunt 902, zetten we onze wandeling verder via een smalle weg rechts, de Dorpsveldstraat, nagenoeg in omgekeerde richting, doch vrij vlug naar links weg draaiend en in dalende zin verlopend tot aan een T-kruising net voor een boerderij. We verlieten de asfaltweg naar links en betraden een graspad dat een wijde bocht maakte naar rechts, langs opnieuw boomgaarden. Een opvallende aanwezige, de talrijke windmolens. Net alvorens opnieuw de openbare weg te bereiken, de Papenbroekstraat, passeerden we links nog aan een fruitbedrijf met een metershoge appel als blikvanger. Heel even ging het linksaf in de straat, om vrijwel meteen opnieuw linksaf te gaan, ditmaal doorheen de Blakenbergstraat, andermaal een prachtige holle weg, welke ons wat aan hoogte liet winnen en opnieuw verliep langs tal van boomgaarden. Uiteindelijk eindigde de weg aan de dwars gelegen Rijnrodeweg, tevens knooppunt 910.

Via een veldweg gingen we zowat haaks linksaf en begonnen aan een klim tussen de boomgaarden, richting hoger gelegen autosnelweg E314. Net vóór de snelweg kwamen we in de parallel gelegen Mortelstraat aan het knooppunt 911. Het storend geluid van de snelweg even trotserend, gingen we rechts de Mortelstraat in, om een bocht verder, naar rechts af te dalen langs een boomgaard en zo de snelweg achter ons te laten. De Mortelstraat ging over in de Lammerdries, andermaal een uniek stukje holle weg, dat tenslotte eindigde op de reeds eerder aangetroffen Papenbroekstraat. Jammer genoeg dienden we deze vrij druk bereden betonweg een tijdje te volgen. Een duiker links van de weg, liet toe nog even een korte eetpauze in te lassen, hierbij vaak aangekeken door voorbij rijdende fietsers. We hielden de zitpauze eerder kort en gingen verder via de weg, tot we het volgende knooppunt aantroffen, met name 913 op het kruispunt met de Wolvenstraat links. Met een min of meer diepe zucht, bemerkten we alweer een smalle stijgende en kronkelende weg die we zouden moeten overwinnen. Met de zon boven het hoofd verliep het enigszins wat moeilijk. Zowat halverwege en na enkele bochten, ging de weg over in Koningsbos en naderden we opnieuw de E314. Zowat aangekomen op het hoogste punt, ging het haaks rechtsaf, een smalle holle wegel in.

Deze vrij smalle Holleputstraat, daalde naar de lager gelegen Holleputstraat, een smalle kasseiweg, welke we links opgingen, om er opnieuw een beklimming aan te vangen. De kasseien maakten wat plaats voor keien, om tenslotte de brede en drukke Minnestraat te bereiken, zowat één van de toegangswegen naar Assent. We staken de weg over en volgden rechtsaf deze drukke baan tot aan een kapel links van de weg, ter hoogte van Doornhof. Deze kapel bevond zich wat hoger dan de weg en daar konden we nog even verpozen op een zitbank aan de achterzijde. Genietend van het zonnetje maakten we werk van het laatste broodje in de rugzak. Nadien begonnen we aan het laatste stukje wandelweg. We volgden even Doornhof, tot we rechts een smal wegje konden opgaan aan het knooppunt 328, dat vrij vlug overging in een kasseiwegje en tenslotte zelfs een veldweg. We bevonden ons in Poelbos om er langzaam maar zeker af te dalen naar het centrum van Assent. Op het einde van de dalende weg kwamen we uit aan het eerder geziene knooppunt 308 in de Pastorijstraat. Einde van deze zonnige en prachtige, doch wel vermoeiende dagtocht. We sloten dan ook af na exact 23639 stappen en 18,202 afgelegde kilometer. Onze klok gaf net 17:00 uur aan toen we de wagen konden starten en beginnen aan de terugreis.’

413: Diest, Zondag 04 juni 2017, 22,746 km. (8418,762 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling langs knooppunten, meer bepaald behorende tot het wandelnetwerk de Merode. We zouden dan ook van start gaan ter hoogte van het station van Diest. Na een verplaatsing vooraf per bus en trein bereikten we het station omstreeks 09:10 uur. Na een broodje konden we alvast op weg voor deze dagtocht. We begonnen aan onze trektocht over het wandelnetwerk, ter hoogte van het knooppunt 373, aan de overzijde van het station op de Turnhoutsebaan. We dienden deze straat over geruime afstand naar rechts te bewandelen, langsheen de parking van het station rechts en industriegebouwen links. Via een viaduct gingen we onder de R26, de Citadellaan door, om aan de andere kant verder te volgen via de Fabriekstraat. Het parcours verliep evenwijdig met de spoorlijn. Het smalle asfaltwegje liet toe te genieten van de stralende zon onderweg. Uiteindelijk kwamen we ter hoogte van het knooppunt 254, gesitueerd aan de oever van de Demer. Daar ging het verder via de Fabriekstraat, nog steeds langsheen de spoorweg. We maakten een ruime bocht naar rechts, voorbij het knooppunt 51 om tenslotte het volgende knooppunt aan te treffen, met name 72. We bevonden ons aldaar op het traject van de LF1 Noordzeeroute.

Aan het knooppunt 72 verlieten we de Fabriekstraat en gingen even naar links, om er reeds knooppunt 74 aan te treffen, op het jaagpad langs de Demer. We betraden het jaagpad naar rechts, om korte tijd later de Maagdentoren van Zichem in zicht te krijgen. Luttele minuten later kwamen we aan de brug over de Demer, ter hoogte van het knooppunt 208 en konden we naar links de Demer overschrijden en een bezoekje brengen aan de Maagdentoren. Heel wat trappen leidden ons naar boven, om er even te genieten van een schitterend uitzicht over de omgeving. Na de recente restauratie is de Maagdentoren vrij te bezoeken. Toen we nadien afdaalden, waren we ondertussen de klok van 10:20 uur genaderd en namen we even de tijd om te genieten van een picknick in de nabijheid. Een daartoe geplaatste picknicktafel bewees duidelijke diensten. Na te hebben genoten van de maaltijd, staken we via de brug opnieuw de Demer over en sloegen linksaf richting knooppunt 134, slechts enkele meters verder. We volgden verder het verloop van de Demer, tot we de openbare weg bereikten, namelijk de Ernest Claesstraat in Zichem. We gingen er linksaf richting Markt, alwaar we arriveerden omstreeks 11:00 uur. De hoogste tijd voor een kopje koffie en daarvoor konden we terecht in café Central.

Na te hebben genoten van de verdiende wandelpauze, keerden we een eindje op onze stappen terug op de Ernest Claesstraat, teneinde er links verder de oever van de Demer te volgen langsheen het jaagpad. We volgden er een tijdje het traject van de GR5 alsook de GR Hageland. Een aangenaam te bewandelen grindpad leidde ons langsheen de Demerbroeken. Na heel wat bochten te hebben gehad, mondde het jaagpad uit ter hoogte van de Wijngaardstraat, net naast de spoorweg. We troffen er een wandelboom aan welke aangaf welke groteroutepaden we hadden gevolgd. We stapten nagenoeg rechtdoor de Wijngaardstraat in om korte tijd later het Dorp te betreden van Testelt, alwaar we het knooppunt 59 konden bemerken. We bevonden ons opnieuw aan de oever van de Demer, net voor de brug. We sloegen ditmaal rechtsaf en stapten langsheen het water naar de watermolen van Testelt. Na het bekijken van de site, stapten we verder tot aan de nabij gelegen Sint-Pieterskerk, die we eveneens konden bezoeken. Uitzonderlijk was de kerk geopend omwille van Open Kerkendag. We bevonden ons daar trouwens reeds aan het knooppunt 143.

Na ons bezoek aan de kerk van Testelt, begaven we ons aan de overzijde in de Stationsstraat, welke, de logica volgend, eindigde aan het station van Testelt. We konden er even verpozen op het terras van café ‘In ’t Statiehuis’, waar een lekkere frisdrank even voor verkoeling zorgde op deze zomerse dag. We hadden ondertussen reeds bemerkt dat we het knooppunt 92 hadden bereikt, net aan de overweg. Na een eerder lange wandelpauze gingen we opnieuw op pad, we hadden immers nog een lange weg te gaan. Net voor de spoorwegovergang, hielden we links aan in de Stationsstraat en wandelden verder evenwijdig aan de spoorweg, tot we het knooppunt 416 aantroffen, nadat we ons naar links hadden verwijderd van de spoorweg. Daar hielden we de richting rechtdoor aan en begaven ons via een zanderige weg het bos in. Enkele mooie dreven leidden ons naar het knooppunt 155, waar we de Demerbroekstraat ingingen. We bleven rechtdoor verder gaan, afwisselend langs kleine percelen bos, akkers en weilanden. Zo vorderden we gestaag richting knooppunt 415, dat we aantroffen zowat ter hoogte van de Grootbroekstraat. We hielden er even een pauze in het zonnetje, gezeten in het gras. Het weer voelde zalig aan en daar konden we even genieten van de stilte en de rust uitgaande van de natuur. We waren ondertussen 14:30 uur voorbij, dus nog tijd voldoende.

Na uitgebreid te hebben genoten, begaven we ons op weg naar het volgende knooppunt, met name 409. Daartoe stapten we verder in de Broekstraat, opnieuw tussen weiden, akkers en stukjes bos, waarbij het aantal klaprozen inmiddels niet meer was te tellen. Eenmaal 409 voorbij, ging het verder rechtdoor, ditmaal via Binneweg om zo langzaam maar zeker opnieuw de bewoonde wereld te betreden. We kwamen dan ook langs de eerste huizen van Langdorp. In plaats van naar het centrum te stappen, maakten we vooreerst nog een ommetje, op weg naar knooppunt 414 en 410. Op korte afstand van het knooppunt 409 kwamen we vrij vlug voorbij knooppunt 414, om daar te ervaren dat onze geplande route opnieuw in de richting van de Demer draaide. Even later konden we ons opnieuw op het jaagpad begeven aan de oever van de Demer en dit naar rechts bewandelen, naar het eigenlijke centrum van Langdorp. Enkele meanders verder kregen we de Sint-Pieterskerk in zicht en konden tenslotte ter hoogte van het knooppunt 410, het jaagpad naar rechts verlaten, richting Langdorpsesteenweg. We waren net de klok van 15:30 uur voorbij, toen we nog even konden genieten van een glas cola in het Wolf Café, in de buurt van de kerk. Een groot buitenterras leek daartoe ideaal.

Na deze laatste wandelpauze, keerden we terug naar het jaagpad aan de Demer, teneinde dit dan te volgen tot in Aarschot. We verlieten dan ook de Demer ter hoogte van het knooppunt 247, waarna we de richting kozen van het station. Daar konden we dan via de trein opnieuw richting woonplaats reizen. We eindigden deze mooie dagtocht na 30329 stappen en 22,746 afgelegde km.”

390: Diest, Zaterdag 10 september 2016, 20,538 km. (7952,063 km.)

“Hierna het relaas inzake onze belevenissen en bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht langsheen een gedeelte van het Wandelnetwerk de Merode. Een tocht met start en aankomst te Diest. Vooraf ging het via bus en trein tot aan het station van Diest, startplaats van deze geplande wandeling. We konden dan ook na de heenreis, deze tocht aanvangen ter hoogte van het wandelknooppunt 284 aan de overzijde van de spoorweg te Diest. Aan het station namen we de voetgangersbrug over de spoorweg, om aan de overzijde het knooppunt 284 aan te treffen ter hoogte van de Fort Leopoldlaan. We konden vrijwel dadelijk beginnen aan een beklimming via een grindweg schuin rechts doorheen Fort Leopold, waarbij we een gedeelte volgden van het Vliegveld Wandelpad. Naarmate we aan hoogte wonnen, kregen we rechts zicht op het vliegveld van Schaffen. Na een bocht naar links ging het in dalende lijn door een stukje bos. Eenmaal deze zone achter de rug troffen we knooppunt 263 aan op het kruispunt van Fort Leopold en de Lazarijstraat. Een wegel leidde ons nadien tussen akkers en weiden naar het even verder gesitueerde knooppunt 413 aan de kruising van de Merelstraat en de Vennestraat. We stapten verder op een grindweg naar links, de Vennestraat verder door om op die manier opnieuw bos te betreden.

Wat verderop verlieten we de Vennestraat naar rechts via het eerste bospad en betraden we het natuurgebied Dassenaarde. We volgden een bospad tot we opnieuw een T-kruising bereikten, om daar links aan te houden en zo opnieuw de Vennestraat te volgen tot we terug de openbare weg konden opgaan in de Klappijstraat. Over korte afstand deze straat naar links bewandelend troffen we knooppunt 337 aan. Voorbij dit knooppunt hielden we dezelfde richting aan om over grotere afstand de Klappijstraat te volgen en dit tot aan het knooppunt 63, alwaar we bezijden de weg een kapelletje aantroffen. Het kleine bouwwerk was voorzien van een rustbank, waar we van de gelegenheid gebruik maakten een hapje te eten. Na deze lunchpauze begaven we ons opnieuw op weg. We verlieten het knooppunt 63 naar rechts, om via een asfaltweg, de Asdonkstraat, ons te begeven naar het volgende knooppunt, met name 268. We bevonden ons trouwens toen op een gedeelte van de Drieprovinciënroute, een fietsomloop van 63 km. Toen we even later, rechts van de weg een brede grindweg aantroffen, ging het nagenoeg haaks rechts weg van de Asdonkstraat. Nadien ging het linksaf verder langsheen een wegel langs de rand van een stukje boszone. Uiteindelijk troffen we het knooppunt 268 aan, om er links een wegeltje op te gaan dat leidde naar de Asdonkstraat.

We troffen er het wandelknooppunt 311 aan ter hoogte van het Bolhuiskapelleke. Aan dit kapelletje dienden we rechts af te draaien, teneinde opnieuw via een breed grindpad verder te wandelen langs de rand van een bos. We bereikten zo het knooppunt 46, om er rechtdoor verder te gaan naar het knooppunt 307, nog altijd via de Asdonkstraat. Op het einde van de Asdonkstraat bereikten we ter hoogte van het knooppunt 307 de straat Goor en dit aan de Kiewithoeve. Het was ondertussen 12:45 uur geworden, de hoogste tijd voor een kopje koffie. We genoten dan ook van een wandelpauze op het buitenterras van deze horecazaak. Na deze onderbreking volgden we nog even rechtdoor Goor tot aan het knooppunt 200 net voorbij de Kiewithoeve. We konden er de aanduidingen waarnemen dat we ons bevonden op de Louis Verbeeckroute (52 km) en de VTB-VAB Fietsroute (31 km). Net voorbij de hoeve ging het dan ook via Goor op een asfaltweg linksaf, richting knooppunt 95. Net voorbij een rechts gelegen bosje, ging het op een grindweg rechtsaf, verder langs de bosrand. Na een haakse bocht naar links, bereikten we even verder het kruispunt met de Heidestraat.

Over korte afstand ging het naar links, om dan aan de overzijde de Wouwerstraat in te gaan en in de eerste bocht, aan knooppunt 95, rechtdoor aan te houden om zo de drukke Engsbergseweg aan te treffen. We bevonden ons toen aan het wandelknooppunt 197. Aan de overzijde van de weg ging onze wandeltocht verder via Heuvelken, om er op een T-kruising aan knooppunt 308, links aan te houden, eveneens in Heuvelken. Nog steeds de straat verder volgend bereikten we vrij vlug het volgende knooppunt, 194, eveneens in Heuvelken, om daar scherp links aan te houden. In dezelfde straat kregen we dan knooppunt 201 om er rechtsaf verder te wandelen op een asfaltwegje. Inmiddels de klok van 13:35 uur voorbij hielden we er even halt voor een hapje. Het einde van de weg bereikt, hielden we links in Oudebaan, om even verder halt te houden ter hoogte van het kerkhof van Scherpenheuvel-Zichem. Net voorbij het kerkhof ging het naar rechts om de Turnhoutsebaan te kruisen en aan de overzijde een bosdreef in te gaan. Even later ging het op een kruising van boswegen ter hoogte van het knooppunt 249 naar links, waarna we de openbare weg opgingen in Hoornblaas. Even naar links en dan opnieuw rechtsaf in een volgende dreef. We betraden het natuurgebied Catselt. Na een haakse bocht naar rechts, verlieten we via een wandelpoortje het gebied en kwamen in de Katsenberg, een smalle asfaltweg.

Daar ging onze wandeltocht naar links, om geruime tijd later een driehoekig pleintje aan te treffen. We verlieten er de openbare weg om rechts een veldweg op te gaan, de Molenweg. Tussen het gebladerte troffen we nadien het knooppunt 250 aan, om er gewoon rechtdoor verder te wandelen op een pad. We betraden op die manier de Demerbroeken. Tenslotte kwamen we opnieuw aan op ditmaal de verharde Molenweg, om er rechtsaf te draaien. Op het einde van de Molenweg draaiden we haaks linksaf en overschreden via een brugje de Demer. We hadden toen reeds knooppunt 407 aangetroffen. Zo kwamen we uit op de Dorpsstraat van Molenstede. We konden er een kunstwerkje bekijken op de parking tegenover de kerk. Aan de overzijde van de straat ging onze wandelroute verder in de Broekstraat. Ter hoogte van een bocht naar rechts, verlieten we de Broekstraat via een veldweg links. We kregen een klein stukje bos te verwerken, om nadien opnieuw uit te komen in de Broekstraat. We hielden links tot we het kruispunt aantroffen met de Hellestraat, aan het knooppunt 252. We bleven rechtdoor verder gaan, kruisten opnieuw de Turnhoutsebaan om aan de overzijde verder te gaan via een pad doorheen de Broekbossen, via de Holleweg.

Na het bereiken van knooppunt 282, hielden we dezelfde richting aan om uiteindelijk opnieuw de openbare weg te bereiken in de Diesterestraat, alwaar we rechts afdraaiden, stilaan richting centrum van Diest. Langzaam dalend kwamen we in de Lazarijstraat, bekend vanaf de start van de wandeling, om zo terug de spoorweg te bereiken aan de Fort Leopoldlaan. We overschreden nogmaals de spoorweg via de voetgangersbrug, om dan tegenover het station even een drankpauze in te lassen in het Spoorcafé omstreeks 16:15 uur. We bevonden ons toen in de nabijheid van knooppunt 373 rechtover het station. Na deze laatste wandelpauze, begaven we ons naar links om er wandelknooppunt 424 aan te treffen. Vanaf dit punt volgden we een lokale wandelroute, aangegeven door oranje tekens en trokken we doorheen het Warandepark om even verder aan te komen ter hoogte van de ingang van het Provinciedomein Halve Maan. We troffen er een welgekomen hot-dog kraam en genoten even later van een smakelijke hap. Als afsluiter van onze tocht wandelden we nog even doorheen het domein om stilaan terug te keren naar het station van Diest. Het was dan ook reeds 18:15 uur toen we het station bereikten en om 18:31 uur onze terugreis konden aanvangen, na 27384 stappen en 20,538 afgelegde wandelkilometers."

271: Westerlo, Zaterdag 25 mei 2013, 24,7 km. (5425,579 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst in Westerlo. De totale wandelafstand bedroeg niet minder dan 24,7 km. Een alternatieve startplaats was Averbode en mits enkele verkortingen kon de afstand worden beperkt tot 21,3 of 17 km. Wij opteerden echter om de volledige route te bewandelen. Het eerste gedeelte van de wandeling, tussen Westerlo en Averbode, verliep langs het traject van de GR5 (Noordzee – Rivièra), terwijl het tweede gedeelte in hoofdzaak was gebaseerd op de wandelknooppunten van het wandelnetwerk de Merode. We vonden een parkeerplaats op de Grote Markt van Westerlo en na een hapje konden we de wandeling aanvangen. Met voldoende zon beloofde het alvast een aangename wandeldag te worden. In onze Dagstappergids verkreeg deze tocht de welluidende beschrijving ‘Op stap met Willem Helschot door bosdomeinen van paters en prinsen’. Alvorens op de Grote Markt van start te gaan, konden we nog even genieten van de prachtige lindeboom aldaar en tevens een unieke fontein. We gingen de Polderstraat in om nadien via de Lange Brug te Grote Nete over te steken. De rood-witte markeringen van de GR5 volgend, wandelden we voorbij een gerestaureerd en beschermd oud sluissysteem, het Trammeke.

Ondertussen konden we reeds het prachtige kasteel de Merode waarnemen. Zowat 800 m voorbij het Trammeke kregen we een Mariagrot te zien, alwaar we even halt hielden voor een foto. Even later ging het rechtsaf via een betonweg naar de Berglaan, welke even later veranderde in een zandweg. Net vóór een helling ging het naar rechts een bosweg in. Hier konden we genieten van het spel van licht en schaduw tussen de kruinen van de bomen. De zandweg ging over in de Hertbergweg, waarna we de drukke Diestsebaan dwarsten. Ter hoogte van een kruising van boswegen, ging het via een bospad linksaf. Langzaam draaide het pad opnieuw richting Diestsebaan, waarna we een tijdje evenwijdig met de weg wandelden. We staken het Veerlepad over om vervolgens zowat 2 km door het Bos Domein Hertberg, rechtdoor te stappen tot op het kruispunt met de N212, de Averbodesesteenweg, inmiddels aangekomen in Blauberg. Aan de overzijde ging het verder via de Testeltsebaan. Voorbij het straatnaambord Waterven, gingen we linksaf via een brede bosweg. Even later bevonden we ons op het grondgebied van Vlaams-Brabant. 

Gekomen ter hoogte van een kruispunt van aardewegen, hielden we rechtdoor aan en stapten voorbij een slagboom. Toen we aan een vijver waren gekomen, volgden we een paadje rechts daarvan. Een volgende vijver leidde ons nadien doorheen een stukje vengebied, om kort daarna een slingerend bospad te bewandelen. Na het kruisen van een ruiter- en fietspad, beklommen we een kleine heuvel, om die nadien af te dalen via een holle weg. Zo kwamen we aan ter hoogte van de Herseltsebaan, welke we overstaken. Net voorbij de parking van Uitgeverij Averbode, ging het al klimmend tussen het Mariapark en de muur van de abdij tot aan de Abdijstraat. We gingen andermaal linkaf en bereikten de toegangspoort tot de abdij, met aan de overzijde de bekende Lekdreef, omwille van de aanwezigheid van de talrijke ijsroomkarren op zonnige dagen. We namen dan ook even de tijd om de abdij van Averbode te bezoeken, althans de binnenplaats en de prachtige gebouwen te bewonderen. Nadien staken we de weg over en begaven ons in de Lekdreef, om er het aanbod van roomijs te proeven. Hoeft het gezegd, dat omwille van het zonnige en warme weer, het ijsje heeft gesmaakt. 

Na dit leuke oponthoud vervolgden we onze wandeling doorheen de Lekdreef, tot aan de splitsing met de Luikerdreef. Hier verlieten we het traject van de GR5 en begonnen aan de terugweg richting Westerlo. We begaven ons in de brede Luikerdreef en wandelden op die manier vanuit Vlaams-Brabant de provincie Limburg binnen. Zowat 500 m verder, ter hoogte van het wandelknooppunt 87, ging het linksaf via een smal kronkelend paadje al klimmend door het bos. We dwarsten wat later de drukke Averboodse baan, om nadien ter hoogte van het wandelknooppunt 84 opnieuw links te kiezen. Ook hier kregen we alweer een mooi zicht op de abdij. Uiteindelijk bereikten we aan het knooppunt 279 de Afspanning Den Eik met bijhorend Klompenpad en Klompenmuseum. Aldaar ging het naar rechts, richting wandelknooppunt 273, dwars doorheen de heide. Via het knooppunt 81 kwamen we aan ter hoogte van een vijver. We stapten via een sluis de afwateringsgracht over om langs de rand van een bos later knooppunt 251 te bereiken en wat verder knooppunt 248. Na een stukje bos te hebben bewandeld bemerkten we het knooppunt 109.

We volgden vervolgens een asfaltweg naar links om korte tijd later de Grensstraat te bereiken. Via de Zandstraat en de Rode Laakstraat, staken we de Rode Laak over om de eerste straat links, de Peirenstraat in te gaan. In een bocht naar rechts, volgden we een links gelegen graspaadje naar knooppunt 150. Via een slagboom ging het opnieuw door een stukje bos, om een tweede maal de Rode Laak over te steken aan knooppunt 150. Hier troffen we een picknickbank aan, tijd om even te pauzeren. Even later zetten we onze wandeling verder richting knooppunt 165, nog steeds doorheen het Helschotsbos. Bij een volgende slagboom en tevens infopaneel bereikten we het reeds vermelde knooppunt 165. We hielden ditmaal rechts aan en begaven ons naar knooppunt 43. We overschreden een derde maal de Rode Laak om uiteindelijk opnieuw asfalt onder de voeten te krijgen. We volgden de weg naar links over zowat 800 m om nogmaals de Rode Laak te overschrijden en knooppunt 43 te bereiken. Via de brug ging het verder in de Herseltseweg, de Bergomse Weg en de Groenheuvelstraat. Ter hoogte van een Mariabeeldje gingen we rechtsaf op een graspad en voorbij een slagboom, ter hoogte van knooppunt 24 bereikten we de rand van het Varenbroekbos.

Aan de rand van het bos ging het rechtsaf richting knooppunt 318 via een pad doorheen het bos zelf. Vervolgens ging het via de knooppunten 324 en 323 stilaan richting eindpunt van de wandeling. We stapten nog voorbij de monumentale Kaaibeekhoeve en staken even later de Grote Nete over, om via de oever pas ter hoogte van knooppunt 18 de dijk te verlaten. Gekomen aan een vijfsprong met kapelletje hielden we de richting aan van de kerk om op die manier de Grote Markt van Westerlo te bereiken. Het einde van een prachtige dagtocht.”